mega*zine lost &found #9/2014 pl

Mega*Zine Lost&Found #9 Oczekiwanie

PL # 9


Mega*Zine Lost&Found # 9 - OCZEKIWANIE

SPIS TRE!CI

003_ PREZENTACJE - GALERIA - Christian Martin Weiss018_ DZIA" POEZJI - Bo#ena NeLa Wiesio$ek019_ PREZENTACJE - GALERIA - Danuta Radek - Pankowska036_ DZIA" PROZY - Mehmet Çekirge039_ PREZENTACJE - GALERIA - Sarah Louette049_ DZIA" POEZJI - Anna Zielazny050_ SPRZYMIERZENI - Last Rites Gallery056_ DZIA" POEZJI - Agata Atka Cichy057_ PREZENTACJE - GALERIA - Thomas Dodd070_ DZIA" POEZJI - Angel Tears071_ METAFORY PAMI%CI083_ DZIA" PROZY - Emma Ernst086_ PREZENTACJE - GALERIA - Magdalena Franczuk106_ DZIA" PROZY - Adam H. A. Michniewicz107_ PREZENTACJE - ROZMOWA - Ja&mina Stysiak117_ DZIA" POEZJI - Aneta Mla& - Touanda118_ PREZENTACJE - GALERIA - Karen Wiseman124_ DZIA" POEZJI - Dionizy Sikora, desperat-zine125_ PREZENTACJE - GALERIA - Jarek Jarema129_ DZIA" POEZJI - Izabela Monika Bill130_ PREZENTACJE - GALERIA - Matylda Borczy'ska137_ DZIA" POEZJI - Joanna Ma$oszczyk138_ PREZENTACJE - GALERIA - Robert Wypiór - Finus153_ DZIA" PROZY - Angel Tears154_ PREZENTACJE - GALERIA - Maik Wöll168_ SZTUK WIELE - Ro&linna uczta183_ DZIA" PROZY - Mehmet Çekirge186_ PREZENTACJE - GALERIA - Marco Rea193_ DZIA" PROZY - Angel Tears194_ PREZENTACJE - GALERIA - Corwin von Kuhwede209_ DZIA" POEZJI - Katarzyna Kowalewska210_ PREZENTACJE - GALERIA - Ula de B.217_ DZIA" POEZJI - Mieszko Rybi'ski218_ PREZENTACJE - GALERIA - Sylwerstr Stabry$a233_ DZIA" POEZJI - Nina Ja&nikowska234_ PREZENTACJE - GALERIA - Ilona Celina Rorzkowska243_ DZIA" PROZY - Angel Tears244_ PREZENTACJE - GALERIA - Joanna Skurzewska - ASHKA253_ DZIA" POEZJI - Piotr Stró#yk254_ PREZENTACJE - GALERIA - Alan Uchoa II267_ DZIA" POEZJI - Jacek Mas$owski268_ PREZENTACJE - GALERIA - Daria Endersen278_ DZIA" PROZY - Anna Zielazny281_ PREZENTACJE - GALERIA - "ukasz Zagraba293_ DZIA" POEZJI - Dorota Karin294_ PREZENTACJE - GALERIA - Cristina Georgescu301_ DZIA" POEZJI - Leszek (uli'ski302_ PREZENTACJE - GALERIA - Bartosz Jakiel315_ DZIA" PROZY - Adam H. A. Michniewicz317_ KOMIX - BezKostusze320_ PREZENTACJE - ROZMOWA - Katarzyna Bonda330_ KOMIX - Ga$)zia331_ SPRZYMIERZENI 335_ W(y)ST%P

Zdj)cie na ok$adce: Christian Martin Weiss - „Passion”


Prezentacje - Galeria Christian Martin Weiss

https://www.facebook.com/pages/Christian-Martin-Weiss-Photography/462315397183462

http://www.christian-martin-weiss.com/

„love extract“models: Annika Liebe / Krohnsan

http://www.christian-martin-weiss.com



http://www.christian-martin-weiss.com



„cor“model: Felicitas Molnar



„feeder“model: Julia Saikonnen



„rigor“model: Ola Bosche, shoes: Katarzyna Konieczka

https://www.facebook.com/KonieczkaCostumes?ref=stream




„sensor I“model: Annika Liebe



„sensor II“model: Annika Liebe



„passion“model: Nicole Kaminsky



„stiletto“model: Ola Bosche, shoes: Katarzyna Konieczka





„in my time of need“model: Julia Saikonnen



„omophag“models: Annika Liebe / Krohnsan



„miroir“model: Sitt



„2lips I“model: Sitt



„2lips II“model: Sitt



„transition II“model: Annika Liebe



„perlen entrollen“model: Annika Liebe


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Bo"ena NeLa Wiesio!ek

„Baletnica”

Mog$am mie* zbyt wiele powodów do szcz)&cia

gdybym nie zosta$a baletnic+i nie ta'czy$a w rosyjskiej szkole ta'ca.

Mog$am sta* nad przepa&ci+na cienkiej linie.

Wybra$am bezruch.

Chod, poka#) Ci jak sta* na twardej ziemi.


Prezentacje - Galeria Danuta Radek - Pankowska

Danuta Radek - Pankowska

„Malowanie, podobnie jak pisanie to moja cicha pasja, odskocznia od szarej, ponurej rzeczywisto&ci, to mój azyl, zapomnienie, cz)&* mojej duszy.”

Za pomoc+ farb, kredek i cieni do powiek tworzy portrety kobiet. Prezentowane prace pochodz+ z wystawy „Autoportret Kobiety. D e k o n s t r u k c j e - S t u d i a - Transpozycje”.


Prezentacje - Galeria Danuta Radek - Pankowska


Dzia! Prozy Mehmet Çekirge

Daleko od domu

"Czy zrobi$em co& z$ego" pomy&la$ Foam, szczekaj+c przed bram+ swojego starego domu. Nie widzia$ &wiat$a w &rodku, ale nadal szczeka$. "Nie, nie zostawili by mnie tak, uwielbiam ich, a oni kochaj+ mnie. Mo#e si) zgubili?" snu$ dalej swoje rozwa#ania, w)sz+c w powietrzu, by znale,* trop.Z ca$ej swojej rodziny, Zacka kocha$ najbardziej. By$ to ma$y dzieciak, z którym dorasta$, mia$ teraz siedem lat. Pami)ta$, #e 4 dni temu zanim dom pociemnia$, on i Zack oraz ojciec ch$opca poszli na spacer. To by$ szcz)&liwy, s$oneczny dzie', ale Foam w jaki& sposób czu$, #e Zack nie by$ szcz)&liwy, a jego ojciec by$ niespokojny. W domu s$ysza$ rozmowy w j)zyku ludzi, który nie zawsze by$ w stanie zrozumie*, cho* wiedzia$, #e wi+za$y si) z ostateczn+



decyzj+. Pami)ta$ s$owa takie jak "Zack (urós$), a my (musimy oszcz)dza* pieni+dze, bo nie zarabiamy du#o i) nie mo#emy (zatrzyma*) Foama. My (musimy. Wyprowad,my si)) st+d. ( I zostawmy) psa tutaj."Z$apa$ s$aby zapach i by$o coraz bli#ej, nie nale#a$ on do Zacka lub jego rodziców. To zapach bezpa'skich psów, które chodz+ w grupie oko$o pi)ciu . To te same psy, które warcza$y na niego, gdy je mija$. "Czy id+ by si) ze mn+ bawi*? By* mo#e wiedz+, gdzie jest moja rodzina" - my&la$ Foam. Kiedy zapach zbli#a$ si), Foam zrozumia$, #e zabawa nie by$a ich intencj+. Musia$ ucieka*. Zacz+$ biec, a psy szczekaj+c goni$y za nim, ich zapach i ich szczekanie by$o coraz bli#ej. By$ zbyt g$odny i spragniony by ucieka*, ruszy$ wi)c do opuszczonego domu, gdzie przebywa$ przez ostatnie 4 dni, $udz+c si) nadziej+, #e inne psy po prostu zrezygnuj+ z po&cigu. Zmieni$ kierunek i wbieg$ na ulic), gdzie znajdowa$ si) opuszczony i zniszczony dom. Wataha bezdomnych psów przesta$a szczeka*, a ich zapach zacz+$ oddala* si). Tymczasem silny zapach &mieci, brudu, ekskrementów, krwi, gniewu, strachu i samotno&ci otoczy$y Foama: zapach ten by$ obrzydliwy i przera#aj+cy zarazem.Foam ruszy$ powoli do wn)trza domu, by$ zdyszany po biegu. Zobaczy$ plam) cieczy na pod$odze. Zbli#y$ si) do niej i pow+cha$ p$yn. Mia$ wra#enie, #e to deszcz pomieszany ze spalinami. "Deszczówka jest dobra" - pomy&la$ i zliza$ wszystko, co móg$, a nast)pnie uda$ si) do &mietnika. Zbieg okoliczno&ci sprawi$, #e o tej porze nocy znajdowa$ si) tam pojemnik z jedzeniem, pojawia$ si) tam ka#dej kolejnej nocy. Foam czu$ w tym miejscu zapach mi$o&* i ciep$a, oraz zapach &mieci. Zjad$ wszystko, co da$ rad) i poszed$ do swojego nowego domu, znakuj+c wej&cie, z którego korzysta$.Mija$y miesi+ce, a on co dzie' powtarza$ te same czynno&ci. Jego rutyn+ sta$o si) wstqawanie i wychodzenie z tego domu, by sprawdzi*, czy by* mo#e nie czeka na niego kto& w jego starym domu. Uwa#a$ na zbli#aj+cy si) zapach bezpa'skich psów - wówczas ucieka$, przynajmniej do czasu a# zapach znikn+$, pó,niej wraca$ czeka* na powrót swojej rodziny. By nie czu* samotno&ci, zaczepia$ dzieci w wieku Zacka. Czu$ te same emocje, jakie zna$, pó,niej odganiali go rodzice . Rzucano w niego kamieniami. Ludzie bali si) go lub chcieli go skrzywdzi*. Czasami podczas w$ócz)gi wyczuwa$ ciep$o i pozytywne uczucia zakochanych par. Siada$ w ich pobli#u i wspomina$ stare dobre czasy. Czu$ si) tak bardzo samotny, #e ka#dej nocy wy$ g$o&niej, wierz+c, #e jego rodzina us$yszy go i przyjmie do siebie. Powiedzia$ by im „przepraszam” - mimo i# nie wiedzia$, co zrobi$ ,le.

Pewnej nocy obudzi$ go pisk opon. W powietrzu wyczuwalny by$ zapach kobiety, przyjaciela, którego nigdy wcze&niej nie pozna$.Podekscytowany ruszy$ na spotkanie nieznanej osoby. By$ g$ody i s$ysza$ nape$nianie pojemnika.Wtedy ich wzrok spotka$ si) po raz pierwszy. Kobieta by$a zaskoczona widz+c w drzwiach witaj+cego j+ psa. Wpatrywa$ si) w ni+ bezpa'ski golden retriever ca$y pokryty brudem. W &wietle reflektorów mo#na by$o zauwa#y* pch$y skacz+ce po jego futrze. Pokrywa$y go zadrapania i strupy. Nie wida* by$o &ladu po psie, którym kiedy& by$.Widz+c to kobieta rozgniewa$a si). Jak w$a&ciciele Foama mogli go tak zostawi*. Zakl)$a pod nosem w intencji wszystkich tych psów sprzedawanych w sklepach zoologicznych, które ko'cz+ na ulicach, próbuj+c przetrwa* i $udz+c si), #e ich w$a&ciciele sobie o nich przypomn+. Kiedy by$a dzieckiem, jej rodzice zmusili j+ by zostawi$a swojego psa, dok$adnie tak samo, jak porzucono Foama. Nigdy nie wiedzia$a, co go spotka$o. Ten pies mia$ jednak szans). Si)gn)$a do obro#y Foama, aby sprawdzi* jego imi). Poprosi$a by podszed$. Poklepa$a go po g$owie i czeka$a na niego, gdy jad$. Mówi$a do niego czule. Foam mia$ wra#enie, #e to bardzo mi$a osoba - wnioskuj+c po tonie jej g$osu i po emocjach jakie wyczuwa$. Kaza$a mu wskoczy* do samochodu. G$odny uwagi i uczu* Foam wskoczy$ na tylne siedzenie.



Podczas podró#y, kobieta nadal mówi$a spokojnym g$osem. Jej zapach by$ pe$en mi$o&ci i czu$o&ci. Foam czu$ t) mi$o&* pierwszy raz od miesi)cy i zacz+$ szczeka* ze szcz)&cia. Kobieta roze&mia$a si), a w jej oczach pojawi$y si) $zy.Wreszcie dotarli do weterynarza. Ten rozpozna$ psa i zacz+$ rozmawia* z kobiet+. Znowu Foam wy$apywa$ pojedyncze s$owa, jednak nie potrafi$ nic z tego zrozumie*. Rozmowa dotyczy$a czego& smutnego, jego i jego rodziny. Kiedy us$ysza$ s$owo „zastrzyk”, wpad$ w panik). Normalnie nie denerwowa$ si), szczególnie gdy jego rodzina by$a obok, tym razem by$ jednak sam, a zastrzyki przecie# bola$y. Zacz+$ szczeka*, ale by$ przywi+zany. Kobieta widz+c strach Foama podesz$a i spokojnym tonem uspokaja$a go. Okaza$o si), #e wszystko by$o dobrze.Przez pi)* dni przebywa$ w klinice. By$ karmiony, a jego rany zacz)$y si) goi*. Pod koniec pi+tego dnia wróci$a kobieta i zabra$a Foama ze sob+ do domu. On nie stawia$ oporu. Mia$ nowego przyjaciela, przyjaciela, który kocha$ go ze wzajemno&ci+.

Zdj)cia do tekstu: Mehmet Çekirge


Prezentacje - Galeria Sarah Louette

Sarah Louette

F r a n c u s k a t w ó r c z y n i f o t o g r a f i i artystycznej. Poprzez swoje prace stara si) pokaza* jak mog+ wygl+da* nasze relacje ze &wiatem. Jej fotografie przedstawiaj+ zatrzymany w bezruchu &wiat z rozedrganymi postaciami. Pomimo s$odkich, nasyconych barw wyczuwalna jest atmosfera melancholii. Nic nie jest okre&lone, ani forma, ani znaczenie, #ycie za& wydaje si) by* delikatnym momentem, który zniknie pozostawiaj+c za nami niesko'czony &lad. Sarah Louette wystawia w Photo-Originale w Pary#u. Wygra$a nagrod) Correspondance Visuelle magazynu Compétence Photo i obecnie jej prace pokazywane s+ na festiwalach we Francji.

https://www.facebook.com/sarahlouette.photography

bunch coco







bunch coco closeup



another umbrella



attendre en vain



chutes d’o



nowhere home



Trace d’hiver 2



Trace d’hiver 3



windy news



spring reading


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Anna Zielazny

„Podró# w czasie”

W jasno&* chmur Wt$oczone pigmenty s$o'ca Rozko$ysanie drzew i bioder

kiedy ta'czy$a dla ciebie w paj)czynach

pomi)dzy krzewamiagrestu i mirabelek

S$one $zy i kwa&ne porzeczki posmak #elaza na palcach

suche usta

Kiedy latem zimazdecydowa$am si)

zamieni* ca$e moje wczesne #ycie ca$+ moj+ przysz$o&*

Ca$e Nasze Teraz w s$owa, zdania, wiersze

Stare ksi+#ki zostawione

W Obcych Miastach Zdradzaj+ce nasze sekrety

I &lady atramentu na bia$ej sukienceOpowiadaj+ smutne historie

O nas, w nas, bez nas


Sprzymierzeni Last Rites Gallery

Odsuwanie na bok w!asnych spraw i wspieranie interesów innych osób jest postaw" niezwyk!", szczególnie istotn", gdy kto# dzia!a na rzecz mniejszo#ci. Znana galeria w Nowym Jorku opiekuje si$ i wspiera artystów nale%"cych do mrocznych ruchów artystycznych: to Galeria Last Rites, za!o%ona przez Paula Bootha. Kim jest cz!owiek - tak%e artysta - który zach$ca i zapewnia wsparcie dla innych artystów o podobnej postawie? Jaki rozg!os mo%e osi"gn"& galeria dzia!aj"ca na rzecz subkultury?W prezentowanym wywiadzie, mamy zamiar zaprezentowa& t$ galeri$, która promuje mroczn" twórczo#& i jej autorów.



Za$o#ona w 2008 roku Galeria Last Rites sta$a si) istotnym miejscem dla ruchu mrocznej sztuki i przystani+ dla artystów, którzy wol+ eksplorowa* z$owrogi, niespokojny i ekscentryczny &wiat wyobra,ni w swoich pracach. Galeria tworzy sprzyjaj+c+ atmosfer), w której artysta mo#e zaprz)ga* niczym nieograniczon+ ekspresj), a obserwator mo#e odczuwa* emocje, inspiruj+ce do zrozumienia tego, co tkwi w nas wszystkich. Plan wystaw zmienia si). Galeria Last Rites znajduje si) przy ulicy 325 W 38, mi)dzy Alej+ 8. i 9., w Nowym Jorku.Studio tatua#u Last Rites zosta$o stworzone w 1991 roku przez Paula Bootha i przez lata zdo$a$o wyrobi* sobie mark) na ca$ym &wiecie. W 1998 roku, po dwóch latach pracy w prywatnym studiu w New Jersey, Teatr Tatua#u Last Rites otworzy$ swoje podwoje w t)tni+cym #yciem Nowym Jorku. Z biegiem lat, Last Rites rozwin+$ mod) na mroczn+ sztuk), zyskuj+c wielbicieli dzi)ki uzyskanym nagrodom i wyró#nieniom na ca$ym &wiecie. W 2007 roku, w celu zlikwidowania przepa&ci mi)dzy sztuk+ tatua#u i sztukami pi)knymi, powsta$a Galeria Last Rites. Jest to miejsce znane ze swojego stylu i estetyki, a tak#e z bycia domem dla wielu &wiatowej klasy artystów tatua#u. Teatr nadal go&ci znanych artystów z ca$ego &wiata. Last Rites zosta$ zauwa#ony wiele stacji telewizyjnych, w tym CNN, MSNBC, Discovery, A&E, TLC, Arte, Fuse, MTV, VH1 i Magazyn Rolling Stone.

Rozmowow) z Eric+ Berkowith, dyrektork+ Galerii Last Rites przeprowadzi$a Anita Kovács.

[L&F] Last Rites - historia zacz$!a si$ od studia tatua%u w 1998 roku, a pomys! otwarcia galerii pojawi! si$ w 2007 roku. Czy mog!aby# powiedzie& kilka s!ów na ten temat?[Erica Berkowith] W$a&ciciel studia jak i galerii, Paul Booth, jest zarówno artyst+ jak i twórc+ tatua#u. Pomys$ otwarcia w$asnej galerii pochodzi z jego do&wiadczenia ze zwiedzania innych galerii sztuki w Nowym Jorku, których &rodowisko odczu$ jako surowe i niego&cinne. Z w$asnego do&wiadczenia wie, #e nawet galerie wystawaj+ce bardziej odwa#ne i mroczne prace, nie by$y zbyt przyjazne. Booth chcia$ po$o#y* kres tego typu opresyjnym tendencjom, oddzia$uj+cym zarówno na twórców jak i odbiorców prac. Tak te# narodzi$a si) Galeria Last Rites. Jest to niezwykle wa#ne dla Bootha, #e arty&ci, którzy prezentuj+ si) u nas, nie s+ ograniczani w zakresie swoich dzia$a' i maj+ swobod) artystyczn+ by eksplorowa* najciemniejsze zakamarki swoich umys$ów i serc. Ponadto, sama galeria stara si) by* przyjazna i przytulna, zach)caj+ca naszych go&ci do kontemplacji prac, anga#uj+ca w dialog z innymi, a przede wszystkim, daj+ca unikalne do&wiadczenie,

Zbli#enie, front detali pracy autorstwa Julie Zarate, The Magician



jakiego nie mo#na znale,* nigdzie indziej.Booth otworzy$ galeri) równie# w celu zlikwidowania przepa&ci mi)dzy tatua#em i sztuk+. Teatr Tatua#u Last Rites wspó$pracuje tylko z najlepszymi artystami w bran#y, z których wielu, to równie# utalentowani malarze i rysownicy. Booth zach)ca swoich artystów do pracy i realizowania si) w innych mediach, oprócz tatua#u, zapewnia przy tym miejsce, w którym ich praca mo#e by* wystawiona na widok publiczny.

[L&F] Jak zainteresowa!a# si$ mroczn" sztuk"? Czy istnieje jaki# zwi"zek mi$dzy muzyk" i galeri"?[Erica Berkowith] Paul Booth bierze aktywnie udzia$ w przemy&le muzycznym od lat. Ma wielu przyjació$ i klientów, którzy zdobi+ si) jego tatua#ami. Ponadto, Booth jest tak#e muzykiem i wyda$ seri) albumów z muzyk+ ambient. Muzyka jest bardzo wa#na dla Galerii Last Rites i Teatru Tatua#u. Widzimy nasze &rodowisko jako wci+gaj+ce do&wiadczenie – wszystko, od s$abego o&wietlenia do muzyki, tworzy nastrój dla naszych go&ci. Booth tworzy mroczne obrazy od bardzo dawna. To dla niego droga do konfrontacji i egzorcyzmowania w$asnych demonów.Obserwowa$am od dawna wielu regularnie pojawiaj+cych si) artystów w galerii. By$am równie# cz)stym go&ciem wystaw w galerii pracuj+c jeszcze w poprzednim miejscu. Wczesne lata liceum zaowocowa$y mi$o&ci+ do sztuki. Pracuj+c w pracowni artystycznej, zacz)$am ucz)szcza* na zaj)cia z historii sztuki i tak zamieni$am p)dzel na pióro. Okaza$o si) bowiem, #e analizowanie i pisanie o sztuce, która inspirowa$a, stymulowa$a i zachwyca$a mnie, sta$o si) moj+ prawdziw+ pasj+. I nagle zda$am sobie spraw), #e nigdy nie czu$am si) bardziej zaanga#owana. Sztuka nadal jest cz)&ci+ mojego #ycia i zawsze b)dzie. Jestem szczególnie zafascynowana mroczniejszymi

obrazami i tematami. Ca$e #ycie by$am zaintrygowana tym co stanowi tabu, jest wykl)te i niewygodne. Moja ciekawo&* zaprowadzi$a mnie we w$a&ciwe miejsce.

[L&F] Czy mo%esz powiedzie& co# na temat artystów tworz"cych w tym gatunku w Nowym Jorku? Maj" oni „normaln"” prac$, czy s" w stanie wy%y& ze swojej sztuki?

Dyrektor Galerii, Erica Berkowitz podczas otwarcia wystawy Natalie Shau Forgotten Heroines, Zdj)cie: Paola Duran



[Erica Berkowith] Wystawiamy razem artystów do&wiadczonych i pocz+tkuj+cych. Niektórzy z nich musz+ pracowa* w pe$nym lub w niepe$nym wymiarze czasu, inni nie tak bardzo. Nawet je&li „dzienna praca” zajmuje sporo ich czasu, nadal po&wi)caj+ wszystko, co maj+ do tworzenia sztuki.

[L&F] Jak s"dzisz, czy mroczna sztuka jest tylko trendem znanym z twórczo#ci bardzo popularnych artystów, takich jak Tim Burton, Mark Ryden, Giger, Beksi'ski itp., czy mo%e jest uwa%ana za prawdziwy i cennny gatunek?[Erica Berkowith] Poza nami nie ma #adnych innych galerii w Nowym Jorku, które specjalizuj+ si) w „mrocznej sztuce”. Nasi patroni bardzo ceni+ sztuk), a estetyczne wra#enia jakie zapewniamy, s+ kluczowym aspektem dla naszej spo$eczno&ci i istnienia galerii. Go&cie galerii wyj+tkowo pozytywnie odbieraj+ proponowan+ przez nas estetyk). Last Rites szybko sta$a si) miejscem powrotów dla wielu twórców. Arty&ci, których prace pokazujemy, s+ szanowani przez wielu ludzi, a nasza galeria, jako miejsce dla osób odrzucanych przez inne galerie zosta$o dobrze przyj)te.

[L&F] Jak dokonujecie wyboru prac i artystów do prezentowania w Waszej galerii? Jak pomagacie swoim artystom?[Erica Berkowith] Mimo, #e nie przyjmujemy obcnie nowych zg$osze' od artystów, zawsze jeste&my &wiadomi tego, co dzieje si) w naszym otoczeniu. Mamy bardzo du#y wybór utalentowanych twórców, których aktywnie wystawiamy w galerii. Jest dla nas wa#ne by nasi arty&ci eksplorowali mroczne tre&ci i tematy. Oczywi&cie to, co jest mroczne dla

Last Rites Gallery, Zdj)cie: Paola Duran

Logan Aguilar art fusion, Zdj)cie: PaolaDuran



jednego, nie mo#e by* takie dla drugiego. Szanujemy podmiotowo&* sztuki i staramy si) wspiera* ka#de dzie$o , które przechodzi poprzez nasze drzwi. Oprócz mroku, szukamy prac, które s+ g$)bokie, emocjonalne i dobre technicznie.Widzimy w naszych artystach, kogo& wi)cej ni# tylko artystów. To s+ nasi przyjaciele, nasza rodzina i nasi nauczyciele. Pomagamy sobie wzajemnie. Zawsze jeste&my gotowi do konsultacji. Po&wi)camy swój czas, by zrobi* wszystko, co w naszej mocy, aby poprowadzi* ich uczciwie (w razie potrzeby) i zapewni* im wszystko, co oka#e si) niezb)dne do prezentowania ich twórczo&ci.

