tweemaandelijkse uitgave van d.b.s.g. stylos / nummer 2 / jaargang 2009

parodiepantheon//

parodie// modelling architecture Architecture - fashion

model's playground

parodie// 007 architecture

Bond encounters two foxy ladies

with extraordinary fighting skills.

stylos is wel in voor...// decor workshop // het Ontwerpen // stylos paviljoen // sustainablabla // contest - win a piece of bouwkunde // stad der dieren // modelling architecture // study architecture? mmh, nee // een leven over rozen // all in my head // craftsmen and death stars // 007 architecture // aircastles // iPodarchitecture?

Bla

bla bl

aT

HE

DRAWIL

NG THE AN AMAZ

ING TOOL

bla bla blaB

ULLSHiT!

BLABLA B

LA BLA

DATASCap

e

stubborn

blala STU

BBORN MODERNI

ST!

Michiel Riedijk

Kas Oosterhuis

Robert Winkel

parodie// contest: win a piece of Bouwkunde

13 months after the fire: win a piece of

Bouwkunde

colofonjaargang 13, editie 2, mei 2009 oplage: 2000Stylosleden en vrienden van de Stylos Stichting ontvangen pantheon//vijf maal per jaar

redactieadresBG. midden 110Julianalaan 132-1342628 BL Delftinfo@stylos.nlwww.stylos.nl

hoofdredactieRosemarie Krautheim

redactieNina VerkerkMinck SimonisLiselotte van der ATosja BackerTomas DirrixXin DogteromDaphne Bakker - articles 'checkedbydaphne'

aan dit nummer werkten meeBestuur 115, Onderwijscommissie, Arend van Waart, Simon Rochowski, Nina Aalbers, Esther Verhoek, Sven van Oosten, Joep Kuys, Pieter Perquin, Pieter Versteeg, Jorn Henkes, Jan van Ballegooijen, Loes ten Voorde, Bas Wetzel

advertenties10 | NBD34 | Heraklithkaft | Continu Engineering

drukkerKoninklijke De Swart, 's-Gravenhage

omslagJan van Ballegooijen, Rosemarie Krautheim

van de redactieLiselotte van der A en Rosemarie Krautheim

In the future you will find a 'van de redactie' piece here. Whereas the 'van

de Voorzitter' is an introductory article that appears in the index and opens

the Stylos section as an recurring integral element.

Soms zit het leven je gewoon wat tegen. Natuurlijk zijn regen en

onweer niet lekker na een weekend met zonneschijn en warmte,

maar soms overkomen je dichterbij huis problemen. Hoewel we

enthousiast met ons thema 'parodie' aan de slag waren gegaan,

hadden we niet gedacht dat de Goden der Ironie (TM) dit zo letterlijk

zouden nemen. We moesten tijdmismanagement, laptopproblemen,

burnouts, netwerkcrashes en fietsongelukken bevechten. Hopelijk

kan ons dus worden vergeven dat deze pantheon//, met het oog op

deze omstandigheden en de Crisis, enigzins crisis-dun is. Deze tweede

pantheon// laat je aan de hand van parodie allerlei verschillende

kanten zien wanneer humor op architectuur wordt toegepast. Ironie,

spot, sarcasme, cynisme, alles is mogelijk. Oefen alvast je lachspieren

of - als dit niet je soort humor is – afkeurend hoofdschudden. Het is

zoals Peter De Vries beschrijft: "The satirist shoots to kill while the

humorist brings his prey back alive and eventually releases him again

for another chance." Veel plezier met lezen.

"Sometimes, life just doesn't do what you want. Of course, rain and

thunder can be a real drag when the weekend was full of sunshine

and warm weather, but sometimes problems happen a lot closer.

Even though we enthusiastically chose 'parodie' as our theme, we

didn't think that the Gods of Irony (TM) would take that so literally.

We had to fight our way through time mismanagement, laptop

troubles, burn outs, network crashes and bike accidents. Hopefully,

in the light of these circumstances combined with the worldwide

crisis, you can forgive us that this issue is crisis-thin. Our second issue

pantheon// parodie wants to show a random humoristic outlook

on architecture. Irony, mockery, sarcasm, black humor everything

was allowed. Train your laugh muscles - or in case it's not your kind

of humor - disapproving headshakes - in different nuances. It is like

Peter De Vries describes: "The satirist shoots to kill while the humorist

brings his prey back alive and eventually releases him again for another

chance." Enjoy.

Het Delftsch Bouwkundig Studenten Gezelschap Stylos werd in 1894 opgericht terbehartiging van studie- en studentenbelangen van studenten aan de faculteitBouwkunde van de TU Delft.

bestuur 115 D.B.S.G. Stylosvoorzitter: Alexandra de Jongsecretaris: Janneke Rutgerspenningmeester - pr: Koen Kegelonderwijs: Yannick Braatlezingen en debat: Rosemarie Krautheimexcursies: Hens Zoet

adresBG. midden 110Julianalaan 132-1342628 BL Delftpantheon@stylos.nlwww.stylos.nl

telefoonnummersbestuur 015 2783697secretariaat 015 2781369

internetwww.stylos.nl

lidmaatschap Stylos10 euro per jaargironummer 296475

Stylos StichtingDe Stylos Stichting vervult een vliegwielfunctie ter stimulering van initiatievenvan en voor studenten van de faculteit Bouwkunde van de TU Delft. Zij kunnenbij het bestuur van de Stylos Stichting terecht voor financiële en inhoudelijkeondersteuning van hun project. Om u hiervan op de hoogte te houden ontvangt uelke 2 weken B-nieuws en 5 maal per jaar de pantheon//.Wij vragen om een donatie van 45 euro per jaar (pas afgestudeerden betalen deeerste twee jaar 10 euro). Aan bedrijven vragen wij 90 euro.gironummer 1673413

disclaimerAll photos are (c) the property of their respective owners. We are a non-profit organisation and we thank you for the use of these pictures.

about the cover ‘The Three Musketeers’ by Jan van Ballegooijen and Rosemarie Krautheim. The front image is an adaptation of Maniere universelle de M. Desargues, by Abraham Bosse. It should be read as a parody on the Indesem debate of Friday 8th of may 2009 between Michiel Riedijk, Kas Oosterhuis and Robert Winkel. The image shows the architect who intervenes in the architectural debate without going beyond his own perspective. On several moments the debate was narrowed to swearword terminology and a lack of reasonable argumentation.

pantheon//bimonthly edition of the study association Stylosfaculty of Architecture, TU Delft always printed on 100 % recycled paper

1i n h o u d s o p g a v e

stylos2 van de voorzitterAlexandra de Jong

2 workshopJanneke Rutgers

4 het OntwerpenMarjolein van Overtoom

namens de onderwijs commissie

5 Stylos paviljoenHens Zoet

6 Berlijn excursieHens Zoet

7 photocompetitionKoen Kegel

8 sustainablabaMarcello Soeleman

parodie11 contest: win a piece of Bouwkunde pantheon committee

12 stad der dierenNina Verkerk

15 modelling architectureDaphne Bakker

18 dropouts [interview]Rosemarie Krautheim and Arend van Waart

21 een leven over rozenNina Verkerk

22 craftsmen & death starsSimon Rochowski

24 all in my headLiselotte van der A

25 007 architectureXin Dogterom

27 aircastlesTosja Backer

30 iPodarchitecture? Rosemarie Krautheim

125

algemeen32 give me a break!Tosja Backer

33 Indesem updateorganisatie en delneemers

35 pop-culture architectLiselotte van der A

38 columTomas Dirrix

39 story abroadJoep Kuys & Xin Dogterom

40 get inspired

41 agenda

32

24 33

15

22

Manga workshop

Op dinsdag 2 juni organiseert Stylos samen met Waltman Bouwshop

en Copic een workshop in Manga tekenen en Airbrush. Altijd al

willen weten hoe je je Copicstiften het nu eigenlijk kunt gebruiken?

Aleks Mihajlov, gastdocent aan de Vrije Kunstacademie in Mannheim

in Duitsland, is Manga kunstenaar en komt op dinsdag 2 juni

een workshop Manga tekenen en Airbrush begeleiden. Na een

introductie van de kunstenaar gaan we onder begeleiding van hem

en handtekendocenten Henning Janssen en Gerd Sedelies zelf aan

de slag met het oefenen van het manga tekenen. Nadat iedereen een

beetje heeft kunnen oefenen houden we om 12:00 uur een half uurtje

pauze om daarna door te gaan met de zogeheten 'mangawedstrijd'. In

duo's ga je portretten van elkaar tekenen en hieruit volgt het eerste

deel van je eindresultaat. Rond 14:00 uur gaan we meer de richting

van de architectuur op. De opdracht zal het aftekenen van een foto van

het Bouwkunde gebouw zijn. Aan het einde van de dag gaan we deze

twee tekeningen samenvoegen en tentoonstellen. De begeleidende

docenten zullen een jury vormen die de mooiste uit gaat kiezen. Copic

en Waltman zullen een aantal materialen sponsoren, we vragen jou

om een bijdrage van 5 euro en je markers mee te brengen. Lijkt het

je interessant om deel te nemen? Geef je dan op door een formulier

in te vullen op Stylos

Stylos is wel in voor een leuke parodie op z'n tijd! Niet alleen deze

pantheon//, maar ook het commissieweekend eind januari zijn daar

een goed voorbeeld van. Met dit weekend wilden we de onderlinge

samenwerking tussen de commissies stimuleren. Dit hebben we

getracht te bereiken door een gezellig weekend te organiseren

waarbij commissieleden van verschillende commissies opdrachten

samen moesten vervullen. Onbewust stond dit weekend, net als

deze pantheon//, in het teken van de parodie. Zo hebben we een

Bouwkundeversie gemaakt van het spelletje ‘levend Stratego’.

Een groot succes! ’s Avonds hebben we een heuse ‘Bonte avond’

georganiseerd, zoals dat vaak gebeurd in de laatste klassen van de

basisschool. De commissieleden werden uitgedaagd om samen een

optreden te bedenken met als basis een willekeurige foute hit uit de

jaren ’90. Als bestuur hebben we de toon gezet door een parodie te

doen op ‘Wannabe’ van de Spice Girls.Niet een heel logische, maar

daarom des te meer een hilarische keuze met 3 jongens in het bestuur!

De commissieleden hebben die avond ook flink hun best gedaan en

ons verrast met geweldige optredens. Ja, hier zijn opnames van en

nee, die zijn niet openbaar!

Dat de commissieleden belangrijk zijn voor Stylos, wordt ook in deze

pantheon// weer goed duidelijk. Je kunt lezen over de geslaagde

excursie naar Enschede, georganiseerd door, je raadt het al, de

Excursiecommissie! De Fotoco heeft pas een leerzame workshop

georganiseerd met aansluitend een uitdagende fotowedstrijd. De

andere commissies hebben natuurlijk ook niet stil gezeten! Zoals

de Lezingen en Debat commissie die deze maand drie lezingen

organiseerd. Er zijn ook drie aankomende workshops. Lees voor leuke

verslagen van de afgelopen activiteiten en berichten

over komende evenementen snel verder!

Wil je weten wat de commissies van Stylos dit jaar al hebben bereikt

en welke activiteiten er nog aan komen? Kom dan naar onze ALV op 19

mei a.s. Tijdens deze ledenvergadering zullen de commissies een

overzichtje van alle hoogtepunten van dit jaar presenteren. Je bent

van harte uitgenodigd! //

stylos is wel in voor...van de voorzitterAlexandra de Jong

3s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Workshop licht en decor

Op vrijdag 29 mei organiseert Stylos samen met Theater de Veste een

workshop over licht en decor.

Ooit afgevraagd hoe het ontwerpproces van een theaterdecor in

zijn werk gaat? Hoe de aspecten licht en ruimte gecombineerd

worden? Kom het ontdekken tijdens de workshop 'decor en licht'

op vrijdag 29 mei in Theater de Veste! In het kader van de Delftsrood

week, een week helemaal vol theater activiteiten om het seizoen af

te sluiten, organiseert Theater de Veste in samenwerking met Stylos

een workshop over decor en licht. Decorontwerper Michiel Voet en

lichtontwerper Stefan Dijkman zijn uitgenodigd om door middel van

een workshop over licht en ruimte ons de verschillende aspecten van

een theaterdecor te laten zien. Michiel Voet, gestudeerd aan de Rietveld

academie en winnaar van de Rietveldprijs in 1992, staat bekend om

zijn openbare kunstprojecten en theatervormgeving. De afgelopen

jaren heeft hij decors ontworpen voor Orkater, filmorkest Max Tak

en Introdans. Stefan Dijkman maakt al jarenlang lichtontwerpen

voor bekende toneelgezelschappen. Aan de hand van een aantal

voorstellingen uit het verleden van muziektheatergezelschap Orkater,

die in de Delftsrood week centraal staat, zal het ontwerpproces

inzichtelijk gemaakt worden. De vormgevers laten zien hoe ze te werk

gaan van concept naar ontwerp en hoe men rekening houdt met

technische factoren als zichtlijnen.

Wil je hier meer over weten? Geef je dan op voor de workshop voor

21 mei! Je krijgt dan wat informatie om vooraf door te nemen en om

alvast na te denken over een concept. De workshop vind plaats op 29

mei van 14:00 uur tot 17:00 uur in Theater de Veste in Delft. De kosten

van de workshop zijn € 5,- en je kunt je inschrijven door een mail met

je naam en telefoonnummer te sturen naar janneke@stylos.nl //

workshops in mei en juni Janneke Rutgers

van boven naar beneden, links naar rechts 1. Michiel Voet, Opera paviljoen Hannes, Delft. 2. Michiel Voet, Kampholland 3. Michiel Voet, De muur 2008 4. Michiel Voet, ultimo (Architect van een droom 6. Michiel Voet, Kampholland

4 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Hoe is het om architectuurstudent te zijn aan de TU Delft. Een fragment uit het leven van een studente namens de Onderwijscommissie van Stylos.

Marjolein Overtoom namens de Onderwijscommissie van Stylos

het Ontwerpen

Nog voor de wekker gaat, ben ik al klaarwakker. Het vooruitzicht

op mijn derde ontwerpbegeleiding van bachelor 4 heeft me

vannacht uit mijn slaap gehouden. De laatste begeleiding voor de

tussenpresentatie.

