sk april 2011
Post on 27-Mar-2016
222 Views
Preview:
DESCRIPTION
TRANSCRIPT
StudentenkrantGroninger
www.studentenkrant.org | jaargang 27 | nummer 8 | April 2011 | Last christmas, I gave you my heart, but the very next day, you gave it away :'(
ACDA & DE MUNNIK
Het Gesprek pagina 5
De Studentenkrant spreekt met PowNED’sDominique Weesie
Test pagina 6
De SK Test de beste Rosé voor in het plantsoen
2 Groninger Studentenkrant | April 2011
twee wekenvanaf 120 euro
feesten Europa
cultuur
vrienden
studenten
BratislavaBarcelonaGriekenlandAEGEE
zomervakantiereizen
goedkoop
onvergetelijk70 stedenPraag
Istanbul
www.summeruniversity.nl • www.aegee-groningen.nlMeer weten?
Milaan
advertenties
PostAfgelopen maand stond er een kleurplaat in onze krant. Uit alle inzendin-gen kwam nevenstaand stukje vakmanschap als winnaar uit de bus.
Beste redactie,
Aangezien 1 kleur inkt
wel wat weinig is voor een
kleurplaat, heb ik mijn
best gedaan er wat mooi’s
van te maken. Open de bij-
lage en kijkt uw ogen uit!!
Met vriendelijke groet,
Douwe
Enige citaten uit het juryrapport:
“is dit een grap?” (Redactielid 1)
“hahahahaha” (Redactielid 2)
“FUCKING HILARISCH :D” (Re-dactielid 3)
“Ik bel de taxateur alvast Fuk-king meesterlijk” (Redactielid 4)
“Dude, die gast is vet koning!” (Redactielid 5)
#wINNINg!
3Groninger Studentenkrant | April 2011
Redactie:Amarins HielkemaJudith KatzHuub KappertElse-Marike KepelCarolien Lindeman Randy MartensJacob Roel MeijeringTessa NijlandOlivier OostTobias Rutteman Robin van der SarMirre TerpstraRoy de VriesLisanne Wieringa
Webmaster:Jacob Roel Meijering
Fotografie:Jan Luursema www.janluursema.nlEwoud Rooks www.erooks.nlEveline Vaessen
Coverfoto:Ewoud Rooks
Foto’s Columnisten: Eveline Vaessen (Tessa) Ewoud Rooks (Annelies) Met dank aan:BandirahMark Retera
Drukwerk:Grafische Industrie de Marne
Bestuur:Voorzitter: Mirre TerpstraPenningmeester: Roy de VriesHuub KappertRandy MartensJacob Roel Meijering
bestuur@studentenkrant.org
Adres:Groninger StudentenkrantSint Walburgstraat 22C9712HX Groningen
www.studentenkrant.org
De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Gro-ningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van tien-duizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen
Hoofdredactie:Randy MartensRobin van der Sarhoofdredactie@studentenkrant.org
Eindredactie:Ben Hardeindredactie@studentenkrant.org
Vormgeving:Jacob Roel Meijering
Illustraties:Tobias Rutteman
OpeningstijdenDinsdag: 10:00 - 17:00Woensdag: 10:00 - 17:00Donderdag: 10:00 - 17:00Vrijdag: 10:00 - 17:00Zaterdag: 10:00 - 17:00
Adres:Boterdiep 63
9712 LK Groningen
www.kringloopwinkelderommelmarkt.nltelefoon: 06-57738816
WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL
DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL
advertentie
Colo
fon
Boterdiep 63 9712 LK Groningen
Rolderstraat 9 9401 AM Assen
050-3184547
Op 24 en 25 maart was het duo Acda en de Munnik in Groningen met hun nieuwe show genaamd ‘Ode II’. Een perfecte kans voor de Studen-tenkrant om deze (overigens brakke) muzikale helden te interviewen. Een gesprek over de nieuwe show en over hun eigen studententijd.
Waar draait het om in Ode II?De Munnik: Het draait om de lied-jes.
Zit daar ook een bepaalde lijn in? Wordt er een verhaal verteld?
Acda: Er zit een volgorde in, in de zin van zo klinkt het goed. Dat is de opbouw van de avond.
Willekeurig?De Munnik: We hebben een soort idee achter het programma, dat we onszelf gepermitteerd hebben om alles te kunnen spelen. Zo-wel oude liedjes als nieuwe, dus ook de liedjes die de mensen nog niet kennen. En dat we ook wel de hits spelen, dat hoort er dan bij. Maar het betekent ook dat we liedjes spelen die we al heel lang niet gespeeld hebben of nog nooit gespeeld hebben. We hebben een bepaalde vorm van de avond, dat we als obers na de laatste gang, wanneer de mensen weg zijn, el-kaar voorzingen. Dat we voor el-kaar zingen dat is de sfeer waarin het begint, en dan ontwikkelt dat zich uiteindelijk tot een concert.
Dit is dan Ode II is er ook een kans dat er een Ode III komt?Acda: (volmondig) Ja!
De Munnik: Ik hoor net van ja, maar ik denk wel dat het dan misschien wel weer anders gaat heten. Vorig jaar deden we Ode. Dat hadden we bedacht omdat we een ode wilden doen aan mensen die wij bewonderen, maar dat is er eigenlijk niet zo van gekomen. We hadden dat programma klaar en we dachten wat een leuke tour, dat moeten we volgend jaar weer doen. Ook eigenlijk in dezelfde tijd van het jaar en toen dachten we dan noemen we dat Ode II, dan is dat een ode aan Ode I.
Jullie hebben sinds kort ook een eigen platenlabel, hoe is dat zo gekomen?De Munnik: Je kunt bij een grote platenmaatschappij zitten, wat we jaren gedaan hebben. Wij gin-
gen toevallig uit elkaar met de platenmaatschappij waarbij we zaten, en toen dachten we waar-om zouden we het niet gewoon zelf gaan doen.
Acda: Het was niet zo makkelijk, maar we hebben het toch uiteindelijk wel gedurfd.
De Munnik: Het was wel een stap
Acda: Ja, met zo’n grote major achter je heb je wel problemen, maar je hebt ook heel veel mak-kelijke dingen; zij doen bijvoor-beeld de promotie. Daar werken heel veel mensen en nou moeten we alles zelf doen, maar de verga-deringen zijn een stuk korter.
De Munnik: Ja, nu gaan er twee smsjes en dan ben je klaar. Eerst moest je ergens heen, met alle-maal mensen, die zich ermee be-moeien en nu kunnen we het al-lemaal zelf.
Acda: En de directie is groten-deels bij elkaar tijdens zo’n tour.
De Munnik: En je bedenkt samen zullen we het zo, of zo doen, zul-len we dat eens gaan inkoppen in plaats van dat er een platenmaat-schappij komt. Die gaat dan heel ingewikkeld doen met vergade-ringen. Dan moet je zo’n rondje langs de radiostations doen als je een plaat uit hebt, terwijl je denkt ja dit rondje is eigenlijk al-tijd hetzelfde dus dan kun je het net zo goed zelf doen. Het enige probleem is inderdaad dat je zelf de promotie op je neemt, wat een platenmaatschappij normaal ge-sproken doet.
We zijn natuurlijk wel van de Studentenkrant, dus hoe was jullie eigen studententijd?De Munnik: Heel leuk! Ja, maar we hebben nooit zo’n studenten-tijd gehad als echte studenten. We hebben natuurlijk allebei de Theaterschool gedaan, dat is toch anders.
Acda: Dat is gewoon binnen spe-len!
De Munnik: Ja je bent eigenlijk in een hele kleine groep constant be-zig. Je bent van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op school en dan ga je ’s avonds de kroeg in maar dat doe je dan met een paar men-sen. Toevallig hadden wij elkaar. Dus wij zaten ’s avonds met nog wat mensen in de kroeg en als ik
bijvoorbeeld hier kijk, hier heb je allerlei verenigingen, en dat heb je natuurlijk in Amsterdam ook, maar dat hebben wij allemaal niet meegemaakt.
Acda: Wij waren toen onze eigen studentenvereniging. Hadden we zelf opgericht.
De Munnik: Waren twee leden.
Acda: En elke avond ontgroening!
En missen jullie die tijd?De Munnik: Nou, ik wel een beetje, maar dat is natuurlijk ook omdat je wat ouder wordt. Dat het al-lemaal zo lekker zorgeloos was.Toch dacht je dan dat je heel veel zorgen had, maar dat was hele-maal niet zo.
Acda: Dat wist je toen helemaal niet.
De Munnik: Nee, dat wist je ook helemaal niet. Ik ben toevallig ook met een liedje daarover bezig, dat je toen met allemaal zorgen liep, waarvan je denkt, jeetje, wat in-gewikkeld ook allemaal. En als
je daar nu op terug kijkt denk je, nou, wat maakte jij je druk! Als ik het over zou kunnen doen, zou ik het een stuk zorgelozer doen denk ik, als ik dan weet wat we al-lemaal nog te wachten staat.
Acda: Nou zorgeloos vond ik het niet helemaal. Ik vond het hard werken, moet ik zeggen. Ik weet het niet zo goed meer, maar wel dat ik het allemaal vrij ingewik-keld vond.
Zijn jullie in jullie studententijd wel eens in Groningen gaan stappen?De Munnik: Nee, als studenten niet denk ik.
Acda: Nou ik zat in die tijd in de Comedy Train en toen ben ik wel in Groningen geweest. Met Hans Teeuwen, Theo Maassen, Raoul Heertje en ik, allemaal in een auto. Niemand was bekend toen. En dan kwam je zo’n kroeg bin-nen en dan wilde niemand iets van je. Tien minuten later, als je gespeeld had, dan kwam je in de kroeg en dan liepen alle jongens op je schouders rammen en alle meiden wilde met je mee het bier-
hok in. Dus ik verlang niet zo heel erg terug naar die tijd....
Er was een meisje die heette vol-gens mij Rosemarie en die wilde mee naar het bierhok, maar dat was heel raar. Nu word ik natuur-lijk aan de lopende band versierd, maar toen was dat beslist niet het geval dus ik heb anderhalf uur verbaasd aan de bar gestaan me-zelf afvragende waar ze nou zo-veel moeite voor deed. Ik dacht moet je niet met iemand anders gaan praten?
Zijn alle shows ondertussen al uitverkocht?De Munnik: Ja alles is al uitver-kocht.
Acda: We hebben ook nog maar drie weken te gaan, maar je kunt natuurlijk altijd de site checken. Dat is natuurlijk hartstikke leuk.
Nou heb ik ook gelezen dat jullie nieuwe plaat nog niet op de radio is geweest en het al wel een hit is geworden op iTunes, dat is toch wel bijzonderDe Munnik: Klopt, daar hadden we nog niets aan gedaan, maar mensen kunnen tijdens de show, in de zaal die nummers kopen en dan downloaden op hun mobiele telefoon.
Maar daar hebben jullie verder geen promotie voor gedaan?De Munnik: Nee we hadden er ei-genlijk nog helemaal geen radio voor gedaan, maar het is in de zaal heel veel verkocht. Toen heb-ben we dat aangemeld op iTunes en op de een of andere manier is die daar heel populair geworden omdat mensen daar zijn gaan kij-ken en toen werd het dus ineens heel veel gedownload. Binnen een dag stonden we volgens mij op één in iTunes. Ja, dus dat was wel heel grappig want we hebben er dus niets aan gedaan.
Acda: Ja, het is dus een groot suc-ces deze platenmaatschappij! En we zijn ook sterk van plan om bij deze maatschappij ook de volgen-de plaat uit te brengen.
De Munnik: Ja de eerste kratten champagne zijn al ingeslagen!
Else-Marike Kepel
Acda & de Munnik Ode aan Ode I
foto: Ewoud Rooks
@Wil je reageren? Stuur een email naar e.m.kepel@studentenkrant.org
4 Groninger Studentenkrant | April 2011
De SK helpt je maandelijks je archaïsche vocabulaire uit te breiden dan
wel nieuw leven in te blazen. Zo kan ‘gruizig’ prima worden gebruikt
om ‘geil’ te vervangen, en kan ‘grappig’ verruilt worden voor het fraaie
‘gerieflijk’. Nu is het wel zaak je publiek aandachtig uit te kiezen, en
niet te pas en te onpas archaïsch te oreren. In presentaties en discus-
sies doen verouderde woorden en zegswijzen het dikwijls goed, hetzij
door de ander van zijn à propos te brengen, hetzij door je retorische
excellentie kracht bij te zetten, en zo oplettendheid te weeg te bren-
gen. Wel met mate uiteraard. De kunst is om die woorden, uitdrukkin-
gen of gezegden te kiezen, die de meesten wel eens gehoord hebben,
of enigszins kunnen thuisbrengen, maar die ze zelf zelden tot nooit
gebruiken.
Woord : • Appetijtelijk
Betekenis (Van Dale): smakelijk. In de vijftiende eeuw al gesignaleerd
als ‘appetijtelijc voedsel’. Eerder en algemener bekend met de beteke-
nis ‘verlangen’ (ca. 1180). Afgeleid van het Latijnse appetitus dat ook
als ‘verlangen’ vertaald kan worden, dat op haar beurt weer afkomstig
is van het werkwoord appetere, ‘verlangen naar’. Tegenwoordig voor-
namelijk ideaal om een aantrekkelijk persoon mee aan te duiden, een
appetijtelijke dame bijvoorbeeld. Hierin komt zowel het smakelijke als
het verlangen naar prima tot uiting en het is weer eens wat anders dan
“een lekkere chick.”
