1.

april 2014

ProgrammatoelichtingÉtoiles.

2.

Chef-dirigent.Jan Latham-Koenig

Concertmeester.Jo Vercruysse

Eerste violen.Erik SluysNathalie HeppBence AbrahamTim BreckpotHilde CoppietersPeter HellemondVeerle HoubrakenEva StijnenCristina Constantinescu

Tweede violen.Gudrun VerbanckIsabelle BuyckGeraldine De BaetsIsabelle DecraeneLiesbet JansenMaya ShvartsmanAnnerien StukerAnne Pas

Altviolen.Kris HellemansAnnemie VercauterenBruno De SchaepdrijverLieve DreelinckBieke JacobusKaatje StrauvenKorneel Taeckens

Celli.Renaat AckaertIsabelle BrysCaroline SteenWouter VercruysseHélène Viratelle

Contrabassen.Koenraad HofmanJan VerheyeBram DecroixSanne Deprettere

Houtblazers.Caroline Peeters. fluitVeerle Secember. piccolo. fluitFemke Van Leuven. fluitKorneel Alsteens. hoboCarola Dieraert. (alt)hoboFrank Coryn. klarinetTom Daans. klarinetKoen Coppé. fagotTamara Smits. (contra)fagot

Koperblazers.Kristiaan Slootmaekers. hoornBruno Melckebeke. hoornLies Molenaar. hoornFrank Clarysse. hoornSteven Bossuyt. trompetBart Coppé. trompet

Slagwerk.Antoine Siguré. paukenWim De Vlaminck. percussieRuben Cooman. percussie

Tae Yoshioka. piano

Musici

Étoiles.

1.Programma

Étoiles.

Dirigent. Jan Latham-Koenig

Soliste. Anneleen Lenaerts. harp

Soliste. Adriana Bastidas Gamboa. mezzosopraan

zo. 27.04.2014 15:00deSingel. Antwerpen

ma. 28.04.2014 20:00Paleis voor Schone Kunsten. Brussel

di. 29.04.2014 20:00Concertgebouw. Brugge

Johannes Brahms (1833-1897)Hongaarse dansen nrs. 1, 3 en 10I. Hongaarse dans nr. 1 – Allegro moltoII. Hongaarse dans nr. 3 – AllegrettoIII. Hongaarse dans nr. 10 – Presto

Carl Reinecke (1824-1910)Harpconcerto in mi klein, opus 182I. Allegro moderatoII. AdagioIII. Scherzo-finale. Allegro vivace

pauze

Piet Swerts (°1960)Étoiles. creatieI. Chanson de la TerreII. Chanson de la LuneIII. Valse d’Amour

Manuel de Falla (1876-1946)El amor brujo, suite voor orkest, G.69I. Introduccion y Escena (attacca)II. En la Cueva. La Noche (attacca subito)III. Canción del amor dolido (attacca subito)IV. El AparecidoV. Danza del TerrorVI. El Círculo Mágico. Romance des PescadorVII. A media Noche. Los SortilegiosVIII. Danza ritual del FuegoIX. Escena (attacca)X. Canción del Fuego fatuoXI. PantomimaXII. Danza del Juego de AmorXIII. Las Campanas del Amanecer

2. Programmatoelichting

Étoiles.

Hongaarse Dansen. BrahmsOmwille van de Hongaarse Revolutie vlucht-ten in 1849 honderden Hongaren naar de toenmalige Duitse Bond om via de havenstad Hamburg naar Amerika te emigreren. Velen onder hen waren muzikanten die de Duitse stad tijdens hun reis lieten meegenieten van de csardassen, verbunkos – twee dansvormen – en volksliedjes uit hun vaderland. Typerend voor deze muziek zijn de extreme tempocon-trasten en het improvisatorisch rubatospel, de flamboyante virtuositeit, de klagende toon, de gepunteerde ritmes en syncopes, het gebruik van zigeunertoonladders en karakteristieke figuraties. Onder de Hongaarse vluchtelingen bevond zich ook de excentrieke violist Eduard Reményi.Toen de jonge Johannes Brahms (1833-1897) in 1849 de kans had om één van Reményi’s concerten bij te wonen, was hij meteen ge-fascineerd door diens temperamentvolle spel en de exotische Hongaarse volksmelodieën die hij aan zijn concertprogramma toevoeg-de. Het toeval wil dat enkele jaren later, toen

