1

Biografia e Dashurisnga Ellen. G. White

Titulli n origjinalin anglisht THE DESIRE OF AGES Copyright The Ellen G. White Estate, www.whiteestate.org Botues: Kisha Adventiste n Shqipri Albanian Mission of Seventh-day Adventists web: http://adventistalbania.blogspot.com ; email: adventistalbania@gmail.com T gjitha t drejtat e rezervuara.

1 "Perndia me ne" "Ai do t quhet Emanuel, . . . Perndia me ne." "Drita e njohjes s lavdis s Perndis" shihet "n fytyrn e Jezus Krishtit." Q nga ditt e prjetsis Zoti Jezus Krisht ishte nj me Atin; Ai ishte "imazhi i Perndis," imazhi i madhshtis "dhe shklqimi i lavdis s Tij (Atit)." "Jezusi erdhi n botn ton pikrisht pr t shfaqur kt lavdi. Ai erdhi n kt bot t errt, pr t zbuluar dritn e dashuris s Perndis, pr t qen "Perndia me ne." Prandaj u profetizua pr T, "Ai do t quhet Emanuel." Me ardhjen e Tij, pr t jetuar midis nesh, Jezusi donte q t'u zbulonte Perndin si njerzve ashtu edhe engjjve. Ai ishte Fjala e Perndis, mendimi i Perndis, q u b i dgjueshm pr njerzit. N lutjen e Tij pr dishepujt Ai thot: "Un u kam dftuar atyre emrin Tnd," "I mshirshem dhe zemrbut, plot me mirsi dhe vrtetsi," "q dashuria me t ciln Ti m do mua t jet n ta dhe Un n ta." Jezusi e bri kt zbules jo vetm pr njerzit n tok. Bota jon e vogl shrben si nj libr msimi pr t gjith universin. Qllimi i mrekullueshm dhe i mshirshm i Perndis, misteri i dashuris s Tij shpenguese sht ajo q "engjjt krkojn t shikojn" dhe do t jet tema e studimit t tyre prgjat gjith prjetsis. Kryqi i Krishtit, si pr t shptuarit ashtu edhe pr ata q nuk mkatuan, do t ishte shkenca dhe knga e tyre. M pas do t shihet q lavdia, e cila shklqen n fytyrn e Jezusit do t jet lavdia e dashuris vetsakrifikuese. Nj drit nga Kalvari do t shihet, q ligji i dashuris vetmohuese sht ligji i jets pr tokn dhe qiellin; dashuria q "nuk krkon t sajn" e ka burimin e saj n zemrn e Perndise; dhe n At, t prulurin dhe t butin tregohet karakteri i Atij, q banon n dritn, s cils asnj njeri nuk mund t'i afrohet. N fillim Perndia u shfaq nprmjet krijimit. Ishte Krishti ai, q bri qiellin dhe vendosi themelet e toks. Ishte dora e Tij, q vendosi tokn n hapsir dhe i dha formn luleve t fushs." Me fuqin tnde i ke br malet t patundshm. "I Tij sht deti, sepse Ai e ka br." -

2

Psalmi 65:6; 95:5. Ishte Ai, q e mbushi tokn me bukuri dhe ajrin me kng. Dhe mbi do gj n tok, n ajr dhe n qiell, Ai shkroi mesazhin e dashuris s Atit. Mkati e kishte prishur punn e prkryer t Perndis, por mesazhi i dashuris kishte mbetur. Edhe tani t gjitha gjrat e krijuara deklarojn lavdin e Tij. Asgj, prve zemrs egoiste t njeriut, nuk jeton pr veten e saj. Nuk ka asnj zog, q an ajrin me kraht e tij dhe asnj kafsh, q lviz mbi tok, q t mos i shrbej jets s ndonj gjallese tjetr. do gjethe n pyll apo fije bari kryen shrbimin e saj. do pem, shkurre apo gjethe jep elementin e jets pa t cilin as njeriu dhe as kafsht nuk mund t jetonin; njeriu dhe kafsha n kmbim i shrbejn jets s pems, shkurres apo gjethes. Lulet nxjerrin aromat dhe shpalosin bukurit e tyre, q jan nj bekim pr botn. Dielli rrezaton dritn e tij pr t knaqur me mijra bot t tjera. Vet oqeani, q sht zanafilla e t gjitha burimeve n tok, merr lumenjt nga do vend. Pra, merr q t jap. Uji n formn e avullit ngrihet lart n qiell dhe bie n tok n formn e shiut pr t'i br lulet q t elin. Engjjt e lavdis gjejn knaqsin e tyre duke dhn, duke u dhn dashuri dhe kujdes t palodhur atyre, q kan rn pre e mkatit. Qniet qiellore prpiqen t fitojn zemrat e njerzve. Ato sjellin dritn n kt bot t errt, drit q vjen nga vendet qiellore. Nprmjet nj shrbimi t urt dhe t durueshm ato lvizin npr shpirtrat njerzor, pr t krijuar nj marrdhnie midis t humburve dhe Krishtit. Nj marrdhnie aq t ngusht saq dhe ata vet nuk e kan pasur. Por, duke u larguar nga kto prshkrime t vogla, ne shikojm Perndin nprmjet Jezusit. Duke par Jezusin, ne shikojm lavdin e Perndis. " . . .nuk bj asgj prej Vetvetes," tha Krishti. "Ati i gjall m ka drguar dhe un jetoj pr shkak t Atit." "Un nuk krkoj lavdin time," por lavdine e Atij q m ka drguar. - Gjoni 8:28; 6:57; 8:50; 7:18. N kto fjal qndron parimi i madh, q sht dhe ligji i jets s universit. Jezusi mori do gj nga Perndia, por Ai mori q t jepte. Kshtu, nga vendet qiellore n shrbimin e Tij pr t gjitha qniet e krijuara, nprmjet Birit t tij, jeta q vjen nga Ati shkon tek t gjith njerzit dhe prsri nprmjet Birit ajo rikthehet, n formn e lavdrimeve dhe shrbimit, tek Burimi i gjithkaje. Dhe kshtu, nprmjet Krishtit kompletohet cikli i dashuris, q prfaqson karakterin e Dhuruesit t madh dhe ligjin e jets. Ligj, q u shkel dhe n qiell. Mkati e ka origjinn tek egoizmi. Luiferi, kerubini mbrojts, donte t ishte i pari n qiell. Ai u prpoq q t merrte kontrollin e qenieve qiellore, t'i largonte ato nga Krijuesi dhe t fitonte nderimin e tyre. Kshtu q ai e fajsoi Perndin, duke ia ngarkuar Atij dshirn pr t'u lartsuar mbi qeniet e tjera. Ai ia veshi t gjitha karakteristikat e tij t kqia Krijuesit t dashur. Kshtu Luiferi mashtroi engjjt. Dhe po kshtu ai mashtroi njerzit. Ai u solli atyre dyshimin n fjaln e Perndis dhe mosbesimin n mirsin e Tij. Duke qen se Perndia sht nj Perndi i drejt dhe madhshtor, Satani i bri ata q ta shikonin At si nj Perndi t ashpr, q nuk fal. Pra ai i futi dhe njerzit n rebelimin e tij kundr Perndis dhe kshtu nata e mjerimit erdhi mbi tok. Toka u errsua nga keqkuptimi, q i ishte br Perndis. Q t ndrioheshin kto hije t errta dhe q njerzit t ktheheshin tek Perndia, duhej t shkatrrohej fuqia mashtruese e Satanit dhe kjo nuk mund t bhej me an t forcs.Ushtrimi i forcs sht kundr parimeve t Perndis. Ai dshiron vetm shrbimin, q nxitet nga dashuria dhe dashuria nuk mund t komandohet; ajo nuk mund t fitohet nprmjet forcs apo autoritetit. Dashuria lind vetm nga dashuria. T njohsh Perndin do t thot ta duash At. Karakteri i Tij duhet t paraqitet n kontrast me at t Satanit. Dhe kt pun mund ta kryej vetm nj Qenie n t gjith universin. Vetm Ai, i cili njeh

3

lartsin dhe thellsin e dashuris s Perndis mund ta bj at. Mbi botn e mbuluar nga nata e errt duhet t lind Dielli i Drejtsis, "me shrimin n kraht e Tij." - Malakia 4:2. Plani pr shptimin ton s'ishte nj mendim i mvonshm, nj plan i formuluar pas rnies s Adamit. Ishte zbulimi i "misterit t mbajtur fshehur prej kohsh t pasosura."- Romakeve 16:25. Ishte shpalosja e principeve, q kishin qen prej kohsh t pasosura themeli i fronit t Perndis. Q nga fillimi, Perndia e kishte ditur pr Satanin dhe pr rnien e njeriut, si pasoj e fuqis mashtruese t tij. Perndia s'kishte dashur q mkati t ekzistonte, por Ai e parashikoi ekzistencn e tij dhe mori masa pr t'i br ball. Aq e madhe ishte dashuria e Tij pr botn, saq Ai ra dakort t jepte Birin e Tij t dashur, "q kushdo q beson n T, t mos humbas, por t ket jet t prjetshme." - Gjoni 3:16. Luiferi kishte thn: "Do ta ngre fronin tim prmbi yjet e Perndis; . . . Un do t jem i ngjashm me Shum t Lartin.- Isaia 14:13, 14. Por Krishti, "edhe pse n trajt Perndie, nuk e moi si nj gj ku t mbahej fort, pr t qen barabar me Perndin, por e zbrazi veten e Tij, duke marr trajt shrbtori e u b i ngjashm me njerzit." - Filipianet 2:6, 7. Kjo ishte nj sakrific vullnetare. Jezusi mund t kishte qndruar pran t Atit. Ai mund t kishte ruajtur lavdin e qiellit dhe nderimin e engjjve. Por, Ai zgjodhi ta kthente skeptrin n duart e t Atit dhe t zbriste nga froni i universit, pr tek njerzimi. Q t mund t'i sillte drit atyre, q ndodheshin n errsir dhe jet t vdekurve. Rreth dymij vjet m par, nj z i nj rndsie t mistershme u dgjua n qiell, nga froni i Perndis: "Ja un po vij." "Ti nuk deshe as flijim as mblat, po bre gati pr mua nj trup; . . .Ja un po vij pr t br, o Perndi, vullnetin tnd." - Hebrenjve 10:5-7. N kto fjal jepet prmbushja e qllimit, q ishte fshehur prej kohsh. Krishti ishte gati duke vizituar botn ton, gati duke u bre prej mishi. Ai thot: "bre gati pr mua nj trup. "Sikur Ai t ishte paraqitur me lavdin, q i prkiste me Atin q prpara se bota t ekzistonte, ne nuk do ta kishim duruar dot dritn e pranis s Tij. Q ne t mund ta duronim at dhe t mos shkatrroheshim, lavdia e Tij u mbulua. Hyjnorja tek Ai u maskua nga njerzorja, lavdia e padukshme, me t dukshmen form njerzore. Ky qllim i madh ishte hijezuar n tipe dhe simbole. Gmusha, q digjej, me an t s cils Jezusi iu shfaq Moisiut, zbuloi Perndin. Simboli, q ishte zgjedhur pr t prfaqsuar Hyjnin, ishte nj shkurre e ult, q n dukje s'ishte dhe aq trheqse. Kjo ushqeu Infinitin. Perndia i vjeter dhe i mshirshm e mbuloi lavdin e Tij n mnyrn me t prulur, q Moisiu t mund ta shihte dhe t mund t jetonte. Kshtu, n nj shtyll reje gjat dits dhe n nj shtyll zjarri gjat nats Perndia komunikoi me Izraelin, duke i zbuluar njerzve vullnetin e Tij dhe duke i kumtuar atyre hirin e Tij. Lavdia e Perndis ishte ndrydhur dhe madhshtia e Tij ishte fshehur n njerzoren, q vizioni i dobt i njerzve t mund ta shihte at. Kshtu pra Krishti ishte gati t vinte "n trupin ton t prunjur," - Filipianet 3:21. "I ngjashm me njeriun." N syt e bots Ai s'kishte asnj bukuri q ata t mund ta dshironin; megjithat Ai ishte Perndia i mishruar, drita e qiellit dhe toks. Lavdia e tij ishte fshehur, madhshtia e Tij ishte mbuluar n njerzoren, q Ai t'i afrohej sa m shum njerzve me halle dhe t tunduar. Perndia e urdhroi Moisiun pr Izraelin: "Le t m bjn nj shenjtore, q un t banoj n mes tyre," - Eksodi 25:8 dhe Ai banoi n shenjtore n mes t njerzve t Tij. Npr t gjith udhtimin e lodhshm npr shkrettir, simboli i pranis s Tij ishte me ta. Kshtu edhe Krishti ndrtoi tabernakullin e Tij n mes t fushimit ton njerzor. Ai e ngriti tendn e Tij pran tendave t njerzve, q Ai t mund t jetonte midis nesh dhe t na njihte me karakterin dhe jetn e Tij hyjnore." Dhe fjala u b mish dhe banoi ndr ne; (dhe ne soditm lavdin e Tij, si lavdia e t vetmlindurit prej Atit), plot hir e t vrtet." - Gjoni 1:14.