Voorbeeldzin: “Die serveerster ziet er wel appetijtelijk uit.”
Spreekwoord, uitdrukking of gezegde: • In de rats
Betekenis (Van Dale): In een vervelende, onaangename situatie verke-
ren, bang of bezorgd zijn. Synoniem van in de rats (zitten), dat overi-
gens de titel van een aardige Mannen van de Radio aflevering is, is het
evenzo mooie, en minstens zo komische, ‘in de piepzak zitten’. ‘In de
puree zitten’ is onder meer ook nog van dezelfde strekking. Het woord
‘rats’ is een soort stamppot die vroeger door soldaten werd gegeten.
Het woord is afgeleid van ‘ratjetoe’, dat weer van het Franse ratatouille
is afgeleid. Als je in de rats zit, zit je, letterlijk gesproken, in een drab-
bige brij. Vooral bij semi-serieus gebruik is deze uitdrukking een amu-
sante vervanging van “ik heb een probleem.”
Voorbeeldzin: “Nou… ik zit een beetje in de rats.”
Robin van der Sar
Archaïsch
@Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org
Sappige sexverhaaltjes door Ben Hard
Vrijdagnacht, kwart over vier. Ik fiets het centrum uit. Alleen. De hele avond geen fatsoenlijke chick gevonden die mijn nacht wou maken, zelfs niet in de Ne-gende… Faal. Nog één degelijke kroeg voor ik thuis ben: Cafe de Bres. Zal ik daar mijn treurnis maar weg drinken met een laatste biertje dan? In mijn zak voelend vind ik een verfrommeld vijfje en wat kleingeld die me overhalen. Ik open de deur en zie hooguit twaalf mensen zitten, op twee na allemaal aan de bar. De gemiddel-de leeftijd ligt hier zoals gebrui-kelijk boven de dertig.
Gelukkig, die lekkere blonde bar-vrouw is er wel. Alleen al voor haar besluit ik plaats te nemen op de verre hoek van de bar. Naast mij zit een roodharige dame, al-leen. Ik schat haar zo op 33. Als ik plaatsneem op de kruk rechts van haar kijkt ze even om, doet een poging tot glimlachen, en draait haar hoofd weer van me af. Schoonheid kun je haar moeilijk toeschrijven. Ik scan de ruimte voor meer alleenzittende vrou-wen. Niks. Kut. Toch maar een drankje aanbieden? Ach, waarom ook niet, ik ben er nou toch. “Wil je wat drinken?” vraag ik enigs-zins onverschillig. Ze draait zich om. “Ik? Nee, dankje, ik ga zo.” Lekker Ben. Zelfs deze hork wil niks van je weten. “Maar ik denk dat mijn vriendin wel wil.” Vrien-din? Welke vriendin? Is ze naast afzichtelijk ook nog schizofreen?
“Ze is even naar de wc, kijk daar komt ze al.” Een tengere dame met bruin steil haar, zo’n 31 gok ik, loopt op ons af. “Was ik weer, vrienden gemaakt?” “Eh ja, deze meneer wil je een biertje aanbie-den.” “Oh? En jij dan?” “Ik ga, ben kapot, en morgen moet ik...”Op dit moment luister ik niet meer naar de rode draak, en kijk alleen gebiologeerd naar haar vriendin. Voor ik er erg in heb loopt de rode de kroeg uit en zit mijn nieuwe projectje naast me. “Karin.” zegt ze, glimlachend haar hand uitste-kend. “Ben.” zeg ik, schuddend, “Ben Hard.” “Leuke naam.”
Na wat triviale woordenwisselin-gen, vergezeld met ik-wil-je-blik-ken over en weer, onderbreekt ze me midden in mijn zin. “Hey
ehh.. woon je hier vlakbij?” “Twee straten verderop, en jij?” “Ver-der.” “Zullen we naar jouw huis... of vergis ik me?” “Kamer.” zeg ik. “Ook goed.” zegt ze met een glim-lach die aankondigt dat ze niet al-leen voor een kopje koffie komt. Normaal gesproken doe ik het lie-ver bij haar thuis, for obvious rea-sons, maar voor Karin maak ik een zeldzame uitzondering.
Ik laat het licht uit in mijn kamer. Pizzadozen en lege bierflesjes zijn in de ogen van een dertiger misschien niet direct afrodisiaca. Na de deur van mijn kamer dicht te doen kust ze me, nog voor ik kan vragen of ze iets wil drinken. Ik proef zoete kauwgom. “Kan ik even douchen?” vraagt ze. Pff daar gaat mijn erectie, die on-danks de alcohol alweer een tijd-je in mijn broek heerste. “Eh ja... hier, neem dit handdoek maar, ‘t is de tweede deur rechts.” Onder-tussen heb ik even tijd om mijn bed klerenvrij te maken. Twee mi-nuten later staat Karin met mijn handdoek om haar lijf voor me: “Kom je ook?”
Ik twijfel geen moment en loop achter haar aan richting de bad-kamer. Terwijl ik de deur sluit, maakt ze in het donker, hurkend, mijn riem los en laat mijn broek zakken. Ik leun tegen de deur. Te-gelijkertijd met mijn broek komt mijn boxer naar beneden en wordt Karin verrast door mijn herrezen erectie, die haar neus lichtjes aan-tikt. In het streepje licht wat door de kieren van de deur de badka-mer ingaat herken ik een glim-lach op haar gezicht. Haar han-den drukt ze op mijn bovenbenen terwijl haar warme mond en tong mijn pretpaal grondig verkennen. Ik sluit mijn ogen en laat Karins haren door mijn vingers gaan en trek er zo nu en dan zachtjes aan. Na een goede drie minuten ben ik zodanig geil dat ik haar nu moet nemen.
Ik ontdoe haar van de handdoek, trek mijn overhemd uit en leid haar naar de douche. Hier druk
ik Karin met haar rug tegen de muur waar de douchekop aan hangt. Terwijl de eerste stralen warm water de rook uit onze ha-ren spoelen leid ik mijn erectie in haar. Een bescheiden kreun klinkt als ik haar lichaam binnendring. Ze krult haar rechterbeen om me heen terwijl ze steun probeert te vinden aan mijn schouder. De klanken uit haar mond worden al minder bescheiden zodra ik het ritme opvoer. Zonder er al te veel over na te denken besluit ik haar vervolgens helemaal op te til-len. Ze krult nu ook haar linker-been om me en neem ik haar in de lucht met enkel haar rug tegen de muur.
Na een tijdje worden mijn armen toch wat zwaar, en laat ik haar zakken. Alsof ze mijn gedachten kan lezen draait ze zich om en drukt haar kont tegen me aan. Ik neem haar met mijn handen om haar heupen, net zolang tot de klanken die ze uitbrengt een op-komend orgasme verraden. Sa-men met het opspattende water, elke keer als ik weer diep in haar stoot, maken we zo aardig wat la-waai. Houd ik wel van. Met haar rechterhand grijpt ze mijn boven-been , terwijl haar hoofd omhoog komt en ze vrij luid “Ja, ga door, ik kom!” uitbrengt. Ik besluit nog een tandje bij te zetten en vlak na haar kom ik zalig klaar in haar natte, warme lijf.
Ik voel me inmiddels voldaan en schoon genoeg, droog me af en loop vast naar mijn kamer. Mis-schien zo nog wel een tweede ronde, wat mij betreft. Na twintig minuten ga ik toch maar eens kij-ken waar ze blijft. In de badkamer is niemand. Wel een briefje op de wasbak: “Dat was fijn :) Ik slaap liever thuis. Truste, volgende week zelfde tijd @ de Bres?”
Ben Hard
Badkamer
GIDSEN GEZOCHT m/vWord OprOEpGIDS bij natureXP en begeleid bedrijfsuitjes in natuurgebieden van Natuurmonumenten door heel NL!
Vergoeding e 125,– bruto per werkdag.
Voor meer informatie kijjk op: www.naturexp.nlnatureXP, Geulstraat 35, Groningen T. 050 - 525 80 70
advertenties
advertenties
@Wil je reageren? Stuur een email naar benhard@studentenkrant.org
5Groninger Studentenkrant | April 2011
Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken FFlexa Verf
€1,-€0,50€2,-€1,-€2,-€1,-
€4,50€4,50
Adres:Boterdiep 63
9712 LK Groningenwww.kringloopwinkelderommelmarkt.nl
telefoon: 06-57738816
WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL
DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL
Boterdiep 63 9712 LK Groningen
Rolderstraat 9 9401 AM Assen
050-3184547
advertenties
Dominique weesie: “Het Journaal vul ik zo in”
De publieke omroep PowNed bestond vorige maand precies een half jaar; tijd om de balans op te maken. Zijn de verslagge-vers van de grofste omroep van Nederland inderdaad, zoals het kekke yuppenblaadje NRC.next beweert, de ‘knuffelberen van Den Haag’ geworden?
Oprichter, voorzitter en bovenal
presentator Dominique Weesie
is eenduidig; PowNed is een suc-
ces. “Het gaat hartstikke goed. We
hebben natuurlijk nog maar één
programma op televisie, maar alle
targets die we hebben meegekre-
gen worden ruimschoots gehaald”,
vertelt hij in het kantoor van Pow-
Ned, studio De Plantage in Amster-
dam. “Sterker nog; we zitten er ver
boven. We moesten van de zender-
coördinator aan het eind van het
seizoen 280.000 kijkers halen. Dat
hadden we geloof ik na een maand
al.” Weesie is dan ook trots op wat
hij, met zo’n dertig tot veertig me-
dewerkers, heeft bereikt. “PowNews
is een van de lastigste programma’s
om te maken. Het NOS Journaal vul-
len Bert (Huisjes, hoofdredacteur,
red.) en ik echt met twee vingers
in de neus in. Dan gaan we gewoon
drie uur zitten lunchen en dan we-
ten we toch wel dat het vol komt.
Dit is echt topsport.”
Pijler van Nederland 3
PowNed is de twintigste omroep
van het Nederlandse publieke be-
stel. Weesie denkt dat zijn gees-
teskindje echter zeker toege-
voegde waarde heeft. “Wat je er
ook van vindt, PowNews is toch
anders. Het is spraakmakend, het
heeft altijd eigen nieuws, en dat
doet het gewoon heel goed. We
zijn, samen met De Wereld Draait
Door, zelfs een van de pijlers van
Nederland 3 geworden. Dat had je
van te voren natuurlijk niet dur-
ven dromen. PowNews is een pro-
gramma dat zo belangrijk wordt
geacht, dat het voor de komende
drie jaar wordt ingetekend.”
Heilig GrasPowNews is nu nog het enige te-
levisieprogramma dat de roze
omroep maakt. Daar komt bin-
nenkort echter verandering in.
“Volgende maand komen we met
Heilig Gras, een voetbalprogram-
ma gepresenteerd door Henk
Spaan. Bovendien zijn we druk be-
zig om een format voor het najaar
in elkaar te zetten.” Maar is daar
dan wel geld voor beschikbaar; en
zo ja, waarom dan nu pas, en niet
aan het begin van het seizoen?
“Omdat we vanaf september dit
jaar tot pijler van Nederland 3
zijn uitgeroepen, gaat het budget
van PowNews niet meer ten koste
van onze totale begroting. Dus
we kunnen meer programma’s
gaan maken.”
Het was nooit mijn ambitie om te gaan presenterenDe presentatie van PowNews ging,
zeker in het begin, als een stop-
trein. Weesie werd, na tientallen
jaren stukjes te hebben geschre-
ven, ineens voor een camera ge-
zet. Zelf erkent hij dat het in het
begin niet al te best ging. “Dan
gaat je kop eraf, dat hebben we al-
lemaal gezien. Het was nooit mijn
ambitie om te gaan presenteren.
Er werd echter steeds vaker tegen
me gezegd dat ik, om het geloof-
waardig te houden, wel mijn ge-
zicht zou moeten laten zien. Dat
heb ik gedaan in de pilots. Dat
was niet bepaald een onverdeeld
succes, om me voorzichtig uit te
drukken. Maar na een hoop me-
ters maken, want daar gaat het
toch om, begin ik er toch steeds
meer plezier in te krijgen. Je staat
daar wel als Dominique. Ik ben in-
middels toch een van de gezich-
ten geworden. Ik vind ook dat je,
als je een grote mond hebt, je die
ook moet uitspreken. Als ik er een
of ander huppelkutje neer zou
zetten, komt het niet over.”
Lange dagenWeesie is niet
alleen presen-
tator, maar
moet samen
met zijn hoofd-
redacteur ook
leiding geven
aan de redac-
tie. Hij maakt
dan ook lange
dagen. “De ge-
middelde dag
begint ‘s och-
tends om een
uurtje of negen,
denk ik. Dan
heb ik contact
met de redac-
tie, die een hele
hoop onder-
werpen heeft
vergaard. Daar
gaan we dan sa-
men doorheen.
Dat is soms nog
niet zo gemak-
kelijk. Het pro-
bleem is dat je
helemaal aan
het eind van
de nieuwscyclus
zit. Kijkers van het PowNews be-
ginnen ‘s morgens al met ontbijt-
nieuws, en houden vervolgens de
hele dag het internet in de gaten.
