vol. iii de anima q - salvador castellote - biografía · ita 1 p, q 12, a 4; et q 84, a 7; q 17...

1

VOL. III DE ANIMA

Q

1 d.8-0046 1

d.8-0046 q 2; D Thoma, opusc. 43, cap 4, nempe esse necessarium sensum

2 d.8-0050 5

d.8-0050 Thomas notat, 1 p, q 1, a 3, ad 2; Avicenna, 6 Naturalium, p 3, cap 8,

3 d.8-0057 7

d.8-0057 eorum. Ita D Thomas, 1 p, q 78, a 4, ad 1; Albertus, lib 2, tract 4, cap

4 d.8-0220 5

d.8-0220 hoc libro, cap 3, q 1; citat in eam sententiam Turisanum, lib 2 In *

5 d.8-0239 7

d.8-0239 memoriam. Tenet D Thomas, 1 p, q 78, a 4; et q De Anima, a 13; opusc.

6 d.8-0239 12

d.8-0239 memoriam. Tenet D Thomas, 1 p, q 78, a 4; et q De Anima, a 13; opusc.

7 d.8-0241 5

d.8-0241 Iandunus, 2 De Anima, q 37; et alii. Et haec est communis sententia.

8 d.8-0469 9

d.8-0469 Et hoc etiam insinuat D Thomas, 1 p, q 84, a 8, ad 2, ubi inquit

9 d.8-0471 4

d.8-0471 tamen ipse, 1.2, q 15, a 1, et q 17, a 7, ad 3, dicat sensum communem

2

10 d.8-0471 9

d.8-0471 tamen ipse, 1.2, q 15, a 1, et q 17, a 7, ad 3, dicat sensum communem

11 d.8-0477 8

d.8-0477 Thomas, 1 p, supra, et De veritate, q 25, a 2, et alibi, dicit *

12 d.8-0587 8

d.8-0587 quidquid Scotus dicat, in 4, d 45, q 3, nam experientiae evidentes illam

13 d.8-0632 4

d.8-0632 D Thomas, 2.2 q 47, a 15. ®Animalia, inquit Aristoteles, quae

14 d.9-0075 4

d.9-0075 Thomas, 1 p, q 79; qq etiam 85, 86, 87 et 88, quas omnes in hac *

15 d.9-0098 9

d.9-0098 humani esse quidditatem rei materialis. Ita 1 p, q 12, a 4; et q 84, a 7; q

16 d.9-0098 14


17 d.9-0098 18


18 d.9-0099 12

d.9-0099 85, a 1. Caietanus his locis; Capreolus, in 1, d 2, q 1. Quam *

19 d.9-0100 8

d.9-0100 sententiam impugnat Scotus, in 1, d 3, q 3, dicens obiectum intellectus *

3

20 d.9-0158 5

d.9-0158 in 4, d 49, q 11.

21 d.9-0181 12

d.9-0181 tamquam magis et minus perfectum. Quod voluit D Thomas, 1 p, q

22 d.9-0189 4

d.9-0189 Caietanus, 1 p, q 77, a 3; Ferrariensis, 2 Contra Gentes, cap 94; *

23 d.9-0208 12

d.9-0208 De intellectu ergo angelico et humano Scotus, in 2, d 1, q *

24 d.9-0218 13

d.9-0218 omnia intuetur. Vide D Thomam, 2 Contra Gentes, cap 94; 1 p, q 79, 2.

25 d.9-0228 10

d.9-0228 Anima, cap De tactu, et alii ibi; et Apollinaris, q 8, a 1, tenet non

26 d.9-0308 9

d.9-0308 omnes, solo deficiente Durando, in 2, d 3, q 7; et vehementer impugnat

27 d.9-0330 4

d.9-0330 Caietanus, 1 p, q 79, a 3, et q 85, a 1, inquit quod intellectus

28 d.9-0330 9


29 d.9-0343 9

d.9-0343 qq 7, 8 et 21; et Quodl 5, q 14, ubi negans species intelligibiles, ait

4

30 d.9-0350 7

d.9-0350 opinionem sequitur Iavellus, 3 De Anima, q 3 De intellectu agente.

31 d.9-0410 11

d.9-0410 Hanc sententiam sic expositam tenet Capreolus, in 2, d 3, q 2, ad

32 d.9-0411 9

d.9-0411 argumenta Durandi contra octavam conclusionem; Caietanus, 1 p, q 55,

33 d.9-0412 8

d.9-0412 a 2, in fine; et 1 p, q 85, a 1; et hoc 3 De Anima, cap 2. Ubicumque

34 d.9-0414 14

d.9-0414 circa finem; 2 Contra Gentes, cc 77 et 96; Apollinaris, 3 De Anima, q 6;

35 d.9-0415 6

d.9-0415 Caietanus Thienensis, cap 5; Iandunus, q 15; Aegidius, Quodl 5, q

36 d.9-0415 11


37 d.9-0469 8

d.9-0469 Et hoc insinuat D Thomas, De veritate, q 10, a 6, ad 7, ubi ait

38 d.9-0487 4

d.9-0487 Thoma, 1 p, q 45, a 5, nam omne instrumentum semper assumitur ad

39 d.9-0526 2

d.9-0526 interioribus, q 2, nam ad eum modum quo ibi, ultimo loco, dixi fieri species in

5

40 d.9-0540 12

d.9-0540 Et haec conclusio sit exposita videtur esse D Thomae, 1 p, q 84,

41 d.9-0553 1

d.9-0553 q 85, a 1, ad 3, ubi dicit quod phantasia virtute intellectus agentis

42 d.9-0554 10

d.9-0554 imprimit species in intellectu possibili. Idem potest colligi ex q 84, a

43 d.9-0611 5

d.9-0611 possibilis; et 1 p, q 85, a 1, ad 4, ait ®quod phantasmata illuminantur

44 d.9-0636 5

d.9-0636 ab intelligibili in actu; q De Anima, a 15, ait quod ®intellectus agens

45 d.9-0645 8

d.9-0645 productionem speciei. Unde D Thomas, 1 p, q 54, ad 2, ait ®quod

46 d.9-0689 9

d.9-0689 ipsa vero virtute, quid sit, dicetur melius infra, q 8.

47 d.9-0754 8

d.9-0754 4 Contrarium huius tenet Caietanus, 1 p, q 86, a 1, ubi ait *

48 d.9-0775 5

d.9-0775 dictis supra, d 5, q 5, circa difficultatem quintam.

49 d.9-0834 10

d.9-0834 Alius D Thomae, 1 p, supra; et De veritate, q 2, a 6, qui ait

6

50 d.9-0858 8

d.9-0858 8 Alium modum assignat Scotus, 1 Physicorum, q 2, ad 2, ubi

51 d.9-1033 4

d.9-1033 1, d 3, q 2, ait speciem atomam prius cognosci quam singulare, licet

52 d.9-1034 5

d.9-1034 in 4, d 45, q 3, asserat dari propriam speciem intelligibilem

53 d.9-1035 10

d.9-1035 singularis materialis sensati. Tamen Durandus, in 2, d 3, q 7, et

54 d.9-1036 6

d.9-1036 Gregorius, in 1, d 3, q 3, a 2, aiunt prius concipi singulare quam

55 d.9-1091 8

d.9-1091 Ad primum respondetur ex D Thoma, 1.2, q 29, a 6, quod

56 d.9-1250 7

d.9-1250 sententiam insinuat D Thomas, 1 p, q 16, a 7, ad 2; et q 85, a 1; et a

57 d.9-1250 14

d.9-1250 sententiam insinuat D Thomas, 1 p, q 16, a 7, ad 2; et q 85, a 1; et a

58 d.9-1260 9

d.9-1260 Similem sententiam insinuat Durandus, in 1, d 3, q 5, n 27;

59 d.9-1261 6

d.9-1261 et in 2, d 3, q 7, n 12; Flandria, 7 Metaphysicae, q 16, a 1; et in 3

7

60 d.9-1261 13

d.9-1261 et in 2, d 3, q 7, n 12; Flandria, 7 Metaphysicae, q 16, a 1; et in 3

61 d.9-1262 2

d.9-1262 Metaphysicae, q 6, a 2; Versorius, De ente et essentia, tract 1, p 2;

62 d.9-1263 5

d.9-1263 et in prologo Praedicabilium, q 10; Soto, in Logica, q 2 et 3

63 d.9-1263 10

d.9-1263 et in prologo Praedicabilium, q 10; Soto, in Logica, q 2 et 3

64 d.9-1269 2

d.9-1269 p, q 28, a 1, in corpore; et ad 4, ubi Caietanus. Idem D Thomas, De

65 d.9-1270 2

d.9-1270 potentia, q 8, a 1; et Opusc 48, cc 1 et 2; et lib 4 Metaphysicae, tx

66 d.9-1272 8

d.9-1272 paulo ante quaestionem 7; et in ipsa q 7. Idem Ferrariensis, 4 Contra

67 d.9-1273 7

d.9-1273 Gentes, cap 11; Soncinas, 10 Metaphysicae, q 15. Idem Scotus, 7

68 d.9-1274 2

d.9-1274 Metaphysicae, q 18; Antonius Andraeas, ibi, q 17; Antonius

69 d.9-1274 7

d.9-1274 Metaphysicae, q 18; Antonius Andraeas, ibi, q 17; Antonius

8

70 d.9-1275 5

d.9-1275 Trombeta, in Quaestionibus Metaphysicis, q 2, a 1; Viguerius et copulata

71 d.9-1489 9

d.9-1489 sententiae, ut videre est in Soncinate, 7 Metaphysicae, q 12; Iavello,

72 d.9-1490 1

d.9-1490 q 3.

73 d.9-1492 10

d.9-1492 d 3, qq 1 et 3, et d 8, q 2; Richardus, in 2, d 24, a 3, q 3;

74 d.9-1492 19


75 d.9-1493 4

d.9-1493 Haerveus, Quodl 3, q 12; Andraeas, 7 Metaphysicae, q 4; Iandunus, q

76 d.9-1493 9


77 d.9-1493 12


78 d.9-1554 10

d.9-1554 8 et 10. Idem Gregorius, in 1, d 1, q 2; Picus Mirandulanus, in suis

79 d.9-1823 1

d.9-1823 q 8. Et positio ipsa manifeste est contra experientiam et contra *

9

80 d.9-1829 7

d.9-1829 Scotus, ut refert Andraeas, 2 Metaphysicae, q 3, ait substantias *

81 d.9-1831 2

d.9-1831 hic, q 37 Thomistae vero dicunt id esse impossibile, ut videre est in

82 d.9-1832 4

d.9-1832 Caietano, 1 p, q 88, a 2; De ente et essentia, cap 6, q 14;

83 d.9-1832 14

d.9-1832 Caietano, 1 p, q 88, a 2; De ente et essentia, cap 6, q 14;

84 d.9-1833 6

d.9-1833 Capreolo, in 1, d 2, q 1; Ferrariensis, 3 Contra Gentes, cap 55; in

85 d.9-1834 4

d.9-1834 Iavello, 2 Metaphysicae, q 3; Aegidio, hic, tx 36.

86 d.9-1863 12

d.9-1863 alii plures possunt excogitari. Vide D Thomam, supra et 1 p, q 50,

87 d.9-1864 2

d.9-1864 et q De spiritualibus creaturis, q De Anima, a 10, et Opusc 70 super

88 d.9-1864 6

d.9-1864 et q De spiritualibus creaturis, q De Anima, a 10, et Opusc 70 super

89 d.9-1865 4

d.9-1865 Boetium De Trinitate, q 4; 2 Metaphysicae, lect 1.

10

90 d.9-1959 5

d.9-1959 in 1, d 35, q 2, concl 4; Ferrariensis, 1 Contra Gentes, cap 65; et alii

91 d.9-1960 7

d.9-1960 thomistae; Scotus, in 4, d 45, q 2; Aegidius, hic, tx 18.

92 d.9-1987 1

d.9-1987 q 3.

93 d.9-2054 6

d.9-2054 Ita docet D Thomas, 2.2, q 173, a 3; De veritate, q 12, a 3, ad 1.

94 d.9-2054 12

d.9-2054 Ita docet D Thomas, 2.2, q 173, a 3; De veritate, q 12, a 3, ad 1.

95 d.9-2057 7

d.9-2057 rationis. Ita D Thomas, 1 p, q 84, a 8, ad 2.

96 d.9-2118 3

d.9-2118 d 2, q 4, absolute et in sententia Aristotelis esse veram potentiam

97 d.9-2119 11

d.9-2119 animae. Ita D Thomas, supra, a 4; et colligitur ex q 84, a 4, ubi

98 d.9-2222 6

d.9-2222 tradit D Thomas, 1 p, q 79, a 4, ad 2; q De veritate, a 8, ad ultimum.

99 d.9-2222 12

d.9-2222 tradit D Thomas, 1 p, q 79, a 4, ad 2; q De veritate, a 8, ad ultimum.

11

100 d.9-2258 5

d.9-2258 vide supra, d 2, q 3. Sed haec expositio videtur conformior litterae.

101 d.9-2265 7

d.9-2265 sicut de possibili dictum est, dicta q 3. Sunt enim potentiae *

102 d.9-2274 10

d.9-2274 14 Notandum est enim ex D Thoma, 1 p, q 67, a 1, quod licet

103 d.9-2297 3

d.9-2297 d 14, q 1, a 1, ait quod lumen intellectus agentis et facit *

104 d.9-2299 3

d.9-2299 1 p, q 79, a 5, ad 3, ait quod cognitio primorum principiorum est

105 d.9-2301 8

d.9-2301 intellectus agens, est in omnibus illis; et q 106, a 1, ait ®quod lumen,

106 d.9-2366 2

d.9-2366 dicta q 79, a 7; in 2, d 17, q 2, a 1. Et tenent omnes discipuli eius. Et

107 d.9-2366 10

d.9-2366 dicta q 79, a 7; in 2, d 17, q 2, a 1. Et tenent omnes discipuli eius. Et

108 d.9-2402 7

d.9-2402 Respondetur: utrumque potest dici; melius tamen q

109 d.9-2464 7

d.9-2464 ut recte Caietanus notavit, 1 p, q 14, a 16.

12

110 d.9-2467 2

d.9-2467 Metaphysicae, q 1; Soncinas, q 14; Iavellus, q 5, nam si sit sermo

111 d.9-2467 5


112 d.9-2467 8


113 d.9-2478 6

d.9-2478 scientis, ut Soncinas, 6 Metaphysicae, q 4; Iavellus, q 5, quibus *

114 d.9-2478 9


115 d.9-2479 7

d.9-2479 videtur favere D Thomas, 1 p, q 14, a 16; et q 79, a 2.

116 d.9-2479 12

d.9-2479 videtur favere D Thomas, 1 p, q 14, a 16; et q 79, a 2.

117 d.9-2490 5

d.9-2490 Ita Caietanus, 1 p, q 14, a 16; Ferrariensis, 3 Contra Gentes,

118 d.9-2491 4

d.9-2491 cap 2; Soto, q 4 Prooemiali Logicae.

119 d.9-2531 8

d.9-2531 Eudemum, et nos infra dicemus, d 10, q 3.

13

120 d.9-2534 8

d.9-2534 practicae, ut D Thomas notat, 1 p, q 79, a 12. Et ideo in 2.2, q 49, a 2,

121 d.9-2534 16

d.9-2534 practicae, ut D Thomas notat, 1 p, q 79, a 12. Et ideo in 2.2, q 49, a 2,

122 d.9-2541 7

d.9-2541 simpliciter practicus. Et ita D Thomas, q 17 De veritate, a 1, synderesim

123 d.9-2575 4

d.9-2575 notat, De veritate, q 14, a 4, sed illa quae est directiva operum *

124 d.9-2605 6

d.9-2605 Unde quando D Thomas, 1.2, q 57, a 1, ad 1, ait habitum *

125 d.9-2661 7

d.9-2661 Soto notavit, supra; Caietanus, 1 p, q 1, a 4, non quia in nullo

126 d.9-2701 6

d.9-2701 videntur sequi D Thomas, 1.2, q 57, a 3, ad 3, distinguunt duplices

127 d.9-2720 2

d.9-2720 2.2, q 4, a 2, ad 3; qq 8 et 9; huiusmodi etiam est Theologia.

128 d.9-2793 4

d.9-2793 D Thomas, supra, q 79, a 6, negat, quantum memoria,

129 d.9-2954 7

d.9-2954 ideo Durandus, in 2, d 39, q 4, dixit conscientiam esse habitum

14

130 d.10-0065 6

d.10-0065 diximus 1 Physicorum, cap 8, q 4. Dicitur enim appetitus quaelibet

131 d.10-0204 4

d.10-0204 2, d 6, q 1, a 3, dub 2. Et Scotus, in 1, d 1, q 4, dicit non satis

132 d.10-0204 16

d.10-0204 2, d 6, q 1, a 3, dub 2. Et Scotus, in 1, d 1, q 4, dicit non satis

133 d.10-0206 1

d.10-0206 q 2, ait quod angeli potuerunt appetere aequalitatem divinam,

134 d.10-0207 9

d.10-0207 quamvis iudicarent id esse impossibile; et d 43, q 2, ait quod

135 d.10-0217 11

d.10-0217 6, ait: ®Nemo, malum aspiciens, operatur.¯ Tenet D Thomas, 1.2, q 8,

136 d.10-0332 13

d.10-0332 aliquo modo in natura est mihi similis. Et ideo D Thomas, 1.2, q 27, a

137 d.10-0335 6

d.10-0335 eadem quaestione, a 1 et q 26, ait in tantum esse aliquid bonum et

138 d.10-0364 7

d.10-0364 potentia. Gregorius, in 2, d 25, q 1 et 2; Gabriel, q 1, dub 3;

139 d.10-0364 12

d.10-0364 potentia. Gregorius, in 2, d 25, q 1 et 2; Gabriel, q 1, dub 3;

15

140 d.10-0365 6

d.10-0365 Paludanus, in 4, d 49, q 3, a 1; Henricus, Quodl 3. Qui tamen non

141 d.10-0370 4

d.10-0370 vero, 1 p, q 80, a 2; et 1.2, saepissime ait obiectum appetibile non

142 d.10-0385 6

d.10-0385 Est D Thomae, 1 p., q 82, a 4; et De veritate, q 22, a 12. Idem

143 d.10-0385 13

d.10-0385 Est D Thomae, 1 p., q 82, a 4; et De veritate, q 22, a 12. Idem

144 d.10-0386 6

d.10-0386 Scotus, in 2, d 25, q 1; Capreolus, in 2, d 24 et 25; Ferrariensis, 1

145 d.10-0403 11

d.10-0403 in actu primo constituta, ut notavit D Thomas, 1 p, q 27, a 4. Et ratio

146 d.10-0512 10

d.10-0512 tamquam de parente de prole; D Thomas, 1 p, q 14, a 5 et 3; et 1

147 d.10-0513 7

d.10-0513 Contra Gentes, cap 49, et 1.2, q 1, a 3, ubi dicit quod actio sumit

148 d.10-0516 5

d.10-0516 voluntate. Et 1 p, q 80, a 2, ait appetitum esse potentiam passivam, quia

149 d.10-0518 3

d.10-0518 ex 1.2, q 27, a 1 et q 22, a 3; et q 30, a 2.

16

150 d.10-0518 8

d.10-0518 ex 1.2, q 27, a 1 et q 22, a 3; et q 30, a 2.

151 d.10-0518 13

d.10-0518 ex 1.2, q 27, a 1 et q 22, a 3; et q 30, a 2.

152 d.10-0527 10

d.10-0527 applicari ad cognitionem. Et ideo D Thomas, 1 p, q 82, a 4, ait

153 d.10-0531 10

d.10-0531 quo multi falluntur reprehendentes Capreolum in 2, d 25, q 1, ad 1

154 d.10-0573 11

d.10-0573 voluntatis aliquid produci, quod videtur sentire D Thomas, De veritate, q

155 d.10-0574 12

d.10-0574 4, a 2, ad 7; Capreolus tamen in 1, d 10, q 1, et Caietanus, 1 p., q 27, a

156 d.10-0574 18

d.10-0574 4, a 2, ad 7; Capreolus tamen in 1, d 10, q 1, et Caietanus, 1 p., q 27, a

157 d.10-0581 1

d.10-0581 q 27, a 3; et clarius q 37, a 1.

158 d.10-0581 7

d.10-0581 q 27, a 3; et clarius q 37, a 1.

159 d.11-0029 2

d.11-0029 veritate, q 15, a 3. Idem tenuit Pythagoras et Plato, quos refert *

17

160 d.11-0127 4

d.11-0127 Caietanus, 1 p, q 81, a 2, in fine.

161 d.11-0242 8

d.11-0242 pertinentes numerantur sex a D Thoma, 1.2, q 23, a 4, scilicet amor, *

162 d.11-0277 10

d.11-0277 Ex quo intelliges errasse Scotum, in 1, d 1, q 3; et in 4, d 49, q

163 d.11-0277 17


164 d.11-0316 12

d.11-0316 sentitur dolor. Quod videtur docere D Thomas, in 3, d 15, q 2; et *

165 d.11-0320 12

d.11-0320 est in corde, in quo residet appetitus. Ita D Thomas, 1.2, q 35, a 1,

166 d.11-0438 6

d.11-0438 insinuat Aristoteles, sect. 35 Problematum, q 6, ubi quaerens causam

167 d.11-0529 9

d.11-0529 rationem vidimus et redditur a D Thoma, 1.2, q 23, a 3.

168 d.11-0534 3

d.11-0534 Thomam, supra, q 25.

169 d.11-0621 5

d.11-0621 Ad hoc Caietanus, 1.2, q 74, a 4, concedit consequens, scilicet

18

170 d.11-0630 1

d.11-0630 q 24, a 1, ad 3, ubi ait quod in passionibus appetitus secundum se

171 d.11-0632 2

d.11-0632 Probatur. q 74 ait omne peccatum esse in voluntate; et in

172 d.11-0633 4

d.11-0633 2, d 24, q 3, a 2, ait nullum motum esse ®in genere moris¯ nisi ex

173 d.11-0667 3

d.11-0667 Thomas, 1.2, q 17, a 7, istae alterationes, quae passiones sequuntur,

174 d.11-0678 10

d.11-0678 cognosci per sensum. Sed de hac re latius, 2.2, q 24, a 1.

175 d.11-0683 3

d.11-0683 Thomas, 1.2, q 30, a 1, ad 2; et adducens illud Psalmi: ®Cor meum

176 d.12-0023 4

d.12-0023 Patet ex dictis, q 2, d 10, nam obiectum potentiae appetitivae

177 d.12-0105 3

d.12-0105 Thomam, 1.2, q 11, nam plures dicere de hac re alienum est ab hoc

178 d.12-0129 3

d.12-0129 Thomas, 1.2, q 82, a 4.

179 d.12-0151 11

d.12-0151 voluntatem ad opus, quaestio est moralis, quae habet locum 1.2, q 9, a

19

180 d.12-0168 8

d.12-0168 primus actus a D Thoma, 1 p, q 82, a 4, ad 3, forte quia Deus

181 d.12-0197 2

d.12-0197 3, q 7; et Augustinus, 10 De Trinitate, non videtur maiorem *

182 d.12-0367 6

d.12-0367 pertinet. Hinc D Thomas, 1.2 q 1, a 1: Magister, in 2, d 24, cap

183 d.12-0371 12

d.12-0371 actus, unde iam potentiam significat, ut D Thomas notavit, 1 p, q 83, a

184 d.12-0393 11

d.12-0393 odio habere. Quam sententiam videtur docere D Thomas, 1 p, q 83,

185 d.12-0407 4

d.12-0407 Soncinas, 9 Metaphysicae, q 14. Et hinc inferunt quod voluntas semper

186 d.12-0508 6

d.12-0508 omnibus 1.2 dicendum est, partim q 1, partim qq. 9 et 10 et 13.

187 d.12-0521 13

d.12-0521 quae videri possunt 1 p, qq 19, 22 et 23; et 1.2, q 109. Breviter tamen

188 d.12-0522 9

d.12-0522 dicitur cum D Thoma, suis locis, et 1.2, q 10, a 3, quod cum voluntas

189 d.12-0546 8

d.12-0546 simpliciter. De quo argumento plura 1 p, q 14, a 13; q 19, a 7. Et hoc

20

190 d.12-0546 12


191 d.12-0554 6

d.12-0554 nostrae. De qua re 1.2, q 9, a 5. Sed non est hic locus ad tractandum *

192 d.12-0577 6

d.12-0577 alterius. Vide de hoc 1.2, q 9, a 2.

193 d.12-0580 1

d.12-0580 q 89, a 1; 1.2, q 6, a 4. Breviter dicitur, quia res theologica est,

194 d.12-0580 6


195 d.12-0638 6

d.12-0638 Scotus, in 4, d 49, q 4, ait voluntatem esse simpliciter perfectiorem *

196 d.12-0639 11

d.12-0639 intellectu. Quem eius discipuli sequuntur. Sed D Thomas, 1 p., q 82, a 3,

197 d.12-0642 4

d.12-0642 4, d 49, q 4; Paludanus, q 3; Venetus, hic, tx 58. Et haec sententia

198 d.12-0642 7

d.12-0642 4, d 49, q 4; Paludanus, q 3; Venetus, hic, tx 58. Et haec sententia

199 d.12-0820 5

d.12-0820 D Thomas, 1 p, q, 108, a 4 et 6.

21

200 d.12-0851 12

d.12-0851 ideo intellectus est perfectior. Et hoc colligitur ex D Thoma, 1.2, q 4,

201 d.13-0080 8

d.13-0080 Idem videtur docere D Thomas, 1 p, q 75, a 3, ad 3, ubi ait

202 d.13-0085 6

d.13-0085 Capreolus, in 2, d 1, q 2, ad argumenta Aureoli; Caietanus, 3 De Anima

203 d.13-0103 7

d.13-0103 5. Contrarium tenet Henricus, Quodl 11, q 6, Godefridus,

204 d.13-0104 3

d.13-0104 Quodl 5, q 6; Thienensis, hic, tx 54. Qui asserunt appetitum

205 d.13-0113 2

d.13-0113 p, q 78, a 1, ad 4, ait quod sensus et appetitus non sufficiunt ad *

206 d.13-0248 8

d.13-0248 sensitivus sine voluntate. D Thomas, 1 p, q 80, a 2, ad 3, videtur dicere

207 d.13-0249 10

d.13-0249 quod voluntas non movet nisi medio appetitu sensitivo. Et q 81, a

208 d.14-0017 7

d.14-0017 difficultas est supra definita, d 2, q 4.

209 d.14-0019 4

d.14-0019 Caietano, 3 p, q 6, a 3. Et ait quod anima post separationem est ®*

22

210 d.14-0038 4

d.14-0038 supra, d 2, q 4, ad 2.

211 d.14-0171 6

d.14-0171 docet D Thomas, 3 p, q 45, a 3, ad 2; Abulensis, Mt 17, qq 54 et 55;

212 d.14-0174 8

d.14-0174 docet D Thomas, supra, et 1 p, q 110, a 1; et q 117, a 4. Unde

213 d.14-0174 13

d.14-0174 docet D Thomas, supra, et 1 p, q 110, a 1; et q 117, a 4. Unde

214 d.14-0175 6

d.14-0175 falsus est Aegidius, Quodl 4, q 17, tribuens animae separatae

215 d.14-0277 9

d.14-0277 veniunt. Et tunc, ait D Thomas, 1 p, q 89, a 8, ad 2; et D *

216 d.14-0305 4

d.14-0305 impugnavimus, d 3, q 3.

217 d.14-0335 8

d.14-0335 et est obscurum sicut illa. Vide 2.2, q 9, aa. 1 et 3. Et quod haec sit mens

218 d.14-0379 4

d.14-0379 Thomas, in additionibus, q 72, a 1, ad 1 et 2; D Augustinus, De cura pro

219 d.14-0426 1

d.14-0426 q 2, tenet animas separatas recipere species a rebus per

23

220 d.14-0553 8

d.14-0553 3 Hanc difficultatem tangit Caietanus, 1 p, q 88, a 2, et *

221 d.14-0707 6

d.14-0707 Videtur esse contra D Thomam, q 89, a 2, in corpore, ubi ait *

222 d.14-0739 8

d.14-0739 particulari distincte cognoscere. Et videtur colligi ex q De Anima, a

223 d.14-0769 6

d.14-0769 Durandi, in 2, d 3, q 6, qui idem dicit in angelis, scilicet quod unus

224 d.14-0771 9

d.14-0771 Haec opinio est falsa, de qua 1 p, q 56, a 2.

225 d.14-0914 8

d.14-0914 modus sit, docet D Thomas, 1 p, q 107. Ego tamen puto illum *

226 d.14-0934 2

d.14-0934 Thomas, q De Anima, a 20, in corpore et ad 11.

227 d.14-1006 6

d.14-1006 mortuis gerenda; D Thomam, 2.2, q 83, a 4; et 1 p q 89, a 8. Qui

228 d.14-1006 13


229 d.14-1057 5

d.14-1057 Et idem 1 p, q 89, a 1, ubi ait quod anima separata intelligit per *

24

230 d.14-1152 6

d.14-1152 Scotus, in 4, d 45, q 2, ait cognitionem animae coniunctae esse

231 d.14-1223 3

d.14-1223 d 45, q 2.

232 d.14-1227 10

d.14-1227 videtur esse praeternaturale ipsi animae. Et ita D Thomas, q 89,

233 d.14-1393 8

d.14-1393 D Thomas ubique tenet contrarium: 1 p, q 76, a 1, ad 6; *

234 d.14-1394 3

d.14-1394 colligitur ex q 89, aa 1 et 2; 1.2, q 4, a 5; De spiritualibus creaturis, a 2, ad 5;

235 d.14-1394 10

d.14-1394 colligitur ex q 89, aa 1 et 2; 1.2, q 4, a 5; De spiritualibus creaturis, a 2, ad 5;

236 d.14-1395 3

d.14-1395 De potentia, q 5, a 10, ad 5; in 4, d 49, q 4, a 5 et ad 1.

237 d.14-1395 13

d.14-1395 De potentia, q 5, a 10, ad 5; in 4, d 49, q 4, a 5 et ad 1.

QQ

1 d.9-0075 6


2 d.9-0343 1


25

3 d.9-1492 3


4 d.9-1705 9

d.9-1705 De hac conclusione, vide D Thomam, 1 p, qq 2, 12, 13 et 88,

5 d.9-2720 8

d.9-2720 2.2, q 4, a 2, ad 3; qq 8 et 9; huiusmodi etiam est Theologia.

6 d.11-0262 5

d.11-0262 late D Thomas, 1.2, qq 22 usque ad 48.

7 d.11-0612 1

d.11-0612 qq 50 et 56, sicut etiam voluntas nostra multo perfectior est quando

8 d.12-0508 9

d.12-0508 omnibus 1.2 dicendum est, partim q 1, partim qq. 9 et 10 et 13.

9 d.12-0521 6


10 d.14-0171 15

d.14-0171 docet D Thomas, 3 p, q 45, a 3, ad 2; Abulensis, Mt 17, qq 54 et 55;

QUA

1 d.8-0123 5

d.8-0123 imaginatio autem non. De qua quomodo intelligenda sit, infra.

26

2 d.8-0219 1

d.8-0219 qua identificantur memoria, aestimativa, etc. Ita opinatur Perezius,

3 d.8-0250 7

d.8-0250 sufficienti fundamento loquitur, nam, ut videbimus, qua ratione *

4 d.8-0293 9

d.8-0293 est phantasia propria, aliam vero compositam seu imaginariam, qua

5 d.8-0393 12

d.8-0393 dispositio. Et experientia ipsa docet quod in illa parte cerebri, in qua

6 d.8-0631 12

d.8-0631 naturale recte agendorum, quod ita fit ac si prudentia fiat. De qua re

7 d.8-0680 5

d.8-0680 8 Sed quaeres, in qua parte cerebri sit sensus interior.

8 d.9-0052 6

d.9-0052 intelligentia, alia compositio, id est, qua reperitur veritas vel falsitas.

9 d.9-0125 6

d.9-0125 unum secundum rationem formalem, sub qua debent comprehendi

10 d.9-0194 6

d.9-0194 Quaeres: Etiam inquantum proprietates, in qua specie

11 d.9-0231 5

d.9-0231 animalis ut sic, in qua ipsa animalia conveniunt; et saepe contingit res

27

12 d.9-0233 7

d.9-0233 communes, quae consequuntur ex natura in qua illae conveniunt.

13 d.9-0429 6

d.9-0429 est qui facit, ea re qua aliquid facit.

14 d.9-0466 8

d.9-0466 partiale efficiens, efficiens in specie repraesentationem in qua non

15 d.9-0498 9

d.9-0498 sic intelligunt quasi ipsum phantasma sit materia ex qua educitur *

16 d.9-0580 8

d.9-0580 actione alterius; et huiusmodi haec est de qua loquimur.

17 d.9-0642 7

d.9-0642 nisi per eductionem speciei intelligibilis in qua res specialiter *

18 d.9-0654 7

d.9-0654 in sensu, et species ipsa, in qua ipsum sensibile continetur, formaliter

19 d.9-0657 8

d.9-0657 intelligibilis; immutat tamen formaliter per speciem, in qua specialiter

20 d.9-0700 12

d.9-0700 universalium. Idem 1 Posteriorum, cap 20, 3 Metaphysicae, cap 6. Ex qua

21 d.9-1128 4

d.9-1128 Formalis est illa qua uniuscuiusque rei propria ratio concipitur,

28

22 d.9-1132 10

d.9-1132 distinctionem aliquam supponit inter rem abstractam et illam a qua

23 d.9-1221 11

d.9-1221 de illa abstractione agere; quod etiam logico incumbit, ea ratione qua

24 d.9-1535 7

d.9-1535 habendam perfectam cognitionem quidditatis substantialis, ex qua

25 d.9-1709 1

d.9-1709 qua effectus omnes pendent in esse et fieri, quae omnia gubernat et *

26 d.9-1754 8

d.9-1754 cogente intellectum. Ostenditur tamen quadam evidentia morali qua

27 d.9-1813 6

d.9-1813 quamdam unionem cum intellectu possibili, qua unione mediante,

28 d.9-1978 4

d.9-1978 dantes phantasiae a qua intellectus pendet. Et istae experientiae

29 d.9-2096 2

d.9-2096 In qua re fere omnes Graeci fuerunt hallucinati, ponentes *

30 d.9-2257 3

d.9-2257 phantasia sine qua nihil etiam in hac vita intelligimus. Alia de hac re

31 d.9-2356 7

d.9-2356 secundum quid tantum, es scilicet ratione qua agens est.

29

32 d.9-2482 4

d.9-2482 habitibus, ut scientia qua cognoscitur Deus cum proprietatibus suis

33 d.9-2574 3

d.9-2574 dicitur illa qua potest aliquis effectus sequi in voluntate, ut D Thomas

34 d.9-2789 7

d.9-2789 intelligibiles in illa potentia conservari in qua primo recipiuntur.

35 d.9-2812 2

d.9-2812 praeteritorum, qua tamen ea praesentia intuetur.

36 d.9-2887 9

d.9-2887 eamdem potentiam inter se et cum intellectu. De qua distinctione D

37 d.9-2928 2

d.9-2928 operationem, qua rem simplici intuitu cognoscimus. Unde simplicium

38 d.10-0359 8

d.10-0359 debet effective fieri ab ipsa potentia in qua recipitur.

39 d.10-0374 11

d.10-0374 imperati, ut actus videndi est elicitus a visiva potentia a qua

40 d.10-0377 3

d.10-0377 potentiae a qua moraliter originatur tamquam ab applicante seu

41 d.11-0119 7

d.11-0119 assignandum obiectum adaequatum appetitui sensitivo. In qua re varii sunt

30

42 d.11-0138 8

d.11-0138 Sed interrogo: Quaenam sit ratio boni sub qua irascibilis

43 d.11-0208 10

d.11-0208 Et ratio esse potest, nam appetitus est potentia a qua originantur

44 d.11-0217 2

d.11-0217 In qua re, 1, notandum est huiusmodi actus communiter

45 d.11-0230 6

d.11-0230 malam partem sumi potest. De qua re vide D Damascenum, lib 3, cap

46 d.11-0494 8

d.11-0494 apprehensione mali iam praesentis et illati, ex qua apprehensione oritur

47 d.11-0561 5

d.11-0561 quibus necessarium est scire qua ratione et modo alter alteri subordinetur.

48 d.11-0642 13

d.11-0642 14, et 3 De libero arbitrio, cap 18, ait quod ®voluntas est qua peccatur

49 d.11-0657 4

d.11-0657 cognitionem sensus, in qua nec est discursus nec ratiocinatio, nec *

50 d.12-0182 9

d.12-0182 8 Ultimo nota quod ista motio voluntatis, a qua effective *

51 d.12-0193 4

d.12-0193 de potentia, de qua, ut in prioribus disputationibus annotavi, iam

31

52 d.12-0363 7

d.12-0363 convenire homini ratione illius potentiae in qua superat alia animalia.

53 d.12-0456 7

d.12-0456 mali et de unaquaque re iudicat qua ratione et modo eligibilis et bona

54 d.12-0520 6

d.12-0520 supernaturales, salva illius libertate. De qua re theologi multa dicunt,

55 d.12-0545 6

d.12-0545 necessitas consequentiae, non consequentis, cum qua stat libertas *

56 d.12-0554 3

d.12-0554 nostrae. De qua re 1.2, q 9, a 5. Sed non est hic locus ad tractandum *

57 d.12-0579 8

d.12-0579 Deus possit necessitare vel cogere voluntatem. De qua D Thomas, 1 p,

58 d.12-0790 5

d.12-0790 actum alterius potentiae a qua iuvetur; at vero hic amor supponit

59 d.12-0791 5

d.12-0791 cognitionem illam intellectus a qua fere totam suam perfectionem

60 d.13-0189 4

d.13-0189 Primum est, in qua parte corporis resideat haec virtus

61 d.13-0219 4

d.13-0219 in quo sensus, qua laesa, utraque periit. Antecedens constat

32

62 d.13-0220 3

d.13-0220 experientia. De qua vide Vallesium, lib 5 Controversiarum, cap 10.

63 d.14-0023 2

d.14-0023 a qua natura habet quod subsistat, et quia, dum homo vivit, tantum est

64 d.14-0299 7

d.14-0299 illae duae manent in anima, a qua naturaliter fluunt et in qua *

65 d.14-0299 12

d.14-0299 illae duae manent in anima, a qua naturaliter fluunt et in qua *

66 d.14-0635 11

d.14-0635 Haec pars est probabilis, tamen quia res obscura est, in qua non

67 d.14-0702 4

d.14-0702 providentia naturali, in qua eius beatitudo naturalis consisteret, alia

68 d.14-0734 10

d.14-0734 cognoscitur per speciem abstractam a phantasmate rei singularis, in qua

69 d.14-0771 6

d.14-0771 Haec opinio est falsa, de qua 1 p, q 56, a 2.

70 d.14-0911 10

d.14-0911 operationes sunt. Et hinc necesse est animabus separatis locutio qua proprium

71 d.14-1326 10

d.14-1326 secundum haec omnia, naturalis illi est, licet ex parte qua non habet

33

72 d.14-1333 4

d.14-1333 naturalis, ea ratione qua anima cum inteligentiis convenit, tamen *

73 d.14-1335 1

d.14-1335 qua est forma corporis, magis naturalis est illi status in corpore.

QUADAM

1 d.8-0192 9

d.8-0192 rerum praeteritarum memoratur, non simplici modo, sed cum quadam

2 d.8-0255 7

d.8-0255 Fundamentum tertiae. Tertia solum fundatur in quadam *

3 d.9-0728 1

d.9-0728 quadam coaptatione ad phantasma. Idem omnes thomistae: Albertus,

4 d.9-1599 6

d.9-1599 est. Sed Caietanus, ibi, prolixa quadam expositione obscuram eam

5 d.9-1754 5

d.9-1754 cogente intellectum. Ostenditur tamen quadam evidentia morali qua

6 d.10-0354 9

d.10-0354 3 Secunda opinio: Alii asseruerunt actum fieri a quadam potentia

7 d.11-0402 2

d.11-0402 vibratione quadam septi transversi et musculorum thoracis et oris. Qui

34

8 d.12-0089 2

d.12-0089 Consentire quadam ratione commune nomen est conveniens cuicumque

9 d.12-0114 6

d.12-0114 quod saepe provenit ex alteratione quadam naturali, nec in potestate

10 d.13-0254 5

d.13-0254 quibusdam motionibus quae naturali quadam alteratione fiunt, et ab

11 d.14-1426 6

d.14-1426 ad corpus, nisi forte velleitate quadam et sub conditione, quam putaret

QUADAMMODO

1 d.10-0170 10

d.10-0170 debitum huic naturae quae superiora et inferiora in se quadammodo

2 d.11-0593 2

d.11-0593 persuadere quadammodo illam, demonstrando in ipsis obiectis maiorem

QUAE

1 d.8-0044 2

d.8-0044 externorum, quae sano modo acceptanda est, iuxta dicta, d 6.

2 d.8-0048 1

d.8-0048 quae certo ratio falsum supponit, quia sensus interior non aliter *

3 d.8-0088 2

d.8-0088 potentia, quae species rerum sensatarum in absentia illarum conservat,

35

4 d.8-0094 8

d.8-0094 ®phan¢s¯, id est ®apparitio¯, et deinde ®phantasia¯, quae res absentes

5 d.8-0096 2

d.8-0096 eorum quae apparent; unde dicit derivari a ®phan¢s¯ et ®st sis¯, quod

6 d.8-0148 5

d.8-0148 6 Alias differentias assignat, quae in textu clarae sunt.

7 d.8-0159 8

d.8-0159 Clarius ergo definitur phantasia, ut sit potentia quae species

8 d.8-0167 8

d.8-0167 apprehendere rem sub ratione convenientis et disconvenientis, quae

9 d.8-0185 5

d.8-0185 1, dicitur quaedam potentia quae cognoscit praeterita ut iam *

10 d.8-0191 7

d.8-0191 12 Reminiscentia. Reminiscentia dicitur quaedam potentia quae *

11 d.8-0203 8

d.8-0203 est, nam ad hoc satis est concomitantia quae invenitur inter opera *

12 d.8-0206 6

d.8-0206 saltem ad discursum et compositiones, quae illi admiscentur, quia

13 d.8-0209 2

d.8-0209 indagatio, quae fit in sensu, non per proprium discursum, sed per

36

14 d.8-0259 6

d.8-0259 Fundamentum quartae. Quarta ergo opinio, quae inter citatas est

15 d.8-0278 2

d.8-0278 siccitate; quae duo non possunt praedominari in organo eiusdem *

16 d.8-0292 8

d.8-0292 cognitionem sensibilium in nobis inventam: aliam simplicem, quae

17 d.8-0303 3

d.8-0303 ponitur ille quae pauciora potest; et ideo ad operationes *

18 d.8-0310 8

d.8-0310 sunt particulares virtutes, quibus addi debuit universalis, quae *

19 d.8-0321 4

d.8-0321 multiplicandos sensus internos, quae non possunt reduci ad aliam potentiam,

20 d.8-0349 4

d.8-0349 consequentia, nam potentia, quae potest immutari ab obiecto praesenti,

21 d.8-0389 6

d.8-0389 est omnino materialis, sed intentionalis, quae sine resistentia fit.

22 d.8-0394 9

d.8-0394 collocatur sensus interior, non est illa diversitas dispositionum quae ab

23 d.8-0500 2

d.8-0500 sententiae quae a multis auctoribus non asseratur, et cum ipsi inter se

37

24 d.8-0516 8

d.8-0516 Probatur, quia illa potentia est formaliter una, quae habet

25 d.8-0535 10

d.8-0535 1 Cognita veritate istius sensus interioris, erit facile omnia, quae

26 d.8-0544 4

d.8-0544 quaedam sensibilia communia, quae cognoscuntur ut quidam modi

27 d.8-0552 1

d.8-0552 quae per species sensuum externorum non repraesentantur, et tamen

28 d.8-0570 2

d.8-0570 animalibus quae solum tactum habent, et forte etiam gustum, iste *

29 d.8-0578 3

d.8-0578 animalibus illis, quae licet plures sensus habeant, tamen determinato

30 d.8-0607 8

d.8-0607 de memoria sensibilium, nam memoria earum rerum quae sub sensu

31 d.8-0628 2

d.8-0628 animalia quae cum memoria habent auditum, prudentiam habent, non

32 d.8-0632 11

d.8-0632 D Thomas, 2.2 q 47, a 15. ®Animalia, inquit Aristoteles, quae

33 d.8-0636 2

d.8-0636 instructionem quae ex consuetudine manet. Et huiusmodi sunt *

38

34 d.8-0637 4

d.8-0637 animalia ex his quae cum memoria habent auditum, nam auditus est sensus

35 d.8-0639 10

d.8-0639 6 De apibus nonnula. Inter animalia ergo primi generis, quae *

36 d.8-0665 3

d.8-0665 Item, insomnia, quae imaginatione fiunt, capite fieri censentur.

37 d.8-0679 5

d.8-0679 cordis, id est, cogitationes quae profluunt ex propriis affectibus.

38 d.8-0695 8

d.8-0695 ventriculi. Tertius modus laesionis est in memoria, quae contingit

39 d.8-0727 4

d.8-0727 apparere sibi monstra quae non videt, etc., quamvis habeat oculos sine

40 d.9-0011 10

d.9-0011 possibilis, nam antequam intelligat nihil est actu prorsus eorum quae sunt.

41 d.9-0030 10

d.9-0030 Undecima: Ipsa mens etiam est intelligibilis, quia in his quae

42 d.9-0034 6

d.9-0034 Duodecima conclusio: Praeter eam potentiam quae est

43 d.9-0036 1

d.9-0036 quae sit intellectus agens, et facit omnia, et sit quasi quoddam *

39

44 d.9-0056 2

d.9-0056 Alia quae in illo capite dicit innutilia sunt.

45 d.9-0080 7

d.9-0080 sequentibus, in quibus in particulari videbimus quae cognoscantur ab *

46 d.9-0115 1

d.9-0115 quae potest versari potentia; sed intellectus potest cognoscere *

47 d.9-0120 3

d.9-0120 continere omnia quae potentia cognoscit, sed intellectus cognoscit *

48 d.9-0126 3

d.9-0126 omnia circa quae versatur potentia; sed ens reale et rationis non habent

49 d.9-0156 10

d.9-0156 7 et 8, ubi ait intelligibilia a nobis esse quae repraesentantur in

50 d.9-0161 2

d.9-0161 materialem, quae est sub illis accidentibus.

51 d.9-0176 2

d.9-0176 animae, quae est forma corporis, et ideo ex parte corporis habet quod *

52 d.9-0206 2

d.9-0206 potentiae, quae ut potentiae sunt eiusdem speciei, non differunt ut *

53 d.9-0224 10

d.9-0224 Et ratio constat ex dictis, et ex magna diversitate quae in

40

54 d.9-0233 2

d.9-0233 communes, quae consequuntur ex natura in qua illae conveniunt.

55 d.9-0265 5

d.9-0265 similitudinibus rerum ad cognoscendum; quae species necessario *

56 d.9-0275 1

d.9-0275 quae sciverunt; postea vero non addiscere, sed reminisci.

57 d.9-0288 2

d.9-0288 sensuum, quae in ministerium animae data sunt, potius illam impedirent.

58 d.9-0303 1

d.9-0303 quae coegit Aristotelem, et cum illo omnes philosophos, ad *

59 d.9-0331 7

d.9-0331 agens habet actionem quamdam circa phantasma, quae est illuminare

60 d.9-0361 2

d.9-0361 Item, quae est assistentia illa intellectus agentis, vel in quo

61 d.9-0403 2

d.9-0403 similitudo quae ad illius productionem concurrat. Modus autem explicandi

62 d.9-0476 1

d.9-0476 quae necessario debet altiori modo fieri quam phantasma; ergo *

63 d.9-0483 8

d.9-0483 actionis modum sui esse; ergo res materialis, quae in modo essendi est *

41

64 d.9-0587 2

d.9-0587 tribui, quae est illustrare prima principia. Sed de hac infra.

65 d.9-0604 10

d.9-0604 intellectus agens praeter speciei productionem; ergo haec actio est quae *

66 d.9-0605 4

d.9-0605 dicitur illuminatio phantasmatis, quae idcirco sic appellatur, quia per

67 d.9-0629 5

d.9-0629 huiusmodi sunt res materiales, quae dicuntur fieri actu intelligibiles

68 d.9-0676 10

d.9-0676 nempe agentis intellectus obiectum esse phantasma, id est, res quae

69 d.9-0683 10

d.9-0683 Patet etiam ex his supra posita conclusio. Patet etiam quae sit *

70 d.9-0684 4

d.9-0684 necessitas, quod munus, quae actio intellectus agentis. Patet etiam

71 d.9-0694 5

d.9-0694 quomodo intellectus percipiat ea quae sub tali obiecto continentur. Haec

72 d.9-0695 11

d.9-0695 autem sunt et materialia et immaterialia et medium inter illa, quae est

73 d.9-0696 4

d.9-0696 anima nostra et quae in ipsa sunt. De quibus singillatim est dicendum.

42

74 d.9-0748 11

d.9-0748 Similiter charitas ad singularia materialia tendit, et est in voluntate, quae

75 d.9-0752 4

d.9-0752 potentia, potens omnia, quae inferiores sensus possunt, immo

76 d.9-0907 2

d.9-0907 rerum quae ab intellectu per proprias species cognoscuntur, et de his

77 d.9-0985 11

d.9-0985 coloris, nam si essent productae, possint cognosci ut diversa ea quae

78 d.9-1028 3

d.9-1028 quaestio incidens quae ex dictis resolvitur est, quid prius *

79 d.9-1039 9

d.9-1039 intellectus potest directe cognoscere singulare et prima species quae *

80 d.9-1061 5

d.9-1061 ait notiora nobis esse quae sunt sensui proximiora; haec vero sunt

81 d.9-1063 8

d.9-1063 Est tamen hic notandum haec contradicere his quae *

82 d.9-1067 2

d.9-1067 singularia, quae magis communia sunt ad hoc ens, etc, facilius *

83 d.9-1069 7

d.9-1069 Contra hanc resolutionem nulla manent argumenta quae *

43

84 d.9-1072 3

d.9-1072 Tertia quaestio quae resolvitur ex dictis est, an cognitio *

85 d.9-1113 2

d.9-1113 quaestio quae ex praedictis resolvitur est, quid sit abstractio intellectus et

86 d.9-1120 3

d.9-1120 intellectus agentis, quae fit per deductionem speciei repraesentantis nudam

87 d.9-1123 8

d.9-1123 speciem; unde talis abstractio est operatio possibilis, quae naturam

88 d.9-1136 7

d.9-1136 praecisive, considerando illud secundum ea tantum quae ex propriis

89 d.9-1148 6

d.9-1148 perfecte comprehendendum obiectum, distinguendo omnia quae illi

90 d.9-1159 3

d.9-1159 Quinta conclusio quae ex dictis resolvitur est, quomodo *

91 d.9-1164 7

d.9-1164 Est enim notandum quod natura universalis quae ab *

92 d.9-1166 3

d.9-1166 universalitatem quamdam, quae consistit in unitate formali eiusdem naturae *

93 d.9-1176 1

d.9-1176 quae solet dici prima intentio seu conceptus formalis. Et natura sic

44

94 d.9-1203 3

d.9-1203 Prima est quae a parte rei dicitur universalis.

95 d.9-1207 5

d.9-1207 Tertia est universalitas relationis, quae est quasi applicatio

96 d.9-1222 6

d.9-1222 opera intellectus considerat et denominationes quae in rebus

97 d.9-1230 4

d.9-1230 patet solutio quaestionis quae in triplici conclusione consistit.

98 d.9-1268 6

d.9-1268 quod comparat eam ad res quae sunt extra animam¯; idem clarius 1

99 d.9-1310 3

d.9-1310 refertur, ad quae refertur? Vel ad species a parte rei existentes, et sic

100 d.9-1334 11

d.9-1334 vero non sic, sed ex accidentium cognitione ad contemplanda ea quae

101 d.9-1339 7

d.9-1339 intellectus agentis, de aliis vero rebus, quae per se sensibiles non sunt,

102 d.9-1343 4

d.9-1343 Probatur, nam species quae primo fit ab intellectu agente fit

103 d.9-1372 4

d.9-1372 omnes res materiales, quae sub cognitione alicuius sensus non cadunt,

45

104 d.9-1382 6

d.9-1382 Dei, nam concipimus quaedam praedicata quae illi soli conveniunt.

105 d.9-1385 8

d.9-1385 per analogiam vel per negationem; res ergo quae sub sensu cadunt

106 d.9-1387 5

d.9-1387 experientia constat; res autem quae sub sensu non cadunt, etiam si *

107 d.9-1393 7

d.9-1393 Patet maior, nam substantia ipsa est quae maiorem *

108 d.9-1432 5

d.9-1432 sensibilem et materialem eamdem quae repraesentatur in

109 d.9-1434 6

d.9-1434 sensus; deinde repraesentantur sensibilia communia quae modificant

110 d.9-1438 4

d.9-1438 et etiam communia, quae aliquo modo repraesentantur in specie. Et

111 d.9-1441 4

d.9-1441 accidentium, et alia, quae per speciem non repraesentantur,

112 d.9-1443 5

d.9-1443 praecipue cognoscens transmutationem eorum, quae fit circa idem

113 d.9-1449 7

d.9-1449 Haec conclusio explicatur optime per ea quae diximus

46

114 d.9-1452 1

d.9-1452 quae de imaginativa diximus, nempe primo concipere sensibilia

115 d.9-1539 7

d.9-1539 Quomodo intellectus cognoscat se, animam et quae in ipsa sunt.

116 d.9-1541 2

d.9-1541 his quae illi inhaerent, ut sunt potentiae, habitus spirituales et actus.

117 d.9-1579 7

d.9-1579 species potest fieri ab intellectu agente quae repraesentet animam et

118 d.9-1583 5

d.9-1583 ex discursu omnium rerum quae de animae substantia et potentiis

119 d.9-1594 4

d.9-1594 sufficienter facta ea quae debet intelligere, etiam respectu sui ipsius; et

120 d.9-1598 9

d.9-1598 Haec est doctrina D Thomae, supra, a 1, quae de se satis clara

121 d.9-1648 8

d.9-1648 Anima, tx 15, ait quod ®in his quae sunt sine materia, idem est quod

122 d.9-1649 8

d.9-1649 intelligit et quod intelligitur¯, intelligitur de his quae sunt sine materia

123 d.9-1674 4

d.9-1674 quaedam est comprehensiva, quae est quando tota quidditas

47

124 d.9-1685 10

d.9-1685 de substantia infinita Dei et de aliis substantiis spiritualibus, quae *

125 d.9-1709 9

d.9-1709 qua effectus omnes pendent in esse et fieri, quae omnia gubernat et *

126 d.9-1740 7

d.9-1740 existentes tales substantias, nam illae sunt quae maxime assimilantur Deo, et

127 d.9-1741 1

d.9-1741 quae complent supremum gradum substantiarum creatarum, qui est

128 d.9-1769 3

d.9-1769 nec praedicata, quae non sint omnibus communia. Et in hoc differunt a

129 d.9-1770 7

d.9-1770 Deo, nam de illo plura cognoscimus, quae illi soli conveniunt. Et ratio

130 d.9-1781 8

d.9-1781 ita nos neque intellectu nostro manifestissima naturae, quae sunt

131 d.9-1785 9

d.9-1785 tum de ipsa parte divina, tum de his quae nosse cupimus, facultas

132 d.9-1812 6

d.9-1812 separata et non potentia animae, quae discursu temporis efficiebat

133 d.9-1850 7

d.9-1850 Secundus est per negationem earum rerum quae non *

48

134 d.9-1857 7

d.9-1857 ®Invisibilia enim ipsius [...] per ea quae facta sunt, etc.¯

135 d.9-1866 5

d.9-1866 11 Sed potissima difficultas quae hic manebat est, quia

136 d.9-1934 9

d.9-1934 sensus exterior ligari non potest, nisi ligata phantasia quae est quasi *

137 d.9-2005 3

d.9-2005 operentur aliae quae illud obiectum possunt attingere.