4

Q kur Jezusi erdhi t jetonte me ne, ne e dim q Perndia sht n njohje t vshtirsive tona dhe ndan me ne pikllimet tona. do bir dhe bij e Adamit mund t kuptoj q Krijuesi yn sht mik i mkatarve. Sepse n do doktrin t hirit, n do premtim gzimi, n do veprim dashurie, n do trheqje hyjnore, q paraqitet n jetn e Shptimtarit n tok, ne shohim "Perndin me ne." Satani e shpjegon ligjin e dashuris s Perndis si nj ligj egoizmi. Ai deklaron q sht e pamundur pr ne t'i bindemi udhzimeve t Tij. Pr rnien e prindrve tan t par, me gjith mjerimin, q erdhi si rezultat i saj, ai fajson Krijuesin, duke e shtyr njeriun n kt mnyr ta shoh Perndin si autorin e mkatit, t vuajtjes dhe vdekjes. Jezusi duhej t'i hiqte maskn ktij mashtrimi. Si njri prej nesh Ai duhej t jepte shembullin e bindjes. Pr t br kt Ai mori natyrn njerzore dhe jetoi n eksperiencn ton. "Prandaj Ai duhej t'i ngjante n do gj vllezrve t Tij." - Hebrenjve 2:17. N qoft se ne do t na duhej t duronim dika q Jezusi s'e duroi, ather, n kt rast Satani do ta shpjegonte fuqin e Perndis si t pamjaftueshme pr ne. Prandaj Jezusi "u tundua n t gjitha ashtu si ne." - Hebrenjve 4:15. Ai duroi do vshtirsi q mund t na dal prpara. Ai s'ushtroi vet asnj fuqi q ne s'mund ta kishim lirisht. Si njeri, Ai takoi tundimin dhe ia doli mban n saj t fuqis q iu dha nga Perndia. Ai thot: "Perndia im, un gzohem kur zbatoj vullnetin tnd dhe ligji yt sht n zemrn time." - Psalmi 40:8. Teksa Ai vinte prqark, duke br mir dhe duke shruar ata, t cilt ishin helmuar nga Satani, Ai u bri t qart njerzve karakterin e ligjit t Perndis dhe natyrn e shrbimit t tij. Jeta e Tij dshmon q sht e mundur edhe pr ne t'i bindemi ligjit t Perndis. Me an t njerzores tek Ai, Krishti preku njerzoren; me an t hyjnores tek Ai, Ai zotroi fronin e Perndis. Si Biri i njeriut Ai na dha shembullin e bindjes; Si biri i Perndis Ai na jep fuqi pr t'u bindur. Ishte Krishti Ai q prej shkurres n Majn Horeb, i foli Moisiut, duke i thn: "UN JAM AI QE JAM . . .Do t'u thuash kshtu bijve t Izraelit: UN JAM-i m ka drguar."Eksodi 3:14. Kjo ishte garancia pr shptimin e Izraelit. Kshtu, kur Ai erdhi "I ngjashm me njerzit" Ai e deklaroi veten e tij si UN JAM-i, fmija i Betlehemit. Shptimtari i prulur dhe i ult sht Perndia "I shfaqur n mish" - 1 Timoteut 3:16. Dhe neve na thot: "Un jam Bariu i Mir," "Un jam Buka e gjall," "Un jam Rruga, e Vrteta dhe Jeta," Mua m sht dhn do pushtet n qiell dhe n tok." Gjoni 10:11; 6:51; 14:16; Mateu 28:18. UN JAM siguria e do premtimi. UN JAM; mos kini frik. "Perndia me ne" sht siguria e shptimit ton nga mkati, siguria e fuqis son pr t'iu bindur ligjit t qiellit. Duke u poshtruar pr t marr mbi vete njerzimin, Krishti tregoi nj karakter t kundrt me at t Satanit. Por Ai vazhdoi ta prulte veten akoma dhe m shum. "Dhe, duke u gjetur nga pamja e jashtme si njeri, e pruli veten duke u br i bindur deri n vdekje, deri n vdekje t kryqit." Filipianet 2:8. Ashtu si kryeprifti vishej me rrobn madhshtore papnore dhe kndonte meshn i veshur me veshjen e bardh prej linoje t nj prifti normal, ashtu Krishti mori formn e shrbtorit dhe ofroi nj sakrific, Vet prifti, Vet viktima. "Por Ai u tejshpua pr shkak t shkeljeve tona, u shtyp pr paudhsit tona; ndshkimi pr t cilin kemi paqen sht mbi T."Isaia 53:5. Krishti u trajtua ashtu si e meritojm ne t trajtohemi, q ne t mund t trajtohemi ashtu si e meriton Ai. Ai u dnua pr mkatet tona, tek t cilat s'bnte pjes, n mnyr q ne t mund t justifikohemi prej drejtsis s Tij, n t ciln ne s'bjm pjes. Ai vuajti vdekjen, q na prkiste neve, n mnyr q ne t mund t merrnim jetn q i prkiste Atij. "Me vurratat e Tij ne jemi shruar." Me an t jets dhe vdekjes s Tij, Krishti arriti edhe m shum se shrimin nga shkatrrimi prej mkatit. Ishte qllimi kryesor i Satanit t shkaktonte nj ndarje t prjetshme midis Perndis

5

dhe njeriut; por n Krisht ne u afruam akoma dhe m shum pran Perndis, m shum se do t kishim br ndonjher. Duke marr natyrn ton, Shptimtari e lidhi veten me njerzimin me nj lidhse, q s'do t kputet kurr. Ai sht lidhur me ne n prjetsi. "Sepse Perndia aq e deshi botn sa dha Birin e Tij t vetmlindur, q kushdo q beson n T t mos humbas, por t ket jet t prjetshme."- Gjoni 3:16. Ai e dha At jo vetm q t duronte mkatet tona dhe t vdiste si sakrific pr ne; Ai ia dha At racs s rn, pr t na siguruar ne q Ai "do t na kshillonte prher pr paqen," Ai dha birin e Tij t dashur, q t bhej pjes e familjes njerzore e t mbante prgjithmon natyrn e Tij njerzore. Ky sht premtimi, q Perndia do ta prmbush fjaln e Tij." Na ka lindur nj fmij, nj djal na sht dhn." Perndia kishte prshtatur natyrn e njeriut tek i Biri dhe e kishte ngritur t njjtn natyr n qiejt m t lart. sht "Biri i njeriut," q ka pjes n fronin e universit. sht "Biri i njeriut"emri i t Cilit do t jet: "Kshilltar i admirueshm, Perndi i fuqishm, At i prjetshm, Princ i paqes." - Isaia 9:6. UN JAM-i sht ura lidhse midis Perndis dhe njeriut, duke shtrir dorn e Tij si nga njra an ashtu edhe nga tjetra. Ai q sht "I shenjt, i pafaj, i paprlyer, i ndar nga mkatart" dhe nuk turprohet t na quaj vllezr. - Hebrenjt 7:26; 2:11. N Krisht familja e toks dhe familja e qiellit jan lidhur bashk. Krishti plot lavdi sht vllai yn. Qielli sht ushqyer nga njerzimi dhe njerzimi sht mbshtjell n gjirin e Dashuris s Pafund. Pr njerzit e Tij Perndia thot: "Ata do t jen si gurt e muar t nj kurore, q do t ngrihen lart si nj flamur mbi tokn e tij. Sa e madhe do t jet mirsia e Tij, sa e madhe bukuria e Tij." Zakaria 9:16, 17. Ekzaltimi i t shptuarit do t jet nj dshmi e prjetshme e mshirs s Perndis. "N epokat q do t vijn," Ai do t "tregoj pasurin e pamas t hirit t Tij, me an t mirsis ndaj nesh n Krishtin Jezus." "Q nprmjet kishs, n kohn e tashme . . . me qllim q . . . t'u manifestohej principatave dhe pushteteve n vendet qiellore dituria e shumllojshme e Perndis, sipas qllimit t prjetshm q Ai kreu n Krishtin Jezus, Zotin ton." - Efesiant 2:7; 3:10 ,11. Nprmjet puns shptuese t Krishtit Perndia sht justifikuar. I gjithfuqishmi sht br i njohur si Perndi i dashuris. Sfidat a Satanit jan refuzuar dhe karakteri i Tij sht zbuluar tashm. Rebelimi s'mund t ngrej m kurr krye. Mkati s'mund t shkel m kurr n univers. Me an t vetsakrifikimit t dashuris, banort e toks jan lidhur me Krijuesin e tyre me nj lidhje t pashkputshme. Puna e shptimit do t kompletohet. Atje ku mkati mizronte, hiri i Perndis mbizotron akoma edhe m shum. Vet toka, fusha q Satani e deklaron si t tijn, jo vetem q do t lirohet, por edhe do t lartsohet. Bota jon e vogl, nn mallkimin e mkatit, e vetmja njoll e zez n krijimin e Tij t lavdishm, do t nderohet mbi t gjitha bott e tjera n universin e Perndis. Ktu, ku Biri i Perndis ngriti tendn e Tij n njerzim, ku mbretr t lavdishm jetuan, vuajtn dhe vdiqn, - ktu, ku Ai do t'i bj t gjitha gjrat e reja, tabernakulli i Perndis do t jet me njerzit, "dhe Ai do t banoj me ta, dhe ata do t jen njerzit e Tij, dhe Perndia vet do t jet me ta, dhe do t jet Perndia i tyre." Dhe pr epoka t pafundme ashtu si i shptuari eci nn dritn e Zotit, ata do ta lavdrojn At pr dhuratn e Tij t paprshkrueshme Emanuel, "Perndia me ne."

6

2 "Populli i zgjedhur." Pr m shum se njmij vjet, Judenjt kishin pritur ardhjen e Shptimtarit. Mbi kt ngjarje ata kishin varur gjith shpresat e tyre. Me kng dhe profeci, me ritet e tempullit dhe me lutjet familjare, ata kishin ruajtur emrin e Tij. E megjithat, kur Ai erdhi, ata s'e njohn. I Preferuari i qiellit ishte pr ta "si nj rrnj nga nj tok e that." Ai nuk kishte "as form as paraqitje"dhe ata nuk pan tek Ai asnj bukuri, q t mund t'i trhiqte."Ai erdhi n shtpin e vet dhe t vett nuk e pranuan" - Isaia 53:2; Gjoni 1:11. Megjithat Perndia kishte zgjedhur Izraelin. Ai i kishte thirrur ata pr t mbrojtur mes njerzve dijen e ligjit t Tij dhe t simboleve e profecive, q t drejtonin drejt Shptimtarit. Ai donte q ata t ishin si burime shptimi t bots. Ashtu si ishte Abrahami n tokn ku ai kishte qndruar prkohsisht, ashtu si ishte Jozefi n Egjipt dhe Danieli n oborret e Babilonis, ashtu do t ishte populli i Hebrenjve n mes t kombeve. Ata do t'i zbulonin njerzve Perndin. N thirrjen e Abrahamit Zoti kishte thn: "Do t t bekoj . . . , dhe ti do te jesh nj bekim, . . . te ti do t jen t bekuara tr familjet e toks." - Zanafilla 12:2, 3. I njjti msim ishte prsritur nga profett. Edhe pasi Izraeli ishte shkretuar nga lufta dhe robria, premtimi ishte i njjti:" Kusuri i Jakobit, n mes t shum popujve, ka pr t qen si nj ves e drguar nga Zoti, si nj shi i dendur mbi barin, q nuk pret njeriun dhe nuk shpreson asgj nga bijt e njerzve." - Mikea 5:7. Prsa i prket tempullit n Jeruzalem, Zoti deklaroi nprmjet Isaias: "shtpia ime do t quhet shtpi lutjeje pr t gjith popujt." - Isaia 56:7. Por izraelitt i varn shpresat e tyre n madhshtit njerzore. Q kur hyn n tokn e Kananit, ata hoqn dor nga urdhrimet e Perndis dhe ndoqn rrugn e paganve. M kot Perndia i paralajmroi ata me an t profetit t Tij. M kot vuajtn ndshkimet e nnshtrimit pagan. do reformim ndiqej nga nj dorheqje m e thell.

7

Sikur Izraeli t'i kishte qndruar besnik Perndis, Ai do ta kishte prmbushur qllimin e Tij, nprmjet nderit dhe ekzaltimit t tyre. Sikur ata t kishin ecur npr rrugt e bindjes, Ai do t'i kishte br ata "t lartsuar mbi t gjitha kombet, q ai ka br pr lavdi, fam dhe zulme," "kshtu tr popujt e dheut" thot Moisiu "do t shohin q ti je thirrur me emrin e Zotit dhe do t ken frik prej teje." T gjith popujt, q do t dgjojn kto statute, do t thon: "Ky komb i madh sht nj popull i ditur dhe i zgjuar." - Ligji i prtrir 26:19; 28:10; 4:6. Por prej pabesis s tyre, qllimi i Perndis do t prmbushej vetm nprmjet poshtrimit dhe mjerimit t vazhdueshm. Ata ishin uar n Babiloni t nnshtruar dhe ishin shprndar n tokat e paganve. Duke qen t hidhruar, shum prej tyre e riprtrin paktin e besnikris me T. Teksa i varn harpat e tyre mbi shelgje dhe vajtuan pr tempullin q ishte shkatrruar, drita ndrioi prmes tyre dhe dija e Zotit u shprnda npr kombe. Sistemet pagane t sakrifics ishin nj shkelje e sistemit q Perndia kishte prcaktuar dhe shum vzhgues t riteve pagane msuan nga Hebrenjt kuptimin e shrbimit hyjnor dhe me besim morn premtimin e nj Shptimtari. Shum prej t mrguarve u persekutuan. Jo pak prej tyre humbn jetn, sepse refuzuan t mosprfillnin ditn e Sabatit dhe t respektonin festivalet pagane. Teksa idhujtart u ngritn pr t shtypur t vrtetn, Zoti i vuri shrbtort e Tij prball me mbretr dhe sundues, n mnyr q ata dhe njerzit e tyre t mund t merrnin si dhurat dritn. Her pas here monarkt m t mdhenj shtyheshin t shpallnin pushtetin suprem t Perndis q adhuronin robrit e tyre, Hebrenjt. Robrit e Babilonis i shruan Izraelitt nga adhurimi i imazheve t gdhendura. Gjat shekujve n vazhdim, ata vuajtn nga shtypja e armiqve pagan, derisa e kuptuan q pavarsia e tyre varej nga bindja e tyre n ligjin e Perndis. Por n shumicn e njerzve bindja nuk frymzohej nga dashuria. Arsyeja ishte egoiste. Ata i ofronin nj shrbim siprfaqsor Perndis, n mnyr q t fitonin fam kombtare. Ata s'u bn drita e bots, por e larguan veten nga bota, n mnyr q t'i shptonin tundimit t idhujtaris. N udhzimet e dhna nprmjet Moisiut, Perndia kishte vn kufizime mbi shoqrimin me idhujtar, por kto udhzime ishin keqinterpretuar. Qllimi kishte qen t'i ndalonin ata t prshtateshin me praktikat e paganve. Por ky qllim ishte prdorur pr t ndrtuar nj mur ndars ndrmjet Izraelit dhe gjith kombeve t tjera. Judenjt e shihnin Jeruzalemin si parajsn e tyre dhe ishin xheloz se mos Zoti tregonte mshir pr pagant. Pas kthimit nga Babilonia iu dha m shum rndsi prgatitjes fetare. N t gjith vendin u ndrtuan sinagoga, ku ligji shpjegohej nga priftrinjt dhe skribt. Dhe u ngritn shkolla, t cilat bashk me artin dhe shkencn msuan principet e besimit, q shum shpejt u korruptuan.Gjat robris shum prej njerzve morn ide dhe zakone pagane dhe i futn ato n shrbimet e tyre fetare. N shum gjra ata iu prshtatn praktikave t idhujtarve. Teksa u larguan nga Perndia, ata i humbn n nj shkall t madhe shum nga msimet e shrbimeve rituale, shrbime kto, q kishin qen msuar nga vet Krishti dhe do pjes e tyre ishte nj simbol i Tij dhe kishte gjallri dhe bukuri shpirtrore. Por Judenjt e humbn jetn e tyre shpirtrore, pr shkak t ceremonive t tyre dhe i varn shpresat tek format e vdekshme. Ata i besuan sakrificave dhe urdhrimeve, n vend q t besonin n At, pr t cilin kto t fundit flisnin. N mnyr q t zvendsonin vendin e asaj q kishin humbur, priftrinjt dhe rabit i dyfishuan krkesat e tyre; dhe sa m t shumta ishin kto krkesa aq m pak nga dashuria e Perndis tregohej. Ata e masnin madhshtin nga numri i njerzve q mblidheshin n ceremonit e tyre, ndrkoh q zemrat e tyre ishin t mbushura me krenari dhe hipokrizi. Me gjith protokollet dhe dnimet e rnda, q ekzistonin ishte e pamundur ta respektoje ligjin. Ata, q dshironin t'i shrbenin Perndis dhe q prpiqeshin t'i bnin vrejtje urdhrimeve t

