osg 20-21 13

35

Upload: others

Post on 01-Oct-2021

2 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

Page 1: OSG 20-21 13
Page 2: OSG 20-21 13

Programa

Programa 13

JUKKA LINKOLA (1955)Concierto para contrabajo y orquesta [Estreno en Europa] (33’)I IntroducciónII Sentimental Thoughts. PolskaIII Sentimental Thoughts. Tango SatyriconIV Sentimental Thoughts. Salmo IVV Final

FRANZ SCHUBERT (1810-1856)Sinfonía nº 9, en do mayor, D. 944 «La Grande» (48’)Andante – Allegro ma non troppoAndante con motoScherzo. Allegro vivaceFinale. Allegro vivace

Risto Vuolanne, contrabajoDima Slobodeniouk, directorOrquesta Sinfónica de Galicia

Coliseum de A CoruñaViernes, 12 de febrero 2021 – 20h.

Page 3: OSG 20-21 13

Notas

Jukka Linkola: Concierto paracontrabajo y orquesta

La obra de Jukka Linkola (Helsinki, 21 de julio de 1955) incluye diezóperas, trece conciertos, piezas orquestales, corales, música decámara y composiciones de jazz. Ganador de diversos premios decomposición, director de orquesta, mucha de su música se hagrabado en cedé. Lanzamientos recientes en Alba Records incluyenRobin Hood, Winds, Astoria, The Journey, Sisu y el Concierto nº 1 parapiano y orquesta «The Masquerade» —con la Filarmónica de Turkudirigida por Dima Slobodeniouk—, así como el primero de sus dosconciertos para bombardino y orquesta. El sello Ondine ha lanzadoen deuvedé su ópera «para toda la familia» Hui Kauhistus.

El Concierto para contrabajo y orquesta fue un encargo del GrandFinn Fest, un festival que se celebra en la Península Superior, enMichigan, y que evoca cada cuatro años las relaciones entre aquellazona y Finlandia desde que, a principios del siglo XX, muchos�nlandeses se establecieran allí para trabajar como minerosmientras conseguían mantener sus señas de identidad propias, susescuelas, sus iglesias y una vida cultural activa desde el principio apesar de lo duro del esfuerzo diario. La obra se estrenó en laedición de 2005 en Marquette, Michigan, con el gran contrabajistaEvan Premo como solista y bajo la dirección del autor, quienrecuerda, en conversación sostenida por correo electrónico con el�rmante de estas líneas, «el enorme calor de aquel día». «Fue en ungran polideportivo», prosigue, «con quince mil personas sudando amás de cuarenta grados y sin aire acondicionado». Diez añosdespués compondría para el mismo festival una «ópera minera»:Rockland.

Page 4: OSG 20-21 13

Según nos indica el propio Linkola, su intención fue componer «algoque no fuera ni gris ni demasiado serio. Quería hacer música conun toque de ritmos maravillosos y melodías sensuales». Y relacionaese modo de escribir con el comienzo de su carrera como directorde orquesta «con una mente jazzística». «En mis años de estudio enla Academia Sibelius, entre 1969 y 1978 no estaba permitido tocarjazz, lo que me parecía horrible. Afortunadamente los tiempos hancambiado mucho».

Linkola ha tenido la deferencia de remitirnos un texto en el que élmismo comenta su Concierto para contrabajo y orquesta:

El Concierto consta de cinco partes:I. Introducción.Es la sección en la que se observan más re�ejos de la músicaclásica. Tal vez se puedan escuchar algunas evocaciones delconcerto grosso barroco en el tema de apertura. Solía tocar amenudo conciertos de contrabajo —Koussewitzky, etcétera—con mis amigos, así que el instrumento me ha resultado siemprebastante familiar. Cuando lo compuse ya me había dado cuentade que no quiero estar en la primera línea del modernismo.Confío en la melodía, la armonía, los elementos rítmicos conempuje y verdadero sentimiento rítmico. Y la mitad de mi cabezasiempre vuelve a los modismos románticos y, por supuesto, ahéroes como Debussy, Bartók, Stravinski, Parker, Coltrane ...

II. Sentimental Thoughts. Polska.Sentimental Thoughts (Pensamientos sentimentales) es unapequeña suite en tres partes que constituye el centro delConcierto. Como el título indica, la música proviene directamentedel �ujo del componer, sin �ltros. Sentimental Thoughts se hatocado muchas veces en América como un concertino enminiatura.Polska es una danza popular de los países nórdicos, en este caso

Page 5: OSG 20-21 13

del área de la bahía de Botnia, en la costa noroeste de Finlandia.Hay una polska para cada ocasión en la vida: tristeza, alegría,duelo, compromiso, para bailar o solo para escuchar. El ritmosuele ser de 3/4 aunque algunos músicos folclóricos las toquentambién en 5/4.

III. Sentimental Thoughts. Tango SatyriconEl tango ha sido una música de baile habitual en Finlandia desde�nales del XIX, cuando llegó al norte traída por los marinerosdesde Argentina. Mi gusto satírico por esta música se basa en losgrandes héroes del tango argentino (Gardel, Piazzolla...) ¡Esa es lamúsica que amo tocar, siempre! Mi sentimiento del tango es almismo tiempo un poco ingenuo y grotesco, lleno de memoria yde corazón. ¡El tango es la música de la pasión y el amor!

