Q V Æ S T I O N E S L AT I N Æ

7 7

Erasmus Roterodamus erat doctor theologiæ ethumanistarum princeps insuperabilis, qui variis de

rebus expedita et naturali eloquentia Latine scripsitvelut a matre linguam Latinam didicisset. Verisimiliternatus est Goudæ anno 1469 ante diem quintum Kal.Nov. Postea Erasmus ipse voluit ut lectores crederenteum esse ætate maiorem propter hanc causam, sicutPreserved Smith in vita Erasmi 1 scripsit, quod si pate-ret eum natum esse anno 1469, concludi posset patremeius iam tempore pueri conceptionis iuratum mona-chum fuisse ideoque cælibem factum. Erasmi parentes,quidam Gerard Goudensis et eius concubina, viduaMargareta medici cuiusdam filia, numquam erantmatrimonio sacro coniuncti. Erasmus habebat etiamseniorem fratrem Petrum, qui videtur esse natus anno1466. Erasmum sine dubio pudebat huius rei, quodparentes non ante aram Dei se coniunxerant, sed istiusrei maxime, quod pater Margaretam gravidam feceratpostquam votum monachale nuncupaverat. Ea ætateconcubinatio illicita videlicet minus nefas existimaba-tur quam deceptio voti monachalis. Erasmus quam-quam cælebs vivebat tamen scripsit Declamationem ingenere suasorio de laude matrimonii, quæ facillimereperitur inter opera Erasmi divulgata ab Universitatestudiorum Lugduni Batavorum in interretis loco« Itinera Electronica ». Sed etiam contra matrimoniumverba fecit Erasmus in sua Epistola dehortatoria.

Anno 1528 Erasmus composuit dialogum De rectaLatini Græcique sermonis pronuntiatione, quem iamanno 2006 repperi in interrete quemque nuper servaviin hoc loco : http://users.jyu.fi/~sjansson/drp.htm.Criticam editionem (DRP) divulgavit Maria Cytowskaanno 1973. 2 Editio dialogi Coloniæ 1529 divulgata, quænuper in PDF-formam conversa est, facile in BibliothecaAugustana interretica quæri potest. De pronuntiationeLatina Erasmus per occasionem etiam in colloquio cuinomen est Echo scripsit.

Ipse ardenter volui legere qualia præcepta Erasmustraderet de pronuntiatione Latina, nam hic in FinniaLatinistæ sequuntur duas distinctas methodos in hoc,quod attinet ad pronuntiationem digrapharum ‘æ’ et‘œ’. Quidam dicunt nomen Cæsar [ké:sar], alii [káisar].Reapse tantum Aboæ Cæsarem nominant ita ut duasdistinctas vocales sonent dum legunt digrapham ‘æ’.Ipse studia mea Latina incepi Aboæ ideoque didicimethodum diphthongos [ai] et [oi] sonandi semper ubilego verba digraphis ‘æ’ et ‘œ’ scripta. Postea studiamea perrexi Granivici ubi docuerunt Cæsarem esseLatine « Kesarem » sed, quod mirum mihi videbatur, siGræca legamus, dicendum sit « Kaisar ». Granivici præ-ceptores mei paululum aliter pronuntiabant quam ego,

qui antequam Granivicum migravi versatus sum Aboæ,sed iidem præceptores me patienter docebant mihiqueanimum confirmaverunt, ut linguam Latinam adhibereinciperem scribendo et loquendo, de quo gratias maxi-mas ago præceptoribus meis doctissimis. Hodie Finnusgrex Latine loquentium infeliciter minor est quam eratante annos quindecim. Parum igitur refert quomodoipse hodie Latine loquar, nam plane numquam occasioeius rei datur hic in Finnia. Hoc sine dubio mirumapparet eis qui auscultant nuntios Latinos quotseptima-nis a Radiophonia Finniæ Generali missos ! Una solaoccasio Latine loquendi mihi præbita est ineunte vere2007. Tunc enim Granivici ad mensam sedebam infesto vernali Latinæ linguæ studentium Granivicen-sium cum pristino meo præceptore Erico Palmén etnullum verbum dixit mihi doctor Palmén nisi Latine.Ipse scilicet Latine respondi. Hoc alios qui aderant,valde iuvabat, sed maxime nos ipsos, quia rarissime inFinnia possumus obviam ire consocio Latine loquenti.