Wat voor interessante opdrachten zou ik er vandaag weer bij krijgen?

Ik spring opgetogen uit mijn bed, in de douche en op de stoel in de

keuken, waar ik mijn drinktontbijtje met Koolhaas opdruk opdrink.

Mijn tas had ik al ingepakt, en ik kom een kwartier te vroeg aan.

Koffie heb ik niet nodig, dus ik loop voorbij de koffie-automaat en ga

ongeduldig zitten. De rest van de groep druppelt ook binnen, en als

net iedereen zit, komt ook de geliefde docent binnen.

De docent stuurt ons bij met duidelijke en eenduidige tips zodat we niet vast blijven hangen in een half concept.

Hij zet zijn rode leren rugtas op de tafel, haalt zijn schetsrol eruit en

begint wild te tekenen. Na een luttele minuut houdt hij het papiertje

omhoog en meteen wordt duidelijk wat een goed concept is, hoe je

een analyse maakt en praat door middel van tekeningen. Vol ideeën

begint de groep opnieuw aan het werk wat ze de afgelopen drie weken

hebben gemaakt. Het schetspapier hoopt zich op en blokkeert de

gang voor anderen, maar het deert niet. Hier is een creatief proces aan

de gang. De docent stuurt ons bij met duidelijke en eenduidige tips

zodat we niet vast blijven hangen in een half concept. Gedurende het

vorderen van de dag raken we alleen maar meer gemotiveerd. Helaas

nadert het einde, maar gelukkig heeft de docent nog opdrachten die

we moeten doen voor de volgende begeleiding. Een heldere analyse

maken, een voorlopig ontwerp definitief indelen, materialen kiezen,

klimaatsystemen inpassen en een maquette 1:500 meenemen. Oh, en

natuurlijk ook de tekeningen verder uitwerken, je concept uittekenen

en alles keurig een dag van tevoren geprint hebben. Dit belooft een

leuke week te worden. Weer thuis gekomen kijken mijn huisgenoten

me bewonderend aan als ik met mijn tekenkoker binnenwandel. Ik pak

een gezond broodje uit de koelkast en begeef me naar mijn kamer. Mij

een weg banend door de maquettes en stapels papier krijg ik plots

een pracht idee. Ik leg mijn bril met dik zwart montuur voor me op

mijn bureau, en begin te stapelen met de proppen papier. Geweldig,

dit is het. Het ontwerp wat mij beroemd gaat maken. De precisie, de

verhoudingen, het materiaalgebruik; simpelweg subliem. Met laptop

op mijn schoot begin ik om tien uur ’s avonds het ontwerp uit te

tekenen in AutoCAD en Maya. Tijd is niet belangrijk, alleen het ontwerp.

Het wordt donker buiten, licht, donker en weer licht. Ik realiseer

me dat dit de dag is waar ik al een maand op wacht, de dag van de

tussenpresentatie. Hiermee scheidt men het kaf van het koren.

Ik raap mijn spullen bij elkaar en voor het eerst sinds twee dagen zien mijn huisgenoten me weer verschijnen.

Ik raap mijn spullen bij elkaar en voor het eerst sinds twee dagen zien

mijn huisgenoten me weer verschijnen. Zij hebben gesport, avond-

eten gehad en contacten onderhouden. Mij lag een nobeler doel in

het vooruitzicht; het Ontwerpen, de reden van mijn bestaan.

Ik word geprezen om mijn creativiteit, de gecreëerde ruimtelijkheid,

de helderheid van de proppen papier. De docenten zijn tevreden, mijn

taak is volbracht. Met het vooruitzicht op nog vijf van deze prachtige en

bovenal stimulerende weken, val ik met een gerust hart¬ in slaap. //

5s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Er werd in 1991 besloten dat er een klein studentenpaviljoen gebouwd ging worden, binnen een semester en de materialen volledig gesponsord door bouwbedrijven. Na 15 kwam paviljoen Blackbox aan de beurt…

Hens Zoet

Stylos paviljoen

Laten we vooral niet vergeten

Toen er na 15 aan het derde paviljoen begonnen werd was de

prijsvraag al uit haar voegen gegroeid. Het moest “professioneel”

aangepakt worden met een jury bestaande uit vooraanstaande

Bouwkundigen. Hierdoor moest Stylos een ontwerp accepteren wat

in de praktijk zeer moeilijk te sponsoren bleek te zijn. Daarom werd

er naar geldelijke sponsoring gezocht. Dit bleek lastiger dan voorzien

en heeft de bouw aanzienlijk vertraagd. Later kwam daar ook nog de

brand overheen. Na verschillende opties overwogen te hebben kwam

er een mooie mogelijkheid langs. Het duurzaamheidplatform van

de TU, Osiris, zocht een werkruimte. Het paviljoen leek hier geknipt

voor te zijn. Na een tijdje werd helaas duidelijk dat ook deze laatste

optie niet ging werken door een missende vergunning en gebrek aan

geld. Daarom heeft Facilitair Management en VastGoed van de TU er

uiteindelijk voor gekozen het gebouwtje te slopen. Het 115e bestuur

van Stylos heeft hiermee ingestemd. We hadden natuurlijk ook liever

een paviljoen gebouwd, of zelfs al gebruikt, in plaats van gesloopt.

Het is heel vervelend voor iedereen die heel veel tijd en moeite in dit

paviljoen gestoken heeft dat het uiteindelijk niet helemaal is gelukt.

Wat mensen echter snel vergeten is dat studenten mogen falen ten

behoeve van een leerproces. We moeten ook van onze fouten leren.

Daarom is het belangrijk nu eens precies uit te zoeken wat er fout is

gegaan en dit meegeven aan de bouw van eventueel nieuw paviljoen.

Ook willen we paviljoen Blackbox niet zomaar laten verdwijnen.

Door middel van een na publicatie moeten de herinneringen blijven

en hiervoor zoeken we dan ook zeker de hulp van iedereen die

meegeholpen heeft aan dit paviljoen.

Wat nu te doen met de toekomst? Waar we vooral voor moeten

oppassen is dat we niet weer zo onbevangen te werk gaan als de vorige

keer. Laten we de problemen nou niet vergeten en kiezen voor een

kleiner, en haalbaar project. Misschien moeten we ons zelf helemaal

niet meer wagen aan de bouw en alleen de prijsvraag begeleiden. Bij

de bouw van de nieuwe faculteit, of dat nou op de Julianalaan is of niet,

kan misschien wel een nieuw Stylos paviljoen meegenomen worden.

Laten we tot die tijd kijken wat de tijdelijke mogelijkheden zijn. We

kunnen bijvoorbeeld een paviljoen bouwen wat in een uurtje op te

bouwen en af te breken is. Of een paviljoen wat te boeken staat als

een kunstwerk, zoals het studentenpaviljoen in Eindhoven, maar wat

wel zeer bruikbaar is. Het huidige bestuur heeft door de afhandelingen

van het paviljoen Blackbox niet de kans gekregen dit voorstel uit te

werken. Laten we hopen dat hier in de toekomst interesse in is. //

6 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Elk jaar worden de eerstejaars van Bouwkunde door de EJC uitgenodigd om mee te gaan op een 24-uurs excursie.

Hens Zoet

Berlijn excursie

Dit jaar viel de keuze op Berlijn!

Woensdagavond 6 mei was het zover, 47 enthousiaste eerstejaars

stapten bij Wim de buschauffeur in de bus om in een nacht naar Berlijn

te rijden. Deze busreis had iets weg van een traditioneel schoolreisje,

een gezellige film, snoep wat werd uitgewisseld, busspelletjes en

natuurlijk te weinig beenruimte.

Na deze gezellige, maar vermoeiende reis, naderde wij rond 6 uur (!)

’s ochtends de buitenwijken van Berlijn al, reden voor een extra pauze

dus. Rond zeven uur kwamen we aan bij de eerste bezienswaardigheid.

De Einsteinturm van Mendelsohn. Hier hielden we een ontbijtje in het

bos, onder de ochtenddauw.

Na het ontbijt vervolgden we onze weg richting Berlijn, nog stiekem

een tochtje van drie kwartier, ook omdat de navigatie van Wim ons

soms in de steek liet.

In Berlijn was er gelegenheid om met een clubje het gebied rond het

Sony Center te ontdekken. Sommigen kozen ervoor even wakker te

worden onder het genot van een kopje koffie in het Josti-cafe. Anderen

trokken meteen de camera om alle imposante architectuur in het

ochtend zonnetje te kunnen fotograferen. En ze hadden alle reden

hiertoe! De maker van de mooiste Berlijn foto wint namelijk zijn of

haar inschrijfgeld terug!

Na deze individuele routes werd de grote groep opgedeeld om twee

bezienswaardigheden te bekijken. Het Bauhaus Archiv en de Neue

National Galerie. Hoewel beide medewerkers erg hun best deden

om de grote groepen een mooie rondleiding te geven, blonk de

rondleiding in de Neue National Gallerie toch echt uit in enthousiasme

en vaardigheid.

Het ochtendprogramma was al vrij vol en gehaast en daarom hadden

we alle reden om lekker te gaan lunchen. De Tiergarten werd een

prominente lunchplek, evenals het Holocaust monument en Unter

den Linden. De grote overeenkomst was natuurlijk dat de meesten op

zoek gingen naar de typisch Berlijnse curry-wurst. Om de deelnemers

wat op weg te helpen stonden er in het programma boekje een paar

hulp-zinnetjes als “Wo finde ich einen Bratwurst” en “Ich habe hunger,

hast du einen Bratwurst?”.

Het Holocaust-monument was de volgende bezienswaardigheid op

de agenda. Helaas was deze (door terreurdreiging?) afgesloten voor

publiek op 7 mei tussen 10 uur en 8 uur ’s avonds. Reden te meer

om verder te lopen naar het imposante Joods museum van Daniel

Libeskind. Het tochtje bleek toch langer dan verwacht, en de benen

meer uitgeput dan verwacht dat de meesten even in slaap vielen op

een lekker bankje of een mooie stoel. De rest van het programma

lieten we dan ook maar vrij voor ieder wat wils. Bijvoorbeeld voor een

bezoek aan de Nederlandse ambassade, de Reighstag of de gezellige

Alexanderplatz. Na het eten liep iedereen rustig aan terug naar de

Reigstag om daar nog even van een welverdiend drankje te genieten

en Wim weer op te zoeken in de bus terug naar Delft.

In tegenstelling tot de heenreis werd de film iets minder gevolgd,

iets minder gekeet en wat beter geslapen. Dit was waarschijnlijk te

wijten aan de indrukwekkende en gezellige dag, die stiekem toch

wel uitputtend was. //

Foto: Deutsche Bahn / Sony Center van Loes ten Voorde

On this page you find the best entries of the Stylos Photocompetition, organized by the Stylos FotoCo (Foto Commissie)

Koen Kegel

photocompetition

photocompetition entries clockwise

1. Untitled

"I find it difficult to define 'home'. 'Home' I find in different places,

sometimes when I least expect it to find." photographer: Lottje Bakker

2. Title: Little House on the Prairie . photographer: Sean Pieters

3. Title: De deur, 15-04-09, Schipholweg LeidenDe deur, vaak het begin van het thuis zijn. Is hier onbereikbaar ge-maakt, door de deur te hoog op een blinde muur te plaatsen. Samen met de graffitie geeft dit een weinig uitnodigend beeld. Wat het contrast van het binnen thuis zijn vergroot. photographer: Cederick Ingen-Houz

3. work series: ‘Childhood’

Scene: three stories in a deserted dwelling building, Hai’an(1) County,

China. Time: at 17:24, 17:26, and 17:29 on 25 March 2007 photographer:

Tan Gaofei

8 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Op woensdag 17 juni wordt alvast een voorschot gegeven, als Sustainablabla!? aanwezig zal zijn op een prestigieuze conferentie: SASBE2009.

Marcello Soleman

Sustainablabla!? op Sasbe2009

Een nieuw licht op een inmiddels volledig ingeburgerd begrip:

Sustainablabla!? wil met een conferentie in oktober niet opnieuw

de zin van duurzaamheid benadrukken, maar juist door middel van

verdieping te reflecteren op wat duurzaamheid nou betekent.

Is de manier waarop we nu met duurzaamheid omgaan de

juiste? Om deze vraag te kunnen beantwoorden wordt tijdens

Sustainablabla!?2009, van 29 september t/m 2 oktober 2009, aan

de hand van verschillende thema’s een verdieping gegeven op dit

alomvattende begrip. De eerste drie dagen wordt met lezingen,

debatten en workshops ingegaan op duurzaamheid binnen een

specifiek thema. Op de laatste dag zal met een groot debat worden

afgesloten, waarmee tegelijkertijd terug en vooruit wordt gekeken: hoe

zijn we bezig, en hoe moeten we verder? Voor Sustainablabla!?2009 is

er echter nog een andere activiteit: in samenwerking met SASBE2009

organiseert Sustainablabla!? een workshop, waarin een nadere

inleiding op de thematiek wordt gegeven.

SASBE, of Smart and Sustainable Built Environments, is een

tweejaarlijks, internationaal seminar, wat elke keer door een andere

universiteit gehost wordt. Dit jaar is Bouwkunde de organisator, en

van 15 t/m 19 juni zal de Aula het toneel zijn van talloze lezingen

en workshops, met onder andere Ken Yeang, Sir David King en onze

eigen Dirk Sijmons.

Op woensdag 17 juni, tijdens de Sustainable Industry Day van

SASBE2009, heeft Sustainablabla!? iets speciaals in petto. In de ochtend

wordt geopend met een lezing van niemand minder dan Michael

Braungart, gevolgd door Wubbo Ockels. ’s Middags, na de lunch, ben

jij aan de beurt. Onder supervisie van Anke van Hal (praktijkhoogleraar

bij RE&H) en Kristel Aalbers (docente Smart Architecture) wordt een

workshop gehouden waarin jouw ideeën over (de implementatie

van) duurzame maatregelen uiteengezet kunnen worden. De case:

het huidige bouwkundegebouw, aan de Julianalaan. Er zijn al veel

vragen over hoe duurzaam het nu eigenlijk is: past het hippe meubilair

en de felle kleuren in dezelfde duurzaamheidsvisie als de papieren

boterhamzakjes in het Ketelhuis? Hoe zit het met de koeling van de

serres in de zomer? Wat gebeurt er met het afvalwater? Met deze en

andere vragen zal je je samen met je groepje bezighouden, waarna

jullie op het einde van de dag jullie visie hierop kunnen uiteenzetten op

een A1 poster. Een vakkundige jury zal alle inzendingen bekijken, en de

uiteindelijke winnaars van de workshop mogen hun idee presenteren

op Sustainablabla!?2009.