IV. Sentimental Thoughts. Salmo IVEn mi época de estudiante los amigos solíamos tocar Kol Nidreide Bruch con muchos instrumentos —más tarde la tocaría conmi hija violinista, Maija. En aquellos lejanos tiempos decidícomponer mi versión �nlandesa de este género musical sacro ylo hice con un oído melódico puramente intuitivo, no muchomás.

V. FinalNormalmente, los conciertos necesitan una parte �nalvirtuosística, ofreciéndole al solista un desafío aún mayor paramostrar el poder y la alegría de la música. Y para despertar alpúblico también. Creo que un concierto debe ser una especie decampo de juego para que solista y orquesta dialoguen. ¡Tocarpara el público siempre debe ser divertido! ¡Y las cosas seriastambién deberían ser divertidas!En el Concierto utilizo una orquesta pequeña, cuerdas, el pianoreplegándose cromáticamente con la percusión y vientos ymaderas sin doblar. También he realizado una versión para

Page 6: OSG 20-21 13

contrabajo y piano.Quiero agradecer al contrabajo principal de la Orquesta Sinfónicade Galicia, Risto Vuolanne, su ayuda para elaborar la ediciónactualizada de la parte solista. ¡Bravo a la Orquesta Sinfónica de Galicia por hacer posible esteestreno europeo de mi Concierto para contrabajo!Desafortunadamente, debido a este duro tiempo de pandemia,no podré viajar para estar con ustedes.

Franz Schubert: Sinfonía nº 9 en do mayor, D 994 «La Grande»

A pesar de que Schubert compuso ocho sinfonías, la numeraciónde las mismas tiene en cuenta una Séptima fantasma, nunca escritapero que, sin demasiado éxito, algún musicólogo ha tratado dereconstruir a través de fragmentos y suposiciones que no hanllevado a ninguna parte. De ahí que si antes la Inacabada era laOctava ahora es la Séptima y, por tanto, la habitualmente Novena escada vez más la Octava aunque a efectos prácticos sigamosllamándola por su ordinal de siempre. Sea como fuere, esta Grande—sobrenombre para distinguirla de su hermana la Sexta, escrita enla misma tonalidad— es, sí, más allá de ese apelativo que remitesimplemente al tamaño, una de las verdaderamente grandes —yaen el sentido cualitativo de la expresión— sinfonías de la historia, deuna importancia extraordinaria en el conjunto de la creación de suautor y decisiva en el desarrollo posterior de la forma, bien que aquínos encontremos con la posible discusión acerca de su funcióncomo cierre de�nitivo del clasicismo o como puerta abierta al cadavez más reivindicado sinfonismo de Robert Schumann, laimportancia que este tendrá en el de su cercano Brahms o la líneadirecta que se abriría con Anton Bruckner.

Más a�rmativa que meditativa —en eso di�ere de la Inacabada, mástriste— el devenir de la Novena schubertiana es una suma de

Page 7: OSG 20-21 13

pequeñas genialidades engarzadas —reiteradas también— demodo que el conjunto resulte de una unidad perfecta en su amplioy majestuoso devenir —Adorno hablaba de sus «longitudescelestiales»— que anticipa, con todas las reservas propias de estetipo de comparaciones, las sinfonías brucknerianas que beben sinduda de esta fuente prístina, empezando por ese motivo con el quela trompa abre la pieza y sobre el que se sostendrá todo elmovimiento inicial, Andante-Allegro ma non troppo, por más quehallemos otros en él, como el que sigue a la exposición de aquelpor parte de toda la orquesta. Los temas se desarrollan con unajovialidad que resulta curiosa tras su enunciación, puesperfectamente podría haber pensado quien conozca el resto de lasobras �nales de Schubert que, a su luz —o a su sombra— pudieranser más graves de lo que en realidad son. Se atempera así, en ciertomodo, ese componente trágico como si en esta sinfonía fueraconsciente su autor de que a esa grandeza no sólo se accede por elcamino del dolor.

El Andante con motto no muestra las características habitualmentelíricas o meditativas de un tiempo lento aunque sí nos hace pensaren ese Schubert caminante, como el protagonista de su Viaje deinvierno. Así en el episodio intermedio, donde se remansa lo quemás bien parecía un agradable paseo a paso vivo para recalar suprotagonista en una ligera meditación, nada grave seguramente,pero muy de la entraña schubertiana, esa a veces tan engañosa ensus apariencias —como en el �nal de la Sonata D 960— y que aquídesemboca en una cierta oscuridad al �nal del movimiento.

El Scherzo es danzable —al menos como lo pueda ser la Séptima deBeethoven— desde el primer momento en la sucesión de sustemas principales, en su tensión mantenida sin, en rigor, el habitualTrío, como si aquí hubiera primado esa permanencia de Schuberten el clasicismo por encima de su dedicación a lo popular, esacierta rusticidad que tanto le atrajo en algunas de sus miniaturas

Page 8: OSG 20-21 13

pianísticas, por ejemplo en sus Grätzer Walzer D924, del mismo añoque la sinfonía. En lugar de ese trío se nos ofrece un episodio casihímnico, muy cercano al Schumann de la Sinfonía nº 2.