‘s Avonds kijken ze naar De We-
reld Draait Door, het NOS Jour-
naal, verzin het maar.. Je moet
het nieuws dus toch op een ande-
re manier presenteren, want an-
ders zeggen mensen al snel been
there, done that, got the t-shirt.”
“Om een uurtje of één, twee, kom
ik zelf aan op de redactie. Rond
vijf uur proberen we de line-up
voor het programma rond te heb-
ben; dan gaan we een hapje eten.
Vervolgens ga ik bezig met het
schrijven van mijn teksten, en Bert
gaat de items monteren. Om ne-
gen uur gaan we naar de studio,
voor de repetitie en de schmink, en
om kwart voor elf zenden we uit.”
Het stukjesschrijven mis ik niet De publieke omroep in Nederland
heeft een geitenwollensokken-
imago. De programma’s zijn ge-
middeld net zo interessant als de
eerste helft van deze zin. De am-
bitie van PowNed was, bij oprich-
ting, dan ook groot. Alles moest
anders. Wat is daar nog van over,
na een halfjaar in Hilversum? “Wij
hebben altijd gezegd; we houden
ons ver van satire. En je ziet dat
steeds meer media als het NRC
Handelsblad en de Volkskrant
ons een satirisch nieuwsprogram-
ma gaan noemen. Dat is het groot-
ste compliment dat je kunt krij-
gen. Als je zelf roept ‘wij gaan een
satirisch programma maken’, gaat
je kop eraf in Nederland. Daar ligt
een gigantisch taboe op. Als je het
vooral zelf niet roept, en anderen
gaan het over je roepen, dan doe
je in ieder geval zelf iets goed.”
Tevreden is Weesie dus wel. Voor
zijn nieuwe werk bij PowNed
moest hij echter zijn vorige baan
bij GeenStijl opgeven. Spijt? “Nee,
het stukjesschrijven zoals ik dat
voor GeenStijl deed, mis ik abso-
luut niet. Ik denk dat wat ik nu
doe, het leukste is dat ik ooit heb
gedaan.”
Olivier Oost
Het Gesprek
foto: ANP
@Wil je reageren? Stuur een email naar o.oost@studentenkrant.org
6 Groninger Studentenkrant | April 2011
god in FrankrijkGainsbourg was in Frankrijk groter dan The Beatles en de Stones bij elkaar. Bij zijn graf worden nog dagelijks pakjes sigaret-ten, rozen en metrokaartjes (verwijzing naar het nummer ‘le poinconneur des lilas’) neergelegd. Schanda-len en mooie vrouwen tekenen zijn turbulente leven, waarin hij dronk en rookte tot hij er in 1991 bij neerviel.
Je t’aime.. moi non
plus, het omstreden
erotisch geladen (hijg)
nummer wat aanvanke-
lijk in meerdere landen
werd verboden, zullen
de meesten misschien
nog wel kennen. Maar
naast dit lied kreeg
Serge wening erken-
ning buiten Frankrijk,
tot zijn grote ergenis.
Dit kwam voorname-
lijk door de taalbarrie-
re; veel geniale woord-
grapjes en dubbele
lagen in de nummers
blijven veelal verscholen voor niet-frans-
taligen. Alle genres passeren bij Serge de
revue, van jazz, reggea, instrumentaal, tot
popliedjes. Hij schreef soundtracks, maakte
films en reclames, en figureerde af en toe
zelf in speelfilms.
Serges nicotineverslaving, die begon op der-
tienjarige leeftijd, zou een van zijn meest
herkenbare eigenschappen worden. Van
zijn merk Gitanes verslond hij dagelijks al
snel zes pakjes (er zijn weinig foto´s van
hem zonder sigaret). Al rokend en zwarte
koffie drinkend schreef hij diep in de nacht
de mooiste liedjes die hij, als hij ze zelf
niet zong, opdroeg aan de grootste Franse
zangeressen. Vervolgens kreeg hij, ondanks
zijn uiterlijk, deze mooie vrouwen vaak ook
in zijn bed.
Schandalen waren er in
Gainsbourgs leven in
overvloede. Zo vertelde
hij onder meer Whitney
Houston in een live uit-
zending dat hij haar wou
neuken en nam hij een
reggae versie op van het
Franse volkslied (‘Aux
armes etcetera’), die niet
bij iedereen in de smaak
viel.
Simmons vertelt in acht-
tien zeer nauwkeurig ge-
schreven hoofdstukken
hoe de verlegen joodse
Lucien Ginsbourg op-
groeide tot het icoon Ser-
ge Gainsbourg, en zijn
alter ego Gainsbarre. Na
tien jaar is er nu een pri-
ma vertaling verschenen
van Fred de Vries. Het boek is doorvlochten
met songtitels, die vrijwel allemaal op You-
Tube te vinden zijn, en waar een hoop min-
der bekende pareltjes tussen zitten.
Robin van der Sar
Serge Gainsbourg, Sylvie Simmons, Nijgh en Van Dit-mar 2011, Prijs: € 19.90.
@Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org
Mamma mia!Het zijn bij tijd en wijle rare knakkers,
die Italianen. Het ene moment nog vro-
lijk van de pasta aan het genieten, het
volgende moment staan ze te schreeu-
wen tegen iedereen die het maar wil ho-
ren over alle problemen die het leven
met zich meebrengt, variërend van span-
ningen in Libië tot het wc-papier dat nog
steeds niet is gekocht. En alles op dezelf-
de serieuze toon, zonder enig verschil in
gradatie. Maar zodra de storm van op-
gekropte frustratie, uiteraard begeleid
door indrukwekkend arsenaal aan ge-
zichtsuitdrukkingen en armbewegingen
alsof men aan het wereldkampioenschap
ringzwaaien zonder ringen deelneemt, is
overgewaaid en de lucht is geklaard, is al-
les weer koek en ei en zijn ze allen weer
‘amici’ voor het leven. Temperament, zo
kun je het ook noemen.
Maar datzelfde temperament laat men
het liefste thuis wanneer het op demon-
streren aankomt. Ik zit nu anderhalve
maand in Bologna, ook wel de ‘rooie
stad’ genoemd. En dit niet alleen omdat
er veel rode bakstenen te vinden zijn,
maar ook omdat het werkelijk een com-
munistisch bolwerk is. Zowaar elke dag
is er wel ergens een demonstratie te vin-
den tegen de regering, tegen onderdruk-
king van de vrouw, tegen fascisme, het
is allemaal mogelijk. Maar deze overdo-
sis aan demonstraties lijkt het fanatisme
teniet de doen. De demonstratie in Bo-
logna lijkt zich tot sociaal evenement te
hebben getransformeerd, een goede ge-
legenheid om vrienden te ontmoeten, de
laatste wijkroddels uit te wisselen en sa-
men een pizzapunt te eten. Dat er daarbij
ook nog één of ander politiek standpunt
moet worden ingenomen, wordt zo nu en
dan graag vergeten. De befaamde carabi-
nieri lijken zich hiervan echter nog niet
bewust en bij elke demonstratie vind je
dan ook minstens het dubbele aantal aan
politie agenten, alsof de veiligheid van de
staat op het spel zou staan. De massa (of
een stuk of drie, hangt er maar net vanaf
hoe het weer is) vanaf strategisch oog-
punt overziend, voelen ze zich minstens
halfgoden. Dat ze verder een weinig tot
niets te doen hebben, lijkt er niet toe te
doen. Ach, als man van 1 meter 50 moet
je je ego toch op één of andere manier op
peil zien te houden.
Maar er is één iemand die zowel de opge-
fokte Italiaan als de ijdele carabinieri vei-
lig met twee benen op de grond weet te
houden. La mamma. Moeders aan de top.
Zij is de beste kokkin, zij heeft altijd een
oplossing, zij is de enige die mag zeggen
dat het nu toch werkelijk tijd wordt om
serieus te gaan studeren of naar de kap-
per te gaan, zij heeft altijd gelijk. Ook
deze keer zal ik daarom besluiten met
een mooi Italiaans spreekwoord: ‘Chi
ha la mamma sua piange mai.’ (Wie een
moeder heeft, huilt nooit).
CO
LUM
NAm
arin
s H
ielk
ema
@Wil je reageren? Stuur een email naar a.hielkema@studentenkrant.org
Het zusje van de bruid Relaas van een onmogelijke liefde Het nieuwe boek van Joris Van Casteren
is het literaire-nonfictie verhaal van een
liefde tussen iemand met een obsessie
voor destructie en een
vrouw die zelfdestructief
is. De twee spiralen om el-
kaar heen in een schitte-
rende amour fou die even
abrubt begint als eindigt.
Nadat Van Casteren in het
begin van het relaas het
zusje van de bruid ont-
moet voelt de lezer dat er
iets in gang is gezet wat
maar één mogelijk einde
zal kennen. Hoewel er
vele momenten van hoop
zijn blijft de zelfdestruc-
tieve aard van Luna altijd
als een zwaard van Damocles boven de
verhaallijn hangen. De verdoemde tragiek
van het verhaal pakt en plakt meteen. Het
is als kijken naar een auto-ongeluk. Je
wilt het niet zien maar je kan je ogen er
niet van afwenden.
Van Casteren schetst zijn eigen rol in dit
verhaal op zeer tragische wijze. Net zo-
als de lezer blijkt Van Casteren aan het
einde niets meer te zijn geweest dan een
toeschouwer die een stukje mocht mee-
rijden. Luna stoot hem uit haar leven op
het moment dat haar zelfdestructie te
groot wordt om nog een dergelijke in-
tensieve toeschouwer te verdragen. Van
Casteren slaagt er bewust of onbewust in
dit duidelijk te maken aan de lezer zon-
der zijn eigen onwetendheid hierover (op
dat moment) te maskeren. De schrijvende
ik-persoon blijft achter
zonder te weten of hij de
werkelijke Luna ooit ge-
kend heeft.
Bij vlagen kenmerkt de
ragfijne vertelkunst van
Van Casteren zich door
een bijna homeopathische
ironie. Deze stijlbeheer-
sing laat vooral zien waar
de potentie ligt van de au-
teur want sporadisch ligt
de spot er relatief gezien
duimendik bovenop waar-
door een lezer die net vat-
baar is geworden voor de
geraffineerde ironie een overdosis dreigt
te krijgen. Het zou een mooi ding zijn als
Van Casteren de lef zou hebben zich van
deze uitspattingen te onthouden met het
risico onbegrepen te raken voor het grote
publiek.
Het zusje van de bruid, Joris van Casteren, Prome-theus 2011, Prijs: € 17,95.
Randy Martens
@Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org
Vrije RuimteOnder studenten in Groningen is Rosa Tim-
mer een begrip. Haar columns over vriend-
jes, studeren en diverse crises in de Uni-
versiteitsKrant werden goed gelezen en
uiteindelijk gebundeld in “Allemansvriend”.
Nu is het tijd voor een novelle: “Vrije Ruim-
te”.
“Vrije Ruimte” begint
in de Kei week, voor
sommigen de mooiste
week van het jaar, voor
mij destijds een ramp
omdat een vakantie-
baantje dat om 7 uur ‘s
ochtends begint me wel
prima leek. Het is dui-
delijk dat Timmer zelf
meer van de Kei week
heeft meegemaakt:
hoofdpersoon Lea weet
precies waar ze heen
moet voor goeie feest-
jes.
Lea komt uit een Gronings gat en gaat stu-
deren in de grote stad. Ze wordt lid van stu-
dentenvereniging Albras. Al snel gaat het
mis met Lea, want ze weet de balans tus-
sen studeren en feesten niet goed te vinden.
Terwijl nou juist de bsa is ingevoerd. Een
probleem waar mening eerstejaars dit jaar
wellicht tegen aan gaat lopen. “Vrije Ruim-
te” wil laten zien dat de keuze vrijheid aan
de universiteit oneindig is. Daar slaagt het
in, maar zwaarder weegt dat Lea gewoon
een dom, volgzaam schaapje is. Een goed
voorbeeld van hoe het niet moet. Timmer
zoekt hier de extremen in op.
Een komische noot is het gebruik van Twit-
ter in de novelle: Lea en haar vriendinnen
tweeten er lustig op los.
Net als William Faulkner
deed voor het Amerikaanse
zuiden, laat het Rosa Tim-
mer de donkere kant van het
Groningse studentenleven
zien. De stereotype Albertus
meisjes worden ijzersterk
neer gezet, en als lezer kun
je je moeilijk bedwingen om
er niet eentje te willen slaan.
Een vriendin noemt het
“eenvoudige proza die zelfs
papegaaien nog kunnen le-
zen”. Kan kloppen, maar dat
neemt niet weg dat “Vrije
Ruimte” erg leuk is om te le-
zen tijdens een verloren uurtje in de trein.
Vervolgens laat het zich raden voor welke
Groningse vereniging Albras symbool staat:
bij mij kwamen in ieder geval Albertus en
Cleopatra terug. Nu jullie!
Judith Katz
Vrije ruimte, Rosa Timmer, Uitgeverij Passage, 2011, Prijs: € 14,50.
