6 ราชสีห์ร่ายรัก

เสียงหัวเราะกังวานใสราวกับระฆังแก้วดังออกมาอย่างมีความสุข

ท�าให้ทุกคนที่ได้ยินต้องเหลียวมองว่าเจ้าของเสียงหัวเราะอันน่าฟังนั้น

จะมีหน้าตาเป็นอย่างไร สดใสเหมือนเสียงหัวเราะนั้นหรือไม่

เธอก�าลังถูกจับตามองโดยเจ้าของค้ิวเรียวขนานกับดวงตาสีน�้าตาล

เข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูปสีแดงระเรื่อราวกับอิสตรี นัยน์ตาสีเทา

เกือบเข้ม เขาคือ ลาพิซ นฤเคนทร์ แมควิชเชอร์ หรือ ‘คุณสิงห์’ ซึ่งมาจาก

ชื่อกลางของเขาท่ีแปลว่าสิงโต ลาพิซเป็นที่เกรงขามของบรรดาลูกน้อง

ทั้งหลาย และดุส�าหรับสาวน้อยเจ้าของเสียงหัวเราะใสอย่าง ‘พสุมดี’ หรือ

‘เสือดาว’ ตอนเธอเข้ามาอยู่ในบ้านใหม่ๆ มารดาของเขายังพูดเลยว่าบ้านนี้

คงไม่มีใครกล้าเข้าเพราะมีทั้งเสือทั้งสิงห์

สาวน้อยเสือดาวจับพลัดจับผลูมาอยู ่ในปกครองของปิแอร์และ

หทัยชนก บิดามารดาของลาพิซ เนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดข้ึนกับพ่อแม ่

ผู้ ให้ก�าเนิดเมื่อสิบกว่าปีก่อน เพื่อนรักทั้งคู่เสียชีวิตและทิ้งลูกสาวที่ก�าลัง

เข้าสู่วัยรุ่นไว้เพียงล�าพัง ตอนน้ันสาวน้อยท่ีก�าลังอยู่ในสายตาของลาพิซ

ผู้นี้ ไม่ได้มีเสียงหัวเราะกังวานใสเช่นน้ี มารดาของเขาต้องว่ิงวุ่นปรึกษา

จิตแพทย์ขอค�าแนะน�าเพื่อเลี้ยงดูเด็กสาวได้อย่างถูกต้อง กว่าที่พสุมดีจะ

กลับมามีเสียงหัวเราะได้ ต่างฝ่ายต่างก็ผ่านวิกฤติกันมาเสียยกใหญ่

มุมปากหนาได้รูปสีแดงระเรื่ออย่างคนสุขภาพดียกสูงข้ึนเล็กน้อย

ขณะมองสาวน้อยที่ว่ิงเล่นอยู่กับสุนัขตัวโปรดพันธุ์ ไซบีเรียนฮัสกีสีเทาขาว

ที่มีช่ือไทยเหลือเกินนามว่าเจ้าลาภ มันกระโดดโลดเต้นว่ิงไปว่ิงมากับ

เจ้าของอย่างสนุกสนาน สายตาคมกริบจับจ้องเจ้าของร่างบางที่ก�าลังว่ิงหนี

สุนัขตัวโปรดด้วยแววพินิจพิเคราะห์ ปีนี้พสุมดีอายุเท่าไรแล้ว เธอเข้ามา

บทที่ 1

พุดน�้าบุษย ์ 7

ในบ้านของเขาเมื่อตอนอายุสิบเอ็ดย่างสิบสอง นี่ก็คงจะสักยี่สิบกว่าได้

เพราะเจ้าตัวเพิ่งจะเรียนจบมาหมาดๆ เขาก็ไม่ได้ ใส่ใจเรื่องอายุเสียด้วย

รู้แต่ว่าแม่สาวน้อยตรงหน้ายังเด็กเหลือเกิน ดูสิ...ว่ิงเล่นแบบน้ันไม่เรียกว่า

เด็กได้อย่างไร

สาวน้อยชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อรู้สึกได้ถึงรังสีอ�ามหิตบางอย่างที่ท�าให้

เกิดอาการเย็นหลังวาบๆ แต่อีกตัวท่ีไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่ยังคงว่ิงหมุนไป

รอบตัวพสุมดี แถมเห่าเสียงดังลั่นเสียด้วย

“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง”

เจ้าตัวเห่าพร้อมกับกระโดดกุบกับราวกับว่าเป็นม้า หาใช่สุนัขไม่

“เบาๆ หน่อยเจ้าลาภ เดี๋ยวก็โดนกินตับหรอก”

เจ้าลาภยังไม่รู้ตัวเมื่อเห็นเจ้านายสาวยกนิ้วชี้ข้ึนแตะปากพร้อมกับ

ส่งเสียงปราม มันนึกว่าเธอก�าลังเล่นอยู่กับมัน จึงเห่าสมทบไปอีกหลายต่อ

หลายคร้ัง และแล้วก็เป็นอย่างท่ีเธอกลัว เมื่อเจ้าเพื่อนสนิทต่างสายพันธุ์

วิ่งไปหาร่างสูงของคนที่มาใหม่ พสุมดีร้องเรียกเจ้าเพื่อนคู่ใจไม่ทัน ใบหน้า

หวานซีดเผือด ดวงตากลมโตสีด�าสนิทเบิกกว้าง

“เจ้าลาภ...ลาภ มานี่เร็ว กลับมาเดี๋ยวนี้”

แต่เจ้าลาภไม่ได้ท�าตามค�าสั่ง ยังคงกระดิกหางใส่ร่างสูงที่ยืนท�าหน้า

ถมึงทึงไม่ยิ้มสักนิด ดวงตาคมกริบวาววับจับจ้องมาที่เธอเขม็ง

“งี้ด...งี้ด...”

เจ้าลาภยังคงท�าเสียงออดอ้อนเพื่อให้คนตัวสูงเล่นกับมัน ไม่ได้หวั่น

สายตาดุกร้าวของราชสีห์หนุ่มแม้แต่น้อย จนคนเป็นเจ้าของทนไม่ไหว

ว่ิงไปดึงปลอกคอเจ้าเพื่อนยากให้แยกไปอีกทาง ทว่าเจ้าสุนัขที่เคยเช่ือฟัง

กลับไม่เชื่อฟังเธอในตอนนี้

“งี้ด...งี้ด...”

มันยังค�าท�าเสียงอี๊ดอ๊าดเพื่อให้อีกฝ่ายเล่นกับมัน

“อะไร”

ถึงเสียงน้ันจะดังเป็นปกติของคนเอ่ย แต่ส�าหรับเจ้าลาภและพสุมดี

น่ันคือเสียงเข้มที่ตวาดลั่น เจ้าลาภถึงกับว่ิงไปทางด้านหลังของเจ้านายสาว

อย่างหลบภัย

8 ราชสีห์ร่ายรัก

“ขอโทษค่ะ คราวหลังเสือดาวจะระวังไม่ให้เจ้าลาภมากวนคุณสิงห์

อีก”

พสุมดียกมือไหว้เจ้าของร่างสูงท่ียืนหน้าตายมือไขว้หลัง เธอไม่กล้า

แม้จะเงยหน้าข้ึนมองเจ้าของเสียงเข้ม เพราะรู้กิตติศัพท์ดีว่าผู้ชายตรงหน้า

ดุแค่ไหน

“พูดอะไร เสียงงึมง�า ไม่ได้ยิน”

“เสือดาวว่า คราวหลังจะระวังไม่ให้เจ้าลาภมากวนคุณสิงห์อีกแล้ว

เสือดาวขอโทษค่ะ”

คราวนี้เสียงสั่นๆ ของหญิงสาวถูกปรับให้ดังข้ึนจนร่างสูงได้ยิน

ชัดเจน ใบหน้าน่ิงของราชสีห์หนุ่มยังคงราบเรียบ แต่แววตาไม่ได้น่ิงเฉย

หากร่างบางที่ยืนก้มหน้าส่ันไปท้ังตัวจะเงยข้ึนมองสักนิด ก็จะเห็นแววตา

วิบวับอย่างถูกใจท่ีได้แกล้งสาวน้อยตรงหน้า เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า

ท�าไมพสุมดีถึงได้กลัวเขานักหนา ทั้งที่เห็นหน้ากันมาตั้งหลายปี

“อือ...ดูมันให้ดีๆ หน่อย ถ้าเกะกะมาก มันจะเหลือแค่ชื่อ”

พูดจบร่างสูงของลาพิซก็เดินเข้าไปในห้องอาหาร ท้ิงให้หญิงสาว

ตัวสั่นหน้าซีดเผือดเพราะค�าขู่ของอีกฝ่าย

“เห็นมั้ยเจ้าลาภ เกือบไปแล้วม้ัยล่ะ บอกว่าอย่าไปยุ่งกับคุณสิงห์

สิงโตน่ะไม่กลัวหรือไง ตัวเองเป็นแค่หมา อยากเหลือแต่ชื่อใช่มั้ย”

น่ันคือสิ่งท่ีเจ้านายสาวก�าลังสั่งสอนสุนัขคู่ใจ ไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองก็

เป็นเสือเหมือนกัน...เสือดาวเสียด้วย ในขณะที่คนตัวสูงเดินเข้าห้องอาหาร

ด้วยดวงตาพราวระยับ เมื่อสามารถแกล้งสาวน้อยที่เขาเพิ่งจากมาได้

“แหย่น้องเล่นอีกแล้วใช่มั้ย ตาสิงห์”

น�้าเสียงเอือมๆ ของคนเป็นมารดาท�าให้ผู้ท่ีเพิ่งเข้ามายกมุมปาก

เล็กน้อย เดินมาน่ังบนเก้าอี้โดยไม่พูดอะไร กิริยาเช่นน้ันท�าให้คนเป็น

มารดาถึงกับค้อนคมใส่ลูกชาย

“ขยันแกล้งให้น้องกลัวเสียจริง”

“ผมไม่ได้ท�าอะไรเสียหน่อย เขากลัวไปเอง”

หทัยชนกอดค้อนคมให้ลูกชายอีกครั้งไม่ได้ พลางมองหน้านิ่งๆ ของ

ลาพิซ

พุดน�้าบุษย ์ 9

“ก็ไอ้หน้าน่ิงๆ ตาดุๆ น่ีแหละ ขยันท�าเข้าไป ท้ังคนงานลูกน้อง

ทั้งน้องนุ่ง ไม่กล้าเข้าใกล้”

ลาพิซส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยกับน�้าเสียงค่อนแคะของคนเป็นแม่

ยกหนังสือพิมพ์ขึ้นอ่านหน้าตาเฉยราวกับไม่สนใจค�าต่อว่าใด

“อ้าว...เสือดาว มาทานข้าวเร็ว”

เสียงเรียกของหทัยชนกท�าให้คนท่ีน่ังอ่านหนังสือพิมพ์ชะงักนิดๆ

แต่ก็เพียงครู่เดียว เขาไม่ได้ลดหนังสือพิมพ์ลง คล้ายกับก�าลังสนใจตัว

หนังสือตรงหน้าเสียเต็มประดา

“เอ่อ...เสือดาวทานทีหลังก็ได้ค่ะ”

“ท�าไมล่ะลูก”

“เอ่อ...เอ่อ...”

“จะเอ่ออีกนานม้ัย มาทานพร้อมกันน่ีแหละ จะกลัวอะไรนักหนา

ฉันเป็นยักษ์หรือไง”

คนท่ีน่ังอ่านหนังสือพิมพ์ทนอยู่เฉยต่อไปไม่ได้ พับหนังสือพิมพ์

เก็บทันควัน วางที่โต๊ะอาหารอย่างแรงจนร่างบางสะดุ้งและเลื่อนกายมาน่ัง

บนเก้าอี้ทันที หทัยชนกส่ายหน้าระอากับอาการเก๊กดุของลูกชาย ใช้ ในที่

ท�างานเสียจนเคยตัว เลยลืมคิดไปว่าน่ีมันคนในบ้าน สงสัยได้เชื้อมาจาก

คนเป็นพ่อ สามีของนางตั้งแต่สมัยยังไม่แต่งงานกันก็ได้ชื่อว่าเป็นคนดุ

เจ้าระเบียบ กวาดตามองไปทางไหนก็มีแต่คนเกรงกลัว

เขาเสียชีวิตไปด้วยเหตุเครื่องบินตกเมื่อหลายปีก่อน...ก่อนที่พสุมดี

จะมาอยู่ที่น่ีด้วยซ�้า ปล่อยให้นางต้องบริหารงานเอง โรงแรมในเครือ

น้อยใหญ่ตกอยู่ในมือของหทัยชนกเพียงคนเดียว แต่ด้วยความสามารถ

นางก็สามารถฝ่าฟันอุปสรรคท้ังหมดมาได้ และเป็นท่ีนับหน้าถือตากระทั่ง

กลายเป็นสตรีหมายเลขหน่ึงในวงการธุรกิจโรงแรม เป็นผู้หญิงเก่งแห่งปี

ซึ่งตอนน้ีนางได้วางมือจากธุรกิจ ปล่อยให้ลูกชายเพียงคนเดียวได้ด�าเนิน

รอยตาม และดูเหมือนจะประสบความส�าเร็จมากกว่าตอนที่นางบริหารงาน

ด้วยซ�้า

“ทานข้าวต้มลูก อย่าไปสนใจยักษ์วัดแจ้งแถวน้ีเลย วันๆ ยิ้มเป็น

หรือเปล่าก็ไม่รู้ ได้แต่เก๊กท�าหน้าดุให้คนกลัว”

10 ราชสีห์ร่ายรัก

ค�าพูดของหทัยชนกท�าให้พสุมดียิ้มออกมา ทว่ารอยย้ิมของเธอ

ก็ต้องเลือนหายเมื่อหันไปสบตาคมกริบของยักษ์วัดแจ้งที่หทัยชนกกล่าวถึง

“กินผักด้วยนะ ถ้าเห็นว่าเขี่ยทิ้งล่ะก็ ได้เห็นดีกันแน่”

เรียวปากบางของพสุมดีเม้มเข้าหากันแน่น มือเล็กที่เตรียมเข่ีย

ขึ้นฉ่ายและต้นหอมในข้าวต้มออกหยุดชะงักทันควัน

“ไม่ชอบก็ไม่ต้องทานลูก...อย่าไปฟังพี่เขาเลย”

“แม่ก็เข้าข้างอีกแล้ว เพราะไม่กินผักน่ีไงครับ ตัวถึงได้เล็กแกร็น

แบบนี้ ต้องสอยมะเขือกินหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“ไม่ต้องสอยหรอกค่ะ เสือดาวยืนถึง”

ค�าแก้ต่างของพสุมดีท�าให้หทัยชนกเกือบหลุดหัวเราะ นางหันไปดู

ท่าทีของคนเป็นลูกชาย ซึ่งพ่อตัวดีก็ท�าตาดุหน้าขรึมเช่นเคย ทั้งมองเขม็ง

มายังคนตัวเล็กที่นั่งตัวลีบ

“เถียง?”