El Finale se abre con unos compases directos y a�rmativos queparecieran una coda del revés si no fuera porque con ellos vaformándose el esqueleto de un movimiento que se de�nirá a símismo como la más lógica conclusión a lo que acabamos deescuchar antes. La presencia del segundo tema introducido por latrompa es sencillamente extraordinaria, con su ritmo de marchacreciente en la longitud de sus pasos, en su dinámica y en suconclusión en un tercer motivo pastoril que se resuelve para ir denuevo a la marcha y que representa uno de los grandes momentosdel Schubert sinfónico. La obra, suma de alegría, belleza yextraordinaria arquitectura formal, termina con la grandiosidadesperada y haciendo honor a su propia ambición. Una ambición a laque no acompañó el destino pues Schubert, que la terminó en1828, no conseguiría estrenarla en vida, en parte por su longitudligada a la pereza de los músicos a los que se les propuso taltrabajo. Como los dioses se llevan a sus preferidos cuando aún sonjóvenes, a Schubert se lo arrebataron a la humanidad con sólotreinta y un años. El caso es que, en 1838, Robert Schumanndescubrió el manuscrito entre un motón de papeles, comprobandoinmediatamente que se trataba de una composición genial. Elestreno tendría lugar, �nalmente, y con gran éxito, en laGewandhaus de Leipzig el 21 de marzo de 1839 bajo la dirección deFelix Mendelssohn.

Luis Suñén

Page 9: OSG 20-21 13

Notas (Galego)

Jukka Linkola: Concerto paracontrabaixo e orquestra

A obra de Jukka Linkola (Helsinqui, 21 de xullo de 1955) inclúe dezóperas, trece concertos, pezas orquestrais, corais, música decámara e composicións de jazz. Gañador de diversos premios decomposición, director de orquestra, moita da súa música gravouseen CD. Lanzamentos recentes en Alba Records inclúen Robin Hood,Winds, Astoria, The Journey, Sisu e o Concerto nº 1 para piano eorquestra «The Masquerade» —coa Filharmónica de Turku dirixidapor Dima Slobodeniouk—, así como o primeiro dos seus dousconcertos para bombardino e orquestra. O selo Ondine lanzou enDVD a súa ópera «para toda a familia» Hui Kauhistus.

O Concerto para contrabaixo e orquestra foi unha encarga do GrandFinn Fest, un festival que ten lugar na Península Superior, enMichigan, e que evoca cada catro anos as relacións entre aquelazona e Finlandia desde que, a comezos do século XX, moitos�nlandeses se estableceron alí para traballar como mineirosmentres conseguían manter os seus sinais de identidade propios,as súas escolas, as súas igrexas e unha vida cultural activa desde oprincipio malia o duro do esforzo diario. A obra estreouse naedición de 2005 en Marquette, Michigan, co gran contrabaixistaEvan Premo como solista e baixo a dirección do autor, que lembra,en conversa levada a cabo por correo electrónico co asinantedestas liñas, «a enorme calor daquel día». «Foi nun granpolideportivo», prosegue, «con quince mil persoas suando a máisde corenta graos e sen aire acondicionado». Dez anos despoishabería de compoñer para o mesmo festival unha «ópera mineira»:Rockland.

Page 10: OSG 20-21 13

Segundo nos indica o propio Linkola, a súa intención foi compoñer«algo que non fose nin gris nin demasiado serio. Quería facermúsica cun toque de ritmos marabillosos e melodías sensuais». Erelaciona ese xeito de escribir co comezo da súa carreira comodirector de orquestra «cunha mente jazzística». «Nos meus anos deestudo na Academia Sibelius, entre os anos 1969 e 1978 nonestaba permitido tocar jazz, o que me parecía horrible.Afortunadamente os tempos mudaron moito».

Linkola tivo a deferencia de nos remitir un texto no que el mesmocomenta o seu Concerto para contrabaixo e orquestra:

O Concerto consta de cinco partes:I. Introdución.É a sección na que se observan máis re�exos da música clásica.Talvez se poidan escoitar algunhas evocacións do concerto grossobarroco no tema de apertura. Adoitaba tocar a miúdo concertosde contrabaixo —Koussewitzky, etc.— cos meus amigos, así queo instrumento me resultou sempre bastante familiar. Cando ocompuxen xa me decatara de que non quero estar na primeiraliña do modernismo. Confío na melodía, na harmonía, noselementos rítmicos con empuxe e verdadeiro sentimento rítmico.E a metade da miña cabeza sempre volve aos modismosrománticos e, por suposto, a heroes como Debussy, Bartók,Stravinski, Parker, Coltrane ...

II. Sentimental Thoughts. Polska.Sentimental Thoughts (Pensamentos sentimentais) é unhapequena suite en tres partes que constitúe o centro do Concerto.Como o título indica, a música provén directamente do �uxo docompoñer, sen �ltros. Sentimental Thoughts tocouse moitasveces en América como un concertino en miniatura.Polska é unha danza popular dos países nórdicos, neste caso daárea da baía de Botnia, na costa noroeste de Finlandia. Hai unha

Page 11: OSG 20-21 13

polska para cada ocasión na vida: tristeza, alegría, dó,compromiso, para bailar ou unicamente para escoitar. O ritmoadoita ser de 3/4 aínda que algúns músicos folclóricos as toquentamén en 5/4.

III. Sentimental Thoughts. Tango SatyriconO tango foi unha música de baile habitual en Finlandia desde�nais do século XIX, cando chegou ao norte traída polosmariñeiros desde Arxentina. O meu gusto satírico por estamúsica baséase nos grandes heroes do tango arxentino (Gardel,Piazzolla...) Esa é a música que amo tocar, sempre! O meusentimento do tango é ao mesmo tempo un pouco inxenuo egrotesco, cheo de memoria e de corazón. O tango é a música dapaixón e do amor!

