luciano- vitarum auctio

LVCIANIVITARVM AVCTIO

PISCATOR

EDIDIT

JOEL B.ITZKOWITZ

S T V T G A R D I A E E T L I P S I A EI N A E D I B V S B . G . T E V B N E R I MCMXCII

Brought to you by | Hauptbibliothek (Hauptbibliothek )Authenticated | 172.16.1.226

Download Date | 12/26/11 3:37 PM

Die Deutsche Bibliothek - CIP-Einheitsaufnahme

Lucianus (Samosateneis):[Vilarum auctio]

Luciani Vitarum auctio. Piscator / ed. Joel B. Itzkowitz. —Stutgardiae ; Lipsiae : Teubner, 1992

(Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana)ISBN 3-519-01515-3

NE: Itzkowitz, Joel B. [Hrsg.]; Lucianus (Samoealensis): [Sammlung]

Das Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt JedeVerwertung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne

Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt besondersfür Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung

und Verarbeitung in elektronischen Systemen.

© B.C.Teubner, Stuttgart 1992

Printed in GermanySatz und Druck: INTERDRUCK Leipzig GmbH

Buchbinderei: Gutenberg Buchbinderei und Verlag GmbH



PARENTIBVS CARIS



SIGLAad praefationem pertinentia

1 = linea caditIxl = pagina desinitj = marg. invenitur: = sententia desinitcodd. = alii, plerique vel ceteri codices2 = incipit seriem excepto librario ipso emendatorum( ) = compendium vel contextus impletus



PRAEFATIO

Quattuor et viginti annos natus O. M. Margarita viro doc-tissimo magistro et familiari auctore codices aliosque te-stes Luciani textus traditionis ad editionem construen-dam inspicere coepi. Cursum quaestionum aliorumvirorum doctorum eo pervenisse ut non tantum lectio-num varietas sed immo magis libelli singuli quo ordinein codicibus se offerrent index recensionis traditionispaulatim praestaret enotavi. Cum lucubrationum horumW.DD. recensitarum praesertim Rothsteinii et Mrasiimaximi momenti esse viderentur tarnen fortasse audaciusquam oporteret totam vel maiorem partem traditionis di-gerere et enucleare, stemmaque perfectum construere co-natos rebar. Cur quaestionum VY.DD. cursus hac pro-gressus sit facile, candide lector, conicias, si Lucianicodices plus quam CLXXX, libellos plus quam LXXXnon eodem modo singulis codicibus distributes exstarein mente habes. Concedendum vero viros doctos cum aliosturn Mrasium serie vel exemplaribus plurium libellorumper codices distributis ita ut potis esset in duas familiasquae β et γ appellantur plurimos codices coniunxisse.Sed in singulis eventus non tarn firmus est ut declararepossimus totius traditionis quasi angiportus et arcana inlucem allata esse, nam primo recentiores codices et ali-qua ex parte antiquiores ut mos variis vicissitudinibusmultiplicem quod attinet ad libellorum ordinem faciemofferunt, dein in singulis ut apparet libellis textus vicissi-tudines ad varias discrepantias variis modis evenerunt, etquod est ni fallor magni momenti difficile est dictu qua-



PRAEFATIO

terms series quae exemplaris iam propositi lacunas veltranspositiones monstrat, re vera ei exemplari an fortunaevicibus assignanda sit. Praeterea cum ad ultimum lectio-nibus ad textum constituendum uti oporteat melius est utopinor accuratissime codicum manuscriptorum collatio-nes lectionum adparari et quae alia singularia vel propriasingulis codicibus exstant enotare, ordinem libellorumquasi ancillam, non compendium, ad nostram investiga-tionem adiuvandam et confirmandam adhibere.

Recentiores praesertim singulorum libellorum editores,e. g. J. Coenenius, recognoverant coniecturas Mrasii insingulis caute recipiendas, Luciani textus traditionemtarn multiplicem ut solum in quoque libello separatim re-censendo vestigia traditionis accuratissime conspicereposses. Et ego laboribus coeptis cum Mrasii opus ma-gnum et amplum esset tarnen quod ad lectiones et codi-cum indicia attineret aliqua ex parte deficiens investiga-tione lectionum accuratiore vel ampliore conflrmandumaut refutandum cogitavi. Cum temporis autem necessi-tate opus mihi esset ad unum vel duo libellos Luciani in-quisitionem astringere, dialogos qui Vitarum Audio velVenditio et Piscator inscribuntur recensere decrevi, et hosnon solum quia per se auctoris artis illustrissima exemplasunt, verum etiam quod occasionem determinandi prae-bent quo usque libelli mente auctoris, perque saecula, utapparet, medii aevi (ut ordo horum libellorum qui codici-bus in antiquis exstat ostendit) artius conexi, lectionibusduabus classibus ambo una per codices singulos adhaere-ant. Hac investigatione quod ad lectiones horum dialogo-rum attinet profunda, ad corpus tarnen totum Luciani an-gusta, spero te, benigne lector, meas coniecturas omninoad hos solum libellos applicandas intellecturum.

Tempus nunc est codices manuscriptos aliosque testesdescribere. Ad hos dialogos recensendos codices XLI,

VI



PRAEFATIO

id est, quoad scio, omnis qui hos libellos continent con-tuli, editionumque antiquarum V.

Codices ut constat dividuntur in duas classes quae β et β γV inscribuntur. Codices hie prima recensione rudi exactaper ordinem quoad erroribus communibus aliisque anti-quos cuiusque classis sequuntur digessi. Codices classis βseu primae hi sunt:

Vindobonensis phil. gr. 123, membr., saec. X, foil. 160, Bab uno librario exaratus. Codex olim multo amplior erat,foliis initio, medio, fine, ut vid., perditis. Formas duas co-dex praebet, nam foil, l-125v (foil. 5v-15r Piscator conti-netur) binas columnas, 126r-160 singulas columnas, VIIIfoliis post 125v excisis, continent. Librarius binis punctisad sententias determinandas usus est. Nomina persona-rum rara (in Pise, desiderantur). Scholia multa adsunt sedmarginibus resectis aliqua verba pessum data sunt.

Vaticanus gr. 1324, membr., saec. XI. Continet foil. U129, aliquibus initio pessum datis; V. A. foil. 61r-68r,Pisc. 75r-87r continentur. Librarius divisiones sententia-rum binis punctis enotavit. Nomina personarum in marg.adscripta in V. A. praesto sunt, sed Pisc. aut caret aut so-lum signum H- monstrat. Scholia et emendationes rarae.Manus cum librarii ipsius turn saltern trium recentiorumredactorum distinguere possumus.

Laurentianus Plut. 11.13. Codex chart.1), saec. XIV, foil. 9ί131, cum scholiis, madore fine corruptus, continet praeteropera Luciani dialogum false Platoni adscriptum Axio-chum et Philonis opus quod inscribitur Vita Moesis eademmanu qua Luciani opera exaratum; manus alia duas Pselliepistulas scripsit. V. A. desideratur, Pisc. nunc solum foil.

1) hac voce et Chartas occidentals (quae artificum notas monstrant)et orientates (quae alibi 'bombycinae' appellantur) ambas e lino vel sim.confectas indicavi.

VII



PRAEFATIO

129v-131v ad cap. 15 εΐση αύτίκα pertinet. Nomina, utvid., desunt. Interpunctionem omnino singulis punctismagno cum intervallo librarius distinxit.

α Laurentianus Plut. 32.48. Codex chart., saec. XV, foil,scr. 123, eleganter exornatus; continet praeter Lucianiopera, loannis Rhosi manu exarata, Theognis poematamanu alia scripta. Emendationes rarae. Divisiones sen-tentiarum singulis punctis librarius enotavit; nominaquaedam intra lineam apparent. Pise, desideratur, V. A.foil. 40r-46v (numer. Bandinii) ad παρά των νέων, c. 24,pertinet.

Ο Vaticanus Ottobonensis gr. 330. Codex chart., saec.XVI/XVII exaratus, foil. scr. 60. Continet Luciani V. A.foil. l-14r, 14v sqq. dialogos qui inscribuntur DeorumDialogi inter quos Θεών κρίσις invenitur. Fol. 47v post fi-nem praecedentium titulus ΕΝΑΛΙΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ j Δω-ρίδος και Γαλάτειας· Δωρίς nullo cum textu occurrit.Foil. 48r sqq. Isocratis ad Demonicum tractatum conti-nent. Emendationes rarae. Nomina quaedam intra lineamexarata nescio qua causa marg. a librario, ut vid., iterata.Interpunctionem singulis punctis magnoque intervallo li-brarius enotavit. Nomina frequenter compendiose scripta.Litterae initiales magnae praesto. Multa foil, vacua. Codi-cis habitus bonus.

s7 Vaticanus Urbinas gr. 121. Codex membr. nitide scrip-tus, cum scholiis latine scriptis, saec. XV, foil. 66. Conti-net libellos Luciani qui inscribuntur Charon, fol. lr, Ca-lumnia, fol. llr, Pise., foil. 19v-35r, Icaromenippus, fol.35r, Timon, fol. 48r, Juppiter Tragoedus, foil. 61r-65v καιτάξει τη προσηκούστ) εξηγούμεθα, c. 17. Sine scripturaest fol. 66. Inter lineas textus versiones latina lingua exa-ratae praesto. Emendationes perrarae. Nomina intra li-neam inveniuntur. Interpunctionem binis punctis libra-rius enotavit. Tituli et initialia a librario, ut vid., exarata.

VIII



PRAEFATIO

Vaticanus gr. 76. Codex chart., cum scholiis et emen- Pdationibus creberrimis, saec. XIV, foil. 294. Continet cumAristidis et Demosthenis turn Luciani opera, foil. 240r-294v, quorum Pise, in foil. 273v-276r invenitur. Duobuscodicibus re vera liber constat quorum primus foliis1-99, alter foil. 100-294 consistit, sed hunc ipsum dua-bus partibus constare manifestum est, nam quaternionumnotarum duo globi quorum alter fol. 200 incipit adsunt.Complures manus alia interdum post rasuram correxe-runt, alia adnotatiunculis illustraverunt. Correctorumunus intra lineam nomina disposuit, sed multa, e. g. inPise., desiderantur. Librarius interpunctionem raro binispunctis, saepius singulis et magno, saepius parvo inter-vallo enotavit. Chartae praesertim posteriore parte codicislibrarius sic pepercit, ut Pise, solum ad III folia occupet.Multa folia maculata, multa refecta, quaedam amissa.Margines resecti.

Vaticanus gr. 87. Codex chart., magna ex parte saec. 21XIV, foil. 564 (+6a6b). Praecedunt Pauli Silentarii He-miambi in Thermos Pythicas et epigrammata. Sequunturplurima Luciani opera quorum V. A. in foil. 72r-77r, Pise.foil. 77r-86v inveniuntur; post fol. 469v Philostrati maio-ris et Callistrati opera. Scholia et emendationes perrarae.Nomina intra lineam plerumque praesto, nonnulla desi-derantur. Interpunctionem modo binis modo singulispunctis magno intervallo librarius enotavit. Aliorum fo-liorum margines madore comipti, aliorum refecti.

Vaticanus gr. 224. Codex chart., saec. XIV, foil. 305, Σvariorum auctorum varia opera variis manibus exaratacontinens. Lucianea foil. 70r-146v, 202v-203r, 243 v-305v tribus manibus ex ordine partium exarata, conti-nent. Foil. 202v-203r solum tractatus qui Asinus inscribi-tur initium usque ad μηδαμώς £φην ώ μήτερ, c. 1 habent.Nostri dialogi in foil. 295r-299v (V. A), foil. 286v-295r

IX



PRAEFATIO

(Pise.) inveniuntur. Ad codicis finem Dialogorum Deorum24 et 25 inveniuntur, 305r-305v. Scholia in prima Lucia-neorum parte compluria, perpauca in aliis, apud nostroslibellos nulla. Emendationes rarae. In ultima Lucianeo-rum parte nomina intra lineam exarata, nonnulla deside-rantur. Interpunctionem singulis punctis magno inter-vallo enotavit librarius. Ultimam partem sui iurismanifestum est, nam initio (fol. 243v) praetexta est ele-ganter, ornataque litteris his magnis: ΛΟΥΚΙΑΝΟΥΔΙΑΛΟΓΟΙ. Folia passim tineis maculata, turpiter re-fecta.

χ Vaticanus gr. 2177. Codex chart., cum scholiis, saec.XV, foil. 132, Luciani libellos continens, quorum V. A. infoil. 90r-95r, Pise. foil. 100v-109r inveniuntur. Scholia inV. A. desiderantur. Emendationes paucae. Nomina intralineam plerumque, in margine cum linea et sententia si-mul incipiunt. Interpunctionem modo binis modo singu-lis punctis magnoque intervallo librarius enotavit. In Pise.alibi tarn parvum intervallum est, ut nomen supra lineampositum sit, alibi linea per intervallum ducta. Habitus bo-nus, nonnulla folia tineis perterebrata vel refecta.

Ψ Marcianus gr. 436. Codex chart., cum scholiis et emen-dationibus crebemmis, saec. XIV init., foil. 161; variaopera variorum auctorum una manu praeter quisquiliaquaedam, ut vid., exarata adsunt. Luciani libellos foil.4r-90v, 91r-98r habent, quorum V. A. in foil. 60v-64r,Pise. foil. 68r-76r continentur. In V. A. scholia vera nonoccummt, sed variantes lectiones et supplementa praesto.Nota ώρθώθη in V. A. et aliis librarium quod scripsissetrecensuisse et emendasse indicat. Quaedam per rasuramcorrecta. Praeter librarii duae saltern manus ad textumcorrigendum laboraverunt. Nomina quorum nonnulla de-siderantur intra lineam plerumque scripta. Interpunctiosingulis punctis magno intervallo enotata. Ut in Vat. gr.



PRAEFATIO

2177, rubricate* modo lineas per intervalla ad sententiasenotandas suppeditata duxit, modo nomina nullo inter-vallo proviso exaravit. Codex festinanter, ut vid., paratus,compendia creberrima. Multa folia madore infecta, non-nulla refecta. Margines resecti.

Vratislavensis Bibl. Mun. et Univ. II.M.12. Codex Amembr., saec. XV, foil. 316, eleganter ab loanne Rhoso,ut opinatur V.D. Nilenius, exaratus. Luciani plurima con-tinet quorum V.A. foil. 243r-248r et Pise. foil. 253v-262vinveniuntur. Folia ut ex indice discimus XVIII desideran-tur. Scholia, variantes lectiones et emendationes paucae.Nomina intra lineam aut in margine, interdum intra li-neam et in margine simul exarata, frequenter desideran-tur - - e.g. in V. A. solum ΖΕΥΣ initio, in Pise, nulla prae-sto. Interpunctionem singulis punctis quae nominibuspraesentibus desunt maximo intervallo librarius enotavit.Codex nitide litteris initialibus maiusculis titulisqueexornatus. Folia passim paulum madore vel tineis macu-lata.

Parisinus gr. 2957. Codex chart., saec. XV, foil. 453 Ν(+279 „bis"), omnia Luciani genuina praeter Dial Mer.5et De Morte Peregrini continens. V. A. foil. 414v-419v,Pise. foil. 419v-429r inveniuntur. Scholia et emendatio-nes perrarae. Nomina in marginibus exarata. Interpunctiomodo binis modo singulis punctis magnoque intervallonotata, nonnumquam autem brevi intervallo adhibito in-terpunctionem discernere difficile est.

Parisinus gr. 3011. Codex chart., cum scholiis et emen- Cdationibus, saec. XIV et XV, foil. 334, diversis manibusexaratus, quarum vetustissima foil. 5-195, 210-241 (Cb),paullo recentior foil. 196-209 (Cc), hac recentior foil.242-262 (Cd), recentissima, saec. XV, l-3r, 4, 263-334(Ca) inveniuntur. V. A. foil. 190v-194r (Cb), Pise. foil.201v-209v (Cc) usque ad c. 41 είναι σοφόν κείται δε,

XI



PRAEFATIO

210r-211r, μέσοισι δύο ad finem (Cb) inveniuntur. Fol.131 v, marg. inf., elaborate sub limbo, partis b librariusscripsit: ενταύθα έπληρώθη ή βίβλος της μον(ής) τουπανεπόπτου, quod indicat finem hie pristinum fuisse,serius exemplari, ut opinatur Coenenius, alio adsumptocetera exarata. Scholia et emendationes cum ab aliis turnlibraries exarata. Nomina alia partis b frequenter deside-rantur, alia margine variis manibus exarata. Partium d etc nomina (h. e. in Pise.) desunt. Nomina in parte „a"pauca. Partium b-d interpunctionem binis punctis, partis„a" singulis maioreque medio in intervallo puncto librariienotaverunt. Scholiorum praesertim partis d quaedammarginibus resectis amissa. Folia pauca excisa, multamadore maculata.

U Parisinus gr. 3012. Codex chart., saec. XIV, foil. 266,Apologiae Platonis partem, Stobaei fragmenta, Demosthe-nis Ulpiani cum commentario et Aristidis orationes, Lu-ciani libellos continens. Hos foil. 1-117 quorum V. A.foil. 19v-26v, Pise. foil. 83r-94v habent continent. Seriesfoliorum nunc disturbata, quaedam sine dubio desunt.Scholia et emendationes passim dispersa. Nomina ple-rumque a librario aliaque manu intra lineam exarata.Nonnumquam per intervallum quod inter sententias ex-stat linea ducta. Nomina quaedam desiderantur, in Pise.omnia desunt. Interpunctionem singulis punctis magno-que intervallo librarius enotavit. Praeter aliorum foliorumiacturam aliorumque confusionem codex valde madoreinprimis foliorum partibus superioribus tarn foedatus uttextus interdum pessum datus sit. Nonnulla tineis laesa,nonnulla refecta.

D Bodleianae Bibliothecae Barrocianus 56. Codex chart,cum scholiis et emendationibus, saec. XIV, foil. 175 (fereomnia eiusdem manus), diversorum auctorum opera, foil.lr-131v, duodecimque Luciani foil. 132r-175r conti-

XII



PRAEFATIO

nens. Turpem exemplaris habitum dispositio cum alibiturn in fine textus monstrat, nam fol. 174r ad lineam duo-decimam dialogue qui Bis Accusatus inscribitur c. 31 αυ-τήν μοιχείας pertinet, sequuntur nullo intervallo Pise,c. 25 μάλισθ' δταν τα σεμνότατα; huius dialogi textusad fol. 174v linea octava (και κακώς ήγό)ρευον, c.29 per-git; sequuntur textus statim ώ χρύσιππε ου γαρ δηκάλλους, c.23, qui usque ad fol. 175r, linea septima χαίρ-ουσιν άποσκώπτουσι καϊ λοιδορουμένοις, c. 25 pertinet,post haec verba nihil pagina continet. Exemplaris foliumretrorsum ligatum esse manifestum est. Scholia et emen-dationes nonnumquam praesto variis manibus exarata, inBis Ace. et Piscaloris fragmentis desiderantur. Nominanonnulla desunt. Bis Acc. et Pise, fragmenta titulis, nomi-nibus litterisque initialibus sententiarum quae alibi(nomm. marg.) adsunt, carent. Interpunctio omnino sin-gulis punctis enotata. Compendia creberrima. Folia quae-dam amissa, multa madore corrupta, margines resectiquorum inferiores praesertim tineis foedati.

Alterius seu γ classis manuscript! codices hi sunt:Vaticanus gr. 90, saec. X, foil. 353 (+176ab), membr., Γ

cum scholiis. Nonnulla folia amissa. Codicis supple-menta Isidorus Cardinalis Ruthenus saec. XV addidit.V.A. in foil. 97r-101r, Pise. foil. 101r-108v continentur.Correxerunt codicem cum alii turn Alexander Nicaeen-sium episcopus, saec. X. Binis punctis omnino sententiaedividuntur, nomina in V.A. in marg. praesto sunt, in Pise,multa desiderantur.

Laurentianus Conv. Soppr. 77, membr., saec. X, cum Φ/φsupplementis trium manuum, saec. XIV/XV, et scholiis,foil. 284 (97 bis); V.A. foil. 83v-89r, Pise. 89r-99r inve-niuntur. Divisiones sententiarum modo binis punctis (al-tero in parte antiquiore nonnumquam serius addito),

XIII



PRAEFATIO

modo singulis notantur. Nomina modo in marg., modointra lineam in codicis recentiore parte, in marg. in anti-quiore praesto sunt, nonnulla serius addita, multa in Pise.parte antiquiore desunt. Correxerunt codicem manus tres,ut vid. Pars antiqua passim madore corruptus, marginesfort. saec. XV resecti. Dispositio V. A. et Pise, haec est: Φ8

(sic Vitellius): V. Α., 83ν-85ν σπουδαίον γαρ εν αύτοίςουδέν, c. 13; Φ: 86r κενεά δε πάντα-- 88ν τί αν πράτ-τοις, c. 27; Φ8: 89r έμμελώς - - μέλλομεν (fin.); Pise,:89r- - 90ν δικανικόν τίνα είναι, c. 9; Φ: 91r τίνα είναι (inras.) και πανοΰργον - - 96ν και μέχρι, c. 36; Φ8: 97Γ γεπολλού -- 972ν αυτών ϊδοις, c. 46; Φ: 98r ύπερ-ορώντα - - 99r δεησόμεθα (fin.). Partes recentiores quasad V. A. et Pise, pertinent Φ8 Vitellius ego φ appellavi.

Ω Marcianus gr. 434, membr., foil. 447 (+322a). Constatduabus partibus quarum prior (foil. 3-268), saec. X/XI,posterior foil. 269-447, saec. XV exarata. Accedit indexrecentissimus lr-2r. V.A. in foil. 123v-128v, Pise. 128v-138v continentur. Scatet scholiis et emendationibus parsantiqua, variis manibus exaratis, quarum una eademquae cum aliis cod. Vat. 90 correxit esse videtur. Rasuraecrebemmae. Divisiones sententiarum mos erat librarioplerumque binis punctis enotare. Nomina partis antiquio-ris plerumque in marg. inveniuntur, quaedam serius ad-dita.

L Laurentianus Plut. 57.51. Codex membr., saec. XI, foil.279 cum supplemento saec. XV (foil. 277-279). V.A. foil.147v-154v, Pise. foil. 155r-169r apparent. Scholia etemendationes rarae. Divisiones sententiarum binis punc-tis librarius enotavit. Nomina in marg. seu intra lineamoccurrunt. Nominibus plerisque caret Pise. Folia complu-ria desiderantur, ut initio opera VIII pessum data sint.

Θ Cantabrigensis Add. 2603. Codex chart., saec. XIII,cum scholiis et adnotatiunculis, supplemento passim per

XIV



PRAEFATIO

codicem saec. XIV exarato, foil. 456. Continet praeter Lu-ciani opera (V.A. foil. 271r-277r, Pise. foil. 277r-287r oc-cupant (saec. XIII)) Synesii epistulas. Divisiones senten-tiarum singulis punctis enotatae. Nomina in marg.praesto sunt. Emendationes creberrimae.

Laurentianus Plut. 32.13. Codex chart., saec. XIV, foil, t302. Continet Libanii orationes Lucianique opera, quo-rum V.A. foil. 230r-234r (232r-236r secundum numerosminusculos), Pise. foil. 234r-241r (236r-243r secundumnumeros minusculos) apparent. Nonnulla passim notata,scholia a librario, ut vid., exarata, variantes quibus signumγρ. praecedit praesto, pauca a librario correcta. Nominaintra lineam addita, plurimis Pise, caret. Interpunctio bi-nis punctis constat. Ductus accuratissimus.

Laurentianus Plut. 57.1. Codex chart., saec. XV, fine λmutilus, foil. 328; continet praeter opera Luciani (V.A.foil. 187v-191v, Pise. 191v-200r occupant) Synesii, Liba-nii et Basilii epistulas. Divisiones sententiarum modo bi-nis modo singulis punctis enotantur. Nomina nunc inmarg., nunc intra lineam exarata, sed in Pise, paeneomnia desiderantur.

Laurentianus Plut. 57.28. Codex chart., saec. XV, foil. R367, cum supplemento saec. XVI (foil. 187r-196v) etscholiis. In foil. 218r-222v, V.A., in foil. 222v-230r Pise,inveniuntur. Librarius dialogos ab aliis libellis separavit.Nomina omnino in marg. praesto, divisiones sententia-rum binis punctis enotatae sunt. Madore praesertim infine corruptus; margg. resecti.

Ambrosianus A 81 sup. Codex chart., saec. XV, cum fscholiis et emendationibus, foil. 263. Duobus re vera co-dicibus constat, quorum prior inter alia Plutarchi opera,alter Luciani libellos cum alios turn V.A. foil. 220v-226r,Pise. 195r-206v continet. Divisiones sententiarum binismos erat librario punctis enotare. Nomina pauca praesto

XV



PRAEFATIO

sunt intra lineam exarata. A rubricatore codex perraroexornatus. Madore praesertim in marginibus corruptus.

b Ambrosianus A 218 inf. Codex chart., saec. XV, foil.399 (+ 53a, 56a, 57a, 58a, 62a, 136a, 143a, 201a), cumscholiis. Continet plurimos Luciani libellos, quorum V. A.foil. 270r-274v, Pise. 274v-283v inveniuntur. Emenda-tiones rarae, quarum quaedam a librario ipso, ut vid., exa-ratae. Nomina multa desunt; interpunctio interdum in-certa, nam nonnumquam singula puncta nomine absentefine sententiarum invenimus. Codex eleganter ornatus,habitu optimus.

w Ambrosianus M 41 sup. Codex chart., saec. XV, foil.209, variis manibus exaratus. Continet solum duo Lu-ciani libellos, videlicet V.A. foil. 106r-113v usque ad έμ-βαλών ες τον μύλων [sic], c. 27, et dialogum qui inscribi-tur Soloecista, alia manu, alia cum dispositione exaratum.Praecedunt plurium auctorum praesertim medioaevaliumopera. Continet V. A. pauca quae ex ση (h. e. σημείωσοα)consistunt scholia. Emendationes rarae. Nomina intra li-neam praesto. Librarius interpunctionem sententiarumnunc singulis punctis nunc nullis, sed magno intervalloenotavit. Dialogus qui inscribitur V.A. ut vid. festinanterscriptus, nam erroribus orthographicis et compendiis sca-tet.

p Ambrosianus P116 sup. Codex chart., cum scholiis,quorum unum solum in nostris dialogis invenitur, saec.XV, foil. 184, binis columnis exaratus. Continet primumcum Boethii vitam et Consolationis versionem Planudeamturn Luciani opera, quorum V.A. foil. 75r-77r, Pise. 77r-82r invenimus. Pars Lucianea continens usque ad dialo-gum qui inscribitur Menippus c. 9 περαιωθέντες δε καιταύτην, άφίκνου, fol. 114r, ad columnae alterius lineamsecundam pervenit. Sequuntur Aristeidis et Libaniiopera. Emendationes rarae. Nomina intra lineam exarata.

XVI



PRAEFATIO

Interpunctionem plerumque singulis punctis magnoqueintervallo enotavit librarius. Codex litteris initialibus or-natus, passim eleganter praetextus. Folia quaedam ma-dore aliquatenus foedata.

Vaticanus Palatinus gr. 174. Codex chart, saec. XIV, 95foil. 302 cum scholiis et initialibus, duabus ex partibusconstat. Continet Luciani opera cum alia turn V. A. foil.96v-100v, Pise. 100v-108r. Pars altera foil. 12 lr incipit,fine mutila. Librarius partis alterius, ut vid., multa corre-xit, foil. 56 exaravit. Scholiis Pise, caret. Textum similiterambo disposuerunt. Interpunctionem binis punctis enota-verunt. Nostrorum dialogorum nomina aut intra lineamaut in marg. cum a librario turn a correctore exarata. Fo-lia resecta madoreque quaedam foedata.

Vaticanus Palatinus gr. 213. Codex chart, cum scholiis Tet litteris initialibus magna ex parte duabus manibus exa-ratus, saec. XV (foil. 1-40), XIV (41-fm.), foil. 298. Con-tinet codex Aphthonii, Planudis Hermogenisque opera,tune in foil. 141r-240v Luciani libelli cum alii turn Pise.(foil. 192v-200v) inveniuntur. Sequuntur Moschi et Liba-nii opera. Nomina intra lineam exarata. InterpunctionemLucianeorum librarius modo binis punctis modo singulislongoque intervallo enotavit. Partis alterius folia quae-dam madore foedata, ad flnem codicis quaedam pessumdata, tria sic refecta ut quasi dimidium textus solum re-maneat.

Vaticanus Urbinas gr. 118. Codex chart., cum scholiis, Isaec. XIII (XV/XVI in supplemento), foil. 312, Luciani li-bellos plurimos continens. In foil. 100r-103v V. A., foil.104r-110v Pise, invenitur. Librarius recentior post foliadeperdita nova suppeditavit, libellos ab initio deficientesut monstrat index addidit, foil. 8r-16v, 23r-32v, 39,218r-223v, 241r-248v, 265r-312 exaravit. Correctorumprinceps omissiones supplevit. Nomina intra lineam ad-

XVII



PRAEFATIO

sunt, multa in Pise, desiderantur, pauca manu correctorisscripta. Folia multa madore tarn corrupta, ut textus nonlegi possit.

& Vaticanus Urbinas gr. 120. Codex chart., cum scholiis,saec. XIII/XIV, foil. 270. Continet Leonis sapientis car-mina Lucianique opera duabus aliis manibus quarumuna foil. 3r-48v, 49v-123v, altera 49r, 124r-270r, 270vpartem (praeter 92r-v tertiae cuiusdam manus) scripsitexarata. In foil. 53r-58r V. Α., 58r-69r Pise, invenitur.Post fol. decimum IV circiter folia amissa. Foliorum se-riem olim disturbatam V. D. Stornaiolus foliis novis nu-meris hie adhibitis uncis inclusis instructis restituit. Cor-rectorum unus foliorum 3-123 supplementa addiditaliaque emendavit. Tituli, litterae initiales et nomina fre-quenter desiderantur. Nomina quae praesto plerumque inmargine inveniuntur. Interpunctionem binis punctis quo-ram sunt quae ni fallor serius addita librarius enotavit.Dispositio foil. 124-270 fere eadem ac foil. 3-123 est.Emendationes illius partis, quaedam fort, huius partis li-brarii sunt. Aliis in foliis alia est ductus magnitudo. Com-pendia creberrima. Alia folia madore corrupta, alia re-fecta.

fR Vaticanus gr. 86. Codex chart., cum scholiis et emen-dationibus quibusdam, saec. XIV, foil. 273, Lucianeacontinens, quorum V.A. foil. 228v-233v, Pise. 183r-192vinveniuntur. Nostris in dialogis librarius, ut vid., varian-tes lectiones quibus verba γρ. aut ίχλλως praecedunt po-suit. Nomina plerumque intra lineam passim inveniun-tur, sed in nostris desiderantur. Interpunctionem binispunctis raro, singulis plerumque magnoque intervallo li-brarius enotavit. Igni ad finem folia sic afflicta sunt, uttextus non iam legi possit.

V Vaticanus gr. 89. Codex chart., saec. XIV, cum scholiiscreberrimis, foil. 422, plerosque Luciani libellos conti-

XVIII



PRAEFATIO

nens. Folia 128r-132r V.A., foil. 132r-139r Pise, occupat.Illius dialogi series foliorum sic disturbata est, ut foil.129, 131, 130 hoc ipso ordine legenda sint. Accedit quodfoliis amissis textus V. A. a verbis c. 20 (περί την άγοραν)άπηντηκότων usque ad c. 27 πόσου (τούτον άξιον), Ρί-scatoris a verbis c. 10 (και Σώκρατες;) έΌικε γαρ ad c. 25μηδέν δντων (μάλλον δε και μισεΐσθαι) deficit. Mani-festum est alia folia desiderari, quorum VI dialogi qui DeMorte Peregrini inscribitur V.D.Graevenius e Vat. gr. 1904recuperavit. Emendationes rarae. Nomina intra lineamduabus vel tribus manibus exarata, multa desiderantur.Interpunctionem binis punctis librarius enotavit. Margi-nes foliorum valde corrupt! magna cum iactura scholio-rum refecti sunt.

Vaticanus gr. 947. Codex chart, cum scholiis, magna ex yparte saec. XIV, foil. 180 (+129a), Luciani libellos conti-nens. Folia 94r-100r V. A. complectuntur. Codicis initioquibusdam foliis amissis Isidorus Ruthenus nova (foil.2r-4v, sed eius supplement! primum nunc deficit) saec.XV suppeditavit. Folia initio valde disturbata. Post fol.168 circiter duo folia amissa sunt. V. A. scholiis caret.Emendationes paucae. Nomina intra lineam plerumque,in margine cum persona loqui lineae initio incepit inve-niuntur. Interpunctionem singulis punctis magno inter-vallo librarius notavit. Foliorum anguli inferiores interio-res madore corrupti. Nonnulla folia refecta. Marginesresecti. Materiei posteriore parte codicis librarius peper-cit, nam ductus minor fit, linearum cuiusque paginae or-dinatim numerus crescit.

Marcianus gr. 435. Codex membr., cum scholiis, a. d. ρ1471, foil. 211, Lucianea continens, quorum V. A. foil.57r-59r, Pise. 59r-63v inveniuntur. Correctiones perra-rae. Pleraque nomina desiderantur. Interpunctionem bi-nis punctis librarius enotavit.

XIX



PRAEFATIO

θ Parisinus gr. 2110. Codex chart., quibusdam cum scho-liis, saec. XIV, foil. 128, continet haec: dialogum ineptePlatoni adscriptum qui inscribitur Axiochus (foil. lr-lOv), Platonis Gorgiam (foil. llr-83v), Luciani Tyrannici-dam (foil. 83v-84r, usque ad αλλ' tn\ τοις τετελευ-τηκόσι λελυπημένος και αμυνόμενος, c. 3; hie tractatusalia manu, ut vid., exaratus), foil. 84v-88v inania, lovemTragoedum (foil. 89r-106v), lovem Confutatum (foil.106v-112v), Pise. (foil. 112v-128v). Emendationes unavel duae manus suppeditaverunt. Momenti cuiusdam neescholia nee emendationes Pise, continet. Nomina inmarg. aut intra lineam inveniuntur; multa desunt. Inter-punctio modo binis modo singulis punctis magnoque in-tervallo confecta. Folia nonnulla praesertim marginibusinterioribus madore maculata, nonnulla refecta, marginesresecti ut scholiorum et fasciculorum notarum quaedamamissa sint.

M Parisinus gr. 2954. Codex chart., cum scholiis et emen-dationibus, diversis manibus scriptis, saec. XIV, foil. 337,quorum scriptura foil. 283-288 carent, Lucianea conti-nens. V. A. foil. 235r-238v, Pise. foil. 238v-245r conti-nent. Magna ex parte duabus manibus codex est exaratus,quarum altera foil. lr-183v, altera 184r-335r invenitur(335v scriptura caret). Foil. 336r-337v quod ad dialectonionicam pertinet opus glossariumque tertia manu scriptahabent. Enumerationum foliorum duarum discrepantiaindicat VI foil. 283-288 post IV folia amissa addita. Co-dicem in editionem principem exprimendam adhibitum enotis έτυπώθη et aliis, e.g. πρώτον του υ (sc. τετραδίουφύλλον, fol. 245r, quae ad editionem principem pertinet)repperit Nilenius. Nomina diversis manibus nostris indialogis plerumque intra lineam, alibi in marg. exarata.Nonnulla desiderantur. Lineae nonnumquam per spatiaquae sententias dividunt ut personam eandem pergere lo-

XX



PRAEFATIO

qui indicarent ductae. Interpunctio binis punctis con-fecta. Folia quaedam madore maculata, vel refecta. Mar-gines nonnulli resecti.

Musei Britannici Addit. 5110. Codex chart., saec. XV, jfoil. 213 (+1, + „214"), Xenophontis, Polybii, ps.-Catonis,Procli diversis manibus exarata opera minorisque mo-menti alia continens. Fol. 85r, sqq. codicis cuiusdam in-itium offert, nam opera quae his in foliis continentur nu-meros α-ια ferunt et fasciculi, marg. inf. med. scripti,cum 'a' incipiunt. Lucianeorum textum solum foil.203r-210v, manu una binis columnis a V.A. c.7 (£)γωγε:είτ' ου δέδιας usque ad fol. 206r, col. alteram, tune Pisc.foil. 206r, col. altera usque ad fol. 210v και γαρ αδ, c. 34exaratum, continent. Quae alibi scholia emendationesquedispersae sunt, nostri dialogi carent. Nomina initialesquelitterae sententiarum a Lucianeis desiderantur. Interpunc-tio plerumque binis aut singulis punctis magnoque in-tervallo enotatur. Madore quaedam maculata, marginestineis aliquatenus laesi.

A me hanc editionem conficiente ac hi duo codices mi-noris momenti (hinc a stemmate prohibiti) collati:

Excerptorum Codex Escorialensis X.I.13, saec. XIII/ ESC.XXIV, qui variorum auctorum opera, Lucianique dialogosqui inscribuntur Somnium, Convivium et Cataplus conti-net. Hoc in codice invenimus et excerpta V.A., cc.8, 9,12,14, 18, 19, 22, 23, foil. 289r-289v, et Pisc., cc.8, 10, 12,14, 17, 18, 19, 20, 22, 23, 25, 34, foil. 293v-294r, 35, 36,37, 39, 42, 48, 51, 52, foil. 287r-287v.

Codex Syllogos 69, saec. XVIII. Continet V. A. foil, syii.69239r-257r. Ut recentissimorum fata scrutarer retuli.

Typis expressarum editionum quas contuli hae sunt:Florentina seu Alopina princeps, a. d. MCDXCVI aAldina princeps, a. d. MDIII b

XXI



PRAEFATIO

Aldina altera, a. d. MDXXII(Morrhiana, a. d. MDXXX, serius inspecta, in stem-mate non inclusa)Juntina, a.d. MDXXXV

Monendum has divisiones β et v ad tempus solum di-sponi, nam codex quisque per se recensendus est. Non-nulli lectionibus utriusque classis scatent, ut fere nonreferat seu classi β seu γ eos attribuamus. Accedit quodquae de classibus et codicibus statuimus ad hos solum li-bellos referenda sunt.

Enucleate quaerenti quae sit inter classis γ2) codicesratio manifestum erit codices ΙΜΩρρ$ arte cohaerere: ci-temus has lectiones:

V. A. c. 12 άκολάστω adnotatiuncula quae άσώτωextrusitV. A. c.22 adn. συμβιβάζω quae συμποδίζω exstrusitPise. c. 3 πράσσειν f. 1. pro πάσχεινPise. c. 32 verba διονένους του κυνικού adn. intratextum addita (in VT scholium inveniuntur haecverba)

Pj Recentiorum huius stirpis codices pj novissimi tarn arteconnexi sunt, ut aut alterum ex altero descriptum autambo ex amisso exemplari derivatos, quod id ipsum adpostremum ad Ω redeat conicias. Erroribus parvi mo-

M menti scatent. Diu constat codices MI ab Ω varie emen-dato descriptos esse. Tam fidele codicis Ω apographon Μ

I est ut ab illo solum in quisquilibus differat. I neglegen-tius scriptus est: e.g., in Pise. c.51 pro αλλ' ην (Ω) habet

2) Retrorso ordine de classibus hie disputamus, nam primum codi-ces manuscriptos, tunc editiones typis expressas, quas dubitanter classiβ tribueram, tractare decrevi.

XXII



PRAEFATIO

codex Ι αλλ' είς ην; signum autem ·ςς· non vero com-pendium pro είς, sed index scholii quod in marg. inveni-tur cui praecedit aliud ·ςς·. Codex ρ, Bessarioni ab Co- ρsma Hieromonacho a. d. MCDLXXI exaratus, apogra-phon codicis Ω, ut docuit Nilenius, est; codici ρ nonnulliminoris momenti errores adsunt. In aliquibus Μρρ$, Ωemendatum, I textum codicis Ω pristinum sequitur, quodaetati I et emendatorum codicis Ω adscribendum.

