Los Mujeros

Violet Louise

metropolis@metropolisnews.gr

www.metropolispress.gr

2

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης Ειδικός σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακί-δης Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάν-νη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρο-μπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής

Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

INDEX

6

12

16

32

43

συμμετεχουμε

Το πρόγραμμα του διημέρου των εκδηλώσεων

στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.mcf.gr.

Οπότε γύρισε και με ρώτησε η φιλενάδα Τζένυ: «Πώς καταλαβαίνεις ότι έχουν έρθει τα Χριστού-γεννα στην Αθήνα;» Την κοίταξα γεμάτος υποψία (η Τζένυ είναι καλικάντζαρος...) και της απάντη-σα: «Απ’ τη βιτρίνα του Attica». Οχι! «Απ’ τους καστανάδες». Ούτε! «Απ’ το ‘Last Christmas’, που το έχουν όλα τα ραδιόφωνα σε heavy rotation». Με κοίταξε γεμάτη περιφρόνηση, έκανε μια χει-ρονομία που δεν μπορώ να περιγράψω γιατί μας διαβάζουν και άνθρωποι με ευαίσθητη ψυ-χοσύνθεση και μου είπε: «Από τους ζητιάνους, ανόητε. Κάθε χρόνο, εκεί, στα μέσα Δεκεμβρίου, κατεβαίνουν μιλιούνια στο κέντρο, στο Κολωνά-κι ιδίως και στο Σύνταγμα, για να κερδίσουν το ψωμί τους». «Το παντεσπάνι τους πάντως απο-κλείεται να το κερδίσουν», της είπα εγώ με τη σειρά μου. «Εδώ δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για ν’ αλλάξεις φακούς επαφής και θα δώσεις στους παραμύθι αναξιοπαθούντες;»

Η Τζένυ με ξανακοίταξε, αποχαιρέτισε από μέσα της εκείνο το μπιζού που είχε βάλει στο μάτι και συνέχισε: «Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα είναι ότι από τα τέλη κιόλας του Νοεμβρίου δι-πλασιάστηκε η κινητικότητα από τα πρεζόνια στο Σύνταγμα. Εκεί που είχε έναν δυο πρέζο-νες, ξαφνικά βρέθηκαν περισσότεροι απ’ όσους μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Οι δόλιοι πίστεψαν ότι έχει ο κόσμος λεφτά λόγω εορτών και ξαμολήθηκαν. Και ζη-τιανεύουν ματαίως από το πρωί ως το βράδυ». «Τον Βενιζέλο μού θυμίζουν», κατέληξα. «Αυτοί και ο Μπένι είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για μια δόση...»

Παρεμπιπτόντως, μια και μιλάω για τους κατοίκους των τεχνητών Παραδείσων, δεν μπο-

ρώ παρά να σημειώσω ότι με επιτυχία ολοκλη-ρώθηκε η επιχείρηση «Αρετή» στον πεζόδρομο της Τοσίτσα. Λαμπίκο τον κάνανε και μπορούν τώρα να κάθονται και δύο και τρεις συνταξιούχοι στα παγκάκια. Το γεγονός βέβαια ότι η πιάτσα μετακόμισε μπροστά από το Πολυτεχνείο, στη Στουρνάρη, δεν έδειξε να απασχολεί κανέναν. Ούτε το Δήμο, ούτε τις διωκτικές αρχές, ούτε το ευαγές ίδρυμα. Υποθέτω ότι ποντάρουν όλοι στο κλείσιμο του ΟΚΑΝΑ και στη διασπορά των «ασθενών» («αρρωστάκι είμαι κι εγώ φίλε») στα διάφορα νοσοκομεία. Οπου βέβαια δεν τους θέλουν με τίποτε και απειλούν να παρέμβουν δυναμικά έτσι και πατήσουν τα πόδια τους στις εκτός Κέντρου γειτονιές.

Στην Πεύκη, από ό,τι ακούω, μάζευαν υπο-γραφές για να μην δεχθεί το ΚΑΤ τα πρεζόνια. Ετσι και το πετύχουν, προτείνω να ορισθούν Διόδια Δακτυλίου στους κατοίκους Πεύκης που επιθυμούν να μετακινηθούν από την πανέμορ-φη συνοικία τους στα πέριξ της Ομόνοιας και του Συντάγματος. Τα έσοδα θα διατεθούν για να στρωθεί η Τοσίτσα παρκέ.

ΥΓ: Το ξέρω ότι και στα σούπερ μάρκετ υπάρ-χουν καλοί καφέδες. Ενας φίλος μου μηχανολόγος μπορεί να σας μιλάει ώρες για τις συσκευασίες με τις «τροποποιημένες ατμόσφαιρες». Αλλά σαν του

Μισεγιάννη (Λεβέντη 7, Κολωνάκι) τον φρεσκοκομ-μένο δεν υπάρχει άλλος. Ψωνίζω λιγάκι κάθε φορά,

200 γραμμάρια Matar της Υεμένης ή μισό μισό Java Ινδονησίας και Harrar Αιθιοπίας, τον βάζω στην τσάντα την εργασιακή κι ύστερα το αφήνω

το σακουλάκι πάνω στο γραφείο ώσπου να γυρίσω σπίτι. Αν σας πω ότι μου φτιάχνει την ψυχολογία,

Το Παρίσι στολίζεται για τα Χριστούγεννα και αγχώνεται για το μέλλον της Ευρώπης. Στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες αυτό είναι το κύριο θέμα συζήτησης. Οι εκλο-γές πλησιάζουν και είναι η πρώτη φορά που κάθε συζήτηση για τα «γαλλικά ζητήματα» συν-δέεται αναπόφευκτα με τις συζητήσεις για τα «ευρωπαϊκά». Το μέλλον του έθνους εξαρτάται προπαντός από το μέλλον της Ευρωπαϊκής Eνωσης.

Η κρίση έχει φθάσει και εις Παρισί-ους. Δεν μπορούν να την κρύψουν ούτε οι στολισμένες βιτρίνες των καταστημάτων. Οι έμποροι στεναχωριούνται επειδή οι Γάλλοι αγοράζουν λιγότερα από κάθε χρονιά, οι νέοι φοβούνται και στεναχωριούνται για το μέλλον τους, οι ηλικιωμένοι για τις συντάξεις τους. Ο Στρoς-Καν (γνωστός πλέον ως ο «κύρι-ος DSK») στεναχωριέται που έμεινε εκτός προεδρικής κούρσας και προωθεί θεωρίες συνομωσίας για τη συνεύρεσή του με την καμαριέρα σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Η μελαγχολική του φωτογραφία δεσπόζει στα εξώφυλλα των περιοδικών στις βιτρίνες των περιπτέρων. Είναι δυνατόν κοτζάμ άντρακλας να πάει στράφι για μια καμαριέρα; Αυτοί οι Αμερικανοί είναι βάρβαροι! Εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε στη Γαλλία, ίσως να είχε περάσει στο ντούκου και ο DSK να ήταν τώρα στην προεδρική κούρσα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα είχε διασυρθεί όπως έγινε στην Αμερική. Αυτή, ίσως, είναι η διαφορά μεταξύ Αμερι-κής και Γαλλίας. Εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Ελλάδα, ίσως να είχαν χώσει μέσα την καμαριέρα, ειδικά αν ήταν μαύρη και μετανά-στρια. Και αυτή, ίσως, είναι η διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.

Οι συζητήσεις που ακούς στη Γαλλία για την Ελλάδα και τους Ελληνες σου θυμίζουν τις συζητήσεις που ακούς στην Ελλάδα για τους μετανάστες και τη μετανάστευση. Η Ελλάδα φταίει για όλα όσα συμβαίνουν στην ευρωζώ-νη. Πολλοί τη βλέπουν σαν «ιστορικό ατύχη-μα» και, αν ήταν στο χέρι τους ,θα ήθελαν να την απελάσουν από την «ευρωζώνη», πιστεύο-ντας πως έτσι θα λύσουν τα προβλήματά τους. Είναι εκπληκτικό πως ολόκληρες κοινωνίες, είτε στην εποχή που οι ειδήσεις μεταφέρονταν με άλογα είτε στην εποχή που μεταφέρονται με το διαδίκτυο, όταν τα βρίσκουν σκούρα, λειτουργούν σαν κοπάδι και ψάχνουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να εξορκίσουν την αδυναμία και τους εφιάλτες τους. Αλλά συμ-βαίνει και εις Παρισίους...

6

Βλέπουμε τα σχέδια και τα tag τους σε τοίχους, τρένα και διάφορες επιφάνειες,

αλλά δεν ξέρουμε ποιοι είναι. Το στερεό-τυπο τους θέλει πιτσιρικάδες με φαρδιά

παντελόνια, που ακούν hip hop, λατρεύ-ουν την αδρεναλίνη της παρανομίας

και ζωγραφίζουν δημόσιους χώρους από αντίδραση. Στην πραγματικότητα όμως τι είναι οι graffiti artists ή writers; Τρεις

από αυτούς, o Met (Christian), μέλος των NBW (Natural Born Writers), και οι

Fors (Alex Kataras) και Mint (Δημήτρης), μέλη του 101 Crew, δίνουν απαντήσεις και μιλούν για το μεγάλο τους έρωτα.

Το ερέθισμα για την ενασχόληση με το graffiti τούς δόθηκε, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, στην προεφηβεία. Συγκεκριμένα, ο Met ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 σε ηλικία 14 χρόνων, έχοντας στο μυαλό του εικόνες που είχε αποκομίσει από ταξίδια εκτός των ελληνικών συνόρων. «Ο πατέρας μου ταξι-δεύει συχνά και σε πάρα πολλά ταξίδια ήμουν μαζί του. Εβλεπα graffiti στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα τότε ήταν σε αρχικό στάδιο», λέει ο ίδιος. Η δουλειά άλλων graffiti writer παρακί-νησε και τον Mint. «Ξεκίνησα γύρω στο 1997, όταν ήμουν 13 χρόνων, αφού είδα στο χωριό μου τα σχέδια κάποιων παιδιών και με εντυπω-σίασαν. Είδα πρώτη φορά να κάνουν graffiti μπροστά μου, μου άρεσε και αποφάσισα να αρ-χίσω», θυμάται. O Fors, από την άλλη, ξεκίνησε τυχαία στην ίδια ηλικία.

Τα πρώτα χρόνια η παρανομία μπήκε για τα καλά στη ζωή τους. «Με έχουν πιάσει μερι-κές φορές. Ημουν 15 χρόνων την πρώτη φόρα. Βρισκόμουν με παρέα σε ένα σχολείο και ήρθαν δύο αστυνομικοί και μας ‘πήγαν μέσα’. Μετά πή-ραν τηλέφωνο τους γονείς μας. Οταν με έπια-σαν, δεν ζωγράφιζα. Είχα πάει να κάνω μερικά ταγκάκια και να βγάλω φωτογραφία ένα κομμά-τι που σχεδίασα την προηγούμενη μέρα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Fors την πρώτη του σύλληψη. Ο Met, αν και θεωρεί δεδομένο ότι στο graffiti θα πραγματοποιηθούν συλλήψεις, ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από μία καταδικαστική

απόφαση. «Δεν με έχουν συλλάβει ποτέ, αλλά έχουν γίνει δικαστήρια και έχω συμμετάσχει κι εγώ. Ενα βράδυ, ενώ βάφαμε ένα τρένο, έτυχε και συνέλαβαν κάποιον από τους πολλούς που ήμασταν εκεί. Οταν έγινε το πρώτο δικαστήριο, το αυτόφωρο για το φίλο που συνελήφθη, κατα-δικάστηκε σε 14 μήνες φυλάκιση εξαγοράσιμη. Ηταν πολύ άδικο, γιατί περίπου έξι μήνες μετά διοργανώθηκε από το δήμο Αθηναίων και τον ΗΛΠΑΠ ένα φεστιβάλ για να βαφτούν τα τρό-λεϊ. Μου φάνηκε οξύμωρο αυτό το σχήμα», μας εξηγεί. Ούτε ο Mint μπόρεσε να γλιτώσει από την εμπειρία της σύλληψης. «Ημουν περίπου 15 χρόνων όταν με έπιασαν, αλλά δεν έγινε μήνυ-ση», μας εκμυστηρεύεται.

Αυτά τα περιστατικά, όμως, δεν ήταν ικανά να καθαιρέσουν τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης από την καρδιά τους. Για τον Met, άλλωστε, δεν είναι απλώς μια αγαπημένη ασχολία, αλλά κάτι πιο ουσιαστικό, όπως μας αποκαλύπτει. «Το graffiti είναι φτερά στους ώμους μου και οξυγό-νο στα πνευμόνια μου. Είμαι 32 και δεν μπορεί να φύγει από μέσα μου. Πάντα το αγαπάω, το γουστάρω». Ο Mint, με τη σειρά του, το βλέπει ως ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του. «Ασχολού-μαι πάρα πολύ με αυτό, το αγαπάω, ξεσπάω, χα-λαρώνω και νιώθω δημιουργικός», εξομολογεί-ται. Αλλά και ο Fors, αν και τα τελευταία χρόνια ασχολείται περισσότερο με τη street art και λι-γότερο με το graffiti, επιδιώκει με τα γράμματα και τα σχέδια να προσφέρει νότες αισιοδοξίας

στους άλλους και στον εαυτό του. Ακούγοντάς τους, θα περίμενε κανείς ότι

και οι τρεις θα ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελ-ματικά με αυτό που αγαπούν τόσο. Εξάλλου, στο χώρο του graffiti και της street art είναι αρκετά συχνό φαινόμενο, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο Fors, ο οποίος, εκτός από τη δουλειά του ως part time γραφί-στας σε ένα τουριστικό γραφείο, κάνει περιστα-σιακά επιμέλεια σε μια γκαλερί στα Εξάρχεια, αλλά δουλεύει και ως freelancer σε εκθέσεις, μπαρ, δήμους, πλοία, κρουαζιερόπλοια, σε οτι-δήποτε δηλαδή θέλει βάψιμο. Ο Mint και ο Met, αν και το έχουν δοκιμάσει στο παρελθόν, δεν έχουν την ίδια άποψη. «Θα προτιμούσα να μεί-νει μόνο για μένα. Το έχω προσπαθήσει με δι-άφορες δουλειές. Εντάξει, ωραία είναι κι αυτά, αλλά έχω έναν ενδοιασμό. Δεν είσαι απόλυτα ελεύθερος να κάνεις αυτό που θέλεις. Υπάρχουν κάποιοι συμβιβασμοί στους οποίους πρέπει να υπακούσεις. Μερικές φορές είναι ύπουλοι, γιατί δεν φαίνονται, και σου χαλούν τη γεύση», τονί-ζει ο Mint, ο οποίος θέλει να στήσει δική του επιχείρηση σε άλλον τομέα.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Met, που εργάζεται ως σχεδιαστής υποδημάτων σε μια μεγάλη ελληνική εταιρεία και δεν θέλει να μπερδέψει το graffiti με την εργασία. «Εχει τύχει να βάψουμε μαγαζιά για χρήματα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημα. Προσπαθούσαμε να κά-νουμε πιο εμπορικά πράγματα. Οταν μπλέκεις τη

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΥΠΟΙ

7WWW.METROPOLISNEWS.GR

ΜΕ ΤΑ ΣΠΡΕΪ...

Info:

δουλειά με τον έρωτα κάπου χαλάει. Προσπαθώ να το έχω σαν την κρυφή μου ερωμένη, διότι όσοι ασχολήθηκαν επαγγελματικά αναγκάστηκαν να βάλουν νερό στο κρασί τους», υπογραμμίζει.

Ο Fors, o Mint και ο Met ζουν, εργάζο-νται και δημιουργούν στην Αθήνα, η οποία με τις ιδιαιτερότητές της λειτουργεί ως το πλαίσιο των έργων τους. Ο Fors ενοχλείται από τις πο-λυκατοικίες και την ανομία στην πολεοδομία και στην αρχιτεκτονική της πόλης, τη βλέπει όμως σαν έναν άσπρο καμβά. «Εχει τόσο τσιμέντο, που ό,τι χρώμα και να της βάλεις θα φαίνεται ωραίο», μας λέει. Ωστόσο, τα χρώματα που θα επέλεγε για την πρωτεύουσα είναι το μπλε και το πορ-τοκαλί, για τη θάλασσα και τον ήλιο αντίστοιχα. Ο δρόμος που θα ήθελε να μεταμορφώσει δεν είναι άλλος από την Πατησίων, ενώ δεν διστάζει να μας αποκαλύψει πού βρίσκεται ο τοίχος στον οποίο θέλει να φιλοξενηθεί το επόμενο έργο του. «Υπάρχει ένα σημείο που έχω σταμπάρει στην Ιερά Οδό». Ο Mint, από την πλευρά του, θα ήθε-λε να μεταμορφώσει την παλιά του γειτονιά στην Κυψέλη και εξηγεί το λόγο: «Εκεί, το τοπίο είναι πολύ γκρίζο. Εχει παλιούς τοίχους άβαφους που έχουν μείνει χρόνια έτσι, θα ήθελα να βάλω λίγα χρώματα σε κάθε πολυκατοικία». Ο Met, αντιθέ-τως, θα προτιμούσε να μην βάφει εδώ. «Εχω ζή-σει πολύ την Αθήνα και με έχει κουράσει. Είναι πολύπλοκη και δομικά και ως προς τον τρόπο σκέψης των κατοίκων της. Θα ήθελα να ταξιδέ-ψω κάπου μακριά και να βάψω σε άλλα μέρη».

Τα έργα που δημιουργούν δεν αποτελούν απλώς αισθητική παρέμβαση, αλλά και κατα-γραφή των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών. «Αυτό γίνεται επειδή όσοι κάνουν graffiti έχουν κεραίες που λαμβάνουν μηνύματα και

είναι καλοί καθρέφτες της κοινωνίας», υπο-στηρίζει ο Met και μας παρακινεί «να γυρί-σουμε την πλάτη μας σε όλα αυτά που μας πικραίνουν για να είμαστε πιο ευτυχισμένοι». Ας το εφαρμόσουμε...

8

Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες αποφάσι-σαν να στρατολογήσουν κόσμο, ανεβάζοντας ένα γρίφο online (www.canyoucrackit.co.uk) και όποιος κατάφερνε να τον λύσει θα κέρδιζε μια θέση «κατασκόπου». Δεν ήταν μια εύκολη σπαζοκεφαλιά τύπου «είναι ένας λύκος κι ένα πρόβατο από τη μία μεριά του ποταμού», αλλά ένας γρίφος εξ όψεως εντελώς αποτρεπτικός (για όλους εμάς τους θεωρητικούς), που απαι-τούσε γνώσεις προγραμματισμού και μαθημα-τικών. Ή τουλάχιστον έτσι κατάλαβα διαβάζο-ντας τη λύση. Η προθεσμία έληξε προ ημερών και η GCHQ (κρατική υπηρεσία πληροφοριών της Βρετανίας) επιβεβαίωσε τη φήμη, λέγοντας ότι ο γρίφος σχεδιάστηκε για να προσελκύσει κόσμο που δεν μοιάζει με τους συνηθισμένους ανθρώπους που εργάζονται σε τέτοιες δου-λειές. Πλέον, μπαίνοντας στη σελίδα, μπορείς να μάθεις λεπτομέρειες για τη λύση, αλλά και να δηλώσεις το ενδιαφέρον σου για ανάλογες δράσεις, ακόμα και αν δεν κατάφερες να απο-κρυπτογραφήσεις το γρίφο. Με άλλα λόγια, φόρα την καμπαρντίνα σου, πάρε τα κιάλια σου και μια εφημερίδα και τρέχα.

REALITY BITES

www.realitybites2011.wordpress.com

«Οι πεσιμιστές θεωρούν ότι η μετάβαση από το παρόν στο μέλλον αναπαρίσταται σε μια ευθεία γραμμή. Ως οπτιμιστής, αναζητώ εκείνες τις συγκυρίες στις οποίες μπορούμε να εφαρμόσουμε την καινοτομία, ανατρέποντας έτσι τις ευθείες γραμμές που κάποιοι θεωρούν δεδομένες και αποτρέποντας διάφορες μάστιγες, όπως ο υποσιτισμός και οι αρρώστιες». Τάδε αναφέρει ο μεγιστάνας ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς σε άρθρο του στο τελευταίο τεύχος του βρετανικού περιοδικού “NewStatesman”, στο οποίο υπερτονίζει τη σημαντικότητα της καινοτομίας. Ο συνιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος Bill and Melinda Gates Foundation, το οποίο επιδιώκει να κλείσει το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Οι πλούσιες χώρες διαθέτουν τερά-στια αποθέματα καινοτομίας, τα οποία όμως χρησιμοποιούν για να επιλύσουν προβλήματα που φαντάζουν ανούσια». Και προσθέτει: «Αντίθετα, οι φτωχές χώρες διαθέτουν τεράστια αποθέματα... σημαντικών προβλημάτων, τη στιγμή που υπολείπονται καινοτομίας». Σύμφωνα με τον ίδιο, ωστόσο, η στρεβλή αυτή κατάσταση σιγά σιγά ανατρέπεται. «Ολοένα και περισσότερες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου συμμετέχουν στην παραγωγή καινοτόμων προτάσεων μέσα από τη βελτίωση του εκπαιδευτικού τους συστήματος. Μπορούν, πλέον, όχι μόνο να αντιμετωπίζουν προβλήματα που μέχρι πρότινος φάνταζαν ανυπέρβλητα, αλλά και να εξάγουν την τεχνογνωσία τους σε άλλες χώρες που έχουν μείνει πίσω στην κούρσα της ανάπτυξης». Ο Θεός και ο Μπιλ να βάλουν το χέρι τους (ο δεύτερος καλό θα ήταν να το βάλει και στην τσέπη του, βέβαια), ώστε να επαληθευτεί αυτή η αισιοδοξία. Ν.Ρ.

κμ

τ

Καθώς έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρη-ση για το τέλος του 2011, τα περιο-δικά και οι ιστοσελίδες όλου του κόσμου παίζουν το αγαπημένο τους παιχνίδι, αυτό της αποτί-μησης δηλαδή της χρονιάς που πέρασε. Οι καλύτερες ταινίες, τα δέκα καλύτερα βιβλία, οι 20 καλύτερες παραστάσεις. Το “Popmatters”, που γενικώς έχει καλό γούστο, αποφάσισε να σταθεί και στα χειρότε-ρα, κάνοντας μια εικοσάδα με τα χειρότερα άλ-μπουμ της χρονιάς. Η θέση στο νούμερο ένα ήταν μάλ-

λον αναμενόμενη, καθώς δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να έχει γράψει καλή κουβέντα

για το “Lulu”, το αποτέλεσμα δηλαδή της αλ-λόκοτης συνεργασίας του Λου Ριντ με τους Metallica. «Ακόμα κι αν παραβλέψουμε ότι ο Λου ακούγεται σαν ένας ξεχαρβαλω-μένος ηλικιωμένος άνδρας, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η παράλογη επιλογή των

Metallica ως υποστη-ρικτική μπάντα», σχολιάζει το περιο-δικό και καταλήγει: «Τι να περιμένουμε στη συνέχεια; Τον Λέοναρντ Κοέν

να συναντάει τους System of a Down;»

Δεν έχουν κι άδικο.