Reményi’s vaste begeleider niet beschikbaar was voor een concertreis, Brahms als vervan-ger werd aangesteld. Zo toerden Brahms en Reményi in 1853 samen rond met een pro-gramma waarvan de Hongaarse toets steeds op veel bijval kon rekenen.

Over de ontstaansgeschiedenis van de eerste tien Hongaarse dansen (‘Ungarische Tänze’) die Brahms in 1869 liet uitgeven bij Fritz Simrock, is amper iets bekend – Brahms had immers de gewoonte om alle sporen van zijn werkmethode en de volgens hem minder ge-slaagde composities te vernietigen. Veel van de Hongaarse wijsjes die Brahms in deze bundel heeft verwerkt, had hij verzameld in de tijd dat hij samen met Reményi op het podium stond. Het andere deel van zijn mos-terd haalde hij uit gedrukte liedverzamelingen of hoorde hij van de talrijke zigeunerbands die naar de Duitse gebieden waren afgezakt. Daarvoor werd Brahms achteraf op flauwe wijze van plagiaat beschuldigd. Nochtans had hij er bij de publicatie van de bundel op aan-

gedrongen dat er niet ‘gecomponeerd door –’ maar ‘gearrangeerd door Johannes Brahms’ op de partituur zou staan. Brahms’ muzikale antwoord op de hetze was de publicatie van twee nieuwe volumes Hongaarse dansen.

De Hongaarse dansen zijn in oorsprong ge-schreven voor vierhandig piano en waren bij-zonder populair als ‘Hausmusik’: kunstzinnige en sociale ontspanning voor de gecultiveerde burgerij. Voor Brahms betekenden deze ar-rangementen zijn doorbraak bij het grotere publiek. Na herhaaldelijk aandringen van zijn uitgever en ter gelegenheid van een concert in het Gewandhaus in Leipzig, orkestreerde Brahms de eerste, derde en tiende dans in 1873. Brahms’ selectie was er op gericht om de drie dansen als één zelfstandig werk te la-ten functioneren.Hij assembleerde een quasi traditionele driede-lige cyclus: een warmbloedig ‘Allegro molto’ wordt gevolgd door een meer bedaard en ravissant ‘Allegretto’, waarna een onbesuisd ‘Presto’ uitstekend dienst doet als finale. Om

3.

het geheel beter aaneen te smeden voegde Brahms vier maten toe aan het begin van de tweede orkestdans en transponeerde hij de derde naar een toonaard die verwant is met die van de andere twee dansen. Of de Hongaarse liedjes nog helemaal au-thentiek waren toen Brahms ze via de per-soonlijke vertolkingen van Hongaarse musici hoorde, valt te betwijfelen, maar ook Brahms zelf heeft onmiskenbaar zijn stempel gedrukt op de melodieën die hij arrangeerde. Hij ver-sterkte hun eenvoudige harmonische onder-bouw – door bijvoorbeeld gebruik te maken van bourdonbegeleiding – of voorzag ze net van een nieuwe en veel complexere harmo-nische context. Hij plaatste de melodieën in het licht van nieuw gecomponeerde tegen-melodieën en begeleidingsfiguren, of frag-menteerde ze tot motieven om er vervolgens enkele contrapuntische technieken op los te laten. Waar Brahms in de pianoversie boven-dien nog relatief dicht bleef bij de klank van de typisch Hongaarse cimbalom – een met stokjes bespeelde citer – , gooide hij met het

orkest een uitgebreid arsenaal aan timbres in de strijd. Zodoende was wat de concert- ganger in Leipzig te horen kreeg, minstens even ‘Brahmsiaans’ als ‘Hongaars’ te noemen.