IV. Sentimental Thoughts. Salmo IVNa miña época de estudante os amigos adoitabamos tocar KolNidrei de Bruch con moitos instrumentos —máis tarde tocaríaacoa miña �lla violinista, Maija. Naqueles remotos tempos decidíncompoñer a miña versión �nlandesa deste xénero musical sacroe fíxeno cun oído melódico puramente intuitivo, non moito máis.

V. FinalNormalmente, os concertos precisan unha parte �nalvirtuosística, ofrecéndolle ao solista un desafío aínda maior paraamosar o poder e a alegría da música. E para espertar o públicotamén. Creo que un concerto debe ser unha especie de campode xogo para que solista e orquestra dialoguen. Tocar para opúblico sempre debe ser divertido! E as cousas serias taméndeberían ser divertidas!No Concerto utilizo unha orquestra pequena, cordas, o pianorepregándose de modo cromático coa percusión e ventos emadeiras sen dobrar. Tamén realicei unha versión paracontrabaixo e piano.

Page 12: OSG 20-21 13

Quero agradecerlle ao contrabaixo principal da OrquestraSinfónica de Galicia, Risto Vuolanne, a súa axuda para elaborar aedición actualizada da parte solista.Bravo á Orquestra Sinfónica de Galicia por facer posible estaestrea europea do meu Concerto para contrabaixo!Desafortunadamente, debido a este duro tempo de pandemia,non poderei viaxar para estar con vostedes.

Franz Schubert: Sinfonía nº 9 en dó maior, D 994 «A Grande»

Malia que Schubert compuxo oito sinfonías, a numeración destasten en conta unha Sétima fantasma, nunca escrita pero que, sendemasiado éxito, algún musicólogo tratou de reconstruír a través defragmentos e suposicións que non levaron a ningures. De aí que seantes a Inacabada era a Oitava agora é a Sétima e, xa que logo, ahabitualmente Novena é cada vez máis a Oitava aínda que para osefectos prácticos sigamos a chamala polo seu ordinal de sempre.Sexa como for, esta Grande —sobrenome para distinguila da súairmá a Sexta, escrita na mesma tonalidade— é, si, máis alá deseapelativo que remite simplemente ao tamaño, unha dasverdadeiramente grandes —xa no sentido cualitativo da expresión— sinfonías da historia, dunha importancia extraordinaria noconxunto da creación do seu autor e decisiva no desenvolvementoposterior da forma, ben que aquí nos atopemos coa posiblediscusión sobre a súa función como cerre de�nitivo do clasicismoou como porta aberta ao cada vez máis reivindicado sinfonismo deRobert Schumann, a importancia que este terá no do seu Brahmspróximo ou a liña directa que se abriría con Anton Bruckner.

Máis a�rmativa que meditativa —niso di�re da Inacabada, máistriste— o devir da Novena schubertiana é unha suma de pequenasxenialidades engarzadas —reiteradas tamén— de modo que oconxunto resulte dunha unidade perfecta no seu amplo e

Page 13: OSG 20-21 13

maxestoso devir —Adorno falaba das súas «lonxitudes celestiais»—que anticipa, con todas as reservas propias deste tipo decomparacións, as sinfonías brucknerianas que beben, sen dúbidaningunha, desta fonte prístina, comezando por ese motivo co que atrompa abre a peza e sobre o que se sosterá todo o movementoinicial, Andante-Allegro ma non troppo, por máis que achemos outrosnel, como o que segue á exposición daquel por parte de toda aorquestra. Os temas desenvólvense cunha xovialidade que resultacuriosa logo da súa enunciación, pois perfectamente podería terpensado quen coñeza o resto das obras �nais de Schubert que, ásúa luz —ou á súa sombra— puidesen ser máis graves do que enrealidade son. Atempérase así, en certo modo, ese compoñentetráxico como se nesta sinfonía fose consciente o seu autor de que aesa grandeza non se accede soamente polo camiño da dor.

O Andante con motto non amosa as características habitualmentelíricas ou meditativas dun tempo lento aínda que si nos fai pensarnese Schubert camiñante, como o protagonista do seu título Viaxede inverno. Así no episodio intermedio, onde se remansa o que máisben semellaba un agradable paseo a paso vivo para recalar o seuprotagonista nunha lixeira meditación, nada grave seguramente,pero moi da entraña schubertiana, esa ás veces tan enganosa nassúas aparencias —como no �nal da Sonata D 960— e que aquídesemboca nunha certa escuridade ao �nal do movemento.

O Scherzo é danzable —cando menos como o poida ser a Sétima deBeethoven— desde o primeiro momento na sucesión dos seustemas principais, na súa tensión mantida sen, en rigor, o habitualTrío, como se aquí tivese primado esa permanencia de Schubert noclasicismo por enriba da súa dedicación ao popular, esa certarusticidade que tanto o atraeu nalgunhas das súas miniaturaspianísticas, por exemplo nas súas Grätzer Walzer D924, do mesmoano que a sinfonía. No canto dese trío ofrécesenos un episodiocase hímnico, moi próximo ao Schumann da Sinfonía nº 2.