8

rabive, vuanin dnime t rnda. Kshtu punoi Satani, q t dekurajonte njerzit, t prishte konceptimin e tyre mbi karakterin e Perndis dhe t bnte q besimi i Izraelit t prbuzej. Ai shpresonte t fuste n mendjen e t gjithve thirrjen, q kishte br n qiell ditn kur qe rebeluar, - q krkesat e Perndis ishin t padrejta dhe q s'mund t'i bindeshe. As Izraeli, deklaroi ai, s'iu bind ligjit. Ndrsa Judenjt dshironin shfaqjen e Mesias, ata s'kishin nj konceptim t qart t misionit t Tij. Ata s'po krkonin shptim nga mkati, por lirim nga Romakt. Ata po prisnin q Mesia t vinte si nj sundues, pr t shtypur fuqin e shtypsit dhe pr t ekzaltuar Izraelin drejt sundimit universal. Kshtu ishte prgatitur pr ta mnyra pr t mohuar Shptimtarin. N kohn e lindjes s Krishtit vendi ishte nn sundimin e t huajve dhe po vuante prej konflikteve t brendshme. Judenjt lejoheshin t kishin nj qeveri autonome; por asgj s'mund ta fshihte faktin q ata ishin nn sundimin Romak, asgj s'mund t'i pajtonte ata me kufizimin e fuqis s tyre. Romakt krkonin t drejtn e emrimit dhe shkarkimit t kryepriftrinjve dhe zyra ishte e siguruar nga mashtrimi, ryshfetet madje dhe vrasjet. N kt mnyr, priftrinjt u bn gjithmon e m shum t korruptuar. Megjithat, piftrinjt ushtronin akoma fuqi t mdha dhe e vinin n pun at, me qllime egoiste dhe mercenare. Populli i ishte nnshtruar krkesave t pamshirshme t romakve dhe gjithashtu paguante taksa t mdha pr ta. Kjo gjendje shkaktoi nj paknaqsi t madhe. Kryengritjet popullore ishin t shpeshta. Lakmia dhe dhuna, mosbesimi dhe apatia shpirtrore, po e tretnin dalngadal zemrn e kombit. Urrejtja e Romakve dhe krenaria kombtare dhe shpirtrore bn q judenjt t'u prmbaheshin me rigorozitet formave t tyre t adhurimit. Priftrinjt u prpoqn t kishin nj reputacion t mir pr shenjtrin, duke i kushtuar nje vmendje t veant ceremonive fetare. Njerzit, n errsirn dhe shtypjen e tyre dhe ligjvnsit, t etur pr pushtet, dshironin ardhjen e Dikujt, q do t mund t shtypte armiqt e tyre dhe t restauronte mbretrin e Izraelit. Ata i kishin studiuar profecit, por pa pasur aftsi q t deprtonin thell n to. Kshtu ata nuk i vun re shkrimet, q flisnin pr poshtrimin e shfaqjes s par t Krishtit dhe i keqprdorn ato, q flisnin pr lavdin e ardhjes s dyt t Tij. Krenaria ua zbehu shikimin, Ata e interpretuan profecin n prputhje me dshirat e tyre egoiste.

9

3 "Kur u mbush koha..." Kur u mbush koha, Perndia drgoi birin e Tij . . .q t shpengonte ata, q ishin nn ligj, q ne t fitojm birrin." - Galatasve 4:4, 5. Ardhja e Shptimtarit ishte parathn n Eden. Kur Adami dhe Eva e dgjuan pr her t par premtimin, ata krkuan prmbushjen e shpejt t tij. Ata e pritn me gzim djalin e tyre t par, duke menduar se ai ishte Shptimtari. Por prmbushja e premtimit vonoi. Ata, t cilt e morn premtimin t part vdiqn pa par asgj. Q nga ditt e Enokut premtimi u prsrit nga profett dhe patriarkt, duke mbajtur gjall shpresn e shfaqjes s Tij, por, megjithat Ai s'erdhi. Profecia e Danielit tregoi kohn e ardhjes s Tij, por jo t gjith e interpretuan mesazhin. Pasi kaluan shekuj e shekuj me radh, zrat e profetve u shuan. Dora e shtypsit ishte e rnd mbi Izrael dhe shum njerz ishin gati t thrrisnin: "Ditt po zgjaten dhe vegimi po paksohet." - Ezekieli 12:22. Por ashtu si yjet n rrethin e gjer t rrugs s tyre t prcaktuar, qllimi i Perndis nuk e njeh nxitimin, as shtyrjen. Me an t simbolit t errsirs s madhe dhe furrs me tym, Perndia i zbuloi Abrahamit skllavrin e Izraelit n Egjipt dhe i deklaroi se koha e qndrimit t tyre atje do t ishte katrqind vjet "pas ksaj" tha Ai "ata do t dalin me pasuri t mdha." - Zanafilla 15:14. Kundra ksaj fjale, luftoi m kot e gjith fuqia e perandoris krenare t Faraonit. "Pikrisht at dit, ndodhi q t gjitha radht e Zotit doln nga vendi i Egjiptit." - Eksodi 12:41. Pra n gjykatn e qiellit ora e ardhjes s Krishtit ishte vendosur. Kur ora e madhe e kohs shnoi at or, Jezusi lindi n Betlehem. "Kur u mbush koha, Perndia drgoi birin e Tij." Kombet ishin bashkuar nn nj qeveri t vetme. Flitej vetm nj gjuh dhe ajo njihej si gjuha letrare. Nga t gjitha tokrat Judenjt e shprndar u mblodhn n Jeruzalem pr festat e prvitshme. Pasi t ktheheshin n vendet e qndrimit te tyre, ata do t mund t shprndanin n mbar botn lajmin e ardhjes s Mesias.

10

N kt koh sistemi pagan po e humbiste ndikimin e vet mbi njerzit. Ata ishin t lodhur nga prrallat dhe paradat e karnavaleve. Ata dshironin nj fe, q mund t knaqte zemrn. Ndrkoh q drita e s vrtets dukej sikur ishte larguar prej njerzve, kishte shpirtra q ende krkonin drit dhe ishin hutuar dhe brengosur. Ata ishin t etur pr pak dije mbi Perndin q jetonte, pr sigurin e jets prtej varrit. Pasi Judenjt ishin larguar nga Perndia, besimi ishte venitur dhe shpresa pothuajse kishte ndaluar s ndriuari t ardhmen. Fjalt e profetit s'ishin kuptuar. Pr njerzit, vdekja ishte nje mister i tmerrshm; prapa saj kishte pasiguri dhe errsir. S'ishte vetm e qara e nnave t Betlehemit, por edhe thirrja nga zemra e gjer e njerzimit, q kishte bartur pr shekuj me radh drejt profetit - zrin e dgjuar n Ram, "nj klithm, nj vaj e nj qarje dhe gjm e madhe: Rakela vajton bijt e saj dhe nuk pranon t ngushllohet, sepse ata nuk jan m." - Mateu 2:18. N "krahinn dhe hijen e vdekjes" njerzit qndronin t pangushlluar. Ata krkonin me sy, q ndrisnin nga dshira, ardhjen e Shptimtarit, kur errsira do t largohej dhe misteri i s ardhmes do t bhej i qart. Jasht kombit t Judenjve kishte njerz, q parathan shfaqjen e nj msuesi hyjnor. Kta njerz po krkonin pr t vrtetn dhe atyre iu dha shpirti i frymzimit. Njri pas tjetrit si yjet n qiellin e errt, u ngritn msues t till. Kto fjal profetike kishin ndezur shpresn n zemrat e mijra njerzve n botn pagane. Pr mijra vjet Shkrimet ishin prkthyer n gjuhn greke, gjuh kjo shum e folur n at koh n mbar perandorin Romake. Judenjt ishin shprndar gjithandej dhe ardhja e Mesias pritej dhe nga nj pjes e mir e Paganve. Midis atyre q Judenjt i quanin pagan kishte nga ata q i kuptonin profecit e shkrimeve n lidhje me Mesian, m mir sesa msuesit e Izraelit. Kishte disa nga ata q e prisnin ardhjen si nj shptim prej mkatit. Filozoft u prpoqn t studionin misterin e ekonomis s Hebrenjve. Por fanatizmi i Judenjve e pengoi shprndarjen e drits. T vendosur pr t qen t ndar nga kombet e tjera, ata s'kishin dshir t ndanin me ta njohurit, q kishin n lidhje me shrbimin simbolik. Interpretuesi i vrtet duhej t vinte. Ai, pr t cilin flisnin ato shrbime, do ta shpjegonte vet domethnien e tyre. Perndia i kishte folur bots nprmjet natyrs, nprmjet tipeve dhe simboleve, nprmjet patriarkve dhe profetve. Msimet duhet t'i jepen njerzimit n gjuhn e njerzimit. Lajmtari i marrveshjes duhet t flas. Zri i Tij duhet t dgjohet n tempullin e Tij. Krishti duhet t vij dhe t shqiptoj fjal, q do t kuptohen qart dhe sakt. Ai, autori i s vrtets, duhet t ndaj t vrtetn nga fjalt e njerzve q e kan kthyer at n nj t vrtet pa efekt. Principet e qeveris s Perndis dhe plani i Tij pr shptimin duhet t shpjegohen qartsisht. Msimet e Dhjats s Vjetr duhet t parashtrohen para njerzve. Midis Judenjve kishte ende shpirtra t vendosur, pasardhs t asaj linje t shenjt, nprmjet s cils Perndia kishte qen ruajtur. Kta ende shpresonin n premtimin e br ndaj etrve. Ata e forconin besimin e tyre, duke jetuar me sigurin q ishte dhn nprmjet Moisiut, "Zoti, Perndia juaj do t ngjall pr ju nje profet si un, nga mesi i vllezrve tuaj; dgjojeni n t gjitha gjrat q ai do t'iu thot." - Veprat e Apostujve 3:22. Prsri ata lexuan sesi Perndia do t vajoste Njrin "pr t'i dhn nj lajm t mir t prulurve," "pr t'u lidhur plagn atyre, q e kan zemrn t thyer, pr t'i shpallur lirimin atyre, q jan n robri" dhe pr t shpallur "vitin e hirit t Zotit." - Isaia 61:1, 2. Ata lexuan sesi Ai do t "vendos drejtsin mbi tok" sesi ishujt do t "presin ligjin e Tij" sesi pagant do t ecin n dritn e Tij dhe mbretrit n shklqimin e daljes se Tij. - Isaia 42:4; 60:3. Fjalt e Jakobit para se t vdiste i dhan atyre shpres: "Skeptri nuk do t`i hiqet Juds, as bastuni i komandimit nga kmbt e tij, derisa t vij Shilohu." - Zanafilla 49:10. Dobsimi i fuqis s

11

Izraelit dshmoi se ardhja e Mesias ishte afr. Profecia e Danielit ravijzoi lavdin e mbretrimit t Tij mbi nj perandori q do t'ia dilte mban mbi gjith mbretrit e toks dhe, tha profeti: "do t ekzistoj prjet." - Danieli 2:44. Ndrkoh q pak njerz e kuptuan natyrn e misionit t Krishtit, gjithandej pritej nj princ i madhrishm, q do t vendoste mbretrin e Tij n Izrael dhe do t vinte si nj Shptimtar i kombeve. Koha e caktuar kishte ardhur. Njerzimi, duke u degraduar gjithmon e m shum prej shkeljeve t ndryshme, krkonte tashm ardhjen e Shptimtarit. Satani kishte qen duke punuar pr ta br sa m t pakalueshm hendekun midis toks dhe qiellit. Me an t mashtrimeve t tij ai i kishte shtyr njerzit drejt mkatit. Ishte qllimi i tij t bnte q Perndia t humbte durimin dhe t shuante dashurin e Tij pr njeriun, n mnyr q Ai ta braktiste botn n duart e juridiksionit Satanik. Satani po prpiqej t mos lejonte q njerzit t fitonin njohuri mbi Perndin, ta hiqte vmendjen e tyre nga tempulli i Perndis dhe t vendoste mbretrin e vet. Lufta e Tij pr pushtet u duk sikur u fitua trsisht. Esht e vrtet q n t gjith brezat Perndia kishte t drguarit e vet. Madje edhe midis paganve kishte njerz, me an t t cilve Krishti po mundohej t`i nxirrte njerzit nga mkati dhe degradimi. Por kta njerz prbuzeshin dhe urreheshin. Shum prej tyre vdiqn n nj mnyr barbare. Hija e errt q Satani kishte hedhur mbi botn, u b gjithnj e m e thell. Me an t paganizmit, Satani pr vite e vite me radh e mbajti njeriun larg Perndis: por fitorja e tij m e madhe ishte shtrembrimi i fes s Izraelit. Duke soditur dhe duke adhuruar konceptimet e tyre ata e humbn dijen, q kishin mbi Perndin dhe u korruptuan gjithmon e m shum. Kshtu ndodhi dhe me Izraelin. Parimi se njeriu mund ta shptonte veten vetm duke punuar vet, ishte themeli i do feje pagane dhe tashm ishte br edhe parimi i fes s Judenjve. Satani ua kishte ngulur n mendje kt parim dhe at, se kudo q ky parim zbatohet, njerzit s'kan shptim prej mkatit. Mesazhi i shptimit iu dha njerzve nprmjet t drguarve njerzor. Por Judenjt krkuan ta bnin monopol t tyrin t vrtetn, q sht jeta e prjetshme. Ata grumbulluan t gjitha t mirat e kohs dhe u korruptuan. Feja, q ata po prpiqeshin ta mbyllnin brenda vetes, u kthye n nj shkelje t ligjit. Ata ia morn Perndis lavdin e Tij dhe e plakitn botn, duke falsifikuar ungjillin. Ata kishin refuzuar t'i dorzoheshin Perndis pr shptimin e bots dhe tashm ishin shndrruar n agjent t Satanit pr shkatrrimin e saj. Njerzit q Perndia i kishte thirrur, q t ishin shtylla dhe baza e s vrtets, ishin shndrruar n prfaqsues t Satanit. Ata po bnin at q ai donte q ata t bnin, duke u strvitur q t keqinterpretonin karakterin e Perndis dhe, duke br q bota ta shihte At me prbuzje sikur t ishte nj tiran. Edhe vet priftrinjt, q shrbenin n tempull e kishin harruar domethnien e asaj shrbese. Ata kishin pushuar s pari prtej simbolit, pr t par domethnien e vrtet. N prezantimin e ofertave pr sakrific ata ishin si aktor t nj drame.Vet urdhrimet e Perndis ishin kthyer n mjete, q verbonin mendjen dhe rndonin zemrn. Perndia s'mund t bnte m asgj nprmjet tyre. I gjith sistemi duhej flakur tutje. Mashtrimi i mkatit kishte arritur kulmin. Ishin vn n veprim t gjitha mnyrat e korruptimit t njeriut. Birit t Perndis, duke par botn, i zun syt ve vuajtje dhe mjerim. Me keqardhje Ai pa se sa shum njerz kishin rn viktim e mizoris s Satanit. Ai pa plot dhembshuri ata q po korruptoheshin, po vriteshin dhe humbnin. Ata kishin zgjedhur nj sundues, q i kishte lidhur ata me zinxhir pas makins s tij, si robr. T hutuar dhe t mashtruar, plot trishtim, ata po ecnin drejt shkatrrimit t prjetshm drejt vdekjes, e cila nuk sjell asnj shprese jete, drejt nats prej s cils vjen mngjesi. T drguarit Satanik ishin br njsh me njerzit. Trupat e njerzve, q