Harpconcerto. ReineckeIn tegensteling tot het oeuvre van zijn land- en tijdgenoot Brahms, raakte de muzikale nala-tenschap van Carl Reinecke (1824-1910) na zijn dood al snel vergeten. Enkel zijn kamer-muziek verschijnt nog met enige regelmaat in concertprogramma’s. Nochtans was hij bij leven geen onsuccesvol componist. Zijn pia-nomuziek, die eveneens vaak bedoeld was als ‘Hausmusik’, viel erg in de smaak bij het bur-gerlijke publiek. Hij genoot ook hoog aanzien als concertpianist en was decennialang de chef-dirigent van het Gewandhausorchester in Leipzig, waarmee hij onder andere Brahms’ Requiem creëerde. Als pedagoog schreef hij talrijke leerboeken en bracht een indrukwek-kende schare beloftevolle talenten voort, met namen als Albéniz, Bruch, Grieg, Sinding, Janácek, Svendsen, Richter en Weingartner.

Reinecke heeft nooit op de trein van de pro-gressieve Neudeutsche Schule willen sprin-gen, maar slaagde er desalniettemin in om goed bevriend te blijven met Liszt, wiens dochter trouwens een leerlinge van hem was. Zijn stijl ligt in het verlengde van die van Men-delssohn en Schumann – componisten die hij ook persoonlijk goed kende – waardoor hij net als Brahms tot de conservatievere strek-king van de 19de eeuw kan worden gerekend. Ook Reinecke besteedde liever aandacht aan een geraffineerd motivisch netwerk dan aan overspannen pathetiek. Zijn soepele melodi-sche vinding en vakkundige beheersing van de orkestklank – hij was tenslotte een erva-ren dirigent – kwamen hem goed van pas bij het componeren van zijn Harpconcerto op. 182 uit 1884. Het is immers geen sinecure om de eerder stille en kort resonerende harpklank in balans te brengen met het orkest. De harp bezit niet dezelfde bravouremogelijkheden als bijvoorbeeld de piano om als gelijkwaardige partner te wedijveren – ‘concertare’ in het Latijn – met het orkest. In grootschalige sym-

4.

fonische werken en opera’s worden dan ook vaak meerdere harpen per partij ingezet. Om ervoor te zorgen dat de harpklank toch voldoende kan projecteren in de concertzaal, vergezelde Reinecke haar steeds van een selectieve orkestbezetting – in het Adagio wordt de harp aanvankelijk slechts gesteund door een enkele hoorn –, een dunnere tex-tuur en een zachtere dynamiek.Geïnspireerd door de drie cadenzas die Reine-cke voor Mozarts bekende Concerto voor fluit en harp KV 299 had geschreven, componeerde ook hij een solocadens voor elk van de drie bewegingen in zijn Harpconcerto. Maar terwijl in Mozarts concerto talrijke passages moeilijk of zelfs niet speelbaar zijn, bleek Reinecke wel perfect op de hoogte te zijn van de technische en muzikale mogelijkheden van het instrument: de arpeggio’s en akkoorden liggen perfect in de hand. Reinecke maakt ook doeltreffend gebruik van flageolettonen (ijler klinkende geïsoleerde boventonen van een snaar) en glissandi, beide karakteristieke effecten die voortkomen uit de

specifieke bouw van het instrument. Reinecke schreef zijn Harpconcerto voor Ed-mund Schücker die harpist was in het Ge-wandhausorchester. Hoewel het vandaag lijkt alsof er bijna uitsluitend vrouwelijke harpistes bestaan – een indruk die in onze contreien al-leen maar wordt versterkt door de veelbelo-vende carrière van Anneleen Lenaerts –, was de situatie tot de 19de eeuw net omgekeerd. Concertharpisten waren doorgaans mannen, terwijl vrouwen het instrument vooral in hui-selijke kring bespeelden of harpleraressen wa-ren. Reineckes Harpconcerto behoort vandaag tot het standaardrepertoire van elke zichzelf respecterende harpist(e).