Alia stirps valde involutior classis γ codicibus L/fiOX L-et φb constat.

cpb (hie est illius apographon) cum L solum in aliquibus φ bpartis V.A. initialis usque ad c.13 med. consentiunt, ut inc.4 f.l. μορφή pro φορή. De ceteris vide V.A. c. 17 λόγουςf. 1. pro νόμους, Pise. c. 42 κατά τον του ταντάλου τάφονpro κ. τον τάλω τάφον.

Codex t ab L, ut vid., uno exemplari fort, intercedente, /derivatus est. In nonnullis ab L differt ut in V.A. c.2 καλήpro αγαθή L (notandum γρ. αγαθή in marg.), Pise. c. 9δικαστικόν pro δικανικόν, c. 19 τί σου το ονομα (ου τοserius additum?) pro τίς + spat. V litt. + δνομα L, c. 43f.l. σεμνών pro μνών L, praeter has omissiones: V.A. c. 13τα πρήγματα post τίθεσαι (suprascr. t2) et Pisc. c. 27 καισε άξιοΰμεν post άγανακτήσαντες.

Codicis 2 textus, ab L per ambages tractus, cum alioserrores turn paucas omissiones magnas monstrat, quarumuna uni codicis L lineae congruit, Pisc. c. 38: αλλο ηάφεΐσθαι - - φίλον. Accedit quod al. man. nonnulla alte-rius fontis seu fontium cuiusquam auxilio correxit: cf.V.A. c.22 και τα σΐτα δη pro καί + spat. VI litt. + δη L,Pisc. c. 14 οία επιών (hoc v. S2?) Ιλεγεν pro Lt δ Μλεγεν(ceteri classis γ οία pro α), οία £λεγεν επιών β (£λεγεom. επιών s72i; notandum est commutationem duorumverborum frequenter contaminatione incedere), c. 34 αλλ'

XXIII



PRAEFATIO

ώ θεοί και σοφά in καλά ώ θ. κ. σ. e classis f nteconversum.

Θ λ Ε codice @ codicem λ fluxisse Mrasio castigate docuitCoenenius. Hoc manifestum erit lectori si conspiciat e.g.

αV. A. c. 2 τίνθε^ρώτον Θ (olim τίνα πρώτον), τίνα θέλπρώτον λ (post πρώτον codices classis γ praeter Lfficpbέθέλεις, ante πρώτον classis β testes θέλεις praebent).Accedit quod codicis λ omissiones distribution! codicisΘ verborum attribuendae sunt, nominumque formas pro-prias, textus et minimi ambitus errata refert. Codex λsuos errores ut Pise. c. 3 κατανοεΤν pro κτανεϊν addidit,variantes lectiones quibus antecedunt compendium γρ.ex @ iteravit. Codicis ® emenda onum al s antecedit κεί-μενον aliae ex rasura confectae. Fontem emendationumcodicem testis Vat. gr. 86 (fR) foede contaminati cogna-tum esse coniciamus. Huius fontis auxilio evenit ut mul-tis ex classe β, paucis e classe γ (et his praesertim inPise.) hie ramulus suffusus sit. Accedit quod praesertimin V.A. non solum fR sed etiam EOEdd. textum qui idemest ac emendationis praebent. Nonnumquam emendatio-nis eventus hiatus iactura est. Minoris momenti sunt lec-tiones quae in @λ solis occurrunt. E V. A. c. 20, ubi va-riantes ex β et γ ambae, hoc est άπηντηκότων αύτώ·αυτήν... pro απ. αύτώ γ aut απ. αυτήν β, in @λ inve-niuntur, codicis Θ exemplar vel alium antecedentem co-dicem contaminatum esse scimus. (Eundem textum et fR

et Ψ (fort, ante correctionem) praebent.)Operibus numeri quidam assignati, textus aliaque co-

dici L arte cohaerere codicem @ monstrant. Cf., e. g., Pise.π

c. 2 ubi in marg. @L, υ habent, λ post σοι δε τί, Έμπεδό-κλεις, δοκεΐ false, ut vid., in Πυ(θαγόραν) conversum

πapposuit. υ autem hie pro (ώραΐον) π(άν)υ compendiose

XXIV



PRAEFATIO

in L@ ni fallor scriptum est.Sui generis est stirps quae ex codicibus Φ/φ b constat. Φ/φ b

Manifestum est hunc codicem ex illo post φ additum ex-scriptum, nam omnes et minoris momenti errores, non-numquam false emendationes refert. Cf. Pise. c. 23 πρέ-πει.μνημ:θ|νεύειν Φ (inter πρ- et -νεύειν (v2 ex βconfecto) fort, textus novus additus est), πρέπειμνημονεύειν b, pro πρεσβεύειν; c. 48 δστις εστίν Φ, δσειτις έ. b (pro δστις έ. β, ει τις έ. ν)· Accedit quod finemscholii ad c.21 Pise, separatim in b scriptum est, nam in Φfinis in marg. sup. fol. 88r ab marg. sup. 87v continuatur,sed aliud marg. ext. 87v occurrit, ut in b illud librario se-riatim legente ab hoc findatur. De origine partis supple-ment! (φ) iam p. XXIII disseruimus: ea, quod usque adV. A. c. 13 σπουδαΐον γαρ εν αύτοΐς ουδέν pervenit, a co-dicis L cognato derivatum est. Aliae supplement! partes arecentiore, ut vid., classis β lectionibus contaminatofonte tractae sunt.

Accedit nunc codex celebenimus Vat. gr. 90, cuius tex- Γturn varie complures correctores partim classis β fonte usicorrexerunt. Ex his emendationibus quaedam post tex-tum pristinum erasum factae sunt, ut nunc recentius apo-graphon textum sic correctum referre exspectes. Codicumrecentiorum classis v nullum qui textum et habitum Γpraeter aliquatenus codicem Vat. gr. 89 refert invenimus.Retinet autem codex Γ -ν et -v- infixum (e.g. έμπιμπλά-μενοι) quae per rasuram in Ω pessum data.

Inter recentiores alicuius momenti est codex Vat. gr. V89. A codice Γ in minoribus discedit, in aliis cum recen-tioribus quibusdam congruit, ut in Pise. c. 34 ubi άρπα-κτικώτεροι δε των λεόντων cum R35bf suppl. Φ(φ) Ρ5 proά. δ. τ. νοιλών praebet. Quod ad necessitudinem codicis

XXV



PRAEFATIO

V cum Γ pertinet, in quisquilibus sous congruere dicerepossumus, nam nominum sigla et scholia minora ώραιονvel πάνυ ώράϊον dispositio in ambobus simillima sunt.V. D. Mrasius codicis V libellorum seriem paene eandematque codicis Ω iam dudum monstravit, sed quod ad tex-tum pertinet nihil inter se consentiunt, nisi fort. Pise, c.32(vide supra s. Ω) ubi verba διογένους του κυνικού intratextum in Ω-stirpe, scholium in V (et T) inveniuntur.

R Erroribus mediocribus non caret codex R, qui multatransposita praebet. Expositu difficilia praetermissa ha-bet. Pauca ex classis β f nte praesertim in Pise, suppedi-tat. Observamus ac quaedam recensione considerata ortaesse: e.g. fort. Pise. c. 10 έΌικε γαρ άνήρ ουκ άδικαπροκαλεϊσθαι pro έ\γ. ά. ουκ αλόγα προκαλεΐσθαι,c.29 αριθμούς pro ώθισμούς (describuntur hie mores phi-losophorum), c. 22 ubi nominibus sophistarum Aristode-mus Socratis familiaris additus. Pise. c. 34 variantemλεόντων pro γαλών quam supra p. XXV commemoravi-mus cum V, suppl. <I>(cp),33bfP5 turn R praebet. Libra-rius, ut vid., bis saltern variantes quibus γρ. praeceditscripsit, quod eum alio exemplari usum esse monstrat.Aliquatenus sui iuris sunt scholia, nam nonnulla hie so-lum inveniuntur. Mrasius codicem R et N affines in hactraditionis parte contendit, sed quod ad textum pertinetsolum aliquatenus his in dialogis, ni fallor, in nominumassignatione congruunt.

θ H ne parvum codicem qui V. A. non suppeditat classisγ paucis classis β lectionibus insertis esse manifestumest. Accedit quod quaedam ex γ et β commixta adsunt.Nonnumquam idem ac codices EfRT35f et al. praebet.Praetermissio c. XL litterarum in cc. 48-49 δε δμως:ιδού τις αλλος ύπόπλατος (γ pro ό πλατύς) ώσπερήμίτομος habitum exemplaris fort, reddit. Nomina tarnvariantia praebet ut nonnumquam duo uno in spatio offe-

XXVI



PRAEFATIO

rat, ut, e.g., cc. 17-18 post προς την δίκην ubi ΣΩ(ΚΡΑ-ΤΗΣ) ΠΛΑ(ΤΩΝ) habet.

Classis γ stirps yw Pisc. non praebent. Minime cum β ywcongruunt. Errores modo mediocres modo ingentes prae-sto sunt, ut e.g. c. 2 μάντιν άριστον pro μ. άκρον, c. 18δύο ταλάντων ώνησάμην pro δύο τάλαντα, tune per-sona mutata ώνησάμην. Manifestum est ab origine per-pauca vel nulla nomina ab huius stirpis exemplari vel alioantecedente codice suppeditata, nam his codicibus pronominibus philosophorum solum ΒΙΟΣ nomen adhibi-tum. Praetermissio c. 13 £χει σπουδαΐον -- πάνταc. XXXVI litterarum fort, dispositionem exemplaris refert.Sed utri exemplar amissum attribuamus? Prima facie nony < w conicere possumus, nam hie serius exaratus est.Manifestum est nonnulla emendationi a quodam additaesse post codici w seu y praecedentium codicum verbo-rum iacturam ut, e.g., V. A. c. 4 α συ τέτταρα ταύτα δέκαεστί y, δ σ. τ. φής ταΰτα δ. έ. w, α σ. δοκέεις τέτ-ταρα, τ. δ. έ. codd. Accedit quod nonnullos locos inexemplari maculatos codex y aliquatenus reddit, w et hoset alia verba propinqua omittit, ut c. 12 έρωτώντι^δεσπότη y, om. w, έρώντι και άσώτω δεσπότη codd.,c. 14 &μη|δέον απασιν y, om. w, ήβηδόν πασιν vel sim.codd. In c. 13 repetit codex w in marg. falsam lectionemcodicis y, in textu omissam: τί ταΰτ' ούλος y, τί ταΰταw (ούλος in marg. a librario ipso, ut vid., exaratum), τίταΰτα ούτος codd. (vel sim.) Perpauca contra proposi-tum w < y pugnant, sed vide sis: c. 18 του γαρ w f. 1. proτούτον y, χρήναι f. 1. y pro χρή w (et al.) recte. y et wcommunem fontem textu maculatum diverse tractavissefort, conicias.

Classis v codices 25 et f strenue inter se congruunt. Usi- 33 ftatos errores orthographicos, praetermissiones, conversio-nes, etc. continent, quorum nonnulli in 95 ex correctoris

XXVII



PRAEFATIO

tractatione orti sunt. Codex f codicem 55 correctum referrevidetur. In V.A. c.4, e.g., libri τρίγωνον quod ad Pythago-rae tetractyn pertinet offerunt, 95 autem post emendatio-nem stolidam τετράγωνον quod et f praebet. Omissio il-lius (suppl. marg.) XXXI litt. c. 11 ην μόνον --παρηexemplaris habitum fort, monstrat. In Pise. c. 34 λεόντωνpro γαλών supra tractatum hos codices codicibus RVcpet al. aliquatenus cognatos esse demonstrat. Ineptiae at-tribuenda sunt multa, ut Pise. c. 14 λαβόντες pro μαθόν-τες (ad doctrinas quas philosophi didicerunt attinet).Arte scrutanti amborum textus manifestum erit, ni fallor,codicis f textum a 35 derivatum esse, nam et in minoribushuius habitum reddit. Quae a codicis 95 textu discedunt,ingenio, ut vid., librarii tribuenda sunt: Pise, c.5, e.g., ali-quatenus enucleatu difflcilem textum habemus, quo aPhilosophia Parrhesiades de doctrinis ludens cum quoli-bet aurum detergente, ut vid., confertur. Librarius fodien-tem aliquem textum attingere ratus, (nam 95 nondum cor-rectus κόμμασι, ut vid., habuit, άποσπώμενον proάποσμώμενον praebet) κόμμασι (seu σκώμμασι) in σκά-πτουσι convertit. In c. 38 f ώ άρεταί pro ώ αρετή habet,nam in 95 APETAI personae sententiae sequenti assi-gnantur. Notandum ambo indices personarum praebere,quorum codicis f et ( )οιρα φιλοσόφων (initiali omisso)monstrat; ( )οΐρα fort, σείρα vel μοΐρα (hoc est delectumphilosophorum) vult; in 95 Pisc. c. 22 postquam quilibetphilosophorum quis causam dicere debeat quaerit, perso-nae mutationem cum alii turn 95 praebet, in marg. nota-tum μ φι vel sim. apparet. His aliisque consideratis, a 95ductum esse f conicias. Notandum Coenenium ab apogra-pho amisso codicis 95,f et II alios (hi nostros dialogos noncontinent) ductos, putare, nam secundum V. D. errorescommunes contra 95 iam castigatum, separantes autemcontra quemque quisque monstrat.

XXVIII



PRAEFATIO

Contaminatam stirpem fRT ambo efficiunt, quorum fRThie solum Pise, continet. In V. A. f R ad classem β vergit,sed f RT in Pise, cum v maiore ex parte consentiunt. Utsupra p. XXIV commemoravimus, cum codicis @ redac-tore nonnumquam congruit f R, ut in V. A. c. 12 ubi άπόζειμύρων pro άποπνεϊ μ. una cum 51ΝΣΟ Edd. (idem Θ (etλ) - - suprascr. adnotatiunculae) praebet. Contaminationemin codicis fR traditione praesto manifestum est in V. A.c. 24 ubi post errorem ex homoeoteleuto ortum (qui in cl.β codicibus monstratur), cum ΣΝ codex fR alteram excl. v sententiam addidit, ut duabus sententiis τον μόνονπλουσιον έκχύτην turpiter iterarent: έμαυτόν μεν ασκώείναι περιεκτικόν, σε δε τον μόνον πλουσιον έκχύτην:(ΑΓΟ) και μην τουναντίον φής, τον νέον μεν είναι πε-ριεκτικόν σε δε τον μόνον πλουσιον έκχύτην. (φής]£φης Ν; pers. om. fR), έμ. μ. ασκών εΐ. π., σε δε τονμόνον π. έκλυτη ν χ U 21 UCbA (ασκών] ασκώ 9ί, έκλύ-την] έκχύτην 2ί), έμ. μ. ασκώ ει. π. τον δε μαθητήνέκχύτην: ΑΓΟ. και μην τ. εν. έ*φης τον νέον μεν είναιπ. σε δε τον μόνον πλουσιον έκχ. codd. De reliquis di-cere possumus errores usitatos praebere codicem fR, e. g.omissiones, nonnumquam menda singularia. Quae neces-situdo inter codices fR et T constet ut aliquatenus e lec-tionibus dialogi Pise, conicias fieri potest. Ambo eademmenda seu coniecturas praebent, e.g. c. 10 κατακελεύσαν-τες pro καταλεύσαντες (philosophi verentur ne quibusParrhesiades lapidibus coopertus tamquam ansam ad re-prehendendum det), c. 26 βραχύ βιβλίον ridiculum proπαχύ β. codicum plurimorum (de Parrhesiadis libelloquo philosophos irridet loquuntur). Cf. c. 5: post άνδραlacunam f R solum monstrat, ubi in exemplari sine dubioεύεργέτην olim maculatum legebatur, T άνδρα sine la-cuna praebet.

Alia autem invenimus quae ostendunt, ut vid., diverse

XXIX



PRAEFATIO

ad exemplar quemque redire, e. g. Pise. c. 4 ubi... τον άϊ-δωνέα* ούτοσί και επίκουρος fR, τ. ά. χρύσιπποςούτοσΐ και επίκουρος Τ monstrat. Ille fort. χρύσ. perso-nam solum indicate ratus est. Accedit quod priore dialogiparte ubi Lucianum philosophi persequuntur codex T so-lus quasdam sententias distinxit. Cf. c. 25 ubi εν τοις διο-νυσίοις Τ, εν διονυσίοις fR cum aliis praebet, quern lo-cum f R non ab T derivatum fort, confirmare conicias.

De cognatione amborum per lectiones textus per senon liquet. Sed fort, non audacius postulate possis a com-muni exemplari ductos, unde diverse cum alia turn c. 33adnotat. γρ· αποτρόπαιων ως αισχρών (vel sim.) (in f R

ut vid, a librario, in T fort, manu alia exaratam) traxerint.Summatim dicamus ubi diverse β et γ classium codi-

ces discedant, f RT classem γ in lectionum 95 %, (Pise.), fR

classem β in lectionum c. 63 % sequi (V. A.).

U Classis β codicum eo classis γ numerus minor est. Ve-tustus qui V. A, et Pise, ambo continet est codex Vat. gr.

χ 1324, qui satellites duo saltern, ut vid., Vat. gr. 2177 etU Par. gr. 3012 habet. In V.A. c.9 sic habitus codicis U: αγε

ώ προ J, ην δε πρίωμαί σε..., librario, ni fallor, finisverbi προφήτα oblito; pro προ, πώς codex χ, διόγενεςcodex U praebet, quae lectiones emendationes esse viden-tur. Errorem orthographicum codicis U codices χΐΐ, utvid., iteraverunt, Pise. c. 44, ubi pro κενή δ' codex U και νήδ', codices χΐΐ και νή δί' praebent. De nominibus notan-dum U et alios (fatendum non solum χ U) Aeacum om-nino pro love ducem venditionis in V. A. necessitudine Pi-scatoris ubi ex Orco philosophi eveniant ut Parrhesiadempersequantur adducta adhibere. Accedit quod nominaquae in U, ni fallor, pro capitibus, in χ U pro personisadhibentur. Quod ad scholia pertinet, c. 6 V. A. in marg.

XXX



PRAEFATIO

codicis U notatum est fort, manu librarii ad ν. ψυχήϊον,αντί του έ*μψυχον, in codice U και έμψυχον in marg. ap-paret, in codice χ και έ*μψυχον in textum ipsum infer-tum; et habitus codicis U maximi momenti est, nam dia-logus qui Gallus inscribitur fol. 41r c. 22 άπολείπειν αείτον νεανίσκον, post folia vacua VIII incipit, fol. 32v fl-nem dialogi qui Demonactis Vita inscribitur continet. Etin χ et in U verba illius dialogi άπολείπειν άεΐ τον νεανί-σκον statim post huius finem media Charta occurrunt; co-dicis χ librarius omissa verba in margg. ext et sup. addi-dit.

De cetero orthographica menda codicis U in χ U cor-recta sunt, -v ephelcysticum aliquatenus in his pessumdatum. Paucos ambo communes errores habent χΐΐ, utV. A. c. 5 ubi pro άλλον έόντα εϊσεαι, α. έ. εϊσεαι είναιhabent, errores complures codex χ proprios, ut in Pise,c. 40 ubi hie εί δε βούλει πάντας ήκειν τάδε, ώ συλ-λογισμέ, κήρυττε, U εί δ. β. π. ή., κατάδε, ώ σ., κ.praebet, εί δ. β. π. ή. κατά τάδε, ώ σ., κ. codd.; codi-cis χ verbum τάδε fort, ex κατάδε codicis U antiquioriseo ipso haplographia orto natum est. De nominibus codi-cis χ notandum ex alio f nte quo textus aliquatenustracta esse, nam modo spatium nomini paratum lineoloextinctum, modo inter verba nomina inferta sunt. Lineoliraro in V. A., saepius in Pisc. inveniuntur. F ns codicum21N cognatus, ut vid., est.

Monendum ac codicem U sua menda habere, ut V. A.c. 2 ασφαλές κόσμητον U, pro ασφαλές και άκόσμητονceterorum, c. 20 μέντοι pro μέτει (errorem orthographi-cum quem fort, facile librarius apographi iterasset).

His omnibus indicibus recensitis, χ et U ex communicodicis U apographo fort, et aliis inter illos et apographoniacentibus amisso exortos esse conicere ausim.

XXXI



PRAEFATIO

α Piscatorem codex α nunc desiderat. Praeter errores usi-tatos omissiones et lacunas quae habitum turpem exem-plaris monstrant praebet. V. A. c. 24, e. g., pro παρά τωννέων και, π. τ. ν. καινοτομεΐν habet; hoc autem verbumoperis quod Phalaris Π inscribitur c. 9 est, et scripturausque ad finem huius libelli pergit, post quern tarnen sub-scriptio ΒΙΩΝ ΠΡΑΣΙΣ apparet. Codex quern codicis Νcognatorum similem Mrasius afflrmat hoc in dialogoimmo codicis U fort, similior esse videtur.

Cb/cA Sui generis, ut vid., sunt codices Cb/cA, quorum huncillius apographon recte putavit Siemonsenius. Lectioni-bus nostrorum dialogorum recensitis incertum quae interBU antiques et C cognatio intercedat. In V. A. c. 25 faci-lius omissio quae in Stoici et emptoris diverbio in codiceU apparet explicatur si pro ol;... ναί verba ναί... ναί utin codice Cb nunc occurrit in codicis U exemplari praestofuisse putemus. Ex hac lectione nil dubium quin a codiceU ipso codex Cb non derivetur dicamus. In Pise, commu-nes errores hos notamus: c. 30 παραβαίνοντα CCAB, proπαραβαίνοι, c. 37 φιλοσοφείν διδάσκουσι ΟΆχΙΤΙί proφ. φάσκουσι, c. 51 δντινα διδάσκαλον CbAB pro δ. Εχειδιδάσκαλον χΙΙΙΙ al., δ. Μχει διδάσκαλον αυτού codd.Solus alicuius momenti error qui in C solo invenitur estc.29 ώθισμένους pro ώθισμούς. Errores supra notati anti-quitus in communi traditione codicum classis β praestoserius una vel altera stirpe emendari potuerunt, nisisub traditione codicis C ac traditionum et U et B lectio-nes latent. His in dialogis nulla sunt quibus codicibus £vel 2l vel L ut postulaverunt quidam codicem C adiunga-mus.

De scholiis notandum unum in V. A. solum in Cb inve-nitur, ad c. 2 κομήτην] πυθαγόραν j έπεΐ της ί^,ωνίαςεστίν l η σάμιος. In Pise, duo sunt quae solum in Cc et B(Rabe, Scholia in Lucianum, 133. 4-5, 136.10-11.) inve-

XXXII



PRAEFATIO

niuntur. Haec Cc et B codicum necessitudinem arguerenon necesse est.

De codice B codicum classis β optimo multa amissa Βsunt ut nunc cum alia turn V. A. desideretur. Errata paucaquae codicis B peculiaria sunt praesto. Post και βοήνc.29 ex homoeoteleuto omissa sunt in B solo verba X, sedhis omissis tarnen verborum cursus sentenuam sanamfingit ut librarium apographi cuiuslibet errorem non co-gniturum fuisse dicamus. Scholia quaedam solum in hoccodice inveniuntur.

Et codex P V.A. non continet. Nomina quae post c. 38 PPise, omissa sunt et emendationes supra lineas et in mar-gine exaratas lubricator seu librarius, ut vid., ex γ-classisfonte addidit. Errores perpauci manifest! quorum non-nulli ex emendatione considerata orti. Codicis B textuscodicis P similis. Hoc in dialogo minime cum Ψ con-gruit, quern codicem eundem ac P hyparchetypum haberepostulavit Mrasius; P et Berol. Phill. 1515 (Be) eundemfontem habere postulavit Coenenius; hie Pise, nunc desi-derat; ex Be V.D. fi (et per £ codicem C) ortum esse puta-vit; nihil quod ad nostrum dialogum pertinet cum his co-dicem P arte coniunctum esse confirmat.

Hie codex turpiter maculatus toto V. A. dialogo caret, DPiscatoris solum fragmentum breve nunc continet. Etexemplar eius maculatum non solum ex, e. g., c. 28 ubiπαύσασθε lacuna relicta omittitur, sed ex conversionetextus quae folio retro ligato evenit conicias. Erroresconspicui pauci. Mrasius codicis N, Coenenius codicum9iN cognatum D postulaverunt. Re vera c.23 νυν λέγε hiomnes praetermittunt, sed cognationem non arguit hie lo-cus, nam librariis singulis haec verba supervacanea videripotuerunt: τοΰτο μεν μη εξέταζε μη δ' 'όστις εστίν όαληθέστερος (νυν λέγε).

XXXIII



PRAEFATIO

9ί Et hie codex turpiter maculatus solum Piscatoris par-tern ea codicis D longiorem continet. Errores usitatospraebet. Valde contaminates est, nam cum β paulo mi-nus bis toties quam cum γ assentit. Codici N Mrasius, co-dici θ Coenenius codicem 91 cognatum esse postulave-runt, quae coniecturae textu nostri dialogi recensito nonconfinnantur.

Ψ Scrutanti hunc codicem consideratas emendationespermultas et ex f nte v et ex librarii huius seu anteceden-tium codicum ingenio ortas eum continere manifestumerit. Multa a librario, ut vid., et scribendo et rubricandoerasa et contexte emendata. Cum classe v saepius in V. A.congruit. Omissiones conspicuae classis β saepe deside-rantur. Conversiones creberrimae. Lectiones nonnullae inquibus textus et classis β et γ miscentur. Maximi autemmomenti lectiones quae in Ψ solo modo speciosae modoridiculae inveniuntur. Speciosarum vide sis V.A. c. 15 κανυπό ταύτόν Ιμάτιόν μοι κατακέηται άκούσπ αύτοΰ μη-δέν δεινόν υπ' έμοϋ παθεΐν, pro κ. ύ. τ. ί. μοι κατακέ-ωνται ά. αυτών μ. δ. ύ. έ. π. classis β (classis γ κατα-κείσωνται et post αυτών, λεγόντων praebet), h. e. de flliosolius emptoris non iuvenibus quibuslibet loqui Socrates/Plato debet; Pise, c.2 μνήσασθε δε θούριδος ορμής (fort,-ρμ- post ras. addita) pro μ. δ. θ. οργής - - sed fort, hieverbum οργής melius ad philosophorum affectus perti-net. (cf. //., 6.112 άνέρες, Εστε, φίλοι, (Lucianus σοφοί)μνήσασθε δε θούριδος αλκής.); c. 6 εύεργετοΰντας proεύεργέτας, c. 39 ώ μέγα σεμνή δίκη τον έμόν βίοτονκατέχοις, pro ώ μ. σεμνή νίκη κ. τ. λ. verba quae finispartem Euripidis tragoediarum plurium efficiunt. In aliisquomodo gradibus textus corruptus sit videre possumus,ut c. 42 Pise, βομβηδόν codd. sed βομβη β, συν βομβή Ψ,συν ad textum classis β amputatum explendum addito.Exigue cum aliis codicibus consideratis emendationibus

XXXIV



PRAEFATIO

scatentibus congruit: cf. c. 52 Pise, έγκατακαίετε cumΣΕαα. pro έγκαίετε.

Complures huius codicis emendationes seu coniectu-rae statim reiciendae sunt, ut Pise. c. 25 ώ μέγιστε pro ώβέλτιστε, V. A. c. 24 δήλον δτι μόνος ό σπουδαίος μι-σθόν επί τη αρετή λήψεταν μανθάνω. ΧΡΥ(ΣΙΠΠΟΣ)ου γαρ έμαυτοο εΐνεκα λαμβάνω pro δ. δ. μ. ό. σ. μ. έ.τ. ά. λ. ΧΡΥΣ. μανθάνεις· ου γαρ έμαυτου εΐνεκα λ.ubi Philosophus emptorem intellegere dicit.

De nominibus notandum classem γ codicem Ψ in V. A.nonnumquam sequi, h. e. Aeacum non adhibet, Platonepro Socrate in V. A., sed Pyr(rh)ia cum β in fine utitur.Complures post textum scriptum sententiarum divisionesnonnumquam lineolo trans spatium nomini relictumtransducto mutatae. In Pisc. sui iuris sunt quaedam no-mina.

Horum omnium ratione habita hunc codicem solumfontem coniecturarum non vero traditionis genuinumexemplum duci opus est.

Hos codices ex altera classe contaminatos maxime no- s791 Ntandum est. Variantes lectiones quae ex contaminationeet ex librariorum ingenio ortae nonnumquam speciosaeadsunt. In lectionibus e margine seu spatio quod inter li-neas exstitit in horum codicum textum addendis non-numquam factum est ut textus classis γ verborum autemordine converse nunc in his appareat, ut V. A. c. 15 μηδένλεγόντων pro λεγόντων μηδέν γ, μηδέν UCb etc., Pisc.c. 10 άξιων δικάζεσθαι pro δικάζεσθαι άξιων γ, άξιωνΒ U etc. Aliis recentioribus interdum congruunt, ut V.A.c. 12 άπόζει, olim pro glossemate sine dubio cum Σ f RDEdd. pro άποπνεΐ (άναπνει Ω-stirps; v. p. XXIX). In c. 7speciosam lectionem ούχ όρφς ως διήρται το ξύλον proούχ ό. ως διήρτηται τ. ξ. UCb et al., ούχ ό. ως διήρκετ. ξ. γ praebent, sed hie saltern haplographia emendatio

XXXV



PRAEFATIO

oriri potuit. Gradus mutationis textus nonnumquam dis-cerni possunt, ut in V. A. c. 23 λεπτογράφοις βιβλίοιςπαρατιθέντα την δψιν 9ίΝ eleganter pro λ. β. παραθή-σοντα τ. δ. UCb et al., quae lectio est falsa pro classis γλ. β. παραθήγοντα τ. δ., Pise. c. 35 ubi de philosopho-rum avaritia loquitur Parrhesiades, οταν δε τις επικου-ρίας δεόμενος ... από πολλών ολίγα αίτη, false δ. δετ. έ. δ. ... άπ(ό) ολίγων ό. αι. BU et al., δ. δε τ. έ. δ.... απ' ουκ ολίγων ό. αϊ. s791Ν qui textus non ineptesensum reddit, c. 44 ύμεϊς δε oi κυνικοί μήτε ωθείτε (Νcum bed; ώθητε s79i) αλλήλους μήτε τοϊς ξύλοις παίετε(παίητε s79i), pro ύ. δ. οί κ. μ. αιτείτε κ. τ. λ. Β U et al.(αιτείται U), ύ. δ. oi κ. μη παίετε αλλήλους τοις ξύλοιςcodd.; haec lectio est sana, textus classis β (BU ...) fort,ex mutatione παίετε ad ταίετε, τ' αιτείτε, tune additoin marg. seu inter lineas ex classe γ παίετε ortus est,quern textum s79iN-stirps vel casu vel considerate emen-davit.

Quae de singulis codicibus recensitis dicere possumus?91 s7 s79i usitatos errores, e.g. praetermissiones minoris mo-

menti, etc., et nonnulla considerate mutata, e. g., V. A. c. 26πάνσοφα pro πάνσεμνα, Pise. c. 20 γένος pro είδος. Con-taminationem praesto esse conicias ex Pise, c.46, ubi s79lην δε τι ... καταράτω άνδρι υποκριτή έντύχη ..., β ηνδ. τ. ... καταράτω άνδρΐ έ., γ ην δ. τ. ... καταράτωάνδρι υποκριτή φιλοσοφίας έ. praebent. Et nominumdistributio contaminationem arguit, nam Aeaco in V. A.ut ac U venditionis principe utitur, sed aliqua ex parte di-verse ac in U distribute; nonnumquam eodem modo quoin γ sententiae digestae. In c. 7 quidem et Juppiter etAeacus adhibentur. In c. 14 pars sententiae quam emptorsolus dicere debet in 9i Aeaco tribuitur: ΑΙΑΚΟΣ, τουτΐτο κακόν ου πόρρω μελαγχολίας εστίν. ΑΓΟ. ούδέ-τερον ... ώνήσομαι, quo loco emptor, non venditionis

XXXVI



PRAEFATIO

princeps Heracliti doctrinas illudere debet. Librariushuius seu antecedentium codicum Aeacum personam intextum inserere conatus esse videtur. In V.A. codex 2i eo-dem modo quo U etc. Socratem pro Platone, Pyrrhonem(seu Pyrrhian) pro Thilosopho' adhibet, in Pise, ad suumarbitrium nonnumquam nomina, ut in c. 4 Aristippum,sententiis tribuit.

Codex s7 qui V. A. non continet, et errores interdum s7

emendates, et litterarum ductum et compendia codicis 31tarn fldeliter reddit, ut baud dubium sit, Mrasio aliter iu-dicando, quin apographon huius sit. Idem ac ego Coene-nius in lup. Trag, repperit.

Accuratius quam 9i ut vid. exaratus tarnen et codex N Nvestigia contaminationis praebet, ut, e. g. V. A. c. 24 iamp. XXIX commemoratum ubi (ac in LfR) textui clas-sis β ex homoeoteleuto (ττεριεκτικόν ... περιεκτικόν) ortoaltera classis γ sententia addita est. Memento in finepraesertim dialogi V. A. cum classe γ N arte cohaerere.In Pise, unum locum probabiliter corruptum, ni fallor,librarius N seu antecedentium inepte emendare conatusest: c. 32 και ούτος ψόγους έποιεϊτο pro και ου τουςλόγους έποιεντο (de moribus malis genuinis philosophisa falsos philosophos observantibus adscriptis loquitur Par-rhesiades; secundum Jacobitzium et „Codex Anglus",„Excerpta Poli", et „Codex I. G. Graevii" ψόγους prae-bent). In nominum distributione traditiones classium am-barum cognovisse se librarius codicis N seu librarii ante-cedentium monstrant. In V. A. c. l ante πολλοί συνίασινΕΡΜΗΣ ΑΙΑΚΟΣ (ut U ...) Η ΖΕΥΣ (ut Γ ...) sic sen-tentiae tribuit. Alibi love venditionis principe, ut γ, uti-tur. In dialogi ea parte ubi philosophus qui aut Platon autSocrates esse debet, initio Socrate (ut ) (puerorum ama-tore) utitur, ab οίκω μεν αύτω autem (c. 17) ubi de re pu-blica disseritur Platonem (ut γ) adhibet. Ad flnem V. A.

XXXVII



PRAEFATIO

Pyrrhone ut β utitur. Nonnumquam divisione sententia-rum cum ν assentit. In Pise, diversis quis 91 personis e.g.Luciano (pro Parrhesiade), Platone (pro Philosoph(o/is) / Chrysippo) usus est.

Et iamdudum E. Schwartzius adsentiente Mrasio codi-cis 31 redactorem virum doctum esse recognovit. Redacto-ris seu redactorum lucubrationes non solum lectiones perse sed etiam hiatus horror qui cum his codicibus turn@(iam corr.) Xf R Σ Edd. praesto est patefaciunt. Quod po-test ex apparatu horum codicum eiectorum variantibuslectionibus ut doctorum coniecturis uti debemus.

Σ Ο Recensenti hos codices editionesque apparebit primosEdd. (h.e. gradus vulgatae hie latere. Recensionis vestigia cum con-

abed) sideratae emendationes turn hiatus horror ostendunt. Hicum aliis recentioribus aliquatenus consentiunt. Vide sisV. A. c. 7 κάλλιστον pro κάλλιον cum <S(iam corr.) λ fR,c. 12, άπόζει pro άποπνεΐ cum ©λ (in his suprascr.)fR21N; nonnumquam lectiones quae probabiliter ex lec-tionibus ambarum classium commixtae sunt praebent,e.g.: Pise. c. 34 oi ίδιώται δε όπόσοι ξυμπίνουσι γελώσιδηλαδή και καταπτύουσι Σ Edd., οι ί. δ. ό. ξυμπίνουσιδηλαδή καταπτύουσι β, οί ί. δ. ό. πάρεισι γελώσι δη-λαδή και καταπτύουσι γ, (ξυμπίνουσι fort, est adnota-tiuncula pro πάρεισι), c. 48 άβρωτός τε γαρ εστί και ει-δεχθής και σκληρός και ατιμος Σ Edd., άβρωτός τεκαι σκληρός και άτιμος β, άβρωτός τε γαρ εστί καιειδεχθής και άτιμος γ, (hie decernere difficile est utrumειδεχθής an σκληρός adnotatiuncula sit; fort. Σ Edd. fe-liciter lectt. ambarum γ et classium coniunxerunt).

Cum communes errores hi omnes habeant manifestumΣ tarnen est non Σ ipsum sed eius cognatum exemplar edi-

tionis „a" Florentinae fuisse, nam ille propria mendamonstrat. Ex his nonnulla e pronuntiatione litterarum υ,ει et al. (iotacismo) fort, orta, ut Pise. c. 32 γυμνά έπιτη-

XXXVIII



PRAEFATIO

δεύοντα ridiculum pro δεινά έ., c. 34 ή pro οίον. Aliaconsiderate emendata ut V. A. c. 23 λεπτογράφοις βιβλί-οις παρακαθήσοντα την όψιν pro λ. β. παραθήσοντακ. τ. λ. (παρατιθέντα 91 Ν) β (Edd.), quae lectio supracommemorata s. SiN p. XXXVI falsa quidem pro παρα-θήγοντα (γ) est, Pise. c. 4 άπαντες οος διέσυρες εν τωβίω τοις λόγοις pro L. ους δ. εν τοις λόγοις, c. 42 άνα-βαίνουσι pro άνέρπουσι, c, 48 φοβερός pro φανερός.Verba και δστις άποδώσεταί μοι την ψηφον Pise. c. 9omissa fort, imam lineam exemplaris monstrat, nisi pri-mum και ... άποδώσεταί homoeoteleuto omissis (namγενέσθαι verbo καί praecedit) tunc μοι την ψήφον a li-brario seu redactore quodam codicis aetate antecedentisnon comprehensa deleta.

Et Σ per se vestigia ambarum classium locorum mixto-rum praebet. De loco dialogi V.A. c.24 ubi altera ex classeγ sententia post magnam classis β homoeoteleuto ortamomissionem addita est, vide supra, pp. XXIX, XXXVIII,ubi de fR vel N disputavimus; Pise, c.29 αρά παραφυλάτ-τετε pro αρά φυλάττετε classis β false pro παραφυλάτ-τετε classis γ (Edd.), c. 42 ubi antiqua classis β traditioμεστή δε ή ακρόπολις κολακείας άναισχυντίας βακτη-ρίας λιχνείας συλλογισμού φιλαργυρίας, γ tarnen recteμεστή δε ή ακρόπολις εν βραχεί κλαγγηδόν προκα-θιζόντων και πανταχού πήρα κολακεία πώγων άναι-σχυντία βακτηρία λιχνεία συλλογισμός φιλαργυρία(πώγων om. „a"; πήρα κολακεία πώγων] πήρα πώγωνκολακεία bed), Σ turpiter, μ. δ. ή ά. εν βραχεί κλαγ-γηδόν προκαθιζόντων κολακείας άναισχυντίας βακτη-ρίας λιχνείας συλλογισμού φιλαργυρίας. Et in nomi-num distributione contaminationem monstrat; in V. A.,e.g., et lovem et Aeacum ambo adhibet (permulta in Pisc.omissa); notandum errore singular! Σ verba Democritipropria Heraclito, Heracliti propria Democrito tribuisse.

XXXIX



PRAEFATIO

Interdum cum rec., e.g. fR@(iam corr.) λ2ίΝ, qui cumaliis turn hiatus evitatione notabiles sunt, consentit.