Page 14: OSG 20-21 13

O Finale ábrese cuns compases directos e a�rmativos quesemellarían unha coda do revés se non fose porque con eles se vaiformando o esqueleto dun movemento que se de�nirá a si mesmocomo a máis lóxica conclusión ao que vimos de escoitar antes. Apresenza do segundo tema introducido pola trompa é sinxelamenteextraordinaria, co seu ritmo de marcha crecente na lonxitude dosseus pasos, na súa dinámica e na súa conclusión nun terceiromotivo pastoril que se resolve para ir de novo á marcha e querepresenta un dos grandes momentos do Schubert sinfónico. Aobra, suma de alegría, beleza e extraordinaria arquitectura formal,remata coa grandiosidade esperada e facendo honor á súa propiaambición. Unha ambición á que non acompañou o destino poisSchubert, que a rematou en 1828, non a conseguiría estrear envida, en parte pola súa lonxitude ligada á preguiza dos músicos aosque se lles propuxo tal traballo. Como os deuses levan os seuspreferidos cando aínda son mozos, a Schubert arrebatáronllo áhumanidade con só trinta e un anos. O caso é que, en 1838, RobertSchumann descubriu o manuscrito entre unha morea de papeis, ecomprobou inmediatamente que se trataba dunha composiciónxenial. A estrea tería lugar, �nalmente, e con grande éxito, naGewandhaus de Leipzig o 21 de marzo de 1839 baixo a direcciónde Felix Mendelssohn.

Luis Suñén

Page 15: OSG 20-21 13

Biografía

Dima Slobodeniouk, director

Alabado por su inteligente liderazgo artístico, Dima Slobodenioukocupa el cargo de director titular de la Orquesta Sinfónica de Galiciadesde 2013, puesto que combina con sus más recientescompromisos como director de la Orquesta Sinfónica de Lahti ydirector artístico del Festival Sibelius tras su nombramiento en2016. Vinculando sus raíces rusas nativas con la in�uencia culturalde su tierra natal —Finlandia—, se apoya en el poderoso patrimoniomusical de ambos países.

Trabaja además con orquestas como la Filarmónica de Berlín,Gewandhausorchester de Leipzig, Symphonieorchester desBayerischen Rundfunks, Rundfunk-Sinfonieorchester de Berlín, ORFRadio-Symphonieorchester de Viena, Orquesta Filarmónica deLondres, Orquesta Sinfónica de Londres, Orquesta Sinfónica de laRadio Finlandesa, Orquesta Filarmónica de Rotterdam, lasorquestas sinfónicas de Chicago, Houston y Baltimore, así como laOrquesta Sinfónica de Sídney.

Page 16: OSG 20-21 13

Los compromisos del Slobodeniouk para 2020/21 incluyen su debutcon la Filarmónica de Estocolmo y la Orquesta Sinfónica dePittsburg. Dirigirá a la Orquesta Sinfónica de Boston con El Pájaro deFuego de Stravinski, vuelve a trabajar con la Orquesta de Minnesota,la Sinfónica de Frankfurt Rundfunk, Rundfunk-Sinfonieorchester deBerlín, la Radio-Symphonieorchester de Viena con Prometeo deScriabin y la Sinfonía de los Salmos de Stravinski, con el Coro de laORF. Además, dirigirá a la Filarmónica de los Países Bajos en susetenta y cinco aniversario con Truls Mørk así como la OrquestraSinfónica de Barcelona.

Abrió la temporada de la Orquesta Sinfónica de Galicia con laSinfonía nº 9 de Mahler. Con la Orquesta Sinfónica de Lahti inició latemporada con el trabajo de cinco jóvenes compositores: OlliMoilanen, Petros Paukkunen, Lara Poe Stephen Webb y DanteThelestam como parte del Festival Sibelius Nursery. Todos estosjóvenes compositores han creado sus obras durante la primavera ybajo la tutela de grandes compositores como: Haapanen, Whittall,Fagerlund, Talvitie, Wennäkoski. Algunos de los solistas con los queha trabajará esta temporada son Leif Ove Andsnes, Joshua Bell,Khatia Buniatishvili, Vadim Gluzman, Håkan Hardenberger, JohannesMoser, Truls Mørk, Baiba Skride, Yuja Wang and Frank PeterZimmermann.

La discografía de Slobodeniouk se amplió recientemente congrabaciones de las suites de Prokó�ev con la Orquesta Sinfónica deLahti, con la que previamente había grabado las obras de Kalevi Aho(BIS), recibiendo este último trabajo el premio BBC Music Magazine2018. Ha grabado obras de Stravinski con la Orquesta Sinfónica deGalicia (BIS), Perttu Haapanen y Lotta Wennäkoski con la OrquestaSinfónica de la Radio Finlandesa (Ondine) y obras de SebastianFagerlund con la Orquesta Sinfónica de Gotemburgo (BIS).

Dima Slobodeniouk, nacido en Moscú, estudió violín en la Escuela

Page 17: OSG 20-21 13

Central de Música de Moscú con Zinaida Gilels y Jevgenia Chugajev;en el Conservatorio de Finlandia Central así como en la AcademiaSibelius con Olga Parhomenko. Sus estudios de direccióncontinuaron con Atso Almila bajo la guía de Leif Segerstam y JormaPanula en la Academia Sibelius, y también estudió con Ilya Musin yEsa-Pekka Salonen. En su afán por inspirar a los jóvenes músicosdel futuro, Slobodeniouk ha trabajado en los últimos años conestudiantes en la Academia del Festival Verbier y, además, comenzóuna iniciativa de dirección de orquesta con la Sinfónica de Galicia,brindando una oportunidad para que los estudiantes trabajen en elpodio con una orquesta profesional.