Étoiles. SwertsReineckes romantische Harpconcerto treedt in dialoog met het spiksplinternieuwe harp-concerto Étoiles van Piet Swerts (°1960). Als Belgische componist heeft Swerts zijn be-kendheid bij het grote publiek precies aan het concerto-genre te danken. In 1987 werd zijn

pianoconcerto Rotations immers gekozen als plichtwerk voor de finales van de Koningin Eli-sabethwedstrijd. Vijf jaar later won Swerts zelf de Koningin Elisabethwedstrijd voor compo-sitie waardoor ook zijn vioolconcerto Zodiac als plichtwerk in de finales mocht fungeren. Swerts’ oeuvre telt al pakweg 200 composities in de meest uiteenlopende genres en hij werkt tegenwoordig nog enkel in opdracht. Hij staat bekend om zijn uitstekend vakmanschap en stilistische flexibiliteit. Swerts hecht verder veel belang aan een organische vormcon-structie en een solide motivische integratie.

El amor brujo. de FallaNa de trip van Hongarije over Duitsland naar België verkeren we nu met Manuel de Falla (1876-1946) in Spaans gezelschap. Aanvan-kelijk kwam de carrière van de Falla maar moeizaam van de grond en verhuisde hij in 1907 gefrustreerd naar Parijs. Daar ontmoette hij onder andere Ravel, Stravinsky, Debussy, Diaghilev, Albéniz en Dukas. Toen hij bij het

5.

uitbreken van WO I terugkeerde naar zijn vaderland, oogstte hij echter meteen succes met de eerste Spaanse opvoering van La vida breve (1905). Deze opera was de Falla’s eerste poging om de traditionele Spaanse zigeuner-muziek te verheffen tot kunstmuziek. Na de première werd hij benaderd door de vooraan-staande flamencozangeres en danseres Pasto-ria Imperio met het verzoek om voor haar een dans- en zangstuk te schrijven. Op basis van een mondeling overgeleverd Iberisch volks-verhaal schreef theateragent Gregorio Martí-nez Sierra daartoe de ‘gitanería’ (zigeunertafe-reel) El amor brujo.

Het verhaal speelt zich af bij nacht in een Andalusische zigeunergemeenschap en gaat over de behekste liefde tussen Candelas en Carmelo. Net op het moment dat de twee ver-liefden toenadering zoeken tot elkaar, wordt Candelas achtervolgd door de driftige en ja-loerse geestesverschijning van haar overleden minnaar. Om de schim te verjagen, voeren de

vrouwen van het dorp in een magische cirkel de rituele vuurdans uit. Wanneer het effect daarvan echter uitblijft, bedenkt de nuchtere Carmelo een list om zijn geliefde van haar waanvoorstellingen te bevrijden. Hij verkleedt zichzelf als de spookfiguur waarin Candelas haar oude vrijer herkent maar toont plotse-ling enkel nog aandacht voor de mooie Lucia. Zij speelt het spel mee en leidt Carmelo, alias de overleden minnaar, weg uit het dorp. Zo wordt de bezwering verbroken en kussen de geliefden elkaar in het licht van de opkomen-de zon. De titel El amor brujo verwijst zowel naar de toverkracht van de vuurdans als naar de betoverende kracht van de liefde.

Voor de muziek van El amor brujo (1915) trachtte de Falla opnieuw om de ziel van de temperamentvolle zigeunermuziek te vereni-gen met de ernstige kunstmuziek. Er is wei-nig verbeelding nodig om in de contrastrijke dynamiek, kleurrijke instrumentatie, demo-nische klankeffecten en pittige ritmes van

de Rituele vuurdans de gitaarslagen en het castagnettengeratel uit de flamencostijl te horen. De eerste versie van het werk schreef de Falla voor een kamerorkest en vier zangpartijen. In 1916 volgde een grootsere orkestversie met een selectieve zangpartij die de Falla in 1925 nogmaals herwerkte tot een ballet in één akte. Ondanks de unanieme erkenning van de kwa-liteit van de Falla’s compositie, oordeelden critici dat de compositie te veel door de Fran-se muziek beïnvloed was, wat voor de protec-tionistisch ingestelde Spanjaarden eigenlijk geen bijzonder originele opmerking was.