138 d.9-2024 8

d.9-2024 hinc ergo oritur concomitantia operationum harum potentiarum, quae

139 d.9-2034 8

d.9-2034 intelligi spiritualia, nam intellectus semper intelligit vel quae *

140 d.9-2035 5

d.9-2035 repraesentantur in phantasmate, vel quae ex illo deduci possunt. Ita docet

141 d.9-2052 10

d.9-2052 2 Ut illa impressio specierum non referatur ad ea quae *

142 d.9-2083 11

d.9-2083 vitalis, nam productio speciei ex suo genere est actio quaedam, quae

143 d.9-2104 7

d.9-2104 Metaphysicae, cap 4, dicit intelligentiam ultimam, quae praesidet

49

144 d.9-2105 8

d.9-2105 sphaeras activorum et passivorum esse intelligentiam agentem, quae

145 d.9-2158 7

d.9-2158 exercendas. Quae non habet instantiam, neque quae adducuntur sunt ad rem,

146 d.9-2169 6

d.9-2169 Et patet ex verbis eius, quae optime ponderavit

147 d.9-2181 5

d.9-2181 9 Verba autem illa quae de hoc intellectu agente Aristoteles *

148 d.9-2193 7

d.9-2193 actus¯, id est, secundum essentiam suam, quae ibi substantia *

149 d.9-2200 7

d.9-2200 Et haec est expositio omnium probabilissima, quae dari potest,

150 d.9-2232 1

d.9-2232 quae intellectiva est et separata manet, immortalis est. Et sub hac parte

151 d.9-2238 9

d.9-2238 quia non cum adiutorio partis sensitivae et phantasiae, quae

152 d.9-2278 1

d.9-2278 quae arguuntur manifestantur a lumine¯; manifestatio autem *

153 d.9-2291 10

d.9-2291 ita habet, et forte lumen magis dicitur de his quae manifestant alia

50

154 d.9-2292 4

d.9-2292 quam de his quae sese tantum. Intellectus autem possibilis est lumen

155 d.9-2337 6

d.9-2337 Et ratione arguitur, quia potentia quae ordinatur ad

156 d.9-2385 7

d.9-2385 sua habet inditas species omnium rerum, quae quasi dimanant a

157 d.9-2398 4

d.9-2398 potentiae. Et omnia quae de his intellectibus dicuntur, ut de duabus *

158 d.9-2422 8

d.9-2422 rectitudinem et defectum. Aliae vero fiunt necessario, quae non sunt in *

159 d.9-2435 2

d.9-2435 veritatum, quae de re illa possunt demonstrari. At vero cognitio practica *

160 d.9-2445 3

d.9-2445 Unde prudentia, quae est habitus intellectus maxime practicus,

161 d.9-2450 10

d.9-2450 versatur circa aeterna et necessaria, et si considerat ea quae corruptibilia

162 d.9-2453 4

d.9-2453 particulares circumstantias eorum, quae mutabiles sunt. Est et alia differentia,

163 d.9-2473 7

d.9-2473 ex parte finis scientiae. Ex his quae dicta sunt de practico et speculativo

51

164 d.9-2545 1

d.9-2545 quae ex illo infertur, nam assensus principiorum naturaliter tendit ad

165 d.9-2575 10

d.9-2575 notat, De veritate, q 14, a 4, sed illa quae est directiva operum *

166 d.9-2590 6

d.9-2590 praxis vero dicitur illa operatio quae regulatur et ordinatur per

167 d.9-2657 7

d.9-2657 eminentior; unde licet sit eadem potentia quae speculatur veritatem et

168 d.9-2665 6

d.9-2665 speculativorum continentur omnes scientiae speculativae quae ex

169 d.9-2690 3

d.9-2690 quaedam sunt quae transeunt in exteriorem materiam, et per quas fit

170 d.9-2691 9

d.9-2691 aliquid manens, transacta actione. Aliae vero sunt operationes quae

171 d.9-2693 3

d.9-2693 omnes illae quae non habent aliquid operatum, illis transactis, ut sunt

172 d.9-2702 3

d.9-2702 artes: aliae quae versantur circa agibilia, et istae dicuntur ®liberales¯;

173 d.9-2703 5

d.9-2703 et sunt omnes illae quae circa actionem immanentem versantur, et

52

174 d.9-2704 3

d.9-2704 aliae artes quae versantur circa factibilia, et dicuntur ®serviles¯. Et

175 d.9-2719 5

d.9-2719 et dona Spiritus Sancti, quae illi correspondent, ut docet D Thomas,

176 d.9-2723 9

d.9-2723 speculationem attingunt, tamen quia simul agunt de his quae ad

177 d.9-2724 4

d.9-2724 illum ordinantur, inter quae continentur operationes humanae,

178 d.9-2728 3

d.9-2728 Philosophia moralis, quae quidem practica videtur esse partim, et

179 d.9-2737 9

d.9-2737 1 In hac quaestione superest ut explicemus reliqua quae ad *

180 d.9-2740 8

d.9-2740 quomodo cognoscat futura. Et tandem diversae denominationes quae

181 d.9-2758 10

d.9-2758 Dei et beneficiorum eius. Et quando volumus consideramus ea quae

182 d.9-2761 10

d.9-2761 discursu et labore. Et est tollere rationem scientiae habitualis, quae magna

183 d.9-2770 6

d.9-2770 debet habere virtutem completam cognoscendi, quae magna ex parte

53

184 d.9-2772 5

d.9-2772 separata non recordaretur eorum quae gessit in corpore.

185 d.9-2784 5

d.9-2784 verum in intellectivis potentiis, quae sunt universaliores et

186 d.9-2805 8

d.9-2805 Sed hoc nihil valet, nam etiam potentia quae est memoria *

187 d.9-2829 4

d.9-2829 sensibus, nam rerum quae imaginationi melius imprimuntur facilius *

188 d.9-2837 2

d.9-2837 contingentia quae esse possunt et non esse. Quae vero talia sunt non habent

189 d.9-2841 4

d.9-2841 sunt libera, ut quae pendent a voluntate. Alia vero fiunt a causis *

190 d.9-2843 8

d.9-2843 habent. Et in utrisque istorum sunt quaedam quae saepe eveniunt,

191 d.9-2844 2

d.9-2844 quaedam quae raro, quaedam quae ad utrumlibet. Et in communi

192 d.9-2844 5


193 d.9-2845 4

d.9-2845 loquendo de his quae frequenter eveniunt, iudicari probabiliter potest

54

194 d.9-2849 8

d.9-2849 tamen certe potest cognosci et praecipue ea quae sunt libera. Et ideo qui

195 d.9-2904 8

d.9-2904 statu constitutus in quo consecutus est omnia quae habere potest,

196 d.9-2925 8

d.9-2925 9 Sed praeter dicta, sunt alia nomina quae non tam ipsam *

197 d.9-2927 5

d.9-2927 quarum primum est ®intelligentia¯, quae proprie significat actualem

198 d.9-2951 2

d.9-2951 quaedam, quae ®vermis¯ dicitur. Si autem nihil reprehensibile in illis *

199 d.10-0007 3

d.10-0007 secundum locum, quae cum appetitivis magnam affinitatem habet. Et

200 d.10-0013 7

d.10-0013 ex illo possunt colligi istae conclusiones quae ad disputationem de

201 d.10-0090 9

d.10-0090 ergo est necessaria potentia ad appetendum illa bona quae debent *

202 d.10-0097 7

d.10-0097 necessaria est una potentia specialis animae quae hanc cognitionem *

203 d.10-0117 2

d.10-0117 conclusio quae ex prima sequitur: Secundum diversos gradus rerum

55

204 d.10-0159 4

d.10-0159 omnia illa ad quae diximus esse necessarium appetitum.

205 d.10-0170 4

d.10-0170 debitum huic naturae quae superiora et inferiora in se quadammodo

206 d.10-0187 4

d.10-0187 divinam voluntatem est, quae est summa ratio mali.

207 d.10-0229 7

d.10-0229 parte inferioris conditionis quam res inanimes, quae suapte natura

208 d.10-0234 2

d.10-0234 naturali, quae cum sit data ab auctore naturae, qui summe bonus est, non

209 d.10-0395 9

d.10-0395 posse habere talem efficientiam et praecipue circa voluntatem, quae *

210 d.10-0423 4

d.10-0423 ergo illa est quae efficit actum absque obiecto. Maior patet ex terminis.

211 d.10-0424 7

d.10-0424 Illa enim forma est principium agendi quae rem in actu constituit.

212 d.10-0447 3

d.10-0447 causat omnia, quae sunt de essentia illius et e contra.

213 d.10-0482 7

d.10-0482 10 Sed contra conclusionem sunt argumenta quae favent illis *

56

214 d.10-0485 5

d.10-0485 potentia in actum reducere¯, quae iam saepe explicata est et solutum *

215 d.10-0514 4

d.10-0514 speciem a forma, quae est principium agendi; et ideo ait actionem

216 d.10-0536 4

d.10-0536 Et hinc colligitur quae coniunctio sit necessaria inter appetibile

217 d.10-0539 1

d.10-0539 quae requirit unionem obiecti cum potentia; alia vero tantum postulat

218 d.11-0016 8

d.11-0016 1 In hac quaestione est antiqua sententia quae distinguit appetitum

219 d.11-0021 6

d.11-0021 Propter primum actum ponitur virtus, quae concupiscibilis dicitur,

220 d.11-0023 5

d.11-0023 secundum actum ponitur irascibilis, quae a Damasceno, 2 Fidei orthodoxae,

221 d.11-0055 5

d.11-0055 universalis in illo genere quae apprehendit omne obiectum sensibile; ergo

222 d.11-0056 10

d.11-0056 illi correspondet una potentia appetitiva universalis in illo gradu quae

223 d.11-0101 2

d.11-0101 delectabilia, quae magis appetit. Quod non est contra inclinationem

57

224 d.11-0142 6

d.11-0142 potest appeti ab illa potentia quae a ratione movetur. Neque etiam potest

225 d.11-0158 6

d.11-0158 irascibilis potest appetere bona delectabilia, quae ardua sunt, multo

226 d.11-0159 5

d.11-0159 facilius poterit appetere bona, quae non sunt ardua; et sic unica erit

227 d.11-0160 2

d.11-0160 potentia quae fertur in delectabile bonum, sive arduum sit sive non.

228 d.11-0235 4

d.11-0235 habent in obiectis quae sufficit distinguere actus ipsos, quamvis non *

229 d.11-0269 8

d.11-0269 quamdam coaptationem inter grave et locum suum, quae coaptatio

230 d.11-0287 7

d.11-0287 differentia inter res cognoscentes et alias quae cognitione carent, quod istae

231 d.11-0302 5

d.11-0302 Eadem est ergo potentia quae sicut proprio et formali actu bono

232 d.11-0304 11

d.11-0304 odium, qui directe amori opponitur et ex illo sequitur fuga, quae

233 d.11-0306 11

d.11-0306 Quod si malum sit praesens et iam habitum consequitur tristitia, quae

58

234 d.11-0364 3

d.11-0364 organo tactus, quae dum sentitur causat dolorem. Haec est sententia

235 d.11-0365 3

d.11-0365 Averrsois, supra, quae etiam tribuitir Avicennae et Fernelio.

236 d.11-0378 7

d.11-0378 sed aliqua qualitas ex his resultans, quae quidem ®dolorifera qualitas¯

237 d.11-0382 5

d.11-0382 ergo qualitas aliqua tangibilis, quae ex calefactione et ex tali *

238 d.11-0384 8

d.11-0384 dolor, quod sentitur non est ipsa divisio, quae cito transit, et fere tempore

239 d.11-0387 1

d.11-0387 quae sentitur. Huiusmodi autem qualitas est qualitas secunda, quae

240 d.11-0387 9


241 d.11-0396 1

d.11-0396 quae dolori opponitur.

242 d.11-0457 7

d.11-0457 excitatur quidam motus in parte illa quae est septum transversum. Et

243 d.11-0466 6

d.11-0466 constringitur cor et partes illae quae sunt circa oculos. Ex quo motu simul cum

59

244 d.11-0478 2

d.11-0478 difficultas, quae ex resistentia contrarii oritur, ideo, licet bonum

245 d.11-0667 9

d.11-0667 Thomas, 1.2, q 17, a 7, istae alterationes, quae passiones sequuntur,

246 d.11-0672 7

d.11-0672 5 Dubium an appetitum obediat rationi quae versatur circa obiecta *

247 d.11-0674 2

d.11-0674 rationi quae versatur circa obiecta supernaturalia. Videtur enim id

248 d.12-0003 7

d.12-0003 Haec materia de voluntate prolixa est, quae si radicitus esset *

249 d.12-0006 10

d.12-0006 maneat haec nobilissima potentia, breviter de illa aliqua dicemus, quae

250 d.12-0009 10

d.12-0009 animae rationalis ut sic, atque adeo esse potentiam spiritualem, quae *

251 d.12-0110 5

d.12-0110 actus alterius potentiae humanae, quae subditur usui et motioni *

252 d.12-0121 7

d.12-0121 pendet in actu suo a voluntate, quae potest illam movere ad operandum,

253 d.12-0130 10

d.12-0130 Et ratio universalis est etiam facta, quia voluntas est quae finem

60

254 d.12-0131 10

d.12-0131 intendit, et ideo ad illam pertinet movere omnes potentias quae *

255 d.12-0132 10

d.12-0132 conducere possunt ad illum finem. Et huiusmodi sunt illae quae *

256 d.12-0140 8

d.12-0140 operationes hominis et dignae praemio vel poena quae a voluntate

257 d.12-0151 7


258 d.12-0160 2

d.12-0160 voluntatis, quae si auferatur, imperium erit inefficax. Et ideo simpliciter

259 d.12-0176 3

d.12-0176 suggestione malorum; quae oportet discrete discernere, ut monet Ioannes,

260 d.12-0186 4

d.12-0186 quaedam moralis motio, quae in Physica est efficientia per accidens, in

261 d.12-0188 4

d.12-0188 consensione istarum potentiarum, quae in eadem anima radicantur et *

262 d.12-0204 1

d.12-0204 quae ad has potentias pertinent multo facilius intelliguntur.

263 d.12-0206 2

d.12-0206 voluntatis, quae tractari posset de potentia ipsa.

61

264 d.12-0218 4

d.12-0218 1 Quia potentia, quae deliberat ad unum, non est libera; sed *

265 d.12-0223 8

d.12-0223 3 Potentia libera ad agendum est illa quae, positis requisitis ad

266 d.12-0240 4

d.12-0240 et voluntas nostra, quae illam sequitur.

267 d.12-0249 4

d.12-0249 facere ut potentia, quae non est libera ex natura sua, operetur libere;

268 d.12-0264 5

d.12-0264 nobis duas animas: alteram quae necessitaret ad bonum, aliam ad

269 d.12-0318 3

d.12-0318 minis, promissionibus; quae omnia nec intelligi possunt sine libertate,

270 d.12-0330 12

d.12-0330 inseruit et posuit in nobis nec ullam vim esse reliquam voluit, quae *

271 d.12-0437 6

d.12-0437 exegerit. Et ideo res illae, quae apparent bonae, non amantur

272 d.12-0438 10

d.12-0438 necessario, sed libere. Et huiusmodi sunt omnes particulares res, quae in hac

273 d.12-0450 11

d.12-0450 invenire aliquam rationem mali. Et ad hoc tendit prima sententia, quae non

62

274 d.12-0472 7

d.12-0472 13 In quibus actibus aut circa quae obiecta sit libera voluntas. Sed *

275 d.12-0474 1

d.12-0474 quae obiecta sit libera voluntas. Sed hoc non potest explicari nisi simul

276 d.12-0476 6

d.12-0476 voluntas alia est quoad exercitium, quae in hoc consistit quod possit

277 d.12-0477 11

d.12-0477 habere actum et cessare ab illo, alia est quoad specificationem, quae

278 d.12-0511 2

d.12-0511 potentia, quae libere operatur circa aliqua obiecta, potest operari *

279 d.12-0521 1


280 d.12-0556 7

d.12-0556 hominis et circa omnes potentias corporales, quae intrinsece in *

281 d.12-0571 2

d.12-0571 appetitus, quae post peccatum manet. Sed hoc movent theologi et ideo

282 d.12-0584 5

d.12-0584 argumento adducitur, nam res quae necessario operatur est materialis

283 d.12-0589 11

d.12-0589 tribuatur. At vero necessitas est ab extrinseco, et ideo rei, quae ex natura

63

284 d.12-0615 4

d.12-0615 potentia est perfectior quae in meliore actu potest se explicare. *

285 d.12-0626 5

d.12-0626 Confirmatur, nam voluntas est quae regit intellectum et

286 d.12-0628 7

d.12-0628 ad nutum voluntatis, ergo ipsa est quae tenet primatum inter omnes

287 d.12-0630 6

d.12-0630 4 arguitur, nam voluntas est quae reddit totum hominem *

288 d.12-0655 5

d.12-0655 prolixe defendit Caietanus, supra, quae videri possit. Et vere est ratio

289 d.12-0666 10

d.12-0666 una passio sequitur ex alia, vel mediante alia, illa quae immediate

290 d.12-0670 7

d.12-0670 1 Ex communi ratione potentiae appetitivae, quae ex potentia

291 d.12-0672 8

d.12-0672 2 id probatur ex propria ratione voluntatis, quae libera est et

292 d.12-0684 9

d.12-0684 essentiam, qualis est intellectus, perfectior est quam illa quae tantum per

293 d.12-0685 7

d.12-0685 participationem est rationalis, ut est voluntas, quae est potentia caeca

64

294 d.12-0728 4

d.12-0728 considerat res ipsas, quae habent ordinem ad existentiam, et

295 d.12-0783 8

d.12-0783 perfectiorem intellectu, nam perfectio potentiae ex his quae naturaliter

296 d.12-0806 4

d.12-0806 tum propter ea quae diximus, tum quia satis est quod communiter et

297 d.12-0813 7

d.12-0813 denominationem illam non sumi ex his quae in ipsis angelis inveniuntur,

298 d.12-0814 4

d.12-0814 sed ex his quae in nobis causant. Seraphim ergo dicuntur ardentes et *

299 d.12-0836 9

d.12-0836 voluntate, tamen hoc est inquantum conformatur suae regulae, quae est recta

300 d.12-0838 3

d.12-0838 Unde prudentia, quae inter virtutes morales perfectissima est, in *

301 d.12-0848 4

d.12-0848 natura autem intellectuali, quae secundum se capax est universalis et

302 d.12-0856 8

d.12-0856 intellectu habent hic locum neque ullae sunt quae contrarium

303 d.13-0008 10

d.13-0008 est actus huius potentiae, nihil superest dicendum praeter ea quae in

65

304 d.13-0060 12

d.13-0060 hoc deserviunt, ut quiescente una parte, alia moveatur, et ut illa quae

305 d.13-0063 3

d.13-0063 et musculi, quae sunt quasi ligamenta membrorum, et propter

306 d.13-0081 5

d.13-0081 quod vis appetitiva est quae efficit motum, vis vero motiva existens in

307 d.13-0106 6

d.13-0106 membris ipsis animalis virtutem aliam quae active exequitur motum;

308 d.13-0137 7

d.13-0137 localis, quia nulla est particularis ratio quae ostendat aliter *

309 d.13-0174 10

d.13-0174 sed aperte illam ponunt, tamen quia inter omnes potentias, quae

310 d.13-0192 5

d.13-0192 quaedam est potentia particularis, quae in particulari organo residet, alia

311 d.13-0235 11

d.13-0235 per terram: et haec vel reptando vel gradiendo. Et haec quae gradi

312 d.13-0237 6

d.13-0237 Animalibus autem imperfectis, ut conchiis, quae fixa etiam *

313 d.13-0254 3


66

314 d.14-0006 7

d.14-0006 Cum enim eadem numero anima sit quae in corpore erat, et separata

315 d.14-0022 6

d.14-0022 et existentiam quamdam aliam entitatem. quae ®personalitas¯ dicitur,

316 d.14-0036 9

d.14-0036 nostra etiam in corpore subsistit partiali subsistentia spirituali, quae

317 d.14-0045 9

d.14-0045 homo, tamen haec subsistentia praecipue est ratione animae, quae

318 d.14-0125 7

d.14-0125 tamen quia hoc pendet ex multis quae in sequentibus dicenda sunt, ideo

319 d.14-0196 12

d.14-0196 naturaliter potest esse in loco suo modo. Et de facto animae, quae sunt in

320 d.14-0199 2

d.14-0199 animae, quae sunt in limbo, nullam actionem transeuntem nec

321 d.14-0201 7

d.14-0201 7 Ex quibus colligitur quod animae quae sunt in inferno non sunt

322 d.14-0223 8

d.14-0223 Et per relationem id intelligitur, nam anima, quae est in limbo,

323 d.14-0224 6

d.14-0224 vere distat ab anima mea, quae hic est, et est propinqua animae, quae

67

324 d.14-0224 13

d.14-0224 vere distat ab anima mea, quae hic est, et est propinqua animae, quae

325 d.14-0235 7

d.14-0235 mutat, ut patet de anima Christi quae descendit ad inferos. Quae

326 d.14-0238 4

d.14-0238 consequuntur in his quae non replent omnia loca.

327 d.14-0255 8

d.14-0255 maneret alicubi, quod est imperfectio. Animalia enim, quae se movere

328 d.14-0284 6

d.14-0284 relinquantur. Hic enim tantum disputamus quae in animabus specialem *

329 d.14-0285 4

d.14-0285 difficultatem habeant et quae in Theologia communiter disputari non *

330 d.14-0292 1

d.14-0292 quae illi naturalia sunt. De his enim quae Deus circa illam supra

331 d.14-0292 8

d.14-0292 quae illi naturalia sunt. De his enim quae Deus circa illam supra

332 d.14-0319 1

d.14-0319 quae hic acquisivit, nam si sit beata, non manebunt in illa habitus

333 d.14-0340 3

d.14-0340 nobis, corrumpuntur quae sunt in nobis; sed separata anima, *

68

334 d.14-0345 2

d.14-0345 manentem, quae quasi in virtute omnia continet.

335 d.14-0366 8

d.14-0366 intelligere, ociosa maneret et superflua. Res enim quae non potest operari, *

336 d.14-0367 9

d.14-0367 superflua est in mundo; et praecipue res intellectualis quae non potest *

337 d.14-0376 1

d.14-0376 quae male arbitrantur alii.

338 d.14-0377 8

d.14-0377 Alii autem dicunt quod nihil noverunt eorum quae in hac vita *

339 d.14-0382 1

d.14-0382 quae illis deberent prodesse nec est illis ratio, etc. ut suam salutem

340 d.14-0390 9

d.14-0390 intellectum comitatur. De intellectu autem multae sunt difficultates quae

341 d.14-0412 7

d.14-0412 plurimum possit se cognoscere, et si quae forte alia intelligeret, id esset

342 d.14-0415 3

d.14-0415 tantum ea quae naturalia sunt.

343 d.14-0460 5

d.14-0460 per conversionem ad ea quae sunt intelligibilia simpliciter, sicut aliae

69

344 d.14-0467 8

d.14-0467 recipiendo species per infusionem a substantiis separatis, quae sunt

345 d.14-0475 5

d.14-0475 naturalem, non de his quae Deus potest supernaturaliter operari circa

346 d.14-0476 6

d.14-0476 illam; haec autem infusio specierum, quae dicitur fieri a Deo, non *

347 d.14-0503 2

d.14-0503 naturalia quae semel illi contulit. Non vero est cur alia conferat, cum *

348 d.14-0565 6

d.14-0565 substantiam animae, et sic anima, quae ante erat intelligibilis in

349 d.14-0576 3

d.14-0576 intellectus agentis, quae inde consequitur, haec illustratio non est *

350 d.14-0664 6

d.14-0664 Ista solutio iuvatur ex multis quae supra diximus, d 9, de

351 d.14-0684 5

d.14-0684 haec est supernaturalis cognitio, quae ex sola gratia habetur; cognoscit

352 d.14-0703 3

d.14-0703 quaestio est quae ex multis principiis Theologiae pendet.

353 d.14-0762 10

d.14-0762 communis et confusa; ergo est illi naturale habere species quae illi *

70

354 d.14-0827 4

d.14-0827 creantur a Deo, quae postea in actionibus suis iuvantur ab aliis creaturis,

355 d.14-0921 8

d.14-0921 1 Utrum anima separata cognoscat singularia et quae.

356 d.14-0922 5

d.14-0922 2 An cognoscat facta quae contingunt in hac vita.

357 d.14-0928 11

d.14-0928 tamen omnia; cognoscit autem illa per species infusas a Deo, quae *

358 d.14-0933 3

d.14-0933 singularia sensibilia quae in hac vita cognovit. Idem Caietanus, ibi; et D

359 d.14-0943 4

d.14-0943 cognoscit omnia singularia, quae in vita cognovit, per species illorum,

360 d.14-0951 9

d.14-0951 separata non cognosceret alia singularia materialia nisi ea quae in vita

361 d.14-0973 1

d.14-0973 quae necessaria fuerint ad debitum supplicium earum. Animae vero

362 d.14-0995 3

d.14-0995 est scire quae hic aguntur.

363 d.14-0997 8

d.14-0997 inconveniens angelum per se deferre animae aliqua quae hic aguntur, vel

71

364 d.14-0998 3

d.14-0998 quod anima, quae postea discessit, referat illi aliqua quae hic gesta

365 d.14-0998 9


366 d.14-1001 2

d.14-1001 supernaturali quae nunc est circa animam. De his enim aliud est. *

367 d.14-1002 5

d.14-1002 Animae vero damnatorum nesciunt quae hic geruntur, nisi per daemones

368 d.14-1007 7

d.14-1007 aiunt animam beatam cognoscere omnia praesentia quae hic fiunt. Et *

369 d.14-1012 3

d.14-1012 cognoscit orationes quae ad alium sanctum funduntur; quae

370 d.14-1012 8

d.14-1012 cognoscit orationes quae ad alium sanctum funduntur; quae

371 d.14-1018 6

d.14-1018 videt beatus nunc res praesentes quae, antequam fierent, non *

372 d.14-1021 8

d.14-1021 omnes effectus naturales, intelligi debet per visionem quae fit propriis

373 d.14-1025 5

d.14-1025 videbunt in Verbo omnia quae Deus videt scientia visionis. De quo in

72

374 d.14-1063 6

d.14-1063 Producuntur enim per actionem intentionalem quae non requirit

375 d.14-1067 5

d.14-1067 educere de materia formam, quae non tendat ad repraesentandam illam.

376 d.14-1081 5

d.14-1081 Per se infusae dicuntur quae ex naturali modo productionis *

377 d.14-1082 9

d.14-1082 postulant ut per infusionem producantur. Per accidens vero quae ex *

378 d.14-1087 7

d.14-1087 Supponit ergo D Thomas quod species, quae animae *

379 d.14-1090 9

d.14-1090 adaequatas capacitati suae; per species vero universaliores et quae *

380 d.14-1120 4

d.14-1120 Deum operari ea quae rerum naturae consonant magis, si sunt *

381 d.14-1132 4

d.14-1132 perfectas quam angelicas, quae proprotionantur animae separatae pro

382 d.14-1138 2

d.14-1138 phantasmatum, quae sint proportionatas animae separatae habenti medium

383 d.14-1181 1

d.14-1181 quae distinctae sunt, tenendo quod sunt per se infusae; tenendo vero

73

384 d.14-1184 3

d.14-1184 tantum supplerentur quae deficerent. Tamen supposito esse per se

385 d.14-1208 7

d.14-1208 angelos et ad perfecte intelligendum omnia; quae inclinatio impedita

386 d.14-1240 4

d.14-1240 oriuntur alia dubia quae in hoc videntur potissime fundata, quod *

387 d.14-1259 4

d.14-1259 tota substantia animae, quae est in corpore, manet extra corpus, et

388 d.14-1274 3

d.14-1274 imperfectio naturalis, quae comitatur imperfectam conditionem

389 d.14-1282 4

d.14-1282 imperfectiones et miseriae quae sequuntur ex imperfectione rei, ut naturale est

390 d.14-1297 5

d.14-1297 habent pati multos labores, quae non sunt contra illorum naturam, sed

391 d.14-1307 1

d.14-1307 quae non est infelicitas, sed felicitas. Non enim potest ab illa auferri

392 d.14-1308 7

d.14-1308 tota perfectio, sicut ab aliis formis quae in separatione desinunt esse;

393 d.14-1336 6

d.14-1336 Magis enim naturalia sunt absolute quae conveniunt rei secundum

74

394 d.14-1337 3

d.14-1337 essentialia quam quae conveniunt secundum communia.

395 d.14-1406 4

d.14-1406 quam res habet, quae metaphorice nomine appetitus explicatur, ut *

QUAECUMQUE

1 d.10-0066 3

d.10-0066 propensio quam quaecumque res habet in suum proprium bonum.

QUAEDAM

1 d.8-0028 8

d.8-0028 2 Sensus communis. Sensus ergo communis dicitur quaedam

2 d.8-0175 9

d.8-0175 10 Cogitativa. Cogitativa a multis putatur esse potentia quaedam

3 d.8-0185 3

d.8-0185 1, dicitur quaedam potentia quae cognoscit praeterita ut iam *

4 d.8-0186 8

d.8-0186 cognita. Sed specialiter ab aliquibus dicitur memoria quaedam potentia

5 d.8-0191 5

d.8-0191 12 Reminiscentia. Reminiscentia dicitur quaedam potentia quae *

6 d.8-0532 3

d.8-0532 potius explicationes quaedam nostri conceptus.

75

7 d.8-0544 1


8 d.9-0135 7

d.9-0135 rationis nihil sunt secundum se, nisi quaedam apparientiae entium, et

9 d.9-0912 5

d.9-0912 discernit ac frigidum, quorum quaedam est ratio: caro; alia vero esse *

10 d.9-1382 4

d.9-1382 Dei, nam concipimus quaedam praedicata quae illi soli conveniunt.

11 d.9-1674 1


12 d.9-1725 1

d.9-1725 quaedam, non vero quantum ad propria.

13 d.9-1811 9

d.9-1811 fundantur in hoc quod intellectus agens est substantia quaedam *

14 d.9-2083 10

d.9-2083 vitalis, nam productio speciei ex suo genere est actio quaedam, quae

15 d.9-2302 10

d.9-2302 secundum quod ad intellectum pertinet, nihil aliud est quam quaedam

16 d.9-2420 7

d.9-2420 extrinsecarum vel propriae naturae, inter quas quaedam sunt in *

76

17 d.9-2599 5

d.9-2599 Uno modo ut operatio quaedam est secundum substantiam

18 d.9-2600 12

d.9-2600 suam tantum, et ut sic est verus vel falsus, et speculatio quaedam est.

19 d.9-2690 1


20 d.9-2840 8

d.9-2840 Pro quo est notandum quod inter contingentia quaedam

21 d.9-2843 7

d.9-2843 habent. Et in utrisque istorum sunt quaedam quae saepe eveniunt,

22 d.9-2844 1


23 d.9-2844 4


24 d.9-2934 7

d.9-2934 cognitas disponimus, ut aliis manifestemus, est quaedam ®interior

25 d.9-2951 1

d.9-2951 quaedam, quae ®vermis¯ dicitur. Si autem nihil reprehensibile in illis *

26 d.9-2952 4

d.9-2952 inveniatur, sequitur quies quaedam et gaudium. Et ideo dicitur 2 Cor 1

77

27 d.10-0039 3

d.10-0039 animalibus imperfecta quaedam est imaginatio et appetitus, nam dolorem

28 d.10-0281 2

d.10-0281 reperitur quaedam implicatio, nam eo quod voluntas appeteret malum

29 d.10-0339 2

d.10-0339 inclinatio quaedam ad propriam perfectionem tendens.

30 d.10-0404 5

d.10-0404 est, quia appetitio est quaedam vitalis et actualis inclinatio ad

31 d.10-0474 6

d.10-0474 Item, appetitio est quasi motio quaedam in appetibile

32 d.11-0134 7

d.11-0134 Alii ergo dicunt quod inter bona quaedam sunt delectabilia *

33 d.11-0271 1

d.11-0271 quaedam unio inter appetibile et appetentem, et haec fit per amorem *

34 d.11-0305 7

d.11-0305 desiderio opponitur et est quasi appetitio quaedam carendi malo illo.

35 d.11-0327 2

d.11-0327 amaritudo quaedam de illo obiecto. Cognitio est in membro quod patitur et

36 d.12-0186 1

d.12-0186 quaedam moralis motio, quae in Physica est efficientia per accidens, in

78

37 d.12-0711 6

d.12-0711 sunt. Nam appetitus tantum est quaedam inclinario appetentis;

38 d.12-0715 6

d.12-0715 cognoscitiva de se est vis quaedam explicans maxime perfectionem et *

39 d.13-0071 1

d.13-0071 quaedam dispositio passiva ad motum localem, ut obediant appetitui *

40 d.13-0192 1

d.13-0192 quaedam est potentia particularis, quae in particulari organo residet, alia

41 d.13-0232 4

d.13-0232 motiva comitatur. Unde quaedam animalia moventur ad distantia loca,

42 d.13-0234 1

d.13-0234 quaedam moventur per aerem volando, alia per aquam natando, alia vero

43 d.14-0042 2

d.14-0042 affectiones quaedam materiae affixae et subsistentia illorum viventium

44 d.14-0692 1

d.14-0692 quaedam imago et similitudo Dei, vel saltem ad imaginem Dei facta,

45 d.14-0918 9

d.14-0918 1 Nota has res dividi in tria genera: quaedam sunt singulares,

46 d.14-0927 8

d.14-0927 a 4, ait quod anima separata cognoscit quaedam singularia, non *

79

47 d.14-1290 8

d.14-1290 illo careat nec hoc violentum est, sed quaedam naturalis imperfectio.

QUAELIBET

1 d.9-0625 1

d.9-0625 quaelibet res habens entitatem est intelligibilis, tamen si sit in actuali

2 d.9-2484 3

d.9-2484 speculativas, nam quaelibet posset fieri practica vel speculativa iuxta

3 d.9-2626 6

d.9-2626 distinguerentur formaliter per diversitatem actuum, quaelibet potentia *

4 d.10-0065 11

d.10-0065 diximus 1 Physicorum, cap 8, q 4. Dicitur enim appetitus quaelibet

5 d.11-0033 8

d.11-0033 Prima ratio illorum est: in potentiis materialibus quaelibet *

QUAENAM

1 d.11-0083 8

d.11-0083 3 arguitur: Si istae potentiae distinctae sunt, quaenam illarum

2 d.14-0585 2

d.14-0585 Item, quaenam est haec conversio? Non enim est cognitio, quia

QUAERANT

1 d.10-0088 4

d.10-0088 propria bona quam quaerant et exequantur illa media quibus illa bona

80

2 d.14-0383 1

d.14-0383 quaerant. Et cum subdit: ®Vade ergo, etc¯ non significat: ®Trade te

QUAERAS

1 d.9-1641 4

d.9-1641 9 Quod si quaeras cur ista omnia non cognoscuntur per se

QUAERENDO

1 d.9-2455 6

d.9-2455 earum; speculativus autem considerat res, quaerendo in eis

QUAERENDUM

1 d.12-0714 6

d.12-0714 principaliter ordinatur, sed tantum ad quaerendum bonum; at vero potentia *

QUAERENS

1 d.11-0438 9

d.11-0438 insinuat Aristoteles, sect. 35 Problematum, q 6, ubi quaerens causam

2 d.11-0603 9

d.11-0603 sunt motus in appetitu sensitivo quos tamen ratio, quaerens rationes

QUAERES

1 d.8-0680 3

d.8-0680 8 Sed quaeres, in qua parte cerebri sit sensus interior.

2 d.9-0117 2

d.9-0117 Sed quaeres, an eiusmodi ens, quod est adaequatum *

81

QUAERIMUS

1 d.9-1977 6

d.9-1977 volumus docere aliquid, sensibilia exempla quaerimus, quasi materiam

2 d.9-2008 3

d.9-2008 connexionis rationem quaerimus.

3 d.10-0242 3

d.10-0242 rationem boni quaerimus, immo et in damnatis invenimus quod mala

4 d.10-0378 4

d.10-0378 consentiente. Hic ergo quaerimus principium efficiens isto secundo modo

5 d.12-0292 5

d.12-0292 de hac libertate hic quaerimus, nam liberum arbitrium, ut Soto, supra,

6 d.14-0150 5

d.14-0150 sunt. Sic ergo hic quaerimus, si anima est in loco, quam connexionem

QUAERIT

1 d.8-0617 5

d.8-0617 deambulat, et si amittit quaerit illam et illa inventa progreditur. Et

2 d.9-1526 6

d.9-1526 Anima, et 1 Physicorum, ubi quaerit principia rerum naturalium; et

3 d.9-1527 4

d.9-1527 in 4, ubi quaerit essentiam loci; et in 1 De generatione, cum quaerit

82

4 d.9-1527 13

d.9-1527 in 4, ubi quaerit essentiam loci; et in 1 De generatione, cum quaerit

5 d.10-0244 6

d.10-0244 4 Quidquid aliquis appetit illud quaerit et in illo invento *

6 d.10-0245 4

d.10-0245 delectatur; nemo autem quaerit malum, ut malum est, neque acquisito

7 d.12-0659 4

d.12-0659 uniuscuiusque propriam rationem quaerit. Quod sane arguit virtutem

QUAERITUR

1 d.14-0142 4

d.14-0142 spiritualibus rebus, ideo quaeritur quid hoc in illis significet. Quod licet

QUAERUNT

1 d.10-0087 8

d.10-0087 Quae probatur 2 Quia res cognoscentes prius quaerunt

QUAESTIO

1 d.9-0079 3

d.9-0079 1 Haec quaestio plurimum pendet ex quaestionibus *

2 d.9-0267 5

d.9-0267 2 Et hinc oritur quaestio proposita. Nam intellectus non movetur,

3 d.9-0697 5

d.9-0697 Circa res ergo materiales quaestio difficultatem habet, quoniam

83

4 d.9-0868 8

d.9-0868 integra collectio accidentium illius. Sed tunc redit quaestio de *

5 d.9-1028 1


6 d.9-1072 2

d.9-1072 Tertia quaestio quae resolvitur ex dictis est, an cognitio *

7 d.9-1113 1


8 d.9-1161 3

d.9-1161 comparationem. Quae quaestio versari solet latissime in principio Logicae, sed

9 d.9-1516 7

d.9-1516 9 Secundo resolvitur ex dictis alia quaestio, scilicet quomodo

10 d.9-1841 8

d.9-1841 cognitionem quidditatis, non quidditativam. Tamen de nomine quaestio est.

11 d.9-2406 9

d.9-2406 1 Hanc quaestionem tractat Aristoteles hoc loco. Est quaestio

12 d.9-2465 4

d.9-2465 Quapropter superflua est quaestio aliquorum, an practicus et

13 d.9-2470 11

d.9-2470 de obiecto formali, prorsus est idem cum fine. Et ideo quaestio est

84

14 d.9-2540 3

d.9-2540 Tamen forte quaestio est de nomine, et ille actus potest dici *

15 d.10-0287 1

d.10-0287 quaestio non est huius loci, dico breviter partem affirmativam esse *

16 d.11-0559 3

d.11-0559 1 Haec quaestio habet solum locum in homine, de quo supra

17 d.12-0151 4


18 d.12-0152 7

d.12-0152 1, ubi de imperio agitur. Quae quaestio diversa est ab ea quam *

19 d.12-0155 7

d.12-0155 elicitive. An vero concurrat imperative, alia quaestio est. Et breviter iudico

20 d.12-0205 7

d.12-0205 2 Hoc ergo supposito, tantum manet quaestio de libertate *

21 d.12-0214 6

d.12-0214 Tamen ab his omnibus supersedendo, quaestio haec breviter a

22 d.12-0598 3

d.12-0598 1 Haec quaestio ultima est de potentiis animae rationalis, nam

23 d.12-0600 8

d.12-0600 postulat ut eas inter se comparemus. Quae quaestio etiam de potentiis

85

24 d.13-0016 3

d.13-0016 1 Haec quaestio difficultatem habet propter Aristotelem hic *

25 d.13-0042 10

d.13-0042 3 Sed circa alium motum, de quo principaliter erat quaestio,

26 d.14-0280 4

d.14-0280 11 Alia tamen quaestio hic manebat: Quomodo anima moveatur,

27 d.14-0703 1

d.14-0703 quaestio est quae ex multis principiis Theologiae pendet.

28 d.14-0920 5

d.14-0920 Et eorum hic est quaestio:

29 d.14-1200 3

d.14-1200 1 Haec quaestio exit ex praecedenti. Omnis enim forma unitur

30 d.14-1388 3

d.14-1388 1 Haec quaestio facile resolvitur ex dictis.

QUAESTIONE

1 d.8-0022 4

d.8-0022 1 In hac quaestione suppono dari sensum interiorem, ad cuius

2 d.8-0258 7

d.8-0258 non placet. Fundamentum autem eius solvetur quaestione sequenti.

3 d.9-0097 3

d.9-0097 In hac quaestione D Thomas opinatur obiectum intellectus *

86

4 d.9-0721 4

d.9-0721 2 In hac quaestione auctores omnes conveniunt in hoc quod *

5 d.9-0948 5

d.9-0948 Ex dictis in hac quaestione resolvuntur nonnullae aliae quaestiones

6 d.9-1248 10

d.9-1248 28 Et ex his conciliantur diversae opiniones in hac quaestione.

7 d.9-1466 6

d.9-1466 8 Ex dictis in hac quaestione resolvitur alia, nempe quid a nostro

8 d.9-1540 4

d.9-1540 1 In hac quaestione specialiter loquitur de anima rationali et de

9 d.9-1542 5

d.9-1542 Et ratio dubii in quaestione proposita est, quia cum ista omnia sint *

10 d.9-1872 7

d.9-1872 12 Ultimo est notandum in hac quaestione quod, licet alias *

11 d.9-1911 6

d.9-1911 2 Est autem in praesenti quaestione certum, 1, intellectum

12 d.9-1941 8

d.9-1941 Anima; Avicenna, Simplicius et Themistius, locis citatis quaestione

13 d.9-2737 4

d.9-2737 1 In hac quaestione superest ut explicemus reliqua quae ad *

87

14 d.10-0059 6

d.10-0059 1 Materiam hanc incipimus a quaestione ®an est¯, quoniam *

15 d.10-0201 4

d.10-0201 2 In hac quaestione est opinio nominalium quod appetitus potest

16 d.10-0335 2

d.10-0335 eadem quaestione, a 1 et q 26, ait in tantum esse aliquid bonum et

17 d.11-0016 4

d.11-0016 1 In hac quaestione est antiqua sententia quae distinguit appetitum

18 d.11-0214 4

d.11-0214 1 Diximus in quaestione praecedenti de potentia appetitus *

19 d.11-0573 6

d.11-0573 habet: quidam eliciti, ut enumerati quaestione praecedenti, alius

20 d.11-0574 8

d.11-0574 imperatus, ut motus localis. In hac ergo quaestione sermo est de

21 d.12-0018 4

d.12-0018 1 In hac quaestione materiam de obiecto et actibus voluntatis

22 d.12-0034 8

d.12-0034 voluntas potest versari circa malum, patet in quaestione citata.

23 d.12-0252 4

d.12-0252 4 In hac quaestione errarunt imprimis omnes antiqui gentiles qui

88

24 d.12-0637 3

d.12-0637 In hac quaestione dissentiunt schola D Thomae et Scoti, nam

25 d.14-1450 1

d.14-1450 quaestione, nam si animae separatae daretur corpus non obnoxium

QUAESTIONEM

1 d.8-0214 5

d.8-0214 13 His suppositis, circa quaestionem propositam variae sunt *

2 d.9-1272 3

d.9-1272 paulo ante quaestionem 7; et in ipsa q 7. Idem Ferrariensis, 4 Contra

3 d.9-2406 3

d.9-2406 1 Hanc quaestionem tractat Aristoteles hoc loco. Est quaestio

4 d.12-0048 3

d.12-0048 Respondetur esse quaestionem de nomine, nam etiam

5 d.12-0300 5

d.12-0300 6 2 est notandum quaestionem hanc posse habere duplicem

QUAESTIONES

1 d.9-0948 9

d.9-0948 Ex dictis in hac quaestione resolvuntur nonnullae aliae quaestiones

2 d.12-0475 2

d.12-0475 plures quaestiones theologicae tractentur. Et ideo breviter dicitur quod

89

3 d.14-0282 4

d.14-0282 in tempore. Sed quaestiones istae communes sunt etiam angelis, nec in

4 d.14-0391 2

d.14-0391 singulas quaestiones petunt.

5 d.14-0908 1

d.14-0908 quaestiones relinquantur in materiam de angelis.

QUAESTIONIBUS

1 d.9-0079 7

d.9-0079 1 Haec quaestio plurimum pendet ex quaestionibus *

2 d.14-0508 1

d.14-0508 quaestionibus.

QUAESTIONIS

1 d.9-1230 3

d.9-1230 patet solutio quaestionis quae in triplici conclusione consistit.

2 d.9-2474 7

d.9-2474 in communi colligitur, 1, resolutio illius quaestionis, an scientia

3 d.9-2612 5

d.9-2612 13 3 colligitur decisio quaestionis propositae, cuius conclusio sit:

4 d.10-0021 3

d.10-0021 Quarta conclusio quaestionis: Appetitus alicuius est

90

5 d.10-0262 7

d.10-0262 2 notandum non esse sensum conclusionis quaestionis

6 d.10-0315 4

d.10-0315 7 Secunda conclusio quaestionis: Impossibile est appetere

7 d.11-0118 5

d.11-0118 3 Ex decisione huius quaestionis licet colligere quomodo sit *

8 d.12-0217 6

d.12-0217 3 Videtur ergo pars negativa quaestionis vera.

9 d.14-1076 5

d.14-1076 colligitur ex a 1 quaestionis.

QUALE

1 d.9-0763 3

d.9-0763 evidentes discursus, quale sunt illi, quos circa singularia habemus, non

QUALES

1 d.11-0213 4

d.11-0213 Quotnam sint et quales actus appetitus sensitivi.

QUALIBET

1 d.9-0290 4

d.9-0290 consequentes; ergo proposita qualibet re, statim haberet scientiam de

2 d.10-0076 2

d.10-0076 in qualibet re cognoscente specialis potentia animae per quam appetit

91

3 d.14-0862 2

d.14-0862 in qualibet re dimanat propria illius species.

QUALIS

1 d.8-0608 4

d.8-0608 cadere non possunt, qualis in nobis tantum reperitur, ad intellectum

2 d.9-0260 6

d.9-0260 proprium est illi illimitatae essentiae, qualis est divina, nam illa *

3 d.9-1350 9

d.9-1350 intellectu agente per speciem intelligibilem productam ab illo, qualis est

4 d.9-1819 3

d.9-1819 perpetuo contemplationem, qualis inest nobis parvo tempore, et 10

5 d.9-2342 6

d.9-2342 intelligere; et est potentia cognoscitiva, qualis non est intellectus agens.

6 d.9-2443 4

d.9-2443 scientia maxime speculativa, qualis est Metaphysica, circa maxime *

7 d.11-0569 6

d.11-0569 modus subiectionis civilis et politicae, qualis est civis ad regem. Civis

8 d.11-0587 2

d.11-0587 cognoscente, qualis est ratio; immo ratio etiam ipsa non immediate movet *

9 d.12-0684 2


92

QUALITAS

1 d.10-0582 10

d.10-0582 Et ratio est illa communis, quia ubi est nova qualitas producta,

2 d.10-0583 8

d.10-0583 est etiam productio illius; actus autem appetitus qualitas est; ponere

3 d.11-0378 3


4 d.11-0378 10


5 d.11-0382 2

d.11-0382 ergo qualitas aliqua tangibilis, quae ex calefactione et ex tali *

6 d.11-0386 8

d.11-0386 humor distemperationem causans, et inde resultat dolorifera qualitas

7 d.11-0387 5


8 d.11-0387 7


QUALITATEM

1 d.9-0781 1

d.9-0781 qualitatem potest repraesentari materialis res, quid refert quod in

93

2 d.10-0584 4

d.10-0584 autem in appetitu qualitatem, per actionem ab illa realiter distinctam,

3 d.11-0369 5

d.11-0369 intemperiem, et consequenter perciperet qualitatem, ratione cuius illa *

QUALITATES

1 d.10-0346 7

d.10-0346 enim, quibus ibi confirmavimus actus esse qualitates a potentia

2 d.14-1069 2

d.14-1069 quascumque qualitates ut materiales, quas eminenter non continet; et

3 d.14-1070 1

d.14-1070 qualitates intentionales bene potest, quia sunt sui ordinis et illas aliquo

QUALITATIS

1 d.9-0195 1

d.9-0195 qualitatis ponuntur? Nulla est certe alia, nisi prima; ergo nulla est

2 d.11-0372 2

d.11-0372 excessum qualitatis, nam in hoc formaliter consistit ipsa intemperies, hunc

QUALITATUM

1 d.11-0368 1

d.11-0368 qualitatum, tactus percipiens dolorem, perciperet etiam illam *

2 d.11-0666 2

d.11-0666 parte qualitatum naturalium et passionum incitetur, nam, ut dicit D

94

QUAM

1 d.8-0049 4

d.8-0049 cognoscit sensibilia communia quam exterior, ut d 67 annotavimus, et D

2 d.8-0133 2

d.8-0133 veritate quam in falsitate; tamen quia haec sensibilia componit et *

3 d.8-0154 11

d.8-0154 motus factus a sensu in actu¯, ubi potius definit actum quam *

4 d.8-0173 9

d.8-0173 aestimativa dicitur, quia a rebus ipsis aliud aestimat quam in rebus *

5 d.8-0178 9

d.8-0178 ostensum est. Et ideo cogitativa nihil aliud significat quam ipsamet *

6 d.8-0226 2

d.8-0226 phantasiam, quam dicunt esse idem cum sensu communi, *

7 d.8-0227 2

d.8-0227 cogitativam, quam rationem vocant, et memoriam. Tenet Galenus, lib De

8 d.8-0243 5

d.8-0243 dictos et praeterea imaginativam, quam ponunt esse potentiam *

9 d.8-0248 4

d.8-0248 distinctos et reminiscentiam, quam ponit a memoria distinctam.

95

10 d.8-0300 6

d.8-0300 hoc quod unus possit plura quam alius, sed per hoc quod unus non

11 d.8-0324 3

d.8-0324 sensus interiores quam ponuntur in brutis perfectis, quia in illis *

12 d.8-0360 4

d.8-0360 esse facilior immutatio quam simultanea; ergo non oportet haec *

13 d.8-0365 3

d.8-0365 ad immutationem quam antea? Nihil potest assignari quod factum sit,

14 d.8-0375 9

d.8-0375 experientia docet, nam si imaginamur circa eamdem rem, quam *

15 d.8-0498 4

d.8-0498 materialis, et perfectioni, quam in suo genere habere potest.

16 d.8-0526 4

d.8-0526 quattuor, sed plures quam sex essent interiores sensus, nam

17 d.8-0583 9

d.8-0583 habent hunc sensum perfectum, tam in ratione memoriae quam in *

18 d.8-0591 6

d.8-0591 absentem, ergo propter certam apprehensionem quam memoria *

19 d.8-0648 3

d.8-0648 motione aeris, quam tactu sentiunt. Non enim motio est tanta, immo

96

20 d.8-0650 1

d.8-0650 quam dispergeret.

21 d.8-0698 5

d.8-0698 Ex hac ergo experientia, quam Galenus, dicto loco late *

22 d.8-0732 8

d.8-0732 exteriores, unde isti pendent ab illo, magis quam e contrario. Ipse

23 d.9-0020 3

d.9-0020 potentia aliter quam antea, nempe ad actum secundum, non ad *

24 d.9-0095 2

d.9-0095 voluntas quam intellectus; ergo non potest esse ens obiectum *

25 d.9-0188 10

d.9-0188 brutorum, et est Alberti, 1 De Anima, cap penultimo, quam sequitur

26 d.9-0217 13

d.9-0217 vero multo magis differt ab his, quia est ipsa Dei essentia, per quam

27 d.9-0278 1

d.9-0278 quam nihil est depictum. Immo ipse Plato videtur propriam deseruisse

28 d.9-0293 3

d.9-0293 addisceret scientiam quam nunc; ergo signum evidens est carere illis a

29 d.9-0304 8

d.9-0304 asserendum esse virtutem quamdam spiritualem in nobis, quam intellectum

97

30 d.9-0352 7

d.9-0352 Ad primum: Actio illa illuminativa phantasmatis, quam

31 d.9-0432 10

d.9-0432 ad intellectum agentem? Si nihil addatur, non plus potest quam antea.

32 d.9-0458 6

d.9-0458 efficiat rem spiritualem, mediante materiali, quam quod efficiat illam *

33 d.9-0476 7

d.9-0476 quae necessario debet altiori modo fieri quam phantasma; ergo *

34 d.9-0506 6

d.9-0506 quia sit propria materia circa quam operatur intellectus agens, quia

35 d.9-0522 2

d.9-0522 unionem quam habet in eadem anima.

36 d.9-0670 2

d.9-0670 naturam quam phantasma repraesentat, non tamen materialiter, sicut

37 d.9-0680 9

d.9-0680 quia sicut per artem recipit materia formam, ad quam erat in potentia,

38 d.9-0688 2

d.9-0688 forma, quam potest efficere; haec autem est species intelligibilis. De

39 d.9-0715 5

d.9-0715 singularia, prius illa conciperet quam universalia. Consequens est contra

98

40 d.9-0808 4

d.9-0808 infunderentur species horum quam aliorum singularium.

41 d.9-0822 9

d.9-0822 plus de re formare sibi in actu secundo quam habuerit in actu primo

42 d.9-0839 5

d.9-0839 cognoscatur singulare et per quam speciem. Nam vel cognoscitur per

43 d.9-0842 4

d.9-0842 intellectu phantasma ipsum quam singulare repraesentatum per illud,

44 d.9-0853 4

d.9-0853 assignandum est per quam speciem intelligibilem; non quidem per speciem *

45 d.9-0854 10

d.9-0854 universalem, quia illa est indifferens, nec magis repraesentat hoc quam

46 d.9-0884 4

d.9-0884 naturae specificae per quam cognosceret, sequeretur tantum esse in

47 d.9-0928 7

d.9-0928 ergo potest inferri quod species, per quam intellectus cognoscit *

48 d.9-0978 7

d.9-0978 Consequens autem est falsum, nam ignoramus quam

49 d.9-0982 3

d.9-0982 nesciret differentiam quam albedo habet cum aliis coloribus; unde

99

50 d.9-0989 11

d.9-0989 plures actus simul, quia non est ratio cur potius hac quam illa specie

51 d.9-0994 1

d.9-0994 quam universalia in illo contenta.