Page 18: OSG 20-21 13

Biografía (Galego)

Dima Slobodeniouk, director

Loado polo seu intelixente liderado artístico, Dima Slobodenioukocupa o cargo de director titular da Orquestra Sinfónica de Galiciadesde 2013, posto que combina cos seus máis recentescompromisos como director da Orquestra Sinfónica de Lahti edirector artístico do Festival Sibelius tras o seu nomeamento en2016. Vinculando as súas raíces rusas nativas coa in�uencia culturalda súa terra natal —Finlandia—, apóiase no poderoso patrimoniomusical de ambos os dous países.

Traballa ademais con orquestras como a Filharmónica de Berlín, aGewandhausorchester de Leipzig, a Symphonieorchester desBayerischen Rundfunks, a Rundfunk-Sinfonieorchester de Berlín, aORF Radio-Symphonieorchester de Viena, a Orquestra Filharmónicade Londres, a Orquestra Sinfónica de Londres, a OrquestraSinfónica da Radio Finlandesa, a Orquestra Filharmónica deRotterdam, as orquestras sinfónicas de Chicago, Houston eBaltimore, así como a Orquestra Sinfónica de Sidney.

Page 19: OSG 20-21 13

Os compromisos de Slobodeniouk para 2020/21 inclúen o seudebut coa Filharmónica de Estocolmo e a Orquestra Sinfónica dePittsburg. Dirixirá a Orquestra Sinfónica de Boston coas obras OPaxaro de Lume de Stravinsqui, volve traballar coa Orquestra deMinnesota, coa Sinfónica de Frankfurt Rundfunk, coa Rundfunk-Sinfonieorchester de Berlín, coa Radio-Symphonieorchester deViena con Prometeo de Scriabin e mais coa Sinfonía dos Salmos deStravinsqui, co Coro da ORF. Ademais, dirixirá a Filharmónica dosPaíses Baixos no seu setenta e cinco aniversario con Truls Mørk asícomo a Orquestra Sinfónica de Barcelona.

Abriu a temporada da Orquestra Sinfónica de Galicia coa Sinfonía nº9 de Mahler. Coa Orquestra Sinfónica de Lahti iniciou a temporadaco traballo de cinco mozos compositores: Olli Moilanen, PetrosPaukkunen, Lara Poe Stephen Webb e Dante Thelestam como partedo Festival Sibelius Nursery. Todos estes mozos compositorescrearon as súas obras durante a primavera e baixo a tutela degrandes compositores como: Haapanen, Whittall, Fagerlund, Talvitie,Wennäkoski. Algúns dos solistas cos que traballou esta temporadason Leif Ove Andsnes, Joshua Bell, Khatia Buniatishvili, VadimGluzman, Håkan Hardenberger, Johannes Moser, Truls Mørk, BaibaSkride ou Yuja Wang and Frank Peter Zimmermann.

A discografía de Slobodeniouk ampliouse recentemente congravacións das suites de Prokó�ev coa Orquestra Sinfónica de Lahti,coa que previamente gravara as obras de Kalevi Aho (BIS), traballoque recibiu o premio BBC Music Magazine 2018. Gravou obras deStravinsqui coa Orquestra Sinfónica de Galicia (BIS), PerttuHaapanen e Lotta Wennäkoski coa Orquestra Sinfónica da RadioFinlandesa (Ondine) e obras de Sebastian Fagerlund coa OrquestraSinfónica de Gotemburgo (BIS).

Dima Slobodeniouk, nado en Moscova, estudou violín na EscolaCentral de Música de Moscova con Zinaida Gilels e Jevgenia

Page 20: OSG 20-21 13

Chugajev; no Conservatorio de Finlandia Central así como naAcademia Sibelius con Olga Parhomenko. Os seus estudos dedirección continuaron con Atso Almila baixo a guía de LeifSegerstam e Jorma Panula na Academia Sibelius, e tamén estudoucon Ilya Musin e Esa-Pekka Salonen. No seu afán por inspirar osmozos músicos do futuro, Slobodeniouk traballou nos últimos anoscon estudantes na Academia do Festival Verbier e, ademais,comezou unha iniciativa de dirección de orquestra coa Sinfónica deGalicia, que brinda unha oportunidade para que os estudantestraballen no podio cunha orquestra profesional.

Page 21: OSG 20-21 13

Biografía

Risto Vuolanne, contrabajo

Risto Vuolanne es contrabajista principal de la Orquesta Sinfónicade Galicia desde el año 2005.

Con trece años inició sus estudios de contrabajo con TomiPietikäinen. Entre sus profesores se encuentra Lasse Lagercrantz dela Sibelius-Academia, Entcho Radukanov en Estocolmo y Niek deGroot del Conservatorio de Ámsterdam, en el que �nalizó susestudios de Máster de Música en 2001. Estudió música antigua conMargaret Urquhart. Más recientemente le han in�uenciado loscontrabajistas Janne Saksala en Berlín, Rinat Ibragimov y SimoVäisänen en Londres.