Tekst. Pieter Herregodts

6.

In het programma Étoiles combineert het Symfonieorkest Vlaanderen klas-siek werk van de Duitser Carl Reinecke (1824-1910) met de nieuwe compositie voor harp van de Vlaamse componist Piet Swerts (Tongeren, 1960). Het re-cente werk voor harp en orkest kwam tot stand door een toevallige samenloop van omstandigheden. Dankzij contac-ten met Wouter Lenaerts (getalenteerd componist en broer van Anneleen) had de succesvolle harpiste gepolst naar een eventuele compositie voor harp en klarinet. Uiteindelijk hebben enkele ge-sprekken met intendant Dirk Coutigny van het Symfonieorkest Vlaanderen ge-zorgd voor dit werk met harp en orkest.

- Vanwaar de naam Étoiles ?Piet Swerts: “Étoiles kwam bij mij onmiddellijk op als werktitel omdat Anneleen een rijzende muzikale ster is. Haar vakmanschap en muzi-kaliteit zijn ongeëvenaard. Bovendien werkt

het beeld van het heelal en de sterren voor mij zeer inspirerend. Zo heb ik in 1993 Zodiac gecomponeerd, een werk dat bekroond werd met de Grote Prijs in de Internationale Konin-gin Elisabethwedstrijd voor compositie.”

- Hoe is Étoiles opgebouwd? Swerts: “De muzikale invulling van Étoiles heeft een hele tijd op zich laten wachten. Aanvankelijk had ik een sfeervol stuk voor ogen en geen concerto. De klik kwam er toen de bevriende Franse violist Christophe Bou-lier me attent maakte op een merkwaardige geluidsopname. Het fragment is opgenomen in het heelal door de onbemande ruimte- sonde Voyager en geeft de tonen van de aar-de weer. Ik vond het geluidsfragment terug op YouTube en gebruikte het als basis om Étoiles te laten beginnen. Vandaar de sub- titel van het eerste deel: Chanson de la terre, een muzikale blik op onze aarde vanuit het heelal. De orkestratie heb ik bewust beperkt tot meervoudig verdeelde strijkers en twee

Étoiles.

Piet Swerts.

PIET SWERTS

7.

slagwerkers. Op die manier komt de kleur van de harpsolo meer naar voren. Het eerste deel is daardoor het meest atmosferische deel geworden.”

- En hoe evolueert het werk daarna? Swerts: “Daarna gaat Étoiles naadloos over in Chanson de la lune, waar mijn muzikale aan-dacht vooral uitgaat naar de pracht van het arpeggio bij de harp. Geen enkel ander in-strument kan zo mooi akkoorden breken. Ik ontwikkel daarvoor een soort van akkoorden-reeks, een chaconne die ietwat middeleeuws aandoet maar in de repliek van het orkest bij-gekleurd en meermaals omspeeld wordt door de harp.”

- En tot slot? Swerts: “Na dit intermezzo gaat het onon-derbroken over naar de Valse d’Amour. In dit slotdeel heb ik een track verwerkt die aanvan-kelijk bedoeld was als muzikaal hoofdthema in de Nederlands-Marokkaanse langspeelfilm

Atlantic. De oorspronkelijk orkestratie van dit thema was harp en strijkers en zo is het uiteindelijk als Valse d’Amour in Étoiles te-rechtgekomen omdat het in die vorm mooi kaderde als slotdeel van dit dromerige werk.”

Over Piet Swerts.

Na zijn humaniora in Tongeren volgt Piet Swerts hogere muziekstudies aan het Lemmensinstituut in Leuven. Hij studeert er o.a. piano en wordt er eer-ste laureaat (met grote onderscheiding) van de prijs ‘Lemmens-Tinel’ voor compositie en piano.