Edd. D Notabilibus erroribus Edd. D carent, et quidem non-numquam feliciter, ut vid., ex ambabus classibus lectionesaliquatenus permixtas traxerunt: V. A. c. 2 άναθεωρεινpro θεωρείν β (Σ), άναθεωρεϊσθαι γ. Nonnullae mino-ris momenti omissiones praesto, e. g. Pise. c. 1 κεκμήκατεώ άρίστιππε pro κ. ώ επίκουρε και άρίστιππε. Νοη-numquam adnotatiunculae veram lectionem extruserunt,e. g. Pise. c. 42 ήρι pro Homerico ώρη, consideratae, utvid., emendationis alia exempla praesto, e. g. V. A. c. 17άκουε δη το μένιστον, δπερ περί των γυναικών μοιδοκεΐ· δοκεΐ μηδεμίαν αυτών μηδενός είναι μόνου, ubiceteri recte δοκεΐ2 omittunt. Persona Aeaco (cf. supra,p. XXXIX, Σ) non utuntur. In Pise, pro philosophis Platoloquitur, dialogi princeps primum Lucianus tune apolo-gia incohata Parrhesiades appellatur.

Ο Faciliter codicem Ο qui Pise, non continet dimittimus.Hie codex arte cum ed. „a" cohaeret, in minoribus solumdiffert. Proprios editionis „a" errores iterat, et eos qui ty-pothetis adscribendi sunt, e. g. V. A. c. 17 νεάνικόν [sic]pro νεάνικόν, c. 20 ήρτωρ [sic] pro ρήτωρ. Scrutanti qua-les et quantae sint litterae quae compendio nominumpersonarum appositae sint manifestum erit ex „a" illascodicis £) ortas esse.

bed Quae necessitudo inter editionem „a" aliasque exstat?Modo errores editionis „a" retinuerunt modo emendave-runt, ut e. g. Pise. c. 1 ουκ έχρήν \\ εστε σοφοί „a", ουκέχρήν Ιστέ σοφοί bed, pro ουκ έ. άνέρες Ιστέ σοφοί,verbo άνέρες pagina in editione „a" exeunte omisso; c. 1βάλλε βάλλε τον κατάρατον τοις λίθοις „a", β. β. τ. κ.τοις άφθόνοις λίθοις b, β. β. τ. κ. άφθόνοις τοις λίθοιςcd codd.; hie editionis c codice quodam adhibito redactorverba τοις άφθόνοις retroversa in ed. b reddita, ut fre-

XL



PRAEFATIO

quenter in codicibus ex fonte quodam emendatis fit, cor-rexit. Similiter in c. 42 invenitur: πήρα κολακεία „a",πήρα πώγων κολακεία bed, πήρα κολακεία πώγων γ,(πήρας πώγωνος κολακείας s75iN). Nonnumquam tex-tus alterius fontis textum pristinum non extrusit sed tex-tui editionis „a", additus est, ut, e. g., V. A. c. 6 ην επαφήςες την σεληναίην bed R, pro ην αφή (ς) ες τ. σ. β, ή'νεπαφής τ. σ. „a" codd., Pise. c. 29 αυτός ούτος bed proαυτός „a" et γ (Σ), ούτος β, Pise. c. 48 νυν ξυνεπιλαβοΰbed, νυν έπιλαβοΰ aΣPΨ (νυν έπ.] έπ. νυν Ψ),ξ(σ)υνεπιλαβοΰ codd.

Textibus bed cum manuscriptis codicibus collatis eve-nit ut codici Ν fonte arte cognato editionis b redactor adeditionem „a" emendandam uti debuerit, ut iam dudumNilenius postulaverat. Confer sis Pise. c. 34 κολακευτικώ-τεροι bcdN pro κολακικώτεροι „a" γ (s72i; om. ), c. 44ωθείτε bcdN (ωθητε s721) pro αιτείτε „a" β (Σ, om. γ;ν. supra s. codicum s73iN recensione, p. XXXVI).

In minoribus quo modo editionis „a" propria compen-dia et al. editionis b redactor explicaverit enucleare pos-sumus. In loco Pise. c. 17-18 προς την δίκην: οράς,προσεταιρίζεται nomen „A." sic ed. „a" praebet, quod ed.b redactor ad Αρι. complevit. Fatendum hie Αρι. (h. e.„Aristoteles"?) uti potuisse nostrum, sed ante mos Pla-tone vicem principis philosophorum uti erat; alibi paucislocis ANAB. (h. e. Άναβιοΰντες, „redivivi") editionesadhibuerunt, ut et hie „A·" pro ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ editio-nem „a" (ut et in Ω-stirpe occurrit) suppeditavisse coni-cias. Nomen sic ab ed. b redditum usque ad editionemReitzianam (h. e. vulgatam) ubi compendiose ΑΡΙΣΤ.redditum est duravit. C.48 in loco μάλλον δε χρύσοφρυν:ουκ, άλλα γαλέος εστί, editio „a" „Ελ." nomen praebet,quod „Ελευ." reddiderunt bed (h. e. Ελευθερία), sedhaud dubium est quin Ελ. = Έλεγχος (ut habet codex

XLI



PRAEFATIO

Ψ), quae persona maximi moment! hac in parte dialogiest; Ελευθερία autem, Veritatis ancilla multo ante com-memorata (c. 17), nullas magni momenti partes hie agit.

Faucis solum minimi momenti locis inter se singulaeeditiones non consentiunt. Perpauca editionis d redactornescioquo codice (ut docet praefatio; hie quidem cogna-tus codicum SIN est), aliisque fontibus usus, editionis bvel c (haec est ex ilia castigata orta) mutavit. Aliquando dsola idem ac „a" habet, sed haec minoris momenti sunt.

Edd. Maximi labons est omnium usque ad Reitzianam edi-tionem lectiones investigate.3) V. D. Jacobitzius eo indu-striae pervenit ut in sua editione maiore multarum ante-cedentium lectiones includeret. His examinatis lectioneseditionum abed (et vero codicis Σ) usque ad Reitzianamduravisse videmus. Minimi momenti maxima ex parte di-screpantiae: e. g. Pise. c. 34, e (= Basiliensis I, a. d.MDXLV) ξυμπίουσι pro ξυμπίνουσι; nonnumquam edi-tionis b solius lectionem retinent, ut e. g., Pise. c. 1 τοιςάφθόνοις λίθοις (pro τοις λίθοις „a", άφθόνοις τοις λί-θοις cd, codd.). Nil est quod miremur editionem b maio-ris momenti quam editionem „a" ad posteriores struendasesse, nam redactor huius menda minora multa emenda-vit, numeros paginis assignavit, textus corpus litteris ma-iusculis una cum minusculis Aldo Manutio auctore in-struxit.

Stirpem Σ Edd. ut summatim describam, his in dialo-gis fons erat editionis „a" codex codici Σ cognatus, classisβ, valde contaminatus; similiter ac 2iN aliique recentio-res (e. g. fR) consideratas emendationes, hiatus horrorem,lectiones speciosas monstrant. Secundum Nilenium aliis

3) Recensione iam exacta forte ed. Morrhianam parvulam Piscatoris(Lutetiae, a.d. MDXXX) inspexi; quae ut evenit ab ed. b sine dubio de-rivata est.

XLII



PRAEFATIO

libellis Luciani alii fontes adhibiti, ut R, M, N, aliiqueFlorentini, ut Φ, L. In nostris fort, solum codicis L vesti-gia in minoribus editionis „a" nunc latent. Re vera ubi-cumque diverse classes β et γ discedunt, in lectionum74% Σ, 68%. Edd. (V. Α.), 51% Σ, 46% (n. b.) Edd. (Pisc.)classem β sequuntur, quod fort, alium fontem classis γedition! „a" latere indicat. Et Nilenius et Mrasius seriemlibellorum et in Σ et „a" simillimam notaverunt: So-mnium ceteris omnibus, Dial. Deor. quintus ceteris DeorumDialogis praecedunt, separatim Dial. Deor. quartum et vi-cesimum, quintum et vie. praebent; sed Nilenius primosVII saltern libellos ex M derivatos esse postulavit.

Labores W. DD. qui temporibus Palaeologorum etDoctrinae Renovationis floruerunt in Σ Edd. N 2l et al.apparent: contaminatio, hiatus evitatio, lectiones specio-sae, etc. Plato pro ceteris verba in ed. „a" loquens fort.Marsilio Ficino Academiae principi et J. Lascari aequecontextis Piscatoris tribui debet. W. DD. vestigiorum plusin ed. b invenitur, nam N aut cognatus iam redactione af-fectus in hanc editionem construendam adhibitus est.

Excerpta cum aliorum turn Luciani diversis codicibusut constat inveniuntur. Ex his codicem EscorialensemX.I.13 saec. XIII/XIV qui cum Somnium, Convivium, Cata-plum, turn excerpta continet refero. Nostrorum dialogo-rum dulces exuviae foil. 287r-v, 289r-v, 293v-294r oc-currunt. Ni fallor exceφta ex codice classis γ recentiorederivata sunt: cf. Pisc. c. 34 άρπακτικώτεροι δε τωνλεόντων cum SSfRVbP5, suppl. Φ(φ). Lectiones huiuscodicis propriae nonnullae. Legenti haec excerpta mani-festum erit nonnulla mutata ut et verba sententiam inte-gram efiicerent, et excerpta ad repetendum ac erudien-dum quasi proverbia adhiberi possent. Quare, e. g., quae

XLIII



PRAEFATIO

sententias alligant particulae, δε, γαρ, etc. nonnumquamomittuntur; pronomina, alia quae ad contexta pertinentpraetermissa aut immutata; nonnumquam aliquid excontextis derivatum ut integra sententia effici posset ad-ditum, e. g. c. 22 V. A. ubi codex noster οϊδα λόγων πλε-κτάνας αΐς συμποδίζω τους προσομιλοοντας pro τάςτων λόγων πλεκτάνας (τάς om. β) αίς σ. τ. π. Haec indialogo emptori τί δε αλλο μάλιστα φής είδέναι rogantiDiogenes responded Certum est excerpentem είδέναι excontextis in οιδα conversum excerpto suo ut integrum ef-ficeret addidisse. Haud dubium est quin excerptis subsi-dio usuro cuilibet quam cautissimo esse necesse sit, namsaepe ut in locum proverbii adhiberentur haec de genuinofonte deformata sunt.

syii.69 Nil est quod miremur codices recentissimos id est saec.XVII-XX, qui saepe aetate in catalogis praetermittuntur,textum impressarum editionum vetustarum seu recentio-rum et earundem ipsarum exemplaribus a typothetis mul-tiplicatarum, numeroque auctarum reddere (cf. supra deOttob. gr. 330, p.XL); ex his Turcicum Syllogon 69, saec.XVIII qui V.A. foil. 239r-257r continet contuli. Lectio-nes editionum vetustarum praesertim editionis b proprio-sque errores minoris momenti nonnullos monstrat. Erro-res nonnulli editionum abed emendati, e. g. c. 4 και νόονκαι άρμονίην recte pro και άρμονίην abed. F ns aut edi-tio impressa aut codex editionis apographon aut editiomanu cuiusdam quod nonnumquam fit emendata. Proba-bilius est cum hunc codicem recentissimum turn alioseius aequales vulgatam traditionem quae magis magisqueper saecula a typothetis multiplicata est referre.

collectanea Accedunt nunc testes qui textum Lucianeum in mino-ribus solum praebent, quae ex marginibus codicum viro-rum doctorum tracta „collectanea" frequenter appellan-tur. Alicuius momenti in lacobitzii apparatu sunt. Haec

XLIV



PRAEFATIO

conspicienti a coniectura aut codice iam nobis e. g. Nnoto derivata videbuntur. Diverse ac codices nonnum-quam nomina suppeditant praesertim in Pise., quod et incodicibus ipsis singulatim recensitis notavimus. Haec utvid. secundo loco prudenter teneamus.

Sunt autem testes et codices manuscript! et impressiqui non vero textum graecum Lucianeum sed a viris doc-tis in sermonem latinum vertum praebent. De his quorumnonnulli aetate impressis graecis antecedunt, disserue-runt complures, quorum Goldschmidtius et Rysschaertiuset Lockwoodius lectori consulendi. Fatendum est, ni fal-lor, huius generis plurimos textus non iam accurate re-censitos esse, sed editio impressa a. d. MCDLXX G. La-uero tributa quae cum alia turn V. A. a Rinuccio autPersona vertum continet a Goldschmidtio conspecta est,qui philosophorum doctrinarum ignorantia textum errori-bus nonnumquam stolidis scatere afilrmat. Cum hi fontesper se studio digni sint, nescio an minores futuri sintquam testes antiquitus in linguam Syriacam vel Arabi-cam in locum textus graeci nonnumquam adhibendiversi, praesertim si eo tempore complures classium β γboni testes interpretibus aderant.

Aliquantum verba nostri serius medii aevi (testimonia lociquidem antiqua perpauca nulliusque momenti sunt) auc- allatl

torum operibus commemorata vel prolata sunt. Nonnullain opere Thomae Magistri quod Ecloga Vocum Atticaruminscribitur, in opere quod Chiliades inscribitur loannisTzetzis nonnulla inveniuntur. Nil novi, nil alicuius mo-menti in his quoad scio occurrunt, quod ad textum con-struendum valeat.

Accedunt tandem medii aevi auctorum libelli qui no-strum imitati sunt. Notus est dialogue Theodori Prodromi imitationes

quo illustres quidam venum dati. Manifestum legenti esthunc exemplar V. A. Luciani habere, argumentum simile,

XLV



PRAEFATIO

orationem similem monstrare, qui nihil autem ad textumrestituendum valet, nam verba nostri ipsa non reddit, nonpraebet. Melius igitur erat cum alios turn FritzschiumProdromi locos non attulisse.

Qui singuli codices aliique testes singuli recensiti adtextum conficiendum necessarii sint et sufficiant nuncdecidere debemus. Omittendi quidem apographa eiquequi nihil ad textum restaurandum contaminati erroribus-que scatentes afferunt. Monendum quidem his semotisnos nullo modo cetera faciliter decernere; nonnumquamvariantes lectiones eius modi invenimus ut vel una vel al-tera fort, considerate a redactore quo tempore fort, uncia-libus librarii usi sunt mutata genuinum non reddat, e. g.Pise. c. 21 (ad Minervam pertinet) &τε δη επίσκοποςοδσα (β), ίχτε δη επί σκοπης οικούσα (γ).

Nostris in dialogis classis v eo classis β textus longiorest, nam haec praetermissiones, ilia additamenta quorumnonnulla pro insiticiis habeamus praebent; accedit quodclassis β hiatum maiore ex parte evitat.

β: Β Classis β optimus est B, sed hie codex cum aliis libellisU turn V.A. caret. luxta B secundo loco codex U est. In V.A.

et eo et alio classis β ad codicem U adiuvandum uten-Cb dum. Subsidio codex Cb mea sententia advenit. Cum

Mrasius aliique eum ut codicem mixtum contemnant,nulla causa est quin eum in singulis dialogis bonam tradi-

Ψ tionem reddere putemus. Codex Ψ quern in locum B velU absentis adhibere posse se putat Mrasius re vera inter-polatis aliisque erroribus scatet. Eundem habitum minoreex parte N et cognati monstrant. In Pise, B U satis classisβ traditionem referunt. Accedit alius testis lectiones clas-

Fa sis β antiquitus in codice Γ praesertim ab Alexandra ad-ditae quae autem quod ad nostros dialogos pertinet mi-

XLVI



PRAEFATIO

mis quam in aliis valent: e.g. in Icarom. ab aliis classiset antiquis Alexandri lectiones discedere docuit Macleo-dius.

Classis γ solum antiques ΓΦΩ ad apparatum con-γ:struendum necessaries idoneosque habemus, quorum co- Γdex Γ multo optimus est. Subsidio eius quidam adve-niant ut perpaucos codicis Γ errores, nonnullorumquelocorum genuinum textum rasura pessum datum corri-gant vel in lucem adferant.

Ω Φ in minoribus classis β codicibus congruunt. Ma- Ω Φnifestum est lacunis codicem L ab Γ ipso non derivatum Lesse, sed huic interdum congruit, ut Pisc. c. 35 μεταίτηςL Γ pro προσαίτης (hoc verbum fort. f. 1. pro προσαιτοίη(β) est). In minoribus classi β congruit. Cum L codicis Γsimilis ad traditionem magna ex parte errores suos addatprimi ordinis testis mea sententia non habendus est. Fa-tendum autem hunc codicem in minoribus nonnumquamlectionem sanam offert.

Ut summatim dicam nostris dialogis solum hi codicespenitus adhibendi: ad textum V. A. restituendum Γ Φ(h. e. pars antiqua), Ω/UC6, ad Pisc. ΓΦΩ/BU. Quoadfeliciter emendationem bonam recentiores praebent sub-sidio accedant.

Eo audaciae non adveni ut stemma quod quae inter stemmaomnes testes certissimae necessitudines omnino exstentostendat construere possim, nam traditio est aliquatenusaperta, nonnulla inter classes fort, contaminata, et II so-lum dialogos huic volumini recensui, h. e. in traditionemLucianeam ut quod iam dixi iterem quasi fossam altamsed angustam fofodi. Stemma quidem lectori offero quodquae de codicibus necessitudinibusque supra dixi com-pendiose reddat. Necessitudines codicum lectionibus inlucem prolatas lineis fractis, apographa exemplaribus so-lidis lineis connexi; litteras ( ) et (γ) non vero hyparche-

XLVII



PRAEFATIO

typos sed fontes qui quisque ad alterius classis codicesnonnullos lineis fractis adnexi lectiones suppeditaveruntadposui.

De re orthographicaDe rebus orthographicis conplures disseruerunt quo-

ram plurimi has res investigaverant quo tempore manu-script! codices Lucianeae traditionis lacunose vitiosequecogniti erant. Testibus iam melius exploratis fatendumtarnen nos novisse melius non quod Lucianus ipse scrip-sent sed quod codices utriusque classis praebeant. Acce-dit quod noster cum de his rebus sententias passim dede-rit eas tarnen singulatim non comprehendere semperpossumus ut quid scripserit quolibet loco pro certo scia-mus, suaque praecepta semper longam per aetatem diver-saque per opera eum secutum non postulandum: libellusiocosus qui De ludicio Vocalium fertur Lucianum si qui-dem auctor eius est certa praecepta orthographica diligen-ter secutum esse non docet. Fatendum ac nostrum diver-sis locis vel dialectos vel scriptoris antiqui elocutionemimitantem diversam orthographiam adhibere potuisse.

Quod ad nostrorum dialogorum habitum pertinet, lec-torem de verbis vel praepositionibus ξυν/συν, ές/είς quot

ές/είς sint quomodoque inter classes β et γ dividantur certio-rem facere velim. Locis ionico sermone scriptis exceptis,ambae una classes ξυν/συν, ές/είς (h. e. non aliter diversetextum praebent) habent (hie γ = ΓΩΦ, β = UCb (V.A.),B U (Pisc.))

XLVIII



PRAEFATIO

V. Α. ξυν/συν20: 1 ξυν, βγ18 συν, βγsemel β συν, γ ξυν(accedit quod bis contra ceteros Ωξυν pro συν praebet; ubi solumuna vel altera classis omnino vi-cem praebet: γ συν bis.)

ές/εϊς 8: 5 ες β, είς γ3 ες βγ(semel Ω είς, Γ β ες)

Pise, ξυν/συν 33: 17 ξυν β, συν γ11 συν βγ5 ξυν βγ(semel Ω συν adversus ceteros,semel ΒΓ συν adversus ξυν U,semel β Ω συν adversus ξυν ΓΦ;ubi una solum vel altera classis vi-cem omnino ξυν/συν praebet: βσυν semel, semel ξυν).

ές/εϊς 25: 9 ες β, είς γ16 ες βγ(praeter unum locum ubi metrigratia βγ ambae ες monstrant;bis είς Φ adversus ες cett.ter είς Ω adversus ες cett.; ubiuna vel altera classis vel ambarumcomplures sed non omnes omninovicem ές/είς praebent:ter ες βsemel ες βΓΦ, προς Ωsemel ες γ)

Ex verborum dispositione ξυν/συν, ές/είς apparet quodac Coenenius observavit, classem β ad atticum, classem γad communem sermonem aliquatenus vergere. Notan-

XLIX



PRAEFATIO

dum est praecipue classem β semper ες uti, cum quoconfer sis quod dixerunt Coenenius et Macleodius clas-sem β et contra metri requisita ες adhibere. Et ille obser-vavit et in operibus unius traditionis modo ambo ές/είςapparere modo unum vel alterum abundare. In V. Α. συνfere semper ambae utuntur, in Pise, classis β ξυν, classis γσυν plerumque adhibet. Quod ad hunc dialogum attinet,Lucianus Aristophanis comoedias hie imitatus fort, ξυνpassim ad eius dialecton demostrandam inseruit.

-ττ-/-σσ- Quod ad vicem -ττ-/-σσ- pertinet, ambobus in dialogissolum tres loci adsunt, quos in apparatu notavi, ubi una-XT- non praebent ambae classes; his locis γ -ττ- praebet.

-ν -ν ephelcysticum codices praesertim ΓΦυ, ante rasu-ram Ω ante consonans saepe monstrant, quod quoad po-tui nisi fine sententiae vel membri in textu evitavi, in ap-paratu non notavi.

v- -v- infixum in compositis, e. g. έμτπμπ- Γ praesertimretinuit, quod ut ac corrector antiquus seclusi. Haec inapparatu notavi.

Non minus difficile constituere de sermone philoso-hormn ionice in V.A. cc. 3-6, 13-14 loquentium, nam

incertum quoad noster in singulis strenue hanc dialectonadhibuerit an voluerit adhibere. Nonne lectoribus philo-sophi ionice loqui nonnullis minus accuratius ionice red-ditis videri potuerunt? Classis γ aliquatenus, huius classiscodex Ω praecipue verba ionico sermone fort, olim fictadeleverunt. Verba ionica dialecto expressa retinui, sedhiatum contra codicum testimonium retinere non ne-cesse est, nam ne dicam Lucianum lonicos semper hiatunon usos esse satis constat. In locis sermone ionico scrip-tis omnes variantes lectiones quae ad dialecton attinent,praeter -v ante consonans, in apparatu ostendi.

hiatus De hiatu Lucianus ipse Hist. Conscr. c. 46 disseruit, ubiineptum esse hiatum saepius adhibere, hiatum omnino



PRAEFATIO

ubicumque fugere declaravit. Hiatum, ubi fieri potestut inter verba praetermissione aut compositione vo-calium concursus evitetur, recentiores velut ©(iam corr.)XZs75(NfR editionesque antiquae nimis fugiunt, classis γmagis quam codices classis β patiuntur. Mea ex sententiamediocritatem propriam fort, classis β codices suppedi-tant. Fatendum autem verborum conversionibus nunc βnunc γ hiatum praebere. Accedit quod noster qui non-numquam quos Hyperatticistas appellamus irrisit ortho-graphiae omnino parum singula accurate praesertim ope-ribus non rhetoricis animadvertere debuit. Schmidius inlibello qui Atticismus inscribitur nostrum hiatum qui eli-sione non removeri potest minus frequentius in rhetoricispraebere observavit. In his vero fort, quaestio est futilis,nam aliud est scribere, aliud pronuntiare, sed omnium ra-tione habita hiatum ubi inter verba β contra γ vocalibusomissis seu commixtis fugit illam classem secutus sum.

Classis γ codices probabiliter morem nostri melius ali-ter quam classis β quorum orthographia nimis attice, utvid., aliquatenus reddita est monstrant. Hinc illius mo-rem in hac editione, exceptis (e. g. -έρχομαι compositaquae β fere semper his in libellis contra -ειμί (ibo) classisγ, ni fallor, recte praebet) in apparatu et supra notatis, se-qui constitui. ξυν/συν, ές/είς, hiatum et -v quod anteconsonans invenitur in apparatu praetermisi; varianteslectiones orthographicas solum nonnullas quae raro oc-currunt, e. g. μόγις/μόλις, σαυτόν/σεαυτόν, ibi notavi.

Meo arbitrio iota subscriptum verbo φής, aliisque utconstat codicibus id adscriptum (quod in antiquis prae-sertim invenitur) vel subscriptum modo monstrantibusmodo praetermittentibus supposui.

Nonnullorum accentum spiritusque notas nihil in ap-paratu notato correxi.

LI



PRAEFATIO

De sententiarum divisione nominibusquepersonarum

Antiques interpunctionem non constanter, nominadialogorum sententiis apposita solum infimo tempore siumquam adhibuisse mine satis constat. Quis igitur estquin cum aliquatenus interpunctionem turn nomina ad-scripta quae redactores vero non ipse noster tradiderintreddere putet? Accedit quod nonnumquam fontes nomi-num non eidem ac textus. Lectori sic praemonito haecnotanda sunt:

V.A.qui venditioni praeest:

: Aeacus (passim praeconem agit)γ: Zeus

Academicus qui venit:β: Socrates4)γ: Plato

Scepticus qui venit:β: Pyrrho, sed nomen maxima ex parte

compendiose in recentioribus redditumquod fort, non Pyrrhonem sed Pyrrhiannomen servile dicere vult.

γ: Philosophus, h. e. philosophus scepticuscui, ut vid., nullum nomen datur.

Pise.reus: Parrhesiades vel Lucianus. Antiqui classis

β nomina omittuntCodices varie personas quae philosophi Lucianum per-

4) Initio libelli huius partis in U ,,Σωκράτ(ης) (καϊ) Πλάτ(ων)" in-venitur, quod solum rem de qua agitur indicat; in sequentibus,,Σωκ(ράτης)" occurrit.

LII



PRAEFATIO

sequuntur describunt. Nonnulli nomen generate „Philo-sophos" praeponunt sed ita nonnumquam compendioseut non „Philosophos" sed „Philosophum" velle rearis, Ω-stirps (a c. 14), Edd. nonnumquam „άναβιουντες". Aliialium quasi philosophorum ducem ac „Philosophis" non-numquam adhibitis offerunt: Socratem (Ω et al.), Plato-nem (s72l, Σ, N, Edd., Ψ, R), Aristippum (s7 2t), Chrysip-pum (s7 2i), ut alia praetermittam! Accedit quod nominain antiquissimis Piscatoris testibus B et U desunt, antiquiclassis v praesertim parte ultima huius dialogi ubi e con-textis quis loquatur discernere difficillimum nominapraetermittunt, interpunctionem (:) Ω Φ aliquatenus ne-glegenter disponunt. Nomina a c. 16 paene omnia quae inΩ apparent, multa in parte antiquiore codicis Φ seriusaddita.

Ex his recensitis manifestum nomina ab auctore nobisnon tradita esse.

In V. A. academicus philosophus puerorum amator acrei publicae auctor a nostro fictus est. Gerte partes amato-ris Socratis personae assignandae, rei publicae auctorisPlatoni vel Socrati, nam intra Platonis operum res hieidearum aliorumque auctor est. Nomen „Philosophus"fine dialogi compendiose apparens loco sceptici cuius-dam qui scepticus hie apparere debeat nescientis (re veraσυ ό Πυρρίας πρόσιθι noster scripsit) vestigia fort, ar-guit. (Compendium baud dubium quin „ΦΙΛΩΝ" apudDiogenem Laertium „γνώριμον" Pyrrhonis commemora-tum non velit, ut Menagius postulavit). „Aeacus" nomenquidem in U ex ambobus antiquitus coniunctis V. A. etPisc. ortum est, quod ille inferorum iudex nescioquomodo rubricatori vel librario cuidam in Piscatore libellophilosophorum ex inferis redivivorum reversorum vendi-tioni praeesse aptus visus est. Piscatoris dispositio confusaest cum e contextis aliqua ex parte quis loqui debeat plu-

LIII



PRAEFATIO

ribus iudicio Interesse invitatis manifestum non sit. Cf.c. 16 ubi Philosophiae ancillae Arete, Sophrosyne, Dicae-osyne (Dike c.40), Paedeia, Aletheia, c. 17 Veritatis Eleu-theria, Parrhesia, Elenchus, Apodeixis nominantur; acce-dit c. 39 Philosophiae puer Syllogismus, c. 45 „ύπηρέται".Apparet et si noster nomina in Piscatore adposuisset, si inuno vel pluribus antiquis codicibus omissa essent, seriuse contextis vel alio fonte nomina inserenda futura, velcontextis ambiguis desperatis ut non adderentur futurumfuisse. Hinc in Piscatore nominum congeries, nine no-mina plurima praetermissa.

Ne lector nominum farragine degravetur, meo arbitriosic personae dispositae sunt:

V. A. ~ Zeus, venditionis dux- Socrates, academicus esse debet, nam ut lit-

terarum persona ficta et amator et rei publi-cae auctor esse videri potest.

~ Pyrrho scepticus esse debet, nam non solumPyrrho re vera scepticus fuit, sed eius nomenPyrrhias nomen servile venditioni aptummemoria repetit.

Pise. ~ „Philosophos" quasi chorum Aristophaneum(et mehercle hunc libellum Aristophani si-militer construxit) ubi e contextis quendamunum loqui debere non manifestum estadhibui.

~ Parrhesiadem personam nostri auctoris appe-lavi, cum sic in contextis appellatur.

Quod superest, editores vel editorem quibus interpunc-tio vel nomen tribuendum est in apparatu indicavi.

Quod ad codices ipsos pertinet, momenti cuiusdam in-terpunctionem, nominumque distributionem quam om-nino adhibent notavi. Si unus saltern codex quos rettulisanam sententiarum divisionem praebet, ceterorum prae-

LIV



PRAEFATIO

ter in locis quibus ad textum intellegendum refert erratamaiore ex parte non adnotavi. Monendum his in rebuscodicem Ω saniorem esse quern aliqua ex parte praeser-tim in Pise, secutus sum.

Nominum praetermissiones in singulis non commemo-ravi.

Nihil adnotatum unum saltern testium antiquorumquos adhibui nomen receptum praebere indicat. Non-numquam autem nomina codicum antiquorum comme-moravi ubi compendium varie compleri potest, e. g. inPise, ubi, contextis semotis, ΦI (vel al.) quod saepius incodice Ω occurrit, Philosophum vel Philosophos aut Phi-losophiam indicate potest.

„Recc." vel „rec." (vel redactor vel redactores) testesnominum adhibiti nisi ac aliis notatis antiques codicesnihil suppeditare indicat.

Nominum compendia quibus codices utuntur, exceptisindicatis, meo arbitrio complevi et sie in apparatuostendi.

Nomina in apparatu ubi de sententiarum divisione agi-tur intra textum et si re vera in marg. codicis apparent,exceptis notatis, posui.

Locis quibus de interpunctione vel personae mutationeagitur in apparatu siglum H praeflxi.

Ne sigla compluribus suprascriptis numeris onerarem,manus correctorum L (h. e. librarii),3 (h. e. saec. X-XII) et r

(saec. XII recentiores) designavi.Si textus pristinus rasura vel scribendo deletus est, lit-

teris suprascriptisac ad textum pristinum (si potest)pc adcastigatum designandum usus sum.

LV



pq

.52

l-D-

/ e«/ d' ,' -"£ \

eo.- \

~=.-^ι~~ " ^^^(*a^ r--

ο ^«a.

-*·» /r χ// χ// 3

T)s

CO.—

uυ

.2II•i iIS3 'S 'C

.3 f «M3 a g »j

I s i s: "ll IIS 3



CONSPECTVS CODICVMB = Vind. gr. 123 βU = Vat. gr. 132431 = Laur. Plut. 11.13α = Laur. Plut. 32.48Ο = Vat. Ottob. gr. 330s7 = Vat. Urb.gr. 121Ρ = Vat. gr. 7621 = Vat. gr. 87Σ = Vat. gr. 224χ = Vat. gr. 2177ψ = Marc. gr. 436A = Vrat. Bibl. Mun. et Univ. U.M. 12N = Par. gr. 2957C = Par. gr.3011U = Par. gr. 3012D = Barroc. gr. 56Γ = Vat. gr. 90 γΦ/φ = Laur. Conv. Soppr. 77Ω = Marc. gr. 434L = Laur. Plut. 57.51© = Cantabr. Add. 2603r = Laur. Plut. 32.13λ = Laur. Plut. 57.1R = Laur. Plut. 57.28f = Ambr. A 81 sup.b = Ambr. A 218 inf.w = Ambr. M 41 sup.p = Ambr. P 116 sup.35 = Vat. Pal. gr. 174T = Vat. Pal. gr. 2131 = Vat. Urb.gr. 1182 = Vat. Urb. gr. 120fR = Vat. gr.86V = Vat. gr. 89

LVII



y = Vat. gr. 947ρ = Marc, gr.435θ = Par. gr. 2110Μ = Par. gr. 2954i = Mus. Brit. Addit. 5110

LVIII



DILECTVS EDITIONVM

Luciani operum:a Florentina vel Alopina a. d. MCDXCVIb Aldina prima a. d. MDIIIc Aldina altera a. d. MDXXIId Juntina a. d.MDXXXVv Reitz, J. F., Hemsterhuys, T., edd. Luciani Samosatensis Opera.

Amsterdam, 1743.Schmieder, F., ed. Luciani Samosatensis Opera omnia. Halle a. d.

Saale, 1800--.Lehmann, J.T., ed. Luciani Samosatensis Opera. Leipzig, 1822--.Jacobitz, K., ed. Luciani Opera. Leipzig, 1836--.Bekker, I., ed. Luciani Opera. Leipzig, 1853.Fritzsche, F.V., ed. Lucianus Samosatensis. Rostock, I860--.Dindorf, W., ed. Luciani Samosatensis Opera. Paris2, 1867.Nilen, N., ed. Lucianus. Leipzig, 1906--. (solum pauca recensita).Harmon, A. M., et al., eds. Lucian. London, 1913 - -.Macleod, M.D., ed. Luciani Opera. Oxford, 1972 --.

singulorum:Levi, L., ed. Luciani Samosatensis libellus qui inscribitur Περί της

Περεγρίνου τελευτης. Berlin, 1892.Albers, F., ed. Luciani quae fertur Demosthenis laudatio. Leipzig,

1910.Popma, K.J., ed. Luciani De sacrificiis. Amsterdam, 1931.Homeyer, H., ed. Lukian. Wie man Geschichte schreiben soll. Mu-

nich, 1965.Beaupere, T., ed. Lucien. Philosophes a l'encan. Paris, 1967.Husson, G., ed. Lucien. Le navire ou les souhaits. Paris, 1970.Steindl, E., ed. Luciani Scylharum colloquia. Leipzig, 1970.Van Thiel, H., ed. Der Eselroman. II. Synoptische Ausgabe. Mu-

nich, 1972.Coenen, J., ed. Lukian Zeus Tragodos. Meisenheim am Glan, 1977.

LIX



DILECTVS OPERVMAD TEXTVM LVCIANI LIBELLORVM

PERTINENTIVM

Cobet, C. G. „Variae lectiones ad Lucianum." Mnemosyne, III (1854),147-76, 281-320, 385-408.

Damste, P.H. „Lucianea." Mnemosyne, N.S. XLI (1913), 164-76.Itzkowitz, J. B. Prolegomena to a New Text ofLucian's Vitarum Auctio and

Piscator. Hildesheim, 1986.Madvig, J.N. Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos. I. Adversaria

critica ad scriptores graecos. Copenhagen, 1871.Mras, K. „Die Ueberlieferung Lucians." Sitzungsberichte der Kaiserlichen

Akademie der Wissenschaften in Wien, philosophisch-historischeKlasse, CLXVII (1911), Abh.7.

Nil6n, N. „Adnotationes Lucianeae." Nordisk Tidskrift for Filologi, N.S.IX (1889-90), 241-306.

-, „Förstadier till Lukianosvulgatan." Eranos, XXVI (1928), 209-33.Rothstein, M. Quaestiones Lucianeae. Hadersleben, 1866.Schwartz, E. „Lucianus recognovit Julius Sommerbrodt. Voluminis

primi pars posterior ..." Berliner Philologische Wochenschrift X (1890),987-99, 1037-46.

Schwartz, K. „Ad Lucianum." Mnemosyne, N. S. XIII (1885), 84-111,429-49, XXXI (1903), 47-64.

Siemonsen, T. Quaestiones Lucianeae. Hadersleben, 1866.Van Herwerden, H. „Ad Lucianum." Mnemosyne, N. S. VII (1879),

86-97, 313-36, 337-98.Vogt., P. De Luciani libellorum pristino ordine quaestiones. Pars prima. Kas-

sel, 1889.

LX



SIGLAβ = UCb(K,4.)BU(PKC.)γ = ΓΩ, Φ (h. e. pars antiquior)a = corrector fere librarii codicis antiquioris aequalis (saec. X-

XII)r = corrector saec. XII recentiorL = librarius correctoris partes agens.ac = codicis nondum castigati textuspc = codicis iam correct! textuscorr. = corrector quidamrec. = recentior quidam codexrecc. = recentiores quidam codicesEdd. = editiones typis impressae antiquae (h. e. abed)v. = editio vulgata, h. e. Reitzianaedd. = redactores textus Luciani quidam< ) = lacuna impletaΓ Ί = textus a redactore vicem traditorum substitutus[ ] = textus vicem illius olim iniuria e.g. materiei maculati supple*

tus{ } = textus ab editore ut falsus seclusus.( ) = compendium impletumt = textus corruptus

- littera atramento deleta/ = rasura unius litterae// = rasura duarum litterarum, etc.I = finis lineae codicisH = finis paginae ultimae lineaei = marginis terminusH = variatio quae ad nomina vel sententiae finem pertinet.(10 = variatio quae ad textum ac nomina vel sententiae finem perti-

net.: (vel;) = siglum codicum praesertim antiquiorum quod certain senten-

tiae finem indicat.. vel · = codex hie certam sententiarum divisionem non monstrat;

idem indicat (;) (pro j) vel (,) vel siglo interpunctionisomnino carens textus.

LXI



Gratias maximas cum aliis turn his qui me de codicumsingulis nonnullis certiorem fecerunt ago:

C. AstrucP. CanartD. HarlfmgerJ. KecskemetiS.LillaO. MazalP. MertensG. A. R. ModoniA. MorandiniP. ParamelleT. S. PattieT. Wilhelm!M.WittekMme Zizicas

LXH



ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΣΑΜΟΣΑΤΕΩΣ

ΒΙΩΝ ΠΡΑΣΙΣ

1. ΖΕΥΣ. συ μεν διατίθει τα βάθρα και παρα-σκεύαζε τον τόπον τοις άφικνουμένοις, συ δε στη σονέξης παραγαγών τους βίους, αλλά κοσμήσας πρότε-ρον, ως ευπρόσωποι φανοΰνται και δτι πλείστους έπά-

5 ξονται· συ δε, ώ Έρμη, κήρυττε και ξυγκάλει.< ΕΡΜΗΣ), αγαθή τύχη τους ώνητάς ήδη παρεϊναι

προς το πωλητήριον. άποκηρύξομεν δε βίους φιλοσό-φους παντός είδους και προαιρέσεων ποικίλων, εί δετις το παραυτίκα μη £χει τάργύριον καταβαλέσθαι,

ίο εις νέωτα εκτίσει καταστήσας έγγυητήν.ΓΖΕΥΣΊ. πολλοί ξυνίασιν ώστε χρή μη διατρίβειν

μηδέ κατέχειν αυτούς, πωλώμεν ούν.2. ΕΡΜΗΣ, τίνα θέλεις πρώτον παραγάγωμεν;ΖΕΥΣ. τουτονι τον κομήτην, τον Ίωνικόν, έπει και

is σεμνός τις είναι φαίνεται.

β = UCb, γ = ΓΦΩ 1 Abhinc pars recentior codicis Φ (φ) superesl.

tilulus βίων (βίον Ω) πράσεις γ (εν έτέρω βίοι πωλούμενοι TL, utvid., post πράσεις addidit) l 11 ΑΙΑΚΟΣ U, ut mos (nonnumquam acMercurii locum occupat), om. Cb, ut mos || 4-5 έπάξωνται Ω ||5-6 II ξυγκάλει. ΕΡΜΗΣ, αγαθή du Soul] ξυγκάλει αγαθή βγ Οαγαθή cb) II 6 1f τύχη: rec. || 7 άποκηρύξωμεν CbY || 8-9 ει δε τις —έ"χει] εί δε τις ουκ Ιχοι το παραυτίκα β || 9 καταβαλεϊν Κ. Schwartz ||11 1ί ΖΕΥΣ du Soul] ΕΡΜΗΣ βγ || 12 H αυτούς: ΖΕΥΣ πωλώμεν γ ||13 II ΔΙΚ(Η) U (marg.; nomen ad sequentem sent, attinere polest) | θέ-λεις πρώτον] πρώτον έθέλεις γ

1



LVCIANVS

ΕΡΜΗΣ, οδτος ό Πυθαγορικός κατάβηθι και πάρ-εχε σεαυτόν ΓάναθεωρεΤν"1 τοις συνειλεγμένοις.