Erasmus legerat opera grammaticorum inter quosDiomedes, Marius Victorinus, Priscianus, TerentianusMaurus, Donatus, Servius, Probus etc. Etiam legeratopera auctorum suæ ætatis inter quæ opus DeOrthographia quod scripsit Ioannes Tortellius Italus.Maximi æstimabat Erasmus Quintilianum, cuius nomi-nis mentionem facit plus quam centies in dialogo DRP.Erasmus anno 1508 lustravit Venetiam, quo iter fecit utcognosceret Aldum Manutium et humanistas aliosVenetianos inter quos erant Hieronymus Aleander etIanus Lascaris, qui ambo Græcas litteras Erasmumdocebant validius quam eius præceptores pristinipotuerant. Aldi circulus vocabatur Neacademia sivePhilhellenes. Philhellenes Græce semper loquebantur,non Latine, ne quidem inter cenam. Regulam etiamservabant secundum quam si quis Latine aliquid dixis-set neque veniam petivisset, esset ei multa subeundaunius assis. Sin autem quis Græce locutus esset sedpessime, multa semiassis esset subeunda. Et si quismiser eundem errorem bis fecisset, multa esset totiusdrachmæ subeunda huic barbaro. 3 Aldus et collegæeius ediderunt opera antiquorum auctorum et volue-runt servare orthographiam antiquam. Ad hoc adhibe-bant inscriptiones antiquas, in quibus verba aliterscripta sunt quam in manuscriptis mediævalibus. Itainceperunt mirari, an prisci aliter pronuntiassent quamii qui Latine loquerentur sæculis subsequentibus.

Multa legi opera hodierna, antiqua et mediævalia utme docerem, quid secundum auctores pro certo diciposset de pronuntiatione verborum Latinorum. Scilicetbene legi opera grammaticorum, quæ Henricus Keiledidit in suis voluminibus octo Grammaticorum

DE PRONVNTIATIONE LATINA ET GRÆCAQVID DIXERIT ERASMVS ROTERODAMVS

– narrat Samius Jansson –

Q V Æ S T I O N E S L AT I N Æ

8

Latinorum. 4 Legi, quid scripsisset Edgar Sturtevant,quid Maria Bonioli, quid Alfonzo Traina, quid VeikkoVäänänen, quid Manu Leumann, quid Gerhard Meiser,quid W. Sidney Allen 5 et ceteri hodierni investigatoresde pronuntiatione Latina et Græca. Inter hæc etiamdidici adhibere motrum quærendi interreticum cuinomen est « Google Book Search ». Mox intellexi hocmotrum esse mirabile navigandi vehiculum ad biblio-thecas electronicas mundi. Id adhibendo potui mihiaccipere et in computatro servare editiones operumquæ divulgatæ sunt ante annos 70. Itaque quidcumquedivulgatum est e.g. sæculo XIX operæ pretium estmotro « Google Book Search » quærere. Domi igiturvalde commode sedens mihi ex interrete piscavi tomosI, II et IV ex Keilii editione GrammaticorumLatinorum, editiones varias Dionysii Halicarnassensisoperis integri De grammatica Græca, OrthographiamTortellii anno 1495 editam, multas editionesQuintiliani Institutionum oratoriarum, Plutarchi opusDe Musica bilingue Græce et Latine editum,Micrologum et Epistulam ad Michaelem GuidonisArretini, Eberhardi Betuniensis Grecismum, MacrobiiCommentarium in Ciceronis somnium Scipionis et pluri-ma alia opera.