Als componist krijgt Piet Swerts be-kendheid wanneer hij in 1987 het ver-plichte werk schrijft voor de Koningin Elisabethwedstrijd (Rotations voor piano en orkest). Ook in 1993 compo-neert hij andermaal het verplichte werk van deze wedstrijd maar dan voor viool

(Zodiac). Een belangrijk moment in zijn carrière is de creatie in 1996 van zijn grootschalige opera Les liaisons dangereuses in de Vlaamse Opera.

De werken van Piet Swerts worden wereldwijd gespeeld en hij wordt zowel als gastdirigent en als pianist uitgeno-digd in vele landen.

8. Biografie

Jan Latham-Koenig. dirigent

JAN LATHAM-KOENIG

Met zijn Franse, Deense en Poolse roots, is Jan Latham-Koenig een Europeaan in hart en nieren. Hij studeerde aan het Royal College of Music in Londen waarna hij de prestigieuze Gulbenkian Fellowship in de wacht sleepte. Zijn debuut als dirigent van de opera Macbeth in de Wiener Staatsoper in 1988 was een bui-tengewoon succes en bezorgde hem op korte tijd internationale naam en faam. Sindsdien stond hij aan het roer van ’s werelds grootste opera- en symfonische gezelschap-pen met werken zoals Aïda, Macbeth, La Bo-hème, Peter Grimes, Tristan und Isolde, Pelléas et Mélisande, Die tote Stadt, Carmen, Turandot en Elektra en het ballet The Prince of the Pagodas.

Jan Latham-Koenig nam reeds diverse enga-gementen op als artistiek directeur van en-sembles en organisaties zoals het Orquestra Nacional do Porto, de Cantiere Internazionale d’Arte di Montepulciano, het Teatro Massimo di Palermo, het Orchestre Philharmonique de Strasbourg en de Opéra National du Rhin.

Daarnaast was hij stichter en artistiek direc-teur van de Young Janácek Philharmonic.Sinds augustus 2011 is hij artistiek direc-teur van de Novaya Opera Moskou en sinds 2012 ook van het Orquesta Filarmónica de la UNAM in Mexico City. Vanaf het seizoen 2013-2014 is hij tevens chef-dirigent van het Symfonieorkest Vlaanderen in Brugge.

Jan Latham-Koenig verzorgde diverse gastoptredens met onder meer de New Japan Philharmonic, het Tokyo Metropolitan Orchestra, het Orchestre Philharmonique de Radio France, het Los Angeles Philharmonic Orchestra, het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin en het Dresdner Philharmonie Or-chester. Daarnaast werd hij uitgenodigd om diverse gezelschappen te dirigeren in de Wiener Staatsoper, het Royal Opera House Covent Garden, de National Opera Prague, de Göteborg Opera, de Tokyo National Opera en nog vele andere.

9.

ADRIANA BASTIDAS GAMBOA

De Colombiaanse mezzosopraan Adriana Bas-tidas Gamboa begon haar muzikale studies en zanglessen in haar geboortestad aan het con-servatorium Antonio María Valencia. In 2007 behaalde ze haar einddiploma cum laude bij Professor Henner Leyhe aan de Hochschule für Musik und Tanz Köln.

Adriana Bastidas Gamboa was lid van de International Opera Studio van de Opera in Keulen. Sinds het seizoen 2008-2009 maakt ze deel uit van de vaste cast van deze opera waar ze onder meer te zien was als Cherubino in Le nozze di Figaro, Dorabella in Così fan tutte, in de titelrol van Händels Rinaldo, Maddalena in Rigoletto, Olga in Eugen Onegin en Martina Laborde in Love and Other Demons van Peter Eötvös.In 2012 mocht ze de Jacques-Offenbach Prijs in ontvangst nemen voor haar uitzonderlijke parcours dat ze aflegde op vlak van zang en performance.

Ze werkte samen met dirigenten van we-reldklasse zoals Marc Piollet, Alessandro de Marchi, Markus Stenz, Ralf Weikert Konrad Junghänel, Christoph Moulds, Alain Altinoglu en Jan Latham-Koenig.