12

ishin br pr t jetuar me Perndin n to, ishin shndrruar n vendbanime t demonve. Shqisat, nervat, pasionet, organet e njerzve drejtoheshin nga bashkpuntor t mbinatyrshm pr t prmbushur epshet m t ulta. Fytyrat e njerzve ishin vulosur me vuln e djajve. Ato reflektonin shprehjen e mizris s njerzve, q i prkisnin s keqes, ku bnin pjes dhe ata. E till ishte pamja q pa Shptimtari i bots. far spektakli pr t'u duruar nga Pastrtia e prjetshme! Mkati ishte shndrruar n shkenc dhe vesi n pjes t fes. Rebelimi i kishte ngulur rrnjt e tij thell n zemr dhe armiqsia e njeriut kundr qiellit ishte akoma dhe m e madhe. Ishte treguar prpara universit se njerzimi s'mund t shptohej i ndar nga Perndia. Duhej t jepej nj element i ri jete dhe fuqie nga Ai, q krijoi botn. Me nj interes t veant bott kishin vzhguar t shihnin q Zoti t ngrihej dhe t'i fshinte nga faqja e dheut banort e toks. Dhe n qoft se Perndia do ta bnte kt, Satani ishte gati t prmbushte planin e vet, n mnyr q t sillej gjoja me besnikrin e qenieve qiellore. Ai kishte deklaruar se principet e qeveris s Perndis e bnin t pamundur faljen. Pra, sikur bota t ishte shkatrruar, ai do t pretendonte q akuzat e tij kishin qen t vrteta. Ai ishte gati ta hidhte fajin mbi Perndin dhe ta shprndante rebelimin e tij n mbar botn. Por n vend q ta shkatrronte botn, Perndia drgoi Birin e Tij pr ta shptuar at. Megjithse korruptimi dhe mosbindja shiheshin gjithandej, ishte siguruar q m par nj rrug pr shptimin e bots. N momentet m t vshtira, kur Satani dukej se po triumfonte, erdhi Biri i Perndis, duke sjell me vete hirin hyjnor. N do epok, n do koh sht treguar dashuria e Perndis ndaj racs s rn. Pavarsisht nga perversiteti i njerzve, tregoheshin vazhdimisht shenja mshire. Dhe kur koha e caktuar erdhi, Hyjnori u lavdrua, duke hedhur mbi botn nj rrke hiri shrues q nuk do t shteronte kurr, derisa t prmbushej plani i shptimit. Satani po festonte, sepse kishte arritur t zvoglonte imazhin e Perndis n syt e njerzve. M pas erdhi Jezusi pr t rindrtuar tek njeriu imazhin e Krijuesit t tij. Asnj tjetr prve Krishtit s'mund t'i jepte prsri form karakterit q ishte shkatrruar nga mkati. Ai erdhi pr t dbuar djajt, q kishin vn nn kontroll vullnetin e njerzve. Ai erdhi pr t na ngritur nga pluhuri, pr t'i ridhn form karakterit ton sipas modelit t karakterit t Tij dhe ta zbukuronte at me lavdin e Tij.

13

4 Pr ju nj Shptimtar Bazuar tek Luka 2:1-20. Mbreti i lavdis uli veten, duke marr natyr njerzore. Ata, q e rrethonin At n tok ishin t ashpr e krcnues. Lavdia e Tij ishte fshehur, q madhshtia e forms s Tij t jashtme t mos bhej objekt trheqjeje. Ai iu shmang t gjitha reklamimeve t jashtme. Pasurit, nderi toksor dhe madhshtia njerzore s'mundin kurr t shptojn nj shpirt nga vdekja, Jezusi tha se asnj trheqje me natyr njerzore s'do t'i afroj njerzit pran Tij. Vetm bukuria e s vrtets qiellore duhet t'i rrethoj ata, q do ta ndjekin. Karakteri i Mesias, kishte qen parathn me par n profeci dhe Ai dshironte q njerzit ta pranonin, duke u bazuar n dshmin e fjals s Perndis. Engjjt ishin mrekulluar nga plani i lavdishm i shpengimit. Ata vshtruan me kujdes pr t par se si njerzit e Perndis do ta prisnin Birin e Tij t veshur me rrobn e njerzimit. N tokn e popullit t zgjedhur erdhn engjjt. Kombe t tjera po tregonin legjenda dhe adhuronin perndi t rreme. Engjjt erdhn n tokn ku ishte zbuluar lavdia e Perndis dhe kishte ndriuar drita e profecis. Ata erdhn si hije n Jeruzalem, tek interpretuesit e Orakujve t Shenjt dhe tek meshtart e shtpis s Perndis. Prifti Zakaria ishte lajmruar pr afrimin e ardhjes s Krishtit, teksa shrbente para altarit. Tashm kishte lindur dhe lajmtari, misioni i t cilit u vrtetua nprmjet mrekullive dhe profecis. Lajmi i lindjes s lajmtarit dhe kuptimi i mrekullueshm i misionit t tij u prhapn gjithandej. Megjithat Jeruzalemi nuk po prgatitej pr t mirpritur Shptimtarin. Me habi lajmtart qiellor vrejtn indiferencn e popullit, q Perndia kishte thirrur, pr t'i komunikuar bots dritn e s vrtets s shenjt. Kombi i Judenjve ishte mbrojtur, n mnyr q t ishte dshmitar se Krishti do t lindte nga fara e Abrahamit dhe nga pema e Davidit; por ky popull s'e dinte q ardhja e Tij po trokiste. Sakrifica e mngjesit dhe e mbrmjes q ofrohej do dit n tempull, tregonte pr Qengjin e Perndis; por as ktu s'po bheshin prgatitje pr ta

14

pritur At. Priftrinjt dhe msuesit e kombit nuk e dinin q s shpejti, do t ndodhte ngjarja m madhshtore e kohrave. Ata rithan lutjet e tyre t pakuptimta dhe kryen ritet e adhurimit pr t'u par nga njerzit, por t prfshir nga grindjet e tyre pr pasuri dhe nderime toksore, ata s'ishin prgatitur pr ardhjen e Mesias. E njjta indiferenc prshkoi dhe tokn e Izraelit. Zemrat egoiste dhe ata q trhiqeshin fort nga bota mbetn t paprekur nga gzimi, q tronditi qiellin. Ishin t pakt njerzit q mezi po prisnin t shikonin T Padukshmin. Dhe ktyre t fundit iu drgua viza pr n parajs. Jozefi dhe Maria u shoqruan nga disa engjj teksa udhtonin nga shtpia e tyre n Nazaret, drejt qytetit t Davidit. Dekreti i Roms perandorake pr regjistrimin e popujve nn sundimin e gjer t saj, ishte prhapur deri tek banort npr kodrat e Galiles. Si n kohrat e vjetra kur ezari u thirr n fronin e perandorit t bots q t lironte robrit e Zotit, kshtu ezar Augusti u b ai q do t prmbushte qllimin e Perndis, duke sjell nnn e Jezusit n Betlehem. Ajo sht nga pema e Davidit dhe Djali i Davidit duhet t lind n vendin e Davidit. Nga Betlehemi, tha profeti: "do t dal pr mua ai q do t jet sundues n Izrael, origjinat e t cilit jan nga kohrat e lashta, nga ditt e prjetsis." - Mikea 5:2. Por Jozefi dhe Maria nuk njiheshin dhe nuk nderoheshin aty. T lodhur dhe pa nj vend ku t fusnin kokn ata ecn prgjat rrugs s ngusht nga dera e qytetit e deri n ekstremitetin m lindor t tij, duke krkuar m kot nj vend ku t mund t kalonin natn. Nuk kishte nj dhom pr ta n hanin e mbushur plot e prplot. Ata gjetn m n fund nj vend n nj ndrtes primitive, ku prehej bagtia dhe aty lindi Shptimtari i bots. Njerzit nuk e njihnin At, por lajmi e mbushi qiellin me lavdi. Qeniet e shenjta u drejtuan nga bota e drits drejt toks me m shum butsi. E gjith bota dukej m e ndritshme nga prania e Tij. Mbi kodrat e Betlehemit, u mblodh nj turm e panumrueshme engjjsh. Ata prisnin me padurim sinjalin pr t'i shpallur bots lajmin e mrekullueshm. Sikur drejtuesit e Izraelit t'i kishin qen besnik besimit t tyre, ata do t mund t kishin marr pjes n gzimin e shprndarjes s lajmit t lindjes s Jezusit. Por ata ishin ln mnjan. Perndia deklaron: "Un do t derdh uj mbi at q ka etje dhe rrke mbi tokn e that." "Drita lind n terr pr ata q jan t drejt, pr njeriun e dhembshur, t mshirshm dhe t drejt." Isaia 44:3; Psalmi 112:4. Ata, q po krkojn pr drit dhe q e pranojn at me gzim, do t ndriohen nga ret e ndritshme t fronit t Perndis. N fushat ku Davidi udhhoqi turmn, barinjt akoma bnin roje natn. Gjat orve t heshtura ata bisedonin pr Shptimtarin e premtuar dhe luteshin pr ardhjen e Mbretit n fronin e Davidit. Dhe ja, nj engjll i Zotit iu paraqit atyre dhe lavdia e Zotit shklqeu rreth tyre e ata i zuri nj frik e madhe. Por engjlli iu tha atyre: "Mos druani, sepse un po ju lajmroj nj gzim t madh pr t gjith popullin; sepse sot n qytetin e Davidit lindi pr ju nj Shptimtar, q sht Krishti, Zoti." Nga kto fjal, vizione lavdie prshkuan mendjet e barinjve q po dgjonin. Shptimtari ka ardhur n Izrael. Fuqia, ekzaltimi dhe triumfi shoqruan ardhjen e Tij. Por engjlli duhej t'i prgatiste ata ta njihnin Shptimtarin e tyre n varfri dhe prulje. "Dhe kjo do t'iu vlej si shenj" thot ai "ju do t gjeni nj fmij t mbshtjell me pelena, t shtrir n nj grazhd." I drguari qiellor i kishte qetsuar njerzit. Ai u kishte treguar atyre se si ta gjenin Jezusin. Me nj vlersim t dhembshur pr dobsit e tyre njerzore, Ai u kishte dhn atyre koh t msoheshin me shklqimin hyjnor. Megjithat gzimi dhe lavdia s'mund t fshiheshin m gjat. E gjith rrafshina ishte ndriuar nga drita e shndritshme e mikpritsve t Perndis. Toka heshti dhe qielli u prkul pr t dgjuar kngn: "Lavdi Perndis n vendet m t larta,

15

Dhe paqe mbi tok njerzve, mbi t cilt qndron mirdashja e Tij." Ah, edhe sot familja njerzore mund ta njoh kt kng! Deklarata e br n at koh dhe trheqja e vmendjes do t arrijn deri n prfundim t kohrave dhe do t kumbojn deri n skajet e toks. Kur dielli i Drejtsis t lind, me shrimin n kraht e tij, ajo kng do t kumboj nga zri i nj turme t madhe, si zri i shum ujrave q thot : "Aleluja, sepse filloi t mbretroj Zoti, Perndia yn, i Plotfuqishmi!" - Zbulesa 19:6 Teksa engjjt u zhdukn, drita u shua ngadal dhe hijet e nats ran prsri mbi kodrat e Betlehemit. Por figura m e ndritshme e par ndonjher nga syt e njeriut, mbeti n kujtesn e barinjve. "Dhe ndodhi q, kur engjjt u larguan prej tyre pr t'u kthyer n qiell, barinjt i than njri-tjetrit : "Le t shkojm deri n Betlehem pr t par 'ka ndodhur dhe 'na bri t ditur Zoti. "Shkuan pra me nxitim dhe gjetn Marian, Jozefin dhe fmijn, q ndodhej n nj grazhd." Duke u larguar me gzim t madh, ata prhapn gjrat q kishin par e dgjuar. "Dhe t gjith ata q i dgjuan, u mrekulluan nga ato q u treguan barinjt. Maria i ruante t gjitha kto fjal, duke i medituar n zemrn e saj. Dhe barinjt u kthyen, duke prlvduar dhe lavdruar Perndin." Qielli dhe toka jan po aq pran sot sa ishin kur barinjt dgjuan kngn e engjjve. Njerzimi sht akoma po aq objekt i prkujdesjes qiellore, sa ishte kur njerz t zakonshm me pun t zakonshme, takonin engjj n mes t dits dhe flisnin me mesazhiert qiellor npr fusha dhe vreshta. N rrugt e zakonshme t jets son, qielli mund t jet shum pran nesh. Engjjt nga oborri mbretror atje lart do t kujdesen pr hapat e atyre, q vijn e shkojn nn urdhrin e Perndis. Historia e Betlehemit sht nj tem e pashtershme. N t jan fshehur: "thellsi pasurie, urtsie dhe diturie t Perndis." - Romakev 11:33. Ne mrekullohemi nga sakrifica e Shptimtarit, q shkmbeu fronin e qiellit me grazhdin dhe shoqrin e engjjve t adhurueshm, me bagtit q ndodheshin n at grazhd. Krenaria njerzore dhe vetknaqsia qortoheshin n prani t Tij. Megjithat ky ishte vetm fillimi i dashamirsis s Tij t mrekullueshme pr njerzit. Do t kishte qen nj prulje pothuajse e pafund pr birin e Perndis t merrte natyr njerzore, madje edhe ather kur jetonte Adami me pafajsin e tij. Por Jezusi, e pranoi natyrn njerzore kur raca jon ishte dobsuar nga katrmij vjet mkat. Si do fmij i Adamit, Ai pranoi rezultatet e puns q kishte br ligji madhshtor i trashgimis. Se cilat ishin kto rezultate sht treguar n historin e paraardhsve t Tij toksor. Ai erdhi me nj trashgimi t till pr t ndar me ne vuajtjet dhe tundimet tona dhe pr t na dhn neve shembullin e nj jete pa mkat. Djalli n qiell e kishte urryer Jezusin pr vendin q Ai zinte n oborrin e Perndis. Ai e urreu At dhe m shum kur vet u hoq nga froni. Ai e urreu At q la veten peng pr t shptuar nj rac mkatarsh. Megjithat, n botn ku djalli pretendonte t sundonte, Perndia lejoi Birin e Tij t vinte, nj foshnj i pazot, i nnshtruar ndaj dobsis s jets njerzore. Ai i lejoi Atij t takonte rrezikun e jets, q ishte i prbashkt pr do shpirt njerzor, t luftonte n betej si do t bnte do fmij i njerzimit nn rrezikun e dshtimit dhe t humbjes s prjetshme. Zemra e babait njerzor ndjen mall pr birin e tij. Ai e shikon fytyrn e fmijs s tij t vogl dhe dridhet nga mendimi i rrezikut t jets. Ai dshiron ta mbroj t dashurin e tij nga fuqia e djallit, ta largoj at nga tundimi dhe konflikti. Pr t takuar nj konflikt me m shum vuajtje e mundime dhe nj rrezik m t madh, Perndia dha Birin e Tij t vetm, q t mund t sigurohet rruga e jets pr t vegjlit tan. "Ktu shfaqet dashuria." Mrekullohuni O qiej! Dhe mahnitu O tok!