Postquam tam multa opera legi et præcipue talia inquibus aliquid dictum est de pronuntiatione Latina etGræca, paullatim et admodum laboriose mutavi metho-dum pronuntiandi meam. Hodie tamen non ægre feroquamvis aliquis dicat « Kesar » aut « Sesar » aut« Sisero » aut « Tsisero ». Quod attinet ad Aboenses,quamquam illi Cæsarem nominant « Kaisarem », neeorum quidem pronuntiatio mihi iam satis placet.Aboenses enim non servant sonum u consonantis sedadhibent v fricativum contra pronuntiationem classi-cam. Hodie ipse dico veni, vidi, vici [wé:ni:] et [wí:di:]et [wí:ki:]. Correpta vocalis in Latina lingua semper estapertior quam eadem vocalis producta. Itaque ubi pro-nuntio Cæsarem, effero i-vocalem apertam post a-voca-lem, sed ubi pronuntio verbum vidi, effero clusas i-vocales. Eadem ratione e-vocalis correpta apertius effer-tur in verbo bene quam e-vocalis producta in verbofeci. Meminisse oportet parenthesibus obliquis / / clu-sum symbolum significare sonum, qui exsistit in ser-mone. E.g. in sermone potest esse distinctio inter frica-tivum /v/ et semivocalem /w/ quæ distinctio haudsemper in orthographia patet. Parenthesibus uncatis [ ]ostenditur verbi pronuntiatio, e.g. Cicero [kíkεro:].Quomodo internationalia symbola phonetica sint pro-nuntianda, possumus facillime discere adhibendolocum interreticum IPA-symbolorum (InternationalePhoneticum Alphabetum) :http://web.uvic.ca/ling/resources/phonlab/index.html,ubi eadem symbola traduntur humana voce pronuntiata.

Erasmus docet inter alia diphthongos semper essepronuntiandas ita, ut clare audiantur duæ distinctæ

vocales. Nos posse ad hoc assuescere, si primum e.g.ubi verbum Musæ pronuntiemus, dicamus « musaë »distinctis vocalibus a et e. Postea nos posse easdemvocales iungere et pronuntiare diphthongum musæ. 6

Cæsarem Erasmus vult nominare « Kaisarem » et affir-mat Germanos Suevosque sæculo XVI ita fecisse. 7

Concludendum autem non est Erasmum semper pro-nuntiasse digrapham ‘æ’ ambas diphthongi vocales dis-tincte sonando. Nam ubi de accentibus loquitur, dicitdictiones féræ similem et ferè similem non posse discer-ni, nisi propter acutum in illa, gravem in hac. 8

Litteram c semper esse pronuntiandam [k], sicut Græcalittera K pronuntiatur, et hac in re Erasmus sequiturgrammaticorum regulas in quibus dictum est litteras c,k, q semper inter se servare eundem sonum. 9 Erasmiætate u consonans et u vocalis nondum distinctæ erantcharacteribus v et u, sed secundum morem ætatisErasmus adhibebat litteram v in verborum initio, litte-ram autem u in omnibus aliis locis, ambasque litteraspro sono et u consonantis et u vocalis. Erasmus mons-travit sonum Latinum u consonantis fuisse antiquistemporibus eundem ac illum sonum quem Batavi, utdicit, tunc scriberent littera w. Etiam monuit digra-pham ph debere pronuntiari ut p aspirata [ph] et non ut[f], sicut mos erat tunc et est adhuc. Nihilominus noncredidit homines velle permutare suas veteres consue-tudines : « Cætera facile corrigerentur, nimirum vt ali-quo discrimine sonemus f in filius et ph in Philippus.Cæterum illud durum, si quis pro vanus sonet wanusaut pro riuus riwus, atque item in cæteris, quæ per vconsonans efferuntur. » 10

Hic iuvat etiam famæ cuidam tenacissimæ deErasmi loquendi consuetudinibus contradicere. Namsunt scriptores 11 hodierni, qui credunt Erasmumipsum numquam secutum esse suas regulas pronun-tiandi, sed semper ubi Græce legeret, ratione Byzantinaverba extulisse, ubi autem Latine, ratione mediævali.Hæc fama orta est post mortem Erasmi (1536). IngramBywater narrat Henricum Coracopetræum audivissehanc fabulam a Rutgero Rescio et postea scripsissenotam, quam in opere suo servaverit G. I. Vossius. 12