[L&F] Na W$grzech galeria tego typu mog!aby istnie& tylko w podziemiu. Czy masz kontakt z „tradycyjnym” %yciem artystycznym?[Erica Berkowith] Last Rites ma bardzo profesjonaln+ baz) patronów i widzów. Mamy go&ci, którzy byli z nami od pierwszych chwil. Inni do$+czali do nas z czasem, jak kontynuowali&my nasz+ podró#. Ostatnio, poniewa#



przenie&li&my nasz+ lokalizacj), widzimy nap$yw nowych zainteresowanych. To znacznie zwi)kszy$o zarówno nasz+ galeri), jak i obecno&* wielbicieli sztuki. Prezentujemy bardzo ró#ne obiekty z wielu nowojorskich galerii, dzi)ki czemu jeste&my coraz bardziej cenieni.

[L&F] Patrz"c na zdj$cia na Waszej stronie mog$ wyczu& atmosfer$ i serdeczno#& ceremonii otwarcia - czy galeria ma grup$ regularnych widzów, czy ka%dy artysta ma oddzieln" publiczno#&?[Erica Berkowith] Nasze przyj)cia zwi+zane z otwarciami wystaw s+ wspania$e. Tak, mamy sta$ych go&ci, którzy bardzo szybko staj+ si) naszymi przyjació$mi. Mamy nadziej), #e widz+ w Last Rites dom lub sanktuarium. Z drugiej strony, z ka#dym nowym artyst+, pojawiaj+ si) nowi ludzie. Mamy nadziej), #e wszyscy oni wyczuj+ komfortowo&* &rodowiska, jakie staramy si) utrzyma* tutaj i wróc+ do nas ponownie przy okazji przysz$ych zdarze'. Pracowa$am ju# w kilku innych galeriach zanim trafi$am do Last Rites i przyznam, #e nienawidzi$am pracy przy otwarciach. Spowodowane to by$o g $ównie pretensjonalnym i powierzchownym charakterem uczestników. Od kiedy rozpocz)$am prac) tutaj, moje postrzeganie ludzi na przyj)ciach otwarcia radykalnie uleg$o zmienie. Zacz)$am naprawd) cieszy* si) razem nimi. Mamy bardzo przyjazn+ grup) cudownych ludzi, którzy nie oceniaj+ si) nawzajem, potrafi+ natomiast wspólnie dzieli* do&wiadczanie sztuki. Jeste&my bardzo szcz)&liwy, z posiadania tak niesamowitej grupy klientów, sympatyków i przyjació$.

[L&F] Jakie s" najbli%sze plany Last Rites?[Erica Berkowith] W zwi+zku z przenosinami do wi)kszego i bardziej widocznego miejsca, nie mamy jeszcze nowych planów. Ale to nie znaczy, #e z)batki w g$owie Paula Bootha nie pracuj+. Ten cz$owiek zawsze my&li, projektuje i udoskonala mark) Last Rites i trzyma wszystkich w ryzach.

[L&F] Dzi$kuj$ za rozmow$, Erico!

http://lastrites.tv/

https://www.facebook.com/lastritesgalleryShawn Barber, portret Paul Booth

https://www.facebook.com/lastritesgallery



https://www.facebook.com/lastritesgallery


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Agata Atka Cichy

„Chepri „

nie p$acz smutek stanem duszy

$zy efekt impulsu w mózgu malowany emotikon na samotno&*

pergamin skóry spod niej piszczele

i szcz)ka wykrzywionaw grymasach u&miechów i smutków

stercz+ na przekór &miertelno&ci

nigdy nie b)dziesz bardziej ze mn+ bardziej z tob+ nie b)d)

zawsze krok za sob+ do siebie krokbo odej&* nie sposób

Atum nie &pi odrodzimy si)

pomimo

20.09.2013


Prezentacje - Galeria Thomas Dodd

Thomas Dodd

Grafik i fotograf ze Stanów Zjednoczonych. Opracowa$ styl, który nazywa „malarskim fotomonta#em” - polega on na obróbce zdj)*, która nadaje zdj)ciom tekstur) i wygl+d daleki od cyfrowego. Jego prace cz)sto poruszaj+ mityczne i quasi-religijne tematy, oddaj+c tym samym cze&* wielkim mistrzom tradycyjnej sztuki. Mimo i# jego prace przypominaj+ obrazy, s+ to fotografie, powsta$e w wyniku fuzji wielu e lementów i technik . W przypadku wi)kszych prac, stosuje ró#ne media dodaj+c tekstury odpowiednio podkre&laj+ce pi)kno fotografii.

https://www.facebook.com/ThomasDoddPhotography

Thomas Dodd na temat "Oczekiwania"

Zdecydowa $em si) na udzia $ w tym k o n k r e t n y m n u m e r z e , p o n i e w a # „oczekiwanie” jest w du#ej mierze cz)&ci+ opowie&ci w procesie mojej pracy. Dobra fotografia powinna by* jak film - musi nie t y l ko sugerowa* p rzesz $o&* , a le i p rzywo $ywa* wyobra#enie mo# l iwe j przysz$o&ci. Ka#da z prezentowanych przeze mnie prac sugeruje oczekiwanie na to, co si) wydarzy. Pozostawiam t) przyz$o&* w r)kach widzów, którzy zdecyduj+ sami o losach moich postaci...

A Little Bird Told Me







Brainstorm



Dogma



Expecting To Fly



Girl In A Chair



Hedge Mistress



Hope



Night Flight



Passion Of The Christ



Pierrot



Serpentine



Undine



Wraith


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Angel Tears

z wolna pokrywam si) kurzemna pó$ce oboj)tno&ci

omijasz wspólne miejscajak zara#one d#um+

zosta$o mi jeszcze kilka $ezkapi+ bezg$o&nie

wype$niaj+c s$ono&ci+ pustk)gdy spadnie ostatnia

b)dzie za pó,no by wyci+gn+* d$o'

maj 2014

gdzie& tamza cienk+ kotar+ jest #ycie

szumnie nazywane normalno&ci+nie wyci+gn) d$oni

zamkni)ta we w$asnej czasoprzestrzeni trwam uparcie uczepiona resztek cz$owiecze'stwa

gdzie „by*” jest wa#niejsze ni# „mie*”a „ty” znaczy wi)cej ni# „ja”

chc) tu zosta*ko$ysz+c w ramionach l)kipoczekam na lepsze jutro

a je&li nie nadejdzieumr) szcz)&liwa

buduj+c w$asny ma$y &wiat

kwiecie' 2014


Metafory Pami#ci pod red. Gizem Karayavuz

„Oneirofrenia”(„Spokój ducha, pochodz"cy z przyjemnego snu”)

! Ludzki mózg jest chyba najbardziej z$o#on+ struktur+ biologiczn+ we wszech&wiecie. Mimo, #e ma tak+ sam+ ogóln+ struktur), jak mózgi innych ssaków, to jest od nich ponad trzy razy wi)kszy w porównaniu do wielko&ci cia$a i znacznie bardziej skomplikowany. Te n n i e z w y k l e z $ o # o n y n a r z + d , szacunkowo zawiera 100 miliardów neuronów s$u#+cych do przekazywania sygna$ów. Poprzez a# 1000 bilionów po$+cze' synaptycznych, w sposób ci+g$y odbiera i analizuje informacje sensoryczne, w odpowiedzi kontroluje wszystkie dzia$ania i funkcje organizmu. Jest równie# centrum my&lenia wy#szego rz)du, uczenia si) i pami)ci, daje nam umiej)tno&* , planowania, mówienia, wyobra#ania sobie, marzenia, rozumowania, do&wiadczania i odczuwania emocji. Pami)* jest sum+ naszych wspomnie' i da j e nam zdo lno&* do uczen ia s i) i dostosowywania, wynikaj+c+ z wcze&niejszych do&wiadcze', a tak#e do budowania relacji. To umiej) tno&* zapami) tywania minionych do&wiadcze' i mo# l iwo&* l ub p roces przywo$ywania wcze&niej prze#ytych faktów, wra#e', do&wiadcze', umiej)tno&ci i nawyków. To swoisty magazyn z rzeczami, których nauczyli&my si) i zatrzymali&my, maj+cych swoje , r ó d $ o w n a s z y c h d z i a $ a n i a c h l u b do&wiadczeniach, podlegaj+cych modyfikacji s t ruktury lub zachowania, odwo $ania i uznawania. Etymologicznie, wspó$czesne angielskie s $owo „memory” (pami)* ) pochodzi ze &redniowiecznego angielskiego „Memorie”, które



z k o l e i p o c h o d z i o d a n g l o -f r a n c u s k i e g o „ m e m o i r e ” l u b „ M e m o r i e ” , a o s t a t e c z n i e o d $aci'skiego „memoria” i „Memor”, czyi „&wiadomy”, „pami)tanie'”. Pami)* jest nasz+ zdolno&ci+ do kodowania, przechowywania, u t r z y m y w a n i a i n a s t ) p n i e p r z y p o m i n a n i a i n f o r m a c j i i do&wiadcze' z przesz$o&ci. Mo#e by* t o t r ak tow an e w ka tego r i ach ogólnych, jak wykorzystywanie dotychczasowych do&wiadcze' do zmian lub wp$ywania na bie#+ce zachowanie. K i e d y c h c e m y o c z y m & pami)ta*, mo#emy pobra* informacje na poz iomie n ie&wiadomo&c i , przenosz+c je do &wiadomo&ci. Podczas gdy wi)kszo&* ludzi my&li, #e maj+ albo „z$+” albo „dobr+” pami)*, w rzeczywisto&ci wi)kszo&* jest do&* dobra w zapami)tywaniu niektórych rodzajów rzeczy i s$absza w pami)taniu innych. Je&li masz k$opoty z zapami)tywaniem czego&, zak$adaj+c, #e nie masz choroby fizycznej, nie jest to zazwyczaj wina ca $ego sys temu pami)c i , a l e nieefektywnego sk$adnika jednej z jego cz)&ci. Poza tym mamy dusz) . . . Istnieje kilka definicji dotycz+cych sposobu dzia$ania naszego cia$a, tego jak mo#emy utrzyma* si) przy #yciu i oddycha* . . . Ale mamy równie# uczucia, które nie maj+ klarownych wyja&nie'. Jeste&my jak metafory cia$a i duszy. Metafora pomaga nam odczyta* nieznany j)zyk cia$a. Dusza



musi równie# oddycha*. Musimy pozosta* przy #yciu! Ale w jaki sposób? Gdy organizm jest zm)czony oddychaniem, mówi do nas: „Zamknij oczy, wyobra, sobie inny &wiat i przenie& tam swoje cia$o, mo#esz marzy*, czu* i zdecydowa*, czy warto #y* w tym wyobra#eniu. Je&li tak, kontynuuj i staraj si) sprawi* by sta$ si) prawdziwy dzi)ki twojej ci)#kiej pracy!” Pami) ta* lub zapomnie* . Mo#emy mie* blizny na ciele. Nasze cia$o nigdy nie zapomina, jak to si) sta$o i przez kogo zosta$y zadane rany. Mo#na je nawet porówna* do k a l e n d a r z a . W y d a j e s i ) ponadczasowe w kolorach, bólu... Ale m o#e n a s z a d u s z a w o l a $a b y zapomnie* i to jest w$a&nie sposób w jaki jeste&my doskonale wywa#eni, aby pozosta* przy #yciu. Zanim podejmiemy dzia$ania, nasze cia$o i dusza ju# rozumiej+ i czyni+ nas silniejszymi. C z a s a m i l e p s z e j e s t z a p a m i ) t y w a n i e , c z a s a m i zapominanie. Ale najcz)stsze jest oczekiwanie. Na tworzenie nowych wspomnie'. Wyobra,nia sprawia, #e $atwo powo$ywa* i &ni* nowy &wiat. T o p r z y g o t o w u j e n a s d o r z e c z y w i s t y c h w s p o m n i e ' , wspania$ych wspomnie'!

! W t y c h c z a s a c h n a s z doskona$y mózg pomaga nam. Mózg mo#e korzysta* (lub te# nie) z informacji, których dostarcza wzrok. Jeste&my &lepi, gdy &nimy... Nie



potrzebujemy widzenia, aby zobaczy* &wiat$o, je&li mamy &wiat$o w sobie. Niewidomi n ie maj+ &wiat $a w rzeczywisto&ci. Oczekiwania s+ potrzebne, s z c z e g ó l n i e w p r z y p a d k u niepo#+danych uczu* w naszym #yciu. To jak niszczenie z $ych wspomnie' i ucieczka od tu i teraz do tworzenia dobrych. "atwo jest uciec od &lepoty.Oczekiwanie jest zdefiniowane jako wiara, #e co& si) wydarzy, lub wiara, #e co& powinno istnie* w pewien okre&lony sposób. !nienie nowych chwil, mo#e wymaga* pewnego wsparcia, „pomocnicy snu" tworz+ sceny, które nawet nie p r z y s z $ y b y c i d o g $ o w y . Czyje&sekretne sceny raju, mog+ by* pomocne dla ciebie. Sztuka jest najlepszym sposobem, aby wszystkie wyimaginowane &wiaty uczyni* realnymi, aby o#ywi* #ycie, które przesta$o oddycha*. S z t u k a t o o b r a z y s t a l e uzdrawiaj+cej si) duszy, jak magiczni pomocnicy w trudnych chwilach. To tworzy wspomnienia z oczekiwa'. Nawet te o prawdziwym bólu i prawdziwym szcz)&ciu. Zmieniamy kolory rzeczywisto&ci za ka#dym dotkni)ciem p)dzla lub o$ówka, na papierze i na ekranie, zawsze staraj+c si) zmienia* prawdziwe sceny w zgodzie z widzeniem naszej duszy. N a w e t j e& l i t w o r z y m y s z t u k) realistyczn+, to jest to malowane tego, co widz+ oczy jednej duszy, ogl+dane po zako'czeniu oczami innej duszy.



Umieszczamy te obrazy w naszej pami)ci, na zach)t). Sztuka pomaga nam zatrzyma* si) i odetchn+* pe$n+ piersi+ w najtrudniejszych momentach. Wzywa nas by poczu* ten sen: „to twoja kolej, aby spodziewa* si) siebie!” Artysta, mo#e urzeczywistnia* swoje marzenia, sztuka mo#e by* zwiastunem tego, co zrealizujemy. Albo mo#emy traktowa* #ycie jak p$ótno, i sprawia*, by by$o prawdziwe.Wi)kszo&* czasu, potrzebujemy cudów w naszym #yciu. Trzeba p o # e g n a * s w o j e n e g a t y w n e do&wiadczenia, by sta* si) gotowym, aby zacz+* #y* na nowo. Prawdziwe po#egnanie mo#e si) zdarzy* tylko wtedy, gdy potrafimy poradzi* sobie z t+ sytuacj+. Musimy by* odwa#ny i stan+* twarz+ w twarz ze swoimi problemami. A je&li damy rad), przesz$o&* mo#e sta* si) kamieniem milowym w naszym #yciu. Ale je&li nie podo$amy i zdecydujemy, #e nie chcemy stawi* im czo$a, staniemy si) s$abi i boja,liwi, nie b)dziemy mie* szans, aby poradzi* sobie ze swoimi problemami. Sztuka mo#e by* zwiastunem zachodz+cych w nas zmian. Sztuka mo#e by* surrogatem. Do&wiadczana w wyobra,ni poprzez uczucia i dzia$ania innej osoby. Musimy mie* czyst+ kart) w naszych umys$ach do tworzenia nowych wspomnie'. Walcz+c, nasz mózg musi uciec si) do stanu $agodniejszego, poniewa# nasze dusze musz+ czu* wygod), jak nasze cia $a, odpoczywaj+ce podczas



pi)knego snu. Gdy budzimy si) wszyscy powinni&my czu* szcz)&cie. Sztuka sprawia, #e &nimy na jawie. Organizacja jest dusz+ szcz)&cia. Dusza musi zosta* poniesiona przez pi)kno. Kiedy dusza prosi o pomoc, mówi, „Oczekuj, &nij i poka# mi now+ drog), by poczu*! Twórz. Stwórz obiekt lub co&, co mog) us$ysze*, dotkn+*, zobaczy*…” Wreszcie powo$aj do istnienia rzeczywisto&*, któr+ sam zobaczysz. Podziel si) ni+, aby inni mogli zobaczy*, #e to ucieczka od smutku. Twoja sztuka zaczyna niszczy* z$e wspomnienia innych osób. Podsumowuj+c, nadszed$ czas, aby tworzy* nowe wspomnienia z tego, czego mo#emy si) spodziewa*. Zaufaj m i , n a s z m ó z g m o #e p o m i j a * informacje, które rejestruj+ oczy. Ale je&li &nimy pi)kno i pozwalamy by nape$nia$o ono serce, zaczynamy si) u&miecha* - od &rodka! A jaki jest twój sen? Czy jeste& g o t o w y n a n o w e w s p a n i a $ e wspomnienia? Je&li tak, to nie czekaj i zrób to! Je&li potrzebujesz pomocy, sztuka jest zawsze w tobie.


Dzia! Prozy Emma Ernst

R$ka

To by$ jeden z tych dni, kiedy wszystko wydaje si) mo#liwe. Hipermarkety wsezonowej promocji sprzedaj+ marzenia, które le#+ na pó$kach opakowane w kolorowe papierki i tylko czekaj+, aby po nie si)gn+* i wrzuci* do koszyka. Niegrzeczna Dziewczynka obudzi$a si) rze&ka i wypocz)ta, dziarsko wyskoczy$a z $ó#ka i podesz$a do okna, aby odda* pok$on !wiatu i przywita* si) z wróblami siedz+cymi na parapecie. Rozchylaj+c firanki dostrzeg$a na trawie niewielkie wzniesienie, które w pierwszej chwili wzi)$a za kretowisko, ale szybko dosz$a do wniosku, #e Cynik, zajad$y wróg kretów, nigdy by nie pozwoli$, aby który& z nich poczyna$ sobie tak bezceremonialnie na jego terenie. Nie by$o jednak czasu zastanawia* si) nad tym d$u#ej. Wir zwyk$ych zdarze', ta odwieczna karuzela codzienno&ci, porwa$ j+ i Dziewczynka, przezwyci)#aj+c zawroty g$owy, kr)ci$a si) na niej a# do wieczora. Do domu wróci$a pó,no, a zamykaj+c okno przed snem zauwa#y$a, #e dziwne wzniesienie na trawniku znacznie si) powi)kszy$o. Mo#e jaka& egzotyczna ro&lina próbuje wzej&*? Obiecuj+c sobie, #e rano przyjrzy si) temu z bliska, posz$a spa*. Mia$a bowiem godny po#a$owania zwyczaj przesypiania zbyt trudnych pyta'. Zdarza$o si) jednak, #e Sen zostawia$ pod poduszk+ odpowiedzi i w$a&nie na to w tym wypadku liczy$a.W nocy zwoje jej mózgu zamieni$y si) w tory kolejowe, po których w kó$ko, bez okre&lonego celu je,dzi$ poci+g, stukotem kó$ wype$niaj+c ca$+ przestrze'. Ten sam, co zawsze. Tak, ten, który nie zd+#y$ zahamowa* przed wskakuj+cym na szyny m)#czyzn+. Poci+g - widmo ju# dawno temu zniszczy$ to, co mia$ zniszczy*, ale nadal wraca$ i kr+#y$ w lunatycznym transie po jej g$owie, dopóki !wiadomo&* nie przestawi$a zwrotnicy i nie skierowa$a lokomotywy na boczne tory. Mo#e czeka$ na w$a&nie na ni+? Dziewczynka obudzi$a si) na poduszce mokrej od $ez. A mo#e to wezbrana mi$osierdziem Rzeka Niepami)ci przep$yn)$a przez jej u&piony umys$, chc+c zabra* i poci+g, i tory. Dlaczego zatem ich nie zabra$a? Zadaj+c sobie to pytanie, Dziewczynka przemy$a spuchni)te powieki zimn+ wod+ i podesz$a da okna, aby wysypa* okruchy Snu D$ugopiórym Ptakom. Wyjrzawszy przez nie zdr)twia$a. Na trawie w miejscu wczorajszego wzniesienia ros$a r)ka! By$a sporych rozmiarów i przypomina$a drzewko. Przedrami) by$o pniem, a palce ga$)ziami. Dziewczynka wybieg$a natychmiast, chc+c obejrze* z bliska to dziwne zjawisko. R)ka sprawia$a wra#enie #ywej i dobrze ukrwionej, a u$o#eniem palców przypomina$a p+k tulipana. Dziewczynka patrzy$a na ni+ jak zahipnotyzowana. Oderwa$a si) wreszcie od tego niezwyk$ego widoku i pobieg$a po Staruszk) Den, chc+c pokaza* to, co jej wyros$o pod oknem. Jednak Den nie potrafi$a jej pomóc. Wspólnie ustali$y jedynie, #e r)ka nale#y do kogo& #ywego, ale kim móg$ by* jej w$a&ciciel, Den nie chcia$a, lub nie mog$a powiedzie*. A mo#e naprawd) nie wiedzia$a? Pokiwa$a tylko sm)tnie g$ow+ i rzek$a enigmatycznie: - Co& mi mówi, #e czeka ci) trudne zadanie, Niegrzeczna Dziewczynko.Powiedziawszy to nabra$a wody w usta i posz$a podlewa* poletko badylowca.

Przez kilka nast)pnych dni Dziewczynka oczekiwa$a na jaki& ci+g Dalszy. Tymczasem r)ka ros$a i wkrótce by$a rozmiarów Dziewczynki. Obserwuj+c codziennie drzewo, Dziewczynka zauwa#y$a, #e r)ka reaguje na jej stany emocjonalne. W chwilach, gdy ona odczuwa$a smutek, palczaste ga$)zie zwisa$y sm)tnie, za& gdy si) cieszy$a, porusza$y si) #wawo. Mocno j+ to zastanawia$o i przywodzi$o ku refleksji, #e r)ka jest w jaki& tajemniczy sposób powi+zana z ni+ sam+ i widocznie wyrasta z materii jej Duszy. Chc+c wreszcie rozwik$a* t) zagadk), wysz$a uzbrojona w $opat) z zamiarem dokopania si) do korzeni drzewa, bo by$ to jedyny sposób, #eby pozna* jego Istot). Wbi$a $opat)



tu# przy pniu, dopchn)$a j+ nog+ i ju# przy tym pierwszym sztychu przekona$a si), #e by$a to fatalna decyzja. R)ka zwin)$a si) konwulsyjnie niczym szpony krogulca, a haczykowate palce osadzone na elastycznym, jakby gumowym przedramieniu, chwyci$y j+ w pasie i unios$y do góry. Z przera#enia brak$o jej tchu i nie mog$a nawet krzykn+*. Przez sparali#owany umys$ przemkn)$a jej my&l, #e do Emosystemu musia$a wp$yn+* pot)#na dawka jej strachu, wi)c Klan Papierowych Kulek zacznie lokalizowa* jego ,ród$o i ruszy jej na pomoc, jednak przep$yw informacji móg$ troch) potrwa*. Tymczasem ona potrzebowa$a pomocy natychmiast, gdy# wisia$a unieruchomiona niemal dwa metry nad ziemi+, a palce powoli zwija$y si) &ciskaj+c j+ niczym #elazna obr)cz. Och$on+wszy nieco, zacz)$a si) wyrywa*, wierzgaj+c nogami, ale osi+gn)$a jedynie to, #e spad$y jej buty. Zauwa#y$a, #e Cynik wraca z codziennego rekonesansu po okolicy. Z wysi$kiem zawo$a$a psa, a ten, zdezorientowany, nerwowo w)szy$ biegaj+c wokó$ butów, a gdy desperacko szarpn)$a si) i krzykn)$a czuj+c coraz bole&niejszy ucisk, podniós$ $eb, dostrzeg$ j+ i bez wahania rzuci$ si) z z)bami na pie'. Rzadko zdarza$o mu si) walczy*, ale gdy ju# do tego dochodzi$o, zamienia$ si) we w&ciek$+ besti), gotow+ rozszarpa* przeciwnika na strz)py. K+sa$ i doskakiwa$ tak zajadle, #e r)ka rozwar$a si) wypuszczaj+c Dziewczynk), która przed upadkiem zd+#y$a si) zwin+* w papierow+ kulk), co j+ uchroni$o od pot$uczenia. W postaci kulki potoczy$a si) po trawie na drugi koniec ogrodu i wróci$a do ludzkiej postaci. Ma$o brakowa$o. a pies zosta$by z$apany tak jak ona, ale zd+#y$a go przywo$a*. Nie by$o to takie proste, bo Cynik w zapami)taniu by$ g$uchy na wszystko, ale w ko'cu uda$o si) go powstrzyma* od dalszej walki. Usiedli obydwoje zdyszani. Dziewczynka otoczy$a ramieniem szyj) psa, który jeszcze dr#a$ rozgrzany walk+ i je#y$ sier&*. - I co dalej, Cyniku? Pójdziemy szuka* nowego domu czy spróbujemy co& z tym zrobi*? – powiedzia$a Dziewczynka ponuro ni to do psa, ni do siebie, próbuj+c uspokoi* oddech. R)ka najwyra,niej nie dozna$a w kontakcie z Cynikiem wi)kszego uszczerbku, bo najspokojniej w &wiecie sk$ada$a palce w kszta$t tulipana, co zwyk$a by$a robi* na noc. Obserwowali to obydwoje pe$ni najgorszych przeczu*, jednak tym razem nie sko'czy$o si) na tym. Drzewko zacz)$o si) kurczy*, zwija*, male* i zapada*. Po chwili jedynie &wie#a ziemia na trawniku &wiadczy$a o tym, #e co& tam w ogóle ros$o i jej niedawne istnienie by$o rzeczywisto&ci+, a nie jakim& koszmarnym snem. Zaskoczona Dziewczynka patrzy$a w os$upieniu i nie mog$a uwierzy* we w$asne szcz)&cie. Znikn)$a! Wreszcie znikn)$a! Po kilku dniach tej dr)cz+cej obecno&ci, niespokojnego oczekiwania i obserwowania wszystkich jej ruchów, Dziewczynka dozna$a ogromnej ulgi. Za&mia$a si) g$o&no, jeszcze nie dowierzaj+c, za& Cynik natychmiast pobieg$ w tamto - ju# puste- miejsce, aby je obw+cha*. Dziewczynka, obezw$adniona niespodziewanym obrotem, sprawy siedzia$a nadal, próbuj+c nada* temu wszystkiemu jaki& sens. Nie widzia$a, #e za jej plecami pojawia si) na trawie niewielkie wzniesienie, z którego b$yskawicznie wyskakuj+ haczykowate palce. W nast)pnym u$amku sekundy zosta$a chwycona i wci+gni)ta pod ziemi). Nie by$o przed tym ucieczki. Nie by$o czasu na krzyk. Nie by$o ju# nic. Ciemno&* i Pustka.