Voor slechts € 30,- kun je je inschrijven voor de workshop, en krijg je

hiermee gelijk toegang tot alle onderdelen van de Sustainable Industry

Day van SASBE2009. Voor meer informatie, surf naar sustainablabla.

stylos.nl. Kom langs op Stylos als je vragen hebt en om je in te

schrijven. //

Tot woensdag 17 juni!

De Sustainablabla!?commissie

SASBE web pagina

parodie11 win a piece of Bouwkundepantheon committee

12 stad der dierenNina Verkerk

15 modelling architectureDaphne Bakker

18 dropouts [interviews]Arend van Waart en Rosemarie Krautheim

21 een leven over rozenNina Verkerk

22 craftsmen & death starsSimon Rochowski

24 all in my headLiselotte van der A

25 007 architectureXin Dogterom

27 aircastlesTosja Backer

30 iPodarchitecture? Rosemarie Krautheim

thema//

Gratis en snel vinden wat je zoekt met NBD-online

NBD-online is vernieuwd!

In de nieuwe versie van NBD-online is het nóg makkelijker zoeken, vinden en vergelijken. Door de verbeterde zoekfunctionaliteit en de nieuwe navigatie en structuur komt u sneller bij de gewenste informatie terecht.

De nieuwe NBD-online is zoeken, vinden en vergelijken van bouw- en installatieproducten gekoppeld aan een uitgebreide kennisdatabank. Onmisbaar voor elke bouwprofessional en installateur.

Benieuwd naar de nieuwe NBD-online?Ga snel naar www.nbd-online.nl en schrijf u in voor de vernieuwde gratis e-mailnieuwsbrief.

WWW.NBD-ONLINE.NL

Hand in 13 months + 13 days after the fire on the 26th of June

12 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Sommige ontwerpers denken dat ze het wiel hebben uitgevonden, maar eigenlijk hebben dieren dit al gedaan op een duurzame, ecologisch afbreekbare of CO2 neutrale manier.

Nina Verkerk

stad der dieren

We zijn allemaal bekend met het feit dat dieren hun eigen onderkomen

verzorgen. Slakken wonen in een slakkenhuis die met ze meegroeit,

vogels maken een eigen nestje in een boom of midden op het water,

mieren wonen in een mierenhoop en vossen in een hol. Dieren zoeken

net als mensen beschutting door middel van een dak boven hun hoofd.

Maar zijn deze nesten en holen enkel functioneel? Waarom zouden

mensen de enigen zijn die architectuur maken? Kan het niet zo zijn

dat wij eigenlijk nog iets te leren hebben van de dieren?

Mirkwood van Texas

Dit enorme spinnenweb is niet het werk van 1 reusachtige Lord

of the Rings-achtige spin geweest, maar is voortgekomen uit de

samenwerking van wel twaalf verschillende soorten kleine spinnetjes.

Het spinnenweb strekt zich uit over ongeveer 180 meter in bomen en

struiken. In het begin oogde het nog prachtig sprookjesachtig wit,

maar na een korte tijd zag het bruin van de insecten. Spinnenexperts

staan voor een raadsel, hoe kunnen insecten die normaalgesproken

concurreren opeens samenwerken? Het antwoord is niet eenduidig,

sommigen menen dat de spinnen door externe factoren als wind in

één hoek werden gedreven, waardoor ze allemaal in een klein stukje

territorium terecht kwamen. Anderen denken dat het een evolutie is

tot samenwerking tussen deze spinachtige dieren. Één ding is zeker,

zelfs insecten kunnen een kunstachtig tafereel, of misschien wel

architectuur, tot stand brengen.

met spindraden een stevige lange koker om zichzelf heen. Niet zo

bijzonder, dat doet de rups ook als hij een cocon om zichzelf heen

bouwt, zul je denken. Maar de spindraden van de koker om de

Kokerjuffer zijn kleverig waardoor al het kleine materiaal wat in hun

omgeving te vinden is, op hun koker wordt geplakt. Zo bouwt deze

larve zijn eigen huis van natuurlijke materialen als onder andere stukjes

hout, steentjes en slakkenhuisjes. Behalve dat het een slimme manier

is om gevonden materialen te gebruiken als beschermend schild,

heeft het gebruik van deze onopvallende materialen een camouflage

functie. Geen dier zal denken dat in het bergje schelpen dat op een

steen vastgegroeid lijkt, eigenlijk een heerlijk hapje larve leeft. Als de

larve verpopt, laat hij zijn unieke architectonische creatie achter en

vliegt weg als Schietmot.

Goed verborgen

Een bijzonder slimme manier van recycling met een artistieke

teint, is de manier van de Schietmot. De larven van de Schietmot

worden Kokerjuffers genoemd. En in deze Kokerjuffers zijn dan ook

de artistiekelingen van de natuur. De vrouwelijke Schietmot legt

haar eitjes op een oeverplant. Wanneer de eitjes uitkomen en er

larven ontstaan, laten deze beestjes zich in het water vallen, waar

ze een jaar lang als Kokerjuffer zullen overleven. De larven bouwen

Het grootste kleintje

Op de savannes zuiden van de evenaar zijn vreemde constructies te

zien. Op het eerste gezicht lijken het grote stenen die op een vreemde

manier gevormd zijn. Maar als er beter wordt gekeken, lijkt het meer

een cementachtige structuur te hebben. De makers of architecten

van deze kastelen zijn termieten die in kolonies van miljoenen werken

tot een groot kasteel ontstaat. Termieten worden vaak verward als

een bepaalde miersoort, terwijl ze eigenlijk meer verwant zijn met

kakkerlakken. Termieten bestaan al meer dan 200 miljoen jaar, dit

betekent dat ze al leefden voordat er dinosauriërs waren. Omdat de

beestjes een gevoelige huid en lichaam hebben, moeten ze goed

beschermd worden tegen predators als vogels en reptielen. Het is

dus belangrijk dat hun woongebied ontoegankelijk is voor de grotere

dieren en dat de temperatuur en vochtigheid leefbaar blijft. Net als bij

mieren is er een onderverdeling in het volk, een koning en koningin

en er zijn soldaten en werkers. Van alle dieren op de wereld zijn het

de termieten die naar verhouding de grootste en breedste nesten

maken. In sommige gebieden worden de termietentorens wel 7.5

meter hoog en hebben een diameter van 12 meter terwijl de termiet

zelf slechts 1 cm lang is. Als mensen naar verhouding een bouwwerk

als dat zouden maken, zou het gebouw 1400 meter hoog moeten

13s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

worden. Maar waar is deze supertoren nu eigenlijk van gemaakt?

Verschillende materialen als zand en klei worden versterkt met het

speeksel en uitwerpselen van de termiet. Het resultaat is een materiaal

dat zo hard is als beton. Het materiaal is zelfs zo sterk dat machines

die de heuvels probeerden te slopen zijn beschadigd. De heuvels

worden constant door de werkers versterkt en vergroot en kunnen

in verschillende vormen als grote paddenstoelen of stalagmieten

verschijnen. Zoals op het plaatje te zien is, worden de termietenheuvels

ook wel door jagers gebruikt als uitkijktoren over de savanne. De

heuvel kan vanwege haar omvang en sterkte meer dan honderden

kilo’s wegen. Maar de termietenwoonplaats blijft niet bij de heuvel

alleen. Net als de mieren, kunnen ook termieten honderden meters

lengte onder de grond afleggen. En hoe zit het met de temperatuur in

de termietenheuvels en ondergronds? Soms kunnen de termieten wel

75 meter diep graven waar de temperatuur behoorlijk koel kan zien.

Vanwege de gevoelige huid van de termieten moet de temperatuur

rond de dertig graden blijven en is er een vochtigheid van 100%

nodig. De gangen in de heuvel en onder de grond zijn de basis voor

de conditionering van de lucht. Omdat de heuvels altijd noord – zuid

georiënteerd zijn wordt de temperatuur gereguleerd. Op de savanne

is een warme lucht aanwezig die via de heuvel de grond in waait en

de lucht in de gangen ververst en de temperatuur hoog houdt. Ook al

zijn termieten klein, door samenwerking komen ze er wel.

In het hol van de mier

Een ontzettend goede stedenbouwer en tevens uitmuntende

klimaatontwerper is de mierenkolonie. Op het eerste gezicht lijkt het

of een mierenkolonie een klein nest heeft. Ergens een opening in de

grond waar mieren in gaan en verderop een andere opening waar

mieren uitkomen. Hoe de woning van de mierenkolonie er nu eigenlijk

uitziet van binnen, is toch niet interessant? In de televisiedocumentaire

‘Ants! Nature's Secret Power’ wordt onderzocht én bewezen dat het

mierenhol niet zomaar een ruimte in de grond is. De openingen aan

de maaiveldlaag van een mierenstad fungeren als de units die de

temperatuur, leefbaarheid en gassen nivelleren tot het gewenste niveau

in iedere ruimte van hun stad. Het mierenhol is dus niet zomaar een

hol, maar een heuse stad! Een reusachtige mierenkolonie produceert

een dodelijke hoeveelheid koolstofdioxide dat allemaal het mierennest

uit moet. In een uitgebalanceerd airconditioning systeem houdt de

mierenkolonie haar stad in balans. De onderzoekers ontdekten dat

de mieren speciale ruimten hebben met het groenafval waardoor

de mierenstad opgeruimd blijft. Door het temperatuurverschil van

het rottende groenafval met de andere ruimten, ontstaat er een

verplaatsing van de lucht waarbij de lucht vol met koolstofdioxide

wordt weggeblazen en de frisse lucht wordt aangezogen. Misschien

een idee voor een duurzaam project? Tevens hebben de onderzoekers

uitgezocht hoe de mierenstad er werkelijk onder de grond uitziet. De

onderzoekers goten het hele mierennest vol met cement, en doodden

hierbij deze prachtkolonie, waarna het cement een maand moest

drogen. Na de droging hebben de onderzoekers drie weken lang de

cementbellen en gangen uitgegraven, waarbij een verbazingwekkend

stukje mierenarchitectuur zichtbaar werd. Niemand had verwacht dat

een klein beestje dat vijf keer haar eigen lichaamsgewicht kan tillen,

werkelijk een complexe en bijzondere ruimte als deze kon vormen.

De langste van de wereld

Niet alleen kleine kriebelige beestjes als larven, termieten en mieren

kunnen bijzondere architectuur tot stand brengen. Het is algemeen

bekend dat bevers bezige diertjes zijn die mooie dammen bouwen.

In Canada komen regelmatig dammen met een lengte van 500 meter

voor, maar in Wood Buffalo National Park in Canada is er een dam

ontdekt die een lengte van wel 850 meter strekt. De hoogte van een

beverdam kan op het hoogste punt wel 4,3 meter bereiken en heeft

een dikte van 7 meter aan de basis. Deze afmetingen staan gelijk aan

een ruime woonkamer. Door middel van Google-earth en andere

satelliet foto’s, werd bijgehouden hoe de beverdam vorderde en

uiteindelijk deze immense lengte besloeg. Volgens deze satellietfoto’s

bestaat deze beverdam al minstens vijftien jaar met deze afmetingen.

Bevers hebben eenzelfde reden om een dam te bouwen als de mens

dat doet. De mens wil namelijk het water controleren, de waterhoogte

mag maar tot een bepaalde hoogte vloeien. Ook de bever wil dat het

water in de bevervijver constant is zodat hij hier goed kan leven. De

beverdammen zijn op satellietfoto’s te herkennen aan een ‘kleine’

waterplas in het bos of moeras. Deze waterplas wordt dus bij elkaar

gehouden door de bevermuur. Natuurlijk is de bevermuur geheel

gemaakt van ecologisch afbreekbare producten. De bever kapt de

jonge bomen met zijn tanden waardoor de boom omvalt, door de

benodigde dunne takken van de boom te halen en deze met elkaar

te vervlechten, ontstaat de basis van de dam. Met modder wordt de

dam verstevigd, en met nieuwe takken wordt de dam verbreed of

verhoogd. De reden dat de beverdam in Canada bijna een kilometer

lang geworden is, is niet duidelijk. Duidelijk is, dat ook deze dieren

zich prima kunnen redden met behulp van ecologisch afbreekbare

producten.

14 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Vogelparadijs

Vogels behoren ook tot kleine architectjes. Vogels maken prachtige

nestjes van allerlei afvalmateriaal. Meestal zijn deze nestjes voor één

paartje, maar in zuidwest Afrika worden hele vogelappartementen

gemaakt. We hebben het hier opnieuw over een sociale diersoort die

door middel van samenwerking sterk opereert. De Republiekeinwever

heeft het uiterlijk van de gewone huismus maar opereert in

samenwerking met zijn andere soortgenoten. Door de samenwerking

bouwen ze nesten waar plek is voor wel 300 kamers waar 600 vogels in

passen. Het vogelappartement kan wel 7,5 meter breed en 1,5 meter

hoog worden. Het nest gemaakt van vervlochten kleine takjes kan

soms zo groot worden, dat de boom bezwijkt onder het gewicht. Om

de boom en het reusachtige nest te redden, worden er soms palen

ter ondersteuning onder het massanest gezet. Het is bijna niet voor te

stellen dat vogels door middel van samenwerking een architectonisch

gevaarte als dit kunnen klaarspelen.