Ha trabajado en orquestas europeas de prestigio como la

Page 22: OSG 20-21 13

Concertgebouw, la Filarmónica de Rotterdam, la Sinfónica de laRadio Finlandesa, la Ópera Nacional de Finlandia, la Ópera de losPaíses Bajos y la Orquesta de Cámara de Múnich. Ha sido invitadocomo contrabajo principal por el Gran Teatro del Liceu, la OrquestaSinfónica de la Casa de la Música (Oporto, Portugal), la OrquestaSinfónica de Castilla y León, la Filarmónica de Bruselas.

Ha tocado bajo la batuta de directores como Lorin Maazel, ValeryGergiev, Hartmut Haenchen, Gustavo Dudamel, Esa-Pekka Salonen,Hannu Lintu, Leif Segerstam, Klaus Mäkelä, James Litton, LeonardSlatkin o Mstislav Rostropovich entre otros.

Profesor de la Orquesta Joven de la Sinfónica de Galicia y de laOrquesta Joven de Andalucía, también ha dado clases magistralesen España, Portugal y Argentina (Teatro Colón) y colaborado conconservatorios en Finlandia, España y Portugal.

Como solista ha tocado, entre otras obras, Angel of Dusk deEinojuhani Rautavaara y el Concierto nº 2 de Giovanni Bottesini. Hadado recitales de música clásica y contemporánea en Londres,Nueva York, Helsinki, Oporto, Coímbra, Barcelona y en variasciudades de Galicia. Últimamente, se ha concentrado en elrepertorio del Romanticismo con G. Bottesini, S. Kousevitsky, G.Rossini y R. Glière.

Toca y compone jazz. Es el fundador de la Jazz Band de la Sinfónicade Galicia. Ha publicado varias grabaciones de jazz y músicaimprovisada, especialmente con ensembles variados del saxofonistagallego Roberto Somoza. 

Los grupos �jos de Risto son Kotka y Jäkälä. En 2016 y 2017 ofrecióconciertos en Finlandia con dos saxofonistas legendarios�nlandeses: Juhani Aaltonen y Eero Koivistoinen. 

Desde su llegada a Coruña en 2005 su «casa artística» de

Page 23: OSG 20-21 13

aprendizaje ha sido el JazzFilloa, una de las cunas del jazz másimportantes de España, que celebra su 40 aniversario este año.

Entre los discos en los que ha participado cabe destacar el álbumpara el 75 aniversario del compositor �nlandés Teppo Hauta-Aho,cuyo mítico contrabajo bautizado «Wiljami», es el que toca Risto enel concierto de hoy.

Page 24: OSG 20-21 13

Biografía (Galego)

Risto Vuolanne, contrabaixo

Risto Vuolanne é contrabaixista principal da Orquestra Sinfónica deGalicia desde o ano 2005.

Con trece anos iniciou os seus estudos de contrabaixo con TomiPietikäinen. Entre os seus profesores atópase Lasse Lagercrantz daSibelius-Academia, Entcho Radukanov en Estocolmo e Niek deGroot do Conservatorio de Ámsterdam, no que �nalizou os seusestudos de Mestrado de Música en 2001. Estudou música antigacon Margaret Urquhart. Máis recentemente resultou in�uenciadopolos contrabaixistas Janne Saksala en Berlín, Rinat Ibragimov eSimo Väisänen en Londres.

Traballou en orquestras europeas de prestixio como a

Page 25: OSG 20-21 13

Concertgebouw, a Filharmónica de Rotterdam, a Sinfónica da RadioFinlandesa, a Ópera Nacional de Finlandia, a Ópera dos PaísesBaixos e a Orquestra de Cámara de Múnic. Foi convidado comocontrabaixo principal polo Gran Teatro del Liceu, a OrquestraSinfónica da Casa da Música (Porto, Portugal), a Orquestra Sinfónicade Castela e León ou a Filharmónica de Bruxelas.

Tocou baixo a batuta de directores como Lorin Maazel, ValeryGergiev, Hartmut Haenchen, Gustavo Dudamel, Esa-Pekka Salonen,Hannu Lintu, Leif Segerstam, Klaus Mäkelä, James Litton, LeonardSlatkin ou Mstislav Rostropovich entre outros.

Profesor da Orquestra Nova da Sinfónica de Galicia e da OrquestaJoven de Andalucía, tamén deu clases maxistrais en España,Portugal e Arxentina (Teatro Colón) e colaborou con conservatoriosen Finlandia, España e Portugal.

Como solista tocou, entre outras obras, Angel of Dusk de EinojuhaniRautavaara e o Concerto nº 2 de Giovanni Bottesini. Deu recitais demúsica clásica e contemporánea en Londres, Nova York, Helsinqui,Porto, Coimbra, Barcelona e en varias cidades de Galicia.Ultimamente, concentrouse no repertorio do Romanticismo con G.Bottesini, S. Kousevitsky, G. Rossini e R. Glière.

Toca e compón jazz. É o fundador da Jazz Band da Sinfónica deGalicia. Publicou varias gravacións de jazz e música improvisada,especialmente con ensembles variados do saxofonista galegoRoberto Somoza. 

Os grupos �xos de Risto son Kotka e Jäkälä. En 2016 e 2017 ofreceuconcertos en Finlandia con dous saxofonistas lendarios �nlandeses:Juhani Aaltonen e Eero Koivistoinen. 

Desde a súa chegada á Coruña en 2005 a súa «casa artística» deaprendizaxe foi o JazzFilloa, un dos berces do jazz máis importantes

Page 26: OSG 20-21 13

de España, que celebra o seu 40 aniversario este ano.