16

5 Prkushtimi Bazuar tek Luka 2:21-38. Rreth dyzet dit pas lindjes s Krishtit, Jozefi dhe Maria e uan At n Jeruzalem, n mnyr q t'ia prezantonin Zotit dhe t ofronin sakrificn. Ky ritual ishte vendosur nga ligji i Judenjve dhe si njeri, Krishti duhej t'i zbatonte ligjet deri n imtsi. Ai i ishte nnshtruar edhe ritit t rrethprerjes, si garanci pr bindjen e Tij ndaj ligjit. Si ofert nga mamaja ligji krkonte nj qengj 1- vjear pr nj olokaust dhe nj pllumb t ri ose nj turtull si nj ofert pr mkatet. Por ligji kishte marr masa q, nse prindrit ishin shum t varfr pr t sjell nj qengj; nj ift turtujsh ose dy pllumba t rinj: nj pr olokaustet dhe tjetri pr ofertn pr mkatet, mund t pranoheshin. Flijimet q i bheshin Zotit duhet t ishin pa t meta. Kto flijime prfaqsonin Krishtin dhe nga kjo sht e dukshme q Jezusi vet ishte i paprekur nga gjymtimi fizik. Ai ishte "Qengji i pamet dhe i panjoll" - 1 Pjetri 1:19. Ndrtimi fizik i Tij nuk kishte asnj difekt, trupi i Tij ishte i fort dhe i shndetshm. Dhe gjat viteve t jets Ai jetoi n prputhje me rregullat e natyrs. Fizikisht ashtu si edhe shpirtrisht Jezusi ishte shembulli i asaj q Perndia kishte projektuar pr njerzimin, n qoft se ky i fundit do t'i ishte bindur ligjeve t Tij. Prkushtimi i t parlindurit e kishte origjinn n kohrat e hershme. Perndia kishte premtuar t jepte t parlindurin e qiellit pr t shptuar mkatart. Kjo dhurat, duhej t pranohej nga do familje me an t prkushtimit t t parlindurit. Ai duhej t'i kushtohej priftrimit si prfaqsues i Krishtit mes njerzve. Gjat lirimit t Izraelit nga Egjipti, prkushtimi i t parlindurit nuk ndodhte shpesh. Ndrsa fmijt e Izraelit ishin sllevr t Egjiptianve, Zoti urdhroi Moisiun t shkonte tek Faraoni, Mbreti i Egjiptit dhe t'i thoshte: "Kshtu thot Zoti: Izraeli sht biri im, i parlinduri im. Prandaj un t them: Lre birin tim t shkoj, q t m shrbej; por, n qoft se ti nuk e l t shkoj, ja, un do t vras birin tnd, t parlindurin tnd." - Eksodi 4:22, 23.

17

Moisiu e drgoi mesazhin e tij; por prgjigja e mbretit krenar ishte: "Kush sht Zoti, q un duhet t'i bindem zrit t Tij dhe ta l Izraelin t shkoj? Un nuk e njoh Zotin dhe nuk kam pr ta ln Izraelin t shkoj." - Eksodi 5:2. Zoti u prpoq t ndihmonte njerzit e Tij me an t sinjaleve dhe mrekullive, duke drguar gjykime t tmerrshme mbi faraonin. M n fund engjlli shkatrrimtar u urdhrua t vriste t parlindurin e njeriut dhe t kafshve midis egjiptianve. Q izraelitt t shptoheshin atyre iu ishte thn t lyenin me gjakun e nj qengji t therur, shtyllat e dyerve. do shtpi duhej t shnohej, n mnyr q kur engjlli t vinte me misionin e tij t vdekjes, t linte mnjan shtpit e izraelitve. Pasi drgoi gjykimin mbi Egjipt, Zoti i tha Moisiut: "M shenjtro do t parlindur . . . qofshin njerz apo kafsh m takojn mua." "Sepse do i parlindur sht imi; ditn q godita t gjith t parlindurit n Izrael n vendin e Egjiptit, un ia shenjtrova vetvetes t gjith t parlindurit n Izrael, qoft t njerzve, qoft t kafshve, ata do t jen t mit. Un jam Zoti." - Eksodi 13:2; Numrat 3:13. Pasi u vendos shrbimi i tabernakullit, Zoti vendosi fisin e Levit n vendin e t parlindurit t t gjith Izraelit, t shrbente n shenjtrore. Por t parlindurit duhej t konsideroheshin akoma si t Zotit dhe duhej t bliheshin kundrejt nj shprblimi. Kshtu ligji pr dhurimin e t parlindurit u b shum kuptimplot. Meqense ishte nj kujtim i dashamirsis s mrekullueshme t Zotit pr fmijt e Izraelit, ai parashikonte nj dashamirsi m t madhe q do t arrihej nga i vetmi, i preferuari, Biri i Perndis. Ashtu si i kishte shptuar gjaku i sprkatur mbi shtyllat e dyerve, t parlindurit e Izraelit, ashtu edhe gjaku i Krishtit ka fuqin t shptoj botn. far kuptimi kishte prezantimi i Krishtit! Por prifti nuk pa prtej vellos; ai nuk e lexoi misterin prtej. Prezantimi i foshnjeve ishte nj ngjarje e zakonshme. Dit pr dit prifti merrte parat e shpengimit, ndrsa foshnjet i prezantoheshin Perndis. Dit pr dit ai jetonte n rutinn e puns s tij, duke i kushtuar rndsi prindrve apo fmijs vetm nse shihte ndonj shenj pasurie apo rangu t lart tek ata. Jozefi dhe Maria ishin t varfr dhe kur ata erdhn me fmijn e tyre, priftrinjt pan vetm nj burr e nj grua t veshur si Galileas dhe me veshje nga m t mjerueshmet. Nuk kishte asgj n paraqitjen e tyre q t mund t trhiqte vmendjen e priftrinjve dhe Jozefi me Maria dhan vetm ofertn, q bhej nga klasat m t varfra. Prifti vazhdoi ceremonin e puns s tij zyrtare. Ai e mori fmijn n krah dhe e ngriti lart para altarit. Pasi ia dha s ms ai shtoi emrin "Jezus" n listn e t parlindurve. Fare pak mendoi ai, se fmija q rrinte n kraht e tij, ishte Madhria e Qiellit, Mbreti i Lavdis. Prifti nuk mendoi q ky foshnj ishte ai, pr t cilin Moisiu kishte shkruar: Zoti Perndia juaj do t ngjall pr ju nj profet si un nga mesi i vllezrve tuaj, dgjojeni n t gjitha gjrat q ai iu thot!" - Veprat e Apostujve 3:22. Ai nuk mendoi se ky foshnj ishte Ai, lavdin e t cilit Moisiu kishte krkuar t shihte. Por nj Njeri m i madh se Moisiu shtrihej n kraht e priftit dhe, kur ai regjistroi emrin e fmijs ai po regjistronte emrin e Atij, q ishte themeli i t gjith Izraelit. Ai emr do t ishte garanti i vdekjes s tij, sepse sistemi i sakrificave dhe ofertave po vjetrohej, tipi kishte arritur pothuajse antitipin dhe hija pothuajse kishte arritur substancn. Shehinahu ishte larguar nga shenjtrorja, por n Fmijn e Betlehemit ishte fshehur lavdia, para s cils prkulen edhe engjjt. Kjo foshnj e pavetdijshme ishte fara e premtuar, pr t ciln tregonte altari i par n dern e Edenit. Ky ishte Shiloh, paqedhnsi. Ishte Ai q e deklaroi Veten para Moisiut si UNE JAM-i. Ishte Ai, q n shtylln prej reje dhe zjarri kishte qen udhheqsi i Izraelit. Ky ishte Ai, pr t cilin profett kishin parathn koh m par. Ai ishte Dshira e t gjith kombeve, Rrnja dhe paraardhsi i Davidit dhe Ylli i Ndritshm i Mngjesit. Emri i atij fmije t pazot, i shkruar n listn e Izraelit, duke e deklaruar At vllan ton, ishte shpresa e njerzimit t rn. Fmija, pr t cilin u paguan parat e shpengimit ishte Ai q do t

18

paguante shprblimin pr mkatet e t gjith bots. Ai ishte "kryeprifti mbi shtpin e Perndis, koka e "nj priftrie t patjetrsueshme", ndrmjetsi yn "n t djathtn e madhris n vendet e larta" - Hebrenjve 10:21; 7:24; 1:3. Gjrat shpirtrore kuptohen dhe shpjegohen n mnyr shpirtrore. N tempull, biri i Perndis ishte i prkushtuar ndaj shrbess, pr t ciln kishte ardhur. Prifti e shikonte si do fmij tjetr t pranishm aty. Ai nuk vuri re dhe as prjetoi dika t pazakont. Megjithat, doli n pah vepra e Perndis, i Cili kishte sjell Krishtin mbi tok. Krishti u prlvdua edhe n kt rast. "N Jeruzalem ishte nj njeri, q quhej Simeon; Ky njeri ishte i drejt dhe i prshpirtshm dhe priste ngushllimin e Izraelit; dhe Fryma e Shenjt ishte mbi t. Dhe n mnyr hyjnore atij i qe zbuluar nga Fryma e Shenjt se nuk do t vdiste para se t kishte par Krishtin e Zotit." Teksa Simoni hyn n tempull ai sheh nj familje q po i prezanton t parlindurin e saj priftit. Paraqitja e tyre tregonte varfri; por Simoni i kuptoi paralajmrimet e Shpirtit dhe u befasua q foshnja q po i prezantohej Zotit, ishte Ngushllimi i Izraelit, Ai, t cilin kishte dashur aq shum ta shihte. Priftit t mahnitur, Simoni iu duk si nj njeri i magjepsur. Fmija iu kthye Marias dhe Simoni e mori n krah foshnjn dhe ia prezantoi at Perndis, ndrkaq nj gzim q s'e kishte provuar kurr m par e prshkoi t gjithin. Ndrsa ai ngre Shptimtarin foshnj drejt qiellit, ai thot: "Tani o Zot, lejo q shrbtori yt t vdes n paqe, sipas fjals tnde, sepse syt e mi pan shptimin tnd q ti e prgatite prpara gjith popujve; dritn pr t ndiuar kombet dhe lavdin e popullit tnd izraelit." Shpirti i profecis qndronte mbi kt njeri t Perndis dhe teksa Jozefi dhe Maria qndronin aty pran, duke u mrekulluar nga fjalt e tij, ai i bekoi ata dhe i tha Marias: "Ja, ky sht vn pr rnien dhe pr ngritjen e shum vetave n Izrael dhe pr t qen shenj kundrshtimesh dhe ty vet nj shpat do t ta tejshpoj shpirtin, q t zbulohen mendimet e shum zemrave." Ana gjithashtu, nj profetesh erdhi dhe konfirmoi dshmin e Simonit n lidhje me Krishtin. Teksa foli Simoni, fytyra e saj u ndriua me lavdin e Perndis dhe ajo falenderoi nga thellsia e zemrs q i ishte lejuar t shihte Krishtin, Zotin. Kta adhurues t prulur, nuk i kishin studiuar m kot profecit. Ndrsa ata, q kishin pozita si sundues dhe priftrinj n Izrael, megjithse kishin prpara tyre shprehjen e profecive, s'ishin duke ecur n rrugt e Zotit dhe syt e tyre s'ishin t hapur pr t par dritn e jets. Kshtu sht ende edhe sot. Ngjarja, mbi t ciln sht prqndruar e gjith vmendja e qiellit, thelbi i saj i vrtet nuk vihet re fare, nuk sht n qendr t vmendjes s udhheqsve fetar dhe adhuruesve n shtpin e Perndis. Njerzit e njohin Krishtin n histori, por nuk pranojn Krishtin q jeton. Krishtin me fjaln e Tij, q krkon vetsakrifikim, me t vuajtuarit dhe t varfrit, q luten pr lehtsim, me shtjen e drejt q prfshin varfrin, punt e rnda dhe qortimin nuk e presin me aq gatishmri sot sa e prisnin njmijetetqind vjet m par. Maria mendohej mbi profecin e gjer t Simonit. Teksa shihte fmijn n kraht e saj dhe sillte ndr mend fjalt e thna nga barinjt n Betlehem, ajo mbushej plot me nj gzim madhshtor dhe shpres t ndritshme. Fjalt e Simonit i kthyen n mendje thnien profetike t Isaias: "Pastaj nj deg do t dal nga trungu i Isaias dhe nj filiz do t mbij nga rrnjt e tij. Fryma e Zotit do t pushoj mbi t, fryma e dituris dhe e zgjuarsis, fryma e kshills dhe e fuqis, fryma e njohuris dhe e friks s Zotit . . . Drejtsia do t jet brezi i ijve t Tij, dhe besnikria brezi i anve t Tij." "Populli q ecte n terr pa nj drit t madhe; mbi ata q banonin n vendin e hijes s vdekjes, doli nj drit . . . Sepse na ka lindur nj fmij, nj djal na sht dhn. Mbi supet e Tij do t mbshtetet Perandoria dhe do t quhet Kshilltar i admirueshm, Perndi i fuqishm, At i Prjetshm, Princ i Paqes." - Isaia11:1-5; 9:2-6.