Opvallend aan al deze prachtige voorbeelden, is dat ze allemaal

milieuvriendelijk zijn. Dieren kunnen onvoorstelbare bouwwerken

maken en hier prima in overleven. Waarom moeten wij mensen dan

gebouwen en kunstwerken van milieubelastende olieproducten

maken? Van de dieren hebben wij geen last, waarom moeten ze dan

wel verjaagd en beschermd worden tegen ons? Gaia Architects in

Schotland is een groep die onder andere onderzoek doet naar de

architectuur van dieren en ecologisch design ontwerpt. Volgens hen

kunnen we nog veel leren van de architectuur van de dieren. Alle

reden voor de dieren om te bouwen is om de kwaliteit van het leven

te verbeteren en hiermee hun jongen te beschermen. Het ontwerp van

de structuur en sterkte, de klimaattechnische aspecten als ventilatie

en het ontwerp van de schil hangt allemaal nauw samen met slechts

1 concept: veiligheid. Volgens Gaia Architects moet er nog veel meer

onderzocht worden naar de achterliggende principes en hoe wij als

mensen dit zouden kunnen toepassen.

Het kijken naar de bouwwerken van dieren met een oog op de

architectuur is in het geheel niet nieuw. Er zijn zelfs boeken geschreven

over ‘animal architecture’. In 1995 heeft J. Pallasmaa, een Finse architect

en professor op Technische Universiteit van Helsinki, een boek met

de titel ‘Animal Architecture’ geschreven. Met de bekende kritische

blik van een architect, kijkt hij naar de constructie en de functies in

het ‘gebouw’. Pallasmaa concludeert in zijn boek dat niet alle dieren

architectjes zijn, maar dat er ook onder de dieren Le Corbusiers en

Mies van der Rohes zijn. In het boek wordt de architectuur van dieren

vergeleken met die van mensen. De functies die de dieren aan hun

bouwwerken geven, zijn vaak vergelijkbaar met die van mensen.

Ook zij proberen de waterverschillen te controleren, bijvoorbeeld

de bevers die dammen bouwen. De temperatuur in hun ruimte te

controleren, termieten hebben hier vooral baat bij vanwege hun

dunne huid. Of voor ventilatie te zorgen, denk hierbij aan de enorme

mierenkolonie. Het schijnt dat zij naar verhouding op een constructief

efficiëntere manier bouwen dan wij wolkenkrabbers bouwen. Als

kanttekening moet wel gegeven worden dat de architectuur in de

vorm die wij tegenwoordig kennen nog erg jong is. Dieren bouwen

uit primaire behoefte naar veiligheid en beschutting terwijl mensen de

esthetiek bewust aanbrengen. Er moet kritisch gekeken worden of een

vergelijking tussen architectuur van dieren en architectuur van mensen

zo gemakkelijk getrokken kan worden. Dieren maken prachtige

bouwwerken die perfect functioneren, maar hoogstwaarschijnlijk is

het werken met enkel natuurlijke materialen voor de mens onmogelijk,

daar wij gewend zijn aan de luxe van het moderne leven. //

Bronnen> http://webecoist.com/2009/01/04/7-architectural-wonders-of-the-natural-world/ > http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/6972062.stm > http://www.dallasnews.com/sharedcontent/dws/news/localnews/stories/091107dnmetspider.2676a2d.html> ‘Ants Nature Secret Power’ documentairefragment> http://bbs.keyhole.com/ubb/ubbthreads.php?ubb=showflat&Number=1019840&site_id=1#import> http://www.onderwaterwereld.net/oww_ml/php/data.php?&TLC=NL&SOC=INSEK&SSC=Trichoptera> http://www.gaiagroup.org/Research/RI/animal_arch/index.html> http://home.worldcom.ch/negenter/484DLanimalArch_E01.html

15s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

When fashion and architecture collide…in photography.

Daphne Bakker

modelling architecture

Clockwise, from top left: Bauhaus, 'Haus Style', Luke Smalley, Wallpaper*, March 2009; Construction of MoMA renovation, 'High Art', Annie Leibovitz, Vogue US, November 2004;Walt Disney Concert Hall'Hot Town', Mario Testino, Vogue US, May 2005;'Do It Yourself', Steven Meisel, Vogue US, February 2007;Art Deco swimming pool, 'Stile Libero', Lucio Gelsi, Flair, April 2007.

16 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Much has been made, in exhibitions and books, about the similarities

between fashion and architecture. Both are based on protecting

the body and are informed not just by culture, art and politics but

also by practical limitations. In recent years designers and architects

have started collaborating on various projects, for example: Zaha

Hadid and Rem Koolhaas designing pavilions for Chanel and Prada

respectively.

One other similarity is the fact that both disciplines are often used

subjects within photography.

When models and architecture share the same frame, the photographer

often opts to focus his lens on the built environment, letting it upstage

the fashionably dressed tall creatures that inhabit the various glossies.

Sometimes this is taken so far that the model almost disappears and

all that is left is the monumentality of the architectural space or the

construction. This is often done by Peter Lindbergh, who has a fondness

for gritty urban spaces, like train stations.

Fashion photographers have always used various romantic and

exotic backdrops, as a way of adding excitement and interest to their

images. It’s also a way of adding depth, for instance by placing the

model off center, in a corner where the lines of a building converge.

This results in putting an emphasis on the model, yet still showcasing

the architecture.

Sometimes the photographer places models within a building and

lets us peer, like voyeurs, into their glamorous existence. Jason

Schmidt shot an entire fashion spread within this theme, pairing

world famous designers and models and photographing them from

outside the designer’s atelier, making sure that the building remains

recognizable.

Architecture is even implied at times by casting models as architects,

complete with blueprints, surveying the work of the goodlooking

construction workers, from atop machinery. Real construction workers

were used in Annie Leibovitz’s ‘High Art’, a spread she shot for Vogue,

celebrating the near completion of MoMA’s renovation. Top model

Natalia Vodianova played the role of “living” statue, stepping out of

a crate within MoMA’s gallery and floating around the site while the

construction workers admire her. The haute couture gowns Vodianova

wears throughout the spread are implicitely elevated to works of art,

worthy of being displayed in a museum.

But ultimately architecture is there just to help sell the glossy’s dream,

making us wish we were world travelers, in beautiful locations… and

better dressed.//

Below, from left to right:Model on yoga wheel in front of New York skyline, Melvin Sokolsky, Harper's Bazaar, 1962;Homage to director Michelangelo Antonioni , "an architect of space and time", 'Cinema Stills', Steven Meisel, Vogue Italia, October 2003.

17s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Clockwise, from top left:Grand Central Station in New York, Peter Lindbergh, Harper's Bazaar, December 1993;Pierre Cardin's Bubble House, 'Think Graphic', Ellen von Unwerth, Vogue Italia, September 2001;Construction of MoMA renovation, 'High Art', Annie Leibovitz, Vogue US, November 2004;Walt Disney Concert Hall, 'Hot Town', Mario Testino, Vogue US, May 2005;Jean Paul Gaultier and model photgraphed in his atelier, Jason Schmidt, Harper's Bazaar, April 2002.

18 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

In September another 800 freshmen will start to study Architecture. It is a taboo, but we'll speak it out loud: Not all of you will become architects! But what is the alternative? Becoming a hunter or a firefighter? Read of three former Bouwkunde students that picked a life beyond Bouwkunde.

Arend van WaartRosemarie Krautheim

dropouts [interviews]

Pieter Versteeg// Stylos 112// now creative director at flamingo records

how long did you study bouwkunde?

from 2001 – 2007 (absence in 2004/2005, Stylos 112 board in

2005/2006)

you studied bouwkunde in delft, what are you doing now?

I work as creative director and do artist handling for Flamingo

Recordings, the record label and management of DJ Funkerman and

DJ Fedde Le Grand.

was there a special event that made you switch studies?

I liked the creative and conceptual part of architecture. During my

studies I had the feeling that the space to explore this creative part

kept getting smaller and smaller. Because of packed semesters with

mostly small courses with a lack of immersion, or new educational

reformations by the government and the faculty board which had only

one intention: saving money, not creating opportunities for students. If

I had not been given the chance to earn a living in the music industry, I

would have switched studies to the Piet Zwart Academy in Rotterdam

to do a Retail Design Master.

have you ever thought about becoming an creative director in the

music industry before you started bouwkunde?

I dreamed of a job like this, but I never thought it would be possible to

make a decent living out of it. I did grab different opportunities during

my studies which made it possible in the end. I did several courses at

SNC Delft to learn about creating music. I worked in the record store

owned by one of Holland’s biggest djs to get to know the commercial

side of music industry. I did, and still do the bookings and management

of Bjorn Wolf, to gain experience in artist handling. And I did several

committees for Stylos organising events and was responsible for

BKBeats in 2006, as part of the Stylos board 112.

if you could decide would you switch again, now?

Switch from BK to current job: Yes, in a heartbeat. Although I know

this job might be less sustainable then a job at a architectural firm, I

knew I would get more out of this job in 1 year, then in 25 years as an

architect. Now, I’m doing things and meeting people I only dreamed

of. I love doing what I do, I never watch the clock at work, I even like

working late and I work together with a close group of sincere and

talented people.

I would also study Bouwkunde again. At Bouwkunde you learn a

lot of different things like designing, managing, drawing, computer

techniques, math, etc. With this variety of these and other skills you

are an asset to every company. I was also part of the Stylos board in

2005/2006 and several other committees. This gave me the opportunity

to explore and obtain knowledge that wasn’t in any textbook.

how much has your life changed since then?

Little and yet a lot. I still don’t work nine to five, listen to a lot of music,

go to great parties and do what I like… only now I travel around the

world and get paid for it . I went from studying to working. So now

everything I do is for real. This means more commitment, but also a

lot more satisfaction.

do you still have contact to people at bouwkunde?

Since Bouwkunde is a small community, most people know and see

each other almost on a daily basis at the faculty. When you step out of

this community you unfortunately loose contact with many of them.

Some I still see and these are friends for life!

your advice to people that want to switch studies

Follow your heart. I know, it sounds cheesy, but for me it’s the truth.

You can make the decision as tough as you like. Think of pro’s and cons,

long term and short term consequences, certainties and uncertainties,

more money and less money.

But in the end the choice is simple: Do what you like best, `cause you

will be happy when doing something you like. And you will always

excel in something that you like doing .

Jorn Henkes// graphic design student in Den Haag

how long did you study bouwkunde?

2 and a half year, I stopped after the first block in the second year.

you studied bouwkunde in delft, what are you doing now?

Graphic Design, at the Koninklijke Academie voor de Beeldende Kunst

in Den Haag

was there a special event that made you switch studies?

19s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

It was the technical part of the study. In the first year already I found

out that I was more interested in the creative parts of the study (like

Vormstudie and drawing e.g.) then the technical parts (physics and

mathematics). After starting the 2nd year I realized that it became more

technical and less creative in the way I wanted to work.

have you ever thought about becoming a graphic designer, before

you started bouwkunde?

Never, by doing Bouwkunde I became familiar to the wonderful world

of Graphic Design.

would you do it again, now?

I guess I won't change again, because the study I'm doing now is one

I want to finish and it gives a lot of stress, work and it costs a lot to

change study.

how much has your life changed since then?

A lot. I went to a new city, new environment which has a lot of

impact, completely different way of studying and another approach

of design.

do you still have contact to people at bouwkunde?

Very little. It’s hard to combine a new study, with new friends and a lot

of work, and the old friends from Bouwkunde.

Your advice to people that want to switch studies

Be sure you want to stop, talk with people, both your friends/students

as well as teachers, studieadviseurs and other people you have contact

with at Bouwkunde.

Perquisite// musician and founder of unexpected records

r: how long did you study bouwkunde?

I started to study when I was nineteen, so it was 2001 when I entered

Bouwkunde. I’d finished high school at the age of eighteen. Then I took

a break for a year, and I traveled through the U.S., and before that I

worked at a firm to get some experience in life. Then I started to study

bouwkunde in September 2001. I think I quit in the summer of 2004,

half a year before our first album was being released.

a: but you’ve been practicing music a lot longer?

Yes, I’ve been practicing cello since I was eight and I started to create

beats when I was fourteen. I always wanted to be an architect though

and I did music more for fun. At age 18 I made some demos and with

those demo’s I went travelling through the United States. During that

trip I got the idea to create my own record label. So two weeks after I

got back I established by own label.

a: so that was before you started architecture?

Yes, I started my label in March 2001, and I started to study architecture

in September 2001. I released my first record in October of that year.

a: Have you ever thought about becoming a professional musician

before you started Bouwkunde?

No. I really loved to make music, but actually I wanted to become an

Architect. Music was always a hobby but at a certain point I actually

started to earn some money with it, so I didn’t have to work at a

restaurant like other students.

r: how seriously did you study bouwkunde?

It was shifting. During the first year I really studied Bouwkunde, I

don’t mean to brag, but I remember that I got like 8’s and 9’s for some

projects so I was doing pretty well, I think. I was still living in Amsterdam

and I remember that I got up at 6 in the morning or something to

catch the train and most nights I was back at 10 or 11 ‘o clock in the

evening. That was really quite intense. When I started to do the North

West Metropolis project, it took so much time, this was the point that

my study really started to suffer. Before, my study was always my first

priority, but during this project my priorities started to shift. The EP

was also pretty well regarded in the press, so Pete and I decided to do

another EP called the Mindstate EP. After we released the EP, we felt

we could really build it out to be a whole album. So we started talking

with some labels and eventually made a deal with a European based

record label which was going to release our record all over Europe.

When this deal was done this was the moment that I decided to quit

my studies, though I quit Bouwkunde a half a year before that; after

Bouwkunde I’ve also studied History for half a year at the University

of Amsterdam…

r: would you do it again stop studying ? or do you have these

moments that you think about going back to architecture?

Let me put it like this so there will be no misunderstanding: I really

20 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

liked the studies and during the first year I put a lot of effort into it,

but I prefer music. What I mostly liked about architecture is that you’re

really creating something, that you’re in a creative process. I really liked

the fact that the creative process was a priority in the studies. But after

the first year, the whole curriculum was changed. Before you had five

blocks in which you really did one design project each block. The focus

was on the creative process. In the new system the technical courses

became more important, while they were less interesting to me. So

this was one thing that simplified my decision.

The second thing was that the faculty was so huge that I never had

the feeling that if I would stop coming anyone would miss me. I really

missed a personal approach. But when I did music I had the feeling we

were sharing a vision and were building something up.

But there were also other things. For instance when you presented

your design you would be in a group with 12 students.