@Wil je reageren? Stuur een email naar j.katz@studentenkrant.org
7Groninger Studentenkrant | April 2011
advertentie
Bandirah www.bandirah.com
“Je kan er niet omheen, dit was democratisering, hier moesten we wel ach-ter staan”, stelt studente Godsdienstwetenschap Willemijn Wilgenhof. Ze heeft het over de revolutie in Egypte. Ze woonde maar drie straten achter het Tahrirplein in Cairo. Zij was er zes dagen lang bij en maakte er soms on-derdeel van uit. Zelfs toen de dode lichamen voor haar huis werden langs gedragen wilde ze eigenlijk nog graag blijven. Hier haar ooggetuigenverslag van de revolutie, waarom hij nu uitbrak en waarom Mubaraks aftreden nog maar het begin is.
Shit er is niks aan de handOp de ochtend van 25 januari was het
doodstil op straat. Het was Nationale
Politiedag, een feestdag waarop gevierd
wordt dat de politie heeft geholpen
bij de revolutie in 1952. “Van tevoren
zoemde het op straat en er was al via
onder andere mailinglijsten en Face-
book bekend geworden dat de 25e een
demonstratiedag zou worden”, vertelt
Willemijn.
Die ochtend, op weg naar haar werk
in een taxi, reed ze al langs zo’n veer-
tien politiebusjes. “Ik rij daar langs en
denk: mensen zullen nooit de straat op
durven. Als je weet hoe agressief de po-
litie is dan heb je in Egypte het lef niet”.
Maar op dat moment was alles rustig.
“We vonden het zelfs jammer en zeiden
tegen elkaar: ‘Oh shit er is niks aan de
hand.’”
TahrirIn de loop van de dag hoorde Wille-
mijn dat mensen vanuit de buitenwijk
Shubra aan het marcheren waren rich-
ting het Tahrirplein. “We stapten in
een taxi en reden rond, op zoek naar
demonstranten.” Al snel stuitten ze op
een groep van zo’n tweehonderd scan-
derende mensen. “Je hebt één vuist en
21 vingers, als je dan op één plek wordt
tegenhouden, stopt niet gelijk de hele
demonstratie.” Op de eerste dag heeft
alleen de 22e, geheime, groep het plein
gehaald. Na op verschillende plekken
in de stad schermutselingen en arresta-
ties door de geheime politie te hebben
gezien besloot Willemijn toch weer te-
rug naar haar werk te gaan.
“Nee, op dat moment realiseerde ik me
nog niet dat het een revolutie zou wor-
den.” Toen ze die avond terugkwam
van haar werk stonden er al een paar
duizend mensen op het Tahrirplein,
omringd door rijen politie van zo’n drie
of vier man dik, met een ruimte gelaten
voor mensen die het plein op wilden.
“Ik durfde Tahrir al niet op en ben het
ook nooit op gegaan, dat vond ik veel
te eng omdat je niet weet wanneer de
politie ineens gaat schieten en omdat
demonstreren verboden is.
‘En ik heb mijn familie meegenomen!’Onlangs de onlusten ging Willemijn
de dagen erna gewoon naar haar werk.
“Maar op vrijdag was er weer dezelfde
stilte als op dinsdag en we vroegen ons
allemaal af: ‘Moet dit het nou worden?’
Ze liep met haar Egyptische vriend Hos-
sam naar een grote parkeerplaats tus-
sen haar huis en het Tahrirplein om te
kijken wat er aan de hand was. “Daar
was een menigte van mannen, vrouwen
en kinderen, en ze riepen de bekende
leus ‘het volk wil dat de regering af-
treedt’, maar het mooie was dat ze daar
achteraan riepen ‘en vandaag heb ik
mijn familie meegenomen’.”
Zij en Hossam liepen ook mee. Ze stuit-
ten op een vrouw met een zoontje op
haar nek en eentje aan de hand, beide
kinderen hielden een Egyptische vlag
vast. “Een man zei tegen haar dat ze
naar binnen moest gaan met haar kin-
deren omdat het te gevaarlijk zou zijn.
De vrouw reageerde hysterisch ‘Hoezo
gevaarlijk? Ik heb niks meer te verlie-
zen, ik heb geen geld voor eten, medi-
cijnen of om mijn huis te betalen’.”
Traangas“Vrijdagochtend was het nog leuk de-
monstreren, wij waren best wel rus-
tig en mensen waren niet bang meer.”
Maar later op de dag begon het heftiger
te worden. “We moesten door een wolk
van traangas rennen en dan kan je echt
niks meer zien en het doet pijn, dan
moet je op de tast verder. Alle deuren
in de straten waren natuurlijk dicht,
maar iedereen is wel zo sociaal dat je
naar binnen wordt getrokken. Wij be-
landden bij iemand die Sprite in onze
ogen gooide tegen het traangas, dat
helpt trouwens beter dan water.”
Naar huis“Aan het einde van de vrijdag of zater-
dag, ik weet het niet meer, rende op-
eens de politie weg. Er werden tanks
door het leger de stad in gereden.” Uit-
eindelijk braken er ook vuurgevechten
in haar straat uit. “Je kan het geluid
van de geweren niet uitleggen, het gaat
echt door merg en been. Er kwamen
ook steeds meer horrorverhalen, we
moesten onze deuren goed dicht heb-
ben want er zouden vrouwen verkracht
worden. We hadden de deuren gebarri-
cadeerd en hadden eten en kaarsen op
tafel verzameld. Het was net als in een
film.“
“Op tv werd de volgende dag verteld
dat door schietpartijen aan het einde
van mijn straat een aantal doden wa-
ren gevallen, maar dat de demonstran-
ten het nog niet hadden aangedurfd de
lichamen we te halen. Ik ging kijken.
Daar zag ik de doden voorbij komen op
deuren, op platen, op lakens. En toen
ik die kapotgeschoten hoopjes vlees
voorbij zag komen, want een mensen-
lichaam ziet er raar uit als het dood is,
dacht ik wel: ‘Dat was iemands vader,
zoon, oom. Ik heb toen mijn moeder
gebeld en me toch laten overhalen om
weg te gaan, maar ik had deze revolutie
voor geen goud willen missen en als ik
niet maar drie straten achter Tahrir had
gewoond, maar tien, dan was ik zeker
gebleven.”
Angst doorbrokenWillemijn hamert er op dat er nu aan-
dacht moet blijven voor Egypte: “Het
is een strijd die nog steeds doorgaat,
nu vechten mensen voor economische
rechten zoals het recht op een mini-
mumloon, vaste contracten en vak-
bonden. Daarnaast moet blijvend ge-
vochten worden voor de gewonnen
Revolutie drie straten verderopStudente Willemijn Wilgenhof vertelt hoe een echte revolutie er van dichtbij uitziet
persvrijheid.” Een zo mogelijk nog groter ge-
vaar is een bepaald soort berusting. “Het nor-
male leven gaat door, het gevaar is dat mensen
denken dat de revolutie is geslaagd, maar de
geheime politie bestaat nog
steeds en pro-Mubarak men-
sen zijn zo overtuigd van hun
gelijk.”
Waarom liep deze demonstra-
tie, in tegenstelling tot voor-
gaande, wel uit op een revolu-
tie? Willemijn denkt: “Het was
opgezet door gewone mensen
en niet door een politieke
partij. Verschillende groepen
zoals de 6 april beweging zijn
al jaren bezig om stakingen
en vakbonden, die illegaal wa-
ren in Egypte, te organiseren.
Maar dat was meer versplin-
terd.
Nu was het over het land ver-
spreid, ook door arbeiders
bij het Suez kanaal en in ka-
toenfabrieken. Dit zorgde
dat er echt geluisterd moest
worden”. Maar het belangrijk-
ste was: “De angst werd door-
broken en dat zond de bood-
schap uit: als zij het kunnen
kan ik het ook.”
Carolien Lindeman
@Wil je reageren? Stuur een email naar c.lindeman@studentenkrant.org
foto: Ewoud Rooks
8 Groninger Studentenkrant | April 2011
GEEN ZORGEN,WIJ BEZORGEN
06 - 43022684www.sixpack-debierservice.nl
Illustratie: Stefan Sloot
ELKE ZATERDAG SWINGAVOND
MEER INFO OP: WWW.VERA-GRONINGEN.NLOOSTERSTRAAT 44 • GRONINGEN • 050 3134681
“THE DANCEABLE SIDE OF THE UNDERGROUND AND THE UNDERGROUND SIDE OF DANCE”
CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUNDPROGRAMMA
GROTE ZAAL / April
VERWACHT:THE CROOKES, KRACH, SUUNS, THE GATHERING, THE WALKMEN...EN VEEL MEER!
DEWOLFF THE BEESDUM DUM GIRLSGRAFFITI6AMSTERDAM KLEZMER BAND3FM SERIOUS TALENT ON TOUR: HANDSOME POETS + THE HYPE + CHEF’SPECIALTHE THERMALS DE STAAT + DEATH LETTERSTIMES NEW VIKINGTHE BLACK ATLANTICDEERHOOFKONINGINNEDUB (BUITEN!)
020708101415
202122272830
De Drie Uiltjes
Groningen barst van de kroegen, maar hoeveel weten we eigen-lijk van deze kroegen? Om nou meteen in de geschiedenis te gaan duiken van alle kroegen in Groningen is een beetje teveel van het goede, dus proberen we vanaf nu elke maand een leuke kroeg te portretteren. De kroeg waar we deze maand voor geko-zen hebben is de Drie Uiltjes in de Oude Ebbingestraat. En wie kan ons beter te woord staan dan de baas, Bert Crum, die al zeventien jaar de kroeg heeft?
Waarom heet de Drie Uiltjes de Drie Uiltjes?Dat heeft de vorige kroegbaas ooit bedacht en in de voordeur zitten drie uiltjes. Dat is eigenlijk de enige reden. Daar zit helaas geen mooie anekdote aan vast.
U heeft zeventien jaar geleden de kroeg overgenomen; heeft u het toen helemaal veranderd of is het een beetje hetzelfde gebleven?We hebben nu een tuin, dat was eerst niet zo. Als het wat beter weer wordt, iets warmer, dan kan er zo’n vijftig man zitten. Verder heb ik er helemaal niets aan veranderd. De-zelfde dingen hangen nog aan de muur, er is wel af en toe wat bij-gekomen, maar de rest is allemaal hetzelfde.
Had u ook een bepaalde doelgroep voor ogen toen u met deze kroeg begon?Ja, de iets oudere persoon. Ik was veertig toen ik ermee begon en ik had geen personeel dus als ik achter de bar stond vond ik het natuurlijk het fijnst als er mensen van mijn ei-gen leeftijd kwamen. Zo is dat een beetje begonnen, met veertig plus, maar het is wel door de jaren heen steeds jonger geworden. Er zitten
hier nu ook studenten, ook die vin-den het heerlijk hier.
Vindt u dat fijn dat het publiek jonger is geworden?Nou, ik vind het wel fijn dat het ver-schil van leeftijd zo groot is. Hier komt eigenlijk alles; er zitten pro-fessors naast schilders, en studen-ten dus ook. En geen vervelende studenten, die gaan lekker naar de Grote Markt.
Zijn er bepaalde dingen die u speciaal doet, zoals bandjes of zoiets dergelijks om zich te onderscheiden van andere kroegen?Ik heb twee keer per jaar een spe-ciale avond met live-muziek, vaker wil dat eigenlijk niet omdat het daarvoor vaak te druk is. Met Pasen hebben we ook nog een grote soul-band, en daarnaast hebben we één keer in de maand op zondag akoes-tische muziek.
Maar zou u ook iets speciaal willen doen om meer studenten te trekken? Nou, als er meer studenten komen vind ik dat natuurlijk niet erg, maar ik zou eigenlijk niet weten waarom ik een speciale avond voor studen-ten zou moeten organiseren, die ko-men namelijk al gewoon. Dus zo’n avond is, denk ik, niet nodig.
Is het in die zeventien jaar ook veel drukker geworden? Ja, zeker. Toen ik hier begon kwam er haast niemand. Alleen tussen
vijf en zeven kwamen er wat men-sen. De eerste keer dat ik een bar-keepster achter de bar zette is ze ook weer weg gegaan omdat ze niets te doen had. Dat was alleen in de eerste zomer zo en daarna ging het steeds beter en beter. Toen ben ik begonnen met die diskjockey en toen werd het op de zaterdagavond zo druk dat mensen ook doorde-weeks kwamen kijken, en zo is het gaan rollen.
De Drie Uiltjes is een van de kroegen in Groningen waar nog gerookt mag worden. Bert Crum heeft hier onder-tussen al meerdere boetes voor ge-kregen, maar laat de asbakken lek-ker op tafel staan. Wij vroegen ons af waarom Bert Crum zo standvas-tig is op dit punt.
Waarom wilt u zo graag de asbakken op tafel houden?Het is mijn café en daar bepaal ik wat er gebeurt. Je hoeft hier niet te komen als je niet wilt. Ik vind het
gewoon idioot dat de regering zich er zo mee bemoeit. En ik vind het helemaal niet gezellig als je niet kan roken.
Hoe staan de zaken nu? Nou ik ben nog aan het procederen, dat is nu al bijna twee jaar bezig. De laatste tijd is het rustig. Ik moet binnenkort in hoger beroep, ik weet alleen nog niet wanneer. Op dit mo-ment ben ik zelfs de enige in het land die nog aan het procederen is. Maar ik bescherm mijn personeel wel want we hebben allemaal appa-ratuur die bijvoorbeeld de nicotine afbreekt, dus ik heb er wel wat aan gedaan. Maar roken mag natuurlijk gewoon niet.