เสียงสูงของลาพิซท�าให้พสุมดีรีบแย้ง

“เปล่านะคะ เสือดาวแค่พูดให้คุณสิงห์ฟังเฉยๆ เพราะเสือดาวไป

เทียบกับต้นมะเขือแล้ว เสือดาวสูงกว่าตั้งเยอะ”

แล้วคนที่กลั้นหัวเราะไว้ ไม่อยู ่ก็คือหทัยชนก ดูไปเหมือนพสุมด ี

จะใสซื่อ แต่ความใสซื่อนั้นก็แฝงความซนและรั้นซ่อนอยู่

“ดูคนของคุณแม่สิครับ เถียงหน้าตาเฉย”

“เอาน่า...น้องก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เถียง แค่อธิบายให้สิงห์ฟัง”

สุดท้ายลาพิซก็ต้องถอนหายใจยาวเหยียด เพราะดูเหมือนคนเป็น

มารดาจะไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย แถมยังเข้าข้างแม่ตัวดีอีก

“เรียนจบแล้วจะท�างานที่ไหน”

ค�าถามลอยๆ ไม่ได้ระบุชื่อ แต่พสุมดีก็รู้ว่าเขาหมายถึงเธอ เพราะ

เป็นคนเดียวในที่นี้ที่เพิ่งเรียนจบ

“ยังไม่รู้เลยค่ะ”

“อะไรกัน เรียนมาตั้งกี่ปี ยังไม่คิดอีกหรือว่าจะท�างานอะไร”

“คือ...”

“โธ่ ตาสิงห์จะดุน้องอะไรมากมาย ก็ให้น้องท�างานท่ีโรงแรมเราน่ัน

พุดน�้าบุษย ์ 11

แหละ จะให้ ไปท�าที่ไหนล่ะ”

และอีกตามเคย คนเป็นมารดาของเขาเอ่ยเข้าข้างพสุมดี น่ีเขา

หรือเธอกันแน่ที่เป็นลูกแท้ๆ

“แม่ครับ ถ้าแม่ยังเข้าข้างยัยเสือดาวอยู่แบบน้ี เม่ือไรเขาจะโตสักที

ล่ะครับ เรียนก็จบแล้ว หัดคิดเองเสียบ้างว่าจะท�ายังไงต่อไปกับอนาคตของ

ตัวเอง ถ้าคอยให้คนโน้นคนนี้ก�าหนดอยู่ ก็ไม่รู้จะร�่าเรียนไปท�าไม”

เปลือกตาบางกะพริบถี่ เรียวปากสวยเม้มเข้าหากัน หญิงสาวก้มหน้า

มองมือที่บีบแน่น กระบอกตาเธอในตอนนี้ร้อนผ่าวไปหมด

“จะร้องอีกล่ะสิ”

“คุณสิงห์อย่าดุนักสิคะ เสือดาวกลัว”

เท่าน้ันเสียงถอนหายใจยาวเหยียดของลาพิซก็ดังข้ึน...แบบจงใจ

ให้คนรอบข้างได้ยินอย่างชัดเจน

“สรุป ให้ ไปฝึกงานท่ีโรงแรมก่อนละกัน ถ้าท�างานดีค่อยบรรจุ

อย่าคิดว่าคุณแม่ให้ท้ายแล้วจะผ่านการทดสอบงานง่ายๆ นะ”

พลันเสียงสูดจมูกก็ดังข้ึน ใบหน้าหวานเงยมองคุณสิงห์ของเธอ

อย่างยินดี เรียวปากบางแย้มออกขณะที่น�้าตายังคลอหน่วยตา

“คุณสิงห์พูดจริงนะคะ เสือดาวขอบคุณมากค่ะ เสือดาวจะตั้งใจ

ท�างาน ไม่ให้เสียชื่อคุณสิงห์แน่นอน เสือดาวสัญญา”

“หึ!”

นั่นคือค�าตอบของผู้ชายที่เธอเรียกว่าคุณสิงห์

“ให้มันจริงอย่างพูดเถอะ ฉันล่ะกลัวว่าเธอจะก่อเรื่องตั้งแต่วันแรก

ที่ไปท�างาน”

“โธ่...ตาสิงห์ ไม่ให้เครดิตน้องเลยนะ”

คราวน้ีกลับเป็นมารดาท่ีโอดโอยแทนหญิงสาวที่น่ังหน้าเสียอยู ่

ฝั่งตรงข้าม

‘เฮ้อ...อยากรู ้จริง พ่อลูกชายจะเก๊กดุอีกนานไหม’ ทั้งท่ีความ

เป็นจริงแอบห่วงใยคนท่ีได้ข้ึนช่ือว่าเป็นน้องอย่างพสุมดีไม่น้อย ถึงแม้

จะไม่แสดงออกมาให้นางเห็นก็เถอะ แต่เจ้าลาภน่ันน่าจะเป็นค�าตอบได้ดี

เพราะอยู่ๆ วันหนึ่งคนเป็นลูกก็เดินเข้ามาพร้อมลูกสุนัขในมือวัยก�าลัง

12 ราชสีห์ร่ายรัก

น่ารัก แถมก�าชับอย่างหนักว่าให้บอกว่านางเป็นคนซื้อให้

“คุณสิงห์คะ...คือว่า...เสือดาว...เสือดาว...”

พูดยังไม่ทันจบ เสียงเข้มก็ดังขึ้นมาอย่างเอือมระอากับอาการติดอ่าง

ของสาวน้อย

“อะไรอีกล่ะ จะอึกๆ อักๆ ท�าไม มีอะไรก็พูดมา น่าร�าคาญจริง”

“เสือดาวขอให้แก้มแหม่มมาท�างานด้วยได้มั้ยคะ”

อาการโพล่งแบบรวดเดียวจบของพสุมดีเกือบท�าให้เจ้าของหน้าดุ

หลุดย้ิม ถ้าเขาไม่ใช่มือระดับข้ันเทพในการเก๊กหน้า มีหวังได้หัวเราะร่า

ออกมาแน่

“โรงแรมฉันจะวอดวายหรือเปล่าเน่ีย แก๊งอ้วนผอมเข้าไปท�างาน

พร้อมกัน ตั้งใจท�างานละกัน ถ้าฉันได้ยินถึงหูว่าใครท�างานไม่ได้เร่ืองล่ะก็

เจอดีแน่”

ค�าพูดของลาพิซในตอนแรกท�าให้พสุมดีใจแป้วลง แต่ประโยคท้าย

น่ันคือค�าอนุญาต...ให้เพื่อนรักของเธอได้มาท�างานด้วย ดวงตาหญิงสาว

พราวระยับอย่างยินดี เรียวปากบางแย้มออกมาเต็มที่ เจ้าตัวยกมือข้ึนไหว้

คนหน้ายักษ์อย่างนอบน้อม

“ขอบคุณมากค่ะคุณสิงห์ เสือดาวสัญญาว่าจะท�างานให้เต็มความ

สามารถเลยค่ะ”

“ท�าให้ ได้อย่างท่ีสัญญาแล้วกัน อ้อ...ผักน่ันก็ทานไปด้วย ถ้ารู้ว่า

เข่ียออกเมื่อไร ยกเลิกการท�างานในโรงแรมทันที แม่ก็ด้วย อย่าเข้าข้าง

ในเรื่องที่ผิดนัก ผมไปท�างานล่ะ สวัสดีครับแม่”

แม้น�้าเสียงตอนท้ายติดจะดุผู้เป็นมารดา แต่เขาก็เดินมาหอมแก้ม

หทัยชนกพร้อมยกมือไหว้ลาเหมือนอย่างที่ท�าเป็นประจ�า

“ดีใจมั้ยล่ะเสือดาว จะได้ ไปท�างานกับพี่เขาน่ะ”

“ดีใจสิคะ เดี๋ยวเสือดาวโทร.ไปบอกแก้มแหม่มก่อนดีกว่า”

น�้าเสียงยินดีของพสุมดีดังออกมาเช่นเดียวกับใบหน้าท่ีฉายแวว

ความสุขอย่างชัดเจน ร่างบางว่ิงออกไปจากห้องอาหารด้วยความตื่นเต้น

ทว่าเพียงไม่นานก็วิ่งกลับเข้ามาจนหทัยชนกแปลกใจ

“ลืมอะไรหรือลูก”

พุดน�้าบุษย ์ 13

พสุมดียิ้มแหยๆ ให้กับคนเป็นป้า พลางบุ้ยใบ้ ไปที่ชามข้าวต้ม

“ลืมกินผักค่ะ เดี๋ยวคุณสิงห์รู้ คุณสิงห์จะคืนค�า”

หทัยชนกหัวเราะ พลางส่ายหน้าเบาๆ อย่างเอ็นดูกับความน่ารักของ

พสุมดี

‘เมื่อไรน้า ตาสิงห์จะเห็นในความน่ารักของสาวน้อยคนนี้บ้าง’

ร่างสูงถึงหน่ึงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรเดินสง่าเข้าไปในโรงแรม

เมอร์ซิเออร์ควีนส์ปาร์ค โรงแรมหรูระดับหกดาวที่มีช่ือเสียงมากในแถบ

เอเชีย เป็นธุรกิจที่ตกทอดมาจากครอบครัว ชายหนุ่มเพียงก้มหน้าลง

เล็กน้อยเมื่อเห็นพนักงานยกมือไหว้กันเป็นทิวแถว บิดาของเขาเคยสอน

เสมอ การท�าธุรกิจต้องแบ่งแยกให้ถูกว่าอันไหนเจ้านาย อันไหนลูกน้อง

เพราะไม่อย่างนั้นจะเสียปกครอง และถ้าจะท�าธุรกิจให้ประสบความส�าเร็จ

จะต้องไม่มีมิตรในวงการธุรกิจ มิตรแท้ต้องไม่ยุ ่งเรื่องธุรกิจ เน่ืองจาก

มิตรแท้ก็อาจกลายเป็นศัตรูได้ ในภายภาคหน้า เรื่องเงินทองไม่เข้าใคร

ออกใคร ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเม่ือเห็นเงินจ�านวนมากอยู่ตรงหน้า

แล้วจะตัดสินใจคว้ามันหรือไม่ น่ีคือกฎที่เขาพึงปฏิบัติเสมอ มิตร...ย่อม

ไม่เกี่ยวกับธุรกิจอย่างแน่นอน

“คุณสิงห์คะ วันนี้มีประชุมบอร์ดตอนบ่ายสองค่ะ”

วนา เลขาฯ วัยสี่สิบกลางๆ แต่ท�างานมีประสิทธิภาพ เดินเข้าห้อง

ตามร่างสูงของคนเป็นเจ้านายมาติดๆ พร้อมกับรีบรายงานตารางนัดหมาย

ของวันนี้ให้ลาพิซทราบอย่างรู้งาน

“โอเค ขอบคุณมากครับคุณวนา”

รอยย้ิมเพียงนิดที่มุมปากท�าให้วนาย้ิมริมฝีปากแทบฉีกถึงใบหู

ใครบอกว่าคุณสิงห์ดุ ไม่สักนิด เพียงแค่ใบหน้าที่ติดจะเคร่งขรึม กับอาการ

ยิ้มยากของชายหนุ่มเท่าน้ัน ที่ท�าให้คนอื่นดูว่าเป็นคนดุ เธอท�างานให้กับ

เมอร์ซิเออร์ควีนส์ปาร์คตั้งแต่สมัยปิแอร์ยังมีชีวิตอยู่ เรื่อยมาจนถึงยุค

หทัยชนกบริหารงาน สุดท้ายก็มาจบท่ีลาพิซ หนุ่มเฟี้ยวแถมยังหล่อชนิด

ที่ว่าสาวแท้สาวเทียมกร๊ีดกร๊าด ดีนะท่ีเธอแต่งงานมีลูกมีครอบครัวแล้ว

ไม่อย่างนั้นคงได้หวั่นไหวกับความหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่มเป็นแน่