Odzyska$a &wiadomo&* i rozejrza$a si) doko$a. By$a w pomieszczeniu przypominaj+cym grot). By$o ciemno, w powietrzu czu$o si) wilgo*. Jedynym odg$osem by$o miarowe kapanie wody, a d,wi)k kropli spadaj+cej na kamienne pod$o#e zwielokrotniony echem roznosi$ si) w przestrzeni. Dziewczynka bardzo intensywnie poczu$a czyj+& obecno&*. - Kim jeste&? – odwa#y$a si) zapyta*- Spodziewa$em si) tego pytania – us$ysza$a odpowied, wypowiedzian+ pe$nym rozgoryczenia g$osem. - Znam ci)! Znam twój g$os! – zawo$a$a zaskoczona, próbuj+c zlokalizowa* ,ród$o wypowiedzianych s$ów.



- Raczej zna$a&. Kiedy& by$em blisko ciebie, po tamtej stronie, gdzie wschody i zachody S$o'ca wyznaczaj+ kolejne dni. Teraz jestem tutaj, w Krainie Wiecznego Cienia. Niegrzeczna Dziewczynka dostrzeg$a, #e z mroku wy$ania si) ciemna, znajoma sylwetka. M)#czyzna trzyma$ nad g$ow+ pochodni), której blask by$ tak s$aby, #e stanowi$ zaledwie ja&niejsz+ plam) na tle mroku. Z pude$ka na ty$ach g$owy zacz)$y wyskakiwa* polaroidy pe$ne wspomnie'. Stop – klatki pe$ne tamtych obietnic.- Nie powiniene& tego robi*. Nie powiniene& odchodzi* do Krainy Wiecznego Cienia. - Ka#dy mo#e ze swoim #yciem zrobi*, co tylko zechce, prawda? Skorzysta$em z tej mo#liwo&ci. Mia$em do tego prawo, nie s+dzisz? Ale teraz zacz)$a mi doskwiera* samotno&*. Dlatego zostaniesz ze mn+. - Mam zamieszka* z tob+ w Krainie Wiecznego Cienia? – zapyta$a niepewnie. - Ale tam b)d+ na mnie czeka*…b)d+ mnie szuka*…a poza tym kocham S$o'ce, a tu go nie ma! A zreszt+…wiesz dobrze, #e mam jeszcze par) rzeczy do zrobienia tam, na powierzchni i nikt ich nie zrobi za mnie.Z coraz wi)ksz+ moc+ wypowiada$a kolejne argumenty, jednak Demon zbli#y$ si), a z chwil+, gdy na Dziewczynk) pad$ s$aby blask jego pochodni zacz)$a, zapomina* o tym, #e istnieje S$o'ce, kwiaty, smak truskawek na j)zyku, &piew ptaków i cokolwiek innego ni# to ciemne miejsce. Czu$a, #e wszystkie polaroidy ze wspomnieniami dotycz+cymi jej #ycia na powierzchni zaczynaj+ blakn+* i zamazywa* si), a zostaj+ tylko te, na których jest Demon. Nie umia$a si) temu przeciwstawi* i zaczyna$a ju# traci* ch)* powrotu. On ma racj)…powinna tu zosta*, aby z$agodzi* jego samotno&*. Musi bardzo cierpie*… Kto& powinien z nim by*… Nagle us$ysza$a tu# nad g$ow+ szczekanie, które j+ otrze,wi$o i wyzwoli$o pot)#ne pragnienie powrotu. Odzyska$a Pami)* S$o'ca. S$ysza$a, #e Cynik jak szalony próbuje si) do niej dokopa* i poczu$a na g$owie osypuj+c+ si) ziemi). Zerwa$a si) na równe nogi i zawo$a$a:- Je&li ty mog$e& skorzysta* ze swojego prawa do &mierci, to ja mog) skorzysta* ze swojego prawa do #ycia! Ka#dy mo#e ze swoim #yciem zrobi*, co tylko zechce, prawda? Sam tak powiedzia$e&!Pó,niej o&lepi$a j+ jasno&*, wpadaj+ca przez g$)boki dó$ wykopany przez Cynika. Wykorzystuj+c umiej)tno&* poruszania si) w stylu kreta, Dziewczynka wygrzeba$a si) na powierzchni) ca$a umorusana ziemi+. Pies szala$, szczeka$, podskakiwa$ i merda$ ogonem, li#+c j+ po twarzy. Zatopi$a palce w rudych kud$ach i zbli#y$a czo$o do psiego pyska, patrz+c zwierzakowi w oczy z wdzi)czno&ci+. Pó,niej podnios$a porzucon+ $opat), stan)$a nad otworem w ziemi i zawo$a$a: - Nie wolno ci rosn+* na mojej trawie, s$yszysz?! - I tak zajmujesz po$ow) moich polaroidów – doda$a smutno.Odpowiedzia$a jej cisza. Pó,niej Dziewczynka zacz)$a zasypywa* dó$. Pomy&la$a, #e przyniesie od Staruszki Den kilka sadzonek truskawek, bo ziemia jest w tym miejscu spulchniona, wi)c powinny si) przyj+*. Do&* nerwowego wyczekiwania na kolejne ruchy wyrastaj+cych z ziemi haczykowatych palców. B)dzie czeka$a na S$o'ce, które zarumieni truskawki, a jej policzkom nada br+zowawy odcie' opalenizny. Tymczasem Cynik ju# zd+#y$ zapomnie* o ca$ym zaj&ciu i w)szy$ za kretami. Wszystko wróci$o do normy. Dziewczynka rozejrza$a si) doko$a ze &wiadomo&ci+, #e tu jest jej miejsce. Poczu$a Rado&*. A Rado&* by$a wielka.


Prezentacje - Galeria Magdalena Franczuk

Magdalena Franczuk

Studentka fotografii PWSFTviT w "odzi. W swojej fotografii kreuj) &wiat z pogranicza rzeczywisto&ci i ba&ni. D+#) do tego, aby moje prace oddzia$ywa$y na ró#ne zmys$y odbiorców - mia$y swoj+ temperatur), smak, zapach. Inspiruj) si) mi)dzy innymi malarstwem dawnych mistrzów, fotografiami z ko'ca XIX w. i dewocjonaliami. Mówi) o sobie, #e uprawiam fotografi) "bibelociarsk+", która w kurzu ma swój pocz+tek i kurz stale przyci+ga. Oprócz robienia zdj)* zajmuj) si) te# teori+ fotografii i prowadzeniem warsztatów.

https://www.facebook.com/magdalenafranczuk.fotografia





Prezentacje - Galeria Magdalena Franczuk


Dzia! Prozy Adam H. A. Michniewicz

Izba Demencji

Wielka jest &mier*,my&my w jej mocy,

cczy w smutku chwili,

czy w &miechu czas.

Cho*by&my w &rodku

#ycia by* s+dzili,

wa#y si) kwili*po&rodku nas.

R.M. Rilke

Nie by$o podówczas w&ród nas nikogo, kto by podj+$ temat mo#liwo&ci uratowania si). Prawda, Nasze Wi)zienie

wygl+da$o stosunkowo solidnie i dlatego te# (chyba)

uznali&my sytuacj) za patow+. Nie znaczy to, i# tak

faktycznie by$o. Po prostu - nikt nie postanowi$ wsta* i zrobi* z tym czego&. Czegokolwiek. Wyobra,cie sobie tydzie'

ciszy, zamkni)tych ust, milczenia niepoj)tego. Tydzie'

bezruchu, bierno&ci, nieróbstwa, zwi+zanych r+k. Wszystko

do tego stopnia suche, a# powietrze trzeszcza$o. Ani ja, ani

oni: My i Nasza bezradno&*. Warto zaznaczy*, wr)cz

podkre&li*, jeden jeszcze szczegó$: Ten-pod-&cian+ by$ po

tych dniach niewiarygodnie zm)czony i przyt$oczony

wszystkojedno&ci+. Nawet ignorowa$ ból w udzie od

jakiego& twardego przedmiotu. T+ rzecz+ by$, jak si)

domy&lacie, klucz do obfitych drzwi w Naszym Wspólnym

Lochu. Klucz Do wolno&ci. Ale to ju# nieistotne. I tak

poumierali&my.

_________________________________

Jakub Wywio$: jestem absolwentem PJWSTK w Bytomiu. Obecnie ko'cz) grafik) na wydziale artystycznym w Cieszynie. Zamieszczone ilustracje wykonane zosta$y kredk+ akwarelow+. Moje g$ówne zainteresowania kieruj) w

stron) grafiki u#ytkowej, warsztatowej (artystycznej) i malarstwa. http://urwij.pl/wywiol

Rysunek do tekstu: Jakub Wywio$

http://urwij.pl/wywiol



Prezentacje Ja$mina Stysiak

Ja#mina Stysiak urodzi!a si$ w 1988 roku w Warszawie, gdzie mieszka do tej pory. Jest - jak to sama mówi - cz!owiekiem wszechstronnie niewykszta!conym, nie ma matury i sko'czonego LO, a tak%e poza bardzo krótkim okresem w dzieci'stwie, nigdy nie pobiera!a jakichkolwiek nauk o tworzeniu. A mimo to przez ca!e swoje (krótkie) %ycie poszukiwa!a formy wyrazu dla siebie. Rysowa!a, pó(niej odkry!a fotografi$. Powrót do rysunku, to kolejny etap w jej %yciu i kolejne nowe #cie%ki - przymierza si$ do robienia filmów, gra na perkusji i z przerwami pisze swoj" pierwsz" powie#&. Uwa%a, %e mo%liwo#& u%ycia wielu #rodków wyrazu jest dla niej kluczowa.

[L&F] Jak narodzi!a si$ Twoja sztuka? Co tworzysz?[Ja#mna Stysiak] To, co tworz), narodzi$o si) z nieprzemo#nej potrzeby sta$ego wyra#ania w$asnych uczu*, my&li i prze#y*. Robi$am to od zawsze. W dzieci'stwie bardzo du#o rysowa$am, z pocz+tku proste rzeczy, pó,niej coraz bardziej z$o#one obrazki. Ko$o siódmego roku #ycia wykona$am prace takie jak: filmowa scena m$odzie'ców

walcz+cych na rapiery, powóz zaprz)#ony w konie, p)dz+cy po mo&cie, czy Adam i Ewa przy drzewie poznania dobra i z$a. Najwa#niejsze by$y wtedy dla mnie szczegó$y - XVIII-wieczne bia$e, rozche$stane koszule walcz+cych m)#czyzn, oraz zaznaczenie ka#dej ceg$y w murze budynku w tle, konie, prawid$owa anatomia nag ich ludz i . Z pewno&c i+ zami$owanie do szczegó$u wida* u mnie i dzi&. Narysowa$am sobie równie# p rzy jac ió $k) mo ich w$asnych rozmiarów, kobiec+ posta* z filmu Mad Max. Nazwa$a b y m t o k r e o w a n i e m r z e c z y w i s t o & c i , w k t ó r e j c h c i a $ a b y m s i ) z n a l e , * i funkcjonowa*, postaci, z którymi chcia$abym tworzy* relacje. Ale przede wszystkim przedstawiam swoje uczucia i obsesje, zarówno

contemporaneity



nowa aleksandria



i am you



w fotografii, jak i w rysunku. Pracuj), cho* opornie, nad autobiograficzn+ powie&ci+ w surrealistycznej manierze, opowiadaj+c+ o moich snach i wspomnieniach z dzieci'stwa.Jednak przez wi)kszo&* #ycia by$am ogromnie sfrustrowana niemo#no&ci+ znalezienia odpowiedniego &rodka wyrazu. Moje rysowanie by$o martwe. Bardzo chcia$am zajmowa* si) muzyk+, ale nie mia$am do tego prawdziwego talentu. Mo#e wybra$am sobie z$e medium, bo teraz ucz) si) gra* na perkusji, co od dzieci'stwa by$o moim marzeniem i czuj), #e to pozwoli mi na rozszerzenie pola wyrazu.Wszystko si) zmieni$o, gdy w liceum pozna$am moj+ bratni+ dusz) - dziewczyn), która zawsze mia$a przy sobie aparat fotograficzny. Z czasem zacz)$am jej podbiera* to wtedy kompletnie obce mi urz+dzenie. Okaza$o si), #e to by$ w$a&nie

zapalnik, którego zawsze potrzebowa$am. Do rysowania wróci$am po latach z bardzo prozaicznego powodu - straszliwej nudy w pracy. By$am wtedy na pocz+tku kryzysu fotograficznego i wierz), #e tego kryzysu w$a&nie potrzebowa$am, by uruchomi$o si) we mnie inne postrzeganie rzeczywisto&ci i by moje rysowanie mog$o zacz+* #y*.

'(...)moj! g"ow! zaw"adn#"a noc.Nigdy wcze$niej, w %adnym z wewn#trznych %y& nie wdziera"a si# ona we mnie tak intensywnie; mog"am teraz czu&, jak szybko przep"ywa przez moje nozdrza, s!czy mi si# do uszu, powoli zakrywa oczy mg"!; w pewnym momencie wzi#"am lekki oddech, a wtedy te skrz!ce drobinki, ma"e atomy nocnej rzeczywisto$ci osiad"y lekko na moim j#zyku i z#bach, po to by wch"on!& si# g"#biej, by zatka& mi gard"o, %ebym nie mog"a krzycze&. Ale ja nie chcia"am krzycze&. Mój organizm ch"on!" t# dziwn! substancj#, uzupe"nia" jej niedobory, przyswajaj!c ciemne pierwiastki m a t e r i i n i e z b # d n e j d o p r a w i d " o w e g o funkcjonowania. (...)'

the kingdom of sleepers



at night



insomnia III



[L&F] Czy wyznaczasz sobie jakie# granice?[Ja#mna Stysiak] Nie. Wr)cz przeciwnie - by tworzy*, by si) rozwija*, nale#y wci+# granice przekracza*. Granice swoich mo#liwo&ci, zaanga#owania, zainteresowa'. Zw$aszcza je&li wci+# ma si) jeszcze wiele do nauczenia.Nad granic+ w$asnego ekshibicjonizmu zawaha$am si) tylko raz, ostatnio - tworz+c prac) wychodz+c+ jeszcze dalej poza standard moich erotycznych grafik, do których przyzwyczai$am swoich odbiorców. Ale zrozumia$am, #e to nie ma znaczenia, to sztuczna granica. Albo si) jest w tym totalnie, albo wcale.

'(...)pokój - jak zawsze - roz$wietlony by" cichym, nocnym $wiat"em.nie zdj#"am p"aszcza - nie czu"am, abym przysz"a do w"asnego domu - no i s"usznie, bo to miejsce moim domem nie by"o nigdy, a jedynie niewygodn! poczekalni! pomi#dzy s"odycz! rozpaczliwego dzieci'stwa, a jeszcze rozpaczliwsz! $wiadomo$ci! %ycia pó(nonastoletniego.Mój wzrok przyku"y dwie twarze, b"yszcz!ce po$ród $wietlistej ciemno$ci - by"y to twarze ma"%e'stwa moich pradziadków o %ydowskich nosach, cho& absolutne prawo do takowego mog"o uzurpowa& sobie tylko jedno z nich. Zdj#cie tych dwojga stoi tam do dzi$ w drewnianej ramce z u"amanym z jednej strony secesyjnym zdobieniem.

Ogl!da"am tak te dwie, zupe"nie obce mi osoby, ale uwaga zacz#"a p"yn!& gdzie indziej.Zacz#"o mi si# zdawa&, %e musz# podej$& do $c iany i wykona& niespotykany wcze$niej w tym miejscu ruch; p"yn#"a mi w mózgu my$l zupe"nie wariacka, mówi!ca, %e z a o w! $ c i a n! z n a j d u j e s i# pomieszczenie nale%!ce do tego domu, a którego nigdy jeszcze nie widzia"am.Chwilowy niepokój o trze(wy stan mojego umys"u wypar"a ca"kowita pewno$&, %e to w"a$nie nale%y zrobi&. Wybra"am wi#c najodpowiedniejsze ku temu miejsce i po"o%y"am na nim d "o' , czu j!c dok "adn ie b ie l i chropowato$& tej powierzchni i pchn#"am j! lekko, a ona - wywo"uj!c we mnie oczekiwane zdumienie, ust!pi"a - powoli, lecz pewnie.(...)'

I let love in to my kingdom



[L&F] Co zajmuje Twoje my#li? [Ja#mna Stysiak] (yj) w swoim w$asnym &wiecie. To zreszt+ chyba coraz cz)&ciej rozpowszechniaj+ca si) "choroba", w$a&ciwa i tak od zawsze dla ludzi tworz+cych. W swojej g$owie prze#ywam sytuacje, których pragn), a które nigdy nie mia$y miejsca, relacje z lud,mi, którzy nie istniej+. Ogromnie du#o w moich my&lach podziwu dla pi)kna, zachwytu, prze#ywania stanów, emocji i snów. Wiele my&l) o ludziach, celebruj) szczegó$y ich zachowa', wygl+du, pogl+dów. Wci+# przewarto&ciowuj) swoje w$asne pogl+dy, próbuj) ugry,* je z ró#nych stron. My&l) równie# o wszystkim, co chc) stworzy* i jak dok$adnie ma to wygl+da*.

[L&F] Kim s" Twoi bohaterowie?[Ja#mna Stysiak] Bohaterowie moich zdj)* ró#ni+ si) od bohaterów z grafik. Na zdj)ciach prawie zawsze jestem to ja, w cia$ach ró#nych modelek. Ja, czyli moje stany, emocje, potrzeby. Z grafikami sprawa ma si) nieco inaczej. Jest tu wi)cej miejsca na abstrakcyjne, atrakcyjne dla mnie, b+d, frapuj+ce mnie wizje.

she’s a flower II



'(...)sta"am w w!skim korytarzu, którego $ciany pokrywa"y rz#dy drzwi. Jaka$ si"a powoli przesun#"a mnie do przodu i wyci!gn#"a moj! r#k# w stron# jednej z klamek. Znalaz"am si# na klatce schodowej swojego starego domu, mieszkania wybudowanego w wie%owcu przy ulicy Belgradzkiej. Moj! uwag# przyku"y gigantyczne skrzynki na listy, których obecno$& wype"ni"a teraz ca"! moj! $wiadomo$&. Nie by"am tutaj ju% od co najmniej o$miu lat, ale mia"am pewno$&, czy w skrzynce le%y list zaadresowany do mnie.Si#gn#"am do kieszeni, w której znalaz"am klucze. wsun#"am jeden z nich - najmniejszy - do malutkiej dziurki w blaszanych drzwiczkach. Klapka ust!pi"a i naraz wyp"yn#"y na mnie stosy kopert – ma"ych, du%ych, grubych, cienkich. Na wszystkich widnia"o moje imi# i nazwisko. Otworzy"am jedn! z nich, pierwsz! z brzegu. Na kartce, któr! wyj#"am ze $rodka - napisana data: 18.VI.2003. list by" od osoby, której nie znam, a jednak wszystko wskazywa"o na to, %e jest inaczej: wygl!da" na jeden z wielu w d"ugim ci!gu poufa"ej i pe"nej %yczliwo$ci korespondencji. Powinnam by"a go przeczyta& lata temu i odpowiedzie&, ale tak si# nie sta"o. Co dzia"o si# dalej z t! osob!, gdzie by"a? Co pomy$la"a o tym, %e wiadomo$& ode mnie ju% nigdy nie nadesz"a, czy by"o jej przykro z tego powodu?Znalaz"am tam jeszcze wiele takich listów od ludzi, których nigdy nie zna"am, a z którymi wymienia"am przyjacielsk! korespondencj#. Zakr#ci"o mi si# w g"owie.Siedzia"am tak na tej klatce schodowej, obsypana stert! kopert i porozk"adanych kartek i nie wiem ile czasu mi tu min#"o. Nikt nie przyszed" by zak"óci& to nag"e i niespodziane, cho& przecie% tak oczekiwane do$wiadczenie; nikt nie zje%d%a" wind!, nie dzwoni" domofonem. By"am sama. (...)'

deeper and deeper II



[L&F] Lubisz te postaci?[Ja#mna Stysiak] Tak. Potrzebuj) ich. Staj+ si) postaciami zaludniaj+cymi mój prywatny &wiat.

[L&F] Czym jest dla Ciebie „oczekiwanie”?[Ja#mna Stysiak] Oczekiwanie jest dla mnie nieustannym prze#ywaniem. Prze#ywaniem wyobra#enia tego, co nast+pi lub nie. Kreowaniem alternatywnych mo#liwo&ci i konfrontowaniem si) z nimi, przyswajaniem, badaniem, pragnieniem ich, fantazjowaniem. To potrafi by* czym& wspania$ym, mo#e by* te# koszmarem, w zale#no&ci od tego, na co czekamy i jak to widzimy.

[L&F] Czego oczekujesz?[Ja#mna Stysiak] Zmian w swoim #yciu. Oczekuj) tego od siebie i od losu, czymkolwiek ów los jest.