So, for me the approach a lot of time wasn’t personal enough and I

really felt a lack of interest between the students. You just did your own

thing, showed it to the teacher, got your mark and went away again.

a: was it the atmosphere created by the teacher, or was it the lack

of motivation of students?

I think both. There was always a lack of fresh air in that building. It

was an interesting building as well, the whole idea of a central alley

downstairs were you could bump into each other, I really liked that.

But I also think it was a so called ‘sick building’ in terms of ventilation. I

think that created an atmosphere in which people didn’t want to stay

any longer then necessary. I did feel strange though when I saw the

building collapsing after the fire. I was pretty shocked in fact, since I

did have a connection with that building. I mean: I loved it and hated

it at the same.I did spent a lot of time there.

On the other hand, if you ask me: would you do it again? I would say

yes. I don’t think that the fact that I studied architecture is a loss of

time. I learned to really work there. The first year you had to do insane

amounts of work within very short timeframes. It’s a work ethics that

really helped me in making music. It’s the same thing when you’re

finishing an album, you just have to go for it and skip a night of sleep

when you have to make your deadline. Maybe you won’t see your

friends for some weeks, but you have to go for it.

What I also learned is to think within concepts. First to think really broad

and then narrow your ideas down to what you really want to do. That’s

something I also use in music. And speaking about buildings: when

you create a track you’re building a structure with a beginning, middle

part and an end, and the process of how you do that is quite similar.

So I don’t think it’s a loss that I studied for a few years. I don’t think I will

return to architecture though. In music I can do so many things, besides

composing and producing I’ve also been doing the management for

Pete Philly & Perquisite all these years, so I’m also into the business of

music. I see so much opportunities within music and I think musically

I can develop myself so much more still, that I don’t think I will ever

get bored by that.

r: how much has your life changed? would you say like a 180 degrees

turn?

My life has changed a lot. The main thing is that I’m my own boss. I can

completely decide which day I’m going to do what, that’s great. And

no day is ever the same. Maybe today I’ve got a few meetings and an

interview. But maybe tomorrow I’ll have to fly to Sicily to play there.

For example two weeks ago we went to South Africa. So every day is

really different, each week is different.

r: do you have advice for people who are doubting between being

a hunter or studying architecture?

A hunter? Then I would say: keep on studying architecture! Haha. No,

I really believe in the power of believing in something. For example,

maybe I’m not talented to be a director, but if I believe in it and I will

work hard - I think I could be a successful director. I do believe in mind

power a lot. I think, when you’re doing architecture for a few years and

you don’t feel stimulated or it feels like a burden to you, then maybe

it’s not for you and you should switch. I think it’s never a loss: when you

go in a different direction you will still have this baggage of idea’s and

knowledge that you acquired by studying architecture, and maybe this

will give you fresh ideas within this other study. I think it’s never a loss

to switch. But when you feel inspired by architecture, by the teachers

and the students, I would definitely keep on doing it. //

images from left to right, page 2Jorn Henkes// graphic design student in Den Haag [http://www.jornhenkes.nlflamingo records, http://www.flamingorecordings.comPieter Versteeg, Pieter Versteeg with Mobyimages from left to right, page 3 Unexpected records logo , http://www.unexpected-records.comPete Philly & Perquisite tijdens een rondje over de Albert Cuyp in de PijpPete Philly & Perquisite by Jordi HuismanPerquisite by Fred van Diem, http://www.petephillyandperquisite.com/

21s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn. Wanneer je eenmaal bent afgestudeerd kun je gaan werken als architect in een bedrijf of misschien zelfs voor jezelf. Maar het loopt niet altijd even positief af met het leven van de architect.

een leven over rozenHet leven van een architect loopt niet altijd als gepland. Het beslaat vele

overuren, heftige discussies met aannemers en ontelbare overtuigende

redevoeringen aan opdrachtgever en andere belanghebbenden. Niets

is zo belangrijk als ontwerpen van architectuur waardoor dit een

groot deel van sommige levens beslaat. De architect leeft voor het

ontwerpen. Soms gebeuren er vreemde dingen in het hectische leven

in de bouwkunde. Wat nu als de architect haar eigen ontwerp nooit

zou kunnen zien, of misschien nooit zou willen zien?

Iedereen die een beetje bekend is met architectuur kent de naam

Antoni Gaudí. Gaudí heeft een lange en interessante lijst met

ontwerpen op zijn naam staan in de periode 1880 tot 1910. Zijn

laatste werk is de bekende Sagrada Familia. Tijdens dit project leek hij

bevangen te raken van het geestelijke en wendde zich steeds meer van

het normale aardse leven af. Zijn leven had slechts één betekenis, het

afmaken van de Sagrada Familia. Hoe ironisch is het dan, dat juist in

deze periode de man wordt aangereden door een tram en vanwege

zijn sjofele kledij niet direct wordt geholpen. Gaudí overlijdt en zal

zijn levenswerk aan God nooit in levende lijve te zien krijgen. Extra

dramatisch is de brand tijdens de Spaanse Burgeroorlog geweest

waarbij de ontwerpmaterialen als maquettes en tekeningen volledig

verloren zijn gegaan. Hierdoor zullen we nooit weten hoe Gaudí de

kathedraal in oorspronkelijke versie bedoeld heeft. Tot op de dag van

vandaag wordt er nog steeds gebouwd aan de kathedraal. Men hoopt

de kathedraal ceremonieel te openen in 2026, 100 jaar nadat Gaudí

is gestorven. // Een ander tragisch verhaal is dat van Enric Miralles.

Zijn leven lijkt op rolletjes te lopen met een eigen architectenbureau,

verschillende grote opdrachten als het ontwerpen van Olympische

stadions en de stadvernieuwing in Barcelona. Miralles wordt

internationaal bekend in Europa en Japan en wint de eerste Nationale

Architectuurprijs van Spanje. In Nederland was hij de hoofdarchitect

van de restauratie en nieuwbouw van het Stadhuis in Utrecht. Door

de voorliefde voor werken met een historische context, was de

restauratie van het Stadhuis in Utrecht een echte uitdaging en eer

om aan te mogen ontwerpen. In 2000, het jaar van oplevering van het

Stadhuis, sterft Miralles aan een hersentumor, waardoor Miralles nooit

heeft kunnen zien hoe zijn ontwerp leeft in haar context. // Sommige

architecten kúnnen hun eigen ontwerp nooit zien, maar andere

architecten kiezen om persoonlijke redenen ervoor om hun eigen

ontwerp nooit te zien. Jørn Utzon is de architect van het Opera House

in Sydney en heeft deze keuze gemaakt. Het Sydney Opera House is het

icoon van Australië geworden en is in 2007 op de Werelderfgoedlijst

geplaatst. Ironisch is dat een sprekend en spetterend gebouw als het

Opera House niet door Utzon zelf is afgemaakt. Tijdens de laatste fase

van de bouw in 1966 heeft Utzon zich teruggetrokken uit de bouw en

is vertrokken uit Australië. De reden van vertrek komt door onenigheid

tussen verschillende ingenieurs, de gemeenteraad en Utzon over

ingewikkelde vormgeving van het bouwwerk. Utzon heeft destijds

besloten het gebouw nooit te betreden of te zien. Hij is hier echter op

terug gekomen door zijn besluit om de supervisor te worden tijdens

de renovatie van het Opera House. // In februari dit jaar is een ander

drama geweest waardoor het leven van een architect even wordt

verwoest. Afgelopen februari is het Mandarin Oriental hotel in China

afgebrand vanwege illegaal vuurwerk gebruik tijdens het Chinees

Nieuwjaar, terwijl het bouwwerk zelfs nog niet in gebruik genomen

of geopend was. Het is natuurlijk tragisch dat een ontwerp van OMA

waar zeven jaar met grote inspanning aan is gewerkt in zo een korte

tijd kan verdwijnen. Rem Koolhaas heeft niet gekozen voor dit afscheid

aan het gebouw, evenals alle mensen die hierin geïnvesteerd hebben.

Uit een positief oogpunt bekeken is het juist een geluk geweest dat

het bouwwerk nu afbrandt en niet terwijl het vol met mensen zit.

Tegelijkertijd is het een waarschuwing voor ontwerpers om door

middel van vormgeving op brandveiligheid te letten en niet enkel op

een brandblusinstallatie te vertrouwen.

Sommige mensen hebben een romantisch idee wanneer ze over

architectuur denken. Architectuur zou gaan over verbetering van de

wereld en het helpen van de mensheid. Maar soms lijkt bouwkunde

wel een soap waarin mensen hun uiterste best doen om de wereld te

verbeteren, maar waar het niet mag baten. Architectuur gaat niet over

rozen maar is een harde wereld waarin je zo kan verdwijnen door een

discussie of een sjofel uiterlijk. //

Bronnen

http://www.teije.nl/spanje/barcelona/gaudi_info_ne.htm#gd10http://www.architectenweb.nl/aweb/archipedia/archipedia.asp?ID=732http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/geschiedenis/2159-sydney-opera-house.html

Nina Verkerk

22 s t y l o s / / f r e e l a n c e / / a l g e m e e n22

Simon Rochowski

craftsmen & death stars

Unfinished Buildings – The Missing Stage of Architecture

In George Lucas’ third Star Wars film “Return of the Jedi”, the Rebels

encounter the second generation of the Imperial war ship, the Death

Star. In this film, the Death Star is not the slick minimalist sphere of its

previous incarnation in “A New Hope”, but the gritty and fragmented

form of an object unfinished, hanging in space.

This image captivated a generation, but perhaps there is more than

the visual impact of the shot at work. It suggests an underlying

fascination with the revealing of usually unseen processes. Within

architectural education, there is perhaps an inevitable critical focus on

the dualist relationship between concept (often in the form of shaky

cardboard models threatening collapse at the slightest touch) and

the untouchable finished image of the hero-shot render. However,

between these two, like the hallowed ground of architectural virginity,

lies the whispered field of actually doing it, of making something; of

standing on site with a hard hat as the construction comes together.

Whilst some might hit a home run at 16 in the real world, many might

not lose their architectural cherry until their 30s, which, as certain

Austrian psychiatrists may tell you, is profoundly unhealthy.

Usually hidden behind hoardings and plastic sheet, we might be

forgiven for thinking of the building process as an extremely private

affair. You are not allowed in, you need special equipment, and even

if you pass these hurdles you may not know what to do when you’re

there anyway. Yet inside this hidden world lies the very essence of the

architectural process; the coming together of built form. This is why the

constructive process occupies such a central place in our minds, and

also why it is one of the most misunderstood. It represents the core

of our profession, yet at the same time it is the most absent from the

white tables and walls of the faculty. If you are still in doubt; I propose

this simple question: when was the last time you held a brick?

With the recent display that inflated architecture really is the

handmaiden of inflated economics, many have signalled a return to

simpler and more traditional values of craft, as evidenced not least in

this years Pritzker Prize. But perhaps this move has its roots in fields

beyond those of the foreclosed suburban McMansion’s front yard.

Whilst we may now, in western society at least, have entered an age

where your entire life will be digitally documented from birth until

death, this has led to such a tidal wave of personal information from

across the globe that the very concept of being culturally rooted

is evaporating. We may check the news from 3 different countries,

bank accounts in 4, and architecture blogs from 6. In light of this

fragmentation of identity across the internet, one can imagine a

duality arising of, on the one hand, a fragmentary notion of culturally-

based architectural production, and on the other, a desire to return

to something we can hold in our hands. The first could be surmised

not as, to use a loaded phrase, an international style, but rather, an

individual style. This individual style leads directly into the second

term, namely, craft.

Whilst the term craft may conjure up images of a white-haired man

in overalls holding a wood-plane, it ultimately it suggests an innate

knowledge of the working conditions and materials. Something that

is worked by hand to bring out its inherent beauty, borne of all the

inconveniences and inconsistencies of real-world materials. It is an

innate series of processes to go to make up the final object, be it table

or building. As such, it is unfinished. It is unfinished in the sense that

there will always be the opinion of the craftsmen as to whether it

needs slightly more or slightly less. We can only understand a finished

product through an understanding of the processes involved in its

creation, and short of taking a finished product and destroying it, the

alternative is to know how it came together in the first place. It is also

something that cannot be realised in the drawn detail, abstract as it

is from the reality of material. Unconsciousness of the realisation of

buildings serves to restrict the flow of process from concept to building.

Architecture should concern itself more with the processes happening

inside, rather than admiring the box afterwards. In short, architecture

should be less “A New Hope”, and more “Return of the Jedi”. //

Pictures:Death star from Star Wars

23s t y l o s / / f r e e l a n c e / / a l g e m e e n 23

24 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Liselotte van der A

Het brein van een Bouwkunde student is voor velen een groot mysterie. Niet langer...!

all in my head

25s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

It is probably hard to keep your eyes off all the spectacular action

scenes during a James Bond movie, but paying closer attention

to the background setting may lead you to discover some typical

architecture. So let’s put James Bond’s charm aside for a moment and

have a look at a selection of buildings that have appeared throughout

those famous movies.

Himeji Castle in “You Only Live Twice” (1967)

Architect: Akamatsu Clan (modificated by Toyotomi Hideyoshi)

Location: Himeji, Hyogo Prefecture, Japan

Completion: 1346 (modified 1608)

Elrod House in “Diamonds Are Forever” (1971)

Architect: John Lautner

Location: Palm Springs, California, USA

Completion: 1968

Xin Dogterom

One tough spy, couple of bad guys, several glamorous girls... Well-known ingredients that have been repeatedly used in each Bond movie so far. However, the secret behind the success lies in one more ingredient:

007 architecture

This traditional Japanese castle acted as a “ninja training school” ran

by the Japanese Secret Service in “You only live twice”.

It is one of the three most famous castles in Japan. Set on the top of

the hill Himeyama, its impressive main tower (46 meters high) stands

out as a landmark. The main structure is of wood and finished with a

white plaster, therefore the castle is also known as “White Heron”.

A remarkable feature is the complex system of paths, meant for

misleading the enemy of reaching the entrance of the castle. Even

today, this system still proofs to be effective as many visitors get lost

in the maze.