14 ราชสีห์ร่ายรัก

“แหม...คุณสิงห์อย่าย้ิมให้วนาแบบน้ีบ่อยๆ นะ เดี๋ยววนาใจแตก

บอกเลิกกับคนที่บ้าน”

เท่าน้ันเรียวปากหนาได้รูปของลาพิซก็แย้มเพิ่มข้ึนอีกนิด...นิดเดียว

เท่านั้น

“บดินทร์มาหรือยัง ถ้าถึงแล้วให้มาหาผมเลยนะ”

“ถึงแล้วค่ะ เห็นแวะไปทานกาแฟที่ล็อบบี้โรงแรมค่ะ”

“ทานกาแฟ หรือไปเหล่สาว”

ค�าพูดของลาพิซเล่นเอาวนาหัวเราะข�าออกมาเบาๆ เป็นที่รู้กันว่า

บดินทร์ผู้เป็นเลขาฯ คนสนิท ซ่ึงจะเรียกว่าบอดี้การ์ดส่วนตัวของลาพิซ

ก็ว่าได้ ซ่อนความเจ้าชู ้ ไว้มากมายแค่ไหน ทั้งยังกรุ ้มกริ่มตลอดเวลา

แต่บดินทร์ก็ไม่เคยท�ารุ่มร่ามกับพนักงานในโรงแรมเพราะมันคือกฎเหล็ก

ของลาพิซ เจ้านายหนุ่มผู้นี้ก็เช่นกัน ไม่มีทางเป็นสมภารกินไก่วัดแน่นอน

“เดี๋ยววนาโทร.ตามให้นะคะ”

ลาพิซพยักหน้าท้ังที่ยังคงก้มมองเอกสารในมือ วนาแอบยิ้มกับ

ภาพที่เห็น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ไม่นานเสียงเคาะประตูห้องท�างาน

ก็ดังขึ้นและร่างสูงของบดินทร์ก็เดินเข้ามา

“ไง เหล่สาวได้กี่คนล่ะ”

ค�าถามของคนเป็นเจ้านายท�าให้บดินทร์ถึงกับโอดครวญที่อีกฝ่าย

มองเขาในแง่ร้าย

“โธ่...เหล่สาวที่ไหนล่ะครับ ไปดื่มกาแฟจริงๆ และที่ส�าคัญสาวๆ

สมัยน้ีอดอยากกันหรือไงก็ไม่ทราบ หุ่นแต่ละคนน่ีบางแทบปลิวลม สเปก

ผมต้องอวบๆ มีน�้ามีนวลนิดๆ ครับ จับถนัดมือดี ผอมๆ แห้งๆ น่ีไม่ได้

แอ้มผมหรอก”

ค�าพูดของคนเป็นลูกน้องท�าให้ลาพิซถึงกับส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ย

ออกมาด้วยน�้าเสียงเคร่งขรึมอย่างที่บดินทร์และลูกน้องทุกคนเคยชิน

“อาทิตย์หน้า ยัยเสือดาวกับแก้มแหม่มเพื่อนของเธอจะมาฝึกงาน

ที่นี่ ช่วยดูให้ด้วย ช่วงนั้นฉันคงยุ่ง ต้องออกไปเจอลูกค้าเกือบทั้งอาทิตย์”

“ได้ครับ คุณสิงห์ ไม่ต้องเป็นห่วง ว่าแต่คุณสิงห์อยากให้ ฝึกงาน

ที่แผนกไหนก่อนดีครับ”

พุดน�้าบุษย ์ 15

“เห็นว่าจบด้านอาหารมา ให้อยู่ฝ่ายครัวของโรงแรมเราก่อนก็ได้”

“โอเคครับ”

“บดินทร์ ช่วยก�าชับพนักงานทุกคนด้วยว่า ตักเตือนต่อว่าได้หากท�า

ผิดจริง ไม่ต้องคิดว่าเป็นเด็กในปกครองของฉัน”

“ครับ”

“อ้อ...วันนี้ขับรถให้ด้วย ฉันมีนัด”

ค้ิวหนาของบดินทร์ขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ มีนัดแล้วท�าไม

ต้องเอาเขาไปด้วยล่ะ ปกติมีนัดทีไร เจ้านายจะขับรถไปเองทุกที ยกเว้น

แต่...มุมปากหนาของบดินทร์ยกสูงข้ึนเม่ือนึกออกว่าท�าไมลาพิซถึงต้องให้

เขาขับรถให้ นัดครั้งน้ีคงไม่พ้นดวงมาศ อดีตคนเคยรักของลาพิซที่หนีไป

แต่งงานกับนายกิตติศักดิ์ เจ้าของโรงแรมคอนเจอร่า

ใครต่อใครในวงการธุรกิจต่างระแคะระคายกันว่า กิตติศักด์ิแอบ

เปิดโรงแรมบังหน้า เบื้องหลังกลับท�าเป็นบ่อนการพนันและยังมีบริษัท

โมเดลลิ่งที่เป็นแหล่งกบดานของกลุ่มขบวนการค้าผู้หญิง โดยที่คนมีส ี

กับไฮโซหลายต่อหลายคนแวะเวียนไปใช้บริการ ด้วยความที่มีคนคอย

หนุนหลังอย่างดี รวมถึงเม็ดเงินจ�านวนมากที่กิตติศักด์ิใช้ ปิดปากผู้ที่มีส่วน

รู้เห็น เรื่องทั้งหมดจึงหลุดลอดจากเงื้อมมือของกฎหมาย

ตอนน้ี แม้ว่าจะมีข่าวว่าดวงมาศแยกกันอยู่กับกิตติศักดิ์แล้ว แต ่

ทั้งคู่ก็ยังไม่ได้จัดการหย่าร้างให้เป็นกิจลักษณะ และลาพิซเองก็พยายาม

ระวังตัวตลอดเวลา

“คุณดวงมาศอีกแล้วหรือครับ”

“ฉันก็พยายามจะไม่เข้าไปยุ่งกับเธอแล้วนะ รู้ดีว่านายกิตติศักดิ์

มันคอยเล่นงานอยู่ แต่จะปฏิเสธไปก็ไม่เต็มปาก อย่างไรเสีย เธอก็เป็น

คนที่ฉันเคยมีความรู้สึกดีๆ ให้”

“ตามตื๊อไม่เลิกจริงๆ นะครับ ขนาดตัวเองหนีไปแต่งงานกับนาย

กิตติศักดิ์เองแท้ๆ”

ค�าพูดของบดินทร์ท�าให้ลาพิซมองลูกน้องคนสนิทเขม็ง และเหมือน

บดินทร์จะรู้ตัวว่าก�าลังท�าเกินหน้าที่ลูกจ้าง

“ขอโทษครับ”

16 ราชสีห์ร่ายรัก

“ฉันรู้น่า...ไม่ต้องห่วง ถ้ามันล�าบากนักก็หาเรื่องแต่งงานเสียเลย

ตอนนั้นดวงมาศคงเลิกติดต่อฉันไปเอง”

“ขอให้มันจริงเถอะครับ ผมเอาใจช่วยสุดฤทธิ์ เพราะนายกิตติศักด์ิ

ยังตามจองล้างจองผลาญคุณสิงห์ ไม่เลิกราสักที”

ลาพิซเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ คิดไปถึงดวงมาศ อดีตสาวคนรักในรั้ว

มหาวิทยาลัย ดวงมาศเป็นดาวมหาวิทยาลัย จากคณะบริหารธุรกิจการ

โรงแรม เธอโดดเด่นมาก ในขณะที่เขาก็เป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัย จากคณะ

เศรษฐศาสตร์ธุรกิจและการจัดการ หลักสูตรนานาชาติ ในมหาวิทยาลัย

รัฐบาลชื่อดังของเมืองไทย ตอนนั้นดวงมาศไม่รู ้ว ่าเขาเป็นใคร ฐานะ

ทางบ้านเป็นอย่างไร เธอรู้แต่เพียงว่าเขามีฐานะพอสมควร ไม่ได้ร�่ารวย

เป็นมหาเศรษฐี มีโรงแรมหรูรอให้เข้าไปบริหาร เพราะเขาเองก็ไม่ได้

ท�าตัวเด่นสะดุดตานัก รถท่ีขับไปเรียนก็ไม่ได้หรูหรา ถ้าเทียบกับคนอื่น

ที่เข้ามาพัวพันในชีวิตเธอตอนนั้น ทว่าดวงมาศก็เลือกเขา จนในที่สุด

ทั้งมหาวิทยาลัยก็รู้ว่าดาวกับเดือนของสถาบันก�าลังคบหากัน

ทุกอย่างก�าลังจะเป็นไปด้วยดี แต่ก็มาสะดุด เมื่อวันหน่ึงเขาต้อง

เดินทางไปเรียนต่างประเทศ ในขณะที่ดวงมาศจะตามไปทีหลังในอีก

หกเดือน ตอนนั้นเขาคิดแค่เพียงว่าอีกแค่หกเดือนก็จะได้เจอกัน จึงไม่ห่วง

หรือกังวลในความสัมพันธ์อันห่างไกล

จากเดือนแรกที่ยังติดต่อกันดี เดือนที่สองก็พอมีอยู่บ้าง จนมา

เดือนท่ีสาม การติดต่อหรือตอบอีเมลเร่ิมขาดหายไป ตอนน้ันลาพิซทั้ง

โทร.หา ทั้งกังวลไปสารพัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรัก กระทั่งในอีกหนึ่งเดือน

ต่อมา เขาจึงได้ยินข่าวจากเพื่อนท่ีเมืองไทยซึ่งส่งภาพมาให้ดู...ภาพ

งานแต่งงานของดวงมาศและกิตติศักด์ิ เม่ือรู้ข่าว ลาพิซเสียใจอย่างมาก

ดื่มเหล้าเมามาย จนคนเป็นแม่อยู่นิ่งเฉยไม่ได้ ต้องตามมาดูแลลูกชายที่อยู่

ต่างบ้านต่างเมือง

กว่าลาพิซจะกลับมาเรียนต่อได้ก็ใช้เวลาหลายเดือน และข่าวคราว

ของดวงมาศก็เงียบหายไปจากชีวิตเขา พอเขาเรียนจบ กลับมาเมืองไทย

เพื่อบริหารงานต่อจากมารดา บรรดาข่าวธุรกิจตามหน้าหนังสือพิมพ์พากัน

แห่ลงรูปและแย่งสัมภาษณ์เขาในฐานะลูกชายนักธุรกิจหญิงเบอร์หน่ึง

พุดน�้าบุษย ์ 17

ของเมืองไทยอย่างหทัยชนก ไม่นานเขาก็ได้รับการติดต่อจากดวงมาศ

กระทั่งทุกวันนี้ ลาพิซยังรู้สึกได้ว่าดวงมาศพยายามท�าทุกวิถีทาง ให้เขาและ

เธอกลับมามีสัมพันธ์ฉันท์คนรักเช่นเดิม เธอบอกกับเขาว่าก�าลังจะหย่า

และถ้าหย่าเมื่อไร เธออยากให้เขากลับมาคืนดีด้วย เพราะเธอยังรักเขาอยู่

ดวงตาคมกริบของลาพิซลุกวาวข้ึนอีกคร้ัง รักหรือ ถ้าเป็นเม่ือก่อน

ตอนท่ีหัวใจยังไม่แข็งแกร่งดี เขาคงหว่ันไหวไปกับค�าพูดของดวงมาศ

แต่ตอนน้ีความรู้สึกเหล่าน้ันมันตายไปจากหัวใจของเขาแล้ว ไม่หลงเหลือ

ความรักอยู่อีกต่อไป จะมีก็แค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น

ทา่มกลางเสียงเพลงคลอเคล้าเบาๆ หญิงสาวที่อยู่ในชุดแซกรัดรูป

สีแดงเลือดนก ความยาวเลยสะโพกเพียงแค่คืบกว่าๆ อวดเรียวขาสวยงาม

และเนินอกสล้างอวบอิ่มซ่ึงโผล่พ้นคอเสื้อเกาะอกที่เว้าเป็นรูปหัวใจ ยก

แก้วบรั่นดีในมือขึ้นดื่ม

“พอแล้วน่า เอื้อง คุณดื่มเยอะแล้ว”

“เอื้องอยากเมาค่ะสิงห์ เมาแล้วจะได้ลืม”

“ถึงยังไงพอคุณต่ืนขึ้นมา คุณก็ต้องจมอยู่กับเร่ืองเดิม มันหนีไม่ได้

หรอกเอื้อง นอกจากคุณจะยอมรับและเผชิญกับความจริง”

ดวงตาท่ีคลอด้วยหยาดน�้ามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเสียใจ เธอ

ไม่น่าตาบอดตอบตกลงแต่งงานกับกิตติศักดิ์ในตอนน้ันเลย เธอรู้ว่าลาพิซ

ไม่ได้ยากจน แต่ไม่คิดว่าจะร�่ารวยเข้าข้ันมหาเศรษฐี ครั้งแรกท่ีรู้ว่าลาพิซ

ปิดบังเร่ืองฐานะท่ีแท้จริงของเขา เธอโกรธมาก น้อยใจสารพัด คิดตลอด

เวลาว่าเขาไม่ไว้ ใจเธอ จึงไม่ยอมเปิดเผยฐานะตัวเอง และนั่นก็เป็นเหตุผล

หนึ่งที่เธอเลือกแต่งงานกับกิตติศักดิ์ หนุ่มใหญ่ฐานะดี มีชื่อเสียง เพียงแค่

ได้รู้จักกันไม่กี่เดือน...เพื่อประชดคนรักเก่า

“เอื้องขอโทษนะคะสิงห์ เอื้องไม่น่าโง่เลย”