[L&F] A na co czekasz?[Ja#mna Stysiak] W$a&nie na te zmiany. Na g$)bok+ relacj) z fascynuj+cym mnie cz$owiekiem. Na pi)kno. Na rzeczy, które nigdy mi si) nie przytrafi$y, a powinny.

https://www.facebook.com/pages/ja&mina-stysiak-the-art-of-nightly-experiences/153284591444644

childish dreams II

https://www.facebook.com/pages/ja%C5%9Bmina-stysiak-the-art-of-nightly-experiences/153284591444644

https://www.facebook.com/pages/ja%C5%9Bmina-stysiak-the-art-of-nightly-experiences/153284591444644


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Aneta Mla$ - Touanda

„Porcja”

O czwartej ranomajacz)

w j)zyku bzdurnej telenoweliWycieram po raz setny kurzeplanuj) oskuba* dzikie kaczkiTo b)dzie ostatni taki obiad

Licz) piegi na kanciastej $ydce

znów strasz+ mnie rakiemMy&li niczym stado brudnych dzieci

Pora na k+piel, obowi+zek rzecz &wi)taNawet powietrze

ma tu swoje kalorieWyliczam ka#dy oddech

O czwartej ranocia$o jest l#ejsze

a piegi l&ni+ na prze,roczystej skórze

wówczas troch) siebie lubi)

„Owoc”

Moje nico&cito moje Wszystko!wiat siedmiu jezior

które przysz$o mi terazprzep$yn+*

Zanim z w$osów sp$ynie ostatnia kroplaZasiej) na dnie

ziarnoGdy przyjdzie po mnie czas

upiek) szarlotk)na dwa talerzyki

Moje nico&citalerzyków okruszkito moje Wszystko


Prezentacje - Galeria Karen Wiseman

Karen Wiseman

Grafik stosuj+cy ró#ne techniki.

https://www.facebook.com/pages/Karen-Wisemans-Open-Studio/154994317888797

Pearls, Collage 60 x 90 cm





This Time, Collage/Mixed Media on stretched canvas 30 x 60 cm



Mixed Media on Stretched canvas 90 x 120



Balance, Collage 60 x 90 cm



Fly with Me, Collage 60 x 90 cm



Expectations in offering, 60 x 60 mixed media on stretched Canvas


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Dionizy Sikora - desperat-zine

nowa droga

w ciemnych ulicach mojego miastarodzi si) #ycie to bliskie upadku

moralno&* cz$owieka umiera z nim samym rodzi si) nowe w bólu i rozpaczycielesne #+dze pokonuj+ strachdaj+c w r)ce nam nadludzk+ si$)

a oczy nasze zalepione s+ jeszcze ciep$+ zakrzep$+ krwi+proroków wielu znaki nam &lewskazuj+c nam dobr+ drog)

jednak na ich r)kach widz) krewa w oczach z$e zamiary

których si) boj)nikt nie próbuje uwolni* si) nikt nie pyta co nam jest

wi)zienie to domem myma czas wrogiem jest najwi)kszym


Prezentacje - Galeria Jaros!aw Jarema

http://www.jaremaphotography.com/

http://www.jaremaphotography.com

http://www.jaremaphotography.com


Prezentacje - Galeria Jaros!aw Jarema


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Izabela Monika Bill

„T)sknota”

patrz) na obraz oknaz go$)biami w tle

rama kwitnie na wiosn)topi si) latem

oszrania jesieni+a iskrzy zim+

tylko go$)bie te sameznudzone konieczno&ci+

szukania chlebazagl+daj+ w obraz

z drugiej stronyczy gorszejczy lepszejnie wiem

g$oduj) przy pe$nej lodówcezas$anym $ó#kuciep$ym piecu

czekamnie na chlebtylko swoj+

go$)bic)

„Wieczór bez ciebie”

licz) my&liw gwiazdozbiorze sufitu

cienie na &cianiew teatrze ciszy

burz) $ad pokojuruchem sukienkibosymi stopami

trzeszczy mi$o&*pe$na drzazg

wyci+gam d$oniedo ojca ksi)#yca

czekam

staczam si) do k+takurcz) si) &lepn+c

bezw$adna #a$obnica

czekama# sko'czy si)

se(a)ns wieczoru

bez tragedii s$óww ciszy ust


Prezentacje - Galeria Matylda Borczy%ska


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Joanna Ma!oszczyk

***Tylko ja

Stoj) mi)dzy tob+ a wieczno&ci+T)sknota mg$a szara w k+ciku si) zwija

Ocean jest spokojnyOn mi z duszy wyp$ukuje rdze

Grzecznie pijemy herbat)Za b$)kit nieba w twoich oczach schowany

Wdycham s$ony wiatrSnuje opowie&ci

Ty jeste& taka bardzo blada mi$aI wzrok odwracaszPatrzysz na ocean

W tej male'kiej kawiarniMija sekunda dzie' rok

Moje #ycie mijaZapalono latarnie

Rzucaj+ ciep$e migotliwe blaskiA za graj+c+ szaf+

Mieszkaj+ beznami)tni z$odzieje metaforI bior+ w posiadanie

Wszystkie moje &wiatyNie dopijemy mi$a dzisiaj tej herbaty

Nikt ju# nie przyjdziePodziwiam wdzi)k zastygaj+cej *my

O skrzyd$ach w blado ró#ow+ koronk)


Prezentacje - Galeria Robert Wypiór - Finus

Robert Wypiór - Finus

Jestem totalnym amatorem, fotografia interesuje mnie od dawna ale niestety nie wi+#e si) z moim zawodem. W zwyk$a szare dni jestem nauczycielem.

https://www.facebook.com/FinusFotografia




Prezentacje - Galeria Robert Wypiór - Finus


Dzia! Prozy Angel Tears

Krótka Przypowie#& o Kwiatku

Kwiatek by$ bardzo mizerny. Ma$y, blady, na w+t$ej $ody#ce. Wyrós$ w pi)knym ogrodzie, pomi)dzy klombami pyszni+cych si) krwist+ czerwieni+ ró#, nad)tych ogromem kwiecia piwonii, powalaj+cych zapachem lilii i przyt$aczaj+cych wynios$o&ci+ s$oneczników. By$ tak male'ki, #e pocz+tkowo inne kwiaty nawet go nie zauwa#y$y. Zaj)te sob+ i przechwa$kami przed innymi kwiatami, nie zwróci$y uwagi na drobn+ ro&link), która cichutko wyros$a na brze#ku trawnika.Kiedy wreszcie dostrzeg$y nowego mieszka'ca ogrodu, wszystkie wybuchn)$y szyderczym &miechem.

- Jaki blady, w$a&ciwie nie wiadomo nawet jaki to kolor! - szydzi$y ró#e.- Co to za p$atki! Jak ziarenka piasku! I tylko jeden kielich! - wykrzykiwa$y piwonie.- Przecie# to nie mo#e by* kwiat! On w ogóle nie pachnie! - lilie pok$ada$y si) ze &miechu.- To nie $odyga, to ,d,b$o trawy! I to w dodatku wyj+tkowo w+t$ej! Jest tak ma$y, #e nawet motyl go nie zauwa#y! - s$oneczniki potrz+sa$y g$owami, zanosz+c si) &miechem.

Ma$emu, blademu kwiatkowi by$o bardzo przykro. W nocy, gdy inne kwiaty w ogrodzie spa$y, p$aka$ cichutko. Czu$ si) brzydki, zagubiony i niepotrzebny. Dlaczego nie urodzi$ si) pi)kn+ ró#+, piwoni+, pachn+c+ lili+, czy ogromnym s$onecznikiem? Dlaczego jest taki ma$y, w+t$y i brzydki? Chcia$by znikn+* z powierzchni ziemi, nigdy si) nie urodzi*... Nikt nigdy nie zachwyci si) tak+ mizerot+...

Pewnego s$onecznego dnia do ogrodu przysz$a para zakochanych.- Chcia$bym podarowa* ci najpi)kniejszy kwiat na ziemi, - powiedzia$ On - poniewa# kocham ci) najbardziej na &wiecie.D$ugo chodzili po ogrodzie podziwiaj+c i w+chaj+c pi)kne kwiaty.- Czy ju# wybra$a&, najdro#sza?- zapyta$.- Tak, podaruj mi prosz) ten kwiat - powiedzia$a i pochyli$a si) nad ma$ym, mizernym, bladym kwiatkiem.- Ten? - Zapyta$ On z niedowierzaniem. - Spo&ród tych wszystkich cudownych kwiatów wybra$a& w$a&nie ten?- Tak.- Dlaczego?- Poniewa# wszystkie te pi)kne, pachn+ce kwiaty s+ takie same. Ten jest inny, niepowtarzalny, nigdzie indziej nie widzia$am takiego kwiatka. I dlatego jest wyj+tkowy...


Prezentacje - Galeria Maik Wöll

Maik Wöll

Czterdziestoletni n iemiecki fotograf. Fotografi+ zajmuje si) od pi)ciu lat, g$ówne obszary zainteresowa' to moda, uroda i erotyka.Swoje pomys$y realizuje g$ównie w plenerze. Lubi pracowa* z lud,mi i tworzy* historie. Podoba mu s i) p raca zw i+zana z dopracowywaniem kadrów.

https://www.facebook.com/pages/Maik-Wöll-PhotoArt/178399412210692

https://www.facebook.com/pages/Maik-W

https://www.facebook.com/pages/Maik-W


Prezentacje - Galeria Maik Wöll


Sztuk Wiele pod red. Adriany Lisowskiej i Marty Sulkowskiej

Ro#linna uczta

Nie oczekuj+c zdeklarowanych postaw i czynów, zapraszamy na wega'sk+ uczt). Polecamy babeczki z domowym d#emem rabarbarowym, babeczki z pietruszk+ i kardamonem, czekoladki z zielon+ herbat+, galaretki z mniszka lekarskiego, razowe ciasteczka z syropem stokrotkowym, chleb z bakaliami i rozmarynem. Na och$od) serwujemy wino z mniszka i kompot rabarbarowy. Spotkanie z diet+ wega'sk+ i odkrywanie zapomnianych w polskiej kuchni dziko rosn+cych ro&lin z $+k i lasów, mo#e okaza* si) dla Ciebie pocz+tkiem nowej przygody. Portrety wieloletnich, ortodoksyjnych, przypadkowych, zdeklarowanych, chwilowych, pocz+tkuj+cych i wtajemniczonych Ro&lino#erców, których go&ci$y&my dot+d przy naszym stole prezentujemy w oczekiwaniu na kolejne spotkania.*

A tymczasem podajemy przepis do samodzielnego uzbierania, ugotowania i upieczenia.



Razowe ciasteczka z syropem stokrotkowym.

Syrop stokrotkowy:

250 g stokrotek (pojemno&* oko$o jednego du#ego s$oika po ogórkach)cytryna300 g cukru800 ml wody

-wier* kilograma stokrotek nazbieraj w jakim& uroczym czystym miejscu (nie przy ulicy i z dala od spaceruj+cych psów). Staraj si) urywa* same $ebki – b)dziesz mie* mniej pracy przy „obieraniu”. Zerwane kwiaty pozbawione $odyg roz$ó# na bawe$nianej &ciereczce. Odczekaj godzin), aby wszystkie #yj+tka zd+#y$y si) ewakuowa*. Przep$ucz



dok$adnie stokrotki pod bie#+c+ wod+. Sparzon+ cytryn) pokrój na plasterki i prze$ó# razem z kwiatami do naczynia. Zalej je 800 ml wrz+cej wody, przykryj i poczekaj do rana. Wtedy odced, stokrotki i cytryn). Przelej p$yn do garnka i gotuj z cukrem oko$o godziny. Na powierzchni syropu podczas gotowania czasem pojawia si) piana, ale nie zwracaj na ni+ uwagi. Przelej syrop do wyparzonego s$oika lub butelki, zakr)* i postaw do góry nogami. Poczekaj do wystygni)cia.

Ciasteczka razowe:

. kg pszennej m+ki razowej

. szklanki drobnego cukru 2 $y#eczki m+ki ziemniaczanej 1 p$aska $y#eczka sody oczyszczonej/ $y#eczki drobnej soli 0 szklanki oleju (najlepiej s$onecznikowego) . szklanki wody (potrzebna do wyrobienia ciasta, wi)c mo#esz jej potrzebowa* nieco mniej lub wi)cej)

Wymieszaj wszystkie suche sk$adniki. Dodaj olej i wod). Zagniataj dot+d, a# uzyskasz konsystencj) ciasta kruchego. Uformuj je w kul) i wstaw do lodówki. Zaczekaj 15 minut.Piekarnik rozgrzej do 160-180 stopni. Przygotuj du#+ blach) i wy$ó# papierem do pieczenia.Ciasto wyjmij z lodówki i wa$kuj na grubo&* 3-5 mm. Do podsypywania u#yj bia$ej m+ki pszennej lub ziemniaczanej. Przygotuj dwie ró#nej wielko&ci foremki do wykrawania ciasta o tym samym kszta$cie. Wi)ksz+ foremk+ wytnij dwa kawa$ki – jeden b)dzie podstaw+ ciastka. Z drugiego za pomoc+ mniejszej foremki wytnij „ramk)”. Za pomoc+ wody doklej &ci&le ramk) do podstawy. W tak+ „foremk)” wlejesz potem syrop stokrotkowy. Je&li zostan+ Ci skrawki ciasta, spróbuj lekko zwil#y* je wod+ i ponownie wyrobi*. Ciasto po wyschni)ciu jest do&* trudne w obróbce, ale to powinno pomóc.

Piecz ciastka, a# nabior+ z$otego koloru. Powinno im wystarczy* 15 minut w temperaturze 180 stopni. Pami)taj, #e ka#dy piec ma swoje w$asne parametry i warto si) do nich dostosowa*, przed$u#aj+c lub skracaj+c czas pieczenia.

Po wyci)ciu, upieczeniu i wystudzeniu wszystkich ciasteczek bardzo delikatnie wype$nij je syropem stokrotkowym. Teraz najtrudniejsze – zamknij ciastka w pude$ku na co najmniej dwa dni. Uk$adaj je tak, by si) nie poskleja$y, a syrop nie powyp$ywa$. Wytrzymaj chocia# 48 godzin i zaraz potem jedz. Smacznego!

Je&li nie uda$o Ci si) zebra* na czas stokrotek, poczekaj a# znowu zakwitn+.



* [Pierwsza cz)&* projektu fotojadalnego odby$a si) 24 maja 2014 roku. Podczas akcji otwartych pracowni w budynku przy ulicy !wi)tego Jerzego ugo&ci$y&my odwiedzaj+cych nas $odzian wega'skimi s$odko&ciami. Pozna$y&my wiele ciekawych osób. Przysz$o te# mnóstwo przyjació$. Rozmowy o jedzeniu i ro&linach (a nawet trucicielstwie) toczy$y si) do pó$nocy. Fotografie wykona$a Marta Sulkowska]



Feniks (Zasypiam by narodzi* si) na nowo)

Miles czu$ niepokój spogl+daj+c na balkon, na którym on i jego by$a #ona spo#ywali kiedy& razem posi$ki. Zast+pi$a go. By$ tam m$ody, dobrze ubrany m)#czyzna wpatruj+cy si) w Sandr). Wzi)$a sól i zacz)$a soli* jedzenie, którego nawet nie spróbowa$a. Miles zauwa#y$ lekkie rozczarowanie na twarzy m$odego cz$owieka - „pewno to on gotowa$” - pomy&la$ Miles. B)d+c z zawodu kucharzem, Miles przekl+$ wszystkich ludzi, którzy posolili jego posi$ki, zanim je skosztowali, jednak dla tego faceta nie czu$ #adnego wspó$czucia. Kieliszki stukn)$y, jak gdyby obwieszcza$y &wi)to, &wi)to w domu, który to on kupi$ i straci$ w wyniku rozwodu. Wi)kszo&* jego oszcz)dno&ci i ten dom przepad$y przy jednym werdykcie. Pi)tna&cie lat ci)#ko zarabianych pieni)dzy, nas+czonych zapachem oleju i grillowanego mi)sa. Miles poci+gn+$ kolejnego $yka z piersiówki, któr+ dosta$ od Sandry na swoje dwudzieste pi+te urodziny. Byli wtedy dzicy, jak za czasów liceum. Oboje mieli takie piersiówki ze swoimi inicja$ami. Przedzierali si) przez kraj motocyklem, zawsze, kiedy tylko znajdowa$ czas wolny od pracy i nauki. Mieli ze sob+ tylko namiot.

"A# do tej chwili, nigdy naprawd) nie rozumia$em, co straci$em" - pomy&la$ i wzi+$ kolejny $yk, szpieguj+c par) na balkonie. Wyobra#a$ sobie, #e wszystko b)dzie jak w piosence, #e „wszystko b)dzie dobrze”. Chcia$ na nowo wzi+* si) do pracy, u&wiadomi* Sandrze jej niedorzeczn+ decyzj), da* szans) ich prawdziwej mi$o&ci i #yciu, które razem zbudowali. By$ pewien, #e czeka go zako'czenie tej historii podobne jak we wszystkich komediach romantycznych, które widzia$. Tak s+dzi$, a# do tej chwili.M)#czyzna na balkonie wsta$ i poca$owa$ Sandr). Ona odwzajemni$a czu$o&*. Widok ten by$ dla Milesa nie do zniesienia. W po$owie pe$na piersiówka wydawa$a si) aktualnie jego jedynym sojusznikiem. Widzia$ ca$uj+c+ si) par). Widzia$ jak Sandra pomaga m)#czy,nie zdj+* marynark), on za& w$a&nie rozpina$ jej pi)kn+, czarn+ sukni). Sukni), któr+ kupi$ przecie# Miles, gdy jechali na &lub jego siostry. Ten sam &lub na którym zabrali ze sob+ butelk) i ukryli si), by do rana patrze* na gwiazdy i trzyma* si) w obj)ciach, jakby nie by$o jutra.Para wesz$a do &rodka. Zamkn)li za sob+ drzwi. !wiece na stole nadal p$on)$y, butelka wina by$a w po$owie pusta, dwa prawie opró#nione kieliszki i posi$ek, którego nawet nie tkn)li. Rozw&cieczony wyobra#eniami tego, co dzia$o si) w &rodku, mia$ wra#enie, #e widzi siebie wal+cego w drzwi i t$uk+cego m$odzie'ca na &mier*, jak gdyby by$ on przyczyn+ wszystkich problemów, jakie spotka$y Milesa. Jednak wywa#enie stalowych drzwi domu mog$o sko'czy* si) z$amaniem r)ki i brzydk+ scen+ zazdro&ci. Poniewa# nadal mia$ resztki kontroli nas swoim cia$em i umys$em, postanowi$ uciec. Po prostu odej&* jak najdalej. Ruszy$ wi)c przed siebie.Miles mia$ &wiadomo&*, #e potrzebuje zmiany, jeszcze zanim dotar$ pod balkon swojego starego domu, prze&laduj+c swoj+ by$+ #on). Mia$ nadziej), #e ta zmiana to pojednanie z Sandr+, jednak to nie mog$o si) nigdy wydarzy*.Do po$owy pe$na butelka burbona, Harley Roadster z 2003 roku i sze&*dziesi)ciometrowe mieszkanie, to wszystko, co mia$ na tym &wiecie. Od roku bezrobotny, zdo$a$ osuszy* swoje konto z oszcz)dno&ciami. Zreszt+, po rozwodzie i tak niewiele na nim zosta$o.Min)$o kilka godzin odk+d ruszy$ przed siebie. Wzi+$ ostatni du#y $yk jakie& trzydzie&ci minut temu, nadal jednak trzyma$ butelk) w r)ku. Zobaczy$ przed sob+ sklep monopolowy. Miles spojrza$ na inicja$y na piersiówce - „My&l), #e to



jest nasze po#egnanie, stara przyjació$ko” - powiedzia$ na g$os i rzuci$ butelk) z ca$ej si$y. Odbi$a si) od pokrywki &mietnika. Miles zdawa$ sobie spraw), #e nie trafi$, jednak wszed$ do sklepu nie ogl+daj+c si) za siebie.Potrzebowa$ morza, jego zapachu, by znowu my&le*. Musia$ my&le*, by dokona* zmian i musia$ pi*, by zapomnie* czego do&wiadczy$.Kiedy dotar$ na wybrze#e, by$ w po$owie butelki burbona, któr+ kupi$. By$a 6:00 rano, a s$o'ce w$a&nie wschodzi$o. Zimny powiew &witu wywo$a$ dreszcze. Okry$ si) szczelniej kurtk+, by rozgrza* si) i poczu$ co& w wewn)trznej kieszeni kurtki. By$a to paczka papierosów. Zapali$ jednego wpatruj+c si) w horyzont. S$o'ce wschodzi$o, by$o wietrznie. Min)$o sporo czasu, gdy ostatni raz pali$.To Sandra nak$oni$a go do rzucenia, po tym kiedy sama rzuci$a. „Nigdy nie robisz niczego dla mnie.” - mówi$a - „Nawet nie rzuci$e& dla mnie palenia, a stajesz si) starszy i grubszy z ka#dym dniem, kiedy ja staj) si) $adniejsza. Powiedz mi, dlaczego do cholery mam z tob+ by*, a nie z jakim& m$odym, zdrowym ch$opakiem? Sama nie wiem.” Te s$owa



prowadzi$y tylko w jednym kierunku i zawsze ko'czy$o si) awantur+, po której obydwoje si) przepraszali . Przed rozwodem, dla dobra ma$#e'stwa, rzuci$ palenie i zacz+$ *wiczy*. To by$a jego ostatnia paczka, której nie doko'czy$. Nagle zrozumia$, #e ta wredna suka ca$y czas mówi$a co my&la$a. Przed oczami przemkn)$y mu wszystkie walki, które stoczy$ ze swoj+ by$+ - ca$a ta energia, któr+ marnowali na krzyki i awantury, na godzenie si) dla dobra ma$#e'stwa, w imi) mi$o&ci i nadzieli na to, #e wszystko si) u$o#y, #e jutro b)dzie lepiej. „Wielka strata czasu” - pomy&la$. Teraz mia$ wreszcie czas, by bardziej skoncentrowa* si) na swoim #yciu, wiedzia$, #e nie ma ju# powrotu. W ko'cu Sandra dawno odpu&ci$a sobie ich zwi+zek. Doszed$ do wniosku, #e ma do&* marnowania czasu, jutro jest nowy dzie', jutro b)dzie lepiej. By$ nadal pod wp$ywem alkoholu, który wla$ w siebie w nocy, móg$ jednak wyci+gn+* wnioski - „#al mi ciebie, kolego” - powiedzia$ my&l+c o cz$owieku, który gotowa$ dla jego by$ej, który j+ ca$owa$. Dla Milesa pozosta$a ju# tylko jedna rzecz do zrobienia - zasn+*, by narodzi* si) na nowo. W ko'cu jutro mia$ by* nowy dzie'.

Zdj)cia do tekstu: Mehmet Çekirge


Prezentacje - Galeria Marco Rea

Marco Rea

Urodzony w 1975 roku w Rzymie, gdzie pracuje i mieszka. Jego artystyczne poszukiwania dotycz+ dwóch odmiennych punktów widzenia: street art po$+czony z pop-surrealizmem, to sprawia, #e jego prace s+ rozpoznawalne, oryginalne i unikalne w swoim mrocznym klimacie. Jego technika jest równie# oryginalna - ma lars two sprayem na p laka tach reklamowych po$+czone z bardzo osobist+ wra# l iwo&c i+ , k tóre sprawia j+ , #e wyczuwalna jest nuta melancholii i s$odycz mroku. J e g o t w ó r c z o & * z a p o c z + t k o w a $ eksperyment z prac+ stworzon+ w celu sprzedania produktu - przekaz steruj+cy pragnieniami odbiorców. Marco usun+$ produkt z obrazu zmieniaj+c tym samym atmosfer). Najbardziej lubi malowa* kobiety w sytuacjach inymnych, pogr+#one w my&lach, &pi+ce. Przekszta$ca to co stanowi komercyjne zw$oki w #ywego ducha.

http://marcorea.tumblr.com

https://www.facebook.com/marcorea.art







Prezentacje - Galeria Marco Rea



A gdy nadszed! ten dzie'...

Zawsze b)d) ci) kocha$. Nawet za tysi+c lat. Nawet, gdy S$o'ce zga&nie, a Ziemia si) zatrzyma. Zawsze b)dziesz dla mnie najpi)kniejsza nawet, kiedy na twojej twarzy pojawi si) siateczka zmarszczek, a cia$o straci swoj+ gibko&*. Zawsze b)dziesz moim ca$ym !wiatem, wszystkim, czego potrzebuj) do #ycia.

Przez ostatnie 10 lat cz)sto s$ysza$am te s$owa.S$ysza$am je niemal codziennie.

Wczoraj spakowa$ walizki.- Odchodz) - powiedzia$ beznami)tnie, nie patrz+c mi w oczy.- Dlaczego?Milcza$ sk$adaj+c pieczo$owicie i uk$adaj+c w walizce ostatnie koszule.- Dlaczego?

Usiad$ na brzegu $ó#ka, potar$ d$o'mi twarz. Przez moment mia$am wra#enie, #e w ci+gu tej krótkiej chwili postarza$ si) o dobrych kilka lat.

- Nie kocham ci). Nie kocham ci) ju# tak jak dawniej... Dusz) si)... Potrzebuj) wolno&ci… przestrzeni... Mam ju# do&* domowych obiadków, rodzinnych wyjazdów do zoo i do weso$ego miasteczka... Mam do&* t$umaczenia, o której wróc), z kim id), co b)d) robi$... Chcia$bym... Chcia$bym wsi+&* do samochodu i jecha* prosto przed siebie, nie musz+c my&le*, #e powinienem do ciebie zadzwoni*, #eby& si) nie martwi$a... Chc) poczu* wiatr we w$osach i s$o'ce na twarzy... Tak po prostu... I tak tego nie zrozumiesz.....- Kocham ci). Je&li musisz, id,. Je&li zechcesz wróci*, zadzwo'. Nie obiecuj), #e b)d) czeka*, ale na pewno odbior).

Wyszed$ nie ogl+daj+c si) za siebie, jakby si) ba$, #e je&li to zrobi, zabraknie mu si$, #eby wyj&*.Nie zapyta$, co ja czuj), czego ja chc). Postanowi$ odej&* i zrobi$ to. Tak po prostu.By$am pewna, #e umr) z rozpaczy.By$am pewna, #e p)knie mi serce.By$am pewna...Kiedy jego samochód odjecha$ sprzed domu, odwróci$am twarz ku s$o'cu i... odetchn)$am z ulg+...


Prezentacje - Galeria Corwin von Kuhwede

Corwin von Kuhwede

Aktywnie praktykuj+cy tworzenie obrazów z pomoc+ sprz)tu fotograficznego. Jedni maj+ oko do sztuki, inni r)k) do biznesu. Corwin posiada oko do historii i drugie do tworzenia obrazów. Jest wi)c opowiadaj+cym historie dla oczu. Jego ulubione motywy - bez wzgl)du na to, czy mówimy o portretach, fotografii komercyjnej, czy aktach - to przede wszystkim takie, które skrywaj+ w sobie opowie&ci. Jednocze&nie ukazuje obrazy i to, co z nimi zwi+zane. Potrafi wydobywa* esencj) z widzianej rzeczywisto&ci i tak j+ prezentuje, by oczy widzów mog$y pod+#a* za historiami. By to zrozumie* najlepiej wejd# w posiadanie jednej z jego fotografii - pozwól zrobi* sobie zdj)cie.

www.merkesdir.de

www.facebook.com/CorwinVonKuhwede

http://www.facebook.com/CorwinVonKuhwede

http://www.merkesdir.de/

http://www.merkesdir.de/

http://www.facebook.com/CorwinVonKuhwede


Prezentacje - Galeria Corwin von Kuhwede


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Katarzyna Kowalewska

„Postscriptum”

Z $ó#ka do $ó#ka przenosi$e& iluzj),któr+ karmi$am. Baw si) nienarodzonym

snem w ciemnym lesie. Podnie& ten kamie',w który wt$oczono moje wszystko. Z resztekwigilijnych &wiate$ zdrapi) twoje imi), nadrukna niespe$nionym. Na wodzie, która stan)$a

z twarz+ &mierci w oknie. Opustosza$amod rodzenia w &rodku morza, mi)dzy palcami,

zapatrzona w &lepy koniec.