52 d.9-1027 6

d.9-1027 15 An prius cognoscatur universale quam singulare. Secunda

53 d.9-1033 11

d.9-1033 1, d 3, q 2, ait speciem atomam prius cognosci quam singulare, licet

54 d.9-1036 14

d.9-1036 Gregorius, in 1, d 3, q 3, a 2, aiunt prius concipi singulare quam

55 d.9-1049 2

d.9-1049 singulare quam universale.

56 d.9-1054 5

d.9-1054 prius conceptum huius solis quam solis in communi: ille autem

57 d.9-1204 3

d.9-1204 Alia est quam habet ab intellectu per extrinsecam *

58 d.9-1205 5

d.9-1205 denominationem et abstractionem, per quam ipsa natura repraesentatur ut

59 d.9-1291 8

d.9-1291 multis; ergo est tunc universalis alio modo quam in rebus.

100

60 d.9-1370 8

d.9-1370 dari in intellectu nostro propria species per quam primo intelligantur,

61 d.9-1407 1

d.9-1407 quam hominis; sed hominem non concipimus proprio conceptu illo

62 d.9-1424 2

d.9-1424 accidentium quam ibi; sed ibi ex phantasmate panis consecrati non *

63 d.9-1458 6

d.9-1458 aliquas species illarum proportionatas cognitioni, quam de illis habet

64 d.9-1468 8

d.9-1468 dictis enim constat prius formari conceptum accidentis quam *

65 d.9-1483 8

d.9-1483 debet prius substantia concipi sub conceptu absoluti quam relativi.

66 d.9-1491 6

d.9-1491 Tamen nostra sententia est communior, quam tenet Scotus, in 1,

67 d.9-1497 9

d.9-1497 quod distincta et quidditativa cognitione substantia est prior quam

68 d.9-1534 7

d.9-1534 requiritur ergo aliqualis cognitio accidentium, per quam paretur via ad *

69 d.9-1596 2

d.9-1596 dependentia quam habet a sensibus corporis, cuius ex natura sua est

101

70 d.9-1643 7

d.9-1643 respondetur: Propter impedimentum corporis et dependentiam quam

71 d.9-1712 3

d.9-1712 causam omnium, quam vocamus Deum. Rursus autem ex eisdem *

72 d.9-1773 7

d.9-1773 ex illis magis cognoscitur eius substantia quam angelorum. Possumus

73 d.9-1788 5

d.9-1788 cognoscendi excellentiam amplius oblectamur quam si haec omnia

74 d.9-1826 7

d.9-1826 autem locis loquitur de cognitione illa, quam possumus assequi

75 d.9-2098 8

d.9-2098 nostrae tantum concedunt ut potentiam illius cogitativam, quam *

76 d.9-2168 9

d.9-2168 enim credendum est ipsum plus sua ratione probare quam asserit.

77 d.9-2218 9

d.9-2218 simpliciter loquendo, non est prior scientia in potentia quam scientia

78 d.9-2292 1

d.9-2292 quam de his quae sese tantum. Intellectus autem possibilis est lumen

79 d.9-2302 9


102

80 d.9-2327 6

d.9-2327 de perfectione in actu primo, quam intellectus possibilis ab agente

81 d.9-2365 7

d.9-2365 17 Probabilis quidem est haec sententia, quam innuit D Thomas,

82 d.9-2374 1

d.9-2374 quam tenet Niphus, lib De intellectu, cap 4, quoniam sine tali *

83 d.9-2433 8

d.9-2433 cognitio speculativa habet pro materia proxima, circa quam versatur, rem

84 d.9-2434 2

d.9-2434 aliquam quam cognoscit, et eius finis terminatur in cognitione *

85 d.9-2461 6

d.9-2461 6 Ultima tandem differentia, ad quam omnes reducuntur, est

86 d.9-2564 2

d.9-2564 practici quam alii, nam sermones universales aliquid magis de *

87 d.9-2567 3

d.9-2567 magis practici quam illi qui tantum iudicant in actu signato hoc esse

88 d.9-2582 9

d.9-2582 vero praxis. De quo plurimi disputant tam metaphysici quam

89 d.9-2637 1

d.9-2637 quam irascibilis et concupiscibilis; sed istae duae secundum omnes

103

90 d.9-2656 3

d.9-2656 universalior est quam habitus perficientes ipsam, quia est superior et

91 d.9-2686 3

d.9-2686 volens erraverit quam si nolens; et artifex plus vituperatur si nolens *

92 d.9-2687 2

d.9-2687 erraverit quam si volens, quia in prudentia requiritur rectitudo

93 d.9-2801 1

d.9-2801 quam sensus.

94 d.9-2814 5

d.9-2814 memoria et multo perfectior quam in parte sensitiva.

95 d.9-2817 3

d.9-2817 perfectius cognoscit quam sensus, nam sensus tantum cognoscit

96 d.9-2896 3

d.9-2896 alteram per quam contemplamur necessaria, ad quam pertinet habitus

97 d.9-2896 7

d.9-2896 alteram per quam contemplamur necessaria, ad quam pertinet habitus

98 d.9-2897 4

d.9-2897 scientiae; alteram per quam contemplamur contingentia, ad quam

99 d.9-2897 8

d.9-2897 scientiae; alteram per quam contemplamur contingentia, ad quam

104

100 d.9-2926 3

d.9-2926 potentiam intellectivam quam actum aliquem vel habitum eius significant,

101 d.10-0066 2

d.10-0066 propensio quam quaecumque res habet in suum proprium bonum.

102 d.10-0069 6

d.10-0069 sed solum est coaptatio naturalis quam unaquaeque res habet cum alia

103 d.10-0070 2

d.10-0070 ad quam ordinatur. Unde talis appetitus non supponit cognitionem

104 d.10-0076 9

d.10-0076 in qualibet re cognoscente specialis potentia animae per quam appetit

105 d.10-0088 3


106 d.10-0100 11

d.10-0100 ab appetitu elicito, nam cum appetitus naturalis nihil aliud sit quam

107 d.10-0128 5

d.10-0128 debet esse inferioris ordinis quam ipsa cognitio, et ita versari potest

108 d.10-0164 3

d.10-0164 metaphorice magis quam proprie. Tamen hic non sumimus appetitum illo

109 d.10-0229 4

d.10-0229 parte inferioris conditionis quam res inanimes, quae suapte natura

105

110 d.10-0275 6

d.10-0275 induens illud sub ratione vindictae quam sumit de Deo; et quia in hoc

111 d.10-0288 8

d.10-0288 probabiliorem, ut damnati velint potius non esse quam sic esse, tamen tunc *

112 d.10-0327 8

d.10-0327 omnium. Et ideo caritas magis amat Deum quam ipsum amantem,

113 d.10-0349 4

d.10-0349 2 Prima opinio, quam refert Scotus, in 2, d 25, tribuitur *

114 d.10-0352 7

d.10-0352 apprehenso, recipi vero in potentia appetitiva, quam mere passivam esse

115 d.10-0355 10

d.10-0355 appetitiva mere activa, recipi vero ab alia potentia appetitiva, quam

116 d.10-0406 11

d.10-0406 se est in actu primo constituta, neque eget forma per quam

117 d.10-0463 10

d.10-0463 9 Et istae rationes concludunt tam de actionibus liberis quam de

118 d.10-0468 9

d.10-0468 Et rationes istae procedunt tam de obiecto apprehenso quam de

119 d.10-0494 7

d.10-0494 3 Obiectum praesens magis movet appetitum quam absens;

106

120 d.10-0591 7

d.10-0591 quod anima potius est ubi amat quam ubi animat. Et Mt. 6 dicitur:

121 d.11-0144 1

d.11-0144 quam comparationem sensus facere non potest, ut ex supra dictis

122 d.11-0147 7

d.11-0147 superior ratio boni ab his distincta, quam assignare difficile erit, vel

123 d.11-0225 3

d.11-0225 usitata, iuxta quam D Hieronymus, in illud Mt 5: ®Qui viderit mulierem

124 d.11-0264 11

d.11-0264 versantur circa bonum, est notandum quod amor non est aliud quam

125 d.11-0308 3

d.11-0308 5 Circa quam tristitiam est specialiter notandum quod dolor

126 d.11-0449 9

d.11-0449 non sit vehemens, nam sic potius stuporem causabit quam risum.

127 d.11-0578 8

d.11-0578 Haec est Aristoteles, 1 Politicorum, cap 3, quam D Thomas, *

128 d.11-0591 3

d.11-0591 res cognitas quam omnes inferiores, ideo directiva est omnium

129 d.11-0608 7

d.11-0608 Negatur tamen sequela; immo haec aptitudo quam habet noster appetitus

107

130 d.11-0610 2

d.11-0610 obedire quam infimum imperare. Et ratione huius subiectionis

131 d.11-0613 5

d.11-0613 motioni Spiritus Sancti subditur quam cum ipsa se movet, nam ®ubi

132 d.12-0068 9

d.12-0068 circa finem et circa media, nam tam finis quam medium habent *

133 d.12-0082 8

d.12-0082 medium consideretur ut finis, habet eamdem rationem quam finis *

134 d.12-0152 12


135 d.12-0198 7

d.12-0198 distinctionem ponere inter intellectum et voluntatem quam inter *

136 d.12-0216 7

d.12-0216 potui, cum sit huius materiae propria, quam hic tractat D Thomas.

137 d.12-0325 10

d.12-0325 8 Est etiam haec conclusio in ratione naturali evidens, quam *

138 d.12-0414 6

d.12-0414 voluntas non est magis libera quam intellectus, nam sicut intellectus

139 d.12-0444 3

d.12-0444 propter bonitatem quam habet, et non amare, quia non censet illud

108

140 d.12-0505 4

d.12-0505 tam in electione quam in intentione finis, quamvis alio et alio modo,

141 d.12-0519 10

d.12-0519 concurrit cum voluntate nostra ad exercendos actus tam naturales quam *

142 d.12-0526 8

d.12-0526 sed relinquens illam ut se determinet ad quam partem voluerit et ad

143 d.12-0613 3

d.12-0613 actus voluntatis quam actus intellectus, si perfectissimum actum ad

144 d.12-0618 1

d.12-0618 quam cognitio, iuxta illud Pauli: ®Maior autem horum est caritas.¯

145 d.12-0621 2

d.12-0621 gradu quam Cherubim, quia isti excedunt in cognitione, illi in amore;

146 d.12-0627 6

d.12-0627 totum hominem, nam tam intellectus quam aliae potentiae moventur

147 d.12-0635 2

d.12-0635 perfectior quam imaginatio, quia ille est capax virtutis, non vero *

148 d.12-0646 7

d.12-0646 obiectum intellectus est simplicius et abstractius quam obiectum *

149 d.12-0684 7


109

150 d.12-0693 5

d.12-0693 perfectior est ratio ipsa quam voluntas.

151 d.12-0699 4

d.12-0699 universaliores species cognoscit quam alius; in voluntatibus autem difficile

152 d.12-0705 4

d.12-0705 genere est perfectior quam potentia appetitiva; ergo comparando *

153 d.12-0718 5

d.12-0718 magis propter se est quam appetitus; ergo magis perfecta potentia est

154 d.12-0725 8

d.12-0725 intellectus, quia nobiliori modo attingitur ab intellectu quam a voluntate

155 d.12-0741 2

d.12-0741 diligitur quam cognoscitur, nam dilectio intrat ubi scientia foris stat.¯ Et de

156 d.12-0749 1

d.12-0749 quam intellectus cognoscere, cum appetitus non feratur nisi in *

157 d.12-0773 9

d.12-0773 intellectu beati, nec est Deus melius in se quam in intellectu beati, et

158 d.12-0780 3

d.12-0780 perfectior est quam cognitio naturalis intellectus, nam ille amor fertur in

159 d.12-0786 2

d.12-0786 perfectior quam amor naturalis, saltem in esse naturali, quamvis in esse

110

160 d.12-0788 7

d.12-0788 attributa illius maioris perfectionis esse videtur quam posse illum amare

161 d.12-0795 5

d.12-0795 elevari ad perfectiorem actum quam voluntas.

162 d.12-0803 10

d.12-0803 perfectissimum actum elevetur, et ideo de se est perfectior quam voluntas.

163 d.12-0805 2

d.12-0805 actum quam intellectus, non arguit maiorem perfectionem naturalem,

164 d.12-0809 8

d.12-0809 sine dubio, sicut Seraphim perfectius amant Deum quam Cherubim,

165 d.12-0824 3

d.12-0824 per essentiam quam esse liberam, nam haec perfectio ex illa oritur *

166 d.12-0831 6

d.12-0831 quod voluntas habet ab intellectu quam quod intellectus a voluntate.

167 d.12-0847 5

d.12-0847 nam bruta concupiscentia potius quam eruditione ducuntur; in

168 d.12-0849 7

d.12-0849 sumi boni, quod melius assequitur contemplatione quam *

169 d.13-0030 2

d.13-0030 impediri quam motus partis vegetativae. Motus vero animalis est

111

170 d.13-0079 5

d.13-0079 non magis esset principalis quam principia videndi vel intelligendi.

171 d.13-0082 6

d.13-0082 membris est exequens motum, per quam membra redduntur habilia

172 d.13-0099 2

d.13-0099 est quam operari per potentiam extrinsecam.

173 d.13-0142 3

d.13-0142 appetitu magis quam alius.

174 d.14-0014 2

d.14-0014 eamdem quam habebat in corpore. Si enim illam amitteret, corrumperetur,

175 d.14-0026 8

d.14-0026 incipit subsistere, et resultat propria entitas, per quam terminatur, et ob

176 d.14-0032 9

d.14-0032 Sed non explicat distincte Caietanus, utrum entitas, per quam

177 d.14-0049 3

d.14-0049 est perfectior quam aliorum compositorum. Haec enim completur ex

178 d.14-0052 5

d.14-0052 aliam subsistentiam praeter eam quam habebat in corpore, nec per *

179 d.14-0074 8

d.14-0074 anima separata; nulla est ergo entitas substantialis quam anima *

112

180 d.14-0090 11

d.14-0090 Separari enim nihil est nisi tollere ab illa causalitatem formalem quam

181 d.14-0095 11

d.14-0095 5 Infero, 2, quod anima separata non magis est persona quam in

182 d.14-0100 1

d.14-0100 quam antea.

183 d.14-0110 9

d.14-0110 semipersona dicitur. Et hoc habet tam in corpore quam extra corpus.

184 d.14-0112 8

d.14-0112 corpori uniatur, non habebit alium modum essendi quam nunc quoad *

185 d.14-0150 11

d.14-0150 sunt. Sic ergo hic quaerimus, si anima est in loco, quam connexionem

186 d.14-0216 3

d.14-0216 substantia per quam esse possit.

187 d.14-0419 9

d.14-0419 aliquando manere separata. Immo diutius deberet esse separata quam in

188 d.14-0447 4

d.14-0447 animae ad res, quam ponit Scotus, potest intelligi, quia anima non

189 d.14-0580 2

d.14-0580 intelligibilis quam antea, cum nihil magis habeat.

113

190 d.14-0655 7

d.14-0655 exire in actum secundum, propter colligationem quam habet cum *

191 d.14-0666 2

d.14-0666 colligationis quam intellectus cum sensibus habet, dum anima est in

192 d.14-0680 8

d.14-0680 Est notandum quod loquimur de naturali cognitione quam

193 d.14-0681 10

d.14-0681 anima potest habere ex propria natura, non de illa quam Deus posset

194 d.14-0715 11

d.14-0715 completum. Et hinc est quod ipsa anima ex vi cognitionis quam de se

195 d.14-0761 6

d.14-0761 perfectiorem cognitionem animarum et angelorum quam habet illa

196 d.14-0792 6

d.14-0792 anima separata, est forte immaterialior quam species sui; ergo poterit

197 d.14-0837 8

d.14-0837 pro illa factae videntur urgentes et urgentiores quam factae pro *

198 d.14-0866 6

d.14-0866 2 Nam vera ratio propter quam anima separata ex natura

199 d.14-0867 8

d.14-0867 sua habet cognitionem intelligentiarum est propter societatem quam

114

200 d.14-0969 5

d.14-0969 vel per divinam essentiam, quam vident, vel per species eorum, idque

201 d.14-1015 1

d.14-1015 quam D Thomas tribuit beatis, non fit per visionem beatificam, *

202 d.14-1046 11

d.14-1046 autem est ratio cur illi conferantur magis species harum rerum quam

203 d.14-1114 2

d.14-1114 operabitur quam inferiora agentia; ergo dabit animae separatae species

204 d.14-1129 2

d.14-1129 proportionatas quam nimis perfectas.

205 d.14-1132 2

d.14-1132 perfectas quam angelicas, quae proprotionantur animae separatae pro

206 d.14-1142 6

d.14-1142 Utrum anima separata perfectius intelligat quam coniuncta.

207 d.14-1157 6

d.14-1157 corpore et phantasmatibus est perfectius quam cognoscere cum tali *

208 d.14-1162 1

d.14-1162 quam cum illo, licet homini non sit melius, quia est illi impossibile.

209 d.14-1166 3

d.14-1166 anima separata quam coniuncta.

115

210 d.14-1178 2

d.14-1178 rationem quam coniuncta, et res etiam materiales perfectius intelligit.

211 d.14-1187 3

d.14-1187 melius intelligit quam coniuncta.

212 d.14-1189 7

d.14-1189 acquisitas, melius intelligit per illas extra quam in corpore. Patet, quia

213 d.14-1192 2

d.14-1192 intelligit quam per acquisitas. Patet, quia infusae sunt perfectiores et *

214 d.14-1193 9

d.14-1193 proportionatae animae, immo pro illo statu magis proportionatae quam aliae;

215 d.14-1195 2

d.14-1195 intelligat quam per conversionem ad inferiora. Et patet quod separata

216 d.14-1196 5

d.14-1196 per infusas melius intelligit quam coniuncta per acquisitas. Et omnibus

217 d.14-1199 9

d.14-1199 Utrum magis naturale sit animae esse extra corpus quam in corpore.

218 d.14-1201 6

d.14-1201 materia ut melius illi sit quam extra, et ut melius exerceat operationes

219 d.14-1218 1

d.14-1218 quam naturaliter desiderat. Differt autem Avicenna a Platone quod

116

220 d.14-1231 9

d.14-1231 quod intelligere animae in corpore est illi melius quam extra, quia

221 d.14-1264 9

d.14-1264 non est extrinseca, sed per intrinsecam informationem, ad quam anima

222 d.14-1309 9

d.14-1309 haec vero non, sed dum illi aufertur perfectio quam habebat in

223 d.14-1337 2

d.14-1337 essentialia quam quae conveniunt secundum communia.

224 d.14-1406 1

d.14-1406 quam res habet, quae metaphorice nomine appetitus explicatur, ut *

225 d.14-1426 10

d.14-1426 ad corpus, nisi forte velleitate quadam et sub conditione, quam putaret

226 d.14-1434 9

d.14-1434 Probatur. Quia iudicaret hoc esse illi maius malum quam

227 d.14-1435 8

d.14-1435 bonum et in ea re magis perdere quam acquirere, quia licet acquireret

QUAMCUMQUE

1 d.12-0657 7

d.12-0657 intellectivae potentiae est, quoniam potest rem quamcumque sub omni

2 d.14-1177 7

d.14-1177 res determinatas, melius intelligit anima separata quamcumque

117

QUAMDAM

1 d.8-0210 1

d.8-0210 quamdam succesionem apprehensionum, ab una in aliam procedendo,

2 d.8-0584 8

d.8-0584 ratione aestimativae et sensus communis, immo habent quamdam *

3 d.8-0635 9

d.8-0635 ad operandum secundum rationem, sed ut late significat quamdam

4 d.9-0236 8

d.9-0236 quia habent altiorem modum cognoscendi et mobilitatem quamdam

5 d.9-0241 4

d.9-0241 prout significat rationem quamdam abstrahentem a materia secundum

6 d.9-0304 4

d.9-0304 asserendum esse virtutem quamdam spiritualem in nobis, quam intellectum

7 d.9-0331 4

d.9-0331 agens habet actionem quamdam circa phantasma, quae est illuminare

8 d.9-0669 3

d.9-0669 sua efficit quamdam speciem spiritualem repraesentantem eamdem

9 d.9-1166 2

d.9-1166 universalitatem quamdam, quae consistit in unitate formali eiusdem naturae *

118

10 d.9-1191 9

d.9-1191 ab omni contractione, et illam denudationem quasi formam quamdam

11 d.9-1710 5

d.9-1710 omnibus providet, habet necessariam quamdam connexionem cum

12 d.9-1813 1

d.9-1813 quamdam unionem cum intellectu possibili, qua unione mediante,

13 d.9-2150 9

d.9-2150 agentem esse potentiam animae, sed solum esse virtutem quamdam

14 d.9-2780 5

d.9-2780 Magister, supra, ait esse quamdam ab intellectu distinctam.

15 d.9-2891 1

d.9-2891 quamdam eminentiam significat in ipsa potentia intellectiva, et

16 d.11-0269 1

d.11-0269 quamdam coaptationem inter grave et locum suum, quae coaptatio

17 d.11-0537 8

d.11-0537 et a quibus excitantur, ut melancholia habet quamdam affinitatem

18 d.13-0203 9

d.13-0203 Est autem alia vis motiva aliarum partium per quamdam *

19 d.14-0022 3

d.14-0022 et existentiam quamdam aliam entitatem. quae ®personalitas¯ dicitur,

119

20 d.14-0361 8

d.14-0361 ministrante species in hac vita et propter quamdam concomitantiam

21 d.14-0694 3

d.14-0694 intuens intuetur quamdam Dei similitudinem; ergo per illam cognoscit

22 d.14-1239 4

d.14-1239 alligata. Quae repugnantiam quamdam includere videntur. Et ex his

23 d.14-1325 1

d.14-1325 quamdam inclinationem naturalem perfectissimam, et ideo ille status,

QUAMVIS

1 d.8-0315 3

d.8-0315 externis sensibilibus; quamvis ergo sensus interior cognoscat quidquid

2 d.8-0392 5

d.8-0392 conserventur melius vel deterius, quamvis nonnihil iuvet organi *

3 d.8-0653 7

d.8-0653 Unde ad naturalem prudentiam istorum animalium, quamvis

4 d.8-0727 8

d.8-0727 apparere sibi monstra quae non videt, etc., quamvis habeat oculos sine

5 d.9-0582 8

d.9-0582 aliam actionem habet nisi productionem speciei intelligibilis, quamvis

6 d.9-0901 2

d.9-0901 intellectus, quamvis imperfectus, elevatur supra perfectionem

120

7 d.9-0935 3

d.9-0935 phantasma repraesentat, quamvis hoc modo soleat exponi, sed est ita *

8 d.9-1213 5

d.9-1213 Tertio modo universale logicum, quamvis haec nomina non

9 d.9-1217 4

d.9-1217 Secunda etiam universalitas, quamvis metaphysica dicatur, quia ad

10 d.9-1843 7

d.9-1843 Dionysius, De divinis nominibus, triplicem assignat, quamvis de

11 d.9-2400 7

d.9-2400 Quae etiam opinio forte verior est, quamvis nihil sit certum.

12 d.9-2447 5

d.9-2447 actio vero est singularium, quamvis etiam practicus saepe

13 d.9-2489 2

d.9-2489 manet, quamvis ea non utatur ad regulandum.

14 d.9-2501 7

d.9-2501 tamen quis variaret modum acquirendi scientiam, quamvis variaret

15 d.9-2578 8

d.9-2578 omnes actus consilii, qui inducunt ad operandum, quamvis efficaciter

16 d.10-0202 9

d.10-0202 ferri in malum sub ratione mali, amando illud quamvis specialiter *

121

17 d.10-0207 1


18 d.10-0380 2

d.10-0380 moralem, quamvis de hoc aliqua dicemus in sequentibus.

19 d.11-0007 5

d.11-0007 appetitus sensualitas dici solet, quamvis sensualitas in malam partem

20 d.11-0115 6

d.11-0115 intellectum in practicum et speculativum, quamvis sint una potentia. Et hanc

21 d.11-0117 3

d.11-0117 et sequaces, quamvis alia via.

22 d.11-0235 9

d.11-0235 habent in obiectis quae sufficit distinguere actus ipsos, quamvis non *

23 d.11-0309 7

d.11-0309 et tristitia non sunt prorsus idem, quamvis ad hanc animae passionem

24 d.11-0519 2

d.11-0519 desperationem, quamvis etiam esse possit ex parte obiectorum, ut in timore et

25 d.11-0525 8

d.11-0525 ideo ratio difficultatis potest recedere ab illo, quamvis ratione bonitatis

26 d.12-0125 4

d.12-0125 possunt illas reprimere, quamvis cum difficultate. Et saepe non

122

27 d.12-0505 8

d.12-0505 tam in electione quam in intentione finis, quamvis alio et alio modo,

28 d.12-0786 9

d.12-0786 perfectior quam amor naturalis, saltem in esse naturali, quamvis in esse

29 d.12-0821 5

d.12-0821 Ad tertium respondetur quod quamvis voluntas in

30 d.13-0036 4

d.13-0036 vel sensus, nam quamvis istae potentiae cessent ab operationibus

31 d.13-0053 8

d.13-0053 illa sint prave disposita, non fiet motus, quamvis animal appetat.

QUANDO

1 d.8-0108 4

d.8-0108 Dicitur, 2, verificari quando in somniis aliquid *

2 d.8-0207 7

d.8-0207 vero sensus semper comitatur intellectum, ideo quando intellectus

3 d.8-0212 8

d.8-0212 discursu intellectus. Et ideo dixit Aristoteles quod quando pollent *

4 d.8-0397 2

d.8-0397 veram, quando est necessitas dividendi potentias; hic autem nulla est.

123

5 d.8-0690 7

d.8-0690 Tripliciter autem causantur insania: uno modo quando fit

6 d.8-0691 8

d.8-0691 error in cognitione sensus exterioris, quod fit quando pars interior *

7 d.9-0333 1

d.9-0333 quando illuminatur aliquid per lumen illi inhaerens, quomodo aer *

8 d.9-0337 2

d.9-0337 est quando ex intrinseca assistentia aliquid in alio apparet. Et hoc

9 d.9-0430 2

d.9-0430 Praeterea, quando dicitur quod phantasma in virtute *

10 d.9-0802 2

d.9-0802 singularium, quando ambae sunt possibiles.

11 d.9-1180 9

d.9-1180 quia entia rationis non sunt, nisi dum cognoscuntur; quando autem

12 d.9-1196 1

d.9-1196 quando invenit rem aliquam denominatam ab aliquo extrinseco, ad

13 d.9-1286 2

d.9-1286 etiam quando concipitur illo modo, scilicet ac si esset abstracta, natura

14 d.9-1317 12

d.9-1317 est cognosci. Et vere, si haec entia rationis habent esse etiam quando

124

15 d.9-1324 5

d.9-1324 Deus relatione creatoris, nisi quando intellectus ea comparat

16 d.9-1383 6

d.9-1383 Alio modo dicitur conceptus proprius quando res *

17 d.9-1446 7

d.9-1446 7 Ex his dico 3: Intellectus, quando per discursum pervenit in

18 d.9-1625 1

d.9-1625 quando voluntas exit in actum, in intellectu resultat aliqua species

19 d.9-1647 7

d.9-1647 10 Et hinc ultimo colligitur quod quando Aristoteles, 3 De

20 d.9-1666 9

d.9-1666 uno modo quantum ad actualem existentiam, alio modo quando

21 d.9-1674 6


22 d.9-1677 6

d.9-1677 tunc dicitur res perfecte cognosci, quando eius essentia proprio

23 d.9-1682 5

d.9-1682 Imperfecte autem cognoscitur res quando solum cognoscitur per

24 d.9-1930 4

d.9-1930 similitudines habet, ut quando intelligit res spirituales; ergo in ea saltem

125

25 d.9-1950 6

d.9-1950 Venetus, tx 32, ait quod quando intellectus operatur per species *

26 d.9-1952 1

d.9-1952 quando vero operatur per species, quas ipse sibi format, tunc non

27 d.9-1975 2

d.9-1975 Item, quando aliquid perfecte volumus intelligere, semper *

28 d.9-2021 5

d.9-2021 imaginationis prodest intellectui, quia quando melior est apprehensio

29 d.9-2032 5

d.9-2032 Ad secundum respondetur quod quando intellectus *

30 d.9-2036 11

d.9-2036 D Thomas, supra; et Philoponus, hic, tx 24, ait quod quando

31 d.9-2236 4

d.9-2236 Haec autem pars, quando est separata non recordatur, eo scilicet modo

32 d.9-2437 8

d.9-2437 dirigere et regulare illam. Quod intelligendum est quando operatio

33 d.9-2605 2

d.9-2605 Unde quando D Thomas, 1.2, q 57, a 1, ad 1, ait habitum *

34 d.9-2730 7

d.9-2730 speculativum et practicum sunt differentiae essentiales, quando habitus illis

126

35 d.9-2731 4

d.9-2731 adaequantur, at vero quando habitus habent quemdam superiorem

36 d.9-2758 6

d.9-2758 Dei et beneficiorum eius. Et quando volumus consideramus ea quae

37 d.10-0110 2

d.10-0110 suas, quando illis carent. At vero res cognoscentes movent se non *

38 d.10-0237 5

d.10-0237 universali ad bonum et quando fertur ad malum est quia applicat

39 d.10-0567 8

d.10-0567 D Thomas ubicumque de eo loquitur. Et quando finem vocat

40 d.11-0356 2

d.11-0356 Item, quando dolor causatur ex divisione, saepe tactus non

41 d.11-0379 4

d.11-0379 dici potest, ut quando ex calefactione excessiva fit dolor, quem tactus

42 d.11-0383 4

d.11-0383 temperamento resultat. Similiter quando ex incisione et divisione causatur *

43 d.11-0489 6

d.11-0489 vel mali ardui possibilis, nam quando bonum apprehenditur ita *

44 d.11-0612 12

d.11-0612 qq 50 et 56, sicut etiam voluntas nostra multo perfectior est quando

127

45 d.12-0233 4

d.12-0233 operatur libere; nec quando operatur, quia tunc necessario operatur,

46 d.12-0234 3

d.12-0234 nam res, quando est, necesse est esse; et quando operatur, necesse est

47 d.12-0234 9

d.12-0234 nam res, quando est, necesse est esse; et quando operatur, necesse est

48 d.12-0533 7

d.12-0533 ideo est libertas in electione. Unde quando dicitur quod posita *

49 d.12-0538 1

d.12-0538 quando operatur, libere operatur simpliciter loquendo; et quando non

50 d.12-0538 8

d.12-0538 quando operatur, libere operatur simpliciter loquendo; et quando non

51 d.12-0665 9

d.12-0665 intellectu; ergo intellectus est perfectior. Consequentia probatur, quia quando

52 d.13-0276 5

d.13-0276 poterit sic se habere quando exeat in actum.

53 d.14-0007 7

d.14-0007 manet, eiusdem substantiae erit et essentiae quando separatur. *

54 d.14-0161 4

d.14-0161 potest movere aliquid, quando est separata. Tunc enim nihil *

128

55 d.14-0542 1

d.14-0542 quando est coniuncta corpori posset. Si enim de se est constituta in

56 d.14-0733 6

d.14-0733 procedere, nam antecedens habet verum quando universale

QUANDOCUMQUE

1 d.9-0920 10

d.9-0920 Paraphrasi, 3 De Anima, cap 19, in fine, ut quandocumque Aristoteles ait

2 d.9-2745 6

d.9-2745 non conservat species intelligibiles, sed ®quandocumque, inquit,

3 d.13-0216 5

d.13-0216 Quod etiam confirmatur, nam quandocumque ex *

QUANDOQUE

1 d.9-2111 8

d.9-2111 substantia actus¯. Et infra inquit quod ®non quandoque intelligit,

2 d.9-2112 1

d.9-2112 quandoque vero non intelligit, separatus vero est solum hoc.¯ Et

3 d.9-2208 8

d.9-2208 10 Alia vero verba, scilicet quod ®non quandoque intelligit, *

4 d.9-2209 1

d.9-2209 quandoque non intelligit, non sunt referenda ad intellectum agentem,

129

5 d.9-2214 4

d.9-2214 probandum subdit: ®non quandoque intelligit, quandoque non

6 d.9-2214 6

d.9-2214 probandum subdit: ®non quandoque intelligit, quandoque non

QUANDOQUIDEM

1 d.13-0185 5

d.13-0185 Aristoteles et D Thomas, quandoquidem de illorum mente alias constat.

QUANTA

1 d.9-0969 9

d.9-0969 tanta et maior est distinctio generis et speciei quanta speciei et *

2 d.9-1995 6

d.9-1995 quomodo potest colligi tanta dependentia quanta est inter sensum et

3 d.12-0435 9

d.12-0435 voluntatis, nam sicut intellectus percipit in unaquaque re quanta sit illius

4 d.14-0221 1

d.14-0221 quanta, repleret ibi locum et non alibi; et si esset passibilis, pateretur

QUANTITAS

1 d.14-0129 7

d.14-0129 Ratio enim essendi in loco est quantitas; anima vero quantitate

130

QUANTITATE

1 d.14-0129 10

d.14-0129 Ratio enim essendi in loco est quantitas; anima vero quantitate

2 d.14-0228 2

d.14-0228 ablata quantitate, non esset localiter in vase, quia non repleret illud, *

QUANTITATEM

1 d.9-1888 6

d.9-1888 secundum essentiam, et aliud secundum quantitatem; et neutrum

2 d.14-0140 2

d.14-0140 habentes quantitatem, et ideo commune axioma est: incorporalia non

3 d.14-0227 2

d.14-0227 auferret quantitatem et non permitteret illam localiter moveri, talis aqua,

QUANTO

1 d.9-0484 5

d.9-0484 extensa, pendens a subiecto quanto, multo magis id habebit in actione

2 d.12-0690 11

d.12-0690 ordine ad rationem rectam; et ideo tanto voluntas est melior, quanto

QUANTUM

1 d.9-0351 8

d.9-0351 6 Reicitur opinio Caietani. Sed est falsa quantum ad omnia.

131

2 d.9-0422 7

d.9-0422 effectum superioris ordinis, maxime tam superioris quantum est res *

3 d.9-0977 1

d.9-0977 quantum ad omnia praedicata sua.

4 d.9-1152 7

d.9-1152 materialitati obiecti, sed vincit illam et quantum fieri potest

5 d.9-1664 3

d.9-1664 Uno modo quantum ad ®an est¯, alio vero modo quantum ad

6 d.9-1664 10

d.9-1664 Uno modo quantum ad ®an est¯, alio vero modo quantum ad

7 d.9-1666 3

d.9-1666 uno modo quantum ad actualem existentiam, alio modo quando

8 d.9-1702 5

d.9-1702 6 Tertia conclusio: Deus, quantum ad ®an est¯, potest *

9 d.9-1722 1

d.9-1722 quantum ad actualem existentiam, possunt probabilissimis rationibus *

10 d.9-1724 7

d.9-1724 quidditas autem earum imperfecte potest cognosci, quantum ad communia

11 d.9-1725 4

d.9-1725 quaedam, non vero quantum ad propria.

132

12 d.9-1874 3

d.9-1874 perfecte cognoscimus quantum fieri potest modo humano, nam

13 d.9-2050 3

d.9-2050 recipiendas species, quantum ad solam receptionem, propter duo:

14 d.9-2089 5

d.9-2089 actio vero intellectus agentis, quantum est ex modo actionis, potest

15 d.9-2127 7

d.9-2127 evidenti demonstratione habeatur. Tamen est certum, quantum res

16 d.9-2421 3

d.9-2421 potestate hominis, quantum ad suum usum et exercitium, quantum ad *

17 d.9-2421 9

d.9-2421 potestate hominis, quantum ad suum usum et exercitium, quantum ad *

18 d.9-2608 7

d.9-2608 nam prudentia etiam dirigit actus intellectus, quantum ad usum; vel

19 d.9-2675 1

d.9-2675 quantum ad usum moralem, scilicet quod studiose fiat; alio modo

20 d.9-2676 1

d.9-2676 quantum ad facultatem et rectitudinem naturalem, id est, quod in *

21 d.9-2793 9

d.9-2793 D Thomas, supra, q 79, a 6, negat, quantum memoria,

133

22 d.10-0008 1

d.10-0008 quantum de his Aristoteles egit indistincte in reliqua parte 3 De

23 d.10-0162 6

d.10-0162 appetitus non est in Deo, quantum ad proprium bonum praecipue.

24 d.10-0221 5

d.10-0221 res habet de appetibilitate quantum de bonitate. Unde principia

25 d.10-0325 10

d.10-0325 creator; si creator in tantum illi bonum volo, in quantum est Deus ipse *

26 d.10-0336 3

d.10-0336 appetibile, in quantum est proportionatum bonum amantis. Et ratio

27 d.11-0064 2

d.11-0064 unitatem quantum potest; nihil autem repugnat dari potentiam *

28 d.11-0218 3

d.11-0218 vocari passiones, quantum simul cum illis excitatur aliqua passio

29 d.11-0638 5

d.11-0638 potest esse peccatum, in quantum est a potentia libera; et si in appetitu

30 d.12-0032 5

d.12-0032 actus tantum se extendit quantum apprehensio intellectus; sed *

31 d.12-0118 3

d.12-0118 voluntate, nempe quantum ad applicationem potentiae ad obiectum;

134

32 d.12-0381 10

d.12-0381 pertinet; et omnis operatio in tantum censetur libera, in quantum subicitur

33 d.12-0399 12

d.12-0399 hoc non potest pro libito, sed in tantum potest amare, in quantum *

34 d.12-0400 8

d.12-0400 reperit rationem boni; et non amare, in quantum habet rationem mali;

35 d.12-0433 6

d.12-0433 rationibus quibus coniungitur, et considerando quantum sit appetibilis;

36 d.12-0469 5

d.12-0469 dicitur talis vel in quantum vult, vel in quantum simplici modo tendit

37 d.12-0469 9

d.12-0469 dicitur talis vel in quantum vult, vel in quantum simplici modo tendit

38 d.12-0470 7

d.12-0470 in finem, liberum arbitrium dicitur in quantum libera electione circa

39 d.12-0530 5

d.12-0530 actum secundum. Deus enim, quantum ex parte sua, est paratus ad

40 d.12-0540 3

d.12-0540 operatur posset, quantum est de se, non operari. Ad quod intelligendum

41 d.12-0688 11

d.12-0688 voluntatis, et in tantum voluntas male vel bene procedit, in quantum

135

42 d.12-0757 3

d.12-0757 intellectu, tamen quantum ad modum est differentia, nam intellectus *

43 d.13-0028 8

d.13-0028 aliquantulum detineri et impediri. Hoc tamen est quantum ad introitum

44 d.13-0280 4

d.13-0280 Dico, 3: Voluntas, quantum est de se, potest movere sine *

45 d.14-0307 1

d.14-0307 quantum est ex sua natura, omnes specie intellectuales et habitus intellectus

46 d.14-0316 2

d.14-0316 Dixi ®quantum est ex natura sua¯, quia de facto nunc, quia

47 d.14-0544 7

d.14-0544 tantum intellectus pendet a sensu in quantum per illum actuatur.

48 d.14-0767 1

d.14-0767 quantum suo lumine naturali potest; ergo similiter.

49 d.14-0841 6

d.14-0841 Et circa hoc videtur certum, quantum materia patitur, quod

50 d.14-0848 6

d.14-0848 cognoscere, probant de aliis animabus, quantum ad naturalia; secus

51 d.14-0849 1

d.14-0849 quantum ad supernaturalia et actus liberos. Haec enim sunt alterius

136

52 d.14-0975 3

d.14-0975 singularium materialium, quantum communicare possunt, quia illis

53 d.14-1342 7

d.14-1342 1 Magis naturale est maioris durationis, quantum est ex parte

54 d.14-1344 9

d.14-1344 proposito: Anima enim in corpore semel creata semper, quantum est de

QUANTUMCUMQUE

1 d.14-0590 2

d.14-0590 nam quantumcumque obiectum in se sit illustratum, si non uniatur *

QUANTUMVIS

1 d.11-0412 9

d.11-0412 Et hoc verius apparet, nam experientia docet res, quantumvis

QUAPROPTER

1 d.8-0017 8

d.8-0017 istis sensibus, et ea obscure et concise, quapropter maiore declaratione

QUARE

1 d.8-0652 4

d.8-0652 et mensura fiat; quare probabilius credo illas audire.

2 d.9-1996 8

d.9-1996 intellectum? Quomodo etiam hinc potest colligi ratio quare, laesa

137

3 d.13-0141 7

d.13-0141 quod appetit; ergo nulla est ratio quare unus sit actus elicitus ab

4 d.13-0284 6

d.13-0284 Item, quia nulla est ratio quare in hoc pendeat ab appetitu. Et

5 d.14-0403 7

d.14-0403 species ad intelligendum per corporales sensus; quare si a corpore

QUARTA

1 d.14-0233 4

d.14-0233 9 Hinc colligitur quarta conclusio: Anima separata etiam

QUARTAE

1 d.8-0259 2


2 d.8-0385 6

d.8-0385 18 Ad secundum autem fundamentum quartae opinionis,

3 d.8-0433 7

d.8-0433 20 Et hinc solvitur fundamentum primum quartae opinionis, quod

QUARTAM

1 d.11-0104 2

d.11-0104 Ad quartam respondetur illud non esse sufficiens signum,

138

QUARTO

1 d.8-0254 4

d.8-0254 quod coincidit cum quarto.

2 d.9-2330 9

d.9-2330 cognoscuntur prima principia. Et eodem modo loquitur in quarto loco, ut

QUARTUM

1 d.10-0278 2

d.10-0278 Ad quartum respondetur forte id esse falsum et

2 d.10-0306 2

d.10-0306 Ad quartum respondetur quod impossibilia putata *

3 d.10-0552 2

d.10-0552 Ad quartum respondetur: Transeat totum: quod voluntas ex

4 d.12-0537 3

d.12-0537 16 Ad quartum. Ad quartum respondetur quod voluntas,

5 d.12-0537 5


6 d.12-0832 2

d.12-0832 Ad quartum respondetur quod potius intellectus est in quo

7 d.14-0832 2

d.14-0832 Ad quartum nego antecedens. Illa enim substantia

139

QUARTUS

1 d.9-1858 2

d.9-1858 Sed quartus modus addi potest: per intellectum nostrum,

QUARUM

1 d.8-0718 2

d.8-0718 modis; quarum laesiones diversae causae sunt ignotae. Sic etiam sensitiva

2 d.9-0588 5

d.9-0588 Nunc de primis tantum, quarum meminit D Thomas, 2 Contra

3 d.9-1796 1

d.9-1796 quarum contemplatione beatitudinem nostram collocabat, ut 1

4 d.9-2862 2

d.9-2862 denominationes, quarum omnium significationes explicare oportet, quia

5 d.9-2922 1

d.9-2922 quarum una non est pars alterius. At vero rationes aliae, quas de

6 d.9-2927 1

d.9-2927 quarum primum est ®intelligentia¯, quae proprie significat actualem

7 d.11-0017 5

d.11-0017 sensitivum in duas potentias, quarum alia concupiscibilis et alia *

8 d.11-0533 5

d.11-0533 passiones sunt mediae. De quarum ordine in particulari, vide D *

140

9 d.14-0479 3

d.14-0479 Secunda est quarum rerum infundantur species animae in

10 d.14-1183 4

d.14-1183 infunderentur species rerum quarum iam anima in corpore species habuit, sed

QUAS

1 d.8-0447 7

d.8-0447 supra, sed tantum significant diversas perfectiones quas iste sensus

2 d.9-0075 13


3 d.9-0299 9

d.9-0299 operationes, et potissime ad spirituales et intellectuales, ad quas corpus

4 d.9-0534 2

d.9-0534 rerum, quas sensus cognoscit, in intellectu possibili, ipsa imaginatione

5 d.9-0597 8

d.9-0597 discipuli D Thomae, et fere omnes doctores, quas ego non nego, sed

6 d.9-0681 9

d.9-0681 ita intellectus possibilis recipit ab agente species ad quas erat in

7 d.9-0804 6

d.9-0804 manet cognitio singularium et actionum, quas in vita gessit, ut patet ex

8 d.9-0934 6

d.9-0934 communem abstractam a conditionibus individualibus, quas *

141

9 d.9-1809 6

d.9-1809 Qui omnes diversis viis procedunt, quas D Thomas, supra, *

10 d.9-1952 6

d.9-1952 quando vero operatur per species, quas ipse sibi format, tunc non

11 d.9-2420 6

d.9-2420 extrinsecarum vel propriae naturae, inter quas quaedam sunt in *

12 d.9-2690 10


13 d.9-2797 1

d.9-2797 quas non cognoscit intellectus, quia universalia tantum attingit. Et

14 d.9-2858 6

d.9-2858 memoria, tamen certitudinum et revelationum quas habemus de

15 d.9-2922 11

d.9-2922 quarum una non est pars alterius. At vero rationes aliae, quas de

16 d.10-0483 7

d.10-0483 opinionibus. Et quidem primae duae opiniones, quas ut improbabiles *

17 d.12-0758 10

d.12-0758 operatur per assimilationem et cognoscit res per species earum quas in se *

18 d.13-0178 2

d.13-0178 animae quas appetitus movet, scilicet potentiae cognoscitivae et *

142

19 d.14-0393 7

d.14-0393 Utrum anima separata habeat solas species quas in hac vita acquisivit.

20 d.14-0405 9

d.14-0405 naturaliter acquirere species, sed tantum intelligit per eas quas in hac

21 d.14-0424 3

d.14-0424 praeter eas quas in hac vita acquisivit.

22 d.14-0932 2

d.14-0932 species quas ex hac vita attulit, non potest postea cognoscere

23 d.14-0938 6

d.14-0938 difficultas eadem in speciebus infusis quas ipse ponit. Illae enim secundum

24 d.14-0944 1

d.14-0944 quas hic acquisivit.

25 d.14-0946 10

d.14-0946 ex dictis supra. Anima enim separata conservat omnes species, quas

26 d.14-0955 5

d.14-0955 naturalibus, conservaret species singularium quas hic acquisivit; alia vero *

27 d.14-0989 6

d.14-0989 tantum defert speciem illarum rerum quas hic cognovit et illarum *

28 d.14-1029 2

d.14-1029 scientias quas hic acquisivit, ut patet supra.

143

29 d.14-1069 5


30 d.14-1131 4

d.14-1131 species perfectiores illis quas hic efficit intellectus agens, minus tamen

31 d.14-1180 3

d.14-1180 materialium rerum, quas hic acquisivit, et sunt species illi infusae,

32 d.14-1277 7

d.14-1277 operationis vegetativae et sensitivae et omnium quas exercet mediante *

33 d.14-1278 2

d.14-1278 corpore, quas non habet extra.

QUASCUMQUE

1 d.14-1069 1


QUASDAM

1 d.9-2871 6

d.9-2871 operatione multipliciter variatur, nam res quasdam cognoscit simplici

QUASI

1 d.8-0095 8

d.8-0095 apparere facit. Philoponus addit quod phantasia dicitur quasi status

2 d.8-0193 3

d.8-0193 imaginatione, et quasi discursu.

144

3 d.9-0036 10


4 d.9-0141 9

d.9-0141 omne quod cognoscitur debet esse tale, vel fingi quasi tale. Quid simile

5 d.9-0280 3

d.9-0280 imaginatio scribunt, quasi ab illis sumat species.

6 d.9-0498 3

d.9-0498 sic intelligunt quasi ipsum phantasma sit materia ex qua educitur *

7 d.9-0509 6

d.9-0509 ergo phantasma materialiter concurrere, quia quasi praebet materiam

8 d.9-0521 4

d.9-0521 materiam praebet et quasi exemplar intellectui agenti, idque propter *

9 d.9-0536 1

d.9-0536 quasi materia, aut per modum excitantis animam, aut sane per *

10 d.9-0538 7

d.9-0538 cognoscit aliquid, per virtutem suam spiritualem quasi depingit rem illam

11 d.9-0915 7

d.9-0915 quod singulare cognoscitur ab intellectu actu quasi reflexo. Sed hic *

12 d.9-1098 2

d.9-1098 est quasi necessaria conditio, ut obiectum sentiri possit; natura vero

145

13 d.9-1099 3

d.9-1099 communis est quasi ratio formalis obiecti sensibilis. Et ideo

14 d.9-1191 7

d.9-1191 ab omni contractione, et illam denudationem quasi formam quamdam

15 d.9-1207 7

d.9-1207 Tertia est universalitas relationis, quae est quasi applicatio

16 d.9-1258 7

d.9-1258 extra animam, frustra esset intellectus agens, quasi ipse sit qui facit res

17 d.9-1335 10

d.9-1335 sub accidentibus latent ingreditur, et ideo intellectus dictus est quasi

18 d.9-1934 11

d.9-1934 sensus exterior ligari non potest, nisi ligata phantasia quae est quasi *

19 d.9-1977 7

d.9-1977 volumus docere aliquid, sensibilia exempla quaerimus, quasi materiam

20 d.9-2175 9

d.9-2175 ait autem Aristoteles quod intellectus agens est separabilis, quasi

21 d.9-2350 5

d.9-2350 intellectus vero agens est quasi per accidens ad supplendum vicem

22 d.9-2359 9

d.9-2359 certe D Thomas et Aristoteles de his loquuntur quasi de rebus *

146

23 d.9-2383 6

d.9-2383 Item, nam intellectus noster est quasi medius inter intellectus

24 d.9-2385 8

d.9-2385 sua habet inditas species omnium rerum, quae quasi dimanant a

25 d.9-2386 4

d.9-2386 virtute propria intellectus, quasi passiones ab essentia; potentia autem

26 d.9-2451 5

d.9-2451 sunt, ea abstrahit et quasi perpetua considerat; practicus vero versatur

27 d.9-2454 5

d.9-2454 quod practicus considerat res quasi ponens in se ipso principium

28 d.9-2622 7

d.9-2622 Et patet etiam, quia speculatio est quasi fundamentum actus

29 d.9-2892 2

d.9-2892 videtur quasi a ®metiendo¯ dicta. Metitur enim veritatem in rebus, et

30 d.10-0259 7

d.10-0259 contrariatur bono, unde ille actus est quasi per accidens consecutus, ideo

31 d.10-0474 4

d.10-0474 Item, appetitio est quasi motio quaedam in appetibile

32 d.10-0534 2

d.10-0534 accidens¯ quasi necessaria non sit, sed quasi non per se influens in actum

147

33 d.10-0534 7

d.10-0534 accidens¯ quasi necessaria non sit, sed quasi non per se influens in actum

34 d.10-0589 5

d.10-0589 quoddammodo esse in amante, quasi trahendo illum ad se; et per illud *

35 d.11-0190 9

d.11-0190 nam amare aliquid et amare defensionem illius sunt quasi amor medii

36 d.11-0266 11

d.11-0266 convenientem. Unde amare rem formaliter non est desiderare illam, sed quasi

37 d.11-0305 5

d.11-0305 desiderio opponitur et est quasi appetitio quaedam carendi malo illo.

38 d.11-0442 5

d.11-0442 proveniens ex titillatione apparet quasi novus et insperatus. Semper

39 d.11-0479 9

d.11-0479 ipsum desideretur, necessarius est specialis actus quo appetitus quasi

40 d.11-0532 6

d.11-0532 radix aliorum, delectatio vero est quasi ultimus terminus; aliae vero

41 d.11-0599 11

d.11-0599 3 Ex quo sequitur alia pars. Nam voluntas movet appetitum quasi

42 d.12-0293 11

d.12-0293 cap 15, lib 5, notavit, a verbo ®libet¯ dictum est, quasi ille dicatur

148

43 d.12-0337 3

d.12-0337 hoc est quasi primum principium rationis naturalis; ergo liberi.

44 d.12-0562 4

d.12-0562 tamen quod indirecte, quasi ex consequenti, inquantum ratio sequitur

45 d.12-0564 4

d.12-0564 materiales, indirecte et quasi ex consequenti, trahit voluntatem, non *

46 d.12-0667 9

d.12-0667 sequitur ex essentia, perfectior est, quia haec est quasi principium

47 d.12-0681 4

d.12-0681 hominem esse rationalem, quasi in virtute et radice dicimus esse *

48 d.12-0759 4

d.12-0759 habet. Et ideo quasi in se ipso speculatur res. Et hac ratione stat quod

49 d.13-0056 3

d.13-0056 membrum est quasi alteri alligatum et quasi convexum in concavo *

50 d.13-0056 7

d.13-0056 membrum est quasi alteri alligatum et quasi convexum in concavo *

51 d.13-0057 8

d.13-0057 inclusum ut possit unum in alio moveri quasi in cardine. Quod docet *

52 d.13-0063 5

d.13-0063 et musculi, quae sunt quasi ligamenta membrorum, et propter

149

53 d.13-0175 9

d.13-0175 appetitui subordinantur, haec maxime subicitur illi, nam est quasi

54 d.13-0196 9

d.13-0196 quibusdam nervis copulantibus ossa ossis, in quibus est quasi cardo huius

55 d.14-0345 3

d.14-0345 manentem, quae quasi in virtute omnia continet.

56 d.14-0375 6

d.14-0375 Alii dicunt quod loquitur ironice, quasi referens et irridens ea

57 d.14-0643 5

d.14-0643 1 quod essentia animae quasi actuet intellectum suum ad *

58 d.14-0854 6

d.14-0854 insinuat quod haec cognitio est ®quasi in communi et confusa¯. Idem

59 d.14-1214 2

d.14-1214 ait, quasi invita tenetur in corpore et inde exire desiderat. Ita *

60 d.14-1355 3

d.14-1355 animam nostram quasi ab imperfecto ad perfectum procedere: et

61 d.14-1358 12

d.14-1358 possit ratione, in quo iam perfectior est, sed adhuc imperfecta et quasi

150

QUATENUS

1 d.10-0167 2

d.10-0167 essentia, quatenus se ipsam amat et in propriis bonis gaudet, ex quo

2 d.10-0561 1

d.10-0561 quatenus eadem est voluntas eius et Patris; verbum autem nostrum

3 d.11-0008 8

d.11-0008 usurpari solet, scilicet ut significat ipsum appetitum quatenus contra

4 d.11-0027 2

d.11-0027 bonum quatenus arduum est et defendendum a contrariis.

5 d.12-0467 6

d.12-0467 dicitur intellectus primo et absolute, quatenus intelligit aut quatenus

6 d.12-0467 9

d.12-0467 dicitur intellectus primo et absolute, quatenus intelligit aut quatenus

QUATTUOR

1 d.8-0150 7

d.8-0150 fidem, suasionem et rationem, nam istae quattuor vel sunt idem vel

2 d.8-0237 3

d.8-0237 Quarta opinio quattuor distinguit sensus interiores, nempe

3 d.8-0242 7

d.8-0242 Quinta opinio ponit quinque sensus interiores: quattuor *

151

4 d.8-0526 1

d.8-0526 quattuor, sed plures quam sex essent interiores sensus, nam

5 d.11-0488 2

d.11-0488 Qui quattuor actus diversificantur ex varia apprehensione boni

QUEM

1 d.8-0232 4

d.8-0232 ipsum intellectum intelligit, quem putat esse potentiam organicam, ut

2 d.8-0429 1

d.8-0429 quem comparatur sicut intellectus practicus ad voluntatem, teste

3 d.8-0589 8

d.8-0589 laesus fuit; et brutum cognoscit locum in quem solet recipi.

4 d.9-0076 7

d.9-0076 disputatione exposituri sumus, observando eumdem ordinem quem in aliis.