Bywater demonstrat fabulam esse verisimiliter fictampost annum 1569. Coracopetræus inter alia narratErasmum scripsisse dialogum DRP Lovanii, sed hocfalsum est, nam constat dialogum DRP esse scriptumBasileæ. Vossius iam dubitabat, num ista fama veraesse posset. 13 Feliciter possumus legere, quid Erasmusipse dixerit de hac re. Primum, Erasmus suadet, utadhibeatur ratio pronuntiandi priscorum, dum legamusopera antiqua : « veluti quum citamus priscorum dictaaut ad illa alludimus. » 14 Deinde, Erasmus etiam narratpronuntiationem iam fuisse multimodis mutatam ante-quam ipse de hac re scripserit : « Et nunc in scholisferuntur, quæ ante annos triginta fuissent explosa ;adeo quædam facilius elabuntur quam expelluntur.Quis olim tulisset in templis pronuntiantem

9

Q V Æ S T I O N E S L AT I N Æ

‘Timótheus’ antepenultima acuta ? Aut ‘kyrie eleeson’septem syllabis et absque diphthongo ? Aut ‘Christè’sonantem pro ‘Cristè’ ? Nunc probantur etiam, nonmodo feruntur. » 15 Tertio, Erasmus suadet, ut iuvenesbene doceantur clare pronuntiare : « Cæterum illadebet esse curarum prima, ne puer Græce Latineuepronuntians ex vulgari sermone vitia trahat. » 16 Curproposuisset talia, nisi cogitasset et adultos debereemendate loqui ? Quarto, Erasmus dicit vera consilianon esse prætermittenda si nobis proposita sit scientiade ratione recta pronuntiandi : « Cæterum posteaquammoniti sunt amanter ab iis, qui hisce in rebus sapiunt,cum eadem opera possint recte pronunciare qua perpe-ram pronunciarunt, si postea perstiterint in male soli-tis, et reiecta spretaque doctiorum admonitione,scientes iam errare pergant, non video sane quo pactoqueant a graui crimine excusari. » 17 Quinto, Erasmussuadet, ut etiam docti viri, inter quos ipse numeraba-tur, mutent rationem suam pronuntiandi : « In hoctamen admonui, vt litteratores paulatim emendentquod deprauauit vsus. In paracletis, idolis, et similibusinique sibi ignoscunt, qui tam morosi sunt in alios, siquid forte secus pronunciarint quam ipsi, etiam si idrectius fuerit. Atque hæc obiter admonui, non meostomacho consulens, qui ne tantulum quidem alieniserroribus soleam commoueri, sed ipsorum consulenssaluti. » 18 Et postremo, Erasmus confitetur se aliquan-do pronuntiare contra regulas suas, hoc autem addit sefacere non propter neglegentiam suam sed propterignorantiam auscultantium : « Et si mihi disputandumesset in scholis publicis, ineptus essem, si nihil tribue-rem ibi receptæ consuetudini ; præstat enim balbutirecum balbis quam et rideri nec intelligi. » 19

Erasmus non solum de pronuntiatione characterumLatinorum et Græcorum narrat sed etiam loquitur deaccentu, de syllabarum quantitate etc. Erasmus crede-bat accentum Latinum fuisse musicalem simili modo acaccentum Græcum. Hunc enim musicalem fuisse,investigatores 20 Græcæ linguæ narrant, temporePlatonis. Quæ autem mihi quam maxime placet in dia-logo Erasmi, ea est eius faceta hilarisque ratio scriben-di. Erasmus lectorem alloquitur sicut amicum suumintimum et simul ac de admodum difficilibus rebus adpronuntiationem Latinam et Græcam attinentibus argu-menta valida profert etiam animum lectoris laborelegendi gravatum facetiis lepidissimis sublevat. Hic igi-tur propono fabulam brevem quam Erasmus nobis nar-rat de sacerdote quodam balbutienti : « Sacrifico cui-dam insigniter hoc vitio laboranti, quum adornaretimmolare, contigit minister pariter eidem obnoxiusmalo. Vbi ventum est ad kuvrie ejlevhson, quod apud nosalternis dicitur, multum temporis adsumptum est,priusquam ter absoluerent kyrie eleeson. Tandem sacri-ficus, vt hoc hominum genus dicitur iracundius esse,‘Quid fiet’ inquit ; ‘tun’ me derides, an ego te ?’ Et exu-tus amictu sacro reliquit aram, magno risu nostro. » 21