Prezentacje - Galeria Ula de B.

Ula de B.

Jej sztuka odzwierciedla koncept deintegracji i reintegracji. Znajduj+c si) pod wp$ywem sztuki dadaistycznej, przetwarza elementy, detale z codziennego #ycia - wygl+d ludzi, w$asne my&li, sytuacje, emocje - tak, by najpierw pozbawi* je kontekstu, a nast)pnie nada* im nowego znaczenia. Te uk$adanki sk$adaj+ si) na jej sztuk). Przemienia odbiorców swojej sztuki w nastoletnie dzieci, otoczone nowym nieznanym jeszcze j)zykiem, rzeczywisto&ci+, której jeszcze nie poznali. W roku 2007 uko'czy$a MFA na University of Central Florida. Pod+#aj+c za tradycj+ dzielenia si) wiedz+ o sztuce z artystami zdecydowa$a si) studia doktoranckie w dziedzinie edukacji. Aktualnie pracuje nad swoj+ rozpraw+ doktorsk+.

https://www.facebook.com/1UladeB

update 001





15 points



Humility



Night 009



pond



Post cat, 2013 october



viva 011


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Mieszko Rybi%ski

Pani A.Co rano przychodzi do portu.

Jej oczy gasn+, gdy napotka* znów nie zdo$aj+,Znajomej bieli #agla.

Sprzeda$a wszystkie klejnoty i zbli#a si) do Chwili, gdy si) z samej siebie wysprzedawa*

zacznie.Pogwizduj+ na ni+ marynarze.

Szorstkie d$onie i plugawe zamiary.Któ# Ci) &mia$ porzuci* ksi)#niczko ?

Kogó# zm)czy$a Twa blisko&* Tutaj na Naxos, pierwsz+ nami)tno&ci+ jest

Oczekiwanie.Astrologia za&, najpierwsz+ ze sztuk.

***tak dawnotak dalekost+d dot+ddo teraz

&wiece w ogrodzie zapalamszaro-niebieska trawa

koty si) schodz+ i wrzeszcz+tak bliskodo jutra


Prezentacje - Galeria Sylwester Stabry!a

Sylwester Stabry$a

Mieszka i pracuje w Sanoku, gdzie wraz z Janem Szczepkowskim prowadzi pracownie o nazwie „!luza”.Uczestnik wielu wystaw zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granic+, zdobywca nagród i wyró#nie' mi)dzy innymi Grand Prix „Materia Medicinalis, Materia Artificialis”. Autor prac formuj+cych si) w obszerniejsze cykle : „Z Historii "odzi Podwodnej”, „ Duzi Ch$opcy”, „Historie Kuchenne”. Pos$uguj+c si) realistycznym j)zykiem wypowiedzi, tworzy malarstwo na wskro& osobiste i intymne, korzystaj+ce z ikonografii i motywów wykszta$conych we wcze&niejszych okresach sztuki . Bohaterem jego obrazów jest przede wszystkim cz$owiek - materialny i rzeczywisty, pe$en trapi+cych go emocji. W aspekcie portretu psychologicznego w jego malarstwie wielkie tematy kryj+ si) w prostych motywach zaczerpni)tych z codziennego #ycia.

https://www.facebook.com/pages/Sylwester-Stabry$a-Painting/489630334489029 www.sylwesterstabrylagallery.blogspot.com/

www.sylwesterstabryla.wordpress.com

Zabiegi Rozwi+zywania Sporów, olej na p$ótnie,120x 200 cm, 2014 r.

http://www.sylwesterstabryla.wordpress.com

http://www.facebook.com/pages/Sylwester-Stabry%C5%82a-Painting/489630334489029

http://www.facebook.com/pages/Sylwester-Stabry%C5%82a-Painting/489630334489029

http://www.sylwesterstabrylagallery.blogspot.com

http://www.sylwesterstabrylagallery.blogspot.com

http://www.sylwesterstabryla.wordpress.com



Wybudzanie, 120x140 cm, olej na p$ótnie, 2013 r.



Wa#na Rozmowa, 110x130 cm, olej na p$ótnie



Underground, 120x140 cm, olej na p$ótnie, 2013 r.



To#samo&*, 50x40 cm, olej na p$ótnie, 2014 r.



Szachowy Pat, 70x100 cm, olej na p$ótnie, 2013 r.



Liczenie Ptaków, olej na p$ótnie, 100x90 cm, 2014 r.



Schody do Uniesienia, olej na p$ótnie, 140x120 cm, 2013 r.



Portret skryty IV, 70x50 cm, olej na p$ótnie, 2014 r.



Odjazd Punktualny, 120x140 cm, olej na p$ótnie, 2014 r.



Mój Ma$y Kucyk, olej na p$ótnie, 50x40 cm, 2014 r



Majsterkowicz, olej na p"ótnie, 110x130 cm, 2013 r,



Lekcja ta'ca, 100x80 cm, olej na p$ótnie, 2014 r.



Lalka, 100x90 cm, olej na p$ótnie, 2014 r.



After Party, olej na p$ótnie, 50x40 cm, 2014 r.


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Nina Ja$nikowska

„Pe$nia niedopowiedzenia”

szukam &cie#ek nabrzmia$ych Twoim niedopowiedzeniem

asynchronicznej galerii &wiat$a truchlej+cego zboczem wydm granicy nieutulonych korytarzy zasypanych po&piechem dnia

$ut szcz)&cia zawieszony w pró#ni

najtrwalszy monument Pokory


Prezentacje - Galeria Ilona Celina Rorzkowska

Ilona Celina Rorzkowska

Z wykszta$cenia mgr in#. architekt, z powo$ania artysta i fotograf. Stypendystka Fundacji Aleksandra i Jolanty Kwa&niewskich, otrzyma$a tak#e Nagrod) Rektora Politechniki Wroc$awskiej, Stypendium Kultury i Sztuki Marsza$ka Województwa Dolno&l+skiego i Artystyczne Stypendium Prezydenta Miasta Wroc$aw, laureatka wielu nagród z dziedziny sztuki, uczestniczka kilkudziesi)ciu plenerów malarskich i kilku wystaw indywidualnych, z w$asnym studio fotograficznym i pracowni+. Na co dzie' prowadzi w$asn+ firm) fotograficzno – projektow+. Fotografuje g$ównie mod), wspó$pracuje z innymi firmami i agencjami modelek, cho* nie stroni od fotografii artystycznej i reporta#owej; w centrum jej zdj)* jest zawsze cz$owiek. Projektuje ró#ne rzeczy; jest wspó$w$a&cicielk+ marki odzie#owej MIMO. W jej zdj)ciach i pracach wida* mi$o&* do fotografii analogowej, kola#u, ilustracji, mody i wzornictwa, a tak#e to, #e malarstwo i rysunek s+ fundamentem jej twórczo&ci.

https://www.facebook.com/IlonaCelinaCom




Prezentacje - Galeria Ilona Celina Rorzkowska



Ma!y anio!

Dziewczynka by$a drobna i blada. Mog$a mie* 10 lat, ale równie dobrze mog$a mie* 6. W+t$a, jak m$oda ro&linka wschodz+ca wiosn+. Jasne w$osy, blada buzia i ogromne oczy. Oczy jak dwa jeziora. Oczy, w których mo#na by$o zobaczy* odbicie samego nieba. Nigdy w #yciu nie widzia$am takich oczu. Mimo swojej w+t$o&ci i blado&ci by$a niesamowicie weso$a. Jej perlisty &miech by$o s$ycha* w najdalszych zak+tkach szpitala. Wszyscy j+ uwielbiali. Bo przecie# nie sposób nie uwielbia* tak niesamowitej istotki. Wszystko j+ cieszy$o. Promienie s$o'ca przebijaj+ce si) przez pierzaste ko$tuny chmur. Ma$e kolorowe ptaszki, które przysiad$y na parapecie i przekrzywiaj+c g$ówki z zaciekawieniem zagl+da$y do &rodka. Najbardziej jednak lubi$a s$ucha* opowie&ci. Ch$on)$a je jak g+bka, a# trudno by$o uwierzy*, #e wszystkie te historie s+ w stanie zmie&ci* si) w jej ma$ej g$ówce. Najch)tniej s$ucha$a opowiada' o anio$ach. Zadawa$a mnóstwo pyta'. Chcia$a wiedzie*, jak wygl+daj+, jakie maj+ skrzyd$a, czy przylatuj+ na ziemi). By$a ciekawa, co jedz+ i co robi+ w wolnym czasie, kiedy nie opiekuj+ si) lud,mi.Uwielbia$am opowiada* jej ró#ne historie. Uwielbia$am patrze* jak zach$annie chwyta ka#de s$owo, jakby to by$y najlepsze cukierki, albo lody truskawkowe.Zagl+da$am do niej codziennie. Codziennie bledsza i drobniejsza. Codziennie z wi)ksz+ zach$anno&ci+ s$uchaj+ca moich opowiada'.Specjalnie dla niej wymy&li$am przygody ma$ej Ani. Za ka#dym razem wymy&la$y&my now+ historyjk) z jej udzia$em. Ania by$a dzieln+ dziewczynk+, która potrafi$a lata* i pomaga$a ma$ym dzieciom w k$opotach. Pewnego dnia w jej sali zasta$am puste $ó#ko. Próbowa$am wmówi* sobie, #e pewnie posz$a do $azienki, chocia# doskonale wiedzia$am, #e od kilku tygodni nie wstawa$a z $ó#ka. Próbowa$am wmówi* sobie, #e nast+pi$ cud, #e polepszy$o jej si) i wróci$a do domu.- Umar$a dzisiaj rano - piel)gniarka sta$a tu# za mn+ - HIV wygra$, nie mia$a szans. Zostawi$a to dla Pani.Roz$o#y$am wydart+ z zeszytu kartk) papieru. Rysunek anio$a i kilka napisanych dr#+c+ r)k+ s$ów: "Od dzi& jestem twoim anio$em".Pragn) wierzy*, #e tak w$a&nie jest.I #e dosta$a najpi)kniejsze skrzyd$a.


Prezentacje - Galeria Joanna Skurzewska - ASHKA

https://www.facebook.com/pages/Joanna-Skurzewska/200185763371872

http://www.ashka.pl/

http://www.ashka.pl



http://www.ashka.pl



[…]

OCZEKIWANIE (na !mier")Jakie$ trzy lata przed powstaniem serii rysunków mia"y miejsce wydarzenia, które zmieni"y %ycie wszystkich cz"onków mojej najbli%szej rodziny i odcisn#"y olbrzymie pi#tno tak%e na mojej twórczo$ci.



W tamtym czasie by"am studentk! czwartego roku prawa (trzeciego archeologii i drugiego historii) Uniwersytetu Miko"aja Kopernika w Toruniu. Kilka miesi#cy wcze$niej wróci"am z rocznego pobytu w USA by kontynuowa& studia w Polsce.Wszystko po powrocie wydawa"o si# zwyczajne. W ci!gu tygodnia by"am zaj#ta bieganiem na wyk"ady, zaliczaniem egzaminów i kolokwiów, a w weekendy wraca"am na wie$, do domu rodzinnego, pod"adowa& baterie, bawi& si# z psem i chodzi& na spacery po sadzie. Rodzinne rytua"y, a zw"aszcza cotygodniowa wizyta u mieszkaj!cych w pobliskim miasteczku dziadków (rodziców mojej matki), by"y dla mnie wa%nym elementem rzeczywisto$ci. Tak przecie% wygl!da"o moje %ycie od zawsze, a w szczególno$ci od czasów liceum.Dla wszystkich z zewn!trz wydawali$my si# by& normaln! i bardzo sympatyczn! rodzin!. Moi rodzice prowadzili ma"! farm#, bardzo podobn! do s!siednich. Oprócz tego ka%dy mia" jeszcze na boku jak!$ w"asn! dzia"alno$& gospodarcz!. Wszystko toczy"o si# normalnym trybem, a% do Wielkanocy, kiedy matka, a wkrótce po niej ojciec, stwierdzili nagle, %e wyje%d%aj! za granic#, za chlebem.Na pocz!tku nic nie wzbudza"o moich podejrze'. Zna"am wiele rodzin, w których co najmniej jedno z rodziców pozostawa"o na sta"e za granic!. Dzwonili jednak do swoich krewnych, pytali jak si# miewaj!, tak po ludzku interesowali si# tym, co si# u nich dzieje. Moi nie tylko zostawili na pastw# losu ca"e gospodarstwo, ale równie% praktycznie nie komunikowali si# z nikim. Jakby chcieli znikn!& z powierzchni ziemi. Nagle wszystkie rodzinne rytua"y, w$ród których dorasta"am, przesta"y istnie&.[…]Mimo wszystko gdzie$ tam naiwnie wierzy"am, %e ca"a ta sytuacja jest jedynie przej$ciowa i wszystko wróci do normalno$ci. Dlatego stara"am si# %y& tak jak przedtem. Wyjecha"am na wykopaliska, a potem odby"am kolejne praktyki studenckie. Sprz!ta"am w domu, wychodzi"am do sadu razem z psem, uczy"am si# do poprawek. Je(dzi"am na rowerze do babci i dziadka. Farma, zazwyczaj pe"na pracowników, teraz $wieci"a pustkami. Po raz pierwszy w %yciu nadszed" nowy sezon i nie by"o komu zorganizowa& porz!dnych zbiorów. Wszystko dooko"a zacz#"o zarasta&.Zaczynaj!c kolejny rok studiów mia"am $wiadomo$& tego, %e rozdrabnianie si# na trzy kierunki nie mia"o sensu. Postanowi"am sko'czy& prawo. Nie wraca"am ju% do domu na weekendy. Nikogo przecie% tam nie by"o. Budynek sta" ciemny, samotny, ponury, nikt go nie ogrzewa". Zwierz#ta, w"!cznie z rybkami w akwarium, musia"y zosta& oddane w opiek# obcym. Moje %ycie rodzinne zosta"o w tym czasie zredukowane do codziennych telefonów do dziadków. Stara"am si# im za wszelk! cen# zrekompensowa& nieobecno$& rodziców. Gdy nadesz"a wigilia - pierwsza wigilia bez matki i ojca - wszyscy dostali$my smsa z zagranicy. Dwa s"owa: Weso"ych )wi!t. *adnych konkretnych pyta' jak nam si# wiedzie. Czy i jak sobie radzimy. *adnych wyja$nie'. Przeprosin. Niczego.Moja babcia od wielu lat by"a powa%nie chora. Zmaga"a si# z demencj! i mia%d%yc!. Oznacza"o to, %e potrzebowa"a ca"odobowej opieki. Karmienia, mycia, sadzania na toalecie, podawania lekarstw. Prawie nie wstawa"a z "ó%ka. Wszystkim tym zajmowa" si# dziadek, który od lat mia" równie% cz#$ciowo usztywniony kr#gos"up. […]Pewnego dnia, dziadek zako'czy" nasz! codzienn! d"ug! rozmow# w zupe"nie nietypowy sposób. O$wiadczy" mianowicie, %e jest w szpitalu i %e ma wykonywany jaki$ zabieg. Wpad"am w panik#, poniewa% oznacza"o to, %e babcia zosta"a w ich domu zupe"nie sama. A tam trzeba by"o napali& w piecu, %eby by"o ciep"o, wyj$& na dwór do ubikacji, nala& wody do miski, %eby si# umy&. To by"a niebezpieczna sytuacja. Na szcz#$cie okaza"o si#, %e jedna z moich dawno nie widzianych ciotek wraz z wujkiem zgodzili si# ni! zaj!& na czas pobytu dziadka w szpitalu. To mnie uspokoi"o. Wiedzia"am jednak, %e po operacji obydwoje b#d! potrzebowali opieki. Dlatego od razu zacz#"am



zastanawia& si#, jak zorganizowa& dla nich pomoc.Pierwszym krokiem zasugerowanym przez personel szpi talny by "o za"atwienie za$wiadczenia od lekarza rodzinnego. Zarejestrowa"am si# wi#c w przychodni i spokojnie czeka"am na swoj! kolej, %eby si# widzie& z pani! doktor. Szcz#$liwie okaza"o si#, %e ona doskonale zna"a moj! brutaln! histori#, jako %e dziadkowie wspomnieli jej to czy tamto przy okazji wykonywania rutynowych bada'. Bez pytania wyt"umaczy"a mi wi#c dok"adnie co i jak i osobi$cie zaprowadzi"a tam, gdzie si# za"atwia"o tzw. domowe hospicjum. Powtarza"a, %e mamy jakie$ sze$& tygodni. Sze$& tygodni, zanim nast!pi $mier&.Najpierw wydawa"o mi si#, %e chodzi o zwyk"! piel#gniark#, która b#dzie przychodzi& zarówno do babci jak i do dziadka, %eby im podawa& leki itp. Okaza"o si# jednak, %e dziadek nie znalaz" si# w szpitalu z powodu zwyk"ego zabiegu. Cierpia" na raka i hospicjum by"o dla niego. Jedyne, co lekarka mog"a zrobi& w tamtej chwili dla babci to wyda& za$wiadczenie, które nast#pnie musia"abym za"!czy& do wniosku o umieszczenie w domu opieki ju% po $mierci jej m#%a Mia"am sze$& tygodni na zorganizowanie wszystkiego. Bo w"a$nie tyle czasu pozosta"o mu do ko'ca %ycia.Te ostatnie sze$& tygodni by"o wype"nione kator%nicz! prac!. Walk! ze zmiennymi nastrojami chorych, stert! prania, nocnikami, karmieniem,



piel#gnacj!, chodzeniem po urz#dach i z a "a t w i a n i e m d a l s z e j p o m o c y. Odczuwa"am ogromny l#k przed ka%dym porankiem. Nie by"o bowiem mo%liwo$ci, %eby ktokolwiek z opiekunów móg" nocowa& w domu dziadków. Nie by"o tam ani miejsca, ani warunków. Je%eli wi#c w ci!gu nocy które$ z nich próbowa"o wsta& z "ó%ka i upad"o na pod "og# , w "a$nie w takim stanie znajdowali$my go kolejnego dnia. Czasem w psich, czasem we w"asnych odchodach. By "y to przera%aj!ce, "ami!ce serce widoki.[…]Prace zosta"y stworzone w trakcie ostatnich sze$ciu tygodni %ycia dziadka. S! dla mnie bardzo wa%ne. W tamtym okresie chcia"am za wszelk! cen# udokumentowa& wszystko, bez robienia zdj#&. Nie tyle jednak sam! chorob# i oczekiwanie na $mier& moich bliskich, ale te% charakter ich domostwa, a wi#c ca"! t# nasz! ulotn! codzienno$&.Ten czas by" dla mnie niezmiernie istotnym do$wiadczeniem, równie% z innego powodu. Patrzy"am na %ywych ludzi i praktycznie za ich plecami organizowa"am opiek# b!d( pogrzeb. Zastanawia"am si# nad wygl!dem nagrobka czy trumny. Mia"am równie% sporo pyta', które wiedzia"am, %e powinnam by"a zada& zanim odejd!, w przeciwnym razie nigdy nie us"ysz# tego, co maj! do powiedzen ia . Kr#powa "am si# jednak by& zbyt ciekawska w obliczu $mierci. Nie by"am pewna jak sobie z ni! poradzi&. Wiedzia"am, %e wkrótce nast!pi zmiana. *e w i# k s z o $ & r z e c z y z o s t a n i e



wyrzucona, a to gdzie one zwyczajnie le%a"y, w jaki sposób si# nimi pos"ugiwano, gesty ludzi, którzy ich u%ywali, ulubione miejsca przy stole, to jak siedzieli, w jaki sposób le%eli, nakrywali si# kocem, jak trzymali swoje ulubione kubki, zostanie zapomniane. *e tego ju% nie b#dzie. Dla mnie za$ w tamtym momencie sposób w jaki babcia zwyk"a zaciska& r#k# na swojej chusteczce, albo to jak dziadek k"ad" d"o' na czole, by"y czym$ absolutnie unikatowym i wartym zapami#tania. Obserwuj!c dany gest, np. ten babciny, mia"am $wiadomo$&, %e za par# tygodni nie b#dzie komu mi#tosi& tej biednej chusteczki. *e nikt nie poodk"ada ich naczy' w nale%yte miejsce. *e wszystkie ubrania które lubili, a które by"y przesi!kni#te ich zapachem, wyl!duj! na $mietniku i nikt nie b#dzie si# przejmowa" czy cokolwiek



dla nich znaczy"y czy nie. Rysunkami chcia"am t! zmian# zatrzyma&. Wola"am, aby rzeczywisto$& zastyg"a w taki sposób, a%eby nie nast!pi"a $mier&.Za"!czone prace z oczywistych wzgl#dów by"y bardzo trudne do opublikowania. Pokazywa"am je w zaledwie kilku miejscach i zawsze budzi"y wiele emocji. Powsta"o kilka wersji tych samych scen. Nie wszystkie jednak zosta"y udokumentowane. Cz#$& zosta"a sprzedana, inne zwyczajnie zagin#"y. By& mo%e Galeria Top Art w Toruniu znajduje si# w posiadaniu niektórych z nich.


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Piotr Stró"yk

„W czekaniu”

zanim nadci+gnie mg$a musz) odnale,*miejsce dla siebie w pejza#u my&lenia

w skupieniu na swoimnie z egoizmu potrzebne

jak tlen niezb)dnedo prawdziwego widzenia INNEGO

nierozpoznawanie INNEGO zaciera widzeniesiebie

wszystkiego


Prezentacje Galeria Alan Uchoa II

Nazywam si) Alan Uchoa II, mam 21 lat i pochodz) z Brazylii. Zajmuj) si) fotografi+ artystyczn+. Studiuj) nowe media i sztuki audiowizualne. !wiat fotografii odkry$em, gdy mia$em 19 lat, lecz ju# jako dziecko wiedzia$em, #e b)d) artyst+ i dzi)ki kreatywno&ci b)d) wyra#a$ siebie. Jako dziecko rozwiedzionych rodziców, odwiedza$em ojca tylko w weekendy. Mia$ on wypo#yczalni) filmów, dzi)ki której ucieka$em w &wiat fantazji. Wszystko mia$o znamiona ma$ych „podró#y herosów”. Mam wra#enie, #e moja twórcza imaginacja jest jak buty Dorotki z Krainy Oz, pozwala mi przenosi* si) do innych &wiatów. Próbowa$em ró#nych &rodków wyrazu - teatru, muzyki, literatury. W 2011 roku dosta$em swój pierwszy aparat i od tego czasu nie rozstaj) si) z nim. Zawsze fascynowa$a mnie tragegia w sensie gatunku teatralnego. Dlatego po&ród wielu poruszanych tematów, w moich obrazach najcz)&ciej pojawia si) samotno&*, smutek, &mier*, ponowne narodziny i ucieczka od rzeczywisto&ci. Lubi) identyfikowa* swój styl z mrocznymi tematami, moje pejza#e to zawsze bezczasowe lasy i przestrzenie, towarzysz+ im bohaterowie, którzy podró#uj+ w czasie. Odkrycie, #e podwórko mojego domu kryje w sobie las pe$en sekretnych opowie&ci uczyni$o ze mnie fotografa. Zaprezentowane zdj)cia s+ cz)&ci+ serii „The spring of the little self”. Wszystkie zdj)cia s+ autoportretami.

https://www.facebook.com/alanuchoaphotography

Where Secrets are Hidden





The Ball



An Ode to Fidelity



Over the Rainbow



Power Decay



The Eve of Nothing



The Keeper of the Lonely Land



The Poet



The Son of Fear



What Comes Next



When the Best of You Needs to Leave



When Youth Dies



Where is Heaven


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Jacek Mas!owski

„Tymojeja”

W niebie nie ma o nas wzmianki.Na co wi)c czekamy?Kto nam poda ostatni+

kropl) wody?Komu si) przys$u#ymy?

Do tej pory, by$em przekonany#e nasze dzia$ania zmierzaj+ do

jakiego& fina$u i b)d+ one,ukoronowaniem tych wszystkich

stara', zabiegów, wyrzecze',

mia$em nadziej)na definitywne rozstrzygni)cie,

podsumowanie w jakiejkolwiek formiea teraz,

ten nasz #yciowy bilans

jawi si) jako chaotyczny biegprzed siebie, nieposiadaj+cy logicznego

ci+gu, przypadkowy zawijas,monstrum bez twarzy,

suma sumy;

oto bezlik ja$owej rutynyporanków i wieczorów,

zatrza&ni)tychw rozgardiaszu przep$ywaj+cego czasu.

No i ju#?Czasami opowie&* w tym miejscu

si) rozpoczyna,a czasami ko'czy.