5 d.9-1052 5

d.9-1052 communi, sed tantum concipiunt quem vident, ut unusquisque in se ipso

6 d.9-1174 2

d.9-1174 essendi quem in intellectu habet, scilicet esse abstractam. Primum est *

7 d.9-1184 8

d.9-1184 intellectus, in quo abstracta repraesentatur et per quem abstracta

8 d.9-1189 9

d.9-1189 cognitione naturae, sed ulterius transit et considerat modum quem illa

152

9 d.9-1280 7

d.9-1280 quod abstrahitur, habere aliquem modum universalitatis quem non

10 d.9-1285 6

d.9-1285 dubio alium modum universalitatis haberet quem nunc habet; ergo

11 d.9-1287 9

d.9-1287 ut sic repraesentata et concepta habet modum universalitatis quem

12 d.9-1292 8

d.9-1292 Item, natura ut abstracta habet alium modum quem habet in *

13 d.9-1401 7

d.9-1401 Et confirmatur, nam ex vi conceptus quem de substantia

14 d.9-1628 5

d.9-1628 solum actum intellectus per quem obiectum fuit voluntati propositum.

15 d.9-1824 6

d.9-1824 modum naturalem intelligendi animae nostrae quem experimur, et contra

16 d.9-1908 3

d.9-1908 modo operandi quem intellectus noster habet. Et est sermo de

17 d.9-1983 5

d.9-1983 nostro cognosci secundum modum quem in singularibus habet, nisi

18 d.9-2700 8

d.9-2700 Sed Alexander Aphrodisius, 6 Metaphysicae, cap 2, quem *

153

19 d.9-2722 4

d.9-2722 nempe Deum, ad quem omnia ordinantur, tractando de Deo maximam

20 d.9-2905 1

d.9-2905 quem statum in statu solo beatitudinis habet.

21 d.10-0276 4

d.10-0276 implet appetitum suum, quem de malo divino habet, ideo iam

22 d.11-0379 10

d.11-0379 dici potest, ut quando ex calefactione excessiva fit dolor, quem tactus

23 d.11-0536 7

d.11-0536 complexione corporis, ex abundantia alicuius humoris quem excitant

24 d.12-0270 5

d.12-0270 nostram. Quod tenuit Abaelardus, quem secutus est Wicleph, *

25 d.12-0275 2

d.12-0275 contra quem Hieronymus et Augustinus saepe disputant.

26 d.12-0424 2

d.12-0424 Durandi, quem fere omnes theologi improbant, scilicet libertatem esse

27 d.12-0531 6

d.12-0531 concurrendum cum voluntate ad actum quem ipsa voluerit efficere; et

28 d.12-0779 4

d.12-0779 quod actus amoris, quem voluntas potest habere propriis viribus, *

154

29 d.13-0144 5

d.13-0144 virtus activa illius, per quem actum efficit appetitus illum motum?

30 d.13-0182 6

d.13-0182 ut mota et subordinata appetitui, quem semper supponit si ordinate

31 d.14-0086 8

d.14-0086 corpore illam habebat; separatio ergo mutat modum quem anima antea

32 d.14-0114 5

d.14-0114 ita acquirit modum essendi quem nunc habet, quo per separationem

33 d.14-1250 4

d.14-1250 in mundo propter quem totus mundus sensibilis factus est; homo vero

34 d.14-1327 4

d.14-1327 essentialem finem ad quem ordinatur sit praeternaturalis. Sed quisnam

35 d.14-1353 2

d.14-1353 impediatur; quem statum habebunt animae resurgentium beatorum. Quod si

36 d.14-1365 4

d.14-1365 respectu finis ad quem ordinatur, sit absolute supernaturalis, tamen,

QUEMADMODUM

1 d.12-0237 7

d.12-0237 conditionem corporis in operibus suis; ergo quemadmodum aliae formae

155

QUEMDAM

1 d.9-0309 7

d.9-0309 hanc opinionem, secutus in hoc Isaac quemdam, philosophum *

2 d.9-0406 3

d.9-0406 phantasmati per quemdam virtualem contactum, et ita unitum,

3 d.9-1717 4

d.9-1717 ita formamus conceptum quemdam proprium Dei, quo eius

4 d.9-2731 7

d.9-2731 adaequantur, at vero quando habitus habent quemdam superiorem

5 d.9-2946 5

d.9-2946 ®Conscientia¯ vero significat habitum quemdam dimanantem a

QUEMLIBET

1 d.8-0575 7

d.8-0575 phantasiam, nomine late utitur ad significandum quemlibet sensum *

2 d.14-0858 4

d.14-0858 1 Quia cognoscit quemlibet angelum per propriam speciem

QUI

1 d.8-0006 5

d.8-0006 ponere alium sensum interiorem, qui discernat inter sensibilia propria

2 d.8-0118 7

d.8-0118 sensus. Quare expositio Averrois mihi placet, qui sic exponit: Sensus

156

3 d.8-0196 10

d.8-0196 Aristoteles, in principio De memoria et reminiscentia, dicens quod qui praestant

4 d.8-0197 5

d.8-0197 ingenio, praestant et reminiscentia, qui autem hebetes ingenio sunt, *

5 d.8-0284 5

d.8-0284 requiritur unus sensus interior, qui est sensus communis; ad *

6 d.8-0319 8

d.8-0319 Est ergo constitutum fundamentum, quod acceptant omnes qui

7 d.8-0410 2

d.8-0410 illum qui est inimicus? Non cognoscit autem illum, nisi per exteriora

8 d.8-0417 5

d.8-0417 includit intrinsece cognitionem huius qui est inimicus; ergo non sunt

9 d.8-0529 6

d.8-0529 sensus formaliter efficiens hos actus, qui a nobis diversis nominibus

10 d.8-0564 5

d.8-0564 est necessarius sensus internus qui haec iudicet. Qua ratione concludit

11 d.8-0678 2

d.8-0678 appetitu, qui vere est in corde, ut infra, et dicuntur cogitationes

12 d.8-0705 7

d.8-0705 Item, illa assignatio est contra Galenum, qui 8 De usu partium,

157

13 d.8-0708 3

d.8-0708 communem meatum qui in medio est. Et usum eorum alio modo

14 d.8-0745 8

d.8-0745 appetitum movet; appetitus autem excitatus movet humorem, qui *

15 d.9-0014 4

d.9-0014 Quinta: Recte dicunt qui aiunt animam esse locum *

16 d.9-0035 3

d.9-0035 intellectus possibilis, qui fit omnia, est necessaria alia potentia

17 d.9-0043 2

d.9-0043 dicitur qui semper intelligit, et contra intellectum in potentia *

18 d.9-0048 9

d.9-0048 vere est, et est immaterialis, immortalis et aeternus; qui tamen non *

19 d.9-0071 5

d.9-0071 phantasmata speculari, et ideo qui non sentit, neque discere neque *

20 d.9-0266 6

d.9-0266 debent esse spirituales, cum intellectus, qui eas recipit, spiritualis sit.

21 d.9-0271 9

d.9-0271 Cuius rei difficultas facile solvetur in opinione Platonis, qui in

22 d.9-0429 2

d.9-0429 est qui facit, ea re qua aliquid facit.

158

23 d.9-0716 6

d.9-0716 omnes philosophos, etiam contra Aristotelem qui ait quod

24 d.9-0834 14

d.9-0834 Alius D Thomae, 1 p, supra; et De veritate, q 2, a 6, qui ait

25 d.9-0844 3

d.9-0844 illis ratiocinantur, qui prorsus nihil sciunt de phantasmatibus.

26 d.9-0917 2

d.9-0917 intellectum qui cognoscit universale et singulare, sicut est eadem linea

27 d.9-1030 2

d.9-1030 et qui eum in superiori opinione sequuntur, consequenter aiunt

28 d.9-1050 6

d.9-1050 Et confirmatur, nam homines inscii, qui numquam *

29 d.9-1107 2

d.9-1107 abstractionis qui provenit ex limitatione potentiae. Visus enim videt

30 d.9-1116 8

d.9-1116 referatur ad speciem, est operatio intellectus agentis, qui dicitur

31 d.9-1238 1

d.9-1238 qui ®notitia comparativa¯ dicitur.

32 d.9-1258 10

d.9-1258 extra animam, frustra esset intellectus agens, quasi ipse sit qui facit res

159

33 d.9-1559 4

d.9-1559 simile opinioni Pythagorae, qui asseruit caelum causare sonum *

34 d.9-1627 3

d.9-1627 Sunt enim qui dicunt actum voluntatis cognosci ab intellectu per

35 d.9-1657 7

d.9-1657 Ita Aristoteles, 9 Metaphysicae, cap 12, qui aperte ibi affirmat

36 d.9-1681 7

d.9-1681 rei vel per effectum proprium rei, qui a sola illa fieri potest.

37 d.9-1691 7

d.9-1691 mediis sensibilibus obiectis, et mediis actibus qui ex illo procedunt;

38 d.9-1741 7

d.9-1741 quae complent supremum gradum substantiarum creatarum, qui est

39 d.9-1745 7

d.9-1745 Item, effectus plurimi sunt in universo qui non possunt tribui

40 d.9-1748 8

d.9-1748 convinci, quia nullus est effectus in universo qui necessariam omnino *

41 d.9-1768 3

d.9-1768 innotescit nobis, qui ostendant proprias earum proprietates et quidditates,

42 d.9-1846 6

d.9-1846 quidquid praeclarum in creaturis videmus; qui modus etiam in angelis *

160

43 d.9-1878 9

d.9-1878 Et ratio est, quia actus proprii animae nostrae, qui sunt *

44 d.9-1918 4

d.9-1918 in viris contemplativis qui extasim patiuntur. Et Aristoteles, 10 *

45 d.9-2225 10

d.9-2225 solum quod est, atque idem est solum immortale perpetuumque, qui *

46 d.9-2251 6

d.9-2251 vocatur ®patibilis¯, sed simpliciter intellectus ®qui est omnia fieri¯,

47 d.9-2312 9

d.9-2312 solo intellectu possibili specie informato; ipse enim est qui efficit

48 d.9-2341 8

d.9-2341 Et probatur quia eius actus est nobilissimus, qui est *

49 d.9-2349 3

d.9-2349 et est qui per se consequitur naturam substantiae spiritualis;

50 d.9-2486 10

d.9-2486 Et ratio a priori est, nam habitus practicus dicitur qui est *

51 d.9-2509 8

d.9-2509 intendentis operationem. Habitus enim, inquiunt, dicitur practicus, qui

52 d.9-2523 6

d.9-2523 Probatur, nam omnis actus intellectus, qui de se tendit ad

161

53 d.9-2556 4

d.9-2556 Tandem, actus conscientiae qui est murmuratio intellectus de

54 d.9-2560 12

d.9-2560 nolentibus est in nobis; ergo actus practicus non est tantum ille qui a *

55 d.9-2561 4

d.9-2561 voluntate procedit neque qui actu dirigit opperantem, sed qui de se

56 d.9-2561 9

d.9-2561 voluntate procedit neque qui actu dirigit opperantem, sed qui de se

57 d.9-2565 7

d.9-2565 speculatione participant; et inter eos actus, qui sunt de prosecutione vel

58 d.9-2566 3

d.9-2566 fuga, illi qui in actu exercito ordinantur ad illam, ut imperium, sunt

59 d.9-2567 5

d.9-2567 magis practici quam illi qui tantum iudicant in actu signato hoc esse

60 d.9-2578 4

d.9-2578 omnes actus consilii, qui inducunt ad operandum, quamvis efficaciter

61 d.9-2658 8

d.9-2658 dirigit operationes humanas, tamen alius habitus est qui potentiam

62 d.9-2659 8

d.9-2659 hanc perficit in primo munere, et alius qui in secundo; et ideo haec

162

63 d.9-2673 6

d.9-2673 quod habitus practicus ille dicitur qui ponit modum et rectitudinem in

64 d.9-2769 8

d.9-2769 interior similiter. Cur ergo non intellectus noster qui in suo genere *

65 d.9-2849 13

d.9-2849 tamen certe potest cognosci et praecipue ea quae sunt libera. Et ideo qui

66 d.9-2944 2

d.9-2944 alio, qui circa speculativa versatur, et ®habitus principiorum¯

67 d.10-0034 9

d.10-0034 aliud est movens motum, et hoc est appetitus, qui ab appetibili *

68 d.10-0043 12

d.10-0043 unum ex alio concludere et per aliud mensurare. Et ideo appetitus, qui

69 d.10-0086 1

d.10-0086 qui consequitur cognitionem. Quae ratio aliis modis exponitur.

70 d.10-0138 2

d.10-0138 appetitus qui abnegat et alius qui abnegatur. Et cap 26: ®Spiritus quidem

71 d.10-0138 6


72 d.10-0184 5

d.10-0184 1 In actu odii, qui versatur circa malum ut sic.

163

73 d.10-0186 4

d.10-0186 3 In damnatis, qui volunt aliquid ea sola ratione, quia contra

74 d.10-0234 9

d.10-0234 naturali, quae cum sit data ab auctore naturae, qui summe bonus est, non

75 d.10-0295 3

d.10-0295 beatus, nam qui tollit fundamentum, tollit aedificium.

76 d.10-0446 8

d.10-0446 enim omnia sunt una unitas rei et qui physice causat entitatem rei, *

77 d.10-0523 2

d.10-0523 appetitus, qui cognitionem non supponit, est mortuus, non elicitus;

78 d.10-0544 4

d.10-0544 operandi illarum potentiarum, qui est per assimilationem; et ideo est in eis

79 d.10-0587 2

d.10-0587 amat, qui est pondus quoddam in rem amatam, iuxta illud Augustini:

80 d.11-0120 1

d.11-0120 qui distinctionem realem ponunt inter irascibilem et concupiscibilem,

81 d.11-0125 5

d.11-0125 appetitus est duplex: alius qui fertur in rationem boni sensatam, alius est

82 d.11-0126 1

d.11-0126 qui fertur in rationem boni alterius non sensatam. Quod insinuat *

164

83 d.11-0191 3

d.11-0191 et finis, qui non possunt referri ad diversas potentias.

84 d.11-0193 3

d.11-0193 appetitivae, nam qui illam distinguunt in duas, concupiscibilem ponunt in *

85 d.11-0221 6

d.11-0221 inordinato et maxime apud physicos qui dicebant passiones esse animi *

86 d.11-0263 11

d.11-0263 3 Sed circa hos actus aliqua sunt notanda. Circa actus qui *

87 d.11-0286 4

d.11-0286 4 Circa actus, qui circa malum versantur, est notanda *

88 d.11-0304 2

d.11-0304 odium, qui directe amori opponitur et ex illo sequitur fuga, quae

89 d.11-0409 8

d.11-0409 Hieronymus Fracastorius, lib De sympathia, cap 20, qui ait gaudium sine

90 d.11-0432 2

d.11-0432 unde qui ex titillatione rident, celeriter rident.¯

91 d.11-0462 2

d.11-0462 hominis qui facile movetur.

92 d.11-0467 3

d.11-0467 calore aliquo, qui inde excitatur, humor aliquis in lacrymis resolvitur.

165

93 d.11-0475 2

d.11-0475 irascibilis, qui quinque numerantur: spes, desperatio, audacia, timor, ira.

94 d.11-0544 10

d.11-0544 non potest interius causare tristitiam, quia non videtur. Sanguis, qui

95 d.11-0619 9

d.11-0619 ergo est liber. Et hoc sane videntur dicere qui dicunt politice obedire,

96 d.11-0623 5

d.11-0623 dicere ex D Thoma, qui ibi ait in appetitu sensitivo posse esse veniale

97 d.11-0646 3

d.11-0646 instructione eorum qui volunt ducere vitam perfectam; Anselmus, in illud

98 d.12-0064 10

d.12-0064 notare quod in voluntate reperiuntur primo omnes actus illi qui

99 d.12-0075 3

d.12-0075 consequendi illum, qui actus alio modo dicitur intentio finis, et

100 d.12-0096 10

d.12-0096 illud medium executioni mandetur, et ad hoc servit usus, qui est *

101 d.12-0109 4

d.12-0109 imperato. Ille est qui ab ipsa voluntate immediate fit. Imperatus est *

102 d.12-0174 7

d.12-0174 experimur quosdam actus in intellectu nostro qui non procedunt a

166

103 d.12-0252 10

d.12-0252 4 In hac quaestione errarunt imprimis omnes antiqui gentiles qui

104 d.12-0254 6

d.12-0254 Et est ortus Stoicorum error, qui aiebant omnes operationes

105 d.12-0258 7

d.12-0258 Eumdem fere errorem secuti sunt Priscillianistae, qui dixerunt

106 d.12-0262 6

d.12-0262 Huic fuit similis error Manichaeorum, qui sicut ponebant duos

107 d.12-0278 2

d.12-0278 Lutherus, qui a 36 ad Leonem X, ait ®liberum arbitrium post lapsum rem

108 d.12-0291 6

d.12-0291 Et etiam coactioni opponitur, nam qui cogitur, necessitatur. Et

109 d.12-0294 2

d.12-0294 liber qui sua sponte quodlibet operatur. Haec autem libertas consistit

110 d.12-0303 4

d.12-0303 quibusdam tantum, et qui sunt illi.

111 d.12-0326 4

d.12-0326 assecutus est Epictetus, qui, ut refert Eugubinus, cap 16, dicit: ®...

112 d.12-0457 4

d.12-0457 sit; ergo appetitus, qui talem cognitionem sequitur, poterit amare

167

113 d.12-0544 4

d.12-0544 necessario sub illo qui tunc, quia facta est compositio. Et illa est tantum *

114 d.12-0827 4

d.12-0827 potius intellectus est qui regit voluntatem et totum hominem, nam

115 d.13-0007 12

d.13-0007 rationem motus localis, non videtur essentialis, et ideo de ipso motu, qui

116 d.13-0022 4

d.13-0022 animantibus: alius naturalis, qui vitalis dicitur; alius animalis ex

117 d.13-0153 2

d.13-0153 palpebrarum qui nobis inconsiderantibus fiunt; motus etiam pedum et

118 d.13-0154 2

d.13-0154 manuum qui indeliberate et sine advertentia fit. Circa quos motus

119 d.13-0207 8

d.13-0207 Huc etiam pertinet motus localis aliquarum partium qui fit in

120 d.13-0255 9

d.13-0255 appetitu etiam sensitivo non pendent; ergo ille motus, qui liber est,

121 d.14-0309 3

d.14-0309 nec habitus, qui erant in portione inferiori.

122 d.14-0468 8

d.14-0468 intelligibiles in actu, et maxime a Deo, qui est auctor naturae, ut *

168

123 d.14-0632 11

d.14-0632 est intra visum non potest per se videri, nec calor, qui est supra

124 d.14-0769 8


125 d.14-0781 2

d.14-0781 uniri; qui non est rectus ordo: intelligit ergo substantias

126 d.14-0871 2

d.14-0871 homines qui cognoscit esse homines, non tamen iudicat in particulari

127 d.14-0901 1

d.14-0901 qui non multum in perfectione animam excedunt.

128 d.14-0990 4

d.14-0990 recordatur, tamen effectuum qui veniunt post decessum illius nec

129 d.14-1145 5

d.14-1145 animae coniunctae, ut colligamus qui eorum statuum sit melior

130 d.14-1295 10

d.14-1295 conditione naturae, sicut finis pedum est totum corpus substinere, qui finis *

131 d.14-1369 11

d.14-1369 in animabus, sed etiam in compositis, siquidem homines ipsi sunt qui

132 d.14-1421 7

d.14-1421 modum sit praeternaturalis, tamen quoad terminum, qui est esse

169

133 d.14-1460 2

d.14-1460 sensitivo, qui maxime morti reluctatur, quia tunc perit.

QUIA

1 d.8-0037 1

d.8-0037 quia neuter utrumque cognoscit. Ad hoc ergo necessarius est sensus

2 d.8-0039 2

d.8-0039 discernat, quia anima non cognoscit, nisi per potentias, et ideo per

3 d.8-0048 6

d.8-0048 quae certo ratio falsum supponit, quia sensus interior non aliter *

4 d.8-0054 7

d.8-0054 Et dicitur communis communitate obiecti, non quia sensibilia *

5 d.8-0055 4

d.8-0055 communia percipiat, sed quia cognoscat omnia sensibilia externa, et quia

6 d.8-0055 10

d.8-0055 communia percipiat, sed quia cognoscat omnia sensibilia externa, et quia

7 d.8-0061 5

d.8-0061 communem esse indivisibilem, tamen quia est in organo extenso, *

8 d.8-0093 4

d.8-0093 ph os graece; et quia lumen facit videre colores, inde derivatur

9 d.8-0119 6

d.8-0119 semper adest, scilicet obiecto suo, quia non nisi praesens cognoscit;

170

10 d.8-0120 4

d.8-0120 phantasia non ita, quia etiam absens cognoscit. Unde verba illa non *

11 d.8-0128 5

d.8-0128 esse veram vel falsam, quia sensus est verus vel falsus; unde falsitatem

12 d.8-0133 6

d.8-0133 veritate quam in falsitate; tamen quia haec sensibilia componit et *

13 d.8-0151 3

d.8-0151 sese comitantur, quia ubi est opinio ibi est vel potest esse fides et

14 d.8-0157 7

d.8-0157 Sed forte id non est necessarium, quia istae duo non sunt duae *

15 d.8-0173 3

d.8-0173 aestimativa dicitur, quia a rebus ipsis aliud aestimat quam in rebus *

16 d.8-0181 4

d.8-0181 maiorem aliquam perfectionem, quia non tantum ex instinctu naturae

17 d.8-0206 9

d.8-0206 saltem ad discursum et compositiones, quae illi admiscentur, quia

18 d.8-0269 6

d.8-0269 practice iudicat esse fugiendum, etc. quia cognoscit sub ratione *

19 d.8-0317 4

d.8-0317 necessarii externi sensus, quia nisi illi immutarentur, non posset

171

20 d.8-0324 8

d.8-0324 sensus interiores quam ponuntur in brutis perfectis, quia in illis *

21 d.8-0351 4

d.8-0351 immo necessario exibit, quia in illo instanti in quo recipit species est

22 d.8-0359 9

d.8-0359 phantasia; ergo tam facile immutatur sicuti esse potest, quia non potest

23 d.8-0379 4

d.8-0379 imaginationem non distingui, quia si distinguerentur, maxime ut *

24 d.8-0400 2

d.8-0400 Probatur, quia si distinguerentur, maxime quia una *

25 d.8-0400 6

d.8-0400 Probatur, quia si distinguerentur, maxime quia una *

26 d.8-0460 4

d.8-0460 eamdem numero vim, quia imaginatio et sensus exterior uniuntur per

27 d.8-0516 2

d.8-0516 Probatur, quia illa potentia est formaliter una, quae habet

28 d.8-0581 7

d.8-0581 plura sensibilia, tamen adhuc est imperfectus, quia non habet rationem

29 d.8-0654 4

d.8-0654 necessaria sit memoria, quia est pars prudentiae, teste Cicerone, Ad

172

30 d.8-0674 8

d.8-0674 cogitationibus intellectus, unde cordi non ita tribuuntur, quia in eo ut

31 d.8-0675 4

d.8-0675 in organo fiat, quia intellectus non habet organum, sed ibi

32 d.8-0676 5

d.8-0676 sumitur cor pro anima, quia sicut anima est primum principium vitae,

33 d.8-0692 3

d.8-0692 cerebri laeditur, quia tunc infirmatur sensus communis, a quo vis *

34 d.8-0694 1

d.8-0694 quia iudicium aut ratio laeditur, quod contingit ex infirmitate medii

35 d.8-0716 4

d.8-0716 Neque experientia convincit, quia eadem potentia varie laeditur,

36 d.8-0731 4

d.8-0731 Et ratio est, quia vis sentiendi a sensu interiori derivatur ad

37 d.9-0030 7

d.9-0030 Undecima: Ipsa mens etiam est intelligibilis, quia in his quae

38 d.9-0039 7

d.9-0039 impatibilis, in quo differt a possibili, quia non est principium patiendi,

39 d.9-0049 2

d.9-0049 recordatur, quia est impatibilis; intellectus autem passivus corrumpitur,

173

40 d.9-0065 6

d.9-0065 Vigesima: Anima est quoddammodo omnia, quia omnium

41 d.9-0086 3

d.9-0086 consequentia, tum quia intellectus humanus, cum sit imperfectior *

42 d.9-0087 9

d.9-0087 potentia, debet habere obiectum minus universale; tum etiam, quia alias

43 d.9-0119 5

d.9-0119 propter rationem factam, scilicet quia obiectum adaequatum debet

44 d.9-0133 2

d.9-0133 Praeterea quia, ut D Thomas, Quodl 11, a 2, optime *

45 d.9-0151 3

d.9-0151 per sensus, quia tantum istae res imprimunt species ipsis sensibus;

46 d.9-0162 2

d.9-0162 Sed quia hoc pendet ex dicendis in sequentibus, ideo dicitur

47 d.9-0165 3

d.9-0165 Uno modo, quia potest cognosci per propriam speciem clare

48 d.9-0168 7

d.9-0168 Alio modo potest res dici proportionata, quia potest *

49 d.9-0212 3

d.9-0212 attingendi obiectum, quia angelus attingit perfecte et simplici intuitu, alius

174

50 d.9-0217 7

d.9-0217 vero multo magis differt ab his, quia est ipsa Dei essentia, per quam

51 d.9-0236 1

d.9-0236 quia habent altiorem modum cognoscendi et mobilitatem quamdam

52 d.9-0284 1

d.9-0284 quia naturale est animae corpori uniri; nulla autem forma impeditur a

53 d.9-0313 2

d.9-0313 Tamen quia fundamentum eius falsum est, ideo sit *

54 d.9-0324 2

d.9-0324 tamen quia solum ipsum non est sufficiens, ut ratio facta ostendit,

55 d.9-0334 9

d.9-0334 illuminatur; hoc autem non potuit dicere in phantasmate, quia est *

56 d.9-0349 3

d.9-0349 in potentia, quia non erat sufficiens ad movendum intellectum. Hanc

57 d.9-0381 4

d.9-0381 ergo. Patet sequela, quia phantasia cognoscit quidquid per phantasma

58 d.9-0387 10

d.9-0387 phantasmate repraesentata efficit speciem sui. Sed hoc nihil valet, quia

59 d.9-0433 9

d.9-0433 Si additur, vel est spirituale, et hoc non, quia spirituale non potest *

175

60 d.9-0450 10

d.9-0450 Et confirmatur, nam si hoc non posset fieri, maxime quia

61 d.9-0453 3

d.9-0453 Ultimo arguitur, quia rectus ordo naturae postulat ut ad *

62 d.9-0480 3

d.9-0480 Non primum, quia impossibile est quod res materialis ex propriis *

63 d.9-0490 5

d.9-0490 constare potest et ratione, quia instrumentum non potest elevari ad *

64 d.9-0506 1


65 d.9-0506 10


66 d.9-0509 5

d.9-0509 ergo phantasma materialiter concurrere, quia quasi praebet materiam

67 d.9-0570 3

d.9-0570 instrumenti, nam quia phantasma aliquo modo concurrit ut *

68 d.9-0605 8

d.9-0605 dicitur illuminatio phantasmatis, quae idcirco sic appellatur, quia per

69 d.9-0656 7

d.9-0656 intelligibilis non immutat intellectum nostrum effective, quia non est actu

176

70 d.9-0661 6

d.9-0661 intelligibilis ab intellectu agente, nisi quia aliquo modo fit spiritualis;

71 d.9-0668 7

d.9-0668 materiali? Dicitur ergo quod species abstrahi, quia intellectus agens virtute

72 d.9-0680 1

d.9-0680 quia sicut per artem recipit materia formam, ad quam erat in potentia,

73 d.9-0768 3

d.9-0768 Primum est, quia nihil repugnat dari speciem impressam *

74 d.9-0790 8

d.9-0790 speciem in intellectu nostro fieri vel est quia ille non est capax, vel, si est *

75 d.9-0807 4

d.9-0807 Deo infundi, primo, quia superfluum; et deinde, quia non magis

76 d.9-0807 8

d.9-0807 Deo infundi, primo, quia superfluum; et deinde, quia non magis

77 d.9-0809 2

d.9-0809 Item, quia si infunderentur, vel est propter capacitatem *

78 d.9-0812 5

d.9-0812 cognosceret singularia; ergo primum, quia intellectus noster de se est

79 d.9-0816 1

d.9-0816 quia nisi intellectus noster habet speciem singularis, non potest

177

80 d.9-0818 5

d.9-0818 ex eo potissime negavit, quia non habet propriam speciem illius; ergo

81 d.9-0821 3

d.9-0821 Probatur consequentia, quia non potest intellectus

82 d.9-0849 2

d.9-0849 Item, quia phantasma ipsum est quid materiale et singulare;

83 d.9-0854 2

d.9-0854 universalem, quia illa est indifferens, nec magis repraesentat hoc quam

84 d.9-0856 5

d.9-0856 intellectui per modum speciei, quia est res materialis et inferioris *

85 d.9-0861 8

d.9-0861 si aliquid novi dicit, illud est quod, quia phantasma operatur circa

86 d.9-0890 3

d.9-0890 ad phantasma, quia intellectus nullam haberet speciem abstractam a

87 d.9-0892 3

d.9-0892 3 arguitur, quia nulla est ratio neque experientia ad *

88 d.9-0898 5

d.9-0898 imperfectionem alterius rationis, nam quia intellectus noster in suo

89 d.9-0916 4

d.9-0916 locus non urget, quia Aristoteles tantum intendit eumdem esse *

178

90 d.9-0975 2

d.9-0975 Item, quia si distinctorum praedicatorum species

91 d.9-0981 9

d.9-0981 colorem, non discerneret inter conceptum albedinis et colorem, quia *

92 d.9-0989 4

d.9-0989 plures actus simul, quia non est ratio cur potius hac quam illa specie

93 d.9-1000 7

d.9-1000 eadem praedicata communia repraesentent; partim differunt, quia *

94 d.9-1023 2

d.9-1023 Confirmatur, quia similiter supra diximus de *

95 d.9-1041 5

d.9-1041 ipsum singulare. Patet consequentia, quia potentia in prius concipit,

96 d.9-1079 2

d.9-1079 Item, quia illa cognitio universalis est nimis immaterialis,

97 d.9-1095 8

d.9-1095 particulariter contractum, ut obiectum visus est lucidum, quia quidquid

98 d.9-1108 5

d.9-1108 unum, non viso alio, quia illud non imprimit speciem sui in visu.

99 d.9-1138 3

d.9-1138 abstractio formalis, quia per illam non consideratur res ut universalis est,

179

100 d.9-1142 3

d.9-1142 et universalis, quia in illa concipitur res ut universalis et communis.

101 d.9-1151 3

d.9-1151 provenit, nam quia intellectus immaterialis est, ideo non subicitur

102 d.9-1154 2

d.9-1154 Item, quia immaterialis est et subtilitatem habet ad *

103 d.9-1156 3

d.9-1156 Et tandem, quia incorruptibilis est, potest incorruptibili modo

104 d.9-1178 5

d.9-1178 realiter in ipsa natura, quia, ut diximus, natura realiter non est

105 d.9-1180 1

d.9-1180 quia entia rationis non sunt, nisi dum cognoscuntur; quando autem

106 d.9-1188 4

d.9-1188 naturam ipsam, tamen quia virtutem habet reflectendi, non sistit in

107 d.9-1210 9

d.9-1210 Et natura primo modo solet dici universale physicum, quia

108 d.9-1215 3

d.9-1215 dici metaphysica, quia a metaphysico consideratur, et quia in rebus *

109 d.9-1215 8

d.9-1215 dici metaphysica, quia a metaphysico consideratur, et quia in rebus *

180

110 d.9-1217 7

d.9-1217 Secunda etiam universalitas, quamvis metaphysica dicatur, quia ad

111 d.9-1219 7

d.9-1219 necne, tamen etiam potest physica dici, quia cum illa abstractio sit

112 d.9-1224 8

d.9-1224 Universale vero tertio modo logicum dici solet, quia communiter

113 d.9-1241 7

d.9-1241 communiter etiam dici solet ®ens rationis¯, quia universalitas illa *

114 d.9-1307 4

d.9-1307 non fingitur referri, quia hoc non fingitur, nisi dum comparatur ad *

115 d.9-1347 6

d.9-1347 ab intellectu agente. Maior patet, quia cognitio sensitiva est

116 d.9-1367 5

d.9-1367 experientiam. Et sequela patet, quia etiam in phantasmate hominis in

117 d.9-1371 1

d.9-1371 quia non cadunt sub cognitione alicuius sensus; ergo eadem ratione

118 d.9-1419 5

d.9-1419 potest; ergo. Maior patet, quia cum species sit ratio concipiendi rem,

119 d.9-1426 2

d.9-1426 conceptus, quia ibi vere non est talis substantia, ergo neque in aliis *

181

120 d.9-1436 3

d.9-1436 subiectum accidentium, quia repraesentat illud in concreto intellectus;

121 d.9-1439 1

d.9-1439 quia intellectus noster natus est adunata dividere, potest haec

122 d.9-1461 3

d.9-1461 locis, nempe quia intellectus est capax illarum specierum, et non habet

123 d.9-1463 2

d.9-1463 Item, quia postea intellectus facilius concipit rem; ergo manet

124 d.9-1498 2

d.9-1498 accidens, quia accidens pendet ab illa in esse et cognosci, non e contrario,

125 d.9-1500 1

d.9-1500 quia est primum quod sensibus obicitur.

126 d.9-1542 8

d.9-1542 Et ratio dubii in quaestione proposita est, quia cum ista omnia sint *

127 d.9-1555 8

d.9-1555 Conclusionibus. Haec tamen opinio est contra experientiam, quia

128 d.9-1568 1

d.9-1568 quia ex se haberet omnia necessaria ad se cognoscendum; ergo se

129 d.9-1574 2

d.9-1574 Patet, quia ex se non est sufficienter actuata, neque habet *

182

130 d.9-1581 4

d.9-1581 Et ratio est, quia anima non cognoscit se ipsam per se, sed in *

131 d.9-1588 6

d.9-1588 Et ratio istorum omnium est, quia anima nostra, ex eo quod est

132 d.9-1589 7

d.9-1589 spiritualis, habet quod sit intellectiva, tamen quia est infima inter res

133 d.9-1612 11

d.9-1612 dicunt quidam quod cognoscuntur per se ipsos, non per species, quia

134 d.9-1620 2

d.9-1620 Item, quia si actus per se cognoscerentur, clarius et apertius

135 d.9-1690 2

d.9-1690 Probatur, quia intellectus noster accipit species intelligibiles,

136 d.9-1694 3

d.9-1694 Confirmatur experientia, quia nemo umquam aliquid

137 d.9-1708 5

d.9-1708 Ratio autem conclusionis est, quia Deus, cum sit prima causa a

138 d.9-1714 7

d.9-1714 illam esse suum esse per essentiam, quia non potest illud ab alia

139 d.9-1719 1

d.9-1719 quia effectus ipsi non repraesentant Deum prout in se est, neque

183

140 d.9-1748 2

d.9-1748 convinci, quia nullus est effectus in universo qui necessariam omnino *

141 d.9-1767 4

d.9-1767 Et ratio est, quia nullus effectus istarum substantiarum

142 d.9-1771 3

d.9-1771 differentiae est, quia, licet Deus sit altior et perfectior, tamen habet *

143 d.9-1780 5

d.9-1780 intellectum nostrum oculis noctuae, quia sicut illis non potest intueri solem,

144 d.9-1784 1

d.9-1784 quia admodum pauca illius modo sensibus patent, quorum beneficio,

145 d.9-1866 9

d.9-1866 11 Sed potissima difficultas quae hic manebat est, quia

146 d.9-1878 4

d.9-1878 Et ratio est, quia actus proprii animae nostrae, qui sunt *

147 d.9-1882 7

d.9-1882 13 Arguitur tamen contra tertiam conclusionem, quia *

148 d.9-1884 8

d.9-1884 ergo non potest cognoscere Deum. Maior patet, quia inter intellectum

149 d.9-1892 3

d.9-1892 hac vita, quia neutrius habet propriam et adaequatam speciem; Deum

184

150 d.9-1981 6

d.9-1981 D Thoma, supra, rationem reddit, quia obiectum intellectus

151 d.9-1999 2

d.9-1999 Prima, quia in poenam peccati datum est homini ut intelligere

152 d.9-2000 10

d.9-2000 non possit sine dependentia; sed hoc non est philosophicum, quia hoc

153 d.9-2002 3

d.9-2002 Secunda ratio, quia ista dependentia tantum oritur ex ordine

154 d.9-2021 4

d.9-2021 imaginationis prodest intellectui, quia quando melior est apprehensio

155 d.9-2069 4

d.9-2069 sicut dictum est, quia ex natura sua est in potentia ut per species *

156 d.9-2072 1

d.9-2072 quia eius munus non est recipere, sed tantum agere, ideo ab actione *

157 d.9-2073 6

d.9-2073 denominatur. Dicitur autem intellectus, non quia intelligat nam *

158 d.9-2076 9

d.9-2076 producit speciem et non sentit, sed intellectus dicitur, quia res

159 d.9-2081 2

d.9-2081 immanens, quia est actio cognoscendi.

185

160 d.9-2114 2

d.9-2114 Deus, quia Aristoteles dicit quod intellectus agens est ®omnia *

161 d.9-2122 6

d.9-2122 5 Dico esse certum, non quia sit de fide, quia neque quod sit *

162 d.9-2122 10


163 d.9-2125 6

d.9-2125 Deo vel ab intelligentia aliqua, quia ex hoc nihil contra fidem sequitur,

164 d.9-2126 10

d.9-2126 immo nihil fidei dissonum. Neque etiam dico esse certum, quia

165 d.9-2141 8

d.9-2141 illarum productione a phantasmate neque a corpore, quia actio

166 d.9-2188 8

d.9-2188 quod operatio potentiae est eius substantia, et quia intellectus agens

167 d.9-2190 5

d.9-2190 Sed hoc falsum est, quia in solo Deo sua operatio est sua *

168 d.9-2196 2

d.9-2196 nempe quia non concurrit ad intelligendum, ut potentia recipiens, sed

169 d.9-2210 10

d.9-2210 nam de hoc iam dixit Aristoteles quod non intelligit, quia non est

186

170 d.9-2215 2

d.9-2215 intelligi¯, quia scientia in actu, id est, habens illam, semper intelligit,

171 d.9-2226 4

d.9-2226 tamen non recordatur, quia est impassibilis; intellectus autem

172 d.9-2237 4

d.9-2237 quo in corpore, quia non intelligit modo ad physicum pertinente,

173 d.9-2238 1

d.9-2238 quia non cum adiutorio partis sensitivae et phantasiae, quae

174 d.9-2240 5

d.9-2240 tribuitur corruptibilitas: intellectus quidem, quia intellectui ministrat,

175 d.9-2241 3

d.9-2241 vel certe, quia aliquid rationis participat, dum rationi subditur et ab

176 d.9-2243 7

d.9-2243 6, cap 1; passibilis autem vel quia proprie pati potest, vel quia eius

177 d.9-2243 12

d.9-2243 6, cap 1; passibilis autem vel quia proprie pati potest, vel quia eius

178 d.9-2266 2

d.9-2266 spirituales, quia ad actus spirituales ordinantur.

179 d.9-2283 2

d.9-2283 agente, quia neque in phantasmate aliquod lumen producit, neque in

187

180 d.9-2284 2

d.9-2284 medio, quia nullum est medium per quod cognitio intellectualis fiat;

181 d.9-2286 1

d.9-2286 quia neque intellectus possibilis indiget tali lumine, neque haec *

182 d.9-2300 4

d.9-2300 communis omnibus hominibus, quia principium illius actionis, quod est

183 d.9-2309 2

d.9-2309 possibilis, quia haec ostensio aut est actualis, et haec fit formaliter

184 d.9-2329 2

d.9-2329 actionis, quia ministrat species terminorum, quibus cognitis,

185 d.9-2332 3

d.9-2332 intellectus agentis, quia ab illo illuminantur phantasmata. In tertio autem

186 d.9-2337 4

d.9-2337 Et ratione arguitur, quia potentia quae ordinatur ad

187 d.9-2341 3

d.9-2341 Et probatur quia eius actus est nobilissimus, qui est *

188 d.9-2355 1

d.9-2355 quia agens non est simpliciter perfectius semper patiente, sed

189 d.9-2380 2

d.9-2380 Item, quia multarum rerum species potest intellectus possibilis

188

190 d.9-2439 6

d.9-2439 respicit rem ut operabilis est, quia immediate considerat operationes

191 d.9-2446 8

d.9-2446 maxime versatur circa singularia. Et ratio est, quia versatur circa actionem;

192 d.9-2452 3

d.9-2452 circa contingentia, quia versatur circa singularia, et respicit

193 d.9-2511 10

d.9-2511 etiam practicus absque tali intentione. At vero dicitur practicus, quia

194 d.9-2526 3

d.9-2526 Patet maior, quia intellectus speculativus non movet appetitum, sed

195 d.9-2527 9

d.9-2527 practicus, ut hic dicit Aristoteles. Minor vero probatur, quia *

196 d.9-2533 1

d.9-2533 quia est motivus voluntatis, immo est primum principium rationis

197 d.9-2543 4

d.9-2543 Et ratio est, quia licet intellectus posset ibi sistere, tamen *

198 d.9-2553 1

d.9-2553 quia eadem est ratio de actu in universali et in particulari. Hinc ergo

199 d.9-2568 8

d.9-2568 faciendum. Omnes tamen possunt dici practici absolute, quia omnes

189

200 d.9-2572 4

d.9-2572 Dei est practica, quia est motiva voluntatis.

201 d.9-2617 4

d.9-2617 Et ratio est, quia obiectum adaequatum intellectus est unum

202 d.9-2622 4

d.9-2622 Et patet etiam, quia speculatio est quasi fundamentum actus

203 d.9-2629 2

d.9-2629 Tandem, quia potentia intellectiva est universalissima in suo

204 d.9-2656 7

d.9-2656 universalior est quam habitus perficientes ipsam, quia est superior et

205 d.9-2661 12

d.9-2661 Soto notavit, supra; Caietanus, 1 p, q 1, a 4, non quia in nullo

206 d.9-2662 9

d.9-2662 genere conveniant, ut etiam alibi dictum est, sed quia constituunt

207 d.9-2680 1

d.9-2680 quia est bonum hominis, ut homo est. Secunda rectitudo est ad

208 d.9-2681 4

d.9-2681 bonum secundum quid, quia est bonum hominis, non ut homo est, sed

209 d.9-2687 5

d.9-2687 erraverit quam si volens, quia in prudentia requiritur rectitudo

190

210 d.9-2712 1

d.9-2712 quia dirigit speculationem, ut speculatio est, ut suo loco diximus.

211 d.9-2717 4

d.9-2717 practici et speculativi, quia simul perficiunt intellectum secundum

212 d.9-2721 4

d.9-2721 Et ratio est, quia isti habitus, cum habeant supremum obiectum,

213 d.9-2723 4

d.9-2723 speculationem attingunt, tamen quia simul agunt de his quae ad

214 d.9-2747 8

d.9-2747 phantasmate et intellectu agente.¯ Ratio huius est, quia nulla potentia

215 d.9-2760 3

d.9-2760 et falsum, quia saepe species alicuius rei est acquisita multu

216 d.9-2763 6

d.9-2763 Et ratio a priori est, quia species intelligibiles non pendent in *

217 d.9-2764 10

d.9-2764 conservari a praesentia alicuius obiecti neque ab actu intelligendi, quia

218 d.9-2797 5

d.9-2797 quas non cognoscit intellectus, quia universalia tantum attingit. Et

219 d.9-2803 2

d.9-2803 memoriae, quia non habet pro obiecto adaequato praeteritum ut sic, sed

191

220 d.9-2824 3

d.9-2824 Respondetur quod quia intellectus in hac vita pendet in

221 d.9-2835 4

d.9-2835 nobis certo cognosci, quia non in se, cum non sint, neque in causis suis,

222 d.9-2836 1

d.9-2836 quia non habent eas certas et infallibiles. Illa enim dicuntur

223 d.9-2851 11

d.9-2851 spiritu daemonis loquuntur. Aliae vero sunt res futurae certae vel quia

224 d.9-2853 6

d.9-2853 dummodo subdantur divinae potestati, vel quia sunt a Deo revelatae,

225 d.9-2862 7

d.9-2862 denominationes, quarum omnium significationes explicare oportet, quia

226 d.9-2941 6

d.9-2941 dicitur, quod nomen ®conservationem¯ significat, quia iudicia huius

227 d.9-2942 7

d.9-2942 habitus ut plurimum observanda, vel certe quia illius munus est observare

228 d.10-0169 8

d.10-0169 Ad secundum dicitur id non esse superfluum, quia est *

229 d.10-0172 6

d.10-0172 cognitionem, intellectivam scilicet et sensitivam, quia sensitiva

192

230 d.10-0186 10

d.10-0186 3 In damnatis, qui volunt aliquid ea sola ratione, quia contra

231 d.10-0196 6

d.10-0196 se occidente, et in damnatis, quia vehementer appetunt non esse; at

232 d.10-0197 10

d.10-0197 vero in non esse nulla potest esse ratio boni, quia bonum supponit

233 d.10-0212 10

d.10-0212 Ethicorum, cap 1, ait quod ®omnis pravus est ignorans¯, quia admittit

234 d.10-0225 4

d.10-0225 sub ratione mali, quia semper est ad perfectionem suppositi, sed *

235 d.10-0232 11

d.10-0232 fertur in perfectionem suppositi et de eo omnes id admittunt, quia cum

236 d.10-0236 4

d.10-0236 autem id patet, quia operatur semper ex inclinatione naturali et

237 d.10-0237 10

d.10-0237 universali ad bonum et quando fertur ad malum est quia applicat

238 d.10-0247 3

d.10-0247 Et confirmatur, quia malum ex se fugat appetitum, neque

239 d.10-0257 11

d.10-0257 inclinando se in illud; circa malum autem reiciendo illud. Et quia hic

193

240 d.10-0258 10

d.10-0258 actus fundatur in alio, nam ideo odio habetur malum, quia

241 d.10-0271 4

d.10-0271 vult malum iniustis, quia in illo actu reperitur bonum iustitiae. Et

242 d.10-0275 11

d.10-0275 induens illud sub ratione vindictae quam sumit de Deo; et quia in hoc

243 d.10-0291 8

d.10-0291 possessionem scilicet bonorum et carentiam miseriae. Et quia hac miseria

244 d.10-0296 4

d.10-0296 Respondetur negando consequentiam, quia damnatus

245 d.10-0299 4

d.10-0299 beatum, sed permittit, quia aliter non potest effugere ultimam

246 d.10-0302 8

d.10-0302 voluntatem non posse respuere aliquod bonum nisi quia in illo invenit *

247 d.10-0307 4

d.10-0307 possibilia possunt appeti, quia apprehenduntur sub ratione boni, tamen

248 d.10-0322 6

d.10-0322 bonum nemo appetit, nisi vel quia in actu appetendi invenit aliquam *

249 d.10-0323 6

d.10-0323 rationem boni proprii, vel certe quia ille, cui tale bonum appeto, aliquo

194

250 d.10-0328 1

d.10-0328 quia in ipso Deo includitur bonum ipsius amantis tamquam in fonte et *

251 d.10-0329 10

d.10-0329 origine; si vero est creatura, appeto illi bonum vel quia amicus vel quia

252 d.10-0329 13

d.10-0329 origine; si vero est creatura, appeto illi bonum vel quia amicus vel quia

253 d.10-0330 3

d.10-0330 parens vel quia homo, in quo respicio bonitatem meae naturae. Quod

254 d.10-0331 10

d.10-0331 si non sit res rationalis, volo illi bonum vel quia ad me attinet vel quia

255 d.10-0331 15

d.10-0331 si non sit res rationalis, volo illi bonum vel quia ad me attinet vel quia

256 d.10-0333 8

d.10-0333 3, ait ®quod similitudo est causa amoris¯, quia similitudo efficit ut

257 d.10-0337 2

d.10-0337 est, quia licet ratio boni non respiciat hunc vel illum, tamen ratio boni

258 d.10-0404 2

d.10-0404 est, quia appetitio est quaedam vitalis et actualis inclinatio ad

259 d.10-0428 8

d.10-0428 partialia agentia, hoc, primo, sine ratione fingitur, quia cum ipse

195

260 d.10-0432 5

d.10-0432 Item, id videtur impossibile, quia cum appetitio sit actus

261 d.10-0448 7

d.10-0448 Item, contra hoc procedunt argumenta facta, quia actus *

262 d.10-0457 4

d.10-0457 obiectum talis speciei, quia movet ad actum circa tale obiectum, verum

263 d.10-0459 6

d.10-0459 efficientia, non potest esse verum. quia nihil determinatum assignari *

264 d.10-0460 6

d.10-0460 potest quod obiectum possit efficere, quia neque efficit actum primum

265 d.10-0465 1

d.10-0465 quia ad illos est potentia magis inclinata; quoddam vero modo magis in

266 d.10-0466 2

d.10-0466 liberis, quia circa illos habet dominium ipsa potentia, et ita non

267 d.10-0479 2

d.10-0479 Item, quia apprehensio est conditio, tamquam requisita ad *

268 d.10-0504 4

d.10-0504 a Verbo divino, quia est accidens, illud vero substantia, quod non

269 d.10-0516 14

d.10-0516 voluntate. Et 1 p, q 80, a 2, ait appetitum esse potentiam passivam, quia

196

270 d.10-0545 3

d.10-0545 maior indeterminatio, quia carent omni actuali principio per quod

271 d.10-0547 4

d.10-0547 in obiectum; et quia de se est inclinatio et pondus, saltem in actu

272 d.10-0549 6

d.10-0549 Ad tertium respondetur id esse, quia obiectum praesens *

273 d.10-0564 6

d.10-0564 movens movere ut primum appetibile, quia alias moveret propter

274 d.10-0582 6

d.10-0582 Et ratio est illa communis, quia ubi est nova qualitas producta,

275 d.11-0010 4

d.11-0010 sensualitatem serpenti comparat, quia suggestione allicit rationem. Unde

276 d.11-0019 9

d.11-0019 animalis: primum est prosequi bona appetendo illa; et quia haec bona

277 d.11-0040 7

d.11-0040 ergo sunt potentiae diversae. Antecedens patet, quia irascibilis semper

278 d.11-0058 11

d.11-0058 probatum est supra. Consequentia tenet tum a paritate rationis tum quia

279 d.11-0060 2

d.11-0060 vidimus, quia solus interior sensus cognoscit rationem convenientis et

197

280 d.11-0066 3

d.11-0066 2 arguiturm, quia actus irascibilis et concupiscibilis sunt adeo

281 d.11-0070 5

d.11-0070 distingui realiter. Antecedens probatur. quia irascibilis versatur circa

282 d.11-0076 8

d.11-0076 defendens, nam si tota ratio defendendi est quia concupiscit, quomodo

283 d.11-0084 10

d.11-0084 est perfectior? Nam ex una parte videtur quod irascibilis, quia illi *

284 d.11-0092 8

d.11-0092 obiectorum non sunt sufficientes ad distinguendas potentias, quia *

285 d.11-0105 1

d.11-0105 quia non provenit ex diversitate potentiarum, sed ex pluralitate *

286 d.11-0108 9

d.11-0108 diminuat concupiscentiam circa aliam. Potest etiam illud oriri, quia sunt

287 d.11-0130 2

d.11-0130 constat, quia sensus exterior non cognoscit rationem convenientis.

288 d.11-0135 8

d.11-0135 secundum sensum, alia vero censentur bona, non quia delectant, sed

289 d.11-0136 1

d.11-0136 quia conducunt ad victoriam consequendam. Et huiusmodi bona

198

290 d.11-0139 12

d.11-0139 fertur in obiectum suum? Non enim est ratio boni in communi, quia

291 d.11-0140 9

d.11-0140 haec pertinet ad voluntatem. Neque est ratio honesti, quia huiusmodi

292 d.11-0152 2

d.11-0152 communi, quia irascibilis non fertur in omnia bona ardua, ut ex se

293 d.11-0178 1

d.11-0178 quia nos non ponimus istas potentias realiter distinctas, non multum

294 d.11-0179 4

d.11-0179 curandum est, tamen quia saltem ratione distingui possunt et de illis

295 d.11-0187 7

d.11-0187 dicentium irascibilem versari circa bonum arduum, quia respicit illud sub

296 d.11-0202 5

d.11-0202 eius sententia videtur certum, quia in corde collocat omnes sensus et

297 d.11-0234 9

d.11-0234 loquendum est de his ac si essent plura, quia aliquam distinctionem *

298 d.11-0249 10

d.11-0249 aut ut praesentia aut ut futura. Non numeratur praeteritum, quia

299 d.11-0255 1

d.11-0255 quia ratio illius aliquo modo variatur.

199

300 d.11-0260 10

d.11-0260 Tristitia de malo praesenti vel apprehenso ut praesente. Et quia haec

301 d.11-0291 3

d.11-0291 res cognoscentes, quia media cognitione appetunt et appetendo faciunt

302 d.11-0333 7

d.11-0333 illis. Causa doloris sunt peccata cognita, quia talis cognitio est in *

303 d.11-0344 6

d.11-0344 continui sola non percipitur tactu, quia illa est sensibile commune; *

304 d.11-0358 13

d.11-0358 convertat ad locum doloris, nescit an sit divisio facta. Et ratio est, quia

305 d.11-0393 2

d.11-0393 enumeratione, quia non potest fingi aliud quod in dolore sentiatur, ut

306 d.11-0417 4

d.11-0417 non causat risum, quia non est cum admiratione. Oritur ergo risus ex

307 d.11-0440 1

d.11-0440 quia illa non est furtiva. Quod si aliquando attrectatio seu titillatio visa

308 d.11-0441 8

d.11-0441 causat risum, illud est remisse et provenit, quia semper effectus

309 d.11-0454 11

d.11-0454 actus partis rationalis. In ea enim sola potest esse admiratio, quia solum

200

310 d.11-0468 9

d.11-0468 Et ideo pueri et mulieres facilius lacrymas effundunt, quia et

311 d.11-0477 4

d.11-0477 defensionem boni concupiti, quia tamen in tali bono praeter bonitatem est

312 d.11-0505 11

d.11-0505 appetitu autem sensitivo nihil est quod illo actu possit amari, quia in

313 d.11-0521 4

d.11-0521 Et ratio est, quia concupiscibilis respicit bonum et malum *

314 d.11-0540 3

d.11-0540 videtur reddere, quia est nigri coloris, nam sicut tenebrae exteriores *

315 d.11-0544 6

d.11-0544 non potest interius causare tristitiam, quia non videtur. Sanguis, qui

316 d.11-0585 4

d.11-0585 appetitum sensitivum immediate, quia cum voluntas non cognoscat, non *

317 d.11-0590 3

d.11-0590 incipiat, tamen quia intellectus, ut suprema potentia, magis penetrat

318 d.11-0595 11

d.11-0595 ipsam aliter apprehendere obiectum, et aliter iudicare de illo. Et quia

319 d.11-0607 4

d.11-0607 ignobiliorem appetitu brutorum, quia hic nulli subiacet, noster autem sic. *

201

320 d.11-0609 7

d.11-0609 ut subiciatur rationi, magna est perfectio, quia melius est nobilissimo

321 d.11-0656 6

d.11-0656 Et ratio a priori est, quia appetitus sensitivus sequitur *

322 d.11-0663 4

d.11-0663 obedire politice, non quia libere obediat, nec in omnibus tenere

323 d.11-0664 4

d.11-0664 potest similitudo, sed quia renuere potest, nam dum apparet aliqua

324 d.12-0026 3

d.12-0026 particularis boni, quia nullum est bonum ad quod voluntas ferri non possit,

325 d.12-0050 3

d.12-0050 dicitur ens, quia est clarior eius ratio.