19

Megjithat Maria s'e kuptoi misionin e Krishtit. Simoni kishte profetizuar pr t, duke thn q ishte drita q do t ndionte pagant, po ashtu edhe lavdia e Izraelit. Kshtu engjjt kishin prhapur lajmin e lindjes s Shptimtarit si nj lajm gzimi pr t gjith njerzit. Perndia prpiqej t korrigjonte konceptimin e ngusht t Judenjve pr punn e Mesias. Ai dshironte q njerzit ta njihnin At jo thjesht si Shptimtar t Izraelit, por edhe si Shptimtar t bots. Por duhej t kalonin shum vjet q edhe nna e Jezusit t kuptonte misionin e Tij. Maria mezi priste q Mesia t mbretronte n fronin e Davidit, por ajo nuk shihte tek pagzimi me vuajtjen mnyrn pr ta fituar kt fron. Nprmjet Simonit sht zbuluar q Mesia do t ket nj kalim plot pengesa npr bot. N fjalt drejtuar Marias "dhe ty vet nj shpat do t ta tejshpoj shpirtin," Perndia me mshirn e tij, po i thot mamas s Jezusit, n mnyr t trthort pr ankthin q tani kishte filluar t duroj pr hir t Tij. "Ja," tha Simoni, "Ky sht vn pr rnien dhe pr ngritjen e shum vetave n Izrael dhe pr t qen shenj kundrshtimesh." Ata q do t ngrihen prsri, duhet t bien. Ne duhet t biem mbi Shkmb dhe t thyhemi, para se t ngrihemi n Krisht. Vetja duhet t lihet pa fron, krenaria duhet t prulet nse duam ta njohim lavdin e mbretris shpirtrore. Judenjt nuk mund ta pranojn nderin, q arrihet nprmjet pruljes. Si rrjedhim ata s'do t mund ta marrin Shptimtarin. Ai ishte nj shenj me t ciln ato nuk pajtoheshin. "Q t zbulohen mendime t shum zemrave." Nn dritn e jets s Shptimtarit, zemrat e t gjithve, madje q nga Krijuesi e deri tek mbreti i errsirs jan zbuluar. Djalli e kishte prfaqsuar Perndin si egoist dhe shtyps, si dikush q krkonte gjithka e s'jepte asgj, si dikush q krkonte shrbimin e krijesave t Tij pr lavdin e Tij, duke mos br asnj sakrific per t mirn e tyre. Por dhurata e Krishtit zbulon zemrn e Atit. Ajo dshmon se mendimet e Perndis pr ne jan: "mendime paqeje dhe jo t s keqes" - Jeremia 29:11. Ajo deklaroi se, ndrsa urrejtja e Perndis pr mkatin sht aq e fort sa edhe vdekja, dashuria e Tij pr mkatarin sht m e fort se vdekja. Pasi mori prsipr shpengimin ton, Ai s'do t kursej asgj, sado e shtrenjt qoft ajo, q sht e nevojshme pr kompletimin e puns s Tij. Asnj e vrtet e domosdoshme pr shptimin ton s'sht fshehur, asnj mrekulli mshire nuk sht neglizhuar, askush sado i shenjt qoft s'sht ln pa pun. Dashamirsia sht grumbullluar mbi dashamirsin, dhurata mbi dhuratn. I gjith thesari i qiellit sht hapur pr ata q Ai krkon t shptoj. Pasi grumbulloi pasurit e universit dhe pasi hapi burimet e fuqis s tij t pafund, Ai i la t gjitha n duart e Krishtit dhe tha: T gjitha kto jan pr njeriun. Prdori kto dhurata pr ta bindur at q s'ka dashuri m t madhe se timen mbi tok apo n qiell. Lumturin m t madhe do ta gjej duke m dashur Mua. N kryq n Golgota dashuria dhe egoizmi qndruan ball pr ball. Ky ishte kurorzimi i manifestimit t tyre. Krishti kishte jetuar vetm pr t ngushlluar dhe bekuar dhe, duke e dnuar At me vdekje, Djalli tregoi ligsin dhe urrejtjen e tij kundr Perndis. Ai e bri t qart q shkaku i rebelimit t tij ishte t linte pa fron Perndin dhe t shkatrronte At, nprmjet t cilit isht treguar dashuria e Perndis. Me jetn dhe vdekjen e Krishtit u zbuluan gjithashtu edhe mendimet e njerzve. Nga grazhdi n kryq, jeta e Jezusit ishte nj thirrje vetdorzimi dhe bashkimi me vuajtjen. Ajo zbuloi qllimet e njerzve. Jezusi erdhi me t vrtetn e qiellit dhe t gjith ata q ishin duke dgjuar zrin e Shpirtit t Shenjt, u trhoqn tek Ai. Adhuruesit e vetes i prkisnin mbretris s djallit. N qndrimin e tyre para Krishtit t gjith do t tregonin se n ciln an qndronin. Dhe kshtu secili e kalon gjykimin mbi vete. N ditn e gjykimit final, do shpirt i humbur do t kuptoj natyrn e refuzimit q ka br ndaj s vrtets. Kryqi do t shfaqet dhe do mendje q ka qen e verbuar nga shkelja e urdhresave, do

20

t shoh peshn e tij t vrtet. Prpara pamjes s Kalvarit me viktimn e tij misterioze, do t qndrojn t dnuar t gjith mkatart. do justifikim i rrem do t hidhet tutje. Dorheqja nga besimi do t paraqitet me karakterin e vet t tmerrshm. Ata do t shohin cila ka qen zgjedhja e tyre.do pyetje e s vrtets apo gabimit, n kundrshtin e lasht, do t qartsohet. N gjykimin e universit, Perndia do t qndroj pa pasur faj pr ekzistencn apo vazhdimsin e s keqes. Do t tregohet q urdhrimet hyjnore nuk e lejojn mkatin t bhet pjes e tyre. S'kishte asnj gabim n qeverisjen e Perndis, asnj shkak pr mosmarrveshje. Kur t zbulohen mendimet e t gjitha zemrave, si t drejtt dhe rebelt do t bashkohen, duke thn: "T drejta dhe t vrteta jan udht e tua, o Mbret i kombeve. Kush nuk do t t druaj, O Zot dhe nuk do t lvdoj emrin Tnd? . . . sepse gjykimet e tua u shfaqn." - Zbulesa 15:3, 4.

6 "Ne pam yllin e Tij" Bezuar tek Mateu 2. "Pasi Jezusi lindi n Betlehem t Judes, n kohn e mbretit Herod, disa dijetar nga lindja arritn n Jeruzalem, duke thn: "Ku sht mbreti i Judenjve, q ka lindur? Sepse pam yllin e Tij n Lindje dhe erdhm pr ta adhuruar." Dijetart nga lindja ishin filozof. Ata i prkisnin nj klase t lart e me influenc, q prfshinte njerz fisnik dhe q zotronin shumicn e pasuris dhe dijes s kombit. Midis tyre kishte shum njerz, q abuzonin me besimin e popullit. T tjert ishin njerz t drejt, q studionin gjithka dhe nderoheshin pr ndershmrin dhe zgjuarsin e tyre. T till karakter kishin dijetart, q erdhn tek Jezusi. Drita e Perndis ndrionte n mes t errsirs pagane. Ndrsa dijetart studiuan qiellin e yjzuar dhe krkuan t zbulonin misterin e fshehur n rrugn e tyre t ndriuar, ata pan lavdin e Krijuesit. Duke krkuar dije m t qarta ata filluan t'u drejtoheshin Shkrimeve t Judenjve. N tokat e tyre ruheshin si thesare shkrimet profetike, q profetizonin ardhjen e nj msuesi hyjnor. Balaani i prkiste magjistarve, megjithse nj her e nj koh kishte qen profet i Perndis. Nprmjet Fryms s Shenjt ai kishte parathn favorin e Izraelit dhe shfaqjen e Mesias. Profecit e tij ishin trashguar nga brezi n brez sipas tradits. Megjithat, n Dhjatn e Vjetr, ardhja e Shptimtarit, ishte zbuluar m me qartsi. Dijetart msuan me gzim se ardhja e Tij ishte e afrt dhe se e gjith bota do t msonte pr lavdin e Zotit. Dijetart kishin par nj drit misterioze n qiejt lart at nat, kur lavdia e Perndis prmbyti kodrat e Betlehemit. Pasi drita u shua ngadal, nj yll u shfaq dhe qndroi n qiell. Ai yll nuk ishte ndonj yll i prcaktuar, as ndonj planet, fenomeni trazoi vmendjen e njerzve m t mpreht. Ai yll ishte nj grup i largt engjjsh ndriues, por dijetart s'dinin gj pr kt. Megjithat kuptuan se ylli kishte nj rndsi t veant pr ta. Ata u kshilluan me priftrinj dhe filozof dhe krkuan pergamenat me dshmit m t lashta. Profecia e Balaanit, kishte deklaruar: "Nj yll do t dal nga Jakobi dhe nj skeptr do t ngrihet nga Izraeli." - Numra 24:17. A mund

21

t ket qen drguar ky yll i uditshm si lajmtar i t Premtuarit? Dijetart e kishin mirpritur dritn e s vrtets t drguar nga qielli, tani ajo po prhapej mbi ta me re t ndritshme. N ndrr ata kishin marr udhzimet q u duheshin pr t'u nisur n krkim t Princit t sapolindur. Ashtu si me an t besimit, Abrahami u nis pasi Perndia e thirri "pa e ditur se ku po shkonte," Hebrenjve 11:8. Ashtu si Izraeli, me an t besimit ndoqi shtylln e res pr n tokn e premtuar, ashtu edhe pagant u nisn pr t gjetur Shptimtarin e premtuar. Qyteti lindor kishte me bollk gjra t shtrenjta dhe dijetart nuk u nisn me duart bosh. Ishte zakon t'i ofroje dhurata n shenj nderimi princrve ose personave t nj far rangu. Dhuratat m t shtrenjta, q ofronte toka iu uan Atij, tek i cili t gjitha familjet e toks do t bekoheshin. Duhej udhtuar natn q t vazhdoje t shikoje yllin, por udhtart kaluan ort, duke prsritur thnie tradicionale dhe profetike lidhur me At q pan. N do ndales pr t pushuar, ata lexonin profecit dhe bindja se ishin t udhhequr nga nj dika e shenjt sa vinte e forcohej tek ta. Teksa kishin yllin para tyre si nj shenj t jashtme, ata kishin gjithashtu dhe nj prov t brendshme t Shpirtit t Shenjt, q po linte gjurm n zemrat e tyre dhe po i frymzonte ata me shpres. Udhtimi, megjithse ishte i gjat ishte dhe i kndshm pr ta. Ata arritn n tokn e Izraelit dhe zbritn Malin e Ullinjve, duke pasur para syve Jeruzalemin, kur ja, ylli q i ka udhhequr ndaloi mbi tempull dhe pas pak u zhduket nga syt. Me hapa t shpejt ata vazhduan prpara me besim, duke pritur q lindja e Mesias t ishte refreni i gzueshm i do gjuhe. Por krkesat e tyre jan t kota. Pasi hyn n qytetin e shenjt ata u strehuan n tempull. Pr udin e tyre, ata s'gjetn asknd q t dinte dika pr mbretin e sapolindur. Pyetjet e tyre, jo vetm q nuk ngjalln gzim, por ato ngjalln habi, madje edhe prbuzje. Priftrinjt treguan me hollsi pr traditat. Ata lavdruan fen dhe prkushtimin e tyre teksa denoncuan Grekt dhe Romakt si pagan dhe mkatar mbi t tjert. Dijetart nuk jan idhujtar dhe n syt e Perndis ata qndrojn shum m lart se t vetquajturit adhurues t Tij. Megjithat ata shihen me prbuzje nga Judenjt si pagan. Edhe midis rojeve, q ishin emruar nga Orakujt e Shenjt, pyetjet e dijetarve nuk u pritn me dashamirsi. Lajmi i ardhjes s dijetarve u prhap shpejt n t gjith Jeruzalemin. Detyra e tyre e uditshme krijoi trazira midis njerzve, t cilt hapn rrugn drejt pallatit t Mbretit Herod. Edomiti duhej t rrinte syhapur se mos shfaqej ndonj rival i mundshm. Vrasje t panumrta kishin njollosur rrugn e ktij t fundit drejt fronit. Duke pasur n venat e tij gjak t huaj, ai urrehej nga t gjith njerzit mbi t cilt sundonte. Siguria e tij e vetme ishte mbshtetja e Roms. Por ky princ i ri kishte pretendime m t mdha. Ai kishte lindur pr mbretrin. Herodi dyshonte se priftrinjt do t bnin ndonj komplot me t huajt pr t ndezur nj kryengritje popullore dhe ta largonin at nga froni. Ai e fshehu mosbesimin e tij, megjithat ishte i vendosur t'i prishte skemat e tyre me shum dinakri. Duke i mbledhur prifrinjt dhe skribt, ai u krkoi atyre t jepnin msime pr librat e tyre t shenjt n lidhje me vendlindjen e Mesias. Kjo pyetje nga uzurpatori i fronit, e br si krkes e t huajve, thumboi krenarin e msuesve Judenj. Indiferenca me t ciln ata filluan t merren me listn e profecive, e trboi fare tiranin xheloz. Ai mendoi se ata do t prpiqeshin t'i fshihnin njohurit e tyre n lidhje me kt shtje. Me autoritet, ata nuk guxuan t mos tregonin kujdes, ai i komandoi ata t bnin nj kontroll m t thell dhe t deklaronin vendlindjen e Mbretit t tyre t shumpritur: "Dhe ata i than: "N Betlehem t Judes, sepse kshtu sht shkruar nprmjet profetit, "Dhe ti Betlehem, tok n Jud, Nuk je aspak m e parndsishmja ndr Princat e Judes, Sepse nga ty do t dal, nj udhheqs,