In november 2013 verscheen haar eerste solo-cd ‘Un viaggio in Italia’, een bundeling van de hoogtepunten uit haar carrière.

Biografie

Adriana Bastidas Gamboa. mezzosopraan

10.

ANNELEEN LENAERTS © MARCO BORGGREVE

11.Biografie

Anneleen Lenaerts. harp

nationale harpwedstrijden in België, Frankrijk, Oostenrijk, Hongarije, Spanje, USA en Duits-land waaronder de ‘Grand Prix International Lily Laskine’, één van de meest prestigieuze harpwedstrijden in de wereld en de ‘Internati-onaler Musikwettbewerb der ARD München’ waar ze prijswinnaar werd en winnaar van de Publieksprijs.

Voor haar verdienstelijke resultaten werd An-neleen meermaals bekroond. Zo ontving ze in 2004 de YoTaM-beurs (Young Talented Musi-cians) van de Vlaamse regering. In 2006 werd aan Anneleen de ‘le Prix Culturel International de la Jeunesse’ uitgereikt door de gouverneur van Basse et Haute Normandie en de cultu-rele commissie van Lions Club Deauville. In 2007 werd aan haar de beurs van de Artistieke Stichting Mathilde E. Horlait- Dapsens toege-kend en in 2008 ontving ze de Prijs Lunssens en de Prijs van Straelen voor haar opmerke-lijke resultaten aan het Conservatorium van Brussel. In 2010 werd ze laureaat van de

‘Fondation Groupe Banque Populaire’, in Parijs.

Anneleen Lenaerts kreeg haar harpopleiding van Lieve Robbroeckx. Ze studeerde verder aan de Conservatoria van Brussel en Parijs en behaalde in 2008 al een Master diploma voor harp met de grootste onderscheiding. Ze rondde haar harpstudies af met de ‘Cours de perfectionnement’ aan de École Normale de Musique de Paris.

Sinds 2010 vormt Anneleen een duo met kla-rinettist Dionysis Grammenos. Haar duo met hoboïst Karel Schoofs resulteerde in een cd met werk uit het Franse impressionisme. In 2008 verscheen haar eerste solo-cd bij Egan Records en in 2011 bracht Aliud Records haar tweede solo-cd uit met werken van Chopin en Liszt, een primeur op harp.

In 2013 nam Anneleen harpconcerti van Glière, Rodrigo en Jongen op met het Brussels Philharmonic.

Met amper 25 jaar is Anneleen Lenaerts reeds één van de meest gelauwerde harpisten van haar generatie. Haar uitzonderlijk muzikaal talent bracht haar in een groot deel van Eu-ropa waar ze optrad in de meest prestigieuze concertzalen. Anneleens harpspel is gekend om haar kleurrijke en warme klank, perfecte timing en diepe muzikale expressie.In december 2010 werd Anneleen benoemd tot Soloharpiste van de Wiener Philharmoniker.

Ze speelde als soliste met orkesten zoals het Symphonieorchester des Bayerischen Rund-funk, het Mozarteum Orchester, de Qatar Philharmonic, het Philadelphia Chamber Orchestra, I Cameristi del Maggio Musicale Fiorentino, het Collegium Musicum Basel, de Brussels Philharmonic en het Nationaal Orkest van België.

Ondanks haar jonge leeftijd heeft Anneleen al een indrukwekkend palmares. Ze behaalde tus-sen 1997 en 2009 zeventien prijzen op (inter)

12.

Dirigent. Jan Latham-Koenig

Koor.Octopus Symfonisch Koor.voorbereid door Bart Van Reyn

Extra concert.

Visioen van een verschrikkelijke oorlog.Symfonieorkest Vlaanderen herdenkt WO I met de Negende Symfonie van Beethoven.Naar aanleiding van 100 jaar WO I brengt het Symfonieorkest Vlaanderen de Negende Symfonie van Beethoven. Dit concert past in een reeks cultuur-toeristische activiteiten die georganiseerd wor-den ter nagedachtenis van de Groote Oorlog die precies 100 jaar geleden begon. Met een extra Beethovenconcert benadrukt het Symfonieorkest Vlaanderen de vredesinitiatieven van pacifisten zoals de Fransman Jean Jaurès en de expressionistische schilder Ludwig Meidner.