“ไม่เอาน่าเอื้อง มันเป็นอดีตไปแล้ว ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน”

“แต่เอื้องยังรักสิงห์นะ รักมาตลอด ที่เอื้องแต่งงานกับคุณกิตติศักดิ์

ก็เพราะต้องการประชดสิงห์”

ลาพิซถอนหายใจยาวเหยียด เขารู้ดีทีเดียวว่าดวงมาศจะพูดอะไร

18 ราชสีห์ร่ายรัก

เพราะเธอพูดให้เขาฟังเป็นคร้ังท่ีเท่าไรก็ไม่อาจนับ เรียกว่าทุกคร้ังที่เจอ

หน้าก็ว่าได้

“ยังไงตอนนี้เอื้องก็ยังเป็นเมียเขา”

“แต่เอื้องจะหย่า เขามีคนอื่น เขาไม่ได้ดีเหมือนที่ใครๆ เข้าใจ”

“อันนั้นมันก็แล้วแต่เอื้อง ไม่ได้เกี่ยวกับผม”

“แต่เอื้องอยากหย่าเพราะสิงห์นะ เอื้องอยากให้เรากลับมาเหมือน

เดิม”

ไม่พูดเปล่า มือบางของดวงมาศเอื้อมมาจับมือหนาของลาพิซข้ึน

กุมไว้ แนบกับอกนุ่มของเธออย่างจงใจ ด้านชายหนุ่มรู้สึกอึดอัด อยาก

กระชากมือออก แต่ก็ท�าได้เพียงพยายามแกะมือตัวเองออกอย่างนุ่มนวล

ทว่าอีกฝ่ายกลับกุมไว้แน่น ดวงตาชุ่มน�้ามองเขาอย่างตัดพ้อ

“ท�าไมคะ สิงห์รังเกียจเอื้องหรือคะ”

“มันไม่ใช่อย่างนั้น ผมไม่ได้รังเกียจเอื้อง เราเป็นเพื่อนกันได้”

“ถ้าไม่ได้รังเกียจเอื้อง สิงห์รอเอื้องได้ม้ัยคะ เอื้องจะจัดการเรื่อง

หย่า แล้วจะกลับมาคบกับสิงห์ใหม่ คราวน้ีเอื้องสัญญาว่าเอ้ืองจะไม่ทิ้ง

สิงห์ ไปไหนอีก ไม่มีวัน”

“เอื้อง...จะให้ผมพูดกี่รอบ เราไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิมได้หรอก

เรื่องของเรามันจบลงแล้ว และที่ส�าคัญ ผมไม่อยากเป็นต้นเหตุให้คุณกับ

สามีเลิกกัน"

“แต่เอื้องยังรักสิงห์นะคะ รักมาตลอด”

เพียงเท่าน้ีดวงตาคมกริบของลาพิซก็วาวโรจน์ มองผู้หญิงตรงหน้า

อย่างนึกดูถูก

“รักเหรอเอื้อง รักมากจนต้องไปแต่งงานกับนายกิตติศักด์ิโดย

ไม่บอกคนที่คุณบอกว่ารักมากแม้แต่ค�าเดียวเน่ียนะ ค�าว่ารักของคุณ

มันออกจะแปลกไปสักหน่อยหรือเปล่า”

หยาดน�้าตาของดวงมาศไหลรินลงทันทีเม่ือได้ยินน�้าเสียงติดจะ

เยาะหยันในค�าพูดเขา

“ก็เพราะสิงห์ ไม่เคยบอกไงคะว่าแท้ท่ีจริงแล้วตัวตนสิงห์เป็นยังไง

สิงห์ ไม่เคยบอกเร่ืองทางบ้าน ท้ังที่เอื้องเป็นแฟนสิงห์ เอื้องควรรู้จากปาก

พุดน�้าบุษย ์ 19

ของสิงห์มากกว่าได้ยินจากปากของคนอื่น หรือเพราะสิงห์กลัวว่าเอ้ืองคบ

กับสิงห์เพราะฐานะ”

“แล้วมันจริงม้ัยล่ะ เพียงแค่คุณรู้ว่านายกิตติศักด์ิมันร�่ารวยขนาด

ไหน คุณก็ทิ้งผมไปแต่งงานกับมันทันที คุณคบกับผมเผ่ือเลือกมากกว่า

เอื้อง”

“ไม่จริงนะคะสิงห์ เอื้องรักคุณ แต่เอื้องท�าทุกอย่างเพราะต้องการ

ประชด สิงห์ ไม่ยอมบอกฐานะที่แท้จริงของสิงห์ระหว่างที่คบกัน เป็นผู้หญิง

คนไหนจะไม่คิดบ้างว่าที่เขาไม่บอกเพราะเขาไม่ได้รักตัว”

“ผมว่า...เราอย่าพูดเรื่องนี้กันอีกเลย มันเป็นอดีตไปแล้ว ที่ส�าคัญ...

ผมก�าลังจะแต่งงาน”

ดวงมาศตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ริมฝีปากได้รูปที่เคลือบลิปสติก

สีชมพูเข้มไว้ เผยอออกจากกันขณะมองคนตัวสูงอย่างไม่เชื่อ

“ไม่จริง สิงห์ยังไม่มีคนรัก ไม่เคยคบใครเป็นตัวเป็นตนด้วยซ�้า”

“ผมจะคบใครหรือไม่คบใคร ไม่เห็นต้องป่าวประกาศ และเรื่องน้ี

มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณแม้แต่นิด”

ดวงมาศน�้าตาไหลพราก ส่ายหน้าไปมารับไม่ได้กับความห่างเหิน

ที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้ ร่างบางถลาเข้าไปกอดชายหนุ่มไว้แน่น พลางร�่าไห ้

กับอกกว้างของเขา ซึ่งท�าให้ลาพิซตกใจไม่น้อย

“ไม่ค่ะ เอื้องรักคุณ เอื้องไม่ยอม”

“เอื้อง อย่าท�าแบบนี้ อย่าให้ผมหมดความอดทนกับคุณเลย”

ขณะท่ีทั้งคู่ผลักไสกันอยู่ ในมุมหน่ึง...มีใครบางคนแอบบันทึกภาพ

ของทั้งคู่เอาไว้ เพราะคิดว่าก�าลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกัน

“เอื้องรักคุณนะคะ รักคุณ”

“คุณเมามากแล้ว เลิกดื่มแล้วกลับบ้านเสีย ผมจะให้บดินทร์ ไปส่ง”

มือหนาพยายามแกะมือท่ีโอบกอดเขาไว้ออกจากตัว แต่ดวงมาศ

หาได้ร่วมมือไม่ กลับโถมกายเข้ากอดร่างหนาของเขาไว้แน่น

“ไม่ค่ะ เอื้องยังไม่กลับ เอื้องอยากอยู่กับคุณ”

“คุณแต่งงานแล้วนะเอื้อง ผมว่ามันไม่เหมาะถ้าคุณยังท�าแบบน้ี

และที่ส�าคัญ ผมบอกให้คุณได้ยินอย่างชัดเจนแล้ว ว่าผมก�าลังจะแต่งงาน

20 ราชสีห์ร่ายรัก

เจ้าสาวของผมอาจจะเข้าใจผิดหากมีใครมาเห็นเข้าแล้วพูดกันต่อ”

“เอื้องรู้ว่าสิงห์หาข้ออ้างเพื่อผลักไสเอื้อง สิงห์ยังไม่มีใคร”

“ก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่ผมบอกไว้เลยว่าผมมีคนรักแล้ว ใครๆ ก็

รู้จักเธอดี”

ดวงตาที่ฉ�่าน�้าฉายแวววาววับเม่ือคิดได้ว่าใครคือคนรักของลาพิซ

ต้องเป็นยัยนางแบบที่เคยเป็นข่าวกันคนนั้นแน่นอน

“นังรุจีใช่มั้ยคะ เอื้องจะไปจัดการมัน ไปบอกมันให้รู้ว่าสิงห์เป็นของ

เอื้อง”

“เอื้อง...คุณหยุดระรานผมเสียทีได้ม้ัย อย่าให้ผมเหลืออดนัก

เพราะไม่อย่างนั้น แม้กระทั่งความเป็นเพื่อน ผมก็จะไม่เหลือให้กับคุณ”

น�้าเสียงเข้มจริงจังของลาพิซท�าให้ดวงมาศชะงักงัน เธอคุ้นเคย

กับน�้าเสียงนี้ดี ถ้าได้ยินแบบนี้เมื่อไรแสดงว่าลาพิซเริ่มเอาจริงแล้ว และเขา

ก็จะไม่ทนอีก

“ไม่นะคะ ไม่ เอื้องรักสิงห์ เอื้องจะไม่เข้าไปยุ่งเร่ืองของสิงห์ก็ได้

เอื้องขอให้เราได้รักกันเท่านั้นพอ”

“ถ้าอย่างนั้นเอื้องก็ต้องฟังท่ีผมพูดบ้าง เราเจอกันบ่อยคงไม่ดี

เพราะตอนน้ีเอื้องก�าลังมีข่าวไม่ค่อยดีกับนายกิตติศักดิ์ ผมไม่อยากได ้

ชื่อว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการเลิกราของคุณ”

“ไม่นะคะ เอื้องอยากเจอคุณ ตอนน้ีเอื้องไม่เหลือใครแล้ว มีคุณ

เพียงคนเดียวที่คอยให้ค�าปรึกษา เอื้องจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคุณ

อีกนะคะ...นะคะ...”

ลาพิซถอนหายใจอย่างหนักอก นึกสงสารผู ้หญิงตรงหน้า แต่ก็

สงสารตัวเองมากกว่า ดูท่าทางดวงมาศก�าลังจะลากเขาเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย

เขาไม่อยากจะหาเรื่องใส่ตัวเลย เพราะแค่ในด้านธุรกิจเขาก็แข่งขันกับ

กิตติศักด์ิมากพอแล้ว ถ้ากิตติศักดิ์เล่นซึ่งๆ หน้า เขาจะไม่กลัว แต่น่ีใคร

ก็รู ้ว่ามันชอบเล่นลับหลัง แอบลอบกัดเสมอ และถ้าอยากมีเร่ืองกับมัน

เขาต้องจัดการรวดเดียวให้จบ

“เอาเป็นว่า คุณกลับได้แล้ว เดี๋ยวผมให้บดินทร์ขับรถไปส่ง”

ลาพิซพูดจบก็ยกโทรศัพท์ข้ึนกดทันที ไม่นานร่างสูงของบดินทร์

พุดน�้าบุษย ์ 21

ก็เดินมาสมทบ เห็นสภาพดวงมาศซบกับอกกว้างของลาพิซแล้วได้แต ่

ส่ายหน้า ผู้หญิงสมัยน้ี มีความละอายบ้างหรือไม่ ตัวเองก็มีสามี ถึงแม้

จะแยกกันอยู่ แต่กลับมาซบอกชายอื่นแบบนี้...

“นายช่วยถือกระเป๋าของเอื้องให้หน่อย เดี๋ยวฉันประคองเธอไป

ที่รถ”

บดินทร์พยักหน้าเร็วๆ ก่อนท่ีจะเดินตามร่างสูงของคนเป็นเจ้านาย

ซึ่งมีร่างบางของดวงมาศไว้ ในวงแขน เสียงประท้วงของหญิงสาวดังลั่น

ไปตลอดทาง อยากอยู่กับสิงห์อย่างโน้น สิงห์อย่างนี้ เฮ้อ...เวรกรรม

ดูก็รู ้ว่าดวงมาศพยายามจะกลับมารื้อฟื้นความสัมพันธ์กับลาพิซอีกครั้ง

ซึ่งเจ้านายหนุ่มของเขาจะคิดอย่างไรนั้น เขาไม่รู้...

แต่ที่แน่ๆ ลาพิซไม่ใช่คนโง่

22 ราชสีห์ร่ายรัก

เป็นเช้าตรู ่ที่เขานึกอยากจะสบถด่าคนท่ีลงข่าว และนึกอยาก

ฟ้องร้องเจ้าของหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าที่อยู่ในมือของเขาในขณะนี้ ภาพของ

ดวงมาศก�าลังกอดเขาปรากฏหรา เรียวปากหนาเม้มเข้าหากันแน่นด้วย

แรงโทสะ พลันขว้างหนังสือพิมพ์ที่อยู ่ในมือลงบนโต๊ะอาหารอย่างแรง

จนสาวน้อยที่นั่งทานด้วยสะดุ้งโหยง

“บ้าจริง!”