It is where a lengthy struggle takes place between James Bond and

two foxy ladies with extraordinary fighting skills. The Elrod House (as

“Willards Whyte’s residence”) forms a nice scenery / background setting

in this scene, in the sixth Bond film starring Sean Connery.

Located in the same area as Richard Neutra’s Kaufmann House, the

Elrod House is set in a desert environment surrounded by mountains.

The main characteristic of the house is the round shaped living room

with a panoramic view on the landscape near Palm Springs. Hovering

above the space, the concrete roof gives the living room a futuristic

twist, which recalls the interior of a spaceship.

The glass curtain walls can be easily opened, dissolving the boundaries

between inside and outside. This effect is also enforced by an indoor-

outdoor swimming pool.

There is a possibility to rent the house for the real admirers.

26 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Festspielhaus Bregenz (Festival House Bregenz) in “Quantum of Solace” (2008)

Architect: Dietrich Untertrifaller

Location: Bregenz, Austria

Completion: 2006

In the latest 007-movie, Bond is after a criminal organization during

an performance of the opera Tosca. In fact, this performance takes

place on the Seebühne (Lake stage), the world’s largest floating stage

Millenium Dome / The O2 in “The World Is Not Enough” (1999)

Architect: Richard Rogers

Location: London, England

Completion: 1999

After a sensational boat pursuit on the river Thames, Bond and the

fugitive end up on the roof of the Millennium Dome, where the

fugitive escapes via an air balloon. Bond fails in catching her, as she

blows up the balloon with herself included, causing Bond to fall back

on the dome again.

Initially, the dome was built for the exposition “Millennium Experience”

to celebrate the new millennium. After the exposition, the interior of

the dome was transformed into an entertainment centre and was

renamed The O2, after its new owner. However, people still refer to it as

“The Dome” nowadays. Set on the Greenwich-peninsula in South-East

London, the dome has twelve yellow support towers, that stand for

the hours of the clock, referring to the Greenwich Mean Time (GMT).

Also the size is another reference to time: the diameter equals 365m.

The entire cladding is made of PFTE and rests on a cable net structure

to make the huge span possible.

In 2012 the Dome will be one of the host venues of the Olympic

Games in London.

on the lake Bodensee (or Lake Constance). After a drastic renovation, the

music and conference venue Festspielhaus in Bregenz has gained several

impressive halls. Many of them have a highly modern interior with giant

glass windows overlooking the lake or the Vienna Symphony Plaza in front

of the building. The contrast between the bright white concrete cladding

and the dark windows lead to a very taut appearance of the exterior.

It seems that the filmmakers have skipped the Bregenz Kunsthaus by

Pritzker Price winner Peter Zuthor, located just a couple of hundred meters

from the Festspielhaus.

ESO Hotel in “Quantum of Solace” (2008)

Architect: Auer+Weber+Assoziierte

Location: Cerro Paranal, Chili

Completion: 2006

With a landscape resembling the surface of Mars, the Atacama desert

in Chili is an ideal place for astronomical observations. It is where

the ESO (European Southern Observatory) is located, on the top

of the mountain Cerro Paranal. To accommodate the scientists and

engineers, there is a residence building featuring a swimming pool,

lounge and an indoor garden. The idea is an ‘artificial oasis’, which

provides tranquillity and protection against the extreme climatic

conditions. This latter property of the area lead to many measures and

limitations that had to be considered in the design of the building,

such as light regulation systems and the use of concrete, due to the

great fluctuations in temperature between day and night.

The ESO Hotel has acted perfectly as the hideout of the villain

Dominic Greene and it is also where Bond’s chase on the villains

ends… for now! //

Economic reality is putting architectural dreaming in Dubai to the test.

aircastles

I remember my first visit to Dubai in 1992. There was one indoor

shopping center in the area which had an escalator; the locals were

extremely proud of this. When looking for a place to eat, all we could

find were local shoarma stalls and one fast food chain: the Burger

Queen. Mostly the streets were bordered by sand and a few houses.

When I returned to Holland, the kids at school made me believe that

a place like “Dubai” did not exist (after all, they had never heard of it)

and I must have made it up. And if it did exist, why would anyone want

to go there? It’s only a desert.

In January 2009 I was there again, in much the same

location, only this time on the 52nd floor of the Emirates Towers Hotel,

carefully sipping my 120 Dhs (€24,-) cocktail in a trendy bar overlooking

the entire city.

Tosja Backer

It’s hard to grasp these changes. From a small fishermen’s town, this

place has grown into a city where everything seems possible.

Dubai is the largest city in the United Arab Emirates (U.A.E.). It

started vastly growing since the 1970s, when large oil reserves were

discovered. Dubai only has a small historical center; the rest of the

city was placed on the map in a matter of years. In fact, the U.A.E. as a

country did not exist until 1971.

This essential lack of history in combination with an abundance

of economic resources has produced a very particular type of

architecture: megalomane and iconic.

In a recent interview, Sheikh Hamdan Bin Mohammed Al Maktoum,

crownprince of the emirate Dubai, was asked “Why are you in such a

hurry? Why do you want all this development, now?”

he replied with a simple “Why not?” [1]

Sheikh Zayed Road, Dubai, 1990 The same street in 2008

This “why not” mentality seems to be what characterizes the

developments in Dubai and is clearly transferred into the built

environment. A chain of egotripping buildings has transformed the

calm desert into a cluster of towers, one even more stunning and

extreme than the other.

For a long time, the Dubai World Trade Center, (image 1) built in 1979,

was the tallest building along the skyline and the city’s major icon. It

is now, at 184 m, only on the 47th place on the list of Dubai’s tallest

buildings [2].

In the 1990s the mood was set for designing iconic architecture. Soon

the World Trade Center was topped by the Jumeirah Beach Hotel and

later the Burj Al Arab, Dubai's reknowned 5 and 7 star hotels. A nautical

theme is clearly visible in these buildings. Inspired by the Dhow, a local

sailing boat, these hotels are designed to look like a ship sailing towards

you in the clear blue sea. Tom Wright, architect of the Burj Al Arab, said

in 1994, “The client wanted a building that would become an iconic or

symbolic statement for Dubai. It needed to be a building that would

become synonymous with the name of the country."[3]

He definitely succeeded. The Burj Al Arab is, or at least was in the past

decade, the symbol for Dubai and one of the most photographed

buildings on the globe. Currently the tallest and most luxurious hotel

in the world, it embraces all of Dubai’s ambitions: bigger, better, richer,

and all new. The sky is the limit.

And if Dubai did exist, why would anyone want to go there? It’s only a desert.

The tallest building in the city: Left in 1980, Right in 2009

28 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

There is another type of architecture dominant in the city. An imitative

type. Take a look at Mercato Mall (image). It is built to look like an Italian

Renaissance market area or railway station. Plastered walls, abundantly

decorated with plastic ornaments in all shades of pastel colors.

A little bit of Venice, right in the middle of Dubai, surrounded by large

billboards and

filled with chains such as TopShop, Mango, Starbucks, and McDonalds,

Why not?

Near the Burj Al Arab is Medinat Jumeirah, a resort designed to be like

a miniature ancient Arabian city. It consists of numerous resorts and a

shopping center, connected by waterways. The resorts are designed

as a series of traditional Arabic houses, including sand-hued walls and

decorative windtowers, whereas the shopping center is made to look

like an old souq. Guests and residents can travel between these areas

over the manmade waterways in small boats resembling the abras

originally passing over the Dubai Creek. Only the boats in Medinat

Jumeirah are completely silent and motorized and the Souq Medinat

Jumeirah is fully airconditioned and dominated by brand names of the

shops inside. The resort may have incorporated traditional ornaments

in its design; its luxury shows nothing of the authentic, primitive

lifestyle of the Bedouins originally inhabiting the area.

The vision of the designers was to recreate life as it used to be for

residents along Dubai Creek. [4] The project was completed in

September 2003: an attempt to artificially build history.

But things had to get more extreme than that.

Emaar, one of the U.A.E.’s leading real estate companies, is developing

the Burj Dubai (literally translated into “Dubai Tower”). At 800 meters

(current height: the final height is estimated at 818 meters), already

the world’s tallest building.

Nakheel, another leading company, has developed the Palm Jumeirah,

the Palm Jebel Ali, and The World: three immense manmade islands

in the Arabian Gulf. They are visible from the moon.

Leading architects from all over the world, including Zaha Hadid, Jean Nouvel and Rem Koolhaas, have entered competitions for

high rise structures in the emirate. On the Palm Jumeirah, Nakheel is planning to build a 1 km high tower as the “centrepiece” of the is-land. The company is also working on Dubai Waterfront, which they advertise as “an unprecedented city, twice the size of Hong Kong island”. This village full of luxury spans over 70 km of the coastline around Dubai. [5].

There is Internet City, Health City, Festival City, Media City and the 278

km2 Dubailand: the largest collection of theme parks in the world.

Designer Joachim Hauser developed the groundbreaking Hydropolis:

the first hotel to be completely situated under water. At the tip of the

A chain of egotripping buildings has transformed the calm desert into a cluster of towers, one even more stunning and extreme than the other.

Palm Jumeirah is the enormous Atlantis Resort: a hotel and water

themepark. And of course Donald Trump has to leave his mark on the

metropolis with his Trump International Hotel & Tower.

To take care of the all the traffic, a metro system is being built, said to

be operational by the end of 2009 and entirely finished by 2012. Plans

are underway for a second, larger airport, and there are even plans for

a U.A.E. spaceport.

So much room to dream.

Dubai contains 15-25% of all the world’s cranes; the city has more

construction workers than actual citizens, endlessly building castles

in the sky.

Until it has to stop.

Dubai has undoubtedly taken a daring approach. Currently, oil is

only 10% of the emirate’s GDP, and it is running out fast. The emirate’s

income depends mostly on tourism, real estate, and financial services

[6]. Plans were financed based on future predictions. These future

predictions during Dubai’s six year building boom were positive;

tourism was booming and the economy could only grow.

Except it didn’t.

Now, the global economic recession has inevitably affected Dubai.

The Trump International Hotel and Tower has been “postponed”.

Nakheel’s 1 km high tower is “under review”. Hydropolis might never

be completed. Nakheel has cancelled all sales on Palm Jebel Ali until

further notice as they have now only sold 52 of the 1,800 plots on the

crescent “A” of the island [7]. The building plans for the 3rd palm island

have been put on hold. Arabtec, one of Dubai’s leading construction

companies, has reported Dhs 4 billion worth of projects being cut

back. [8].

In fact, it is said that half of all construction projects have currently

been put on hold.

As quickly as foreigners are entering the emirate, they are being told

to leave again. According to Dubai’s policy, people without a work visa

must leave the country within a month. People with large debts risk

being imprisoned. 1500 work visas are being cancelled each day. [9]

This breakdown sounds just as extreme as Dubai’s initial boom.

Could it be that, at the same extreme rate in which the city began to

grow, it will collapse? That the big bubble on which these castles were

built will explode?

The truth is, no exact figures are being released, so no one can say with

certainty to which extent these speculations are accurate.

People can only draw conclusions from what they see.

The streets have cleared up; the initial traffic jams have made way

for empty roads. Catching a cab now takes only a few seconds as

opposed to over 30 minutes only half a year ago. Large numbers of cars

29s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Dubai Opera House, Jean Nouvel

Anara Tower, Atkins Architects Dancing Towers, Zaha Hadid Dubai WaterfrontNakheel's 1 km tower

Sources:1. “Future of Dubai”, 60 Minutes, Interview with Sheikh Hamdan Bin Mohammed Al Maktoum. http://www.youtube.com/watch?v=A7usUeFYMeU2. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_tallest_buildings_in_Dubai3. Dubai's Dream Palace - Burj al-Arab Hotel". Megastruc-tures. No. 70.4. http://www.alshindagah.com/julaug2003/madinat.htmlhttp://abduzeedo.com/unusual-architecture-dubai-part-1 5. http://www.waterfront.ae/6. http://www.businessweek.com/innovate/content/apr2009/id20090415_380317.htm7. http://internationalpropertyinvestment.com/projects-in-dubai-cancelled-or-on-hold8 . http://archive.gulfnews.com/articles/09/04/22/10306616.html9. Worth, Robert F. “Laid- Off Foreigners Flee as Dubai Spirals Down”, New York Times, February 12, 2009. 10. . http://archive.gulfnews.com/articles/09/05/08/10311557.html11. Rahman, Saifur. “Business” from Gulf News, May 7, 2009, p.33

are left on the streets and at the airport, abandoned by debt-ridden

expatriates. Rents have decreased by 60%.

With no one to fill the floors, why are 200 storey buildings still

needed?

On the other hand, the metro system is still underway, and so are most

of the large building projects. Some small companies have indeed

gone bankrupt, but this is leaving larger, more experienced companies

able to grow as they are able to select talented employees who left

the failing smaller companies. Many people have moved out of their

villas because they can no longer afford the rent or mortgage, but

they are temporarily staying in hotels or apartments, for a period up

to 3 months [10]. This is profitable for the longer established hotel

companies. In fact, local hotel chains are still growing quite extensively,

according to the Department of Tourism and Commerce Marketing in

the Emirates. [11].

Everyone is taking a “wait and see” approach. Undoubtedly there

have been and will be turbulous times, but Dubai is still a top tourist

destination and too proud to let itself be swept away by economic

uncertainties.

The local population is certainly aware of the relativity and ephemerality

of these riches. One of the earlier Sheiks is quoted to have said: “My

ancestors transported themselves on camels, my grandfather had a

Toyota pick-up, my father a Mercedes. I drive a Toyota Landrover, my

son has a Porche en his children a Mercedes. But possibly my great-

grandchildren will ride camels again.”

Could it be that his predictions will come true, faster than anyone

could have anticipated? Will Dubai, soon without a stable income,

return to being a small fishermen’s town? Will the city soon consist of

empty, neglected and forgotten towers and will the inhabitants have

to walk through the sand again and grab their lunch at a shabby fast

food place?

Perhaps not so boldly.

But perhaps these uncertain economic times are a perfect opportunity

for Dubai to take a step back to build more solid foundations for their

air castles. //

Mercato Mall: Venice in Dubai

Medinat Jumeirah

30 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Are you collecting iProducts or waiting that they get affordable? Or do you feel stalked by products and messages tagged with the ‚i’? What if the i conquers the building industry??