Prezentacje - Galeria Daria Endersen

Daria Endersen

Fotograf, grafik i modelka z Oslo w Norwegii. Jej inspiracj) stanowi+ jej w$asne, bardzo osobiste historie. Cz)sto dla swoich dzia$a' znajduje uzasadnienie w wypowiedziach swojej ulubionej malarki, Fridy Kahlo: „Maluj) autoportrety, bo cz)sto jestem sama, a tylko siebie znam najlepiej.” Daria jest wra#liwym obserwatorem. Tworzy surrealistyczne, senne przestrzenie, zanurzone w lodowatej atmosferze bólu i tajemniczo&ci. Jej place ju# wielokrotnie pojawia$y si) w publikacjach i ksi+#kach w Europie i poza ni+. Uczestniczy$a w kilku wystawach w Stanach Zjednoczonych, Polsce, Francji, Szwecji i Niemczech.

https://www.facebook.com/dariaendresen.art

dead angle





kevlar



my lover



protection



to have



to release II



unravel II



untitled III



untitled VIII



zuwarten


Dzia! Prozy Anna Zielazny

Atlantyda (fragmenty)

S"o'ce zach"annie poliza"o swoje w"asne, szklane odbicie. Promienie $wiat"a, które wpad"y przez delikatne

zas"onki dotkn#"y mnie pieszczotliwie, zach#caj!c do wstania z "ó%ka, by usi!$& przy komputerze i rozpocz!& smutn!

opowie$& pe"n! nadziei. O mie$cie, które nie jest moje. O mie$cie, które nie jest pi#kne. O mie$cie, w którym czuj# si#

obco. O mie$cie, którym jestem. O zatopionej w snach Atlantydzie, bez radosnych $piewów, u$miechów, obro$ni#tej

glonami niepami#ci i wodorostami wspomnie' tak smutnych, jak wschody, które nie nadchodz! nigdy.

Motyle umiera"y we mnie, kiedy odchodzi"am z domu rodzinnego, ju% kilka lat temu. +my wzrasta"y w pot#dze

ciemno$ci, która ogarnia"a moje serce. P"aka"am odchodz!c, nie maj!c nadziei, %e co$ si# we mnie zmieni. Dopiero

potem zrozumia"am, %e Kraina Lat Dziecinnych, by"a nieraz prawdziw! oaz!, w porównaniu z tym, co prze%ywam w

Szczurzym Mie$cie. Do tej Krainy wracam cz#sto w smutnych, melancholijnych my$lach, pe"nych l#ków, obaw, a nawet

pustki.

1. Wiatraki na Starym Rynku

Ba$am si) przez chwil), #e wszystko umar$o. By$am przera#ona. Potem okaza$o si), #e to tylko ta pora roku. I #e

teraz, w$a&nie teraz, nie umiera nic, ani nikt ponad statystyczn+ liczb) zgonów na minut). Sto osiemdziesi+t osób.

Odetchn)$am. Mia$am jeszcze chwil), by spojrze* na to ca$e zawieszenie wprowadzaj+ce zamieszanie do

naszego #ycia. Na rynku sta$y budki z pami+tkami. Czasem kupowa$am je w odleg$ych ju# wspomnieniach. Chwil)

pozostawa$y na pó$eczkach, honorowo wyró#nione. Potem l+dowa$y w skrzyni z niepotrzebnymi nikomu rzeczami. By$y

stare, wspomnienia te# si) zestarza$y, a ja wci+# jestem naiwna, m$oda i czasem tak bardzo g$upia... Na rynku sta$y

budki, do których przymocowane by$y kolorowe, l&ni+ce brokatem wiatraczki. Zahipnotyzowa$y mnie. Kr)ci$y si)

szybko, ale z melancholi+. Budzi$y ju# niemal zupe$nie wyparte wspomnienia. (…)

Z powierzchni ulicznej muzyki wynurza$ si) magiczny szmer rozmów. To mnie fascynowa$o, kiedy czeka$am tam

nie wiedz+c na kogo, ani na co. Nie spodziewaj+c si) kolejnych zdarze'. Jak si) potem okaza$o, w ogóle nie

przewidzia$am tego, czym mnie obdarzy to Miasto. Szczerze powiedziawszy: wyruszy$am tu z baga#em pewnych,

nieraz ci)#kich do&wiadcze', ale liczy$am na $askawo&* losu i sprzyjaj+ce wiatry w mojej prywatnej Odysei.

Pl+tanina ornamentów zdobi+cych elewacje starych kamienic pokry$a si) jednak ze skomplikowanym splotem

wydarze'.

2. Powroty



Senne poci+gi nie dostrzegaj+ wschodów S$o'ca. Pada$ dzi& &nieg. Nadchodzi zima i to nieuniknione. Wczoraj

jeszcze wszystko by$o bogate, ubrane w z$oto. Dzi& ju# niemal w ka#dym milimetrze trwa martwe.

Zapach koni i mokrych li&ci przypomina$ mi Moje Miejsca, a owce uginaj+ce si) pod ci)#arem we$ny, zdawa$y si)

by* brzemienne w ciep$o i mi$o&*. Nic nie wskazywa$o na rozkwit, a przecie# by$o tak kolorowo. B$)kitne niebo, woda,

li&cie koloru ochry i burgundu, ziele' trawy. Wszystko by$o tak fa$szywie kolorowe. Zat)skni$am za wzgórzami, gdzie

zatrzymany czas lewitowa$ w powietrzu nasycony pi)knem. Sta$am tam, po&rodku Mojego Wzgórza, wzdychaj+c

t)skno za wiatrem, który by$ kiedy& w moim sercu, za przestrzeni+ we mnie, która nap)dza$a ka#de moje dzia$anie. Do

ekspresji, która pozwala$a mi impresjonistycznie oddzia$ywa* na innych. Jednak by$am wci+# tu - w Szczurzym

Mie&cie.

Powietrze by$o zatrute. Nie by$o domu. T)skni$am za porzuconymi szansami. Dusi$am si) tym toksycznym

powietrzem, my&l+c o pi)knie, &wie#o&ci i mi$o&ci.

3. Stracone uczucia

Jab$ka spad$y na czas. Jak co roku, z pi)kn+ dok$adno&ci+. Dojrza$e, s$odkie jak smak pierwszej, nami)tnej

mi$o&ci. Niektóre obi$y si) mocno, inne zdawa$y si) by* niewzruszone. Zgnij+ dopiero w zim), odczuwaj+c niezno&nie

skutki upadku. Niektóre s$owa pad$y za pó,no i Zima mi)dzy nami jest teraz.

Widzia$am go wsz)dzie w tym Mie&cie, cho* nie by$o go ju#, a w$a&ciwie dopiero. To takie przykre, #e

rozdrapujemy rany, które nigdy nie mia$y prawa si) zagoi*. Staramy si) je jako& leczy*, lecz wci+# si) j+trz+. A my nie

potrafimy odej&*, odpu&ci*. A# zdobywamy si) na odwag), ale wtedy boli. Boli jak cholera.

Nienawidz) tego Miasta. Nie jest moje, cho* chyba takie musi si) sta*. Bo mam tu moj+ uczelni), moje rzeczy,

moje mieszkanie, moje cia$o i (o dziwo!) moje my&li. Czyta$am Wolfllina. Potem posz$am na d$ugi spacer, nieko'cz+c+

si) podró# w celu odnalezienia Pi)kna. Nie by$o w tym mie&cie #adnej malarsko&ci. Wszystko by$o p$askie, ale tak#e

brudne na ten bogato-brzydki sposób. Nie zauwa#y$am nawet, kiedy w tym ca$ym zamieszaniu zacz)$am stawa* si)

jego cz)&ci+, wrasta* w nie. A mo#e to ono wrasta$o we mnie, bo coraz bardziej odczuwa$am zm)czenie. Jakby co& wysysa$o ze mnie energi) i rado&*. To Miasto prze&laduje mnie. !pi) czasami po cztery godziny dziennie, bo budzi

mnie swoj+ cisz+, bezwzgl)dn+ i nachaln+. Z g$uch+ niemoc+ czuj), jak wbija we mnie swoje maski. Zacz)$am si) ba* szumów. To Miasto jest pe$ne szeptów i szumów.

Mia$am pi)kny sen. Obudzi$am si) jednak szybko. Chronicznie zm)czona, z katarem zatokowym i bólem brzucha

spowodowanym #ó$ci+, a mo#e i #alem. Le#a$am w moim obcym mieszkaniu. Nie wiem, dlaczego. Powietrze by$o

ciep$e. Nawet tym razem nie zmarz$y mi kolana. Jednak gdy po$o#y$am stopy na posadzk), poczu$am przenikliwy

ch$ód. W moje stopy zacz)$y si) wbija* ze sta$+ intensywno&ci+ cieniute'kie igie$ki. Wyobrazi$am sobie t) scen):

miliony cienkich szpileczek wbijane w moje czu$e stopy, ale nie od razu i nie chwilowo (ch$ód usta$), ale pojedynczo,

powoli i z namaszczeniem znanym inkwizycji. Chcia$am bólu. Takie wizje cz)sto napotyka$am w Mie&cie Szczurów.



Odnajdywa$am w bólu, a mo#e w jego imaginacji, spokój. Poniewa# czeka$am. Czeka$am nadal. Czekam wci+# –

bezowocnie.

(…)

6. Pusto tu i tak cicho

Miasto ma to do siebie, #e nie wida* nigdy wi)cej ni# trzech czy czterech gwiazd. Miasto Szczurów pod tym

wzgl)dem przypomina$o wszystkie inne urodziwe Miasta z Dusz+. Gdy by$am ma$a i kto& umar$, patrzy$am w niebo i

widzia$am tam gwiazdy. Wtedy mia$am nadziej), #e one s+ specjalne, #e tam u góry migaj+, daj+c nam poczucie

blisko&ci. A teraz by$y tylko cztery gwiazdy, zarezerwowane dla dziadków i bab*. (adnej dla Niego. Wi)c, gdzie si)

podzia$? Skoro nie by$o go tam, to gdzie by$? Gdzie s+ atei&ci dla ateistów, skoro nie ma ich tam, na niebie? Ale my

wierzyli&my, zawsze. Jakkolwiek nas nie nazywano: w g$)bi serca wierzyli&my. Ju# czasem bardziej w Boga ni# innym

si) wydawa$o, bo ludzie nas zawiedli. I nie mogli&my im zawierzy*. Ale wierzyli&my Bogu, w którego nie wierzyli&my.

Wi)c je&li nie ma ju# tu Mojej Gwiazdy i nie ma jej na Niebie, to gdzie si) podzia$o serce, które by$o ciep$e, cho* udawa$o, i które kocha$o z ca$ych si$? Swoim ma$ym, pi)knym sercem, pozornie tylko bez wyrazu i bez celu,

nadawa$e& sens Naszemu Miastu.

Marzy$am wczoraj o wspólnej Gwiazdce, dlatego si) tak cieszy$am, #e wszystko si) tym razem odmieni, #e

b)dziesz bli#ej nas, #e b)dziemy si) razem cieszy*. (e b)dzie jak dawniej. Wszyscy razem... od tylu lat.

Wierzy$am, #e jest coraz lepiej. Nawet dosta$am #yczenia na urodziny, i jego cudowny, ciep$y g$os wydawa$ si)

szcz)&liwy. Wierzy$am, #e jest dobrze. Dlaczego wi)c by$o tak bardzo ,le...

Spojrza"am z pogard! na Miasto Szczurów. Wylewaj!c na nie ca"! moj! z"o$&, frustracje i "zy. Potem ju% nie

mog"am p"aka&. Szczury nie mog"y widzie& mojej s"abo$ci. Stawa"am si# powoli ska"!, wewn!trz czuj!c %ywy ogie',

pal!cy mnie tak bardzo, %e my$la"am czasami, %e sama umieram. Umrze& w tym Mie$cie, tak jak on umar" w tamtym

Mie$cie – Twierdzy... To by"aby najgorsza rzecz, jaka by mnie spotka"a. Dlatego zbieram si# w sobie i ignoruj#

p"omienie. Graj dobrze, %yj d"ugo - sam w to uwierzysz. W ko'cu, na ko'cu, na zawsze. Wierz#, %e czekasz.

(…)


Prezentacje - Galeria &ukasz Zagraba

Nazywam si) "ukasz Zagraba, mam 26 lat i mieszkam w Walii. Moja przygoda z fotografi+ zacz)$a si) jakie& 6 lat temu od zdj)cia ksi+#ki "Harrego Pottera" znalezionej na wysypisku. Mia$em wtedy zwyk$+ cyfrówk), z któr+ si) nie rozstawa$em i dokumentowa$em wszystko, co mnie otacza. Od 2-3 lat staram si) to robi* ju# bardziej przemy&lanie (co nie zawsze mi si) udaje), i na troch) bardziej profesjonalnym sprz)cie, cho* uwa#am, #e to nie sprz)t robi zdj)cia, a cz$owiek. Nie obra$em kierunku w jakim chcia$bym pój&*, na razie ucz) si) fotografii na w$asnych lub czyich& b$)dach. Mam nadziej), #e kiedy& zrobi) takie zdj)cie które zachwyci nie tylko ogl+daj+cych, ale i mnie samego.

https://www.facebook.com/LukaszZagrabaFoto




Prezentacje - Galeria &ukasz Zagraba


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Dorota Karin

„Na nowo”

zafundujemy sobie meandrywynajmiemy od Kozaków porohyTatarzy po#ycz+ nam swoje $uki

i bezlitosne spojrzenia

ludzko&* przyzna #e nic tu po niej

tak zaczniemykochanyna nowo


Prezentacje - Galeria Cristina Georgescu

Cristina Georgescu

Mam 22 lata i uwielbiam pi)kno tego &wiata. Pami)tam, #e w dzieci'stwie najch)tniej bawi$am si) starym aparatem mojego taty - Smen+. Nawet kiedy chowa$ przede mn+ aparat, zawsze udawa$o mi si) go odnale,* i u#y*. A# pewnego dnia zepsu$ si). Fotografowa$am wszystko i zniszczy$am wiele rolek filmu. Dzi& lubi) fotografowa* ludzi, poniewa# zawsze kryj+ w sobie jakie& historie. Na li&cie moich faworytów znajduje si) jeszcze fotografia krajobrazu i uliczna.

http://gcaphoto.wordpress.com

http://instagram.com/gcaphoto/

In the dark






Prezentacje - Galeria Cristina Georgescu


Dzia! poezji pod red. Piotra Kasperowicza Leszek 'uli%ski

pr)dzej czy pó,niej napotkasz j+ na drodze,nie zatrzymuj si), przejd,

wcze&niej jednak opró#nij kieszenie,wyzb+d, si) wszystkiego, co zb)dnie gromadzi$e& przez lata

sta' przed samym sob+ nagi i dr#+cy,ufaj w jasno&* przestrzeni i w &wiat,

który b)dzie po tobie;zatrzymaj tylko ksi+#ki, te, które wzbudza$y

wicher twojej duszy, wywo$ywa$y dr#enie sercai zaciska$y gard$o grud+ poruszenia,

mo#esz tak#e wzi+* ma$y kamyk, opaltwojej nadziei, która wiecznie gas$a

przejd,!

po drugiej stronie Bramy zostanie ha$as &wiata;w zasi)gu r)ki idea$y m$odo&ci, s$owa,

których nie uda$o ci si) wymówi*, czyny,których lekkomy&lnie nie uczyni$e&, wierno&*,której zadawa$e& rany, zaniechania i wyst)pki,

które by$y d#um+ twojego Sumienia

przejd, jak innii jak inni wsta'.


Prezentacje - Galeria Bartosz Jakiel

Bartosz Jekiel

Urodzony w Polsce, wychowywa$ si) o t o c z o n y p r z e z w s z e c h o b e c n e su r rea l i s t yczne po lsk ie p laka ty teatralne. Komunikuje si) ze &wiatem za pomoc+ prostych narz)dzi, takich jak o$ówek, d$ugopis, piórko, staraj+c si) odkry* stan umys$u i duszy swoich obiektów. Jego prace znajduj+ si) w prywatnych kolekcjach, ostatnio zosta$y równie# przyj)te na 159-tej Wystawie Otwartej w The Royal West of England Academy.Aktualnie Bartosz mieszka w Bristolu wraz ze swoj+ #on+ Joann+ i synem Noah. W$a&nie opublikowa$ swoj+ pierwsz+ powie&* graficzn+ „Stories in red”.

www.treslettres.com

https://www.facebook.com/treslettres

After Silence


http://www.treslettres.com

http://www.treslettres.com




Child Across The Sky



Displaced Memories 02



Exquisite Corpse panel 1



Uncomfortable Truth



Untitled 01



Untitled 02


Dzia! Prozy Adam H. A. Michniewicz

Kochana Moja Nieboszczka

[…] a jednakmi$o jest pomy&le*

#e &wiat umrze troch)kiedy ja umr) […]H. Po&wiatowska

Kiedy tak#e przejd) na drug+ stron), o#eni) si) z Tob+ drugi raz. Gdybym móg$, uciek$bym ju#, ale lepiej, gdy t)sknota przyjdzie po mnie do &wiat$a. Zaczekaj – dla Ciebie to moment. Doci+gn) ile b)dzie trzeba, aby zostawi* naszym duchowym dzieciom spadek o jakim sami by&my marzyli. Bóg nagrodzi$ Nas przecie# spe$nieniem marze', zatem nie musimy si) martwi* o nic, jedynie o powrót do siebie, a i on nadej&* musi. Oddaj+c bowiem nie&miertelno&* dostali&my j+ w zamian. I !mier* nie by $a nigdy wrogiem, o jakiego pokonanie musieliby&my prosi* przed pój&ciem spa*. Jezu, taki jestem szcz)&liwy z powodu snów, ko$ysanek, kolacji, podwieczorków z czekolad+ tworz+c+ na stole s$odkie okr)gi, gdy tylko odstawi si) kubek… Nie zabra$e& tego. Dzi)kujemy. A Ty, Kochana Moja Nieboszczko, tak#e przeb$aguj Swojego Pracodawc), bo ju# nigdy nie b)dziemy musieli prosi*. Tak s$odko Nas ukarze za wierno&* idea$om. Kochamy Siebie i Ciebie. Do zobaczenia. Staro&*. I ona bywa czasami burz+ nie do zatrzymania. Nawet heros zosta$by potr+cony, jakby tylko w ca$ej g$upocie i zadufaniu próbowa$ zatrzyma* poci+g, pod którym niedo$)#ni umieraj+. A ma$e dzieci+tka bawi+ si), jak kolejk+ wygrzeban+ z pawlacza dziadka – wiecznego malucha, towarzysza zabaw. By* potrzebnym. Przydatno&* to cecha m$odo&ci, lub m+dro&ci. Jednego i drugiego, owszem. Dlatego umieraj+ w &pioszkach, jako skuteczniej radz+cy sobie z troskami ci, co nie rosn+ na zmarnowanie. Zg$)biaj+ tajemnice nie zatracaj+c wrodzonej magii. Czas w ich umys$ach zatrzymuj+ cz)ste eskapady przez p$yt) lustra, futra w szafie, tajemnicze drzwi, portal sadzawki i mrok króliczej nory. To jedyny Rysunek do tekstu: Jakub Wywio$


Dzia! Prozy

ratunek. Tylko czy dla nas wszystkich nie jest ju# za pó,no? Czy kiedykolwiek by$o w por)? Poniewa# to prawda indywidualna, nie tendencja czy fenomen. Mam szcz)&cie, dar, i ubolewam szczerze nad tymi, którzy bardziej lub mniej &wiadomie go odrzucili. (ycie - potrafisz w to gra*? Starcy b)d+ m$odymi, a m$odzi b)d+ starymi. Pokorni zostan+ wywy#szeni, a zadufani poni#eni. Czy ka#dy w to gra? Chyba tak… Z aprobat+ ws$uchuj) si) w regularnie nadci+gaj+cy (ostatnimi nocami niezawodnie) t)tent kropel. Dudni+ jak stado koni, a ja zapami)tuj) si) we wspomnieniach, które dopiero nadejd+ – to jak cofanie zegarów, odtwarzanie melodii od ko'ca. P$omie' miast czerpa* tlen, spalaj+c si) podnieca jeszcze bardziej. Dlatego nie miniemy, a tak b)d) kocha$ coraz bardziej… To. Niejedno, ale tak silne. Moc przygryzionych warg, a# do krwi, któr+ porywczo spijam z ust daj+cych #ycie po ustaniu serca. I cho* nie t)tni), to kr+#y w moich #y$ach co&, czego jedynie sobie pozazdro&ci* mog): dusza Twoja, brakuj+ce ogniwo oszukuj+ce naturalny bieg i powracaj+ce dech umar$ym. Mnie jednemu podarowana, odchodz+ca w cie'. "apana noc+ ko$dr+, któr+ narzuc), by nie marz$a… z winy ziemskiej bryzy… Ciebie to nie dziwi – od Ciebie dostaj) jeszcze wi)cej. Mroczna noc. Nareszcie. Ten ruch doprowadza$ mnie do cichego szale'stwa. Zmierza$em w$a&nie na kolejne spotkanie z przeznaczeniem, które, ilekro* si) ogl+da$em, nie zabiera$o Nas, cho* z ca$+ pewno&ci+ dosi)ga$o. Mia$em szcz)&cie, czy nie – niewa#ne. Nazewnictwo by$o tu bez znaczenia – jestem szcz)&liwy. Okrutnie szcz)&liwy. Mrocznie zaniepokojony – &wi)ty pokój i spokój. W duszy zalegaj+ te wieczorne cienie. Jest ju# 6:40. Zmierzam. Chcie* wiele lub nie chcie* nic. Ka#dy dostaje u kresu nagrod) na jak+ zas$u#y$. Nie zapominaj+c o doczesno&ci buduje si) dom z pobielonymi &cianami, którego brzemienia nie poci+gn+ wo$u, ni wierzchowce w liczbie na setki. Bez wzgl)du na to, co zobacz) po wskoczeniu w obsydianow+ to', wyznaj) z pewno&ci+ wyp$ywaj+c+ na wierzch pozosta$ego bohaterstwa: umar$ najszcz)&liwszy cz$owiek &wiata. Wraz z przyjació$kami móg$ odchodzi* – z Ni+, przyjació$k+ i !mierci+. Przygotowuj) mow) na w$asny o#enek i u&miecham si) ka#dym ,d,b$em przyczesanej na randk) czupryny. Tak, jakby to by$o mówione na pogrzebie. Ludow+ m+dro&ci+…

Jako chcesz, tak si) wier*.Wsz)dzie Ci) dosi)gnie &mier*.

_________________________________

Jakub Wywio$: jestem absolwentem PJWSTK w Bytomiu. Obecnie ko'cz) grafik) na wydziale artystycznym w Cieszynie. Zamieszczone ilustracje wykonane zosta$y kredk+ akwarelow+. Moje g$ówne zainteresowania kieruj) w

stron) grafiki u#ytkowej, warsztatowej (artystycznej) i malarstwa. http://urwij.pl/wywiol




Prezentacje Katarzyna Bonda

Z Katarzyn+ Bond+ rozmawia$am dok$adnie rok temu. W tym roku przy okazji wydania jej nowej powie&ci z ca$kiem nowego cyklu, postanowi$am sprawdzi*, jakie zmiany zasz$y w #yciu pisarki i czego oczekuje od swoich ksi+#ek, od siebie, od czytelników… W mi)dzyczasie mia$o miejsce kolejne spotkanie autorkie, na które zdo$a$am dotrze*, zwi+zane z tras+ promuj+c+ pierwsz+ cz)&* tetralogii o profilerce Saszy Za$uskiej. Nie zdradz) Wam tre&ci ksi+#ki, zach)c) jedynie do si)gni)cia po ni+, bo warto. Je#eli poczytacie recenzje zrozumiecie, #e nie tylko ja tak uwa#am.

[L&F] Mówi" o Tobie „Dziewczyna Bonda”, „Polska 007”, a ostatnio mianowano Ci$ „Polsk" Królow" Krymina!u” - jak mam si$ do Ciebie zwraca&, %eby nie straci& %ycia w dziwnych okoliczno#ciach?[Katarzyna Bonda] Mów do mnie Kasia, lub po prostu Bonda, co zreszt+ ju# od podstawówki by$o najcz)stsze. Nie dorobi$am si) nigdy ksywy, mia$am zbyt dobre nazwisko. A #ycia szkoda. Jest za krótkie, by je traci* bez powodu. Je&li za& chodzi o królewskie honory, to nie pogniewam si), je&li b)dziesz tak w$a&nie zach)ca$a do lektury moich ksi+#ek. I koniecznie puszczaj przy tym perskie oko. Ksi+#ka – zw$aszcza krymina$, czyli opowie&* o tym, #e idealny &wiat si) rozsypa$ i czytelnik wraz z bohaterem g$ównym musi go na nowo posk$ada* do kupy – jest w$a&nie po to, by&my



prze#ywali emocje. By&my razem z bohaterem pokonywali nasze l)ki, strachy, spe$niali marzenia. Najpierw dzieje si) to na papierze, a potem mamy odwag) na to w rzeczywisto&ci. Chc) by* takim przewodnikiem dla ka#dego z was. To jest moje marzenie. By cz$owiek trzyma$ moj+ ksi+#k) i si)ga$ do niej, kiedy mu ,le, smutno, lub si) nudzi. Chc) by* w sercu czytelnika, na jego pó$ce, na sta$e, a nie tylko na chwil) w dniu premiery. Jak mnie nazywaj+ ma mniejsze znaczenie. Je&li mog$abym by* „królow+ waszych serc” – wchodz) w to.