“ไงยะ...พ่อตัวดี คราวน้ีจะแก้ตัวยังไง ไหนบอกว่าไม่กลับไปคืนดี

กับแม่เอื้องแล้ว ท�าไมถึงได้ ไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงแบบนั้นได้”

ค�าประชดประชันของคนเป็นมารดาพร้อมกับอาการค้อนน้อยๆ

ท�าให้บุตรชายถอนหายใจพรืด

“ผมกับเอื้องเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ครับแม่ แล้วที่เห็นในภาพ

เอื้องก�าลังร้องไห้เพราะพูดถึงเร่ืองนายกิตติศักดิ์ สามีของเธอ มันก็เท่าน้ัน

เอง”

“เหรอยะ ระวังตัวไว้บ้างก็ดี สามีเขาคงไม่พอใจนักหรอกที่เห็นรูปนี้

สิงห์ต้องแก้ข่าวด่วนเลยนะ เพราะแม่จะไม่ทนให้ลูกชายข้ึนช่ือว่าเป็นชู้กับ

เมียชาวบ้านเด็ดขาด”

ลาพิซกลืนน�้าลายลงคอเม่ือเห็นสีหน้าจริงจังของคนเป็นมารดา

นานแล้วที่เขาไม่เห็นสีหน้าแบบนี้จากนาง

“ผมก็ไม่ได้เป็นนี่ครับ”

“แม่เชื่อ แล้วคนอื่นจะเชื่อม้ัยล่ะ เพราะฉะน้ันสิงห์ต้องป่าวประกาศ

หรือไม่ก็หาวิธีอื่นที่จะแก้ข่าว”

“ผมก็บอกเขาไปแล้วว่าผมจะแต่งงาน”

บทที่ 2

พุดน�้าบุษย ์ 23

ไม่ได้มีแค่หทัยชนกที่เบิกตากว้างเพียงคนเดียว หญิงสาวที่น่ังทาน

ข้าวเช้าด้วยก็ถึงกับชะงัก มือที่ก�าลังป้อนข้าวต้มร้อนๆ ใส่ปากค้างเต่ิงด้วย

ค�าพูดของลาพิซ

“อะไรนะ จะแต่งงาน? แต่งกับใคร สิงห์มีแฟนตั้งแต่เมื่อไร หรือ

แม่นางแบบท่ีควงเล่นๆ น่ัน? ไม่เอาหรอกนะ แม่ต้องได้เลือกสะใภ้เองสิ

เอาเถอะ แม่จะเป็นคนจัดการปัญหานี้ให้ ไปท�างานซะไป”

“โอเคครับแม่ กินผักด้วยนะ อย่าให้รู้ว่าเข่ียออก คนอะไรเรียน

การท�าอาหารมา แต่ไม่ยอมกินผัก จบมาได้ ไง”

ประโยคแรกลาพิซพูดกับมารดา แต่ประโยคท้ายเขาหันหน้ามาท�า

ตาเขียวใส่สาวน้อยที่นั่งทานข้าวเงียบๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเลือกทานแต่เนื้อ

ข้าวต้ม

พสุมดีถึงกับออกอาการเหวอ จู่ๆ เร่ืองมันมาหยุดที่เธอได้อย่างไร

เมื่อสักครู่ยังคุยกันถึงข่าวที่เกิดข้ึนกับลาพิซอยู่ดีๆ ท�าไมถึงวกมาที่การ

ทานผักหรือไม่ทานผักของเธอได้

“ค่ะ” นั่นคือค�าตอบของพสุมดี ก่อนที่ร่างสูงของลาพิซจะเดิน

จากไป

“พี่เขาไปแล้ว ไม่ต้องฝืนทานหรอกลูก”

“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณสิงห์รู้เข้าจะไม่พอใจ”

น่ีก็อีกคน...หทัยชนกแอบถอนหายใจ ไม่รู ้เมื่อไรพ่อลูกชายตัวด ี

ถึงจะเห็นในความน่ารักของพสุมดีเหมือนท่ีนางเห็นบ้าง นิสัยก็น่ารัก

การเรือนก็เพียบพร้อม ท�าอาหารก็อร่อยสมกับที่ร�่าเรียนมา หากออกเรือน

ไปกับใคร ผู้ชายคนน้ันคงโชคดีไม่น้อย ดวงตาของหทัยชนกกวาดมอง

ใบหน้าหวาน ดวงตากลมโต ผมม้าด้านหน้าท�าให้พสุมดียิ่งดูเด็กกว่าอาย ุ

อีกสองสามปี เรียนก็จบแล้ว หรือว่า...

ความคิดบางอย่างผุดข้ึนมาในหัวหทัยชนกทันที เรียวปากบางแย้ม

ออกมาเป็นรอยยิ้ม นางมีแผนแล้ว แผนท่ีจะจับสิงห์มาอยู่ในมือเสือดาว

ตัวน้อยนามว่าพสุมดี สาวน้อยที่กลัวคุณสิงโตเหลือเกิน แต่ในความกลัวนั้น

นางเห็นความชื่นชมยามท่ีพสุมดีแอบมองบุตรชายของตนตอนทีเผลอ

ลางสังหรณ์ของนางไม่ผิดแน่ ทว่า เจ้าตัวจะยอมรับหรือไม่

24 ราชสีห์ร่ายรัก

ดวงตากลมโตด�าสนิทเฉกเช่นสีผม กวาดมองตัวหนังสือท่ีเขียน

เอาไว้ ในเนื้อข่าว

“เห็นทีข่าวแยกเตียงกับสามีหนุ่มไฮโซจะเป็นเรื่องจริง เหตุเพราะ

เมื่อคืนท่ามกลางเสียงเพลงอันไพเราะ กลับเห็นดวงมาศก�าลังซบอกหนุ่ม

คนหนึ่งอยู่ ซึ่งดูยังไงก็ไม่ใช่คุณกิตติศักดิ์สามีหนุ่มที่มีข่าวก�าลังจะเลิกรากัน

หรือว่าน่ีคือการเปิดตัวชายชู้แบบไม่แคร์สื่อ ไม่แคร์สังคม เอ๊ะ...ว่าแต่

หนุ่มคนนั้นคือใคร หน้าคุ้นๆ กันมั้ยคะ”

มุมปากบางยกสูงเล็กน้อยราวกับเยาะ แต่เป็นการเยาะหยันตัวเอง

มากกว่า สิบกว่าปีท่ีเธอก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังน้ี วันแรกที่เธอเข้ามาใน

ตระกูลแมควิชเชอร์ เธอมองพี่สิงห์ของเธออย่างหวาดกลัว เพิ่งรู้เดี๋ยวน้ัน

ว่าพี่หน้ายักษ์ที่ท�าแผลให้เธอในวันก่อน ก็คือพี่สิงห์ลูกชายคนเดียวของ

คุณป้าหทัยชนก พสุมดีไม่กล้ามอง ไม่กล้าพูด เพราะเธอเพิ่งเข้ามาใน

ครอบครัวน้ี จ�าได้ว่าน้อยครั้งด้วยซ�้าที่ได้พูดกับพี่สิงห์ ยังไม่ทันสนิทสนม

กัน คนที่หทัยชนกคะยั้นคะยอให้เธอเรียก ‘พี่สิงห์’ ในตอนนั้นก็บินหนี

ไปเรียนต่อต่างประเทศ

เพียงแค่ลาพิซไปได้ ไม่นาน เธอก็ได้ยินป้าหทัยบ่นหนักใจเร่ืองของ

พี่สิงห์ ว่าพี่สิงห์เกเรไม่ยอมเรียน จะกลับมาเมืองไทยท่าเดียว ตอนนั้นเธอ

ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว มาจับเรียงเรื่องทั้งหมดใหม่ได้ตอนโตแล้ว ช่วงนั้นคงเป็น

ช่วงที่ลาพิซมีปัญหากับดวงมาศ หทัยชนกบินไปต่างประเทศบ่อยๆ กระทั่ง

เร่ืองราวทั้งหมดผ่านพ้นไปด้วยดี เม่ือลาพิซกลับมาถึงบ้านหลังจาก

เรียนต่ออยู่หลายปี คร้ังแรกท่ีได้เห็นหน้าเขา เธอจ�าได้ว่าหัวใจเต้นแรง

แก้มร้อนซู่ไปหมด เลือดลมว่ิงพล่านราวกับจะเป็นลม และต่อจากน้ัน

สองตาของเธอก็คอยเฝ้ามองแต่คุณสิงห์แบบเงียบๆ

ความสนิทสนมระหว่างเธอกับหทัยชนกเพิ่มมากข้ึนทุกวัน เพราะ

นางเอ็นดูในตัวลูกสาวเพื่อนสนิทอย่างเธอ แต่ความสนิทสนมระหว่างเธอ

กับลาพิซนั้นไม่ต้องพูดถึง เธอได้รับแค่แววตาดุเข้มจากเขาเท่านั้น เรื่องราว

ที่จะพูดจากันก็เป็นเรื่องความผิดของเธอ ตักเตือนเธอ อาจจะเป็นเพราะ

ด้วยวัยที่ห่างกันถึงสิบปี ช่องว่างระหว่างวัยจึงเกิดข้ึน พสุมดีแอบช่ืนชม

ความสามารถของลาพิซในใจ เธอไม่รู ้ว่าสายตาของเธอมองแต่ลาพิซ

พุดน�้าบุษย ์ 25

มานานแค่ไหน รู้ตัวอีกครั้งโลกทั้งใบของเธอก็มีแค่ราชสีห์หนุ่มคนนี้

ฉับพลันเสียงโทรศัพท์มือถือของพสุมดีก็ดังข้ึน เจ้าของเครื่อง

เห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ เรียวปากบางก็แย้มออกมาเป็นรอยยิ้ม

ก่อนจะกรอกเสียงพูดกับคนปลายสาย

“ว่าไงยัยอ้วน”

“แหมมมมม...ฉันอวบย่ะ ไม่ได้อ้วน ยัยผอม”

ค�าย้อนของแก้มแหม่มท�าให้พสุมดีหัวเราะทันที

“ถึงกรุงเทพฯ แล้วเหรอ ฉันคิดถึงแกจัง”

“เพิ่งถึงเมื่อกี้เอง ฉันโทร.หาแกก่อนเลย”

“งั้น ไปกินข้าวกันมั้ย เดี๋ยวฉันไปรับแกที่คอนโดฯ มีข่าวดีจะบอก”

“ดีสิ ฉันอาบน�้ารอเลยนะแก มาเร็วๆ ล่ะ”

พสุมดียิ้มเบาๆ ก่อนวางสายและเดินไปหาหทัยชนกเพื่อขออนุญาต

ไม่นานสาวน้อยวัยใสก็ขับรถมาถึงหน้าคอนโดฯ ของเพื่อนรัก แก้มแหม่ม

ยืนรออยู่แล้ว พอเห็นรถคันเล็กท่ีคุ้นตาก็เปิดประตูเข้าไปน่ังทันที พลัน

โผกอดเพื่อนรักเสียแน่น

“โห...ฉันคิดถึงแกจังเลยยัยแห้ง”

“ฉันก็คิดถึงแก หมูอ้วน แต่ว่าตอนน้ีแกปล่อยก่อนดีม้ัย ฉันจะได ้

ขับรถพาแกไปทานอาหารอร่อยๆ”

ค�าว่าอาหารอร่อยๆ ท�าให้สาวอวบรีบท�าตามอย่างว่าง่าย ดวงตาของ

แก้มแหม่มพราวระยับอย่างถูกใจ

“เอ้อ ข่าวดีของแกคืออะไรอ่ะ ฉันอยากรู้เต็มทีแล้ว รอไม่ไหว”

“คุณสิงห์อนุญาตให้แกกับฉันท�างานที่โรงแรมได้ เราแค่ต้องฝึกงาน

ก่อน ถ้าผ่านก็เป็นพนักงานโรงแรมได้เลย”

แก้มแหม่มเบิกตากว้าง และกรี๊ดลั่นรถด้วยความดีใจ

“ตาย ตาย ตาย ฉันจะท�าตัวยังไง ถ้าหากต้องเจอคุณสิงห์สุดหล่อ

ทุกวัน”

“แกอย่าเพิ่งคิดว่าจะท�าตัวยังไงเวลาได้เจอหน้าคุณสิงห์สุดหล่อเลย

แค่คิดว่าจะท�ายังไงไม่ให้เขาด่าก็พอ”

“เฮ้อ! ท�าไมคุณสิงห์ของแกถึงได้ท�าหน้าดุทุกวันนะ เห็นทีไร เป็น

26 ราชสีห์ร่ายรัก

หน้าแข็งเหมือนปูนปลาสเตอร์”

พสุมดีหัวเราะผสมโรง เม่ือนึกภาพตามค�าพูดของแก้มแหม่ม

จริงด้วย...คุณสิงห์เคยยิ้มกับเขาบ้างหรือเปล่านะ

“ฉันจะฟ้องคุณสิงห์”

“ฮ่าๆ ยัยเสือดาวอย่างแกน่ีนะจะฟ้องคุณสิงห์ แค่ยืนอยู่ตรงหน้า

คุณสิงห์แกก็สั่นเป็นเจ้าเข้าแล้ว แกกลัวคุณสิงห์ยิ่งกว่าฉันเสียอีก”

“ฉันไม่ได้กลัว ฉันแค่ไม่อยากให้คุณสิงห์คิดว่าฉันจะเข้ามาแย่ง

ความรักของคุณป้าเท่านั้นเอง เขาพูดหรือว่าอะไร ฉันถึงเงียบไง”

“โธ่...แกคิดว่าคุณสิงห์ห้าขวบหรือไง ตอนแกเข้ามาในชีวิตเขาน่ะ

เขายี่สิบกว่าแล้วนะ หมดวัยอิจฉาน้องใหม่แล้ว กลัวก็บอกว่ากลัวเหอะ

ยัยแห้ง”