9

Με αφορμή την ταινία του Κλιντ Ιστγουντ “J. Edgar”, ο δημοσιογράφος Τζον Χίσκοκ της “Telegraph” ανα-φέρει ότι οι ρόλοι που έχει διαλέξει ο Ντι Κάπριο στην καριέρα του είναι όλοι τους μεγάλες προκλήσεις, δύσκολες ερμηνείες, δουλειές με ρίσκο να εκτεθεί, την ίδια ώρα που -ειδικά μετά τον «Τιτανικό»- θα μπορού-σε να βγάζει εκατομμύρια παίζοντας σε σαχλαμάρες. Για να υποδυθεί τον Τζ. Εντγκαρ Χούβερ, τον ιδρυτή του FBI και μία από τις πιο προβεβλημένες προσωπι-κότητες των ΗΠΑ, ο Ντι Κάπριο χρειάστηκε να μεταμφιεστεί, να μεταμορφωθεί για την ακρίβεια, και να τρέχει να συναντήσει τους λίγους εναπομείναντες εν ζωή ανθρώπους που ήξεραν τον Χού-βερ προσωπικά, ώστε να τον βοηθήσουν να γνωρίσει καλύτερα το χαρακτή-ρα του. «Διαλέγω ένα ρόλο που με κινητοποιεί», εξηγεί ο Ντι Κάπριο, «που με ενδιαφέρει και που νιώθω ότι μπορώ να υπηρετήσω το χαρακτήρα του. Και οι χαρα-κτήρες που μου αρέσουν είναι οι πιο πολύπλοκοι». Το επόμενο βήμα του Ντι Κάπριο είναι να παίξει τον Τζέι Γκάτσμπι και μετά θα υποδυθεί τον Φρανκ Σινάτρα. Δύσκολο πρόγραμμα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι υπάρ-χει και κάτι άλλο που απασχολεί τον Ντι Κάπριο: Από τις τρεις φορές που προτάθηκε για Οσκαρ, δεν κέρδι-σε καμία. Τέτοιοι είναι οι ρόλοι που θα του χαρίσουν το αγαλματάκι και το ξέρει πολύ καλά. Ισχύει βέβαια και αυτό που λέει, ότι δηλαδή θα έρθει μια εποχή που θα το μετανιώσει αν τώρα δεν προσπαθήσει αρκετά.

Στο πρόγραμμα, ανάμεσα στη λέξη «φεστιβάλ», που απαντούσε στο περί τίνος πρόκειται, και στη λέξη «λογοτεχνών», που εξηγούσε περί τίνος φεστιβάλ πρόκειται, υπήρχε με μεγάλα γράμματα η λέξη «νέων», που περιείχε όλη την ουσία του φεστιβάλ λογοτεχνών που διοργάνωσε την περασμένη εβδο-μάδα το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Δεν ξέρω αν τα μεγάλα γράμματα στη λέξη «νέων» ήταν αποτέλεσμα κάποιας γραφιστικής ανάγκης ή αν σκόπιμα τονίστηκε αυτό το βασικό χαρακτηριστικό των συμμετε-χόντων. Πάντως, ο συνδυασμός της νεότητας με τη λογοτεχνική δημιουργία είναι μάλλον σπάνιος, καθώς σε αντίθεση με άλλες τέχνες όπου η δημιουργία μπορεί να είναι κάλλιστα προϊόν ενθουσια-σμού, στη λογοτεχνία έχουμε συνηθίσει να συνδυάζουμε την ποιότητα με τη μεγάλη ηλικία. Λογικό ως ένα βαθμό, αφού η ιστορία έχει δείξει ότι τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά έργα έχουν προκύψει από ώριμα μυαλά. Ετερον εκάτερον βέβαια, καθώς αυτά τα ώριμα μυαλά με κάποιο τρόπο ωρίμασαν, από κάπου ξεκίνησαν, κάτι έκαναν πριν ωριμάσουν.

Το 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών αυτό μας πρότεινε ουσιαστικά. Να είμαστε παρόντες στην ωρίμανση, να είμαστε μάρτυρες της ύπαρξης μιας νέας δυναμικής φουρνιάς συγγραφέων, να είμαστε εκεί για να χειροκροτήσουμε και να υποστηρίξουμε τα πρώτα δείγματα γραφής ανθρώπων που κά-ποτε θα ωριμάσουν και θα αποτελέσουν τον κορμό των ελληνικών γραμμάτων. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους τρεις νικητές που κέρδισαν την υποτροφία, στους συνολικά 42 διαγωνιζόμενους, στα παιδιά που βραβεύτηκαν στο διαγωνισμό γραφής και στα υπόλοιπα που συμμετείχαν. Αναφέρομαι σε όλους τους παραπάνω, αλλά και σε όλους τους εν δυνάμει συγγραφείς που βρέθηκαν στο Ιδρυ-μα Μιχάλης Κακογιάννης και πήραν μια μυρωδιά από την αύρα της λογοτεχνίας. Σε όλους όσοι κινητοποιήθηκαν έστω και ελάχιστα να κάτσουν να γράψουν, να προσπαθήσουν, να παραγάγουν, να εκφραστούν. Και τα αναφέρω όλα αυτά, περήφανος ως ένα σημείο που οι «Μητροπολιτικές Ιστο-ρίες», παράγωγο της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας, είχαν ένα μερίδιο προσφοράς σε αυτή την ιστορία. Το πιο ελπιδοφόρο, βέβαια, περισσότερο ίσως και από τη λέξη «νέων», είναι νομίζω το «1ο», ο αριθμός ένα που υποδηλώνει μια αρχή, μια συνέχεια, μια επανάληψη.

a.dimoulas@metropolisnews.gr

“ ”

“”

“You say ...one love, one life”. Το λες και έρχονται μόνες τους οι μνήμες. Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του “Achtung Baby”, του άλμπουμ των U2 που αποτέλεσε σταθμό τόσο στην πορεία του συ-γκροτήματος όσο και στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Σήμερα έρχονται καινούργιες εκδοχές των τραγουδιών, μια συλλεκτική επανακυ-κλοφορία και μια ταινία-ντοκιμαντέρ (για το πώς φτιάχτηκε το άλμπουμ) για να θυμίσουν ξανά την εποχή της νιότης. Ο καθένας μας, αν κάνει ένα flashback στο 1991 (δεδομέ-νου ότι το έχει προλάβει ως χρονολογία), θα έχει πολλά να θυμηθεί. Χωρίς τη μελό διάθεση, αλλά παρατηρώντας την αλλαγή. Σε μένα η κυκλο-φορία του άλμπουμ θυμίζει την εποχή των βινυλίων. Τη σκόνη πάνω τους και τη βελόνα να γρατζουνάει. Μαζί και ο The Edge να γρατζου-νάει την κιθάρα του. Και φυσικά μου θυμίζει τις μέρες ραδιοφώνου και την παιδική αθωότητα που προσκαλούσε με χαρά το καινούργιο. Γιατί ήταν ένας νέος ήχος αυτός που παρουσίασαν οι U2 με το “Achtung Baby”. Και τώρα κυκλοφορεί μια ται-νία-ντοκιμαντέρ για την ηχο-γράφηση του άλμπουμ εκείνη την εποχή με τίτλο “From The Sky Down” και την υπογρα-φή του Ντέιβις Γιούγκενχαϊμ. Ταυτόχρονα το περιοδικό “Q” έδωσε στους αναγνώστες του μια ειδική έκδοση του “Achtung Baby” με διασκευ-ές πολλών καλλιτεχνών στα τραγούδια του άλμπουμ. Είναι η χρονιά του! Μια επιπλέον ακρόαση μού θύ-μισε πάνω από όλα εκείνο το συναίσθημα του εφήβου που άκουγε τους στίχους της μοναδικότητας και της αγά-πης και τους πίστευε. Αυτή η μνήμη είναι μια επιστροφή στην ουσία. “Life moves in mysterious ways”.

Υπάρχει λόγος να έχουμε τόσα αγγλόφωνα συγκροτήματα στην Ελλάδα; Η απάντηση έρχεται όταν ακούς γκρουπ όπως οι Expert Medicine. Με το άλμπουμ “Perfect Maniac” έδωσαν τα καλύτερα δείγματα γραφής και ηλεκτρισμού, συν το γεγονός ότι ακούστηκαν παντού με το τραγούδι τους “If I could build my whole world around you”, το οποίο χρησιμοποιείται σε διαφημιστική καμπάνια γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Οι Expert Medicine θα ανέβουν στη σκηνή του Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αθήνα) σήμερα, Παρασκευή (16/12), και, για να ανέβει περισσότερο η ένταση, θα είναι μαζί τους ο Σε-ραφείμ Τσοτσώνης με το νέο του άλμπουμ “Beautiful People” και την μπάντα. Ετοιμαστείτε για ένα δυναμι-κό ηλεκτρονικό πάρτι, με τη βραδιά να ολοκληρωνεί ο Μιχάλης Δέλτα αναλαμβάνοντας τις μουσικές με ένα ειδικά διαμορφωμένο dj set.

Το πρόσφατο φεστιβάλ του “Jumping Fish” με τους Fun Lovin’ Criminals και τους Ojos De Brujo άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με τα δύο συγκροτήματα να ξεσηκώνουν το ελληνικό κοινό με ανανεωμένη διάθεση. Ανανεω-μένοι έρχονται και οι Hooverphonic αύριο (17/12) με το πρόσφατο άλ-μπουμ “The Night Before”, αλλά και με νέα τραγουδί-στρια, τη Νοέμι Γουλβς. Θα μας θυμίσουν όμως και πολλά παλιότερα και αγαπημένα τρα-γούδια τους σε μια σικ χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο Fuzz (Πειραιώς 209, Ταύρος). Το εισιτήριο μου φαίνεται λίγο ακρι-βό (30 και 35 ευρώ), αλλά όταν κάποιος είναι “Mad about ...Hooverphonic” δεν θα το σκεφτεί.

Μπορεί να μην ήρθαν στα ντουζένια τους, τότε που o κιθαρίστας John Frusciante έδινε στη μπάντα το το κάτι παραπάνω, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Οι Red Hot Chili Peppers, έρχονται επιτέλους στην Αθήνα την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012, σε μια συναυλία που αναμένεται να βυθίσει το ΟΑΚΑ. Η ανακοίνωση του μεγαλύτερου συναυλιακού γεγονότος της χρονιάς από την Didi Music, προκάλεσε υστερία στο διαδίκτυο και πλέον όλοι μας μετράμε αντίστροφα έως τις 20 Δεκεμ-βρίου. Τότε, δηλαδή, που ξεκινάει η προπώληση τόσο στο Ticket House όσο και στο διαδίκτυο.

Ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στη “Metropolis”, μας πληροφόρησε ότι τόσο εκείνος όσο και το καλλιτεχνικό του ταίρι, η Μαρία Παπαγεωργίου, ήταν στο στούντιο ηχογραφώντας νέα τραγούδια, νέους δίσκους. Μας είχε πληροφορήσει επίσης πως θα εμ-φανιστούν μαζί στη σκηνή του Πυρήνα (Δραγούμη & Διο-χάρους 11) και ήρθε η ώρα. Από αύριο, Σάββατο (17/12), και κάθε Σάββατο μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου θα θυ-μηθούν τα τραγού-δια της κοινής τους δισκογραφίας, τις προσωπικές τους στιγμές, θα μας συστήσουν τη νέα τους δουλειά και θα μας εκπλήξουν, όπως κάθε φορά, με τις διασκευές τους. Βάζουμε το CD “Retropolis” να παίζει, ακούμε τη διασκευή τους στον «Πασατέμπο» και ετοιμαζόμαστε για νέες προκλήσεις ως «Ομορφοι και ηττημένοι».

«Πάμε κοπέλες» είναι το σύνθημα και το γλέντι ξε-κινά! Η Αφροδίτη Μάνου συναντά την Ηρώ Σαΐα και την Ευαγγελία Μουμούρη σε μια μουσικο-θεατρική παράσταση των Ρέππα-Παπαθανασίου. «Ποιος φο-βάται τη Μαίρη Παναγιωταρά;» ο τίτλος αυτής, κα-τατοπιστικός για αυτό που θα δούμε. Ενα εξωστρεφές πρόγραμμα. Τρεις γυναίκες που γλεντάνε. Τρεις διαφο-ρετικές γενιές. Η Αφροδίτη Μάνου επιστρέφει με μια σειρά παραστάσεων στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (Λ. Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη) από τις 22 Δεκεμβρίου και για λίγες παραστάσεις μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου.

Οι οικοδέσποινες των Χριστουγέννων βάζουν τα καλά τους για να μας ταξιδέψουν στις χώρες των θαυμάτων και στα βάθη της Ανατολής. Η Ελευθε-ρία Αρβανιτάκη με την παράσταση «Πάμε ξανά στα θαύματα» εμφανίζεται στο Gazarte (Βουτάδων 32-34, Γκάζι) από αύριο, Σάββατο 17 Δεκεμβρίου, και μας μεταφέρει πίσω στην εποχή της αθωότητας, στα νεανικά πάρτι με τις κιθάρες και τις παρέες. Στο ίδιο πλαίσιο, από σήμερα και μέχρι το τέλος της χρονιάς η Αλκηστις Πρωτοψάλτη και η Ευανθία Ρεμπούτσικα εμφανίζονται στο Παλ-λάς, έχοντας συνοδεία ένα βιολί και επτά μουσι-κούς, που θα μας ταξιδέ-ψουν στην Αλεξάνδρεια, την Κωνσταντινούπολη και στα Βαλκάνια με «Μπαχάρι, Κανέλα και Γιορτή». Παράλλη-λα, ακούμε τα δύο νέα τραγούδια που προέκυ-ψαν από τη συνεργασία τους, ενώ περιμένουμε το ολοκληρωμένο άλμπουμ μετά τις γιορτές.

ή

Και ενώ στο εβδομαδιαίο δίλημμα οι ταινίες εκπροσωπούν δύο διαφορετικά φεστιβάλ, η ταινία του Τζεφ Νίκολς «Το καταφύγιο» τα συνδυάζει. Από τη μία έκλεψε τις εντυπώσεις στο Φεστιβάλ του Σάντανς, από την άλλη κέρδισε το μεγάλο βραβείο στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Καν-νών, αλλά και το Βραβείο SACD Καλύτερου Σενα-ρίου. Ενας νεαρός άντρας, παντρεμένος με παιδί, βασανίζεται από εφιάλτες και την πεποίθηση πως μια τρομερή καταιγίδα πλησιάζει. Για το λόγο αυτό χτίζει ένα καταφύγιο. Ομως ποιο είναι το πραγμα-τικό πρόβλημα για τον ίδιο και την οικογένειά του; Η καταιγίδα ή ο εαυτός του; Ο Μάικλ Σάνον σε μια αξέχαστη ερμηνεία.

Οι δύο φίλοι Ράιαν Ρέινολντς και Τζέισον Μπέιτμαν μάλλον δεν εννόησαν την κυριολεκτική σημασία του στίχου «ποτέ δεν θα μπω σ’ άλλο σώμα» και μέσα στη σούρα τους ευχήθηκαν να αλλάξουν ζωές. Ε, και άλλαξαν. Στην Αμερική συνή-θως συμβαίνουν αυτά. Ετσι λοιπόν ο φιλήσυχος οικογενειάρχης πήρε τη θέση του φανατικού, ατίθασου εργένη και το αντίθετο. Αντε βγάλε άκρη τώρα. Την ταινία «Αλλάζουμε;» σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Ντόπκιν.

Ο Ιθαν Χαντ επιστρέφει! Αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Ιθαν ή δεν έχετε ακούσει ποτέ το επίθετο Χαντ, τότε πα-ρατήστε τα όλα και ξεκινήστε να τρέχετε. Αν και μάλλον η σωτηρία σας δεν εξαρτάται πια από εσάς. Οσοι ξέρετε ποιος είναι ο Ιθαν ο Χαντ, είμαι σίγουρος πως ήδη τρα-γουδάτε από μέσα σας αυτόν το χαρακτηριστικό ρυθμό που πάει κάπως έτσι: Ντου, ντου, ντου, ντουντούντου, ντου, ντου, ντου, ντου, ντουντούντου... Ναι! Η ταινία «Επικίνδυνη Αποστολή - Πρωτόκολλο: Φάντασμα», δηλαδή το τέταρτο μέρος της διάσημης σειράς, είναι γεγο-νός! Ο Τομ Κρουζ, ως ο γνωστός γκατζετάκιας πράκτορας Χαντ (πολλές από τις αγορές του οποίου έχουν φιλο-ξενηθεί κατά καιρούς στη στήλη της εφημερίδας «21ος Αιώνας»), αναγκάζεται να οργανώσει μια ολόκληρη ομάδα αυτή τη φορά για να αποτρέψει μια τρομοκρατική επίθεση. Η υπόθεση ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Φουλ δράση, τρομερές σκηνές και ατάκες, καουμποϊλίκια πανταχόθεν. Σκηνοθετεί ο Μπραντ Μπερντ.

Τις προάλλες πέρασα από την πλατεία Μαβί-λη. Κοίταξα το σιντριβάνι. Δεν προσπέρασα. Ασπρο και καθαρό. Το αυτοκόλλητο που είχα κολλήσει βιαστικός και εμποτισμένος μέχρι το μεδούλι από αδρεναλίνη είχε εξαφανι-στεί. Δεν ξέρω πότε, δεν ξέρω πώς. Δεν ξέρω γιατί. “Athens”, “Youth”. Δύο ξεχω-ριστά αυτοκόλλητα, δύο ξεχωριστές λέξεις που είχαν κολληθεί χωρίς καμία ισορροπία πάνω στο άσπρο μάρμαρο. Τα κόλλησα την περασμένη άνοιξη, όταν στους κινηματογρά-φους προβαλλόταν η ταινία “Wasted Youth” (2011) των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιαν Φόγκελ. Ηταν η περίοδος που ολόκλη-ρη η Αθήνα αφέθηκε σε ένα παιχνίδι μεταξύ αγνώστων, σε μια ζαβολιά που ένωνε όλα τα «κακά παιδιά». “Athens”, “Wasted”, “Love”, “Youth”, “Malaka”: μαύρα αυτοκόλλητα με άσπρα γράμματα έκαναν την εμφάνισή τους σε διάφορα μέρη και με οποιονδήποτε συν-δυασμό. Μια πράξη αθώας αντίστασης που κράτησε όσο η κόλλα τους, όσο μια δυνατή βροχή ή όσο ένα γερό καθάρισμα.Με το ένα μάτι να κοιτάζει φανερά το Δεκέμ-βριο του 2008, η ταινία -που άνοιξε το 40ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερ-νταμ- παρουσιάζει τις ζωές δύο τελείως διαφο-ρετικών ανθρώπων στην Αθήνα του σήμερα. Ο 16χρονος Χάρης (ο πρωτοεμφανιζόμενος Χάρης Μάρκου, που βραβεύτηκε για την ερμη-νεία του από το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ «Νύχτες Πρεμιέρας» Conn-x) διανύει τις καλοκαιρινές του διακοπές: βόλτες με φίλους, κόλπα με το σκέιτ, μπερδεμένοι νεανικοί έρωτες, παράνο-μα ποτά. Από την άλλη, ο Βασίλης (Ιερώνυμος Καλετσάνος), ένας μεσήλικας αστυνομικός, ζει μέσα στη ρουτίνα και την ασφάλεια του μέσου ανθρώπου που δεν τολμά τίποτα. Οι ζωές τους και οι ιστορίες τους θα συναντηθούν με αφορμή ένα αυτοκόλλητο, σαν αυτό που χά-θηκε από την πλατεία Μαβίλη. Σαν αυτά που χάνονται κάθε μέρα.

Και τώρα κάτι για τους μικρούς μας φίλους. Τι κι αν έξω έχει κρύο και εμείς στολίζουμε τα σπίτια μας για τα Χριστούγεννα; Ο Αλβιν, ο Σάιμον και ο Θίοντορ έρχονται να μας θυμίσουν τι θα πει «καλοκαίρι». Στην ταινία «Ο Αλβιν και η παρέα του 3: Οι πιο cool ναυαγοί!» του Μάικ Μίτσελ, τα τρία δημοφιλή σκιουράκια ναυαγούν σε ένα ερημονήσι. Ε και; Οι τρεις φίλοι ξέρουν να περνάνε καλά και αυτό κάνουν και ως ναυα-γοί. Διάφορες εκπλήξεις όμως τους οδηγούν στο να γνωρίσουν μια αλλιώτικη πλευρά της ζωής.

“ “« »

“” “ ”

Ο ηθοποιός Ασήμης Αλεξίου (γνωστός από τη συμμετοχή του σε δημοφιλή σήριαλ) γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Τα καλά παιδιά δεν έχουν πέραση». Οταν ο Παύλος συναντά την Αλίκη, λίγοι μήνες υπολείπονται μέχρι τα εικοστά δεύτερα γενέθλιά του. Μια παράξενη κοπέλα, τυλιγμένη σ’ ένα πλήθος από αναπάντητα «γιατί», μια παθιασμένη αγάπη, ένας έρωτας που γίνεται εμμονή, μια εξαρχής καταδικασμέ-νη σχέση... Πόσο βαθιά μπορεί να σημαδέψει τη ζωή ενός νέου ανθρώπου η πρώτη μεγάλη αγάπη; Με τι μετριέται και πόσα μπορεί ν’ απαρνηθεί κανείς για χάρη της; Κι άραγε αυτό που αγαπάμε στον άλλο είναι ο πραγματικός του εαυτός ή ένα τελείως διαφορετικό πλάσμα που έχει γεννήσει η φαντασία μας;

Το κοινό των Χριστουγέννων χωρίζεται σε δύο βασικές φανατικές κατηγορίες. Στην πρώτη ανήκουν αυτοί που ξετρελαίνονται με την ιδέα των Χριστουγέννων. Γεμί-ζουν ευφορία, κυκλοφορούν χαρούμενοι στην πόλη και χαμογελάνε κάθε που βλέπουν τα στολισμένα χριστου-γεννιάτικα δέντρα και τα φωτάκια. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινάνε να καταναλώνουν από πολύ νωρίς. Αγοράζουν καινούργια ρούχα, γλυκά, δώρα και μελετούν τα περιο-δικά για να ενημερωθούν για τη μόδα που ακολουθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώστε να το στολίσουν αναλό-γως. Αποτελούν τη μερίδα της κοινωνίας που έχει πέσει στην καταναλωτική παγίδα του χοντρού κυρίου που κάνει «Χο χο χο», με αποτέλεσμα να ξοδεύει μανιωδώς. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσοι παθαίνουν τη λεγόμενη «κατάθλιψη των γιορτών», η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι κατάθλιψη των γιορτών γενικά, αλλά αποκλειστικά και μόνο των Χριστουγέννων. Το κοινό αυτής της κατηγορίας βγάζει σπυράκια στο άκουσμα της λέξης «Χριστούγεννα». Δεν θέλει να ακούει τίποτα γι’ αυτά, εκνευρίζεται με τα έλατα και τα φωτάκια, ενώ θέλει να τραβή-ξει τα μούσια κάθε Αϊ-Βασίλη που συναντά!Ο Ντέιβιντ Σεντάρις στο βιβλίο του «Ημερολόγια από την χώρα των Χριστουγέννων» (εκδ. Μελάνι) περιγράφει την πρώτη κατηγορία με τον τρόπο που τη βλέπει η δεύτερη. Ο συγγραφέας-ήρωας είναι άνεργος στη Νέα Υόρκη. Απελπισμένος, προσλαμβάνεται ως ξωτικό στο Macy’s, το μεγαλύτερο κατάστημα στον κόσμο, όπου έχει στη-θεί μία υπερπαραγωγή της Χώρας των Χριστουγέννων: «Είμαι σίγουρος ότι δεν πέρασα το τεστ χρήσης ναρ-κωτικών. Τα ούρα μου είχανε τζιβάνες και κομματάκια μαύρου να επιπλέουν μέσα τους, αλλά με προσέλαβαν επειδή είμαι κοντός, ένα και εξήντα πέντε». Ως ξωτικό αναλαμβάνει πολλά διαφορετικά πόστα. Εκεί συναντάει όλους τους τρελαμένους Αμερικανούς και Ευρωπαίους, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να περιμένουν τρεις και τέσσερις ώρες στην ουρά για να συναντήσουν τον Αϊ-Βασίλη. Γνωρίζει τους επισκέπτες, τους συναδέλφους του (ξωτικά και Αϊ-Βασίληδες) και τους υπεύθυνους του καταστήματος, ανθρώπους με όλων των ειδών τα προ-βλήματα και τις παραξενιές και σχολιάζει τα πάντα με καυστικό χιούμορ: «Το μεσημέρι ήρθε να δει τον Αγιο Βασίλη ένα τεράστιο γκρουπ καθυστερημένων... Τους κοιτούσα για ώρα και μετά δεν μπορούσα να καταλάβω πού τελείωναν οι καθυστερημένοι και πού ξεκινούσαν οι φυσιολογικοί Νεοϋορκέζοι». Μια απολαυστική, ας πούμε χριστουγεννιάτικη, ιστορία!