[L&F] Mówisz i masz. Od dzi# b$dziesz Dziewczyn" Bonda, Polsk" Królow" Naszych Serc… i krymina!u. A tak ca!kiem serio, nie obawiasz si$ takiego etykietowania? Nie dorobi!a# si$ ksywy w szkole, mo%e teraz te% nie powinna#? [Katarzyna Bonda] Nie powinnam - oczywi&cie. Ale skromno&* nigdy nie nale#a$a do moich zalet. Niestety pycha tak#e nie. Znam swoj+ warto&* i w$asne miejsce na rynku. Za d$ugo tutaj jestem by nie widzie* tego, #e jako&* to podstawa. A ja jestem zawodowcem, znam szwy i pracuj) nad mankamentami, bo one wci+# s+ i ja je widz). Nie bój si), sodówka mi nie odbije. Wprawdzie odk+d zosta$am okrzykni)ta „królow+” narobi$am sobie troch) hejterów, cho* jeszcze nie wrogów. Tylko czekaj+, a# mi si) powinie noga (czyli napisz) kolejn+ ksi+#k), ale nie tak dobr+ jak poprzednia). Niestety, zawiod+ si), bo ja nie zwyk$am zawodzi* moich czytelników. B)dzie dobrze. Wiem, jak to si) robi. Wystarczy ostro harowa*, ksi+#ka sama si) nie pisze. Z takim do&wiadczeniem nie jest $atwo spali* akcji.

[L&F] Ostatnio na swoim fanpejd%u napisa!a#, %e s" trzy takie momenty w %yciu pisarza, na które czeka i które wprawiaj" go w stan euforyczny - pocz"tek pracy nad powie#ci", jej zako'czenie i kiedy gotowa opowie#& przeistacza si$ w namacaln" ksi"%k$. Co s"dzisz o tym momencie, kiedy ksi"%ka zaczyna %y& w!asnym %yciem - co ma miejsce w przypadku „Polskich Morderczy'”? [Katarzyna Bonda] Z ksi+#k+ jest jak z dzieckiem, które kiedy& nosi$a& w brzuchu, potem je urodzi$a& (u mnie zawsze dzieje si) to w bólach), potem ono dorasta, a# wreszcie odchodzi z domu i #yje na w$asny rachunek. Nie ma co si) nad tym zastanawia*. Jestem p$odn+ matk+ i wiem, #e kiedy& odejd+, ale dbam o to, by moje „dzieci” by$y dobrze przygotowane do w$asnej wyprawy – by opowie&* si) broni$a tak#e po wielu latach, bo dotyka emocji bohaterów, a wi)c i czytelnika. Na szcz)&cie czasami wracaj+ do domu i trzeba je wtedy przytuli*. Uwa#am, #e moje „stare” ksi+#ki nale#+ ju# nie do mnie, ale do Czytelników. Jedne s+ bardziej udane, inne mniej, ale wszystkie darz) tym samym ciep$ym uczuciem.

[L&F] Do tej pory Twoim bohaterem g!ównym, któremu dawa!a# rozwi"zywa& zagadki w swoich ksi"%kach by! m$%czyzna, co sprawi!o, %e da!a# szans$ Saszy? Czy ju% pracuj"c nad „Florystk"” - w której to pojawia si$ profilerka - my#la!a# by odda& jej troch$ stron?[Katarzyna Bonda] Kiedy zaczyna$am pisa* o profilerach musia$am si) przebi* przez mur niedowierzania, #e ta metoda w pracy &ledczych jest skuteczna. Nikt wtedy nie wiedzia$ kim jest profiler. Nie odwa#y$am si) wtedy zafundowa* czytelnikowi postaci ryzykownej podwójnie. Faktem jest, #e dojrzewa$am i bardzo chcia$am pisa* z perspektywy kobiety. Coraz wi)cej bowiem kobiet idzie dzi& do pracy w policji. A b)dzie ich wi)cej. Kiedy sprawdza$am statystyki w przeci+gu 10 lat liczba kobiet zg$aszaj+cych si) do policji wzros$a o 60%. Czy sobie to wyobra#asz? Kobiety cz)&ciej chc+ pracowa* w policji ni# faceci. O czym to mo#e &wiadczy*? O tym, #e androgeniczna kobieta to ju# norma, to nie jest wyj+tek. I to musi rodzi* mnóstwo problemów damsko-m)skich. Z ca$+ pewno&ci+ Lena Paw$owska z „Florystki” pokaza$a mi, #e ju# mog) sobie na to pozwoli*, dam rad). A je&li to si) uda$o z postaci+



drugoplanow+, pomy&la$am, #e nadszed$ czas na wielkie wej&cie Saszy. Chcia$am te#, by by$a to ca$kiem nowa bohaterka - symbol wspó$czesnej kobiety. Silna, niezale#na, posiadaj+ca stosowny wiek, czyli ju# ugruntowana zawodowo i spo$ecznie, a jednocze&nie z problemami aktualnymi, które s+ wbrew pozorom masowe. Na polskim rynku kobiety rzadko s+ bohaterkami „twardych” krymina$ów. Uzna$am, #e nale#y to wreszcie zmieni*.

[L&F] A czym jest w!a#ciwie „twardy” krymina!?[Katarzyna Bonda] Twardy, to porz+dnie opracowany, wymy&lony i zapisany. Nie ma oczywi&cie znaczenia p$e* autora, ale jednak kobiety maj+ wi)ksz+ sk$onno&* do chodzenia na skróty w rozwi+zaniach dramaturgicznych. Mam na to alergi), nie znosz), kiedy posta* wyjmuje na koniec rozwi+zanie jak królika z kapelusza, odkrywa zagadk) za pomoc+ przeczucia, intuicji, prze&wiadczenia (s$owem emocji), a co gorsza, wszystko mu si) udaje. Staram si) te#, by przypadki tylko katalizowa$y akcj) moich ksi+#ek, ale potem uk$adanka musi si) z$o#y* jak dobrze zaplanowany mechanizm – kobiety musz+ si) tego d$u#ej uczy*. Tak samo jak ch$opcy cz)&ciej w dzieci'stwie bawi+ si) klockami, rurami, kablami i pistoletami. Nie znaczy to oczywi&cie, #e dziewczynki nie maj+ takich zainteresowa', ale lalki zasadniczo wiod+ prym. Kiedy by$am ma$a by$am dobra w szyciu dla nich ubra', a nie w gotowaniu czy sprz+taniu domków, a projektowanie, krojenie i szycie ubra' to ju# robota podobna do wymy&lania intryg kryminalnych.

[ L & F ] Wr a c a j"c d o k w e s t i i k o b i e t , c z y t e% androgyniczych kobiet… Wspominasz, %e ilo#& kobiet zg!aszaj"cych si$ do pracy w policji wzros!a o 60% przez 10 lat. Nie jestem pewna, czy jest to kwestia androgyniczno#ci, czy po prostu tego, %e mo%emy (chocia% obostrzenia w policji dotycz"ce wygl"du funkcjonariuszki w znacznym stopniu ograniczaj" dost$p do takiej pracy mojej osobie). I zdaj$ sobie spraw$, %e w ostatnim czasie obudzi!o si$ wielu takich, co to chcieliby kobiety wepchn"& do domów i zabroni& im pracy zawodowej, ale mimo ich werbalnych deklaracji nie s"dz$ by ktokolwiek móg! t$ maszyn$ zatrzyma&. St"d te% moje pytanie - na jak" przysz!o#& liczysz dla kobiet, jak je widzisz za np. 100 lat? [Katarzyna Bonda] Seksmisja. Kojarzysz? Tak b)dzie.



Faceci ju# si) wycofuj+, tworz+ enklawy. Boj+ si) silnych kobiet (nawet je&li tylko pod&wiadomie lub si) po prostu nie przyznaj+). To nie mój wymys$. I o ile kobiety b)d+ coraz bardziej rywalizowa$y na niwie zawodowej i b)d+ w tym &wietne, trudniej im b)dzie znale,* odpowiedniego – silniejszego od nich samych faceta, który nie b)dzie pragn+$ ich z$ama*, ale uszanuje ich si$) oraz udzieli swojego wsparcia. To wa#ne. Kobieta potrzebuje opoki, a facet potrzebuje by* opok+. Jest mu trudno, kiedy silna (czasami na pozór zbyt silna) kobieta go emocjonalnie kastruje. B)dzie te# wi)cej homofobów i gejów. B)dzie biegunowo. Nie b)dzie &rodka, st+d b)d+ wynika$y k$opoty w relacjach. Pewnie te# ludzie w ogóle przestan+ si) pobiera*, by* ze sob+ latami. Coraz rzadziej zdarzaj+ si) zwi+zki na ca$e #ycie, nad czym – obserwuj+c to – ubolewam. Nie mam nic przeciwko gejom, mam wielu dobrych, bliskich znajomych, wiem, jakie maj+ problemy. Nie jest $atwo by* w Polsce cz$owiekiem odstaj+cym od katolickich norm. Mam swój pogl+d na to i nie godz) si) na nietolerancj), ale b)dzie tak, #e nawet “Kopernik by$a kobiet+”, albo by* mog$a. Na szcz)&cie, ja tego ju# nie do#yj) i mog) wie&* #ycie kobiety sukcesu, gdy to jeszcze wygl+d blondynki i si$a blondynki maj+ jak+& warto&*, a faceci nie uciekaj+.

[L&F] Rok temu rozmawia!y#my na temat warsztatu pisarza, na temat zbrodni i rado#ci (ci$%aru) tworzenia. Dzi# mo%emy #wi$towa& wydanie pierwszej cz$#ci tetralogii z Sasz" Za!usk" w roli g!ównej. Jakie masz wobec niej oczekiwania? (Nie pytam o plany, nie chc$ popsu& niespodzianki Czytelnikom.) Czego si$ po niej spodziewasz?[Katarzyna Bonda] Bardzo trudne pytanie. Z Sasz+ jest inaczej ni# z Meyerem. Tamte ksi+#ki powstawa$y na bie#+co. Przygody Saszy s+ ca$kowicie zaplanowane. Wiem, co b)dzie si) z ni+ dzia$o w ka#dym tomie i to jej #yciorys ustawia fabu$), w+tek g$ówny. Zerkam teraz do konspektu serii, który napisa$am ponad trzy lata temu i zdradz), #e bardzo ewoluowa$a od tamtej pory. Chc), by to by$ przyk$ad klasycznej bohaterki, jak z serii zachodnich, gdzie autor przywi+#e czytelników do postaci, na tyle, by kiedy sko'cz+ si) jej przygody po prostu t)sknili za ni+. Takie mam marzenie, ale jak b)dzie, zobaczymy. Pewne jest jednak to, #e #ywio$y: powietrze, ziemia, ogie' i woda nie pojawi$y si) tutaj przypadkowo. Przez ich symbolik) chc) pokaza* co si) dzieje z ni+, jak sobie radzi z w$asn+ histori+. I tak odpowiednio b)dzie musia$a si) zmierzy* z wstrzemi),liwo&ci+ („Poch$aniacz”) Tom 1. Powietrze, w cz 2. ZIEMIA („Okularnik”) b)dzie to roztropno&*, w cz)&ci 3. OGIE1 („Lampiony”) - sprawiedliwo&* i w cz 4. WODA („Czerwony paj+k”) oka#e m)stwo. Sasza to Amazonka. Wiele takich kobiet znam w rzeczywisto&ci. Jestem pewna, #e ja i ty nale#ymy do tej paczki. Cho* na szcz)&cie nie mamy a# takich problemów #yciowych.

[L&F] Czyli dla nas, Czytelników, szykuje si$ ca!kiem ciekawa przygoda. Co jednak stanie si$ z nami i naszym przywi"zaniem do Saszy po tetralogii? My#la!a# ju% o tym?[Katarzyna Bonda] Tak. Wiem, co b)dzie. Nie powiem. B)dzie dobrze. B)d+ niespodzianki. Zobaczysz. Szykuj) co& specjalnego. Ale najpierw chc) jej da* szans) zrzuci* skór) i narodzi* si) na nowo. Ka#da kobieta – przynajmniej trzy razy w #yciu powinna to uczyni*. Raz kiedy staje si) z dziewczyny kobiet+, potem kiedy uroda mija i trzeba zachowa* klas), a potem – trzeci raz, kiedy osi+ga si) poziom wied,my. Staro&* nie jest straszna. Wied,ma – od „tej, która wie”, a nie od wrednej czarownicy. Baba Jaga to kobieta g$upia, która nie zaakceptowa$a staro&ci i nie wie, po prostu nie rozumie. Kobiety maj+ przewag) nad facetami, bo s+ m+drzejsze i mog+ si) zmienia*. Dlatego te# te m+dre do &mierci potrafi+ l&ni* w$asnym &wiat$em, (a nie odbitym) i niektórzy nazywaj+ to pi)knem. A to po prostu &wiadomo&*, #e si) wie.



[L&F] Czy oczekujesz, %e opowie#& o profilerce równie% zacznie %yc swoim %yciem? [Katarzyna Bonda] Licz) na to. Ju# si) to dzieje.

[L&F] Standardowa regu!ka w ksi"%kach g!osi, %e „ksi"%ka jest fikcj" literack". Ewentualne podobie'stwo postaci, zdarze', okoliczno#ci nie jest zamierzone i mo%e by& jedynie przypadkowe.” Obie wiemy, %e w przypadku „Poch!aniacza” (ale te% innych Twoich ksi"%ek) to nie jest do ko'ca prawda. Nic nie jest przypadkowe. Rzeczywisto#& jest dla Ciebie inspiracj" - tniesz j" na kawa!ki, mieszasz i sk!adasz zgodnie z w!asnym wyobra%eniem, dla dobra fabu!y. Ale wi$kszo#& Twoich bohaterów to postaci rzeczywiste, które od orygina!u ró%ni" si$ dodatkow" pul" cech, pochodz"c" od innych osób. Jak to jest z t" inspiracj" i przetwarzaniem rzeczywisto#ci, przez Katarzyn$ Bond$ - pisark$?[Katarzyna Bonda] Uprawiam jednocze&nie fikcj) literack+ i pisz) ksi+#ki dokumentalne. By$am przez lata dziennikark+, mia$am romans z telewizj+ i filmem. To wszystko pozornie bardzo ró#ne bajki, ale to ca$y czas opowie&*. Wierz), #e p$odozmian jest dobry. Nie wykluczam, #e pomi)dzy Ziemi+ a Ogniem (kolejne tomy serii o Za$uskiej) nie napisz) nast)pnego dokumentu. Wa#ne jest dla mnie co& innego: „Wiarygodno&* fabularna. Magia opowie&ci. Struktura”. Niezale#nie od tego, czy czytasz moje „Polskie Morderczynie” czy „Poch$aniacz” – to znajdziesz tam te trzy kluczowe elementy. To w$a&nie sprawia, #e kiedy ludzie „wpadn+ w Bond)”, czytaj+ wszystko jak leci. Zapraszam ich do mojego &wiata i oprowadzam. Jestem takim pisarzem, który jest podgl+daczem, obserwuj), podpatruj) i zbieram to, co mnie interesuje. Ale to mi nie wystarcza. Musz) czasem za$o#y* kalosze i uda* si) na wypraw) na bagna. Nie dlatego, #e lubi) przygody (bo ich nienawidz), tak jak niespodzianek), ale prze#ycie pewnych zdarze' naocznie jest mi potrzebne do konstruowania fabu$y. Po pierwsze param si) krymina$em, w sensie literackim, natomiast jak ka#da dziewczynka bawi$am si) lalkami w dom i w naturalny sposób moje zainteresowania kiedy& nie dotyka$y materii „dla ch$opaków”. Musz) wi)c kogo& spyta* jak to jest, by nie narazi* si) na &mieszno&*, #e napisa$am co&, na czym si) nie znam i dlatego tylko, #e mam blond czupryn). Druga rzecz, #e lubi) opowiada* historie, których jeszcze nie



opowiedziano, a wtedy trzeba zbada* spraw), zanim zacznie si) to opisywa*. Gdybym wci+# pracowa$a na swoich trzewiach, opowiada$a jak jest mi ci)#ko, bo tworz), bo #ycie artysty jest nie$atwe, gdy# czuje wi)cej i rozumie wi)cej, pewnie skupi$abym si) na tych emocjach i popisywa$a wirtuozeri+ j)zyka. Ale tak nie pisz), bo mierzi mnie taka literatura, bo tylko nielicznym si) udaje (bardzo nielicznym i tym oddaj) ho$d, ale wi)kszo&* tych, których ceni) w tej materii od dawna nie #yje). Ja uprawiam rzemie&lnicz+ robot), moja opowie&* jest wspó$czesna i kompletnie odci)ta ode mnie, ja j+ tylko opowiadam, stoj) z boku i widz) to, co widz), ale by rozszerzy* pole widzenia i pokaza* czytelnikowi &wiat od innej strony ni# go zna, nale#y sprawdzi* pewne rzeczy na w$asnej skórze. Nie wierz) w pisanie krymina$ów za pomoc+ wujka googla. Je&li chodzi o miksowanie faktów i fikcji to nie potrafi) wyja&ni* jak to robi). Po prostu posiad$am t) umiej)tno&*. Wychodz) od rzeczywisto&ci i odbijam si) na poziom fantazji. Efekt zostawiam czytelnikowi. Chc) by si) dobrze bawi$ i wierzy$ mi, #e to mog$oby si) zdarzy*. Bo czy zdarzy$o si) naprawd), dla niego nie ma to znaczenia.

[L&F] Dajesz ponie#& si$ wyobra(ni, tak w %yciu, jak i w pisaniu? Czy starasz si$ kontrolowa& sytuacj$?[Katarzyna Bonda] Ca$y czas staram si) kontrolowa* sytuacj) i zawsze przegrywam. Pisanie przypomina z jednej strony algorytm, precyzyjn+ nauk), która rz+dzi si) swoimi prawami, ale sam proces zapisu ju# jest metafizyczny. Lubi) u#ywa* w trakcie pisania obu pó$kul mózgu. To podstawa, by wiedzie*, kiedy i jak si) do tego zabra*. Generalnie w #yciu jestem niedowiarkiem, sceptykiem i malkontentem, który du#o si) &mieje, ale zawsze jest nieufny. Mo#e dlatego uprawiam krymina$, a nie romans. Cho* kiedy pisz), ponosi mnie na manowce, to wida* zw$aszcza w pierwszych moich ksi+#kach. Teraz ju# wiem, jak si) zdyscyplinowa*. Umiem si) odci+* i wej&* w fabu$) na spokojnie, bez egzaltacji. My&l), #e po prostu okrzep$am pisarsko.

[L&F] Ty uprawiasz krymina!, mnie bli%ej jest do opracowa' paranaukowych. Czasami s"dz$ nawet, %e przelanie swoich pomys!ów na papier (chocia%by elektroniczny) mog!oby mie& bardzo negatywne nast$pstwa. Teraz wiesz, jak siebie dyscyplinowa&, ale na pocz"tku tego nie wiedzia!a#, czy podejmuj"c decyzj$, %e to ju% ten moment, %e w!a#nie teraz pó jdz iesz w p isars two i zostawisz za sob"



dziennikarstwo, nie ba!a# si$, %e Twój wewn$trzny mrok przejmie kontrol$? )e zamiast krymina!ów, stworzysz powie#ci grozy?[Katarzyna Bonda] Nigdy nie mia$am potrzeby pisania horrorów, cho* ju# kolejny raz pojawia si) to pytanie. Mam zasad), by nie martwi* si) na zapas. Zreszt+, lubi) wyzwania. Je&li to uzna$abym za fajny pomys$, czemu nie? Nie widz) problemu w tym, by zmierzy* si) tak#e z materi+ prawdziwego mroku. Na razie nie jestem gotowa, nie mam takich ci+got. Zobaczymy, co czas poka#e.

[L&F] Losy Saszy u!o%y!a# na planie czterech %ywio!ów. Mamy za sob" powietrze - istotno#& kodów olfaktorycznych i zapachow" ksi"%k$, w której opisujesz jedn" z technik #ledczych. Wspomnia!a#, %e nast$pny %ywio! to ziemia - z czym b$dzie si$ wi"za!? [Katarzyna Bonda] B)d+ czaszki, rekonstrukcje, projekcje, georadary i profilowanie geograficzne. B)dzie te# konfrontacja Saszy z prawd+ dotycz+c+ jej historii. Z „powietrza” wy$oni si) zimna i beznami)tna „ziemia” – jak symbolicznie ujm) jej histori). Nie chc) sprzedawa* tutaj spoilerów, by czytelnicy mieli rado&* z odkrywania przygód Saszy. B)dzie mroczniej i ciemniej. Ziemia b)dzie napisana te# j)zykiem oszcz)dniejszym ale nie zabraknie kostycznego humoru. I poniewa# to ziemia, kroi si) te# wreszcie element osobisty. Sasza stanie mocno na nogach i zapragnie by* kochana. Tyle o tym.

[L&F] W „Poch!aniaczu” pojawi! si$ pies, który odgrywa bardzo wa%n" rol$, ale jest te% kot, zezowaty i rudy… Twoi bohaterowie ceni" sobie ich towarzystwo, nawet je#li czasami troch$ narzekaj" na charakter swoich podopiecznych. Lubisz zwierz$ta? Sk"d czerpiesz inspiracje do ich opisywania w ksi"%kach? Maj" swoje prototypy?[Katarzyna Bonda] Ludzie, którzy nie lubi+, nie hoduj+ zwierz+t budz+ moj+ nieufno&*. S+dz), #e ka#dy cz$owiek, który potrafi zaj+* si) i obdarzy* zwierz) uczuciem jest lepszy od tych, którzy wol+ czysto&* i mask). Tak, specjalnie to napisa$am, bo zwierz)ta bywaj+ brudne ale zawsze s+ szczere (cho* czasem staraj+ si) by* cwane). Tak, wszystkie wyst)puj+ce w moich ksi+#kach zwierz)ta maj+ swoje prototypy. To mój prywatny ho$d w ich stron). Psa osmologów nazwa$am Bu$eczka, bo tak nazywa si) mój prywatny amstaff. Ma 15 lat i boj) si), #e ka#dego dnia mo#e odej&* do krainy wiecznych $owów. Chc) by Bu$ka zosta$a na zawsze, by kiedy moja córka doro&nie, mog$a przeczyta* o niej, by moi znajomi mieli ubaw, bo znaj+ Bu$k) i cho* nie jest wilkiem, tak si) w$a&nie zachowuje. A co do kota? Jest taki u zaprzyja,nionego policjanta i naprawd) ma tak na imi). Charakterek te# odmalowa$am mu wiernie. Ludzie mówi+ mi, #e ich kot zachowuje si) podobnie cho* zeza nie ma, wi)c mo#e wystarczy opisa* jedno zwierz), by pokaza* t) w$a&ciw+ cech), która zdob)dzie serca odbiorców. Kot Ducha pojawi$ si) nieoczekiwanie. Nie planowa$am go a# tak skrupulatnie. Po prostu by$ w domu Ducha, kiedy pisa$am t) scen), zobaczy$am jego zeza, jakby chcia$ by* opisany. Uzna$am, #e OK., zosta' na tej stronie. W ko'cu Duch to fajny facet, wi)c musi mie* zwierzaka. Po prostu.

[L&F] Pozwoli!a# by Mega*Zine Lost&Found zaistnia! na stronach Twojej nowej ksi"%ki - poza podzi$kowaniami dla Ciebie Królowo, chcia!am zapyta& o Twoj" wizj$ rozwoju dla magazynu o takim charakterze jak Lost?[Katarzyna Bonda] To ja dzi)kuj) za mo#liwo&* poznania twórczyni magazynu. Zachwyci$ mnie do tego stopnia, #e wymy&li$am dla niego stosowne miejsce w fabule. Nie tylko jako wzmianka, ale funkcjonalne – polecam przeczyta* „Poch$aniacz”. Kiedy co& mi si) podoba, uwa#am, #e warto to zachowa* na zawsze. Uwa#am, #e literatura jest tak#e



od tego, by pokazywa* prawdziwe pere$ki z naszego &wiata, by nam nie umkn)$y w nawale informacji, którymi jeste&my zarzucani ka#dego dnia. A co b)dzie dalej? My&l), #e jeszcze nie jeden raz "ucja Lange i jej magazyn pojawi si) w tetralogii, ale nie w drugiej cz)&ci. To te# b)dzie jednak rola kluczowa, cho* mo#e bardziej kontrowersyjna. Dzi)kuj) za odwag) i #ycz) samych sukcesów. I teraz si) u&miecham, bo nie jestem pewna, do kogo mówi) – do interlokutorki, czy mo#e bohaterki fabularnej, która jak wiem wzbudza bardzo skrajne emocje, z dominant+ sympatii wbrew jej kontrowersji, niczym Liz Salander. A to uznaj) za komplement. Nie wiem jak ty?