แก้มแหม่มมองเพื่อนสาว ที่ค้อนควักใส่เธอแล้วหันไปท�าหน้าที่

คนขับต่ออย่างต้ังใจ ความจริงเธอเองก็สงสัยไม่น้อยว่าท�าไมพสุมดีถึงกลัว

ลาพิซนัก แต่พอใครว่าคุณลาพิซเข้าหน่อย แม่เพื่อนตัวดีกลับแก้ต่างให ้

เป็นพัลวัน...คุณสิงห์ดีอย่างโน้น คุณสิงห์ดีอย่างนี้ คุณสิงห์ห่วงถึงได้คอยดุ

คอยว่า

“แต่คุณสิงห์ก็ใจดีเนอะ ให้เราท�างานในโรงแรม”

“ย่ะ ใจดีก็ใจดี เออ แกเห็นข่าวคุณสิงห์หรือยัง ฉันดูยังไงก็เป็น

คุณสิงห์ อย่าบอกนะว่าคุณสิงห์ของแกจะกลับไปคืนดีกับแม่อดีตคนนั้น”

“ก็...ไม่รู้เหมือนกัน”

น�้าเสียงหม่นๆ ของเพื่อนสาวท�าให้แก้มแหม่มเหลียวมองก่อนจะ

ถอนหายใจออกมายืดยาว ท�าไมเธอจะไม่รู้ว่ายัยเพื่อนตัวดีคนน้ีแอบปลื้ม

คุณสิงห์มากเพียงใด คบกันมาตั้งหลายปี ไม่เคยเห็นพสุมดีมองใครเลย

บอกแต่ว่าคุณสิงห์สั่งห้ามมีแฟน ต้องเรียนให้จบก่อน ไม่ว่าคุณสิงห์จะพูด

อย่างไรเป็นต้องเช่ือฟังเสมอ อะไรท่ีคุณสิงห์บอกว่าไม่ดี เพื่อนเธอคนนี ้

ก็จะไม่ท�า เมื่อก่อนแก้มแหม่มพอจะเข้าใจว่าพสุมดียอมฟังทุกอย่างที ่

คุณสิงห์พูด เพียงแค่อยากให้คุณสิงห์เอ็นดู แต่ตอนน้ีเธอชักไม่แน่ใจแล้ว

ว่าสิ่งที่เพื่อนรักท�าอยู่ในขณะนี้ จะเพราะอยากให้คุณสิงห์เอ็นดูอยู่หรือเปล่า

พุดน�้าบุษย ์ 27

โทรศัพท์มือถือของลาพิซดังข้ึนท่ามกลางความเงียบกริบภายใน

ห้องท�างาน คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อคิดว่าใครกัน

ที่โทร.เข้ามาขัดเวลาการท�างานของเขา ครั้นเห็นหมายเลขโทรศัพท์ที่โชว์

บนหน้าจอ เสียงถอนหายใจของชายหนุ่มก็ดังออกมาทันที

“ว่าไงครับเอื้อง”

“สิงห์คะ สิงห์ต้องช่วยเอื้องนะคะ เอื้องอยากหย่าเต็มทีแล้ว เอื้อง

ไม่ทนแล้ว”

เสียงร�่าไห้ของดวงมาศยิ่งท�าให้สีหน้าของลาพิซเคร่งเครียดมากข้ึน

จะท�าอย่างไรดีเขาถึงจะหนีพ้นจากเรื่องยุ่งๆ พวกนี้ แค่ที่เป็นข่าวนี่ก็เสียชื่อ

มากพอแล้ว อยากช่วยดวงมาศนะ แต่ต้องไม่ดึงเขาและเอาช่ือเสียงเขา

เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องไม่จริงพรรค์นั้นด้วย

“เอื้อง ผมก�าลังยุ่ง”

“เอื้องพึ่งใครไม่ได้อีกแล้ว ถ้าสิงห์ ไม่ออกมาเจอเอื้อง...เอื้องจะ

ฆ่าตัวตาย ให้มันจบทุกอย่างไปเลย”

ค�าขู่ของดวงมาศท�าให้ลาพิซแทบสบถ นึกอยากปล่อยให้เรื่องน้ี

ผ่านไป ใครจะท�าอะไรเขาจะไม่สนใจ แต่ความเป็นคนท�าให้เขาทนน่ิงเฉย

ไม่ได้

“ก็ได้เอื้อง...เดี๋ยวผมออกไปหาคุณเอง”

“ค่ะสิงห์ เอื้องจะรอนะคะ”

ทันทีที่วางสาย ลาพิซก็เดินไปนอกห้อง

“ฉันจะออกไปข้างนอก วันนี้คงไม่กลับเข้ามาแล้ว ถ้ามีอะไรโทร.เข้า

มือถือละกัน”

ท้ังบดินทร์และวนาหันมองหน้ากันอย่างงงๆ เพราะเดิมทีคนเป็น

เจ้านายไม่ได้มีธุระออกไปไหน แถมไม่มีนัดหมายพบกับลูกค้าคนใดด้วย

ผู้คนในร้านอาหารค่อนข้างพลุกพล่าน แต่ก็พอมีความเป็นส่วนตัว

อยู่บ้าง เนื่องจากโต๊ะอาหารถูกจัดวางเป็นซุ้มๆ ไม่ใช่เรียงต่อกัน ฉะน้ัน

จึงเป็นแบบซุ้มใครซุ้มมัน จะเรียกสั่งอาหารก็กดกริ่งที่ติดไว้ข้างซุ้มมุงจาก

ได้ โดยไม่ต้องลุก

28 ราชสีห์ร่ายรัก

“คนเยอะจังแก”

“ก็ศุกร์ต้นเดือนไง เยอะเป็นธรรมดา ว่าแต่แกอยากกินอะไรล่ะ สั่ง

เลย”

ทั้งพสุมดีและแก้มแหม่มต่างก้มหน้าก้มตาดูรายช่ืออาหาร จึงไม่ทัน

สังเกตเห็นร่างสูงของใครคนหน่ึงที่เดินผ่านโต๊ะพวกเธอและเลยไปอีก

สี่ซุ้ม

ดวงมาศยิ้มออกทันทีเมื่อเห็นร่างสูงของลาพิซเดินเข้ามาใกล้

“นึกว่าสิงห์จะไม่มาเสียแล้ว”

“คุณมีอะไรรีบพูดมาเถอะ ผมไม่อยากเป็นข่าวอีก อีกอย่างพรุ่งนี้

ผมต้องไปเขาใหญ่ ต้องรีบกลับไปเก็บของ”

“เอื้องจะฟ้องหย่าค่ะ”

ค�าพูดของดวงมาศท�าให้ลาพิซมองหน้าอดีตคนรักอย่างไม่คาดคิด

ว่าจะได้ยิน

“ผมว่าคุณคุยกับเขาดีๆ ก่อนดีกว่ามั้ย ฟ้องหย่าก็มีแต่เสียชื่อเสียง”

“แต่เขาพาผู้หญิงอื่นเข้าบ้าน เอื้องมีหลักฐาน สามารถฟ้องหย่าได้”

“เอาเป็นว่า คุณจะตัดสินใจท�าอะไรก็ได้ แต่คุณต้องไม่ดึงผมเข้าไป

เกี่ยวข้องด้วย”

“พอเอื้องจัดการเรื่องหย่าเสร็จ เราจะได้คบกันอย่างเปิดเผยเสียที”

ดวงตาคมกริบของลาพิซพลันตวัดมองหญิงสาวตรงหน้า สีหน้า

หงุดหงิดฉายออกมาชัดเจน

“เอื้อง ผมเคยบอกคุณแล้วใช่ม้ัย ว่าเร่ืองของเรามันเป็นไปไม่ได้

และถ้าขืนยังพูดไม่รู ้เร่ืองแบบน้ี ผมก็จะไม่ทนอีก เราไม่ต้องติดต่อกัน

แล้วนะ”

“ไม่นะคะ ไม่ เอื้องไม่ยอม”

เสียงร้องอุทานของดวงมาศเรียกสายตาจากคนที่น่ังโต๊ะใกล้ๆ ได้ดี

หญิงสาวร�่าไห้ มือเล็กดึงมือหนาของลาพิซที่วางไว้บนโต๊ะอาหารไปกุมแน่น

“ถึงเวลาท่ีผมต้องเด็ดขาดกับเอื้องเสียที ในเม่ือพูดกันดีๆ เอ้ือง

ไม่ฟัง ผมไม่อยากท�าร้ายจิตใจเอื้องหรอกนะ อย่างไรเสียเราก็ยังเป็น

เพื่อนกัน แต่ถ้ามันยังเป็นแบบนี้อยู่ เห็นทีเราจะคบกันฉันท์เพื่อนอีกไม่ได้”

พุดน�้าบุษย ์ 29

“เอื้องรักคุณนะคะสิงห์ เอื้องไม่ยอมให้คุณทิ้งไปแบบนี้หรอก”

และลาพิซก็หมดความอดทน ชายหนุ่มปลดมือหนาของตัวเอง

จากการเกาะกุมของหญิงสาว ก่อนจะเดินออกมาจากโต๊ะอาหารทันที ทว่า

ก้าวไปไม่เท่าไร ร่างบางของดวงมาศก็โผมากอดเขาไว้จากทางด้านหลัง

“สิงห์อย่าท�ากับเอื้องแบบนี้ เอื้องรักสิงห์นะคะ”

ลาพิซสบถเบาๆ รับรู้ ได้ว่าตอนน้ีก�าลังตกเป็นเป้าสายตาของคน

ในร้าน มือหนาพยายามแกะมือของดวงมาศออก แต่เหมือนจะไร้ผล

“เอื้อง อย่าท�าให้เร่ืองมันยุ่งไปกว่าน้ีเลย ผมเบื่อกับการเป็นข่าว

โดยไม่มีมูลแล้ว”

“ไม่มีมูลยังไงคะ ก็เรารักกัน เอื้องรักสิงห์ และสิงห์ก็รักเอื้อง”

“มันแค่อดีต อดีตน่ะ คุณเข้าใจม้ัย อดีตที่แปลว่ามันผ่านไปแล้ว

นานมากแล้วด้วย”

“เป็นเพราะนังนางแบบนั่นใช่มั้ย คุณถึงทิ้งเอื้องไปแบบนี้”

ลาพิซเกือบสะบัดร่างของดวงมาศออกไปแล้ว ถ้าสายตาไม่เผอิญ

เหลือบเห็นใครคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าเจ้าตัวฉายแววตกใจอย่าง

เห็นได้ชัด และเป็นอีกคร้ังท่ีเขานึกอยากสบถให้ลั่น ท�าไมพสุมดีต้องมา

เห็นเขาในตอนนี้...

อาการยืนนิ่งของลาพิซท�าให้ดวงมาศพลอยชะงักงันไปด้วย หญิงสาว

เงยหน้าข้ึนจากแผ่นหลังกว้าง มองตรงไปตามสายตา จึงเห็นว่ามีผู้หญิง

คนหนึ่งจ้องเธอกับลาพิซด้วยแววตาตระหนก

“คุณอยากรู้ ใช่มั้ยเอื้อง ว่าผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วยคือใคร”

ลาพิซสูดลมหายใจเข้าปอด พลันปลดมือบางของดวงมาศที่โอบรัด

เอวหนาของเขาไว้ ดวงตาคมกริบจ้องท่ีร่างบางของพสุมดีเขม็ง ก่อนจะ

ตัดสินใจเดินเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมโอบไหล่บอบบางของพสุมดี แล้วเอ่ย

ในสิ่งที่ท�าให้ทั้งพสุมดีและดวงมาศถึงกับนิ่งงันไป

“นี่ไงครับ ผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วย เธอชื่อพสุมดี”

ในหูของพสุมดีตอนนี้มีแต่เสียงอื้ออึง เรียวปากบางเผยอค้าง ไม่ต่าง

กับแก้มแหม่มท่ีเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และมองดูเหตุการณ์ด้วยความ

ตกตะลึง เธอกับพสุมดีไม่เห็นลาพิซในตอนแรกหรอก คร้ันได้ยินเสียง

30 ราชสีห์ร่ายรัก

เอ็ดอึงของดวงมาศ จากนั้นก็เห็นลาพิซลุกขึ้นมา พสุมดีจึงเดินออกจากโต๊ะ

อาหารไปดูให้แน่ใจว่าเป็นคุณสิงห์ของเธอหรือเปล่า แล้วก็ใช่จริงๆ

“อะ...อะไร...นะคะ คุณพูดอะไรคะสิงห์”

“ผมบอกว่า เสือดาวคือผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วย”

“แต่น่ีมันน้องสาวคุณนะคะ คุณคิดหรือว่าเอื้องจะไม่รู้รายละเอียด

เกี่ยวกับครอบครัวคุณ เอื้องสืบมาหมดแล้ว”

“ถ้าคุณสืบมาหมด คุณต้องรู้สิว่าเสือดาวไม่ใช่น้องแท้ๆ เธอเป็นลูก

ของเพื่อนแม่ และผมกับเธอ...เรารักกัน”

หัวใจดวงน้อยของพสุมดีเต้นรัวแรง เม่ือได้ยินค�าว่า ‘เรารักกัน’

ถึงแม้เธอจะพยายามเตือนตัวเองว่าคุณสิงห์พูดไปอย่างน้ัน แต่ก็อดตื่นเต้น

ไม่ได้

“ไม่จริง เอื้องไม่เช่ือ คุณต้องการสลัดเอื้องทิ้งใช่มั้ยสิงห์ คุณท�า

แบบนี้ไม่ได้”