22

Q do t kullot popullin Tim, Izraelin." Herodi i thirri dijetart pr nj bised private me ta. Nj stuhi zemrimi dhe frike vlonte n zemrn e tij, por u kujdes q s jashtmi t dukej i qet dhe i priti t huajt njerzisht. Ai pyeti se kur ishte shfaqur ylli dhe shprehu hapur se do t shpallte me gzim lajmin e lindjes s Krishtit. Ai i urdhroi vizitort e tij: "Shkoni dhe pyesni me kujdes pr fmijn dhe, kur ta gjeni m njoftoni q t vij dhe un ta adhuroj." Duke thn kshtu, ai i drgoi ata n Betlehem. Priftrinjt dhe t vjetrit e Jeruzalemit s'ishin aq t paditur mbi lindjen e Krishtit sa pretendonin se ishin. Lajmi i vizits s engjjve tek barinjt ishte drguar n Jeruzalem, por rabit kishin menduar se ishte dika e pavlefshme, e kshtu s'i kushtuan vmendje. Ata vet mund ta kishin gjetur Jezusin dhe mund t kishin qen gati t udhhiqnin dijetart drejt vendlindjes s Tij, por n vend q t ndodhte kshtu, ishin dijetart ata q trhoqn vmendjen e tyre pr lindjen e Mesias. "Ku sht mbreti i Judenjve, q ka lindur?" than ata "sepse pam yllin e Tij n Lindje dhe erdhm pr ta adhuruar." Zilia dhe krenaria i mbylln dern drits. N qoft se fjalt e sjella nga barinjt dhe dijetart do t ishin besuar, kto fjal do t'i kishin vn priftrinjt dhe rabit n nj pozit m t palakmueshme, duke hedhur posht thirrjet e tyre se ishin prfaqsues t s vrtets s Perndis. Kta msues s'donin ta ulnin veten, duke u udhzuar nga ata q ata i quanin pagan. S'mundej than ata, q Perndia t'i kishte ln t kalonin, pr t komunikuar me ca barinj injorant apo pagan jorrethprer. Ata vendosn t'i prbuznin fjalt q po trazonin mbretin Herod dhe tr Jeruzalemin. Ata as nuk do t shkonin n Betlehem pr t par nse vrtet gjrat ishin t tilla. Ata bn q njerzit t mendonin se interesi i tyre tek Jezusi ishte thjesht nj ngacmim fanatik. Ktu filloi refuzimi i Krishtit nga prifrinjt dhe rabit. Nga ky pikvshtrim, krenaria dhe kokfortsia e tyre u kthyen n nj urrejtje t vendosur kundrejt Shptimtarit. Ndrsa Perndia po i hapte dern paganve, udhheqsit Judenj po ia mbyllnin kt der vetes. Dijetart u larguan vetm nga Jeruzalemi. Hijet e nats po binin kur ata u larguan nga portat e qytetit, por pr gzimin e tyre t madh, ata e pan prsri yllin dhe u drejtuan pr n Betlehem. Ata nuk ishin lajmruar pr klasn e ult shoqrore, s cils do t'i prkiste Jezusi, si ishin lajmtart barinjt. Pas atij udhtimi t gjat, ata ishin zhgnjyer nga indiferenca e udhheqsve Judenj dhe ishin larguar nga Jeruzalemi me m pak besim sesa kur kishin hyr n qytet. N Betlehem ata s'gjetn ndonj roje mbretrore, t vendosur pr t mbrojtur mbretin e sapolindur. Asnj nga burrat e nderuar t bots s'ishte aty, n pritje. Jezusi lkundej n nj korit bagtish. Prindrit e Tij, fshatar t pashkolluar, ishin rojet e vetme t Tij. Qoft ky ai, pr t cilin sht shkruar, q do t "lartsoj fiset e Jakobit" dhe do t "kthej ata q kan shptuar nga Izraeli" q do t jet: "drita e kombeve," me qllim q t jet "shptimi deri n skajet e toks." - Isaia 49:6. "Dhe mbasi hyn brenda, pan fmijn me Marien, nnn e Tij dhe ran prmbys dhe e adhuruan. Nn petkun e thjesht t Jezusit ata pan pranin e Hyjnis. Ata ia dhan zemrn e tyre Atij, si Shptimtari i tyre dhe hapn dhuratat e tyre dhe dhuruan ar, temjan dhe mirr. far besimi ishte besimi i tyre! Do t mund t ishte thn pr dijetart e lindjes si u tha m pas nga nj centurion Romak: "N t vrtet po iu them se askund n Izrael nuk e gjeta nj besim aq t madh." - Mateu 8:10. Dijetart s'e kishin kuptuar projektin e Herodit pr Jezusin. Kur ata kishin arritur objektivin e udhtimit t tyre, ata po prgatiteshin t ktheheshin n Jeruzalem, duke dashur ta informonin at pr suksesin e tyre. Por n nj ndrr ata morn nj mesazh hyjnor q t mos vazhdonin m nj komunikim t mtejshm me t. Duke shmangur Jeruzalemin, ata u nisn pr n vendin e tyre nga nj rrug tjetr.

23

N t njjtn rrug, Jozefi mori paralajmrimin pr t shkuar n Egjipt bashk me Marian dhe fmijn. Dhe engjlli tha: "Rri aty deri sa t t lajmroj, sepse Herodi do ta krkoj pr ta vrar." Dhe Jozefi u bind. Pa vonuar, u nis pr udhtim natn pr nj siguri m t madhe. Me an t dijetarve, Perndia kishte trhequr vmendjen e kombit t Judenjve pr lindjen e Birit t Tij. Pyetjet e tyre n Jeruzalem, interesi i ngacmuar i popullit dhe rabive i drejtuan mendjet e njerzve drejt profecive, q kishin lidhje me Mesian dhe drejt ngjarjes s madhe q sapo kishte ndodhur. Satani kishte vendosur t mos lejonte t hynte drita hyjnore n bot dhe prdori dinakrin e tij m t madhe pr t shkatrruar Shptimtarin. Ai, q s'bn gjum t mbl madje as nuk fle, po e ruante Djalin e tij t preferuar. Ai q kishte br t binin mana nga qielli pr Izraelin dhe q kishte ushqyer Elian n kohn e zis s buks gjeti n nj tok pagane vend pr Marian dhe fmijn Jezus. Dhe me an t dhuratave t dijetarve nga nj vend pagan, Zoti siguroi gjrat e nevojshme pr udhtimin drejt Egjiptit dhe qndrimin n nj tok t huaj. Dijetart ishin t part q i dhan mirseardhjen Shptimtarit. Dhurata e tyre ishte e para q u vendos para kmbve t Tij. 'privilegj i madh shrbese ishte ajo dhurat nga ana e tyre. Oferta nga zemra q do, t ciln Perndia ka knaqsi ta nderoj, jep frytet e veta m t mira n shrbim t Tij. N qoft se ne ia kemi dhn zemrat tona Jezusit, ne duhet t'i japim gjithashtu dhuratat tona Atij. Ari dhe argjendi jon, pasurit tona toksore m t vyera, dhuntit tona m t mira mendore dhe shpirtrore, do t'i kushtohen lirisht Atij q na deshi dhe dha veten e Tij pr ne. Herodi n Jeruzalem priti me padurim kthimin e dijetarve. Teksa kalonte koha dhe ata s'po dukeshin, dyshimet e tij po zgjoheshin. Fakti q dijetart s'kishin dashur t tregonin vendlidjen e Mesias, tregonte q ata e kishin kuptuar planin e tij dhe q e kishin shmangur qllimisht at. Ai po mendej nga ky mendim. Dinakria e tij kishte dshtuar, por ai mund t'i drejtohej forcs. Ai do ta bnte shembull pr t gjith kt fmij-mbret. Ata Judenj kryelart do t shihnin se 'duhet t prisnin pas prpjekjeve pr t vendosur n fron nj sovran. N Betlehem u drguan menjher ushtar q t vrisnin t gjith fmijt dy vje e posht. Shtpit e qeta t qytetit t Davidit, dshmuan ato skena t tmerrshme q gjashtqind vjet m par i ishin shfaqur profetit: "N Rom u dgjua nj klithm, nj vaje, nj qarje dhe gjm e madhe, Rakela vajton bijt e saj dhe nuk pranon t ngushllohet, sepse ata nuk jan m." Kt fatkeqsi i kishin sjell vetes Judenjt. N qoft se do t kishin ecur n besim dhe prulje prpara Perndis, Ai do ta kishte br zemrimin e mbretit, n nj mnyr t veant, t padmshm pr ta. Por ata e kishin ndar veten e tyre nga Perndia nprmjet mkatit dhe kishin hedhur posht Frymn e Shenjt, q ishte mbrojtja e tyre e vetme. Ata nuk i kishin studiuar Shkrimet e Shenjta me dshirn q t prshtateshin me vullnetin e Perndis. Ata kishin krkuar profeci q t mund t interpretoheshin, duke i lartsuar ata dhe duke treguar sesi Perndia kishte prbuzur t gjith kombet e tjera. Ata mburreshin me krenari me faktin se Mesia do t vinte si mbret, duke mposhtur armiqt e Tij dhe duke shtypur pagant me zemrimin e Tij. Me an t keqprfaqsimit t misionit t Krishtit, Djalli kishte si qllim t shkatrronte Shptimtarin, por n vend q t ndodhte kshtu, do gj u kthye mbi ta. Ky veprim mizor ishte nj nga t fundit q errsoi mbretrimin e Herodit. Menjher pas vrasjes s t pafajshmve, ai ishte detyruar t'i dorzohej atij dnimi, prej t cilit asnj s'mund t shptonte. Ai vdiq me nj vdekje t frikshme. Jozefi, q ishte ende n Egjipt, ishte urdhruar nga nj engjll i Perndis t kthehej n tokn e Izraelit. Duke e konsideruar Jezusin si trashgimtar t fronit t Davidit, Jozefi dshironte t ndrtonte shtpin e tij n Betlehem, por kur msoi q Arkelau mbretronte n Jude n vendin e t Atit , ai kishte frik se planet e t atit kundr Krishtit mund t oheshin deri n fund nga i biri.

24

Nga t gjith bijt e Herodit, Arkelau i ngjante m shum t atit nga karakteri. Trashgimia e tij n qeveri, ishte vulosur nga nj trazir n Jeruzalem dhe vrasja e mijra Judenjve nga rojet Romake. Prsri Jozefi u drejtua n nj vend t sigurt. Ai u kthye n Nazaret, shtpin e tij t dikurshme dhe ktu jetoi Jezusi prafrsisht tridhjet vjet "q t prmbushej ajo q ishte thn nga profeti : "Ai do t quhet Nazareas." Galilea ishte nn kontrollin e njrit prej bijve t Herodit, por kishte nj przierje m t madhe t huajsh sesa n Jude. Kshtu kishte m pak interes pr shtjet q kishin t bnin me Judenjt dhe, thirrjet e Jezusit ishte m pak e mundur t shkaktonin xhelozin e atyre q ishin n pushtet. E till ishte pritja q iu b Shptimtarit, kur Ai erdhi n tok. Dukej sikur s'kishte vend pushimi apo sigurie pr Shptimtarin foshnj. Perndia s'mundi t'ia besonte Birin e Tij t preferuar njerzve edhe pse po vazhdonte punn e Tij pr shptimin e tyre. Ai ngarkoi engjjt t kujdeseshin pr Jezusin dhe ta mbronin At, derisa Ai mund t prmbushte misionin e Tij mbi tok dhe t vdiste nga duart e atyre q Ai erdhi t shptonte. 7 Si fmij Bazuar tek Luka 2:39, 40. Fmijria dhe rinia e Jezusit kaluan n nj fshat t vogl malor. S'kishte vend mbi tok, q nuk do t kishte qen nderuar nga prania e Tij. Pallatet mbretrore do t kishin qen t privilegjuar ta kishin pritur at si mik. Por Ai i la mnjan shtpit e pasura, oborret mbretrore, stolat e shquar t t msuarit, pr t pasur si shtpi t Tijn, Nazaretin e errt dhe t prmuar. T dhnat e jets s Tij t hershme ishin t mrekullueshme, prsa i prket kuptimit t tyre: "Fmija rritej dhe forcohej n frym, duke qen plot dituri dhe hiri i Perndis ishte mbi T. Prpara drits s fytyrs s Atit t Tij, Jezusi "rritej n dituri, n shtat dhe n hir prpara Perndis dhe njerzve." - Luka 2:52. Mendja e Tij ishte aktive dhe deprtuese, plot mendime dhe zgjuarsi prtej viteve t moshs s Tij. Megjithat karakteri i Tij ishte i bukur dhe n simetrin e vet. Fuqit e mendjes dhe t trupit u zhvilluan gradualisht, duke ndjekur ligjet e fmijris. Teksa ishte fmij, Jezusi tregoi nj dashuri t veant pr rregullin. Duart e tij ishin gjithmon t gatshme pr t'i shrbyer t tjerve. E qndrueshme si shkmbi, jeta e Tij shfaqi hirsin e nj mirsjelljeje jo egoiste. Me nj vendosmri t madhe e ma e Jezusit pa zhvillimin e fuqive t Tij dhe vuri vuln e perfektes n karakterin e Tij. Me gzim, ajo krkoi t'i jepte kuraj asaj mendjeje t ndritshme dhe inteligjente. Me an t Fryms s Shenjt ajo mori mirsin pr t bashkpunuar me ndrmjetsit qiellor pr zhvillimin e ktij fmije q do t njihte vetm Perndin si Atin e Tij. Q nga kohrat m t vjetra besimtart n Izrael i kishin kushtuar shum kujdes arsimimit t t rinjve. Zoti kishte urdhruar q, madje q n fmijri, fmijt duhet t msonin pr mirsin e Tij dhe madhshtin e Tij, veanrisht si qen thn n ligjin e Tij dhe treguar n historin e Izraelit. Kng lutjeje dhe msime nga Shkrimet e Shenjta, duhej t'u prshtateshin mendjeve q i mirprisnin ato. Baballart dhe nnat duhej t'u msonin fmijve t tyre q ligji i Perndis sht shprehje e karakterit t Tij dhe teksa ata marrin principet e ligjit n zemr, imazhi i Perndis shnohej n zemr dhe shpirt. Pjesa m e madhe e msimeve ishin gojore, por t rinjt msuan