Μια γυναίκα που παντρεύτηκε στα 18 της και μισεί τον άντρα της γιατί «της έφαγε τη ζωή». Ενας ακροβάτης που ερωτεύεται το κορίτσι με τη μαγική φωνή. Οι επιπτώσεις του καλοκαιριού και της απόστασης σε έναν έρωτα. Οι υδρατμοί. Οταν η αγάπη είναι ο τρόμος. Ο Ορφέας επί τόπου. Μια ατάκα που κόπηκε στη μέση. Ενας διαδικτυακός έρωτας. Οταν τα ζόμπι αγαπιούνται για πάντα. Ενα αιχμάλωτο βλέμμα. Ή αυτός

ή άλλος. Ο ποδοσφαιρι-κός έρωτας. Δώδεκα διηγήματα. Δώδεκα συγγραφείς. Ολοι τους μιλάνε για την απουσία του έρωτα στη σύγχρο-νη εποχή, που είτε υπάρχει και εξατμίζεται

είτε δεν γεννιέται ποτέ. Σε όλες τις πε-ριπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μια αίσθηση ανεκπλήρωτου να πλανάται στον αέρα. Το βιβλίο «Η απουσία του έρωτα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Lyra και είναι ένα συλλογικό έργο, το οποίο αποτελείται από διηγήματα σύγ-χρονων Ελλήνων συγγραφέων. Ο κάθε συγγραφέας αποδίδει με δικό του ύφος και τρόπο τις δυσκολίες των σχέσεων, καταλήγοντας πάντα να υμνεί τη μοναξιά αντί για τον έρωτα...

«Μια δαιμονική φλόγα καίει την ψυχή του Αλφόνς Χοχάουζερ. Είναι μόλις 16 χρόνων όταν εγκαταλείπει το πατρικό του σπίτι στις Αλπεις για να περιπλανηθεί στις χώρες του Νότου. Το 1926 φτάνει στο Πήλιο. ‘Εδώ θα ζήσω!’ παίρνει την απόφαση. Για να τα καταφέρει, κάνει όλα τα επαγγέλμα-τα της γης και της θάλασσας». Το βιβλίο «Ποιος θυμάται τον Αλφόνς» του Κώστα Ακρίβου (εκδ. Μεταίχμιο) κυκλοφόρησε το Μάιο του 2005 προκαλώντας ιδιαίτερη αίσθη-ση στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Είναι αφιερωμένο στον αυστριακής καταγωγής Αλφόνς Χοχάουζερ, έναν ιδιαίτερο περιπατητή που ερωτεύτηκε την Ελλάδα και έζησε μια ζωή σαν μυθιστόρημα. Το ίδιο κάνει και ο συγγραφέας του βιβλίου: περιπλέκει την ιστορία με την πραγματικότητα. Τα δικαιώματα του βιβλίου αγόρασαν οι εκδόσεις Groessenwahn Verlag, ένας νεοσύστατος γερμανικός εκδοτι-κός οίκος, τον οποίο διευθύνει ένας Ελληνας της ομογένειας, επομένως θα κυκλοφορήσει στα γερμανικά το φθινόπωρο του 2012.

πκΔδΔσΟμττ

«Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη παρουσιάζεται από το Εθνικό Θέατρο στην Κεντρική Σκηνή σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Γύρω από μια αυλή συνυπάρχουν οι ιστορίες ανθρώπων με διαφορετικές κα-ταβολές, αλλά συνδετικό στοιχείο την αγωνία για επιβίω-ση και καλύτερη ζωή. «Το έργο είναι σκληρό», σημειώνει ο σκηνοθέτης, «δεν χαρίζεται στο συναισθηματισμό, στην επιπολαιότητα, στη θυματοποίηση και στη χωρίς όρια ονειροπόληση του Ελληνα. Δεν φοβάται να καταδείξει την αθλιότητα, την παρακμή, τη μοναξιά, το σκληρό αγώνα για επιβίωση, αλλά ταυτόχρονα και την καταστροφική μανία ενός κράτους-τιμωρού που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και αφήνει τους ανθρώπους του στο έλεος του κέρδους». Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται οι: Νίκος Κουρής, Εύη Σαουλίδου, Νίκος Ψαρράς, Μίνα Αδαμάκη, Προμηθέας Αλειφερόπουλος.

Η νέα «πράξη» της ομάδας χορού Πρόσχημα σε χορογραφία της Μαρίας Κολιοπούλου προκα-λεί το θεατή να επαναφέρει στη μνήμη του εκείνη την κατάσταση του υποσυνείδητου όπου μοναδικό καθήκον του είναι να κυνηγήσει τα όνειρά του, δίνοντας έτσι την υπό-σχεση για ελπίδα. Στην «Πράξη 21 - Mneme» η Μαρία Κολιο-πούλου προτείνει ένα παλινδρο-μικό ταξίδι στη σωματική μνήμη, με στόχο την απόδραση από το παρόν και την αποδέσμευση από την προοπτική του μέλλοντος. Βυθίζοντάς μας σε έναν κόσμο φανταστικής πραγματικότητας, τρεις γυναίκες αποκαλύπτουν διαφορετικές πτυχές της μνήμης, καθώς αφήνουν το σώμα τους να διηγηθεί τις δικές του ιστορίες μέσα από τις δράσεις και τις ποιότητές του. Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Συγγρού 107-109) έως τις 18 Δεκεμβρίου 2011.

Στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206), για δύο μόνο μέρες, την Πέμπτη 22 και την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου, παρουσιά-ζεται η «Αποκάλυψη του Ιωάννη». Η ποιητική απόδοση στα νέα ελληνικά, καθώς και η μουσική είναι του Νίκου Παπακώστα, ενώ η σκηνοθετική επιμέλεια και αφήγηση του Γιώργου Καραμίχου. Το έργο, που κινείται ανάμεσα στην προφητεία και το όραμα, την αγωνία και την υπέρ-βαση, αποκτά μια νέα, διαφορετική διάσταση. Χωρίς να αλλοιώνεται το περιεχόμενό του ή να αποκτά αυθαίρετες ερμηνείες, έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στο θρησκευόμενο και μη ελληνικό κοινό, αλλά μέσω της μουσικής.

Εντάσεις, ανατροπές, χιούμορ, χορός και στοιχεία καμπαρέ. Η παράσταση «Υψηλή Μαγει-ρική των Σχέσεων» περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και παρουσιάζεται από σήμερα (16/12) στο Θέατρο Eliart (Κωνσταντινουπόλεως 127). Στο έργο της Βίλης Σωτηροπούλου η Κική και ο Μιχάλης γιορτάζουν τα 15 χρόνια γάμου τους σε ένα πολύ καλό εστιατόριο που διαθέτει και ατραξιόν. Ο κομπέρ-ταχυδακτυλουργός Ζαν Λουί Κομπέρ και η ατραξιόν του μαγαζιού, η femme fatale Μαριόν, είναι εκεί για να τους διασκε-δάσουν. Μόνο που εκείνη την περίεργη βραδιά τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Τη σκηνοθεσία έχει κάνει η Κυριακή Σπα-νού και παίζουν οι: Περικλής Λιανός, Κατερίνα Μπιλάλη, Βίλη Σωτηροπούλου, Μιχάλης Μαρκάτης.

Συνήθως για τις παραστάσεις γράφουμε πριν αρχίσουν. Κάτι σου κάνει κλικ στο θέμα ή ξέρεις τη δουλειά του σκηνοθέτη και των ηθοποιών. Γράφουμε για τους ανθρώπους που συμπαθούμε. Οι άνθρω-ποι που συμπαθούμε έχουν μαζί μας μια συγγένεια. Γενιάς, ύφους, απόψεων, προ-σέγγισης. Ξέρω την αγωνία του πρόμο και της ενημέρωσης, έχω ακούσει εκατοντάδες φορές δικαίως ή αδίκως «δεν ξέρει κανείς ότι παίζουμε» και τώρα που έχω απομα-κρυνθεί από τη δουλειά σκέφτομαι ότι αυτή η φράση κρύβει εκτός από θυμό και νεύρα κάτι σπαρακτικό.

Οταν έκανα το κομμάτι για την παρά-σταση «Οταν έκλαψε ο Νίτσε», ξέροντας και εκτιμώντας τη δουλειά του Ακύλλα Καραζή-ση και του Νίκου Χατζόπουλου, αναρωτήθη-κα πολλές φορές για το πώς. Με τι παλούκι κείμενο έχουν μπλέξει, τι θα ξεχωρίσουν από όλο αυτό το υλικό του βιβλίου του Γιάλομ και, το πιο σοβαρό, πώς θα μετατρα-πεί αυτή η διανοητική συζήτηση που έχει βάση επιστημονική σε μια παράσταση τόσο ενδιαφέρουσα, ώστε να σπάσει το φράγμα της ημερήσιας κούρασης των θεατών.

Τις προάλλες πήγα στο Θέατρο Θησεί-ον για να δω την παράσταση. Σε αυτό το θέατρο έχεις την πολυτέλεια να παρατηρείς και τους θεατές που κάθονται απέναντί σου, κάτι που πάντοτε με ενδιαφέρει. Κουνιού-νται νευρικά, νυστάζουν, παρακολουθούν ακίνητοι; Ακούς αυτό το μικρό κολλητικό βηχαλάκι; Παίζουν με το πρόγραμμα, με τα χέρια τους, με το λουρί της τσάντας;

Λοιπόν, οι απέναντί μου θεατές και εγώ, που θεωρώ τον εαυτό μου αρχηγό της νευρικότητας και αλλάζω στάση κάθε πέντε λεπτά όταν βαριέμαι, μείναμε ακίνητοι σταθερά σε όλη την παράσταση, με τους ηθοποιούς μια ανάσα μπροστά μας να ανα-πλάθουν μια μεγάλη σχέση και μια σπου-δαία συζήτηση, σπάζοντας κάθε φόρμα σοβαροφάνειας και βάζοντας ένα ολόκληρο θέατρο στο ρυθμό τους. Εδιναν στο κοινό τη δυνατότητα ακόμα και να κολλήσει σε μια φράση και να τη σκεφτεί, χωρίς να χάνει το νήμα της συνέχειας. Πέρασα κα-ταπληκτικά. Αισθανόμουν απίθανα. Ενας θεατής ανώτερος πνευματικά, και εγώ και οι διπλανοί μου. Είναι από τις φορές που δεν μετανιώνεις που έχεις παρουσιάσει κάτι και νιώθεις ικανοποιημένος για αυτό που έχεις συστήσει σε όσους σε διαβάζουν. Είναι από τις φορές που βγαίνεις στην παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα και σκέφτε-σαι «καλώς έπραξα», στέλνεις ένα μήνυμα στους φίλους σου: «Να το δείτε οπωσδή-ποτε» και είσαι χαρούμενος. Αυτό αξίζει σε αυτή τη δουλειά τελικά.

Το Iδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, οι «Μητροπολιτικές Ιστορίες», η εφημε-ρίδα “Metropolis” και η Red Design Consultants διοργανώνουν τρία εορτα-στικά διήμερα στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο. Μια σειρά από εκδηλώσεις, παραστάσεις, προβολές, εκθέσεις και πρωτότυπα project πλαισιώνουν το πρώ-το διήμερο στις 17 και 18 Δεκεμβρίου, ενώ παράλληλα θα παρουσιαστεί και το πολυθέαμα για παιδιά και εφήβους με τίτλο «Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια». Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, η ομάδα Whitebox δημιουργεί μια πρωτότυπη παρουσίαση μόδας στον πρώτο όροφο. Για τη δημιουργία και τη φιλοσοφία του Whitebox μάς μίλησε η Μαρία Λούκα: «Επειτα από μια δεκαετή συνεργασία σε προσωπικό επίπεδο με πολλούς σχεδια-στές και πιστεύοντας πάντα στη δύναμη της ομάδας, εδώ και τέσσερα χρόνια λειτουργεί ο σύλλογος ανεξάρτητων σχεδιαστών Whitebox με μόνιμο εκθε-σιακό χώρο και σκοπό την προώθηση του χειροποίητου design στην Ελλάδα. Βασικός πυρήνας είναι οι: Μαρία Λού-κα, Τζέσικα Γιωσαφάτ, Ολγα Μέργου και Φωτεινή Κωστούλη». Ποια είναι ωστόσο η εμπειρία της ομάδας από τη συμμετοχή στην έκθεση-δράση “Female Desires” στο TAF και από το Green Design Festival; «Hταν εμπειρίες παραγωγικές, γιατί ανέ-πτυξαν τις ευρύτερες σχέσεις της ομάδας με άλλους δημιουργούς και μας ένωσαν με πρωτοβουλίες που έχουν σκοπό να προβάλουν τη διαφορετικότητα και τις προτάσεις που προσφέρουν στο ευρύ-τερο πολιτιστικό προφίλ της Ελλάδας σήμερα». Τι ακριβώς θα δούμε σε πρώτη φάση από το Whitebox αυτό το Σαββατο-κύριακο στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάν-νης; «Η προσπάθειά μας είναι να προ-βάλουμε παραγωγικούς ανθρώπους και τις προτάσεις τους σε ένα δημιουργικό χώρο. Η πρόκληση είναι να γεφυρώσου-με το όποιο χάσμα μεταξύ εικαστικού και καθημερινού εφαρμόσιμου design με μια έξυπνη ζωντανή παρουσίαση».Η έδρα της ομάδας Whitebox βρίσκεται στην Πραξιτέλους 26, ενώ στο πλαίσιο του διημέρου στο «Κακογιάννης» συμ-μετέχουν δημιουργικά τα μέλη: Τζέσι-κα Γιωσαφάτ, Ολγα Μέργου, Φωτεινή Κωστούλη, Σμαρώ Μπότσα, Αννα Οικο-νόμου, Μαρία Αρβανίτη, Αμαλία Πάστρα, Λένα Δημητριάδου, Βασιλική Σύρμα, Μα-ρίκα Πουλοπούλου, Αγγέλα Μανδηλάρη.

• Στο πλαίσιο των ετήσιων εκθέσεων των Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κολωνάκι) με στόχο την προ-ώθηση και προβολή του έργου σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως των Αλέξη Ακριθάκη, Γιάννη Γαΐ-τη, Βλάση Κανιάρη, Νίκου Κεσσανλή, Γιάννη Τσαρού-χη, Θανάση Τσίγκου και Γιανούλη Χαλεπά μεταξύ άλ-λων, εντάσσεται η έκθεση του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη σε επιμέλεια Ερρίκου Σοφρά. Ο αυτοδίδακτος καλλιτέ-χνης με έδρα τη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε, εκτός από τη ζωγραφική, με την πεζογραφία και την ποίηση. Το έργο του Πεντζίκη βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τον ιδιαίτερο ψυχισμό του, ενώ το κέντρο της καλλιτε-

χνικής του παραγωγής αποτελεί η ορθόδοξη θρησκεία και τα κείμενά της, όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος. Η έκθεση έχει διάρκεια μέχρι τις 28 Ιανουαρίου 2012.

• Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφύτου Δούκα 4, Αθήνα) σε συ-νεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού διοργανώνει μια σειρά αρχαιολογικών εκθέσεων με τίτλο «Αγονη Γραμμή». Η πρώτη έκθεση αποτελεί ένα αρχαιολογικό ταξίδι στο Καστελλόριζο, στη Σύμη, τη Χάλκη, την Τήλο και τη Νίσυρο και θα φιλοξενείται στους χώρους του μουσείου μέχρι τις 23 Απριλίου 2012. Στην έκθεση παρουσιάζονται 390 εκθέματα, μεταξύ των οποίων και γλυπτά, χάρτες, εικόνες, φωτο-γραφίες και βίντεο, τα οποία καταδεικνύουν γεωγραφικά και γεωφυσικά στοιχεία των νησιών αυτών, καθώς και στοιχεία από τη μυθολογία και τη σύγχρονη ιστορία τους. Την επιμέλεια των εκθέσεων έχει αναλάβει ο διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Νικόλαος Σταμπολίδης σε συνεργασία με τον αρχαιολόγο και επιμελητή του μουσείου Γιώργο Τασούλα. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα διοργανωθούν εκπαιδευτικά προ-γράμματα, ενώ έχει ήδη δημιουργηθεί δίγλωσσος κατάλογος (ελληνικά και αγγλικά), καθώς και ένα microsite με πληροφορίες και διαδραστικά project για τους μικρούς επισκέπτες του μουσείου.

• Η έκθεση «24 ώρες τον Αύγουστο» πραγματοποιεί-ται από την ομάδα Phasma2 στο TAF (Νορμανού 5, Μοναστηράκι) και έχει διάρκεια μέχρι τις 8 Ιανουα-ρίου. Οι 14 φωτογράφοι που αποτελούν τη βάση της ομάδας διοργάνωσαν ένα ομαδικό project όπου κα-θένας από τους συμμετέχοντες διηγείται την ιστορία ενός συγκεκριμένου 24ωρου του Αυγούστου μέσα από πέντε φωτογραφίες. Η ομάδα επέλεξε ένα μήνα συνυφασμένο με τις διακοπές, την αποστασιοποίη-ση από τα προβλήματα, το άγχος και τη ρουτίνα, την

ηρεμία και τη χαλάρωση κοντά στη φύση, και οι φωτογράφοι καλούνται να καταγράψουν με το φακό τους μια μέρα και μια νύχτα από το μήνα αυτό. Η επιμέλεια είναι της Μαρίας Μαραγκού, ενώ στην έκθεση συμμετέχουν οι Γιώργος Βιτσαρόπουλος, Milos Bicanski, Λουίζα Γκουλιαμάκη, Γιώργος Δέτσης, Μιχάλης Καραγιάννης, Στέλιος Ματσάγγος, Vishy Moghan, Γιώργος Νικολαΐδης, Καμίλο Νόλλας, Αλέξανδρος Στα-ματίου και Ιάκωβος Χατζησταύρου.

• Οι αίθουσες τέχνης Εκφραση-Γιάννα Γραμματοπούλου και Fizz (Βαλαωρίτου 9Α και 9Γ, Αθήνα) φιλοξενούν την ομα-δική έκθεση με τίτλο «Ευκαιρίες χωρίς Εκπτώσεις». Σε μια εποχή πολιτικής, οικονομικής και ιδεολογικής κρίσης και απαξίωσης θεσμών και αξιών, πέντε εικαστικοί αποφασίζουν να παρουσιάσουν μία έκθεση με «ευκαιρίες», χωρίς ωστόσο να κάνουν έκπτωση στην πνευματική διάσταση της δουλειάς τους. Οι καλλιτέχνες Αγγελος Αντωνόπουλος, Περικλής Γου-λάκος, Μαριλένα Ζαμπούρα, Μιχάλης Μανουσάκης, Παντε-λής Χανδρής συμμετέχουν με έργα διαφορετικής τεχνικής, προσεγγίζοντας το σχέδιο, το φως, τη σκιά, το άσπρο και το μαύρο ο καθένας με το δικό του τρόπο, συχνά επεμβαίνοντας χρωματικά και επιδιώκοντας την ανάπτυξη ενός δημιουργι-κού καλλιτεχνικού διαλόγου μεταξύ των έργων. Η έκθεση δι-αρκεί μέχρι τις 14 Ιανουαρίου 2012.

nritiniotis@metropolisnews.gr

-"Long Live Rock ’n’ Roll"

2

4

5

1

3

21

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι η προχθεσινή ομιλία του Λουκά Παπαδήμου στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο. Οποιος βρέθηκε στην αίθουσα του ξενοδοχείου όπου εκ-φωνήθηκε δεν μπορεί παρά να έπεσε σε βαθιά περισυλλογή. Οχι για τη ρητορική δεινότητα, που άλλωστε δεν είναι η βασική αρετή του σημερινού πρωθυπουργού, αλλά για το περιε-χόμενο και την εκφορά του λόγου. Καμία σχέση με τις συνήθεις ξύλινες παρόλες ορισμένων και τις περιπλεγ-μένες λεκτικές ακροβασίες κάποιων άλλων. Ηταν πραγματικά μια τοποθέ-τηση ενός ανθρώπου, ενός Ελληνα ο οποίος έχει αποφασίσει να φέρει εις πέρας το δικό του «κομμάτι» για την επίλυση της κρίσης. Δίχως ίχνος αλαζονείας, με μια γνή-σια ταπεινότητα -η οποία νομίζαμε ότι είχε εκλείψει από το δημόσιο λόγο-, ο Παπαδήμος κάλεσε τους παρόντες επιχειρηματίες να βάλουν και αυτοί ένα χέρι για την έξοδο από την κρίση και να μην περιμένουν τα πάντα από τη χώρα τους, κατά την ιστορική ρήση του JFK. Είπε επίσης την αλήθεια: Η κατάσταση θα επιδεινωθεί προ-τού σημειωθεί οποιοδήποτε σημάδι ανάκαμψης, το οποίο τοποθέτησε στο 2013. Περιέγραψε τα σκληρά μέτρα που έχουν ληφθεί και πρόκειται να ληφθούν, με ένα και μόνο διακύβευ-μα: την παραμονή στο ευρώ. Αυτές τις τρεις πολύ βασικές αλήθειες οι ηγέτες των κομμάτων προτιμούν να τις καταπιούν πριν τις πουν. Ο Γιώρ-γος Παπανδρέου τις θυμήθηκε μόνο μετά την κατάρρευση του Αυγούστου, όταν φάνηκε ότι η συμφωνία της 21ης Ιουλίου δεν αρκεί για την Ελλάδα. Ο Αντώνης Σαμαράς ούτε καν τολμά να ψελλίσει κάτι που θα ανατρέψει τη δημοσκοπική επικράτηση της ΝΔ. Εν ολίγοις, ο Παπαδήμος, τον οποίο βεβαίως θα κρίνει η Ιστορία για τις επιδόσεις της μεταβατικής κυβέρνη-σης, άλλαξε το παράδειγμα. Από εκεί-νο το άθλιο και μίζερο παράδειγμα του lifestyle που κάλυπτε τη νοητική και την πολιτισμική ένδειά μας, σε εκείνο της ουσίας, που μας θύμισε επίσης για τι ακριβώς παλεύουμε. Γι’ αυτό και μόνο αξίζουν μερικές καλές κουβέντες.