Rosemarie Krautheim

iPodarchitecture?Rosemarie Krautheim

It seems that the society is split in half with some few that are dreaming

to be part of the rising iCommunity. iHere and iThere represent ‘the’

trend: an obsession to be connected anywhere, anytime - A pervasive

society in an ever interacting, connecting and networking environment

with a multifunctional agenda phone that makes you the navel of

the world – “Yes, darling, the iPod unifies”. The phone an endless,

invisible lifeline, the laptop contains my work, life and brain? What

would happen if the iProduction invades the building industry? Not

that that hasn’t partly happened: the iPod can be used as a remote

control for not only music and TV, but lighting, climate control and

even security. But…

iBuildings?

Funny enough that since quite some time, architectural renders shine

like iPods. In Middle East, skyscrapers come as glossy iconic higher

and higher hulks that symbolize power and money. TU Delft students

discovered this more and more smooth mirroring look to use it for their

purpose. And it makes you wonder how they would materialize that

in real. Does the international style head into a high-gloss uniformity?

Is the little boom box a doom box that conforms everything into an

iPod? Exchangeable iPod shells share the unmistakable iPod look.

What if…

iSkins

these buddies come in different colors and patterns to cover a building

like the iPod shell covers the iPod. The most popular ones are definitely

the iGepard and the iCommerceParis. All buildings could have the

same surface at the same time: in London, Kuala Lumpur, Chigago,

Teipei, Dubai and New York.

iSpoofs

the iPottie and other spoofs are made for a contest to make up some

new Products. The iHouse on the other hand is meant to be serious.

An interaction between water temperature and colored light. //

Images and sources:

1. iPottie www.worth1000.com iGottaGo By imagarth contest: Apple Inc. made their mark in the computer arena. They revolutionized the music player industry, and now they're poised to take over the phone market. What will Steve and the gang come up with next? For this contest, you're required to sneak us into Apple's R&D facility and show us what new products they are cur-rently giving the patented "Apple" look. iToaster? iFork? iBus? iPencil sharpener? 2. iHouse smart faucet, this faucet includes an LED lighting that can be red and blue according to water temperature3. ‘Join the iTunes community’ campaign against Digital rights management

This article is send from iMind, may I? All names and products are invented fictional. You can not buy any of these prod-ucts shown here. Similarities with real products and trademarks, events or names are accidental and coincidental.Furthermore do I hope that Architecture will not become iPod-ish and that architec-ture will even become more varied than it is…

iFuture: All in onemy house my wife = iPodmyself = iPod

31s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Canary Wharf [London]

Empire State Building[New York]

Petronas Towers[Kuala Lumpur]

SearsTower[Chicago]

Taipei101 [Taipei]

BurjDubai[Dubai]

200 m

"All buildings are equal? "

400 m

600 m

800 m

The new International Style ?

Tosja Backer

give me a break!

Follow an architecture student's daily frustrations here every issue..this time :parodie. the battle of my inner architect

33s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

An update by the organization team

On the 11th of May, the seminar is already full in swing. As the organizing students, we are pleased that the theme ‘Point of View’, with the focus on experience and perception

in architecture, receives a lot of attention. After the opening of Wytze Patijn the full room A, during the lectures of Herman Hertzberger and Patrick Healy, convinced us that

a lot of students support the choice for this theme.

The introducing lectures; the lectures of Derksen | Windt Architects about the perception of underground buildings; the debate moderated by Deborah Hauptmann, with

three very different positions about communication means in architecture by Robert Winkel, Kas Oosterhuis and Michiel Riedijk; the lectures about daily life in architecture

of Dick van Gameren and Takaharu Tezuka; the lecture of Paul Hekkert, to show the possibilities for the user’s perception from the field of Industrial Design; and the lectures

of Winy Maas and Enric Ruiz-Gelì about their explorations: All together an interesting program with various points of view. And still we have ahead: the multi disciplinary

positions of Oliver Thill (architect), Ronald Ijzermans (concept artist, Guerilla Games) and Marc Boumeester (film producer), the lecture of Marlies Rohmer and of course the

final workshop presentations. We hope to offer the faculty an interesting lecture series, and most of all to offer the participants an intensive and inspiring week. Keep in

mind that after the seminar the post-publication is coming!

Debate: Oosterhuis, Riedjik, Winkel (Friday, 8th of May) by Indesem spectator Rosemarie Krautheim

Michiel Riedjik, Kas Oosterhuis, and Robert Winkel were engaged in a heated debate over perception, the idea as an experience and the drawing. This debate was hosted

by Deborah Hauptmann, Associate Director of the Delft School of Design. The only non-TU Delft teacher was Robert Winkel from Mei Architecten, Rotterdam. The main

antagonists ‘praktijkhoogleraren Architectonisch ontwerpen’ of the TU, Oosterhuis since 2000 and Riedijk since 2007 turned out to be rivals like no others. What we saw was

a hot debate that momentarily twisted into a sort of mud-slinging talkshow. Communication as the subject matter of the debate, so as the theme of the Indesem, happened

to shift into an elementary discussion over the question if the drawing is the only means of representing an idea and trading expletives like ‘poor’, ‘bullshit’ and “stubborn

modernist”. Nevertheless, one key question was defined by Deborah Hauptmann: “Is the idea necessarily architectural or could experience also be, in this context the very

nature of the idea?” - Experience the nature of the idea? The nature of this debate was definitely the drawing. But the debate itself became an experience. Riedijk stated

that architecture would not be about experience at all. In his opinion the architectural design process starts with finding a position and “the idea starts with the drawing”,

a composition, followed by analysis and critique. Robert Winkel defined Riedijk’s definition as poor, because it would imply that people who can't draw cannot have ideas.

A drawing for him is mediating, it is communicating what it needs, but that’s it. Oosterhuis persisted that it’s possible to experience and communicate the idea, realize the

idea and build it without any drawing. For him a drawing is a bypass that is not the real thing, because it cannot be used immediately.

lezing van Takaharu Tezuka van Indesem deelnemer Tomas Dirrix

Het is begonnen. Een week met bijzondere mensen, interessante workshops, inspirerende lezingen en onvermijdelijk: weinig slaap. De gebruiker en de beleving, ervaring

van de hedendaagse architectuur staan centraal gedurende deze dagen. Dit thema was voor mij eigenlijk een oase in het huidige architectonische klimaat van concepten

en iconen. Het was ook precies dit gevoel dat heerste tijdens de lezing van Takaharu Tezuka, in het begin van de week.

Tezuka is een japanner, een architect, een vriend en laat zich inspireren door gewoontes, het gedrag en de wensen van de gebruiker en de opdrachtgever van zijn ontwerpen.

Dit resulteert vaak in een gebouw waarin niks opgedrongen wordt en alles in een zeer volledige, dankbare manier gebruikt wordt. Maar vooral in een gebouw waarin ruimte

is voor specifieke oplossingen voor karakteristieke eigenschappen en prikkels. Het gebouw wordt het verhaal van zijn bewoner en de bezoeker. Op deze manier wordt

Architectuur het vormgeven van een lifestyle van de gebruiker. Plotseling wordt het gebouw persoonlijk en misschien zelfs een “tool” om gedrag en gewoontes expressief

te maken. De workshops gaan over de beleving van het ondergrondse. Hoe ziet deze wereld eruit. Voor het eerst heeft de architect de kans om het gebouw onder een lap

grond te hangen, in plaats van het erop te plaatsen. Is deze wereld, het ondergrondse een omgekeerde ervaring? //

This is an excerpt of the Indesem 2009. Watch debates and lectures online soon: www.indesem.nl....

indesem en de nieuwe Oost serreIndesem organisatieTomas DirrixRosemarie Krautheim

Voor plafondisolatie zijn Heraklith Kombi-isolatieplaten de perfecte oplossing. Ze bieden een uitstekende thermische isolatie en geluids absorptie. De handzame platen zijn bovendien snel en makkelijk te verwerken. U kunt kiezen uit drie isolatie-uitvoeringen in vier structuren: superfine, fine, plain en micro. Prachtig in RAL-kleuren te spuiten. Heraklith Kombi-isolatieplaten: optimaal comfort en een feest voor oog en oor.

Heraklith Nederland B.V.,

Centuurbaan 150, 1403 AJ Bussum, Postbus 142, 1400 AC Bussum

Telefoon: 035 693 60 96, Fax: 035 691 68 64, E-mail: info@heraklith.nl

www.heraklith.nl

Betrouwbaar comfort in z’n mooiste vorm.

Kombiplaat met EPSOnze Kombiplaat met EPS heeft een hoge isolatie waarde gecombineerd met een licht gewicht, te monteren met mechanische bevestiging en onze gegarandeerde verlijmingmethode. Eenvoudige ver-werking, uniek geschikt voor vochtigere ruimtes met hoge esthetische waarde gecombineerd met geluid

absorberende eigenschappen maakt dit product tot de meest toegepaste constructie voor parkeergarages.

Het oppervlak is niet alleen esthetisch maar tevens stootvast en eenvoudig te onderhouden en in later stadium eenvoudig overschilderbaar. Tevens is EPS volledig recyclebaar en van brandvertragende kwaliteit.

Kombiplaat met SteenwolOnze Kombiplaat met steenwol als isolatiemateriaal heeft een zeer hoge brandwerendheid en beschikt over nog betere akoestische eigenschappen. De Kombiplaat met steenwol is mechanisch te bevestigen.

Kombiplaat met ResolIndien de hoogte beperkt is, is onze Kombiplaat met Resol de beste oplossing. De eigenschappen zijn wederom indentiek als de andere Kombiplaten met als specifiek voordeel de beperkte hoogte in combinatie met hoge thermische waarden.

Al onze Kombiplaten zijn al jaren toegepast in Parkeergarages, balkon- of gevel- overkragingen, bordessen, entrees kortom toepassingen waarbij esthetisch plafond afwerking met hoge eisen van toepassing zijn. Eisen op thermisch, akoestisch, esthetisch, hoge relatieve luchtvochtigheid, brandwerendheid, duurzaam gebied en eenvoudig te verwerken en te onderhouden.

13979 Adv Heraklith 110x340 Def.indd 1 24-02-2009 11:03:37

1. Indesem in de Oost Serre 2. Debate between Riedijk, Oosterhuis and Winkel 8th May by Bas Wetzel

3. Indesem workshop by Esther Verhoek

35s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Don’t you just wish that work and fun can be combined? That you can have a laugh without feeling ashamed of learning about the wonderful world of architects? Fear not, for the solution lies before you…

Liselotte van der A

Moving pictures

Sometimes it seems like architects pop up all over the place.

Although the standard occupation of male characters in movies or

tv-series seems to be a lawyer or a doctor, architects are featured

extensively. From Juror number 8 in 12 Angry Men (1957) to killers

and/or victims in detective series such as Columbo or Inspector

Morse.

In the beginning of film, architects were portrayed as hard working

men, passionate in their jobs and lives. Their combination of artistic

talents and élan were considered better than in a painter or poet;

therefore it was usually the architect that got the role of alpha male.

Even when closer to the ‘dark side’, an architect still works from

his passion and commitment: they can do almost nothing wrong!

Architects are seen as positive: Mr. Brady from The Brady Bunch

(1969-1974) was an architect, even.

There are also quite a few cases of really REALLY ‘bad’ architects

in the movies. One of the first ones was a devil-worshipper-cum-

satanic-cult-leader-cum-architect (an occupation of many, it seems

in the movies..!) in The Black Cat (1934). In The Towering Inferno

(1974) the architect makes a bad decision, which results in the

tallest skyscraper ever becoming a, erm, towering inferno. From

untouchables, architects are portrayed as extreme nutcases: movies

show us that they are no longer above the law.

Only to find out then that the brief wasn’t for a slaughterhouse.

A classic Monty Python sketch (1970) shows two of these extreme

architects: two architects have been chosen to present their design

for a residential building. In true Monty Python-tradition, nothing

seems to be going right. The first architect made a twelve-storey

block “combining classical neo-Georgian features with the efficiency

of modern techniques”; so far so good. Continuing with conveyor

belts past murals depicting Mediterranean scenes, he suddenly

starts talking about rotating knives and soundproofed rooms.

Only to find out then that the brief wasn’t for a slaughterhouse;

the architect is extremely disappointed that his design will not be

considered: “this is just the sort blinkered philistine pig ignorance

I've come to expect from you non-creative garbage!”

Architect number two is ushered in. A promising looking building

(with two hundred and eighty modern apartments) is presented,

until half the model falls down. Repeatedly. We’ve all learned that

when a model doesn’t work, the building itself will probably not

work, but the architect desperately tries to save his design with

quick and loud talking, while holding everything together. That

is, until he explains the non-flammable materials: bad move, as his

model is now on fire. But, because the flats are non-luxury, there

will be no need to change anything about the design. With the now

exploded model on the background, this design is chosen as the

winning model…

“Dude, lots of chicks think architects are hot. Think about it, you create something out of nothing. You’re like God. There’s nobody hotter than God.”

In a more recent example, the narrator of the sitcom How I Met Your

Mother (2005-present) is an architect. The series revolve around a

group of friends and the ‘adventures’ that they have. Although our

architect narrator never seems to work on drawings or stress to

finish before a deadline, he does frequently make remarks about

his job, memorable quotes including: “Dude, lots of chicks think

architects are hot. Think about it, you create something out of

nothing. You’re like God. There’s nobody hotter than God.”

In the episode “Woooo!”, he finally works on a building. He’s in the

race to build a new bank and has to beat three Swedish architects

all called Sven (of course). Hilarity ensues when the Swedes present

themselves and their design (a dinosaur-like fire-breathing -thing)

on the beats of a techno song (suuuuure). They also have a model

of their design, complete with flamethrowers. Maybe something

for your next model?

A collaboration between the architecture world and the television

world also resulted in an episode of The Simpsons (1989-present)

guest starring an animated Frank Gehry. As Marge Simpson

convinces the town of Springfield to let Gehry design a concert

hall (caption on a magazine: “It ’s so Good it ’s Gehry!”), the

architect is visited in his self-build house, where he flings together

a few pieces of papers to make another version of his signature

buildings! This episode is a great watch if you’re familiar with the

way Gehry works.