Het is duidelijk dat de Drie Uiltjes een populaire kroeg is, maar wat is volgens u het geheim van de Drie Uiltjes?Het zorgen voor leuk personeel, dat is denk ik wel het geheim van de Drie Uiltjes. Het moet een gezel-lig café zijn. Als je van een bruin café houdt dan zit je hier wel goed. Houd je van strak en modern dan moet je hier gewoon niet zijn. Er moet een goede sfeer zijn en dat doe je met muziek en ook met het geluidsvolume daarvan, met service en presentatie.
Op een gegeven moment ben ik zelf geblesseerd geraakt en kon ik niet meer werken. Toen heb ik wat meis-jes gevraagd die hier al wel kwamen of ze hier wilden komen werken
en toen werd het opeens een stuk drukker! Toen bleek dat iedereen die hier kwam werken leuker was dan ik!
Ik heb ook nooit reclame gemaakt. Ik heb geen Drie Uiltjes aanstekers en dat soort dingen en dat heb ik expres nooit gedaan. Ik wil gewoon dat mensen hier binnen komen, het dan leuk vinden en dan weer terug komen. Ik wil ook niets pretende-ren. Als ik ga vertellen dat ik een hele leuke tuin heb, dan moet je dat ook waar maken. Wanneer mensen langs komen en ontdekken dat ik ook een tuin heb, is die ervaring veel leuker.
Else-Marike Kepel
foto: Jan Luursema
Kroegportret
@Wil je reageren? Stuur een email naar e.m.kepel@studentenkrant.org
advertenties
9Groninger Studentenkrant | April 2011
Fotoreportage: Anti-kraak
The School SpiritMet het afscheid van Rector Mag-
nificus Frans Zwarts afgelopen
maand passeerde de herinnerin-
gen en veranderingen die heb-
ben plaats gevonden op de Rijks-
universiteit Groningen. Zwarts
zette zich voornamelijk in voor
de internationalisering van onze
Universiteit die zich voor velen
in ‘the middle of nowhere’ be-
vindt. Steeds vaker hadden stu-
denten een Duitser of Spanjaard
in je werkgroep, en praatte je
in de Poelestraat vaker Engels
in plaats van Nederlands. Toch
blijft de academische gemeen-
schap in Groningen mijn inziens
heel anders dan die bij onze
partnerinstellingen overseas.
Mijn persoonlijke ervaring op een
buitenlandse universiteit was op
een Amerikaanse. De trots die
studenten daar hebben voor de
universiteit waar ze studeren is
ongekend. Er ging geen dag voor-
bij dat je niet een joggingsbroek,
hoodie of t-shirt met de naam of
logo van je university aan deed.
Ik heb de RuG winkel echter nog
nooit vol zien staan met mensen
die merchandise wilde kopen, en
laat staan dat we spreken over
een ‘school spirit’ tijdens sport
of debat competities tussen Ne-
derlandse universiteiten. Veel
studenten kiezen voor een Uni-
versiteit omdat de stad waarin
deze staat zo leuk is. Omdat er
geen sluitingstijden zijn, omdat
het een studentendorp is, en om-
dat niemand raar opkijkt als je
overdag nog verkleed over straat
loopt. Minder studenten kiezen
daadwerkelijk voor de status of
het gevoel van de universiteit.
Wat maakt ‘ons’ Groningen dan
zo aantrekkelijk voor de Inter-
nationale Student? Het is de ver-
bondenheid van de studenten
onderling. De tientallen vereni-
gingen die de stad rijk is, die de
student een thuishaven bieden
en waar het samenzijn een hoog-
tepunt bereikt is wat de Interna-
tionals, denk ik, trekt. De acade-
mische gemeenschap die juist
heel anders is dan dat van hen.
Het “wij-gevoel” wordt gecreëerd
door alle sport, studie en studen-
ten verenigingen in de stad in
plaats van de Universiteit. Toch
is de uni uiteindelijk de motor
achter dit geheel en waren de
verenigingen er nooit geweest
zonder het onderwijs. Op deze
manier vullen we elkaar goed aan
en zijn we beiden essentieel voor
de academische gemeenschap.
Het moment waarop dit als geen
ander bleek was 9 maart. Mijn
bestuur en ik hadden een diner
met zowel Frans Zwarts en Elmer
Sterken. Tijdens het diner hoor-
den we geklop op de deur en
kwamen 5 studenten uit Malawi,
Zimbabwe en Congo binnen, of
het feest al begonnen was. Aan-
geschoven aan het diner hebben
we het met deze Afrikanen over
de studenten stad Groningen ge-
praat. Zij zagen vooral de Univer-
siteit als spil in de academische
gemeenschap. Voor ons lag daar
de taak om hen het studenten le-
ven te laten zien, zoals wij dat
ervaren. Enkele uren later ston-
den de Internationale Studenten,
Frans Zwarts, mijn bestuur en
Elmer Sterken arm in arm “Het
gras van het Noorderplantsoen”
te zingen. It’s a small world af-
ter all.
CO
LUM
NAn
nelie
s Va
lk
Vice
-Pra
eses
Al
bert
us M
agnu
s
Matthijs (22) zit sinds oktober 2009 in het Mondriaan College, een oude VMBO-school. Het oude biologielokaal is de keuken, hier zijn wat kookpitten. Hij studeert kunst, cultuur en media. Er is altijd in ieder geval één maand opzegtermijn vanuit Carex. Maar dit gebeurt zelden. Zo woont een huisgenoot al 10 jaar via Carex en is nog maar één keer gedwongen om te verhuizen. [EV] y
Jantiene Cats (24), studeert IBIO en woont samen. Samen met haar vriend betaalt ze 160 euro voor een heel voorhuis van een boerde-rij. De schuur wordt nog gebruikt door de oorspronkelijke boer en die zwaait altijd even vrolijk. Klein nadeel, het is wel 20 minuten fiet-sen naar het CS, maar voor het huis is wel een bushalte. [ER] p
Elske Kroondijk (22), studeert godsgeleerdheidwetenschappen, betaalt 185 euro voor twee erg ruime kamers en krijgt er een loods bij cadeau. Deze ruimte wordt gebruikt voor het maken van muziek, en men is bezig om er een voorstelling van Jezus Christ Superstar te repeteren. [ER] uHeinz Aebi (27), studeerde aan de
fotoacademie in Groningen. Woont voor 225 euro op bijna 150m2 in een oud schoolgebouw. Hier heeft hij de gehele zolder. Ruimte zat voor een tafeltennistafel en een pooltafel maar Heinz houdt het be-scheiden bij een bank. [ER] q
Frodo (21) woont in de Trefkoel tegenover het winkelcentrum Paddepoel. Hij woont al vier jaar in dat gebouw via Carix. Hier-voor heeft hij ook een halfjaar op 9m2 gewoont in Rome. Hij stu-deert Romaanse talen en cultuur en doet een master journalis-tiek. In September gaat de trefkoel tegen de vlakte. Hij gaat over een maand of twee op zoek naar iets anders. Het liefst zoekt hij weer via Carex een kamer. [EV] {
Afgelopen maand bezochten onze eigen topfotografen Eveline Vaessen en Ewoud Rooks vijf anti-kraakwoningen. Hieronder volgen de foto’s van de bijzondere verblijven.
10 Groninger Studentenkrant | April 2011advertentie
VERA: TriggerFinger Afgelopen maand brachten we onze vrienden van de VERA weer eens een bezoekje, waar op die dag Trigger-Finger op het programma stond. Op de 18e verzorgden de drie mannen uit Antwerpen, altijd stijlvol gekleed in pak, maar liefst twee shows, een vroege en late, in onze Groningse mu-ziektempel. Zowel de vroege als de late show waren, zoals verwacht, geheel uitverkocht.
De drie Belgen zijn inmiddels in Nederland
al lang geen onbekenden meer. Ze treden
af en toe op bij De Wereld Draait Door,
waar ze steevast worden aangekondigd als
de hardste band die ze aldaar hebben ge-
had, en hebben alle grote festivals in België
en Nederland al eens met een bezoek ver-
welkomd (zo stonden ze o.a. op de hoofd-
podia van Pinkpop, Pukkelpop, Lowlands
en Rock Werchter). Ook uit Frankrijk en
Zwitserland komt steeds meer animo en
krijgt TriggerFinger uitnodigingen voor di-
verse optredens, zoals voor een show op
het grote tennistoernooi Roland Garros.
Onder het publiek bevonden zich minder
studenten dan wij hadden verwacht. Voor-
al rockliefhebbende dertigers kleurden de
zaal, die desondanks gezellig druk was.
Ruben Block, Mario Goossens en Monsieur
Pau, die al een poos door het leven gaan
als ‘The loudest band in Antwerp’, maak-
ten er een sterke show van, ondersteund
met strakke lichteffecten die feilloos aan-
sloten bij de sfeer en de hardheid van de
nummers. Ze kregen het enthousiaste pu-
bliek makkelijk mee met theatrale opzwe-
pende schreeuwen, afgewisseld met zach-
te vlaamse woorden tussen de nummers
door.
Voorman Ruben Block, altijd in een strak
excentriek pak en met volle baard, haalt
tijdens het optreden een verscheidenheid
aan noten. Door Triggerfinger’s vertoning
en houding zijn ze zeer geschikt voor live-
optredens, de vonken spatten ervan af. In-
getogen intro’s monden uit tot een samen-
smelting van snoeiharde gitaren, keiharde
drums en Block’s diverse stem. Het reper-
toire van de Antwerpse drie is onlangs uit-
gebreid met een nieuw album dat ‘All This
Dancing Around’ heet. Kopen.
Robin van der Sar
@Wil je reageren? Stuur een email naar r.de.vries@studentenkrant.org
Foto: Dirk de Wolf
SK TEST: Rosé voor in het plantsoenWie geen rosé drinkt kan beter wegblijven uit het Noorderplantsoen, deze dui-velse wijnsoort is daar een groot gemeengoed in de zomermaanden. De SK test daarom voor jou met welke rosé voor minder dan vijf euro, je vooral wel en met welke je vooral niet moet aankomen. Rosé wordt gemaakt van blauwe druiven, inderdaad dezelfde soort als bij rode wijn, met het verschil dat bij rosé de schil-len en pitjes slechts korte tijd (max. 12 uur) op het sap inwerken. Hierdoor wordt een mooie roze kleur bereikt. Van rosé moet je genieten, rustig aan je glaasje nippen en lekker door je mond laten rollen. Deze test is echter meer gedaan on-der het mom: fles aan de mond en kijken welke rosé het beste binnen te houden is.
Mooi Kaap 2010 (Zuid-Afrika)
Laten we maar het grootste pluspunt van deze rosé voorop stellen: je wordt er lekker snel tipsy van. Dat is dan zo’n beetje het enige pluspunt dat aan deze rosé te ontdekken valt. De rosé lijkt op een mix van azijn, brandnetel-thee, vogelpoep en EuroShopper aardbeienranja. Wat het verschil is tussen deze rosé en een zure sloot, werd in het panel niet he-lemaal duidelijk. Wel werd dui-delijk dat ie hard en explosief als een tsunami aankomt. Het lijkt de ideale rosé voor de stu-
dent die geen geld wil uitgeven (een flesje Mooi Kaap doet tegenwoordig €1.99), maar wel een soort van rosé-achtige substantie wil drinken.
Cijfer: 5.5
Stormhoek 2010 (Zuid-Afrika)
De Stormhoek is een rosé als een rondbor-stige wulpse vrouw. Ze komt pas los zodra ze je lippen voelt. Met een overweldigend enthousiasme wordt je begroet, gedwee
laat je je leiden door deze roze dame. Eenmaal op je tong aange-komen begint ze met haar zach-te strelen de binnenkant van je mond te verwennen, met haar bijzondere finesse is dat ze-ker geen straf. Ze laat er echter geen gras over groeien en werkt zich zachtjes naar je keel. Vanaf daar kan ze beginnen aan de rest van je lichaam, nog steeds met die speelse kracht die ze bezit.
Een stoot liefde maakt zich meester van je. Ontsnappen is geen optie, je wilt ook niet ontsnappen. Je lichaam spreidt zich voor haar. Zij gaat ervoor, met verve. Or-gastisch , elke slok weer.
Cijfer: 8
Echo falls 2009 (Verenigde Staten)
Hebben we het over een rosée-tje voor lekker in het park, dan zit je met dit roséetje voor een dubbeltje op de eerste rang. Met zijn luchtig fruitige smaak is het een perfecte aanvulling op de trefwoorden zon, stokbrood, brie en zonnebril. Hij masseert de tong als een zoetsappig man-darijntje, waarna hij in de af-dronk een euforisch gevoel aan de drinker meegeeft. De Echo falls laat zich kenmerken door een mooie variatie aan frisse
aangename zuren, het maakt een eerlijke en spontane rosé.