ΖΕΥΣ. κήρυττε δη.ΕΡΜΗΣ, τον άριστον βίον πωλώ, τον σεμνότατον·

τίς ώνήσεται; τίς υπέρ ανθρωπον είναι βούλεται; τίς 2οείδέναι την του παντός άρμονίαν και άναβιώναι πάλιν;

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. το μεν είδος ουκ άγεννής· τί δεμάλιοτα οίδεν;

ΕΡΜΗΣ, άριθμητικήν, άστρονομίαν, γεωμετρίαν,τερατείαν, μουσικήν, γοητείαν μάντιν άκρον βλέπεις. 25

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ε"ξεστιν αυτόν άνακρίνειν;ΕΡΜΗΣ, ανάκρινε αγαθή τυΧίΙ·3. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ποδαπός ει συ;ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ. Σάμιος.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. που δε έπαιδεύθης; soΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, εν Αιγύπτω παρά τοις εκεί

σοφοΐσι.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. φέρε δη, ην πρίωμαί σε, τί με δι-

δάξεις;ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, διδάξω μεν ουδέν, άναμνήσω δε. asΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς αναμνήσεις;ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ. ΓκαθαρήνΊ πρότερον την ψυχήν έρ-

γασάμενος και τον έπ' αύτη ρύπον έκκλύσας.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. και δη νόμισον ήδη κεκαθάρθαι

με, τίς ό τρόπος της άναμνήσεως; 4ο

17 σαυτόν β | άναθεωρεϊν Edd. ν.] άναθεωρεΤσθαι γ, θεωρεϊν β ||17-8 II συνειλεγμένοις· κήρυττε β || 19 H ΑΙΑΚΟΣ U | τον σεμνότατονom. Ω || 22 H ΩΝΗΤΗΣ Bekker, ex c.21, 1.384, et sie totum per libel-lum | δε] δαι β || 24 H ΑΙΑΚΟΣ U | γεωμετρίαν om. β || 25 μουσικήν,γοητείαν om. β || 27 II ΑΙΑΚΟΣ U || 28 ποδαπός (Γρς)] ποταπός Ω ||30 δε] δαΐ Cb || 32 σοφοϊς γ || 33 δη] δε β || 33-4 διδάξει Κ. Schwartz ||35 διδάξομαι Γ β || 37 καθαρήν Lehmann] καθαράν β γ || 39 έκκεκα-θάρθαι γ



VITARVM AVCTIO

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, το μεν πρώτον, ήσυχίη μάκρη καιάφωνίη και πέντε δλων έτέων λαλέειν μηδέν.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώρα σοι, ώ βέλτιστε, τον Κροίσουπαϊδα παιδεύειν εγώ γαρ λάλος, ουκ άνδριάς είναι

45 βούλομαι. τί δε μετά την σιωπήν δμως και την πεντα-ετίαν;

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, μουσουργίην και γεωμετρίην ένα-σκήσεαι.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. χάριεν λέγεις, ει πρώτον με κι-50 θαρωδόν γενόμενον κατά είναι σοφόν χρή.

4. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, είτ' επί τουτέοισιν άριθμέειν.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. οίδα και νυν άριθμεϊν.ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, πώς άριθμέεις;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. εν, δύο, τρία, τέτταρα.

ss ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, όρφς; α συ δοκέεις τέσσαρα,ταΰτα δέκα εστί και τρίγωνον εντελές και ήμέτερονδρκιον.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ου μα τον μένιστον τοίνυν ορκοντα τέτταρα, οοποτε θειοτέρους λόγους ηκουσα ουδέ

60 μάλλον ιερούς.ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, μετά δε, ώ ξεΐνε, εϊσεαι γης τε

περί και ήέρος και ύδατος και πυρός, ήτις αύτέοισιν ήφορή και όκοια έόντα μορφήν δκως κινέονται.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. μορφήν γαρ έ"χει το πυρ ή αήρ ήes ύδωρ;

41 και om. U || 43 ώ om. Ω || 47-8 μουσουργίην — ένασκήσεαι]μουσουργίην — ένασκήσεται U, μουσουργίη και γεωμετρίη ένασκή-σεαι Γ (...ένάσκησαι fort. rac), μουσουργίη και γεωμετρίη ένασκήσαιΩ (-ου1- fort. ΩΓ post ras.) || 49-50 κιθαρωδόν — χρή] κιθαρωδόν χρήγενόμενον κατά είναι σοφόν γ || 53 αριθμείς γ (corr. Γ*) || 55 όρφς; &Cb, Ω (fort.)] ante δ (,) U, nihil Γ | τέσσαρα rec., Fritzsche] τέτταραβγ, τέσσερα Dindorf, al. || 57-8 H ορκιον ου β || 58 μα τον om. β |δριαον β || 59 II τέτταρα· οοποτε β (nomen ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ U) ||63 οκως] και δκως γ | κινέωνται β, Tac fort., κινέεται Κ. Schwartz



LVCIANVS

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, και μάλα έμφανέοτ ου γαρ οία τεάμορφίη και άσχημοσύνη κινέεσθαι. επί τουτέοισι δεγνώσεαι τον θεόν αριθμόν έόντα και νόον και άρμο-νίην.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. θαυμάσια λέγεις. ?ο5. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, προς δε τοΤσδεσι τοΐσι είρη-

μένοισι και σεωυτόν Ινα. δοκέοντα άλλον όρεόμενονκαι άλλον έόντα εϊσεαι.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί φής; άλλος είμι και ούχ οδτοςδσπερ νυν προς σε διαλέγομαι; ?s

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, νυν μεν οδτος, πάλαι δε εν αλλωσώματι και εν αλλω ούνόματι έφαντάζεο· χρόνω δεαδτις ες άλλον μεταβήσεαι.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τοΰτο φής, άθάνατον Ισεσθαί μεάλλαττόμενον ες μορφάς πλείονας; 6. αλλά τάδε μεν soίκανώς· τα δ' άμφΐ δίαιταν ποιος τις εΐ;

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ, έμψυχήϊον μεν ουδέ £ν σιτέομαι,τα δε αλλά πλην κυάμων.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τίνος £νεκα; ή μυσάττη τους κυά-μους; ss

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ. οοκ· άλλα Ιροί είσι και θωυμαστήαυτών ή φύσις* πρώτον μεν γαρ το παν γονή είσι και

83, sqq. cf. Gellium, N.A., 4.11

67 κινεϊσθαι γ | επί] κα\ tin γ || 71 τοΐσι] τοΤσιν Cb, τοΤς γ ||71-2 είρημένοις Ω || 72 αλλον] κα\ αλλον β | όραόμενον Ω || 73 κα\om. β || 75 προς σε διαλέγομαι] διαλέγομαι προς σε Ω || 76-7 εναλλφ σώματι κα\ om. β || 77 ονόματι Cb | έφαντάζετο U || 78 αδθιςΩ | μεταβήσεται Ω (τ2 in ras.) || 80 άλλαττόμενον] το άλλαττόμενονγ || 81 ποίος recc., edd.] όποΐΦς βγ | τις om. β || 82 ψυχήϊον Ω β, αντίτου Ιμψυχον UL? marg. | ουδέ §ν] ουδέν γ || 83 δε] δ' β || 84 τίνοςένεκα; ή μυσάπη] τίνος Ενεκα / μυσάττρ Γ (ras. post Ενεκα, ut vid.),τίνος Ενεκα μυσάττη β (εϊνεκα Cb) || 86 Ιεροί γ | θαυμαστή Ω ||87 πρώτα U | (γονή Γ), γονήι? U (ισ vel σ, ut vid., in ras.), γονής Cb,γονής αίτιοι Fritzsche



VITARVM AVCTIO

ην άποδύσης κύαμον ϊτι χλωρόν έόντα, δψεαι τοϊσιΓάνδρηΐοισΓ μορίοισι έμφερέα την φυήν έψηθέντα

90 δε ην αφής ες την σεληναίην νυξι μεμετρημένησι,ΓαίμώδεαΊ ποιήσεις* το δε μέζον, Αθηναίοισι νόμοςκυάμοισι τάς αρχάς αίρέεσθαι.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. καλώς πάντα £φης και ίερο-πρεπώς. αλλά άπόδυθι, και νυμνόν γαρ σε ίδεΐν βού-

95 λομαι. ώ Ήράκλεις, χρυσούς αύτφ ό μηρός εστίν.θεός, ου βροτός τις είναι φαίνεται· ώστε ώνήσομαιπάντως αυτόν, πόσου τούτον αποκηρύττεις;

ΕΡΜΗΣ, δέκα μνών.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. £χω τοσούτου λαβών.

ιοο ΖΕΥΣ. γράφε του ώνησαμένου τοονομα και δθενεστίν.

ΕΡΜΗΣ. Ίταλιώτης, ώ Ζεΰ, δοκει τις είναι τωνάμφι Κρότωνα και Τάραντα και την ταύτη Ελλάδα·καίτοι ούχ εις, αλλά τριακόσιοι σχεδόν έώνηνται

IDS κατά κοινόν αυτόν.ΖΕΥΣ. άπαγέτωσαν άλλον παράγωμεν.7. ΕΡΜΗΣ, βούλει τον αύχμώντα εκείνον, τον

Ποντικόν;

91 cf. Dea Syr., 8, fin. (αίμώδεα); ν. app.crit.

88 ϊτι χλωρόν] έπίχλωρον β | τοΐσιν Cby || 89 άνδρηΐοισι Lehmann]άνδρείοισι β Ω, άνδρίοισι Γ | μορίοισιν Cbv | έφηθεϊσι γ (t2 fort, in ras.Γ) I] 90 f]v αφής ες την σεληναίην recc.] ην άφη ες τ. σ. U, ην αφήςες την σεληναίαν Cb, ην // άφησέστήν σεληναίην Γ (ras. confecta Γ·έσ infersit), ην επαφής την σεληναίην Ω | μεμετρημένησιν Cbv ||91 αίμώδεα Fritzsche] αίμα δε β, αΤμα γ; ν. loc. cit. | ποιέοις U, ποιέ-εις Cb | μείζον CbY || 92 αίρέσεσθαι U [sic] || 93-4 U Ιεροπρεπώς: αλλάCb || 98 f ΑΙΑΚΟΣ U || 99-100 11 τοσούτου: λαβών, γράφε U, [sie](nom. et hue a 1. 98 referri potest), τοσούτου· λαβών, γράφε Cb ||103 ταύτης Γ || 105 κατά κοινόν αυτόν] αυτόν κατά κοινόν Ω, αυτόν(om. κατά κοινόν) β || 106 U ΑΙΑΚΟΣ U | 11 ΖΕΥΣ. άπαγέτωσαν] ·άπαγέτωσαν Cb || 107 αύχμοΰντα Γ



LVCIANVS

ΖΕΥΣ. πάνυ μεν ούν.ΕΡΜΗΣ, οδτος ό την πήραν έξηρτημένος, ό no

έξωμίας, έλθέ και περίϊθι εν κύκλο) το συνέδριον. βίονάνδρικόν πωλώ, βίον άριστον και γεννικόν, βίονελεύθερον, τίς ώνήσεται;

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ό κήρυξ, πώς £φης; πωλείς τονελεύθερον; us

ΕΡΜΗΣ, εγωγε.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. είτα ου δέδιας μη σοι δικάσηται

άνδραποδισμοΰ ή και προσκαλέσηταί σε εις Άρειονπάγον;

ΕΡΜΗΣ, ουδέν αύτω μέλει της πράσεως· οϊεται ιζογαρ είναι παντάπασιν ελεύθερος.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί δ' αν τις αύτφ χρήσαιτοφυπώντι και οοτως κακοδαιμόνως διακειμένω; πλην ειμη σκαπανέα γε και ύδροφόρον αυτόν άποδεικτέον.

ΕΡΜΗΣ, ου μόνον, αλλά και ην θυρωρόν αυτόν usέπιστήσης, πολύ πιστοτέρφ χρήση των κυνών. αμελείκύων αύτω και τοΰνομα.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ποδαπός δε εστίν ί) τίνα τηνάσκησκιν επαγγέλλεται;

ΕΡΜΗΣ, αυτόν έροΰ" κάλλιον γαρ οϋτω ποιεΐν. isoΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. δέδια το σκυθρωπόν αύτοΰ και

κατηφές, μη με ΰλακτήση προσελθόντα ¥\ και νή Δία

109 11 ΕΡΜΗΣ U (et hoc et sequens nom. in marg.; mos est, si in unaeadem linea duarum fines sententiarum sunt, nom. propius suae senten-tiae quoque margine exstare; et hoc nomen marg. ext., sequens marg.int. adsunt ut ΕΡΜΗΣ, ΑΙΑΚΟΣ sic distribuenda sint; sed sine dubioretroverso voluit librarius.) || 110 H ΑΙΑΚΟΣ U || 113 έλευθέριον Γ ||114 H κήρυξ: πώς β | £φης] Εφης- συ γ || 116 H ΑΙΑΚΟΣ U ||118 προκαλέσεταί β || 124 γε om. Γ || 125 θυρωρείν γ || 128 ποταπόςΩ | ή] και β || 132 ή om. Ω



VITARVM AVCTIO

δάκη γε. ούχ όρςίς ως διήρται το ξύλον και συνέσπακετάς όφρΰς και άπειλητικόν τι και χολώδες ύποβλέπει;

135 ΕΡΜΗΣ, μη δέδιθτ τιθασός γαρ εστί.8. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. το πρώτον, ώ βέλτιστε, ποδα-

πός ει;ΔΙΟΓΕΝΗΣ, παντοδαπός.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς λέγεις;

HO ΔΙΟΓΕΝΗΣ, του κόσμου πολίτην οράς.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ζηλοις δε τίνα;ΔΙΟΓΕΝΗΣ, τον Ήρακλέα.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί οδν ουχί και λεοντήν άμπέχη;

το μεν γαρ ξύλον εΌικας αύτω.145 ΔΙΟΓΕΝΗΣ, τουτί μοι λεοντή, το τριβώνιον.

στρατεύομαι δε ώσπερ εκείνος επί τάς ή δόνας, ου κε-λευστός, αλλ' εκούσιος, έκκαθάραι τον βίον προαιρού-μενος.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ευ γε της προαιρέσεως· αλλά τίΐ5ο μάλιστα είδέναι σε φώμεν; ή τίνα την τέχνη ν έχεις;

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, ελευθερωτής είμι των ανθρώπων καιιατρός των παθών το δ' δλον αληθείας καιπαρρησίας προφήτης είναι βούλομαι.

9. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. Γευ γεη, ώ προφήτα· ην δε πρίω-155 μαί σε, τίνα με τον τρόπον διασκήσεις;

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, πρώτον μεν παραλαβών σε και άπο-δύσας την τρυφήν και απορία συγκατακλείσαςτριβώνιον περιβάλω· μετά δε, πονείν και κάμνειν κατ-

133 δίήρται recc.] διήρτηται β Γ», διήρκε γ | διέσπακε β || 134 τι] τεβ || 135 τιθασσός β || 135-6 IT γαρ εστί το πρώτον: ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ώΓ || 137 ει om. β || 139-40 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς λέγεις - όρςίς om. U |j141 δε] δε δη γ || 150 την om. Cb || 154 εδ γε Bekker, Fritzsche] άγεβγ | ώ προφήτα] ώ προ JU || 157 τροφήν Ω || 158 μετά δε] μετά δετοΰτο γ



LVCIANVS

αναγκάσω χαμαι καθεύδοντα και ύδωρ πίνοντα καιων £τυχεν έμπιπλάμενον. τα δε χρήματα, ην £χης, έμοι ieoπειθόμενος εις την θάλατταν φέρων έμβαλεΐς. γάμουδε αμελήσεις και παίδων και πατρίδος, και πάντα σοιλήρος Ισται* και την πατρφαν οίκίαν άπολιπών r\ τά-φον οικήσεις ή πυργίον £ρημον ή και πίθον. ή πήρα δεσοι θέρμων ε*στω μεστή και όπισθογράφων βιβλίων iesκαι ούτως έχων εύδαιμονέστερος είναι φήσεις του με-γάλου βασιλέως, ην μαστιγοί δε τις η στρεβλοί,τούτων ουδέν άνιαρόν ήγήση.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς τούτο φής, το μη άλγεΐν μα-στιγούμενον; ου γαρ χελώνης ή' καράβου δέρμα περί- noβέβλημαι.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, το Εύριπίδειον εκείνο ζηλώσεις, μι-κρόν έναλλάξας.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. το ποίον;ΔΙΟΓΕΝΗΣ, ή φρήν σοι άλγήσει, ή δε γλώσσα ns

£σται ανάλγητος. 10. δ δε μάλιστα δει προσεΐναι,ταΰτ' εστίν, ΐταμόν χρή είναι και θρασυν και λοιδορεΐ-σθαι πασιν εξ ίσης, και βασιλεΰσι και ίδιώταις. οοτωγαρ άποβλέφονταί σε και άνδρεΐον ύπολήψονται. βάρ-βαρος δε ή φωνή £στω και άπηχές το φθέγμα και ιβοάτεχνώς δμοιον κυνί, και πρόσωπον δε έντεταμένονκαι βάδισμα τοιούτψ προσώπω πρέπον, και δλως θη-

175-6 cf. Eur., Hipp., 612

160 έμπιμπλάμενον [sic] Γ, τπμπλάμενον β \\ 161 τηθόμενος Cobet,al. I) 162 πατρίδων β | πάντα σοι] πάντα σοι ταϋτα γ || 163 καταλι-πών U || 164 πύργον β | και om. Ω || 165 έσται γ || 166 του om. β ||168 τούτων ουδέν] ούδέτοϋτ' [sic] Ω (ούδέ in comp. corr.) | ήγήσει Γ ||170-1 δέρμα περιβέβλημαι] το δ. π. Γ, περιβέβλημαι το δέρμα Ω ||175 γλώττα γ || 178 εξ ίσης] έξης β | οδτως β || 182 τοιούτω προσώπφπρέπον] πρέπον τοιούτη προσώπω Ω

8



VITARVM AVCTIO

ριώδη τα πάντα και αγρία, αιδώς δε και επιείκεια καιμετριότης άπέστω και το έρυθριάν άπόξυσον του

185 προσώπου παντελώς, δίωκε δε τα πολυανθρωπότατατων χωρίων, και εν αύτοΐς τούτοις μόνος καιάκοινώνητος είναι θέλε, μη φίλον, μη ξένον προσιέμε-νος· κατάλυσις γαρ τα τοιαύτα της αρχής, εν δψει δεπάντων α μηδ' ιδία ποιήσειεν αν τις, θαρρών ποίει,

ΐ9ο και των αφροδισίων αίρου τα γελοιότερα, κο\ τέλος,ην σοι δοκή, πολύποδα ώμόν ή σηπίαν φαγών από-θανε, ταύτην σοι την εύδαιμονίαν προξενοϋμεν.

11. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. απαγε· μιαρά γαρ και ουκ αν-θρώπινα λέγεις.

195 ΔΙΟΓΕΝΗΣ, αλλά ρςίστά γε, ώ ούτος, και πάσινευχερή μετελθείν ου γαρ σοι δεήσει παιδείας καιλόγων και λήρων, αλλ' επίτομος αυτή σοι προς δόξανή οδός. καν ιδιώτης ης, ήτοι σκυτοδέψης ή ταρι-χοπώλης ή τέκτων ή τραπεζίτης, ουδέν σε κωλύσει

2οο θαυμαστόν είναι, ην μόνον ή αναίδεια και το θράσοςπαρή, και λοιδορεΐσθαι καλώς έκμάθης.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. προς ταΰτα μεν ου δέομαι σου.ναύτης δ' αν ίσως ή κηπουρός εν καιρώ γένοιο, καιταΰτα ην έθέλη σε άποδόσθαι ούτοσι το μέγιστον δύ'

205 όβολών.ΕΡΜΗΣ. £χε λαβών και γαρ ασμενοι άπαλλαξό-

μεθα ένοχλοΰντος αύτοϋ και βοώντος και απαντάςάπαξαπλώς υβρίζοντος και αγορεύοντος κακώς.

184 άπόξεσον β || 186 και2 om. U || 193 και om. Ω || 195 γε] τε γ ||196 διελθεΐν β || 198 κδν ιδιώτης ης] και ιδιώτης γαρ εάν fc β |σκυτοδεψός β || 200 θαυμάσιον γ | ή om. β | και om. U || 201 έκμάθοιςΩ || 207 πάντας γ || 208 υβρίζοντος και om. γ | κακώς] κ2 ΩΡ°, ut vid.



LVCIANVS

12. ΖΕΥΣ. άλλον καλεί, τον Κυρηναίον, τον εν τηπορφυρίδι, τον έστεφανωμένον. 2ΐο

ΕΡΜΗΣ, άγε δη, πάς πρόσεχε, πολυτελές τοχρήμα και πλουσίων δεόμενον. βίος οδτος ήδιστος,βίος τρισμακάριστος. τίς επιθυμεί τρυφής; τίς ώνεΐταιτον άβρότατον;

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. έλθέ συ και λέγε απερ είδώς τυγ- 2isχάνεις· ώνήσομαι γαρ σε, rjv ωφέλιμος ης.

ΕΡΜΗΣ, μη ενοχλεί αυτόν, ώ βέλτιστε, μηδέ ανά-κρινε· μεθύει γαρ. ώστε ουκ αν άποκρίναιτό σοι τηνγλώτταν, ως οράς, διολισθάνων.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. και τίς αν ευ φρονών πρίαιτο δι- 220εφθαρμένον ούτω και άκόλαστον άνδράποδον; οσον δεκαι άποπνεΐ μύρων, ως δε και σφαλερόν βαδίζει καιπαράφορον. άλλα καν συ γε, ώ Έρμη, λέγε όποιαπρόσεστιν αύτω και ά μετιών τυγχάνει.

ΕΡΜΗΣ, το μεν δλον, συμβιώναι δεξιός και συμ- 225πιεϊν ικανός και κωμάσαι μετά αύλητρίδος επιτήδειοςέρώντι και άσώτω δεσπότη, τα άλλα δε πεμμάτωνεπιστήμων και όψοποιός εμπειρότατος και δλως σο-φιστής ήδυπαθείας. έπαιδεύθη μεν οδν Άθήνησιν,έδούλευσε δε περί Σικελίαν τοις τυράννοις και σφόδρα 23οηύδοκίμει παρ' αύτοΐς. το δε κεφάλαιον της προαιρέ-σεως, απάντων καταφρονεΐν, άπασι χρήσθαι, παντα-χόθεν έρανίζεσθαι την ήδονήν.

209 H ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ U(?) sed marg. propius lineae quae a κυρη-ναΐον incipit invenitur; fort, solum personam de qua nunc agitur indi-cat. | τη om. Ω (suprascr. Ω&?) || 210-1 U έστεφανωμένον αγε β ||211 11 ΖΕΥΣ Ω (ac. praec. sent, eidem tribuit!) | πρόσεχε πας β ||212 σχήμα Ω | 1ί δεόμενον: ΕΡΜΗΣ βίος (Cb nom. om.) β | ηδύς β ||215 συ] συ γε Γ || 219 διολισθαίνων Ωβ || 221 δσων γυ || 222 άναπνεΐΩ || 223 παράφρον U | όπόσα β || 227 άσώτω] άκολάστω Ω || 230 δε]δε και β || 231 ευδοκιμεί β

10



VITARVM AVCTIO

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώρα σοι άλλον περιβλέπειν των235 πλουσίων τούτων και πολυχρημάτων εγώ μεν γαρ ουκ

επιτήδειος ίλαρόν ώνεισθαι βίον.ΕΡΜΗΣ, απρατος εΌικεν, ώ Ζεο, ούτος ήμΐν Γμε-

νεΐν\13. ΖΕΥΣ. μετάστησον άλλον παράγε· μάλλον δε

240 τω δύο τούτω, τον γελώντα τον Άβδηρόθεν και τονκλάοντα τον εξ Εφέσου* άμα γαρ αύτώ πεπράσθαιβούλομαι.

ΕΡΜΗΣ, κατάβητον ες το μέσον, τω άρίστω βίωπωλώ, τω σοφωτάτω πάντων άποκηρύττομεν.

245 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώ Ζεϋ της έναντιότητος. ό μεν ουδιαλείπει γελών, ό δε τίνα εΌικε πενθειν δακρύει γουντο παράπαν. τί ταύτα, ώ οδτος, τί γελάς;

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ, έρωτας; δτι μοι γελοία πάνταδοκέει τα πρήγματα ύμέων και αυτοί ύμεϊς.

250 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς λέγεις; καταγελας ημώναπάντων και παρ' ουδέν τίθεσαι τα ημέτερα πρά-γματα;

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ, ώδε Εχει- σπουδαΐον γαρ εν αύ-τέοισιν ουδέν, κενεά δε πάντα και ατόμων φορή και

255 άπειρίη.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ου μεν ουν, αλλά συ κενός ως

αληθώς και άπειρος, ώ της ύβρεως, ου παύση γελών;

254 cum κενεά incipit Φ

235 μεν γαρ] δε β || 237 άπρακτος Cb | ώ Ζεϋ, ούτος ήμΐν] ήμΐνούτος ώ ζεΟ γ || 237-8 μενεΐν Κ. Schwartz] μένειν βγ || 242 βούλομαιΡ07, βούλεσ$αι (τ Ω"?) || 242-3 1Ϊ βούλομαι· κατάβητον U || 244 11 πάν-των β || 244-5 II άποκηρύττομεν ώ ζεΰ β || 246 1Ϊ γελών: ΑΓΟΡΑ-ΣΤΗΣ ό δε U | πενθών β | γοϋν] γαρ β || 247 11 παράπαν: τί ταϋταβ | ώ om γ || 247-8 11 οδτος: ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ τί γελςίς ερωτάς; οτιΩ || 249 ύμέες β || 253-4 αΰτοΐσιν Γ, αΰτοΐς Ω || 254 κενά Ω ||255 άπειρίης β

11



LVCIANVS

14. συ δε τί κλαίεις, ώ βέλτιστε; πολύ γαρ οίμαι κάλ-λιον σοι προσλαλεϊν.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, ήγέομαι γαρ, ώ ξεΐνε, τα αν- 26οθρωπήϊα πρήγματα όϊζυρά και δακρυώδεα και ουδέναύτέων δτι μη επική ριον τφ δη οίκτείρω τε σφέας καιοδύρομαι, και τα μεν παρεόντα ου δοκέω μεγάλα, ταδε ύστέρςΰ χρόνω έσόμενα πάμπαν άνιηρα, λέγω δετάς έκπυρώσιας και την του δλου συμφορήν. ταύτα 265οδύρομαι και δτι έμπεδον ουδέν, άλλα δκως ες κυ-κεώνα τα πάντα συνειλέονται, και Εστί τωύτό τέρψιςάτερψίη, γνώσις άγνωσίη, μέγα μικρόν, άνω κάτω πε-ριχορεύοντα και αμειβόμενα εν τη του αιώνος παιδιη.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί γαρ ό αιών εστίν; 2?οΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, παις παίζων, πεσσεύων, {διαφε-

ρόμενος}.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί δε άνθρωποι;ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, θεοί θνητοί.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί δε οί θεοί; 275ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, άνθρωποι αθάνατοι.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. αινίγματα λέγεις, ώ ούτος, ή γρί-

φους συντιθεΐς; άτεχνώς γαρ ώσπερ ό Λοξίας ουδέναποσαφεΐς.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, ουδέν γαρ μοι μέλει ύμέων. 2so

278 cf. Pla-, Resp., 376e Burnet (τιθεΐς); v.app.

258 κλάεις β || 260 ξένε β || 260-1 ανθρώπινα β || 262 αυτών Γ (ε

Fa), αυτών ΩΦ | τφ] το γ (Ω", nam το pro τ, h. e. τον, mine praebet) ||264 υστερώ] εν ύστέριρ γ || 265 ταϋτα] ταΰτα δε γ || 266 αλλ'δκως Ω, αλλά κως β || 267 τα om. Ωβ | συνειλέεται Κ. Schwartz | τώυ-τόν γ || 268 άτερψίη Γ | άγνωσίη Γ | μέγα (ac Ρ)] μετά γ | μικρφ β ||268-9 περιχωρέοντα β || 271-2 διαφερόμενος uncis inclusi] συμφερό-μενος Γ8, διαφερόμενος, συμφερόμενος Harmon || 273 δε] δαι β ||275 δε] δαι β | oi om. γ || 278 συντιθείς ΦΓβ, συντίθης recc. v.loc.cit.

12



VITARVM AVCTIO

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τοιγαρουν ουδέ ώνήσεταί σε τις ευφρονών.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, εγώ δε κέλομαι πάσιν ήβηδόνοίμώζειν, τοΐσιν ώνεομένοισι και τοΐσιν ουκ ώνεομέ-

285 νοισι.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τουτΐ το κακόν ου πόρρω μελαγχο-

λίας εστίν, ούδέτερον δε £γωγε αυτών ώνήσομαι.ΕΡΜΗΣ, απρατοι και ούτοι μένουσιν.ΖΕΥΣ. άλλον αποκήρυττε.

290 15. ΕΡΜΗΣ, βούλει τον Αθήναιον εκείνον, τονστωμύλον;

ΖΕΥΣ. πάνυ μεν ουν.ΕΡΜΗΣ, δευρ' έλθέ συ. βίον αγαθόν και συνετόν

άποκηρύττομεν. τίς ώνεΐται τον ίερώτατον;295 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. είπε μοι, τί μάλιστα ειδώς τυγχά-

νεις;ΣΩΚΡΑΤΗΣ. παιδεραστής είμι και σοφός τα

ερωτικά.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς ουν εγώ πρίωμαί σε; παι-

3οο δαγωγοΰ γαρ έδεόμην τω παίδι καλώ δντι μοι.ΣΩΚΡΑΤΗΣ. τίς δ' αν έπιτηδειότερος έμοΰ γέ-

νοιτο συνεΤναι καλώ; και γαρ ου των σωμάτων

281-2 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ τοιγαροον — ευ φρονών om. U || 281 σε om.Γ (suprascr. Γ") || 283 κελέομαι γ | πασιν ήβηδόν] ήβηδόν πασιν γ ||284 και om. Ω || 286 τούτοι β || 287 ούδέτερον — ώνήσομαι] ούδέ-τερον γε ομως αυτών 2γωγε ώνήσομαι γ || 288 μενοϋσιν β || 289 H ΑΙ-ΑΚΟΣ U, ν. infra || 289-91 H | ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ: άλλοναποκήρυττε: βούλει — στωμύλον: j ΑΙΑΚΟΣ ΕΡΜΗΣ |U; credamus,ut et ante et post occurrit, ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ non personamquae loquitur sed rem de qua agitur indicate; hinc ΑΙΑΚΟΣ anteδλλον, ante βούλει ΕΡΜΗΣ non audacter disponere licet. In sequenti-bus ΣΩΚΡΑΤΗΣ U adhibet. || 292 IT ΑΙΑΚΟΣ U || 293 και συνετόν om.β II 294 αποκηρύττω Ω || 297 11 ΠΛΑΤΩΝ γ ut toto hoc capite

13



LVCIANVS

εραστής ειμί, την ψυχήν δε ηγούμαι καλήν. αμελεί κανυπό ταύτόν ίμάτιόν μοι κατακέωνται, άκούση αυτώνλεγόντων μηδέν υπ' έμοο δεινόν παθεΐν. sos

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. άπιστα λέγεις, το παιδεραστήνδντα μη πέρα της ψυχής τι πολυπραγμονειν, καιταύτα έπ' εξουσίας υπό τω αύτω ίματίω κατακείμενον.

16. ΣΩΚΡΑΤΗΣ. και μην ομνύω γέ σοι τον κύνακαι την πλάτανο ν, ούτω ταύτα £χειν. 3 ίο

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. Ήράκλεις της άτοπίας των θεών.ΣΩΚΡΑΤΗΣ. τί συ λέγεις; ου δοκεΐ σοι ό κύων

είναι θεός; ούχ όρος τον Άνουβιν εν Αίνύπτω δσος,και τον εν ούρανφ Σείριον και τον παρά τοις κάτωΚέρβερον; sis

17. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ευ λέγεις, εγώ δε διημάρτανον.άλλα τίνα βιοΐς τον τρόπον;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ. οίκω μεν έμαυτώ τίνα πόλιν άνα-πλάσας, χρώμαι δε πολιτεία ξένη και νόμους νομίζωτους έμούς. 320

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. Εν έβουλόμην άκοΰσαι των δο-γμάτων.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ. ακουε δη το μέγιστον, δ περί τωνγυναικών μοι δοκεΐ· μηδεμίαν αυτών μηδενός είναι μό-νου, παντί δε μετεΐναι τφ βουλομένω του γάμου. 325

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τοΰτο φής, ανηρησθαι τους περίμοιχείας νόμους;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ. νή Δία, και απλώς γε πάσαν τηνπερί τα τοιαύτα μικρολογίαν.

303 καν] δ' αν Ω (δ1 serius infertum?), κα\ ei ΓΓ || 304 κατακείσων-ται γ (κατακείσονται pc, ut vid.) || 305 λεγόντων om. β || 306 το] τονβ (U -ν punctis signatum) || 307 τι om. γ || 308 υπό] εν β || 309 ομνυμίγ || 313 εν] τον εν Ω | δσος] θεόν γ || 314 εν om. U | τοις] τους γ ||319 νομίζων, ut vid., Ω (ων in compend.) j| 321 ήβουλόμην ΓΦ ||326 τοϋτο] τούτψ ΓΡ°, fort. Ωρο || 327 μοιχείαν β || 329 τα τοιαύτα]ταύτα γ

14



VITARVM AVCTIO

330 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί δε περί των εν ώρα παίδων σοιδοκεΐ;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ. κα\ οδτοι έσονται τοις άρίστοις ά-θλον φίλη σαι λαμπρόν τι κά\ νεανικόν έργασαμένοις.

18. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. βαβαι της φιλοδωρίας. της δε335 σοφίας τί σοι το κεφάλαιον;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ. αϊ Ιδέαι και τα των δντων παρα-δείγματα- όπόσα γαρ δη όρος, την γη ν, ταπί γης, τονούρανόν, την θάλατταν, απάντων τούτων εικόνες άφα-νεΤς έοτασιν Εξω των δλων.

340 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. που δε έστάσιν;ΣΩΚΡΑΤΗΣ. ούδαμου· εί γαρ που είεν, ουκ αν

είεν.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ούχ ορώ ταϋθ' απερ λέγεις τα πα-

ραδείγματα.345 ΣΩΚΡΑΤΗΣ. είκότως· τυφλός γαρ εί της ψυχής

τον όφθαλμόν. εγώ δε πάντων ορώ εικόνας και σεαφανή κάμε άλλον και δλως διπλά πάντα.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τοιγαρουν ώνητέος εί σοφός καιοξυδερκής τις ων. φέρ' ϊδω τί και πράξεις με υπέρ αύ-

350 του συ;ΕΡΜΗΣ, δός δύο τάλαντα.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώνησάμην δσου φής. τάργύριον

μέντοι είς αδθις καταβαλώ.19. ΕΡΜΗΣ, τί σοι τοϋνομα;

355 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. Δίων Συρακούσιος.

330 δε] δα\ β | σοι παίδων Cb || 337 0ή] αν Κ. Schwartz || 340 δε] δαίU || 342 εΐεν] εϊην β || 343 ορώ ταΰθ' απερ] όρο^απερ Φ (ταδθ> fort.Φ1·) || 345 ει] ης U, εϊς Cb || 346 πάντων ορώ εΙκόνας] πάσαν ορώεικόνα γ (rec, ut vid.) || 348-9 σοφός — τις] σοφός τις καΐ οξυδερκήςΩ || 349 φέρ' ϊδω] φέρ' εϊδω Γ, φέρ' είδώ Ω, φέρε δ' Τδω β ||351 11 ΑΙΑΚΟΣ U | δός om. γ || 353 μέντοι] δε Ω (in compend.) ||354 Κ ΑΙΑΚΟΣ U | σου γ || 355 Συρακούσιος] ό συρακούσιος γ

15



LVCIANVS

ΕΡΜΗΣ, αγε λαβών αγαθή τύχη. τον Έτπκού-ρειον σε ήδη καλώ. τις ώνήσεται τούτον; Εστί μεν τουγελώντος εκείνου μαθητής και του μεθύοντος, ους μι-κρώ πρόσθεν άπεκηρύττομεν, §ν δε πλέον οΐδεναυτών, παρ' δσον δυσσεβέστερος τυγχάνει, τα δ' αλλά 36οηδύς και λιχνεία φίλος.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τίς ή τιμή;ΕΡΜΗΣ, δύο μναί.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. λάμβανε, το δείνα δέ<·> δπως εϊδώ,

τίσι χαίρει των εδεσμάτων; 365ΕΡΜΗΣ, τα γλυκέα σιτεϊται και τα μελιτώδη και

μάλιστα γε τάς ίσχάδας.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. χαλεπόν ουδέν ώνησόμεθα γαρ

αύτφ παλάθας των Καρικών.20. ΖΕΥΣ. άλλον καλεί, τον εν χρω κουρίαν εκεί- 3?ο

νον, τον σκυθρωπόν, τον από της Στοάς.ΕΡΜΗΣ, ευ λέγεις· έοίκασι γοΰν πολύ τι πλήθος

αυτόν περιμένειν των έπι την άγοράν άπηντηκότων.αυτήν την άρετήν πωλώ, των βίων τον τελειότατον.τίς πάντα μόνος ειδέναι θέλει; 375

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς τούτο φής;

356 f τύχη: τον Φ (' serius add.?; ΕΡΜΗΣ marg.), β (nom. marg.ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ U; hoc nomen fort, solum de quo agitur indicat.) ||356-7 Έπικούρειον σε recc.) Έ. cum σε sine ace. βγ || 357 ώνεΐται β |j358 γελώντος] γαμονντος Φ || 358-9 μικρόν Ω, σμικρφ Φ || 359 πλεϊονβ || 360 ευσεβέστερος β | 363 1Ϊ ΑΙΑΚΟΣ U || 364 H λάμβανε: τοΦ"°?β | δέ· δπως Seager] δε δπως Hbri | ΐδω β || 366 f ΑΙΑΚΟΣ U ||367 γε] τε fort. Ω" || 370 If ΑΙΑΚΟΣ U || 371-2 11 στοάς- εδ U ||372 11 λέγεις: έοίκασι β (nom. marg. ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ (quod de quo agiturfort, solum indicat) U) | γοϋν (ac Γ«)] γαρ Γ | τι (ac Ta)] om. γ || 373 επίΩβΓ8] περί ΓΦ | 373-4 (U) άπηντηκότων αυτήν την recc.] άπηντηκό-των: αυτήν την β (nom. ΕΡΜΗΣ, U), άπηντηκότων αύτφ· την ΓΩ,άπηντηκότων αυτών την Φ || 374 των βίων] τον βίον γ || 375 απαντάΥ

16



VITARVM AVCTIO

ΕΡΜΗΣ, δτι μόνος οδτος σοφός, μόνος καλός, μό-νος δίκαιος, ανδρείος, βασιλεύς, φήτωρ, πλούσιος, νο-μοθέτης και τα αλλά, όπόσα εστίν.