326 d.12-0072 8

d.12-0072 sunt circa finem, quidam circa media. Et quia finis potest considerari

327 d.12-0077 9

d.12-0077 esse potest: aliud quod solum habet rationem medii, quia est primum *

328 d.12-0112 3

d.12-0112 actus imperati, quia non sunt in potestate nostra. Et simile est de *

329 d.12-0126 6

d.12-0126 possunt propter corporis dispositionem, vel quia impossibile est

202

330 d.12-0128 2

d.12-0128 imperatae, quia sunt voluntarie exercitae, ut experientia patet. Ita D

331 d.12-0130 7

d.12-0130 Et ratio universalis est etiam facta, quia voluntas est quae finem

332 d.12-0164 6

d.12-0164 primus debet esse actus intellectus, quia appetitus semper supponit

333 d.12-0168 15

d.12-0168 primus actus a D Thoma, 1 p, q 82, a 4, ad 3, forte quia Deus

334 d.12-0233 6

d.12-0233 operatur libere; nec quando operatur, quia tunc necessario operatur,

335 d.12-0247 11

d.12-0247 necessitari a Deo. Consequens est falsum; ergo. Sequela patet, tum quia

336 d.12-0248 8

d.12-0248 Deus non potest mutare naturam rerum, tum quia Deus non potest *

337 d.12-0366 2

d.12-0366 Item, quia ista pars est spiritualis; libertas ad spiritualem rem

338 d.12-0373 8

d.12-0373 potentiae sunt; additur tamen ®voluntatis et rationis¯, quia libertas

339 d.12-0378 4

d.12-0378 homo est liber, quia potest eligere hoc vel illud. Consistit etiam in

203

340 d.12-0383 10

d.12-0383 Quod vero haec libertas ex ratione oriatur patet, 1, quia *

341 d.12-0390 6

d.12-0390 amare hoc et non amare, quia intellectus non necessitatur ad *

342 d.12-0394 10

d.12-0394 a 1, ubi dicit quod bruta non habent libertatem, quia non agunt

343 d.12-0395 8

d.12-0395 iudicio rationis; homo vero habet liberum arbitrium, quia agit iudicio

344 d.12-0396 2

d.12-0396 rationis, quia habet vim ad opposita.

345 d.12-0409 1

d.12-0409 quia non potest aliquid respuere, nisi quia in eo aliquam rationem

346 d.12-0409 7

d.12-0409 quia non potest aliquid respuere, nisi quia in eo aliquam rationem

347 d.12-0411 5

d.12-0411 Ratio istorum esse videtur, quia libertas voluntatis debet esse *

348 d.12-0417 1

d.12-0417 quia invenit rationem mali, ita intellectus potest non assentiri, si

349 d.12-0440 3

d.12-0440 necessariae, vel quia beatitudo non ponitur in eo quod debet poni, vel quia

204

350 d.12-0440 13


351 d.12-0441 6

d.12-0441 non consideratur actu, vel certe quia hic actus et hoc obiectum numero

352 d.12-0444 8

d.12-0444 propter bonitatem quam habet, et non amare, quia non censet illud

353 d.12-0454 3

d.12-0454 Tenet conclusio, quia libertas arbitrii sequitur ex intellectu et ratione,

354 d.12-0484 3

d.12-0484 Primum probatur, quia in beatitudine vel in bono in

355 d.12-0486 4

d.12-0486 Secundum vero probatur, quia numquam amor huius boni

356 d.12-0490 3

d.12-0490 quoad exercitium, quia non videt aperte et clare in eo completam et

357 d.12-0491 7

d.12-0491 necessariam rationem boni, neque quoad specificationem, quia *

358 d.12-0493 9

d.12-0493 admixtum. Unde in hoc differt voluntas ab intellectu, quia intellectus

359 d.12-0498 4

d.12-0498 bonum. Id est, quia ratio veritatis est unica tantum, unde si res habet

205

360 d.12-0503 2

d.12-0503 amorem, quia ibi nulla potest inveniri ratio mali, sed semper summa et

361 d.12-0512 6

d.12-0512 naturaliter et necessario circa alia, quia est potentia superior et operatur iuxta

362 d.12-0514 2

d.12-0514 essentiam, quia illud obiectum sic est diligibile; creaturas vero libere amat,

363 d.12-0515 1

d.12-0515 quia etiam illae sic diligibiles sunt. Sic etiam voluntas nostra *

364 d.12-0535 3

d.12-0535 libere operor, quia illa propositio facit sensum compositum et tantum

365 d.12-0539 6

d.12-0539 operatur, etiam libere non operatur, quia in eodem instanti in quo *

366 d.12-0544 6

d.12-0544 necessario sub illo qui tunc, quia facta est compositio. Et illa est tantum *

367 d.12-0559 2

d.12-0559 dominium, quia istae potentiae sunt spirituales et altioris ordinis, nam *

368 d.12-0580 12


369 d.12-0616 3

d.12-0616 Antecedens probatur, quia perfectissimus actus voluntatis est dilectio Dei, et

206

370 d.12-0621 4

d.12-0621 gradu quam Cherubim, quia isti excedunt in cognitione, illi in amore;

371 d.12-0633 2

d.12-0633 pendent, quia non sunt sine libertate propria.

372 d.12-0635 4

d.12-0635 perfectior quam imaginatio, quia ille est capax virtutis, non vero *

373 d.12-0665 8

d.12-0665 intellectu; ergo intellectus est perfectior. Consequentia probatur, quia quando

374 d.12-0667 6

d.12-0667 sequitur ex essentia, perfectior est, quia haec est quasi principium

375 d.12-0679 4

d.12-0679 participationem ab intellectu, quia intellectus ipse est perfectior. Et hoc etiam

376 d.12-0700 3

d.12-0700 invenitur distinctio, quia in modo appetendi parum differunt; ergo

377 d.12-0710 6

d.12-0710 voluntas; ergo. Antecedens primum probatur, quia reliqua nota

378 d.12-0722 3

d.12-0722 aequalis perfectionis, quia utraque istarum potentiarum est *

379 d.12-0725 2

d.12-0725 intellectus, quia nobiliori modo attingitur ab intellectu quam a voluntate

207

380 d.12-0734 11

d.12-0734 respectu rerum superiorum, et sic excedit caritas illum. Ratio est, quia

381 d.12-0736 8

d.12-0736 res prout sunt in se ipsis, et quia in via Deus et superiores res sunt in *

382 d.12-0738 6

d.12-0738 imperfecta; amor vero est perfectior, quia tendit in res prout in se sunt.

383 d.12-0745 5

d.12-0745 actus intellectus actum voluntatis, quia tunc videtur Deus prout in se

384 d.12-0768 3

d.12-0768 amor visione, quia etiam ibi amor fertur in Deum prout in se est, *

385 d.12-0789 5

d.12-0789 imperfecto quoddam modo, praecipue quia illa cognitio non supponit

386 d.12-0794 7

d.12-0794 perfectior, nihilominus intellectus esset perfectior potentia, quia potest

387 d.12-0806 7


388 d.12-0815 9

d.12-0815 incendentes, ut Dionysius ait, 7 cap Celesti Hierarchiae, quia illorum

389 d.12-0816 10

d.12-0816 munus est accendere in amorem Dei hominum voluntates, nam quia

208

390 d.12-0834 10

d.12-0834 beatus et voluntas reddit hominem bonum dispositive in via, quia est

391 d.12-0841 8

d.12-0841 sensitivis appetitum esse perfectiorem omni potentia cognoscitiva, quia

392 d.12-0845 2

d.12-0845 Praeterea, quia sensitiva virtus ex natura sua ordinatur ad

393 d.13-0019 6

d.13-0019 hactenus diximus. In contrarium est, quia actus et obiectum huius

394 d.13-0048 2

d.13-0048 Item, quia appetitus non est sine cognitione.

395 d.13-0051 2

d.13-0051 Item, quia non est ille motus naturalis; ergo ab appetitu.

396 d.13-0089 3

d.13-0089 Maior probatur, quia posita efficacia in appetitu ad efficiendum motum

397 d.13-0096 5

d.13-0096 pars minoris probatur, tum quia quo pauciora principia

398 d.13-0097 10

d.13-0097 concurrant ad aliquam actionem eo est melius operanti, tum quia operari per

399 d.13-0107 2

d.13-0107 tamen, quia haec potentia in actione sua omnimode ab appetitu *

209

400 d.13-0120 6

d.13-0120 non passiva tantum. Tenet consequentia, quia potentiae animae, ut

401 d.13-0121 6

d.13-0121 anima est, omnes sunt activae, quia actus earum debent esse vitales

402 d.13-0134 3

d.13-0134 Et probatur, quia sicut appetitus movet membra ad *

403 d.13-0137 2

d.13-0137 localis, quia nulla est particularis ratio quae ostendat aliter *

404 d.13-0146 5

d.13-0146 secundum non potest fingi, quia omnis actus voluntatis est volitio vel

405 d.13-0163 5

d.13-0163 sufficiens impedire motionem appetitus, quia cum motus localis sit motus

406 d.13-0174 6

d.13-0174 sed aperte illam ponunt, tamen quia inter omnes potentias, quae

407 d.13-0198 4

d.13-0198 Et ratio est, quia hic motus illis partibus maxime opertur, nam

408 d.13-0210 10

d.13-0210 De virtute universali, Aristoteles semper ait esse in corde, quia

409 d.13-0213 7

d.13-0213 Alii vero volunt esse in cerebro, quia haec virtus motiva *

210

410 d.13-0221 8

d.13-0221 Contingit tamen aliquando amitti motum sine sensu, quia motus

411 d.13-0233 1

d.13-0233 quia a distantibus sensibilibus immutari possunt. Et inter haec *

412 d.13-0243 3

d.13-0243 Et probatur, quia si pungantur, constringuntur; et si *

413 d.13-0253 2

d.13-0253 Probatur, quia motio localis in nobis libere fit, exceptis

414 d.13-0274 7

d.13-0274 sine voluntate propter eamdem causam. Et quia tunc voluntas

415 d.13-0282 2

d.13-0282 Probatur, quia est potentia libera et principium omnis *

416 d.13-0284 2

d.13-0284 Item, quia nulla est ratio quare in hoc pendeat ab appetitu. Et

417 d.14-0015 2

d.14-0015 tum quia est idem esse existentiae cum essentia. Utrum vero esse,

418 d.14-0023 8


419 d.14-0027 7

d.14-0027 hoc habet quoddammodo rationem personae. Tamen quia non est

211

420 d.14-0029 1

d.14-0029 quia non subsistebat, non erat ®semipersona¯.

421 d.14-0039 4

d.14-0039 Et ratio est, quia anima, etiam dum est in corpore, existit per se,

422 d.14-0064 3

d.14-0064 propriam entitatem, quia est incorruptibilis; ergo.

423 d.14-0066 7

d.14-0066 essentiae, alias corrumperetur, nec existentiae, tum quia haec non est *

424 d.14-0067 5

d.14-0067 distincta ab essentia, tum quia corrumperetur; corrumpi enim non est

425 d.14-0068 7

d.14-0068 nisi existentiam perdere nec entitatem personalitatis, quia non est

426 d.14-0070 2

d.14-0070 Item, quia dato quod sit distincta talis entitas, in homine *

427 d.14-0085 7

d.14-0085 subsistentiam hanc acquireret; sed hoc non, quia actionem in

428 d.14-0097 2

d.14-0097 Probatur, quia ratio personae tantum per positivum *

429 d.14-0103 4

d.14-0103 inferiorum, tantumque differt, quia actu se communicat vel non, quod non *

212

430 d.14-0104 8

d.14-0104 variat rationem semipersonae. Dicitur autem semipersonam, tum quia

431 d.14-0106 8

d.14-0106 rationalis naturae integrae, scilicet individua substantia, tum quia

432 d.14-0107 9

d.14-0107 de ratione personae est quod sit omnino incommunicabilis, quia debet

433 d.14-0109 3

d.14-0109 persona, tamen quia subsistens est in partiali natura rationali, ideo

434 d.14-0117 5

d.14-0117 Tantum potest fieri argumentum, quia sequitur quod in morte

435 d.14-0125 2

d.14-0125 tamen quia hoc pendet ex multis quae in sequentibus dicenda sunt, ideo

436 d.14-0131 8

d.14-0131 Simili ratione videtur non posse moveri localiter, quia motus *

437 d.14-0135 4

d.14-0135 In contrarium est, quia dicimus animam esse in caelo, per quod

438 d.14-0148 7

d.14-0148 corporalia communiter dicuntur esse in loco, quia ab illo

439 d.14-0149 8

d.14-0149 circumscribuntur; de aliis dicuntur esse in loco, quia replent spatium in quo

213

440 d.14-0154 1

d.14-0154 quia, cum spiritualis sit, a corporibus pati non potest; cum vero sit pars *

441 d.14-0156 10

d.14-0156 corpora. Maxime enim motum localem haberet; et hoc non, quia tantum

442 d.14-0157 8

d.14-0157 hoc possunt angeli, anima vero non potest, quia spiritualis res non

443 d.14-0164 3

d.14-0164 potest anima, quia non habet voluntatem adeo efficacem, ut patet ex *

444 d.14-0168 4

d.14-0168 Et dixi ®naturaliter¯, quia supernaturaliter potest anima pati a

445 d.14-0184 2

d.14-0184 Item, quia Deus dicitur aliquo modo esse in loco: ®Caelum et

446 d.14-0191 6

d.14-0191 immanentem, ut intellectio vel volitio, quia illa actio omnino independens

447 d.14-0192 13

d.14-0192 est a loco nec per illam anima habet aliquem ordinem ad locum, quia

448 d.14-0194 8

d.14-0194 actionem transeuntem, ut patet ex tertio Notabene, quia naturaliter

449 d.14-0197 9

d.14-0197 caelo empyreo, nullam actionem transeuntem habent circa illud, quia

214

450 d.14-0203 4

d.14-0203 Quod etiam patet, quia, licet non paterentur, possent intelligi

451 d.14-0205 12

d.14-0205 Et patet: Quando enim res alicubi patitur non ideo ibi est, quia

452 d.14-0208 7

d.14-0208 in loco nec per applicationem virtutum, quia si illam virtutem non

453 d.14-0211 1

d.14-0211 quia substantialiter est praesens loco, licet ad illum non habeat alium

454 d.14-0218 5

d.14-0218 dicitur esse in limbo, quia substantia illius animae est ibi inclusa, ita ut

455 d.14-0220 5

d.14-0220 Quod per conditionalem explicatur, quia si illa anima esset

456 d.14-0228 8

d.14-0228 ablata quantitate, non esset localiter in vase, quia non repleret illud, *

457 d.14-0237 2

d.14-0237 Item, quia esse in loco et mutare locum se mutuo

458 d.14-0245 2

d.14-0245 Item, quia alias anima, cum vellet, posset exire a corpore.

459 d.14-0246 2

d.14-0246 Item, quia animae separatae possent venire ad nos cum *

215

460 d.14-0267 9

d.14-0267 potest, cum vult, deferri, sed per naturalem corruptionem, quia

461 d.14-0275 11

d.14-0275 regulariter ex lege Dei non exeunt a suis receptaculis, vel quia invite *

462 d.14-0276 3

d.14-0276 detinentur vel quia libere obediunt voluntati Dei, aliquando tamen huc

463 d.14-0304 3

d.14-0304 potentias sensitivas, quia credit subiectari in anima. Quem supra *

464 d.14-0312 8

d.14-0312 spirituali nec pendent a corpore ullo modo, quia corpus non est causa *

465 d.14-0316 7


466 d.14-0316 11


467 d.14-0320 3

d.14-0320 imperfectiones dicentes, quia ab illo statu debet auferri omnis

468 d.14-0325 11

d.14-0325 evidentes manent in patria. Alii vero habitus obscuri non manent, quia in

469 d.14-0332 4

d.14-0332 destruetur quoad modum, quia non fiet cum conversione ad phantasmata.

216

470 d.14-0333 9

d.14-0333 Sed certe non est hic sensus D Pauli, quia ibi non loquitur de

471 d.14-0394 7

d.14-0394 1 Videtur quidem non habere alias, quia non apparet modus *

472 d.14-0396 3

d.14-0396 Contra est, quia si non haberet alias, nimis imperfecta erit

473 d.14-0428 3

d.14-0428 Ratio est, quia si anima coniuncta corpori potest abstrahere *

474 d.14-0432 2

d.14-0432 Confirmatur, quia alias anima separata esset *

475 d.14-0433 6

d.14-0433 imperfectissima in modo suae naturae, quia non posset in actum exire per *

476 d.14-0441 3

d.14-0441 enim determinatur, quia phantasma et intellectus radicantur in anima

477 d.14-0445 6

d.14-0445 habent locum in anima separata, quia phantasia caret, nec fingi potest

478 d.14-0447 9

d.14-0447 animae ad res, quam ponit Scotus, potest intelligi, quia anima non

479 d.14-0452 3

d.14-0452 anima separata, quia habet intrinsecam dependentiam a cognitione

217

480 d.14-0457 8

d.14-0457 enim cognoscit per conversionem ad phantasma sensibile, quia tunc

481 d.14-0458 8

d.14-0458 habet modum formarum sensibilium; extra corpus vero, quia habet

482 d.14-0462 5

d.14-0462 Et ratio, ait, est, quia modus operandi sequitur modum *

483 d.14-0463 3

d.14-0463 essendi; et quia non est possibilis alius modus intelligendi in anima nisi

484 d.14-0491 7

d.14-0491 Et hoc probat illa confirmatio Scoti, quia alias male esset

485 d.14-0492 4

d.14-0492 provisum animae nostrae, quia nec intrinseco esset in actu primo *

486 d.14-0517 2

d.14-0517 Item, quia inconveniens est quod anima semper habeat *

487 d.14-0520 2

d.14-0520 Item, quia animae essentia et perfectio est limitata et *

488 d.14-0523 6

d.14-0523 animae, sicut Deus comprehendit se, quia suus intellectus infinitus

489 d.14-0538 5

d.14-0538 se per suam substantiam, quia eius intellectus est constitutus ex

218

490 d.14-0555 4

d.14-0555 intelligibilis in potentia, quia secundum propriam naturam est forma

491 d.14-0560 2

d.14-0560 intelligibilis, quia absque participatione habet naturam substantiarum *

492 d.14-0585 10

d.14-0585 Item, quaenam est haec conversio? Non enim est cognitio, quia

493 d.14-0602 2

d.14-0602 consequentia, quia ideo angelus id potest, quia est forma intelligibilis

494 d.14-0602 7

d.14-0602 consequentia, quia ideo angelus id potest, quia est forma intelligibilis

495 d.14-0609 7

d.14-0609 2, dato illo, consequentia non tenet, quia dupliciter potest

496 d.14-0620 5

d.14-0620 De primo etiam patet, quia anima est adeo imperfecta quod

497 d.14-0623 7

d.14-0623 esse intelligibilem non actu, sed potentia, quia per se non potest

498 d.14-0626 2

d.14-0626 probabilis, quia difficile intelligitur quomodo substantia spiritualis possit

499 d.14-0633 3

d.14-0633 tactum, sentiri, quia illa materialis coniunctio non sufficit ad cognitionem,

219

500 d.14-0635 6

d.14-0635 Haec pars est probabilis, tamen quia res obscura est, in qua non

501 d.14-0639 3

d.14-0639 7 Et quia difficultas huius sententiae est in explicando cur in *

502 d.14-0647 11

d.14-0647 corpore non potest habere hoc munus, dum est in corpore, quia cum tunc

503 d.14-0650 4

d.14-0650 intelligibilis in potentia, quia non potest per se intelligi, sed per alienas

504 d.14-0676 6

d.14-0676 aliqualiter Deum et substantias separatas, quia est evidens. Inquirimus

505 d.14-0683 10

d.14-0683 veram scientiam non potest cognoscere Deum per essentiam Dei, quia

506 d.14-0686 2

d.14-0686 Probatur, quia naturale est, cognito effectu, devenire in

507 d.14-0695 7

d.14-0695 Deum, non clare, sed imperfecto modo, quia non potest Deum aliter

508 d.14-0698 7

d.14-0698 animarum et angelorum, potest Deum cognoscere, quia aequaliter procedunt

509 d.14-0717 3

d.14-0717 quidditative comprehendere, quia eadem est ratio in illa et in omnibus

220

510 d.14-0720 9

d.14-0720 Non potest vero id facere per essentiam suam, quia haec non *

511 d.14-0752 2

d.14-0752 speciebus, quia unamquamque animam et intelligentiam potest per

512 d.14-0760 2

d.14-0760 Item, quia anima ex se habet lumen sufficiens ad habendam

513 d.14-0772 4

d.14-0772 Et ratio est, quia substantia finita non potest per se uniri *

514 d.14-0779 2

d.14-0779 Item, quia si anima separata aliam intelligeret per illius *

515 d.14-0788 2

d.14-0788 visu, quia est actu visibilis, ut probatum est d 7; sed angelus est

516 d.14-0795 3

d.14-0795 efficiendas species, quia phantasma est materiale et non potest efficere *

517 d.14-0799 2

d.14-0799 Confirmatur, quia res actu talis potest imprimere sui *

518 d.14-0814 6

d.14-0814 4 Species debet esse immaterialior, quia est forma actu *

519 d.14-0824 3

d.14-0824 Sed contra, quia etiam anima tantum debet perfici a Deo,

221

520 d.14-0829 6

d.14-0829 Ad tertium: Non est simile, quia voluntas non movetur *

521 d.14-0884 5

d.14-0884 illam lumine naturali, maxime quia essentiae angelorum sunt finitae.

522 d.14-0888 4

d.14-0888 Secunda pars probatur, quia comprehendere ratione

523 d.14-0963 4

d.14-0963 singularium ad operandum, quia in eo statu non deberet conversari cum aliis *

524 d.14-0975 6

d.14-0975 singularium materialium, quantum communicare possunt, quia illis

525 d.14-0982 6

d.14-0982 Prima pars probatur ab aliquibus, quia distantia localis

526 d.14-0984 1

d.14-0984 quia distantia localis ut plurimum impedit actionem materialem,

527 d.14-0985 6

d.14-0985 tamen non actionem pure spiritualem, quia non pendet a loco. In

528 d.14-0986 6

d.14-0986 sensibus autem impedit distantia localis, quia recipiunt species ab obiecto;

529 d.14-0992 6

d.14-0992 infundantur ex natura rei loquendo, quia illarum cognitio non est necessaria

222

530 d.14-0993 6

d.14-0993 ad perfectionem naturalem animae debitam, quia est cognitio nimis

531 d.14-0996 5

d.14-0996 Addidi secundam partem conclusionis, quia non est *

532 d.14-1017 11

d.14-1017 Gentes, cap 59, alias in visione beatifica esset mutatio continua, quia

533 d.14-1022 9

d.14-1022 speciebus, et non oportet quod actu omnia cognoscat, quia non *

534 d.14-1031 11

d.14-1031 naturalem, non tantum per visionem Dei, sed per proprias species, quia hoc

535 d.14-1038 3

d.14-1038 supra, et quia anima ex natura sua habet lumen intellectuale

536 d.14-1066 5

d.14-1066 Et contrarium tenent multi, quia angelus non potest *

537 d.14-1070 5

d.14-1070 qualitates intentionales bene potest, quia sunt sui ordinis et illas aliquo

538 d.14-1071 3

d.14-1071 modo continet, quia est plenus specierum. Sine hac productione

539 d.14-1091 8

d.14-1091 adaequate conveniunt superiori imperfecte cognoscit res inferior, quia non

223

540 d.14-1106 9

d.14-1106 animae cognitio naturalium vel concedatur illi distincta cognitio, quia *

541 d.14-1127 6

d.14-1127 species eiusdem rationis cum acquisitis, quia tantum infunduntur ad

542 d.14-1148 9

d.14-1148 separatae secundum se sit melior, non tamen animae, quia est *

543 d.14-1150 5

d.14-1150 cognoscat. Ratio eius est, quia animae uniuntur corporibus ut

544 d.14-1158 10

d.14-1158 dependentia. Quod D Thomas ait nec potest negare Scotus, quia illa

545 d.14-1160 6

d.14-1160 animae non convenit non est quia illa cognitio non sit melior, sed quia

546 d.14-1160 13

d.14-1160 animae non convenit non est quia illa cognitio non sit melior, sed quia

547 d.14-1162 9

d.14-1162 quam cum illo, licet homini non sit melius, quia est illi impossibile.

548 d.14-1171 5

d.14-1171 Item, Deum melius cognoscit, quia cognoscit melius effectus

549 d.14-1189 11

d.14-1189 acquisitas, melius intelligit per illas extra quam in corpore. Patet, quia

224

550 d.14-1192 6

d.14-1192 intelligit quam per acquisitas. Patet, quia infusae sunt perfectiores et *

551 d.14-1203 5

d.14-1203 corpus illi deterior est, quia impeditur valde ab operatione sua; ergo *

552 d.14-1229 1

d.14-1229 quia status est praeternaturalis, licet ad 3 dicat esse naturale prout

553 d.14-1231 11


554 d.14-1243 2

d.14-1243 stet, quia si compositio hominis singularis est et mirabilior aliis, non

555 d.14-1258 9

d.14-1258 Haec conclusio, quoad omnes partes, patet ex dictis, quia

556 d.14-1263 8

d.14-1263 effectum suum causat, virtutem suam declarat; et quia haec causalitas

557 d.14-1314 4

d.14-1314 singulare, nec mirum, quia est singularis inter omnes, nec aliquid debet

558 d.14-1318 1

d.14-1318 quia est conformis essentiae, licet non expleat omnes illius *

559 d.14-1320 2

d.14-1320 naturalis, quia anima ex sua essentia habet quod sit subsistens et *

225

560 d.14-1346 11

d.14-1346 vivendum, 2 Cor, cap 5: ®Nolumus expoliari, sed, etc¯, tamen quia

561 d.14-1348 11

d.14-1348 perpetuo in illo statu manere; in alio vero perpetuo manet, quia est magis

562 d.14-1390 2

d.14-1390 tum quia, inquit, anima ex illa unione nihil perficitur, tum quia

563 d.14-1390 11

d.14-1390 tum quia, inquit, anima ex illa unione nihil perficitur, tum quia

564 d.14-1405 2

d.14-1405 Probatur, quia appetitus naturalis est aptitudo naturalis

565 d.14-1435 10

d.14-1435 bonum et in ea re magis perdere quam acquirere, quia licet acquireret

566 d.14-1441 8

d.14-1441 semel a mortalitate liberaretur, non illam appeteret, quia licet sit magis

567 d.14-1444 2

d.14-1444 Item, quia vel anima hoc appeteret propter bonum suum vel

568 d.14-1446 8

d.14-1446 Non primum, ut ostensum est, nec secundum, quia licet nulla anima

569 d.14-1460 6

d.14-1460 sensitivo, qui maxime morti reluctatur, quia tunc perit.

226

570 d.14-1468 4

d.14-1468 Et ratio est, quia cognoscunt quod debent reuniri corporibus, in

571 d.14-1472 2

d.14-1472 manent, quia non illis corpora tribuuntur, sed libenter obediunt, et

QUIBUS

1 d.8-0310 4

d.8-0310 sunt particulares virtutes, quibus addi debuit universalis, quae *

2 d.8-0614 4

d.8-0614 valde artificiosa, de quibus Aristoteles, 9 De historia animalium, cap

3 d.8-0704 1

d.8-0704 quibus illi ventriculi non sunt distincti.

4 d.9-0080 3

d.9-0080 sequentibus, in quibus in particulari videbimus quae cognoscantur ab *

5 d.9-0696 9

d.9-0696 anima nostra et quae in ipsa sunt. De quibus singillatim est dicendum.

6 d.9-0826 1

d.9-0826 quibus singulare cognosci a nobis per reflexionem.

7 d.9-1193 3

d.9-1193 inferiora a quibus est abstracta. Et haec vocatur notitia comparativa,

8 d.9-1341 3

d.9-1341 2 De quibus dico 1: Haec non cognoscuntur primo ab

227

9 d.9-1734 2

d.9-1734 Ex quibus evidenter potest colligi esse possibiles

10 d.9-1849 1

d.9-1849 quibus ille gradus in sua perfectione eluceat.

11 d.9-2090 4

d.9-2090 esse transiens. Ex quibus constat ratio et differentia istarum virtutum,

12 d.9-2135 5

d.9-2135 productiva specierum intelligibilium, sine quibus non potest fieri

13 d.9-2329 6

d.9-2329 actionis, quia ministrat species terminorum, quibus cognitis,

14 d.9-2478 11


15 d.9-2666 5

d.9-2666 variis abstractionibus distinguuntur, de quibus etiam in suo loco

16 d.9-2692 7

d.9-2692 non transeunt in exteriorem materiam, sub quibus comprehenduntur

17 d.9-2848 3

d.9-2848 omnia ex quibus coniectari potest quid sit eventurum. Numquam *

18 d.9-2909 3

d.9-2909 8 Ex quibus omnibus constat potentiam intellectivam esse unicam

228

19 d.10-0004 5

d.10-0004 genera potentiarum animae, ex quibus tria a nobis sunt explicata, scilicet

20 d.10-0088 9


21 d.10-0346 2

d.10-0346 enim, quibus ibi confirmavimus actus esse qualitates a potentia

22 d.11-0050 5

d.11-0050 apprehenditur illamque habere actus quibus prosequitur illud bonum, et ut

23 d.11-0051 6

d.11-0051 sic dici concupiscibilem, et actus quibus tuetur illud a contrariis, et

24 d.11-0184 4

d.11-0184 versatur circa media quibus defendendum est tale bonum, sive *

25 d.11-0261 12

d.11-0261 obiecta aliter variari non possunt, ideo nec plures sunt actus, de quibus

26 d.11-0297 1

d.11-0297 quibus prosequuntur bona et fugiunt mala, non quod potentia

27 d.11-0437 6

d.11-0437 delectationem, nam illae partes in quibus fit titillatio sunt auctioris tactus. Et hoc

28 d.11-0512 8

d.11-0512 irascibili. Constat etiam de distinctione illorum. De quibus plura apud

229

29 d.11-0537 3

d.11-0537 et a quibus excitantur, ut melancholia habet quamdam affinitatem

30 d.11-0561 1

d.11-0561 quibus necessarium est scire qua ratione et modo alter alteri subordinetur.

31 d.12-0104 9

d.12-0104 Et isti sunt fere omnes actus voluntatis. De quibus plura apud D

32 d.12-0107 10

d.12-0107 5 Distinguuntur actus voluntatis in elicitos et imperatos. Ex quibus

33 d.12-0327 8

d.12-0327 Non tantum dedit nobis Deus facultates has, quibus generose

34 d.12-0433 2

d.12-0433 rationibus quibus coniungitur, et considerando quantum sit appetibilis;

35 d.12-0452 3

d.12-0452 11 Ex quibus omnibus sumitur ratio a priori conclusionis: Nam *

36 d.12-0464 10

d.12-0464 12. An voluntas et liberum arbitrium distinguantur realiter. Ex quibus

37 d.12-0472 3

d.12-0472 13 In quibus actibus aut circa quae obiecta sit libera voluntas. Sed *

38 d.12-0473 7

d.12-0473 superest circa hanc conclusionem explicandum in quibus actibus et circa

230

39 d.13-0011 10

d.13-0011 ergo restat dicendum de potentia ipsa et de instrumentis quibus hic

40 d.13-0018 11

d.13-0018 sequi videtur hanc potentiam non esse distinctam ab aliis, de quibus

41 d.13-0024 4

d.13-0024 constrictio pulmonis, ex quibus causatur respiratio et pulsus. Isti

42 d.13-0055 9

d.13-0055 membrorum, nam ideo sunt iuncturae in animalibus, in quibus unum *

43 d.13-0196 7


44 d.13-0206 2

d.13-0206 musculis quibus istae partes texuntur et gubernantur.

45 d.14-0201 3


46 d.14-0656 3

d.14-0656 sensibus a quibus dependet in operari, ut patet in aliis rebus, nam licet

47 d.14-0847 3

d.14-0847 2 Rationes, quibus supra probavimus animama se perfecte

48 d.14-0869 10

d.14-0869 non sat est cognitio confusa nisi singulas personas cognoscat quibus

231

49 d.14-1058 7

d.14-1058 conversionem ad res actu intelligibiles, sub quibus comprehenduntur *

50 d.14-1469 1

d.14-1469 quibus habent perfectionem suam et nulla privantur. Quae cognitio *

51 d.14-1474 1

d.14-1474 quibus perpetuo Deo fruentur, cui honor et gloria in saeculorum saecula.

QUIBUSDAM

1 d.8-0585 5

d.8-0585 naturalem prudentiam, et in quibusdam etiam disciplinabilitatem.

2 d.12-0113 1

d.12-0113 quibusdam naturalibus motibus membrorum generationi deservientium,

3 d.12-0303 1

d.12-0303 quibusdam tantum, et qui sunt illi.

4 d.13-0196 1


5 d.13-0254 1


QUID

1 d.8-0032 4

d.8-0032 Sensus communis, ad quid sit necessarius. Nam illa operatio erat

232

2 d.8-0488 3

d.8-0488 Nec video quid huic conclusioni obstare possit, quod non sit *

3 d.8-0670 6

d.8-0670 cogitationes, et Mt 9: “Ut quid cogitatis mala in cordibus vestris?”

4 d.9-0053 6

d.9-0053 Decimaseptima: Intellectus in cognitione quod quid est

5 d.9-0060 3

d.9-0060 deinde iudicat quid sit fugiendum, quidve etc. Et hinc est quod *

6 d.9-0159 4

d.9-0159 6 Sed dubitabis, quid intelligamus nomine rerum *

7 d.9-0399 1

d.9-0399 quid esset necessarium? Nullam autem causaliatem potest habere nisi

8 d.9-0689 4

d.9-0689 ipsa vero virtute, quid sit, dicetur melius infra, q 8.

9 d.9-0692 5

d.9-0692 1 Postquam expositum sit quid sit obiectum commune intellectus

10 d.9-0781 6


11 d.9-0849 6

d.9-0849 Item, quia phantasma ipsum est quid materiale et singulare;

233

12 d.9-1028 8


13 d.9-1113 7


14 d.9-1155 5

d.9-1155 dividendum coniuncta et penetrandum quid sit unicuique proprium.

15 d.9-1245 3

d.9-1245 modo est quid reale intrinsecum rei. Universale tertio modo est quid

16 d.9-1245 11

d.9-1245 modo est quid reale intrinsecum rei. Universale tertio modo est quid

17 d.9-1247 1

d.9-1247 quid reale extrinsece denominans rem.

18 d.9-1395 8

d.9-1395 Minor vero probatur, nam substantia materialis est quid

19 d.9-1466 10

d.9-1466 8 Ex dictis in hac quaestione resolvitur alia, nempe quid a nostro

20 d.9-1517 6

d.9-1517 accidentia conferant ad cognitionem quod quid erat esse, quod *

21 d.9-1665 1

d.9-1665 ®quid sit¯. Et ipsum ®an est¯ dupliciter etiam potest cognoscit:

234

22 d.9-2091 3

d.9-2091 saltem quoad quid nominis.

23 d.9-2093 1

d.9-2093 quid rei illarum, supersunt aliqua dubia.

24 d.9-2228 5

d.9-2228 sunt, nam non constat quid intelligat per verbum illud ®separatus¯, an

25 d.9-2352 3

d.9-2352 tamen secundum quid, inquantum intellectus possibilis est in potentia

26 d.9-2356 2

d.9-2356 secundum quid tantum, es scilicet ratione qua agens est.

27 d.9-2457 2

d.9-2457 considerando quid sint et quomodo oriantur a tali natura. Et hoc est

28 d.9-2518 7

d.9-2518 1, dicitur quod ®omnis pravus ignorat quid agere debet¯ ignorantia

29 d.9-2581 10

d.9-2581 11 2 colligitur ex dictis quidnam sit actus practicus, quid

30 d.9-2681 3

d.9-2681 bonum secundum quid, quia est bonum hominis, non ut homo est, sed

31 d.9-2707 8

d.9-2707 actionis. Artes vero sunt circa agibile secundum quid, ut diximus.

235

32 d.9-2848 6

d.9-2848 omnia ex quibus coniectari potest quid sit eventurum. Numquam *

33 d.9-2893 1

d.9-2893 quid unicuique conveniat metitur. Distingui etiam solet in anima

34 d.9-2937 5

d.9-2937 10 Synderesis et conscientia quid sint. Duo tamen sunt explicanda,

35 d.10-0060 3

d.10-0060 appetitus videtur quid commune animatis et inanimatis. Quaelibet enim res

36 d.10-0095 7

d.10-0095 3 probatur, nam res cognoscentes apprehendunt quid sit

37 d.10-0341 10

d.10-0341 Utrum actus appetendi fiat a sola potentia appetitiva et quid per illud

38 d.10-0409 5

d.10-0409 esset aliqua similitudo, nam quid aliud potest efficere? Huiusmodi

39 d.10-0439 4

d.10-0439 Et primo interrogo quid sit obiectum efficere actum quoad *

40 d.11-0280 6

d.11-0280 appetitu. Constat enim delectationem esse quid vitale, nam vitaliter

41 d.12-0640 7

d.12-0640 vult intellectum esse perfectiorem, licet secundum quid in aliquibus

236

42 d.12-0770 8

d.12-0770 thomistae dicunt amorem in patria esse secundum quid perfectiorem.

43 d.13-0278 5

d.13-0278 impediat. Et tunc constat quid dicendum sit. Et ita patet quomodo *

44 d.14-0094 9

d.14-0094 corruptione hominis privatur aliquo, et non acquirit positivum quid.

45 d.14-0142 5


46 d.14-0155 4

d.14-0155 hominis et imperfectum quid, non potest habere actionem circa

47 d.14-0516 1

d.14-0516 quid animae impediat cognitionem.

48 d.14-0640 6

d.14-0640 corpore non se intelligit aut quid illi conferat separatio, ideo *

49 d.14-0882 2

d.14-0882 ®quod quid est¯, nec in accidentibus sistit; ergo, cum habeat proprias

QUIDAM

1 d.8-0053 9

d.8-0053 Unde hic non dicitur esse sensus universalis, sed quidam particularis.

2 d.8-0140 3

d.8-0140 Propter quod quidam sic exponunt differentiam, quod ex opinione

237

3 d.8-0166 5

d.8-0166 9 Aestimativa. Aestimativa dicitur quidam sensus interior potens

4 d.8-0544 7


5 d.9-0040 6

d.9-0040 sed agendi; et ideo actus quidam et praestabilior scientia, id est, *

6 d.9-0091 3

d.9-0091 potentia et quidam illius habitus haberent adaequatum obiectum,

7 d.9-0185 2

d.9-0185 Dicunt quidam quod istae potentiae, ut potentiae sunt, non

8 d.9-0461 6

d.9-0461 9 Sed ad haec dicunt quidam quod in specie intelligibili duo sunt,

9 d.9-0734 8

d.9-0734 termino; ergo concipit utrumque extremum. Quod vero quidam aiunt

10 d.9-1106 9

d.9-1106 abstractio formalis proveniens a virtute potentiae, sed est quidam modus

11 d.9-1612 2


12 d.9-1634 4

d.9-1634 tandem speciebus intelligibilibus quidam etiam aiunt per se ipsas

238

13 d.9-2207 1

d.9-2207 quidam articulus obliqui.

14 d.9-2563 8

d.9-2563 Verum est tamen quod inter actus practicos quidam sunt magis

15 d.9-2726 2

d.9-2726 habitus, quidam sunt mere speculativi, ut Metaphysica; quidam mere

16 d.9-2726 8

d.9-2726 habitus, quidam sunt mere speculativi, ut Metaphysica; quidam mere

17 d.9-2727 4

d.9-2727 practici, ut prudentia; quidam aliquid ex utroque videntur participare, ut

18 d.9-2950 6

d.9-2950 malas statim sequitur in voluntate quidam remorsus et tristitia *

19 d.10-0040 9

d.10-0040 sentiunt et cupiditatem, et ita in eis est quidam indeterminatus motus.

20 d.10-0519 5

d.10-0519 11 Ad primum aiunt quidam apprehensionem obiecti non esse

21 d.10-0590 9

d.10-0590 dicitur esse amans in re amata. Propter quod quidam philosophus dixit

22 d.11-0122 7

d.11-0122 concupiscibile dicitur. De irascibili vero dicunt quidam quod, sicut *

239

23 d.11-0273 9

d.11-0273 Ex hoc autem amore oritur in appetitu motus quidam in rem

24 d.11-0298 9

d.11-0298 appetens bonum et fugiens malum sit diversa, ut quidam putarunt, quos

25 d.11-0427 2

d.11-0427 Argumento quidam respondent risum ex titillatione causatum

26 d.11-0457 2

d.11-0457 excitatur quidam motus in parte illa quae est septum transversum. Et

27 d.11-0470 3

d.11-0470 lacrymarum humor quidam sanguinis, serus, ut docet Aristoteles,

28 d.11-0573 2

d.11-0573 habet: quidam eliciti, ut enumerati quaestione praecedenti, alius

29 d.12-0071 10

d.12-0071 4 Et hinc colligitur prima divisio actuum voluntatis, nam quidam

30 d.12-0072 4

d.12-0072 sunt circa finem, quidam circa media. Et quia finis potest considerari

31 d.12-0097 1

d.12-0097 quidam actus quo voluntas applicat potentias omnes ad operationes sibi

32 d.12-0769 12

d.12-0769 intellectus vero non, nisi prout in se illum habet. Propter quod quidam

240

33 d.12-0840 3

d.12-0840 Ad confirmationem quidam aiunt in potentiis

34 d.13-0070 3

d.13-0070 Asserunt enim quidam quod in exterioribus membris tantum est *

QUIDDITAS

1 d.9-0340 2

d.9-0340 phantasmate quidditas rei materialis sine conditionibus individualibus; unde

2 d.9-1671 4

d.9-1671 quidditatem. Dupliciter enim quidditas a nobis cognoscitur, *

3 d.9-1674 8


4 d.9-1703 8

d.9-1703 evidenter cognosci per creaturas, et eius etiam quidditas confuse et *

5 d.9-1724 1

d.9-1724 quidditas autem earum imperfecte potest cognosci, quantum ad communia

6 d.9-1794 6

d.9-1794 ideo consequenter aiebat quod sicut quidditas rerum materialium

7 d.9-1982 3

d.9-1982 nostri est quidditas rei materialis; haec autem non potest ab intellectu

241

QUIDDITATEM

1 d.9-0024 5

d.9-0024 Nona: Intellectus potest cognoscere quidditatem rei absolute et

2 d.9-0027 2

d.9-0027 vero quidditatem.

3 d.9-0098 3


4 d.9-1018 1

d.9-1018 quidditatem, genus et differentiam concipere.

5 d.9-1077 4

d.9-1077 vero penetrant rei quidditatem; cognoscere autem universalia est *

6 d.9-1671 1

d.9-1671 quidditatem. Dupliciter enim quidditas a nobis cognoscitur, *

7 d.9-1718 1

d.9-1718 quidditatem aliquo modo cognoscimus, numquam tamen clare et distincte,

8 d.9-1774 7

d.9-1774 ergo in hac vita substantiarum separatarum quidditatem in communi

9 d.9-1778 3

d.9-1778 nostro esse quidditatem materialem; et cc 7 et 8, ait quod sine *

10 d.9-1836 8

d.9-1836 concedunt non posse nos propriam et distinctam quidditatem angelorum

242

11 d.9-1838 5

d.9-1838 concedunt posse nos cognoscere quidditatem angelorum in universali

12 d.9-1875 6

d.9-1875 evidenter cognoscimus illam esse et quidditatem eius etiam usque ad

13 d.12-0652 1

d.12-0652 quidditatem; voluntas vero non fertur in rem nisi prout habet ordinem

QUIDDITATES

1 d.9-0155 7

d.9-0155 ubi ait quod intellectus noster percipit quidditates sensibilium; et cap

2 d.9-0945 4

d.9-0945 ut proprias rerum quidditates cognoscere possit; quidditates autem

3 d.9-0945 7

d.9-0945 ut proprias rerum quidditates cognoscere possit; quidditates autem

4 d.9-1078 2

d.9-1078 cognoscere quidditates rerum.

5 d.9-1768 9

d.9-1768 innotescit nobis, qui ostendant proprias earum proprietates et quidditates,

6 d.9-1792 10

d.9-1792 posse a nobis perfecte cognosci. Ponebat enim ipse Plato quidditates

243

QUIDDITATIS

1 d.9-1520 6

d.9-1520 accidentis multum conducit ad cognitionem quidditatis substantialis,

2 d.9-1535 4

d.9-1535 habendam perfectam cognitionem quidditatis substantialis, ex qua

3 d.9-1841 2


QUIDDITATIVA

1 d.9-1497 4


2 d.9-1670 5

d.9-1670 imperfecte, cognoscendo aliqua praedicata quidditativa, non vero integram

3 d.14-0878 3

d.14-0878 separata est quidditativa et distincta.

QUIDDITATIVAM

1 d.9-1840 3

d.9-1840 licet confusam, quidditativam appellant. Thomistae vero esse *

2 d.9-1841 4


3 d.14-0889 5

d.14-0889 multum addit supra cognitionem quidditativam. Ad cognitionem enim

244

4 d.14-0890 1

d.14-0890 quidditativam sat est cognoscere omnia praedicata essentialia; ad

QUIDDITATIVE

1 d.9-0169 1

d.9-0169 quidditative cognosci ab intellectu nostro, saltem per effectus adaequatos; et

2 d.9-1485 1

d.9-1485 quidditative, nam tunc res cognoscitur quidditative cum proprio conceptu

3 d.9-1485 6

d.9-1485 quidditative, nam tunc res cognoscitur quidditative cum proprio conceptu

4 d.9-1486 8

d.9-1486 concipitur. Consequens autem falsum est, nam homo quidditative

5 d.9-1513 1

d.9-1513 quidditative modo humano, scilicet a posteriori et per effectus; et hoc

6 d.9-1817 5

d.9-1817 dicere quod perfecte et quidditative, et lib 12 Metaphysicae, cc 7 et 9,

7 d.9-1830 5

d.9-1830 separatas posse a nobis quidditative cognosci. Quod etiam tenet Iandunus,

8 d.14-0515 1

d.14-0515 quidditative intelligat se videtur satis credibile, nam tunc non est

9 d.14-0717 1

d.14-0717 quidditative comprehendere, quia eadem est ratio in illa et in omnibus

245

10 d.14-0885 10

d.14-0885 Nec est cur ab intellectu nostro cognosci non possint quidditative in

11 d.14-0893 1

d.14-0893 quidditative cognoscunt, non autem comprehendunt.

12 d.14-1168 5

d.14-1168 1 Quia intelligit se quidditative, quod non habet in corpore.

QUIDEM

1 d.8-0629 1

d.8-0629 quidem ut significat habitum consultandi de agendis secundum

2 d.9-0175 3

d.9-0175 Respondetur: Est quidem spiritualis, tamen potentia *

3 d.9-0311 2

d.9-0311 Durandus quidem consequenter loquitur. Negavit enim supra species

4 d.9-0437 6

d.9-0437 supposito tamquam instrumenta illius. Quod quidem Capreolus et *

5 d.9-0853 8

d.9-0853 assignandum est per quam speciem intelligibilem; non quidem per speciem *

6 d.9-1979 2

d.9-1979 faciunt quidem conclusionem certam a posteriori.

246

7 d.9-2240 4

d.9-2240 tribuitur corruptibilitas: intellectus quidem, quia intellectui ministrat,

8 d.9-2365 3

d.9-2365 17 Probabilis quidem est haec sententia, quam innuit D Thomas,

9 d.9-2494 3

d.9-2494 practicum, non quidem per se, sed per accidens et occasionaliter, ut si

10 d.9-2498 9

d.9-2498 haec cognitio erit practica et illa speculativa. Quod quidem ex fine

11 d.9-2728 4

d.9-2728 Philosophia moralis, quae quidem practica videtur esse partim, et

12 d.10-0036 5

d.10-0036 instrumentum ipsius appetitus, quod quidem corpori attribuendum *

13 d.10-0138 12


14 d.10-0213 12

d.10-0213 malum sub ratione boni; et lib 8, cap 2, ait ®amabile quidem *

15 d.10-0483 3

d.10-0483 opinionibus. Et quidem primae duae opiniones, quas ut improbabiles *

16 d.11-0378 8


247

17 d.11-0408 4

d.11-0408 est, nam Valleriola quidem affirmavit, oppositum tamen tenet *

18 d.14-0394 3

d.14-0394 1 Videtur quidem non habere alias, quia non apparet modus *

19 d.14-1373 9

d.14-1373 naturalem perfectionem habere et complete esse beata. Quod quidem

QUIDNAM

1 d.9-2581 6

d.9-2581 11 2 colligitur ex dictis quidnam sit actus practicus, quid

2 d.11-0335 2

d.11-0335 Quaeres quidnam sit id quod sentitur in membro, ubi est causa

QUIDQUID

1 d.8-0302 6

d.8-0302 sensus interni, quorum unus potest quidquid alius et plura, superflue

2 d.8-0308 1

d.8-0308 quidquid illi possunt, potest interior; ille ergo sufficit.

3 d.8-0315 8

d.8-0315 externis sensibilibus; quamvis ergo sensus interior cognoscat quidquid

4 d.8-0587 1

d.8-0587 quidquid Scotus dicat, in 4, d 45, q 3, nam experientiae evidentes illam

248

5 d.9-0093 9

d.9-0093 3 Intellectus et voluntas versantur circa idem, nam quidquid

6 d.9-0107 2

d.9-0107 Item, quidquid est intelligibile potest intellectu cognosci, nam

7 d.9-0108 6

d.9-0108 intelligibile et intellectus adaequantur; sed quidquid habet entitatem

8 d.9-0116 1

d.9-0116 quidquid habet rationem entis; ergo.

9 d.9-0137 1

d.9-0137 quidquid ab intellectu aut potentia cognoscitur debet sub obiecto illius *

10 d.9-0344 5

d.9-0344 quod intellectus possibilis speculatur quidquid est in phantasmate

11 d.9-0381 7

d.9-0381 ergo. Patet sequela, quia phantasia cognoscit quidquid per phantasma

12 d.9-0475 1

d.9-0475 quidquid est in specie intelligibili est spirituale, etiam ipsa repraesentatio,

13 d.9-0903 8

d.9-0903 careat directa cognitione singularium, nam habere debet quidquid est

14 d.9-1095 9

d.9-1095 particulariter contractum, ut obiectum visus est lucidum, quia quidquid

249

15 d.9-1846 1

d.9-1846 quidquid praeclarum in creaturis videmus; qui modus etiam in angelis *

16 d.10-0132 10

d.10-0132 intellectiva et in utraque habet complementum illi debitum et quidquid

17 d.11-0165 11

d.11-0165 sensitivus in suo ordine, sicut interior sensus in suo; ergo quidquid *

18 d.12-0242 4

d.12-0242 anima radicatae; ergo quidquid una istarum potentiarum appetit, *

19 d.12-0723 3

d.12-0723 universalissima et quidquid una intelligit alia potest amare; et e contra. Tamen

20 d.14-0947 10

d.14-0947 in hac vita habuit, et per eas potest cognoscere quidquid

21 d.14-1226 6

d.14-1226 omnino inseparabilis ab illa, et quidquid est contra hanc inclinationem *

QUIDVE

1 d.9-0060 6


QUIES

1 d.9-2952 3

d.9-2952 inveniatur, sequitur quies quaedam et gaudium. Et ideo dicitur 2 Cor 1

2 d.11-0276 1

d.11-0276 quies gaudium seu delectatio dicitur.

250

QUIESCENS

1 d.10-0051 7

d.10-0051 uterque diversimode movet, nam universalis, ut quiescens, id est ut

QUIESCENTE

1 d.13-0060 4

d.13-0060 hoc deserviunt, ut quiescente una parte, alia moveatur, et ut illa quae

QUIESCENTI

1 d.13-0061 3

d.13-0061 movetur nitatur quiescenti, ut si manus movetur, quiescit brachium, et

QUIESCIT

1 d.11-0275 9

d.11-0275 Habita autem re, in illa vitaliter et affectuose quiescit, et haec

2 d.13-0061 8

d.13-0061 movetur nitatur quiescenti, ut si manus movetur, quiescit brachium, et

3 d.14-1363 11

d.14-1363 tamen resurrectio naturalis non est, sed ex gratia, ideo non quiescit

QUIETEM

1 d.9-2051 3

d.9-2051 1 Propter quietem maiorem.

QUILIBET

1 d.9-0880 7

d.9-0880 immediate singularia cognoscit. Et hoc potest quilibet in se experiri, si

251

2 d.14-1011 11

d.14-1011 supernaturalia et libera Dei et angelorum e hominum; et non quilibet beatus

QUIN

1 d.9-0795 2

d.9-0795 repugnantia quin potius illi deberet esse aptior, nam est magis

2 d.9-0926 5

d.9-0926 conditionibus materiae, non tollit quin possit cognoscere res materiales

3 d.9-0964 2

d.9-0964 hominem quin repraesentet hominem; ergo per illam potest homo *

4 d.9-1228 4

d.9-1228 non est proprium, quin potius nimis extrinsecum primario fini illius.

5 d.10-0140 1

d.10-0140 quin omni voluptate frueretur.¯ Prohibere voluntatis est, voluptas

6 d.10-0521 7

d.10-0521 primum principium est: ®Esse nihil volitum quin sit praecognitum¯, et

7 d.10-0557 3

d.10-0557 tamen negamus quin possit voluntas medio uno actu suo alium efficere.

8 d.14-1255 6

d.14-1255 redditur imperfectior in substantia sua, quin potius explicat perfectionem

9 d.14-1268 9

d.14-1268 perfectio eius. Et considerando substantiam animae non dubium quin

252

QUINQUE

1 d.8-0025 8

d.8-0025 et reminiscentia significant potentiam aliquam sensitivam a quinque

2 d.8-0082 7

d.8-0082 litteram, cap 16, comparat sensus externos quinque rivulis ab uno sensu

3 d.8-0242 4


4 d.8-0247 8

d.8-0247 Sexta opinio ponit sex sensus interiores, nempe quinque *

5 d.11-0475 3

d.11-0475 irascibilis, qui quinque numerantur: spes, desperatio, audacia, timor, ira.

6 d.11-0511 6

d.11-0511 Constat ergo tantum esse dictos quinque actus in appetitu *

QUINTAM

1 d.8-0294 9

d.8-0294 fingimus montem aureum. Et ad hanc operationem addit quintam

2 d.8-0329 9

d.8-0329 Et ex hoc fundamento secundo excludit D Thomas quintam

3 d.9-0775 9

d.9-0775 dictis supra, d 5, q 5, circa difficultatem quintam.