Cijfer: 6.8
Rosé AH huismerk (Frankrijk)
Een prachtig bouquet van geu-ren en smaken maken dit ge-corseerde roséetje tot een ech-te aanrader. De neus van deze rosé is ferm, doch bevat deze de finesse die nodig is voor een verleidelijke rosé. De ele-gantie van deze rosé is als een Lepidoptera op een Hemerocal-lis, soepel en zacht. Het DOCG (Denominazione di Origine Con-trollata e Garantitaf, het hoog-
ste kwaliteitskeurmerk in Italie) zal deze rosé zeker niet misstaan. Het advies voor deze wijn: schenk hem over voordat je over straat gaat, het is een prachtige rosé in een oerlelijke fles. Zo’n prachtrosé in zo’n goedkope fles is als een diner in een giertank, dat werkt niet.
Cijfer: 7.5
Undurraga 2010 (Chili)
Undurraga, de naam straalt al weinig klas-se uit. De Undurraga is veruit het smerigst van alle rosé’s, een zure sloot zoals je hem niet wilt. De dode rat onderin de fles lijkt zijn werk gedaan te hebben. Dit is echt niet binnen te houden, letterlijk. Backwards gedronken bleef hij overigens hetzelfde smaken, aldus som-melier Ben, die nu nog steeds over de baard gaat van dit ge-drocht. Als er zulke wijnen ver-kocht worden kan iedereen wel
kleurstof aan spiritus toevoegen en het verkopen als rosé. Waarschijnlijk smaakt het dan ook nog beter.
Cijfer: 2.5
Huub Kappert
@Wil je reageren? Stuur een email naar h.kappert@studentenkrant.org
1. Stormhoek 8
2. AH Huismerk 7,5
3. Echo Falls 6,8
4. Mooi Kaap 5,5
5. Undurraga 2,5
De uitslag
11Groninger Studentenkrant | April 2011
advertentiesAdverteren op deze plaats kost voor studentgerelateerde organisaties slechts 60 euro per jaar (11 kranten) Meer informatie via bestuur@studentenkrant.org
SUBSONIC De andere kant van de Grote MarktOnder de Fujiyama (dat Japanse teppanyaki restaurant,
schijnt wel lekker te zijn) en tegenover de Belg (patat-
je met, sowieso lekker) zit nu de Subsonic. Eindelijk. Er
schijnt ooit één of andere pin-up club te hebben gezeten,
maar ik ontken daar ooit geweest te zijn. Waarom jij de
komende tijd naar de Subsonic gaat, wordt in de komende
woorden uitgelegd.
In deze nieuwe club is techno de hoofdmoot, maar er wor-
den ook andere stijlen geprogrammeerd. Denk aan dub-
step, maar ook rock en jazz staan op de agenda. In de
week van 10 maart (weken beginnen altijd op donderdag)
opende Subsonic haar deuren voor het eerst met een drie-
daagse openingsparty met onder andere Sander Sittn! ver-
sus Harde Baas om de toon te zetten, maar het weekend
werd afgesloten met fijne jazz van James Dewitt.
Nu vraag je je natuurlijk af waar wij, oersaaie Noord-Ne-
derlanders, zo’n nieuwe club eigenlijk aan verdiend heb-
ben. Een korte uitleg is op z’n plaats. Buiten de Randstad is
er geen stad zo groot op het gebied van techno en minimal
als Groningen. Eén van de hoofdrolspelers in het circuit
is Julien Vroling, die met zijn bedrijf 126BPM mede-eige-
naar is van Subsonic. 126BPM programmeert al een tijd
dansfeesten in, met name, Huize Maas. Eén van de hoog-
tepunten dit jaar is in ieder geval Stephan Bodzin versus
Marc Romboy die 21 april Huize Maas stuk gaan draaien.
Op het moment van schrijven waarschijnlijk al uitver-
kocht, reden te meer om 126BPM in het vervolg beter in de
gaten te houden via de bekende sociale media.
Subsonic is de ene kant een hard technohuis en aan de
andere kant een centrum waar studieverenigingen welkom
zijn voor hun borrels en waar je in de toekomst overdag
kan gamen, loungen en al die andere Engelse woorden.
Struikelblok is dat het aan de ‘andere kant’ van de Grote
Markt ligt, maar wie van de Negende naar de FEBO kan
lopen, zal ook deze 500 meter geen blaren krijgen. Zie je
daar!
Mirre Terpstra
DAVE CLARKEDe laatste tijd is poppodium de Simplon
lekker bezig op technogebied. Meest beken-
de voorbeeld is natuurlijk de Technootjes,
maar ook Machtig, wat meer een drum ‘n’
bass karakter heeft. Alsof dat niet genoeg
is haalden ze zeer recent, in de nacht van
18 op 19 maart, technobaas Dave Clarke
naar Groningen, onder de noemer: Simplon
Invites.
Clarke is beter bekend als de Baron van
Techno. Onze kebabgeneratie denkt dat
een baron een synoniem is voor iemand
die constant telefoons doormidden loopt
te breken op een cruiseschip. Vroeger was
een baron echter een oude baas van adellij-
ke stand die op de sociëteit flink de dienst
uitmaakte. Dit is zeker van toepassing op
Dave Clarke. Hij heeft inmiddels overal ge-
speeld en, hoewel hij zelf niet meer produ-
ceert, draait hij al meer dan een decennium
het publiek zijn kont rond.
Dat Dave al wat langer meegaat, is ook te
merken aan de gasten in de Simplon. Op-
vallend veel thirtysomethings herbeleven
de beste tijd uit hun jeugd op de beats van
deze electro-papa. Dit drukt nimmer de
pret. Dat het publiek speciaal voor de mu-
ziek komt is juist geweldig voor de sfeer
(een kenmerk van eigenlijk alle techno-
feestjes in de Simplon). Clarke wordt warm
ontvangen, nadat de dansende massa eerst
is opgewarmd door de Nederlandse DJ Ja-
mes Watts, en krijgt iedereen gelijk aan
het springen. Opvallend is dat hij zelf juist
heel erg geconcentreerd is op wat hij doet
en daardoor totaal niet lijkt te genieten.
Erg tof feestje dus en helaas allang weer
afgelopen. Gelukkig woont deze, van oor-
sprong Britse, DJ al een tijdje in Nederland
en is daarom ook vaak te vinden in het Ne-
derlandse uitgaansleven. Zijn site is up-to-
date dus het is niet erg moeilijk hem te vin-
den. Als je een nacht uit je dak wilt gaan
is hij een veilige gok want, Clarke staat al
jaren garant voor kwaliteit achter de draai-
tafels.
Mirre Terpstra
@Wil je reageren? Stuur een email naar m.terpstra@studentenkrant.org
@Wil je reageren? Stuur een email naar m.terpstra@studentenkrant.org
12 Groninger Studentenkrant | April 2011
• • •
Naam: ……………………………………… Adres: ……………………………………… Postcode: …………………………………. Woonplaats: ………………………………. Telefoonnummer: ….……………………… E-mailadres: ………………………………. Geboortedatum: ……………………………
Ik behoor tot de groep:
0 gezonde roker tussen de 18 en 40 jaar
0 gezonde roker ouder dan 40 jaar
U kunt de antwoordstrook (zonder postzegel) sturen naar:
UMC Groningen t.a.v. Drs. E.D. Telenga Afd. Longziekten (AA11) Antwoordnummer 331 9700 VB Groningen
U kunt ook contact opnemen via: Tel. 050 3619192 e.d.telenga@long.umcg.nl
Analyse van de paringsdans 03:00 uur, Golden Fust, volle dans-
vloer.
De onwennige start van de avond, met
weinig beweging en onzeker ogende
mensen, heeft plaats gemaakt voor
een uitgelaten feeststemming.
Ik zit aan de bar met een wijntje. Zo
kan ik de situatie rustig van een af-
stand bekijken. Mensen dansen, man-
nen en vrouwen. Ze dansen de pa-
ringsdans.
Op de dansvloer staat een meisje.
Leuk gezichtje, goed figuur en een
kort rokje. Hoge hakken zorgen er-
voor dat haar bewegingen nog wulpser
en vrouwelijker overkomen. Ze kijkt
verlegen en zoekend om zich heen.
Vanaf een afstand heb ik haar in het
vizier. Ik niet alleen. Van alle kanten
zie ik mannen naar haar gluren.
Ze lonken naar haar, ze willen haar.
Allemaal proberen ze haar te versie-
ren en daar heeft iedereen zijn eigen
trucje voor, zijn eigen paringsdansje
om het meisje te imponeren.
Ik zie een John Travolta. Zelfingeno-
men, zijn borst naar voren en zijn
haar strak achterover. Gladde stijlvol-
le pasjes moeten er voor zorgen dat
hij haar opvalt.
Een andere jager probeert het op de
directe manier. Niet gluren maar schu-
ren lijkt zijn motto. Daar denkt het
mooie meisje anders over.
Het is in het Golden Fust net als in de
normale wereld: een proces van na-
tuurlijke selectie. Survival of the fit-
test bepaalt wie uiteindelijk met de
prooi naar huis gaat.
De zwakke dansers vallen af. De alco-
hol heeft bij hen wel effect, maar niet
het wenselijke.
Bij een enkeling gaan alle remmen los.
Nuchter zou hij weten dat hij geen
talent heeft voor dans, maar de bier-
tjes doen ze geloven dat hij beweegt
als een aantrekkelijke god. Het ritme
van de muziek lijkt geen rol meer te
spelen. Zijn lichaam danst zijn eigen
dans. Armen en benen vliegen door
de lucht. Het zweet staat op zijn voor-
hoofd.
De zwakste variant is de koning van
de bar. Hij gooit zijn lijf niet in de
strijd. Faalangst of luiheid. Zijn ogen
moeten het werk doen. Hij probeert
haar blikveld te kruisen, maar ook hij
moet het onderspit delven. Het enige
fysieke contact dat hij die avond zal
hebben is met de bar.
De John Travolta truc heeft gewerkt.
Zijn paringsdans maakte hem immers
aantrekkelijk en sterk. Het mooie
meisje gaat met John naar huis. John
met zijn grote ego, gladde haar en
strakke pasjes.
De rest blijft verslagen over. Op naar
een nieuw slachtoffer om te impone-
ren met hun persoonlijke parings-
dansje.
CO
LUM
NTe
ssa
Nijl
and
@Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org
Volg de Studentenkrant op twitter en wordt fan op facebook en ben altijd als eerste op de hoogte van onze nieuwste pennenvruchten
Facebook: Groninger-studentenkrant Twtter: @studentenkrant www.studentenkrant.org
13Groninger Studentenkrant | April 2011
“Wij mensen zijn net wilde dieren. Wilde dieren laten nadat ze gegeten hebben een volgende prooi aan hun neus voorbij gaan en rusten liever even uit. Ze denken niet in voorraden, ze denken niet vooruit, maar op korte termijn. Wij doen dat ook. We kijken naar wat nú belangrijk is en focussen niet op de lange termijn”, legt cursusleider Paul Koopman zijn studenten uit.
Koopman staat voor een kring van studenten
in de cursusruimte van het Studenten Ser-
vicecentrum (SSC). Hij bespreekt de kern van
het probleem van de cursusdeelnemers. Stuk
voor stuk hebben ze moeite met het managen
van tijd en komen daardoor in de problemen
met hun studie.
De één komt moeilijk op gang, de ander kan
het Groningse nachtleven moeilijk weerstaan
en weer een ander stelt haar opdrachten uit
tot het allerlaatste moment, tot de deadline.
Het SSC biedt voor mensen met dit soort pro-
blemen een cursus timemanagement aan. De
kosten bedragen 20 euro voor drie dagdelen.
“Het inschrijfgeld dekt de cursuskosten niet,
maar we willen dat studenten een overwo-
gen keuze maken om mee te doen, een soort
drempel”, vertelt Koopman.
De studenten delen hun ervaringen met el-
kaar en geven elkaar tips. Aan de muur han-
gen grote vellen papier met tabellen en sche-
ma’s. Elke student heeft een eigen vel waarop
hij invult in hoeverre ze zijn doelen bereikt
heeft en wat er voor de week erop moet ge-
beuren.
“We plannen week voor week”, vertelt Koop-
man. De weekplanningen komen voort uit
de langetermijn-planning die ze hebben ge-
maakt. Wanneer je per week je taken vaststelt
heb je elke week een soort deadline en stijgt
elke week je motivatie om die deadline te ha-
len. Dat verduidelijkt hij door een motivatie-
grafiek te laten zien. Door per week te kijken
naar wat je moet doen blijft het overzichte-
lijk. “Grote dingen maak je behapbaar”, vat
een meedenkende student samen.
Niet iedereen heeft zijn weekdoelen behaald.
De studenten steunen elkaar en proberen el-
kaar te helpen. “Zie het niet als een neder-
laag, maar als een bewustwording”, probeert
een zevendejaars student zijn groepsgenoot
op te vrolijken. Koopman wijst zijn groep op
een fout die snel gemaakt wordt. Je stelt je-
zelf vaak te hoge doelen. “Je moet jezelf pre-
cies genoeg uitdaging geven. Geen onhaalbare
doelen en niet te makkelijke doelen.”
Ondanks dat er wat dingen niet gelukt zijn
wordt er ook vooruitgang geboekt. “Ik ben
deze week wel de stad in geweest, maar ik ben
niet tot vijf of zes uur doorgegaan. Ik had me-
zelf een eindtijd gesteld en ben om twee uur
naar afgehaakt zodat ik de volgende dag fit
genoeg was om te studeren”, vertelt een stu-
dente Internationaal en Europees recht trots.