380 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ούκουν και μάγειρος μόνος και νήΔία νε σκυτοδέψης ή' τέκτων και τα τοιαύτα;

ΕΡΜΗΣ, έοικεν.21. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. έλθέ, ώγαθέ5 και λέγε προς

τον ώνητήν έμέ ποίος τις ει, και πρώτον, εί ουκ αχθηsss πιπρασκόμενος και δούλος ων;

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. ουδαμώς· ου γαρ εφ' ήμΐν ταΰτάεστίν, δσα δε ουκ εφ' ήμΤν, αδιάφορα είναι συμ-βέβηκεν.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ου μανθάνω fj και λέγεις.390 ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τί φής; ου μανθάνεις δτι των τοι-

ούτων τα μεν εστί προηγμένα, τα δε έμπαλιν άπο-προηγμένα;

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ουδέ νυν μανθάνω.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. είκότως- ου γαρ ει συνήθης τοις

395 ήμετέροις όνόμασιν ουδέ την καταληπτικήν φαντασίανΕχεις, ό δε σπουδαίος ό την λονικήν θεωρίαν έκμαθώνου μόνον ταΰτα οίδεν, αλλά και σύμβαμα και παρα-σύμβαμα όποια και όπόσον αλλήλων διαφέρει.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. προς της σοφίας, μη φθονήσης4οο καν τοΰτο ειπείν, δ τι το σύμβαμα και το παρασύμ-

378 ανδρείος] μόνος ανδρείος Φ | βασιλεύς (ac Γβ)] om. γ ||380 H μόνος· κα\ Φ, ΕΡΜΗΣ marg. ΦΓ, μόνος; και Γ, ΕΡΜΗΣ marg.,μόνος; και Ω, ΕΡΜΗΣ suprascr., μόνος· καϊ Cb || 381 σκυτοδεψός ||381-2 U τοιαύτα έοικεν γ || 382 ΕΡΜΗΣ recc.] ΑΙΑΚΟΣ U ||382-3 Κ Ιοικεν έλθέ Cb || 383 ώ αγαθέ Γ« U || 386 ουδαμώς om. Γ(suprascr. Γβ) || 387 οσα] α γ | αδιάφορα (Φ1*7)] αδιάφθορα Γ (θ inras.) H 389 fi και] n και ΓΦ, δτι Ω || 391 0έ έμπαλιν] δ' άνάπαλινγ || 398 όποια] οποίον U || 400 το1 om. | το2] τί ΓΦ

17



LVCIANVS

βαμοτ και γαρ ουκ οιδ' δπως έπλήγην υπό του φυθμοϋτων ονομάτων.

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. αλλ' ουδείς φθόνος· ην γαρ τιςχωλός ων αύτω έκείνω τω χολω πόδι προσπταίσαςλίθω τραύμα εξ αφανούς λαβή, ό τοιούτος είχε μεν 4osδη που σύμβαμα την χωλείαν, το τραύμα δε παρασύμ-βαμα προσέλαβεν.

22. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώ της άγχινοίας. τί δε άλλομάλιστα φής είδέναι;

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τάς των λόγων πλεκτάνας, αΐς 4ΐοσυμποδίζω τους προσομιλοοντας και άποφράττω καισιωπάν ποιώ Γφιμόν άτεχνώς αύτόϊς περιθείς.1 δνομαδε τη δυνάμει ταύτη ό άοίδιμος συλλογισμός.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. Ήράκλεις· αμαχόν τίνα και βίαιονλέγεις. «s

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. σκοπεί γοΰν ϊστι σοι παιδίον;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί μην;ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τοΰτο ην πως κροκόδειλος άρπάση

πλησίον του πόταμου πλαζόμενον εύρων, κατά σοιάποδώσειν "^ύπισχνήται1 αυτό ην εϊπης τάληθές δ τι 42οδέδοκται αύτφ περί της αποδόσεως του βρέφους, τίφήσεις αυτόν έννωκέναι;

416, sqq. Von Arnim, SVF, II. 93-4, fr.287

405-6 είχε — σύμβαμα] μεν είχε δήπου σύμβαμα Γ, μεν είχε σύμ-βαμα Φ, είχε δήπου σύμβαμα Ω || 407 παρέλαβεν Φ || 408 δε] δαΐβ || 410 τάς om. β || 411 συμβιβάζω Ω || 411-2 και σιωπάν ποιώ seclu-sit Κ. Schwartz || 412 φιμόν — περιθείς Fritzsche] φιμόν ατεχνον αύ-τοΐς περιτιθείς β, φιμόν άτεχνώς αύτόϊς περιτιθείς Γ Φ, φιμόν αύτοΐςάτεχνώς περιθείς άύτόΐς [sic] Ω || 413 τη — ταύτη] ταύτης β | ό om.γ (Ρ suprascr.) | άοίδιμοι συλλογισμοί Ω || 417-8 f τί μην τοΰτο:ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ ην πως γ (rac, nom. om. Ω; Γ τί μήν:τοΰτο / ην πως(nom. marg.) nunc sed ab initio (:) post τοΰτο quo eraso corr. post μην(olim μην, fort.) (:) infersit) || 419 TOO om. β || 420 ύπισχνηται Fritzsche,fort, rec.] ύπισχνεΤται βγ

18



VITARVM AVCTIO

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. δυσαπόκριτον έρωτας· απορώ γαρόπότερον ειπών άπολάβοιμι. άλλα συ προς Διός άπο-

425 κρινάμενος άνάσωσαί μοι το παιδίον, μη και φθάσηαυτό καταπιών.

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. θαρρεί· και αλλά γαρ σε διδάξο-μαι θαυμασιώτερα.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τα ποία;430 ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τον θερίζοντα και τον κυριεύοντα

και επί πάσι την Ήλέκτραν και τον έγκεκαλυμμένον.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τίνα τούτον τον έγκεκαλυμμένον ή

τίνα την Ήλέκτραν λέγεις;ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. Ήλέκτραν μεν έκείνην την πάνυ,

435 την Αγαμέμνονος, ij τα αυτά οϊδέ τε άμα και ουκ οί-δεν παρεστώτος γαρ αύτη του Όρέστου £τι άγνώτοςοιδε μεν Όρέστην, δτι αδελφός αυτής, δτι δε οδτος'Ορέστης, αγνοεί, τον δ' αί> έγκεκαλυμμένον και πάνυθαυμαστόν άκούση λόγον άπόκριναι γαρ μοι, τον πα-

440 τέρα οίσθα τον σεαυτοΰ;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ναί.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τί ούν; ην σοι παραστήσας τινά

έγκεκαλυμμένον £ρωμαι „τούτον οισθα;" τί φήσεις;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. δηλαδή άγνοείν.

445 23. ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. αλλά μην αυτός ούτος ην όπατήρ ό σος· ώστε εί τούτον αγνοείς, δήλος ει τονπατέρα τον σον άγνοών.

436-8 cf. Soph., EL, 1113-18.

424 όπότερον] ό (pro δ?) πρότερον Cb, όπότερον αν Madvig | Διός]του διός Ω || 430 κυριεύοντα] κυρίττοντα Ωρε? (Ω* suprascr. ό κερά-τινος λεγόμενος) || 431-3 και τον — τίνα την Ήλέκτραν om. Φ(suppl. suprascr. ΦΟ || 435 ταύτα ΓΩ, ταύτα Φ || 436 άγνώτος]άγνώτος και τα οστά δη του όρέστου ϊχοντος Φ (oa-pc), άγνώτοςκαι τα σϊτα δη του όρέστου έχοντος Γ Ω (σίτα Ω) || 438 ένκαλυ-πτόμενον β || 439 ακούσει U || 445 αυτός om. Ω

19



LVCIANVS

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ου μεν ούν, αλλά άποκαλύψας αυ-τόν εΐσομαι την άλήθειαν. δμως δ' ούν τί σοι της σο-φίας το τέλος, ή τί πράξεις προς το άκρότατον της 45οαρετής άφικόμενος;

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. περί τα πρώτα κατά φύσιν τότεγενήσομαι, λέγω δε πλουτον, ύγίειαν και τα τοιαύτα,πρότερον δε ανάγκη πολλά προπονήσαι λεπτογράφοιςβιβλίοις παραθηγοντα την οψιν και σχόλια συναγεί- 455ροντα και σολοικισμών έμπιπλάμενον και άτοπωνρημάτων και το κεφάλαιον, ου θέμις γενέσθαι σοφόν,ην μη τρις εφεξής του έλλεβόρου πίης.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. γενναία σου ταΰτα και δεινώς αν-δρικά, το δε Τνίφωνα είναι και τοκογλύφον - και 460γαρ τάδε ορώ σοι προσόντα - τί φώμεν, ανδρός ήδηπεπωκότος τον έλλέβορον και τελείου προς άρετήν;

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. ναί· μόνω γοϋν το δανείζειν πρέποιαν τψ σοφφ· έπεΐ γαρ ίδιον αύτοΰ συλλογίζεσθαι, τοδανείζειν γαρ και λογίζεσθαι τους τόκους πλησίον 465είναι δοκεΐ τω συλλογίζεσθαι, μόνου αν εϊη του σπου-δαίου καθάπερ εκείνο και τοΰτο, και ου μόνον γεαπλούς, ώσπερ οι αλλοι, τους τόκους, αλλά καιτούτων ετέρους τόκους λαμβάνειν, ή γαρ αγνοείς δτιτων τόκων οι μεν είσι πρώτοι τίνες, οι δε δεύτεροι, 4?οκαθάπερ αυτών εκείνων απόγονοι; οράς δε δήτα και

460 cf. Caiapl., 17, Gall., 30, Timon, 58, Alciphr., 2.32 (Schepers)

452 κατά φύσιν τότε] τότε κατά φύσιν Φ || 453 καταγενησομαι γ ||455 παραθήσοντα β || 456 έμπιμπλάμενον [sic] Γ || 459 σοι Ω ||460 Γνίφωνα Seybold, al.] γνίφωνα libri || 463 ούν β | το] τούτφ γ ||464 συλλογίζεσθαι] το συλλ. Ω | H συλλογίζεσθαι: το Cb || 465 γαρ] δεβ || 466 είναι δοκεΐ] αν εϊη Ω | τφ] του β | II συλλογίζεσθαι· μόνουCb | μόνον Γ | αν εϊη] αν εκείνου εϊη Ω || 468-9 αλλά και - τόκουςom. Φ (Φ suprascr.) || 470 πρώτοι] πρώτοι αυτών Ω || 471 αυτών om.Ω | δήτα] δη γ

20



VITARVM AVCTIO

τον συλλογισμόν όποια φησιν εί τον πρώτον τόκον{λήψεται ό σπουδαίος), λήψεται και τον δεύτεροναλλά μην τον πρώτον (λήφεται), λήψεται αρά και τον

475 δεύτερον.24. ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ούκοΰν και μισθών περί τα

αυτά φώμεν, οδς συ λαμβάνεις επί τη σοφία παράτων νέων, και δήλον δτι μόνος ό σπουδαίος μισθόν έπΐτη αρετή λήψεται;

48ο ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. μανθάνεις· ου γαρ έμαυτοΰ εΐνεκαλαμβάνω, του δε δίδοντος αύτοϋ χάριν, έπεΐ γαρ εστίνό μεν τις έκχύτης, ό δε περιεκτικός, έμαυτόν μεν ασκώείναι περιεκτικόν, τον δε μαθητήν έκχύτην.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. και μην τουναντίον, ΓφημΓ, τον485 νέον μεν είναι περιεκτικόν, σε δε τον μόνον πλούσιον

έκχύτην.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. σκώπτεις, ώ οδτος· αλλά δρα μη

σε άποτοξεύσω τω άναποδείκτω συλλογισμώ.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. και τί δεινόν από του βέλους;

49ο ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. απορία και σιωπή και δια-στραφήναι την διάνοιαν. 25. ό δε μέγιστον, ηνέθέλω τάχιστα σε αποδείξω λίθον.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς λίθον; ου γαρ Περσεύς συ, ώβέλτιστε, εΐναί μοι δοκεΐς.

472 όποΐά] οί$ γ || 473 {λήψεται ό σπουδαίος), λήψεται scripsi](λήψεται), λήφεται Jacobitz, <ό σπουδαίος λαμβάνει) λήψεται Fritz -sche, λήψεται βγ || 474 άλλα μην τον πρώτον {λήψεται), λήφεται Ja-cobitz] αλλά μην τον πρώτον λήφεται γ, om. β || 474-5 αρά και τονδεύτερον om. β || 476-7 τα αυτά] ταΰτα γ, ταύτα Fritzsche || 477 συom. γ || 478 11 νέων: και Cb || 481 του δίδοντος δε γ || 482 έκλυτης β | όδε] ό δε τις Ω | ασκών β || 483-5 τον δε μαθητήν — είναι περιε-κτικόν om. β || 484 φημί scripsi] έχρήν Seager, £φης γ, φής recc. ||486 έκλύτην β || 487 ώ om. γ || 493 πώς λίθον om. Φ | συ om. β

21



LVCIANVS

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. ώδε πως· ό λίθος σώμα εστίν; 495ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ναί.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τί δε; το ζωον ου σώμα;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ναί.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. συ δε ζωον;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. εΌικα νουν. sooΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. λίθος αρά ει σώμα ων.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. μηδαμώς, αλλ' ανάλυσαν με προς

του Διός και εξ ύπαρχής ποίησον ανθρωπον.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. ου χαλεπόν, αλλ' έ*μπαλιν ϊσθι άν-

θρωπος, είπε γαρ μοι, πάν σώμα ζωον; sosΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ου.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. τί δε; λίθος ζωον;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ου.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. συ δε σώμα ει;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ναί. sioΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. σώμα δε ων ζφον ει;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ναί.ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. ουκ αρά λίθος ει ζφόν γε ων.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. εδ γε έποίησας, ως ήδη μου τα

σκέλη καθάπερ της Νιόβης άπεψύχετο και πάγια sisην. άλλα ώνήσομαί γέ σε. πόσον υπέρ αυτού κατα-βάλω;

ΕΡΜΗΣ, μνάς δώδεκα.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. λάμβανε.

495 ό om. β || 495-6 (H) έσπν; ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ, ναί] εστίν (om. ναί)Φ", εστί- ναί· Cb (post ναί solum (')) || 497-8 ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ τί δε; -ναί. om. β || 499 f post ζφον (') solum Cb (h. e. idem a 1.495 ώδε πωςloquitur, usque ad σώμα ων 1. 501) || 500-1 (H) έΌικάς γε οδν λίθοςαρά είναι σώμα ων: β (post οδν ' U) || 502 H ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ om. β! ||505 πάν σώμα ζφον] πάν ζφον σώμα β )| 506 ου] ναί Cb || 506-9 ΑΓΟ-ΡΑΣΤΗΣ. οο. -'σώμα ει om. U || 507 0έ] δαΐ Cb || 516 11 σε: πόσον β(nom. ΑΙΑΚΟΣ U marg.) || 516-7 καταβάλω L, rec.] καταβαλώ β γ ||518 H ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ U! || 519 H ΑΙΑΚΟΣ U (v. ad 520!)

22



VITARVM AVCTIO

520 ΕΡΜΗΣ, μόνος δ' αυτόν έώνησαι;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. μα Δί', αλλ' οδτοι πάντες, ους

ΕΡΜΗΣ, πολλοί γε και τους ώμους καρτεροί καιτου θερίζοντας αξιοι.

525 26. ΖΕΥΣ. μη διάτριβε- άλλον καλεί.ΕΡΜΗΣ, τον Περιπατητικόν, σε φημι, τον καλόν,

τον πλούσιον. αγε δη, ώνήσασθε τον συνετώτατον, τοναπαντά δλως έπιστάμενον.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ποίος δε τίς έοτιν;530 ΕΡΜΗΣ, μέτριος, επιεικής, αρμόδιος τω βίω, το

δε μέγιστον, διπλούς.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς λέγεις;ΕΡΜΗΣ, άλλος μεν ό Εκτοσθεν φαινόμενος, άλ-

λος δε ό Μντοσθεν είναι δοκεΐ· ώστε ην πρίη αυτόν,535 μέμνησο τον μεν έξωτερικόν τον δε έσωτερικόν καλεΐν.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί δε γιγνώσκει μάλιστα;ΕΡΜΗΣ, τρία είναι τάγαθά, εν ψυχή, εν σώματι,

εν τοις εκτός.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ανθρώπινα φρονεί, πόσου δε εστίν;

540 ΕΡΜΗΣ, είκοσι μνών.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πολύ λέγεις.

520 II ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ U (nomina in margg. propius sententiis quibusadscribenda!) | αυτόν] αυτός Ω | 11 έώνησαι; U (exspectes ·) ||521 H nomen quod ad 1.520 retuli ac hue fort, pertinet U | οος (ac P)]ως ΓΦ || 522-3 II όρφ; πολλοί γε Φ, οράς· πολλοί γε β || 524 9ε-ρίζοντος] θερίζοντος λόγου ΓΦ β || 525 H ΑΙΑΚΟΣ U || 525-6 II κα-λεί- τον QCb | Κ καλεί, τον Περιπατητικόν. ΕΡΜΗΣ, σε φημι Fritz-sche II 527 τον1] και β | U πλούσιον: αγε ΩΦ (ambo ΕΡΜΗΣnom. marg.; Φ fort, solum (') | ώνήσασθαι TU || 528 πάντα β ||534 ε*νδοθεν Ω || 535 τον μεν έξωτερικόν τον δε έσωτερικόν] τομεν... το δε... Γ, τον μεν έσωτερικόν τον δε έξωτερικόν β || 536 0έ]δαι β | γινώσκει γ || 537 H ΑΙΑΚΟΣ U || 540 H ΑΙΑΚΟΣ U || 541 πολύ]πάνυ Ω, πολλοϋ Reitz

23



LVCIANVS

ΕΡΜΗΣ, οοκ, ώ μακάριε· και γαρ αυτός έχειν τιάργύριον δοκεΐ* ώστε οοκ αν φθάνοις ώνησάμενος. £τιδε εΐστι αύτίκα μάλα παρ' αυτού πόσον μεν ό κώνωψβίοι τον χρόνον, εφ' όπόσον δε βάθος ή θάλαττα υπό 545του ηλίου καταλάμπεται, και οποία τίς εστίν ή ψυχήτων όστρείων.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. Ήράκλεις της ακριβολογίας.ΕΡΜΗΣ, τί δε εί άκούσειας αλλά πολλφ τούτων

οξυδερκέστερα, γονής τε περί και γενέσεως και της εν ssoταΐς μήτραις των εμβρύων πλαστικής, και ως άν-θρωπος μεν γελαστικόν, δνος δε ου γελαστικόν ουδέτεκταινόμενον ουδέ πλοϊζόμενον;

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πάνσεμνα φής και όνησιφόρα ταμαθήματα, ώστε ώνοΰμαι αυτόν (των) εϊκοσιν. sss

27. ΕΡΜΗΣ, ειέν τίς λοιπός ήμΐν καταλείπεται; όΣκεπτικός οδτος. συ ό Πυρρίας πρόσιθι και άποκηρύτ-του κατά τάχος, ήδη μεν ύπορρέουσιν οι πολλοί και ενολίγοις ή πράσις £σται. δμως δε, τίς και τούτονώνήσεται; seo

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. £γωγε. αλλά πρώτον είπε μοι συ,τί έπίστασαι;

542 1ί ΑΙΑΚΟΣ U (hue nomen a 1.540 retuli — semel in marg. ex-stat) || 543 ώνησάμενοις [sic] U, ώνούμενος γ || 544 μάλιστα Ω | πόσον]όπόσον Dindorf || 545 θάλασσα β || 547 όστρέων U || 549 11 ΑΙΑΚΟΣU | δε] δαΐ β | πολλφ] πολλά β || 551 των] έπϊ των γ || 552 γελα-στικόν] ου γελαστικόν Ω (ου in ras.) || 553 πλωϊζόμενον nCb, Φ (ωcompend.) || 555 <τών> Cobet || 556 11 ΑΙΑΚΟΣ U, ΖΕΥΣ Fritz-sche 111 είεν: τίς β (ΠΥΡΡΩΝ U marg.; nomen fort, solum eum de quoagitur indicat); ne (') quidem post εΐεν ΩΦ habent; nom. ΖΕΥΣ Bek-ker | (U) ήμΐν; ΕΡΜΗΣ, καταλείπεται ό Bekker, Fritzsche (hie <μόνος>ante καταλ. infersit; prius EPM. post ούτος (1.557) disposuerat) | (κα-ταλέλειπται) sic Lehmann (perfectum L, recc., v.) | U καταλείπεται; ό]καταλείπεται: ό β ((')γ; U in contextis £...(?), marg. ΕΡΜΗΣ) ||557 οδτος om. Ω | H ούτος: συ Cb fort. || 558 H τάχος: ήδη β || 559 τιςU II 560 ώνεϊται β || 561 αλλά] αλλ' οδν β | συ, rec.] ,σύ ν., συ (nullaminterpunct.) γ, ·σύ β

24



VITARVM AVCTIO

ΠΥΡΡΩΝ, ουδέν.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. πώς τούτο 2φησθα;

ses ΠΥΡΡΩΝ, δτι ουδέν δλως εΐναί μοι δοκέ!.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ουδέ ημείς αρά έσμέν τίνες;ΠΥΡΡΩΝ, ουδέ τούτο οίδα.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ούδ' δτι συ τις ων τυγχάνεις;ΠΥΡΡΩΝ, πολύ μάλλον £τι τοϋτ' αγνοώ.

570 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώ της απορίας· τί δε σοι τα στάθ-μια ταυτί βούλεται;

ΠΥΡΡΩΝ, ζυγοστατώ εν αύτοΐς τους λόγους καιπρος το ίσον απευθύνω, και έπειδάν ακριβώς ομοίουςτε και ισοβαρείς ιδώ, τότε 0ή τότε αγνοώ τον άληθέ-

575 στερον.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. των άλλων δε τί αν πράττοις έμ-

μελώς;ΠΥΡΡΩΝ, τα πάντα πλην δραπέτην μεταδιώκειν.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. τί δε τοΰτό σοι αδύνατον;

sec ΠΥΡΡΩΝ, δτι, ώγαθέ, ου καταλαμβάνω.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. είκότως· βραδύς γαρ και νωθής

τις είναι δοκεΐς. αλλά τί σοι το τέλος της έπιστάσεως;ΠΥΡΡΩΝ, ή άμαθία και το μήτε άκούειν μήτε

όράν.ses ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ούκουν και κωφός άμα και τυφλός

είναι λέγεις;

576-7 incipit έμμελώς φ (pars recentior cod. Φ)

563 11 ΠΥΡΡΩΝ U hie et sqq.] ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ variis compendiis γ- 'Φ' ΓΦ, 'ΦΓ Ω (hoc primo loco Φ 'ΦΙΛΣ Η ΠΥΡΡ' [sic], sed omniapost litteram 'Φ' Φ1 exaravit, ut vid.), et sic abhinc distribuitur ||566-7 ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ουδέ ημείς - τοϋτο οίδα om. β || 566 άρα Ω ||567 11 ΠΥΡΡΩΝ recc. (compendiose, ut ΠΥΡΡΙΑΣ fort, velle conicias) ||570 δε] δαι β || 574 τότε δη τότε] TOT' ήδη τότε γ (sed pro τότε, τότ'Φ) || 579 δε] δα\ β || 580 ώ αγαθέ U || 582 το recc.] om. βγ || 585 τυ-φλός αμα και κωφός γ (sed το τυφλός... Ω) || 586-7 U λέγεις· και U,λέγεις, και Cb

25



LVCIANVS

ΠΥΡΡΩΝ. και άκριτος γε προσέτι και αναίσθητοςκαι δλως του σκώληκος ουδέν διαφέρων.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ώνητέος ει δια ταύτα, πόσου τού-τον άξιον χρή φάναι; 590

ΕΡΜΗΣ, μνάς Αττικής.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. λάμβανε, τί φής, ώ ούτος; έώνημαί

σε.ΠΥΡΡΩΝ, αδηλον.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. μηδαμώς· έώνημαί γαρ και τάργύ- 595

ριον κατέβαλον.ΠΥΡΡΩΝ, επέχω περί τούτου και διασκέπτομαι.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. και μην ακολουθεί μοι, καθάπερ

χρή έμόν οίκέτην.ΠΥΡΡΩΝ, τίς οΐδεν εί αληθή ταΰτα φής; 6οοΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. ό κήρυξ και ή μνά και οί παρόν-

τες.ΠΥΡΡΩΝ, πάρεισι γαρ ήμίν τίνες;ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. αλλ' έγωγέ σε ήδη εμβολών ες τον

μυλωνά πείσω είναι δεσπότης κατά τον ΓχειρώνΊ λόγον. 60sΠΥΡΡΩΝ. £πεχε περί τούτου.ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ. μα Δί', αλλ' ήδη γε άπεφηνάμην.

587 ΠΥΡΡΩΝ recc. | γε] τε β || 588 ούδενί β Γ' || 588-9 f διαφέρων,ώνητέος U, διαφέρων; ώνητέος Cb || 589 H ταΰτα: πόσου β || 590 άξιονom. U Ι χρήν Γ || 591 11 ΑΙΑΚΟΣ U || 592 If λάμβανε: τί β | έώνημαί]έπριάμην β || 593 post σε (.) posui; (:) habent T Cb, (;) U, cett. variaminterpunctionem, sed nee (;) nee (,) praeter unum qui (,) praebet. v. etedd. (;) ponunt. || 594-5 (H) ΠΥΡΡΩΝ, αδηλον - έώνημαί] ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΣ μηδαμώς: ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ έώνημαί (om. αδηλον) Ω || 601 οίsuprascr. QL || 603 ΠΥΡΡΩΝ, πάρεισι — τίνες om. Ω || 604 11 ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΣ Ω || 605 χειρών Κ. Schwartz] χείρω β γ || 606 1ϊ ΠΥΡΡΩΝrecc.] ΑΙΑΚΟΣ U, ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ γ (Ω confuse ΙΦΙΛΟΣΟΦΟΣ jΙπεχε^™1 ...) || 607 1Ϊ nom. supra έ"πεχε 1.606 pos. Ω | μα Δί', αλλ'ήδη γε] μα δία γε, αλλ' ήδη γ

26



VITARVM AVCTIO

ΕΡΜΗΣ, συ μεν παϋσοα άντιτείνων και ακολουθείτω πριαμένω. υμάς δε εις αϋριον παρακαλοΰμεν

οίο άποκηρύξειν γαρ τους ίδιώτας και βάναυσους και αγο-ραίους βίους μέλλομεν.

609 παραβαλοομεν β

27



ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΣΑΜΟΣΑΤΕΩΣ

ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Η ΑΛΙΕΥΣ

1. ΓΦΙΛΟΣΟΦΟΓ. βάλλε, βάλλε τον κατάρατονάφθόνοις τοις λίθοις, επίβαλλε των βώλων, προσεπί-βαλλε και των οστράκων, παΐε τοις ξύλοις τον άλιτή-ριον, δρα μη διαφυγή, και συ βάλλε, ω Πλάτων, καισυ, ώ Χρύσιππε, και συ δέ· πάντες άμα συνασπίσωμεν sέπ' αυτόν,

ως πήρη πήρηφιν άρήνη, βάκτρα δε βάκτροις·κοινός γαρ πολέμιος και ουκ £στιν ημών δντινα ούχυβρικεν. συ δε, ώ Διόγενες, ει ποτέ και άλλοτε, χρωτφ ξύλω, μηδέ άνήτε· διδότω την άξίαν βλάσφημος ίοων. τί τοϋτο; κεκμήκατε, ώ Επίκουρε και Αρίστιππε;και μην ουκ έχρήν.

άνέρες Ιστέ, σοφοί, μνήσασθε δε θούριδος όρνης.2. Άριστότελες, έπισπούδασον<·) 'έτι θάττον. εδ Ιχει.έάλωκε το θηρίον. είλήφαμέν σε, ώ μιαρέ. εΐση γοΰν isαύτίκα ουστινας οντάς ημάς έκακηγόρεις. τφ τρόπω

β = BU; pergit φ. 1 cf. ΑΓ., Ach., 281 || 7 cf. Homerum, //., 2. 363 ||13 cf. Homerum, //., 6.112

titulus ΑΛΙΕΥΣ Η ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ β || 1 11 ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ scripsi,ut passim] ΣΩΚΡΑΤΗΣ γ, om. β ut toto dialogo (U marg. nonnumquam>ΐ- vel sim. praebet). || 5 -πάντες] και πάντες γ || 8 ημών οντινα] δντιναυμών β || 9 (If) οβρικε/: συ Ω | ώ om. Ω || 11 ώ om. β || 13 έ*στε rec.(Ισται), edd.] έστέ βγ || 14 (') ante Ιτ\ Κ. Schwartz | θάσσον β | H θδσ-σον: εδ β || 15 γοϋν] δε Ω (compend.) || 16 οντάς ημάς] ημάς οντάς γ

28



PISCATOR

δε τις αυτόν και μετέλθη; ποικίλον γαρ τίνα θάνατονέπινοώμεν κατ' αύτοΰ, πάσιν ήμΐν έξαρκέσαι δυνάμε-νον. καθ' δκαστον γοϋν δίκαιος εστίν ήμΐν άπολωλέναι.

20 ΓΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Α1, έμοι μεν άνασκολοτπσθηναι δο-κεΐ αυτόν.

ΓΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Β1, νή Δία, μαστιγωθέντα γε πρό-τερον.

ΓΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Γ. πολύ πρότερον τους οφθαλμούς25 έκκεκόφθω.

ΓΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΊ. την γλώτταν αυτήν Ιτι πολύπρότερον άποτετμήσθω.

ΓΦΙΛΟΣΟΦΟΓ. σοΙ 0έ τί, Έμπεδόκλεις, δοκεϊ;ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ, ες τους κρατήρας έμπεσεΐν αύ-

30 τον, ως μάθη μη λοιδορεΐσθαι τοις κρείττοσιν.ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. και μην άριστον ην καθάπερ τινά

Πενθέα ή 'Ορφέα,λακιστόν εν πέτραισιν εύρέσθαι μόρον,

33 Nauck, TGF, 895, fr. 291.

17-18 έπινοώμεν θάνατον β || 18 έπαρκέσαι Ω || 19 .καθ' ε"καστον]καθ' Ικαστον Fritzsche | καθ* Εκαοτον — εστίν] καθ' Εκαστον ούνέπτάκις δίκαιος έσπν γ | ήμΐν om. γ || 19-20 1ί άπολωλέναι· έμοί γ ||20 H ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Α Dindorf, Fritzsche; alia recc., Edd., edd. | άνε-σκολοπίσθαι β || 21-2 H αυτόν νή δία Ω β (QB) || 22 11 ΦΙΛΟΣΟΦΟΣΒ Dindorf, Fritzsche; alia recc., edd. | Δία] Οία γε Γ", ut vid. ||22-4 U πρότερον πολύ Q || 24 U ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Γ Dindorf, Fritzsche;alia recc., edd. | πολύ πρότερον om. β Γ8 || 25 έκκεκόφθω (ac Γ8, utvid.)] έκκεκολάφθω Ω, έκκεκολάφθαι Γ || 25-6 11 έκκεκολάφθω· τηνΩ || 26 11ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Δ Dindorf, Fritzsche; alia recc., edd. | Ιτι πολύ]επί πολύ Ω (ε"τι π. Γρς?) || 27-8 U άποτετμήσθω· σοι β, fort, olim Ω ||28 II ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ scripsi, ΣΩΚΡΑΤΗΣ recc., edd. || 29 f ΕΜΠΕΔΟ-ΚΛΗΣ recc. Ι κρητηρας γ || 30-1 11 κρείττοσιν· και Ω, ut vid. (-v inras.) II 31 11 ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ rec. (marg. δ [sic] Γ, sed compend. pro πάνυ(h. e. ώραΐον πάνυ) duco)

29



LVCIANVS

ΐν' αν και το μέρος αύτοΰ έκαστος έχων άπηλλάττετοΚαΊ < — ) 35

3. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. μηδαμώς· αλλά προς Ικεσίουφείσασθέ μου.

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). αραρεν ουκ αν άφεθείης 'έτι.οράς δε δη και τον Όμηρον & φησιν,

ως ουκ εστί λέουσι και άνδράσιν δρκια πιστά. 4οΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. και μην καθ' Όμηρον ύμας και

αυτός ικετεύω· αίδέσεσθε γαρ ίσως τα έπη και ουπαρόψεσθε φαψωδήσαντά με.

ζωγρεΐτ' ου κακόν άνδρα και αξία δέχθε άποινα,χαλκόν τε χρυσόν τε, τα δη φιλέουσι σοφοί περ. 45

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. αλλ' ουδέ ήμεΤς άπορησομεν προςσε 'Ομηρικής άντιλογίας. άκουε γοον.

μη δη μοι φύξιν γε, κακηγόρε, βάλλεο θυμω,χρυσόν περ λέξας, έπεί ϊκεο χείρας ες άμάς.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. οϊμοι των κακών ό μεν Όμηρος soήμιν άπρακτος, ή μεγίστη έλπίς. επί τον Εύριπίδην δημοι καταφευκτέον τάχα γαρ αν έκεΤνος σώσειέ με.

μη κτεΐνε· τον ίκέτην γαρ ου θέμις κτανεΐν.

40 Homerus, //., 22. 262 || 44 cf. Homerum, //., 6. 46 || 45 cf. Homerum,//., 6. 48, 20. 65 II 48-9 cf. Homerum, //., 10. 447-8. || 53 Nauck, TGF,663, fr. 937

35 και (και U [sic]), om. γ | — post και Jacobitz || 36 II ΠΑΡΡΗΣΙΑ-ΔΗΣ Ω et sic alibi huius libelli || 37 φείσασθαί γ (Ω"') || 38 U ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΙ scripsi e ΦΙ L, rec.] ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ω, ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ Γ (praece-denti adscribi sine dub. librarius voluit) || 39 δη om. Ω | φησιν] λέγειγ (I 40-1 II πιστά; και Γ, ut vid. || 41-2 υμάς και αυτός] και αυτόςυμάς Ω || 42 ίκετεύσω Γ || 45 χρυσόν τε χαλκόν τε Ω || 46 II ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΙ recc.] ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ω || 47-8 ακουε γοϋν μη δη μοι] άκουεδή· μη μοι γ (supra μη, δη Γ3 scripsit) || 49 εμάς Β || 50 11 κακών: ό Γ ||52 αν om. β || 53 κτεΐνε sine ' γ τον ίκέτην γαρ ου] τον Ίκέτην ουγαρ γ ((') om. Ω)

30



PISCATOR

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). τί δέ<;) ουχί κάκείνα Εύριττίδου55 εστίν,

ου δεινά πάσχειν δεινά τους είργασμένους;ΠΑΡΡΗ. νυν ουν £κατι φημάτων κτενεΐτέ με;ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). νή Δία· φησι γουν εκείνος αυτός,

άχαλίνων στομάτων60 ανόμου τ' άφροσύνας

το τέλος δυστυχία.4. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ούκοΰν έπει δέδοκται πάντως

άποκτιννυναι και ουδεμία μηχανή το διαφυγεΐν με,φέρε, τούτο γουν είπατε μοι, τίνες οντες ή τί πεπονθό-

65 τες άνήκεστον προς ημών αμείλικτα όργίζεσθε και επίθανάτω με συνειλήφατε;

ΠΛΑΤΩΝ, ατινα μεν εϊργασαι ημάς τα δεινά,σεαυτόν ερώτα, ώ κάκιστε, και τους καλούς εκείνουςσου λόγους, εν οις ΓΦΊιλοσοφίαν τε αυτήν κακώς ήγό-

70 ρευες και ες ημάς οβριζες, ώσπερ εξ αγοράς άποκη-ρύττων σοφούς άνδρας και το μέγιστον ελευθέρους,εφ' οις άγανακτήσαντες άνεληλύθαμεν έπΐ σε παρ-αιτησάμενοι προς ολίγον τον Άϊδωνέα, Χρύσιππος ού-τοσΐ κα\ Επίκουρος και ό Πλάτων εγώ και Άριστο-

56 Eur., Or., 413 || 57 Nauck, TGF, 663, fr. 938 || 59-61 Eur., Bacch.,386-8

54 11 ΦΙ [sie] γ (Ω, ut passim, 'Φι', quod fort. ΦΙΛ indicat) | δ' β, (;)post δε Lehmann || 56 πράσσειν Ω || 57 ρήματος Nauck | κτενεΐτέ μεrec. suprascr., Guyet] κτείνετέ με βγ, με κτείνετε Gesner || 58 1Ϊ ΦΙ[sic] Ω | φήσει β || 64 φέρετε γ | μοι, τίνες] οϊτινες β Γ" || 66 με om. γ ||69 σου λόγους] συλλόγους β (Γρς) | Φιλοσοφίαν melius personam duciputavi II 70-1 εξ αγοράς άποκηρύττων] απ' αγοράς κηρύττων Ω ||73 Άϊδωνέα recc.] άδωνέα γ (Ωί? suprascr. ι), διδην β || 73-4 ούτος β

31



LVCIANVS

τέλης έκεινοσΐ και ό σιωπών οδτος Πυθαγόρας, και ?sΔιογένης και άπαντες δσους διέσυρες εν τοις λόγοις.

5. "ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. άνέπνευσα· ου γαρ άποκτε-νεΐτέ με, ην μάθητε όποιος εγώ περί υμάς έγενόμηνώστε απορρίψατε τους λίθους, μάλλον δε φυλάττετε·χρήσεσθε γαρ αύτοΐς κατά των αξίων. βο

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. ληρεΐς· σε δε χρή τήμερον άπολω-λέναι, και ήδη γε

λάϊνον £σσο χιτώνα, κακών £νεχ' δσσα Ιοργας.ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. και μην, ώ άριστοι, δν έχρήν

μόνον εξ απάντων έπαινεΐν οϊκεΐόν τε ύμΐν οντά και esεΰνουν και όμογνώμονα καί, εϊ μη φορτικόν είπέϊν,κηδεμόνα των επιτηδευμάτων, ευ ιστέ άποκτενοΰντες,ην έμέ άποκτείνητε τοσαυτα υπέρ υμών πεπονηκότα.οράτε ουν μη των νυν φιλοσόφων αυτό ποιήτε, αχάρι-στοι και όργίλοι και αγνώμονες φαινόμενοι προς αν- 9οδρα εύεργέτην.

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). ώ της άναισχυντίας. και χάρινσοι της κακηγορίας προσοφείλομεν; οδτως Γάνδραπό-δοις ώςΊ αληθώς οΐει διαλέγεσθαι ή και εύεργεσίαν κα-ταλογιη προς ημάς επί τη τοσαύτη υβρει και παροινία 95των λόγων;

6. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. που γαρ εγώ υμάς ή πότεύβρισα; δς αεί Φιλοσοφίαν τε θαυμάζων διατετέλεκα

83 Homerus, //., 3.57.

75 εκείνος γ | ό infertum, ut vid. Γ || 76 Διογένης] ό διογένης β |όπόσους γ || 78 με om. Ω | fiv (ac ra)] ει γ || 81 1ί ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ L,recc.} ΠΛΑΤΩΝ Ω | τήμερον χρή β || 84 1 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. ||88 υπέρ] περί β Γ" || 89 οδν] γοΰν γ | των] κατά τους πολλούς των Γ,το των recc. | αυτοί L, recc., Cobet | ποιείτε β || 92 1ί ΦΙ [sic] Ω ||93-4 άνδραπόδοις ως K.Schwartz] ως άνδραπόδοις β Γ', άνδραπόδοιςγ || 94 f) om. β || 94-5 καταλογιεΐ Γ, (BPC, ut vid.) || 97 υμάς εγώ Ω ||98 οβρικα Γ β

32



PISCATOR

και υμάς αυτούς ύπερεπαινών και τοις λόγοις οΐς κα-ιοο ταλελοίπατε ομιλών, αυτά γοον α φημι ταύτα, πόθεν

αλλοθεν ή παρ' υμών λαβών και κατά την μέλιττανάπανθισάμενος έπιδείκνυμαι τοις άνθρώποις; οΐ δεέπαινοΰσι και γνωρίζουσιν έκαστον το ανθός δθεν καιπαρ' δτου και δπως άνελεξάμην, και λόγω μεν έμέ

tos ζηλοΰσι της ανθολογίας, το δ' αληθές υμάς και τονλειμώνα τον ύμέτερον, οι τοιαύτα έξηνθήκατε ποικίλακαι πολυειδή τάς βαφάς, ει τις άναλέξασθαί τε αυτάέπίοταιτο και άναπλέξαι και άρμόσαι ως μη άπάδεινθάτερον θατέρου. £σθ' δστις ούν ταΰτα ευ πεπονθώς

no παρ' υμών κακώς αν ειπείν έπιχειρήσειεν εύεργέταςάνδρας, αφ' ων ήδη τις είναι £δοξεν; εκτός ή μη κατάτον Θάμυριν ή τον Εΰρυτον εΐη την φύσιν, ως ταΐςΜούσαις άντφδειν, παρ' ων είλήφει την ώδήν, ή τφΆπόλλωνι έριδαίνειν εναντία τοξεύων, και ταύτα

us δοτήρι δντι της τοξικής.7. ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). τούτο μεν, ώ γενναίε, κατά

τους φήτορας εϊρηταί σοι· έναντιώτατον γοον εστί τωπράγματι και χαλεπωτέραν σου έπιδείκνυσι την τόλ-μαν, ει γε τη αδικία και αχαριστία πρόσεστιν, δς παρ'

no ημών τα τοξεύματα ως φής λαβών καθ' ημών έτόξευεςένα τούτον ύποθέμενος τον σκοπόν, απαντάς ημάςάγορεύειν κακώς, τοιαύτα παρά σου άπειλήφαμεν,άνθ' ων σοι τον λειμώνα εκείνον άναπετάσαντες ουκ

99 οίς] οδς Ωβ || 101 παραλαβών γ || 103 άναγνωρίζουσι Ω | £κα-στον Β (δκαστδν « BL)] Εκαστος U, έκάστοδ Γ (σ Γ"), om. Ω || 104 παρ'δτου] παρά του γ || 106 τοιαύτας β || 106-7 ποικίλας και πολυειδεΐςβ || 107 τε] γε γ 1 αύτάς β || 108 άναπλέξασθαι και άρμόσασθαι γ ||109 θατέρου om. Ω (suppl. ΩΟ β || 111 αφ'] ύφ' Ω | ήδη τις είναι S o-ξεν] εΐναί τις Ιδοξεν γ || 113 εϊληφε γ || 116 11 ΦΙ [sic] Ω || 117 τω] σοιτφ β || 118 σου om. Ω || 122 είλήφαμεν Ω

33



LVCIANVS

έκωλύσαμεν δρέπεσθαι και το προκόλτηον έμπλησάμε-νον άπελθεϊν. ώστε δια γε τούτο μάλιστα δίκαιος ει izsάποθανεΐν.

8. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. οράτε; προς οργή ν άκούετεκαι ουδέν των δικαίων προσίεσθε. καίτοι ουκ ανφήθην ποτέ ως οργή Πλάτωνος η Χρυσίππου ή Αρι-στοτέλους η των άλλων υμών καθίκοιτο αν, αλλά μοι isoέδοκεΐτε μόνοι δη πόρρω είναι του τοιούτου, πληναλλά μη ακριτόν γε, ω θαυμάσιοι, μηδέ προ δίκηςάποκτείνητέ με. ύμέτερον γοΰν και τούτο ην, μη βίαμηδέ κατά το ίσχυρότερον πολιτεύεσθαι, δίκη δε ταδιάφορα διαλύεσθαι δίδοντας λόγον και δεχόμενους εν issτω μέρει, ώστε δικαστή ν έλόμενοι κατηγορήσατε μενύμεϊς ή άμα πάντες, ή δντινα αν χειροτονήσητε υπέραπάντων, εγώ δε άπολογήσομαι προς τα εγκλήματα,κατά fjv μεν άδικων φαίνωμαι και τούτο περί έμοΰγνφ το δικαστήριον, ύφέξω δηλαδή την άξίαν ύμεΐς ΐ4οδε βίαιον ουδέν τολμήσετε, ην δε τάς εύθύναςύποσχών καθαρός ύμΐν και άνεπίληπτος εύρίσκωμαι,άφήσουσί με οί δικασταί, ύμεΐς δε ες τους έξαπατή-σαντας υμάς και παροξύναντας καθ' ημών την όργηντρέψατε. ΐ45

9. ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). τουτ' εκείνο, ες πεδίον τον ΐπ-πον, ως παρακρουσάμενος τους δικαστάς άπέλθης·

124 έκωλύομεν γ || 125 μάλιστα om. β | εΤ] αν εϊης γ || 133 γοΰν] δεΩ (compend.) || 135 λύεσθαι γ | λόγους γ || 137 Vnva αν] οίον τίνα&ν Γ, οϊόν τίνα (om. αν) Ω | χειροτονήσετε Ω"0, ut vid. || 139 κφτα]και β | μεν] μεν τι γ || 141 δε βίαιον οοδέν τολμήσετε (-σ- rpc?)] δ'έντολμήσετε β || 143 με] μεν γ Upc | ες om. γ (Ω* είς, Γ* ες suprascr.) ||144 υμάς om. Ω (Ω8 suprascr.) | παροξύνοντας β || 145 τρέψετε fort.Fac H 146 11 ΦΙ [sic] Ω (marg., παροιμίας Φι TL?)

34



PISCATOR

cpcccri γοΰν ρήτορα σε και δικανικόν τίνα είναι καιπανοοργον εν τοις λόγοις. τίνα δε και δικαστήν έθέ-

ΐ5ο λεις γενέσθαι, δντινα μη συ δωροδοκήσας, οία πολλάποιείτε, άδικα πείσεις υπέρ σου ψηφίσασθαι;

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. θαρρείτε τούτου γε Ενεκα · ού-δένα τοιούτον διαιτητήν υποπτον ή άμφίβολον άξιώ-σαιμ' αν γενέσθαι και δστις άποδώσεταί μοι την

155 ψήφον. ορατέ γουν, την Φιλοσοφίαν αυτήν μεθ' υμώνδικάστριαν ποιούμαι έγωγε.

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). και τίς αν κατηγορήσειεν, ει γεημείς δικάσομεν;

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. οι αυτοί κατηγορείτε και δικά-ΐ6ο ζετε. ουδέν ουδέ τοΰτο δέδια* τοσούτον ύπερφέρω τοίς

δικαίοις και εκ περιουσίας άπολογήσεσθαι ύπολαμ-βάνω.

10. ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). τί ποιώμεν, ώ Πυθαγόρα καιΣώκρατες; £οικε γαρ ουκ αλόγα ό άνήρ προκαλείσθαι,

l s δικάζεσθαι αξιών.ΣΩΚΡΑΤΗΣ. τί δ' άλλο ή βαδίζωμεν επί το δι-

καστή ριον και την Φιλοσοφίαν παραλαβόντεςάκούσωμεν δ τι και άπολογήσεται· το προ δίκης γαρ

148 cum τίνα είναι (in ras., nam verba ac fine huius partis φ occur-runt) Φ incipit

149 1f λόγοις: τίνα Φ (marg. ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ; fort. (.) et nom. ΦΟ ||150 U γενέσθαι: (seu;) δντινα Φ (nom. marg. ΠΛΑΤΩΝ; (.) et nom. fort.ΦΟ || 152 1Ϊ ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Ω] ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ Τ Φ1 \ θαρρείτε -ένεκα] θαρρεί τούτου ένεκα γ (post -ει, τε post τούτου, γε Ρ infer-sit) II 156 ποιούμαι δικάστριαν γ || 157 U ΦΙ [sic] Ω] ΠΛΑΤΩΝ Φ ||159 11 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Ω] ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ Φ || 161 άπολογήσεσθαι Pc,ΩΡ° (ut vid.)] άπολογήσασθαι Φ β (-γισ- U) || 163 11 ΦΙ [sic] Ω] ΠΛΑ-ΤΩΝ Φ | ποιοϋμεν γ || 164 εΌικε — άνήρ] εΌικε γαρ άνήρ ουκ αλόγαγ || 165 δικάζεσθαι om. β || 166 βαδίζομεν Pc, Ωϊς, ut vid. || 168 δ τι]οτΓερ U Γ* UO

35



LVCIANVS

ούχ ήμέτερον, αλλά δεινώς ίδιωτικόν, αργίλων τινώνανθρώπων και το δίκαιον εν τη χειρΐ τιθεμένων, πάρε- noξομεν γοΰν άφορμάς τοις κακηγορεΐν έθέλουσι κατα-λεύσαντες άνδρα μηδέ άπολογησάμενον υπέρ έαυτοΰ,και ταύτα δικαιοσύνη χαίρειν αυτοί λέγοντες, ή τί ανεϊποιμεν Άνύτου περί και Μελήτου, των έμοΰ κατη-γορησάντων, ή των τότε δικαστών, ει ούτος τεθνήξε- nsται μηδέ το παράπαν ύδατος μεταλαβών;

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). άριστα παραινείς, ώ Σώκρατες*ώστε άπίωμεν επί την Φιλοσοφίαν. ή δε δικασάτω, καιημείς άγαπήσομεν οΐς αν εκείνη διαγνώ.

11. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ευ γε, ώ σοφώτατοΓ άμείνω ι soταΰτα και νομιμώτερα. τους μέντοι λίθους φυλάττετε,ως εφην δεήσει γαρ αυτών μικρόν ύστερον εν τω δι-καστηρίω. που δε την Φιλοσοφίαν εύροι τις αν; ουγαρ οϊδα £νθα οίκεΐ. καίτοι πάνυ πολύν έπλανήθηνχρόνον αναζητών την οΐκίαν, ως ξυγγενοίμην αύτη. issείτα έντυγχάνων αν τισι τριβώνια περιβεβλημένοις καιπώγωνας βαθεΐς καθειμένοις παρ' αυτής εκείνης ήκεινφάσκουσιν, οΐόμενος ειδέναι αυτούς άνηρώτων. οι δεπολύ μάλλον έμοΰ άγνοοΰντες, ή ούδ' όλως άπεκρί-νοντό μοι, ως μη έλέγχοιντο ουκ είδότες, ή άλλη ν θύ- ΐ9οραν άντ' άλλης επεδείκνυαν, ούδέπω γουν και τήμερονέξευρεΐν δεδύνημαι την οίκίαν. 12. πολλάκις δε ή αύ-τός ει κάσας ή ξεναγήσαντός τίνος ήκον αν επί τιναςθύρας, βεβαίως έλπίσας τότε γουν εύρηκέναι, τεκμαι-

169 ιδιωτικών Φρς fort. || 170 τη om. U || 171 γοΰν] ουν Ω β | κατη-γορεϊν Ω β || 174 Ανύτου — Μελήτου] άνύτου και μελήτου περί γ ||177 H ΦΙ [sic] Ω] ΠΥΘ [sic] Φ || 178 άπίωμεν] βαδίζωμεν Ω || 179 άγα-πήσωμεν β || 180 11 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Ω] ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ Φ || 181 μονι-μώτερα Β || 183 δε] δαί U | τίς γΌ || 184 πάνυ om. β || 189 πολλού Β |ούδ'] ουδέν γ || 189-90 άπεκρίναντό γ || 192 ή om. β ]| 193 τινας]τινο(ς) Φ

36



PISCATOR

195 ρόμενος τω πλήθει των είσιόντων τε και έξιόντων,απάντων σκυθρωπών και τα σχήματα εύσταλών καιφροντιστικών την πρόσοψιν μετά τούτων ούν ξυμπα-ραβυσθείς και αυτός εισήλθον αν. είτα έώρων γύναιόντι ούχ άπλοϊκόν, εί και δτι μάλιστα ες το αφελές και

2οο άκόσμητον έαυτήν έπερρύθμιζεν, άλλα κατεφάνη μοιαύτίκα ουδέ το ανετον δοκούν της κόμης άκαλλώπι-στον έώσα ουδέ του ιματίου την άναβολήν άνεπιτη-δεύτως περιστέλλουσα· πρόδηλος δε ην κοσμουμένηαύτοϊς και προς εΰπρέπειαν τω άθεραπεύτω δοκοΰντι

205 προσχρωμένη. ύπεφαίνετο δε τι και ψιμύθιον και φΰ-κος, και τα ρήματα πάνυ εταιρικά· και έπαινουμένηυπό των εραστών ες κάλλος £χαιρεν και εί δοίη τιςπροχείρως έδέχετο, και τοις πλουσιωτέροις αν παρα-καθισαμένη πλησίον τους πένητας των εραστών ουδέ

2 ΐ ο προσέβλεπεν. πολλάκις δε και γυμνωθεί σης αυτήςκατά το άκούσιον έώρων περιδέραια χρυσά των έγχέ-λεων παχύτερα, ταΰτα ίδών επί πόδας ουν ευθύς άν-έστρεφον, οίκτείρας δηλαδή τους κακοδαίμονας εκεί-νους ου της ρινός, αλλά του πώγωνος έλκομένους

2 ΐ 5 προς αυτής και κατά τον Ίξίονα είδώλω αντί της"Ηρας ξύνοντας.

13. ΦΙ(ΛΟΣΟΦΟΙ). τούτο μεν ορθώς ελεξας· ουγαρ πρόδηλος ουδέ πασι γνώριμος ή θύρα. πλην αλλά

195 τε om. β || 196 σκυθρωπών om. β | εύσταλών] κοσμίων U r > su-prascr. || 198 αν om. β || 199 ασφαλές Uac, ul vid. || 200 έρρύθμιζεν β ||201 ανετον] αφετον γ (-φ-, Ρ ν suprascr.) || 205-6 φυκίον γ ||206 πάνυ] πάντα β || 208 τοις πλουσιωτέροις recc., Fritzsche] τους

σαπλουσιωτέρους βγ || 208-9 παρακαθεζομένη γ (-θε-, -ζο-, Ρ' su-prascr.) || 211 χρύσεα β || 211-2 έγχέλεων] κλοιών β Γ3 || 212 ταϋταίδών om. β | πόδα Cobet | ούν] αν γ || 214-5 ου της ρινός — αυτής]έλκομένους προς αυτής ου της ρινός, άλλα του πώγωνος γ ||216-7 H ξύνοντας· τοϋτο Φ || 217 1Ϊ ΦΙ [sic] Ω | ου] ουδέ β (Γ οΰδέ, δέ

Γ3 suprascr.)

37



LVCIANVS

ουδέν δεήσει βαδίζειν επί την οίκίαν ενταύθα γαρ ενΚεραμεικώ ύπομενουμεν αυτήν, ή δε ήδη που άφίξεται 220έπανιοΰσα εξ Ακαδημίας ως περιπατήσειε και εν τη"Ποικίλη· τοΰτο γαρ όσημέραι ποιείν £θος αύτη* μάλ-λον δε ήδη προσέρχεται, όρφς την κόσμιον {την} απότου σχήματος, την προσηνή το βλέμμα, την έπι συν-νοία ήρεμα βαδίζουσαν; 225

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. πολλάς όμοιας ορώ το γεσχήμα και το βάδισμα και την άναβολήν. καίτοι μίαπάντως ή γε αληθής Φιλοσοφία εστίν εν αύταΐς.

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. εδ λέγεις· αλλά δηλώσει ήτις εστίφθεγξαμένη μόνον. 23ο

14. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. παπαΐ· τί Πλάτων και Χρύσιπ-πος ανω και Αριστοτέλης και οί άλλοι πάντες, αυτάδη τα κεφάλαια μου των μαθημάτων; τί αδθις ες τονβίον; αρά τι υμάς έλύπει των κάτω; όργιζομένοις γοΰνέοίκατε. και τίνα τοΰτον συλλαβόντες άγετε; ή που 235τυμβωρύχος τις ή άνδροφόνος ή ιερόσυλος εστίν;

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. νή Δί', ώ Φιλοσοφία, πάντων γε Ιε-ρόσυλων ασεβέστατος, δς την Ιερωτάτην σε κακώςάγορεύειν επεχείρησε και ημάς απαντάς, όπόσοι τιπαρά σου μαθόντες τοις μεθ' ημάς καταλελοίπαμεν. 24ο

221 άνιοΰσα γ || 222 11 ποικίλη: τοϋτο Φ, ut vid., β | γαρ om. β ||223 προσέρχεται] προσεισιν γ | την2 uncis inclusi; del. Benedictus, al. ||224-5 έπι σόννοιαν rac?OQac (Pc -αϊ (h.e. -a), ut vid.) || 226 γε om. β ||228 πάντων β | εστίν β ΓΡ<Τ"] και ΩΦ | ταύταις ΒΓ* | H post αύταϊς (:)Ω, fort, olim Q || 229 11 ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc. | ήτις (ΩΡ°ΦΡ°)] εϊ τΐς Γ ||231 H ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ codd. compendiose praebent, ut mos (ΦΙ ΓΩ,ΦΙΛΟΣΟΦΙ Φ (Φ1-?)) || 232 αλλοι πάντες] λοιποί άπαντες γ |j 235 άγ-χετε Κ. Schwartz || 236 τυμβωρύχος] λωποδύτης γ || 237 1ί ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΙ recc.; hie quidam ab Ω derivati codd., tune infra Ω ipse ANA-ΒΙΟΥΝΤΕΣ (maxima ex parte compend.) praebent, fort, ne compendiaquae Philosophiam et Philosophos indicant confundantur, et sie per-gunt || 239 τι om. β || 240 παραλελοίπαμεν Φ

38



PISCATOR

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. είτα ήγανακτήσατε λοιδορησαμέ-νου τινός, και ταΰτα είδότες έμέ οία προς της Κωμω-δίας άκούουσα εν τοις Διονυσίοις δμως φίλην τε αυτήνήγημαι και ούτε έδικασάμην ούτε ήτιασάμην προσ-

245 ελθοΰσα, έφίημι δε παίζειν τα εικότα και τα ξυνήθητη εορτή; οιδα γαρ ως ουκ αν τι υπό σκώμματος χεί-ρον γένοιτο, άλλα τουναντίον δπερ αν fj καλόν, ώσπερτο χρυσίον άποσμώμενον, τοις σκώμμασι λαμπρότερονάποστίλβει και φανερώτερον γίγνεται. ύμεις δ' ουκ

250 οΐδ' δπως όργίλοι και άγανακτικοι γεγόνατε. τί δ' ουναυτόν άγχετε;

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. μίαν ήμέραν ταύτη ν παραιτησά-μενοι ηκομεν έπ' αυτόν ως ύπόσχη την άξίαν ων δέ-δρακεν. φήμαι γαρ ήμΐν διήγγελλον οία £λεγεν επιών

255 ες τα πλήθη καθ' ημών.15. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. είτα προ δίκης ουδέ άπο-

λογησάμενον άποκτενεΐτε; δήλος γοΰν εστίν ειπείν τιθέλων.

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. ουκ, αλλ' επί σε το πάν άνεβαλό-260 μεθά και σοι δ τι αν δοκή, τοΰτο ποίηση τέλος της

δίκης.ΦΙΛΟ(ΣΟΦΙΑ). τί φής συ;ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. τοέτο αυτό, ω δέσποινα Φιλο-

σοφία, ήπερ και μόνη τάληθές Γαν έξευρεϊν1 δύναιο·

241 II ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. || 243 άκούσασα Ω | τοις om. v II244 οοτε1] ουκ vel ου fort. Uac | οοτε ήτιασάμην om. β || 248 άποσμώ-μενον (rpc)] άποσπώμενον ΩΦ | κόμμασιν Pc, ut vid., κόμμασι ΩΡ°(/κό/μμασι), ομμασι conieci || 250 δ' ουν] γοϋν β || 252 f ΦΙΛΟΣΟΦΟΙrecc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω || 253 έπ'] παρ' Ω || 254 επιών om. γ, su-prascr. Γ3 || 255 ες] προς Ω || 259 ΤΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝ-ΤΕΣ Ω || 260 δ τι] δ Ω, om. β | δοκεΐ Γ | ποιήσει ΓΩ || 262 Ι ΦΙΛΟ[sic] Ω || 264 δν έξευρεΐν Harmon] άνευρενν β (h. e., ut recc., αν εύ-ρεΐν), έξευρεϊν γ

39



LVCIANVS

μόλις γοον εύρόμην πολλά ίκετεύσας το σοι φυλαχθή- 265ναι την δίκην.

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. νυν, ω κατάρατε, δέσποιναν αυτήνκαλείς; πρώην δε το άτιμότατον Φιλοσοφίαν άπέφαι-νες, εν τοσούτω θεάτρω άποκηρύττων κατά μέρη δύ'όβολών Εκαστον είδος αυτής των λόγων. 2?ο

ΦΙΛΟ(ΣΟΦΙΑ). ορατέ μη ου Φιλοσοφίαν ούτος γε,αλλά γόητας άνδρας έπΐ τω ήμετέρω ονόματι πολλάκαι μιαρά πράττοντας ήγόρευε κακώς.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ε'ίση αύτίκα, Γήν μόνον έθέληςάπολογουμένου άκούειν.1 2?s

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. άπίωμεν έπ' Άρειον πάγον, μάλλονδε ες την άκρόπολιν αυτήν, ως αν εκ περιωπής άμακαταφανή πάντα ε'ίη τα εν τη πόλει. 16. ύμεις δε, ωφίλαι, εν τη Ποικίλη τέως περιπατήσατε· ήξω γαρύμΐν έκδικάσασα την δίκην. 2so

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. τίνες δε είσιν, ώ Φιλοσοφία;πάνυ γαρ μοι κόσμιαι και αύται δοκοϋσιν.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Αρετή μεν ή άνδρώδης αυτή,Σωφροσύνη δε εκείνη, και Δικαιοσύνη παρ' αυτήν ή

265 μόγις Ω β εύροίμην fort. Ωας || 267 11 ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc.] ANA-ΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω | νυν] νυν ουν Φ || 271 11 ΦΙΛΟ [sic] Ω || 273 ήγόρευσεβ (-ν U) || 274 H ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω ||274-5 (H) ην — άκούειν scripsi] ην έθέλης άπολογουμένου άκούεινμόνον γ (sed. fort. Γ (:) post άκούειν), ην έθέλης άκούειν άπολογου-μένου μόνον β || 275-6 U άπολογουμένου άκούειν. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.όπίωμεν] άπολογομένου άκούειν μόνον όπίωμεν γ (άπίομεν, postάκούειν fort. (:) Γ) || 276 U ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. | έπ'] ες β | H πάγον:μάλλον Φρς, ut vid. (olim (')) || 277-8 άμα — πόλει] άμα καταφανείηπάντα εν τη πόλει Pc, sine dub. (diserte -νήεϊη πάντα εν ..., Ρ ήεϊ Ρα τά scripsit), ΩΦ (sed hi pro εν, τα εν) || 278 II πόλει: ύμεΤς ΓΩ,nom. marg. ΦΙΛΟ [sic] Ω || 279 γαρ] δε Ω (compend.) || 281 H ΠΑΡΡΗ-ΣΙΑΔΗΣ recc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω || 282 μοι om. γ | αύται β ||283 II ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. || 284 παρ'] ή παρ' rec., Fritzsche || 284-5 ήπροηγουμένη δε γ

40



PISCATOR

285 δε προηγουμένη Παιδεία, ή αμυδρά δε και ασαφής τοχρώμα ή Αλήθεια εστίν.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ούχ ορώ ήντινα και λέγεις.ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). την άκαλλώτπστον έκείνην ούχ

όρος, την γυμνήν, την ύποφεύγουσαν άει και διολισθά-290 νουσαν;

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ορώ νυν μόλις, άλλα τί ουχί καιταύτας άγεις, ως πλήρες γένοιτο και εντελές το συν-έδριον; την Αλήθειαν δε γε και συνήγορον άναβιβάσα-σθαι προς την δίκην βούλομαι.

295 ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). νή Δία, ακολουθήσατε και ύμεΤς·ου χαλεπόν δικάσαι δίκην, και ταΰτα περί των ημε-τέρων έσομένην.

17. ΑΛΗΘΕΙΑ, άπιτε ύμεΐς· εγώ γαρ ουδέν δέο-μαι άκούειν α πάλαι οίδα όποια εστίν.

3οο ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). αλλά ήμΐν, ώ Αλήθεια, εν δέοντιξυνδικάζοις αν και καταμηνύοις Εκαστα.

ΑΛΗΘΕΙΑ, ούκοΰν έπάγωμαι και τω θεραπαινι-δίω τούτω εύνοϊκωτάτω μοι δντε;

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). και μάλα όπόσας αν έθέλης.305 ΑΛΗΘΕΙΑ, επεσθον, ώ Ελευθερία και Παρρησία,

μεθ' ημών ως τον δείλαιον τουτονι άνθρωπίσκονέραστήν ήμέτερον οντά κινδυνεύοντα έπ' ουδεμία προ-

285 ή] και ή Ω (και compend.) || 288 II ΦΙ [sic] Ω, abhinc pleraquenomina serius addita, ut vid. || 289 άποφεύγουσαν U || 289-90 διολι-σθαίνουσαν υΩΦ || 291 μόγις β || 294-5 II βουλόμαΓ νή Φ || 295 1Ϊ ΦΙ[sic] Ω || 296 χαλεπόν] βαρύ γαρ μίαν γ || 298 ουδέν] ου Ω || 300 1Ϊ ΦΙ[sic] Ω || 301 και] ως suprascr. Ρ, ως και β | καταμηνύεις U ||302 επάγομαι Φ || 303 συνοικοτάτω β Γ3 Ω || 304 ΪΙ ΦΙ [sic] Ω | όπόσαςαν] όπόσα εάν β | Βέλτ\ς U || 304-5 (H) έθέλης· επεσθον ώ ΩΦ, θέ-λρς επεσθον: ώ U, έθέλης επεσθον; | ώ Β || 306 τούτον γ (Pc) ||307 κινδυνεύοντα] και κινδυνεύοντα γ | έπ' ουδεμία] επί μηδεμιά γ

41



LVCIANVS

φάσει δικαία σώσαι δυνηθώμεν. συ δε, ώ Έλεγχε, αύ-τοΟ περίμενε.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. μηδαμώς, ώ δέσποινα, ήκέτω δε 3ΐοκαι οδτος Γεί καί τις αλλος1· ου γαρ τοις τυχοϋσι θη-ρίοις προσπολεμήσαι δεήσει με, αλλ' άλαζόσιν άν-θρώποις και δυσελέγκτοις, αεί τινας άποφυγάς εύρι-σκομένοις, ώστε αναγκαίος ό Έλεγχος.

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). αναγκαιότατος μεν οδν αμεινον δε sisει και την Άπόδειξιν παραλάβοις.

ΑΛΗΘΕΙΑ, £πεσθε πάντες, έπείπερ αναγκαίοιδοκεΐτε προς την δίκην.

18. ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. όρςίς; προσεταιρίζεται καθ'ημών, ώ Φιλοσοφία, την Άλήθειαν. 320

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). είτα δέδιτε, ώ Πλάτων καί Χρύ-σιππε και Άριστότελες, μη τι ψεύσηται υπέρ αύτοΰΑλήθεια ούσα;

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. ου τοΰτο, αλλά δεινώς πανούργοςεστί και κολακικός· ώστε παραπείσει αυτήν. 325

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). θαρρείτε- ουδέν ου μη γένηται αδι-κον Δικαιοσύνης ταύτης συμπαρούσης. άνίωμεν οδν.19. άλλα είπε μοι συ, τί σοι τοονομα;

308 σώσαι δυνηθώμεν] αν γε σώσαι δυνηθώμεν β | ώ om. Γ (Fa in-fersit) Φ II 309 περίμεινον γ (Fpc περίμενε) || 310 δε om. β || 311 ει καίτις άλλος Bekker, Fritzsche] καί ει τις άλλος γ, om. β || 312 με (Γ*suprascr. ε)] μοι γ | αλλ' άλαζόσιν L, recc.] άλαζόσιν β γ || 315 H ΦΙ[sic] Ω || 317 II ΑΛΗΘΕΙΑ recc.] ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Ω | «πεσθαι U |αναγκαιότατοι βΡ || 319 H ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω | (f)όρ$ς; Β (diserteQ, ut vid.)] όρςίς, Φυ, όρςίς ΓΩ || 321 U ΦΙ [sic] Ω | δε-δίατε β || 324 II ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω || 325 καικολακικός om. β || 326 11 ΦΙ [sic] Ω | ου om. β || 327 ταύτη U | 11 ξυμ-παρούσης: άνίωμεν β, συμπαρούσης: ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ άπίωμεν Ω |άπίωμεν γ || 327-8 1ί οδν: ΦΙ [sic] αλλ' Ω (ΦΙ pro ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ sinedub.) II 328 σοι] σου γ

42



PISCATOR

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. έμοι Παρρησιάδης Άληθίωνος330 του Έλεγξικλέους.

<ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ>. πατρίς δε;< ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ >. Σύρος, ώ Φιλοσοφία, των Έπευ-

φρατιδίων. αλλά τί τούτο; και γαρ τούτων τινάς οΐδατων αντιδίκων ούχ ήττον έμοΰ βαρβάρους το γένος· ό

335 τρόπος δε και ή παιδεία ου κατά Σολέας ή Κυπρίουςή Βαβυλώνιους ή Σταγειρίτας. καίτοι προς γε σε ου-δέν αν ε*λαττον γένοιτο, ούδ' εί την φωνήν βάρβαροςεϊη τις, εϊπερ ή γνώμη ορθή και δικαία φαίνοιτο ούσα.

20. ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). ευ λέγεις· άλλως γοον ήρόμην.340 ή τέχνη δε σοι τίς; άξιον γαρ έπίστασθαι τούτο γε.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. μισαλαζών είμι και μισογόηςκαι μισοψευδής και μισότυφος και μισώ πάν το τοιου-τώδες είδος των μιαρών ανθρώπων πάνυ δε πολλοίείσιν, ως οΐσθα.

345 ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). Ήράκλεις, πολυμιση τίνα μέτει τηντέχνην.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ευ λέγεις· οράς γοΰν όπόσοιςαπεχθάνομαι και ως κινδυνεύω δί' αυτήν, ου μηναλλά και την έναντίαν αύτη πάνυ ακριβώς οιδα, λέγω

350 δε την από του φιλώ την αρχήν Ιχουσαν φιλαλήθηςτε γαρ και φιλόκαλος και φιλαπλοϊκός και δσα τω φι-

329 έμοί; Fritzsche \ άληθείωνος ΤΩ \\ 330-2 H Έλεγξικλέους —Σύρος sie Edd., v. (sed ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ pro ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ), rec. (sinenomm.)] Έλεγξικλέους· πατρίς δε σύρος β γ (post δε (') β, (,) Φ; anteπατρίς (:) fort. Cc \\ 331 H ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Edd., v. \\ 332 f ΠΑΡΡΗΣΙΑ-ΔΗΣ supplevi (sic ac Macleod)] ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ Edd., v. \\ 333 κα\ γαρτούτων om. β \\ 334 αντιδίκων] αντιδίκων μου γ \ ό om. β \\ 337 Ιλάτ-των [sic] Β (έλάττων prob. Ε. Schwartz) || 339 1ί ΦΙ [sic] Ω | γοΰν] γοϋντοϋτο γ | είρόμην β || 345 1Ϊ ΦΙ [sic] Ω | μέτει] μέτέρχη [sic] Bpc ||347 όπόσοις] εφ' Οσοις Ωρς, ut vid. || 350 φίλου β, φίλο Halm || 351 τεom. γ

43



LVCIANVS

λεΐσθαι συγγενή, πλην αλλ' ολίγοι πάνυ ταύτης αξιοιτης τέχνης, οί δε υπό τη εναντία ταττόμενοι και τωμίσει οίκειότεροι πεντακισμύριοι. κινδυνεύω τοιγαροΰντην μεν υπ' αργίας άπομαθείν ήδη, την δε πάνυ assήκριβωκέναι.

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). και μην ουκ έχρήν· του γαρ αύτοΰκαι τάδε φασΐ και τάδε- ώστε μη διαίρει τω τέχνα·μία γαρ έστον, δύ' είναι δοκούσα.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. αμεινον συ ταοτα οΐσθα, ώ Φι- seoλοσοφία. το μέντοι έμόν τοιούτον εστίν, οίον τους μενπονηρούς μισεΤν, έπαινεΐν δε τους χρηστούς και φιλειν.

21. ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). αγε δή· πάρεσμεν γαρ £νθαέχρήν, ένταΰθά που εν τω προνάω της Πολιάδος δι-κάσωμεν. ή Ιέρεια διάθες ήμΐν τα βάθρα, ήμεϊς δε εν 365τοσούτω προσκυνήσωμεν την θεόν.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ώ Πολιάς, έλθέ μοι κατά τωναλαζόνων σύμμαχος άναμνησθεΐσα όπόσα έπιορ-κούντων όσημέραι άκούεις αυτών και α πράττουσι δε,μόνη οράς ατέ δη επί σκοπής οικούσα, νυν καιρός 3?οάμύνασθαι αυτούς, έμέ δε ην που κρατούμενον ΐδηςκαν πλείους ώσιν αί μέλαιναι, συ προσθεΤσα την σεαυ-τής σώζε με.

352 αλλ' om. β | ταύτης πάνυ β || 353 της εναντίας β || 354-5 τοι-γαροϋ[ν] τή[ν] μεν Β (foramen membrani) || 355 υπ' αργίας] ΰπουρ-γίαν Φ, απ' αργίας β || 357 1Ϊ ΦΙ [sic] Ω || 358 τω] τα Φ'0? Ω ||359 δοκούσα Pc? (olim δοκοΰσαι, fort.)] δοκοϋσα Ω, δοκοϋσαι Φ β ||360 οΐσθα ταϋτα γ || 361 τοιούτο β || 362-3 H φιλεϊν αγε ΦΩβο? ||363 U ΦΙ (sic] Ω || 364-5 δικάζωμεν γ | II δικάζωμεν: ή Φ, ut vid. ||365 II βάθρα i ΦΛΙΑΣ [sic] |ήμεϊς Φ, (nom. serius add.?), βάθρα:ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ ήμεΐς Ω (nom. marg.). || 366 τη θεώ β ||366-7 11 θεόν ώ Γ, fort, olim Φ, (:) languida Ω, ut vid. || 367 ΐί ΠΑΡ-ΡΗΣΙΑΔΗΣ. recc. (sed nom. Ω 1. 365 ac hue fort, adferri polest) ||370 έπ\ σκοπής οίκοϋσα] επίσκοπος οδσα β || 372 καν] και γ | συ] συδε Ω (δε compend.) || 372-3 σαυτης β

44



PISCATOR

22. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. εΐέν ημείς μεν ύμιν και δη375 καθήμεθα Ετοιμοι άκούειν των λόγων, ύμεΐς δε προ-

ελόμενοί τίνα εξ απάντων δστις αριοτα κατηγορήσεινδοκεΐ, ξυνείρετε την κατηγορίαν και διελέγχετε· πάν-τας γαρ δμα λέγειν άμήχανον. συ δε, ώ Παρρησιάδη,άπολονήοτ) το μετά τούτο.

380 ΠΛΑΤΩΝ, τίς οδν ό έπιτηδειότατος εξ ημών ανγένοιτο προς την δίκην;

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. συ, ώ Πλάτων ή"τε γαρ μεγαλό-νοια θαυμαστή και ή καλλιφωνία δεινώς Αττική καιτο κεχαρισμένον και πειθούς μεστόν, ή* τε σύνεσις και

sss το ακριβές και το έπαγωγόν εν καιρώ των αποδεί-ξεων, πάντα ταΰτά σοι αθρόα πρόσεστιν ώστε τηνπροηγορίαν δέχου και υπέρ απάντων είπε τα εικότα,νυν άναμνήσθητι πάντων εκείνων και συμφόρει εις τοαυτό, ει τί σοι προς Γοργίαν ή Πώλον ή Πρόδικον ή

39ο Ίππΐαν εϊρηται* δεινότερος ούτος εστίν, έπίπαττε ουνκαι της ειρωνείας και τα κομψά εκείνα και συνεχή

374 H ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc.] Δ. ΦΙ Ω, ut vid. || 376 κατηγορήσειν] κα-τηγορήσαι αν γ || 377 δοκεΐ recc.] δοκη βγ || 377-8 πάντας — άμή-χανον] ου γαρ οίον τε πάντας άμα λέγειν γ || 379 άπολογήσ[η τομετ]ά τοοτο Β (foramen membrani) || 380 11 ΠΛΑΤΩΝ recc.] ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΙ recc., ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω || 380-1 τίς - γένοιτο] τίς οδν ανέτπτηδειότατος εξ ημών γένοιτο β || 380 έπιτηδειότατος U Cec U^ ||381 H post δίκην (·) solum ΦΩ, ut vid. || 381-2 11 δίκην; ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ.συ] δίκην σου β (post δίκην (.) U, post σου (.) Β) || 382 11 ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΙ scripsi (fort, rec.)] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Macleod, ΧΡΥΣΙΠΠΟΣrecc. Ι συ] σου β (ν. supra) || 387 προσηγορίαν Γ (σ in ras.), προηγορίανΒ (ς BL?; Jacobitz ς suprascriptum legi, et ad „scholion typis expres-sum" referri dicit; notat Schubartum hanc lectionis προσηγορίαν origi-nem esse putare, „non male"; supra lineam in B scholium το πρότερονειπείν ή το άγορεϋσαι occurrit, ante quod .ς. alterum, quod fort, ex-spectares si .ς. signum scholii esset, non legitur). |j 387-8 f εικότα: νυνΦ, ut vid. (olim (')?) || 389-90 ή ΐππίαν f\ πρόδικον β || 390 εστίν om.

45



LVCIANVS

ερώτα· καν σοι δοκη, κάκεινό που παράβυσον, ως όμέγας εν ούρανώ Ζευς πτηνόν άρμα έλαύνων άγα-νακτήσειεν αν εί μη οδτος ύπόσχοι την δίκην.

23. ΠΛΑΤΩΝ, μηδαμώς, αλλά τίνα των σφοδρό- 395τέρων προχειρισώμεθα, Διογένη τούτον f) Αντισθένη ή'Κράτητα ή και σε, ώ Χρύσιππε· ου γαρ δη κάλλουςεν τω παρόντι κα\ δεινότητος συγγραφικής ό καιρός,αλλά τίνος ελεγκτικής και δικανικής παρασκευής*φήτωρ δε ό Παρρησιάδης εστίν. 4οο

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, αλλ' εγώ αύτοϋ κατηγορήσω, καιγαρ ουδέ πάνυ μακρών οΐμαι των λόγων δεΐσθαι· καιάλλως δε υπέρ απαντάς υβρισμαι δύ' όβολών πρώηνάποκεκη ρυγμένος.

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. ό Διογένης, ώ Φιλοσοφία, έρεΐ τον 4osλόγον υπέρ απάντων, μέμνησο δε, ώ γενναίε, μη τασεαυτοο μόνον πρεσβεύειν εν τη κατηγορία, τα κοινάδε όράν. εί γαρ τι και προς αλλήλους διαφερόμεθα εντοις λόγοις, συ δε τοΰτο μεν μη εξέταζε, μηδ' δστιςεστίν ό αληθέστερος νυν λέγε, δλως δε υπέρ Φιλοσο- 4ΐοφίας αυτής αγανακτεί περιυβρισμένης και κακώςάκουούσης εν τοις Παρρησιάδου λόγοις, και τάς

393 cf. Pla., Phaedr., 246e, Luc., Bis Acc., 33

393 εν ούρανφ om. β j έλαύνων] εν ούρανφ έλαύνων γ (εν ούρανφin ras. Γ) || 394 ofrflSfc U (Τοσ U1) || 395 U ΠΛΑΤΩΝ recc. (| 396 διογένηνβ | τούτον] τοϋτον αν γ | άνπσθένην β || 401-2 κα\ — πάνυ] ουδέγαρ πάνυ γ || 402 οΐομαι β | λόγων] λόγων αΰτοϋ Ω | δεήσεσθαι γ ||403 δε om. γ | πρώην] πρότερον Φ || 405 1ί ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc. ||405-6 έρεΐ — απάντων] τον λόγον έρεΐ τον υπέρ απάντων γ ||407 πρεσβεύειν] πρέπει.μνημ ! o J, νεύειν ΦΡ(:7 (inter πρ- et -νεύειν fort,textus novus exaratus; sed v2 ex β (κ simili) confecit corr., ut vid.; codi-cis Φ apographon πρέπει μνημονεύειν praebet), πρε/|ς j βεύειν Ω (ςΩϊ?) || 409 λόγοις] δογμασι γ (-ν ΦΩ8<:) || 410 νυν om. Ω | υπέρ] περί Ω(compend.)