253

QUINTUM

1 d.10-0285 2

d.10-0285 Ad quintum. Argumentum petit difficultatem theologicam,

2 d.12-0548 3

d.12-0548 17 Ad quintum. Quintum argumentum. Deus enim non scit actus

QUIQUID

1 d.9-1229 3

d.9-1229 23 Sed quiquid sit de nominibus, et illis utendo ut plures, ex dictis

QUIS

1 d.8-0200 9

d.8-0200 sensitivam; quod etiam a signo probat, nam cum quis conatur per *

2 d.9-0875 7

d.9-0875 Primum desumitur ex experientia, nam antequam quis sciat

3 d.9-0980 3

d.9-0980 Item, si quis vidisset albedinem et nullum alium *

4 d.9-2334 4

d.9-2334 15 Dubitabitur, 3, quis horum intellectuum sit perfectior

5 d.9-2495 1

d.9-2495 quis acquirat scientiam de re operabili, non animo operandi illam, sed

6 d.9-2501 2

d.9-2501 tamen quis variaret modum acquirendi scientiam, quamvis variaret

254

7 d.10-0286 4

d.10-0286 an scilicet potest quis appetere non esse simpliciter. Et quoniam *

8 d.10-0294 4

d.10-0294 Sed contra: Si quis vult non esse, ergo vult non esse

9 d.11-0496 9

d.11-0496 corresponditur alius similis in obiecto bono, nam si quis esset in

10 d.11-0499 1

d.11-0499 quis proponitur ut benefactor, tollitur ratio ardui, et sic destruitur

11 d.12-0307 11

d.12-0307 enim ad Hebr. 11 quod ®accedentem ad Deum oportet credere quis

12 d.14-0904 3

d.14-0904 angelis, et quis sit modus loquendi eorum.

QUISNAM

1 d.14-1327 9

d.14-1327 essentialem finem ad quem ordinatur sit praeternaturalis. Sed quisnam

QUISQUAM

1 d.10-0215 3

d.10-0215 quod numquam ®quisquam tantum a lege naturali discivit [...], ut

QUO

1 d.8-0027 8

d.8-0027 eamdem, prout est principium diversorum actuum. De quo statim.

255

2 d.8-0125 8

d.8-0125 proprium sensibile, imaginatio saepe est falsa. De quo Aristoteles, tx

3 d.8-0132 7

d.8-0132 cognitione simplicium sensibilium sequitur sensum, a quo illa accipit tam in

4 d.8-0351 9

d.8-0351 immo necessario exibit, quia in illo instanti in quo recipit species est

5 d.8-0366 7

d.8-0366 neque etiam potest assignari agens a quo facta sit illa dispositio, vel

6 d.8-0455 7

d.8-0455 primarium illum sensum interiorem pertinere.¯ De quo, infra, dicit quod

7 d.8-0573 8

d.8-0573 Aristoteles haec animalia non habere phantasiam, in quo non sibi *

8 d.8-0588 11

d.8-0588 ostendunt, nam elephans per multos dies vindictam sumit illius a quo

9 d.8-0604 3

d.8-0604 eum; ex quo saepe provenit quod habens memoriam rei non habet

10 d.8-0605 8

d.8-0605 memoriam circumstantiarum, ut loci, temporis, etc. De quo *

11 d.8-0692 9

d.8-0692 cerebri laeditur, quia tunc infirmatur sensus communis, a quo vis *

256

12 d.9-0012 7

d.9-0012 Quarta: Nullum est organum corporeum in quo haec potentia

13 d.9-0028 9

d.9-0028 Decima: Illo modo potest res concipi sine materia quo est a

14 d.9-0039 3

d.9-0039 impatibilis, in quo differt a possibili, quia non est principium patiendi,

15 d.9-0050 2

d.9-0050 sine quo nihil intelligit aliud. Et haec ex cap 5.

16 d.9-0180 10

d.9-0180 humanus et angelicus sunt in eodem gradu potentiarum, in quo differunt

17 d.9-0279 9

d.9-0279 sententiam in Philebo, ubi intellectum comparat libro in quo sensus et

18 d.9-0328 1

d.9-0328 quo intellectus agens et phantasma concurrunt ad productionem *

19 d.9-0361 10

d.9-0361 Item, quae est assistentia illa intellectus agentis, vel in quo

20 d.9-0382 4

d.9-0382 repraesentatur, eo modo quo repraesentatur.

21 d.9-0424 2

d.9-0424 modum quo Deus de potentia absoluta possit, mediante re materiali,

257

22 d.9-0467 6

d.9-0467 superatur ab illa, ad modum quo supra dicebamus de specie et actu

23 d.9-0502 11

d.9-0502 2 Quia forma non educitur nisi ex potentia subiecti in quo *

24 d.9-0507 6

d.9-0507 agens operatur circa subiectum in quo recipitur eius actio; actio autem

25 d.9-0517 5

d.9-0517 est autem aliud a quo possit determinari nisi a phantasiae cognitione;

26 d.9-0526 8

d.9-0526 interioribus, q 2, nam ad eum modum quo ibi, ultimo loco, dixi fieri species in

27 d.9-0592 11

d.9-0592 intellectiva est in potentia ad similitudines rerum, non eo modo quo

28 d.9-0651 7

d.9-0651 Quare est notanda differentia inter modum quo sensibilia in

29 d.9-0673 7

d.9-0673 repraesentationem intelligibilis speciei dicitur abstractio. Ex quo aperte constat quod

30 d.9-0682 3

d.9-0682 potentia. De quo D Thomas, 2 Contra Gentes, cc 76 et 77.

31 d.9-0724 8

d.9-0724 Tamen difficultas est et dissensio circa modum quo *

258

32 d.9-0836 8

d.9-0836 in universali, reflectit ad phantasma ipsum a quo res universalis

33 d.9-0881 3

d.9-0881 consideret modum quo hactenus singularia cognoscebat, antequam *

34 d.9-0914 10

d.9-0914 atque se habet cum sese extendit linea flexa.¯ Ex quo loco colligitur

35 d.9-0929 6

d.9-0929 singulare, debet esse spiritualis, cum quo stat quod sit repraesentativa rei

36 d.9-0940 3

d.9-0940 explicemus modum quo intellectus cognoscit universale proprie.

37 d.9-1012 8

d.9-1012 universale abstracte et universaliter, et eo modo quo fuit cognitum.

38 d.9-1182 9

d.9-1182 cognoscitur; ergo tunc nullum ens rationis est a quo natura dicatur

39 d.9-1184 3

d.9-1184 intellectus, in quo abstracta repraesentatur et per quem abstracta

40 d.9-1422 9

d.9-1422 Eucharistiae, nam ibi eodem modo sentiuntur accidentia panis quo

41 d.9-1533 9

d.9-1533 parte pendet ex cognitione subiecti et principii a quo dimanant; *

259

42 d.9-1562 5

d.9-1562 2 Prima conclusio. Ex quo sequitur 1, quod non cognoscit se per

43 d.9-1651 9

d.9-1651 verificatur de intellectu nostro pro hoc statu, de quo subdit quod intelligit

44 d.9-1717 7

d.9-1717 ita formamus conceptum quemdam proprium Dei, quo eius

45 d.9-1761 9

d.9-1761 hunc angelum concipiam sub ratione motoris huius caeli, quo modo

46 d.9-1855 5

d.9-1855 Tertius est per effectus, quo potissime usus est Aristoteles,

47 d.9-1859 2

d.9-1859 in quo cum superiori illo ordine convenimus. Unde D Augustinus, 8

48 d.9-1915 2

d.9-1915 In quo etiam est, 2, certum non habere in usu istarum *

49 d.9-2033 9

d.9-2033 versatur circa spiritualia, imaginatio versatur circa aliquid ex quo possint

50 d.9-2227 4

d.9-2227 passibilis corrumpitur, sine quo nihil intelligit anima¯ difficilia valde

51 d.9-2237 1

d.9-2237 quo in corpore, quia non intelligit modo ad physicum pertinente,

260

52 d.9-2261 9

d.9-2261 omnibus hominibus, sed multiplicare iuxta numerum animarum, de quo

53 d.9-2389 3

d.9-2389 caret, in quo et a perfectione angeli declinat, habet tamen *

54 d.9-2427 10

d.9-2427 illas regulando illas et constituendo in illis optimum modum quo fiant.

55 d.9-2525 4

d.9-2525 vero actus, a quo movetur appetitus, est prior omni appetitu; ergo.

56 d.9-2557 4

d.9-2557 actu malo, ex quo sequitur remorsus in voluntate, ille, inquam, *

57 d.9-2582 4

d.9-2582 vero praxis. De quo plurimi disputant tam metaphysici quam

58 d.9-2589 5

d.9-2589 dicitur ille actus intellectus quo ordinat aut dirigit operationem aliquam,

59 d.9-2618 5

d.9-2618 formaliter, nempe intelligibile, sub quo continentur practicum et *

60 d.9-2751 5

d.9-2751 Est communis theologorum. De quo D Augustinus, 10 *

61 d.9-2776 5

d.9-2776 supra in simili. De quo vide D Thomam, De memoria et reminiscentia,

261

62 d.9-2840 2


63 d.9-2904 4

d.9-2904 statu constitutus in quo consecutus est omnia quae habere potest,

64 d.9-2949 3

d.9-2949 operationum, in quo iudicamus illas esse malas vel bonas. Si iudicamus esse

65 d.10-0022 8

d.10-0022 gratia, et illud idem est principium a quo incipit intellectus practicus,

66 d.10-0025 6

d.10-0025 consecutione finis est primum a quo debet incipere consecutio finis

67 d.10-0064 9

d.10-0064 necessaria distinctio appetitus in naturalem et elicitum. De quo

68 d.10-0167 12

d.10-0167 essentia, quatenus se ipsam amat et in propriis bonis gaudet, ex quo

69 d.10-0185 5

d.10-0185 2 In actu desiderii, quo alteri malum desidero, ut malum est.

70 d.10-0238 6

d.10-0238 rationem boni ad particulare, in quo apparet ratio boni, cum vere non sit;

71 d.10-0330 6


262

72 d.10-0391 7

d.10-0391 potentiam exire in actum, eo modo quo obiectum visus facit potentiam exire

73 d.10-0400 4

d.10-0400 primo, ad modum quo obiectum potentiae cognoscitivae movet

74 d.10-0413 11

d.10-0413 potentiae ab obiecto facta non potest intelligi, nisi obiective, in quo non

75 d.10-0451 11

d.10-0451 Item, res ab illo fit effective in tali specie, a quo recipit *

76 d.10-0524 4

d.10-0524 sed vitalis, de quo hic loquimur, est elicitus. Concedo ergo

77 d.10-0531 1

d.10-0531 quo multi falluntur reprehendentes Capreolum in 2, d 25, q 1, ad 1

78 d.10-0538 6

d.10-0538 uniantur in eadem anima, in quo differt a potentia cognoscitiva,

79 d.10-0586 10

d.10-0586 ponitur; id ergo quod appetitu producitur est terminus actus, quo ipse

80 d.11-0131 3

d.11-0131 Item, amor quo ovis amat filium ad concupiscentiam pertinet;

81 d.11-0222 7

d.11-0222 perturbationes a recta ratione aversas. Ex quo colligebant non cadere in

263

82 d.11-0274 2

d.11-0274 amatam, quo appetit illi coniungi, et haec est desiderium.

83 d.11-0277 2


84 d.11-0290 2

d.11-0290 pondus quo tendant in bonum et aliud quo recedant a malo. At vero

85 d.11-0290 8

d.11-0290 pondus quo tendant in bonum et aliud quo recedant a malo. At vero

86 d.11-0292 7

d.11-0292 in se ipsis actuale quoddam pondus quo feruntur in rem apprehensam

87 d.11-0314 2

d.11-0314 De quo difficile est scire an sit in membro quod dolet an in *

88 d.11-0320 5

d.11-0320 est in corde, in quo residet appetitus. Ita D Thomas, 1.2, q 35, a 1,

89 d.11-0459 2

d.11-0459 Ex quo colligitur passionem hanc animae esse liberam et *

90 d.11-0466 11

d.11-0466 constringitur cor et partes illae quae sunt circa oculos. Ex quo motu simul cum

91 d.11-0479 7

d.11-0479 ipsum desideretur, necessarius est specialis actus quo appetitus quasi

264

92 d.11-0504 8

d.11-0504 appetitus sensitivi, sed in voluntate est actus quo reprimit iram appetitus. In

93 d.11-0559 10

d.11-0559 1 Haec quaestio habet solum locum in homine, de quo supra

94 d.11-0589 2

d.11-0589 Pro quo nota 2, quod licet cognitio nostri intellectus a sensu

95 d.11-0599 3

d.11-0599 3 Ex quo sequitur alia pars. Nam voluntas movet appetitum quasi

96 d.12-0097 3

d.12-0097 quidam actus quo voluntas applicat potentias omnes ad operationes sibi

97 d.12-0163 2

d.12-0163 Ex quo colliges quod inter actus istarum duarum potentiarum,

98 d.12-0178 2

d.12-0178 Ex quo colliges quod haec motio voluntatis non est adeo *

99 d.12-0359 10

d.12-0359 9 Sed ut a priori demonstretur oportet explicare in quo consistat

100 d.12-0360 6

d.12-0360 formaliter et radicaliter libertas. In quo supra dictum est:

101 d.12-0458 8

d.12-0458 unumquodque bonum cognitum ea ratione et modo quo diligibile est

265

102 d.12-0518 7

d.12-0518 argumentum petebat longam tractationem de modo quo Deus

103 d.12-0524 11

d.12-0524 accomodat se causis rerum et cum unaquaque concurrit eo modo quo

104 d.12-0539 11

d.12-0539 operatur, etiam libere non operatur, quia in eodem instanti in quo *

105 d.12-0541 8

d.12-0541 est consideranda voluntas in hoc instanti in quo elicit actum, ut est

106 d.12-0546 3


107 d.12-0550 9

d.12-0550 aeternitati, et illo modo scit illos esse futuros, quo illi sunt, nec scientia illius

108 d.12-0553 2

d.12-0553 modo quo caelum habeat dominium circa operationes voluntatis *

109 d.12-0610 6

d.12-0610 illud autem videtur eo perfectius quo ordinem habet ad *

110 d.12-0750 5

d.12-0750 cognitum et eo modo quo cognitum est.

111 d.12-0755 4

d.12-0755 amatam a modo quo cognoscitur et amatur, nam ex parte rei cognitae, et

266

112 d.12-0763 7

d.12-0763 cognitas, et ideo non attendit modum quo cognoscuntur, sed res ipsas *

113 d.12-0832 9


114 d.13-0017 9

d.13-0017 asserentem virtutem movendi esse phantasiam cum appetitu. Ex quo

115 d.13-0042 7

d.13-0042 3 Sed circa alium motum, de quo principaliter erat quaestio,

116 d.13-0073 3

d.13-0073 eum modum quo de caeli motu diximus ex parte caeli tantum esse *

117 d.13-0096 6

d.13-0096 pars minoris probatur, tum quia quo pauciora principia

118 d.13-0110 4

d.13-0110 quoddam organum corporeum quo appetitus perficit motum.

119 d.13-0123 7

d.13-0123 Unde confirmatur intentum, nam actus immanens quo

120 d.13-0145 5

d.13-0145 Aut vero per actum quo vult illum motum fieri aut per alium. Hoc *

121 d.13-0148 6

d.13-0148 constat illo actu movere illud quo vult caelum movere, nec potest esse

267

122 d.13-0219 2

d.13-0219 in quo sensus, qua laesa, utraque periit. Antecedens constat

123 d.14-0081 3

d.14-0081 4 Ex quo infero, 1, quod ista mutatio non est ab uno modo *

124 d.14-0111 3

d.14-0111 6 Ex quo infero, ultimo, quod si anima post separationem *

125 d.14-0114 8

d.14-0114 ita acquirit modum essendi quem nunc habet, quo per separationem

126 d.14-0115 7

d.14-0115 privata fuerat. Non ergo est in quo differre possit, nec contra hoc affert

127 d.14-0149 12

d.14-0149 circumscribuntur; de aliis dicuntur esse in loco, quia replent spatium in quo

128 d.14-0178 11

d.14-0178 modo animas separatas esse in loco, licet non eo modo quo res *

129 d.14-0271 9

d.14-0271 corpore. Erat enim in illo per vinculum informationis, quo ablato, *

130 d.14-0359 5

d.14-0359 Dices: Deest sensus a quo in cognitione pendet.

131 d.14-0389 8

d.14-0389 inquiramus, nam fere eodem modo se habet quo in hac vita et semper

268

132 d.14-0425 7

d.14-0425 2 Sed difficultas est de modo quo illas habet. Scotus, in 4, d 45,

133 d.14-0435 9

d.14-0435 Haec sententia procedit ex falsa intelligentia de modo quo *

134 d.14-0446 2

d.14-0446 modus quo determinetur a rebus prout in se sunt. Nec conversio

135 d.14-0530 2

d.14-0530 modo quo anima separata se cognoscat.

136 d.14-0612 8

d.14-0612 concurrat cum illo ad intellectionem, ad modum quo essentia divina

137 d.14-0663 10

d.14-0663 difficultates, illa excepta, quod anima impeditur a corpore, de quo infra.

138 d.14-0677 3

d.14-0677 autem modum quo illas cognoscimus.

139 d.14-0710 4

d.14-0710 ad 2 dicit quo anima separata intelligit angelum per similitudinem

140 d.14-0886 4

d.14-0886 statu separationis in quo assimilantur angelis in modo essendi et in *

141 d.14-1025 11

d.14-1025 videbunt in Verbo omnia quae Deus videt scientia visionis. De quo in

269

142 d.14-1179 2

d.14-1179 Pro quo notandum quod in anima separata siunt species

143 d.14-1292 11

d.14-1292 finem, consecutio illius finis est perfectio illius et status in quo talem *

144 d.14-1296 6

d.14-1296 naturalis est illi parti, ex quo sequitur esse in infimo loco, et quod

145 d.14-1299 7

d.14-1299 constituere naturale compositum omnium perfectissimum, in quo magis

146 d.14-1322 3

d.14-1322 corruptibili, ex quo naturaliter sequitur quod debet necessario ab illo *

147 d.14-1324 11

d.14-1324 vires ad manendum et manet in statu satis perfecto in quo explet

148 d.14-1351 6

d.14-1351 animae nostrae est status in quo perpetuo in corpore maneat et

149 d.14-1356 10

d.14-1356 primum, naturale ei esset ut esset in corpore, in quo, pro aliquo tempore,

150 d.14-1357 10

d.14-1357 non uteretur ratione; deinde ut paulatim acquirat corpus in quo uti

151 d.14-1358 4

d.14-1358 possit ratione, in quo iam perfectior est, sed adhuc imperfecta et quasi

270

152 d.14-1364 10

d.14-1364 intellectus. Et dici posset quod licet resurrectio, eo modo quo nunc fit et

153 d.14-1372 7

d.14-1372 separatam corpori aliquo modo incorruptibili in quo possit totam suam *

154 d.14-1451 3

d.14-1451 corruptioni a quo non impediretur in intellectionibus intellectualibus,

QUOAD

1 d.9-1496 8

d.9-1496 secundum se est prior cognitione, non tamen quoad nos. Vel dicetur

2 d.9-2091 2

d.9-2091 saltem quoad quid nominis.

3 d.10-0389 5

d.10-0389 distinctione illa de actu quoad exercitium et quoad specificationem obiecti. *

4 d.10-0389 8

d.10-0389 distinctione illa de actu quoad exercitium et quoad specificationem obiecti. *

5 d.10-0417 3

d.10-0417 efficiendi actum quoad exercitium sufficienter excluditur.

6 d.10-0439 9

d.10-0439 Et primo interrogo quid sit obiectum efficere actum quoad *

7 d.10-0440 4

d.10-0440 specificationem et non quoad ad exercitium? Nam vel est quod obiectum non facit

271

8 d.12-0153 9

d.12-0153 supra tractavimus, d 10; ibi enim tantum definivimus: quoad *

9 d.12-0447 6

d.12-0447 persequi. Non amare dicit libertatem quoad exercitium, et ad hanc

10 d.12-0476 4


11 d.12-0477 9

d.12-0477 habere actum et cessare ab illo, alia est quoad specificationem, quae

12 d.12-0481 7

d.12-0481 Dico ergo quod voluntas est determinata quoad *

13 d.12-0482 10

d.12-0482 specificationem ad bonum et beatitudinem in communi, non tamen quoad *

14 d.12-0490 1

d.12-0490 quoad exercitium, quia non videt aperte et clare in eo completam et

15 d.12-0491 5

d.12-0491 necessariam rationem boni, neque quoad specificationem, quia *

16 d.12-0494 1

d.12-0494 quoad exercitium non est in se liber, sed pendet ex motione libertatis,

17 d.12-0502 2

d.12-0502 necessitatur quoad exercitium et quoad specificationem ad Dei

272

18 d.12-0502 5

d.12-0502 necessitatur quoad exercitium et quoad specificationem ad Dei

19 d.13-0092 3

d.13-0092 Minor vero quoad primam partem probatur. Quia appetitus est

20 d.14-0010 2

d.14-0010 verum, quoad essentiam attinet, dubium tamen manere potest, utrum

21 d.14-0011 1

d.14-0011 quoad aliquid substantiale mutetur per separationem. Et difficultas

22 d.14-0112 10

d.14-0112 corpori uniatur, non habebit alium modum essendi quam nunc quoad *

23 d.14-0331 4

d.14-0331 Respondetur quod manebit quoad substantiam et *

24 d.14-0332 2

d.14-0332 destruetur quoad modum, quia non fiet cum conversione ad phantasmata.

25 d.14-0716 5

d.14-0716 habet potest alias animas, quoad communem et essentialem rationem,

26 d.14-0830 4

d.14-0830 effective ab alio quoad actum primum; intellectus vero etiam

27 d.14-1258 3

d.14-1258 Haec conclusio, quoad omnes partes, patet ex dictis, quia

273

28 d.14-1260 1

d.14-1260 quoad hoc non perficitur anima, nec imperficitur propter

29 d.14-1271 6

d.14-1271 perficitur anima in corpore, tamen quoad modum efficiendi perfectiores

30 d.14-1420 13

d.14-1420 et hoc est quod aliter dici solet: quod licet reunio ad corpus quoad

31 d.14-1421 5

d.14-1421 modum sit praeternaturalis, tamen quoad terminum, qui est esse

QUOCUMQUE

1 d.12-0443 1

d.12-0443 quocumque bono particulari sibi proposito, potest illud amare,

2 d.12-0582 9

d.12-0582 nam ®cor regis in manu Dei est, et quocumque voluerit vertet illud.¯

QUOD

1 d.8-0023 4

d.8-0023 suppositionem notandum est quod haec septem nomina: sensus

2 d.8-0038 5

d.8-0038 communis. Neque potest dici quod eadem anima per diversos sensus

3 d.8-0066 2

d.8-0066 potentia, quod supra improbatum est.

274

4 d.8-0067 7

d.8-0067 2 Quia ait potentiam esse indivisibilem, quod *

5 d.8-0070 1

d.8-0070 quod diversae species semper recipiantur in diversis partibus.

6 d.8-0071 9

d.8-0071 Et ideo aliter respondet Themistius, hic, cap 8, quod sensus

7 d.8-0078 3

d.8-0078 Respondetur ergo quod illa potentia est superior et *

8 d.8-0080 3

d.8-0080 sensuum externorum, quod ex supra dictis, d 6, constare potest,

9 d.8-0095 5

d.8-0095 apparere facit. Philoponus addit quod phantasia dicitur quasi status

10 d.8-0096 11

d.8-0096 eorum quae apparent; unde dicit derivari a ®phan¢s¯ et ®st sis¯, quod

11 d.8-0102 2

d.8-0102 Prima, quod licet non sit sensus, neque actu neque potentia,

12 d.8-0110 6

d.8-0110 Addit tamen Aristoteles, tx 156, quod ®sensus semper

13 d.8-0113 3

d.8-0113 Thomas exponit quod sensus, id est, facultas sentiendi semper adest,

275

14 d.8-0115 8

d.8-0115 differentia nulla est. Simplicius et Philoponus exponunt quod in pueris

15 d.8-0122 3

d.8-0122 Secunda differentia, quod sensus inest cunctis animalibus,

16 d.8-0124 3

d.8-0124 Tertia differentia, quod sensus semper est verus circa *

17 d.8-0131 4

d.8-0131 Respondet bene Philoponus quod phantasia in *

18 d.8-0136 4

d.8-0136 aestimationem seu opinionem, quod opinio movet appetitum, imaginatio

19 d.8-0140 2


20 d.8-0140 7


21 d.8-0144 8

d.8-0144 movet autem si sit horrida. Sed dicendum quod imaginatio sola *

22 d.8-0187 4

d.8-0187 potens cognoscere idem quod aestimativa, tamen in absentia *

23 d.8-0194 2

d.8-0194 Propter quod multi putant hanc virtutem non pertinere ad *

276

24 d.8-0196 9

d.8-0196 Aristoteles, in principio De memoria et reminiscentia, dicens quod qui praestant

25 d.8-0200 2

d.8-0200 sensitivam; quod etiam a signo probat, nam cum quis conatur per *

26 d.8-0202 2

d.8-0202 invenire quod discurrendo non potuit invenire. Sed hoc signum fallax

27 d.8-0212 7

d.8-0212 discursu intellectus. Et ideo dixit Aristoteles quod quando pollent *

28 d.8-0231 5

d.8-0231 Sed oportet hic advertere quod Galenus per rationem *

29 d.8-0233 10

d.8-0233 patet ex 7 De placitis, cap 3, ubi ait quod cerebrum habet in se *

30 d.8-0254 1

d.8-0254 quod coincidit cum quarto.

31 d.8-0271 4

d.8-0271 Secundum fundamentum est quod in potentiis sensitivis

32 d.8-0299 3

d.8-0299 est notandum quod sensus interni non sunt multiplicandi per

33 d.8-0300 2


277

34 d.8-0300 11


35 d.8-0314 3

d.8-0314 externi sensus quod non potest interior, nempe immutari ab *

36 d.8-0319 5

d.8-0319 Est ergo constitutum fundamentum, quod acceptant omnes qui

37 d.8-0323 5

d.8-0323 16 2 est notandum quod in homine non sunt ponendi plures

38 d.8-0332 5

d.8-0332 ad illam satis est quod phantasia hominis sit perfectior et nobilior, et

39 d.8-0365 8

d.8-0365 ad immutationem quam antea? Nihil potest assignari quod factum sit,

40 d.8-0386 1

d.8-0386 quod contra hanc conclusionem procedit, respondetur etiam

41 d.8-0387 1

d.8-0387 quod in materialibus idem potest esse receptivum et conservativum,

42 d.8-0388 7

d.8-0388 ut plumbum. Tamen ad oppositum dicitur quod haec immutatio non

43 d.8-0391 7

d.8-0391 ipsa potentia, ex cuius natura provenit quod in ipsamet species *

278

44 d.8-0393 6

d.8-0393 dispositio. Et experientia ipsa docet quod in illa parte cerebri, in qua

45 d.8-0414 5

d.8-0414 Forte dicitur satis esse quod una potentia cognoscat *

46 d.8-0433 9

d.8-0433 20 Et hinc solvitur fundamentum primum quartae opinionis, quod

47 d.8-0437 4

d.8-0437 Et praeterea negatur quod cognitio istarum rationum *

48 d.8-0453 5

d.8-0453 sensu. Et ibidem ait quod eadem parte cognoscimus magnitudinem

49 d.8-0455 10

d.8-0455 primarium illum sensum interiorem pertinere.¯ De quo, infra, dicit quod

50 d.8-0457 9

d.8-0457 interiorem. Libro etiam De insomniis, cap 1, ait quod imaginandi vis

51 d.8-0461 7

d.8-0461 modum unius virtutis ad perfecte sentiendum, quod munus est

52 d.8-0464 4

d.8-0464 eodem capite, dicit quod sensus externi immutant principem

53 d.8-0467 8

d.8-0467 docet sensum communem conservare species iam acceptas, quod est

279

54 d.8-0470 1

d.8-0470 quod in somniis aliquando solvitur sensus communis, et iudicat, cum

55 d.8-0480 4

d.8-0480 Sed ostensum est quod secundum Aristotelem phantasia

56 d.8-0484 2

d.8-0484 Tandem, quod phantasia et memoria non distinguantur est

57 d.8-0488 8

d.8-0488 Nec video quid huic conclusioni obstare possit, quod non sit *

58 d.8-0489 4

d.8-0489 solutum, nisi forte quod proprium est potentiarum materialium ut *

59 d.8-0490 11

d.8-0490 determinentur ad particularia obiecta et dividi in plures. Et praeterea quod

60 d.8-0492 5

d.8-0492 22 Ad primum respondetur quod in potentiis particularibus

61 d.8-0499 5

d.8-0499 Ad aliud vero dicitur quod nulla est pars huius nostrae *

62 d.8-0501 6

d.8-0501 dissentiant, potuimus ex unoquoque accipere quod rationi consonum

63 d.8-0503 2

d.8-0503 Adde quod auctoritas Aristotelis stat pro nobis.

280

64 d.8-0513 9

d.8-0513 interior est una potentia realiter et formaliter, solum quod distinguitur

65 d.8-0514 3

d.8-0514 ratione, secundum quod ad diversos actus comparatur, et *

66 d.8-0517 6

d.8-0517 unum obiectum formale adaequatum circa quod exerceat quoddam

67 d.8-0530 3

d.8-0530 nuncupantur, secundum quod ad actus diversos comparatur; et

68 d.8-0537 10

d.8-0537 De obiecto. Obiectum ergo istius sensus est omne sensibile quod

69 d.8-0543 4

d.8-0543 Sed est notandum quod sicut in sensibus exterioribus sunt

70 d.8-0560 6

d.8-0560 nullum esse animal adeo imperfectum quod non habeat sensum *

71 d.8-0567 4

d.8-0567 2 est notandum quod iste sensus non est eiusdem *

72 d.8-0599 4

d.8-0599 Respondetur ad primum quod sensus interior *

73 d.8-0602 5

d.8-0602 cognita. Contingit autem aliquando quod phantasma existens in

281

74 d.8-0604 6

d.8-0604 eum; ex quo saepe provenit quod habens memoriam rei non habet

75 d.8-0621 2

d.8-0621 Simplicio quod negat illis memoriam perfectam et determinatam;

76 d.8-0622 11

d.8-0622 sed hoc non est verum, ut patet. Averroes vero respondet quod

77 d.8-0627 12

d.8-0627 doctrina desumpta est ex Aristotele, 1 Metaphysicae, cap 1, ubi ait quod

78 d.8-0631 4

d.8-0631 naturale recte agendorum, quod ita fit ac si prudentia fiat. De qua re

79 d.8-0642 4

d.8-0642 prudentiam naturalem; tamen quod auditu careant non est certum,

80 d.8-0645 1

d.8-0645 quod si verum est, probabile valde est eas audire.

81 d.8-0646 4

d.8-0646 Item, experientia patet quod apes congregantur sonu fistulae;

82 d.8-0651 7

d.8-0651 Item nam ut congregentur necesse est quod motus certo modo

83 d.8-0656 7

d.8-0656 7 De organo. Circa organum notandum quod Aristoteles, *

282

84 d.8-0669 3

d.8-0669 Si dicas quod in Evangelio dicitur quod ®a corde exeunt *

85 d.8-0669 7

d.8-0669 Si dicas quod in Evangelio dicitur quod ®a corde exeunt *

86 d.8-0671 7

d.8-0671 Unde Hieronymus, Super Danielem, 2, dicit quod propter haec

87 d.8-0673 3

d.8-0673 Sed dicendum quod in his locis evangelicis sermo est de

88 d.8-0681 6

d.8-0681 Est enim notandum ex anatomistis quod in cerebro tres *

89 d.8-0691 6

d.8-0691 error in cognitione sensus exterioris, quod fit quando pars interior *

90 d.8-0694 6

d.8-0694 quia iudicium aut ratio laeditur, quod contingit ex infirmitate medii

91 d.8-0709 9

d.8-0709 explicat, nam duos anteriores ait esse organum olfactus, quod supra

92 d.8-0713 9

d.8-0713 ait vigere vim sensitivam. Et forte sic est quod ille postremus *

93 d.8-0725 8

d.8-0725 laedi possit, non laeso interno. Multi putant quod non; sed verius est

283

94 d.8-0726 1

d.8-0726 quod sic, nam experientia docet posse aliquem esse phreneticum et *

95 d.8-0733 7

d.8-0733 etiam sensus interior postulat diversum temperamentum, quod potest

96 d.9-0010 4

d.9-0010 Tertia: Hinc est quod illius natura tantum est quod sit *

97 d.9-0010 9

d.9-0010 Tertia: Hinc est quod illius natura tantum est quod sit *

98 d.9-0031 5

d.9-0031 materia carent idem est quod intelligitur et intelligit; cur autem non

99 d.9-0047 8

d.9-0047 Decimaquinta: Solus hic intellectus separatus est id quod

100 d.9-0053 5

d.9-0053 Decimaseptima: Intellectus in cognitione quod quid est

101 d.9-0060 11


102 d.9-0063 1

d.9-0063 quod ille considerat verum et falsum secundum se, hic vero in ordine

103 d.9-0092 1

d.9-0092 quod est inconveniens.

284

104 d.9-0117 6

d.9-0117 Sed quaeres, an eiusmodi ens, quod est adaequatum *

105 d.9-0123 4

d.9-0123 directe sub ente, quod est obiectum adaequatum intellectus.

106 d.9-0138 7

d.9-0138 proprie et directe comprehendi; satis est quod ad illud aliquo modo *

107 d.9-0141 2


108 d.9-0152 7

d.9-0152 illud autem est obiectum proportionatum intellectui quod ab illo per

109 d.9-0155 3

d.9-0155 ubi ait quod intellectus noster percipit quidditates sensibilium; et cap

110 d.9-0163 1

d.9-0163 quod dupliciter potest aliquid dici proportionatum intellectui

111 d.9-0176 12

d.9-0176 animae, quae est forma corporis, et ideo ex parte corporis habet quod *

112 d.9-0178 3

d.9-0178 spiritualitatis habet quod illa intelligat spirituali modo.

113 d.9-0179 7

d.9-0179 7 Ad primum, in principio, respondetur quod intellectus *

285

114 d.9-0185 3

d.9-0185 Dicunt quidam quod istae potentiae, ut potentiae sunt, non

115 d.9-0220 3

d.9-0220 Sed argues quod sensum hominum et brutorum differunt

116 d.9-0223 2

d.9-0223 brutorum quod iam id supra confessi sumus.

117 d.9-0239 5

d.9-0239 9 Ad secundum respondetur quod aliter ens est obiectum

118 d.9-0246 5

d.9-0246 10. Ad tertium respondetur quod intellectus versatur circa ens,

119 d.9-0257 8

d.9-0257 Quam positionem D Thomas improbat ex eo quod anima, licet

120 d.9-0295 9

d.9-0295 Denique, Plato ductus fuit ex falso principio, nempe quod

121 d.9-0296 7

d.9-0296 anima existit antequam intret corpus, et quod non est vera forma *

122 d.9-0330 14


123 d.9-0339 4

d.9-0339 Unde dicit 2, quod per hanc actionem apparet in *

286

124 d.9-0344 1

d.9-0344 quod intellectus possibilis speculatur quidquid est in phantasmate

125 d.9-0346 5

d.9-0346 Sed addit 3, Caietanus quod phantasma sic illuminatum

126 d.9-0358 10

d.9-0358 realiter; ergo nullo modo illuminat. Quomodo enim potest intelligi quod

127 d.9-0377 3

d.9-0377 autem impossibile quod phantasma non repraesentet conditiones *

128 d.9-0386 3

d.9-0386 Sed dices quod non phantasma, sed natura universalis in

129 d.9-0388 8

d.9-0388 natura universalis nihil potest agere, nisi secundum quod habet

130 d.9-0390 8

d.9-0390 specie repraesentata: ergo si agit est secundum quod habet in *

131 d.9-0393 3

d.9-0393 opinio asserens quod phantasma et intellectus agens uniuntur effective

132 d.9-0404 4

d.9-0404 hanc opinionem est quod agens principale primo unitur instrumento,

133 d.9-0420 7

d.9-0420 Est enim contra illam ratio communis; quod instrumentum *

287

134 d.9-0430 4

d.9-0430 Praeterea, quando dicitur quod phantasma in virtute *

135 d.9-0436 6

d.9-0436 potest fingi alia unio, nisi quod radicantur in eadem anima et eodem *

136 d.9-0438 7

d.9-0438 Ferrariensis, supra, coacti concedunt, nam illud quod dicitur uniri *

137 d.9-0443 5

d.9-0443 Item, similiter dici potest quod phantasma eo ipso quod est

138 d.9-0443 9

d.9-0443 Item, similiter dici potest quod phantasma eo ipso quod est

139 d.9-0457 7

d.9-0457 Et confirmatur, nam multo difficilius est quod anima *

140 d.9-0458 7

d.9-0458 efficiat rem spiritualem, mediante materiali, quam quod efficiat illam *

141 d.9-0461 7

d.9-0461 9 Sed ad haec dicunt quidam quod in specie intelligibili duo sunt,

142 d.9-0470 1

d.9-0470 quod ®effectus¯, vel species intelligibilis, ®relinquitur in intellectu

143 d.9-0477 3

d.9-0477 impossibile est quod phantasma effective efficiat aliquid in specie nec *

288

144 d.9-0480 6

d.9-0480 Non primum, quia impossibile est quod res materialis ex propriis *

145 d.9-0488 9

d.9-0488 agendum, media aliqua actione sibi propria et connaturali, quod in *

146 d.9-0520 9

d.9-0520 efficientiam aliquam ipsius phantasmatis, sed per hoc solum quod *

147 d.9-0529 9

d.9-0529 hominis radicari in una anima; et hinc est quod in suis operibus habent

148 d.9-0530 7

d.9-0530 ordinem et consonantiam; unde patebit, infra, quod eo ipso quod

149 d.9-0530 10

d.9-0530 ordinem et consonantiam; unde patebit, infra, quod eo ipso quod

150 d.9-0537 6

d.9-0537 modum exemplaris. Et ita fit quod statim ac anima per phantasiam

151 d.9-0541 7

d.9-0541 a 6, in fine, ubi ait quod ®non potest dici quod sensibilis cognitio sit *

152 d.9-0541 11

d.9-0541 a 6, in fine, ubi ait quod ®non potest dici quod sensibilis cognitio sit *

153 d.9-0553 9

d.9-0553 q 85, a 1, ad 3, ubi dicit quod phantasia virtute intellectus agentis

289

154 d.9-0560 5

d.9-0560 agens naturale, et passum, quod est intellectus possibilis, est *

155 d.9-0563 2

d.9-0563 Dices quod dependet a phantasmate tamquam a *

156 d.9-0569 7

d.9-0569 13 Ad loca D Thomae respondetur quod loquitur late de ratione

157 d.9-0573 4

d.9-0573 Ad secundum respondetur quod etiam potest agens *

158 d.9-0577 3

d.9-0577 2 dicitur quod in potentiis animae est alius modus *

159 d.9-0584 2

d.9-0584 Nota quod intellectui agenti triplex solet tribui operatio:

160 d.9-0589 6

d.9-0589 Gentes, cap 77, ubi ait quod ®est vis animae activa in phantasmata *

161 d.9-0591 8

d.9-0591 explicant esse illuminationem phantasmatis. Et infra addit quod anima *

162 d.9-0593 6

d.9-0593 sunt in phantasmate, sed secundum quod elevantur ad aliquid altius,

163 d.9-0594 4

d.9-0594 id est secundum quod abstrahuntur. Eadem doctrina colligitur ex locis

290

164 d.9-0606 5

d.9-0606 illam apparet intellectui id quod in phantasmate repraesentatur. Et hoc

165 d.9-0608 4

d.9-0608 inintelligibilis. Verum est quod D Thomas, 2 Contra Gentes cap 77, appellat *

166 d.9-0609 8

d.9-0609 intellectum agentem activum circa phantasmata, et subdit quod actio *

167 d.9-0611 12

d.9-0611 possibilis; et 1 p, q 85, a 1, ad 4, ait ®quod phantasmata illuminantur

168 d.9-0619 1

d.9-0619 quod res dupliciter intelligibilis dicitur, nempe in potentia

169 d.9-0620 4

d.9-0620 et in actu, quod ex sensibilibus explicari potest. Dicitur enim aliquod *

170 d.9-0621 4

d.9-0621 visibile in actu quod est actu immutativum visus secundum actualem *

171 d.9-0623 1

d.9-0623 quod secundum actualem dispositionem non potest immutare visum,

172 d.9-0635 7

d.9-0635 Gentes, cap 62, rat 3, inquit quod intellectus patitur et recipit species

173 d.9-0636 11

d.9-0636 ab intelligibili in actu; q De Anima, a 15, ait quod ®intellectus agens

291

174 d.9-0645 13

d.9-0645 productionem speciei. Unde D Thomas, 1 p, q 54, ad 2, ait ®quod

175 d.9-0648 1

d.9-0648 quod abstractio intellectus agentis fit per productionem speciei, unde

176 d.9-0659 3

d.9-0659 Vel aliter, quod intelligibile in actu movet intellectum, non ad *

177 d.9-0660 8

d.9-0660 actum primum, sed ad secundum. Constat igitur quod res non fit actu

178 d.9-0664 2

d.9-0664 notandum quod species non dicitur abstrahi a phantasmatibus propterea

179 d.9-0665 1

d.9-0665 quod ipsa species sit prius immixta phantasmatibus et postea ab *

180 d.9-0668 4

d.9-0668 materiali? Dicitur ergo quod species abstrahi, quia intellectus agens virtute

181 d.9-0673 10

d.9-0673 repraesentationem intelligibilis speciei dicitur abstractio. Ex quo aperte constat quod

182 d.9-0675 4

d.9-0675 modum intelligendum est quod Aristoteles, hic, tx 32 et 39, insinuat,

183 d.9-0678 5

d.9-0678 repraesentatur. Sic etiam intelligitur quod cap 5 dicitur, nempe

292

184 d.9-0684 2

d.9-0684 necessitas, quod munus, quae actio intellectus agentis. Patet etiam

185 d.9-0685 1

d.9-0685 quod sit eius obiectum: species enim intelligibilis est, nam, ut supra,

186 d.9-0686 8

d.9-0686 dictum est, obiectum potentiae activae est id quod potest efficere;

187 d.9-0699 4

d.9-0699 intellectum et sensum, quod hic est singularium, intellectus vero

188 d.9-0701 4

d.9-0701 differentia videtur colligi quod sicut sensus est singularium et non

189 d.9-0716 8

d.9-0716 omnes philosophos, etiam contra Aristotelem qui ait quod

190 d.9-0721 10

d.9-0721 2 In hac quaestione auctores omnes conveniunt in hoc quod *

191 d.9-0735 1

d.9-0735 quod in hac propositione: ®Petrus est homo¯, subiectum est in *

192 d.9-0741 3

d.9-0741 cap 2, quod nulla potentia potest discernere inter duo, nisi utrumque

193 d.9-0756 6

d.9-0756 illum concipere confuse isto modo quod intellectus prius concipit *

293

194 d.9-0781 8


195 d.9-0783 4

d.9-0783 Dices: Hoc refert, quod cum repraesentatur in *

196 d.9-0805 6

d.9-0805 illo colloquio divitis cum Abraham, quod refertur in Evangelio. *

197 d.9-0829 8

d.9-0829 Probatur, 1, ex praecedenti conclusione, nam omne quod

198 d.9-0835 5

d.9-0835 singulare cognosci ex eo quod intellectus, postquam cognovit naturam

199 d.9-0843 1

d.9-0843 quod est contra experientiam. Multi enim singularia cognoscunt et de

200 d.9-0845 6

d.9-0845 Item, contra rationem intellectus est quod in re materiali et

201 d.9-0855 8

d.9-0855 aliud. Nec vero potest dici cum Henrico quod phantasma deserviat

202 d.9-0861 7

d.9-0861 si aliquid novi dicit, illud est quod, quia phantasma operatur circa

203 d.9-0867 8

d.9-0867 Alii tamen dicunt cognosci singulare per hoc quod cognoscitur

294

204 d.9-0872 2

d.9-0872 directe, quod est intentum.

205 d.9-0905 4

d.9-0905 Et tamen nota quod non omnia singularia aequaliter *

206 d.9-0915 1

d.9-0915 quod singulare cognoscitur ab intellectu actu quasi reflexo. Sed hic *

207 d.9-0921 1

d.9-0921 quod intellectus est universalium, sensus vero singularium, sic *

208 d.9-0922 3

d.9-0922 interpraetandus est, quod sensus cognoscit tantum singularia, intellectus

209 d.9-0925 2

d.9-0925 respondetur quod intellectum esse potentiam spiritualem abstrahentem a

210 d.9-0928 4

d.9-0928 ergo potest inferri quod species, per quam intellectus cognoscit *

211 d.9-0929 8

d.9-0929 singulare, debet esse spiritualis, cum quo stat quod sit repraesentativa rei

212 d.9-0932 5

d.9-0932 Ad tertiam vero dicitur quod abstractio intellectus agentis

213 d.9-0955 5

d.9-0955 Nihilominus tamen probabilius apparet quod cum primo intellectus

295

214 d.9-1003 3

d.9-1003 etiam id quod videtur illis individuis esse commune; et hoc est

215 d.9-1007 6

d.9-1007 species universalis. Sed advertendum est quod in responsione tantum

216 d.9-1008 2

d.9-1008 diximus quod ad primam conceptionem rei universalis non est *

217 d.9-1019 5

d.9-1019 Unde experientia videtur docere quod postquam *

218 d.9-1024 2

d.9-1024 imaginativa, quod licet in prima fictione rerum simplicium non utatur unica

219 d.9-1040 7

d.9-1040 intellectui imprimitur est rei singularis; ergo quod prius concipitur est *

220 d.9-1044 3

d.9-1044 cognoscendum id quod repraesentatur per speciem; ergo, etc.

221 d.9-1045 6

d.9-1045 2 arguitur, nam eo ipso quod sensus cognoscit singulare,

222 d.9-1055 8

d.9-1055 conceptus intellectus est. Ridiculum autem est dicere quod rustici

223 d.9-1058 10

d.9-1058 3 arguitur, nam cognitio nostra a sensu incipit; ergo quod

296

224 d.9-1091 12

d.9-1091 Ad primum respondetur ex D Thoma, 1.2, q 29, a 6, quod

225 d.9-1100 5

d.9-1100 Aristoteles, 2 Posteriorum, ait quod sensus est universalis, sentire vero,

226 d.9-1102 4

d.9-1102 Ad secundum respondetur quod tunc visus videt rem *

227 d.9-1105 4

d.9-1105 Ad tertium respondetur quod in sensu non est proprie *

228 d.9-1114 7

d.9-1114 quomodo fiat. Constat enim ex dictis quod abstractio potest referri

229 d.9-1127 1

d.9-1127 quod haec abstractio alia solet dici universalis abstractio, alia formalis.

230 d.9-1164 4

d.9-1164 Est enim notandum quod natura universalis quae ab *

231 d.9-1195 10

d.9-1195 secunda intentio obiectiva. Est enim haec vis intellectus nostri, quod

232 d.9-1221 5

d.9-1221 de illa abstractione agere; quod etiam logico incumbit, ea ratione qua

233 d.9-1236 7

d.9-1236 26 Tertia conclusio: Universale tertio modo, quod logicum

297

234 d.9-1237 2

d.9-1237 dicitur, quod in rationis relatione consistit, fit per actum reflexum,

235 d.9-1255 10

d.9-1255 universales, nam ipse, 2 De Anima, tx 60, ait quod intellectus *

236 d.9-1257 10

d.9-1257 ab speciebus. Et 3 De Anima, tx 18, ait quod si universalia essent

237 d.9-1266 11

d.9-1266 Insinuat D Thomas, 1 Peri hermeneias, lect. 10, ubi ait quod ®*

238 d.9-1268 1

d.9-1268 quod comparat eam ad res quae sunt extra animam¯; idem clarius 1

239 d.9-1280 1

d.9-1280 quod abstrahitur, habere aliquem modum universalitatis quem non

240 d.9-1309 9

d.9-1309 Item, si natura generica vel specifica eo ipso quod abstrahitur

241 d.9-1332 9

d.9-1332 1 Est differentia magna inter sensum et intellectum quod sensus

242 d.9-1352 3

d.9-1352 Dicetur forte quod phantasma non tantum repraesentat *

243 d.9-1363 8

d.9-1363 Item, nam si id non sufficeret, sequeretur quod viso homine et

298

244 d.9-1379 7

d.9-1379 Uno modo ut rei illi conveniat quod non aliis; et dicitur *

245 d.9-1413 5

d.9-1413 accidentia, et dicimus illud quod accidentibus primo substat esse *

246 d.9-1431 2

d.9-1431 videtur: quod primo recipit speciem spiritualem repraesentantem rem *

247 d.9-1450 4

d.9-1450 de cognitione universalis, quod prius concipitur per speciem

248 d.9-1474 1

d.9-1474 quod substantia est prior cognitione accidenti.

249 d.9-1484 3

d.9-1484 Item, sequitur quod substantia non cognoscatur a nobis *

250 d.9-1495 5

d.9-1495 Unde ad Aristotelem respondetur quod substantia *

251 d.9-1497 1


252 d.9-1500 4

d.9-1500 quia est primum quod sensibus obicitur.

253 d.9-1501 5

d.9-1501 Ad rationem primam respondetur quod prima cognitio *

299

254 d.9-1507 4

d.9-1507 Ad secundam respondetur quod substantia primo *

255 d.9-1508 7

d.9-1508 concipitur ut substans, et ibi includitur quod ipsa subsistat, et ita in confuso

256 d.9-1512 4

d.9-1512 Ad tertiam dicitur quod substantia cognoscitur a nobis *

257 d.9-1517 5


258 d.9-1517 9


259 d.9-1521 1

d.9-1521 quod maxime verum est, ut Themistius et Philoponus hic notant,

260 d.9-1530 4

d.9-1530 Sed oportet advertere quod utilitas huius cognitionis *

261 d.9-1560 11

d.9-1560 magnum, sed non audire propter assiduitatem. Certa ergo res est quod

262 d.9-1562 8

d.9-1562 2 Prima conclusio. Ex quo sequitur 1, quod non cognoscit se per

263 d.9-1565 3

d.9-1565 praesenti est quod ipsa essentia animae deserviat suo intellectui, *

300

264 d.9-1566 8

d.9-1566 tamquam species sui ad intelligendum se ipsam; quod si hoc haberet, in

265 d.9-1572 7

d.9-1572 3 Secunda conclusio. Hinc sequitur, 2, quod anima, ut cognoscat se

266 d.9-1577 7

d.9-1577 4 Tertia conclusio. Unde sequitur, 3, quod anima non cognoscit

267 d.9-1588 11

d.9-1588 Et ratio istorum omnium est, quia anima nostra, ex eo quod est

268 d.9-1589 3

d.9-1589 spiritualis, habet quod sit intellectiva, tamen quia est infima inter res

269 d.9-1600 9

d.9-1600 reddit, et falsa aliqua admiscet, ut est illud quod intellectus noster non

270 d.9-1607 4

d.9-1607 his ulterius constat quod anima cognoscat habitus suos. Non enim

271 d.9-1612 3


272 d.9-1621 7

d.9-1621 cognoscerentur; unde iuxta hoc, eo ipso quod intellectus operatur, *

273 d.9-1624 10

d.9-1624 7 Ex eodem forte modo cognoscitur actus voluntatis, scilicet quod

301

274 d.9-1638 3

d.9-1638 evidentissime cognoscerentur, quod tamen non ita est. Unde dico cognosci

275 d.9-1647 6

d.9-1647 10 Et hinc ultimo colligitur quod quando Aristoteles, 3 De

276 d.9-1648 5


277 d.9-1648 14


278 d.9-1649 3

d.9-1649 intelligit et quod intelligitur¯, intelligitur de his quae sunt sine materia

279 d.9-1651 11

d.9-1651 verificatur de intellectu nostro pro hoc statu, de quo subdit quod intelligit

280 d.9-1662 6

d.9-1662 2 Sed est 1, notandum quod dupliciter potest res *

281 d.9-1673 6

d.9-1673 3 Sed est 2 advertendum quod perfecta cognitio

282 d.9-1684 5

d.9-1684 4 Ultimo est notandum quod in hac re diversissima est ratio

283 d.9-1778 11

d.9-1778 nostro esse quidditatem materialem; et cc 7 et 8, ait quod sine *

302

284 d.9-1794 4

d.9-1794 ideo consequenter aiebat quod sicut quidditas rerum materialium

285 d.9-1806 6

d.9-1806 Avempace, quos refert Commentator; et, quod mirum est, etiam

286 d.9-1811 4

d.9-1811 fundantur in hoc quod intellectus agens est substantia quaedam *

287 d.9-1817 2

d.9-1817 dicere quod perfecte et quidditative, et lib 12 Metaphysicae, cc 7 et 9,

288 d.9-1837 2

d.9-1837 cognoscere, quod velint nolint experientia illos docebit. Omnes etiam

289 d.9-1872 8

d.9-1872 12 Ultimo est notandum in hac quaestione quod, licet alias *

290 d.9-1887 2

d.9-1887 Respondetur quod infinitum duplex est: Aliud

291 d.9-1898 4

d.9-1898 sed satis est quod proportionentur in ratione obiecti et potentiae. Quod

292 d.9-1919 3

d.9-1919 Ethicorum, ait quod viri divini et heroici ita sunt attenti in *

293 d.9-1926 15

d.9-1926 dependeat. Unde Aristoteles, 3 De Anima, tx 8; et lib 2, cap 5, ait quod

303

294 d.9-1937 14

d.9-1937 4 In hac re Albertus, hoc lib 3, tract 2. cap 19, tenet quod *

295 d.9-1942 5

d.9-1942 praecedenti. Isti enim aiunt quod in communibus operationibus

296 d.9-1944 8

d.9-1944 et angelorum minime. Et D Bonaventura asseruit quod in

297 d.9-1948 4

d.9-1948 Et alii aiunt quod etiam in cognitione sui ipsius non pendet

298 d.9-1950 5

d.9-1950 Venetus, tx 32, ait quod quando intellectus operatur per species *

299 d.9-1954 6

d.9-1954 5 Communis tamen opinio tenet quod intellectus in omni *

300 d.9-1965 4

d.9-1965 tx 39. Non quod ipsa phantasmata intelligantur, id est, *

301 d.9-1966 3

d.9-1966 cognoscantur, sed quod per illa phantasia simul operetur cum intellectu.

302 d.9-1988 10

d.9-1988 Et mihi etiam displicet, nam potissimum fundatur in hoc quod

303 d.9-1993 2

d.9-1993 habetur quod intellectus indiget iuvamine sensus ad perfectam rei *

304

304 d.9-2004 2

d.9-2004 connexionem, quod operante una potentia circa aliquod obiectum, statim

305 d.9-2009 11

d.9-2009 2, et praecipue, nam ex hoc ut plurimum haberi posset quod

306 d.9-2011 4

d.9-2011 non tamen habetur quod intellectus pendeat in sua operatione ab

307 d.9-2015 3

d.9-2015 ratio, nisi quod haec dependentia provenit ex imperfectione status,

308 d.9-2029 1

d.9-2029 quod intellectus in actu primo constitutus non indiget motore *

309 d.9-2032 4

d.9-2032 Ad secundum respondetur quod quando intellectus *

310 d.9-2036 10

d.9-2036 D Thomas, supra; et Philoponus, hic, tx 24, ait quod quando

311 d.9-2039 4

d.9-2039 Ad tertium respondetur quod si sensus interni et externi a

312 d.9-2049 2

d.9-2049 Respondetur quod in somniis intellectus est aptior ad

313 d.9-2079 2

d.9-2079 Prima, quod una est cognoscitiva, et non alia.