1. Smith, Preserved 1923. Erasmus – A Study of His Life, Ideals, and Place inHistory. New York, 7-8.2. Cytowskæ critica editio est in tomo ASD 1,4 (ASD = EditioAmstelodamensis Erasmi operum omnium). Johannes Kramer anno 1978 per-fecit editionem bilinguem Latine et Theodisce (Beiträge zur KlassischenPhilologie, Heft 98, Meisenheim am Glan). Maurice Pope dialogum totumAnglice convertit anno 1985 (Collected Works of Erasmus, tomus 26, Toronto).3. DRP, 102.4. Grammatici Latini. Vol. 1 et 4-8. ed. H. Keil ; vol. 2-3 ed. M. Hertz, Lipsiæ1855-1880. Iterum Hildesheimiæ 1981.5. Bonioli, Maria : La pronuncia del latino nelle scuole dall'antichità al rinasci-mento, Augustæ Taurinorum 1962. Sturtevant, Edgar H. The Pronunciation ofLatin and Greek, Philadelphiæ 19402. Traina, Alfonzo : L'alfabeto e la pronun-cia del latino, Bononiæ 19673. Väänänen, Veikko : Le latin vulgaire des inscrip-tions pompéiennes, Berolini 19663 et Introduction au Latin vulgaire, Lutetiæ19813. Leumann, Manu : Lateinische Laut- und Formenlehre in opereLateinische Grammatik (M. Leumann - J. B. Hofmann - A. Szantyr), Monachi19772. Meiser, Gerhard : Historische Laut- und Formenlehre der LateinischeSprache, Darmstadii 1998. Allen, W.S. Vox Latina – The Pronunciation ofClassical Latin. Cantabrigiæ 19882.6. DRP, 72.7. DRP, 58 et 94.8. DRP, 98.9. DRP, 76 ; vide e.g. Quintiliani Institutionum liber 1,4,9 et 1,7,10.10. DRP, 85-6.11. Allen 19882 (cit. in adnotatione 5 supra), 103. Kukenheim, Louis :Contributions à l'histoire de la grammaire grecque, latine et hébraique àl'époque de la renaissance, 19, Lugduni Batavorum 1951. Allen, W. S. VoxGræca : The Pronunciation of Classical Greek, 128, Cantabrigiæ 19742.12. Bywater, Ingram. The Erasmian Pronunciation of Greek and its Precursors,8. Oxoniæ 1908.13. Vossius, Gerhard Joannes. De Arte Grammatica, cap. 28, pag. 101-2.Amstelodami 1635.14. DRP, 100.15. DRP, 100.16. DRP, 100.17. Adnotatio in Ioannem 14:26, 63, quam edidit John J. Bateman in symbolasua « The Development of Erasmus’ Views on the Correct Pronunciation ofLatin and Greek », 62-65, Classical Studies Presented to Ben Edwin Perry, ed.B.E. Berry, Illinois 1965. Hanc adnotationem Erasmus scripsit ad suam editio-nem Græco-Latinam Novi Testamenti.18. Adnotatio in Ioannem 14:26, 65.19. DRP, 100.20. E.g. Allen. Accent and Rhythm – Prosodic Features of Latin and Greek : AStudy in Theory and Reconstruction. Cantabrigiæ 1973.21. DRP, 47.

Imago Erasmi ab Alberto Dürerdepicta anno 1520. E Luparæmuseo.