46



PISCATOR

προαιρέσεις άφείς, εν αις διαλλάττομεν, ό κοινόνάπαντες £χομεν, τούτου ύπερμάχει. οράς δε, μόνον σε

4ΐ5 προεστησάμεθα και εν σοι τα πάντα ημών νυν κινδυ-νεύεται, ή σεμνότατα δόξαι η τοιαύτα πιστευθηναιοία οδτος άπέφηνε.

24. ΔΙΟΓΕΝΗΣ, θαρρείτε- ουδέν έλλείψομεν,υπέρ απάντων έρώ. καν ή Φιλοσοφία δε προς τους λό-

420 γους έπικλασθεισα — φύσει γαρ ήμερος και πράοςεστίν — άφεΤναι διαβουλεύηται αυτόν, αλλ' ου τάμαένδεήσεν δείξω γαρ αύτω δτι μη μάτην ξυλοφοροΰμεν.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. τούτο μεν μηδαμώς, αλλά τφ λόγωμάλλον ήπερ τφ ξύλω. μη μέλλε δ' οδν ήδη γαρ έγ-

425 κέχυται το ύδωρ και προς σε το δικαστή ριον αποβλέ-πει.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. οί λοιποί καθιζέτωσαν, ώ Φιλο-σοφία, και ψηφοφορείτωσαν μεθ' υμών. Διογένης δεκατηγορείτω μόνος.

430 ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). ου δέδιας οδν μη σου καταψη-φίσωνται;

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ουδαμώς· πλείοσι γοΰν κρατή-σαι βούλομαι.

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). γενναία σου ταύτα· καθίσατε δ'435 οδν. συ δ', ώ Διόγενες, λέγε.

414 πάντες Ω | τούτου recc.] τούτο βγ || 414-5 όρςίς — προεστη-σάμεθα] δρα· σε μόνον προεστησάμεθα γ (δράσε Γ, ut vid.) ||415-6 εν σο\ — κινδυνεύεται] υπέρ απάντων ημών κινδυνεύεται β ||417 οία] a Φ || 419 δε om. U || 422 αύτώ om. Φ || 423 11 ΦΙΛΟΣΟΦΙΑrecc.] ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Ω | ουδαμώς Ω || 424 ήπερ] αμεινον γαρ ήπεργ | δ' οδν] γοϋν Ω || 424-5 έκκέχυται ΙΙγ || 425-7 H αποβλέπει· |οίΩ || 427 H ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. | καθιζέσθωσαν β || 428 υμών (Ω'6, utvid.)] ημών Γ Φ (υ suprascr. ΦΟ U (υμών suprascr. UO || 430 11 ΦΙ [sic]Ω || 434 U ΦΙ [sic] Ω | 11 ταΰτα: καθίσατε β

47



LVCIANVS

25. ΔΙΟΓΕΝΗΣ, οίοι μεν ημείς άνδρες έγενόμεθαπαρά τον βίον, ώ Φιλοσοφία, πάνυ ακριβώς οίσθα καιουδέν δει λόγων, ίνα γαρ το κατ' έμέ σιωπήσω, αλλάΠυθαγόραν τούτον και Πλάτωνα και Αριστοτέλη καιΧρύσιππον και τους άλλους τίς ουκ οίδεν δσα ες τον 44οβίον καλά έσεκομίσαντο; α δε τοιούτους οντάς ημάς ότρισκατάρατος ούτοσι Παρρησιάδης οβρικεν, ήδη έρώ.ρήτωρ γαρ τις ως φασιν ων άπολιπών τα δικαστήριακαι τάς εν έκείνοις ευδοκιμήσεις, όπόσον ή δεινότηταςή ακμής έπεπόριστο εν τοις λόγοις, τούτο πάν εφ' 445ημάς συσκευασάμενος ου παύεται μεν αγορεύωνκακώς γόητας και απατεώνας άποκαλών, τα πλήθη δεάναπείθων καταγελάν ημών και καταφρονεΐν ως τομηδέν οντων μάλλον δε και μισεΐσθαι προς τωνπολλών ήδη πεποίηκεν αυτούς τε ημάς και σε την Φι- 4soλοσοφίαν, φληνάφους και λήρους άποκαλών τα σα καιτα σπουδαιότατα ων ημάς έπαίδευσας έπι χλευασμφδιεξιών, ώστε αυτόν μεν κροτεΐσθαι και έπαινέΐσθαιπρος των θεατών, ημάς δε ύβρίζεσθαι. φύσει γαρτοιούτον εστίν ό πολύς λεώς· χαίρουσι τοις άπο- 455σκώπτουσι και λοιδορουμένοις, και μάλισθ' δταν τασεμνότατα είναι δοκοΰντα διασύρηται, ώσπερ αμελείκαι πάλαι £χαιρον Άριστοφάνει και Εύπόλιδι,Σωκράτη τουτονϊ έπι χλευασία παράγουσιν έπι τηνσκηνήν και κωμωδοϋσιν αλλόκοτους τινάς περί αύτοο 4βοκωμωδίας, καίτοι εκείνοι μεν καθ' ενός ανδρός

436 οίοι (Γ*)] οΐά1 U (οι Ur?), δσοι ΩΦ || 439 άριστοτέλην β ||441 ημάς om. Φ || 442 οδτος β || 443 φησιν β (φη Β) || 445 παν om.Φ || 446 μεν] ημάς μεν Bekker || 450 τε] γε β || 452 ων] απερ γ |χλευασμω (ac Γ8)] χλεύη Υ II 454 προς] παρά U | γαρ] γαρ τι Γ ||455 τοις om. β || 459 σωκράτην β | τούτον γ | χλευασίο; (ac Γ8)] χλεύηγ || 461 μεν om. Ω

48



PISCATOR

έτόλμων τα τοιαύτα και εν Διονύσου έφειμένον αυτόΕδρών και το σκώμμα μέρος έδόκει της εορτής, και

ό θεός ίσως Γ Εχαιρε"1 φιλόγελώς τις ων.465 26. ό δε τους αρίστους συγκαλών, εκ πολλού

φροντίσας και παρασκευασάμενος και βλασφημίας τι-νάς ες παχύ βιβλίον έγγράψας μεγάλη τη φωνή αγο-ρεύει κακώς Πλάτωνα, Πυθαγόραν, Αριστοτέλη τού-τον, Χρύσιππον εκείνον, έμέ και δλως απαντάς οί5τε

470 εορτής έφιείσης ο!5τε ιδία τι προς ημών παθών είχεγαρ αν τίνα συγγνώμην αύτφ το πράγμα, εί αμυνόμε-νος αλλά μη άρχων αυτός έδρα. και το πάντων δεινό-τατον, δτι ταΰτα ποιών και υπό το σον δνομα, ω Φι-λοσοφία, υποδύεται και ύπελθών τον Διάλογον ήμέτε-

475 ρον οικεΤον οντά, τούτω συναγωνιστή και υποκριτήχρήται καθ' ημών, Ετι και Μένιππον άναπείσας έταΐ-ρον ημών άνδρα συνκωμφδεΐν αύτω τα πολλά, δς μό-νος ου πάρεστιν ουδέ κατηγορεί μεθ' ημών, προδούςτο κοινόν. 27. άνθ' ων απάντων άξιον εστίν ύποσχεΐν

480 αυτόν την δίκην. ή τί γαρ αν ειπείν Εχοι τα σεμνό-τατα διασύρας έπι τοσούτων μαρτύρων; χρήσιμονγοΰν και προς εκείνους το τοιούτον, εί θεάσαιντο αύ-

464 Kock, CAF, III, 452, fr. 237.

462 τα om. β | Διονύσου (ac Γ")] διονυσίοις Γ Ω, διονϋσΤ μόνοις[sic] Φ ((—) supra -υσι scriptum compendium pro -οις, hamuli instar,male autem ductum esse videtur) || 463 δραν Γ'ΦΩβ | μέρος έδόκει]έδόκει μέρος τι γ || 464 ίσως έχαιρε (έχαιρε Bekker)] ϊσως χαίρειΓΦβ, χαίρει ίσως Ω || 466 συμπαρασκευασάμενος Ω || 466-7 καιβλασφημίας — έγγράψας om- ΦΩ (suppl. marg. Ω) || 467 τη om. γ ||467-8 διαγορεύει β || 468 Πυθαγόραν om. Ω (suprascr. Ω8) | άριστοτέ-λην β || 468-9 τοϋτον om. β || 470 έφιείσης] έπιούσης β || 471 τίνα] τιU | αύτφ συγγνώμην Ω || 472 έδρασε β (-ν U) | και το] δ δε γ ||473 ταϋτα] τοιαύτα γ | υπό seel. Κ. Schwartz || 475 οίκεΐον] οΐκέτην γ ||481 διασύρων γ

49



LVCIANVS

τον κολασθέντα, ως μηδέ άλλος τις 'έτι καταφρονοίηΦιλοσοφίας· έπεΐ το γε την ήσυχίαν αγειν και ύβριζό-μενον άνέχεσθαι ου μετριότητος αλλά άνανδρίας και 485εύηθείας εικότως αν νομίζοιτο. τα μεν γαρ τελευταίατίνι φορητά; δς καθάπερ τα άνδράποδα παραγαγώνημάς έπΐ το πωλητήριον και κήρυκα έπιστήσας άπημ-πόλησεν, ως φασιν, τους μεν έπι πολλω, ένίους δε μνάςΑττικής, έμέ δε ό παμπονηρότατος ούτος δύ' όβολών 49οοί παρόντες δε έγέλων. άνθ' ων αυτοί τε άνεληλύθα-μεν άγανακτήσαντες και σε άξιουμεν τιμωρήσειν ήμΐντα έσχατα ύβρισμένοις.

28. ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. ευ γε, ώ Διόγενες· υπέραπάντων καλώς όπόσα έχρήν απαντά εϊρηκας. 495

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). παύσασθε έπαινοΰντες· ϊγχει τφάπολογουμένω. συ δε, ώ Παρρησιάδη, λέγε ήδη εν τωμέρει· Γσοι γαρ το νυν φεΐ.1 μη μέλλε ούν.

29. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ου πάντα μου, ώ Φιλοσοφία,κατηγόρησε Διογένης, άλλα τα πλείω και δσα ην χα- sooλεπώτερα ουκ οΐδ' δ τι παθών παρέλιπεν. εγώ δε το-σούτου δέω έξαρνος γενέσθαι ως ουκ ειπον αυτά, ηάπολογίαν τινά μεμελετηκώς άφΐχθαι, ώστε και ειτίνα ή" ούτος άπεσιώπησεν ή εγώ μη πρότερον Εφθασαείρηκώς, νυν προσθήσειν μοι δοκώ. ούτως γαρ αν μα- sos

484 τό/γε Ω (olim το τε?) || 485-6 (Ι) ου — εύηθείας (ac Γ8 (άναν-δρείας))] ου μετριότης αλλά άνανδρία κα\ εύήθεια Γ Ω (sed Ω αλλ'),ου μετριότητος αλλά άνανδρία και εύήθεια Φ (fort. (:) ante αλλά) ||486 μεν om. β || 487 παράγων γ || 489 πολλών γ (πολλώι Γρς, πολλώνdiserte Ω) || 490 παμπονηρότατος οδτος (ac Ρ)] παμπόνηρος γ ||491 ων γε β || 492 ύμϊν Φ || 493 έσχατα] αΐσχιστα β || 494 II ΦΙΛΟ-ΣΟΦΟΙ recc.] ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω || 495 καλώς και όπόσα ΩΡ° (καιcompend. serius, ut vid., infertum) || 496 U ΦΙ [sic] Ω || 497 ό παρρησιά-δης γ || 498 σοι — ρεϊ Burmeister] ΐσθι γαρ το νυν ρεΐ Ta, σοι γαρτο οδωρ ρεϊ νυν γ || 504 οδτος] αυτός γ | ε"φθην γ || 505 οοτω/ Γ

50



PISCATOR

θοις ουΌτινας άπεκήρυττον και κακώς ήγόρευον αλα-ζόνας και γόητας άποκαλών. καί μοι μόνον τοΰτο πα-ραφυλάττετε, ει αληθή περί αυτών έρώ· εί δε τιβλάσφημον ή τραχύ φαίνοιτο £χων ό λόγος, ου τον

5ΐο διελέγχοντα έμέ, αλλ' εκείνους αν, οΐμαι, δικαιότερονΓαίτιάσαισθεη τοιαύτα ποιοϋντας. εγώ γαρ επειδή τάχι-στα συνεΐδον όπόσα τοις ρητορεύουσι τα δυσχερήάναγκαΐον προσειναι, άπάτην και ψευδός και θρασύ-τητα και βοήν και ώθισμούς και μυρία αλλά, ταύτα

sis μεν, ώσπερ εικός ην, άπέφυγον, έπι δε τα σα, ώ Φιλο-σοφία, καλά όρμήσας, ήξίουν όπόσον 'έτι μοι λοιπόντου βίου, καθάπερ εκ ζάλης και κλύδωνος ες εοδιόντίνα λιμένα έσπλεύσας, υπό σοι σκεπόμενος, καταβιώ-ναι. 30. κάπειδή μόνον παρέκυψα ες τα υμέτερα, σε

520 μεν, ώσπερ άναγκαΐον ην και τούσδε Απαντάς έθαύμα-ζον, αρίστου βίου νομοθέτας οντάς και τοις έπ' αυτόνέπειγομένοις χείρα όρέγοντας, τα κάλλιστα και ξυμ-φορώτατα παραινοΰντας, ει τις μη παραβαίνοι αυτάμηδέ διολισθάνοι, αλλ' άτενές αποβλέπων εις τους κα-

525 νόνας, ους προτεθείκατε, προς τούτους ρυθμίζοι καιάπευθύνοι τον εαυτού βίον, δπερ νή Δία και των καθ'υμάς αυτούς ολίγοι ποιοΰσιν. 31. ορών δε πολλούςουκ £ρωτι Φιλοσοφίας έχομένους, αλλά δόξης μόνον

507-8 παραφυλάττετε] δρα φυλάττετε β || 511 αίτιάσαισθε Din-dorf] αίτιάσεσθε β Γ8, αΐτιάσθε ΓΦ, αϊτιάσθαι Ω || 511-2 τάχιστα]ταΰτα β, τα Ta (suprascr. et marg.) || 512-3 άναγκαΐον τα δυσχερή γ ||513-4 και ψευδός και θρασύτητα om. γ (suprascr. P) || 514-5 καιώθισμούς — εικός ην om. Β || 516 καλά om. β || 518 έσπλεύσας] σπεύ-σας β | σοι] σου γ || 519 1ί υμέτερα: σε U || 521 αυτούς Ω (όν ΩΟ ||522 χείρα όρέγοντας τα om. β || 522-3 ξυμφορώτατα] συμφερώταταΓΦ, συμφέροντα Ω || 523 παραβαίνοιτο Β (-το + sq. - olim ταΰτα?) ||525 τούτδϊξ Ω (ουσ ΩΟ || 526-7 οπερ - ποιοΰσιν seel, in app. Harmon,ημάς recepto || 527 ημάς Φβ || 528-9 αλλά — έφιεμένους, και om.

51



LVCIANVS

της από του πράγματος έφιεμένους, και τα μεν πρό-χειρα ταΰτα και δημόσια και όπόσα παντΐ μιμήσασθαι saoφφδιον ευ μάλα έοικότας άγαθοΐς άνδράσι, το γένειονλέγω και το βάδισμα και την άναβολήν, έπι δε τουβίου και των πραγμάτων άντιφθεγγομένους τωσχήματι και τάναντία ύμΐν έπιτηδεύοντας και διαφθεί-ροντας το αξίωμα της υποσχέσεως, ήγανάκτουν και sssτο πράγμα δμοιον έδόκει μοι, καθάπερ αν ει τις υπο-κριτής τραγωδίας μαλθακός αυτός ων και νυναικίαςΑχιλλέα ή Θησέα ή και τον Ήρακλέα ύποκρίνοιτο αυ-τόν μήτε βαδίζων μήτε βοών ήρωϊκόν, αλλά θρυπτόμε-νος υπό τηλικούτω προσωπείω* δν ούδ' αν ή Ελένη 54οποτέ rj Πολυξένη άνάσχοιτο πέρα του μετρίου αΰταΐςπροσεοικότα, ούχ δπως ό Ηρακλής ό καλλίνικος, αλλάμοι δοκεΐ τάχιοτ' αν έπιτρΤψαι τφ φοπάλω παίων τοι-ούτον, αυτόν τε και το προσωπεΐον, ούτως άτίμως κα-τατεθηλυμμένος προς αύτοϋ. 32. τοιαύτα και αυτός 545υμάς πάσχοντας υπ' εκείνων όρων ουκ ήνενκα την αί-σχύνην της ύποκρίσεως, εί πίθηκοι δντες έτόλμησανηρώων προσωπεία περιθέσθαι ή τον εν Κύμη δνον μι-μήσασθαι, δς λεοντην περιβαλόμενος ήξίου λέων αυ-τός είναι προς άννοοΰντας τους Κυμαίους όγκώμενος ssoμάλα τραχύ και καταπληκτικόν, άχρι δη τις αυτόν ξέ-νος και λέοντα ίδών πολλάκις και δνον ήλεγξε και

530 μιμεΐσθοα β || 536 αν pm. β || 537 γυναικείος β || 538-9 Θησέαή — ήρωϊκόν] θησέα | μένος ήρωϊκόν Ω (Ω* suppl. marg., ν. infra) ||538 και pm. βΩ8 || 539 βοών] βοών φθεγγόμενος ΓΦ, Ω8 marg.;(φθέγγόμένός Γ diserte) || 540 ούδ' αν] ουδέ β || 541 άνάσχοιντο Β |μέτρου β || 543 έπιτρίψαι φΡεΩΪΟ?β || 543-4 τοιούτον] τούτονρροβροφρο || 544-5 κατατεθηλυμμένος (ac Γ8 (-υμε-))] καταθηλυνόμενοςγ || 545 αυτός om. β || 548 έπιθέσθαι β || 549 περιβαλλόμενος ΓΩβ ||550 τους om. β || 552 λέοντα — και δνον] λέοντα ίδών και δνονπολλάκις ΓΩβ (δνον. Β, δνον U, δνον/ Γ) || 552-3 και άπεδίωξε om.β

52



PISCATOR

άπεδίωξε παίων τοις ξύλοις. δ δε μάλιστα μοι δεινόν,ώ Φιλοσοφία, κατεφαίνετο, τοΰτο ην οι γαρ άνθρωποι

555 ει τίνα τούτων έώρων πονηρόν ή ασχημον ή ασελγέςτι έτπτηδεύοντα, ουκ έΌην δστις ου Φιλοσοφίαν αυτήνήτιάτο, και τον Χρύσιππον ευθύς ή Πλάτωνα ή Πυθα-γόραν Γή τουτονΐ ή δτουΊ έπώνυμον αυτόν ό διαμαρ-τάνων εκείνος έποιεΐτο, {και οδ τους λόγους έποιεΐτο·}

SOD και από του κακώς βιοΰντος πονηρά περί υμών εϊκα-ζον των προ πολλού τεθνη κοτών, ου γαρ παρά ζώνταςυμάς ή έξέτασις αυτού έγίγνετο, αλλ' ύμεΐς μεν εκ-ποδών, εκείνον δε έώρων σαφώς άπαντες δεινά καιάσεμνα έπιτηδεύοντα, ώστε ερήμην ήλίσκεσθε μετ' αύ-

ses του και έπι την όμοίαν διαβολήν συνκατεσπάσθε. 33.ταϋτα ουκ ήνεγκα ορών £γωγε, αλλά ήλεγχοναυτούς και διέκρινον αφ' υμών ύμεΐς δε, τιμάν έπιτούτοις δέον, εις δικαστήριόν με άγετε, ούκουν ην τίνακαι των μεμυημένων ίδών έξαγορεύοντα τοΐν θεοΐν τα

570 απόρρητα και έξορχούμενον αγανακτήσω και δι-ελέγξω, έμέ τον άδικοοντα ήγήσεσθε είναι; αλλ' ου δί-καιον, έπει και οι άθλοθέται μαστιγοϋν είώθασιν ηντις υποκριτής Άθηνάν ή Ποσειδώνα ή τον Δία ύποδε-δυκώς μη καλώς ύποκρίνηται μηδέ κατ' άξίαν των

554 οί γαρ άνθρωποι] ου γαρ οι άνθρωποι Ω (γρ. οι γαρ δνοι ΩΓ

marg.) || 558 f\ τουτονΐ ή δτου Fritzsche, Ε. Schwartz] ή τουτουι τον β(τοΰτοΐ U) Φ, Fpc (haec verba post ras. in spatio 4 litt, capaci corr. exara-vit; fort, olim δτου ut cognatus L), Γ* marg., fl τουτουί του διονένουςτου κυνικού1^ Ω (TOV corr.), ή δτου recc. | αυτόν recc.] δι αυτόν [sic]Γ", ut vid., αυτόν βγ | ό fort, in ras., Φ, om. Ωβ || 559 και — έποιεΐτοuncis inclusi; om. Φ (suprascr. ΦΟ | έποιεΐτο2] έμιμεΐτο Seager ||560-1 εΐκάζων β || 562 έγίνετο γ || 568 με om. β || 569 ταΐν θεαΐν γ ||569-70 τά| πόρρητα Β || 570-1 και διελέγξω om. β || 571 άδικοϋντα]άσεβοϋντα γ || 572 άθλοθέται] άγωνοθέται Γ Ω, νομοθέται Φ ||573 τον om. γ || 574 ύποκρίνοιτο β

53



LVCIANVS

θεών, και ου δη που οργίζονται αύτοΐς εκείνοι, δτι τον 575περικείμενον αυτών τα προσωπεία καϊ το σχήμα ένδε-δυκότα επέτρεψαν παίειν τοις μαστινοφόροις, Γάλλάκαι ήδονταΓ Γμαστιγουμένφ.Ί οίκέτην μεν γαρ τίνα fjαγγελον μη δεξιώς ύποκρίνασθαι μικρόν το πταίσμα,τον Δία δε f] τον Ήρακλέα μη κατ' άξίαν έπιδείξα- seoσθαι τοις θεαταΐς άποτρόπαιον ως αίσχρόν. 34. καιγαρ αδ και τόδε πάντων άτοπώτατόν εστίν, δτι τουςμεν λόγους υμών πάνυ άκριβοΰσιν οί πολλοί αυτών,καθάπερ δε επί τούτψ μόνον άναγινώσκοντες αυτούςκαι μελετώντες, ως τάναντία έπιτηδεύοιεν, οοτως βίου- s&sσιν. πάντα μεν γαρ δσα φασίν, οίον χρημάτων κατα-φρονεΐν και δόξης και μόνον το καλόν αγαθόν οϊεσθαικαι άόργητον είναι και μην των λαμπρών τούτωνύπεροράν κα\ εξ Ισοτιμίας αύτοΐς διαλέγεσθαι, καλά,ώ θεοί, και σοφά και θαυμάσια λίαν ως αληθώς, οί δε 59οκαι αυτά ταύτα έπ\ μισθφ διδάσκουσι και τους πλου-σίους τεθήπασι και προς το άργύριον κεχήνασιν, {όρ-γιλώτεροι μεν των κυνιδίων οντες, δειλότεροι δε τωνλαγωών, κολακικώτεροι δε των πιθήκων, ασελγέστεροι

575 αύτοϊν Φ40 | εκείνοι// Β | δτι] διότι γ || 577-8 αλλά και ήδονταιscripsi] αλλά κα\ ήδοιντ' αν μάλλον γ (sed ήδοι^τ' Φ, 'ν' corr.), αλλάκα\ ήδοντ' αν οΤμαι β, αλλά κα\ ήδοιντ' αν οΐμαι recc. (ac. v., cumήδοιντο), αλλά κα\ ήδονται, οΐμαι Κ. Schwartz || 578 μαοτιγουμένφBekker] μαοτιγουμένων βγ || 578-9 τίνα ¥\ αγγελον] ή αγγελον τίναβ || 581 άποτρόπαιον ως αίσχρόν Ρ] των αποτρόπαιων ως αίσχρόν γ,άποτρόπαιον ως, καϊ αίσχρόν β (ως. Β) || 584 τούτω L, recc.] τοϋτοβγ || 586 πάντα — χρημάτων (ac Γ*; φα Β)] το μεν γαρ βιβλίον χρη-μάτων φησϊ δεΐν γ (sed φη, δει Ω) || 587 το καλόν — οΐεσθαι] τοκαλόν οϊεσθαι αγαθόν β || 588 μην om. β || 589 καλά (ac Γ8)] αλλ' γ(rac) || 590 λίαν] λέγοντες γ, λέγον Harmon || 592-6 όργιλώτεροι —άλεκτρυόνων uncis inclusi, interpolationem duxit E. Schwartz,om. β

54



PISCATOR

595 δε των ονων, άρπακτικώτεροι δε των γαλών, φιλονει-κότεροι δε των άλεκτρυόνων.} τοιγαροΰν γέλωτα όφλι-σκάνουσιν ώθιζόμενοι έπ' αυτά και επί τους των πλου-σίων πυλώνας αλλήλους παραγκωνιζόμενοι και δείπναπολυάνθρωπα δειπνοΰντες κα\ εν αύτοίς τούτους έπαι-

6οο νουντες φορτικώς και πέρα του καλώς Εχοντος έμφο-ρούμενοι καί μεμψίμοιροι φαινόμενοι και έπϊ της κύλι-κος άτερπή και άπωδά φιλοσοφοϋντες και τον ακρα-τον ου φέροντες, οΐ ίδιώται δε όπόσοι πάρεισιν γελώσιδηλαδή και καταπτύουσι Φιλοσοφίας, εί τοιαύτα κα-

605 θάρματα εκτρέφει. 35. το δε πάντων αϊσχιστον, δτιμηδενός δεΐσθαι λέγων έκαστος αυτών, αλλά μόνονπλούσιον είναι τον σοφόν κεκραγώς, μικρόν ύστεροναίτεΤ προσελθών κα\ αγανακτεί μη λαβών, δμοιον ωςει τις εν βασιλικώ σχήματι όρθήν τιάραν Εχων και

βίο διάδημα και τα αλλά δσα βασιλείας γνωρίσματα προσ-αιτοίη των υποδεεστέρων δεόμενος. δταν μεν ούν λα-βείν αυτούς δέη, πολύς ό περί του κοινωνικόν είναιδεΐν λόγος και ως άδιάφορον ό πλούτος καί, "τί γαρ

597-8 cf. Nigr., 23

595-6 άρπακτικώτεροι — άλεκτρυόνων om. Φ (suppl. marg. Φ1,sed pro γαλών, λεόντων) | φιλονικότεροι Macleod || 597 έπ' αυτά] επίταΰτα β || 597-8 επί τους — πυλώνας] περί τάς των πλουσίων θύραςβ || 598 παρανκωνιζόμενοι] παρωθούμενοι β | καί om. β || 599 και se-rius infertum Γ | τούτους] τούτοις γ || 600-1 έμφορούμενοι] έμπιμπλά-μενοι γ (sed -πι/π- Ω, -πιπ- Φ) || 602-3 καί τον ακρατον ου φέροντεςom. β || 603 πάρεισιν (-σι ΩΦ)] ξυμπίνουσι β || 603-4 γελώσι δηλαδήκα\] δηλαδή β || 604 εί] δτι Ω || 608 προσελθών αίτεϊ γ | καί αγανα-κτεί] κάγανακτεϊ Fritzsche in app. (ut verba αΐτεϊ — λαβών senariumconficerent) || 610-11 προσαιτοίη] προσαίτης ων φαίνοιτο. καί Φ,προ Ιμσαίτης ων φαίνοιτο καί Ω (fort, initio lineae μ in ras.; -τις pro-της olim, ut vid.), μετοΓίτης ων φαίνοιτο· καί Γ (πο°σ Γ") || 611-2 λα-βείν αυτούς δέη] αυτούς τι δέη λαμβάνειν β

55



LVCIANVS

το χρυσίον ή τάργύριον, ουδέν των εν τοις αίγιαλόΐςψήφων διαφέρον;" δταν δε τις επικουρίας δεόμενος eisεταίρος εκ παλαιού και φίλος από πολλών ολίγα αίτηπροσελθών, σιωπή και απορία και άμαθία και παλινω-δία των λόγων προς το εναντίον οι δε πολλοί περί φι-λίας εκείνοι λόγοι, και ή αρετή και το καλόν ουκ οΐδ'δποι ποτέ οϊχεται ταύτα άποπτάμενα πάντα πτερό- 62οεντα ως αληθώς έ"πη, μάτην όσημέραι προς αυτών ενταΐς διατριβαΐς σκιαμαχούμενα. 36. μέχρι γαρ τού-του φίλος έκαστος αυτών, ες δσον αν μη άργύριον ηχρυσίον fj προκείμενον εν τω μέσω. ή'ν δε τις όβολόνεπίδειξη μόνον, λέλυται μεν ή ειρήνη, άσπονδα δε κά- 625κήρυκτα πάντα, και τα βιβλία έξαλήλιπται και ήαρετή πέφευγεν, οίον τι και οι κύνες πάσχουσιν. έπει-δάν τις όστοΰν ες μέσους αυτούς έμβάλη, άνα-πηδήσαντες δάκνουσιν αλλήλους και τον προαρπά-σαντα το όστοΰν ύλακτοΰσιν. λέγεται δε και βασιλεύς esoτις Αιγύπτιος πιθήκους ποτέ πυρριχίζειν διδαξαι καιτα θηρία — μιμηλότατα δε εστί των ανθρωπίνων —έκμαθεΐν τάχιστα και όρχεΤσθαι άλουργίδας άμπεχό-μενα και προσωπεία περικείμενα, και μέχρι γε πολλού

634 cum μέχρι desinit Φ

614 τάργύριον] άργύριον β post quod (;) Jensius posuit. || 615 διαφέ-ρων Γβς (fort.) Ω" (ut vid.) || 616 πολλών] ολίγων β || 618 λόγων] δογμά-των γ | το om. β || 620 οποί (ΓΡ°, ut vid.)] δπη Φ | ποτέ (ac Γ4)] om. γ |πάντα ταύτα άποπτάμενα β || 623-4 αν μη — προκείμενον] αν άργύ-ριον f\ χρυσίον fj μη προκείμενον Ω || 625 έπιδείξηται γ (sed -ετ- Φρο,ut vid.) Ι δε om. Γ || 625-6 κάκήρυκτα — έξαλήλιπται om. β j| 626 βι-βλία] βιβλία πάντα Φ || 627 ol serius infertum, Γ | post πάσχουσιν (,)Κ. Schwartz posuit ((·) ΒΓΩ, nihil 1)Φ) || 628 όστέον γ | post έμβάλη(,) Φ, (·) β Γ, Κ. Schwartz, nihil Ω || 630 και om. Γ

56



PISCATOR

635 εύδοκιμεΐν την θέαν, &χρι δη θεατής τις αστείος κά-ρυα υπό κόλπον ε"χων άφήκεν ες το μέσον οί δε πίθη-κοι ίδόντες και έκλαθόμενοι της όρχήσεως, τοϋθ' δπερήσαν, πίθηκοι έγένοντο αντί πυρριχιστών και συνέτρι-βον τα προσωπεία και την έσθήτα κατερρήγνυον και

640 έμάχοντο περί της όπώρας προς αλλήλους, το δε σύν-ταγμα της πυρρίχης διελέλυτο και κατεγελάτο υπότου θεάτρου. 37. τοιαύτα και ούτοι ποιοΰσιν, και£γωγε τους τοιούτους κακώς ήγόρευον και οοποτεπαύσομαι ελέγχων και κωμωδών, περί υμών δε ή των

645 ύμΐν παραπλήσιων — είσι γαρ, είσί τίνες ως αληθώςΦιλοσοφίαν ζηλοΰντες και τοις ύμετέροις νόμοις εμμέ-νοντες — μη ούτως μανείην εγώ ως βλάσφημον ειπείντι ή σκαιόν. r\ τι γαρ ειπείν £χοιμι; τί γαρ ύμΐν τοι-ούτο βεβίωται; τους δε αλαζόνας εκείνους και θεοις

650 εχθρούς άξιον, οίμαι, μισεΐν. ή συ γαρ, ω Πυθαγόρακαι Πλάτων και Χρύσιππε και Άριστότελες, τί φατεΓ;Ί

προσήκειν ύμΐν τους τοιούτους ή οίκεΐόν τι και συγγε-νές έπιδείκνυσθαι τω βίω; νή Δία Ηρακλής, φασιν,και πίθηκος, ή διότι πώγωνας £χουσι και φιλοσοφείν

636 cf. Thuc., 2.17 (υπό cum accus.); ν. app. crit. || 648 cf. Pla., Lys.,214 d (Buraet; ms. T om. αν, corr.ed.); v. app.crit.

635 δη τις θεατής β || 635-6 κάρυα — έχων (ac Γ')] όπώρας έ"χωνγ || 636 κόλπου du Soul; v. loc. cit. || 640 όπώρας] όπώρας των καρύωνγ || 642 του θεάτρου (ac Γ* (·ου· ·τρου· suprascr.))] των θεατών γ |11 θεάτρου· τοιαύτα [sie] U (Η- marg.) || 644 διελέγχων β ||645 είσι γαρ — αληθώς] είσι γαρ πως αληθώς β || 646 ζητοΰντες γ(Γ" ·λ· suprascr.) | ήμετέροις β || 647 ούτω β | ίγωγε γ | ως] ή ως γ ||648 f) τί γαρ ειπείν έχοιμι (f) τί γαρ είπ! εΐν ε"χοιμι· J, fort, emendatiolatet, Ω; ν. infra)] om. β, ή τί γαρ αν ειπείν Ιχοιμι L, recc., fort, recte;ν. loc. cit. j τί γαρ ύμΐν] J τί γαρ j ύμϊν Ω (fort, eundem quern β textumab initio voluit) || 648-9 τοιούτον Γ || 651 post φάτε (;) Fritzsche po-suit, nihil γ, (·) β || 653 έπιδεικνΰναι γ

57



LVCIANVS

φάσκουσι και σκυθρωποί είστ, δια τούτο χρή ύμΤν ει- essκάζειν αυτούς; αλλά ήνεγκα αν, ει πιθανοί γοΟν ήσανκαι έπι της ύποκρίσεως αυτής· νυν δε θαττον αν γύψάηδόνα μιμήσαιτο η οδτοι φιλοσόφους, εΐρηκα υπέρέμαυτοΰ όπόσα είχον. συ δε, ώ Αλήθεια, μαρτυρείπρος αυτούς εί αληθή εστίν. 66ο

38. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. μετάστηθι, ώ Παρρησιάδη<·> 'έτιπορρωτέρω. τί ποιώμεν ημείς; πώς ύμΐν είρηκέναιΓάνήρΊ έδοξεν;

ΑΛΗΘΕΙΑ, εγώ μεν, ώ Φιλοσοφία, μεταξύ λέγον-τος αύτοϋ κατά της γης δϋναι εύχόμην, οοτως αληθή 665πάντα εΐπεν. έννώριζον γοΰν άκούουσα Ικαστον τωνποιούντων αυτά κάφήρμοζον μεταξύ τοις λεγομένοις,τούτο μεν ες τόνδε, τοΰτο δε ό δείνα ποιεί, και δλωςέδειξε τους ανδρας έναργώς καθάπερ επί τίνοςγραφής τα πάντα προσεοικότας, ου τα σώματα μόνον 6?οαλλά και τάς ψυχάς αύτάς ες το άκριβέστατον άπει-κάσας.

ΓΑΡΕΤΗ1, κάγώ πάνυ ήρυθρίασα, Γώ Αλήθεια1.

655 φάσκουσι (φ-, -κ- Ω1·?; rpc nam φ-, -κ- supra ras. exarata —habuitne ab initio πάσχουσι ut cognati codices?)] διδάσκουσι U \ κα\σκωθρωποί είσι om. β | ύμϊν] μη β || 657 tin] υπό β || 658 υπέρ] ταυπέρ γ || 659 1ί είχον: συ (marg. nom. ΦΙΛΟ [sic]) Ω || 660 αληθές β ||661 II ΦΙΛΟΣ [sic] Γ, om. Ω? (ν. supra 659; nomen ΦΙΛΟ ac hue referripotest sed interpunctio quae post είχον adest propius nomini, quod inmarg. invenitur, est; cum εστίν: et linea et pagina desinit.) | post Παρ-ρησιάδη (·) Κ. Schwartz posuit (nullum punctum v) || 663 άνήρ Jaco-bitz] άνήρ βγ (U fort.) || 664 11 ΑΡΕΤΗ recc., v. || 665 ηύχόμην γ ||667 αυτά] αυτό β || 670 τα πάντα προσεοικότας] πάντα έοικότας β ||671 τάς — άκριβέστατον (ac Ρ, sed άκριβέστερον praebet)] τάς ψυ-χάς g-n ακριβέστατα γ || 673 1Ϊ ΑΡΕΤΗ Fritzsche] ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ Ω,ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc., ν., ΑΛΗΘΕΙΑ recc., ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Macleod | ώΑλήθεια Reitz] ώ Αρετή codd., ή Αρετή Harmon (Fritzsche, al. hanclectionem cod. Β habere false putaverunt), ώ Φιλοσοφία Fritzsche ||673-4 H ώ αρετή· ύμεϊς Γ, ν. (ώ Αρετή, ύμεϊς)

58



PISCATOR

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). ύμεΐς δε, τί φάτε;675 ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ. τί δε άλλο η άφεΐσθαι αυτόν του

εγκλήματος και φίλον ήμΤν και εύεργέτην άναγεγρά-φθαι; το γοΰν των Ίλιέων πεπόνθαμεν, τραγωδόν τίνατοϋτον εφ' ημάς κεκινήκαμεν άσόμενον τάς Φρυγώνσυμφοράς, άδέτω δ' ούν και τους θεοΤς εχθρούς έκ-

680 τραγωδείτω.ΔΙΟΓΕΝΗΣ, και αυτός, ώ Φιλοσοφία, πάνυ

επαινώ τον άνδρα και άνατίθεμαι τα κατηγορούμενακαι φίλον ποιούμαι αυτόν γενναϊον οντά.

39. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. εδ 'έχει· πρόσιθι, Παρρησιάδη·ess άφίεμέν σε της αιτίας, και ταΐς πάσαις κρατείς και το

λοιπόν ϊσθι ημέτερος ων.ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. προσεκύνησα την γε πρώτην

μάλλον δε τραγικώτερον αυτό ποιήσειν μοι δοκώ· σε-μνότερον γαρ.

690 ώ μέγα σεμνή Νίκη, τον έμόνβίοτον κατέχοιςκαι μη λήγοις στεφανοΰσα.

ΑΡΕΤΗ, ούκοϋν δευτέρου κρατήρας ήδη καταρ-χώμεθα· προσκαλώμεν κάκείνους ως δίκην ύπόσχωσιν

679-80 cf. Merc. Cond., 41, fin. || 690-2 Eur., I. T., Or., Phoen., fin.

674 1Ϊ ΦΙ [sie] Ω || 674-5 H φάτε. τί Γ || 675 H ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ recc.]ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ω | δε] δαι β, om. Ω || 676-7 άναγράφεσθαι γ(•έγράφθαι- suprascr. Γ") || 677 το] τα γ | τραγωδίαν β ||678 άσόμενον] δσωμεν ούν Β, φσωμεν γοϋν U || 679 δ' ουν] γοϋν γ ||679-80 τραγψδείτω β || 681 11 ΔΙΟΓΕΝΗΣ recc.] ΠΛΑΤΩΝ recc. |Φιλοσοφία] φίλοσ γ (Pc) || 682 κατηγορημένα Cobet || 684 11 ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΑ recc. | Ιχει] γε β | Κ έχει: πρόσιθι Ω | πρόσιθι] ώ β ||685 άφίεμέν] καΐ άφίεμέν Ω (και compend.) | ταΐς πάσαις] άπάσαιςγ || 687 II ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. | την γε πρώτην] την πρώτην γ, τηνΠτερωτήν Madvig || 690 σεμνά νίκα γ || 692-3 H στεφανοΰσα· ούκοϋνΩ || 693 1Ϊ ΑΡΕΤΗ recc. || 693-4 καταρχόμεθα β || 694 προσκαλοΰμενβ

59



LVCIANVS

άνθ' ων εις ημάς ύβρίζουσιν. κατηγορήσει δε Παρ- 695ρησιάδης εκάστου.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. ορθώς, ώ Αρετή, έ*λεξας· ώστε συ,παΐ Συλλογισμέ, κατακύψας ες το αστυ προσκήρυττετους φιλοσόφους.

40. ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ. άκουε· σίγα· τους φιλοσό- ?οοφους ήκειν είς άκρόπολιν άπολογησομένους έπι τηςΑρετής και Φιλοσοφίας κα\ Δίκης.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. όρφς, ολίγοι ΓάνέρχονταΓ γνωρί-σαντες το κήρυγμα· και άλλως δεδίασι την δίκη ν, οιπολλοί δε αυτών ουδέ σχολήν αγουσιν άμφΐ τους ?05πλουσίους Εχοντες, ει δε βούλει πάντας ήκειν, κατάτάδε, ώ Συλλογισμέ, κήρυττε Γ — n

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. μηδαμώς, άλλα συ, ώ Παρρησιάδη,προσκαλεί καθότι σοι δοκεΐ.

41. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ουδέν τόδε χαλεπόν. άκουε· ?ιοσίγα* δσοι φιλόσοφοι είναι λέγουσιν και δσοι προσ-ήκειν αύτοΐς οΐονται του ονόματος, ήκειν ες άκρόπο-λιν έπΐ την διανομή ν. δύο μναΐ έκάστφ δοθήσονται καισησαμαΤος πλακους· δς δ' αν πώγωνα βαθύν έπιδεί-ξηται, και παλάθην ίσχάδων οδτός γε προσεπιλήψε- ?isται. κομίζειν δ' ε*καστον σωφροσύνην μεν η δικαιο-

695 υμάς β || 697 1Ϊ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc.] ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ ν. | κατέ-λεξας Ω || 698 προκήρυττε β || 698-701 (1ί) προσκήρυττε τους φιλο-σόφους — φιλοσόφους ήκειν] προσκήρυττε τους φιλοσόφους ήκεινγ (| 700 ΤΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ recc., ν. || 702-3 If δίκης· όρφ; γ ||703 !ί ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc., ν. | ανέρχονται scripsi] συνέρχονται β,ανίασι γ (άνιάσι rac, ut vid.) || 704 και άλλως] άλλως γαρ β ||706 ήκειν] ή- ΓΡ° || 707 - post κήρυττε Macleod || 708 1Ϊ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑrecc. || 709-10 U δοκεί· ουδέν Ω || 710 H ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. ||711-2 προσήκειν] -ση- Γρο || 712 αύτοϊς Bekker || 714 σησαμαίος] σά-μιος γ (γραι. σησάμιος, ut vid., marg., Ω) || 714-5 πώγωνα βαθύν έπι-δείξηται] βαθύτερον πώγωνα έπιδείξειεν γ || 715-6 προσλήψεταιBekker || 716 ή] και β

60



PISCATOR

σύνην fj έγκράτειαν μηδαμώς· ουκ αναγκαία γαρταΰτά γε ην μη παρη, πέντε δε συλλογισμούς εξάπαντος· ου γαρ θέμις άνευ τούτων είναι σοφόν.

720 κείται δ' εν μέσσοισι δύο χρυσοΐο τάλαντα,τω δόμεν, δς μετά πάσιν έριζέμεν έξοχος εΐη.

42. βαβαι δσοι· πλήρης μεν ή άνοδος ώθιζομένων έπΐτάς δύο μνάς, ως ή*κουσαν μόνον, παρά δε το Πελασ-γικόν άλλοι και κατά το Άσκληπιεΐον Έτεροι και

725 παρά τον Άρειον πάγον Ιτι πλείους, Ινιοι δε και κατάτον Τάλω τάφον, οί δε και προς το Ανάκειον προσθε-μένοι κλίμακας άνέρπουσι βομβηδόν νή Δία και βοτρυ-δόν έσμοΰ δίκην, ίνα και καθ' Όμηρον ειπώ, αλλά κά-κεΐθεν εδ μάλα πολλοί κάντεϋθεν

730 μύριοι, δσσα τε φύλλα και άνθεα ΓγίγνεταΓ ωρη.μεστή δε ή ακρόπολις εν βραχεί κλαγγηδόν προκαθι-ζόντων και πανταχού πήρα κολακεία πώγων άναισχυν-τία βακτηρία λιχνεία συλλογισμός φιλαργυρία* οί ολί-γοι δε, όπόσοι προς το πρώτον κήρυγμα εκείνο

735 άνήεσαν, αφανείς και άσημοι, άναμιχθέντες τω πλήθει

720-1 cf. Homerum, //., 18.507-8 || 727-8 cf. Homerum, //., 2.87,sqq. H 730 Homerum, //., 2.468 || 731-2 cf. Homerum, //., 2.463

717 άναγκαΐον γ || 718 γε om. γ || 720 δ" εν] δε β | μέσσοισι L,recc.] μέσοισι βγ || 721 δόμεν' Ω | έριζέμεν' Ω || 721-2 1ί εϊη: βαβαΐ β,recc. (+ ΦΙΛ(ΟΣΟΦ)ΙΑ rec.), β secutus nom. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Harmonadposuit || 722 οσοι] ως β, ΓΡ° (notandum Γ βαβαί· habere, fort, olimβαβαΐ) || 722-3 έπϊ — μόνον] έπεΐ τάς δύο μνας ήκουσαν μόνον β ||724 ϊτεροι om. β || 725 παρά] κατά γ | πάγον rec., ν., om. βγ | δε om.β | και om. Ω || 726 τάλω] tάvτάλω [sic] Γ || 726-7 προθέμενοι γ(Γ"£) || 727 βομβή β || 727-8 βοτρυηδόν β || 728 έσμοϋ δίκην del. edd. ||729 εδ om. γ || 730 οσα U (οσά), Ω | γίγνεται Jacobitz] γίνεται libri |ώρη] ήρος γ || 731-3 μεστή — φιλαργυρία] μεστή δε ή ακρόπολιςκολακείας άναισχυντίας βακτηρίας λιχνείας συλλογισμού φιλαργυ-ρίας β || 731-2 U προκαθιζόντων: και Ω, ut vid. || 733 οί om. γ

61



LVCIANVS

των άλλων, και λελήθασιν εν τη όμοιότητι των -άλλωνσχημάτων, τούτο γοον το δεινότατόν εστίν, ώ Φιλοσο-φία, και δ τις αν μέμιραιτο μάλιστα σου, το μηδέν έπι-βαλείν γνώρισμα και σημεΐον αύτοίς* πιθανώτεροι γαροι γόητες οδτοι πολλάκις των αληθώς φιλοσοφούντων. ?4ο

ΦΙ(ΛΟΣΟΦΙΑ). εΌται τούτο μετ' ολίγον, αλλάδεχώμεθα ήδη αυτούς.

43. ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΙ, ημάς πρώτους χρή τουςΠλατωνικούς λαβείν.

ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΙ. οοκ, αλλά τους Πυθαγορικούς ?45ημάς· πρότερος γαρ ό Πυθαγόρας ην.

ΣΤΩΙΚΟΙ. ληρεΐτε· άμείνους ημείς οΐ από τηςΣτοάς.

ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΙ, ου μεν οδν, αλλά 'εν γε τοιςχρήμασι πρώτοι αν ημείς εΐημεν, οί εκ του Περιπάτου. ?so

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ, ήμΐν τοις Έπικουρείοις τους πλα-κούντας δοτέ και τάς παλάθας· περί δε των μνών πε-ριμενοΰμεν, καν ύστατους δέη λαβείν.

ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ, που τα δύο τάλαντα; δείξομενγαρ οί Ακαδημαϊκοί δσον των άλλων έσμέν έριστικώ- ?ssτεροι.

ΣΤΩΙΚΟΙ. ούχ ημών γε των Στωικών παρόντων.

737 H σχημάτων: τούτο Γ, rec. (hie ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ praebet) quod re-cepit nom. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ adposito Hannon (v. supra 721-2) \\738 μέμψαιτο μάλιστα σου, το] μάλιστα μεμύητο τοσούτο β ||738-9 έπιβαλεΐν recc.] έπιβάλλειν γ, έπικαλεΐν β || 740-1 ΤΙ φιλο-σοφούντων ίσται Ωκ fort. || 741 1Ϊ ΦΙ [sic] Ω || 742 έχώμεθα β ||742-3 11 ήδη: αυτούς ημάς β || 743 H ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΙ recc., -ΙΚΟΣ,Edd. | πρώτον γ || 745 H ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΙ recc., -ΙΚΟΣ. Edd. ||747 11 ΣΤΩΙΚΟΙ recc., -ΙΚΟΣ, Edd. || 749 H ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΙ recc.,-ΙΚΟΣ, Bekker (ΠΕΡΙΠΑ. [sie] Edd.) | U ούν: αλλ' Γ || 750 v om. γ ||751 1ί ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ recc., -ΕΙΟΣ, Bekker (ΕΠΙΚΟΥ, a, ΕΠΙ. bed) ||753 λαμβάνειν β || 754 U ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ recc., -ΙΚΟΣ Bekker(ΑΚΑΔΗ. Edd.) || 757 II ΣΤΩΙΚΟΙ recc., -ΙΚΟΣ Bekker (ΣΤΩΙ. Edd.) |γε] δε γ

62



PISCATOR

44. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. παύσασθε φιλονεικοϋντες·ύμεις δε οι Κυνικοί μη παίετε αλλήλους τοις ξύλοις·

760 έπ' άλλα γαρ ϊοτε κεκλημένοι. και νυν Εγωγε ή Φιλο-σοφία και Αρετή αβτη καϊ Αλήθεια δικάσομεν οΐτινεςoi ορθώς φιλοσοφοΰντές είσιν, είτα δσοι μεν αν εύ-ρεθώσι κατά τα ήμΐν δοκοί3ντα βιοΰντες εύδαιμονήσου-σιν άριστοι κεκριμένοι* τους γόητας δε και ουδέν ήμΐν

765 προσήκοντας κακούς κακώς έπιτρίψομεν ως μη άντι-ποιώνται των υπέρ αυτούς αλαζόνες οντες. τί τοΰτο;φεύγετε; νή Δία, κατά των γε κρημνών οι πολλοί άλ-λόμενοι. κενή δ' οδν ή ακρόπολις πλην ολίγων τούτων,όπόσοι μεμενήκασιν ου φοβηθέντες την κρίσιν. 45. oi

770 ύπηρέται, άνέλεσθε την πήραν ην ό κυνίσκος άπέρρι-ψεν εν τη τροπή· φέρ' Ί'δω τί και Ιχει; ή που θερμούςή βιβλίον ή άρτους των αύτοπυριτών;

ΥΠΗΡΕΤΗΣ.1 οοκ, αλλά χρυσίον τουτι και μύρονκαι μαχαίριον {θυτικόν} και κατοπτρον και κύβους.

758 11 ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. || 759 μη — ξύλοις] μήτε αιτείτε αλλή-λους μήτε τοις ξύλοις παίετε β (ωθείτε pro αιτείτε rec.) || 760 ιστέ]Ιστέ γ (έστέ Ω) || 760-1 ή Φιλοσοφία — Αλήθεια] ή φιλοσοφία καιή αρετή κα\ αλήθεια Γ, ή αρετή και ή φιλοσοφία και ή αλήθειαΩ || 761 τίνες β || 762 αν om. Ω || 763 βιοΰντες om. β || 764 άρισταβ | γόητας] δντας β κα\] κατ' β || 765 κακώς] καλώς Ω", fort. ||765-6 άντιποιοΐντο β || 767 φεύγετε; νή, rec., Fritzsche] φεύγετε νήβγ | γε om. Ω || 767-8 άλλόμενοι· γ, άλλόμενοι; β || 768 ολίγοι U |]769 oi om. U || 770 άνέλεσθαι U | κυνικός γ || 771 τι β | και om. Ω ||772-3 (H) αύτοπυριτών ουκ αλλά U Ω (Ω autem οοκ |κ! αλλά (pri-mum κ in ras., ut vid.); voluitne corr. καλά?) || 773 II ΥΠΗΡΕΤΗΣ Har-mon] ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. v., ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ recc. || 774 και μαχαί-ριον om. β Ι θυτικόν uncis inclusi] om. β, θηλυκόν conieci, καιλήκυθον Haggis, κουρευτικόν Harmon, κουρικόν du Soul; μαχαίριονfort, id ipsum ad cynici luxuriem pertinet; del. (una cum και μαχαίριον)Bekker, Fritzsche, al. (notandum scholium (Rabe, Scholia in L,136.20-4) verba χρυσίον, μύρον, κατοπτρον, κύβους explicare, μαχαί-ριον quod in β desideratur, non commemorare.)

63



LVCIANVS

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. εδ γε, ώ γενναίε, τοιαύτα ην σοι 775τα εφόδια της ασκήσεως και μετά τούτων ήξίους λοι-δορεΐσθαι πάσι και τους άλλους παιδαγωγεΐν;

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. τοιούτοι μεν οδν ύμΐν οδτον χρήδε υμάς σκοπεΐν δντινα τρόπον αγνοούμενα ταοτα πε-παύσεται και διαγνώσονται οι έντυγχανοντες, οΐτινες 7βοοΐ αγαθοί αυτών και οΐτινες αδ πάλιν οι του ετέρουβίου.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. συ, ώ Αλήθεια, εξεύρισκε· υπέρσου γαρ τούτο γένοιτο αν, ως μη έπικρατη σου τοψευδός μηδέ υπό τη αγνοία λανθάνωσιν οί φαύλοι των 785ανδρών σε, τους χρηστούς μεμιμημένοι.

46. ΑΛΗΘΕΙΑ, έπ' αύτφ, ει δοκει, Παρρησιάδηποιησώμεθα το τοιούτο, έπε\ χρηστός ώπται και εο-νους ήμϊν και σε, ώ Φιλοσοφία, μάλιστα θαυμάζων,παραλαβόντα μεθ' εαυτού τον Έλεγχον απασι τοις 79οφάσκουσι φιλοσοφείν έντυγχάνειν είθ' δν μεν αν εΰρηννήσιον ως αληθώς Φιλοσοφίας στεφανωσάτω θαλλουστεφάνω και ες το Πρυτανεΐον καλεσάτω, ην δε τινι,οίοι πολλοί είσι, καταράτω άνδρι έντύχη, το τριβώνιονπερισπάσας άποκειράτω τον πώγωνα εν χρω πάνυ 795τραγοκουρικη μαχαίρα και έπϊ του μετώπου στίγματαέπιβαλέτω ή έγκαυσάτω κατά το μεσόφρυον. ό δε τύ-πος του καυτή ρος έστω άλώπηξ η πίθηκος.

775 H ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. | σοι ην β || 777 απασι β (-ν U) ||777-8 11 παιδαγωγεΐν τοιούτοι Ω || 778 II ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. | οδνom. β || 780 οι] δε οί γ || 781 αυτών] αυτών είσι γ | και marg. QL, utvid. H 782-3 II βίου- συ Ω || 783 11 ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. || 784 γαρ] γοΰνγ | τοοτο] το τοιούτο γ | έτηκρατη σου] έπικρατήσοι β || 787 H ΑΛΗ-ΘΕΙΑ recc. || 788 ποιησόμεθα Γ (Qac fort.) | τοιούτον β || 789 H ήμϊν:και Γ | μάλιστα om. β || 790 μετ' αυτού β || 791 εοροι γ (Γ80?) ||792 Φιλοσοφίας] φιλόσοφον γ || 792-3 θαλλού στεφάνω om. Ω ||794 άνδρΙ] άνδρι υποκριτή φιλοσοφίας γ || 797 έπιβαλλέτω Β

64



PISCATOR

ΑΡΕΤΗ, εδ γε, ώ Αλήθεια· ό δε Έλεγχος, ώSOD Παρρησιάδη, τοιόσδε Ιστω οίος ό των αίετών προς

τον ή*λιον είναι λέγεται Γ — Ί

ΦΙΛ(ΟΣΟΦΙΑ). ου μα Δί' ώστε κάκείνους άντιβλέ-πειν τω φωτι και προς εκείνο δοκιμάζεσθαι, αλλά προθεΐςχρυσίον και δόξαν και ήδονήν, δν μεν αν αυτών ΐδης

80s ύπερορώντα και μηδαμώς έλκόμενον προς την δψιν,οδτος εΌτω ό τφ θαλλώ στεφανούμενος, δν δ' αν άτε-νές αποβλέποντα και την χείρα όρέγοντα έπι το χρυ-σίον, Γέπάγειν το καυτή ριον τούτω1 ΓάποκείραςΊ πρότε-ρον τον πώγωνα, ως £δοξεν.

βίο 47. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. Ισται ταύτα, ώ Φιλοσοφία,και οψει αύτίκα μάλα τους πολλούς αυτών αλωπεκίαςή πιθηκοφόρους, ολίγους δε και έστεφανωμένους. εϊβούλεσθε μέντοι, κάνταϋθα ύμίν άνάξω τινάς ήδηαυτών.

sis ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. πώς λέγεις; άνάξεις τους φυγόντας;ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. και μάλα, ήνπερ ή Ιέρεια μοι

έθελήση προς ολίγον χρήσαι την όρμιάν έκείνην και

805 cum ύπερορώντα incipit Φ

799 H ΑΡΕΤΗ rec.] ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. | εδ γε, ώ Αλήθεια (ac Γ«)]ευ γε εν άληθεία φής Γ, ευ εν άληθεία φής Ω | ώ2 om. γ || 800 αετώνβ || 801 (—) scrips!; (:) βγ || 802 H ΦΙΛ [sic] rec. (notandum Edd., v.,recc. quosdam nullam personae mutationem hie praebere.) | H δί: ώστε[sic] U || 803 προσθεις Γ" || 806 οοτως Γ·ς, ut vid. | ό om. γ | στεφό-μενος β | δν om. Φ || 808 έπάγειν το καυτήριον τούτω scripsi] άπά-νειν επί το καυτήριον τούτον β γ | άποκείρας Fritzsche] άποκείραν-τας β, άποκείραντα γ || 809 τον om. Ω || 809-10 H πώγωνα: ωςϊδοξεν gorai β ((.) ante εΌται Β) || 810 II ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. ||811 μάλιοτα Ω || 813-4 κάνταϋθα — αυτών] κάνταϋθα ύμΐν άνάξωτινάς αυτών Ω, κάνταϋθα τινας ύμΐν άνάξω ήδη αυτών Φ, κάν-ταϋθα άνάξω τινάς ύμΐν νή δί' αυτών β || 815 U ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. ||816 11 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. || 817 θελήοτι Ω

65



LVCIANVS

το αγκιστρον, οπερ ό άλιεύς άνέθηκεν ό εκ Πειραιώς.ΙΕΡΕΙΑ, ιδού δη λαβε, και τον κάλαμόν γε άμα,

ως πάντα £χης. 82οΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ούκοϋν, ώ ιέρεια, και ίσχάδας

μοί τινας δός άνύσασα και ολίγον του χρυσίου.ΙΕΡΕΙΑ, λάμβανε.ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. τί πράττειν άνήρ διανοείται; δε-

λεάσας το άγκιστρον ίσχάδι και τω χρυσίω καθίσας έπι 825το ακρον του τειχίου καθηκεν εις την πόλιν. τί ταύτα,ώ Παρρησιάδη, ποιείς; η που τους λίθους άλιεύσεινδιέγνωκας εκ του Πελασγικού;

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. σιωπή σον, ώ Φιλοσοφία, και τηναγραν περίμενε· συ δε, ώ Πόσειδον άγρευ και Άμφι- ssoτρίτη φίλη, πολλούς ήμΐν ανάπεμπε των ιχθύων. 48.αλλ' ορώ τίνα λάβρακα ευμεγέθη, μάλλον δε χρύσο-φρυν, ουκ, άλλα γαλέος εστίν προσέρχεται δη τω άγ-κίστρω κεχηνώς. όσφραται του χρυσίου. πλησίον ήδηεστίν. εΊραυσεν, εΐληπται. άνασπάσωμεν. και συ, ώ sss'Έλεγχε, ανασπά· 'Έλεγχε, συνεπιλαβοο της όρμιας.

818 ένέθηκεν Β | ό om. Φ || 819 U ΙΕΡΕΙΑ recc. || 820 έχοις β ||821 1Γ ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. || 822-3 IT χρυσίου λάμβανε ΒΦ (ΓΡ°(:)?) ||823 1ί ΙΕΡΕΙΑ recc. || 824 11 ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ recc. | άνήρ rec., Jacobitz]άνήρ βγ || 824-5 U διανοείται: δελεάσας Γ (personae mutationem etcum alii, turn Edd., v. praebent quarum abc ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ (!; a Ή.'),d ΙΕΡ(ΕΙΑ), quam secuta est v., adposuit; in rec., suprascr.ΑΛΗ(ΘΕΙΑ?)) || 825 καθίσας] καθεζόμενος β || 826 IT πόλιν: τί γ;item recc., Edd. v. (qui nom. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (plerique in compend.) ad-posuerunt) || 827 άλιεύειν L, recc., K. Schwartz || 829 II ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣrecc. || 830 ώ om. β || 832-3 1Ϊ χρύσοφρυν: ουκ βΩ (+ nominibus adpo-sitis, recc. (e. g. ΕΛΕΓΧΟΣ), Edd. v.) || 833 προσέρχεται δη] πρόσεισιγοϋν γ || 834 όσφραται] ώσφραται recc., ως φέροιτο γ | ήδη] δ' ήδηΩ || 835 1Ϊ άνασπάσωμεν. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ και Edd. v. (Ha, ΠΑΡΡΗ.bed), άνασπάσωμεν. |ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ; και rec. || 835-6 ώ Έλεγχε,ανασπά· Έλεγχε] ώ Ελεγχε β || 836-7 H όρμιας· άνω Ωβ

66



PISCATOR

(ΕΛΕΓΧΟΣ.) άνω εστί. φέρ' ϊδω τίς ει, ώ βέλτιστειχθύων; |αυ"ων| ούτος γε. Ήράκλεις των οδόντων, τίτούτο, ώ γενναιότατε; εϊληψαι λιχνεύων περί τάς πέ-

840 τρας, Ενθα λήσειν ήλπισας ύποδεδυκώς; αλλά νυν Ιστ\ φα-νερός απασιν εκ των βραγχίων άπηρτημένος. έξέ-λωμεν το αγκιστρον και το δέλεαρ<.> τουτί κενόν σοι τοαγκιστρον ή δ' ισχάς ήδη προσέσχηται και το χρυ-σίον εν τη κοιλία.

845 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. μα Δί' έξεμεσάτω, ως δη καιέπ' άλλους δελεάσωμεν. ευ έχει· τί φής, ώ Διόγενες;οίσθα τούτον δστις εστίν η προσήκει Γσοί τι"1 άνήρ;

837 11 ΕΛΕΓΧΟΣ Harmon | 11 εστί: φέρ' α || 838 taC Jvf] αύών Γ,αυων Ω (pro ανων (i.e. ανθρώπων)?), om. Φ (suprascr. Φ1), β; (notan-dum Γ (·) ante, (.) post αύών, Ω (·) ante αυων, Φ (·) post ιχθύων, Ββέλτιστε ιχθύων οδτός γε·, U βέλτιστε, ιχθύων οδτός γε· praebere),κύων „excerpta Longolii" apud ν., ν., (ό του Διογένους επώνυμος είναιλέγων vel sim. latere suspicor, nam ut infra quaerimus sectae vel magi-stri indicationem — cf. cc. 49, 50, 51 — praesertim cum iam piscis ge-nus „γαλέος" repertum sit.; E. Schwartz post ούτος γε nescio quid exci-disse putat.) | οοτως Φ (οοτώς), Ω || 842-3 και το δέλεαρ — σοι τοαγκιστρον om. β || 842 (11) δέλεαρ, τουτί Fritzsche] δέλεαρ τουτί· Γ Ω,δέλεαρ τουτί: Φ (et rec., cum nom. ΕΛΕΓΧΟΣ), δέλεαρ, μα δί' £πιεν.τουτι sic ex inferioribus (ν. app. 844-5) Harmon transposuit || 843 ή δ'ίσχάς] ΐσχάς γ || 844 11 post κοιλία vicem suppeditant recc., Edd. v.(rec., Edd. v. nomen ΔΙΟΓΕΝΗΣ, rec., Fritzsche, ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ ad-posuerunt) || 844-5 (U) εν τρ κοιλία. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. μα Δί' έξεμεσά-τω] εν τί) κοιλία μα δί' £πιεν: έξεμεσάτω νή δί' γ (sed pro (:), (.) Ω;

νή 'Φ ya δί' Ο"· Φ1-7)); εν τη κοιλία μα δί' έξεμεσάτω β (sed post κοιλία (·)U); Harmon μα δί' έπιεν ad sensum reddendum transposuit ante τουτικενόν σοι 1. 842 || 845 δη om. γ || 846 H δελεάσωμεν: ευ Γ (fort.), B(fort.), Φ, recc., Edd. v. (nom. praebent ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, ΦΛΟΣΦ(= ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ?) recc., ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Edd. v., var. compend.) |11 έχει: τί Φ (fort.), Ω (rec., + ΑΛΙΕΥΣ) || 847 δστις (δότις, Φ (su-prascr. Φ1·?))] εΐτις Γ Ω | (σοί τι ν., σοι τί β)] τί σοι γ | άνήρ L, Jaco-bitz] άνήρ βγ | 11 post άνήρ (,) olim, ut vid., Φ, (;) Β (pro ·), (·) fort,olim U

67



LVCIANVS

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, ουδαμώς.ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. τί ούν; πόσου άξιον αυτόν χρή

φάναι; εγώ μεν γαρ δύ' όβολών πρώην αυτόν έτι- ssoμησάμην.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, πολύ λέγεις- αβρωτός τε γαρ εστίκαι ειδεχθής και σκληρός και άτιμος, αφες αυτόν επίκεφαλήν κατά της πέτρας· συ δε άλλον άνάσπασονκαθείς το ανκιστρον. εκείνο μέντοι δρα, ώ Παρ- sssρησιάδη, μη καμπτόμενός σοι ό κάλαμος άποκλασθη.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. θαρρεί, ώ Διόγενες· κουφοί είσικαι των άφύων ελαφρότεροι.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ, νή Δί' άφυέστατοί γε· ανασπά δεδμως. ββο

49. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ϊδού τις άλλος Μ3πόπλα-τυς-1 ώσπερ ήμίτομος ιχθύς προσέρχεται {ψήττάτις} κεχηνώς εις το άγκιστρον. κατέπιεν, £χεται. άνε-σπάσθω. τίς εστίν;

(ΕΛΕΓΧΟΣ), ό Πλατωνικός είναι λέγων. ses(ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ). και συ, ώ κατάρατε, ήκεις έπι

το χρυσίον; τί φής, ώ Πλάτων; τί ποιώμεν αυτόν;

848 Κ ΔΙΟΓΕΝΗΣ recc. || 848-9 U ουδαμώς, τί γΒ || 849 II ΠΑΡΡΗ-ΣΙΑΔΗΣ recc. || 850 If φάναι: εγώ β || 852 1ί ΔΙΟΓΕΝΗΣ recc. | πολλούrecc., fort, recte || 852-3 γαρ εστί και ειδεχθής om. β || 853 κα\σκληρός om. γ | έπι] κατά β || 854 κατά] από β || 857 H ΠΑΡΡΗΣΙΑ-ΔΗΣ recc. || 858 της άφύης γ || 859 1Ϊ ΔΙΟΓΕΝΗΣ recc. ||860-1 H δμως· ιδού Φ Ω || 861 1ί ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. | (10 ιδού τις]ιδού: τίς β || 861-2 ύπόπλατυς Macleod] ύπόπλατυς γ, ούτος ό πλα-τύς β || 862 f post ιχθύς, ιδού- τίς (ν.) receplo, (;) Fritzsche, qui autemsqq. Elencho tributis, c. 48 verba oik, αλλά γαλέος — κεχηνώς quaeeidem assignaverat confert; β γ nihil post ιχθύς, β Ω post πρόσεισιν velπροσέρχεται 0, nihil ΓΦ ((;) ν.) | προσέρχεται] πρόσεισιν γ ||862-3 ψήττά τις uncis inclusi] ψιττακίς β || 863-5 (51) άνεσπάσθω·τίς εστίν ό πλατωνικός γ, άνεσπάσθω: τίς ό πλατωνικός β; inter-punxi eodem modo quo Macleod. || 865 II ΕΛΕΓΧΟΣ edd. || 866 1ί ΠΑΡ-ΡΗΣΙΑΔΗΣ] Edd. (sed Ed. c, v. ΠΛ.(ΑΤΩΝ?)) f| 867-8 1Ϊ αυτόν απόγ, fort. B

68



PISCATOR

ΠΛΑΤΩΝ, από της αυτής πέτρας και ούτος.50. ΈΛΕΓΧΟΣ1, έπ' άλλον καθείσθω.

870 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. και μην ορώ τίνα πάγκαλονπροσιόντα, ως δν εν βυθώ δόξειεν, ποικίλον τηνχρόαν, ταινίας τινάς έπι του νώτου επίχρυσουςέχοντα, οράς, ώ Έλεγχε;

ΕΛΕΓΧΟΣ, ό τον Αριστοτέλη προσποιούμενος ού-875 τός εστίν, ή"λθεν, είτα πάλιν άπενήξατο. περισκοπεΐ

ακριβώς, αύθις έπανηλθεν. Ιχανεν, εϊληπται. άνι-μήσθω.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. μη IQT\ με, ώ Παρρησιάδη, περίαύτοο· αγνοώ γαρ δστις εστίν.

sec ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ούκοΰν και ούτος, ώ Αριστότε-λες, κατά των πετρών. 51. αλλ' ην Ιδού, πολλούςπου τους ιχθύς ορώ κατά ταύτόν όμόχροας, ακανθώ-δεις, έχίνων δυσληπτοτέρους. ή που σαγήνης έπ' αυ-τούς δεήσει, αλλ' ου πάρεστιν. ίκανόν εί καν £να τινά

ess εκ της αγέλης άνασπάσαιμεν ήξει δε έπι το αγκι-στρον δηλαδή δς αν αυτών θρασύτατος fj.

868 II ΠΛΑΤΩΝ recc. | αύτής om. U | II post ούτος nullum punctumβ II 869 IT ΕΛΕΓΧΟΣ Fritzsche, al. nom., rec. | έπ' άλλον (έπ' άλλωνΓΡς?)] πάλλων βΓ* || 869-70 1f καθείσθω· και Φ || 870 II ΠΑΡΡΗΣΙΑ-ΔΗΣ recc. || 871 ποικίλην β || 872 του om. ν (suprascr. Γ8) ||873 H έχοντα: οράς Β | H post "Ελεγχε solum(;) ΦΩβ (exspectes (·) velsim.) (I 874 1ί ΕΛΕΓΧΟΣ rec. | ό om. β || 875 1Ϊ έσπν. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣήλθεν Harmon, post εστίν (:) L, recc. | άπενήξατο (ac Γ*)] απεισιν γ(-ν in ras. Ω) | περισκοπεΐ L, recc., Seybold] περισκοπεΐ βγ || 878 έρη]άνέρη γ || 880 II ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc. || 881 51 πετρών: αλλ' Β (finemsent, hie ac rec., Edd. v. qui ΔΙΟΓΕΝΗΣ adposuerunt praebent; al. rec.marg. ΠΑΡΡ(ΗΣΙΑΔΗΣ) (sed post πετρών nullum punctum), ut vid.,linea deletum). || 882 που τους] τούτους Γ || 883 έχίνων δυσληπτοτέρ-ους] και την έπιφάνειαν έκτετραχυσμένους έχίνων δυσληπτοτέρουςγ || 884 post δεήσει (.) cum β Ω (qui (·) praebent) posui; (;) ν., edd. |11 δεήσει: αλλ' Γ Φ (item cum nom. ΕΛΕΓΧΟΣ rec., ΦΙΛΟΣΟΦΙΑHarmon) || 886 δν om. Φ (infersit corr.)

69



LVCIANVS

ΕΛΕΓΧΟΣ, κάθες, ει δοκεΐ, σιδηρώσας ye πρότε-ρον επί πολύ της όρμιάς μη άποπρίσρ τοις όδοΰσι κα-ταπιών το χρυσίον.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. καθηκα. κα\ συ δε, ώ Πόσειδον, 89οταχειαν την αγραν. βαβαί, μάχονται περί του δελέα-τος, και ξυνάμα πολλοί περιτρώγουσι την ίσχάδα, οιδε προσφύντες Εχονται του χρυσίου. εδ £χει· περι-επάρη τις μάλα καρτερός. φέρ' ΐδω τίνος έπώνυμονσεαυτόν είναι λέγεις; καίτοι γελοίος είμι άναγκάζων 895ίχθύν λαλεΐν άφωνοι γαρ αυτοί γε. αλλά συ, ώΈλεγχε, είπε δντινα £χει διδάσκαλον.

ΕΛΕΓΧΟΣ. Χρύσιππον τουτονί.ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. μανθάνω· διότι χρυσίον προσην,

οίμαι, τω ονόματι, συ δ' οδν, Χρύσιππε, προς της Ά- 9οοθηνάς είπε, οίσθα τους ανδρας fi τοιαύτα παρήνειςαύτοΐς ποιειν;

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ. νή Δί', υβριστικά έρωτας, ώ Παρ-ρησιάδη, προσήκειν τι ήμϊν ύπολαμβάνων τοιούτουςοντάς. 90s

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ευ γε, ώ Χρύσιππε, γενναίος ε!

890-1 cf. Rabe, Scholia in L, 137.4-6; v. app., 1. 890 δε]

887 1Ϊ ΕΛΕΓΧΟΣ rec. || 888 μη] ως μη γ || 890 If ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣrecc. || 890-1 κα\ συ — ίίγραν (ac ΤΛ κα\ συ δε)] ώ πόσειδον επιτελείτην Αγραν γ || 890 δε] δός Fritzsche, sed ν. loc.cit. || 891 H Αγραν: βα-βα\ U (rec. item cum nom. ΔΙΟΓΕΝΗΣ) || 892 κα\] και οί μεν γ ||893 U χρυσίου: εδ Β || 895 σεαυτόν] αυτόν ΓΦ, αυτόν Ω | λέγεις είναιγ | ειμί] τέ ειμί β (γε pro τε recc.) || 896 αυτοί] οδτοί γ | γε om. β ||897 £χει om. Β | διδάσκαλον] διδάσκαλον αύτοΰ γ (αύτοϋ Macleod) jj898 τούτον U || 898-9 1ί τουτον\· μανθάνω γ || 899 II ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣrecc. | διότι] δη· |δτι Φ || 899-900 οίμαι προσην β || 900 U ονόματι:συ ΓΦ (Φ"(·)?) || 901 παραινείς γ || 903 11 ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ recc. || 904 τι(τί β)] γε γ || 906 11 ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc.

70



PISCATOR

ούτος Γδ' οδν1 και αυτός επί κεφαλήν μετά των αλλων,έπεΐ και ακανθώδης εστί, και δέος μη διαπαρη τις τονλαιμόν έσθίων.

9ΐο 52. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. αλις, ώ Παρρησιάδη, τηςάγρας, μη καί τις, οίοι οι πολλοί είσιν, οΐχηται άπο-σπάσας το χρυσίον καί το αγκιστρον, είτα σε άποτϊ-σαι τη ίερεία δέηση, ώστε ημείς μεν άπίωμεν περιπα-τήσουσαι· καιρός δε καί υμάς άπιέναι δθεν ήκετε, μη

9ΐ5 και υπερήμεροι γένησθε της προθεσμίας, συ δε και όΈλεγχος, ώ Παρρησιάδη, κύκλω επί πάντας αυτούςίόντες ή στεφανουτε ή έγκαίετε, ως έ*φην.

ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. 2σται ταϋτα, ώ Φιλοσοφία, χαί-ρετε, ω βέλτιστοι ανδρών, ημείς δε κατίωμεν, ώ

920 Έλεγχε, και τελώμεν τα παρηγγελμένα. ποΐ δε καιπρώτον άπιέναι δεήσει; μών ες την Άκαδημίαν η εςτην Στοάν;

ΕΛΕΓΧΟΣ, από του Λυκείου ποιησώμεθα τηναρχήν.

907 οΰτως β | δ' οίν Bekker] γοΰν β, δε γ || 910 11 ΦΙΛΟΣΟΦΙΑrecc. || 911 οίοι οΐ πολλοί] σοι οίοι πολλοί β || 913 δεήσει ΒΓΩ ||913-4 II περιπατήσουσαι: καιρός U || 915 συ δε] σφώ δε συ γ ||916 κύκλω] εν κύκλφ γ || 917 έγκάετε β || 918 If ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ recc.(notandum v. et al. hinc uni eidem personae omnia tribuere (ΠΑΡΡΗ-ΣΙΑΔΗΣ v.); vulgatam defendit Lehmann.) || 918-9 H φιλοσοφία: χαί-ρετε Φρς? (olim (·) ?), β II 919 ανδρών] φιλοσόφων ανδρών γ | 11 αν-δρών: ημείς Β || 920 παραγγελλόμενα β | H notandum cum ποϊ novampersonam loqui putavisse cum alios turn Schmieder qui ΕΛΕΓΧΟΣ ad-posuit; ilium secutus est Macleod; secundum Schmieder haec personaad Στοάν (1. 922), aliis (e. g. Macleod) ad αρχήν (1. 924) pergit. ||921 πρότερον Ω || 922-3 f Στοάν; ΕΛΕΓΧΟΣ, από rec. (et apogra-phon eius sine nom.), Jacobitz, al.; nom. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ Schmieder]στοάν από β (nullum punctum U), γ || 923 από] ή από Seybold |ποιησόμεθα β || 924-5 U αρχήν. ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ. ουδέν edd. (autΕΛΕΓΧΟΣ); recc. divisionem hie suppeditaverunt, quorum unusΛΟΥ(ΚΙΑΝΟΣ) marg. adposuit] αρχήν ουδέν β γ

71



LVCIANVSΓΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ\ ουδέν διοίσει τούτο, πλην οίδα 925

εγώ, ως Οποί ποτ' ον άπέλθωμεν, ολίγων μεν των οτε-φάνων, πολλών δε των καυτηρίων δεησόμεθα.

925-6 οιδα εγώ] οίδα γε γ || 926 δποι ποτ'] ένθα γ

72



INDEX LOCORVM

AlciphroAristophanesChiysippusEuripides

GelliusHomerus

Lucianus

Plato

2.32 (Schepers)Ach.,2tlVon Amim, SVF, II. 93-4, fr. 287Bacch., 386-8Hipp., 612/. T., fin.Or., 413Or., fin.Phoen., fin.N.A.,4.11II., 2.87, sqq.//., 2.363//., 2.463//., 2.468//., 3.57//., 6.46//., 6.48//„6.112Λ, 10.447-8//., 18.507-8//., 20.65//., 22.262Bis Acc., 33Catapl., 17Dea Syr., 8, fin.Gall., 30Merc. Cond., 41, fin.Nigr., 23Timon, 58Lys., 214d (Burnet)Phaedr., 246eResp., 376e (Burnet)

pag. et lin.

20.46028.118.416, sqq.31.59-618.175-659.690-231.5659.690-259.690-24.83, sqq.61.727-828.761.731-261.73032.8330.4430.4528.1330.48-961.720-130.4530.4046.39320.4605.9120.46059.679-8055.597-820.46057.64846.39312.278

73



INDEX LOCORVM

pag. et lin.

Sophocles El., 1113-18 19.436-8Thucydides 2.17 57.636

Kock CAF, III, 452, fr. 237 49.464Nauck TGF, 663, fr. 937 30.53

TGF, 663, fr. 938 31.57TGF, 895, fr. 291 29.33

Rabe Scholia in L., 136.20-4 63.774 (app.)Scholia in L., 137.4-6 70.890-1

74



luciano- vitarum auctio

Documents