“ผมเคยบอกคุณแล้วใช่มั้ย ว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน และผมก ็

ก�าลังจะแต่งงาน แต่คุณไม่เช่ือเอง ดันทุรังไปคนเดียว ผมไม่อยากให้

ระหว่างเราไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนอีก ถ้าคุณอยากจะเลิกกับสาม ี

คุณก็เลิกไป แต่อย่าเอาผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย เพราะผมก�าลังจะแต่งงาน

ไม่อยากให้ว่าที่เจ้าสาวต้องมาปวดหัวกับเรื่องไร้สาระแบบน้ี กลับกันเถอะ

เสือดาว”

พูดจบร่างสูงของลาพิซก็ประคองกอดคนตัวแข็งอย่างพสุมดีออกไป

ตามด้วยแก้มแหม่มซึ่งเดินตามท้ังคู่ไปอย่างงงๆ ไม่สนใจเสียงร้องกร๊ีด

ของดวงมาศแม้แต่น้อย เพิ่งเห็นฤทธิ์คุณสิงห์ของยัยเสือดาวก็วันนี้เอง

บทจะโหดก็โหดได้ ใจ

“แก้มแหม่มใช่มั้ย เราน่ะ”

สาวร่างอวบท่ีตามหลังมาถึงกับชะงักอยู่กับที่ เม่ือเห็นร่างสูงของ

ลาพิซหยุดเดินและหันมาทางเธออย่างฉับพลัน

“คะ...ค่ะ”

อาการอึกอักของคนตรงหน้ายิ่งท�าให้สีหน้าของลาพิซหงุดหงิดข้ึน

กว่าเดิม กระทั่งแก้มแหม่มต้องหลบสายตา ไม่กล้ามองหน้าคนดุอีก

พุดน�้าบุษย ์ 31

“ขับรถเป็นมั้ย”

“เป็นค่ะ”

เสียงตอบน้ันเบาหวิวมาก เรียกว่าแค่งึมง�าในปากเสียมากกว่า

คนถามต้องต�าหนิเสียงดังจนเกือบเป็นตะคอก เล่นเอาท้ังพสุมดีและ

แก้มแหม่มสะดุ้งโหยง

“พูดอะไรให้มันชัดๆ หน่อย งึมง�าเป็นแมลงหวี่แมลงวันไปได้”

“ขับเป็นค่ะ!”

แก้มแหม่มตะโกนตอบฉะฉานพลางนึกในใจ ‘โห...พ่อแก้วแม่แก้ว

อะไรจะดุปานน้ี’ ในขณะที่คนตัวสูงหันไปมองอีกคนที่ยืนเหวออยู่ข้างกาย

พร้อมกับแบมือไปตรงหน้าหญิงสาว

“กุญแจรถ”

เมื่อพสุมดียังอึ้ง ชายหนุ่มจึงยกมือข้ึนเท้าเอวราวกับจะเอาเรื่อง

ดวงตาคมกริบมองพสุมดีแทบถลน เขยิบกายเข้าไปใกล้หญิงสาวหมายจะ

ค้นหาสิ่งที่อยากได้เองกับมือ ด้านคนท่ียืนตัวแข็งเพิ่งรู้สึกตัว เห็นร่างสูง

เข้ามาใกล้ก็ถอยร่น และก้มค้นหยิบสิ่งท่ีเขาอยากได้มายื่นให้ทันที มือหนา

คว้ากุญแจรถอย่างกระชากเล็กน้อย ส่ายหน้าระอากับอาการของพสุมดี

จะกลัวอะไรนักหนา หน้าเขาเหมือนยักษ์เหมือนมารนักหรือไร ยิ่งคิดก็ย่ิง

หงุดหงิดใจ

“ขับรถกลับเองนะ ส่วนเธอกลับกับฉัน”

พูดกับคนอวบและคนผอมจบ ลาพิซก็ยัดกุญแจรถใส่มือแก้มแหม่ม

ที่ยังคงจับต้นชนปลายกับเรื่องท่ีเกิดข้ึนไม่ถูก ก่อนจะหมุนกายและดึงมือ

ลากตัวพสุมดีไปที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว

บรรยากาศภายในรถเงียบกริบ คนที่เขาลากมาน่ังชิดขอบประตู

ท�าตัวลีบแสดงอาการหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด

“นี่จะกลัวอะไรนักหนา นั่งให้มันดีๆ หน่อยสิ ไม่เมื่อยหรือไง”

ร่างบางไม่ตอบโต้ แต่กลับนั่งตัวตรงแน่วจนอีกฝ่ายนึกข�า

“ขอโทษนะ ที่ดึงเธอมาเกี่ยวข้องกับเรื่องบ้าๆ นั่น”

พสุมดีหันขวับไปมองคนที่เอ่ยปากขอโทษเธอ ตาฉายแววไม่คาดคิด

คนถูกจ้องเลยชักหงุดหงิดขึ้นมาอีก

32 ราชสีห์ร่ายรัก

“ท�าไม...มองฉันแบบนั้นท�าไม”

“ปะ...เปล่าค่ะ”

“เปล่าอะไร ดูก็รู้ว่าเราไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด”

“รู้แล้วถามท�าไมคะ”

“เอ๊ะ!”

“ก็คุณสิงห์รู้แล้ว จะถามเสือดาวอีกท�าไมล่ะคะ”

“ก็ตอบดีๆ น่ะเป็นมั้ย จะกวนฉันท�าไม”

“เสือดาวไม่ได้กวนสักหน่อย เสือดาวตอบดีๆ แท้ๆ เลย”

“นั่นแหละเรียกว่ากวน”

จากนั้นพสุมดีก็เก็บปากเงียบกริบ ไม่พูดไม่จา ไม่มอง ได้แต่ก้มหน้า

ดูมือตัวเองที่บีบเข้าหากัน ตอนนี้เธอท�าตัวไม่ถูก ไม่ว่าจะพูดอะไร ดูเหมือน

คุณสิงห์จะหงุดหงิดไปเสียทุกอย่าง

“ท�าไมถึงบอกออกไปแบบน้ันล่ะคะ คุณสิงห์กับคุณเอื้องเคยรักกัน

ไม่ใช่หรือ”

เพราะทนเก็บความสงสัยเอาไว้ ไม่ไหว จึงท�าใจกล้าถามออกไป

และแล้วพสุมดีก็นึกอยากจะเขกหัวตัวเองสักร้อยครั้ง เมื่อเห็นดวงตา

คมกริบวาวโรจน์ตวัดมองเธอทันทีที่ถามจบ และเป็นจังหวะเดียวกับที่เขา

เบนรถไปจอดข้างทาง คนเคยใจกล้าถึงกับแสดงสีหน้าเลิ่กลั่กด้วยนึกว่า

จะถูกอีกฝ่ายลงโทษ ทว่าลาพิซแค่ตอบเธอกลับมาเรียบๆ

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”

“แต่คุณสิงห์ก็ดึงเด็กเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยนี่คะ”

ค�าตอบของพสุมดีท�าเอาลาพิซจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าตาแทบ

ถลน คนที่แอบเหลือบมองเขาถึงกับหลบสายตาพัลวัน ริมฝีปากสั่นเมื่อเจอ

แววตาเย็นชาเข้าอย่างจัง พสุมดียกมือไหว้อีกฝ่าย

“ขอโทษค่ะ เสือดาวไม่ได้ตั้งใจย้อนคุณสิงห์นะคะ แค่อยากรู้เฉยๆ”

เสียงถอนหายใจอย่างหงุดหงิดของลาพิซดังออกมานิด ก่อนที่ร่างสูง

จะเอนกายกลับไปนั่งพิงเบาะรถเช่นเดิม

“ก็เธอเข้ามาผิดจังหวะเอง ฉันมองไม่เห็นใครนอกจากเธอ เลยพูด

ออกไปแบบนั้น”

พุดน�้าบุษย ์ 33

พสุมดีฟังค�าตอบแล้วอ้าปากค้าง สรุปกลายเป็นความผิดเธอที่ไปยืน

อยู่ตรงหน้าเขา?

“ได้ยินแบบนั้น เอื้องคงไม่กล้าเข้ามายุ่งอีกแล้วล่ะ”

“คุณสิงห์ ไม่เสียใจหรือคะ”

“เอ๊ะ! ช่างถามจริง เป็นหนูน้อยจ�าไมตั้งแต่เมื่อไร มาถึงน่ีถามไป

กี่ค�าถามแล้ว นับบ้างมั้ย”

แล้วก็เช่นเดิม คนถามน่ังก้มหน้ามองมือตัวเองนิ่ง ปิดปากสนิท

ไม่กล้าหันไปทางลาพิซอีกกระทั่งรถเคลื่อนตัวอีกครั้ง คร้ันกลับมาถึงบ้าน

หลังใหญ่ของตระกูลแมควิชเชอร์ ร่างสูงของลาพิซรีบก้าวลงจากรถ และ

เดินจ�้าอ้าวไปทันที ท้ิงให้คนท่ีน่ังเงียบมานานมองตามหลังด้วยแววตาที่

หลากหลายความรู้สึก

เช้าวันใหม่ที่แสนจะวุ่นวาย เพราะเป็นวันที่พสุมดีเร่ิมงานวันแรก

แถมลาพิซต้องออกไปพบลูกค้าต่างจังหวัด กว่าจะเตรียมข้าวของให้คุณสิงห์

เสร็จก็สาละวนกันยกใหญ่ ทั้งคนงาน ทั้งหทัยชนก และทั้งเธอ เรื่องที่ลาพิซ

พูดกับดวงมาศถูกปิดเงียบ ไม่มีใครเอ่ยออกมาแม้แต่ตัวลาพิซเอง

“ขับรถดีๆ นะตาสิงห์ ท�าไมไม่ให้บดินทร์ไปด้วยก็ไม่รู้”

“งานยุ่งมากครับแม่ ผมขับไปคนเดียวได้ ไม่ไกลเสียหน่อย เขาใหญ่

แค่นี้เอง ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง ว่าแต่เราเถอะ...ท�างานวันแรกตั้งใจหน่อยล่ะ อย่า

ให้เสียชื่อแม่ยกหทัยชนกของเรา ไม่งั้นแม่ยกคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ถ้าไม่เข้าใจอะไรให้ถามบดินทร์ ฉันสั่งงานไว้แล้ว”

ประโยคแรกๆ เรียกค้อนคมจากคนที่นามว่าหทัยชนกได้อย่างดี ใน

ขณะที่พสุมดีพยักหน้ารับ

“ผมไปก่อนนะครับแม่ ถึงแล้วจะโทร.หา”

คนเป็นแม่โอบลูกชายทันทีเมื่ออีกฝ่ายก้มลงมาหอมแก้มเหมือน

เช่นเคย ดวงตาคมกริบไม่วายจะตวัดมองอีกคนที่ยืนเย้ืองหลังมารดาไป

ราวกับจะบอกว่า...จ�าได้ ไหมว่าเขาสั่งการไว้ว่าอย่างไร พสุมดีหลบสายตา

ของลาพิซฉับพลัน

‘คนอะไร วันๆ เอาแต่ท�าหน้าดุ ขนาดจะต้องไปท�างานต่างจังหวัด

34 ราชสีห์ร่ายรัก

หลายวัน ยังยิ้มลาไม่เป็นเลย’

ค�าพูดเหล่าน้ีได้แค่ดังอยู่ในใจเท่าน้ัน ขืนคุณสิงห์ ได้ยินเข้ามีหวัง

โดนล้วงตับมาเขวี้ยงทิ้งแน่นอน

ในวันแรกของการท�างาน พสุมดีเกือบสาย ร่างบางวิ่งถลาเข้าไปใน

ส่วนของล็อบบี้โรงแรม และเห็นแก้มแหม่มยืนรอด้วยความกระวนกระวาย

“ท�าไมช้านักล่ะแก เกือบไม่ทันแล้ว”

“วันน้ีวุ่นแต่เช้าเลย คุณสิงห์ ไปต่างจังหวัด ต้องช่วยเตรียมของกัน

แล้วรถก็ดันติดอีก ฉันกะเวลาผิดไปหน่อย โทษทีนะ”

“เออๆ ว่าแต่คนไหนล่ะที่คุณสิงห์ ให้เรามาพบ”

พสุมดีส่ายหน้ามองหา ก่อนจะเดินเข้าไปถามถึงบดินทร์กับพนักงาน

ต้อนรับของทางโรงแรม

“อ๋อ สักครู่นะคะ คุณบดินทร์สั่งไว้แล้วค่ะ”

หญิงสาวร่างเล็กหันไปยกยิ้มให้เพื่อนสาวคนอวบ ท�าสีหน้าให้เห็นว่า

เธอจัดการเรื่องนี้ได ้ โดยง่าย จนแก้มแหม่มถึงกับส่ายหน้าไปมาในความล้น

ของพสุมดี ไม่นานร่างสูงของคนท่ีชื่อบดินทร์ก็เดินเข้ามา เขาไม่ใช่คน

หน้าตาหล่อเข้มอย่างลาพิซ แต่ขาวตี๋ และดูสะอาดสุขภาพดี

“สวัสดีครับ ผมบดินทร์ครับ”

“สวัสดีค่ะ เสือดาวชื่อพสุมดีค่ะ ส่วนคนน้ีชื่อแก้มแหม่ม จะมา

ฝึกงานที่นี่ค่ะ”