305

314 d.9-2080 2

d.9-2080 Secunda, quod actio intellectus possibilis est vitalis et *

315 d.9-2085 9

d.9-2085 inanimata. Unde actio intellectus possibilis ex propriis habet quod sit a

316 d.9-2088 5

d.9-2088 sensibilis. Et hinc est quod actio intellectus possibilis de se est immanens;

317 d.9-2101 6

d.9-2101 agentem esse Deum ipsum. Et quod sit substantia separata etiam

318 d.9-2110 5

d.9-2110 de intellectu agente ait quod ®passione vacat et est separabilis, cum sit

319 d.9-2111 6

d.9-2111 substantia actus¯. Et infra inquit quod ®non quandoque intelligit,

320 d.9-2113 6

d.9-2113 Alexander probat ex mente Aristotelis quod intellectus agens sit

321 d.9-2114 5

d.9-2114 Deus, quia Aristoteles dicit quod intellectus agens est ®omnia *

322 d.9-2116 3

d.9-2116 4 Sed quod ad intellectum possibilem attinet, haec sententia in

323 d.9-2117 8

d.9-2117 fide est error et in philosophia delirium, quod supra late probavimus,

306

324 d.9-2122 12


325 d.9-2123 8

d.9-2123 intellectus agens est de fide certum, neque quod dentur species *

326 d.9-2145 3

d.9-2145 agens separatum quod perficiat species, sed in exterioribus ipsa

327 d.9-2156 10

d.9-2156 animae ex illa proprietate per se nota in Physica: quod natura perfecta

328 d.9-2175 4

d.9-2175 ait autem Aristoteles quod intellectus agens est separabilis, quasi

329 d.9-2188 1

d.9-2188 quod operatio potentiae est eius substantia, et quia intellectus agens

330 d.9-2205 5

d.9-2205 litterae graecae, nam ®ous¡a¯, quod est verbum graecum significans

331 d.9-2208 6

d.9-2208 10 Alia vero verba, scilicet quod ®non quandoque intelligit, *

332 d.9-2210 7

d.9-2210 nam de hoc iam dixit Aristoteles quod non intelligit, quia non est

333 d.9-2211 5

d.9-2211 ®omnia fierei¯, sed dicendum quod referenda sunt ad scientiam in

307

334 d.9-2212 4

d.9-2212 actu. Dixerat enim quod scientia in actu est posterior scientia in

335 d.9-2225 2

d.9-2225 solum quod est, atque idem est solum immortale perpetuumque, qui *

336 d.9-2235 4

d.9-2235 pars est id quod est, id est, subsistens et per se intelligens et existens.

337 d.9-2246 9

d.9-2246 Sed in hac expositione illud solum est difficile, quod in eadem

338 d.9-2250 3

d.9-2250 Sed dicendum quod numquam intellectus spiritualis *

339 d.9-2252 8

d.9-2252 postea vero addit particulam ®patibilis¯ ad ostendendum quod ibi non

340 d.9-2254 1

d.9-2254 quod addit: ®in sine hoc nihil intelligit anima.¯ Si enim loqueretur de

341 d.9-2256 2

d.9-2256 erat quod sine intellectu nemo potest intelligere. Loquitur ergo de

342 d.9-2274 14

d.9-2274 14 Notandum est enim ex D Thoma, 1 p, q 67, a 1, quod licet

343 d.9-2277 3

d.9-2277 omne id quod est manifestativum, iuxta illud ad Eph 5: ®Omnia [...]

308

344 d.9-2284 7

d.9-2284 medio, quia nullum est medium per quod cognitio intellectualis fiat;

345 d.9-2295 6

d.9-2295 intellectus agens, nam communiter dicitur quod illuminat prima principia,

346 d.9-2297 8

d.9-2297 d 14, q 1, a 1, ait quod lumen intellectus agentis et facit *

347 d.9-2299 10

d.9-2299 1 p, q 79, a 5, ad 3, ait quod cognitio primorum principiorum est

348 d.9-2300 8

d.9-2300 communis omnibus hominibus, quia principium illius actionis, quod est

349 d.9-2301 13

d.9-2301 intellectus agens, est in omnibus illis; et q 106, a 1, ait ®quod lumen,

350 d.9-2302 2


351 d.9-2305 3

d.9-2305 Nihilominus respondetur quod intellectus agens circa

352 d.9-2331 5

d.9-2331 ipse se exponit, dicens quod habitus principiorum est effectus

353 d.9-2340 2

d.9-2340 Respondetur quod possibilis simpliciter est perfectior.

309

354 d.9-2390 6

d.9-2390 convenientiam aliquam cum illo, scilicet quod statim ac anima nostra *

355 d.9-2396 8

d.9-2396 hanc vitam manebit vacuus et sine actione, quod est magnum *

356 d.9-2417 2

d.9-2417 bonum quod in operatione reperitur.

357 d.9-2418 9

d.9-2418 3 Ad cuius differentiae expositionem, est, 2 notandum quod

358 d.9-2442 2

d.9-2442 speculativum, quod speculativus versatur potissime circa universalia, et ideo

359 d.9-2449 6

d.9-2449 5 Unde oritur alia differentia, quod speculativus maxime *

360 d.9-2454 1

d.9-2454 quod practicus considerat res quasi ponens in se ipso principium

361 d.9-2462 1

d.9-2462 quod differunt in obiecto formali, nam practicus respicit operabile ut

362 d.9-2480 8

d.9-2480 Dicendum est tamen habitum ex se habere quod sit practicus vel

363 d.9-2485 4

d.9-2485 placitum addiscentis illam, quod est ridiculum.

310

364 d.9-2492 4

d.9-2492 Verum est tamen quod si finis scientis faciat ipsum mutare *

365 d.9-2518 3

d.9-2518 1, dicitur quod ®omnis pravus ignorat quid agere debet¯ ignorantia

366 d.9-2536 4

d.9-2536 10 Sed respondent quod isti actus non sunt perfecte practici, nam

367 d.9-2563 4

d.9-2563 Verum est tamen quod inter actus practicos quidam sunt magis

368 d.9-2580 4

d.9-2580 practicorum, sed tantum quod ad id tendant.

369 d.9-2597 3

d.9-2597 Sed dicendum quod actus intellectus dupliciter possunt *

370 d.9-2609 3

d.9-2609 certe intelligitur quod immediate dirigit actum alterius potentiae,

371 d.9-2641 5

d.9-2641 14 Ad Aristotelem respondetur quod si ita opinatus est, ut

372 d.9-2642 10

d.9-2642 verba eius insinuant, non credimus ei; interpraetari tamen potest quod

373 d.9-2647 5

d.9-2647 Ad rationem vero dicitur quod illa sunt partialia contenta

311

374 d.9-2673 1

d.9-2673 quod habitus practicus ille dicitur qui ponit modum et rectitudinem in

375 d.9-2675 6

d.9-2675 quantum ad usum moralem, scilicet quod studiose fiat; alio modo

376 d.9-2676 9

d.9-2676 quantum ad facultatem et rectitudinem naturalem, id est, quod in *

377 d.9-2685 5

d.9-2685 Et ideo dixit Aristoteles quod magis vituperatur prudens si *

378 d.9-2689 5

d.9-2689 17 Notandum est 2, quod inter operationes humanas

379 d.9-2695 9

d.9-2695 Aristoteles ergo in dictis locis agibile vocat illud quod est eligibile

380 d.9-2714 8

d.9-2714 possit esse practicus et speculativus. Et videtur quod non. Diximus enim

381 d.9-2716 2

d.9-2716 Respondetur quod inter habitus infusos aliqui sunt

382 d.9-2744 4

d.9-2744 fuit opinio Avicennae quod transacto actu intelligendi, intellectus

383 d.9-2796 3

d.9-2796 particulari determinatum, quod pertinet ad cognitiones individuas,

312

384 d.9-2822 7

d.9-2822 autem partis intellectivae. Et experientia constat quod memoria *

385 d.9-2824 2

d.9-2824 Respondetur quod quia intellectus in hac vita pendet in

386 d.9-2830 8

d.9-2830 memoramur. Et ideo Cicero, in Rethorica inest quod si subtilium

387 d.9-2834 2

d.9-2834 notandum quod futura contingentia, ut futura sunt, non possunt a *

388 d.9-2840 5


389 d.9-2846 1

d.9-2846 quod eveniunt. Et sic proportionaliter de aliis. Tamen descendendo ad

390 d.9-2857 2

d.9-2857 Respondetur quod futurorum ut sic non est proprie *

391 d.9-2865 7

d.9-2865 Et ad illarum omnium intelligentiam notandum quod *

392 d.9-2889 7

d.9-2889 Praeterea dici solet intellectus ®mens¯, per quod non significatur

393 d.9-2941 2

d.9-2941 dicitur, quod nomen ®conservationem¯ significat, quia iudicia huius

313

394 d.9-2953 1

d.9-2953 quod ®gloria nostra haec est testimonium conscientiae nostrae¯. Et

395 d.9-2956 5

d.9-2956 ®cognitionem¯ significat; id autem quod in voluntate sequitur effectus

396 d.9-2958 9

d.9-2958 ipso habitu synderesis. Et ideo D Damascenus dicit quod est

397 d.10-0023 3

d.10-0023 nam primum quod apprehenditur est finis, licet ultimum sit

398 d.10-0029 3

d.10-0029 enim est quod primum movet, non motum. Intellectus autem et

399 d.10-0033 8

d.10-0033 scilicet: unum immobile, et hoc est bonum quod sub actione cadit;

400 d.10-0036 4

d.10-0036 instrumentum ipsius appetitus, quod quidem corpori attribuendum *

401 d.10-0108 4

d.10-0108 et non cognoscentes, quod istae non se movent proprie, sed potius *

402 d.10-0150 4

d.10-0150 Verum tamen est quod opinio asserens esse entitates distinctas

403 d.10-0155 8

d.10-0155 nam appetere indigentis est et carentis bono quod appetit. Unde *

314

404 d.10-0160 4

d.10-0160 Ad primum respondetur quod appetitus ut sic videtur *

405 d.10-0161 3

d.10-0161 significare desiderium quod est debitum bono non habito; et huiusmodi

406 d.10-0180 8

d.10-0180 1 Nam obiectum potentiae est id circa quod potentia elicit *

407 d.10-0201 8

d.10-0201 2 In hac quaestione est opinio nominalium quod appetitus potest

408 d.10-0205 4

d.10-0205 probari a theologis quod voluntas non potest velle nisi bonum; et in 2, d 6,

409 d.10-0206 4

d.10-0206 q 2, ait quod angeli potuerunt appetere aequalitatem divinam,

410 d.10-0207 12


411 d.10-0212 5

d.10-0212 Ethicorum, cap 1, ait quod ®omnis pravus est ignorans¯, quia admittit

412 d.10-0215 1

d.10-0215 quod numquam ®quisquam tantum a lege naturali discivit [...], ut

413 d.10-0227 5

d.10-0227 modo, ergo impossibile est quod feratur in malum sub ratione mali,

315

414 d.10-0231 8

d.10-0231 2 arguitur. Nam constat de appetitu naturali quod semper *

415 d.10-0241 6

d.10-0241 3 patet experientia: Omnes experimur quod semper aliquam *

416 d.10-0242 9

d.10-0242 rationem boni quaerimus, immo et in damnatis invenimus quod mala

417 d.10-0248 5

d.10-0248 in se habet propter quod appetatur, et omnis res naturaliter fugit *

418 d.10-0252 7

d.10-0252 4 Est tamen notandum circa conclusionem quod non dixi

419 d.10-0265 4

d.10-0265 sed sensus est quod omnis potentia appetitiva habet pro obiecto *

420 d.10-0269 4

d.10-0269 Ad secundum respondetur quod impossibile est velle *

421 d.10-0273 4

d.10-0273 Ad tertium respondetur quod esse contra voluntatem Dei

422 d.10-0279 8

d.10-0279 impossibile, nam voluntas non est ita libera quod possit ferri extra suum

423 d.10-0281 6

d.10-0281 reperitur quaedam implicatio, nam eo quod voluntas appeteret malum

316

424 d.10-0298 2

d.10-0298 supposito quod aliter non potest effugere illud. Unde non appetit non esse *

425 d.10-0306 4

d.10-0306 Ad quartum respondetur quod impossibilia putata *

426 d.10-0312 7

d.10-0312 esse bonum appetentis. Ait enim Aristoteles quod bonum semper est

427 d.10-0316 2

d.10-0316 aliquid quod non respiciat bonum proprium, vel illud includat aliquo

428 d.10-0320 5

d.10-0320 Et ratione explicatur, nam quod appetitur vel est bonum *

429 d.10-0333 3

d.10-0333 3, ait ®quod similitudo est causa amoris¯, quia similitudo efficit ut

430 d.10-0338 5

d.10-0338 appetibilis ab isto includit quod sit bonum istius, nam appetitus est

431 d.10-0367 3

d.10-0367 vero limitant: quod ad actus naturales concurrit obiectum effective,

432 d.10-0373 5

d.10-0373 5 Nota pro resolutione quod actus humani dicuntur eliciti et *

433 d.10-0390 7

d.10-0390 Effective concurrere ad exercitium vel est quod effective facit

317

434 d.10-0399 7

d.10-0399 esset efficiendo aliquid in appetitu per quod constitueretur in actu

435 d.10-0416 4

d.10-0416 obiecto actum reciperet, quod improbatum est habere; ergo modus

436 d.10-0418 6

d.10-0418 7 Alius autem modus, scilicet quod obiectum concurrat

437 d.10-0421 2

d.10-0421 potentiae, quod constituit illam in actu primo ad agendum; sed

438 d.10-0440 10

d.10-0440 specificationem et non quoad ad exercitium? Nam vel est quod obiectum non facit

439 d.10-0444 9

d.10-0444 Hoc secundum non potest dici. Inauditum enim est quod

440 d.10-0456 5

d.10-0456 de metaphorica, id est, quod obiectum praesens movet appetitum ad

441 d.10-0460 2

d.10-0460 potest quod obiectum possit efficere, quia neque efficit actum primum

442 d.10-0484 6

d.10-0484 reliquimus, fundabantur in illa maxima, quod ®idem non potest se de *

443 d.10-0488 5

d.10-0488 obiecti, fundatur in hoc quod illa apprehensio est simpliciter

318

444 d.10-0491 11

d.10-0491 appetibilis, eadem ratione posset dici de intellectu et aliis potentiis, quod se

445 d.10-0499 7

d.10-0499 5 arguit Caietanus, quoniam Verbum divinum, quod est *

446 d.10-0504 10

d.10-0504 a Verbo divino, quia est accidens, illud vero substantia, quod non

447 d.10-0509 4

d.10-0509 Ubi Averroes ait quod balneum in anima facit desiderium; *

448 d.10-0511 4

d.10-0511 cap 26 ait quod amor est de gignente notitiam et de notitia genita,

449 d.10-0513 13

d.10-0513 Contra Gentes, cap 49, et 1.2, q 1, a 3, ubi dicit quod actio sumit

450 d.10-0522 3

d.10-0522 supra ostendimus quod appetitus elicitus oritur ex cognitione; unde

451 d.10-0526 5

d.10-0526 obiecti. Bonum enim est quod movet appetitum, tamen debet illi

452 d.10-0537 8

d.10-0537 et appetitum ut sequatur operatio. Oportet enim quod vitaliter

453 d.10-0541 4

d.10-0541 Ad secundum respondetur quod determinatio potentiae ad

319

454 d.10-0545 9

d.10-0545 maior indeterminatio, quia carent omni actuali principio per quod

455 d.10-0552 6

d.10-0552 Ad quartum respondetur: Transeat totum: quod voluntas ex

456 d.10-0563 4

d.10-0563 Ad sextum respondetur quod Aristoteles ibi docet primum

457 d.10-0573 4

d.10-0573 voluntatis aliquid produci, quod videtur sentire D Thomas, De veritate, q

458 d.10-0586 4

d.10-0586 ponitur; id ergo quod appetitu producitur est terminus actus, quo ipse

459 d.10-0590 8

d.10-0590 dicitur esse amans in re amata. Propter quod quidam philosophus dixit

460 d.10-0591 1

d.10-0591 quod anima potius est ubi amat quam ubi animat. Et Mt. 6 dicitur:

461 d.11-0012 2

d.11-0012 est quod sensualitas non est alia potentia ab appetitu sensitivo. Et ideo

462 d.11-0049 6

d.11-0049 ordinatam ad apprehendendum omne bonum quod per sensum *

463 d.11-0053 2

d.11-0053 Et quod hoc verum sit probatur:

320

464 d.11-0073 2

d.11-0073 ait quod pugnae animalium sunt de rebus concupiscibilibus, scilicet

465 d.11-0077 4

d.11-0077 una potentia defendit quod alia concupiscit?

466 d.11-0080 2

d.11-0080 id quod impedit executionem; ergo etiam appetit consecutionem

467 d.11-0084 8

d.11-0084 est perfectior? Nam ex una parte videtur quod irascibilis, quia illi *

468 d.11-0091 5

d.11-0091 Ad primam enim dicitur quod illae rationes diversae *

469 d.11-0094 2

d.11-0094 subordinatae quod non possunt commode diversis potentiis tribui.

470 d.11-0098 4

d.11-0098 Ad tertiam respondetur quod cum irascibilis tota sit propter

471 d.11-0107 4

d.11-0107 unde etiam contingit quod concupiscentia accensa circa rem, *

472 d.11-0121 8

d.11-0121 nam concupiscibili assignatur pro obiecto bonum delectabile, quod

473 d.11-0122 8

d.11-0122 concupiscibile dicitur. De irascibili vero dicunt quidam quod, sicut *

321

474 d.11-0134 4

d.11-0134 Alii ergo dicunt quod inter bona quaedam sunt delectabilia *

475 d.11-0162 10

d.11-0162 adaequatum nostri appetitus esse bonum sensibile, id est, omne quod est

476 d.11-0174 1

d.11-0174 quod metaphysici negotium est. Quapropter satis sit pro nunc scire *

477 d.11-0201 4

d.11-0201 residere in corde, quod licet Aristoteles numquam expresserit, tamen in

478 d.11-0204 4

d.11-0204 appetitum esse idem, quod saltem de identitate subiecti dicendum est.

479 d.11-0232 3

d.11-0232 Nota, 2, quod sive irascibilis et concupiscibilis sint duae *

480 d.11-0238 4

d.11-0238 Supponendum est 3 quod actus irascibilis supponunt actus *

481 d.11-0264 6

d.11-0264 versantur circa bonum, est notandum quod amor non est aliud quam

482 d.11-0287 10

d.11-0287 differentia inter res cognoscentes et alias quae cognitione carent, quod istae

483 d.11-0297 8

d.11-0297 quibus prosequuntur bona et fugiunt mala, non quod potentia

322

484 d.11-0301 7

d.11-0301 tantum, scilicet quoniam contrariatur bono ad quod ipsa directe tendit.

485 d.11-0308 8

d.11-0308 5 Circa quam tristitiam est specialiter notandum quod dolor

486 d.11-0311 2

d.11-0311 praesenti, quod tamen non laedit sensum tactus. Et hic actus tristitiae *

487 d.11-0312 12

d.11-0312 manifeste est in appetitu. At vero dolor est de malo praesenti, quod

488 d.11-0314 10

d.11-0314 De quo difficile est scire an sit in membro quod dolet an in *

489 d.11-0325 5

d.11-0325 6 Dicendum tamen breviter quod in dolore duo sunt, scilicet *

490 d.11-0327 10

d.11-0327 amaritudo quaedam de illo obiecto. Cognitio est in membro quod patitur et

491 d.11-0335 5


492 d.11-0337 10

d.11-0337 causam doloris. Nam Aristoteles, 6 Topicorum, cap 3, ait quod dolor

493 d.11-0375 2

d.11-0375 dubitamus quod remedium sit applicandum.

323

494 d.11-0376 7

d.11-0376 7 Quid sit dolor. Quapropter dicendum quod in dolore non est

495 d.11-0377 6

d.11-0377 tantum calor vel frigus id quod sentitur nec sola incisio aut commotio,

496 d.11-0384 2

d.11-0384 dolor, quod sentitur non est ipsa divisio, quae cito transit, et fere tempore

497 d.11-0393 7

d.11-0393 enumeratione, quia non potest fingi aliud quod in dolore sentiatur, ut

498 d.11-0414 4

d.11-0414 ideo Sapiens dixit quod signum laevitatis est risus et stultitiae. Et

499 d.11-0423 6

d.11-0423 10, accidisse aliquando in praeliis quod traiecta praecordia vulnere

500 d.11-0424 5

d.11-0424 risum attulerunt. Constat autem quod non afferebant gaudium.

501 d.11-0435 2

d.11-0435 Respondetur quod titillatio, ut causet risum, debet esse

502 d.11-0446 4

d.11-0446 Ad secundam dicitur quod non aequaliter admiratio et *

503 d.11-0447 7

d.11-0447 gaudium est causa risus, sed oportet quod sit de re iocosa et gracili,

324

504 d.11-0471 4

d.11-0471 sect. 31 Problematum, quod probat ex eo quod est salsus et excitatur

505 d.11-0471 8

d.11-0471 sect. 31 Problematum, quod probat ex eo quod est salsus et excitatur

506 d.11-0498 11

d.11-0498 hic actus non est irascibilis, sed concupiscibilis, nam eo ipso quod

507 d.11-0505 6

d.11-0505 appetitu autem sensitivo nihil est quod illo actu possit amari, quia in

508 d.11-0516 2

d.11-0516 Prima, quod in concupiscibili actus contrariantur ex parte

509 d.11-0527 4

d.11-0527 Secunda differentia est quod in concupiscibili omnes actus

510 d.11-0535 7

d.11-0535 15 Ultimo circa has passione nota quod pendent plurimum ex

511 d.11-0554 7

d.11-0554 animalis virtus. Et hinc etiam est quod isti etiam humores maxime

512 d.11-0566 2

d.11-0566 Nota quod dupliciter unum alteri subditur: uno modo *

513 d.11-0572 4

d.11-0572 2 est notandum quod appetitus sensitivus duplices actus

325

514 d.11-0580 5

d.11-0580 Ex cuius doctrina, nota quod appetitus sensitivus non potest

515 d.11-0584 6

d.11-0584 cognitio sensitiva. Et hinc est quod voluntas non potest movere *

516 d.11-0589 5

d.11-0589 Pro quo nota 2, quod licet cognitio nostri intellectus a sensu

517 d.11-0592 5

d.11-0592 aliarum. Et hinc est quod ratio ipsa illustrare potest cogitativam et

518 d.11-0630 9

d.11-0630 q 24, a 1, ad 3, ubi ait quod in passionibus appetitus secundum se

519 d.11-0635 10

d.11-0635 Et omnes auctores et sancti videntur in hoc convenire quod *

520 d.11-0642 10

d.11-0642 14, et 3 De libero arbitrio, cap 18, ait quod ®voluntas est qua peccatur

521 d.11-0652 1

d.11-0652 quod homo peccaret saepe contra voluntatem suam et quod saepe *

522 d.11-0652 9

d.11-0652 quod homo peccaret saepe contra voluntatem suam et quod saepe *

523 d.11-0682 8

d.11-0682 intellectu et voluntate existentibus moveri saepe appetitum, quod docet D

326

524 d.11-0686 7

d.11-0686 supernaturalium oritur sensibilis delectatio in appetitu, quod signum est *

525 d.11-0688 2

d.11-0688 modo: quod dum intellectus noster supernaturalia considerat, aliqua *

526 d.12-0005 1

d.12-0005 quod praeter nostrum esset institutum. Ne tamen omnino ignota

527 d.12-0013 3

d.12-0013 ratione tantum, quod hic multo certius est, quoniam haec potentia est *

528 d.12-0019 4

d.12-0019 simul comprehendimus, quoniam quod ad Philosophiam naturalem

529 d.12-0026 8

d.12-0026 particularis boni, quia nullum est bonum ad quod voluntas ferri non possit,

530 d.12-0030 5

d.12-0030 ergo habet universalissimum obiectum, quod est bonum in communi.

531 d.12-0035 5

d.12-0035 2 Sed arguit Scotus quod ens, etiam non bonum, sit obiectum

532 d.12-0038 3

d.12-0038 Respondetur, 1, quod est universalissima in suo genere,

533 d.12-0042 3

d.12-0042 2 dicitur quod bonum est ita universale ac ens, nam est passio

327

534 d.12-0051 8

d.12-0051 Sed est differentia inter has duas potentias, quod intellectus non

535 d.12-0056 3

d.12-0056 proprie dictum quod intellectus versatur circa verum, scilicet *

536 d.12-0061 2

d.12-0061 appetit, quod est signum voluntatem ferri in rationem boni, tamquam in *

537 d.12-0064 2

d.12-0064 notare quod in voluntate reperiuntur primo omnes actus illi qui

538 d.12-0077 4

d.12-0077 esse potest: aliud quod solum habet rationem medii, quia est primum *

539 d.12-0078 3

d.12-0078 medium ad quod nullum aliud ordinatur, nec propter se est appetibile,

540 d.12-0079 11

d.12-0079 sed tantum in ordine ad aliud; aliud vero est medium quod vere

541 d.12-0101 6

d.12-0101 respiciat universale bonum, necesse est quod habeat efficaciam movendi

542 d.12-0114 1

d.12-0114 quod saepe provenit ex alteratione quadam naturali, nec in potestate

543 d.12-0146 10

d.12-0146 Respondet D Thomas, supra et Opusc 43, cap 7, quod

328

544 d.12-0163 4

d.12-0163 Ex quo colliges quod inter actus istarum duarum potentiarum,

545 d.12-0172 6

d.12-0172 Eudemum, cap penultimo, ubi ait quod datur consilium quoddam

546 d.12-0178 4

d.12-0178 Ex quo colliges quod haec motio voluntatis non est adeo *

547 d.12-0182 4

d.12-0182 8 Ultimo nota quod ista motio voluntatis, a qua effective *

548 d.12-0295 3

d.12-0295 in hoc quod potentia possit exire in actum, et non exire, positis

549 d.12-0307 5

d.12-0307 enim ad Hebr. 11 quod ®accedentem ad Deum oportet credere quis

550 d.12-0308 3

d.12-0308 est, et quod accedentium ad se remunerator est¯. Remuneratio autem

551 d.12-0328 6

d.12-0328 cuncta adversa perferamus [...]. Sed quod erat regis boni et veri *

552 d.12-0332 8

d.12-0332 Praeterea, favet experientia: Nos enim ipsi videmus quod

553 d.12-0339 9

d.12-0339 praecepti, alias vana essent consilia, et leges superfluae; quod est

329

554 d.12-0344 7

d.12-0344 Praeterea. Evidens est secundum lumen naturae quod saepe

555 d.12-0349 2

d.12-0349 actionum; quod dominium in hoc consistit quod possit pro libertate sua

556 d.12-0349 7

d.12-0349 actionum; quod dominium in hoc consistit quod possit pro libertate sua

557 d.12-0352 1

d.12-0352 quod homo est capax dominii et quod est malum auferre ab aliquo

558 d.12-0352 7

d.12-0352 quod homo est capax dominii et quod est malum auferre ab aliquo

559 d.12-0353 1

d.12-0353 quod suum est; illud autem dominium in hoc consistit quod possit

560 d.12-0353 10

d.12-0353 quod suum est; illud autem dominium in hoc consistit quod possit

561 d.12-0354 12

d.12-0354 libere uti rebus suis; et in hoc dominio actionum suarum consistit quod

562 d.12-0361 2

d.12-0361 1 quod haec libertas convenit homini secundum quod

563 d.12-0361 8

d.12-0361 1 quod haec libertas convenit homini secundum quod

330

564 d.12-0362 3

d.12-0362 rationalis est, quod prorsum nulli alio animali conveniat; ergo signum est *

565 d.12-0388 4

d.12-0388 Thomistae communiter explicant quod libertas voluntatis oritur

566 d.12-0394 5

d.12-0394 a 1, ubi dicit quod bruta non habent libertatem, quia non agunt

567 d.12-0398 2

d.12-0398 hoc quod proposito obiecto bono, potest illud amare et non amare; sed

568 d.12-0401 6

d.12-0401 ergo libertas consistit in hoc quod in eodem obiecto potest invenire

569 d.12-0407 9

d.12-0407 Soncinas, 9 Metaphysicae, q 14. Et hinc inferunt quod voluntas semper

570 d.12-0408 3

d.12-0408 debet eligere quod intellectus iudiucat esse melius et convenientius,

571 d.12-0412 5

d.12-0412 intra latitudinem obiecti sui, quod est bonum.

572 d.12-0419 3

d.12-0419 Praeterea sequitur quod absolute loquendo voluntas non

573 d.12-0421 1

d.12-0421 quod intellectus iudicat melius; sed intellectus non est liber; ergo nec

331

574 d.12-0428 5

d.12-0428 Alius modus dicendi est quod voluntatis libertas oritur ex

575 d.12-0431 1

d.12-0431 quod cognoscit non tantum confuse hoc esse conveniens, sed distincte

576 d.12-0440 9


577 d.12-0446 4

d.12-0446 Sed est respondendem quod aliud est amare, aliud odio

578 d.12-0465 3

d.12-0465 etiam probatur quod voluntas et liberum arbitrium sunt idem re

579 d.12-0475 9

d.12-0475 plures quaestiones theologicae tractentur. Et ideo breviter dicitur quod

580 d.12-0476 10


581 d.12-0478 4

d.12-0478 consistit in hoc quod possit habere hunc actum vel contrarium, vel

582 d.12-0479 7

d.12-0479 amorem vel odium; vel in hoc quod possit amare hoc vel eius *

583 d.12-0481 3

d.12-0481 Dico ergo quod voluntas est determinata quoad *

332

584 d.12-0492 7

d.12-0492 nullum est bonum in hac vita quod non sit malis et difficultatibus *

585 d.12-0510 6

d.12-0510 primum et secundum argumentum. Respondetur quod eadem *

586 d.12-0522 13

d.12-0522 dicitur cum D Thoma, suis locis, et 1.2, q 10, a 3, quod cum voluntas

587 d.12-0528 7

d.12-0528 Ad argumentum ergo in forma respondetur, quod positis

588 d.12-0532 5

d.12-0532 in potestate mea est quod Deus concurrat mecum vel non concurrat; et

589 d.12-0533 9

d.12-0533 ideo est libertas in electione. Unde quando dicitur quod posita *

590 d.12-0537 7


591 d.12-0540 10

d.12-0540 operatur posset, quantum est de se, non operari. Ad quod intelligendum

592 d.12-0555 5

d.12-0555 omnia. Dico tamen breviter quod caelum habet influentiam circa corpus

593 d.12-0562 2

d.12-0562 tamen quod indirecte, quasi ex consequenti, inquantum ratio sequitur

333

594 d.12-0572 3

d.12-0572 breviter dicendum quod appetitus et voluntas sunt duae potentiae

595 d.12-0581 1

d.12-0581 quod licet voluntas de se sit libera, tamen potest necessitari a Deo,

596 d.12-0583 10

d.12-0583 Est enim omnipotens et dominus voluntatis. Neque est simile quod in *

597 d.12-0588 7

d.12-0588 proprios, et ideo non potest intelligi quod ab extrinseco libertas alicui

598 d.12-0591 7

d.12-0591 violentiam inferre voluntati, nam violentum dicitur quod est contra *

599 d.12-0593 7

d.12-0593 contra suam voluntatem, nam eo ipso quod vult, iam habet

600 d.12-0604 3

d.12-0604 Videtur ergo quod voluntas praemineat intellectum:

601 d.12-0609 3

d.12-0609 verum autem, quod est obiectum intellectus, ab existentia abstrahit;

602 d.12-0649 5

d.12-0649 autem obiectum nobilius est quod est abstractius et immaterialius; sed;

603 d.12-0677 1

d.12-0677 quod intellectivus seu rationalis sit, quod principaliter ab intellectu *

334

604 d.12-0677 6

d.12-0677 quod intellectivus seu rationalis sit, quod principaliter ab intellectu *

605 d.12-0680 2

d.12-0680 ostendit quod radix voluntatis est intellectus, nam eo ipso quod dicimus *

606 d.12-0680 10

d.12-0680 ostendit quod radix voluntatis est intellectus, nam eo ipso quod dicimus *

607 d.12-0701 3

d.12-0701 signum est quod perfectio naturae intellectualis potissime se explicat in

608 d.12-0702 5

d.12-0702 potentia intellectiva atque adeo quod illa est perfectissima potentia in

609 d.12-0727 4

d.12-0727 Ad confirmationem dicitur quod etiam intellectus *

610 d.12-0731 6

d.12-0731 Ad secundum communis solutio est quod intellectus et *

611 d.12-0739 4

d.12-0739 Et hoc est quod Hugo de Sancto Victore, lib 6 Caelesti hierarchiae

612 d.12-0759 14

d.12-0759 habet. Et ideo quasi in se ipso speculatur res. Et hac ratione stat quod

613 d.12-0760 8

d.12-0760 res cognita sit maxime cognoscibilis et tamen quod obscure

335

614 d.12-0767 6

d.12-0767 solutione istius primae, nam sequitur quod etiam in patria perfectior sit

615 d.12-0769 11

d.12-0769 intellectus vero non, nisi prout in se illum habet. Propter quod quidam

616 d.12-0779 1

d.12-0779 quod actus amoris, quem voluntas potest habere propriis viribus, *

617 d.12-0785 2

d.12-0785 Respondetur, quod aliqua cognitio Dei naturalis est *

618 d.12-0793 3

d.12-0793 Respondetur 2, quod licet forte amor naturalis esset *

619 d.12-0796 2

d.12-0796 Ad quod est notandum quod licet isti actus visionis et *

620 d.12-0796 5

d.12-0796 Ad quod est notandum quod licet isti actus visionis et *

621 d.12-0806 10


622 d.12-0808 7

d.12-0808 7 Ad confirmationem secundi argumenti respondetur quod

623 d.12-0811 1

d.12-0811 quod ex perfectiori Dei visione sequitur perfectior amor in patria. Et

336

624 d.12-0821 4

d.12-0821 Ad tertium respondetur quod quamvis voluntas in

625 d.12-0829 9

d.12-0829 operatione est ab intellectu. Unde negari non potest quod istae potentiae

626 d.12-0831 1


627 d.12-0831 7


628 d.12-0832 4


629 d.12-0849 3

d.12-0849 sumi boni, quod melius assequitur contemplatione quam *

630 d.12-0853 4

d.12-0853 Sed respondetur, 2, quod etiam in sensitiva parte sensus

631 d.13-0004 7

d.13-0004 et inanimatis, hac solum differentia servata, quod in animalibus fit *

632 d.13-0006 8

d.13-0006 appetitum, in aliis vero non. Quae differentia, quod attinet ad

633 d.13-0010 1

d.13-0010 quod tamquam obiectum ad hanc potentiam comparari potest. Solum

337

634 d.13-0021 5

d.13-0021 Pro resolutione nota 1, quod motus localis duplex est in *

635 d.13-0026 7

d.13-0026 communi animalium motu, in fine, ait quod expiratio est motus

636 d.13-0027 5

d.13-0027 involuntarius. Verum est tamen quod aliquando potest per appetitum

637 d.13-0043 6

d.13-0043 est notandum, 2, ex experientia, quod ad illum concurrunt et

638 d.13-0052 4

d.13-0052 De dispositione membrorum quod necessaria sit constat, nam si

639 d.13-0059 7

d.13-0059 ubi D Thomas, lect, 1, ait quod Aristoteles ait, quod iuncturae istae ad

640 d.13-0059 10

d.13-0059 ubi D Thomas, lect, 1, ait quod Aristoteles ait, quod iuncturae istae ad

641 d.13-0065 11

d.13-0065 ergo ista tria ad hunc motum esse necessaria. Constat praeterea quod

642 d.13-0070 4

d.13-0070 Asserunt enim quidam quod in exterioribus membris tantum est *

643 d.13-0081 1

d.13-0081 quod vis appetitiva est quae efficit motum, vis vero motiva existens in

338

644 d.13-0111 11

d.13-0111 Idem insinuat D Thomas, Opusc 43, cap 5, ubi ait quod *

645 d.13-0113 9

d.13-0113 p, q 78, a 1, ad 4, ait quod sensus et appetitus non sufficiunt ad *

646 d.13-0141 1

d.13-0141 quod appetit; ergo nulla est ratio quare unus sit actus elicitus ab

647 d.13-0169 2

d.13-0169 ait quod in motu locali animalis inter actum voluntatis seu appetitus

648 d.13-0172 8

d.13-0172 7 Ad argumenta vero in contrarium dicitur quod

649 d.13-0191 4

d.13-0191 Notandum est ergo quod sicut in potentia sensitiva *

650 d.13-0218 6

d.13-0218 etiam perditur; ergo signum est quod motus in eadem fonte radicatur

651 d.13-0228 3

d.13-0228 Dico breviter quod haec virtus immediate sequitur ex sensitiva,

652 d.13-0240 3

d.13-0240 et constringendum, quod cum imaginatione ab appetitu efficiunt. Et

653 d.13-0242 6

d.13-0242 docet, tx 57, ubi ait quod sicut illis inest motus, ita et imaginatio.

339

654 d.13-0244 7

d.13-0244 delectantur, dilatant se; ergo signum est quod cum imaginatione et *

655 d.13-0249 1

d.13-0249 quod voluntas non movet nisi medio appetitu sensitivo. Et q 81, a

656 d.13-0250 2

d.13-0250 3, quod appetitus sensitivus non movet sine voluntate.

657 d.13-0251 3

d.13-0251 Dico 1, quod appetitus sensitivus, seclusis impedimentis, non

658 d.13-0260 3

d.13-0260 Dico 2, quod appetitus sensitivus de se est sufficiens ad *

659 d.13-0262 4

d.13-0262 Pro expositione, nota quod voluntas multis modis se habere

660 d.13-0264 2

d.13-0264 Primum quod sit impedita ad perfecte operandum, ut est

661 d.13-0272 8

d.13-0272 renuendum vel consentiendum, nec sit impedita, tamen quod indifferenter se

662 d.13-0285 8

d.13-0285 hoc satis videtur docere experientia. Crediderim tamen quod *

663 d.14-0009 7

d.14-0009 ordinata, nec de essentia animae est quod actu vivificet. Sed licet hoc sit

340

664 d.14-0013 9

d.14-0013 personalitate saltem partiali. Et de existentia certum est quod conservat

665 d.14-0016 1

d.14-0016 quod anima separata retinet, sit idem cum esse totius hominis, alia

666 d.14-0019 10

d.14-0019 Caietano, 3 p, q 6, a 3. Et ait quod anima post separationem est ®*

667 d.14-0020 2

d.14-0020 semipersona¯, quod antea non habebat; et licet obscure loquatur, mens

668 d.14-0023 5


669 d.14-0024 5

d.14-0024 unicum subsistens, ideo ait quod anima, dum est in corpore, non *

670 d.14-0030 4

d.14-0030 Addit tamen Caietanus quod in resurrectione, cum anima *

671 d.14-0035 8

d.14-0035 Haec sententia in multis displicet. Suppono primo quod anima

672 d.14-0041 3

d.14-0041 reliqua viventia, quod in aliis eorum animae non subsistunt, sed sunt *

673 d.14-0044 7

d.14-0044 actuationem formae. At in homine, licet quod praecipue subsistit sit

341

674 d.14-0048 8

d.14-0048 independens ab alio substentante. Et hinc est quod subsistentia hominis

675 d.14-0060 2

d.14-0060 Item, quod nullam entitatem amittat, probatur:

676 d.14-0070 4

d.14-0070 Item, quia dato quod sit distincta talis entitas, in homine *

677 d.14-0081 6

d.14-0081 4 Ex quo infero, 1, quod ista mutatio non est ab uno modo *

678 d.14-0095 4

d.14-0095 5 Infero, 2, quod anima separata non magis est persona quam in

679 d.14-0103 10

d.14-0103 inferiorum, tantumque differt, quia actu se communicat vel non, quod non *

680 d.14-0105 10

d.14-0105 est tantum pars naturae, de ratione autem personae est quod sit

681 d.14-0107 5

d.14-0107 de ratione personae est quod sit omnino incommunicabilis, quia debet

682 d.14-0111 6

d.14-0111 6 Ex quo infero, ultimo, quod si anima post separationem *

683 d.14-0117 7

d.14-0117 Tantum potest fieri argumentum, quia sequitur quod in morte

342

684 d.14-0119 3

d.14-0119 Cui respondetur quod corrumpitur homo, et in re tantum

685 d.14-0135 11

d.14-0135 In contrarium est, quia dicimus animam esse in caelo, per quod

686 d.14-0139 5

d.14-0139 2 Supponendum est ergo quod locus in rigore pertinere ad res *

687 d.14-0145 5

d.14-0145 3 Notandum est, 2, quod ut aliquid sit in loco, videtur

688 d.14-0152 5

d.14-0152 4 Notandum est, 3, quod anima separata, naturaliter *

689 d.14-0201 5


690 d.14-0230 1

d.14-0230 quod illi succederet. Et ad hunc modum dicuntur animae separatae

691 d.14-0243 9

d.14-0243 Et confirmant ex illo Lc. 16, ubi dicitur quod mendicus *

692 d.14-0255 3

d.14-0255 maneret alicubi, quod est imperfectio. Animalia enim, quae se movere

693 d.14-0258 7

d.14-0258 Ad illud Lc 16 respondetur notando quod dum

343

694 d.14-0265 5

d.14-0265 Ad primam rationem dicitur quod sicut animae non

695 d.14-0269 11

d.14-0269 informat, nec contrarium est in potestate sua, ex eo tantum quod est

696 d.14-0270 7

d.14-0270 naturalis forma corporis. Et sic intelligitur quod anima separetur a

697 d.14-0274 4

d.14-0274 Ad secundam respondetur quod animae separatae *

698 d.14-0324 10

d.14-0324 theologia et fides non est huius loci. Puto tamen quod scientiae omnes *

699 d.14-0327 8

d.14-0327 talis habitus animae. 1 Cor. 13 dicitur quod ®scientia destruetur.¯

700 d.14-0328 5

d.14-0328 Respondet D Thomas, supra, quod intelligitur de dicta

701 d.14-0331 2

d.14-0331 Respondetur quod manebit quoad substantiam et *

702 d.14-0334 8

d.14-0334 conversione ad phantasmata, sed de dono scientiae, quod comitatur fidem

703 d.14-0335 15

d.14-0335 et est obscurum sicut illa. Vide 2.2, q 9, aa. 1 et 3. Et quod haec sit mens

344

704 d.14-0346 3

d.14-0346 Hinc colliges quod in anima separata non potest manere actus

705 d.14-0372 4

d.14-0372 Respondet ibi Hieronymus quod Sapiens loquitur per *

706 d.14-0375 3

d.14-0375 Alii dicunt quod loquitur ironice, quasi referens et irridens ea

707 d.14-0377 4

d.14-0377 Alii autem dicunt quod nihil noverunt eorum quae in hac vita *

708 d.14-0381 5

d.14-0381 Vera tamen expositio est quod damnati nihil noverunt eorum

709 d.14-0388 11

d.14-0388 praecipue ex parte intellectus, nam ex parte voluntatis nihil est quod

710 d.14-0398 9

d.14-0398 In hac re fere omnes conveniunt in hoc quod anima separata non

711 d.14-0402 11

d.14-0402 nostra est forma corporis, et ideo ex natura sua habet quod recipiat

712 d.14-0410 6

d.14-0410 opinio. Ex illa enim sequitur quod anima pueri decedentis absque *

713 d.14-0418 1

d.14-0418 quod anima est forma subsistens corporis corruptibilis, debet

345

714 d.14-0420 7

d.14-0420 corpore, naturaliter loquendo. Est autem inconveniens quod pro parvo

715 d.14-0423 3

d.14-0423 Probabilius videtur quod anima separata habebit species rerum

716 d.14-0436 8

d.14-0436 intellectus agens producit species. Certum enim est quod intellectus agens

717 d.14-0454 8

d.14-0454 3 Aliter ergo opinatur D Thomas, scilicet quod cum anima

718 d.14-0474 3

d.14-0474 Prima est quod hic loquimur de anima secundum ordinem

719 d.14-0496 4

d.14-0496 inferiora et praecipue quod unaquaeque res iuvetur ab auctore suo et ab

720 d.14-0501 2

d.14-0501 Respondetur quod in poenam peccati potest Deus illam

721 d.14-0502 8

d.14-0502 perfectionem naturalem non tribuere. Sat enim est quod non auferat

722 d.14-0505 3

d.14-0505 2 respondetur quod forte recipit illas. Quod si ita est, illud erit

723 d.14-0513 11

d.14-0513 melius poterit separata et a corpore non impedita. Quin potius quod

346

724 d.14-0514 8

d.14-0514 non tantum utcumque se cognoscat, sed etiam quod intuitive et

725 d.14-0517 5

d.14-0517 Item, quia inconveniens est quod anima semper habeat *

726 d.14-0518 7

d.14-0518 naturale desiderium se cognoscendi perfecte et quod sit illi impossibile per

727 d.14-0526 4

d.14-0526 Ergo inconveniens est quod haec potentia semper otiosa maneat nec

728 d.14-0531 5

d.14-0531 D Thomas, supra, dicit quod non cognoscit se per speciem *

729 d.14-0537 7

d.14-0537 Confirmatur, nam de angelo ideo dicitur quod cognoscit

730 d.14-0547 10

d.14-0547 nisi illi tribuatur aliquid positivum, non potest intelligere aliquid quod

731 d.14-0549 2

d.14-0549 Dices quod aufertur ab illa impedimentum.

732 d.14-0554 4

d.14-0554 respondet obscure satis quod anima, secundum propriam naturam est *

733 d.14-0557 12

d.14-0557 tantum intelligibiles in potentia, ita et anima nostra. Et hinc est quod

347

734 d.14-0569 11

d.14-0569 intelligibili in potentia fieri intelligibilem in actu, tantum per hoc quod *

735 d.14-0574 6

d.14-0574 Si respondeas, ut insinuat Caietanus, quod fit *

736 d.14-0577 10

d.14-0577 intelligibilis, nam vel per illam ponitur aliquid in anima, quod non

737 d.14-0594 12

d.14-0594 alia, ut supra dictum est; ergo cognoscit anima se per speciem, quod

738 d.14-0596 5

d.14-0596 Item, non bene dicitur quod talis species fiat ab intellectu

739 d.14-0603 4

d.14-0603 et est subsistens, quod etiam habet anima.

740 d.14-0608 5

d.14-0608 5 Ad primum respondetur quod antecedens non est certum.

741 d.14-0610 2

d.14-0610 intelligi quod angelus cognoscat se per suam substantiam:

742 d.14-0611 2

d.14-0611 1 quod per suam substantiam actuet suum intellectum et *

743 d.14-0614 5

d.14-0614 Secundo modo potest intelligi quod in angelo eius *

348

744 d.14-0620 10

d.14-0620 De primo etiam patet, quia anima est adeo imperfecta quod

745 d.14-0625 2

d.14-0625 Adde quod inter illos duos modos, primus est minus *

746 d.14-0629 5

d.14-0629 6 Ad secundum respondetur quod licet anima separata sit

747 d.14-0631 11

d.14-0631 illi coniuncta, et ideo necessaria est species, sicut etiam lumen quod

748 d.14-0637 8

d.14-0637 non videtur desserenda. Et ideo credi potest quod anima separata se *

749 d.14-0641 2

d.14-0641 notandum quod animam se intelligere stat dupliciter, ut de angelo

750 d.14-0643 2

d.14-0643 1 quod essentia animae quasi actuet intellectum suum ad *

751 d.14-0644 4

d.14-0644 cognitionem sui, et quod cum illo concurrat ad intellectionem.

752 d.14-0645 2

d.14-0645 2 quod intellectus ipse se solo id efficiat.

753 d.14-0646 7

d.14-0646 Si primo modo ponitur fieri, dicendum quod anima in *

349

754 d.14-0652 9

d.14-0652 Si vero secundo modo dicatur fieri, dicendum est quod *

755 d.14-0663 4

d.14-0663 difficultates, illa excepta, quod anima impeditur a corpore, de quo infra.

756 d.14-0675 4

d.14-0675 Et supponendum est quod anima separata cognoscit *

757 d.14-0680 3

d.14-0680 Est notandum quod loquimur de naturali cognitione quam

758 d.14-0696 6

d.14-0696 creatura cognoscere. Verum est tamen quod anima non tantum per se,

759 d.14-0712 6

d.14-0712 Notandum ergo pro intelligentia conclusionis quod anima

760 d.14-0715 5

d.14-0715 completum. Et hinc est quod ipsa anima ex vi cognitionis quam de se

761 d.14-0729 8

d.14-0729 negantium species singularium, et ideo dixi supra quod in hoc est maius *

762 d.14-0743 1

d.14-0743 quod ipsa habet infimum locum in intellectualibus, et in eo habere esse *

763 d.14-0745 1

d.14-0745 quod sint tales substantiae in mundo, non tamen cognosceret per *

350

764 d.14-0748 6

d.14-0748 4 Sed dices non oportere quod anima habeat distinctam *

765 d.14-0751 4

d.14-0751 Vel certe dices quod, licet habeat cognitionem, non indiget

766 d.14-0769 14


767 d.14-0776 2

d.14-0776 Adde quod a rebus sensibilibus ad intelligibilia ascendendo

768 d.14-0783 10

d.14-0783 5 Sed unde habeat anima illas species? Communiter dicitur quod

769 d.14-0785 2

d.14-0785 dici quod anima separata recipit illas species ab ipsis substantiis *

770 d.14-0800 4

d.14-0800 similitudinem in id quod est in potentia tale; sed substantiae spirituales

771 d.14-0809 1

d.14-0809 quod creatura aliquid efficiat immediate per substantiam suam.

772 d.14-0810 3

d.14-0810 2, sequeretur quod de facto unus angelus imprimeret speciem

773 d.14-0816 5

d.14-0816 7 Ad primum respondetur quod non inconvenit angelum *

351

774 d.14-0841 9

d.14-0841 Et circa hoc videtur certum, quantum materia patitur, quod

775 d.14-0852 4

d.14-0852 Thomas, supra, ait quod loquendo de cognitione naturali, anima separata

776 d.14-0854 2

d.14-0854 insinuat quod haec cognitio est ®quasi in communi et confusa¯. Idem

777 d.14-0856 5

d.14-0856 10 Et dico, 1 quod anima separata habet propriam cognitionem et

778 d.14-0879 7

d.14-0879 An vero sit comprehensiva, problema est quod certe sciri non *

779 d.14-0882 1

d.14-0882 ®quod quid est¯, nec in accidentibus sistit; ergo, cum habeat proprias

780 d.14-0927 4

d.14-0927 a 4, ait quod anima separata cognoscit quaedam singularia, non *

781 d.14-0931 8

d.14-0931 ordinationem. Et ibi, ad 1, videtur docere quod anima separata, per

782 d.14-0959 7

d.14-0959 nec ad naturalem providentiam Dei expectare quod infundatur animae

783 d.14-0998 1


352

784 d.14-1008 3

d.14-1008 Caietanus notat quod D Thomas ait ®omnia praesentia¯, ut denotet

785 d.14-1009 1

d.14-1009 quod non cognoscit futura; ergo etiam ®omnia¯, ut ait Caietanus, *

786 d.14-1014 2

d.14-1014 Addo quod illa cognitio omnium effectuum praesentium,

787 d.14-1020 7

d.14-1020 videt antequam fiant. Quando vero dicitur quod beatus cognoscit

788 d.14-1022 5

d.14-1022 speciebus, et non oportet quod actu omnia cognoscat, quia non *

789 d.14-1024 5

d.14-1024 Addit Caietanus, dicto loco, quod post iudicium omnes beati

790 d.14-1028 4

d.14-1028 1 Certum est quod anima beati habet, ex natura sua loquendo,

791 d.14-1030 4

d.14-1030 2 Est verum quod anima beati habet omnem scientiam *

792 d.14-1035 4

d.14-1035 Thomas, supra, dicit quod habebit cognitiones naturalium per species

793 d.14-1036 4

d.14-1036 infusas. Dicit tamen quod erit imperfecta.

353

794 d.14-1053 4

d.14-1053 Probabile ergo est quod habeat species omnium rerum *

795 d.14-1056 11

d.14-1056 angelos. D Thomas, De Anima, a 20, ad 11, dicit quod per angelum.

796 d.14-1057 11

d.14-1057 Et idem 1 p, q 89, a 1, ubi ait quod anima separata intelligit per *

797 d.14-1068 2

d.14-1068 Respondetur quod angelus non potest producere *

798 d.14-1077 5

d.14-1077 Pro cuius intelligentia notandum quod species dupliciter

799 d.14-1087 5

d.14-1087 Supponit ergo D Thomas quod species, quae animae *

800 d.14-1099 7

d.14-1099 9 Quarta conclusio sit: Probabilius videtur quod anima *

801 d.14-1105 3

d.14-1105 etiam probare quod cognoscat distincte. Vel ergo non concedatur *

802 d.14-1116 1

d.14-1116 quod agat res perfectas, sed etiam in hoc quod agat res proportionatas.

803 d.14-1116 9

d.14-1116 quod agat res perfectas, sed etiam in hoc quod agat res proportionatas.

354

804 d.14-1126 10

d.14-1126 infundere species per se infusas, sed melius est dicere quod infundit

805 d.14-1133 8

d.14-1133 illo statu. Quin potius videtur contra rationem quod anima, in

806 d.14-1147 5

d.14-1147 D Thomas, supra, dicit quod, licet modus cognoscendi animae

807 d.14-1149 6

d.14-1149 improportionatus. Et ita videtur sentire quod anima coniuncta melius *

808 d.14-1156 4

d.14-1156 Et, 1, suppono quod cognoscere sine dependentia a

809 d.14-1163 3

d.14-1163 2 suppono quod illa comparatio potest fieri absolute et circa res

810 d.14-1168 6


811 d.14-1170 2

d.14-1170 negationes, quod non habet in corpore.

812 d.14-1175 11

d.14-1175 dicit. Et colligitur ex illo Sap 9: ®[...] corpus [...] quod corrumpitur, etc.¯

813 d.14-1179 4

d.14-1179 Pro quo notandum quod in anima separata siunt species

355

814 d.14-1181 5

d.14-1181 quae distinctae sunt, tenendo quod sunt per se infusae; tenendo vero

815 d.14-1182 1

d.14-1182 quod tantum per accidens, eiusdem speciei essent et non

816 d.14-1185 2

d.14-1185 infusas, quod est probabile et non refert ad propositum, haec

817 d.14-1194 4

d.14-1194 et est rationabile quod anima per conversionem ad superiora melius *

818 d.14-1195 9

d.14-1195 intelligat quam per conversionem ad inferiora. Et patet quod separata

819 d.14-1215 8

d.14-1215 Avicenna, 9 Metaphysicae, cap 7, ubi ait quod propria perfectio animae

820 d.14-1218 9

d.14-1218 quam naturaliter desiderat. Differt autem Avicenna a Platone quod

821 d.14-1228 4

d.14-1228 a 1, ait quod intelligere animae separatae est illi praeternaturale,

822 d.14-1231 1


823 d.14-1240 10

d.14-1240 oriuntur alia dubia quae in hoc videntur potissime fundata, quod *

356

824 d.14-1242 3

d.14-1242 materialium metiri, quod tamen nec stare semper potest nec est cur

825 d.14-1249 9

d.14-1249 2 Quia naturale est et maxima perfectio naturae quod homo sit

826 d.14-1254 5

d.14-1254 3 2 videtur certum quod ex hac unione ad corpus anima non *

827 d.14-1293 6

d.14-1293 finem consequitur est illi naturalis, quod si inde aliqua incommoda *

828 d.14-1296 13

d.14-1296 naturalis est illi parti, ex quo sequitur esse in infimo loco, et quod

829 d.14-1300 5

d.14-1300 attendit ad bonum compositi; quod si hinc aliquod detrimentum

830 d.14-1306 1

d.14-1306 quod si a corpore separetur, potest alium modum operandi habere,

831 d.14-1312 4

d.14-1312 Ad primum respondetur quod anima ex unione ad corpus

832 d.14-1313 4

d.14-1313 in multis perficitur; quod vero in aliquo impediatur est in illa

833 d.14-1315 3

d.14-1315 imputari Deo, quod hanc naturam cum his repugnantiis constituerit. Non

357

834 d.14-1320 8

d.14-1320 naturalis, quia anima ex sua essentia habet quod sit subsistens et *

835 d.14-1322 6

d.14-1322 corruptibili, ex quo naturaliter sequitur quod debet necessario ab illo *

836 d.14-1350 3

d.14-1350 2 respondetur quod status maxime consonus inclinationi *

837 d.14-1364 5

d.14-1364 intellectus. Et dici posset quod licet resurrectio, eo modo quo nunc fit et

838 d.14-1366 10

d.14-1366 intra leges naturae sistendo, videtur naturalis conditio sui petere quod

839 d.14-1368 3

d.14-1368 compositi et quod sit aliqua retributio malorum et bonorum, non tantum

840 d.14-1377 4

d.14-1377 esse talis conditionis quod, intra leges naturae stando, non potest *

841 d.14-1380 8

d.14-1380 supernaturalem elevata est et per gratiam concessit quod naturae *

842 d.14-1396 2

d.14-1396 Notandum quod appetitus rerum est naturalis et elicitus.