Dat is heel goed volgens Koopman, “want
de ochtend is voor de meeste mensen prime
time. Vooral tussen elf en één is het pieken.”
Bij elk verhaal en elke ervaring van een stu-
dent brengt Koopman een weetje of methode
ter sprake die als hulpmiddel kan dienen. Ie-
dereen krijgt persoonlijke aandacht want ie-
dereen is uniek en elke student moet zijn ei-
gen beste timemanagementmethode vinden.
Tessa Nijland
Te veel te doen, te weinig tijdCursus timemanagement helpt studenten hun tijd zo effectief mogelijk te gebruiken
Studentengala’s: Van beschaafde studenten tot vulgaire primatenDe maand maart staat voor het begin van de lente, en het is tevens de maand waarin de meeste grote studentengala’s gehouden worden. Deze avonden staan geheel in het teken van de verfijndheid. Etiquette, beschaafdheid en zelfbeheersing zijn de sleutelwoorden. Openbare ui-tingen van genegenheid gaan nooit verder dan een handkus, waarbij de lippen de hand nauwelijks raken. Na een avond hoffelijke en eloquente conversaties gevoerd te hebben, vertrekt men rond een christelijke tijd naar zijn of haar eigen bed, om de volgende morgen geheel uitgerust en fris weer op te staan. Vroeger althans.
Tegenwoordig zijn studentenga-la’s de enige evenementen waar je het gedrag van de mens zoals dat tienduizend jaar geleden was kunt observeren. Hier zie je hoe de toekomstige leiders van dit land zich gaandeweg de avond re-duceren tot primaten zonder taal-vermogen, volledig geleid door oerdriften en behoeftes. Het is een fascinerend proces.
Waar een gala vaak last van heeft is het Oud & Nieuw effect, waar-bij de voorpret groter is dat de pret op de avond zelf. Men koopt een kaartje en ongeveer een week van tevoren begint de zoektocht naar het juiste rokkostuum of jurk, date, kapper en condooms worden in grootverpakkingen in-geslagen. Op de avond zelf moet er gedoucht, gewaxed, geschoren en opgemaakt worden. De meest knellende martelwerktuigen van schoenen worden aangetrokken. De verwachtingen van de avond zijn hooggespannen. Dit was in ieder geval het geval bij het gala van Albertus op 4 maart. De Al-bertianen waren lekker gemaakt met een gala op de Ocean Diva, een dik vet cruiseschip dat over het IJsselmeer zou varen. De de-ceptie had niet groter kunnen zijn
toen de kapitein aankondigde dat de boot niet zou gaan varen om-dat er mensen onwel zouden kun-nen worden. Alcohol in combina-tie met een op en neer deinende boot leek hem geen goed plan. En daar sta je dan als galacommissie met je mooie plannen en je mooie niet-varende boot.
Gelukkig kun je je dan nog altijd wenden tot de onbeperkte gra-tis drank die wordt geschonken. Duisburg Love Parade 2010 tafe-relen doen zich voor aan de bar, waar iedereen elkaar bevecht voor de aandacht van het barpersoneel. Straaljagers, paardekutten, beco’s en andere louche mixdrankjes worden door het feestende volk naar binnen geklokt, omdat het kan. Dingen die normaal gespro-ken nooit gedronken worden in hoog tempo achterovergeslagen alsof men al drie dagen ligt te cre-peren in de woestijn. De hoge al-coholconsumptie komt uiteraard de hoffelijkheid van het gedrag niet ten goede, en ook de hygi-ene van de sanitaire voorzienin-gen niet. Binnen de kortste keren zijn de WC’s overspoeld en ligt de vloer vol glasscherven, bier en, als je pech hebt, kots.
“De benauwdheid van het ruim en de hitte van het klimaat, gevoegd bij het aantal in het schip, dat zo overvol was dat elk van ons nau-welijks ruimte had om zich om te draaien, verstikten ons bijna. Dit leidde tot overvloedig transpire-ren, zodat de lucht spoedig onge-schikt werd om in te ademen.” Dit citaat is van een West-Afrikaanse slaaf die door de vindingrijke Hollanders naar Zuid-Amerika werd gesleept om daar te werken op de katoenplantages. Het had echter net zo goed op een stu-dentengala kunnen slaan. Na een paar uur wordt het er vies druk. Geslaagde kapsels waar minstens een uur aan geknutseld is, zijn
uitgezakt tot krokante vogel-nestjes, grote zweetplekken vormen zich onder de over-hemden, het publiek begint te veranderen in een vulgaire massa apen.
Altijd leuk is dat dit al-les haarscherp wordt vastge-legd door de i n g e h u u r d e fotograaf. De volgende dag zijn je dronken uitspatt ingen volop terug te vinden op in-ternet. En dan heb ik het niet over de blurry
foto’s die genomen zijn met het el cheapo digitale cameraatje van je vereniging, maar de haarscher-pe, hoge resolutiefoto’s van de galafotograaf. Het is een feestje om genante foto’s van anderen te bekijken, ultiem vernederend als er opeens eentje van jezelf tussen blijkt te zitten. Laat het leedver-maak op Facebook beginnen!
Op een studentengala moet er na-tuurlijk ook flink geregeld wor-den. Volgens de gala-etiquette is alleen een lichte handkus toe-gestaan, de studenten-etiquette werkt uiteraard iets anders. De heren hebben het aanzienlijk makkelijker dan de dames, aan-
gezien 2/3 deel van het publiek dat op een gala komt vrouw is. Die vinden alle opsmuk geweldig en zien het daarnaast als een ge-legenheid om andere vrouwen de ogen uit te steken. Speeksel en andere lichaamssappen worden rijkelijk uitgewisseld. Gouden tij-den voor de SOA-polikliniek. En zo komt het dat je op een mooie ochtend in maart of april half be-zopen meisjes in galajurken rond een uur of negen verdwaasd rond kunt zien lopen, op zoek naar hun fiets. De prachtigste walks of sha-me voltrekken zich voor je ogen als je ‘s ochtends vroeg op een bankje op de Grote Markt zit.
Van de verfijnde manier van om-gang is kortom niets meer terug te vinden in de hedendaagse stu-dentengala’s. Maar het is goed dat ze er zijn. Het is een avond waar-op studenten allemaal weer even holbewoner kunnen zijn. Krom genoeg dan wel weer in een rok-kostuum of galajurk, maar dan nog. Eens per jaar kunnen ze zich tegen een relatief zacht prijsje vol laten lopen. Niets geen verant-woordelijkheid of zorgen, alleen maar je oerdriften en behoeften volgen. Ergens is het kapotgaan van de drank op een studentenga-la de puurste vorm van bezieling. Hosanna in excelcis. Uiteindelijk zijn we niets meer dan zoogdie-ren.
Lisanne Wieringa
illustratie: Tobias Rutteman
@Wil je reageren? Stuur een email naar l.wieringa@studentenkrant.org
Zes anti-uitsteltactieken
1. Maak afspraken met anderen Soms helpt het om goede voornemens aan anderen kenbaar te maken. Hierdoor kun je steun krijgen van je naasten en sociale druk helpt bij het volhouden van goede voornemens
2. Verleid jezelf tot werken Zorg dat je mobiele telefoon uitstaat. Zorg voor een opgeruimd bureau.
3. Gebruik een kookwekker als ‘studeer’- en ‘pauze’ wekker Zet de kookwekker op 45 minuten en neem dan een kwartier pauze
4. Het ‘vijf-minuten’ plan Voor mensen die moeite hebben met het beginnen van een taak. Spreek met jezelf af dat je aan een taak gaat beginnen voor slechts vijf minuten ongeacht hoe je je voelt. Na vijf minuten kun je voor jezelf afwegen of je bereid bent er nog eens vijf minuten aan vast te plakken. Je hoeft niet nog eens vijf minuten aan de slag maar je zal merken dat het gemakkelijker is om nog eens vijf minuten aan een taak te besteden.
5. ‘Stukje-bij-beetje-benadering’ Begin in ieder geval aan een stukje van een taak en maak dat af.
6. Maak gebruik van belonen en straffen Pas een kopje koffie na een half uur stu-deren
Geen tijd voor een cursus maar wel interesse in timemanagen, deze boeken kunnen je helpen:
• ‘Getting Things Done’, David Allen (2008)
• ‘100 lifehackingtips om prettiger en effi-cienter te werken’, Martijn Aslander e.a. (2008)
illustratie: Tobias Rutteman
@Wil je reageren? Stuur een email naar t.nijland@studentenkrant.org
14 Groninger Studentenkrant | April 2011
gIDS VOOR DE MODERNE KLOOTZAK #3Beste Mouammar, beste vriend,Op het moment van drukken weten wij
nog niet of het der tot oder den gladiolen
ist voor jou Muammar. Wat we wel weten
is dat iedere moderne klootzak een voor-
beeld kan nemen aan jou. Moderne Kloot-
zak avant la lettre. Een lofrede op jouw
verrichtingen als de beste performance ar-
tist die ooit geleefd heeft en jouw 42-jarig
durende practical joke.
Toen jij als 27 jarig broekie de koning af-
zette zei je dat je niet kon geloven dat het
zo makkelijk ging. De wereld op zijn beurt
kon zich geen onafhankelijk Libië voorstel-
len. Libië was helemaal geen land maar een
achterlijk stuk woestijn met een paar stam-
men waar misschien tien mensen daadwer-
kelijk naar school waren gegaan. Er waren
dagen dat de machtigen der aarde niet aan
Libië dachten. De jaren verstreken, olie
werd gevonden, stunts uitgehaald en de
macht eiste zijn tol. Jouw 42 jaren hebben
jou tot voer voor psychologen gemaakt. Het
zou me niks verbazen als je aan solipsime
lijdt, dat syndroom waarbij je niet zeker
weet of de wereld en andere mensen ook
echt bestaan of enkel een fata morgana van
je psyche zijn. Vanuit jou gezien moet de
wereld ook zo overkomen. Volgens mij ver-
keer je tot op heden in een staat van ver-
wondering dat iedereen die misantropische
shit maar van je pikt. Volgens mij probeer
je het zo bont te maken dat mensen in je
omgeving eindelijk eens tegen je zeggen
dat je een gek bent. Laten we welwezen,
heb je jezelf wel eens gehoord. Je gaat op
staatsbezoek naar Italië met een foto van
een Libische verzetsstrijder op je borst die
door de Italianen is vermoord en ze pikken
het van je. Wat de neuk.
Maar ongeluk is op je pad gekomen. Meest-
al wordt je schouder eruit geramd door
“bevriende” westerse staatshoofden als je
een opstand van moslimrebellen hardhan-
dig neerslaat maar jij had de pech dat er
toevallig net een vermoedde golf van demo-
cratisering door de regio ging en een golf
van hypocrisie door het westen. Maar la-
ten we het even niet over Japan hebben. In
een opwelling van ongekende daadkracht
moest er zo nodig gebombardeerd wor-
den. De aanstichters in Europa hadden zo
weinig ervaring met daadkracht dat dit tot
op heden een schromeloze mislukking is.
Ondankbaar van Europa natuurlijk jij ver-
moorde al jaren arme Afrikaanse vluchte-
lingen die naar Europa wilden voor ons. Bo-
vendien had je al eens eerder een opstand
neergeslagen waarbij je ook iets van 2000
mensen over de klink jaagde. Ik vraag me
zelf af of we daar al wel weer aan zitten.
Maar ach, jij zit nog steeds stevig in het
zadel. Toen de opstand net een beetje op
gang leek te komen schafte jij de btw af
en begon met de ene hand gratis geld uit
te delen en met de andere hand tegenstan-
ders te vermoorden. Arabisch opportunis-
me kennende was je meteen weer aan de
winnende hand. De daverinwekende combi-
natie van gulheid en wreedheid liet zien dat
jij Machiavelli’s beste leerling was. Meer uit
Machiavelli’s verzamelde werken heb jij tot
je genomen. Je heb bewust het echte le-
ger laten bestaan uit een selectie smotsige
barkrukken met proppenschieters terwijl
je zoon de leiding geeft over een elitele-
ger die enkel bestaat uit stamgenoten van
je. Wonderlijke misrekening overigens van
‘het westen’ dat ze dit niet door hadden.
Gejuich steeg op in progressieve kringen
als er naar verluid een legereenheid was
overgelopen naar de rebellen. Er werd niet
bij verteld dat deze eenheid een soort Jos-
tiband-of-brothers-leger was die daarmee
van de loonlijst geschrapt kon worden.
Het meest nog mag de wereld jou, Kadiddy
dankbaar voor jouw extravaganza lifestyle.
Wat Lady Gaga voor pop is, ben jij voor in-
ternationale betrekkingen. Als man die nog
opzichtiger zijn haar verft dan Dolf Jansen
heb jij een aantal wapenfeiten op je naam
staan. We noemen, een vrouwelijke lijf-
wacht bestaand uit 40 maagden. We noe-
men, een staatsbezoek brengen aan Parijs
en dan slapen in een bedoeïenentent aan de
Champs Ellysee. Overigens had de Kolonel
ook nog een kameel bij zich die na afloop
van het bezoek “vrij” werd gelaten in hartje
Parijs. We noemen, het in zwang brengen
van het dragen van afbeeldingen van Afrika
en foto’s van dode mensen. We noemen het
dragen van filmschurken kleding op staats-
bezoeken zoals capes en witte Dr.Evil Jas-
jes nog voordat ‘ The spy who shagged me’
uit was.