บดินทร์ยิ้มให้พสุมดีทันที และรอยยิ้มน้ันก็เผ่ือแผ่ไปถึงสาวอวบ

อีกคนที่ยืนอยู่ข้างกัน แก้มแหม่มหาได้ย้ิมตอบ กลับมองเขาอย่างพิจารณา

เหมือนจะจับผิดอะไรบางอย่าง จนบดินทร์รู้สึกประหม่า แต่ก็ฝืนบังคับ

สีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุด

“เอ่อ...ผมว่าเราไปห้องท�างานของคุณเสือดาวเลยดีกว่าครับ”

“อุ ้ย ไม่ต้องเรียกเสือดาวว่าคุณหรอกค่ะ ฟังดูเลอค่ายังไงไม่รู ้

เรียกว่าเสือดาวเฉยๆ ก็ได้ค่ะคุณบดินทร์”

เท่านั้นเสียงหัวเราะของบดินทร์ก็ดังออกมา

“ถ้าอย่างน้ันให้เรียกพี่ว่าพี่ดินแล้วกัน จะได้เสมอภาค เรียกว่า

พุดน�้าบุษย ์ 35

คุณบดินทร์ ก็ฟังดูเลอค่ายังไงไม่รู้”

การเลียนแบบค�าพูดของพสุมดี ท�าให้คนท่ีพูดคนแรกถึงกับหัวเราะ

เบาๆ ในขณะที่บดินทร์ยังคงรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมาอย่างสงสัย

“คุณแก้มแหม่มมีอะไรจะถามผมหรือเปล่าครับ เห็นมองจ้องอยู ่

นานแล้ว”

ค�าถามของบดินทร์ท�าให้แก้มแหม่มเริ่มรู้สึกตัว หญิงสาวไหวไหล่

เล็กน้อยก่อนจะตอบปฏิเสธ

“เปล่าค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเชิญทางนี้ครับ”

เมื่อบดินทร์เดินน�าหน้า พสุมดีก็หันไปกระซิบกับเพื่อนสาวทันที

“แกไปมองพี่เขาแบบนั้นท�าไมแก้มแหม่ม”

“ก็มันคาใจ แกไม่เห็นเหรอ ตั้งแต่มาก็มองแกเอา มองแกเอา ทั้งยิ้ม

ทั้งหัวเราะ สนิทกันหรือไง”

“ไอ้บ้า...แกก็คิดไปได้”

“ชอบแกแหงเลย ฉันจะฟ้องคุณสิงห์ว่าพนักงานก้อร่อก้อติกใส่

ผู้หญิงทั้งๆ ที่เจอกันครั้งแรก”

“บ้าแล้ว คุณสิงห์คงเชื่อหรอก”

“ไม่บ้าหรอก ดูสิ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”

พสุมดีส่ายหน้ากับเพื่อน ก่อนจะส่งย้ิมหวานให้บดินทร์เมื่ออีกฝ่าย

หันกลับมามองพร้อมผายมือเชิญท้ังเธอและแก้มแหม่มเข้าไปยังด้านใน

เมื่อมาถึงห้องที่เขียนเอาไว้เป็นภาษาอังกฤษว่า ‘เฉพาะพนักงาน’

พอเปิดประตูเข้าไป ทุกคนที่อยู ่ในน้ันหันมามองเธอทั้งสองเป็น

ตาเดียว พสุมดีมองหน้าแก้มแหม่มแล้วหันไปยิ้มแหยๆ ให้กับทุกสายตา

ที่มองมาที่เธอ

“อ้าวทุกคน จะแนะน�าให้รู้จักพนักงานครัวคนใหม่ที่จะเข้ามาท�างาน

กับเรา...เชฟใหญ่ครับ เชิญทางนี้หน่อย”

คนที่บดินทร์เรียกเดินเข้ามาสมทบด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาน่ิงจนดู

ไม่ออกว่าก�าลังรู้สึกอย่างไร พสุมดีกับแก้มแหม่มยกมือข้ึนไหว้ท�าความ

เคารพ คนท่ีได้ช่ือว่าเป็นเชฟใหญ่แถมมีชื่อเล่นว่าใหญ่ มองเธอทั้งสอง

36 ราชสีห์ร่ายรัก

อย่างส�ารวจ

รอยย้ิมแหยๆ ของท้ังสองสาวฉายออกมาทันที มือที่ยกไหว้ก็ค้างไว้

เช่นน้ัน เมื่อเห็นชัดเจนว่าเชฟใหญ่มองพวกเธอต้ังแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

พสุมดีขยับกายเข้าไปหลบหลังแก้มแหม่มอีกนิด ขณะที่แก้มแหม่มน้ัน

พยายามท�าใจให้กล้าเข้าไว้

“สวัสดีค่ะ แก้มแหม่มกับเสือดาว เอ่อ...ไอ้เสือดาวออกมาสิแก

จะหลบหลังฉันท�าไม เชฟใหญ่เขาไม่กินแกหรอก”

ค�าพูดของแก้มแหม่มท�าให้พสุมดีอดไม่ได้ท่ีจะเหน็บแขนเพื่อน

หน่ึงที ฐานที่ไม่รู้จะพูดออกมาท�าไม ก่อนจะเดินออกมาจากด้านหลังของ

แก้มแหม่ม ยกมือขึ้นไหว้เชฟใหญ่อีกรอบพร้อมกับแนะน�าตัวด้วยน�้าเสียง

ที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก

“สวัสดีค่ะ เสือดาวค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะเชฟใหญ่”

“นี่!”

เสียงเชฟใหญ่ดังสวนข้ึนมาทันทีท่ีพสุมดีพูดจบ สีหน้าเขาขึงขัง

จนพสุมดีขยับเข้าไปแอบหลังแก้มแหม่มเช่นเดิม

“พวกเธอสองคนยังต้องเรียนรู้อะไรอีกมาก เริ่มแรก...เธอต้องเรียก

ฉันว่า ‘เชฟบิ๊กกี้’ เข้าใจมั้ย”

น�้าเสียงจีบปากจีบคอ บวกกับกิริยาชม้ายตาค้อน ท�าให้แก้มแหม่ม

และพสุมดีเบิกตากว้าง เพราะเชฟใหญ่ท่ีท่าทางขึงขังเมื่อครู่ กลับสะดีด

สะดิ้งใส่จริตหญิงผิดจากตอนแรกลิบลับ

“คะ...ค่ะ”

“คุณดินก็อีกคน พี่บอกแล้วไงฮะว่าให้เรียกบิ๊กกี้ จะเรียกเชฟใหญ่

ท�าไม มันปวดใจ”

เชฟบ๊ิกกี้หันไปค้อนคมพร้อมกับตัดพ้อบดินทร์จนชายหนุ่มอด

ไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“โอเคครับ คราวหลังจะไม่ลืมอีก”

“น่ารักมากค่ะ มามะ เดี๋ยวพี่ให้รางวัล”

ร่างสูงใหญ่ของเชฟบ๊ิกกี้ถลาเข้าหาร่างสูงของบดินทร์อย่างหมาย

จะโอบกอดเพื่อหอมสักฟอดสองฟอด แต่อีกฝ่ายไหวตัวทัน ว่ิงเข้าไปหลบ

พุดน�้าบุษย ์ 37

ด้านหลังของพสุมดีโดยไว คนท่ีต้ังใจจะมอบรางวัลให้เป็นอันต้องค้อน

ตาเหลือกกับอาการหนีหัวซุกหัวซุนของบดินทร์

“ไม่เป็นไรครับ ฝากสองสาวด้วยนะครับ คุณลาพิซสั่งว่ามีอะไรให ้

ว่ากล่าวตักเตือนได้ ไม่ต้องเกรงใจ ผมไปก่อนล่ะ”

พูดจบบดินทร์ก็ปรี่ออกไปจากห้องครัวทันที ทิ้งให้สองสาวที่ยัง

ออกอาการหน้าเหวอยืนเก้ๆ กังๆ อยู่เช่นเดิม

“เอาละ เริ่มงานได้ เธอสองคนเรียนรู้อะไรมาบ้างไหนลองบอกซิ

นี่...แม่คนตัวเล็ก แม่เสือดงเสือดาวน่ะ จะหลบอยู่หลังยัยช้าง เอ่อ...ยัยอ้วน

นี่อีกนานมั้ย ชื่อก็ออกจะน่ากลัว ท�าไมถึงได้เหยาะแหยะแบบนั้น”

“เด๋ียวค่ะ เชฟบิ๊กกี้ แก้มแหม่มไม่ได้อ้วนนะคะ แค่อวบค่ะ แบบน้ี

เขาเรียกว่าอวบ”

แก้มแหม่มลืมความกลัวไปในทันควัน รีบช้ีแจงเก่ียวกับหุ่นของตน

ด้วยสีหน้าจริงจัง พร้อมทั้งดึงคนที่เบี่ยงกายแอบอยู่หลังเธอให้ออกมา

“ย่ะ! อวบก็อวบ จะยืนอยู่หลังแม่อวบน่ีอีกนานมั้ย ออกมาเด๋ียวนี้

เชียวแม่เสือดาว”

“คุณเชฟอย่าเสียงดังสิคะ เสือดาวเขาไม่ชอบคนเสียงดัง”

เชฟใหญ่เบิกตากว้างพยักหน้ารับทราบ ก่อนกระซิบอะไรบางอย่าง

ออกมาจนสองสาวถึงกับนิ่วหน้าและเงี่ยหูฟัง แต่ไม่สามารถจับใจความได้

“คุณเชฟพูดอะไรคะ แก้มแหม่มไม่ได้ยิน”

เชฟใหญ่กระซิบออกมาอีกครั้ง

“คุณเชฟคะ เสือดาวไม่ได้ยินค่ะ”

“เอ๊า! ก็หล่อนไม่ชอบเสียงดังไม่ใช่หรือ เบาแค่นี้พอใจมั้ย”

สองสาวพลันหัวเราะออกมาไม่เต็มเสียงกับอาการกวนของเชฟใหญ่

“แหม...คุณเชฟน่ีมุกพราวเชียวนะคะ เอาแค่พอดีดีกว่าค่ะ ขืน

กระซิบกันแบบนี้ทั้งวันคงคุยกันไม่รู้เรื่อง”

คุณเชฟอดไม่ได้ท่ีจะค้อนควักใส่สองสาว แล้วบอกให้พวกเธอ

แนะน�าความสามารถของตัวเองว่ารู้จักอะไรบ้าง และท�าอาหารมามากน้อย

แค่ไหน ในครัวนี้มีเชฟใหญ่แค่คนเดียว กับเชฟลูกมืออีกสามคน ผู้ช่วยเชฟ

ย่อยลงไปอีกสาม รวมพนักงานอื่นๆ ด้วยแล้ว ภายในครัวมีกันทั้งสิ้น

38 ราชสีห์ร่ายรัก

สิบห้าชีวิต ถ้ารวมพวกเธออีกสอง ทั้งหมดก็เท่ากับสิบเจ็ดคนพอดิบพอดี

“ครัวน้ีเราอยู่กันแบบพี่น้อง มีอะไรไม่พอใจก็พูดกันได้ อย่านินทา

ลับหลังหรือใส่ร้ายกัน เพราะถ้าภายในห้องน้ีบรรยากาศไม่ดี อาหารที ่

ออกมามันจะไม่อร่อย เข้าใจมั้ย”

“เข้าใจค่ะ” สองสาวรับปากโดยพร้อมเพรียง รอยยิ้มปรากฏบน

ใบหน้าอีกครั้งเมื่อทุกคนหันมายิ้มให้อย่างเป็นมิตร การฝึกงานของเธอกับ

แก้มแหม่มคงไม่น่ากลัวเหมือนที่คิด เธอจะต้องผ่านการทดสอบคร้ังน้ี

ให้คุณสิงห์ ได้รู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไป

พูดถึงลาพิซ ป่านน้ีจะเดินทางเป็นอย่างไรบ้าง ถึงหรือยังก็ไม่รู ้

ความห่วงกังวลวิ่งวนเข้าสู่หัวใจของพสุมดีทันควัน หญิงสาวหยิบโทรศัพท์

ข้ึนมา หมายจะกดโทร.หาอีกฝ่าย แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อคิดว่าถ้าได้ยิน

เสียงดุๆ ของลาพิซตะคอกกลับมาว่าโทร.ไปท�าไม เธอจะตอบเขาว่าอย่างไร

คิดได้เช่นน้ัน โทรศัพท์ ในมือก็ถูกหย่อนใส่กระเป๋าเสื้อกันเปื้อนประจ�า

ต�าแหน่งที่เพิ่งได้รับมา พร้อมกับเสียงถอนหายใจยาวเหยียด

แต่แล้วทุกคนในห้องครัวก็ต้องชะงัก เม่ือบดินทร์ว่ิงเข้ามาภายใน

ห้องครัวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สายตามองตรงไปทางพสุมดี

“เสือดาว...มากับพี่หน่อย”

เท่าน้ันร่างบางของพสุมดีก็ปลิวตามแรงลากจูงของร่างสูง ขนาด

แก้มแหม่มยกมือข้ึนร้องห้ามไม่ทัน หันไปมองคนภายในห้องครัวราวกับ

จะถามว่าเกิดอะไรข้ึน แต่ทุกคนก็หันกลับไปท�าหน้าที่ของตัวเองเพราะไม่รู้

จะตอบค�าถามทางสายตาของแก้มแหม่มได้อย่างไร