In another episode, Lisa learns of ‘the Simpson Gene’, which makes

everyone in the family unintelligent as they get older. Together

with her mother Lisa luckily finds out that this gene only affect the

men in their family: the women are all successful doctors, lawyers

and architects! Lisa still has the world at her feet.

pop-culture architect

1. Indesem in de Oost Serre 2. Debate between Riedijk, Oosterhuis and Winkel 8th May by Bas Wetzel

36 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Occasionally though, the term 'architects' has nothing to do with

buildings. One of the most well known ‘other’ architects is the

character of The Architect in the Matrix-trilogy (1999-2003). He is the

programme that created the Matrix, yet another programme; he is

called The Architect because the structure of computer programmes

is sometimes referred to as the architecture. Neo (Keanu Reeves)

encounters The Architect on his way to save his love, mankind and

the world (preferably in that order). The Architect gives Neo a choice:

save mankind but destroy a real city, or try to save that city but

ultimately destroy everyone and everything. Not much of a choice,

don’t you think?

The Architect is portrayed as an older, almost regal man with no

feelings and emotion. Being another kind of architect, that seems

about right..! The MTV-parody also featured the character of The

Architect, played by Will Ferrell; this is a must see for hilarity!

In the movie Zoolander (2001) this Will Ferrell plays Mugatu, a designer.

When presenting a model to Zoolander (Ben Stiller), Mugatu daintily

runs around in his office: empty besides a designer chair and large

portraits of himself. The model is of the ‘Derek Zoolander Center for

Kids who can't read good (and who wanna learn to do other stuff

good too)’ and looks like a box with a book on top. After giving the

model a few pouting trademarks looks, Zoolander throws the model

on the floor, shouting: “What is this? A centre for ants? (...) How can we

be expected to teach children to learn how to read if they can't even

fit inside the building?” Excuses by Mugatu of it being a scale model

are ignored by Zoolander: “The centre has to be at least... three times

bigger than this!” Well, of course! Three times should be enough..!

“How can we be expected to teach children to learn how to read if they can't even fit inside the building?”

Models are also featured extensively in the film Life as a House (2001).

Kevin Kline plays an architect who is diagnosed with cancer, quits

his job and decides to build his own house. A while before this,

though, Kline gets very angry at his bosses in the architectural firm

and decides to do the extreme: quitting his job, he destroys each

and every one of the models (!!) he has ever worked on. Being one of

the senior architects, these are quite a lot of models. Although the

scene is painful to watch if you’re a non-architectural person, with a

background in architecture it’s horrendous to watch. Seeing all those

beautiful models get destroyed is a complete nightmare!

Every week, an architectural personality will come in to be the guest juror.

Talking about models, now we have only to wait for “America's Next

Top Architect”. What a laugh that would be; you've read it here first!

Imagine audition rounds all over the USA, with architectural students

eagerly awaiting the presenter of the show, a Hollywood entertainer

who dabbles in architecture (Brad Pitt maybe?). The jury will most

certainly consist of a hot-shot project manager (preferably working

in Dubai), an architectural writer-slash-critic working for the New York

Times (to balance out the LA vibes from the presenter) and an urbanism

or interior architect (probably female). Every week, an architectural

personality will come in to be the guest juror, somehow linked to the

theme of the week. For make-over day (episode three!), Ty from Extreme

Home Makeover should help with choosing the décor and appliances;

for conceptual thinking, why not get Peter Eisenman or Rem Koolhaas?

High tech architecture and construction should be represented by

sir Norman Foster and last but not least, the environmental episode

should welcome Al Gore.

The prize will be a year long internship with a world renowned architect

and an apartment for the duration of that time. There will be a few

fieldtrips as well, covering the history of architecture and the different

fields of work in the present. …Where can we sign up?!

Reading a book

37s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

A must-read for all architectural students and architects has to be

The Fountainhead (1943). This cult-like book is about an idealistic

young architect who doesn’t throw his ideals overboard to become a

world-famous architect, but chooses to work by his principles on ‘less

interesting’ designs instead. He is an avid supporter of the modern

movement and refuses to work with outdated traditions, which results

in him getting kicked out of his architectural institute. This also means

that he closes his office so that he doesn’t have to give up on his vision.

Cue drama, romance, struggles with all kinds of things and of course

a lot of architecture. The book was made into a film in 1949.

He chooses to work by his principles on ‘less interesting’ designs instead.

Although these are not necessarily placed in the humour-sections,

romance novels are also an interesting read. Next to doctor's (again

with the medical!) romance novels, there's a whole branch completely

devoted to architects. These architects (fill in manly name) are usually

the strong/silent types with luscious hair and multiple pin-striped

suits, trying to win the heart of the heroine (fill in interesting name)

and securing the job for the Worlds' Most Interesting and Wonderful

Building(TM). The woman is usually intelligent and working for a law

firm, trying to rid the world of injustice; in a different storyline she

doesn't agree with the plans and infiltrates to stop the build.

These architects are usually the strong/silent types with luscious hair and multiple pin-striped suits.

Standard to the rest of the books, the heroine of the story has to

work with the architect, which she of course does not want to: he is

a complete jerk ohmygod and is only in it for the money!! But never

judge a book by its cover: the architect has a soft side, because he

designs the building for his mother/sister/brother/best friend ever/

puppy/long lost twin brother/et cetera. So in the epilogue they are

married, running a successful architectural firm and still have time

to spare to have lots and lots of babies. All in all an easy read when

you're on the go or having a lazy Sunday.

Note that it's almost never the woman who's the architect.

Continuing with hot architects, a survey showed that women find

(male) architects extremely sexy. Though perhaps no ideal partners,

architects have been voted the sexiest male professionals. They “are

seen as being balanced and rounded individuals who combine a

creative approach with a caring, thoughtful disposition” (see insert

for the rest of the article). Wasn't it the combination of creativity and

technical thinking that attracted most students to Bouwkunde in

Delft? There is hope for us yet.

One fun last fact: Barack Obama would have liked to be an architect

if he wasn’t a politician. //

12 Angry Men (1957): directed by Sidney Lumet and starring Henry Fonda, Lee J. Cobb and E. G. Marshall.The Brady Bunch (1969-1974): created by Sherwood Schwartz and starring Robert Reed, Florence Henderson and Barry Williams.The Black Cat (1934): directed by Edgar G. Ulmer and starring with Boris Karloff, Béla Lugosi and David Manners.The Towering Inferno (1974): directed by John Guillermin and starring Steve Mc-Queen, Paul Newman and William Holden.Monty Python’s Flying Circus - the Architects Sketch (1970): created by Monty Python and starring Michael Palin, Terry Jones and John Cleese.How I Met Your Mother (2005-present) – Woooo! (season 4, episode 72): created by Carter Bays and starring Josh Radnor, Jason Segel and Cobie Smulders.The Simpsons (1989-present) – The Seven-Beer Snitch (season 16, episode 14): created by Matt Groening with voices of Dan Castellaneta, Julie Kavner and Nancy Cartwright.The Simpsons (1989-present) – Lisa the Simpson (season 9, episode 17): created by Matt Groening with voices of Dan Castellaneta, Julie Kavner and Nancy Cartwright.The Matrix (1999-2003) – The Matrix Reloaded and The Matrix Revolutions (2003): di-rected by the Wachowski Brothers and starring Keanu Reeves, Laurence Fishburne and Carrie-Anne Moss.Zoolander (2001): directed by Ben Stiller and starring Ben Stiller, Owen Wilson and Will Ferrell.Life as a House (2001): directed by Irwin Winkler and starring Kevin Kline, Kristin Scott Thomas and Hayden Christensen.The Fountainhead (1943): written by Ayn Rand.

38 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Wat is er op dit moment gaande in de architectuurwereld, het publieke domein of in de achtertuin van je buurman.

Tomas Dirrix

synergie

De betekenis lijkt utopisch, en gaat uit van een opheffing van de

incompatibiliteit tussen functies en organen en een wederzijdse

versterking van de onderlinge reacties. In de biologie wordt deze term

gebruikt om aan te duiden dat verschillende organen samenwerken

om eenzelfde functie te vervullen; omgekeerd kan het ook betekenen

dat verschillende functies gerealiseerd worden door één orgaan. In

de wereld van de architectuur duidt dit fenomeen vooral op het effect

van een samenwerking die groter is dan elk van de samenwerkende

partijen afzonderlijk zou kunnen bereiken, een thema dat zeer

vanzelfsprekend zou moeten zijn.

Onlangs gaf Marlies Rohmer een bescheide lunchlezing tijdens de

Indesem week. Zij belichtte onder andere het recentelijk geopende

‘Moskeeverzamelgebouw’, wat in vele opzichten een opmerkelijk

verhaal is. Het is uitzonderlijk om een Turks én een Marokkaans

centrum (met gebeds- en cursusruimten) te combineren met een

Nederlandse instelling voor werkvoorziening. Hoewel dit vooral een

natte droom is van het integratie beleid, is het ook een uitdaging voor

de architect om deze verschillen om te zetten in een synergie.

“Eetcultuur en mode zijn doorgaans de eerste terreinen waar culturen zich mengen. Naar deze fusie zijn wij ook in de architectuur op zoek gegaan”, aldus Marlies Rohmer.

Wellicht nog doeltreffender is het project Urban Nouveau. Een

proefproject dat de Netaji Nagar, een plak van een grote krottenwijk

in Pune, 180 km ten oosten van Bombay, van binnenuit wil vitaliseren.

Volgens Urban Nouveau zijn buitenstaanders geneigd krottenwijken

te zien als een besmet deel van de stad. Slechts door naar de

gemeenschap te luisteren kan deze hoge dichtheid van naast elkaar

geplaatste hard werkende mensen begrijpbaar en tastbaar worden.

Intense workshops met de gemeenschappen waar ideeën werden

voorgesteld, gebruikmakend van hulpmiddelen zoals schaalmodellen

en tekeningen, heeft al geresulteerd in een fysieke synergie. Op

basis hiervan, zijn drie huisprototypen ontwikkeld voor de families

om uit te kiezen.

Mosstika Moss gaat een denkbeeldige synergie aan met de vervuilde

betonnen jungle van de moderne stad. Edina Tokodi’s groene graffiti

valt voorbijgangers op veelvoudige sensorische niveaus aan. Het is

zacht en toegankelijk. Het is in leven. Het is gevormd om ons aan

werelden voorbij muren te herinneren.

39s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

Two students are sharing their personal adventures abroad with us. One will provide us with photo stories about an exchange programme in Paris, while the other is writing about kife and an internship in Münster. Here is part one of their continuing stories.

Joep Kuys en Xin Dogterom

“Zodra je door hebt hoe je met R om moet gaan, heb je negentig

procent van het werk door,” is een gevleugelde uitspraak onder

collega’s over onze baas. Tijdens mijn eerste week was hij in het

buitenland, maar toch overduidelijk aanwezig. Zijn naam zoemde

door kantoor, meestal gevolgd door: “zou hier dit van vinden.”

Dit maakte op mij een nogal nerveuze indruk en ik begon me af

te vragen wat R voor iemand was.

Bij terugkomst bleek hij een man die zich met elk detail

bezighoudt. Als stagiair op de prijsvragenafdeling heb ik

dagelijks met hem te maken. Hij besteedt rustig een uur naast je

om met een stokje (die liggen door het bureau verspreid) lijnen

over je beeldscherm te verslepen. Ook kan hij een kwartier bezig

zijn met een uitleg over de manier waarop de terrastafeltjes voor

de 1 op 500 maquette gemaakt moeten

worden van een tandenstoker.

In dat laatste geval vond hij de tafeltjes

na bijna drie uur tandenstokerstukjes

snijden (én schuren) toch niet klein

genoeg. Hij besloot dat simpelweg

spijkertjes in de maquette slaan er

veel beter uit zou zien.

story abroad

Mijn baas is weer een paar dagen in het buitenland, en ik heb

een paar gevels en plattegronden getekend waar ik best trots

op ben. Toch ben ik nerveus. Wat zou R er van vinden?

colours of wine during picknicks in the parks. Public drinking is

very popular here (especially among students). The best places

I have found are on the Pont des Arts and at the Sacre Coeur,

where it is actually crowded with people at night.

Then there is also school. I am taking three courses (in French!): a

design studio, an art history class and a film project. The studio

is about designing a villa in one of the suburbs of Paris. The

Time flies! It has already been more

than two months and Paris feels like

hom e now. I k now my way quite

well around town and have taken

almost every metro line at least once!

L i fe here has b e en mos t ly ab out

consuming baguettes and drinking all

pace of the design process is much lower than in Delft. Also, we

never start on time; teachers and students keep up the Parisian

reputation of being late. However, there is a lot of freedom in

the project which leads to more experimenting.

So far, springtime

has been a wonder-

ful time with a lot

of holidays. And

now, I am eagerly

waiting for the

summer to come.

40 s t y l o s / / p a r o d i e / / a l g e m e e n

This is a recurring page, where you can get inspired, interact and participate. It is acollection of mixed media hints (books, web-pages), that you won't find on your tutor'sliterature list!

Liselotte van der ADaphne Bakker

get inspired

Lunch with Front Studio

http://www.lunchstudio.blogspot.com/

// blog

Every day this blog is updated with all the delicious food that appears

on the table: “A reminder to stop, chill, breathe in fresh air and most

importantly - EAT. Architects by profession, we're also ladies who

lunch. ”

Photos made by Todd Selby

http://www.theselby.com/

// database

This website features photos by Todd Selby, who photographs 'hip

people' (actors, models, architects. etc.) in their home.

xkcd

http://xkcd.com/

// comic

"A webcomic of romance, sarcasm, math, and language" where the

artist uses stickfigures in a very convincing way to convey his message.

The Wikipedia-page is also interesting to read.

MUJI's wooden cities

http://www.mujionline.co.uk/

// building blocks

Get in touch with your inner child by playing with the japanese

brand's wooden blocks shaped as iconic buildings.

Klaus - The Blog

http://klaustoon.wordpress.com/

// comic/blog

Klaus, a Spanish cartoonist who wishes to remain anonymous, spends

his time making fun of Harvard's GSD, Rem Koolhaas and politics.