[L&F] Czyli jeszcze si$ pojawi$… I wzbudz$ kontrowersje. Do tego akurat przywyk!am. Ale szczerze mówi"c poza jedn" reakcj" dotycz"c" mojego rzeczywistego istnienia, z innymi jeszcze si$ nie spotka!am. Co za# tyczy si$ tego z kim rozmawiasz - sama nie do ko'ca wiem. Teoretycznie obie *ucje maj" tylko kilka wspólnych cech i cz$#ci garderoby…, s" to jednak dwie ró%ne osoby, w ró%nym wieku, z ró%nym do#wiadczeniem %yciowym i odmiennym gustem w kwestii m$%czyzn. Jednak my#l o rozdwojeniu ja(ni kusi. Udzia! w Twoim projekcie (mi!o mi, %e o nas - o mnie i magazynie - pomy#la!a#) uwa%am za ciekawe do#wiadczenie w!a#nie dlatego, %e nawi"zuje do paru od dawna zastanawiaj"cych mnie kwestii - np. gdzie s" granice kreacji w!asnego ja; czy to my siebie tworzymy (mniej lub bardziej #wiadomie), czy te% tworz" nas inni; jakie s" konsekwencje takiego, a nie innego tworzenia siebie? Jak cokolwiek wydedukuj$, to zapewne podziel$ si$ obserwacjami - na tym etapie jest to „praca w toku”. Mój udzia! nie wynika! wi$c z odwagi, a z ciekawo#ci. Jak chyba wszystko w moim %yciu… Zdradzisz mo%e, czy przy kolejnym pojawieniu si$, te% kogo# ukatrupi$ lub chocia% b$d$ próbowa!a? [Katarzyna Bonda] Nie mog) tego zdradzi*. Nie chcia$aby& czyta* kolejnych cz)&ci przygód Zaluskiej. Ale odnios) si) do kreacji. I do tego jak widz) posta* literack+. Nie wierz) w kreacj) od zera. Nie ma czego& takiego. Pisarz potrzebuje „mi)sa fabularnego” musi si) od czego& „odbi*” na poziom wyobra,ni. Ja natomiast potrzebuj) inspiruj+cych ludzi, rozmawiam, zbieram, analizuj), my&l) o tym, co by by$o gdyby to odwróci*, zabra* im co&, da*, zmusi* do dzia$ania je&li s+ bierni, odebra* moc, je&li s+ aktywni. To taka zabawa materi+. Posta* to cz$owiek. Po prostu cz$owiek. Taki kawa$ek w sercu czytelnika, który wszak te# jest wy$+cznie #ywym cz$owiekiem. Dlatego nie znosz) tej ca$ej paplaniny o natchnieniach. Bo wszyscy: pisarze, postaci i czytelnicy, to tylko ludzie. Czas odrze* literatur) z Werterów, z Kordianów i da* miejsce w literaturze normalnemu cz$owiekowi, z krwi i ko&ci, bez ozdób i udziwnie'. Rzeczywisto&* mi wystarcza, jej obserwacja, zachwyt, przera#enie. To nasz &wiat i trzeba go opisywa* takim jakim on jest. "ucja Lange – bohaterka literacka to posta* wymy&lona, nie jest Tob+, ale trzeba mnie naprawd) zachwyci*, bym wzi)$a z prawdziwego cz$owieka a# tyle energii, wizualu czy poczucia humoru. Reszta jest fabu$+. Wszystko wed$ug mnie mo#e by* fabu$+. Bo jest ni+. A krymina$ to wielka literatura jest!

http://katarzynabonda.pl/


Sprzymierzeni

Czekaj+c na zmian)

… jestem twoim nieprzyjacielem

Mam &wiadomo&* istnienia tematów, które nie maj+ jednoznacznych rozstrzygni)*, których nie da si) sprowadzi* do postaci „tak / nie”, poniewa# zawsze b)d+ generowa$y swoje burz+ce spokój „mo#e”. Zdecydowa$am si) jednak na w$+czenie swojego zdania do dyskusji, chocia# nie znaczy ono absolutnie nic. Nie mam mocy sprawczej, nie zarz+dzam #adnym ogrodem zoologicznym, nie mam wp$ywu na kwestie zwi+zane z zakazami i nakazami, nie ustalam norm #ywieniowych, ani tradycji kulturowej. Jestem jedn+ z wielu (tak+ mam nadziej)) osób - nie chc) w milczeniu trawi* swoich pyta' i odpowiedzi. Prawo internetu daje g$os ka#demu. Nie jest jednak moim celem wywo$anie burzy w szklance wody, tylko dlatego, #e co& tam sobie my&l), a kto& my&li inaczej, wi)c czas na rzucanie kamieniami - kto ma lepszego cela i wi)cej szcz)&cia ten wygrywa. Tak, tutaj nie chodzi o trafno&* argumentów „za” lub „przeciw” - tutaj chodzi o trafienie do serca, a do tego potrzebne jest szcz)&cie. To, co przedstawiam poni#ej, jest zapisem wewn)trznej podró#y zrodzonej z niepokoju i niemo#liwo&ci znalezienia jedynie s$usznych odpowiedzi, bo na dobr+ spraw) - wszystko da si) podwa#y*. Jak poradzi* sobie z poczuciem bezsilno&ci?

Ró#nica

Jaki& czas temu z pot)#n+ dezaprobat+ publiczn+ spotka$o si) zachowanie zarz+dców kopenhaskiego zoo - zabicie m$odej #yrafy o imieniu Marcus, po*wiartowanie jej na widoku publicznym i nakarmienie ni+ lwów wzbudzi$o dyskusje. Zanim rozgorza$a na dobre dyskusja o #yrafach i ogrodach zoologicznych, w Japonii i Skandynawii mia$y miejsce polowania na delfiny i inne morskie istoty (pisz) istoty, bowiem w Indiach delfiny zyska$y prawny status osób, maj+ swoje prawa i nie s+ to tylko prawa zwierz+t, maj+ bowiem prawo do samostanowienia o sobie). Ca$e zatoki sp$ywa$y ich krwi+, a petycje dotycz+ce wprowadzenia zakazu takich praktyk kr+#y$y po internecie. Poniewa# staram si) rozumie* nawet je#eli czego& nie popieram, chcia$am napisa* tekst o tym, #e ró#nice kulturowe sprawiaj+ i# to, co w Polsce jest akceptowalne, w innych krajach mo#e wzbudza* groz) i przera#enie. I na odwrót. Finowie jedz+ renifery. Te same, które s+ w zaprz)gu !wi)tego Miko$aja… W Azji popularne jest jedzenie psów. Tych samych, które sypiaj+ w naszych $ó#kach. Ró#nica kulturowa sprawia, #e odmiennie spogl+damy na te same kwestie. Mamy ró#ne nawyki #ywieniowe, #yjemy w kulturze mordu, praktykujemy tak#e mord rytualny - wszystko to w imi) tradycji i jej zachowania w czasach globalnej wioski i g$oszonej z wielu stron utraty to#samo&ci lokalnej. Czy ktokolwiek zadaje pytania o to, na czym polega bycie Europejczykiem czy Azjat+? Czy ktokolwiek zastanawia si) nad tym, czy je&li np. wyeliminujemy rytualne mordy i wp$yniemy na kultur) spowoduje to utrat) to#samo&ci? Czy bycie istot+ ludzk+ nie wystarcza? Czy zastanawiamy si) jedz+c &niadanie, nad tym jaka powinna by* nasza dieta?Obawiam si), #e przy okazji moich pyta' pojawia si) &wiadomo&* jeszcze jednej ró#nicy - nie kulturowej, ale osobniczej. Albowiem ka#dy cz$owiek b)dzie widzia$ &wiat ze swojej perspektywy. Jak znale,* w takim przypadku wspólny mianownik? Czy to w ogóle jest mo#liwe?


Sprzymierzeni

Ewolucja - rewolucja

Cz$owiek zacz+$ zwraca* uwag) na ekologi) w chwili, kiedy zacz+$ burzy* podstawy swojej tradycji - dostrzegaj+c pewn+ niespójno&* w kulturze ksi)gi. Istnieje wiele teorii dotycz+cych pochodzenia cz$owieka, ale to teoria ewolucji Darwina zniszczy$a $ad ówczesnego cz$owieka. Nadal by$a to kultura wy#szo&ci, nadal uwa#ano cz$owieka za istot) najdoskonalsz+ i ustawion+ najwy#ej na „drabinie bytów”, ale… pochodzenie od innych istot sprawia$o, #e sta$y si) one interesuj+ce na tyle, by je pozna*. Towarzysz+ce cz$owiekowi od wieków pies czy kot zyska$y rang) przyjació$. Nie tylko sufra#ystki zyska$y na tym rozpr)#eniu w m)skiej kulturze. Przyznano pewne prawa zwierz)tom. Zmienia$ si) powoli stereotyp, ale nadal to kobiety mia$y wi)cej cierpliwo&ci i lito&ci by zajmowa* si) potrzebuj+cymi pomocy stworzeniami. St+d kolejne stereotypy - stara panna z kotem, starsze panie z pieskami. Do dzi& widoczny jest podzia$ - wi)kszo&* domów tymczasowych dla psów i kotów prowadzona jest przez kobiety, wi)kszo&* pracowników schronisk to kobiety. M)#czyzna tylko trac+c swój m)ski status, staj+c si) wygna'cem, w$ócz)g+, #ebrakiem znajdowa$ przyjaciela w psie. W innym wypadku uwa#ano go za ekscentryka lub artyst). Bo okrucie'stwo - zgodnie z tym stereotypem - przynale#ne jest m)#czyznom. Nie wolno psu* sobie wizerunku.

Zwierz) - przyjaciel cz$owieka

I kiedy zwierz)ta za spraw+ ludzi zyskiwa$y prawa, kiedy otwierano dla nich ogrody zoologiczne by chroni* gatunki, które k$usownicy (te# ludzie) wy#ynali w pie', lub cyrki, w których pokazywano jakie wspania$e i m+dre s+ to istoty, nagle sta$o si) jasne… zwierz) jest najlepszym przyjacielem cz$owieka. Nie ocenia, kocha bezinteresownie, posiada emocje, my&li. Dzisiaj mamy nawet co& takiego jak animal studies i pozwalamy zwierz)tom mie* nie tylko dusz), ale i osobowo&*, a wi)c uznajemy je za istoty posiadaj+ce psychik), któr+ mo#na bada*. Zastanawiamy si) nad ró#nicami gatunkowymi, nad umiej)tno&ci+ zwierz+t w temacie tworzenia metafor i symboli… Nadal co prawda zarzekamy si), #e to jedynie ludzkie cechy, pojawiaj+ si) jednak g$osy, #e s+ ma$py, które nauczone j)zyka migowego, potrafi+ przekazywa* z$o#one tre&ci swoich stanów psychicznych, opowiadaj+ swoje sny, tworz+ sztuk)… metaforyczn+. Czy tylko ma$py to potrafi+?Wi)kszo&* dzia$a', które podejmuje cz$owiek wzgl)dem zwierz+t wynika jednak z zapatrzenia w drabin) bytów. Cz$owiek ponad innymi istotami. A co je&li ta perspektywa nie jest poprawna - i nie chodzi tylko o polityczn+ poprawno&* w dyskusji z przedstawicielami ugrupowa* wega'skich? Co je#eli kultur) mordu uzupe$niamy kultur+ w$adzy, organizacji i pieni+dza? Co je#eli od urodzenia do &mierci #yjemy w prze&wiadczeniu o swoich dobrych intencjach, ale tkwimy po uszy w podwójnej moralno&ci?

Cz$owiek - brzmi dumnie

Rozmy&laj+c par) miesi)cy temu o tre&ci, któr+ chcia$am zapisa* - wychodzi$am od ró#nic kulturowych. Podczas dyskusji ze znajomymi dosz$am do wniosku, #e ró#nica nie tylko wynika z tradycji, ale z indywidualnego podej&cia - zanim wi)c poprosz) o zrozumienie dla Du'czyków, musz) poprosi* o wyrozumia$o&* i zrozumienie dla drugiego cz$owieka generalnie! Ca$y czas dostrzega$am podwa#alno&* ka#dej tezy i nierozstrzygalno&* ka#dego problemu


Sprzymierzeni

dotycz+cego relacji cz$owiek-zwierz). Bezsilno&*. W jaki sposób prowadzi* dyskusj) maj+c &wiadomo&*, #e #aden argument - na szcz)&cie po ka#dej stronie - nie jest jedynie s$usznym? Czy s+ jeszcze takie argumenty? Czy tylko ten temat jest taki trudny? A mo#e tylko ja mam z nim problem, bo od ponad dwudziestu lat nie jem mi)sa dlatego, #e nie mog) (genetyczna modyfikacja) bo moje w$asne cierpienie fizyczne nie pozwala mi na to? Mo#e tylko ja mam problem, bo nie jestem ideologicznym oszo$omem (z ca$ym szacunkiem dla wegan) i nie czuj) tego uwznio&lenia, #e ja, cz$owiek zdecydowa$am, #e nie b)d) krzywdzi$a zwierz+t i dlatego sta$am si) lepsza i mam lepsze argumenty w dyskusji… Przykro mi. Mój organizm zdecydowa$ za mnie. Od czasu do czasu domaga si) ryby lub nabia$u (&mietana, jajka, ser) chocia# ka#dy z tych produktów te# kosztuje co& moje cia$o. Nie jestem wi)c wegank+, która rado&nie mo#e g$osi*, #e nie krzywdzi innych stworze'. !wiadomie nie krzywdz). Ale przecie# mam skórzan+, futrzan+, we$nian+ odzie#… Ba! Uwa#am (zapewne przewrotnie), #e noszenie na sobie fragmentów umar$ych zwierz+t (fragmentów umar$ych ludzi niestety nie mam, #a$uj)) jest oddawaniem im ho$du. To moja pami)* o umar$ych… Skoro wi)c osi+gam pewien poziom oszo$omstwa, mo#e powinnam znajdowa* lepsze argumenty? Tylko co to znaczy „lepsze argumenty”?

Cz$owiek - nieprzyjaciel zwierz)cia

Postanowi$am i&* na wyk$ad dotycz+cy moralnych postaw wobec zwierz+t. Poniewa# stale odczuwa$am niepokój zwi+zany z zagadnieniem dosz$am do wniosku, #e mo#e etyka przyjdzie z pomoc+ i pomo#e mi znale,* klucz do problemu. I pomog$a. To czego ja nie chcia$am nazywa*, zyska$o nazw). To z czym nie mog$am si) upora*, okaza$o si) ja&niejsze. Nadal jednak nie liczy$abym na jedynie s$uszne rozstrzygni)cia. Wró*my wi)c do kwestii zoo i zabicia Marcusa. Nie wsz)dzie o tym pisano, ale ta sprawa ma wi)cej stron ni# medal. Po pierwsze - pytanie dlaczego nie znaleziono dla Marcusa innego zoo, mimo i# niektóre ogrody zoologiczne publicznie og$asza$y, #e swoje zg$oszenie wys$a$y zarówno do koordynatora do spraw hodowli #yraf jak i do samego kopenhaskiego przybytku. Odpowied, - Marcus mia$ podobno „z$e geny” i dlatego zosta$ przeznaczony do zabicia. Co znaczy „z$e geny”? Nie mam poj)cia, bo za tym stwierdzeniem mo#e kry* si) wiele rzeczy. Czy jednak „z$e geny” kwalifikuj+ do zamordowania kogokolwiek? Czy ludzie ze z$ymi genami te# mog+ by* zabijani publicznie i przekazywani np. do zoo jako pasza dla drapie#ników? Przepraszam, zapomnia$am - ludzie nie wchodz+ do tej zabawy. Przejd) wi)c do kwestii drugiej, która tak bardzo bulwersowa$a, a wynika z ró#nicy kulturowej - dlaczego Marcus zosta$ po*wiartowany na oczach dzieci i ich rodziców? To bardzo proste - w Danii panuje prze&wiadczenie o wychowaniu &wiadomym, czyli lwy jedz+ antylopy np., nie ukrywamy tego przed dzie*mi. Pokazujemy im nawet je#eli to brutalne. Taki jest &wiat. My w Polsce uwa#amy kobiece piersi za niedozwolone do pokazywania publicznego… z gender robimy ideologi) i cz)sto nie widzimy ró#nicy mi)dzy s$owami pederasta a pedofil. Co ma piernik do wiatraka? Ano ma - ka#dy kraj wykszta$ci$ sobie pewne lokalne prze&wiadczenia (by nie rzec stereotypy), wi)c skoro Du'czycy nie napieraj+ na nas w kwestii naszych wymys$ów, my nie powinni&my wyst)powa* jako najm+drzejsi z radami, jak oni maj+ wychowywa* swoje dzieci. Niektórzy mówi+ o tym „tolerancja”… a ja „podwójna moralno&*”. Na szcz)&cie w trzecim punkcie, przy okazji w$a&nie podwójnej moralno&ci mog) spokojnie odetchn+*, bo to by$a pierwsza kwestia, na której zawiesi$ si) mój umys$ w chwili nag$o&nienia sprawy Marcusa - dlaczego takim bulwersuj+cym zdarzeniem jest dla nas karmienie lwów #yraf+, a nie fakt, #e te same lwy karmione s+ owcami, kozami i innymi zwierzakami, które s+ tak#e *wiartowane na oczach dzieci i rzucane lwom na po#arcie? A… chodzi o to, #e #yrafa taka &liczna, a &winka nie? Wybaczcie mi prosz), ale znam &winki bardzo urocze. Znam krowy, owce i kozy (chocia# te ostatnie wzbudzaj+


Sprzymierzeni

moj+ trwog)), które s+ bardziej urocze ni# Marcus. O co wi)c chodzi? Mo#na karmi* lwy krow+, bo sami j+ zjadacie? A gdyby ludzie jedli #yrafy zamiast krów? Wtedy to oburzenie nie mia$oby nawet miejsca?Par) tygodni po zabiciu Marcusa, to samo zoo w Kopenhadze zabi$o ca$+ lwi+ rodzin), by zrobi* miejsce na inne lwie osobisto&ci. Czy by$y to te same lwy, które zjad$y Marcusa? Czy mo#e zachorowa$y przez te „z$e geny”? Dlaczego nadal #aden z koordynatorów do spraw hodowli danych gatunków w ogrodach zoologicznych nie zabra$ g$osu w dyskusji? Co dzieje si) poza wzrokiem opinii publicznej? Kolejne tygodnie przynios$y &mier* ma$ego nied,wiadka w szwajcarskim zoo, gdzie mi& zosta$ zabity „dla w$asnego dobra”, bo atakowa$ go jego w$asny ojciec. Ile jeszcze takich rewelacji? Czy potrzebujemy ogrodów zoologicznych? Czy s+ one prawid$owo zarz+dzane? Czy s+ one dla zwierz+t (i ich ochrony), czy dla ludzi (i ich przyjemno&ci)? W ostatnim czasie s$ysza$am o triumfie obro'ców praw zwierz+t w kwestii cyrków z #ywymi zwierz)tami - totalny zakaz. Mo#e czas na ogrody zoologiczne? Je#eli uznajemy, ju# w swojej wspania$omy&lno&ci, #e zwierz)ta maj+ &wiadomo&*, #e mo#emy mówi* o psychologii zwierz+t, #e cz)&* gatunków przejawia zachowania, których zwierz)tom nie przypisywali&my uznaj+c, #e tylko cz$owiek jest taki wyj+tkowy i potrafi tworzy*, my&le* abstrakcyjnie, #e tylko cz$owiek wykszta$ci$ co& takiego jak pogrzeby i #a$oba, zabawa, &miech i p$acz… Mo#e czas na to by zburzy* drabin) bytów, na której to umie&cili&my siebie powy#ej innych gatunków i wreszcie uzna*, #e &wiat to nie piramida czy drabina, &wiat to równe szanse, cykliczno&*. Je#eli uwa#amy siebie za m+drzejszych, dajmy &wiadectwo tej m+dro&ci… bo jak do tej pory dajemy &wiadectwo ekonomicznego my&lenia hedonistycznego.

Zburzony porz+dek

I tu pojawia si) problem - je#eli zaprzeczymy obecnemu porz+dkowi, co stanie si) z cz$owiekiem? Z istot+ #eruj+c+ na innych istotach? Istot+, która nie mo#e by* po#ywieniem, bo to &wi)tokradztwo….Zburzenie porz+dku powoduje zwrot ku etyce. Bo uk$adaj+c &wiat na nowo musimy zadawa* pytania o to, co jest dobre - i #eby by$a jasno&* - co& takiego jak stopniowanie dobra lub z$a nie ma prawa bytu. Uznajesz nakaz „nie zabijaj”? Cudownie! Trzymajmy si) tego. Ale oznacza to, #e nie b)dziemy zabijali ani zwierz+t, ani ludzi. Inaczej nie ma to sensu, bo u podstawy tworzonego $adu tkwi k$amstwo i szeregowanie, dzielenie na lepszych i gorszych - na tych, których zabi* mo#na i na tych, których zabija* nie wolno. Ju# znacie kolejne stwierdzenie i dyskusj) z nim zwi+zan+. Cz$owiek to istota mi)so#erna. Nie. Nie tylko ró#ne mutacje (takie jak moja) o tym &wiadcz+, ale tak#e fakt ilo&ci wegan, wegetarian i jaroszy na ca$ym &wiecie. Dieta mi)sna jest ta'sza. Nie. Za to okupiona tak+ ilo&ci+ ofiar, #e czasami zastanawiam si), jak nie &ni) jeszcze koszmarów... Dieta mi)sna jest zdrowa. Nie. Ka#dy, kto zachoruje na raka dowie si) z jakich produktów musi zrezygnowa* w diecie, bo przyczyniaj+ si) one do post)pów choroby. I jeden z najci)#szych kalibrem argumentów „bo lubi)”… Zgadzam si). Ja te# lubi) wiele rzeczy. S+ te# tacy ludzie, którzy lubi+ zabija* innych ludzi (tak#e dla celów kulinarnych), albo chocia# pastwi+ si) nad nimi, czy to znaczy, #e ich popieram? Nie.Dlatego po tylu latach s$uchania organizmu zdecydowa$am si) by wykluczy* kolejne produkty z diety. Bo wierz) w &wiadomo&* zwierz+t. Bo wierz) w równo&* w &wiecie natury i dlatego, #e &wiadomo&* nie pozwala mi bym kultywowa$a tradycj) podwójnej moralno&ci. Jestem &wiadom+ opiekunk+ zwierz+t. Staram si) by* dobrym cz$owiekiem. Nie zabijam. Chocia# zbieram truch$a. Nie jem przyjació$, ani wrogów… Grzebi) tradycj), by tworzy* now+. Co nie znaczy, #e jest to jedyna s$uszna droga - nawet je#eli jest to jedyna mo#liwa droga dla mnie. Oczekuj), #e to zrozumiecie.


MEGA*ZINE LOST&FOUND #9 - OCZEKIWANIE

W(y)ST(P

Dwa lata temu nie oczekiwa$am zbyt wiele po tym projekcie. Chcia$am stworzy* magazyn,

który b)dzie mia$ sens. I najwyra,niej ma. Zmieniamy si) nieustannie. Nowe osoby

przychodz+, odchodz+ - taki urok darmowych projektów. Pracy jest du#o, trzeba mie* ch)ci i

potrafi* zarz+dza* swoim czasem, a to nie jest takie proste zadanie. Dlatego z wyrozumia$o&ci+

podchodz) do zmian personalnych, o ile mog) liczy* na szczero&* ze strony wspó$pracuj+cych

z magazynem osób.

Zdecydowanie idziemy dalej. Rozwijamy si) - mamy nowe dzia$y tematyczne, nowych

redaktorów i wspó$pracowników. Docieramy dalej i mo#emy dzi)ki temu pokazywa* wi)cej.

Dzi)kuj) zarówno do$+czaj+cym osobom - za wiar) w projekt, za ich po&wi)cenie i ci)#k+

prac), jak i Czytelnikom - za zaufanie i oczekiwania jakie przed nami stawiacie.

Ten numer prezentuje now+ form) - nowe dzia$y i nowych autorów. Prezentujemy Wam

„Oczekiwanie” - jako zwi+zane z czasem i czekaniem, oraz wymaganiami, pragnieniami i

marzeniami. Pokazujemy ró#ne jego aspekty, wprowadzaj+c Was jednocze&nie do kolejnego

tematu jakim b)dzie „Wehiku$ Czasu” w numerze specjalnym. Numeru tego mo#ecie oczekiwa* niebawem, bo ju# we wrze&niu. Miesi+c pó,niej zaprezentujemy numer dziesi+ty po&wi)cony

„fetyszom”. Czekamy jak zwykle na Wasze zg$oszenia, na teksty i ilustracje. Wasza obecno&* sprawia, #e nasza praca ma sens.

Mi$ej lektury!

Do zobaczenia!

Nasza strona:

http://lostandfound_megazine.vipserv.org/

Nasz fanpejd":

https://www.facebook.com/LostandFoundmegazine

___________________________________________________________________________Redakcja:

Przygotowanie i wybór tekstów: Piotr Kasperowicz, Adriana Lisowska, Anita Kovács, Gizem Karayavuz, "ucja Lange

Korekta tekstów: Agnieszka EngelT$umaczenia na j)zyk polski: "ucja Lange

Przygotowanie i wybór materia$ów wizualnych: Marta Sulkowska, Gizem Karayavuz, "ucja Lange





mega*zine lost &found #9/2014 pl

Documents

dzia poezji

dzia prozy

zine lostfound

christian martin weiss018

annika liebemega

angel tears071

angel tears154

angel tears194