De verwoestende kracht van de nakende oorlog zette de Franse pacifist Jean Jaurès er in 1912 toe aan een grootschalig congres te organiseren in het Zwitserse Basel. Hij was er zich, zoals vele pacifisten, van bewust dat de onophoudelijke twisten in de Balkanregio tussen de Slavische volkeren en Oostenrijk-Hongarije zouden leiden tot een vernietigende oorlog. Maar liefst 500 gedelegeerden uit 23 landen probeerden te zoeken hoe de nakende oorlog kon vermeden worden. Het resultaat bleef echter uit ... Het congres werd afgesloten in de ka-thedraal van Basel met een vredesoproep van Jaurès en de uitvoering van de Negende Symfonie van Beethoven.

Beleef de Negende van Beethoven!Het Symfonieorkest Vlaanderen brengt onder leiding van chef-dirigent Jan Latham-Koenig en in samenwer-king met het gerenommeerde Octopus Symfonisch Koor deze aangrijpende symfonie in de vier kunststeden Antwerpen, Brugge, Brussel en Gent als uniek startpunt voor de culturele herdenking van Wereldoorlog I.

Solisten zijn: Jessica Muirhead (sopraan), Eva Vogel (mezzosopraan), Peter Svensson (tenor) en Roland Wood (bas).

Tickets.Voor alle ticketprijzen en up-to-date info over dit unieke concert, zie www.symfonieorkest.be.

BEETHOVEN 9.

do. 19.06.2014 20:00 Concertgebouw. Bruggeinfo & tickets. +32 50 84 05 87

vr. 20.06.2014 20:00Paleis voor Schone Kunsten. Brusselinfo & tickets. +32 50 84 05 87

za. 21.06.2014 20:00 Muziekcentrum de Bijloke. Gentinfo & tickets. +32 9 269 92 92

zo. 22.06.2014 15:00 deSingel. Antwerpeninfo & tickets. +32 50 84 05 87

13.Overzicht

Concert.agenda

Gymnopédie.Milhaud . Poulenc . Satie

dirigent. Jan Latham-Koenigsoliste. Nathalie Gaudefroy. sopraan

dinsdag 13 mei 2014. 20uConcertgebouw. Brugge

donderdag 15 mei 2014. 20uCC Zwaneberg. Heist-op-den-Berg

zondag 18 mei 2014. 15udeSingel. Antwerpen

maandag 19 mei 2014. 20uPaleis voor Schone Kunsten. Brussel

Extra concert.Beethoven 9.

dirigent. Jan Latham-Koenigkoor. Octopus Symfonisch Koor

donderdag 19 juni 2014. 20uConcertgebouw. Brugge

vrijdag 20 juni 2014. 20uPaleis voor Schone Kunsten. Brussel

zaterdag 21 juni 2014. 20uMuziekcentrum de Bijloke. Gent

zondag 22 juni 2014. 15udeSingel. Antwerpen

Tickets & info.www.symfonieorkest.be050 84 05 87

Start ticketverkoop. seizoen 2014 . 2015

Voor abonnees met behoud van zitplaats: 28.04 t.e.m. 23.05.2014.

Voor abonnees met andere zitplaats én nieuwe abonnees: vanaf 26.05.2014.

Losse tickets: vanaf 09.06.2014.

Het volledig programma van seizoen 2014.2015 is online consulteerbaar vanaf maandag 28 april 2014.

Ontdek de volledige kalender op www.symfonieorkest.be!

verantwoordelijke.uitgever. Dirk Coutigny

Westmeers 74 . B 8000 BruggeT +32 50 84 05 87F +32 50 84 06 87

info@symfonieorkest.bewww.symfonieorkest.beVolg ons op Facebook!

Het Symfonieorkest Vlaanderen geniet de steun van