Κράτα με να σε κρατώ... Ο κύριος στον οποίο ακουμπά με άκρατη διακριτικότητα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν είναι άλλος από τον Philipp Rösler (Γερμανός αντι-καγκελάριος και πρόεδρος των φιλελεύθερων του FDP).

22

Nέοι άνθρωποι, συγγραφείς και φίλοι τους, γέμι-σαν ζωή το απόγευμα της προηγούμενης Παρα-σκευής το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Στο θέα-τρο του δευτέρου ορόφου ο Αύγουστος Κορτώ και η Λώρη Κέζα, οικοδεσπότες επί σκηνής, άρχισαν να υποδέχονται ανά ομάδες τους νέους συγγρα-φείς, δίνοντάς τους το βήμα να παρουσιάσουν στο κοινό τόσο δείγμα της δουλειάς τους, όσο και τις απόψεις τους πάνω σε ζητήματα της τέχνης τους - στην Ελλάδα του 2011 και όχι μόνο.

Παράλληλα, τόσο στην Αίθουσα 1 και το Black Box, όσο και στο φουαγιέ του ισογείου, οι δράσεις δεν σταμάτησαν να λαμβάνουν χώρα, θέατρο, χορός, κόμικς, εικαστικά, βιβλιοπωλείο και ενημέρωση για το Bookcrossing μπροστά από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο γεμάτο βιβλία. Η Ελένη Πέγκα και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ανέ-λαβαν να συντονίσουν δύο workshops, ένα για θεατρική γραφή και ένα για συγγραφή σεναρίου αντίστοιχα. Οπως και αν κατευθυνόσουν, παντού συνέβαινε κάτι. Ηταν διάχυτη μια υπέροχη αί-σθηση αισιοδοξίας.

Την επόμενη μέρα, στις 11 το πρωί, ο Μαρα-θώνιος Ανάγνωσης στο θέατρο συνεχίστηκε από εκεί που είχε σταματήσει το βράδυ της Παρασκευ-

ής, ενώ στην Αίθουσα 1 και στο Black Box προ-βάλλονταν ταινίες μικρού μήκους από το Φεστιβάλ της Δράμας, γίνονταν συζητήσεις, παρουσιάσεις κόμικς, εικαστικά και performances. Το βράδυ, λίγο πριν από την απονομή, δόθηκε μια παράστα-ση, αλλά και μαθήματα τανγκό στο φουαγιέ.

Μετά το τέλος του Μαραθωνίου των νέων λο-γοτεχνών, ακολούθησε συζήτηση με νέους Ευρω-παίους συγγραφείς στο πλαίσιο της παρουσίασης

των αντίστοιχων φεστιβάλ Μάντοβας, Βερολίνου και Ουαλίας. Στις 8:30 το βράδυ είχε φτάσει η ώρα της απονομής των τριών ισάξιων βραβείων. Η Μαρία Ξυλούρη, ο Θοδωρής Ρακόπουλος και ο Δημήτρης Τανούδης ήταν οι τρεις που διακρί-θηκαν από την επιτροπή των Σπύρου Γιανναρά, Λίνας Πανταλέων και Ερσης Σωτηροπούλου. Ευ-χαρίστησαν και μίλησαν για τον εκδοτικό χώρο στην Ελλάδα, το καθεστώς των «πληρωμένων βι-βλίων» και των εξευτελιστικών συμβολαίων που υπογράφουν οι συγγραφείς, με την ευχή και την ελπίδα όλα αυτά σύντομα να αλλάξουν.

Ας ελπίσουμε τα λόγια τους να πιάσουν τόπο. Μέσα στο ζόφο της εποχής να αφουγκραστούμε τις νότες της αισιοδοξίας. Ισως τελικά να είναι πιο δυνατές απ’ όσο νομίζαμε.

Η Μαρία Ξυλούρη, ο Θοδωρής Ρακόπουλος και ο Δημήτρης Τανούδης ήταν οι τρεις συγγραφείς που αναδείχτηκαν από το Μαραθώνιο Ανάγνωσης του 1ου Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών που διοργάνωσε

το ΕΚΕΒΙ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.

23

Σάββατο πρωί, στον τρίτο όροφο του Ιδρύματος Μιχά-λης Κακογιάννης (Πειραιώς 206), με στιλό, φακέλους και κόλλες αναφοράς στα χέρια. Θέλοντας να πιστέψουμε πως, όχι, δεν είμαστε επιτηρητές σε πανεπιστημιακή εξέ-ταση. Αλίμονο, μην έρθουν και στο νου άσχημες μνήμες από τα φοιτητικά μας χρόνια... Αντίθετα, σε αυτή την πε-ρίσταση δεν συνέτρεχε λόγος άγχους ούτε φόβου αποτυ-χίας. Μόνο πολλή διάθεση, μεράκι και μια καλή ιστορία. Και έχουμε την αίσθηση πως ευτυχώς έτσι εξελίχθηκε ο διαγωνισμός που διοργάνωσαν οι «Μητροπολιτικές Ιστο-ρίες» στο πλαίσιο του φεστιβάλ. Μακριά από «τυπικού-ρες», ηθικοδιδακτισμούς και με πολύ καλά κείμενα.

Οι συμμετέχοντες σίγουρα έψαχναν μια ευκαιρία να εκφραστούν. Είναι πιθανό πολλοί από αυτούς να έχουν νιώσει την πικρή γεύση της απόρριψης από κάποιον εκ-δοτικό οίκο ή περιοδικό. Προφανώς κανείς δεν πρέπει να απογοητεύεται. Είναι αρκετό να θυμηθούμε μια περι-βόητη απόρριψη που είχε φτάσει στην αλληλογραφία της -άκουσον, άκουσον- Σύλβια Πλαθ, ώστε να καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν λογοτεχνικά αλάνθαστα: «Είναι προ-φανές πως δεν υπάρχει αρκετό πηγαίο ταλέντο σε εσάς για να ασχοληθούμε μαζί σας».

Καλή συνέχεια και επιτυχίες ευχόμαστεΑπό πλευράς μας υπήρχε αγωνία. «Θα έρθουν καλά κείμενα; Θα διαβάζονται;» τα ερωτήματα που πλανιόνταν στον αέρα. Το θέμα του διαγωνισμού: «Η καλύτερη μέρα της ζωής μου». Μην σκεφτείτε όμως -απαραίτητα- βόλτες στην παραλία, τέλεια πάρτι και η «μέρα που μου χάρισαν το κουταβάκι μου». Οι πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς κατάφεραν να σκάψουν βαθύτερα, τόσο στις εμπειρίες όσο και στη φαντασία τους. Δεν έπεσαν στην παγίδα μιας εύκολης «ευτυχίας». Πέρα από την ενδιαφέρουσα διαχεί-ριση θέματος, αντικρίσαμε και καλό γράψιμο. Ακατέργα-

στο συχνά, αλλά ελπιδοφόρο. Που θέλει απλά μια πα-ραίνεση και μια ευκαιρία για να εξελιχθεί. Ακόμα όμως και αν εμείς θέλαμε να «χαϊδέψουμε αυτιά», το έτερο μέ-λος της κριτικής επιτροπής, ο γνωστός διηγηματογράφος Χρήστος Οικονόμου δεν είχε κανέναν τέτοιο λόγο. Αντί-θετα, όπως είπε και στην τελετή βράβευσης παρουσία των διαγωνιζόμενων: «Το επίπεδο ήταν πολύ καλό. Δεν το λέω για κομπλιμέντο». Αλλωστε, ο Οικονόμου ξέρει τι θα πει καλό γράψιμο και καλές ιστορίες. Διαβάστε τον και ανακαλύψτε μικρά κομψοτεχνήματα. Οχι από εκείνα που λάμπουν σαν ψεύτικα κοσμήματα. Αλλά από τα άλλα που γνωρίζουν τη σκουριά, τη μυρωδιά της δουλειάς και του ανθρώπινου αγγίγματος.

Οι νικητές του διαγωνισμού ξεχώρισαν με το καλό τους γράψιμο, με το χιούμορ τους, με μια πρωτότυπη ιδέα, με μια στιβαρή πλοκή κειμένου. Η Στελίνα Χατζη-χρήστου, ετών 30, με σπουδές στα Οικονομικά και ερ-γαζόμενη ως ερευνήτρια, ήρθε πρώτη με το διήγημά της «Τούφα-τούφα». Δεύτερη ήρθε η ιστορία «Ο Ρόνι Καμα-ρόνι και τα Νεροβούβαλα του Θανάτου» της 29χρονης Κασσάνδρας Αλογοσκούφη, απόφοιτης Πληροφορικής που αυτή την περίοδο εργάζεται part time στον ΟΤΕ. Τέ-λος, την τρίτη θέση κατέλαβε η Αθηνά Ειρήνη Μετζητιέ, πτυχιούχος Αρχειονομίας-Βιβλιοθηκονομίας, που στα 28 της χρόνια βιώνει δυστυχώς την ανεργία, με το κείμενό της «Κίτρινη Διαδρομή». Πέρα από τα τυπικά τώρα, εμείς θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τόσο τους νικητές, όσο και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Και να πούμε πως οι πόρτες των «Μητροπολιτικών Ιστοριών» είναι ανοιχτές για αυτούς. Κάνοντας βέβαια και μια σκληρή, για εμάς τους άντρες, διαπίστωση. Παραφράζοντας κάτι που ακού-στηκε αργότερα εκείνη τη μέρα από γνωστό συγγραφέα, φαίνεται πως στο διαγωνισμό μας η γυναικεία λογοτεχνία κέρδισε με «νοκ άουτ».

Ο Αθως Δημουλάς και ο Γιώργος

Ρομπόλας περιγράφουν την εμπειρία τους

από τον διαγωνισμό «8 ώρες - 1 ιστορία»

που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του

1ου Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών του

ΕΚΕΒΙ. Ενα χειροκρό-τημα αξίζει σε νικητές

και συμμετέχοντες. Η όλη διαδικασία άφησε

πολλές ελπίδες για το μέλλον. Το περιοδικό

«Μητροπολιτικές Ιστορίες» δεν θα

μπορούσε να ήταν πιο χαρούμενο.

Δέκα νέοι συγγραφείς γράφουν παραμύθια για την Αθήνχέρια τους, τα ζωντανεύουν και τα ανεβάζουν σε μια ενιθια», που θα παρουσιαστεί το Σάββατο 17 και την Κυριαματος Μιχάλης Κακογιάννης, στο πλαίσιο των εκδηλώσετην Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στις 5:00 μμ. στην πλατεία Κ

Το όνομα της Κοκκινοσκουφίτσας, και πολύ περισσότερο του διώκτη της «Κακού Λύκου» χρησιμοποιείται συχνά πυκνά στις καθημερινές μας συζητήσεις. Αλλες φορές ο «Κακός Λύκος» αποτελεί και χαρακτή-ρα της αστικής αφήγησης, τόσο σε εφημερίδες όσο και στο διαδίκτυο. Οπου με τον «Κακό Λύκο» παρομοιάζονται άτομα πονηρά, έτοιμα να κατασπαράξουν καθετί αθώο. Είναι φανερό πως οι πρωταγωνιστές των παραμυθιών -δυτικής προέλευσης εν προκειμένω- έχουν εμπο-τίσει πάρα πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Δεν περιορίζονται σε μια αφήγηση δίπλα στο τζάκι, δίπλα στο παιδικό κρεβάτι ή στο παιδικό θέατρο. Για να μην αναφερθούμε στα φαστφουντάδικα που χρησιμο-ποιούν το εν λόγω όνομα...

Η Ελλάδα, ούσα σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών, έχει τη χαρά να φιλοξενεί παραδόσεις παραμυθιών τόσο δυτικές όσο και ανα-τολικές - και μάλιστα πολλών αιώνων. Ας ταξιδέψουμε πίσω στους μύθους του Αισώπου, ας κάνουμε μια στάση στα δημοτικά τραγούδια και ας φτάσουμε μέχρι το σύγχρονο κινηματογράφο και την πρόσφατη οπτικοποίηση της «Κοκκινοσκουφίτσας». Αυτό το πλέγμα των διαφο-ρετικών σε προέλευση και ηλικία μύθων κάποιες φορές αντιμετωπί-ζεται ως κάτι παιδικό ή μάλλον παιδαριώδες. Λησμονούμε πως, όχι σπάνια, οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται «πλαγίως». Διότι βασικό όπλο των παραμυθιών είναι η παραβολή αλλά και το χιούμορ. Δύο πολύτιμες ιδιότητες, που, επί της ουσίας, είναι πολύ πιο δυνατές από τη σοβαροφάνεια που λυμαίνεται μεγάλο μέρος της σύγχρονης δημι-ουργίας. Παράλληλα, το πλέγμα αυτό κουβαλά μαζί του τις συσσωρευ-μένες παρατηρήσεις, τη συλλογική σοφία ολόκληρων πληθυσμών. Τα παραμύθια, λοιπόν, δεν είναι «παίξε γέλασε». Χρησιμοποιούν αυτό το «παίξε γέλασε» για να μιλήσουν για αξίες πανανθρώπινες.

Στην Αθήνα όλο αυτό το προαναφερθέν πλέγμα συναντάται καθη-μερινά. Φανταστείτε τη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου, η εικονογραφη-μένη Ιλιάδα συνυπάρχει με τα βιβλία του Τζ. Ρ. Ρ. Τολκιν. Αυτό ίσως που λείπει από την πόλη είναι μια αστική μυθολογία. Παραμύθια της πόλης δηλαδή. Αυτή την περίοδο που η πραγματικότητα είναι ζοφερή, όλοι βρισκόμαστε σε αναζήτηση εκείνων των βασικών αξιών που θα μας κάνουν να αποφύγουμε το τέλμα της θλίψης. Τόσο εμείς όσο και οι νεαρότερες ηλικίες. Ειδικά για όσους έχουν την τύχη και την ευθύ-νη να είναι γονείς η αναζήτηση είναι εντονότερη. Το ζητούμενο είναι -ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται παιδιά- μια ψυχαγωγία που, αποφεύγο-ντας τους σκοπέλους της σκοτεινιάς και της αυτολύπησης, θα προσφέ-ρει χαρά. Προς αυτή την πορεία θέλησαν να κινηθούν οι «Μητροπο-λιτικές Ιστορίες» σε αυτό τους το τεύχος. Φέρνοντας τις πολυκατοικίες σκυροδέματος λίγο πιο κοντά με τις νεράιδες των παραμυθιών. Με την ελπίδα να δημιουργήσουν χαμόγελα και ψήγματα συγκίνησης. Σε μικρούς και μεγάλους.

Απόσπασμα από το editorial της έκδοσης.

Οι νεαροί συγγραφείς που συμμετέχουν σκάρωσαν τη δικιά τους εκδοχή για τα αθηναϊκά παραμύθια του τώρα και του αύριο. Αυτόν το χειμώνα και σε μια συγκυ-ρία ζοφερή, αποτελεί ελπίδα μας πως μια επιστροφή σε εκείνη την πρώτη αφηγημα-τική αγάπη που κατά κόσμον είναι γνωστή ως «παραμύ-θι», θα φέρει χαμόγελα. Για-τί, όπως έγραψε και ο ογκό-λιθος της αγγλικής λογοτεχνί-ας του 20ού αιώνα Ρόμπερτ Γκρέιβς: «Οι μύθοι είναι σπα-νίως απλοϊκοί, και ποτέ τους δεν είναι ανεύθυνοι».

να του σήμερα. Είκοσι τρεις καλλιτέχνες τα παίρνουν στα ιαία παράσταση με τίτλο «Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύ-ακή 18 Δεκεμβρίου στις 12:00 μμ. στο φουαγιέ του Ιδρύ-εων «etsi ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ @ MCF», και

Κοτζιά στις εορταστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αθηναίων.

Πριν από ενάμιση μήνα συναντηθήκαμε για να βάλουμε εμπρός αυτή την ιδέα του περιοδικού «Μητροπολιτικές Ιστορίες». Μαζευτήκαμε περίπου 23 άνθρωποι και οι περισσότεροι δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσι-κοί, ακροβάτες, performer, τραγουδιστές, ενδυματολόγοι, σκηνογράφοι, video artist, δραματολόγοι... Ολοι, με ενθουσιασμό και δημιουργικότητα, βουτήξαμε σε έναν κόσμο φανταστικό, όχι όμως ολοκληρωτικά, αφού όλα τα παραμύθια λαμβάνουν χώρα σε γνωστές γειτονιές της Αθήνας. Σε έναν κόσμο όπου η μαγεία του παραμυθιού αιωρείται πάνω από τις κεραίες, τις τσιμεντένιες ταράτσες και τους γεμάτους σκουπίδια δρόμους και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη να μας επι-σκεφτεί για να μας δείξει τρόπους να κάνουμε τις μέρες μας λίγο πιο ευχάριστες, πιο χαρούμενες... Η Αθήνα χρειάζεται λίγη από αυτή τη μαγεία.

Τη σκηνοθετική και καλλιτεχνική επιμέλεια των παραμυθιών έχει αναλά-βει ο Χάρης Αττώνης και ο Φίλιππος Κανακάρης. «Τα παραμύθια αυτά πραγμα-τεύονται θέματα σημερινά», αναφέρει ο Φίλιππος και συνεχίζει: «Θέματα φλέγο-ντα, τα οποία συναντώνται σε κάθε σύγχρονη μεγαλούπολη, όπως η Αθήνα. Ο ρατσισμός, η ρύπανση του περιβάλλοντος, ο εγκλωβισμός των παιδιών σε ένα περιβάλλον ακατάλληλο για την ψυχική και την εν γένει υγεία τους». Και όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς δίπλα μας, σε γειτονιές όπως τα Εξάρχεια, ο Κολω-νός, ο Κεραμεικός. «Γειτονιές που απαρτίζουν αυτό που ονομάζουμε χαρακτη-ριστικά δείγματα μιας τσιμεντούπολης, οι κάτοικοι των οποίων σε καθημερινή βάση αντιμετωπίζουν προβλήματα που επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα της ζωής τους», εξηγεί ο Φίλιππος.

Κατάλληλα και για ενηλίκουςΣε ποιες ηλικίες απευθύνονται όμως αυτές οι ιστορίες; Τη σκυτάλη παίρνει ο Χάρης: «Τα παραμύθια γενικά μιλούν στον πυρήνα μας ανεξαρτήτως ηλικίας. Ου-σιαστικά μας γυρνούν στην ηλικία της αθωότητας και της ελεύθερης φαντασίας, εκεί που κάθε λέξη ή φράση κρύβει έναν κόσμο στον οποίο όλα τα προβλήματα λύνονται ως διά μαγείας με την κυκλική κίνηση ενός μαγικού ραβδιού ή με μια πτήση πάνω από τα σύννεφα, όπου όλα πάνω στη Γη μοιάζουν μικρά και ασήμα-ντα». Οσοι νιώθουν παιδιά και θέλουν να βρουν αυτό το μαγικό ραβδί μπορούν να ταξιδέψουν. «Τα ‘Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια’, εν προκειμένω, πραγμα-τεύονται θέματα τα οποία επηρεάζουν την καθημερινότητά μας με έναν τρόπο που εμπεριέχει ελπίδα, μέσα όμως από μια συλλογική προσπάθεια με βασικό άξονα την ανάγκη για μια αλλαγή», συνεχίζει ο ίδιος.

Αλλαγή στη ζωή μας, στις συνήθειές μας και στον τρόπο με τον οποίο έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτή την πόλη. «Η Αθήνα είναι μια θιγμένη πόλη, από όλες τις απόψεις και κυρίως από τους ίδιους της τους κατοίκους. Παρόλα αυτά, γίνονται όλο και περισσότερες προσπάθειες να αλλάξει κάτι. Και η σημαντικότερη δύναμη που μπορεί να κινήσει αυτή την αλλαγή είναι οι μικρές εστίες -καλλιτεχνικές και όχι μόνο- ανθρώπων που επιτέλους αρχίζουν να ζουν στην πόλη τους, στα πάρ-κα, στις πλατείες, στους δρόμους, στα μαγαζιά, σε ανεξάντλητους χώρους, χωρίς να κλείνονται στα σπίτια τους, κόντρα στα φαινόμενα και τις επιταγές των καιρών. Το λέω συνέχεια: η αλλαγή ξεκινάει από εμάς. Και μόνο», τονίζει ο Χάρης και ο Φίλιππος συμφωνεί απόλυτα μαζί του. «Ελπίζω ότι αυτά τα παραμύθια θα μας κάνουν να δούμε τους με άλλο μάτι εαυτούς μας και όχι την πόλη», αναφέρει. «Η πόλη συγκροτείται από εμάς και εμείς ως συνέπεια ορίζουμε την καλαισθησία και τη βιωσιμότητά της. Είναι η δική μας στάση που προκαλεί το πρόβλημα. Το εύκο-λο θα ήταν να ρίξουμε την ευθύνη στους πολιτικούς και να καθίσουμε αναπαυτι-κά στους καναπέδες μας, όμως πολλά από τα προβλήματα της Αθήνας ξεκινούν από τις ίδιες τις πράξεις και τις συνήθειές μας. Δεν είναι οι πολιτικοί που πετούν σκουπίδια στους δρόμους, αλλά εμείς που βαριόμαστε να περπατήσουμε πέντε λεπτά για να βρούμε έναν κάδο».

Ας επανέλθουμε, όμως, στα παραμύθια και στην παρουσίασή τους από τους 23 καλλιτέχνες. Πόσο εύκολο είναι να συντονιστεί μια τόσο μεγάλη ομάδα; «Αυτό ήταν όντως πρόκληση, αλλά και αναγκαία συνθήκη, λόγω της ιδιομορφίας της όλης διαδικασίας», λέει ο Χάρης. Και το εγχείρημα πέτυχε. Οι καλλιτέχνες χωρί-στηκαν σε ομάδες και η δουλειά βγήκε με κέφι και μεράκι. «Αυτό που αντιμετω-πίσαμε ήταν και για εμάς μια έκπληξη: Ο ενθουσιασμός που έδειξαν όλα τα παι-διά στην προσέγγιση των παραμυθιών οδήγησε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκη-νική ποικιλία», αναφέρει τελειώνοντας ο Χάρης και δεν μένει παρά να βρεθούμε στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης αύριο και μεθαύριο για να το διαπιστώσουμε!

26

ΟΠΟΥ ΜΕ ΠΑΝΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ

Συγγραφέας: Δέσποινα ΝικάνδρουΠαίζουν: Σοφία Πετροπούλου, Ευγενία Γαλεράκη, Εβελίνα Νικολίζα

Μια μαύρη νεράιδα αναγκάζεται λόγω πολέμου να μεταναστεύσει και κατά λάθος βρίσκεται στην Αθήνα αντί για το Μαρόκο. Το μέρος όπου τριγυρίζει είναι το κέντρο της Αθήνας και το σπίτι της είναι μέσα στον Εθνικό Κήπο! Ερχεται αντιμέτωπη με τις λευκές νεράιδες και τη μο-ναξιά, όμως οι βόλτες στην Αθήνα την κάνουν να ξεχνιέται. Στο τέ-λος, όλα ανατρέπονται και η νεράιδα μας γίνεται ξανά ευτυχισμένη... Η συμμετοχή μας σε αυτή τη δουλειά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Υπάρχει συγκίνηση και χημεία μεταξύ μας. Εχουμε δέσει όλοι μαζί. Η αφήγηση, το τραγούδι και ο χορός κάνουν το παραμύθι να ζωντανεύ-ει με όμορφο τρόπο. Ενώ η χρήση εναέριων ακροβατικών πανιών το κάνει πιο χρωματιστό, πιο μαγικό, ειδικά στα μάτια ενός παιδιού - αλλά όχι μόνο. Οι Αθήνα χρειάζεται τη μαγεία ενός παραμυθιού, πολλών παραμυθιών... Ολοι, μικροί και μεγάλοι, έχουμε την ανάγκη να μεταφερθούμε αλλού, κάπου όμορφα, όπου με μαγικό τρόπο θα δούμε μιαν αλήθεια την οποία στην καθημερινότητα δεν θέλουμε να αντικρίσουμε!

BΡΟΜΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

Συγγραφέας: Κωνστα-ντίνα ΤασσοπούλουΠαίζουν: Μαρία Μα-μούρη, Χάρης Φλέ-ουρας

«Ο,τι είναι σκουπίδι για κάποιον, για κάποιον άλλο είναι δώρο». Ετσι τελειώνει το παραμύθι μας και αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας, που έχει να κάνει με την πα-ράδοξη σχέση μιας γάτας και ενός αρουραίου εν έτει 2011, με φόντο την Αθήνα μας γεμάτη σκουπίδια λόγω απεργίας των υπαλλήλων του Δήμου. Μέσα στη βρόμικη πόλη γεν-νιέται ένας έρωτας περίεργος, που λόγω συνθηκών δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη. Αυτοί οι χαρακτήρες και όλα τα υπέ-ροχα παραμύθια μάς δίνουν την ευκαιρία να παίξουμε κι εμείς σαν παιδιά και να μιλήσουμε για την πόλη που τόσο αγαπάμε, η οποία τώρα τα Χριστούγεννα αξίζει να είναι πιο όμορφη από ποτέ.

Το παραμύθι αναφέρεται στην Ωδή της Αθήνας, την κρυμμέ-νη δηλαδή μουσική της και τη μαγεία της που έχουμε ξεχά-σει. Θέλει να μας θυμίσει πως ο καθένας κρατά το κλειδί του και ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεκλειδώσει την πόρτα που τον οδηγεί στη ζωή. Αναφέρεται σε ονόματα οδών γνώριμα στο σύγχρονο Αθηναίο, όπως η Ναυαρίνου και η Ζωοδόχου Πηγής. Σε αυτές τις περιοχές, λοιπόν, αλλά και ευρύτερα στο κέντρο της πόλης ξετυλίγεται η ιστορία. Το παραμύθι μιλά με γλώσσα λυρική και συχνά μελωδική. Γι’ αυτό το λόγο θα πα-ρουσιαστεί με υπόκρουση από το πιάνο και ένα μικρό κομμά-τι του μελοποιημένο... Νιώθουμε τυχεροί που μας δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε κάτι που γίνεται με τόση αγά-πη και μεράκι. Είναι πολύ σημαντικό να πραγματοποιούνται τέτοιου είδους παραστάσεις, πρώτον και κύριον για τα παιδιά που τείνουν να ξεχάσουν πώς είναι να είναι παιδιά και δεύ-τερον για εμάς που συμμετέχουμε, διότι μας δίνεται η ευκαι-

ρία να μπούμε ξανά στον κόσμο των παιδιών και να θυ-μηθούμε όλα αυτά που αφήσαμε κρυμ-μένα στην παιδική μας ηλικία... Η σύγ-χρονη Αθήνα έχει πολύ μεγάλη ανά-γκη τα παραμύθια και τη φανταστική τους διάσταση για να μπορέσει τελικά να επιβιώσει.

Η ΩΔΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΑΡΓΚΟΪΛ

Συγγραφέας: Ανδρέας ΜιχαηλίδηςΠαίζουν: Νικόλας Μπράβος, Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, Ιωάννα Λέκκα

27

ΤΟ ΚΟΥΤΑΚΙ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ

Συγγραφέας: Ηλίας ΚολοκούρηςΠαίζει: Χάρης Αττώνης,

Ενα κουτάκι γέλιου που ζει μέσα στον κα-θένα μας μας βοηθάει να ξεπερνάμε τις στιγμές θλίψης. Διαπραγματεύεται το ότι είναι στο χέρι μας να ομορφαίνουμε τα πράγματα γύρω μας, τη ζωή μας και τις ζωές των άλλων. Διαδραματίζεται στο Μο-ναστηράκι και στους Αμπελόκηπους και θα το παρουσιάσουμε με πολύ γέλιο.

Συγγραφέας: Γιώργος ΚουτσουνάρηςΠαίζουν: Βιβή Νικολακοπούλου, Αχιλλέας Χαρίσκος

Το παραμύθι μάς πηγαίνει στο μαγικό κόσμο της φαντασίας των παιδιών και τα ταξίδια που κάνουν με τη δύναμη του μυαλού τους... Εμείς αντιμετωπίζουμε με ενθουσιασμό τη συμμετοχή μας σε αυτές τις παραμυθιακές διηγήσεις. Πα-ραμύθια που διαδραματίζονται σε γνωστές γει-τονιές -στο σήμερα και στο μέλλον- της Αθήνας, γειτονιές που όλοι έχουμε ζήσει και περπατήσει, οι γειτονιές μας. Η ζωή μας.

ΘΥΜΑΣΑΙ;

Συγγραφέας: Λένα ΒλασταράΠαίζουν: Λάμπρος Αραπάκος, Νικολέττα Κοκκόρη, Δάφνη Λιανάκη

Το παραμύθι αναφέρεται στην περιπέτεια της οικο-γένειας μυρμηγκιών Μήγκι-Μήγκι και διαδραματίζε-ται στον πεζόδρομο που ενώνει το Θησείο με το Γκά-ζι - εκεί είναι η φωλιά τους. Τα μυρμήγκια αυτά είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με το φεγγάρι, μια μεγάλη λάμπα εξωτερικού χώρου, η οποία κάποια στιγμή κάηκε και έτσι το φεγγάρι έσβησε για εκείνα. Τα μυρμήγκια όμως, γνωστά τοις πάσι για την εργατικότητα και το ομαδι-κό τους πνεύμα, θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να το ξαναδούν αναμμένο, θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να βγουν από αυτή την «κρίση»! Ισως παρακολου-θώντας την περιπέτειά τους να θυμηθούμε τη σημα-σία της ομαδικότητας, της συνεχούς προσπάθειας, της δουλειάς και να πάρουμε θάρρος από την ιστορία τους για να πιστέψουμε σε κάτι...

ΤΑ ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΨΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ο μικρός Βίκτωρας είναι ένα παιδί που ζει με τον μπαμπά του στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας στα Εξάρχεια. Το παράθυρο του δωματίου του βλέπει το πάρκο της Ναυα-ρίνου, την πλατεία και το λόφο του Στρέφη. Οταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα ένα διάφανο αστέρι πέφτει από τον ου-ρανό του κόσμου στην ταράτσα της πολυκατοικίας, ο Βίκτω-ρας θα αναλάβει να γίνει ξεναγός του σε μια μικρή ή μεγάλη βόλτα στη γειτονιά... Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μια χώρα, σε μια πληγωμένη πόλη και σε μια περίοδο που έχει περισ-σότερο από ποτέ την ανάγκη αληθινών ιστοριών. Η συμμε-τοχή σε μια τέτοια δουλειά είναι μια καλή αφορμή για να πι-στέψουμε κι εμείς οι ίδιοι, σαν μικρά παιδιά, πάλι από την αρχή, σε ένα πραγματικό «παραμύθι».

O ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΦΑΝΟ ΑΣΤΕΡΙ

Συγγραφέας: Στέργια ΚάββαλουΠαίζουν: Αντώνης Γκρίτσης, Ευγενία Δελιαλή

28

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ

Συγγραφέας: Ειρήνη ΣουργιαδάκηΠαίζουν: Χάρης Αττώνης, Φίλιππος Κανακάρης

Ενας αστερίας αποφασίζει να ταξιδέψει ψηλά στα αδέρφια του τα αστέρια και να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού του στο βυθό της θάλασσας. Διαπραγματεύεται την ανάγκη για το όνειρο. Το μικρό και το μεγάλο. Και κυρίως το ακατόρθωτο. Ο αστερίας που ονει-ρεύεται το άπιαστο και δεν κοιτάζει τη μαγεία του δικού του κό-σμου. Θα το παρουσιάσουμε με τις όμορφες ζωγραφιές της Χρι-στίνας Σκαρπέλη και την ηχώ του παραμυθιού.

Το παραμύθι μάς μεταφέρει στον Κο-λωνό. Εκεί οι κάτοικοι αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα με το βρομερό τέρας, τον Σκουπιδολέοντα, που είχε γεμίσει τις γειτονιές σκουπίδια. Με μεγάλη επιμο-νή, υπομονή και λίγη μαγεία, οι κάτοι-κοι κατάφεραν να διώξουν το τέρας μα-κριά και έτσι τα σκουπίδια να υπάρχουν πια μόνο στους κάδους.

Ο ΣΚΟΥΠΙΔΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΝΕΡΑΝΤΖΙΑ

Συγγραφέας: Γιάννης ΠλιώταςΠαίζει: Αντώνης Γκρίτσης

Ο Μιχαήλ είναι ένας κατσού-φης, γεροπαράξενος τύπος, που ζει στο διαμέρισμα Β1 της οδού Ασημάκη Φωτήλα 15 στα Εξάρχεια. Είναι μάλ-λον από εκείνους τους τύπους που περισσότερο φοβούνται παρά φοβίζουν τους περαστι-κούς. Αποφεύγοντας τον κό-σμο και τους φρουρούς της πό-λης, ξεχύνεται κάπου ανάμεσα στην περιοχή Αλεξάνδρας και αρχές Χαριλάου Τρικούπη και ψάχνει «πολύτιμα υλικά» στους παραφορτωμένους κάδους των σκουπιδιών της πόλης προκειμένου να φτιάξει τη δική του μηχανή που θα του αποκαλύψει το νόημα της ζωής... Την Αθήνα τη θυμάμαι πάντα σαν μια πόλη γοητευτικών αντιθέσεων. Εχοντας μεγαλώσει σε προάστιο, θυμάμαι με πόση χαρά και εμμονή από την εφηβεία μου την επι-σκεπτόμουν ξανά και ξανά, προκειμένου να τη γνωρίσω περισσότερο και καλύτερα. Τα τελευταία χρόνια, ζώντας πια στο κέντρο της πόλης, θεωρώ ότι έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο αντιπαραθέσεων και δυστυχώς ολοένα και πε-ρισσότερο αναρωτιέμαι πώς γίνεται, ενώ την αγαπάμε θεωρητικά όλοι τόσο πολύ, την ίδια στιγμή στην πράξη να την πληγώνουμε έτσι.

ΤΟ ΙΣΩΣ ΜΑΓΙΚΟ ΜΠΑΟΥΛΟ

«Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια» Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Δεκεμβρίου στο φουαγιέ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206)

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στην πλατεία ΚοτζιάΣκηνοθετική και καλλιτεχνική επιμέλεια: Χάρης Αττώνης, Φίλιππος Κανακάρης - Δραματουργική Επεξεργασία: Αλεξάνδρα Γεωργοπούλου

Κοστούμια: Χριστίνα Σκαρπέλη - Σκηνικά: Ολγα Ευαγγελίδου Για τις ανάγκες των παραστάσεων ο Σταύρος Πετρόπουλος και ο Αλέξανδρος Χαντζής έφτιαξαν promo video με τη Βίκυ Καλπάκα.

Συγγραφέας: Κύριος Ιάκωβος

Παίζουν: Βιβή Νικολακοπούλου,

Αχιλλέας Χαρίσκος

29

Πίνουν χαλαρά καφέδες, αλλά με μέτρο, διαβάζουν και κυρίως παίζουν μουσική. Οι Los Mujeros βρέθηκαν για λίγο στην Αθήνα και μας μύησαν στον κόσμο τους.

Οι Los Mujeros είναι μια μπάντα -ή καλύτερα μια κολεκτίβα- από τη Θεσσαλονίκη, που συνδυάζει ηχοχρώματα και λόγια από διάφορες γωνιές του κόσμου με άφθονη ενέργεια στη σκηνή. Το τρα-γούδι τους “Hey woman” ανακηρύχτηκε τραγούδι του μήνα στο “Jumping Fish”, το βίντεο του τρα-γουδιού μόλις κυκλοφόρησε, ενώ τον επόμενο μήνα μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον πρώτο τους δίσκο και ταυτόχρονα συνεχίζουν τις ζωντανές εμφανίσεις τους, όπως πρόσφατα δί-πλα στους Ojos De Brujo. Παράλληλα, έχουν εξε-ταστική και διαβάσματα και, για να τα συνδυάσουν όλα, ακολουθούν την παράδοση της Θεσσαλονί-κης: χαλαρά! Ποια είναι όμως αυτή η κολεκτίβα και τι θέλει από τη ζωή μας;

«Ξεκινήσαμε το 2007 από το Schoolwave ως μαθητική μπάντα και παίξαμε και στα επόμενα δύο φεστιβάλ. Ακολούθησε η ανάδειξη του “Hey woman” ως τραγούδι του μήνα, ενώ παράλληλα κάνουμε εμφανίσεις, όπως αυτή η πρόσφατη στο φεστιβάλ του ‘Jumping Fish’ δίπλα σε σπουδαία ονόματα», αναφέρει ο Δημήτρης Καλαϊτζόπουλος, τραγουδιστής των Los Mujeros και ηγετική μορφή της μπάντας - αν μπορούμε να το πούμε αυτό, γιατί μάλλον λειτουργούν ως ομάδα.

«Παραδοσιακά στην Ελλάδα συναντάμε με-

γάλες ομάδες-μπάντες. Η εποχή έχει ανάγκη το πνεύμα συλλογικότητας και ανταλλαγής, κάτι που συμβαίνει και στις κολεκτίβες. Ο καθένας παίρνει αφορμή από τον άλλο για να γίνει καλύτερος και να υπάρξει μέσα στο σύνολο ως μονάδα», εξηγεί ο Δημήτρης. Οντως, κάπως έτσι λειτουργούν. Αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν πως οι Los Mujeros είναι εννέα άτομα, αλλά αυτή τη στιγμή εμφανίζο-νται οι επτά, γιατί οι άλλοι δύο είναι εκτός περι-φέρειας για σπουδές. Οταν όμως βρίσκονται όλοι μαζί, το πάρτι μεγαλώνει!

Γενικώς ως μπάντα είναι ανοιχτοί σε ακού-σματα και επιρροές. Φαίνεται στη μουσική τους, την οποία ούτε οι ίδιοι μπορούν να χαρακτηρί-σουν. Συνδυάζουν το βαλκανικό στοιχείο με τη δυτική μουσική, περνώντας όμως μια βόλτα από το Παρίσι ή τη Νάπολη. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γλώσσα των τραγουδιών. «Με την παγκοσμιο-ποίηση υπάρχουν φορές που η αγγλική γλώσσα μάς φαίνεται μητρική, όσο παράξενο κι αν ακου-στεί αυτό. Δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμα ποια γλώσσα μάς ταιριάζει πιο πολύ. Στα live θα πούμε σέρβικα, αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά τραγού-δια. Και όλα μας εκφράζουν».

Αν το καλοσκεφτείς, μια καλή συνταγή θέλει σωστές αναλογίες και ας φαίνονται αταίριαστα τα

υλικά. Και οι Los Mujeros μάλλον έχουν εντρυ-φήσει σε αυτό, όχι μόνο στη μουσική τους, αλλά και στην καθημερινότητα. Μπορούν και συνδυ-άζουν σπουδές και εξεταστική (που ξεκινάει τον επόμενο μήνα) με τις εμφανίσεις και την προώ-θηση της δουλειάς τους. Πώς τα καταφέρνουν; «Πίνουμε λιγότερους καφέδες έξω. Δεν το παρα-κάνουμε όμως για να μην ξεχνιόμαστε. Χαλαρά (σσ. τζάμπα η φήμη για τους χαλαρούς ρυθμούς της Θεσσαλονίκης;). Βρισκόμαστε στις πρόβες και πίνουμε εκεί φραπέ!» αναφέρει ο Δημήτρης, προσθέτοντας ότι μάλλον δεν θα άφηναν το Λευ-κό τον Πύργο για να κατέβουν μόνιμα στην Αθή-να. Εξάλλου, μέχρι στιγμής δεν έχει φανεί απαγο-ρευτική η παραμονή τους εκεί.

Στην Αθήνα θα τους συναντήσουμε ξανά γύρω στα τέλη Φεβρουαρίου, χωρίς να είναι ακό-μα κάτι ανακοινώσιμο. Προς το παρόν, απολαμ-βάνουμε το βίντεο του τραγουδιού “Hey woman” (αναζητήστε το στο YouΤube) και περιμένουμε τα νέα τους τραγούδια.

Οι Los Mujeros είναι μια παρέα που ξεκίνησε με εφηβικούς πειραματισμούς και μεγαλώνοντας ανοίγει τον ορίζοντα σε νέες μουσικές προκλήσεις και ταξίδια. Εξάλλου και η μουσική ένα παιχνίδι είναι. Και φαίνεται πως το απολαμβάνουν!

H Aννα Αδριανού είπε ότι χώρισε δύο ώρες μετά τον πρώτο της γάμο.

Το κανάλι είδε τον πιλότο της σειράς και είπε ότι δεν ενδιαφέρεται για

άλλα επεισόδια. Η Βίκυ Χατζηβασιλείου είναι αιχμάλωτη του πνεύματος

των Χριστουγέννων που την ανάγκασε να γράψει στο Twitter της: «Αν δεν

έχετε αποθέματα ψυχικού σθένους, μη δείτε απόψε την εκπομπή μου, θα σας

συγκλονίσει». Ούτε αν κρατάμε σακούλα ναυτίας; Η Μάρα Δαρμουσλή

αντιμετωπίζει πρόβλημα αποχέτευσης και δηλώνει: «Ετσι σκατά που τα

κάναμε, τώρα θα κάνω αυτό που μου γουστάρει». Δηλαδή θα φωνάξει

τον ειδικό. Οταν ο Ηλίας Ψινάκης δηλώνει πως αποχώρησε από το “Fab

5” επειδή «εξευτελίζανε φτωχούς ανθρώπους», σε ποιον αναφέρεται; Στον

Λάκη Γαβαλά; Σπύρος Σούλης: «Δε μου αρέσει να εκθέτω σχέσεις και

καταστάσεις για δύο γραμμές παραπάνω». Σωστός. Μόνο από γραμμάριο

και πάνω αξίζει. Ο Μέμος Μπεγνής δεν είναι sex maniac όπως δηλώνει

και ο ίδιος. Είναι απλώς χωρίς δουλειά στην τηλεόραση. Shaya: «Πολλοί

έλεγαν για μένα ότι είμαι καμένο χαρτί». Κι εσείς τους διαψεύσατε

κάνοντας καριέρα στον πάγο του “Dancing on Ice”. Kάποιος να μαζέψει

τον Σπύρο Παπαδόπουλο. Τώρα όμως. Η Καλομοίρα θα τραγουδήσει για

φιλανθρωπικό σκοπό σε δύο εκκλησίες της Αμερικής. Αλαλα τα χείλη

των ασεβών. Η Μάρα Ζαχαρέα είναι κατηγορηματική. Δεν χωρίζει από

τον Θόδωρο Ρουσσόπουλο. Πού να τρέχουν τώρα να μοιράζουν περιουσίες

και να βγαίνουν ξανά στη φόρα το πώς και πότε αποκτήθηκαν. Ο Νίκος

Οικονομόπουλος ξεκαθάρισε πως το νέο του τραγούδι «Πουτάνα στην

ψυχή» δεν έχει σκοπό να προσβάλει τις γυναίκες. Μόνο την ψυχή. Την

κοντή που της φταίνε οι τρίχες. Μαρία Κορινθίου σε κρίση αυτογνωσίας:

«Θέλω να μιλάω μόνο για το θέατρο. Ολα τα άλλα είναι ανούσια». Σωστά.

Δεν υπάρχει λόγος να παίζετε και στο θέατρο. Η Νάνα Μούσχουρη

συμφωνεί με το θυμό των Γερμανών απέναντι στους Ελληνες, γι’ αυτό

και κυκλοφόρησε το CD της με τίτλο «Τραγούδια από τα ελληνικά

νησιά» σαν promo αγοράς παραθαλάσσιων ακινήτων. Η Δέσποινα

Βανδή βγήκε μαζί με την Ελένη Πετρουλάκη για φαγητό. Μοιράστηκαν

ένα σπαράγγι. Στην ταινία «O Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη

Σμαραγδή χρησιμοποιούνται τα πειρατικά κοστούμια των «Πειρατών της

Καραϊβικής». Ευτυχώς που είναι υπερπαραγωγή και έτσι είχαν λεφτά να

πληρώσουν το καθαριστήριo.

Οταν ο Ηλίας Ψινάκης δηλώνει

πως αποχώρησε από το

“Fab 5” επειδή «εξευτελίζανε

φτωχούς ανθρώπους», σε ποιον

αναφέρεται; Στον Λάκη Γαβαλά;

SMSτα μηνύματα

της εβδομάδας

30

Με μότο τους «η ζωή συνεχίζεται με ή χωρίς κρίση», οι μαθη-τές του ΙΕΚ Κορέλκο ένωσαν τις δυνάμεις τους στους δρόμους της Αθήνας με τις «σκηνοθετικές» οδηγίες, το styling και τα ρούχα του σχεδιαστή Μάρκελλου Νύκτα, και το φακό της “Metropolis”. Η εν-δυματολογική πρότασή τους καθρεφτίζει τους ρυθμούς μιας μεγά-

λης σύγχρονης μεγαλούπολης, ενώ τα απαραίτητα αξεσουάρ εί-ναι το ποδήλατο της Vanmoof, πείσμα και θετική στάση ζωής.

32

Ενας φίλος μου ανέβασε τις προάλλες στο Τwitter το αποκαλυπτικό βίντεο από το ξενο-δοχείο SOFITEL της Νέας Υόρκης. Δεν ξέρω αν το είδατε, δείχνει τις κινήσεις του Ντομι-νίκ Στρος Καν λίγο μετά τη «σεξουαλική συ-νεύρεση» στη σουίτα του ξενοδοχείου με την περίφημη καμαριέρα. Ολοι ασχολούνται με διάφορες εικόνες από τις κάμερες ασφαλεί-ας, με δυο άντρες της Ασφάλειας του ξενοδο-χείου να αλληλοσυγχαίρονται και να πανηγυ-ρίζουν αμέσως μετά το τηλεφώνημα που έκα-ναν στην Αστυνομία για να καταγγείλουν σε-ξουαλική παρενόχληση από πελάτη. Ο φίλος μου πάλι, όχι! Αυτός επικεντρώνει στα όσα δείχνουν οι κάμερες ότι συνέβησαν μπρο-στά στη ρεσεψιόν. Εκεί, λοιπόν, βλέπου-με το μεγάλο και τρανό διευθυντή του ΔΝΤ να σέρνει τη βαλίτσα του με τα ροδάκια της και να κάθεται υπομονετικά στην ουρά μπρο-στά από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μέ-χρι να έρθει η σειρά του να κάνει check out.

Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό του: «Το πιο ενδιαφέρον στο βίντεο είναι το ότι ο Στρος Καν συμπεριφέρεται ως ένας απλός πε-λάτης του ξενοδοχείου». Ναι, έμεινε σε σουί-τα (αφού έχει τα λεφτά!). Ναι, γενικώς ζει μια πολυτελή ζωή (λόγω θέσης και λόγω περιου-σίας). Στις ιδιωτικές του στιγμές όμως δεν το παίζει σπουδαίος. Δεν θεωρεί ότι είναι υπο-τιμητικό να περιμένει τη σειρά του, δεν του πέφτει η μύτη αν κουβαλάει μόνος τη βα-λίτσα του. Πιστεύετε ότι είναι πολλοί οι Ελ-ληνες πολιτικοί ή μεγαλοπαράγοντες που έχουν αντίστοιχη συμπεριφορά; Μην μου πεί-τε ότι δεν σας έχει τύχει να συναντήσετε με-γαλόσχημους κυρίους (και κυρίες) που, ακό-μη και όταν πάνε στο θέατρο, απαιτούν να τους ανοίγουν την πόρτα να περάσουν έχο-ντας δίπλα τους δυο τρεις άντρες της Ασφά-λειας να τους προστατεύουν από την πλέμπα.

Πάντα γελούσα με αυτό το θέαμα. Που εί-ναι ενδεικτικό ενός μόνο πράγματος. Της βα-θύτατης ανασφάλειας αυτών των ανθρώπων. Μην γελιέστε. Δεν τους κουβαλάνε την τσά-ντα και την ομπρέλα για να κάνουν εντύπωση σε εσάς που τους κοιτάτε και για να σας θυμί-σουν πόσο σημαντικοί είναι. Τον εαυτό τους θέλουν να πείσουν ότι επιτέλους τους συμβαί-νει αυτό που χρόνια ονειρεύονταν! Δεν απο-κλείω καθόλου κάποιος από αυτούς να βά-ζει το φρουρό να τον τσιμπάει πού και πού διακριτικά. Ετσι, για να βεβαιώνεται πως εί-ναι ξύπνιος και ζει στ’ αλήθεια τα «Μεγαλεία»!

Την περασμένη Πέμπτη το Μουσείο Κυκλαδι-κής Τέχνης άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό, ευχάριστα πλημμυρι-

σμένο με μοναδικά αρ-χαιολογικά ευρήματα από το Καστελλόριζο,

τη Σύμη, τη Χάλκη, την Τήλο και τη Νίσυρο. Ο

πλούσιος πολιτισμός των νησιών της Αγονης Γραμμής έρχεται κοντά μας μέσα από αυτή την

πρωτότυπη έκθεση.

Οι Fun Lovin’ Criminals ανέβηκαν στη σκηνή του Fuzz τη δεύτερη ημέρα του Jumping Fish Festival και ξεσήκωσαν με τις «εγκλη-ματικές» μελωδίες τους. Το group από τη Νέα Υόρκη έβαλε τα καλά του και συμμε-τείχε σε μια μεγάλη μουσική γιορτή. Μια ημέρα νωρίτερα οι Ojos de Brujo έδωσαν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα.

Πριν από χρόνια, στην πρώτη επίσκεψή του ένα χειμώνα στην Αθήνα Aμερικανός φίλος είχε εκφράσει την απορία γιατί όλοι φοράνε μαύρα και γενικότερα σκούρα μπουφάν και παλτό. Η παρατήρησή του μου είχε κάνει εντύπωση καθότι ήταν αλήθεια. Μια προσεκτικότερη ματιά στους δρόμους αποδεικνύει ότι, πράγματι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι Ελλη-νες δείχνουμε μια μεγάλη προτίμηση στα σκούρα καφέ και στα μαύρα πανωφόρια. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε τώρα ο φίλος μου αν έβλεπε το σημερινό συνδυασμό μαύρου μπουφάν και μαύρης διάθεσης να περιδιαβαίνει την πόλη. Η σημαντική λεπτομέρεια που έκανε παλιότερα τη δια-φορά ήταν τα χαμογελαστά πρόσωπα και η καλή διάθεση του μαυροφόρου Ελλη-να, κάτι που τώρα όμως δεν συμβαίνει.

«Πώς μπορεί κάποιος να φτιάξει το κέφι του σε αυτούς τους δύσκολους και-ρούς;» ρώτησα μια μέρα. «Πίνοντας», μου απάντησε ο Γιώργος, ο οποίος, αν και είχε πολύ καιρό να πιει αλκοόλ, τώρα τελευ-ταία το ψιλοτσούζει σε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως στις φτωχές χώ-ρες ο αλκοολισμός είναι σύνηθες φαι-νόμενο. «Ναι, αλλά πώς; Στα μπαρ είναι ακριβά, οπότε μόνο στο σπίτι», του είπα έχοντας πρόσφατο παράδειγμα το μπαρ ενός γνωστού (!) μου. Εκεί, ο αθεόφο-βος Eλληνάρας βάζει ίσα ίσα ένα δαχτυλά-κι αλκοόλ και μπόλικο αναψυκτικό προ-κειμένου να κάνει οικονομία, ενώ το χρε-ώνει επτά ολόκληρα ευρώ... Την ψυλλιά-στηκα ένα βράδυ με την παρέα, όταν μετά το τρίτο ποτό ήμασταν ακόμα στην τσίτα και κοιταζόμασταν απορημένοι. Στην επό-μενη παραγγελία όμως πήρε ο διάολος και σήκωσε την μπαργούμαν και μετά βέβαια και τον ιδιοκτήτη. Δεν ξαναπήγαμε. Πιένες έχει όμως το μικρό μαγαζί της γειτονιάς με τα χύμα κρασιά, τα τσίπουρα και τις ρα-κές, ενώ ένας καλός φίλος έχει ανακαλύ-ψει βότκα σε μεγάλο σούπερ μάρκετ αντί πέντε ευρώ, την οποία πίνει από το πρωί (!) με καμουφλάζ χυμούς φρούτων! Ολη μέρα στη δουλειά του κυκλοφορεί με ένα μεγάλο νεροπότηρο «χυμό» κι ένα χαμόγε-λο μέχρι τ’ αυτιά. Εγώ λέω να δοκιμάσω ρακή με τόνικ, πόσο χάλια θα είναι δηλα-δή; Αθάνατοι Ελληνες, θα βρούμε τρόπο να χαμογελάσουμε ξανά. Γιορτές έρχονται!

THE VIEW

Ετσι βλέπω την Αθήνα αυτές τις μέρες. Σαν την πρωτεύ-ουσα που ψάχνει απεγνω-

σμένα να ανάψει τα φώτα της μπας και φωτίσει το όνειρο.

Σύνταγμα, Ζάππειο, Ομόνοια. Ανθρωποι μονάχοι, αδίστα-κτο μνημόνιο, Χριστούγεννα

να λες. Μια νέα πραγματι-κότητα. Να ’μαστε καλά...

34

FACE OFFΤελικά, όταν θέλεις, μπορείς να κάνεις τα πάντα ή τουλάχιστον πάρα πολλά. Οποιος γνωρίζει τον πο-λιτικό μηχανικό Νικόλα Βολιώτη δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει, αφού ο 26χρονος έχει τις μέρες αλλά και τις νύχτες του ασφυκτικά γεμάτες. Τα πρωινά κινείται μεταξύ του γραφείου στο οποίο ερ-γάζεται και τις δημόσιες υπηρεσίες. Τα απογεύματα δεν σταματάει: αθλείται (έχει κάνει και πρωταθλητι-σμό) παίζοντας ποδόσφαιρο ή τένις, ενώ τα βράδια -όταν δεν οργανώνει house parties με την παρέα του- χορεύει free style στα μεγάλα κλαμπ της πό-λης! «Κουράζεσαι να τα γράφεις, πόσω μάλλον να τα κάνεις», σκέφτηκα καθώς τον άκουγα. Εκείνος πάλι (Κριός στο ζώδιο) ελίσσεται μεταξύ των ενδια-φερόντων του με την άνεση που του δίνει το σωστό “know how”. «Σίγουρα, ο τομέας των κατασκευών περνάει μεγάλη κρίση», μου λέει για το αντικείμενό

του. «Η οικοδομική δρα-στηριότητα έχει πέσει πάρα πολύ, πράγμα κακό για την ανάπτυξη, όμως ο τομέας που έχει πάρει ‘φωτιά’ είναι των αυθαιρέτων, οπότε αυτό μας κρατάει συνεχώς στο τρέξιμο. Με απογοητεύει το γεγονός ότι, ενώ ήθελα να απασχοληθώ καθαρά με τις κατασκευές, με την παρούσα κατάσταση της αγοράς είναι λίγο δύσκολο. Πού θα πάει, θα αλλάξει το σκηνικό...»

Εχει κατασταλαγμένες απόψεις για την πολιτι-κή σκηνή και τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που κυοφορούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. «Ασ’ το, ας μην

αρχίσουμε τα πολιτικά», διαμαρτύρεται, αλλά συνε-χίζει: «Αν και θα ήθελα να στείλω μερικά μηνύματα στους πολιτικούς μας. Βασικά, να δώσουν πίσω όσα ‘έφαγαν’ και να εστιάσουν στη σωτηρία της χώρας μας, να βρουν τρόπο να τη βγάλουν απ’ την ύφεση και να την κάνουν ανταγωνιστική με βιώσι-μη οικονομία».

Δηλώνει ελεύθερο μυαλό που σέβεται και δέχεται τους άλλους, χωρίς παρόλα αυτά να περι-μένει ότι και οι υπόλοιποι θα κάνουν το ίδιο. «Δεν παραπονιέμαι, τελευταία είμαι καλά και στον έρω-τα», λέει γελώντας. Με τη διασκέδαση τι γίνεται; «Η Αθήνα δεν είναι όπως παλιότερα. Δεν έχει πολλές επιλογές, σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη, όπου έχω περάσει καταπληκτικά», συμπληρώνει και με αφήνει να αναρωτιέμαι πώς ένας τόσο δραστήριος άνθρωπος ορίζει το «καταπληκτικά».

σπαπτμτγακκλθ

ακκκτο

Το εμπορικό τρίγωνο απέκτησε επιτέλους το δικό του «στέκι» για το ποδήλατο. Ο,τι πιο ντιζαϊνάτο

στο χώρο θελήσει ο Αθηναίος ποδηλάτης -όπως μοντέλα με φώτα που φορτίζουν με ηλιακή ενέρ-γεια κλπ.- θα το βρει στην οδό Κολοκοτρώνη και

στο www.podilato.com.gr. Καλές διαδρομές λοιπόν!

Το καλό με τη μόδα είναι ότι συνεχώς ανανεώνεται. Το καλύτερο είναι ότι στην Ελλάδα ξεπηδούν νέα ταλέντα, όπως η Εύα Καραγιάννη, που εξέθεσε την εμπνευσμένη από τα ’60s δουλειά της στο ατμοσφαιρικό Pairidaeza της πλατείας Καρύτση. Την Κυριακή 18/12 η νεαρή σχεδιάστρια θα φιλοξενηθεί στο Key Bar για τη συνέχεια. “I’ll be watching you, baby”, που λέει και το τραγούδι.

Ξεχάσαμε την αξία της κυνηγώντας λαχανιασμένοι ένα αδιάκοπο και ατελέσφορο παρόν. Κάποτε η προετοιμασία, η αργή και συστηματική επένδυση ψυχής, υπομονής, κόπου στην επίτευξη ενός στό-χου ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση. Ηταν ο ερωτι-σμός για την ίδια τη ζωή.

Τον αφαιρέσαμε βιαστικά από το πλάνο. Μάθαμε να προεξοφλούμε το μέλλον. Μας φάνηκε το μεγαλύτερο επίτευγμα του πολιτισμού. Το εδώ και τώρα. Ούτε στιγμή αναμονής. Με το πλαστικό χρήμα να γίνεται το απόλυτο σύμβολο της στιγμι-αίας ικανοποίησης, ακόμη και της πιο απίθανης επιθυμίας, του πιο τρελού καπρίτσιου.

Τι θες; Κούρσα; Φόρεμα; Αξεσουάρ; Δεί-πνο; Ολη τη ντεκορασιόν, λουσάτη, ονειρική, από φιγουρίνι βγαλμένη για μια στιγμή ιδανικής συνάντησης; Τα ’χες. Στο πιάτο. Μέχρι που η «ιδανική συνάντηση» έγινε πρόσχημα. Για σπα-τάλη. Κάθε τόσο και ένα διαφορετικό αφιέρωμα: «Τι να βάλεις στο πρώτο ραντεβού», «Το μακιγιάζ που θα τον ξετρελάνει», «Το άρωμα στο οποίο δεν αντιστέκεται κανένα θηλυκό». Η «συνάντηση» έγινε πρόσχημα, αδιάφορο σχεδόν το πρόσω-πο, σημασία είχε να αλλάζει το ντεκόρ, όλο και πιο χλιδάτο, όλο και πιο φιρμάτο, όλο και πιο βιαστικό, όλο και πιο ...απογοητευτικό. Αδειασαν τα βλέμματα. Αδειασε και ο χρόνος. Από τα βαθιά αισθήματα που τον σμιλεύουν και του δίνουν χρώματα, μυρωδιές, μελωδίες.

Αυτόν το χρόνο ξαναβρήκα. Για μια στιγμή. Στην οθόνη. Σε ένα τανγκό. Του έρωτα και του χρόνου. Στην αρρενωπή υπομονή και πειθαρχία να γίνει το κορμί αέρινο για μια συνάντηση, για μια αγκαλιά στο χορό. Το τανγκό που αφηγείται η πένα του Γιάννη Ξανθούλη, που έκανε σινεμά ο Κουτελιδάκης, που μαθαίνει από ένα φαντάρο του σε ένα λασπωμένο στρατόπεδο του Εβρου ο Στάν-κογλου στο ρόλο του υπολοχαγού, για να χορέψει μία και μόνη φορά με το αντικείμενο του έρωτά του, τη σύζυγο του συνταγματάρχη.

Και εκεί, στην προετοιμασία του υπολοχαγού για τη μεγάλη στιγμή της εξομολόγησης του έρω-τά του, στην ατμόσφαιρα μιας αναμονής, που ξε-χειλίζει συναισθήματα προς κάθε κατεύθυνση κα-θώς ξυπνούν επιθυμίες, εξιδανικεύεται ο «άλλος», αναδύεται ο ερωτισμός που κόβει την ανάσα. Oλη η ταινία ένα τανγκό. Τα βήματα δύο αντρών στην ερωτική αβεβαιότητα. Για τον έναν στο βάθος η ει-κόνα μιας γυναίκας. Για τον άλλον η στιγμή. Τα αγγίγματα. Η αναμονή για μια αγκαλιά. Αυτή, ο κόσμος όλος. Μέχρι το κορμί να υπακούσει στα βήματα. Η προετοιμασία, που ολοκληρώνεται θε-σπέσια στην τελική στιγμή: «Χορεύετε;»

ON THE ROAD

Είχε δίκιο η Μαρία όταν μου έλεγε ότι η Μυρτώ Σαρτζή και οι Hey Blue έχoυν μια

τρελή «ατζέντα». Με κάλεσε να ακούσω τις μαγικές και

απροσδόκητες ενορχηστρώ-σεις του Νίκου Φουρνογερά-

κη που θα παίξουν αύριο, Σάββατο (17/12), και την

Παρασκευή 30/12 στο @Ρουφ σε κομμάτια από τον Ρόμπερτ

Σούμαν και τους Radiohead μέχρι τον Τσιτσάνη και τον

Θάνο Μικρούτσικο. Θα πάω!

Οσο η Αθήνα χορεύει house μουσική παραμένει ζωντανή. Αυτό πιστεύω και γι’ αυτό πήγα στο house party που οργανώνει η υπερδραστήρια ομάδα Skullballs κάθε Πέμπτη βράδυ στο Marquee στο Γκάζι. Ο εικονιζόμενος βιολιστής Χαράλαμπος Παρίτσης (Lusty Apricot) ανέ-βηκε στο μπαρ και μας απογείωσε παίζοντας πάνω από τα beat του dj. Αξέχαστη φάση.

Μέσα στο περιβάλλον μιας απίστευτης μιζέριας που μας κατακλύζει από παντού, επιτέλους βρήκαμε ένα μικρό αντίδοτο. Μια νότα αισιοδοξίας. Μια γεύση μελλοντικών προσδοκιών που στηρίζονται σε φιλό-δοξα εγχειρήματα που αξιοποιούν τη δημιουργική δύναμη νέων ανθρώπων. Αρκετοί εξ αυτών δεν εί-ναι καν 30άρηδες, αλλά οι επιδόσεις τους μετρούν - και όχι μόνο στη μικρή ελληνική αγορά, αλλά στο στίβο της διεθνούς αγοράς.

Η σκέψη των ανθρώπων της επιτελικής ομά-δας του Forum ΑΓΟΡΑΙΔΕΩΝ και της εφημερίδας “Metropolis” ήταν απλή: Να συγκεντρώσουν νέους σε ηλικία εκπροσώπους από νεοσύστατες μικρές ελ-ληνικές επιχειρήσεις και να τους δώσουν τη δυνα-τότητα να αφηγηθούν τις δικές τους Ιστορίες Δημι-ουργίας μπροστά σε ένα επιλεγμένο ακροατήριο. Η σκέψη έγινε με τη βοήθεια του κ. Δημήτρη Τσίγκου και της Ελληνικής Ενωσης Νεοφυών Επιχειρήσεων (Hellenic Startups Association).

Η αρχή γίνεται από αυτό το Σάββατο -17 Δε-κεμβρίου στις 1:30 μμ.- στην Αίθουσα 2 του Πολι-τιστικού Κέντρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάν-νης (Πειραιώς 206, Ταύρος) με εκπροσώπους τρι-ών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της τεχνολογίας. Πιο συγκεκριμένα, θα αφηγηθούν τις ιστορίες τους ο Θάνος Μακρής και ο Βαγγέλης Ρέκκας (από την εφαρμογή Historious και την εται-ρεία iMellon), ο Ορέστης Τζανετής (από την εται-ρεία i-kiosk), καθώς και ο Γιώργος Σπανουδάκης με τον Eric Parks (από την ομάδα gipht.me).

Η συνέχεια θα δοθεί την επόμενη μέρα την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο με εκπροσώπους της νέας γενιάς των επιχειρήσεων που αξιοποιούν τον πλού-το της ελληνικής φύσης. Αφηγητές αυτή τη φορά θα είναι η Μαρία Βλάχου (από την εταιρεία FEREIKOS-HELIX που δραστηριοποιείται στην αγορά των σαλι-γκαριών), ο Σοφοκλής Παναγιώτου (από τη Septem Μικροζυθοποιία) και ο Δημήτρης Τσίγκος (από την εταιρεία παραγωγής και διάθεσης γαλακτοκομικών προϊόντων «δικό μας-Φάρμα Τσίγκος»).

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα ανακοινωθεί η πρωτοβουλία του Forum ΑΓΟΡΑΙΔΕ-ΩΝ για την ίδρυση ενός μη κυβερνητικού, μη κερ-δοσκοπικού οργανισμού με τίτλο Ταμείο για τη Νεα-νική Δημιουργία και Επιχειρηματικότητα.

O Νίκος Βατόπουλος, ο Ηλίας Κανέλλης και ο Κώ-στας Τσαούσης μετέφεραν εμπειρίες και περιέ-γραψαν πώς το διαδίκτυο έχει αλλάξει κομμά-

τι της δουλειάς τους. Η νέα γενιά που παρακο-λούθησε την κουβέντα «συγκρούστηκε» με την πα-

λιά, τα blogs αντιπαρατέθηκαν με το παραδοσι-ακό βιβλίο, τα ηλεκτρονικά μέσα με την κλασι-

κή λειτουργία της εφημερίδας, αλλά όλοι συμφώ-νησαν ότι η χρυσή τομή θα βρεθεί σε βάθος χρό-νου. Συντονιστής στη συζήτηση ήταν ο Αθως Δη-μουλάς, ενώ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρέμβαση έκανε η Εύη Καραϊτίδη των εκδόσεων της Εστίας.

37

Με τη Βίκυ Παπαδοπούλου βρεθήκαμε στην περιοχή της Ακρόπολης, μερικές μέρες μετά την πρεμιέρα της ταινίας του Νίκου Κουτελιδάκη «Το τανγκό των Χρι-στουγέννων». Η ταινία -που αποτελεί κι-νηματογραφική διασκευή του ομότιτλου βιβλίου του Γιάννη Ξανθούλη- μας μετα-φέρει σε ένα στρατόπεδο του Εβρου τη δεκαετία του 1970. Εκεί, ο Συνταγματάρ-χης Μανώλης Λόγγος (Γιάννης Μπέζος) ζει με τη νεαρή γυναίκα του Ζωή (την οποία υποδύεται η Βίκυ Παπαδοπού-λου) και το παιδί τους περιμένοντας δι-ακαώς τη μετάθεσή του στην Αθήνα. «Η επαφή μου με την ταινία ξεκίνησε από ένα τηλεφώνημα που δέχτηκα από τον κύριο Κουτελιδάκη για να συμμετάσχω στο κάστινγκ. Εκεί κάναμε δύο σκηνές με τον Γιάννη Μπέζο και από αυτές και μόνο γοητεύτηκα. Αφού τελειώσαμε το κάστινγκ, πήγα και αγόρασα το βιβλίο», λέει η Βίκυ. Το βιβλίο και ο ρόλος της Ζωής την ενθουσίασαν. «Ηθελα πολύ να παίξω αυτόν το ρόλο και έτσι, όταν μου ανακοίνωσαν ότι θα το κάνω εγώ, χάρηκα πάρα πολύ».

Κρυφά ερωτευμένος με τη Ζωή, ο Υπολοχαγός Στέφανος Καραμανί-δης (Γιάννης Στάνκογλου) αποφασίζει να τη ζητήσει σε χορό την ημέρα των Χριστουγέννων, στη γιορτή του στρατο-

πέδου. «Η παραμονή της στον Εβρο, η μεγάλη διαφορά ηλικίας με τον άντρα της, όπως και το γεγονός ότι δεν πα-ντρεύτηκε από έρωτα, κάνουν τη Ζωή να κουράζεται, να βαλτώνει και να βα-ριέται», εξηγεί η Βίκυ, ενώ συμπληρώ-νει πως στη Ζωή λείπει το πιο βασικό συστατικό της χαράς: ο έρωτας. Την ανι-αρή καθημερινότητά της, όμως, έρχεται να ταράξει ένας δίσκος τανγκό που αφή-νει κρυφά ο υπολοχαγός έξω από την πόρτα της. «Αυτό το δώρο σίγουρα την ιντριγκάρει και το γεγονός ότι έχει ένα θαυμαστή τη γοητεύει». Ρωτάω τη Βίκυ αν αρκούν τέτοια μικρά πράγματα -όπως ο δίσκος του υπολοχαγού- για να βγει κανείς από τον προσωπικό του βάλτο. Η Βίκυ είναι σίγουρη: «Αρκούν. Τέτοιες κινήσεις σε ξυπνάνε και σε αφυπνίζουν. Παίρνεις την απόφαση να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη. Εξάλλου, το πιο σημαντι-κό πράγμα στη ζωή είναι η υγεία και ο συναισθηματικός κόσμος, που από αυ-τόν εξαρτάται η διάθεσή μας και το πώς αντιμετωπίζουμε τα πράγματα».