25

gjithashtu t lexonin n gjuhn Hebraike dhe ata mund t studionin listat e dorshkrimeve n pergamena. N ditt e Krishtit, qyteti ose vendi q nuk merrte masa pr msimin fetar t t rinjve, quhej si nj vend q ishte nn mallkimin e Perndis. Megjithat, t msuarit ishte br shum formal. Tradita kishte zvendsuar Shkrimet n nj shkall t madhe. Edukimi i vrtet mund t udhhiqte t rinjt "ta krkonin Zotin, mbase mund ta gjenin duke prekur, ndonse ai nuk sht larg nga secili prej nesh." - Veprat e Apostujve 17:27. Por msuesit Judenj i kishin kushtuar vmendje shtjeve ceremoniale. Mendja mbushej me material, q ishte i pavlefshm pr at q msonte dhe ky material s'do t njihej n shkolln e lart t oborrit atje lart. Eksperienca q fitohet nga pranimi personal i fjals s Perndis, s'kishte vend n sistemin arsimor. T thithur n rrethin e gjrave siprfaqsore, studentt nuk gjetn or t qeta pr t kaluar m Perndin. Ata nuk e dgjuan zrin e Tij teksa i fliste zemrs. N krkimin e tyre pr dije ata u larguan nga Burimi i urtsis. U neglizhuan pikat m thelbsore t shrbimit t Perndis. Principet e ligjit u errsuan. Ai, q cilsohej si arsimim i plot, ishte pengesa kryesore drejt zhvilllimit. Nn prgatitjen e rabive, fuqit e t rinjve u ndrydhn. Mendjet e tyre u ngushtuan. Fmija Jezus nuk mori msim n shkollat apo n sinagoga. Mamaja e Tij ishte msuesja e Tij e par njerzore. Ai msoi pr gjrat qiellore nga buzt e saj dhe nga pergamenat e profetve. Ato fjal q Ai vet i kishte thn Moisiut pr Izraelin, Ai po i msonte tani n gjunjt e nns s Tij. Teksa kaloi nga fmijria n rini, Ai krkoi t msonte n shkollat e rabive. Ai nuk kishte nevoj t arsimohej nga burime t tilla, sepse ishte Perndia msuesi i Tij. Pyetja q u b gjat shrbess s Shptimtarit: "Si i ditka ky shkronjat pa i studiuar?" nuk tregon se Jezusi s'ishte n gjendje t lexonte, por vetm q Ai s'ishte arsimuar n shkollat e rabive. Ai mblodhi njohuri ashtu si dhe ne, por njohja e Tij e thell me Shkrimet e Shenjta, tregon se sa me zell vitet e Tij t para i ishin kushtuar studimit t fjals s Perndis. Dhe para Tij ndodhej biblioteka e madhe e asaj, q kishte krijuar Perndia. Ai q ka krijuar gjithka, studioi msimet q ishin shkruar nga dora e Tij n tok, det e qiell. I ndar nga rrugt jo t shenjta t bots, Ai mblodhi rezerva dijeje shkencore nga natyra. Ai studioi jetn e bimve, t kafshve dhe jetn e njerut. Q n vitet e para t jets Ai kishte nj qllim t vetm, ai jetonte pr t bekuar t tjert Pr kt Ai gjeti n natyr, ide t reja, rrug dhe mnyra t reja deprtonin n mendjen e Tij teksa studionte jetn e bimve dhe t kafshve. Vazhdimisht Ai krkonte t nxirrte nga gjrat e para, ilustrime me an t t cilave t paraqiste profecit e gjalla t Perndis. Parabolat me an t t cilave gjat shrbess s Tij, Ai plqente t jepte msimet e Tij t s vrtets, tregonin se sa i hapur ishte shpirti i Tij ndaj ndikimit t natyrs dhe se si i kishte grumbulluar Ai msimet shpirtrore nga ato q e rrethonin n jetn e prditshme. Kshtu Jezusit i shpalosej kuptimi i fjals dhe puns s Perndis, teksa prpiqej t kuptonte arsyen e gjrave. Qniet Qiellore ishin shoqruesit e Tij, dhe t Tijat ishin kultura e msimeve t shenjta. Q nga shfaqja e par e inteligjencs Ai po rritej vazhdimisht n urtsin shpirtrore dhe dijen mbi t vrtetn. do fmij duhet t mbledh dije ashtu si Jezusi. Teksa ne prpiqemi t njihemi me Atin ton qiellor nprmjet fjals s Tij, engjjt do t afrohen, mendjet tona do t forcohen, karakteret tona do t lartsohen dhe prpunohen. Ne do t'i ngjajm m shum Shptimtarit ton. Dhe teksa ne vrejm t bukurn dhe t madhen natyr, dhembshuria jon do t'i hyj n zemr Perndis. Ndrkoh q shpirtit n kt mnyr i sht ngjallur nderimi, atij i sht dhn zemr nga kontaktimi me Perndin nprmjet puns s Tij. Bashkimi me Perndin nprmjet lutjes, zhvillon aftsit mendore dhe morale dhe fuqit shpirtrore forcohen teksa ne kultivojm mendime pr shtje shpirtrore.

26

Jeta e Jezusit ishte nj jet n harmoni me Perndin. Kur ishte fmij, Ai mendonte dhe fliste si fmij, por asnj gjurm mkati nuk e prishi imazhin e Perndis n T. Megjithat, Ai s'ishte liruar nga tundimi. Qytetart e Nazaretit ishin t njohur pr poshtrsit e tyre. Vlersimi i ult q i bhej atyre tregohej dhe n pyetjen e Natanaelit: "A mund t dal vall dika e mir nga Nazareti?" - Gjoni 1:46. Jezusi ishte vendosur atje ku karakteri i Tij t mund t testohej. Ishte e nevojshme pr T t ishte vazhdimisht i kujdesshm q t ruante pastrtin e Tij. Ai ishte objekt i t gjitha konflikteve q ne do na duhet t takojm. Le t jet Ai nj shembull pr ne gjat fmijris, rinis dhe moshs madhore tonn. Djalli ishte i palodhur n prpjekjet e Tij pr t mposhtur Fmijn e Nazaretit. Q n vitet e Tij t para, Jezusi ruhej nga engjj qiellor, megjithat jeta e Tij ishte nj betej e gjat kundr fuqive t errsirs. Ishte me t vrtet nj shqetsim dhe pshtjellim i madh pr princin e errsirs fakti q Jezusi mund t kishte n tok nj jet t liruar nga korruptimi i t keqit. Ai s'la gj pa prdorur pr t zn n grack Jezusin. Asnj fmij njerzor nuk do jetoj nj jet t shenjt n mes t aq shum tundimesh. Prindrit e Jezusit ishin t varfr dhe vareshin nga puna e prditshme. Ai ishte i familjarizuar me varfrin dhe vetmohimin. Kjo eksperienc ishte nj mbrojtje pr T. N jetn e Tij t zellshme, s'kishte momente boshe, q t ftonin tundimin. S'kishte or t paqllimta q t'i hapnin rrugn shoqrive korruptuese. Ai ia kishte mbyllur rrugn tundimit aq shum sa kishte qen e mundur. As prfitimi, as knaqsia, miratimi apo dnimi nuk mundn ta bnin At t jepte plqimin e Tij pr nj veprim t gabuar. Ai ishte aq i zgjuar sa ta dallonte t keqen dhe aq i fort sa t'i rezistonte asaj. Krishti ishte i vetmi i pamkat n tok, megjithat pr afr tridhjet vjet Ai jetoi midis banorve t poshtr t Nazaretit. Ky fakt sht nj qortim i ashpr pr ata q mendojn se varet nga vendi, fati apo mirqenia q t jetosh nj jet q s'ka t shar. Tundimi, varfria, mjerimi jan disiplina e nevojshme, q nevojiten pr t zhvilluar pastrtin dhe qndrueshmrin. Jezusi jetoi n shtpin e nj fshatari dhe plot besim e plot gzim luajti rolin e Tij n mbajtjen e barrs s familjes. Ai kishte qen komandanti i qiellit dhe engjjt me knaqsi kishin prmbushur fjaln e Tij. Tani Ai ishte nj shrbtor i vullnetshm, nj bir i dashur dhe i bindur. Ai msoi nj zanat dhe me duart e Tij punoi n zdrukthtari me Jozefin. Nn rrobn e thjesht t nj puntori, Ai shtiste rrugve t qytetit t vogl, duke shkuar dhe u kthyer nga puna e Tij e prulur. Ai nuk e shfrytzoi fuqin e Tij hyjnore pr t paksuar barrn e Tij apo pr t lehtsuar punn e rnd, q i duhej t bnte. Teksa Jezusi punonte gjat fmijris dhe rinis s Tij, trupi dhe mendja e Tij zhviloheshin. Ai nuk i prdorte fuqit e Tij fizike pa kujdes, por prkujdesej pr to, n mnyr t till q t mund t jepte m t mirn nga vetja n t gjitha fushat e jets. Ai nuk donte t gabonte as n mbajtjen e mjeteve. Ai ishte perfekt si puntor, ashtu si ishte perfekt n karakter. Me an t shembullit t Tij, Ai na mson se detyra jon sht t jemi puntor, se puna jon duhet br saktsisht dhe plotsisht dhe se nj pun e till sht e nderuar. Ushrimi q i mson duart t jen t dobishme dhe trajnon t rinjt t durojn at pjes q u prket atyre nga barra e jets, jep forc fizike dhe zhvillon do aftsi. T gjith duhet t gjejn dika pr t br, q t jet frytdhnse pr ta dhe t'i ndihmoj t tjert. Perndia e caktoi punn si nj bekim dhe vetm puntori i zellshm gjen lavdin e vrtet dhe gzimin e jets. Miratimi i Perndis qndron me siguri mbi fmijt dhe t rinjt q me gzim marrin pjesn e tyre n punt e familjes, duke ndar kshtu ngarkesat e prindrve. Fmij t till do t dalin nga shtpia pr t'u br pjestar t dobishm t shoqris. Gjat gjith jets s Tij n tok, Jezusi ishte nj puntor i zellshm dhe i qndrueshm, Ai priste shum, sepse prpiqej shum. Pasi kishte hyr n shrbesn e Tij, Ai tha: "Un duhet t'i kryej

27

veprat e atij q m ka drguar sa sht dit: vjen nata kur askush nuk mund t veproj." - Gjoni 9:4. Jezusi nuk iu shmang kujdesit dhe prgjegjsis si bjn shum nga ata, q thon se jan ndjeksit e Tij. Meq ata krkojn t'i shmangen ktij rregulli, shum prej tyre jan t dobt dhe t paaft. Ata mund t ken cilsi t przemrta, por do t jen t pafuqi dhe pothuajse t padobishm kur t takohen me vshtirsi apo t hasen me pengesa t larta. Pozitiviteti dhe energjia, qndrueshmria dhe forca e karakterit q shfaqen tek Krishti, duhet t zhvillohen edhe te ne, nprmjet s njjts disiplin q Ai prdori. Dhe lavdia q Ai mori sht pr ne. Pr aq koh sa qndroi midis njerzve, Shptimtari yn ndau fatin e t varfrit. Eksperienca q kishte bri q Ai t njihte kujdesjet dhe mundimet e t varfrve dhe t mund t'i ngushllonte dhe inkurajonte t gjith puntort e prulur. Ata, q e kan me t vrtet iden e msimeve t jets s Tij, s'duhet t mendojn se duhet br nj diferencim midis klasave, s'duhet t mendojn se t pasurit duhet t respektohen m shum se t varfrit. Jezusi futi n punn e Tij gzimin dhe taktin. Krkon m shum durim dhe shpirt pr t sjell besimin Biblik n jetn shtpiak dhe n punishte, t durosh lodhjen e biznesit toksor dhe megjithat t'i mbash syt t drejtuar drejt lavdis s Perndis. Ja ku Krishti ishte ndihms. Ai s'ishte kurr aq shum i zn me punt toksore, sa t mos kishte koh t mendonte pr gjrat qiellore. Shpesh e shprehte gzimin e Tij, duke knduar psalme dhe kng qiellore. Banort e Nazaretit e dgjonin shpeshher zrin e Tij t ngrihej n lutje dhe falenderime ndaj Perndis. Ai mbante lidhje me Qiellin me an t kngs s Vet dhe, ndrsa shokt e Tij ankoheshin nga lodhja e puns, ata knaqeshin nga melodia e mbl q dilte nga buzt e Tij. Lutja e Tij dukej sikur dbonte engjjt e kqinj dhe si temjan e mbushte me arom vendin. Mendjet e atyre q dgjonin largoheshin, duke mrguar nga toka, pr n shtpin qiellore. Jezusi ishte burimi i mshirs shruese pr botn dhe npr gjith ato vite t vetmuara n Nazaret, jeta e Tij rrodhi n rrjedha simpatie dhe dhembshurie. T moshuarit, hallexhinjt, mkatart, fmijt duke luajtur me gzimin e tyre t pafajshm, krijesat e vogla t korijeve, t gjith ishin t lumtur me pranin e Tij. Ai, fjala e fuqishme e t cilit mbrojti botn, do t prkulej me dhembshuri pr t ndihmuar nj zog t plagosur. S'kishte asgj jasht vmendjes s Tij, asgj q Ai s'do t denjonte ta ndihmonte. Kshtu teksa ai rritej n urtsi dhe shtat, Ai rritej me mirsi me Perndin dhe njeriun. Ai fitoi simpatin e t gjith zemrave, duke e treguar Veten t aft pr t'i simpatizuar t gjith. Atmosfera e shpress dhe kurajs q e rrethonte e ktheu n nj bekim pr cdo shtpi. Dhe shpesh Ai thirrej npr sinagoga n Ditn e Sabatit pr t lexuar msimet e profetve. Zemrat e dgjuesve rrnqetheshin teksa nj drit ndrionte prej fjalve t njohura t tekstit t shenjt. Megjithat Jezusi iu shmang lvdatave. Gjat gjith viteve t qndrimit t Tij n Nazaret, Ai nuk e reklamoi fuqin e tij t mrekullueshme. Ai nuk krkoi pozita t larta dhe nuk mori tituj. Jeta e Tij e qet dhe e thjesht madje dhe heshtja e Shkrimeve t Shenjta lidhur me vitet e para t jets s Tij, na japin nj msim t rndsishm. Sa m e qet dhe e thjesht jeta e nj fmije, -sa m i lir nga ngacmimi artificial dhe m n harmoni me natyrn t jet ai, -aq m i favorshm sht ndaj energjis fizike dhe mendore dhe ndaj forcimit shpirtror. Jezusi sht shembulli yn. Ka shum njerz q shkruajn me inters pr periudhn e shrbess s Tij, teksa kalojn pa e vn re msimin e periudhs s viteve t Tij t fmijris. N jetn e Tij shtpiake Ai sht me t vrtet nj shembull pr t gjith t rinjt dhe fmijt. Shptimtari e prfilli varfrin q t mund t na msonte se sht shum e leht q, duke qen t prulur ne do t mund t ecim me Perndin. Ai jetoi pr t knaqur, nderuar dhe lavdruar Atin e Tij n gjrat e zakonshme t jets. Puna e Tij prmbushte shenjtrimin e zanatit t ult t zejtarve, t cilt bnin nj pun t rnd vetm pr t nxjerrr bukn e gojs. Ai ishte nn shrbimin e Perndis

28

si kur punonte n bankn e marangozit ashtu edhe kur bnte mrekulli pr popullin .Dhe do i ri, q ndjek udhn e Tij t ult, mund t thrras ato fjal q u than pr t nga Ati me an t Shpirtit t Shenjt:" Ja shrbtori im, q un prkrah, i zgjedhuri im, q m knaq shpirtin." Isaia 42:1.

8 Vizita e Pashkve Bazuar tek Luka 2:41-51. Pr Judenjt mosha dymbdhjet vjeare ishte mosha, q ndante fmijrin nga rinia. Pasi mbushte kt mosh nj djal Hebre thirrej bir i ligjit dhe bir i Perndis. Atij i jepeshin mundsi t veanta pr msim fetar dhe pritej t merrte pjes n festa t shenjta dhe n rituale. N prputhje me kt zakon, Jezusi n djalrin e Tij bri nj vizit n kohn e Pashkve n Jeruzalem. Si t gjith Izraelitt e devotshm, Jozefi dhe Maria shkonin do vit t ndiqnin Pashkt dhe, kur Jezusi arriti moshn e krkuar, ata e morn At me vete. Ishin tri festa vjetore, Pashkt, Rrshajat dhe festa e Tabernakullit, tek t cilat t gjith njerzit e Izraelit urdhroheshin t dilnin prpara Perndis, n Jeruzalem. Pashkt ishin ato, q ndiqeshin m shum nga t gjitha kto festa. Kishte shum t pranishm nga t gjitha vendet, q banoheshin nga Judenj. Nga do cep i Palestins erdhn nj numr i madh adhuruesish. Udhtimi nga Galilea zgjati dit t tra dhe udhtart u bashkuan n grupe t mdha pr mbrojtje dhe shoqri. Grat dhe burrat e moshuar udhtuan mbi qe apo gomer n rrugn e thepisur dhe shkmbore. Burrat e fort dhe rinia udhtuan n kmb. Koha e Pashkve i korrespondonte fundit t Marsit ose fillimit t Prillit dhe e gjith toka ishte veshur me lule dhe e mbushur me hare nga kngt e zogjve. Gjat gj