843 d.14-1397 11

d.14-1397 Corpus etiam cum anima potest reuniri, et potest esse idem quod *

358

844 d.14-1413 9

d.14-1413 bonum partis, sed bonum totius; sat ergo esset quod anima perficeret

845 d.14-1415 3

d.14-1415 2 respondetur quod etiam in illa unione perficitur aliquo

846 d.14-1417 4

d.14-1417 Ad secundum respondetur quod unio animae ad corpus *

847 d.14-1420 4


848 d.14-1420 8


849 d.14-1424 7

d.14-1424 3 Secunda conclusio: Valde probabile est quod anima *

850 d.14-1431 1

d.14-1431 quod si unio deberet iterum fieri, deberet esse ad corpus eiusdem

851 d.14-1432 4

d.14-1432 rationis cum eo quod antea habebat. Dico ergo quod anima separata, hoc *

852 d.14-1432 9

d.14-1432 rationis cum eo quod antea habebat. Dico ergo quod anima separata, hoc *

853 d.14-1442 11

d.14-1442 naturalis, non tamen maior perfectio; et res magis appetit id quod *

359

854 d.14-1468 6

d.14-1468 Et ratio est, quia cognoscunt quod debent reuniri corporibus, in

855 d.14-1473 3

d.14-1473 certo sciunt quod suo tempore propria corpora recuperabunt, in

QUODCUMQUE

1 d.11-0175 3

d.11-0175 bonum sensibile, quodcumque illud sit, esse obiectum adaequatum

QUODDAM

1 d.8-0517 8

d.8-0517 unum obiectum formale adaequatum circa quod exerceat quoddam

2 d.8-0579 1

d.8-0579 quoddam modo moventur solum ab obiecto praesenti. Haec enim *

3 d.9-0036 11


4 d.9-0639 7

d.9-0639 intelligere sit ut sentire, aut pati quoddam, erit ab ipso intelligibili aut

5 d.9-0671 4

d.9-0671 phantasma representat, sed quoddam spirituali modo; et illa elevatio a

6 d.9-1853 4

d.9-1853 illas contrahere ad quoddam genus entium superans haec inferiora, et

360

7 d.9-2948 5

d.9-2948 practicae. Est enim conscientia quoddam actuale examen nostrarum *

8 d.10-0035 10

d.10-0035 movetur. Quod movetur est animal. Quo appetitus movet est quoddam

9 d.10-0109 6

d.10-0109 moventur, vel saltem feruntur pondere quoddam naturali ad perfectiones

10 d.10-0465 8

d.10-0465 quia ad illos est potentia magis inclinata; quoddam vero modo magis in

11 d.10-0587 5

d.10-0587 amat, qui est pondus quoddam in rem amatam, iuxta illud Augustini:

12 d.11-0265 2

d.11-0265 pondus quoddam et affectio ad rem cognitam ut bonam et *

13 d.11-0292 5

d.11-0292 in se ipsis actuale quoddam pondus quo feruntur in rem apprehensam

14 d.12-0172 9

d.12-0172 Eudemum, cap penultimo, ubi ait quod datur consilium quoddam

15 d.12-0587 5

d.12-0587 intrinseco. Dicit enim intrinsecum quoddam dominium supra actus

16 d.12-0729 10

d.12-0729 existentiam ipsam et rationem boni; tamen haec eadem perfectiori quoddam

361

17 d.12-0789 2

d.12-0789 imperfecto quoddam modo, praecipue quia illa cognitio non supponit

18 d.13-0005 2

d.13-0005 artificiose quoddam modo a principio intrinseco activo per cognitionem et

19 d.13-0110 1

d.13-0110 quoddam organum corporeum quo appetitus perficit motum.

20 d.13-0176 1

d.13-0176 quoddam instrumentum illius per se ordinatum ad serviendum illi, ideo

QUODDAMMODO

1 d.9-0065 4

d.9-0065 Vigesima: Anima est quoddammodo omnia, quia omnium

2 d.9-0543 1

d.9-0543 quoddammodo est materia causae¯.

3 d.9-1503 5

d.9-1503 et ita substantia cognoscitur quoddammodo simul cum accidenti, vel in

4 d.9-2007 3

d.9-2007 1 Quia quoddammodo petit principium, nam huius ordinis et

5 d.10-0084 4

d.10-0084 aliarum rerum altiori quoddammodo, et fiunt res ipsae cognitae

6 d.10-0464 3

d.10-0464 naturalibus, et quoddammodo magis urgent de actibus naturalibus,

362

7 d.10-0589 1

d.10-0589 quoddammodo esse in amante, quasi trahendo illum ad se; et per illud *

8 d.12-0117 6

d.12-0117 6 Actus vero sensuum externorum quoddammodo sunt imperati a

9 d.12-0418 6

d.12-0418 verum non apparet certum, sed quoddammodo sit admixtum falsitati.

10 d.12-0664 6

d.12-0664 animae essentia, voluntas vero sequitur quoddammodo medio

11 d.12-0717 3

d.12-0717 cognoscens fit quoddammodo res ipsa cognita; unde cognitio ex suo genere

12 d.14-0027 3

d.14-0027 hoc habet quoddammodo rationem personae. Tamen quia non est

13 d.14-0791 5

d.14-0791 speciem sui, licet illa quoddammodo sit immaterialior; sed angelus, et

QUODLIBET

1 d.9-2288 4

d.9-2288 Dices: Ergo etiam quodlibet obiectum insensibile potest dici

2 d.12-0294 5

d.12-0294 liber qui sua sponte quodlibet operatur. Haec autem libertas consistit

363

QUODNAM

1 d.9-0078 8

d.9-0078 Utrum intellectus habeat aliquod adaequatum obiectum et quodnam illud sit.

2 d.11-0151 2

d.11-0151 “arduum” quodnam bonum contrahit? Non enim contrahit bonum in

QUOLIBET

1 d.14-0833 4

d.14-0833 spiritualis est immaterialior quolibet accidenti.

QUOMODO

1 d.8-0081 1

d.8-0081 quomodo possit fieri. Unde D Augustinus, 12 Super Genesim ad *

2 d.8-0123 6

d.8-0123 imaginatio autem non. De qua quomodo intelligenda sit, infra.

3 d.9-0184 2

d.9-0184 argumentum, quomodo differant istae potentiae.

4 d.9-0316 5

d.9-0316 4 Sed restat difficultas, quomodo virtus ista efficiat species.

5 d.9-0333 8

d.9-0333 quando illuminatur aliquid per lumen illi inhaerens, quomodo aer *

6 d.9-0425 4

d.9-0425 agere in spiritualem; quomodo ergo hic id potest naturaliter fieri.

364

7 d.9-0667 6

d.9-0667 non est intelligibile, nam spirituale quomodo esset immixtum *

8 d.9-0693 2

d.9-0693 et quomodo intellectui uniatur, oportet in particulari exponere *

9 d.9-0694 1

d.9-0694 quomodo intellectus percipiat ea quae sub tali obiecto continentur. Haec

10 d.9-0742 6

d.9-0742 cognoscat. Et est evidens, nam quomodo potest discernere circa *

11 d.9-0838 3

d.9-0838 Inquiro enim, quomodo per hanc conversionem ad phantasma

12 d.9-1112 7

d.9-1112 17 Quid sit abstractio intellectus et quomodo fiat. Quarta

13 d.9-1114 1

d.9-1114 quomodo fiat. Constat enim ex dictis quod abstractio potest referri

14 d.9-1129 6

d.9-1129 praescindendo illam ab omnibus adiunctis, quomodo in scientiis *

15 d.9-1159 8


16 d.9-1337 3

d.9-1337 difficultas est quomodo cognoscantur ab intellectu, nam cum species

365

17 d.9-1516 9

d.9-1516 9 Secundo resolvitur ex dictis alia quaestio, scilicet quomodo

18 d.9-1995 1

d.9-1995 quomodo potest colligi tanta dependentia quanta est inter sensum et

19 d.9-2457 5

d.9-2457 considerando quid sint et quomodo oriantur a tali natura. Et hoc est

20 d.9-2740 1

d.9-2740 quomodo cognoscat futura. Et tandem diversae denominationes quae

21 d.11-0076 10

d.11-0076 defendens, nam si tota ratio defendendi est quia concupiscit, quomodo

22 d.11-0118 8

d.11-0118 3 Ex decisione huius quaestionis licet colligere quomodo sit *

23 d.11-0450 2

d.11-0450 Quaeres, quomodo ex admiratione et gaudio sequatur motio

24 d.11-0565 2

d.11-0565 videre quomodo illi obediat.

25 d.11-0670 9

d.11-0670 naturales, et saepe excitant ipsum appetitum. Patet ergo quomodo appetitus

26 d.12-0090 11

d.12-0090 volitioni et amori, sive sit circa finem, sive circa media, quomodo

366

27 d.12-0208 5

d.12-0208 divisionem necesse est scire quomodo Deus posset certo cognoscere

28 d.12-0210 2

d.12-0210 Item, quomodo Dei providentia et concursus, et potissime

29 d.12-0211 1

d.12-0211 quomodo illius praeveniens gratia, stet cum libertate arbitrii.

30 d.12-0212 2

d.12-0212 Item, quomodo praedestinatio et confirmatio in gratia non *

31 d.12-0386 7

d.12-0386 10 Sed oportet in particulari exponere quomodo ex ratione oriatur

32 d.13-0069 8

d.13-0069 4 Sed difficultas restat de membris externis, quomodo concurrant.

33 d.13-0278 11

d.13-0278 impediat. Et tunc constat quid dicendum sit. Et ita patet quomodo *

34 d.14-0147 4

d.14-0147 intelligantur, non intelligitur quomodo aliquid sit in loco. Viventia

35 d.14-0486 3

d.14-0486 Et tandem quomodo anima intelligat per istas species.

36 d.14-0510 3

d.14-0510 An et quomodo anima separata cognoscat se.

367

37 d.14-0551 2

d.14-0551 cognitionem, quomodo poterat corpus esse illi impedimentum,

38 d.14-0626 5

d.14-0626 probabilis, quia difficile intelligitur quomodo substantia spiritualis possit

39 d.14-0670 3

d.14-0670 1 Diximus quomodo anima separata se cognoscat, quoniam *

40 d.14-0672 3

d.14-0672 est videndum quomodo alia a se cognoscat et quomodo intelligat

41 d.14-0672 9

d.14-0672 est videndum quomodo alia a se cognoscat et quomodo intelligat

42 d.14-0905 2

d.14-0905 Item, quomodo anima separata cogitationes et operationes *

43 d.14-0917 9

d.14-0917 Quid anima separata cognoscat in rebus materialibus et quomodo.

44 d.14-1072 3

d.14-1072 non videtur quomodo possit intelligi locutio aut illuminatio

45 d.14-1237 9

d.14-1237 Quomodo anima nostra spiritualis sit et corpori immersa; quomodo sit

46 d.14-1238 5

d.14-1238 subsistens et vere informans, quomodo sit intellectiva et sensibus *

368

QUONIAM

1 d.8-0018 9

d.8-0018 indiget haec materia. Breviter tamen de ea dicetur, quoniam pauciora

2 d.9-0254 7

d.9-0254 philosophi asserebant fieri per essentiam animae, quoniam ponebant *

3 d.9-0545 2

d.9-0545 enumeratione, quoniam alii modo dicendi impugnantur sufficienter, et *

4 d.9-0697 8

d.9-0697 Circa res ergo materiales quaestio difficultatem habet, quoniam

5 d.9-2061 7

d.9-2061 Dicendum superest de ipsis potentiis, et quoniam una sine alia non *

6 d.9-2374 9

d.9-2374 quam tenet Niphus, lib De intellectu, cap 4, quoniam sine tali *

7 d.9-2653 2

d.9-2653 apparet, quoniam isti habitus, ut supra ostendimus, per proprios et

8 d.9-2873 5

d.9-2873 ut sic dicitur ®intellectus¯, quoniam in hac operatione assimilatur *

9 d.10-0059 9

d.10-0059 1 Materiam hanc incipimus a quaestione ®an est¯, quoniam *

10 d.10-0253 7

d.10-0253 simpliciter adaequatum obiectum appetitus esse bonum, quoniam *

369

11 d.10-0286 10

d.10-0286 an scilicet potest quis appetere non esse simpliciter. Et quoniam *

12 d.10-0496 4

d.10-0496 4 potest argui, quoniam in voluntate est actus circa finem et

13 d.10-0499 4

d.10-0499 5 arguit Caietanus, quoniam Verbum divinum, quod est *

14 d.11-0301 3

d.11-0301 tantum, scilicet quoniam contrariatur bono ad quod ipsa directe tendit.

15 d.12-0013 8

d.12-0013 ratione tantum, quod hic multo certius est, quoniam haec potentia est *

16 d.12-0019 3

d.12-0019 simul comprehendimus, quoniam quod ad Philosophiam naturalem

17 d.12-0036 2

d.12-0036 voluntatis, quoniam ens universalius bono est, nam etiam malum *

18 d.12-0066 3

d.12-0066 superiori modo, quoniam isti actus in voluntate sunt spirituales, non

19 d.12-0601 10

d.12-0601 sensitivis tractari possit, tamen relicta in hunc locum est, quoniam in

20 d.12-0657 4

d.12-0657 intellectivae potentiae est, quoniam potest rem quamcumque sub omni

370

21 d.14-0670 8

d.14-0670 1 Diximus quomodo anima separata se cognoscat, quoniam *

22 d.14-1224 6

d.14-1224 Hoc non placet D Thomae, quoniam essentia animae consistit in

QUORUM

1 d.8-0302 3

d.8-0302 sensus interni, quorum unus potest quidquid alius et plura, superflue

2 d.9-0912 4

d.9-0912 discernit ac frigidum, quorum quaedam est ratio: caro; alia vero esse *

3 d.9-1784 8

d.9-1784 quia admodum pauca illius modo sensibus patent, quorum beneficio,

4 d.9-1929 6

d.9-1929 2 Intellectus saepe intelligit plura, quorum phantasia nullas *

5 d.9-2826 1

d.9-2826 quorum phantasmata manent in intellectu, et ideo dicitur memoria

6 d.10-0130 1

d.10-0130 quorum primus in brutis, secundus in angelis, uterque simul in

7 d.10-0135 2

d.10-0135 appetitus, quorum repugnantia habetur ad Rom 7: ®Vidi [...] aliam legem,

371

8 d.14-0952 2

d.14-0952 cognovit, quorum species detulit, tamen de facto cognovit alia iuxta

QUOS

1 d.8-0618 6

d.8-0618 apes etiam redeunt ad flores quos semel degustarunt. Et ideo certum

2 d.9-0763 6

d.9-0763 evidentes discursus, quale sunt illi, quos circa singularia habemus, non

3 d.9-1806 2

d.9-1806 Avempace, quos refert Commentator; et, quod mirum est, etiam

4 d.9-2102 6

d.9-2102 tenent arabes: Avicenna et alii, quos refert Albertus, hic, tract 2, cap

5 d.11-0029 11

d.11-0029 veritate, q 15, a 3. Idem tenuit Pythagoras et Plato, quos refert *

6 d.11-0298 11

d.11-0298 appetens bonum et fugiens malum sit diversa, ut quidam putarunt, quos

7 d.11-0399 7

d.11-0399 duplicem effectum, scilicet risus et fletus, quos hic breviter explicare *

8 d.11-0603 6

d.11-0603 sunt motus in appetitu sensitivo quos tamen ratio, quaerens rationes

9 d.13-0154 9

d.13-0154 manuum qui indeliberate et sine advertentia fit. Circa quos motus

372

10 d.14-0308 3

d.14-0308 et voluntatis, quos in vita hac acquisivit; non tamen manent species

11 d.14-0940 3

d.14-0940 determinandi species, quos D Thomas ponit, nec bene intelliguntur nec *

QUOSDAM

1 d.12-0174 2

d.12-0174 experimur quosdam actus in intellectu nostro qui non procedunt a

QUOT

1 d.8-0304 7

d.8-0304 incompossibiles eidem potentiae est respiciendum, et quot fuerint *

2 d.9-2627 6

d.9-2627 haberet innumeras distinctiones formales, nam quot habet actus

3 d.10-0073 1

d.10-0073 quot sunt diversae inclinationes naturales. De hoc ergo appetitu non

4 d.10-0106 4

d.10-0106 naturales tot multiplicantur quot res appetitae.

MAYÚSCULAS

QUA

1 d.8-0564 8

d.8-0564 est necessarius sensus internus qui haec iudicet. Qua ratione concludit

373

2 d.12-0203 3

d.12-0203 inter se. Qua distinctione posita, nullum sequitur inconveniens et omnia

QUAE

1 d.8-0111 5

d.8-0111 adest, non vero phantasia¯. Quae verba difficilia sunt, et ideo *

2 d.8-0129 8

d.8-0129 imaginationis dicit habere originem ex falsitate sensus. Quae est ergo

3 d.8-0280 6

d.8-0280 Et confirmatur ex illa maxima ®Quae in superioribus

4 d.8-0572 2

d.8-0572 4 Quae animalia habeant phantasiam. Et ideo lib 3, cap 11, ait

5 d.8-0626 8

d.8-0626 formicis negari hanc secundam memoriam, non primam. Quae *

6 d.8-0660 2

d.8-0660 cerebro. Quae est sententia Galeni et Hippocratis et aliorum. Quos

7 d.9-0067 2

d.9-0067 Vigesimaprima: Quae dicuntur abstracta intelligibilia in

8 d.9-0187 3

d.9-0187 dimanantibus, differunt. Quae distinctio tradi solet de sensibus hominis et

9 d.9-0276 1

d.9-0276 Quae tamen sententia ab Aristotele impugnatur. Et ideo hic

374

10 d.9-0510 7

d.9-0510 intellectui agenti ad efficiendas species intelligibiles. Quae opinio recte

11 d.9-0908 4

d.9-0908 praecedentes conclusiones procedunt. Quae autem sint istae res in *

12 d.9-1161 2

d.9-1161 comparationem. Quae quaestio versari solet latissime in principio Logicae, sed

13 d.9-1986 2

d.9-1986 7 Quae ratio multis impugnatur ab Scoto, supra; et in 1, d 3,

14 d.9-2158 2

d.9-2158 exercendas. Quae non habet instantiam, neque quae adducuntur sunt ad rem,

15 d.9-2371 3

d.9-2371 potentia cognoscente. Quae omnia patent in sensibus; ergo idem est in *

16 d.9-2400 1

d.9-2400 Quae etiam opinio forte verior est, quamvis nihil sit certum.

17 d.9-2778 2

d.9-2778 3 Quae sit potentia conservatrix specierum intelligibilium. Sed *

18 d.9-2837 8

d.9-2837 contingentia quae esse possunt et non esse. Quae vero talia sunt non habent

19 d.9-2856 5

d.9-2856 Salomon: ®Memorare novissima tua.¯ Quae tamen futura sunt.

375

20 d.9-2960 6

d.9-2960 Hieronymus, Super Ezechielem, idem dicit. Quae omnia D Thomas

21 d.10-0054 9

d.10-0054 novi, sed ordinem potentiarum animae et sensuum repetit. Quae

22 d.10-0067 1

d.10-0067 Quae propensio non est proprie appetitus, sed metaphorice. Neque

23 d.10-0086 4

d.10-0086 qui consequitur cognitionem. Quae ratio aliis modis exponitur.

24 d.10-0087 1


25 d.10-0530 6

d.10-0530 physice, et nihilominus est necessaria. Quae duo non repugnant, in

26 d.11-0391 1

d.11-0391 Quae sane res difficilis est et obscura, non tamen potest melius

27 d.11-0403 8

d.11-0403 motus causatur ex aliqua interiori animi motione. Quae autem illa sit,

28 d.12-0010 6

d.12-0010 comitatur intellectum, et organo caret. Quae omnia ex dictis facile

29 d.12-0152 6


376

30 d.12-0321 5

d.12-0321 liberi, sine causa punirentur. Quae certissima res est in fide, nam *

31 d.12-0358 3

d.12-0358 ®et praesit.¯ Quae omnia a posteriori demonstrant rem.

32 d.12-0600 7

d.12-0600 postulat ut eas inter se comparemus. Quae quaestio etiam de potentiis

33 d.13-0006 6

d.13-0006 appetitum, in aliis vero non. Quae differentia, quod attinet ad

34 d.14-0235 11

d.14-0235 mutat, ut patet de anima Christi quae descendit ad inferos. Quae

35 d.14-0352 1

d.14-0352 Quae est de fide: In Sacra Scriptura enim, animae mortuorum

36 d.14-1061 4

d.14-1061 Et videtur probabile. Quae enim possunt fieri per causas *

37 d.14-1239 2

d.14-1239 alligata. Quae repugnantiam quamdam includere videntur. Et ex his

38 d.14-1469 8

d.14-1469 quibus habent perfectionem suam et nulla privantur. Quae cognitio *

QUAELIBET

1 d.10-0060 8

d.10-0060 appetitus videtur quid commune animatis et inanimatis. Quaelibet enim res

377

QUAENAM

1 d.9-2779 3

d.9-2779 manet dubium: Quaenam sit potentia conservans has species, nam *

2 d.11-0138 3

d.11-0138 Sed interrogo: Quaenam sit ratio boni sub qua irascibilis

3 d.11-0168 6

d.11-0168 5 Sed manet hic dubium: Quaenam sit ista ratio per sensum

4 d.12-0597 1

d.12-0597 Quaenam sit perfectior potentia, intellectus an voluntas.

5 d.14-0288 1

d.14-0288 Quaenam potentiae, species et habitus maneant in anima separata.

QUAERES

1 d.9-0194 1

d.9-0194 Quaeres: Etiam inquantum proprietates, in qua specie

2 d.10-0311 1

d.10-0311 Quaeres tamen utrum bonum appetibile debeat necessario

3 d.11-0335 1


4 d.11-0450 1

d.11-0450 Quaeres, quomodo ex admiratione et gaudio sequatur motio

378

5 d.14-1055 1

d.14-1055 Quaeres utrum species infundantur immediate a Deo an per

QUAERI

1 d.12-0194 8

d.12-0194 patet esse potentiam spiritualem absque organo corporeo. Quaeri

QUAESTIO

1 d.9-0237 7

d.9-0237 maiorem, propter coniunctionem ad animam rationalem. Quaestio de

2 d.9-1913 2

d.9-1913 est. Quaestio tamen manet an postquam intellectus recipit species,

QUAESTIONIBUS

1 d.9-1275 3

d.9-1275 Trombeta, in Quaestionibus Metaphysicis, q 2, a 1; Viguerius et copulata

QUAESTIONUM

1 d.8-0163 12

d.8-0163 Albertus, 3 De Anima, tract 1, cap 8; Cicero, 1 Academicarum Quaestionum.

QUAM

1 d.9-0099 14

d.9-0099 85, a 1. Caietanus his locis; Capreolus, in 1, d 2, q 1. Quam *

379

2 d.9-0253 6

d.9-0253 praerequisitam unionem obiecti cum potentia. Quam unionem antiqui *

3 d.9-0257 1

d.9-0257 Quam positionem D Thomas improbat ex eo quod anima, licet

4 d.9-0307 1

d.9-0307 Quam positionem de intellectu agente theologi concedunt *

5 d.9-0590 6

d.9-0590 faciens ea intelligibilia in actu¯. Quam actionem discipuli eius *

6 d.9-1249 8

d.9-1249 Asserunt enim multi universale fieri per abstractionem. Quam

7 d.9-2466 8

d.9-2466 speculativus differant ex obiecto an ex fine. Quam versant Andraeas, 6

8 d.12-0393 3

d.12-0393 odio habere. Quam sententiam videtur docere D Thomas, 1 p, q 83,

9 d.12-0654 4

d.12-0654 existit vel existet. Quam rationem Scotus cavillatur multis; et eam

10 d.13-0167 7

d.13-0167 Et haec opinio videtur mihi probabilior. Quam etiam insinuat D

QUANDO

1 d.9-2430 8

d.9-2430 et proprietates illius, illa cognitio est speculativa. Quando vero *

380

2 d.14-0205 3

d.14-0205 Et patet: Quando enim res alicubi patitur non ideo ibi est, quia

3 d.14-1020 4

d.14-1020 videt antequam fiant. Quando vero dicitur quod beatus cognoscit

4 d.14-1205 2

d.14-1205 2 Quando anima non est in corpore est violenter, si esse in *

QUANDOCUMQUE

1 d.9-2428 1

d.9-2428 Quandocumque ergo intellectus noster versatur circa rem *

QUANTUM

1 d.9-2710 2

d.9-2710 Respondetur. Quantum ad modum ita est, tamen *

2 d.10-0163 1

d.10-0163 Quantum ad bona autem nostra, solet illi tribui desiderium, sed *

QUAPROPTER

1 d.8-0528 9

d.8-0528 modo definiri; et idem est de reminiscentia, etc. Quapropter unus est

2 d.9-1167 4

d.9-1167 existentis in multis. Quapropter natura sub hac universalitate non fit,

381

3 d.9-1336 3

d.9-1336 ®intus legens¯. Quapropter de accidentibus sensibilibus per se nulla

4 d.9-2465 1

d.9-2465 Quapropter superflua est quaestio aliquorum, an practicus et

5 d.9-2813 2

d.9-2813 5 Quapropter tertia conclusio: Intellectus est proprissime

6 d.11-0161 2

d.11-0161 4 Quapropter in nostra opinione dicendum est obiectum *

7 d.11-0174 5

d.11-0174 quod metaphysici negotium est. Quapropter satis sit pro nunc scire *

8 d.11-0376 5


9 d.14-0529 2

d.14-0529 2 Quapropter, hoc supposito ut probabilius, difficultas manet de

10 d.14-1383 9

d.14-1383 tota eius capacitas repleri, sed necessaria fuit gratia. Quapropter si

QUARE

1 d.8-0118 2

d.8-0118 sensus. Quare expositio Averrois mihi placet, qui sic exponit: Sensus

2 d.8-0205 1

d.8-0205 Quare iudico reminiscentiam potissime fieri ab intellectu,

382

3 d.9-0651 1

d.9-0651 Quare est notanda differentia inter modum quo sensibilia in

4 d.9-1298 1

d.9-1298 Quare prima opinio hoc asserens vera est. Et si secunda id

5 d.10-0347 6

d.10-0347 distinctas, idem convincunt in praesenti. Quare, hoc supposito, dicendum

6 d.14-0942 2

d.14-0942 3 Quare in hoc prima conclusio sit: Anima separata *

QUARTA

1 d.8-0012 1

d.8-0012 Quarta conclusio: Phantasia non est sensus, nec aliquis

2 d.8-0237 1

d.8-0237 Quarta opinio quattuor distinguit sensus interiores, nempe

3 d.8-0259 3


4 d.8-0512 4

d.8-0512 24 Solutio dubii. Quarta conclusio sit nihilominus: Sensus

5 d.9-0012 1

d.9-0012 Quarta: Nullum est organum corporeum in quo haec potentia

383

6 d.9-0143 2

d.9-0143 5 Quarta conclusio: Obiectum proportionatum intellectui

7 d.9-0586 6

d.9-0586 intelligibiles; tertia, abstrahere a phantasmatibus. Quarta etiam solet *

8 d.9-1112 9


9 d.9-1721 2

d.9-1721 7 Quarta conclusio: Aliae substantiae separatae, *

10 d.10-0021 1

d.10-0021 Quarta conclusio quaestionis: Appetitus alicuius est

11 d.14-1099 2

d.14-1099 9 Quarta conclusio sit: Probabilius videtur quod anima *

12 d.14-1331 2

d.14-1331 6 Quarta conclusio: Absolute loquendo status in corpore

QUEM

1 d.12-0274 5

d.12-0274 gratiam Dei illos necessitantem. Quem errorem tenuit Iovinianus, *

2 d.12-0639 2

d.12-0639 intellectu. Quem eius discipuli sequuntur. Sed D Thomas, 1 p., q 82, a 3,

3 d.14-0304 8

d.14-0304 potentias sensitivas, quia credit subiectari in anima. Quem supra *

384

QUI

1 d.8-0683 5

d.8-0683 media; tertius in posteriori. Qui ergo sequuntur opinionem Galeni

2 d.9-0070 2

d.9-0070 Vigesimasecunda: Qui speculatur necesse est *

3 d.9-1680 1

d.9-1680 Qui modus cognitionis perfectae haberi potest per speciem

4 d.9-1809 1

d.9-1809 Qui omnes diversis viis procedunt, quas D Thomas, supra, *

5 d.9-2497 2

d.9-2497 modo. Qui vero addiscit animo operandi, procedit modo practico. Et

6 d.9-2669 6

d.9-2669 scientiae practicae, artes, prudentia, etc. Qui habitus per activum et

7 d.10-0137 1

d.10-0137 ®Qui vult venire post me, abneget semetipsum.¯ Alius enim est

8 d.10-0365 13


9 d.11-0006 9

d.11-0006 Incipiamus autem ab appetitu sensitivo tamquam a notioribus. Qui

385

10 d.11-0225 10

d.11-0225 usitata, iuxta quam D Hieronymus, in illud Mt 5: ®Qui viderit mulierem

11 d.11-0402 10

d.11-0402 vibratione quadam septi transversi et musculorum thoracis et oris. Qui

12 d.11-0488 1

d.11-0488 Qui quattuor actus diversificantur ex varia apprehensione boni

13 d.11-0622 8

d.11-0622 in appetitu sensitivo esse libertatem ex propriis. Qui sibi videtur id *

14 d.12-0289 5

d.12-0289 1 ad Cor 7: ®Qui statuit apud semetipsum non habens necessitatem,

15 d.12-0314 10

d.12-0314 ®Reliquit illum in manu consilii sui.¯ Et cap 31: ®Qui potuit

16 d.12-0661 8

d.12-0661 fertur in obiectum suum, appetendo existentiam illius. Qui modus

17 d.13-0104 9


18 d.14-0913 8

d.14-0913 republica bene ordinata. Loquuntur vero modo angelico. Qui vero ille

19 d.14-1006 17


386

QUIA

1 d.8-0065 2

d.8-0065 1 Quia supponit species recipi in organo, et non in

2 d.8-0067 2

d.8-0067 2 Quia ait potentiam esse indivisibilem, quod *

3 d.9-0500 2

d.9-0500 1 Quia species spiritualis non posset educi de potentia subiecti

4 d.9-0502 2

d.9-0502 2 Quia forma non educitur nisi ex potentia subiecti in quo *

5 d.9-0963 2

d.9-0963 1 Quia illa species Petri non potest repraesentare hunc *

6 d.9-0995 8

d.9-0995 Modus autem cognoscendi universalis hic esse videtur: Quia *

7 d.9-1088 2

d.9-1088 3 Quia in sensu potest esse abstractio formalis. Videt enim

8 d.9-1359 2

d.9-1359 1 Quia intellectus agens efficit speciem determinatus a *

9 d.9-1518 8

d.9-1518 Aristoteles docuit supra in prooemio, lib 1. Quia enim intellectus noster

10 d.9-1923 2

d.9-1923 1 Quia intellectus noster est constitutus in actu primi per *

387

11 d.9-1932 2

d.9-1932 3 Quia alias impediretur intellectus a sua operatione per *

12 d.9-1973 1

d.9-1973 Quia laesa phantasia, laeditur usus rationis; et impedita

13 d.9-2007 2

d.9-2007 1 Quia quoddammodo petit principium, nam huius ordinis et

14 d.10-0087 4


15 d.10-0188 2

d.10-0188 4 Quia voluntas ad experiendam libertatem suam potest *

16 d.10-0420 2

d.10-0420 1 Quia id tantum concurrit effective ad substantiam alicuius

17 d.10-0490 2

d.10-0490 2 Quia si dicamus appetitum moveri ad praesentiam *

18 d.11-0043 2

d.11-0043 4 Quia passiones istarum virtutum sunt contrariae, nam *

19 d.11-0054 2

d.11-0054 1 Quia in potentiis cognoscitivis sensitivis una est potentia *

20 d.11-0548 7

d.11-0548 Ratio autem omnium haec esse videtur: Quia cum appetitus

388

21 d.12-0028 2

d.12-0028 Confirmatur. Quia voluntas est in supremo gradu *

22 d.12-0218 2

d.12-0218 1 Quia potentia, quae deliberat ad unum, non est libera; sed *

23 d.12-0236 2

d.12-0236 6 Quia anima nostra est forma corporis; ergo sequitur *

24 d.12-0605 2

d.12-0605 1 Quia habet nobilissimum obiectum. Respicit enim ipsam *

25 d.13-0087 3

d.13-0087 Ratione arguitur. Quia hoc est sufficiens et maxime consonum

26 d.13-0092 7

d.13-0092 Minor vero quoad primam partem probatur. Quia appetitus est

27 d.13-0129 3

d.13-0129 Secunda ratio. Quia appetitus non immediate elicit motum

28 d.14-0055 2

d.14-0055 1 Quia superflua est illa variatio entitatum.

29 d.14-0056 2

d.14-0056 2 Quia anima per propriam entitatem est subsistens sicut *

30 d.14-0061 2

d.14-0061 1 Quia in animae subsistentia non est alia entitas, nisi

389

31 d.14-0141 4

d.14-0141 esse in loco¯. Quia vero esse hic vel alibi etiam tribuitur a nobis *

32 d.14-0180 1

d.14-0180 Quia secundum fidem sunt in caelo, inferno et purgatorio. Nec

33 d.14-0213 2

d.14-0213 Probatur: Quia in substantia spirituali tantum sunt *

34 d.14-0217 3

d.14-0217 Explicatur conclusio: Quia anima parvuli decedentis in originali

35 d.14-0385 6

d.14-0385 bonae conscientiae. Et ideo subdit: ®Quia Deo placent opera tua.¯ Ita

36 d.14-0658 8

d.14-0658 potest uti illis, nisi sensus comitetur intellectum. Quia ergo sensus non

37 d.14-0756 2

d.14-0756 1 Quia anima, cum rationalis sit, ex natura sua est etiam *

38 d.14-0807 2

d.14-0807 1 Quia talis productio speciei deberet esse naturalis et deberet

39 d.14-0858 2

d.14-0858 1 Quia cognoscit quemlibet angelum per propriam speciem

40 d.14-0861 2

d.14-0861 1 Quia species rerum spiritualium dimanant ab obiectis; ergo

390

41 d.14-1042 2

d.14-1042 2 Quia cognitio rerum naturalium, per se loquendo, est magna

42 d.14-1048 2

d.14-1048 4 Quia sine cognitione istarum rerum non potest anima se *

43 d.14-1103 2

d.14-1103 1 Quia nulla est necessitas ponendi cognitionem confusam. Et

44 d.14-1168 2


45 d.14-1247 2

d.14-1247 Probo. Quia anima essentialiter est forma; omnis vero forma *

46 d.14-1249 2

d.14-1249 2 Quia naturale est et maxima perfectio naturae quod homo sit

47 d.14-1252 2

d.14-1252 3 Quia anima ex se est ens imperfectum ad aliud perficiendum

48 d.14-1276 4

d.14-1276 Prima pars patet. Quia anima in corpore est principium *

49 d.14-1362 11

d.14-1362 corpori unitur a Deo ut ibi habeat omnem perfectionem suam. Quia

50 d.14-1382 2

d.14-1382 perfectione. Quia enim haec natura multa ambit, non potuit per naturam

391

51 d.14-1434 2

d.14-1434 Probatur. Quia iudicaret hoc esse illi maius malum quam

52 d.14-1453 11

d.14-1453 hunc actum: ®Si daretur mihi hoc corpus, vellem uniri illi.¯ Quia

QUIBUS

1 d.9-0613 4

d.9-0613 species intelligibiles abstrahuntur¯. Quibus locis videtur distinguere

QUID

1 d.8-0363 9

d.8-0363 cum sensu, ergo transacto aliquo tempore immutatur. Peto: Quid *

2 d.9-0141 11


3 d.9-0431 5

d.9-0431 intellectus agentis, etc interrogo: Quid addatur phantasmati ex illa unione

4 d.9-1112 2


5 d.9-2059 1

d.9-2059 Quid sint intellectus agens et possibilis.

6 d.11-0376 2


392

7 d.14-0586 8

d.14-0586 est prior cognitione, nec est actio aliqua. Quid ergo est?

8 d.14-0917 1

d.14-0917 Quid anima separata cognoscat in rebus materialibus et quomodo.

QUIDAM

1 d.8-0060 7

d.8-0060 sensibilia adeo diversa et saepe contraria? Quidam dicunt sensum *

2 d.8-0216 1

d.8-0216 Quidam dicunt et ponunt tantum duos sensus interiores

3 d.9-0118 6

d.9-0118 obiectum intellectus, comprehendat entia rationis. Quidam affirmant

4 d.9-2507 1

d.9-2507 Quidam affirmant, asserentes nullam considerationem *

5 d.9-2584 1

d.9-2584 Quidam enim affirmant praxim necessario debere esse *

6 d.9-2651 1

d.9-2651 Quidam ita asserunt, ut Soncinas et Iavellus et alii cum *

7 d.10-0351 1

d.10-0351 Quidam dixerunt huiusmodi actum fieri ab obiecto appetibili

8 d.10-0366 4

d.10-0366 eodem modo opinantur. Quidam enim universaliter id asserunt; alii

393

9 d.14-0242 1

d.14-0242 Quidam affirmant hoc secundum.

QUIDDITAS

1 d.9-1668 4

d.9-1668 tantum posse esse. Quidditas etiam rei dupliciter potest *

QUIDQUID

1 d.8-0404 2

d.8-0404 2 Quidquid sit de distinctione specierum, potentia cognoscens

2 d.9-0102 5

d.9-0102 2 Prima conclusio sit: Quidquid entitatem aliquam habet

3 d.10-0244 2

d.10-0244 4 Quidquid aliquis appetit illud quaerit et in illo invento *

QUIN

1 d.14-0513 9

d.14-0513 melius poterit separata et a corpore non impedita. Quin potius quod

2 d.14-1133 3

d.14-1133 illo statu. Quin potius videtur contra rationem quod anima, in

3 d.14-1304 3

d.14-1304 Respondetur: Nego. Quin potius felicior est aliis: In *

394

QUINQUE

1 d.10-0003 2

d.10-0003 1 Quinque distinxit Aristoteles, in principio secundi libri,

QUINTA

1 d.8-0014 1

d.8-0014 Quinta conclusio: Phantasia est motus factus a sensu

2 d.8-0242 1


3 d.8-0291 1

d.8-0291 Quinta vero opinio praeter omnia consideravit duplicem

4 d.9-0014 1

d.9-0014 Quinta: Recte dicunt qui aiunt animam esse locum *

5 d.9-1159 1


6 d.10-0027 1

d.10-0027 Quinta conclusio: Primum principium motus localis est

QUINTUM

1 d.10-0558 1

d.10-0558 Quintum argumentum non est ad rem, nam Verbum *

2 d.12-0548 4

d.12-0548 17 Ad quintum. Quintum argumentum. Deus enim non scit actus

395

QUISQUIS

1 d.10-0240 1

d.10-0240 “Quisquis amat Thaydem, Thaydem putat esse Dianam.”

QUO

1 d.9-1687 2

d.9-1687 5 Quo supposito, dico 2: Nulla substantia spiritualis potest a

2 d.9-1851 4

d.9-1851 habent puram perfectionem. Quo etiam modo intelligentias

3 d.10-0035 6


4 d.14-1088 9

d.14-1088 infunduntur, sunt per se infusae et alterius rationis. Quo supposito, arguit: *

QUOAD

1 d.12-0495 5

d.12-0495 ut supra ostensum est. Quoad specificationem vero, si obiectum

QUOCIRCA

1 d.9-1326 7

d.9-1326 Et hoc ita est in praesenti. Quocirca, recte intellecta natura *

2 d.9-1430 2

d.9-1430 6 Quocirca processus cognitionis intellectus nostri hic esse *

3 d.9-2014 2

d.9-2014 8 Quocirca nihilominus nulla concurrit commodior et evidentior

396

4 d.11-0111 1

d.11-0111 Quocirca rationes pro secunda parte factae probabiliores

5 d.12-0342 6

d.12-0342 detur consilium vel imponatur lex. Quocirca tollere libertatem

6 d.12-0801 7

d.12-0801 visionem. Et idem est de voluntate. Quocirca intellectus de se

QUOD

1 d.8-0195 6

d.8-0195 virtutes sensitivas, sed ad intellectum. Quod videtur insinuare *

2 d.8-0372 1

d.8-0372 Quod tandem ultimo confirmatur, nam officium *

3 d.8-0474 2

d.8-0474 Praetera. Quod phantasia non distinguatur ab aestimativa

4 d.8-0586 2

d.8-0586 5 Quod habeant rationem memoriae negari non potest, *

5 d.8-0686 7

d.8-0686 seu phantasiae; medium cogitativae; postremum memoriae. Quod et

6 d.8-0696 6

d.8-0696 ex infirmitate ultimae partis cerebri. Quod si omnes istae partes cerebri

7 d.9-0181 6

d.9-0181 tamquam magis et minus perfectum. Quod voluit D Thomas, 1 p, q

397

8 d.9-0342 4

d.9-0342 universalis a singulari. Quod videtur sumpsisse ex Henrico, Quodl 5,

9 d.9-0437 5

d.9-0437 supposito tamquam instrumenta illius. Quod quidem Capreolus et *

10 d.9-0497 8

d.9-0497 specierum, solum autem intellectum agentem illam efficere. Quod non

11 d.9-0600 2

d.9-0600 15 Quod probo explicando illas singillatim. Nam illuminatio

12 d.9-0631 1

d.9-0631 Quod aliqui ex thomistis sic explicant: Intellectus agens *

13 d.9-0702 9

d.9-0702 universalium, ita intellectus est universalium et non singularium. Quod

14 d.9-0734 6

d.9-0734 termino; ergo concipit utrumque extremum. Quod vero quidam aiunt

15 d.9-0863 5

d.9-0863 possit cognoscere id singulare. Quod tamen impossibile est, nam

16 d.9-1013 1

d.9-1013 Quod dubium problema esse potest. Utrumque probabile est, nam ex

17 d.9-1038 6

d.9-1038 Et hoc est mihi probabilius. Quod patet ex dictis, nam *

398

18 d.9-1254 1

d.9-1254 Quod communiter intelligunt de intellectu agente producente species

19 d.9-1551 4

d.9-1551 cognoscere et intelligere. Quod tenuit Plato in Alcibiade, sic explicans

20 d.9-1552 7

d.9-1552 illud Delphici oraculi: ®Nosce te ipsum.¯ Quod videtur sequi D *

21 d.9-1629 1

d.9-1629 Quod tamen mihi non placet, nam facta illa propositione

22 d.9-1641 2

d.9-1641 9 Quod si quaeras cur ista omnia non cognoscuntur per se

23 d.9-1800 8

d.9-1800 hac vita posse a nobis perfecte cognosci. Quod tenet Alexander *

24 d.9-1815 2

d.9-1815 separatarum. Quod confirmant ex Aristotele, 9 Metaphysicae, cap 12, ubi

25 d.9-1830 7

d.9-1830 separatas posse a nobis quidditative cognosci. Quod etiam tenet Iandunus,

26 d.9-1871 3

d.9-1871 animae separatae. Quod propriam sedem habet in disputatione 14.

27 d.9-1898 11

d.9-1898 sed satis est quod proportionentur in ratione obiecti et potentiae. Quod

399

28 d.9-1955 6

d.9-1955 operatione sua pendet a phantasia. Quod solet dici: Intellectum nihil posse

29 d.9-1963 8

d.9-1963 operari nisi simul actu operetur per phantasma. Quod Aristoteles hic

30 d.9-1989 6

d.9-1989 intellectus non cognoscit singularia directe. Quod tamen improbatum

31 d.9-2160 7

d.9-2160 perfectionem suam, ut alibi dictum est. Quod si indigeret, argumentum

32 d.9-2315 1

d.9-2315 Quod etiam confirmatur, nam intellectus agens ut sic non

33 d.9-2437 5

d.9-2437 dirigere et regulare illam. Quod intelligendum est quando operatio

34 d.9-2487 3

d.9-2487 directivus operationis. Quod vero actu non dirigat propter intentionem *

35 d.9-2498 8

d.9-2498 haec cognitio erit practica et illa speculativa. Quod quidem ex fine

36 d.9-2882 8

d.9-2882 Christi inferamus peccatum non regnaturum in nobis. Quod dicit

37 d.10-0035 2


400

38 d.10-0125 1

d.10-0125 Quod etiam patet, nam appetitus, sequens cognitionem sensitivam

39 d.10-0174 3

d.10-0174 vehementius afficiatur. Quod si illi contrariatur, etiam deservit in

40 d.10-0330 11


41 d.10-0426 1

d.10-0426 Quod si dicas potentiam appetitivam et obiectum non *

42 d.10-0517 4

d.10-0517 movetur ab appetibili. Quod dicit Aristoteles, hic, lib 3, cap 7. Idem

43 d.10-0580 6

d.10-0580 tali actu, formaliter tamen distingui. Quod est opinio D Thomae, 1 p, ‡

44 d.11-0101 5

d.11-0101 delectabilia, quae magis appetit. Quod non est contra inclinationem

45 d.11-0126 9

d.11-0126 qui fertur in rationem boni alterius non sensatam. Quod insinuat *

46 d.11-0306 1

d.11-0306 Quod si malum sit praesens et iam habitum consequitur tristitia, quae

47 d.11-0316 3

d.11-0316 sentitur dolor. Quod videtur docere D Thomas, in 3, d 15, q 2; et *

401

48 d.11-0331 1

d.11-0331 Quod explicatur per analogiam ad dolorem spiritualem

49 d.11-0410 6

d.11-0410 admiratione non sufficere ad risum. Quod etiam tenet Valles, lib 5

50 d.11-0440 6

d.11-0440 quia illa non est furtiva. Quod si aliquando attrectatio seu titillatio visa

51 d.11-0506 8

d.11-0506 malo illato nulla illi repraesentatur ratio boni. Quod si forte ex

52 d.11-0640 2

d.11-0640 voluntate. Quod Caietanus consequenter concedit. Tamen, ut dixi, est

53 d.11-0662 7

d.11-0662 4 Ad argumentum ergo aliter respondetur: Quod appetitus dicitur

54 d.11-0687 8

d.11-0687 ipsummet appetitum in res illas amore ferri. Quod fieri potest hoc

55 d.12-0171 4

d.12-0171 principio sui esse. Quod desumptum est ex Aristotele, 7 Ethicorum ad

56 d.12-0200 9

d.12-0200 Tamen nos cum D Thoma opinamur distingui realiter. Quod

57 d.12-0270 2

d.12-0270 nostram. Quod tenuit Abaelardus, quem secutus est Wicleph, *

402

58 d.12-0383 1

d.12-0383 Quod vero haec libertas ex ratione oriatur patet, 1, quia *

59 d.12-0659 5

d.12-0659 uniuscuiusque propriam rationem quaerit. Quod sane arguit virtutem

60 d.12-0804 1

d.12-0804 Quod autem in naturalibus voluntas possit exire in unum meliorem

61 d.13-0057 11

d.13-0057 inclusum ut possit unum in alio moveri quasi in cardine. Quod docet *

62 d.13-0118 2

d.13-0118 Prima. Quod virtus motiva est potentia animae ab aliis *

63 d.13-0216 1

d.13-0216 Quod etiam confirmatur, nam quandocumque ex *

64 d.13-0241 8

d.13-0241 ideo illa potentia motiva animalis etiam est. Quod etiam Aristoteles *

65 d.14-0076 1

d.14-0076 Quod vero nullam acquirat patet eisdem rationibus. Nec enim *

66 d.14-0142 10


67 d.14-0173 5

d.14-0173 locutas esse in corporibus. Quod divina virtute fecisse, non naturaliter,

403

68 d.14-0203 1

d.14-0203 Quod etiam patet, quia, licet non paterentur, possent intelligi

69 d.14-0220 1

d.14-0220 Quod per conditionalem explicatur, quia si illa anima esset

70 d.14-0347 5

d.14-0347 ad partem sensitivam pertinens. Quod si aliquando in Sacra Scriptura

71 d.14-0378 2

d.14-0378 geruntur. Quod verum esse de animabus glorificatis testatur D

72 d.14-0407 1

d.14-0407 Quod si nunc aliud contingit, supra naturam animae est.

73 d.14-0505 7

d.14-0505 2 respondetur quod forte recipit illas. Quod si ita est, illud erit

74 d.14-0511 2

d.14-0511 1 Quod anima separata cognoscat se ipsam aliquo modo *

75 d.14-1158 2

d.14-1158 dependentia. Quod D Thomas ait nec potest negare Scotus, quia illa

76 d.14-1159 9

d.14-1159 cognitio est perfectior simpliciter, Deo conveniens et angelis. Quod si

77 d.14-1285 5

d.14-1285 naturalis modus inceptionis eius. Quod si aliquod detrimentum illi *

404

78 d.14-1338 2

d.14-1338 Dices: Quod magis naturale est, diuturnius est; esse autem in

79 d.14-1353 8

d.14-1353 impediatur; quem statum habebunt animae resurgentium beatorum. Quod si

80 d.14-1373 8

d.14-1373 naturalem perfectionem habere et complete esse beata. Quod quidem

81 d.14-1376 1

d.14-1376 Quod si hoc non dicatur, dici necessario debet naturam humanam

82 d.14-1418 9

d.14-1418 absolute est naturalis et hanc respicit appetitus naturalis. Quod illa

QUODL.

1 d.9-0133 6

d.9-0133 Praeterea quia, ut D Thomas, Quodl 11, a 2, optime *

2 d.9-0342 9

d.9-0342 universalis a singulari. Quod videtur sumpsisse ex Henrico, Quodl 5,

3 d.9-0343 7


4 d.9-0415 9


5 d.9-1493 2


405

6 d.10-0365 11


7 d.13-0103 5

d.13-0103 5. Contrarium tenet Henricus, Quodl 11, q 6, Godefridus,

8 d.13-0104 1


9 d.14-0175 4

d.14-0175 falsus est Aegidius, Quodl 4, q 17, tribuens animae separatae

QUOMODO

1 d.8-0059 3

d.8-0059 Sed dices: Quomodo unica potentia potest cognoscere *

2 d.8-0409 1

d.8-0409 Quomodo enim potest cognoscere esse inimicum, nisi cognoscat

3 d.9-0183 2

d.9-0183 8 Quomodo differant intellectus angeli et hominis. Sed petit *

4 d.9-0326 2

d.9-0326 5 Quomodo intellectus agens et phantasma concurrunt ad specierum

5 d.9-0358 6

d.9-0358 realiter; ergo nullo modo illuminat. Quomodo enim potest intelligi quod

6 d.9-0737 4

d.9-0737 ubi erit copula? Quomodo una potentia potest comparare praedicatum

406

7 d.9-0939 2

d.9-0939 12 Quomodo intellectus cognoscat universale. Sed superest ut *

8 d.9-1330 1

d.9-1330 Quomodo intellectus cognoscat substantiam materialem et alia per accidens

9 d.9-1539 1

d.9-1539 Quomodo intellectus cognoscat se, animam et quae in ipsa sunt.

10 d.9-1633 2

d.9-1633 8 Quomodo intellectus cognoscat species intelligibiles. De ipsis

11 d.9-1654 1

d.9-1654 Quomodo possimus Deum et substantias separatas pro hoc statu cognoscere.

12 d.9-1996 2

d.9-1996 intellectum? Quomodo etiam hinc potest colligi ratio quare, laesa

13 d.9-2738 8

d.9-2738 potentiam intellectivam pertinent. Quorum primum illud est: Quomodo *

14 d.11-0433 6

d.11-0433 Hoc tamen non videtur verum. Quomodo ergo titillatio facta in

15 d.12-0033 8

d.12-0033 intellectus potest omne bonum apprehendere; ergo, etc. Quomodo ergo *

16 d.12-0517 4

d.12-0517 15 Ad tertium. Quomodo Deus concurrat cum voluntate nostra. Tertium

407

17 d.12-0748 2

d.12-0748 1 Quomodo voluntas in via possit plus amare et perfectius

18 d.12-0751 2

d.12-0751 2 Quomodo intellectus cognoscit res prout in se sunt. Non

19 d.14-0122 1

d.14-0122 Quomodo anima separata sit in loco et moveatur.

20 d.14-0280 7

d.14-0280 11 Alia tamen quaestio hic manebat: Quomodo anima moveatur,

21 d.14-0669 1

d.14-0669 Quomodo anima separata intelligat Deum et res alias immateriales.

22 d.14-0925 5

d.14-0925 animam separatam cognoscere singularia. Quomodo autem, sunt anxii.

23 d.14-1237 1

d.14-1237 Quomodo anima nostra spiritualis sit et corpori immersa; quomodo sit

QUORUM

1 d.9-2738 4

d.9-2738 potentiam intellectivam pertinent. Quorum primum illud est: Quomodo *

2 d.11-0243 7

d.11-0243 desiderium, odium, fuga, delectatio et tristitia. Quorum actuum sufficientia,

408

3 d.11-0476 1

d.11-0476 Quorum ratio sic breviter intelligitur: Irascibilis versatur circa *

QUOS

1 d.8-0660 10

d.8-0660 cerebro. Quae est sententia Galeni et Hippocratis et aliorum. Quos

QUOTNAM

1 d.11-0213 1

d.11-0213 Quotnam sint et quales actus appetitus sensitivi.

QUAESTIO

1 d.8-0020 1

d.8-0020 QUAESTIO 1.

2 d.8-0533 1


3 d.9-0077 1


4 d.9-0249 1


5 d.9-0690 1


6 d.9-1329 1


409

7 d.9-1538 1


8 d.9-1653 1


9 d.9-1902 1


10 d.9-2058 1


11 d.9-2404 1


12 d.9-2734 1


13 d.10-0056 1


14 d.10-0177 1


15 d.10-0340 1


16 d.11-0014 1


410

17 d.11-0212 1


18 d.11-0556 1


19 d.12-0016 1


20 d.12-0190 1


21 d.12-0596 1


22 d.13-0013 1

d.13-0013 QUAESTIO UNICA.

23 d.14-0003 1


24 d.14-0121 1


25 d.14-0287 1


26 d.14-0392 1


411

27 d.14-0509 1


28 d.14-0668 1


29 d.14-0916 1


30 d.14-1141 1


31 d.14-1198 1


32 d.14-1386 1


vol. iii de anima q - salvador castellote - biografía · ita 1 p, q 12, a 4; et q 84, a 7; q 17...

Documents