Επιστρέφοντας στο χαρακτήρα που υποδύεται η δημοφιλής ηθοποιός και στο γεγονός ότι η Ζωή έχει κάνει ένα γάμο χωρίς να το θέλει πραγματι-κά, ρωτάω τη Βίκυ κατά πόσο πιστεύ-ει ότι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι

σήμερα να κάνουμε τις επιλογές μας. «Πιστεύω ότι τα περισσότερα πράγ-ματα στη δική μας ζωή είναι στο χέρι μας. Εξαρτάται από το ποια στάση ζωής κρατάς. Αν είσαι αισιόδοξος και παλεύεις για τα πράγματα που αγαπάς, νομίζω ότι όλα μπορείς να τα καταφέ-ρεις», τονίζει η Βίκυ και συμπληρώνει πως βασική προϋπόθεση είναι να μην μιζεριάζεις και να μην βουλιάζεις στο βυθό σου. «Πάντα πρέπει να βρίσκεις κάτι για να σε κρατάει ενεργό, να βά-ζεις ένα στόχο και να πολεμάς γι’ αυ-τόν. Οσο προσπαθείς, κάποια πράγ-ματα θα αλλάξουν. Ακόμα όμως και να μην αλλάξουν, θα έχεις πει ότι προ-σπάθησες τουλάχιστον», προσθέτει.

Οσο για τα μελλοντικά της σχέδια, αυτά είναι μόνο θεατρικά και αρχίζουν από τα μέσα Ιανουαρίου. Θα έχουμε την ευκαιρία λοιπόν να τη δούμε για πέμπτη χρονιά στο Υπόγειο του Θεά-τρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» (Πεσμα-ζόγλου 5, Αθήνα) στην παράσταση «Η Μέθοδος Γκρόνχολμ» σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, αλλά και στο Θέατρο Αργώ (Ελευσινίων 15, Μετα-ξουργείο) στο έργο «La Ultima Noche ή Οι Καρχαρίες» του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου. Δεν μένει παρά να περιμένουμε!

Με αφορμή την ται-νία «Το τανγκό των

Χριστουγέννων», που παίζεται αυτές

τις μέρες στους κινη-ματογράφους, μι-

λήσαμε με τη νεαρή ηθοποιό Βίκυ Παπα-

δοπούλου για την ταινία, αλλά και το

ρόλο που υποδύεται.

...

Aυτή τη στιγμή που σας γράφω βγάζουν καπνούς τ’ αυτιά μου! Μόλις έχω διαβάσει, βλέπετε, αποκα-λυπτικό ρεπορτάζ συνοδεύεται από εξώφυλλο στην “Athens Voice”, για το «Μεγάλο Ξεμπλοκάρισμα», για ένα σχέδιο δηλαδή «Βιώσιμης Μετακίνησης στην Αθήνα». Κανονικά, θα έπρεπε να έχω χαρεί. Να έχω ανεβάσει σημαίες στα μπαλκόνια και να πα-νηγυρίζω. Επιτέλους, παίρνει ο Δήμος πρωτοβου-λίες για να ξεμπουκάρει η κίνηση. Ελα όμως που δεν πρόκειται για τίποτε άλλο από μία ακόμη σα-πουνόφουσκα...

Αυτό το πράγμα έχει και όνομα. Το λένε «Στρατη-γικό Σχέδιο για τη Βιώσιμη Κινητικότητα και τις Με-ταφορές». Κάτι σαν «ΣΣΒΚΜ», αν θέλουμε να μείνου-με πιστοί στις πρασινοφρουρικές συντομεύσεις της δεκαετίας του ’80. Διατείνονται επίσης οι εμπνευστές του ότι «θα αποτελέσει μια πλατφόρμα διαλόγου, συ-νεννόησης, συμφωνίας, δέσμευσης και συντονισμού των εμπλεκομένων φορέων». Ωραίο ακούγεται, ως την ώρα που περνάς στις λεπτομέρειες.Και οι λεπτομέρειες έχουν ως εξής:* «Θα αποκατασταθεί η γραμμή του ΗΣΑΠ, που εδώ και τρία χρόνια υπολειτουργεί και υποβάλλει τους επιβάτες σε υποχρεωτική μετεπιβίβαση στην Ομό-νοια».Θα ήθελα να πληροφορήσω τις υπηρεσίες του Δή-μου ότι αυτό συνέβη δύο ημέρες πριν κυκλοφο-ρήσει το συγκεκριμένο τεύχος της “Athens Voice” και ότι τα ταξίδια στο χρόνο επιτρέπονται μόνο στα επεισόδια του “Twilight Zone”.

*«Θα λειτουργήσουν οι επεκτάσεις των Γραμμών 2 και 3 του Μετρό, που καθυστερούν λόγω Siemens».Και ποια ακριβώς θα είναι η συμβολή του Δήμου;

*«Θα δοθεί προτεραιότητα στο τραμ έναντι της κυ-κλοφορίας των αυτοκινήτων».Ωστε θα δοθεί προτεραιότητα στον πιο αργοκίνη-το αραμπά του κόσμου για να ξεμπουκάρει η κυ-κλοφορία; Σε ένα μέσο μεταφοράς που φτιάχτηκε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των ξένων στους Ολυμπιακούς Αγώνες και εξυπη-ρετεί ελάχιστους Αθηναίους και Αθηναίες; Και μην ακούω για το «πράσινο κύμα» που θα διευκολύνει την κυκλοφορία του τραμ, γιατί τότε είναι που θα μπλοκάρουν όλα τα ΙΧ. Και το ίδιο το τραμ κατά συ-νέπεια, αφού στο ίδιο οδόστρωμα προσπαθεί να κι-νηθεί. Οσο για τους καινούργιους συρμούς, ελπί-ζω μόνο οι παραγγελίες να μην γίνουν από τα «δικά μας τα παιδιά».

*«Θα επεκταθεί το δίκτυο των λεωφορειόδρομων».Πού ακριβώς; Ποια είναι αυτή η οδός που διαθέ-τει τρεις λωρίδες από εδώ και άλλες τρεις από εκεί για να υποδεχτεί λεωφορειόδρομους και δεν τους έχει υποδεχτεί ήδη; Για Αθήνα μιλάω τώρα, όχι για Μπουρνάζι. Και μην μου πείτε για Συγγρού, γιατί στη Συγγρού όσο θέλουν τρέχουν τα λεωφορεία και δεν τα σταματάει κανείς.

*«Ενα νέο σύστημα κομίστρων θα εξασφαλίζει την είσπραξη των εισιτηρίων που ενδεχομένως θα επι-τρέψει τη μείωση της τιμής του εισιτηρίου λόγω αποφυγής των απωλειών».Εδώ πια έχουμε περάσει από την επικράτεια του “Τwilight Zone” στους φανταστικούς κόσμους του “Star Trek”.

*«Θα αναπτυχθεί σύστημα ηλεκτρονικής πλατφόρ-μας για την πληροφόρηση των επιβατών και τη δι-ευκόλυνση σχεδιασμού των μετακινήσεών τους».Χαρά σ’ αυτόν που θα πάρει την παραγγελία.

*«Θα υπάρξει σύστημα μέτρησης της ικανοποίησης των επιβατών για τις προσφερόμενες υπηρεσίες».Το Νόμπελ Φυσικής αναμένει τον κύριο Δήμαρχο. Ενώ το Cern αναζητεί ματαίως το «Σωματίδιο του Θεού», ο ίδιος θα ανακαλύψει λίαν συντόμως το «Σωματίδιο της Χριστοπαναγίας».

*«Ο Δήμος Αθηναίων θα μεσολαβήσει για την ομα-δική αγορά καρτών πολλαπλής χρήσης με έκπτωση για τους εργαζόμενούς του, δίνοντας το παράδειγμα σε εταιρείες να δράσουν ανάλογα».Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι του Δήμου χρει-άζονται μια επιβράβευση...

*«Ο Δήμος θα δημιουργήσει σταθμούς φόρτωσης ρεύματος για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και θα πιέ-σει για χαμηλότερα τέλη κυκλοφορίας για τους κα-τόχους ηλεκτρικών αυτοκινήτων».Σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος, τα ΙΧ με εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κάτω από 100 γρ./χλμ. δεν πληρώνουν το ετήσιο τέλος κυκλοφορίας. Είτε δια-θέτουν κινητήρα εσωτερικής καύσης, είτε υβριδι-κά είναι, είτε ηλεκτρικά. Προς ενημέρωση. Οσο για τους σταθμούς φόρτωσης ρεύματος, ελπίζω να μην καταλάβουν τίποτε οικόπεδα που προορίζονταν για παρκάκια.

*«Θα προσδιοριστούν με σαφήνεια οι όροι κυκλο-φορίας των ποδηλάτων στο δρόμο, στις λεωφορει-ολωρίδες, αλλά και στα πεζοδρόμια και στους πε-ζοδρόμους. Πρακτικά το ποδήλατο θα ενισχυθεί με σήμανση μεικτών λωρίδων κυκλοφορίας, με συ-

μπλήρωση διαδρομών ώστε η Αθήνα να αποκτήσει δίκτυο για την ασφαλή κυκλοφορία των ποδηλάτων, αλλά και με σύστημα κοινόχρηστων ποδηλάτων».Προς ενημέρωση και πάλι, τα ποδήλατα μπαίνουν από καιρό στις λεωφορειολωρίδες και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανέναν. Επίσης μπαίνουν ανάπο-δα σε κάθε είδους δρόμους και, άμα τους πεις τίπο-τε, σε βρίζουν πατόκορφα. Το αυτό συμβαίνει και με τους πεζόδρομους, ενώ για τα φαρδιά, φαρδύ-τατα πεζοδρόμια που θα υποδεχτούν λωρίδες πο-δηλάτου, σας εύχομαι καλή επιτυχία στην ανίχνευ-σή τους.

*«Για την αποφυγή της μετατροπής των πεζοδρομί-ων σε χώρους παρκαρίσματος ποδηλάτων, θα θε-σπιστούν κανόνες για το πού θα τοποθετηθούν οι δέστρες των ποδηλάτων. Κάτι ανάλογο θα γίνει και με τη στάθμευση των μηχανοκίνητων δικύκλων. Θα αφαιρεθεί χώρος στάθμευσης από τα ΙΧ οχήματα για να δοθεί στα δίκυκλα».Η αποθέωση της παράνοιας. Οπως όλοι όσοι οδη-γούν στο Κέντρο γνωρίζουν, τα μηχανάκια παρκά-ρουν όπου γουστάρουν, όπως γουστάρουν, όποτε γουστάρουν. Για να μην σας τρέχω, κύριε Δήμαρχε, στα Εξάρχεια και τσουρουφλιστείτε, παραθέτω εδώ το παράδειγμα της οδού Σκουφά. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας οι μισοί χώροι του παρκαρίσμα-τος «επί πληρωμή» είναι κατειλημμένοι από μοτο-συκλέτες που δεν πληρώνουν δραχμή. Πόσο βλά-κας είμαι εγώ που πάω στη Σκουφά και παρκάρω και ακουμπάω δύο ευρώ το δίωρο και έξι ευρώ το τρίωρο; Και, άμα μου κόψετε θέσεις, δεν θα πρέπει να καταφύγω στα πάρκινγκ της περιοχής που χρεώ-νουν δέκα ευρώ την ώρα; Το αυτό θα συμβεί βεβαί-ως και με τα ποδήλατα, τόσο με τις θέσεις «επί πλη-ρωμή», όσο και με τις λίγες, ολίγιστες θέσεις «μόνι-μων κατοίκων». Με τις υγείες σας.

-

-

Οι στόχοι της δεν είναι άλλοι από το να γνωρίσουν οι Αθηναίοι τη διαδρομή του πρώτου ποδηλατό-δρομου που θα δημιουργήσει ο Δήμος Αθηναίων (η πρόταση του δημοτικού συμβούλου Γιώργου Αμυρά είχε γίνει ομόφωνα δεκτή στο Δημοτικό Συμβούλιο), αλλά και να μάθουν την ιστορία των μνημείων και των κτιρίων που θα συναντήσουν. Οπως τονίζουν στο δελτίο Τύπου οι διοργανωτές, με αυτή την κίνηση και με συντροφιά τα ποδήλατά τους, επιθυμούν να δώσουν ζωή στο όραμα του ποδη-λατόδρομου.

Η πορεία που θα ακολουθή-σει η 2η Πολιτιστική Ποδηλατο-διαδρομή θα έχει ως εκκίνηση το Ζάππειο και θα περιλαμβάνει τις Λεωφόρους Βασ. Αμαλίας, Πανε-πιστημίου, την Ομόνοια, τις οδούς Πειραιώς, Σαλαμίνος, Μοναστηρί-ου και θα καταλήξει στην Ακαδη-

μία Πλάτωνος. Στη συνέχεια, και με αφετηρία την Ακαδημία Πλά-τωνος, θα ξεκινήσει μια νέα πο-ρεία που αρχικά θα διασχίζει τις οδούς Μοναστηρίου-Σαλαμίνος, θα συνεχίζει στους πεζόδρομους Ερμού, Αποστόλου Παύλου, Διο-νυσίου Αεροπαγίτου και μέσω της Λεωφόρου Βασ. Αμαλίας θα κατα-λήξει και πάλι στο Ζάππειο.

«Κάνοντας κανείς αυτή τη διαδρομή», σημειώνουν οι διορ-γανωτές, «έρχεται σε επαφή με την ιστορία της Αθήνας, γνωρίζει μνημεία των αρχαίων, βυζαντινών και νεότερων χρόνων. Αποκαλύ-πτεται στον ποδηλάτη αυτό που είναι η Αθήνα: ένα παλίμψηστο όλων των εποχών. Τα μέλη της MOnuMENTA θα βρίσκονται σε διάφορα σημεία της διαδρομής για να παρουσιάσουν την ιστορία των μνημείων αλλά και τους κιν-δύνους που τα απειλούν».

Η ΜΟnuΜΕΝΤΑ και ο Γιώργος Αμυράς οργανώνουν την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011, τη 2η Πολιτιστική Ποδηλατοδιαδρομή, η οποία θα διεξαχθεί υπό την αι-γίδα του Δήμου Αθηναίων.

40

Τα νέα ποντίκια της Microsoft υποδέχονται τα φετινά Χριστούγεννα με μια εντυπωσιακή παλέτα σχεδίων από διακεκριμένους designers. Οι Fernando Chamarelli, Matt Moore, Linn Olofsdotter

και Mike Perry κλήθηκαν να δουν το δημοφιλές Mobile Mouse 3500 ως καμβά και να το ντύσουν εικαστικά, βάζοντας την προσωπική τους υπογραφή. Δημιουργήθηκε έτσι ένα μοναδικό αποτέλεσμα, το οποίο διατίθεται σε τέσσερα σχέδια και κοστίζει μόλις 27,5 ευρώ. Μπορείς μάλιστα να το χρησι-

μοποιείς όπου και αν βρίσκεσαι, χάρη στο νανο-πομποδέκτη του που μπορεί να μείνει στο PC χωρίς πρόβλημα, αλλά και στην επαναστατική τεχνολογία BlueTrack, η οποία του επιτρέπει να λειτουργεί

σε περισσότερες επιφάνειες από οποιοδήποτε άλλο ποντίκι, όπως γρανίτη, ακατέργαστο ξύλο ή χαλί. Διαθέτει μπαταρία με διάρκεια ζωής έως και οκτώ μήνες και είναι ιδιαίτερα άνετο στη χρήση.

Οι ψηφιακές κορνίζες εξελίχθηκαν και πλέον συνδέονται ασύρματα με το οικιακό σου δίκτυο για να προ-βάλλουν όλες τις καινούργιες σου φωτογραφίες. Συγκεκριμένα, οι κορνίζες S-Frame WA700 και W700

της Sony δείχνουν αυτόματα όσες φωτογραφίες έχεις αποθηκεύσει στον υπολογιστή σου, όσες βρίσκουν συνημμένες σε email, καθώς και όσες ανεβάζουν οι φίλοι σου στο Facebook. Ταυτόχρονα διαθέτουν έξυπνη σχεδίαση και ένα νέο, φιλικό προς το χρήστη πάνελ αφής, το οποίο καθιστά παιχνιδάκι την

αναζήτηση, την επιλογή ρυθμίσεων slideshow και την επικαιροποίηση της προβολής από το κομπιούτερ. Τέλος, ο χρονοδιακόπτης on/off που διαθέτουν και τα δύο μοντέλα για εξοικονόμηση ενέργειας μπορεί

να ρυθμιστεί για να μεταβεί η συσκευή αυτόματα σε κατάσταση αναμονής όταν δεν χρειάζεται να λειτουρ-γεί, για παράδειγμα, τη νύχτα ή όταν απουσιάζεις από το σπίτι.

Ενα από τα πιο ποθητά laptop της αγοράς αυτή την περίοδο είναι το MacBook Pro, που διατίθεται με οθόνη 13, 15 και 17 ιντσών. Η πιο προσιτή από όλες τις εκδόσεις είναι αυτή των 13 ιντσών με επεξεργαστή Intel Core i5 στα 2,3 Ghz, 4 GB RAM και σκληρό

δίσκο με χωρητικότητα 320 GB. Κοστίζει 1.180 ευρώ και διαθέτει επίσης δύο θύρες USB, μία θύρα Thunderbolt, σύνδεση bluetooth, κάμερα HD, καθώς και μικρό βάρος

που μόλις ξεπερνάει τα δύο κιλά. Η κατασκευή του είναι εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα κομψό, με το πάχος του να μην ξεπερνά τα 2,4 εκ. Σε

περίπτωση που το αγοράσεις, σκέψου σοβαρά και την απόκτηση του πακέτου επέκτασης εγγύησης, ώστε να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο για τρία χρόνια.

Το κινητό τηλέφωνο Radar της HTC είναι μια πολύ καλή επιλογή για όσους αναζη-τούν ένα smartphone με αξιόπιστο λειτουργικό σύστημα και μεγάλη γκάμα εφαρμο-

γών. Υποστηρίζει πλήρως την ελληνική γλώσσα, διαθέτει οθόνη αφής S-LCD 3,8 ιντσών, επεξεργαστή Qualcomm Snapdragon στο 1 Ghz, αλλά και κάμερα στα 5

MPixels για φωτογραφίες υψηλής ποιότητας. Είναι προσαρμοσμένο για να σερφάρεις στο ίντερνετ με ευκολία, να λαμβάνεις τα email σου κάθε στιγμή όπου κι αν βρίσκε-

σαι και φυσικά να έχεις άμεση πρόσβαση στα δημοφιλή social networks (Facebook, Twitter). Επιπλέον, μέσω της εφαρμογής του XBOX LIVE, το HTC Radar μετατρέπεται

σε φορητή συσκευή για παιχνίδια, προσφέροντας την απόλυτη εμπειρία gaming.

Ο εκτυπωτής Photosmart 6510 της HP, με τη μοντέρνα σχεδίαση, τα εύκολα στη χρήση χαρακτηριστικά και την

προσιτή τιμή των 159 ευρώ, είναι ιδανικός για κάθε οικογένεια. Διαθέτει τις μοναδικές λειτουργίες ePrint και AirPrint της HP, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να πραγμα-τοποιείς εκτυπώσεις από οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι,

στέλνοντας απλά ένα email στη διεύθυνσή του. Την ίδια στιγμή, χάρη στα αυθεντικά αναλώσιμα της εταιρείας, μπορείς να διατηρή-σεις με αξιοπιστία όλες τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις σου σε

υψηλής ποιότητας εκτυπώσεις. Θα βρεις εξάλλου και τις XL συσκευ-ασίες, με τις οποίες εκτυπώνεις διατηρώντας το κόστος ανά σελίδα

έως και 50% πιο χαμηλά συγκριτικά με τα κοινά αναλώσιμα.

Ε

41WWW.METROPOLISNEWS.GR WWW.METROPOLISNEWS.GR

Εξυπνες προτάσεις για κάθε πορτοφόλι και κάθε προτίμηση, ώστε να μην μείνει το χρι-στουγεννιάτικο δέντρο σου... άδειο. Λάπτοπ, βιβλίο ή κινητό λοιπόν;

Εξι χρόνια μετά την κυκλοφορία της, η κονσόλα Xbox 360 της Microsoft παραμένει μια εξαιρετική και οικονομική πρόταση για να απολαύσεις τα αγαπημένα σου βιντεοπαιχνίδια. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν διάφορες εκδόσεις στην αγορά, καλό θα ήταν όμως να προμη-θευτείς κάποια από αυτές που προσφέρουν ικανοποιητικό σκληρό δίσκο και δώρο παιχνίδια. Για παράδειγμα, μπορείς να βρεις προσφορά με 250 GB σκληρό, δύο παιχνίδια και τρίμηνη συνδρομή στο Xbox live με λιγότερα από 200 ευρώ. Σε περίπτωση που την αποκτήσεις, μην αμελήσεις να δοκιμάσεις το Kinect, το γκάτζετ που κατέρριψε κάθε ρεκόρ πωλήσεων και σε βάζει κυριολεκτικά μέσα στο παιχνίδι.

Η πολυσυζητημένη βιογραφία του Steve Jobs είναι ένα ιδανικό βιβλίο για να σε συνοδεύσει αυτές τις γιορτές. Βασιζόμενος σε περισσότερες από 40 συνεντεύξεις που του παραχώρησε ο ιδρυτής της Apple σε διάστημα δύο ετών -καθώς και σε συνομιλίες με περισσότερους από 100 συγγενείς, φίλους, αντιπάλους, ανταγωνιστές και συνεργάτες-, ο Walter Isaacson θα σε καθηλώσει με τη συναρπαστική ιστορία της ζωής του δημιουργικού επιχειρηματία. Είναι χαρα-κτηριστικό πως, με το πάθος του για την τελειότητα και την απαράμιλλη ηγετική του δεινότητα, έφερε επανάσταση σε έξι διαφορετικούς τομείς της βιομηχανίας: τους ηλεκτρονικούς υπολογι-στές, τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, τη μουσική, την τηλεφωνία, τους υπολογιστές αφής και τις ψηφιακές εκδόσεις.

Εάν αγαπάς τον πολιτισμό, με μόλις 50 ευρώ και χωρίς ετήσια συνδρομή μπορείς να αποκτήσεις το «πακέτο φιλίας» της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών. Το πακέτο αυτό σου προ-σφέρει τέσσερα εισιτήρια ελεύθερης επιλογής για οποιαδήποτε παράσταση ενδιαφέρεσαι να παρακολουθήσεις εντός ενός ημερολογιακού έτους. Επίσης, θα λάβεις το «Κουτί των Φίλων», που περιλαμβάνει οτιδήποτε χρειάζεσαι (vouchers, ενημερωτικό υλικό, έντυπα της Στέγης). Σε αυτό το «Κουτί» θα βρεις και την προσωπική σου κάρτα, την οποία τροφο-δοτείς με μονάδες με κάθε αγορά εισιτηρίου και στη συνέχεια εξαργυρώνεις τις μονάδες με δωρεάν εισιτήρια. Παράλληλα, έχεις τη δυνατότητα να απολαμβάνεις «από μέσα» όσα συμβαίνουν στη Στέγη, όπως τις ανοιχτές πρόβες, ή να γνωρίζεις τους καλλιτέχνες και τους συντελεστές των παραστάσεων. Περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση: www.sgt.gr.