En terecht dat je je verraden voelt. Al 42
jaar knap jij op een of andere manier altijd
wel het vuile werk op voor Europa. Dan le-
ver je goedkope olie dan weer jaag je ter-
roristen voor ons over de kling die we an-
ders niet kwijtkonden. Nee, in Libië wordt
niet gedebatteerd volgens de Chattenhouse
rules. Dat wist het westen al 42 jaar en we
hadden het goed voor elkaar. We kochten
jouw veel te goedkope olie en jij investeer-
de dat geld vervolgens niet in je eigen land
maar in Europa. Win-Lose situatie vanuit
ons gedacht. En nu opeens zegt Europa:
“Gaat u eens lekker wieberen” terwijl je in
feite niets anders doet dan wat je al 42 jaar
doet. Vermoorden dictators mensen om
aan de macht te blijven? Beschermt de paus
pedofielen? Mensen die je luttele maanden
terug nog met spuug en een glimlach ont-
vingen vanwege je olie behoren nu tot een
coalitie die de shit uit je land bombardeert.
Kan een land binnen luttele maanden al
zijn vrienden verliezen en ermee in oorlog
zijn? Wat is vriendschap waard?
Best Khadaffi. Omdat Sarkozy als een wan-
nabe Napoleon nu herkozen moet worden
vliegen de Mirages boven Tripoli en ligt de
legendarische 5e vloot voor je deur voor
het grootste staaltje usurpatisch machts-
vertoon sinds Desert Storm. Iedere dag van
jouw aanblijven is een deuk in het Franse
en Amerikaanse prestige. Geen kans dat je
dit er echt goed vanaf gaat brengen. Maar
hopelijk geef je nog een laatste show weg.
Zet je dood in scène en ga bij Michael Jack-
son op een eilandstaat zonder uitleverings-
verdragen. Grote kans dat je beste vriend
Silvio zich binnenkort bij je voegt. Toi toi
toi!
Groetjes,
Randy Martens
P.S. Na het stopcontact en de USB ingang
zou er nu eindelijk een universele stan-
daard moeten komen voor de spelwijze van
‘Ghadaffi’.
HET EMOTICONISTISCH MANIFESTTaal. De onbetwistbare kampioen van communicatie. Zonder dit cruciaal uniek menselijk vermogen leven wij niet in de wereld zoals het nu in deze prachtige hoedanigheid voorkomt. Door middel van orale tradities en geschreven bronnen leren we de mensheid in heden en verleden kennen. Taal onthult de kern van het zijn. Wij, academici en cursisten, begrijpen de kracht van de linguïstiek en doen er alles aan om haar op alle vlakken volledig te beheersen. Lectuur en literatuur verschransen we als chocola-dekoekjes. Duizenden jaren ontwikkeling van het geschrift heeft deze hoogstaande cultuur mogelijk gemaakt. Echter, volmaakt is het geenszins. Dit epistel dient als pleidooi het geschrift te per-fectioneren.
De afgelopen decennia kenmer-
ken zich door een uniek en sig-
nificant proces in de schriftelijke
communicatie: het ontstaan van
de emoticon. De emoticon? :S Ja,
de emoticon :). Terwijl wij Neder-
landers ons in 1953 met irrelevan-
te zaken bezighielden zoals dode
mensen onder het puin van de wa-
tersnoodramp weghalen, begon in
New York een ware revolutie: de
introductie van de Emotical Icon.
In de krant New York Herald Tri-
bune verscheen de eerste smiley
:D. Het werd pas in de jaren ’90,
met de komst van SMS en instant
messengers, veelvuldig gebruikt
door het volk.
Onderschat hiervan de beteke-
nis niet :O. Het Sanskriet van de
oud-Indiërs, het Swahili van de
Oost-Afrikanen en het Latijn van
de Christenen, stellen bij de ont-
wikkeling van de emoticon niks
voor; de gevoelstekens zijn meer
dan een lingua franca. Het wordt
waar dan ook, door wie dan ook,
hoe dan ook, wanneer dan ook be-
grepen ;). Eindelijk kan een stuk
tekst opgevat worden zoals de
schrijver het bedoeld heeft. Toch?
:P
Dit manifest dient om jullie, stu-
denten en studentinnen ;), aan te
zetten tot het immer en in elke
context gebruiken van de emoti-
con :D. Wij zijn de toekomst, en
op deze manier zal het zijn intre-
de doen in het officiële geschrift.
Nooit meer onbegrip. Nooit meer
misinterpretaties :).
Bedenk je bij het schrijven van
je volgende essay, dat jouw tekst
200% meer over kan komen bij
je (hoog)leraar. Onderscheid je,
zoals men dat in de geschiede-
nis nooit heeft gedaan. Zo had
Voltaire in 1764 nog meer lading
kunnen geven met een emoticon
aan zijn volgende antisemitische
uitlating: “Met spijt spreek ik over
de Joden: dit volk is, in menig op-
zicht, het verwerpelijkste dat ooit
de aarde heeft bevuild :@.” Voel je
de expressie? :|
DUS GEBRUIK NIET ALLEEN EMO-
TICONS IN INFORMELE SITUA-
TIES, MAAR STOP ZE VERDOMME
OOK IN JE ESSAYS, PAPERS EN
VERSLAGEN, VUILE KUTFOET :@
Als rechtenstudent kun je bij-
voorbeeld de gevoelstekens prima
integreren: “het spijt mijn client
ten zeerste :$.” Zo ook de schei-
kundige: “de proeven brachten
niet het gewenste resultaat :(.” Of
in de correspondentie tussen ma-
kelaars: “De bemiddelingskosten
hebben we wederom verhoogd
(A).” Maar ook de bedrijfskundi-
ge: “Dus wij gaan zaken doen me-
vrouw? (K)”
Studenten aller studies, laat ons
verenigen! Laat ons de emotico-
nistische revolutie ontketenen.
Laat ons de kracht van het ge-
schrift maximaliseren. Laat ons
woorden en zinnen meer verwoor-
den en bezinnen. Studenten, ik
heb vertrouwen in jullie (:P).
Roy de Vries :D
:)@Wil je reageren? Stuur een email naar
r.de.vries@studentenkrant.org
@Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org
15Groninger Studentenkrant | April 2011
HET wHISKY FESTIVAL EN DE “SK-WHISKY TOP 5!” (MET KORTING!)Het Whisky Festival heeft Groningen weer aangedaan dus de om-geving van de A-Kerk kenmerkte zich door dronken mannen van middelbare leeftijd die ronddoolden op zoek naar hun fiets. Nou is dat niet meteen het meest interessante onderwerp maar wij gaan nou eenmaal graag naar zaken voor de krant waar we zelf ook baat bij hebben. Dus voila!:
Voor de whisky liefhebber is het
festival een grote speelweide
met eindeloze rijen kraampjes
waar je gratis de meeste whisky’s
kan proberen. Voor de echt dure
whisky’s moet je wel iets betalen
maar dat is dan ook redelijk. Het
was een straf maar voor dit arti-
kel hebben twee SK’ers helaas een
whisky moeten drinken die ouder
was dan wij en ruim duurder dan
een maand stufi. Voor zoiets be-
taalt de gewone (sterfelijke) be-
zoeker iets van 8 euro’s.
Het doel van ons bezoek was in
de eerste plaats jullie een top vijf
van gezonde whisky’s te presen-
teren die enigszins tolerant zijn
voor de studentenbeurs. Te vaak
constateren wij helaas dat onze
Cragganmore 21 jaar á raison de
80 euro heimelijk door de Aldi-
cola gegooid wordt achter onze
rug om of dat juist de Ballentines
met smaak geconsumeerd wordt
in een chesterfield. In samenwer-
king met de kenners zijn we tot
de volgende tot 5 gekomen: Alle
whisky’s zijn ongeveer 30 euro. Er
zijn uiteraard goedkopere whis-
ky’s maar dan kan je ook gewoon
lijm gaan snuiven. Samen met
de experts van het Whisky Festi-
val en Patrick van PAT’s Wine and
Spirit store hebben we deze lijst
opgesteld:
TOP 5 BETAALBARE WHISKY’S!
1. Glenfiddich 12 jr.
Glenfiddich 12 is de meest ver-
kochte single malt whisky ter
wereld en dat duidt vaak op een
veel voorkomende populair mis-
verstand zoals de snor in de jaren
’70. Echter deze dubbele eerste
plaats is dik verdiend want deze
Glenfiddich kenmerkt zich door
een uitgesproken fruitige smaak.
Vooral de peer springt eruit voor
de geoefende tong. De GF12 heeft
een lange en sudderende nasmaak
waarbij je een dennen of sparren-
toon kan ontdekken.
2. The Glenlivit 12 jr.
Deze Glenlivit doet in grote mate
onder voor zijn oudere en vooral
duurdere broers zoals de verukul-
luke Nadurra maar de GF 12 blijft
een van de beste whisky’s in zijn
prijscategorie. De Glenlivit 12 is
echt een standaard whisky wat
ook niet verwonderlijk is voor de
Single Malt that started it all. Een
uitstekende whisky met een goe-
de prijs om een whiskeycarrière
mee te beginnen.
3. Abelour 10 jr.
Dit is een heerlijke zachte whisky.
De prijs zit wel aan de bovenkant
van de top 5 maar de smaak ook
wat maakt dat deze whisky in de
middenmoot eindigt. Voor een
whisky is deze redelijk toeganke-
lijk voor de beginnende whiskey-
drinker, vrouwen en mannen met
een gevoelige keel.
4. The Balvinie 12 jr. Double Wood
Deze bijzondere whisky is ge-
rijpt op twee verschillende soor-
ten houten vaten wat resulteert in
een bijzondere smaak zoals veel
whisky’s in deze lijst zijn er enke-
le zoete tonen te ontdekken in de
geur en smaak. Deze whisky heeft
ook nog wat bijzondere smaken
in zich zoals kaneel en sherry. Dat
laatste komt vooral omdat een
van de twee vaten die gebruikt
wordt een “first-fill” sherryvat is.
5. Chivas Regal 12 jr.
Dit is een ronde volle Speyside
whiskey die een gedroogde ap-
peltjes smaak in zich draagt. Ook
zijn er voor de gevoelige tong een
aantal andere zoete smaken te on-
derscheiden zoals honing, vanille
en een zoete romige smaak. Een
beetje proleterig om te vermelden
is dat de Chivas een zeer mooie
fles heeft.
Onze goede vriend Patrick van de
PAT’s (A-weg 2) biedt alle boven-
staande whiskey’s aan met 15%
korting tegen inlevering van de
onderstaande bon. Dat is een fe-
nomenale korting als je ziet dat
de prijs voor 70% uit accijns be-
staat! Wederom zorgen wij weer
goed voor de innerlijke SK-lezer.
Randy Martens
Cantina Mexicana:
All you can eat voor 14,75!En ja hoor! Daar is die weerrrrr. De all/you/can/eat aanbieding waar-van het eten ook daadwerkelijk te vreten is. En hij is toch verdik-keme geweldig! Voor 14,75 kan je bij Cantina Mexicana aan de Vis-markt zoveel taco´s (kip, gehakt, paddestoelen) en enchillada´s (ge-hakt, paprika) en spareribs en na-cho’s (kip, kaas, gehakt), mét friet, bonen en salades opeten als je wilt. Eigenlijk is het niet fucking normaal
maar wij willen dat u deze krant blijft lezen dus als het niet lukt met de artikelen dan maar met de vreet-aanbiedingen.
Neem de onderstaande bon mee naar Cantina Mexicana op zondag tot en met woensdag en dan eet je zoveel je wilt voor maar 14,75. Wees aub zo vriendelijk een extra biertje cq kopje koffie te bestellen zodat onze vrienden bij Cantina er nog
wel iets aan overhouden. Deze aan-bieding is namelijk volledig tot op de kostprijs gedaald. Waarom? Om-dat het kan! 2uur max. schranzen, vanaf 6 personen effe bellen.
DINERBONALL YOU CAN EAT
voor SLECHTS € 14,75Keuze uit
taco’s enchillada’s, spareribs en
nacho’sDeze bon is alléén geldig bij Cantina Mexi-
cana Groningen Op zondag t/m woensdag
Geldig t/m 7 mei 2011 Vismarkt 50
Inclusief bijge-riechten zoals
friet, salade rijst bonen en sauzen
Groepen van 6 personen of meer moeten reserveren
Kortingsbon
A-weg 2
15% Korting Deze bon geeft tot en met 16 april 15 % korting op Glenfiddich 12 jr. Glenlivit 12 jr. Abelour 10 jr. The Balvinie 12 jr. Double Wood, Chivas Regal 12 jr.
@Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org
advertentie
16 Groninger Studentenkrant | April 2011
zoekt nieuw
bestuur
1,4 miljoen begroting55 verenigingen 18.000 sporters
86 sporten
“Een bestuursjaar als student wordt door bedrijven als een grote plus ervaren op je CV, een ACLO-bestuursjaar daarentegen telt echter nog zwaarder mee vanwege de omvang en de complexiteit!” Ellen Schuit, Directeur HR Yacht recruiting
meer info vind je op:www.aclosport.nl
top related