Entre os discos nos que participou cabe destacar o álbum para o 75aniversario do compositor �nlandés Teppo Hauta-Aho, cuxo míticocontrabaixo bautizado «Wiljami», é o que toca Risto no concerto dehoxe.

Page 27: OSG 20-21 13

Miembros de la OSG

Orquesta Sinfónica de GaliciaVIOLINES IMassimo Spadano*****Ludwig Dürichen****Vladimir Prjevalski****Iana AntonyanRuslan AsanovCaroline BournaudGabriel BussiCarolina Mª Cygan WitoslawskaDominica Malec AndruszkiewiczDorothea NicholasMihai Andrei Tanasescu KadarStefan UtanuFlorian VlashiRoman Wojtowicz

VIOLINES IIFumika Yamamura***Adrián Linares Reyes***Gertraud BrilmayerLylia ChirilovMarcelo González KriguerDeborah HamburgerEnrique Iglesias PrecedoHelle KarlssonGregory KlassStefan Marinescu

VIOLASEugenia Petrova***

Page 28: OSG 20-21 13

Francisco Miguens Regozo***Andrei Kevorkov*Raymond Arteaga MoralesAlison DalglishDespina IonescuJe�rey JohnsonJozef KramarLuigi MazzucatoKaren PoghosyanWladimir Rosinskij

VIOLONCHELOSRouslana Prokopenko***Raúl Mirás López***Gabriel Tanasescu*Berthold HamburgerScott M. HardyFlorence RonfortRamón Solsona Massana

CONTRABAJOSRisto Vuolanne***Diego Zecharies***Todd Williamson*Mario J. Alexandre RodriguesDouglas GwynnJose F. Rodrigues Alexandre

FLAUTASClaudia Walker Moore***Mª José Ortuño Benito**Juan Ibáñez Briz*

OBOES

Page 29: OSG 20-21 13

Casey Hill***David Villa Escribano**

CLARINETESJuan Antonio Ferrer Cerveró***Iván Marín García**Pere Anguera Camós*

FAGOTESSteve Harriswangler***Mary Ellen Harriswangler**Alex Salgueiro *

TROMPASNicolás Gómez Naval***David Bushnell**Manuel Moya Canós*Amy Schimelmann*

TROMPETASThomas Purdie**Michael Halpern*

TROMBONESJon Etterbeek***Eyvind Sommerfelt*

TUBAJesper Boile Nielsen***

PERCUSIÓNJosé A. Trigueros Segarra***José Belmonte Monar**Alejandro Sanz Redondo*

ARPA

Page 30: OSG 20-21 13

Celine C. Landelle***

MÚSICOS INVITADOS TEMPORADA 20-21

VIOLIN IAngel Enrique Sánchez Marote

VIOLINES IINatalia Cid IriarteElena Pérez VelascoClara Vázquez Ledesma

VIOLONCHELOMª Victoria Pedrero PérezVirginia del Cura Miranda

OBOETania Ramos Morado*

TROMPETAAlejandro Vázquez Lamela***Manuel Fernández Alvárez*

Notas:

***** Concertino

**** Ayuda de Concertino

*** Principal

** Principal-Asistente

* Coprincipal

Page 31: OSG 20-21 13

Músicos invitados

Músicos invitados para esteprogramaVIOLÍN IPedro Rodríguez Rodríguez****

OBOECelia Olivares Pérez Bustos**

TROMBÓN BAJOFaustino Núñez Pérez***

PERCUSIÓNSabela Caridad García*

PIANOAlicia González Permuy***

Page 32: OSG 20-21 13

Personal OSG

Consorcio para la Promoción de laMúsica

Inés ReyPresidenta

EQUIPO TÉCNICO - ADMINISTRATIVO

Andrés Lacasa NikiforovGerente

Olga Dourado GonzálezSecretaria-interventora

María Salgado PortoJefa de gestión económica

Ángeles Cucarella LópezCoordinadora general

José Manuel QueijoJefe de producción

Javier VizosoJefe de prensa y comunicación

Alberto García BuñoContable

Zita KadarArchivo musical

Iván Portela LópezProgramas didácticos

Page 33: OSG 20-21 13

José Antonio Anido RodríguezAngelina Déniz García

Noelia Roberedo SecadesAdministración

Inmaculada Sánchez CanosaGerencia y coordinación

Nerea VarelaSecretaría de producción

Lucía Sández SanmartínPrensa y comunicación

José Manuel Ageitos CalvoDaniel Rey CampañaRegidores

Diana Romero VilaAuxiliar de archivo

Montse BonhomeAuxiliar de regidor

Page 34: OSG 20-21 13

Contacto

sinfonicadegalicia.com sonfuturo.com

facebook.com/sinfonicadegalicia

twitter.com/OSGgalicia

youtube.com/sinfonicadegalicia

instagram.com/osggalicia

El Consorcio para la Promoción de la Música cuenta con la financiación de:

Page 35: OSG 20-21 13

Créditos

EDITA

Consorcio para la Promoción de la Música

Glorieta de América, 3

15004 A Coruña - Galicia - España

T. 981 252 021 - F. 981 277 499

ILUSTRACIÓN, DISEÑO Y MAQUETACIÓN

Marta Parra

TRADUCCIÓN

Roxelio Xabier García Romero

Pilar Ponte Patiño