Για να απολαμβάνεις τον καφέ σου όπως εσύ πραγματικά θέλεις, δεν χρειάζεται να αναζητάς τις πιο ψαγμένες καφετέριες της πόλης. Σου αρκεί η μηχανή Nescafe Dolce Gusto, η μόνη που διαθέτει και ζεστή και κρύα λειτουργία και δουλεύει στα 15 bar για τέλεια ποιότητα espresso. Μπορεί να ετοιμάσει περισσότερα από 20 ροφήματα, όπως cappuccino, cappuccino ice, espresso, caramel macchiato, σοκο-λάτα, τσάι και καφέ φίλτρου, για να εξερευνήσεις το είδος που σου αρέσει περισσό-τερο. Οι τιμές της εξάλλου απευθύνονται σε όλα τα πορτοφόλια και ξεκινούν από τα 79 ευρώ με το μοντέλο “Picollo”, συνεχίζουν στα 129 ευρώ με το μοντέλο “Melody” και φτάνουν μέχρι τα 149 ευρώ με το μεγαλύτερο μοντέλο “Circolo”.

Μπορεί η Amy Winehouse να μην είναι πια μαζί μας, τα τραγούδια της ωστόσο συνεχίζουν να μας ταξιδεύουν. Ο τρίτος της δίσκος με το όνομα “Lioness: Hidden Treasures” περιλαμβάνει 12 τραγούδια από ηχογραφήσεις που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Οι συνεργάτες και φίλοι της Salaam Remi και Mark Ronson πέρασαν ατέλειωτες ώρες ξεδιαλέ-

γοντας το υλικό της, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα δίσκο με ροή σαν ένα χρονικό της μουσικής της εξέλιξης. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα το τραγούδι “Our Day Will Come”, μια reggae διασκευή ενός κλασικού κομματιού της δεκαε-τίας του ’60, που ηχογραφήθηκε το Μάιο του 2002. Πολύ σημαντικό όμως είναι και το “Between The Cheats”, ένα τολμηρό ερωτικό γράμμα γραμμένο από την Amy το 2008 για τη διάλυση και το background του γάμου της. Μην το χάσεις!

Ηαο1κκέστ

Χάρμα ιδέστε είναι η φετινή επιθετική τριάδα του Ολυμπιακού. Μετά τα τέσσερα γκολ του... αργού Μάρκο Πάντελιτς στην Κέρκυρα, ήρθε και το χατ τρικ του «είσαι ο καλύτερος... για μας» Μιραλάς με το Λεβαδειακό. Οι παραπά-νω έχουν παστελώσει τους αντιπάλους εννιά φορές έκαστος και αν σε αυτούς προσθέσουμε τον Ραφίκ και τα επιτεύγματά του (οκτώ γκολ), εύκολα φαντάζεται κανείς τις ομορφιές που ακολουθούν. Βλέπω προς τα τέλη της σεζόν να παίζουν σφαλιάρες μεταξύ τους στο Ρέντη για το ποιος θα πάρει σπίτι του το βραβείο του πρώτου σκόρερ.

Οι «απέναντι», βέβαια, που βλέπουν την ομάδα μας να μοιράζει αβέρτα τεσσάρες και εξάρες, έχουν χάσει τον ύπνο τους και άρχισαν να πιπιλάνε την καραμέλα ότι δήθεν παίζουμε φιλικά παιχνίδια με δικά μας σωματεία. Δικά μας σωματεία έλεγαν πως είναι και ο ΟΦΗ και ο Αστέρας Τρίπολης, αλλά μετά τις γκέλες που έκανε η ομάδα απέναντί τους κατάπιαν τις γλώσσες τους. Ας μοιράζουμε εμείς τεσσάρες σε κάθε αγώνα μέχρι τη λήξη του πρωταθλή-ματος και ας βγάλουνε μετά παραρτήματα και τις 15 ομάδες της Super League. Το νου τους μόνο μην κάτσουν τα ζάρια ντόρτια και στα με-ταξύ μας ντέρμπι. Και άντε μετά να πείσουν ότι ο Μαρινάκης τα είχε «μιλημένα» με τον Αλ Ανυπαρκτούν και τον Αδραχμίδη...

Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας ο Πανα-θηναϊκός τα βρήκε σκούρα για δεύτερη φορά και έχασε με 16 πόντους διαφορά. Η εμφάνιση των πρωταθλητών Ευρώπης στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν πολύ κακή και η ήττα ήρθε ως φυσικό αποτέλεσμα. Λογι-κά πάντως θα έχουν ευκαιρία να πάρουν την εκδίκησή τους όταν συναντηθούν στο Final 4 στην Κωνσταντινούπολη...

Εχανε με 1-0 από το... 25ο δευτερόλεπτο και μάλιστα με γκάφα του

τερματοφύλακά της. Βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και παρό-λα αυτά κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι

νικώντας με 1-3 μέσα στην έδρα της Ρεάλ Μα-

δρίτης. Ισως η φετινή Μπαρτσελόνα να μην κατακτήσει το πρωτά-

θλημα, αν συνεχίσει να πετάει βαθμούς αριστε-

ρά και δεξιά, από τη Ρεάλ όμως παραμένει

καλύτερη ομάδα.

H Τσέλσι κέρδισε τη Μά-ντσεστερ Σίτι με 2-1 για το πρωτάθλημα και η κο-ρυφή της Premier League πήρε και πάλι «φωτιά». Η Σίτι έχει 38 βαθμούς, η Γιουνάιτεντ 36, η Τσέλσι και η Τότεναμ 31, η Αρσε-ναλ 29 και η Λίβερπουλ μαζί με τη Νιουκάστλ 26. Αν αυτό δεν είναι συναρ-παστικό πρωτάθλημα, τότε ποιο είναι;

Ολοι ευχαριστημένοι αυτή την εβδομάδα. Οι Ολυμπιακοί, που προχωράνε σε Ελλάδα και Ευρώπη (ας αφήσουμε τις θεωρίας συνωμο-σίας στα μικρά παιδιά...), οι Παναθηναϊκοί, που ξεπέρασαν το σοκ του Αρη, οι ΑΕΚτζή-δες, που είναι οι μοναδικοί απλήρωτοι εν Ελλάδι σε τοπ φόρμα, και οι ΠΑΟΚτζήδες, που ξαναγάπησαν τον Σαλπιγγίδη.Ηρθε η ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε όχι με την τρέχουσα δράση, αλλά με κάτι πιο θεωρητικό. Με τη διάρκεια, ας πούμε, των προπονητών στους πάγκους. Σύμ-φωνα με την έγκριτη μελέτη “The effects of Managerial Changes in English Professional Soccer, 1975-1996” των Benny J Ρeiser και Matthew O Franklin, για να έχει μια ομά-δα μεσομακροπρό-θεσμα βαθμολογικά κέρδη (ναι, το ξέρω ότι ακούγομαι σαν πρασινοφρουρός!) πρέπει να μην αλλά-ζει προπονητή κάθε τρεις και λίγο. Και το κλισέ ότι η αλλαγή την ξεκουνάει την ομάδα; Οπως ανακάλυψαν οι μελετητές, τα κέρδη είναι μόλις δυόμισι βαθμοί βραχυπρόθεσμα και μηδέν εντελώς σε επίπεδο φουλ σεζόν. Το ενδιαφέρον; Η ομάδα που αλλάζει προπονητή ξαφνικά, πα-ρουσιάζει εντελώς απρόβλεπτη συμπεριφορά. Ο,τι κάτσει δηλαδή, ανεξαρτήτως μεθόδου και σκληρής δουλειάς. Ποια είναι όμως η δοξασία που ισχύει εκατό τοις εκατό; Οτι ο προπονητής που χάνει τα αποδυτήρια χάνει μαζί τα αυγά και τα πασχάλια. Αλλά αυτό δεν χρειαζόμασταν ερευνητές για να το μάθουμε. Αρκούσε ο Κώστας Κατσουράνης.

«Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι», έλε-γε ο ταλαιπωρημένος λαός της Ελλάδας και οι παίκτες της ΑΕΚ -γνωστοί για την αγάπη τους σε παροιμίες- τηρούν τον κανόνα κατά γράμ-μα. Αγχωτική νίκη με 2-1 ενάντια στα Γιάννι-να και πλέον κοιτάμε την επόμενη στάση του πρωταθλήματος, που γράφει Αγ. Αντώνιος και Περιστέρι. Εκεί θα μας περιμένει η ομάδα του... Sir George Donis. Ενός ανθρώπου με διδακτορικό στο ποδόσφαιρο, που αδικείται στη μικρή Ελλαδίτσα, μια και η δουλειά που κάνει (να σώνει, δηλαδή, τις ομάδες του από τον υποβιβασμό την τελευταία αγωνιστική) εί-ναι για άλλα, μεγαλύτερα πρωταθλήματα.

Ενόψει λοιπόν του καθοριστικού αυτού παιχνιδιού, θα συνδυάσω την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο με τη λατρεία για το σινεμά και θα το παίξω σεναριογράφος: Ξεκινάει το παιχνίδι, ο Ατρόμητος πιέζει ακατάπαυστα, έχει την κατοχή της μπάλας και, μόλις φτά-νουμε στο 80ό λεπτό, κάνει τσαφ ο Μπέλεκ (γιατί σουτ γεμάτο δεν μπορεί να κάνει ούτε με αίτηση) και η μπάλα πάει στο πλεκτό. Σκορ 0-1 και πάμε σπίτια μας για τις γιορτές και τα μελομακάρονα. Τόσο απλά.

Και αφού μιλάμε για γιορτές: μέχρι και η κουτσή Μαρία γνωρίζει ότι αυτές δεν αγγί-ζουν πια τους παίκτες της ΑΕΚ. Το πιο πιθα-νό για τους τελευταίους είναι να τη βγάλουν φέτος σε συγγενικά σπίτια, διότι το ταμείον είναι πιο πολύ και από μείον. Τα περασμέ-να μεγαλεία με τα μπουζούκια και με τα πα-νέρια που έφευγαν αβέρτα στις πίστες κάθε Χριστούγεννα αποτελούν για αυτούς μια μα-κρινή, ευχάριστη ανάμνηση. Οι μήνες που έχουν μείνει απλήρωτοι πλησιάζουν τα χρό-νια που έχει η ομάδα να πάρει πρωτάθλημα και τα 100.000 ευρώ που τους έστειλε ο Νο-τιάς δεν αρκούν ούτε για το -καθιερωμένο τέ-τοιες ημέρες- πέρασμα από το Jumbo. Πόσω μάλλον για τα ηρεμιστικά και τα υπογλώσσια που είναι απολύτως αναγκαία για να επιβιώ-σει κανείς μέσα σε αυτόν το σύλλογο.

Οσον αφορά τη νίκη επί της Στουρμ Γκρατς, μπορεί να μην είχε καμία βαθμολο-γική σημασία, μόνο καλό όμως θα μας κά-νει. Και το ηθικό ανεβαίνει, και οι «μικροί» μαθαίνουν τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για τη φανέλα της ΑΕΚ!

Πώς η νίκη στο Περιστέρι θα βοηθήσει οπαδούς και παίκτες της ΑΕΚ να κάνουν καλά -αν και φτωχά- Χριστούγεννα.

Η είδηση της εβδομάδας δεν είναι άλλη από την ιπποτική κίνηση του Κάρ-λος να παραδώσει το βραβείο του M.V.P στον Νικόλα τον Γεωργέα. Το με-γαλύτερο ποδοσφαιρικό ταλέντο που έβγαλε ποτέ η Kαλαμάτα -πλην επτά οκτώ άλλων που θυμάμαι πρόχειρα- περνάει δεύτερη νιότη και, πέρα από το χαβαλέ, δικαιώνει όλους εμάς που διαλέξαμε το δικό του όνομα στη φανέλα μας. Μας θυμίζει τις εποχές εκείνες που οι παίκτες έπαιζαν πάνω από όλα για το έμβλημα. Παράδειγμα προς μίμηση για κάποιους νεότερους μέσα στην ομάδα, που, επειδή ο θείος τους είχε μεγάλο όνομα, νομίζουν ότι έχουν πιάσει τον πάπα από τα... φρύδια. Α.Π.

Σήμερα γάμος γίνεται, Κριέ. Σε ωραίο περιβό-λι, σε ωραίο περιβόλι, Κριέ. Σήμερα αποχω-ρίζεται η μάνα από την κόρη, Κριέ. Γαμπρέ, τη νύφη να αγαπάς, και τα λοιπά. Κι όλα αυτά τα εννοώ σε ένα πνευματικό επίπεδο, για όποιον κατάλαβε ότι όλοι οι Κριοί του κόσμου πα-ντρεύονται μέσα στις γιορτές.

Νομίζεις ότι είσαι πεισματάρης, Ταύρε; Περίμενε μέχρι την Τρίτη να δεις πώς θα σκας ντουζίνες γαϊδάρων και πώς θα δημιουργη-θούν δύο στρατόπεδα: εσύ εναντίον του κό-σμου. Εκτός αν πάρεις τη μοίρα στα χέρια σου και αποφασίσεις να κάνεις ασκήσεις ηρεμίας πριν από την κακή την ώρα.

Επιστρέφεις, Δίδυμε, στον κόσμο του «χειρίζομαι το χρόνο μου» και βλέπεις ότι τε-λικά 24 ώρες δεν είναι λίγες για να κάνεις αρκετά από αυτά που θες και να έχεις και αυτές τις πολυπόθητες ώρες ύπνου. Μήπως, λοιπόν, να σταματήσεις να στήνεις τον κόσμο στον Κεραμεικό χειμωνιάτικο;

Η ενέργειά σου είναι έτοιμη να ξεχειλίσει από τα αφτιά, Καρκίνε. Σκέψου σοβαρά να ξε-κινήσεις να αθλείσαι κανονικά, κι αν αθλείσαι ήδη, ρίχ’ το στον πρωταθλητισμό. Γιατί τόση ενέργεια κάπου πρέπει να τη ρίξεις, πριν γίνει μπάλα φωτιάς πάνω από το κεφάλι σου και μα-ζευτούν τίποτα υπερήρωες να σε πολεμήσουν.

Κλείσε τα μάτια της λογικής, Λέοντα, και ακολούθησε το ένστικτό σου. Είναι αρκετά ακριβές τελευταία και η λογική θολώνει πιο εύκολα. Στη δουλειά, η προσοχή του αφεντι-κού σου θα στραφεί προς εσένα. Μην πτοη-θείς, κάνε του ένα jedi mind trick τώρα που είσαι ζεστός.

Κι εκεί που θα κάθεσαι σε κάποια καφετέ-ρια της Νέας Σμύρνης, κάποιος φίλος φίλου του φίλου σου ξαφνικά θα γίνει απλά φίλος σου. Εσύ φρόντισε, Παρθένε, να είσαι ο καλός ανοι-χτός εαυτός σου και να τον καλοδεχτείς στη ζωή σου και μην του κάνεις το τεστ των τριών ερω-τήσεων, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα έτσι να σε κερδίσει αυτός, αλλά να μην τον κερδίσεις εσύ.

Εχεις μια ευφράδεια λόγου αυτές τις μέ-ρες, Ζυγέ. Δυστυχώς έκλεισε το μικρόφωνο στο Σύνταγμα για να βγάλεις κανέναν πύρινο λόγο, αλλά μην ανησυχείς, βρες ένα κασόνι, ακούμπησέ το στη μέση της πιο κοντινής σου πλατείας, ανέβα πάνω και ξεκίνα τους διθυ-ράμβους. Ετσι, να σου φύγει το άχτι.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο πώς θα χειριστείς τις κοντινές προσωπικές σου σχέ-σεις, Σκορπιέ. Το μυστικό είναι να αντιλαμ-βάνεσαι και να χρησιμοποιείς τις μυστικές λέ-ξεις-κλειδιά: Αν φίλος σού προτείνει να πάτε για σούσι, απάντησε: «Δεν μπορώ, έχω να λούσω τα μαλλιά μου».

Βάστα τα αλόγατα, καουμπόη Τοξότη, θα πατήσεις καμιά ζάμπα και θα κλαίγεσαι. Πάρε τα πράγματα αργά, σαν να καλπάζεις στο ηλιο-βασίλεμα. Γιατί, αν πας πιο γρήγορα, μπορεί να σου ξεφύγουν κάποια ηθικά προβλήματα συνεργατών σου που θέλουν σκέψη. Και δεν θέλουμε κάτι τέτοιο, ε καουμπόη;

Νευράκια, νευράκια, Αιγόκερε; Δεν είσαι ταύρος να έχεις συγκεκριμένα δικαιώματα στα υαλοπωλεία, να το θυμάσαι αυτό όταν θα θέ-λεις να σπάσεις το πολύτιμο poker face σου. Κάνε ό,τι χρειάζεται για να ξαναγίνεις πρέ-σβης καλής θελήσεως της λογικής, γιατί, όσο κι αν θες να αλλάξεις, ο εαυτός σου είναι ό,τι πιο χρηστικό μπορείς να έχεις αυτή τη στιγμή.

Ευχαρίστησε το σύμπαν, Υδροχόε, μια παλιά, καλή ευχή σου γίνεται πραγματικότη-τα. Κι όταν πάρεις αυτό που θες, θυμήσου ότι ο πραγματικός αγώνας είναι να το κρατήσεις. Για να μην αναφέρω όλες τις άλλες προεκτά-σεις, ότι πρέπει να προσέχεις τι εύχεσαι και τα λοιπά.

Εχει παγκόσμια συγκέντρωση Ιχθύων στην πλατεία Κοραή την Πέμπτη, αν έχεις δι-άθεση, δήλωσε συμμετοχή. Κι αν περάσεις τυχαία και δεν δεις πλακάτ, μην μπερδευτείς, όλοι γύρω σου θα είναι Ιχθείς που θέλουν να κρατήσουν μυστική την ταυτότητά τους.

Με μοναδικές προσφορές στο mobile internet, το καρτοσυμβόλαιο και την περιαγωγή υποδέχεται φέτος τα Χριστούγεννα η Cosmote. Συγκεκρι-μένα, με κάθε νέα σύνδεση στα προγράμματα Cosmote Internet On The Go 2GB, Cosmote Internet On The Go 3GB και Cosmote Internet Any Way 2GB που θα ενταχθεί σε Οικογενειακό Πακέτο Cosmote ή σε σχήμα Cosmote Smart Play μέχρι τις 31 Ιανουαρίου, μπορείς να απολαμβάνεις γρήγορο mobile internet μόνο από 15 ευρώ για πάντα. Επιπλέον, εάν ταξιδεύεις στην Ευρώπη, προσφέρεται 20% έκπτωση στο πάγιο τέλος κλήσης της υπηρεσίας Cosmote Traveller και 50% έκπτωση στην υπη-ρεσία Cosmote Travel & Surf για σερφάρισμα στο internet με απόλυτο έλεγχο του κόστους. Η προσφορά ισχύει μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 2012.

Σε συνεργασία με το site ομαδικών προσφορών Tsoonami.gr, η Ε-shop.gr εγκαινίασε το “E-shop Deals”. Η νέα υπηρεσία έρχεται να εμπλουτί-σει την αγοραστική εμπειρία περισσότερων από 110.000 καθημερινών επισκεπτών του E-shop.gr και να προσφέρει επιλεγμένες υπηρεσίες σε κλάδους, όπως η εστίαση, η διασκέδαση, η ομορφιά, αλλά και σε επι-λεγμένα προϊόντα τεχνολογίας, σε πολύ χαμηλές τιμές. Καινοτομία του πρώτου own brand site ομαδικών προσφορών είναι πως για τις αγο-ρές δεν είναι απαραίτητη η χρήση πιστωτικής κάρτας. Εάν το επιθυ-μείς, έχεις τη δυνατότητα να κάνεις κράτηση της υπηρεσίας που σε εν-διαφέρει μέσω internet και να πληρώσεις με μετρητά σε οποιοδήποτε e-shop point. Καθημερινά θα παρουσιάζεται μια ξεχωριστή προσφορά, η οποία θα προβάλλεται στη διεύθυνση: www.eshop-deals.gr.

Την παρακολούθηση του αγώνα ΠΑΟΚ-Rubin. Την ώρα που έγραφα αυ-τές τις γραμμές η ελληνική ομάδα είχε βάλει ήδη ένα γκολ με πέναλ-τι και μάλλον καταλαμβάνει την πρώτη θέση στον όμιλό της. Αν και δεν είμαι οπαδός του ΠΑΟΚ, μετά τον προηγούμενο αγώνα με την Totenam όφειλα να παρακολουθήσω και αυτόν. Και φυσικά χάρηκα με την ελ-ληνική επιτυχία, και ας μην την έκανε η δική μου ομάδα. Αλλωστε, ο ΠΑΟΚ είναι λίγο ουδέτερος στο μυαλό μου. Αν ήταν ο Ολυμπιακός, θα είχα μάλλον διαφορετική αντίληψη...

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου τεχνολογικής είδησης. Ενας φοιτητής από την Αυστραλία, έλεγε η είδηση, τα είχε πά-ρει στο κρανίο με τις ρυθμίσεις ασφαλείας του Facebook και αποφάσισε να το κυνηγήσει δικαστικά. Εκμεταλλεύτηκε τη νο-μοθεσία της χώρας του και απαίτησε από την υπηρεσία να του παραδώσει όλα τα δεδομένα που τον αφορούν. Το περίεργο είναι ότι δικαιώθηκε. Εγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να σβήσει τα ίχνη του από την ιστοσελίδα. Πριν διαβάσω τις υπόλοιπες πληροφορίες, έτρεξα να ανοίξω το Facebook και να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για τις ρυθμίσεις ασφαλεί-ας. Μήπως συμβαίνει κάτι που δεν ξέρω;

Tην αναζήτηση των ρυθμίσεων ασφαλείας που ανα-ζητούσα παραπάνω. Εντάξει, ήθελα να μάθω, αλλά οι φωτογραφίες φίλων και γνωστών σε συνδυασμό με ανέκδοτα, καινούργια group και διάφορα άλλα ήταν περισσότερο δελεαστικά. Ετσι χάζεψα και δεν έμαθα απολύτως τίποτα για το ηλεκτρονικό μου ίχνος. Λέτε να κινδυνεύω;

Tην ανάγνωση ενός δελτίου Tύπου που ήρθε στο email μου την προηγούμενη Τετάρτη. Τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου, έλεγε, θα παρουσιαζόταν ο καινούρ-γιος δίσκος του Αλκίνοου Ιω-αννίδη και μαζί μια συλλογή με όλο το υλικό του εκτός των δύο πρώτων δίσκων που είχε κάνει μαζί με τον Ζούδιαρη. Αρχισα να χοροπηδάω από τη χαρά μου, με αποτέλεσμα να μην συγκρατήσω τις πιο χρή-σιμες πληροφορίες. Οπως το μέρος και την ώρα...

n.mastorakou@metropolisnews.gr

46

Το στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Οπως κάθε χρό-νο, άφησα αυτές τις δουλειές για τις τελευταίες μέρες. Ψώνισα βέβαια τα απαραίτητα, μια και το καινούργιο σπίτι έχει περισ-σότερες απαιτήσεις, αλλά δεν προχώρησα περαιτέρω. Οι σα-κούλες είναι ακόμα γεμάτες και το δέντρο στο πατάρι. Ελπίζω αύριο να έχω λήξει αυτό το θέμα και να περιμένω απλώς τους επίσημους καλεσμένους των γιορτών να καταφτάσουν. Την Τι-τίνα, τον Φάνη και την Ηβη δηλαδή. Αντε να δούμε!